Τρίτη 2 Απριλίου 2024

Imminent Danger: The West is pushing for a “neutral zone” in the Aegean!

The creation of a “neutral zone” in the Aegean, the loss of the Southern Mediterranean and the national mutilation

iEpikaira.-  (published 12:26-29/03/2024, updated 13:30-08/04/2024) This article presents evidence that sheds light on the background of a looming plan to redraw the maritime borders between Greece, Turkey and Cyprus. The Aegean and the Eastern Mediterranean are examined separately, but it turns out that they constitute parts of the “Grand Strategy of the United States”, which is being implemented step by step.

The Aegean archipelago

Starting from the Aegean, “erasing” instead of “redrawing” the existing borders is a more accurate description of what is planned, creating a corridor that will be considered as an “International Strait” and not as “Open Sea”.

Professor Ioannis Mazis, in June 1997, argued that “the Aegean will not belong as Area of Responsibility to Greece, instead Greece will be responsible [only] for the defense of greek islands and the territorial waters”. He added, “it is obvious that the concept of the Area of Responsibility in the form of command and control ... is significantly degraded with the new architecture of the NATO Alliance. In maritime operations, the so-called Task Force Concept will be applied, according to which NATO forces will act dominantly in the central Aegean, over which they will also have operational control. Regarding air defense and information exchange (Cross Tel) it is almost certain that the Turks will try to push the geographical border of Information Exchange to the middle of the Aegean archipelago! This would likely mean -if accepted- the loss of the Aegean.”

The well-informed journalist Manolis Kottakis wrote in “ESTIA” newspaper back in August 2020 (republished in March 2022):
“My reliable source from the other side of the Atlantic at an unsuspected time -the EEZ segmental delimitation agreement between Greece and Egypt had not even been signed back then- informed me, as per a confidential conversation with a high-ranking member of the US Congress. My reliable source reported that the Congressman conveyed an assessment according to which a Peace Agreement between Greece and Turkey is being conceived by which Greece will be invited:
1. To expressly give up -throught an international treaty- its right to extend its territorial waters to 12 miles in the Aegean. The declaration of Madrid, which led to the suspension of the exercise of the Greek sovereign right for 23 years, is no longer enough. Its formalization is requested. The US argued that even if Greece extended to 12 nautical miles of territorial waters, it does not have sufficient forces to carry out surveillance on warships or on commercial ships. So it should settle with “selective expansion” of territorial waters as former PM Kostas Simitis suggested (in some places 10 n.m., in others 8 n.m. and some will remain at 6 n.m.).
2. A bilateral agreement or arbitration will call for withdrawal of greek troops from the Aegean greek islands with the simultaneous retreat of the Fourth Army of Smyrna to the turkish hinterland.

The goal of such an agreement would be -according to the Congressman-, to create a “neutral zone” west of 28 supposedly demilitarized greek islands. A “neutral zone” to serve international navigation between Suez and the Dardanelles.”

Pressure for 12 nautical miles territorial waters

The well known defence and security greek website militaire.gr wrote on 03/21/22: “The Congressman’s cynical confession is partially confirmed by Admiral Christos Lymberis -then Chief of the Hellenic National Defence General Staff-, who has publicly stated that: “What I experienced in November 1994 [when the international convention on the Law of the Sea came into force which allows the extension of the territorial sea to 12 n.m.] as well as in January 1996 [during Imia crisis] was the burdensome pressure on the part of the US to NOT exercise the right to extend the territorial waters. Thus, Athens renounced the use of a strategic weapon, both in the active phase of the crisis during the mediation and in the political dialogue that followed the de-escalation”. The Admiral, in his briefing to the Greek Ministry of Foreign Affairs, even stated that: “The Americans argue that the extension of our territorial waters will negatively affect American naval operations, because Greece refuses to accept that all of the straits are governed by the right of free transit passage. What will this mean for Americans? Firstly, US submarines will surface in straits that are not designated as international. Secondly, American aircraft will be prohibited from overflying these straits and thus will be forced to seek the consent of Athens… I have been informed of US instructions to their submarines, according to which five specific straits in the Aegean are considered as ‘straits of free passage’”. »

It is clarified here that the geostrategic value of the Aegean is based on the control of the “Greek Straits”. Beyond their obvious value as a trade/energy corridor, Michael McGuire once wrote that “in wartime, the Black Sea becomes a grenade in Russia’s bowel” and in this sense, the “Greek Straits” are the fork.
Map of Greek Territorial Waters Zone with 6 and 12 nm: Red arcs have been added to the “straights”. Source: ethnos.gr

The abovementioned revelations were confirmed by a statement of Prime Minister, Kyriakos Mitsotakis, who “discovered” in 2023 the existence of “NATO islands” (12), and indirectly implied the looming concession of sovereignty (“Lebensraum”) in the Aegean. This clearly undermines the Treaty of Lausanne that Tayyip Erdoğan forcefully puts in the public debate by instrumentalizing the revisionist/maximalist doctrine of the “Blue Homeland” - whose foundations were laid since the 70s -, together with some “willing” Greeks (1234) and the well-known fifth column that promotes the dubious so-called “Greek-Turkish friendship” (123). In fact, many characterize the pending Greek-Turkish agreement as the “Prespes of the Aegean – Southern Mediterranean”, for which most of the political system bears responsibility, especially those who governed the country in the post-Junta period.

In hindsight, all these revelations cast light on the deeper reason upon which Turkey sought and achieved the dual name for the Dardanelles Straits (1234) on NATO maps -now also referred to as “Turkish Straits”-. Renaming the Dardanelles as “Turkish Straits” - appart from undermining the Treaty of Montreux and the Lausanne - it secures turkish sovereignty of the Straits perpetyally, even if/when the plan to create a “neutral zone” in the Aegean is implemented with the consequent redrawing of borders. At the same time, Turkey - with US blessings - succeeded in undermining the internationally recognized Republic of Cyprus, as its name, areas of jurisdiction and exercises therein, will be described on NATO maps only with coordinates, which foreshadows border changes there as well.

The Eastern Mediterranean

After sketching the picture of the undergoing transformation of the Aegean status quo, we will examine the Eastern Mediterranean, in light of the notorious so-called “Biden’s map” that was leaked in 2019. Thiw map:
-abolishes the “Seville map” which is based on the UNCLOS III provisions,
-takes into consideration claims dictated by Turkey to the US, and
The “Biden map”. Source: mcclatchydc.com

In a previous analysis (15/10/22) we wrote: “The “prophetical” Biden map (located and republished in Cyprus by Marios Poulados “Simerini of Cyprus”, 11/06/19), was constructed by state cartographers and the energy diplomacy experts of State Department’s, Bureau of Energy Resources, under the instructions/supervision of then Vice President Joe Biden. The map, among many other paradoxes it depicts the following:

-Describes in detail the southeastern limits of the turkish claim for the “turkish continental shelf”, as submitted to the UN one year later (18/05/2020), without incorporating the illegal and unsubstantiated Turkish-Libyan maritime deal provisions.

-It does not depict the EastMed pipeline (see iEpikaira’s detailed analysis), instead it envisages natural gas pipelines running through Turkey leaning towards turkish requests.

-It eliminates the influence of Kastelorizo complex in maritime delimitation, endowing to Turkey the EEZ east of the 28th Meridian [an area in which turkish Research/Survey Vessel, Oruc Reis, carried out illegal surveys for 4.5 months and was not included in the Greek-Egyptian EEZ delimitation agreement. It is noted that Turkey had granted illegal research licenses to TPAO since the 70s in the area in question]…

–It depicts signs of annexation of the occupied northern Cyprus by Turkey.”
Comparison of Biden’s map (original memo deleted for clarity) with the illegal turkish Navtex surveys of Oruc Reis and the Greek-Egyptian EEZ (A,B,C,D,E) segmental demarcation. Near point A the 28th Meridian.

The Unified Defense Area Doctrine

It is pointed out that the Doctrine of the “Unified Defense Area” (DUSD) -between Greece and the Republic of Cyprus- opposes the provisions of Biden’s map and is therefore “red flagged”. The DUSD was abandoned after US urging and pressure induced by the Turks, as you will see in the following top secret Greek Ministry of Foreign Affairs telegram (September 18, 2001) that was intercepted and published in Dimitris Milakas' book: “The Secret History of the Aegean” (2012, topontiki.gr). The American intervention therein clearly sets diplomatic obstacles in the preeminent military exercise code name “Nikiphoros” that was inspired in order to settle the DUSD.

A7 DIRECTORATE


During today’s visit by the American Chargé d’Affaires to Deputy Minister, Mr. Cleverly reported that instructions had been given to raise to the highest possible level in Athens, Nicosia, and Ankara the American concern for the possibility of an accidental and unintended accident during the coming “Nikiforos” military exercise. Mr. Cleverly mentioned that in the past an effort had been made to build confidence measures between Greece and Turkey to avoid unpleasant consequences. Under the current circumstances, he added, when everyone’s attention is focused on the concerted effort to suppress terrorism and cohesion is required, any mishap will create unpleasant consequences. Mr. Cleverly provided yet another potentially unfavorable dimension. He said that in the event of an unavoidable accident, Denktash would take advantage of the event to further hinder the efforts of the UN.

The present Political Adviser, Mr. Kiesling, clarified that the US does not propose to cancel the exercise, but urges for the demonstration of “moderation” and that the Turks are willing to respond “in a restrained and reciprocated manner”, a statement proving that informing of the Turks preceded.”

By gradually abandoning the DUSD, Kostas' Simitis government undermined the security of Kastellorizo as a link between Greek and Cypriot maritime space, allowing Turkey in 2012 to make specific claims in the area, which were taken into consideration by the State Department and were depicted on Biden’s map (2015-2017).

Simultaneously with the abandoning of the DUSD, NATO erased from its maps the maritime borders between Greece and Turkey, as clearly mentioned in another intercepted (topontiki.gr, 31/08/23) top secret Greek Ministry of Foreign Affairs telegram (December 2001). This confirms the implicit intention to re-draw them at a later time:

DIRECTORATE of Aeronautical Department


As GEETHA (Greek Pentagon) informed us, our country, after signing a relevant agreement in 1996, with the US Geographical Service (National Imagery and Mapping Agency/NIMA/USA) participates in the 1:250,000 scale digital / vector map training program (VMAP). Turkey also participates in this program.

These maps have been agreed to depict the elements contained in the current NATO analog (paper) maps, many of which have been drawn up in 1973 by NIMA. Five (5) of the maps in question (two editions in 1973 and the third edition in 1983) depict the greek and turkish territory and depict the line of the maritime borders between Greece and Turkey.

During the meeting of the VMAP Steering Committee, in May 2001, the US proposed to the Greek side not to display the Greece-Turkey maritime borders on the digital map that was going to prepare. It also stated that was oriented to the revision of the common maps, so that the maritime borders in question are not depicted, following a relevant instruction from the State Department.

After the reaction of the Greek side (in accordance with instructions from the Ministry of Foreign Affairs), NIMA proceeded, in June 2001, unilaterally and without following NATO's procedures for Geographical Policy (i.e. without prior information from NATO, nor prior cooperation with the countries whose territory is depicted), it produced a revision of four analog (paper) maps of Joint Operations Graphic-Air/JOG-A, where the maritime borders of Greece – Turkey -as they are depicted on the maps of 1973- were erased.

According to the argument of the American side, the revision of these maps was done at the behest of the State Department, which is allegedly unaware of the existence of conditions defining the maritime borders of Greece and Turkey acceptable to both countries. Moreover, as an impartial third party, it does not wish to take sides on the conflicting views of Greece and Turkey in this matter. Finally, the aforementioned revision is based on the decision of US to not depict maritime borders on any maps of this type.

According to our information provided by GEETHA, the procedure followed in order to use maps within NATO, is NIMA officially circulating them to the Organization’s countries. At the same time, the USA includes them in its annual publication, the “Geostar A”, which they send to all NATO authorities. Once the maps are released and published as above, possible objections of any allie can be presented at the NATO Geographic Conference, which meets once a year (June), and all member countries participate, while decisions are made with unanimity. Therefore, our subsequent protest at the NATO Geographical Conference will not only be fruitless (due to the unanimity principle), but will also be an opportunity for Turkey to raise the issue of “Greek-Turkish border disputes”, within the framework of a NATO body. Most likely, the issue will be referred for resolution at a bilateral level, between Greece and Turkey.

Based on the above, it is evident that the drawing of the maps in question within NATO will seriously harm our national interests, it will instigate an issue of “border disputes” between Greece and Turkey and will create a precedent for similar actions in the future.”

Summarizing, following State Department’s instructions, the US Geographical Service (National Imagery and Mapping Agency/NIMA) erased the Greek-Turkish maritime borders in 2001. Was this a message to the Turks? Let us investigate this further, going back in time, so that the whole picture of the US plan can be drawn. On 10/15/22 iEpikaira published an article under the headline: “Biden’s map is the evolution of ‘Acheson’s plan’ and its in final stages of implementation!”, from which we copy an excerpt:

Acheson’s Trap

“In a book entitled “Exclusive Economic Zone” (2019) written by Professor Theodoros Karyotis it is pointed out that the biggest problem facing Hellenism is the US policy regarding co-exploitation/co-management of hydrocarbons in the Eastern Mediterranean. US is constantly trying to find the appropriate formula to cede a part of this area to Turkey. This is exactly what the intervention [of former US Secretary of State, Dean Acheson, was aiming for back in 1964. It is clarified that “Acheson’s Plan” -although it is commonly known as that-, was in fact a series of exploratory proposals, under the supervision of the Foreign Office]. According to Professor Karyotis, Acheson’s proposal was very carefully thought through. The Americans knew that Kastellorizo was a key problem but also a “golden fleece”. [Thus Acheson’s proposal included a long-term lease of the Kastellorizo complex by the Turks. The Americans] from an early stage realised that without Kastellorizo, Turkey is completely cut off from the Southern Mediterranean and the rich deposits of the area which they had since then estimated and methodized their division between Greece and Turkey (12345). Fifty years on from Acheson proposal, US diplomacy returned to their goal and produced “Biden’s map”. […]

Biden’s map similarities with Acheson’s proposal

– Biden’s map assigns to Turkey the Greek sovereign rights east of the 28th Meridian, possible even the Megistis complex itself, as in the suggestion put forward by Acheson.

– Biden’s map has indications of annexation by Turkey of the occupied Northern Cyprus which are more prominent at Karpasia, as Acheson’s proposal also put forward (on a smaller scale thought, since Acheson’s proposal was put forward 10 years before turkish invasion of 1974). It is also no coincidence that Turkey now insists on the two-state solution in Cyprus, that may act as an intermediate step before annexation. It is clarified that Biden’s map was disclosed to turkish President Recep Tayyip Erdogan between 2015-2017 [-or less likely on late 2014].”
Indications of annexation of occupied Northren Cyprus on Biden’s map. With red shading is the “potential” EEZ (note: the elimination of territorial waters) of the occupied N. Cyprus. Circled in yellow an imaginary corridor/bridge connecting with the coastline of Turkey. Source: slpress.gr

Timeline of undermining Greek sovereign rights

Seven years before Acheson’s proposal, in 1957, Hastings Ismay, the first NATO Secretary General, exempted Leros island from NATO Defence Plans, yielding to turkish demands. Then came, Dean Acheson’s 1964 plans, paving the way for turkish invasion of 1974 as well as the illegal research permits in the greek continental shelf, which started in 1973 running up until the end of 2012 (note that the 2012 permits depict a west border on the 28th Meridian, as does Biden’s map). 
Map of turkish TPAO illegal permits from 1973 to the end of 2012. The 2012 permits have a west limit at the 28th Meridian, as does Biden’s map. Source Greek Ministry of Foreign Affairs: mfa.gr

In 1980, NATO Secretary General, Joseph Luns issued new the policy directives for Aegean islands entitled: “Infrastructure as related to treaty arrangements”, which imposed the exclusion of Lemnos island from NATO’s defence projects. The next step was the elimination of the Greek-Turkish maritime borders from NATO maps in 2001. In 2006, the SACEUR, General James Jones, exempted all the “demilitarized” islands – according to the turkish narrative – from NATO military exercises.
Joseph Luns NATO directives. Source: Fanoula Argyrou’s personnal archives. Credit to NATO Archives’ personnel for their helpful response and assistance. 

After the intention was cemented, the new theoretical maritime borders were then marked on Biden’s map (2015 – 2017), solemnly graying out greek maritime jurisdiction in the Southern Mediterranean. An area that in 2020 turkish Research/Survey Vessel, Oruc Reis “plowed”, achieving a feat on the field that will be difficult to undo, with the Greek Armed Forces having been instructed to monitor discreetly the procedure from a distance.

It is recalled that the illegal seismic surveys of Oruc Reis were carried out in a specific area that essentially cuts off the maritime boundary between Greece and the Republic of Cyprus and also blocks the route of EastMed (the pipeline to which the US dropped its support by issuing a non-paper which – for the record – was leaked in January 2022 but it is speculated to have been distributed in October-November 2021 and had a “strong turkish flavor” [123]).

State Department’s announcement regarding the illegal turkish surveys for the first time described the specific area as “disputed waters”, which came to complement the preceding remark of the former British Minister for Europe, Sir Alan Duncan (14/05/19), about “sovereignty under dispute”, when asked in the House of Commons about Turkey’s decision to illegally drill in the Republic of Cyprus’ EEZ.

The overall redrawing of the maritime borders will inevitably affect the airspace as well – without going into details here –, as iEpikaira already explained (20/03/24). The addition of “Skies” to the “Blue Homeland” doctrine by turkish Minister of National Defence, Yaşar GÜLER, means that the maritime borders aimed to coincide with the FIR.

The reason behind border redrawal attempts

For those who may look for a reason behind redrawing the borders in the Aegean and the Southern Mediterranean, the answer can be found in the announcement of the connecting route between Europe and the Indian Ocean, through the Southern Mediterranean and the Aegean, otherwise known as India-Middle East-Europe Economic Corridor (IMEC).
IMEC: India – Middle East – Europe Economic Corridor

Although the announcement of implementing IMEC refers to the port of Piraeus as the gateway to the EU, it is possible that the port of Thessaloniki or Alexandroupolis may be chosen instead. After all, it is not a secret that some consider these wider areas prime candidates for Special Economic Zones (SEZ) (123, 4), which on one hand would allow easier control of the economic corridor by third parties and on the other hand would connect IMEC with the NATO-inspired “Three Seas Initiative” which reaches the Baltic Sea -now turned into a “NATO lake”-. All these constitute individual parts of the overall “Grand Strategy of USA” – not analyzed here – which is implemented gradually, with Greece and Cyprus being in the “eye” of the global “geopolitical cyclone”.
Three Seas Initiative with 12 EU Member States in Central and Eastern Europe between the Baltic Sea, the Black Sea and the Adriatic Sea. With  Greece's participation, access to the Aegean Sea is gained as well.

Findings

Panagiotis Kondylis, one of the greatest thinkers and theorists of war, in his iconic work “Theory of War” (1997), makes the grim observation that Hellenism has been shrinking continuously over the last century. He writes: “this is an extremely dense chain of national catastrophes within a period that is small from a historical point of view”, and explains:

“The nation finally coincided with the states' borders, not because the state expanded, but because the nation was mutilated and shrunk, because the Hellenism of Russia (after 1919), of Asia Minor (after 1922), of the Balkans and the Middle East (especially after 1945) disappeared or was displaced. This was followed by the expulsion of Hellenism from Constantinople (1955) and turkish invasion to Northern Cyprus (1974).”

He added that “the proven inability of the Greek state to defend the Greek nation – that is, to fulfill its mission par excellence – is the most ominous sign for the future”, while he concluded that “Greece is steadily turning into a country with undermined sovereign rights, i.e. rights whose sovereign exercise depends on the will and reactions of third parties, while at the same time its attitude is becoming more and more passive or contradictory.”

“Under these circumstances” he argued “what will in fact constitute a bending of the Greek resistance under the pressure of the superior turkish geopolitical potential, the Greeks will slowly get used to calling it “civilized behavior”, “transcendence of nationalism” and “Europeanization”.” “Consensuality” some others call it in Athens, adopting the favorite terminology of specific Turko-friendly circles (123).

The insightful thinking of Neoklis Sarris is now fulfilled. Some years back he argued that “in a few years the Turks will make the Greeks think like Turks and this will be our biggest defeat”. The patriotic feelings of Greek people are suppressed by the anti-patriotic McCarthyism of a large portion of the political staff, otherwise known as “geopolitical sleepwalkers” of a party system that plagues the country.

Can anyone disagree? Hellenism as a whole (Greece and Cyprus, in which the “hostage of hundreds of thousands of Greeks” constitutes an “unbearable strategic entrapment of Greece” according to Professor Panagiotis Ifaistos) is rapidly heading towards the biggest crisis since the “Asia Minor Catastrophe”. The coming months will determine its course and the future of generations to come.


Source: i-epikaira.blogspot.com based on a rendintion by helleniscope.com
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Η δημιουργία «ουδέτερης ζώνης» στο Αιγαίο, η απώλεια της Αν. Μεσογείου και ο εθνικός ακρωτηριασμός

iEpikaira.- (δημοσιεύτηκε 12:26-29/03/24, ανανεώθηκε 13:30-08/04/24) Στο παρόν πόνημα παρουσιάζονται στοιχεία που ρίχνουν φως στο παρασκήνιο ενός διαφαινόμενου σχεδίου επαναχάραξης των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου. Το Αιγαίο και η Αν. Μεσόγειος εξετάζονται χωριστά αλλά αποδεικνύεται ότι συναποτελούν επιμέρους ψηφίδες που εντάσσονται στην «Υψηλή Στρατηγική» των Ηνωμένων Πολιτειών η οποία υλοποιείται βαθμηδόν.

Το Αιγαίο 

Ξεκινώντας από το Αιγαίο, αν θέλαμε να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, θα λέγαμε ότι δεν μιλάμε για «επαναχάραξη» αλλά για «απάλειψη» των υφιστάμενων συνόρων και δημιουργία ενός διαδρόμου που θα θεωρηθεί ως «Διεθνές Θαλάσσιο Στενό» και όχι ως «Θάλασσα» στην οποία εξασκούν δικαιώματα και τα δύο παράκτια κράτη. 

Ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης, τον Ιούνιο του 1997, υποστήριζε ότι «το Αιγαίο δεν θα ανήκει ως Περιοχή Ευθύνης στην Ελλάδα, θα είμαστε όμως αρμόδιοι [μόνο] για την άμυνα των νησιών μας και των χωρικών μας υδάτων» και πρόσθεται, «είναι εμφανές ότι η έννοια της Περιοχής Ευθύνης με τη μορφή διοικήσεως και ελέγχου που έχουμε γνωρίσει και που το ΝΑΤΟ, βασιζόμενο στις τουρκικές εμπλοκές, μας εμπόδισε να αποκτήσουμε, υποβαθμίζεται σημαντικά με τη νέα αρχιτεκτονική της Συμμαχίας. Στις θαλάσσιες επιχειρήσεις θα εφαρμοσθεί το λεγόμενο Task Forces Concept σύμφωνα με το οποίο οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα δρουν κυριαρχικά στο κεντρικό Αιγαίο, επί του οποίου θα έχουν και τον επιχειρησιακό έλεγχο. Στα ζητήματα αεραμύνης και ανταλλαγής πληροφοριών (Cross Tel) είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να προωθήσουν το γεωγραφικό όριο Ανταλλαγής πληροφοριών στο μέσον του Αιγαίου! Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, εάν θα γίνει αποδεκτό φυσικά, την απώλεια του Αιγαίου.»

Ο καλά ενημερωμένος Μανώλης Κοττάκης έγραφε στην «Εστία» τον Αύγουστο του 2020 (αναδημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2022):
«Έγκυρη πηγή μου από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με ενημέρωσε σε χρόνο ανύποπτο, δεν είχε καν υπογραφεί η Συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος-Αιγύπτου, για την εμπιστευτική συνομιλία της με υψηλόβαθμο μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Η δοκιμασμένη για την αξιοπιστία της πηγή μου ανέφερε ότι ο Congressman συνομιλητής της μετέφερε την εκτίμηση, πως κυοφορείται μια Συμφωνία Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας με την οποία η Ελλάς θα κληθεί:
1. Να εγκαταλείψει ρητώς με διεθνή συνθήκη το δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Η διακήρυξη της Μαδρίτης που οδήγησε στην αδρανοποίηση της άσκησης του ελληνικού κυριαρχικού δικαιώματος επί 23 χρόνια, δεν αρκεί πλέον. Ζητείται η θεσμοποίησή της. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν μάλιστα πως και να ήταν δυνατή η επέκτασή μας στα 12 μίλια η Ελλάς δεν διαθέτει ικανό αριθμό δυνάμεων για να πραγματοποιεί νηοψίες είτε σε πολεμικά είτε σε εμπορικά πλοία (υποβρύχια, πολεμικά πλοία). Άρα ας συμβιβαστεί με την «επιλεκτική επέκταση» κατά Σημίτη. Αλλού 10, αλλού 8, αλλού 6.
2. Θα κληθεί με διμερή συμφωνία ή διαιτησία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα νησιά του Αιγαίου με ταυτόχρονη υποχώρηση και της Τέταρτης Στρατιάς από την Σμύρνη στα εγγύτερα της τουρκικής ενδοχώρας.

Στόχος μιας τέτοιας συμφωνίας θα είναι σύμφωνα με το μέλος του Κογκρέσου η δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» δυτικά των 28 αφοπλισμένων, υποτίθεται, νησιών μας. Ουδέτερης για την εξυπηρέτηση της διεθνούς ναυσιπλοΐας μεταξύ Σουέζ και Δαρδανελίων.»

Οι πιέσεις για τα 12 ναυτικά μίλια

Το militaire.gr έγραφε στις 21/03/22: 
«Η κυνική ομολογία του Γερουσιαστή, επιβεβαιώνεται εν μέρει και από τον Ναύαρχο ε.α Χρήστο Λυμπέρη ο οποίος έχει δηλώσει δημοσίως ότι: «Αυτό που το εβίωσα τόσο τον Νοέμβριο 1994 [όταν τέθηκε σε ισχύ η διεθνής σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που επιτρέπει την επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12ν.μ.] όσο και τον Ιανουάριο 1996 [σσ. Ίμια] ήταν η φορτική πίεση εκ μέρους των ΗΠΑ για ΜΗ άσκηση του δικαιώματος επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης. Έτσι η Αθήνα παραιτείτο της χρήσης ενός στρατηγικού όπλου, τόσο στην ενεργό φάση της κρίσης κατά τη διαμεσολάβηση όσο και στον πολιτικό διάλογο που ακολούθησε την αποκλιμάκωση». Ο Ναύαρχος, τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στην ενημέρωσή του προς το ελληνικό ΥΠΕΞ ανέφερε μάλιστα ότι: «Οι Αμερικανοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων θα επηρεάσει αρνητικά τις αμερικανικές ναυτικές επιχειρήσεις, διότι η Ελλάδα αρνείται να δεχθεί όλα τα σχηματιζόμενα στενά ως υπαγόμενα στο καθεστώς Free Transit Passage και θα διατηρηθεί σε ισχύ το καθεστώς της αβλαβούς διελεύσεως. Τι θα σημαίνει αυτό για τους Αμερικανούς; Πρώτον, τα αμερικανικά υποβρύχια θα πλέουν εν επιφάνεια στα στενά που δεν χαρακτηρίζονται ως διεθνή. Δεύτερον, στα αμερικανικά αεροσκάφη θα απαγορεύεται υπερπτήση πάνω από τα στενά αυτά και έτσι θα υποχρεώνονται να ζητούν τη συγκατάθεση της Αθήνας… έλαβα γνώση αμερικανικών οδηγιών προς τα υποβρύχιά τους, με τις οποίες προσδιόριζαν συγκεκριμένα πέντε στενά στο Αιγαίο ως «στενά ελεύθερης διέλευσης»».» 

Διευκρινίζεται εδώ ότι η γεωστρατηγική αξία του Αιγαίου βασίζεται στον έλεγχο των «ελληνικών στενών». Πέραν την προφανή αξία τους ως εμπορευματική/ενεργειακή δίοδος, ο Βρετανός Μάικλ Μακ Γκουάιερ είχε γράψει κάποτε ότι «σε περίοδο πολέμου, η Μαύρη Θάλασσα γίνεται μια χειροβομβίδα στα σωθικά της Ρωσίας» και υπό αυτήν την έννοια, τα «ελληνικά στενά» αποτελούν την περόνη.
Χάρτης ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης με 6 και 12 ν.μ.: Έγινε προσθήκη κόκκινων τόξων στα «ελληνικά στενά». Πηγή: ethnos.gr 

Στις ως άνω αποκαλύψεις ήρθε να προστεθεί και η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη που «ανακάλυψε» εν έτη 2023 την ύπαρξη «Νατοϊκών νησιών» (12), και εμμέσως υπονόησε την διαφαινόμενη εκχώρηση κυριαρχίας («ζωτικού χώρου») στο Αιγαίο. Πρόκειται -εκτός των άλλων- για ξεκάθαρη υποδαύλιση της Συνθήκης της Λωζάνης που μετ' επιτάσεως ο Ταγίπ Ερντογάν βάζει στο δημόσιο διάλογο εργαλειοποιώντας το επιθετικό και ρεβιζιονιστικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» -του οποίου τα θεμέλια τέθηκαν από τη δεκαετία του '70-, μαζί με τους εν Ελλάδι προθύμους (123, 4) και την γνωστή πέμπτη φάλαγγα της «ελληνοτουρκικής φιλίας» (12, 3). Πολλοί μάλιστα, την κυοφορούμενη ελληνοτουρκική συμφωνία την χαρακτηρίζουν ως «Πρέσπες του Αιγαίου - Αν. Μεσογείου», για τις οποίες το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος φέρει ευθύνη και ειδικά όσοι κυβέρνησαν την χώρα στη μεταπολίτευση. 

Επίσης, υπό το πρίσμα των ανωτέρω, εξηγείται ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο η Τουρκία επιδίωξε και πέτυχε την διπλή ονομασία για τα Στενά των Δαρδανελίων (12, 3, 4) στους Νατοϊκούς χάρτες και πλέον αναφέρονται και ως «Τουρκικά Στενά». Με αυτόν τον τρόπο -πέραν του ότι ανοίγει τον δρόμο για το ξήλωμα της Συνθήκης του Μοντρέ, εκτός της Λωζάνης- κατοχυρώνει στο διηνεκές την κυριαρχία των Στενών ακόμη και όταν/αν υλοποιηθεί το σχέδιο δημιουργίας «ουδέτερης ζώνης» στο Αιγαίο με την συνακόλουθη επαναχάραξη συνόρων. Ταυτόχρονα η Τουρκία -με αμερικανικές ευλογίες- κατόρθωσε να υποσκάψει την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία και πλέον οι περιοχές αρμοδιότητάς της και ασκήσεων θα περιγράφονται στους Νατοϊκούς χάρτες μόνο με στίγματα, κάτι που προμηνύει αλλαγές συνόρων και εκεί.

Η Ανατολική Μεσόγειος

Έτσι, αφού σκιαγραφήθηκε η εικόνα για το τι μέλλει γενέσθαι στο Αιγαίο μεταφερόμαστε στην Ανατολική Μεσόγειο, για την οποία έχει διαρρεύσει ήδη από το 2019 ο εκτρωματικός χάρτης Μπάιντεν ο οποίος:
-αποτυπώνει διεκδικήσεις του υποδείχθηκαν από την Τουρκία στους Αμερικανούς, και 
Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com

Πιο αναλυτικά, σε προηγούμενο άρθρο (15/10/22) γράφαμε: «Ο «προφητικός» χάρτης Μπάιντεν (πρώτος τον ανέδειξε ο Μάριος Πούλλαδος «Σημερινή Κύπρου», 11/06/2019), χαρτογραφήθηκε από κρατικούς χαρτογράφους και διπλωμάτες ειδικούς σε θέματα ενέργειας υπό τις οδηγίες του τότε αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, από την Υπηρεσία Ενεργειακών Πόρων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Bureau of Energy Resources). Μεταξύ των πολλών παραδοξοτήτων που παρουσιάζει είναι και οι εξής:

-Αποτυπώνει λεπτομερώς τα νοτιοανατολικά όρια της υποτιθέμενης «τουρκικής υφαλοκρηπίδας» όπως αυτά κατατέθηκαν στον ΟΗΕ (18/05/2020), πλην των προβλέψεων του τουρκολιβυκού ψευδομνημονίου.   

-Δεν αποτυπώνει τον αγωγό EastMed (βλ. λεπτομερή ανάλυση του iEpikaira) αλλά προβλέπει αγωγό φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας που αποτελεί πάγιο αίτημα/επιδίωξη της γείτονος.

-Εξαφανίζει την επήρεια του συμπλέγματος Μεγίστης στην ΑΟΖ, χαρίζει δηλαδή στην Τουρκία όλη την ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού που τέμνει την Ρόδο [περιοχή στην οποία το Oruc Reis προέβη σε παράνομες έρευνες επι 4,5 μήνες και δεν συμπεριλήφθηκε στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ. Σημειώνεται ότι η Τουρκία είχε αδειοδοτήσει έρευνες στην TPAO από την δεκαετία του '70 στην εν λόγω περιοχή]...

Αντιπαραβολή του χάρτη Μπάιντεν (με απάλειψη του υπομνήματος για λόγους ευκρίνειας) με τις παράνομες τουρκικές Navtex ερευνών του Oruc Reis και την Ελληνοαιγυπτιακή τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ (A,B,C,D,E). Πλησίον του σημείου «Α» ο 28ος Μεσημβρινός που τέμνει την Ρόδο με πορτοκαλί.

Το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου 

Σε αυτό το σημείο επισημαίνεται ότι το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) αντιτίθεται στις προβλέψεις του χάρτη Μπάιντεν και γι' αυτό αποτελεί «κόκκινο πανί». Η εγκατάλειψή του έγινε με παρότρυνση των Αμερικανών και μετά από πιέσεις των Τούρκων όπως θα διαπιστώσετε στο παρακάτω απόρρητο τηλεγράφημα που υπεκλάπη και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Δημήτρη Μηλάκα «Η Απόρρητη Ιστορία του Αιγαίου» (2012, όπως δημοσιεύτηκε στο topontiki.gr, 31/08/23) του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών (18 Σεπτεμβρίου 2001). Εκεί οι Αμερικάνοι βάζουν προσκόμματα στην κατεξοχήν άσκηση παγίωσης/εμπέδωσης του Δόγματος μεταξύ Ελλάδας-Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είχε την κωδική ονομασία «Νικηφόρος».

«Α7 ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ


Κατά τη σημερινή επίσκεψη του Αμερικανού Επιτετραμμένου προς τον κ. Υφυπουργό, ο κ. Cleverly ανέφερε ότι εδόθησαν οδηγίες να τεθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο στην Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα ο αμερικανικός προβληματισμός για ενδεχόμενο τυχαίο και χωρίς πρόθεση ατύχημα κατά τη διάρκεια της επικείμενης άσκησης ‘‘Νικηφόρος’’. Ο κ. Cleverly ανέφερε ότι στο παρελθόν είχε καταβληθεί προσπάθεια να οικοδομηθούν μέτρα εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας για την αποφυγή δυσάρεστων συνεπειών. Υπό τις παρούσες συνθήκες, πρόσθεσε, όταν η προσοχή όλων μας είναι εστραμμένη στη συντονισμένη προσπάθεια για την καταστολή της τρομοκρατίας και απαιτείται ‘‘cohesion’’, τυχόν ατύχημα θα δημιουργήσει δυσάρεστες επιπτώσεις. Ο κ. Cleverly έδωσε ακόμη μια πιθανή δυσμενή διάσταση. Είπε ότι στην περίπτωση απευκταίου ατυχήματος, ο Denktash θα εκμεταλλευθεί το γεγονός για να κωλυσιεργήσει έτι πλέον τις προσπάθειες των Η.Ε.

Ο παριστάμενος Πολιτικός Σύμβουλος κ. Kiesling διευκρίνισε ότι οι ΗΠΑ δεν προτείνουν τη ματαίωση της ασκήσεως, αλλά παροτρύνουν για την επίδειξη ‘‘moderation’’ και ότι οι Τούρκοι είναι διατεθειμένοι να ανταποκριθούν ‘‘in a restrained and reciprocated manner’’, γεγονός το οποίον μαρτυρεί ότι η ενημέρωση των Τούρκων προηγήθηκε.»

Με την σταδιακή εγκατάλειψη του ΔΕΑΧ, η κυβέρνηση Σημίτη υπονόμευσε την ασφάλεια του Καστελλόριζου ως συνδετικού κρίκου του ελληνικού με τον κυπριακό θαλάσσιο χώρο, επιτρέποντας στην Τουρκία το 2012 να προβεί σε συγκεκριμένες διεκδικήσεις στην περιοχή, οι οποίες εισακούστηκαν από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και λήφθηκαν υπόψη και στον χάρτη Μπάιντεν (2015-2017).

Ταυτόχρονα με την αδρανοποίηση του ΔΕΑΧ, το ΝΑΤΟ διέγραψε από τους χάρτες του και τα σύνορα στην ελληνοτουρκική θαλάσσια μεθόριο, όπως διαπιστώνεται από άλλο απόρρητο τηλεγράφημα (topontiki.gr, 31/08/23) του ελληνικού ΥΠΕΞ (Δεκέμβριος του 2001), το οποίο επιβεβαιώνει την έμμεση πρόθεση επαναχάραξής τους:

«Διεύθυνση Τμήμα Αεροναυτιλιακό


Όπως μας γνώρισε το ΓΕΕΘΑ, η χώρα μας, μετά την υπογραφή σχετικής συμφωνίας 1996, με τη Γεωγραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ (National Imagery and Mapping Agency/NIMA/USA) συμμετέχει στο πρόγραμμα κατάρτισης ψηφιακών / διανυσματικών χαρτών (VMAP) κλίμακας 1:250.000. Στο εν λόγω πρόγραμμα συμμετέχει και η Τουρκία.

Στους χάρτες αυτούς έχει συμφωνηθεί να απεικονίζονται τα στοιχεία που περιέχονται στους ισχύοντες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αναλογικούς (χάρτινους) χάρτες, πολλοί εκ των οποίων έχουν καταρτιστεί το 1973 από τη ΝΙΜΑ. Πέντε (5) από τους εν λόγω χάρτες (δύο εκδόσεων 1973 και τρίτης έκδοσης 1983) αποτυπώνουν το ελληνικό και τουρκικό έδαφος, απεικονίζουν δε τη γραμμή των θαλασσίων συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας.

Κατά τη σύνοδο της Διευθύνουσας Επιτροπής VMAP, τον Μάιο 2001, η αμερικανική προεδρία πρότεινε στην ελληνική πλευρά να μην εμφανίσει τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας στον ψηφιακό χάρτη που έχει αναλάβει να καταρτίσει. Ανέφερε, δε, ότι προσανατολίζεται στην αναθεώρηση των κοινών χαρτών, ώστε να μην απεικονίζονται τα εν λόγω θαλάσσια σύνορα, μετά από σχετική υπόδειξη του State Department.

Μετά την αντίδραση της ελληνικής πλευράς (σύμφωνα και με οδηγίες από πλευράς ΥΠΕΞ), η ΝΙΜΑ προχώρησε, τον Ιούνιο 2001, μονομερώς και χωρίς την τήρηση των προβλεπομένων διαδικασιών από την Γεωγραφική Πολιτική του ΝΑΤΟ, χωρίς δηλαδή προηγούμενη ενημέρωση του ΝΑΤΟ, ούτε και προηγούμενη συνεργασία με τις χώρες που έδαφός τους απεικονίζεται, σε αναθεώρηση, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, τεσσάρων αναλογικών (χάρτινων) χαρτών Συνδυασμένων Επιχειρήσεων Αέρος (Joint Operations Graphic-Air/JOG-A), απαλείφοντας τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας, όπως αυτά απεικονίζονται στους χάρτες του 1973.

Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της Αμερικανικής πλευράς, η αναθεώρηση των χαρτών αυτών έγινε κατόπιν εντολής του State Department, το οποίο δεν γνωρίζει δήθεν την ύπαρξη συνθηκών που καθορίζουν τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδος – Τουρκίας αποδεκτές και από τις δύο χώρες. Επιπλέον, ως αμερόληπτος τρίτος δεν επιθυμεί να λάβει θέση επί των διισταμένων εν προκειμένω απόψεων Ελλάδας και Τουρκίας. Τέλος, η προαναφερθείσα αναθεώρηση οφείλεται σε απόφαση των ΗΠΑ να μην απεικονίζουν στους χάρτες του είδους αυτού θαλάσσια σύνορα γενικώς.

Σύμφωνα με όσα μας εγνώρισε προφορικώς το ΓΕΕΘΑ, η διαδικασία που ακολουθείται προκειμένου να γίνει χρήση χαρτών στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, είναι η επίσημη κυκλοφορία τους από τη ΝΙΜΑ στις χώρες του Οργανισμού. Παράλληλα, οι ΗΠΑ τους περιλαμβάνουν σε ετήσια έκδοσή τους, την ‘‘Geostar A’’, την οποία αποστέλλουν σε όλες τις νατοϊκές αρχές. Αφ’ ης στιγμής οι χάρτες κυκλοφορήσουν και δημοσιευθούν ως ανωτέρω, ενδεχόμενες αντιρρήσεις μιας χώρας είναι δυνατόν να προβληθούν στην Geographic Conference του ΝΑΤΟ, η οποία συνεδριάζει άπαξ του έτους (Ιούνιος), και στην οποία μετέχουν όλες οι χώρες – μέλη, ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία. Ως εκ τούτου, η εκ των υστέρων διαμαρτυρία μας στην Geographic Conference του ΝΑΤΟ, όχι μόνον θα είναι χωρίς αποτέλεσμα (λόγω της αρχής της ομοφωνίας), αλλά επιπλέον θα αποτελέσει και ευκαιρία για την Τουρκία να θέσει θέμα ‘‘ελληνοτουρκικών συνοριακών διαφορών’’, στα πλαίσια νατοϊκού οργάνου. Πιθανότατα δε, το ζήτημα θα παραπεμφθεί προς επίλυση σε διμερές επίπεδο, μεταξύ ελληνικής και τουρκικής πλευράς.

Από τα ανωτέρω καθίσταται προφανές ότι η καθιέρωση των εν λόγω χαρτών στα πλαίσια του ΝΑΤΟ θα πλήξει καίρια τα εθνικά μας συμφέροντα και θα δημιουργήσει ζήτημα ‘‘συνοριακών διαφορών μας’’ με την Τουρκία και προηγούμενο αμφισβήτησης για άλλες παρόμοιες ή συναφείς ενέργειες στο μέλλον.»

Συνοψίζοντας, η Γεωγραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ (National Imagery and Mapping Agency/NIMA) μετά από υπόδειξη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξαφάνισε τα ελληνοτουρκικά θάλασσα σύνορα το 2001. Τί μήνυμα δόθηκε άραγε στους Τούρκους με την ενέργεια αυτή; Ας πάμε όμως πιο πίσω χρονικά, ώστε να συμπληρωθεί το παζλ του αμερικανικού σχεδίου. Στις 15/10/22 το παρόν βήμα δημοσίευσε άρθρο υπό τον τίτλο: «Ο χάρτης Μπάιντεν αποτελεί μετεξέλιξη του «σχεδίου Άτσεσον» και βρίσκεται στο τελικό στάδιο υλοποίησης!», από το οποίο αντιγράφουμε ένα απόσπασμα:

Η παγίδα Άτσεσον

«Στο βιβλίο του καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη «ΑΟΖ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» (2019), επισημαίνεται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός είναι η στάση των ΗΠΑ σχετικά με το θέμα συνεκμετάλλευσης-συνδιαχείρισης των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς προσπαθούν διαχρονικά να βρουν την κατάλληλη φόρμουλα ώστε να εκχωρηθεί ένα τμήμα της στην Τουρκία. Ακριβώς σε αυτό αποσκοπούσε και η παρέμβαση [του Αμερικανού πρώην ΥΠΕΞ Ντιν Άτσεσον. Διευκρινίζεται ότι δεν πρόκειται για συγκεκριμένο «Αμερικανικό Σχέδιο» καίτοι συνηθίζεται να αποκαλείται έτσι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια σειρά από διερευνητικές προτάσεις, υπό την εποπτεία του Φόρεϊν Όφις]. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η πρόταση του Άτσεσον ήταν πολύ προσεκτικά μελετημένη. Οι Αμερικανοί γνώριζαν ότι το Καστελλόριζο αποτελεί κομβικό πρόβλημα αλλά και «χρυσόμαλλο δέρας». [Έτσι η πρόταση Άτσεσον περιλάμβανε την μακροχρόνια μίσθωση του συμπλέγματος Μεγίστης από τους Τούρκους. Οι Αμερικάνοι] διαπίστωσαν από νωρίς ότι χωρίς το Καστελλόριζο η Τουρκία αποκόπτεται τελείως από την Αν. Μεσόγειο αλλά και τα πλούσια κοιτάσματα της περιοχής τα οποία από τότε είχαν εκτιμήσει και μεθοδεύονταν τον διαμοιρασμό τους  (12345). Μετά ακριβώς από 50 χρόνια από τον Άτσεσον, η αμερικανική διπλωματία επανήλθε επί του ζητήματος και εξέδωσε τον γνωστό χάρτη Μπάιντεν.  [...]

Ομοιότητες χάρτη Μπάιντεν με πρόταση Άτσεσον

-Είναι πρόδηλο ότι ο χάρτης Μπάιντεν εκχωρεί στην Τουρκία τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού ή ακόμη και το ίδιο το σύμπλεγμα Μεγίστης, με την φόρμουλα που πρότεινε ο Άτσεσον. 

-Ο χάρτης Μπάιντεν έχει ενδείξεις προσάρτησης των κατεχομένων οι οποίες είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς στην Καρπασία, όπως προέβλεπε και η πρόταση Άτσεσον (σε μικρότερη κλίμακα μεν αλλά η πρόταση έγινε 10 χρόνια πριν το 1974). Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι η Τουρκία εμμένει πλέον στη λύση των δύο κρατών, η οποία ενδεχομένως θα αποτελέσει προστάδιο της προσάρτησης. Διευκρινίζεται ότι ο χάρτης Μπάιντεν γνωστοποιήθηκε στον τούρκο Πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν μεταξύ 2015-2017 [-ή λιγότερο πιθανό στο τέλος του 2014].»
Eνδείξεις προσάρτησης κατεχομένων στον χάρτη Μπάιντεν. Με κόκκινη σκίαση η «δυνάμει» ΑΟΖ των κατεχομένων (χωρίς αιγιαλίτιδα ζώνη!). Με κίτρινο κύκλο ένας νοητός διάδρομος/γέφυρα που την ενώνει με την ακτογραμμή/γραμμή βάσης της ηπειρωτικής Τουρκίας. Πηγή: slpress.gr
 
Χρονικό υπονόμευσης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων

Πριν την πρόταση Άτσεσον όμως προηγήθηκε το 1957 η εξαίρεση της Λέρου από τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς από τον πρώτο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Χάστινγκς Ισμέι, μετά από τουρκική απαίτηση. Εν συνεχεία, ο Ντίν Άτσεσον το 1964 έδωσε πάτημα για τις παράνομες αδειοδοτήσεις της τουρκικής TPAO, ξεκινώντας από το 1973 και φτάνοντας διαδοχικά μέχρι το τέλος του 2012 (σημειώνεται ότι οι αδειοδοτήσεις του 2012 έχουν δυτικό όριο τον 28ο Μεσημβρινό, όπως και ο χάρτης Μπάιντεν), αλλά και την εισβολή του 1974. 
Χάρτης παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 έως το τέλος του 2012. Οι αδειοδοτήσεις του 2012 έχουν δυτικό όριο τον 28ο Μεσημβρινό, όπως και ο χάρτης Μπάιντεν. Πηγή Ελληνικό ΥΠΕΞ: mfa.gr

Το 1980, ο Γιόσεφ Λούνς, εξέδωσε την περίφημη οδηγία πολιτικής για τα νησιά του Αιγαίου που επέβαλε την εξαίρεση της Λήμνου από την κατασκευή έργων υποδομής του ΝΑΤΟ. Το επόμενο βήμα ήταν η απάλειψη των ελληνοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων από τους Νατοϊκούς χάρτες το 2001. Το 2006, ο Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής της Συμμαχίας Στρατηγός, Τζέιμς Τζόουνς, εξαιρεί το σύνολο των «αποστρατιωτικοποιημένων» -σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα- νησιών από τις Νατοϊκές ασκήσεις. 
Οδηγία πολιτικής ΝΑΤΟ του Γιόσεφ Λούνς. Πηγή: Προσωπικό αρχείο δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού. Ευχαριστίες στο προσωπικό των αρχείων του NATO για τον εντοπισμό του εγγράφου. 

Και αφού εμπεδώθηκε η πρόθεση, εν συνεχεία αποτυπώθηκαν τα νέα θεωρητικά θαλάσσια σύνορα στον χάρτη Μπάιντεν (2015 - 2017), γκριζάροντας με κάθε επισημότητα όλη την Αν. Μεσόγειο. Περιοχή την οποία το 2020 το Oruc Reis όργωσε, πετυχαίνοντας ένα τετελεσμένο επί του πεδίου που δύσκολα θα αναιρεθεί, με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να έχουν λάβει εντολή να παρακολουθούν διακριτικά και από απόσταση. 

Υπενθυμίζεται ότι οι παράνομες έρευνες διεξάχθηκαν στην θαλάσσια περιοχή που αποκόπτει το κοινό θαλάσσιο σύνορο Ελλάδας-Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και στην όδευση του EastMed (αυτόν που οι ΗΠΑ «άδειασαν» με το non-paper το οποίο -για την ιστορία- διέρρευσε τον Ιανουάριο του 2022 αλλά εικάζεται ότι είχε διανεμηθεί τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2021 και είχε έντονο τουρκικό άρωμα [123]). 

Η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τότε, έκανε λόγο πρώτη φορά για έρευνες σε «αμφισβητούμενα ύδατα», η οποία ήρθε να συμπληρώσει την από τις 14/05/19 δήλωση του τέως υφυπουργού Εξωτερικών της Βρετανίας σερ Άλαν Ντάνκαν, σχετικά με τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ όταν είπε: «Οι διερευνητικές γεωτρήσεις δεν πρέπει να διεξάγονται σε οποιαδήποτε περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση.» 

Η επαναχάραξη των συνόρων στη θάλασσα, προφανώς επηρεάζει και τον αέρα -χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες για οικονομία χώρου-. Όπως το παρόν βήμα ήδη ανέλυσε (20/03/24), η καινοφανής προσθήκη «Ουράνια» στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» σημαίνει ότι τα νέα θαλάσσια σύνορα σχεδιάζεται να συμπίπτουν με το FIR. 

Πού αποσκοπεί η αλλαγή συνόρων

Στην ερώτηση πού αποσκοπεί η αλλαγή συνόρων σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, η απάντηση δόθηκε με την ανακοίνωση της διαδρομής ζεύξεως της Ευρώπης με τον Ινδικό, διαμέσου της Αν. Μεσογείου και του Αιγαίου, τον Οικονομικό Διάδρομο Ινδίας-Μ. Ανατολής-Ευρώπης (IMEC). 
IMEC: Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης

Καίτοι η ανακοίνωση αναφέρεται στο λιμάνι του Πειραιά ως πύλη εισόδου στην ΕΕ, δεν αποκλείεται τελικά να επιλεχθεί η Αλεξανδρούπολη ή Θεσσαλονίκη. Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που μιλάνε για δημιουργία ΕΟΖ στις εν λόγω περιοχές (123, 4), κάτι που αφενός θα επέτρεπε τον ευχερέστερο έλεγχο του οικονομικού διαδρόμου από τρίτους και αφετέρου θα συνέδεε τον IMEC με το αμερικανονατοϊκής εμπνεύσεως «Three Seas Initiative» που καταλήγει στην Βαλτική η οποία πλέον έχει μετατραπεί σε «Νατοϊκή λίμνη». Όλα αυτά συναποτελούν επιμέρους κομμάτια της «Υψηλής Στρατηγικής των ΗΠΑ» -δεν θα αναλυθεί εδώ- η οποία υλοποιείται βαθμηδόν, με την Ελλάδα και την Κύπρο να βρίσκονται στο μάτι του παγκόσμιου γεωπολιτικού κυκλώνα.
Πρωτοβουλία Three Seas με 12 κράτη μέλη της ΕΕ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μεταξύ της Βαλτικής, της Μαύρης και της Αδριατικής Θάλασσας. Με την συμμετοχή της Ελλάδας αποκτά πρόσβαση και στο Αιγαίο.

Διαπιστώσεις

Ο Παναγιώτης Κονδύλης, ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και θεωρητικούς του πολέμου, στο εμβληματικό του έργο «Θεωρία του Πολέμου» (1997), κάνει την ζοφερή διαπίστωση ότι ο Ελληνισμός συρρικνώνεται συνεχώς τον τελευταίο αιώνα. Γράφει: «πρόκειται για μιαν εξαιρετικά πυκνή αλυσίδα εθνικών καταστροφών μέσα σε διάστημα ελάχιστο από ιστορική άποψη», και εξηγεί:
«Το έθνος συνέπεσε εν τέλει με το κράτος, όχι γιατί το κράτος διευρύνθηκε, αλλά γιατί το έθνος ακρωτηριάστηκε και συρρικνώθηκε, γιατί αφανίστηκε ή εκτοπίστηκε ο ελληνισμός της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μ. Ασίας (μετά το 1922), των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (ιδίως μετά το 1945). Ακολούθησε η εκδίωξη του ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη (1955) και την Βόρειο Κύπρο (1974).» 

Πρόσθεσε δε ότι «η αποδεδειγμένη ανικανότητα του ελληνικού κράτους να υπερασπίσει το ελληνικό έθνος -δηλαδή να επιτελέσει την κατ’ εξοχήν αποστολή του- συνιστά το πιο δυσοίωνο σημάδι για το μέλλον», ενώ συμπέρανε ότι «η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική.»

«Υπ' αυτές τις συνθήκες» υποστήριζε «ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό».» «Συναινετική» θα έλεγε κανείς, υιοθετώντας την αγαπημένη ορολογία συγκεκριμένων κύκλων της Αθήνας (1, 2, 3). 

Εκπληρώθηκε λοιπόν ο διορατικός λόγος του Νεοκλή Σαρρή που υποστήριζε ότι «σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέφτονται σαν Τούρκοι και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη μας ήττα». Το πατριωτικό φρόνημα του λαού βάλλεται από το πνεύμα του αντιπατριωτικού μακαρθισμού με το οποίο εμφορείται μεγάλη μερίδα του πολιτικού προσωπικού, τους στρατηγικούς ομφαλοσκόπους και γεωπολιτικούς υπνοβάτες της οικογενειοκρατίας και του κομματικού σωλήνα που λυμαίνονται την χώρα.

Διαφωνεί κανείς; Ο Ελληνισμός εν συνόλω (Ελλάδα και Κύπρος, στην οποία η «ομηρία εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων» συνιστά «αβάστακτη στρατηγική παγίδευση της Ελλάδας» κατά τον καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστο) οδεύει ταχέως προς την μεγαλύτερη κρίση μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Οι μήνες που έρχονται θα καθορίσουν την πορεία του και το μέλλον των επόμενων γενεών.

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τρίτη 26 Μαρτίου 2024

Λονδίνο - Άγκυρα συνδέουν το Κυπριακό με την Λωζάνη κάτω από τη μύτη μας σερβίροντας μια «εύπεπτη λύση» για το «καλό μας»...

iEpikaira.- Στις 24 Μαρτίου 2024 δημοσιεύτηκε άρθρο στον «Φιλελεύθερο» Κύπρου όπου σκιαγραφείται το παρασκήνιο των μυστικών διαπραγματεύσεων μεταξύ Άγκυρας και Λονδίνου για το Κυπριακό. Εκεί έγινε μια ανησυχητική αποκάλυψη η οποία επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία έχει αλλάξει την στρατηγική της και όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας (22/03/24) πλέον πιέζει την Βρετανία για «λύση πακέτο» Κυπριακού με παράλληλη αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Το δημοσίευμα αναφέρει:

«[Ε]ίναι σαφές πως το κακό αγκάθι ήταν και παραμένει ο βρετανικός παράγοντας, ο οποίος είναι σε συνεχή προσπάθεια να προωθήσει ιδέες. Στην προκειμένη περίπτωση, η προσπάθεια του Φόρεϊν Όφις επικεντρώνεται στο θέμα της κυριαρχίας. Να βρεθεί, δηλαδή, μια διατύπωση σε σχέση με την κυριαρχία, που θα ξεπερνά «τις δυσκολίες». Οι Βρετανοί προτάσσουν το αφήγημα πως τον τελευταίο καιρό οι Τούρκοι δεν αναφέρονται σε δυο κράτη, αλλά στο θέμα της κυριαρχικής ισότητας. Αν και το θέμα αφορά τη διατύπωση και όχι την ουσία, οι του Φόρεϊν Όφις επιμένουν να κάνουν λόγο για «διαφοροποίηση» της κατοχικής πλευράς. Άλλωστε στο Λονδίνο γνωρίζουν πως η κυριαρχική ισότητα σημαίνει αναγνώριση της αποσχιστικής οντότητας και παραπέμπει σε ένα συνομοσπονδιακό μοντέλο, στο οποίο δυο κράτη θα συνεργάζονται ως ίσοι συνέταιροι.»

Στο προαναφερθέν άρθρο μας εξηγήθηκε ότι:

«Σύμφωνα με την τουρκική [ανάγνωση της Συνθήκης της Λωζάνης], σε περίπτωση που αλλάξει το καθεστώς στην Κύπρο -ειδικά εάν η λύση που θα επιδιωχθεί θα συνιστά αλλαγή κυριαρχίας, όπως άλλωστε προτείνουν οι Τούρκοι με τα δύο κυρίαρχα κράτη-, αυτομάτως θα συνεπάγεται την αναθεώρηση της [συνθήκης] και την ταυτόχρονη ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης με την  Ελλάδα των ζητημάτων που η Άγκυρα μονομερώς θέτει διαχρονικά. Σε αυτό ακριβώς αναφέρθηκε και ο Ερσίν Τατάρ στέλνοντας μήνυμα προς την Βρετανία [όταν είπε ότι το 1878 η διοίκηση του νησιού αφέθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας δεν μεταβιβάστηκαν] ακολουθώντας κατά γράμμα την πολιτική που χάραξε ο Νιχάτ Ερίμ, προφανώς καθ' υπόδειξη της Άγκυρας. Η δήλωση επίσης σημαίνει ότι παρασκηνιακά οι Τούρκοι πιθανότατα συζητάνε ήδη το ζήτημα στη βάση της Λωζάνης με τους Βρετανούς και τώρα τους πιέζουν μέσω των Τ/κ.»

Συμπερασματικά, είναι ήσσονος σημασίας εάν οι Τούρκοι δεν αναφέρονται σε δυο κράτη αλλά σε «κυριαρχική ισότητα», όπως διατείνεται το Φόρεϊν Όφις. Αυτό που έχει σημασία -αποκωδικοποιώντας την τουρκική ερμηνεία για της προβλέψεις της Λωζάνης- είναι ότι εάν το μοντέλο «λύσης» επιφέρει αλλαγή κυριαρχίας (όπως πχ με την «αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος»), τότε αυτό θα συνεπάγεται αφενός την πλήρη αναγνώριση του ψευδοκράτους και αφετέρου -σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα- την κατάλυση της Λωζάνης. Τα βρετανοτουρκικά νομικίστικα τερτίπια και αλλαγές στις δημόσιες τοποθετήσεις έναν απώτερο στόχο έχουν: Το να συνδέσουν το Κυπριακό με την Λωζάνη κάτω από τη μύτη μας σερβίροντας μια «εύπεπτη λύση» για το «καλό μας»... 

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024

«Πακέτο» η αναθεώρηση της Λωζάνης με το Κυπριακό: Ήρθε η ώρα για τις «Πρέσπες του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου»!

iEpikaira.- Έχουμε συνηθίσει να ακούμε εξωφρενικές γραφικότητες από χείλη Τούρκων και Τουρκοκυπρίων αξιωματούχων. Μια από τις δηλώσεις του κατοχικού ηγέτη όμως οφείλει να αναλυθεί περισσότερο για να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα. 

Το ενεργούμενο της Άγκυρας, ο Ερσίν Τατάρ, ισχυρίστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Κύπρος που ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, διοικητικά μόνο παραχωρήθηκε στη Βρετανία, επομένως, ακόμη ανήκει στην Τουρκία. Συγκεκριμένα, εξετάζοντας τη συμφωνία μίσθωσης που υπεγράφη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βρετανικού Βασιλείου το 1878 δήλωσε ότι εάν το έγγραφο αυτό δεν ήταν διαθέσιμο, το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να προβεί σε διαφορετικές θέσεις, αλλά όπως φαίνεται στο έγγραφο αυτό, η διοίκηση του νησιού αφέθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας δεν μεταβιβάστηκαν.

Η δήλωση αυτή πέραν της προφανούς προσπάθειας να εμφανίσουν την Κύπρο τουρκική, κρύβει και κάτι βαθύτερο. Για να γίνει κατανοητό το μήνυμα προς την Βρετανία, θα ανατρέξουμε στις απόρρητες εκθέσεις/σχέδιο για επανάκτηση της Κύπρου («Kıbrıs’ı İstirdat Planı»), το οποίο παρέδωσε στον Τούρκο πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές, τον Νοέμβριο του 1956 ο συνταγματολόγος Δρ. Νιχάτ Ερίμ. Το σχέδιο αυτό η Άγκυρα και οι Τ/κ ηγεσίες ακολουθούν απαρέγκλιτα μέχρι και σήμερα (1, 2, 3, 4, 5, 6 και 7). 
Δρ. Νιχάτ Ερίμ
Οι απόρρητες εκθέσεις

Στις εκθέσεις του λοιπόν αναφέρει μεταξύ άλλων ο Ν. Ερίμ:
«Το άρθρο 20 της Συνθήκης [της Λωζάνης] ανεπιφύλακτα παραχωρεί την κυριαρχία επί της Κύπρου στη Βρετανία. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν θα αναφερθεί στο άρθρο 16 όπως έπραξε η Ελλάδα, ήδη µε το άρθρο 20 έχουν κλείσει οι δρόμοι για τους νομικούς ισχυρισμούς της Τουρκίας. Έναντι τούτου μπορεί κανείς να υποστηρίξει μια αντίθεση που η απόρριψή της δεν είναι εύκολη.»

Προς διασαφήνιση παραθέτουμε τα άρθρα 16 και 20 της Συνθήκης τη Λωζάνης:
«Άρθρον 16. Η Τουρκία δήλοι ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή δια της παρούσης. Συνθήκης, της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων. Αι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν θίγουσι τας συνομολογηθείσας ή συνομολογηθησομένας ιδιαιτέρας συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και των ομόρων χωρών λόγω της γειτνιάσεως αυτών.»
«Άρθρον 20. Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου ανακηρυχθείσαν υπό της Βρεττανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914.»

Στη συνέχεια όμως ο Ν. Ερίμ διευκρινίζει ότι:
«[Ο] αξιότιμος κ. πρωθυπουργός [Ισμέτ Ινονού] ανέφερε στις 28 Ιουνίου του 1956 στον Άγγλο πρέσβυ ότι εφ' όσον ζητείται η διασάλευση της ισορροπίας η οποία έχει δημιουργηθεί µε τη Συνθήκη της Λωζάνης θα πρέπει να λάβουν χώρα διμερείς διαπραγματεύσεις µε την Ελλάδα προς συζήτηση όλων των θεμάτων που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το αίτημά μας αυτό στην συνέχεια έχει αναπτυχθεί στους Άγγλους και τους Αμερικανούς κατά τρόπον περισσότερο ευκρινή: έχοντάς τους δηλαδή καταστήσει ενήμερους ότι πρόκειται να ληφθούν ανά χείρας τα θέματα της Δυτικής Θράκης, του Πατριαρχείου των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και ορισμένων νήσων του Αιγαίου. Αυτό κρίνεται πολύ εποικοδομητικό. Το καλύτερο όπλο µας κατέναντι των Ελλήνων είναι αυτά τα θέματα.»

Γιατί οι Τούρκοι θέλουν δύο κράτη 

Αυτό που ο Ν. Ερίμ τονίζει εδώ είναι ότι η κυριαρχία επί της Κύπρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις προβλέψεις της Λωζάνης. Σύμφωνα με την τουρκική ερμηνεία, σε περίπτωση που αλλάξει το καθεστώς στην Κύπρο -ειδικά εάν η λύση που θα επιδιωχθεί θα συνιστά αλλαγή κυριαρχίας, όπως άλλωστε προτείνουν οι Τούρκοι με τα δύο κυρίαρχα κράτη-, αυτομάτως θα συνεπάγεται την αναθεώρηση της Λωζάνης και την ταυτόχρονη ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης με την  Ελλάδα των ζητημάτων που η Άγκυρα μονομερώς θέτει διαχρονικά. Σε αυτό ακριβώς αναφέρθηκε και ο Ερσίν Τατάρ στέλνοντας μήνυμα προς την Βρετανία ακολουθώντας κατά γράμμα την πολιτική που χάραξε ο Νιχάτ Ερίμ, προφανώς καθ' υπόδειξη της Άγκυρας. Η δήλωση επίσης σημαίνει ότι παρασκηνιακά οι Τούρκοι πιθανότατα συζητάνε ήδη το ζήτημα στη βάση της Λωζάνης με τους Βρετανούς και τώρα τους πιέζουν μέσω των Τ/κ.

Ο «αστερίσκος» των Τούρκων για την ανάκτηση της Κύπρου 

Για την ιστορία θα αναφέρουμε εδώ και μια αποκάλυψη που έκανε η έρευνα της δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού και δημοσιεύτηκε στην «Σημερινή Κύπρου». Αντιγράφουμε: 

«Την επομένη της μονομερούς ανακήρυξης του ψευδοκράτους από τον Ραούφ Ντενκτάς, στις 16 Νοεμβρίου 1983, στο Λονδίνο συνέβη κάτι πολύ σημαντικό. Ο 86χρονος τότε Λόρδος Portland προέβη σε μια ομολογία από τη Βουλή των Λόρδων και δήλωσε επιγραμματικά:

«Αγαπητοί (My Lords), με έχουν συμβουλεύσει ότι είναι επιθυμητό να αναφέρω τα ακόλουθα on the record. Τον Ιούλιο του 1923, ήμουν ο Γραμματέας της Βρετανικής Αντιπροσωπίας στη Διάσκεψη της Λωζάνης. Βρισκόμασταν έτοιμοι να υπογράψουμε τη Συνθήκη που είχαμε τελειώσει -παρατράβηξε για ορισμένους μήνες- όταν ο Ισμέτ Πασά, και αργότερα Ινονού, έθεσε ένα αίτημα για μια παράγραφο να περιληφθεί, που να λέγει ότι αν ποτέ εγκαταλείψουμε την Κύπρο [σσ. το Ηνωμένο Βασίλειο], ή φύγουμε από την Κύπρο, να τη δώσουμε πίσω στην Τουρκία. Την είχαμε πριν από τον Πρώτο Πόλεμο ως ένα είδος προτεκτοράτου, όμως η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν εγκατέλειψε ποτέ την κυριαρχία της.

»Ο Sir Horace Rumbold, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής εκπρόσωπος, παραλίγο να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο από τον θυμό του στην προοπτική να πρέπει να μείνει στη Λωζάνη και έστειλε πίσω μήνυμα, λέγοντας ότι δεν επρόκειτο πότε να εγκαταλείψουμε την Κύπρο, η οποία ήταν σημαντική για τα συμφέροντά μας, και ήλπιζε ότι δεν θα επέμεναν στο θέμα. Αρνήθηκε να βάλει κάτω οτιδήποτε γραπτώς. Σκέφτηκα ότι πρέπει να τα αναφέρω αυτά, my Lords, for the record»».

Η «ξεπερασμένη» Λωζάνη

Κλείνοντας την παρένθεση, σημειώνουμε ότι η Άγκυρα παγίως υποστηρίζει την άποψη ότι η Λωζάνη είναι ξεπερασμένη και χρειάζεται αναθεώρηση. Ο Ταγίπ Ερντογάν ξεκαθάριζε το 2017 ότι «όταν μιλάω για επικαιροποίηση [της Λωζάνης], μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, από το Α έως το Ω». Το 2016 είχε πει: «Είμαστε ένα έθνος που ακόμα λυπάται για ότι χάσαμε στη Λωζάνη.» Σχετικό άρθρο στο iEpikaira (05/01/24) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η «Διακήρυξη των Αθηνών» και οι συμφωνίες που την συνόδευσαν -όπως η χορήγηση τουριστικής βίζας στους Τούρκους πολίτες-, συναποτελούν το προοίμιο της αναθεώρησης της Συνθήκης. Οι δε πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη -και το «όραμα Μητσοτάκη»- ακριβώς αυτόν τον απώτερο στόχο έχουν (1, 2 και 3), κάτι που επιβεβαιώνουν και οι δηλώσεις περί «παρωχημένης» Συνθήκης του Άγγελου Συρίγου, γνωστού κυβερνητικού λαγού (123 και 4).

Κοσμογονία σε Κυπριακό και ελληνοτουρκικά 

Εν κατακλείδι, η διαφαινόμενη επιδίωξη της Άγκυρας είναι να δοθεί «λύση» στο Κυπριακό με όρους που ταυτόχρονα θα συνεπάγονται και την αναθεώρηση -γράφε κατάλυση- της Λωζάνης. Το πιθανότερο όμως είναι να προηγηθεί κάποια μορφή πρόσκαιρης «λύσης»/πάγωμα στα ελληνοτουρκικά με την «συνδιαχείριση» ενεργειακών πόρων χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας υπό τον μανδύα του East Med Gas Forum. Το είπαμε και θα το επαναλάβουμε: Ήρθε η καταραμένη ώρα για τις «Πρέσπες του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου» (1 και 2).

[Περισσότερα ΕΔΩ!]

Σύνδεσμος άρθρου ⤶