 |
| Χάρτης-1: Η Υψηλή Στρατηγική της Αμερικής (FMES). Με την μωβ γραμμή αναπαρίστανται τα όρια της αμερικανικής «επιρροής» (commandement), ή αλλιώς τα όρια υπεράσπισης των κρίσιμων συμφερόντων τους. Προσπελάστηκε: diploweb.com |
iEpikaira.- [δημοσιεύτηκε 14:58-13/06/23, ανανεώθηκε 9:57-14/06/23] Σε παλαιότερη ανάλυσή μας (01/09/2022) η οποία βασίστηκε σε μια εξόχως ενδιαφέρουσα έκθεση υπό τον τίτλο «Στρατηγικός Άτλαντας της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής» που δημοσιεύτηκε από το Μεσογειακό Κέντρο Στρατηγικών Σπουδών της Γαλλίας (FMES), εξηγήθηκε πώς έχει εξελιχθεί η νέα παγκόσμια Υψηλή Στρατηγική των ΗΠΑ.
Στον χάρτη που δημοσίευσε το FMES (Χάρτης-1) ένα κυρίαρχο στοιχείο που δεσπόζει είναι η γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων (μωβ χρώμα) που επαναχαράσσεται για να διασφαλιστεί η άμυνα των σημαντικότερων αμερικανικών συμμάχων (σε Ευρώπη, Ιαπωνία, Ινδία, Αραβική Χερσόνησος) οι οποίοι εντοπίζονται στο επίμαχο τμήμα του Rimland (κίτρινο χρώμα). Αυτή η νέα γραμμή άμυνας προστατεύει τις κύριες θαλάσσιες διαδρομές που εγγυώνται Αμερικανική στρατηγική υπεροχή, αλλά ταυτόχρονα συνεπάγεται την απόσυρση από περιοχές όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμπλακεί για αρκετές δεκαετίες (βόρειο τμήμα της Μέσης Ανατολής, Πακιστάν κα) και που τώρα επιτρέπουν στη Heartland (Κίνα-Ρωσία) να επεκταθεί. Μάλιστα στην ανάλυσή μας αναφέραμε ότι ο νέος σχεδιασμός αυτός των ΗΠΑ αποτελεί στην ουσία στρατηγική απομείωση του Rimland (κόκκινα βέλη, Χάρτης-1).
 |
| Χάρτης-2: Η Υψηλή Στρατηγική της Αμερικής (FMES): Περιοχή ενδιαφέροντος επεξεργασμένη με λιγότερες πληροφορίες. |
Εστιάζοντας στην Ευρώπη και Μέση Ανατολή (Χάρτης-2), το ενδιαφέρον στοιχείο το οποίο επισημάναμε ήταν η σημασία της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών» (Three Seas Initiative ή 3SI), η οποία εμπίπτει στην γραμμή (μωβ) υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων (Χάρτης-4). Η πρωτοβουλία ξεκίνησε το 2015 (ως «αντανακλαστική αντίδραση» λίγους μήνες μετά την προσάρτηση της Κριμαίας) με σκοπό την εμβάθυνση των φυσικών και ψηφιακών δεσμών μεταξύ της Βαλτικής, της Αδριατικής και του Εύξεινου Πόντου. Πρόκειται για μια προσπάθεια που συνδέει 12 μέλη της ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη (Χάρτης-3) που τα θωρακίζει έναντι της επιρροής των στρατηγικών ανταγωνιστών Ρωσίας-Κίνας, ενώ τα έργα που θα περιλαμβάνει αφορούν σε: τερματικό LNG σε λιμάνι της Κροατίας για την μεταφορά αμερικανικού LNG, δίκτυο αγωγών οι οποίοι θα μεταφέρουν φυσικό αέριο στην Ευρώπη, έργα υποδομών (δρόμων, σιδηροδρόμων, λιμένων σε ποτάμια), αλλά και δίκτυα οπτικών ινών και τηλεπικοινωνιών πέμπτης γενιάς (5G). Αποτελεί με άλλα λόγια το νέο -κατάτι ανατολικότερα μετατοπισμένο- «σιδηρούν παραπέτασμα», μια ιδιότυπη, γεωοικονομική σύζευξη των κρατών που συμμετέχουν, με σκοπό την δημιουργία ενός νοητού αναχώματος στην ευρασιατική διείσδυση στην Ευρώπη.
Εδώ και καιρό μάλιστα προκρίνεται και η συμμετοχή της Ελλάδας (1 και 2), ίσως και της Μολδαβίας, της -διηρημένης(;)- Ουκρανίας, αλλά και της Γεωργίας (με μικρότερες πιθανότητες ένταξης αφού θα αποτελούσε γεωγραφική παραφωνία), που έχουν ήδη εκφράσει ενδιαφέρον για την πρωτοβουλία. Η φημολογούμενη επίσκεψη του επικεφαλής της CIA στην Αλεξανδρούπολη και τον Έβρο (1 και 2 Ιουνίου 2023) μαζί με πέντε πρέσβεις [ΗΠΑ, Βουλγαρίας, Μολδαβίας, Ρουμανίας (επιτετραμμένη) και Ουκρανίας] είναι πολύ πιθανό ότι εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δύο από τους πέντε που παραβρέθηκαν στην Αλεξανδρούπολη (Βουλγαρίας, Ρουμανίας) ανήκουν ήδη στις χώρες του 3SI ενώ οι άλλοι δύο (Μολδαβίας, Ουκρανίας) τελούν υπό ένταξη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πρέσβεις κατά την επίσκεψή τους ενημερώθηκαν σχετικά με το τερματικό LNG, τις προοπτικές εμβάθυνσης της συνεργασίας στους τομείς της ενέργειας, της οικονομίας, των υποδομών και δικτύων που συνδέουν την Ελλάδα, με τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και την Ουκρανία. Γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Αλεξανδρούπολη εξελίσσεται σε αιχμή του δόρατος της «πρωτοβουλίας».
 |
| Χάρτης-3: Χώρες μέλη της ΕΕ που συμμετέχουν στο Three Seas Initiative |
Μέχρις εδώ, έχουμε εν πολλοίς ήδη αναφερθεί και στο προηγούμενο άρθρο μας (αξίζει επίσης να μελετηθεί και μια ακόμη συναφή ανάλυση: «Ο χάρτης Μπάιντεν, οι συμφωνίες του Αβραάμ, η Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών και η AUKUS, έχουν κάτι κοινό...»), δεδομένης όμως της ένταξης της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ (κίτρινο χρώμα, Χάρτης-4), διαπιστώνεται ότι η προέκταση της γραμμής (μωβ) υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων βορείως των χωρών του Three Seas Initiative, πραγματώνεται βαθμηδόν με αποτέλεσμα να αποκλειστεί η πρόσβαση της Ρωσίας στη Θάλασσα της Βαλτικής (κόκκινο βέλος, Χάρτης-4).
 |
| Χάρτης-4: Με μπλε οι χώρες του Three Seas Initiative και με κόκκινο η Ελλάδα που ενδέχεται να συνδράμει (πηγή: intermodalnews.eu). Με κίτρινο η Φιλανδία που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ. Η μωβ γραμμή σχεδιάστηκε κατά προσέγγιση από το iEpikaira βάσει του χάρτη Υψηλής Στρατηγικής της Αμερικής (FMES, Χάρτης-1) και αναπαριστά τη γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων. Με κόκκινο βέλος η πρόσβαση της Ρωσίας στη Βαλτική και με μαύρο βέλος η έξοδος από τον Εύξεινο Πόντο. |
Αυτή η σημαντική εξέλιξη θα ολοκληρωθεί με την ένταξη και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, όπερ σημαίνει ότι η Βαλτική θα μετατραπεί σε «νατοϊκή λίμνη». Συνακόλουθα, η βαρύτητα μετατοπίζεται στην διέξοδο της Ρωσίας από τον Εύξεινο Πόντο προς τις «θερμές θάλασσες», το Αιγαίο και την Μεσόγειο, διαμέσου των στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων που ελέγχονται από την Τουρκία (μαύρο βέλος, Χάρτης-4). Και εκεί όμως έρχεται να παίξει καταλυτικό ρόλο η παρουσία των νατοϊκών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη.
Εάν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα η Ρωσία να φανεί ελάχιστα διαλλακτική ως προς το καθεστώς διέλευσης των Στενών -το οποίο καθορίζεται από τη Συνθήκη του Μοντρέ (1936)-, για να ελκύσει έτι περαιτέρω την Τουρκία, πλέον αυτό αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Οιαδήποτε ρεβιζιονιστική προσπάθεια του μεγαλομανούς Ερντογάν να εκμεταλλευτεί αυτήν την αδυναμία της Ρωσίας (πχ με την κατασκευή της Διώρυγας της Κωνσταντινούπολης) ή ενδεχόμενη πίεση στην Άγκυρα για να κλείσουν/εργαλειοποιηθούν τα στενά, θα επιφέρει βαριές συνέπειες στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Εφόσον το κεφάλαιο «Βαλτική» τείνει πλέον να κλείσει για τους Ρώσους, ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει στα Στενά. Ένα κεφάλαιο που θα αποτελέσει νομοτελειακά νέο σημείo τριβής και έντασης.
Η ρωσική άρκτος χάνει συνεχώς τους γεωστρατηγικούς βαθμούς ελευθερίας της και τις επιλογές αντίδρασης, πράγμα που την καθιστά ολοένα και πιο ευάλωτη σε επιθετικές πολιτικές, δυνάμει αποσταθεροποιητικές για την παγκόσμια ειρήνη δεδομένου ότι και η Δύση πλέον δεν φημίζεται για τη νηφαλιότητά της.
