Δεδομένου ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, θα μπορούσε να γίνει άμεσα(!) από την Ελλάδα, αφού δεν προσκρούει στο casus belli της Τουρκίας -για να πάει η καρδιά των τουρκοφοβικών στη θέση της-.
Όσον αφορά στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12νμ στο ΑΙΓΑΙΟ για την οποία η Τουρκία έχει απειλήσει ευθέως με το καθόλα παράνομο casus belli, θα μπορούσε να γίνει σε δεύτερο χρόνο. Ίσως σε περίοδο πολιτικής αστάθειας -πχ εκλογές- στην Τουρκία και σε κάθε περίπτωση να εφαρμοστεί ενιαία και όχι τμηματικά.
Η τμηματική επέκταση στα 12νμ -πχ νοτίως της Κρήτης- δίνει πάτημα στην Τουρκία να επικαλεστεί τη δικαιολογία ότι το Αιγαίο αποτελεί -δήθεν- περίπτωση ειδικών συνθηκών, και επομένως εκεί δεν υφίστανται οι προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας.
Όσον αφορά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει από τότε που η ΚΔ ανακήρυξε την δική της το 2004, εξασφαλίζοντας το κοινό θαλάσσιο σύνορο -έστω και τμηματικά, παραλείποντας ίσως το τριεθνές όπου οι υφαλοκρηπίδες Ελλάδας-Αιγύπτου-Κυπριακής Δημοκρατίας ενώνονται, εφόσον εκεί απαιτείται αιγυπτιακή συναίνεση-, τον ομφάλιο λώρο της μεγαλονήσου με την μητέρα Ελλάδα!
Και κάτι ακόμη... Γιατί δεν συνάπτουμε και εμείς μνημόνιο με την Γαλλία για την έρευνα/εκμετάλλευση βυθοτεμαχίων νοτιοανατολικά της Κρήτης -όχι στα ήδη αδειοδοτημένα νοτιοδυτικά της Κρήτης-, όπως η Τρίπολη υπέγραψε με την Τουρκία;
Βάσει ενός τέτοιου μνημονίου, μπορούμε να επεκτείνουμε και την συνεργασία στα εξοπλιστικά στη λογική του δούναι και λαβείν. Διττός ο σκοπός λοιπόν, εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου και προστασία του από την Γαλλία, με ταυτόχρονη ενδυνάμωση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με τον αναγκαίο εξοπλισμό που θα μπορούσε να παραχωρηθεί ως μέρος της συμφωνίας. Ο Γάλλος πρόεδρος έχει αποδείξει ότι είναι ανοιχτός σε συμφωνίες που κάποτε φάνταζαν απίθανες. Τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την γαλλοτουρκική ρήξη πριν οι συνθήκες αλλάξουν εις βάρος μας.
Φυσικά η δράση θα φέρει και αντίδραση -κυρίως από "συμμάχους"-, αλλά οι έκτακτες περιστάσεις απαιτούν και έκτακτες αποφάσεις. Είναι καιρός μετά από τόσες διευκολύνσεις στους ισαποστάκηδες των Ηνωμένων Πολιτειών, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά μια στρατιωτική βάση γαλλικών συμφερόντων εντός της επικράτειάς μας. Η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία χρειάζεται καύσιμο για να μην σβήσει άδοξα ή καταλήξει κενό γράμμα.
Τόσο απλά αλλά και τόσο δύσκολα γι' αυτούς που έχουν μάθει να υπακούν σε έξωθεν εντολές αντί να προτάσσουν το εθνικό συμφέρον...
Έτσι για να καταλάβει ο επίβουλος γείτονας ότι τα σύνορα της χώρας του δεν είναι αυτά που φαντασιώνεται «η καρδιά του», αλλά αυτά που ξεκάθαρα αποτυπώνονται στους διεθνώς αναγνωρισμένους χάρτες!
