Nordic Monitor: Η Τουρκία «φωνάζει» ότι θα υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Συρία

Η Άγκυρα επεξεργάζεται νέες στρατιωτικές στρατηγικές στη Συρία, καθώς επιδιώκει να εγκαθιδρύσει μια νέα φάση συνεργασίας και επιρροής στην περιοχή. Η Άγκυρα στοχεύει στην υπογραφή μιας σειράς στρατιωτικών συμφωνιών με τη Συρία, παρόμοιων με την προηγούμενη συμφωνία της για τη θαλάσσια οριοθέτηση με τη Λιβύη, σηματοδοτώντας δυνατότητες ευρύτερων συνεργασιών στη Μεσόγειο.

Ο Χουλουσί Ακάρ, πρόεδρος της επιτροπής άμυνας του τουρκικού κοινοβουλίου και πρώην υπουργός Άμυνας, άφησε πρόσφατα να εννοηθεί το ενδεχόμενο μιας θαλάσσιας συμφωνίας με τη Συρία κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο τηλεοπτικό κανάλι του κοινοβουλίου. Ο Ακάρ τόνισε ότι μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να περιλαμβάνει περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο, ανοίγοντας το δρόμο για ενισχυμένη περιφερειακή συνεργασία.

Ο Ακάρ δήλωσε ακόμη ότι η αξιοποίηση των αεροδρομίων, των θαλάσσιων εγκαταστάσεων και των υλικοτεχνικών υποδομών της Συρίας θα επιταχύνει τις προσπάθειες της Τουρκίας για την ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη της Συρίας. Υπογράμμισε ότι μια πιθανή συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ακρογωνιαίος λίθος για βαθύτερους δεσμούς, τοποθετώντας την Τουρκία ως βασικό παράγοντα στη διαδικασία ανοικοδόμησης της Συρίας και στην περιφερειακή σταθερότητα.

Στις 27 Νοεμβρίου 2019, η Τουρκία και η Λιβύη υπέγραψαν στην Κωνσταντινούπολη θαλάσσια συμφωνία με επίσημο τίτλο «Μνημόνιο κατανόησης μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης για την οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο». Η συμφωνία καθόρισε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο κρατών, δημιουργώντας ένα πλαίσιο για την άσκηση κυριαρχίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων και δικαιοδοσίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Αντιπροσώπευε μια στρατηγική κίνηση και των δύο χωρών για τη διεκδίκηση των συμφερόντων τους στην πλούσια σε πόρους και γεωπολιτικά ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου.

Η συμφωνία παρουσιάστηκε ως ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των τουρκο-λιβυκών σχέσεων. Αποσαφηνίζοντας τις αντίστοιχες θαλάσσιες ζώνες τους, το μνημόνιο επεδίωκε την εξάλειψη των διαφορών και την προώθηση της συνεργασίας σε τομείς όπως η εξερεύνηση πόρων και η οικονομική ανάπτυξη. Η Τουρκία και η Λιβύη πλαισίωσαν τη συμφωνία ως μια δίκαιη λύση που όχι μόνο θα ωφελούσε πολιτικά και οικονομικά τα δύο έθνη, αλλά θα αποτελούσε και προηγούμενο για την επίλυση των θαλάσσιων διαφορών μέσω διμερών διαπραγματεύσεων.

Ωστόσο, η συμφωνία προκάλεσε άμεσα αντιδράσεις στην περιοχή της Μεσογείου. Οι γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Κύπρου, αντιτάχθηκαν σθεναρά στη συμφωνία, ισχυριζόμενες ότι παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες και καταπατά τα δικά τους θαλάσσια συμφέροντα. Η διαμάχη ανέδειξε ευρύτερες εντάσεις σχετικά με τις επικαλυπτόμενες διεκδικήσεις στη Μεσόγειο, μετατρέποντας τη συμφωνία σε σημείο ανάφλεξης της περιφερειακής διπλωματίας και σε αντικείμενο συνεχούς συζήτησης σε διεθνή φόρουμ.

Παρά την αρχική προβολή της συμφωνίας, η Τουρκία επέλεξε να την υποβαθμίσει στις διπλωματικές της δεσμεύσεις από το 2020 και μετά, ιδίως καθώς επεδίωξε να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Η μετατόπιση αυτή αντανακλούσε μια ρεαλιστική προσέγγιση της Άγκυρας, με στόχο τη μείωση των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και την προώθηση ενός πιο συμφιλιωτικού περιφερειακού διαλόγου.

Παρ’ όλα αυτά, η συμφωνία παρέμεινε ακρογωνιαίος λίθος της τουρκικής θαλάσσιας πολιτικής και θεωρείται από την τουρκική κυβέρνηση ως πρότυπο για μελλοντικές διμερείς ή πολυμερείς ρυθμίσεις. Διαμορφώνοντας τη συμφωνία ως προηγούμενο για την επίλυση σύνθετων θαλάσσιων ζητημάτων μέσω διαπραγματεύσεων και συνεργασίας, η Τουρκία σηματοδότησε την πρόθεσή της να διατηρήσει ενεργό και στρατηγικό ρόλο στη διαμόρφωση του γεωπολιτικού τοπίου της Μεσογείου.

Η θαλάσσια συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης αντιμετώπισε επίσης σημαντικές προκλήσεις όσον αφορά τη νομιμότητά της, μια ανησυχία που αναγνωρίστηκε ακόμη και από Τούρκους αξιωματούχους. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η συμφωνία, η οποία υπεγράφη με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης στις 27 Νοεμβρίου 2019, στερείται σταθερής νομικής βάσης λόγω των ερωτημάτων που αφορούν την εντολή της GNA και την εξουσία της να συνάπτει τέτοιου είδους διεθνείς συμφωνίες.

Εν τω μεταξύ, η Τουρκία εξετάζει επίσης το ενδεχόμενο να επιτύχει ταχεία συμφωνία με την τρέχουσα μεταβατική κυβέρνηση στη Συρία για να νομιμοποιήσει την παρουσία των στρατευμάτων της στο συριακό έδαφος. Αυτό θα ακολουθούσε μια ολοκληρωμένη συμφωνία στρατιωτικής εκπαίδευσης και αμυντικής συνεργασίας, που θα επέτρεπε στην Τουρκία να συμβάλει στη διαμόρφωση του νεοσύστατου συριακού στρατού. Στην ετήσια ανασκόπηση που έκανε με τους δημοσιογράφους την περασμένη εβδομάδα, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ σηματοδότησε ότι τέτοιες συμφωνίες βρίσκονται ήδη στα σκαριά σε συνάντηση Τύπου στις 15 Δεκεμβρίου.

Ομάδες της αντιπολίτευσης στη Συρία, με επικεφαλής τη Hayat Tahrir al-Sham (HTS), εξαπέλυσαν επίθεση στις 27 Νοεμβρίου από την Ιντλίμπ στα βορειοδυτικά. Κατέλαβαν αρκετές συριακές πόλεις, καταλαμβάνοντας τελικά τη Δαμασκό στις 8 Δεκεμβρίου και αναγκάζοντας τον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα.

Το Nordic Monitor ανέφερε ότι η Τουρκία είχε ξεκινήσει μυστικά ένα σχέδιο για τη δημιουργία μιας παράλληλης σκιώδους κυβέρνησης στη Συρία για να αναλάβει τον έλεγχο μετά την πιθανή απομάκρυνση του αλ Άσαντ. Το σχέδιο, το οποίο υποστηρίζεται από μια στρατιωτική επίθεση που καθοδηγείται από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και στην οποία εμπλέκονται ομάδες ανταρτών και τζιχαντιστών, αποσκοπεί στην αναδιαμόρφωση της διακυβέρνησης της Συρίας με την Τουρκία να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο.

Το σχέδιο δοκιμάστηκε σε περιοχές υπό τουρκικό έλεγχο από το 2016 και σχεδιάστηκε για να επεκταθεί σε ολόκληρη τη Συρία εάν οι δυνάμεις των ανταρτών εξασφάλιζαν τον έλεγχο σε εθνικό επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό, οι Τούρκοι αξιωματούχοι ενεργούν ως παρασκηνιακοί σύμβουλοι των συριακών αρχών, βοηθώντας στη διαχείριση των κυβερνητικών επιχειρήσεων χωρίς να φαίνεται ότι παρεμβαίνουν άμεσα. Η Τουρκία σχεδιάζει να παρουσιάσει την πρωτοβουλία αυτή ως έναν τρόπο για την ανοικοδόμηση των θεσμών της Συρίας και την ενίσχυση της διακυβέρνησης, αποφεύγοντας παράλληλα την ανοιχτή ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της.

Ένα κρίσιμο μέρος του σχεδίου είναι η ενσωμάτωση των στρατευμάτων του συριακού στρατού με τις δυνάμεις των ανταρτών, συμπεριλαμβανομένου του υποστηριζόμενου από την Τουρκία Συριακού Εθνικού Στρατού και ομάδων όπως η HTS. Η προσέγγιση αυτή αποσκοπεί στη διατήρηση της σταθερότητας, αποφεύγοντας το χάος που παρατηρήθηκε στο Ιράκ μετά την εισβολή, όταν ο εθνικός στρατός διαλύθηκε. Απώτερος στόχος της Τουρκίας είναι να αποτρέψει την άνοδο νέων πολιτοφυλακών, να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας και να προωθήσει την ενότητα μεταξύ των διαφορετικών κοινοτήτων της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων και των Αλαουιτών. Παράλληλα, η Τουρκία στοχεύει να διευκολύνει την απέλαση των Σύρων προσφύγων και να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση του κουρδικού ζητήματος, το οποίο παραμένει κεντρικό ζήτημα στην περιφερειακή στρατηγική και την εσωτερική πολιτική της Τουρκίας. Από την πλευρά των πολιτών, η Άγκυρα σχεδιάζει να αξιοποιήσει υψηλόβαθμες συριακές προσωπικότητες που συμμετείχαν στην αντιπολίτευση με έδρα την Κωνσταντινούπολη, η οποία δημιουργήθηκε με την υποστήριξη και την καθοδήγηση της κυβέρνησης Ερντογάν και της υπηρεσίας πληροφοριών της το 2011. Ωστόσο, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με τη σκοπιμότητα και τη μακροπρόθεσμη επιτυχία μιας τόσο φιλόδοξης πρωτοβουλίας.

Πηγή: Nordic Monitor απόδοση militaire.gr φωτο kathimerini.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Έτσι ξαφνικά... ο Αλ Τζολάνι έγινε "άγγελος" για τις ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ προσέφεραν χρηματική αμοιβή έως και 10 εκατομμύρια δολάρια για πληροφορίες που θα βοηθούσαν στη σύλληψη του al-Jolani

Το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών υποσχέθηκε στον ηγέτη της τζιχαντιστικής οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham (HTS), Ahmad al-Sharaa, ευρύτερα γνωστό ως Abu Mohammed al-Jolani, ότι δεν θα προσφέρει πλέον χρηματική αμοιβή για τη σύλληψή του.

Τη σχετική εξέλιξη έκανε γνωστή η Barbara Leaf, βοηθός Υπουργός Εξωτερικών για Υποθέσεις Μέσης Ανατολής, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης Τύπου:

«Συζητήσαμε την κρίσιμη ανάγκη να διασφαλιστεί ότι τρομοκρατικές ομάδες δεν μπορούν να απειλήσουν την ασφάλεια εντός ή εκτός Συρίας, περιλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και των εταίρων μας στην περιοχή. Ο Ahmad al-Sharaa μας διαβεβαίωσε για τη δέσμευσή του σε αυτό το ζήτημα. Βάσει των συζητήσεών μας, τον ενημέρωσα ότι δεν θα προσφέρουμε πλέον ανταμοιβές στο πλαίσιο του προγράμματος Rewards for Justice, το οποίο ήταν σε ισχύ για αρκετά χρόνια», τόνισε σχετικά η αξιωματούχος του State Department.

Υπενθυμίζεται ότι μέσω της επικήρυξής τους, οι ΗΠΑ προσέφεραν χρηματική αμοιβή έως και 10 εκατομμύρια δολάρια για πληροφορίες που θα βοηθούσαν στη σύλληψη του al-Jolani.

Ο ηγέτης της HTS θεωρείται τρομοκράτης από πολλές χώρες και βρίσκεται σε πολυάριθμες μαύρες λίστες κυρώσεων ανά τον κόσμο.

[iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]

Πηγή: bankingnews.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Συρία: Κοντοζυγώνει η ώρα της "χαρτοπετσέτας" - Η Τουρκία σε αντίπαλα στρατόπεδα με Ισραήλ και ΗΠΑ για τα μάτια των Κούρδων

Δημήτρης Μηλάκας

Η «εκθρόνιση» των Άσαντ στη Συρία, ύστερα από 50 χρόνια εξουσίας, είναι προφανές ότι δρομολογεί – ή αφήνει περιθώρια να δρομολογηθούν – εξελίξεις που θα αναδιαμορφώσουν το τοπίο στην πολύπαθη χώρα.

Κατ’ αρχάς δύο πυλώνες στήριξης του καθεστώτος (η Ρωσία και το Ιράν) υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση, γεγονός που επιτάχυνε την πτώση του Άσαντ και δίνει στην Τουρκία την ευκαιρία να υλοποιήσει τις φιλοδοξίες της, που ουδέποτε έκρυψε.

Πρωταρχικός στόχος της Άγκυρας είναι όχι απλώς η αποτροπή της δημιουργίας κουρδικού κράτους στα σύνορά της, αλλά και η αμφισβήτηση της αυτονομίας που απολαμβάνουν οι Κούρδοι υπό την αμερικανική προστασία στα βορειοανατολικά εδάφη της Συρίας.

Ο Ερντογάν, έχοντας επενδύσει (εξοπλίζοντάς τους ποικιλοτρόπως) στους αντικαθεστωτικούς (ισλαμιστές) που απομάκρυναν τον Άσαντ, επιδιώκει τον έλεγχο της νέας κατάστασης στη Συρία.

Ήδη οι δυνάμεις των ισλαμιστών του ηγέτη των αντικαθεστωτικών στη Συρία Αλ Τζολάνι πολεμούν τους Κούρδους για λογαριασμό της Άγκυρας. Οι φιλοδοξίες της Άγκυρας, ωστόσο, έχουν να αντιμετωπίσουν δύο ισχυρότατες αντίρροπες δυνάμεις: τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

● Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω της προστασίας που παρέχουν στους Κούρδους, έχουν δημιουργήσει στρατιωτικά προγεφυρώματα προκειμένου να ελέγχουν τα πετρελαιοφόρα κουρδικά εδάφη.

● Το Ισραήλ, επίσης, έχει κάθε λόγο να μην είναι ικανοποιημένο με τη νέα (υπό τον έλεγχο της Τουρκίας) κατάσταση και φροντίζει με τους βομβαρδισμούς κατά των στρατιωτικών υποδομών της Συρίας να ανεβάσει το κόστος της τουρκικής εμπλοκής.

Ήδη, σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος να εισβάλει στα συριακά εδάφη όπου βρίσκονται οι Κούρδοι (και οι Αμερικάνοι). Πράγμα που σημαίνει τεράστιο οικονομικό κόστος και σοβαρές τριβές στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι το μεγάλο παιχνίδι μόλις ξεκινά και η κατάληξή του μόνο βέβαιη δεν είναι, όσο κι αν ο Ερντογάν κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο γύρο και να εμφανιστεί στο «τραπέζι» ως μεγάλη δύναμη, αντιμέτωπος με τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες στην περιοχή.

[iEpikaira: Είναι γνωστή η ιστορία με την χαρτοπετσέτα και τη "συμφωνία των ποσοστών" μετά τον Β' ΠΠ μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν...]

Πηγή: topontiki.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Η ώρα της διανομής στη Συρία"

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

M. Rubin: Turkey and Syria are a threat

Danielle Pletka

Twas the week before Christmas, and all through the House, not a creature was stirring… well, some creatures. Just wanted to get that little ditty out of my ear and into yours. We’re really here to talk some more about Syria.

By way of throat clearing, a historical note: Few think about Operation Desert Storm any longer, and when they do, they hardly think about Iran. As time passes, however, I am more and more persuaded of its centrality to Iran’s thinking about its strategic position in the world. Up against an America that could oust Saddam Hussein, barely breaking a sweat, Iran needed not simply a non-conventional arsenal of weapons, but an arsenal of proxies throughout the region. They realized that aim beautifully, until this year. Now, thanks to Hamas, their lovely plans are in tatters.

Unfortunately, watching Syria, our enemy of my enemy celebration must be cut short. I fear we will soon look back on the fall of Assad as an inflection point like Desert Storm — in this case, bad for Iran, still bad for us. Yes, Assad is gone, but in his place are some worrisome folk. And behind them is an even more worrisome character — Recep Tayyip Erdogan. Let’s call our NATO ally by his more accurate moniker — he is the strongman of Turkey, a wannabe Sultan of a revived Ottoman Empire, a proud godfather to the Muslim Brotherhood and its regional offspring.

No one knows the man or the place — including northern Syria — better than my colleague Michael Rubin, who, when he isn’t a senior fellow at the redoubtable American Enterprise Institute, is the editor of the Middle East Forum Observer. As usual, he doesn’t mince words.

What is Turkey’s role in Syria?

Turkey seeks to be a dominant power inside Syria. It invested heavily in Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) and now wants to profit from its investment. Simply put, HTS is to Turkey what Hezbollah is to Iran. In Washington, we’re going to have the same analytical debate we had with Hezbollah. Then, whether out of wishful thinking or an inability to see the forest through the trees, many diplomats and intelligence analysts swore Hezbollah had evolved, separated from its patron, and become a Lebanese nationalist organization. The Syrian civil war showed that to be false: Why would Lebanese nationalists go and fight for a regime in Syria that had victimized Lebanon? So too is it now with HTS. Throughout the Syrian civil war, HTS enjoyed Turkish support, Turkish cash, and Turkish weaponry. Are we really to believe Turkey is so altruistic that it will now grant HTS complete freedom of action?

Put another way, where else has Turkey granted a proxy complete freedom of action? North Cyprus? Azerbaijan? Iraq’s Turkmen Front or political parties like the Kurdistan Democratic Party? In each case, their leadership operates between guiderails established by Turkey’s intelligence service.

Why is Turkey supporting groups affiliated with al Qaeda and ISIS or closely aligned?

To twist James Carville’s quip, “It’s the ideology, stupid.” President Recep Tayyip Erdogan grew up in a religious family and rose to become mayor of Istanbul at the helm of an openly Islamist party. It was too much too soon, and the army pressured his mentor Necmettin Erbakan out. Erdogan himself found himself in prison for religious incitement after reciting a poem comparing minarets to bayonets.

As Erdogan undertook his second act, the lesson he embraced was that he needed to appear secular and act secular; not that he must make a genuine conversion in his outlook. He never shed his religious conservatism or his quest for power; he just learned to hide it better. Here, he simply followed the path that Ayatollah Ruhollah Khomeini did in Iran immediately before the 1979 Islamic Revolution. While in exile in France, Khomeini granted interviews to foreign journalists and professed repeatedly he had no interest in personal power nor did he seek an explicitly religious state. It was what Western officials wanted to hear and so they did not stand in his way. By the time he consolidated power and his true agenda became apparent, it was too late. So it has been with Erdogan. When he became prime minister in 2003, he promised he learned from the mistakes of his past. Speaking at the American Enterprise Institute almost 20 years ago, Daniel Fried, then the assistant secretary of State for European affairs, dismissed concerns about Erdogan’s Justice and Development Party (AKP), calling it little different from a European Christian Democrat party. It was very different, however. My time interacting with AKP personnel in the slums of Istanbul or poor towns in central Anatolia made that clear; there, then AKP promoted a far different vision than I heard from Turkish diplomats or saw in the neighborhoods popular with Western diplomats and tourists.

There is another factor besides ideology. Many countries: including Saudi Arabia in the past, Pakistan, Syria in the past, and Qatar and Turkey today are happy to promote Islamist extremism abroad, even if they will not tolerate it to the same extent at home. Turkey’s support for HTS, Al Qaeda groups, and even the Islamic State fits into this pattern. Erdogan, however, was never a good student. He would have been lucky to place in the top 50 percent of the summer school class at a village school. He never realized that there is inevitably a backlash to such a strategy. Start a wildfire, and eventually, the winds shift and it can consume the arsonist’s own home.

So, to the question more directly: Erdogan supports Al Qaeda and Islamic State-linked groups because he believes in them. There is no avoiding that conclusion. The evidence diplomats cite to discount such a conclusion are more often tactics rather than signs of a true change of heart on Erdogan’s behalf.

Subscribe

Does Turkey want to see the ISIS prisoners currently held by Kurdish forces released?

It might be controversial to say, but I think Turkey does want to see the Islamic State prisoners at the Kurdish-secured al-Hol prison in northeastern Syria released. There are two reasons. First, what many in the West see as extremism or terrorist actions, Turkey does not. This is one of the main problems with the lack of any consensus definition of terrorism. Second, Turkey may believe it can channel and profit from the release of Islamic State prisoners, especially if they can use the former Islamic State prisoners like they did Syrian refugees: As a source of blackmail to European officials afraid that Turkey would greenlight refugee flows into Europe’s heartland.

What are Turkey’s plans for Syria?

Turkey wants a puppet. This has always been the problem with Erdogan’s neo-Ottoman approach. Turks have a much fonder remembrance of the Ottoman Empire than do its subject peoples.

Erdogan also wants to pursue his religious agenda while maintaining his own plausible deniability. Again, think of how well that worked for Iran with Hezbollah. How many times did diplomats or intelligence analysts quibble over whether Iran really had direct control over Hezbollah? Hundreds of Americans died because of this dynamic, and successive administrations in Washington never fully held Tehran to account.

Then there is the money. Syria is a poor country, but think of all the reconstruction contracts that loom. My own theory about why [HTS honcho] Abu Muhammad al-Jawlani is so desperate to depict himself as a moderate is he wants quick recognition so that the billions of dollars in UN-assisted reconstruction contracts flow through him. Erdogan wants a cut. As Erdogan consolidated power in Turkey, he rewarded his supporters with lucrative construction contracts. It will be the same play in Syria.

Why is Turkey so bent on destroying Kurdish anti-Islamist forces?

Just as Kemalists in Turkey were willing to tolerate the Kurds so long as they prioritized Turkish culture and identity, so too are Islamists like Erdogan willing to tolerate Kurds only so long as they prioritize religious identity above their own Kurdish culture. The Kurds in Syria, however, are largely liberal, tolerant, and progressive. Erdogan may argue they are directly linked to the Kurdistan Workers Party (PKK), but 40 years of evolution and the realities of governance have changed them entirely. Our good friends in Washington who repeat the Rojava [as the Kurds call their region in Syria] equals the PKK trope would feel differently if they actually decided to see matters for themselves and visit the Autonomous Administration in North and East Syria. There is a reason why U.S. forces working in the region swear by the Kurds and so greatly distrust the Turks.

So there’s ideology. There’s ethnicity. But there’s a greater truism at play. Dictators hate dissent, and the Syrian Kurds with their liberalism, tolerance, and more moderate religious beliefs directly challenge Erdogan’s worldview.

Turkey and Russia appear to be at daggers drawn over Syria. How will that play out?

Oh, both countries have had their daggers drawn before, for example in Azerbaijan, but behind-the-scenes, Erdogan and Russian President Vladimir Putin understand their red lines. I think the biggest dispute between the two dictators is that Erdogan sees himself as Putin’s equal, but Putin sees Erdogan as a subordinate. There may be some shifting and testing here and there to figure out a new modus vivendi, but the conflict will be limited and more for a show as the two leaders will find a way to kiss and make up, even if it means sacrificing some of their own underlings in the process.

Is Erdogan at all concerned about US views on this issue?

Oh, please. First, Erdogan believed Biden was weak, and he believes he can compromise Trump by whispering sweet nothings into his ear. Frankly, Erdogan’s not wrong. There’s also the phenomenon that leads so many dictators to believe they need not take the United States seriously: Countries like Turkey, Azerbaijan, Qatar; entities like the Palestinian Authority; or companies like TikTok or Huawei believe that so long as they spend money on lobbyists, they can sway American policy. That may be true around some margins, but ultimately content matters. A lobbyist can put lipstick on a pig, but they can’t do anything as Erdogan’s porcine nature shines through.

Is Hamas going to settle in Turkey/Syria after leaving Qatar? Does that mean Turkey should be considered a state sponsor of terrorism?

Great question. I think yes. Turkey is one of Hamas’ chief proponents ideologically, and a cheerleader for the group tactically. The AKP and Hamas both share the same Muslim Brotherhood roots. By locating Hamas in Syria, Turkey can win the benefits (from its perspective) of supporting the group while maintaining the plausible deniability necessary to avoid accountability for its terror support.

Frankly, though, an objective assessment of Turkey’s actions would have mandated that it be designated a terror sponsor more than a decade ago. That it has not been is the result of a combination in Washington of wishful thinking that the problem is just Erdogan and not Turkey itself, a tendency in Washington to calibrate policy to the way countries were in the past rather than how they are now, and a general weakness of our own diplomatic culture. What the State Department doesn’t understand is that by giving Turkey a mulligan, it is degrading the impact of all U.S. terror designations.

What are Israeli attitudes on Erdogan?

I don’t get the Israelis. They are a lot like us when it comes to wishful thinking. I think many have woken up to the real Erdogan, but they still don’t understand that he represents the same threat that Iran does. The Israelis also have a logical inconsistency in which they rebuff Erdogan but they embrace Azerbaijan which is essentially a Turkish puppet. Why should Erdogan take Israel seriously when he can incite all the terror he wants against the Jewish state but then make all the money he cares to and acquire Israeli military goods simply by working through Azeri cutouts?

Should Washington Support the Kurds?

The Syrian Kurds, yes. They have put their lives on the line for American national security. Their self-governance creates both an oasis of tolerance in the region and also physically blocks the Iran land bridge to the eastern Mediterranean. Alliances must mean something, and the U.S. brand should be supporting, not betraying our partners.

Is Ataturk’s Turkey dead? Are there any prospects for a secular resurgence in Turkey?

It’s dead for decades to come. More than 30 million Turks have gone through Turkey’s education system since Erdogan came to power. Erdogan consolidated control over Turkey’s media landscape to incite a generation. That can’t be erased. Nor is the opposition an alternative, as they too often seek to out-Erdogan Erdogan in their antisemitism and toxic attitudes toward the West.

Should we seek to oust Turkey from NATO?

If it were possible, yes. But there’s no mechanism in NATO to expel a country. The question then becomes how to quarantine it or compel it to leave on its own. I outlined some of these here. Agree or disagree, but this is a conversation that needs to be had.

What role does Turkey seek to play overall in the Middle East, particularly in light of Iran’s setbacks?

We have become conditioned in the West to see Iran’s Shiite extremism and its revolutionary export as bad, and assume that Turkey must therefore be better. The problem is Turkey simply represents a different flavor of extremism. Our goal should be to see all extremisms as equally adverse for the region. Turkey will be a spoiler and will seek, just as much as Iran, to export its own revolution. Mark my words. Iran’s fall may have relieved pressure on Lebanon, but Syria’s fall now makes Jordan’s future precarious as King Abdullah II presides over a Palestinian majority, and increasingly Sunni Islamist population, and espouses a moderate worldview diametrically opposed to that of Erodgan. And like Mikhail Gorbachev, the last premier of the Soviet Union, Abdullah II is much more popular outside his country than among his own citizens.

Looking forward to a post-Erdogan era, are there hopes a new leader could play a more constructive role?

I fear for the future because even if Erdogan falls tomorrow, the model of cheap, religious populism and administrative dirty tricks has written a new playbook for his successors. It’s going to be hard to wash Erdoganism out of the region. The stain is deep.

Source: https://whatthehellisgoingon.substack.com/p/wth-turkey-and-syria-are-a-threat

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τι κάνει το Κατάρ στην Ανατολική Μεσόγειο;

H επενδυτική στρατηγική του Κατάρ στο πεδίο φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο αξίζει προσοχής.

H εγκαθίδρυση σημαντικής παρουσίας του Κατάρ στην Ανατολική Μεσόγειο υποδηλώνει μια γεωστρατηγική επιθυμία να εδραιωθεί μια παρουσία σε μια ολοένα και πιο στρατηγική περιοχή.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν, 

Αν υπάρχει μια χώρα στον κόσμο που δεν χρειάζεται φυσικό αέριο, αυτή είναι το Κατάρ. Το μικρό εμιράτο του Περσικού Κόλπου μπορεί να βρίσκεται στην τρίτη θέση σε αποδεδειγμένα αποθέματα φυσικού αερίου μετά τη Ρωσία και το Ιράν, αλλά με μόνο 360.000 πολίτες του Κατάρ, ο πλούτος που προέρχεται το καθένα από το γεωγραφικό ατύχημα του Κατάρ είναι τεράστιος. Ακόμη και με το τεράστιο ενεργειακό αποτύπωμα του Κατάρ, τα αποθέματά του μπορούν να τροφοδοτήσουν τη χώρα για περισσότερα από 600 χρόνια .

Το Κατάρ έχει κατανείμει ευρέως τα έσοδα του από το φυσικό αέριο. Το Qatar Investment Authority , το κρατικό επενδυτικό ταμείο της χώρας, αξίζει περισσότερο από μισό τρισεκατομμύριο δολάρια . Αυτό δεν αντιπροσωπεύει τα χρήματα που χρησιμοποιεί ο μικροσκοπικός γίγαντας του φυσικού αερίου για να επιδοτήσει τα μέσα ενημέρωσης, να εξαπλωθεί σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και πανεπιστήμια ή κρυφά κανάλια για να υποστηρίξει ισλαμιστικούς σκοπούς και ίσως ακόμη και τρομοκρατικές ομάδες που έχουν χαρακτηριστεί από τις ΗΠΑ. Το 2022, το εισόδημα του Κατάρ απαιτούσε επενδύσεις και δαπάνες άνω των 80.000 $ ανά λεπτό.

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται το Κατάρ είναι περισσότερο φυσικό αέριο, ούτε η δυσκολία και η επένδυση σε αναξιοποίητα κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι πιθανό να ταιριάζουν με τα κέρδη που θα μπορούσε να αποφέρει η επένδυση αυτών των κεφαλαίων αλλού.

Ως εκ τούτου, η επενδυτική στρατηγική του Κατάρ στο πεδίο φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο αξίζει προσοχής. Τον Ιανουάριο του 2023, το Κατάρ αντικατέστησε μια ρωσική εταιρεία που ερευνούσε για φυσικό αέριο σε ένα από τα υπεράκτια κοιτάσματα του Λιβάνου. Τον περασμένο μήνα, το Κατάρ αγόρασε μερίδιο 23% σε ένα υπεράκτιο αιγυπτιακό μπλοκ από τη Chevron. Ούτε το υπεράκτιο κοίτασμα της Αιγύπτου ήταν μόνο στόχος των επενδύσεων του Κατάρ. Το επόμενο έτος, η Qatar Energy συνεργάζεται με την ExxonMobil για τη γεώτρηση δύο νέων γεωτρήσεων στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου.

Η ανάπτυξη φυσικού αερίου του Κατάρ δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση του Κατάρ να εισάγει πλοία, άνδρες και εξοπλισμό σε μια ευαίσθητη περιοχή υπό την κάλυψη των επιχειρήσεων.

Ενώ το Κατάρ διανέμει φυσικό αέριο διεθνώς και επενδύει σε εργοστάσιο φυσικού αερίου στο Τέξας , η ταχεία επέκταση στα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου υπερβαίνει την προσφορά και βρίσκεται σε έντονη ασυμφωνία με την προηγούμενη στρατηγική του Κατάρ. Ούτε η αγορά φυσικού αερίου δικαιολογεί την στροφή του Κατάρ στην Ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα, η εγκαθίδρυση σημαντικής παρουσίας του Κατάρ στην Ανατολική Μεσόγειο υποδηλώνει μια γεωστρατηγική επιθυμία να εδραιωθεί μια παρουσία σε μια ολοένα και πιο στρατηγική περιοχή. Η ανάπτυξη φυσικού αερίου του Κατάρ δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση του Κατάρ να εισάγει πλοία, άνδρες και εξοπλισμό σε μια ευαίσθητη περιοχή υπό την κάλυψη των επιχειρήσεων. Ακριβώς όπως η Χαμάς υπεξαίρεσε διεθνή κεφάλαια και βοήθεια για να χτίσει τους υπόγειους ιστούς σηράγγων πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων της Χαμάς, οι περιφερειακές τρομοκρατικές ομάδες θα μπορούσαν να προμηθεύουν ανθρώπινο δυναμικό ή να γίνουν αποδέκτες εξελιγμένων υπολογιστών και μηχανημάτων που αγοράζονται υπό την κάλυψη της ανάπτυξης φυσικού αερίου.

Η στρατηγική του Κατάρ για την Ανατολική Μεσόγειο μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την Τουρκία. Η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει προωθήσει εδώ και καιρό δίκτυα αγωγών που θα παραβίαζαν τα κυπριακά χωρικά ύδατα και θα απέκοβαν τις ισραηλινές φιλοδοξίες για συνδέσεις αγωγών με την Ελλάδα και την Κύπρο. Σε καιρό σύγκρουσης ή έντασης, το Κατάρ θα είναι καλύτερα σε θέση να κατασκοπεύει το Ισραήλ και να διαταράσσει τις ενέργειές του. Οι συνεργασίες της με μεγάλες ενεργειακές εταιρείες θα της επιτρέψουν επίσης να ασκήσει πίεση εναντίον του Ισραήλ στο Κογκρέσο έμμεσα, χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσει το αυξανόμενο στίγμα που συνδέεται με το ίδιο το Κατάρ.

Το Κατάρ είναι πιο διπλωματικό και πιο εκλεπτυσμένο από την Τουρκία, αλλά και οι δύο χώρες προωθούν την ίδια ισλαμιστική ατζέντα. Πολύ συχνά, εκμεταλλεύονται τον κατακερματισμό της γραφειοκρατίας των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, αλλά σπάνια ενεργούν τυχαία, εκτός της επιδίωξης μιας ευρύτερης στρατηγικής. Για την Αίγυπτο και την Κύπρο ειδικά η προώθηση των φιλοδοξιών του Κατάρ για την Ανατολική Μεσόγειο φαίνεται στην καλύτερη περίπτωση αυτογκόλ και στη χειρότερη προμήνυμα ότι οι προκλήσεις ασφαλείας στην περιοχή δεν θα περιοριστούν στη γη.

Πηγή: Middle East Forum απόδοση geopolitico.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ο Ερντογάν ακρωτηρίασε τη Λωζάννη - Η πρόκληση για την Ελλάδα

ΛΑΥΡΕΝΤΖΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία που σφραγίστηκαν με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, διέρρηξαν άρδην τις ισορροπίες στην Εγγύς Ανατολή. Δημιούργησαν έτσι στη Συρία μια μαύρη τρύπα, στην οποία σπεύδουν να πάρουν θέση οι γεωπολιτικά δρώσες δυνάμεις μεσαίας ή μεγαλύτερης εμβέλειας. Μέχρι να κατασταλάξει αυτό το ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό, είναι δύσκολο κάποιος να κάνει προβλέψεις, και μάλλον κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα να προβάλει στο μέλλον τους φόβους του ή τις επιθυμίες του. Μπορούμε όμως να αναγνώσουμε σε αδρές γραμμές την κατάσταση και κυρίως να σταθούμε σε αυτά που μπορούμε να διαπιστώσουμε με βεβαιότητα.

Στο πλαίσιο αυτής της ανάλυσης θα επικεντρωθούμε κυρίως στην Τουρκία, η οποία μας αφορά άμεσα. Η Τουρκία στη Συρία επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο αυτό που μας έχει δείξει και σε άλλα μέτωπα. Η Τουρκία είναι ένας γεωπολιτικά δραστήριος παίκτης με φιλοδοξίες, πολλαπλές επιδιώξεις και την αποφασιστικότητα να επιτύχει τους στόχους του. Σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία αναλαμβάνει λελογισμένα ρίσκα και δεν διστάζει να χρησιμοποιεί το στρατιωτικό εργαλείο, όταν η σχέση κόστους οφέλους κρίνεται ευνοϊκή.

Για τον σκοπό αυτό η Τουρκία έχει δημιουργήσει μια σειρά από δορυφορικούς στρατούς, οι οποίοι αποτελούνται από ομάδες ημιατάκτων, θρησκευτικά φανατισμένων ή τυχοδιωκτών μισθοφόρων που μεταφέρει από άλλα μέτωπα. Το επικίνδυνο αυτό εργαλείο η Τουρκία μπορεί να το χρησιμοποιεί, χωρίς να την νοιάζει η φθορά του, γεγονός το οποίο της προσδίδει μεγάλη ευελιξία. Παράλληλα, την καθιστά και πολύ πιο επικίνδυνη.

Μέσω αυτής της κινητικότητας, η Τουρκία προσπαθεί αποφασιστικά να ανασυστήσει την επιρροή της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι κατέχει τη μισή Κύπρο, έχει πραγματοποιήσει ένοπλες επεμβάσεις και έχει άμεση παρουσία στη Λιβύη και στη Συρία. Ακόμη η Τουρκία είναι στρατηγικά εγκατεστημένη στη Σομαλία, στο κέρας της Αφρικής, έχει στρατιωτική βάση στο Κατάρ και διενεργεί συστηματική οικονομική, πολιτική και θρησκευτική διείσδυση στα Βαλκάνια.

Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Αλ Τζολάνι: Στρατηγική η σχέση με την Τουρκία

Ο Ahmed al-Sharaa είπε επίσης ότι δεν θα «ανεχθεί την ανεξέλεγκτη διακίνηση όπλων» σε ολόκληρη τη χώρα

Οι αρχές της Συρίας είναι έτοιμες να οικοδομήσουν στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία σε μια σειρά τομέων, δήλωσε ο νέος ηγέτης της Συρίας Ahmed al-Sharaa, γνωστός και ως Abu Mohammed al-Jolani.

«Συζητήσαμε τις σχέσεις μεταξύ Συρίας και Τουρκίας στον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό τομέα», δήλωσε μετά από συνάντηση με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Hakan Fidan.

«Η Τουρκία είναι φίλος της Συρίας.

Από τις πρώτες μέρες της επανάστασης, μας βοηθά.

Δεν θα το ξεχάσουμε αυτό και σχεδιάζουμε να οικοδομήσουμε στρατηγικές σχέσεις με την Άγκυρα στο μέλλον», ανέφερε το τηλεοπτικό κανάλι Al Jazeera.

Σύμφωνα με τον al-Sharaa, η συνεργασία με την Τουρκία θα βοηθήσει τις νέες αρχές της Συρίας να επιλύσουν ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όπως η επιστροφή των προσφύγων.

Έτσι, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της ηγεσίας της χώρας, τουλάχιστον οι μισοί Σύροι ζουν αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό.

Εκτός από αυτό, οι υποδομές της χώρας έχουν καταστραφεί από το προηγούμενο καθεστώς, ενώ οι υπάρχουσες κυρώσεις περιπλέκουν την ανάκαμψη της χώρας, σημείωσε και κάλεσε την παγκόσμια κοινότητα να άρει τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στο καθεστώς Assad

«Είναι απαραίτητο να ανακουφίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα δεινά του συριακού λαού», τόνισε.

Επανέλαβε επίσης ότι οι ένοπλες ομάδες που δραστηριοποιούνται στη Συρία θα κηρύξουν σύντομα την αυτοδιάλυσή τους και θα ενσωματωθούν στις δομές του υπουργείου Άμυνας.

Σύμφωνα με τον al-Sharaa η πλειοψηφία των διοικητών αποδέχτηκε αυτόν τον όρο ακόμη και πριν από τις ένοπλες επιχειρήσεις κατά του Assad.

Δεσμεύτηκε ότι δεν θα «ανεχθεί την ανεξέλεγκτη διακίνηση όπλων» σε ολόκληρη τη χώρα.

Πηγή: bankingnews.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Γ. Φίλης: Η Τουρκία απέναντι σε Ισραήλ και Ρωσία στη Συρία - Οι Αγγλοσάξονες παίζουν παιχνίδι

 

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η νέα παγίδα της Άγκυρας – Τουρκολιβυκό Νο 2 μέσω Συρίας

Αναγνώριση ΑΟΖ με το μεταβατικό καθεστώς στη Δαμασκό, κατά το μοντέλο της Τρίπολης, ετοιμάζει η Αγκυρα -- Θα αγνοείται παντελώς η ύπαρξη της Κύπρου

Μουρελάτου Μαρία

Προσεκτικά παρακολουθούν Αθήνα και Λευκωσία τα σενάρια που κυκλοφορούν ευρέως τα τελευταία 24ωρα μέσω φιλοκυβερνητικών τουρκικών ΜΜΕ, βάσει των οποίων η Αγκυρα παροτρύνεται να προχωρήσει άμεσα, με το παρόν μεταβατικό καθεστώς στη Δαμασκό, σε καθορισμό τουρκοσυριακής ΑΟΖ, η οποία θα παραγνωρίζει εντελώς την ύπαρξη της Κύπρου και θα κινείται στη λογική του ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου.

Συγκεκριμένα, χθες, τόσο ο απόστρατος ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί μέσω τηλεοπτικού δικτύου όσο και η «Μιλιέτ» με την επίκληση αναλυτών αναφέρθηκαν στη δυνατότητα υπογραφής συμφωνίας ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας με στόχο την «αλλαγή των δεδομένων». «Μπορούμε να υπογράψουμε με τη Συρία μια συμφωνία καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως είχαμε κάνει με τη Λιβύη», δήλωσε ο Γιαϊτζί.

Και συνέχισε: «Αυτή η συμφωνία θα δώσει κατά 12% περισσότερο χώρο στη Συρία σε σχέση με την πρόταση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου. Αυτό δηλαδή θα δώσει περισσότερη ΑΟΖ στη Συρία. Αυτή η συμφωνία θα δώσει ένα κέρδος στην Τουρκία έκτασης 4.000 τ.χλμ. και θα χαλάσει το σχέδιο των Ελληνοκυπρίων. Ετσι, στην Ανατολή θα δημιουργηθεί μια τουρκική ασπίδα, όπως είχε δημιουργηθεί και δυτικά μια τουρκική ασπίδα με τη συμφωνία με τη Λιβύη». Ο ίδιος, μάλιστα, παρότρυνε την τουρκική κυβέρνηση λέγοντας: «Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να το κάνει αυτό. Δεν είναι εποχή για να διστάζουμε και να σκεφτόμαστε τι θα πει ο ένας ή ο άλλος. Η Τουρκία δεν πρέπει να φοβάται τους Ελληνοκύπριους».

Στον τουρκικό Τύπο, η «Μιλιέτ» διά χειρός Αϊντίν Χασάν σημείωνε πως «στην Ανατολική Μεσόγειο το κλίμα άλλαξε υπέρ της Τουρκίας», ενώ επαναλάμβανε την ίδια παρότρυνση σχετικά με τον καθορισμό τουρκοσυριακής ΑΟΖ: «Πρέπει να υπογράψουμε συμφωνία ΑΟΖ με τη Συρία. Θα αλλάξει τα δεδομένα». Το ανησυχητικό παζλ δηλώσεων που αποκαλύπτουν τη διαφαινόμενη νέα παγίδα από πλευράς Αγκυρας συμπληρώθηκε από τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος χθες επεσήμανε πως «η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την Τουρκία», τονίζοντας πως δεν μπορούν ως έθνος να περιορίσουν τους ορίζοντές τους στα 782.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Προετοιμασία για όλα τα ενδεχόμενα

Αναλυτές στην Αθήνα περιγράφουν ως υπαρκτή την αναδυόμενη απειλή να καθοριστεί ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, κατά το μοντέλο του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, ιδιαιτέρως, μάλιστα, στην περίπτωση που το νέο καθεστώς της Συρίας τεθεί υπό τουρκική εποπτεία. Οπως επισημαίνουν, η Αθήνα θα πρέπει να αναμένει πως η Αγκυρα θα πιέσει τη Δαμασκό να υπογράψουν συμφωνία, καθότι στο επίκεντρο της τουρκικής στρατηγικής για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου βρίσκεται η «Γαλάζια Πατρίδα». Αυτό που εξηγούν αναλυτές – οι οποίοι προτρέπουν Αθήνα και Λευκωσία να επιδοθούν σε «αποτρεπτική διπλωματία» – είναι πως, σύμφωνα με τους χάρτες των εμπνευστών της «Γαλάζιας Πατρίδας» και με βάση τον ισχυρισμό της Τουρκίας πως τα νησιά, όπως είναι η Κύπρος, δεν έχουν δικαιώματα όταν βρίσκονται απέναντι από ηπειρωτικές ακτές, η Τουρκία στοχεύει στο να οριοθετήσει τουρκοσυριακή ΑΟΖ και στην περιοχή ανάμεσα σε Κύπρο και Συρία, αγνοώντας την Κύπρο, ώστε να προκύψει μια «γλώσσα» τουρκικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ εντός της κυπριακής ΑΟΖ, με την Αγκυρα να δίνει, παράλληλα, στη Δαμασκό μια μικρή περιοχή την οποία η Συρία δεν θα αποκτούσε μέσω καθορισμού ΑΟΖ με την Κύπρο. Αρμόδιες πηγές στην Αθήνα τονίζουν πως «η κατάσταση αξιολογείται». Το σήμα που εκπέμπεται ανεπίσημα είναι πως η ελληνική διπλωματία προετοιμάζεται πάντα για όλα τα ενδεχόμενα, στη βάση πιθανών σεναρίων («what if»), και έχει μεριμνήσει προληπτικά.

Η Αθήνα, η Λευκωσία και η ΕΕ

Σε δηλώσεις του, πάντως, ο κύπριος υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κόμπος τόνισε πως «χρειάζεται να ληφθούν υπ’ όψιν οι ευαισθησίες όλων στην περιοχή», ενώ ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ερωτηθείς σχετικά με τη Συρία, απάντησε πως, μεταξύ άλλων, «προέχει η εδαφική ακεραιότητα, εγγυημένη και απαλλαγμένη από εξωτερικώς δρώντες». Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, επιπλέον, τόνισε πως βρίσκεται σε «διαρκή επικοινωνία» με τους άραβες ομολόγους του, πως η Ελλάδα είναι «παρούσα ενεργώς», καθώς επίσης ότι από κοινού με Κύπρο και Αυστρία κατετέθη σχέδιο στην ΕΕ που περιλαμβάνει πρόταση για εγκατάσταση Ειδικού Απεσταλμένου της ΕΕ στη Συρία με σκοπό τη «διαρκή παρακολούθηση των τεκταινομένων». Σύμφωνα με πληροφορίες, δε, ιδιαίτερη αξία έχει πως στο εν λόγω (αδημοσίευτο) σχέδιο γίνεται ρητή αναφορά στο γεγονός πως η κατάσταση στην περιοχή «χρειάζεται παρακολούθηση» από την ΕΕ «καθώς επηρεάζει ευθέως τα ευρωπαϊκά θαλάσσια σύνορα με τη Συρία, συμπεριλαμβανομένης και της ΑΟΖ».

Πηγή: tanea.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η Τουρκία έπεσε στην παγίδα του Θουκυδίδη!

Τα πράγματα είναι απλά και έτσι απλά θα επιχειρήσουμε να τα σκιαγραφήσουμε παρακάτω, γιατί πολύς λόγος γίνεται για την αναβίωση του σχεδίου ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινά από το Κατάρ και διαμέσου Σ. Αραβίας-Ιορδανίας-Συρίας θα καταλήγει στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Όπως εξηγήθηκε ΕΔΩ, ο Άσαντ αρνήθηκε την πρόταση του Κατάρ το 2000 για την δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου $10 δισεκατομμυρίων, μήκους 1.500 χιλιομέτρων, μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, την Συρία και την Τουρκία. Αντιθέτως ο Άσαντ προκάλεσε την οργή των σουνιτικών βασιλείων του Κόλπου, όταν αντ' αυτού προέκρινε ρωσικό σχέδιο αγωγού με αφετηρία το Ιράν το οποίο μέσω της Συρίας θα κατέληγε στην Μεσόγειο και τα λιμάνια του Λιβάνου. Η πρότασή του προκάλεσε ταυτόχρονα και την αντίδραση του Ισραήλ το οποίο δεν επιθυμούσε επ' ουδενί λόγω να επιτρέψει στο Ιράν την διείσδυση στη Μεσόγειο και την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης. Ως εκ τούτου αποφασίστηκε η ανάσχεση του σχεδίου και η κατάληξη της κατάστασης στη Συρία είναι γνωστή. Υπό αυτό το πρίσμα όμως, η πύρρειος νίκη της Τουρκίας στη Συρία -οι λόγοι εξηγούνται παρακάτω- διαμέσου των τζιχαντιστών proxies της, επιτεύχθηκε με την τεράστια ζημιά στα ρωσο-ιρανικά συμφέροντα, γεγονός που σύντομα θα την φέρει σε πολύ δύσκολη θέση. 

Όσον αφορά στο Ισραήλ, η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ: 

α)του επέτρεψε να κάνει "περίπατο" εντός συριακού εδάφους, ενθυλακώνοντας τα στρατηγικής σημασίας υψώματα του Γκολάν -μέχρι στιγμής-,

β)καθάρισε την γειτονική Συρία από το ιρανικό proxy, την Χεζμπολάχ,

γ)ξεδόντιασε τις όποιες αμυντικές ικανότητες του στρατού του Άσαντ με βομβαρδισμό οπλικών συστημάτων -για να μην πέσουν στα χέρια της νέας ηγεσίας της χώρας-,

δ)ανάγκασε την Ρωσία σε αναδίπλωση, 

ε)δρομολόγησε την de jure αναγνώριση του Μεγάλου Κουρδιστάν -διαχρονική στρατηγική στόχευση του εβραϊκού κράτους-, και 

στ)άνοιξε τον δρόμο για να γίνει το ίδιο κόμβος μεταφοράς υδρογονανθράκων του Περσικού προς την Ευρώπη, διαμέσου της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας (sic) -εξ ου και εσπευσμένες εγγυήσεις ασφαλείας στην ΚΔ από ΗΠΑ-Γαλλία και Βρετανία (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ)-. 

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο να υλοποιηθούν οι τουρκικές ονειρώξεις περί αγωγού φ/α από το Κατάρ. Με λίγα λόγια, η "νίκη" της Τουρκίας στη Συρία, την έφερε σε αντίπαλα στρατόπεδα με την Ρωσία, το Ιράν, το Ισραήλ (περισσότερα και ΕΔΩ) αλλά και την Αμερική που αφενός προτιμάει να διοχετεύει το δικό της LNG στην Ευρώπη και αφετέρου, συμμερίζεται τις στρατηγικές επιδιώξεις του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή οι οποίες συμπεριλαμβάνουν και την αναγνώριση του Κουρδιστάν (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Η γείτονα λοιπόν έχει ήδη πέσει στην παγίδα του Θουκυδίδη και αυτό θα γίνει ορατό πολύ σύντομα εντός και εκτός Συρίας!

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ο Γ. Γεραπετρίτης διέγραψε τον όρο «εθνικό συμφέρον» από το ΥΠΕΞ

Ήταν κριτήριο αξιολογήσεως των υπαλλήλων του υπουργείου – Η απόδοσίς τους πλέον θα κρίνεται αποκλειστικώς με βάση την προσήλωσή τους στην κυβερνητική πολιτική – Τι κατήγγειλαν τα κόμματα της ελάσσονος Αντιπολιτεύσεως

Για κάποιους θα μπορούσε να είναι «λεπτομέρεια». Πόσο όμως θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς «λεπτομέρεια» τα συμφέροντα της χώρας; Είναι λοιπόν ανεξήγητο το γιατί στον νέο νόμο του Υπουργείου Εξωτερικών (πέρασε προχθές από την Ολομέλεια της Βουλής) διεγράφησαν οι αναφορές στο εθνικό συμφέρον από τα κριτήρια αξιολογήσεως των διπλωματικών υπαλλήλων. Πράγματι, στο άρθρο 328 του προισχύοντος ν. 4781/2021 (Α ́ 31), περί της αξιολογήσεως των υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών, επέρχεται η ακόλουθη τροποποίησις: στο δεύτερο εδάφιο, διαγράφονται οι λέξεις «κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τα συμφέροντα της χώρας και των τομέων ευθύνης του».

Δηλαδή ο προηγούμενος νόμος ανέφερε ως κριτήρια αξιολογήσεως:

«Διοικητικές ικανότητες, εφ’ όσον πρόκειται για Προισταμένους οργανικών μονάδων. Γνώση και προώθηση του έργου και της πολιτικής του Υπουργείου κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τα συμφέροντα της χώρας και των τομέων ευθύνης του».

Ο νέος νόμος όμως αναφέρει:

«Διοικητικές ικανότητες, εφ’ όσον πρόκειται για Προισταμένους οργανικών μονάδων. Γνώση και προώθηση του έργου και της πολιτικής του Υπουργείου».

Είναι μόνον δική μας εντύπωσις ότι με την διαγραφή αυτή φαίνεται πως κάποιοι θέλουν να διαχωρίσουν το «έργο και την πολιτική του υπουργείου» από «τα συμφέροντα της χώρας»; Αυτά τα δύο δεν πρέπει να συμβαδίζουν; Και ας μην ισχυρισθεί κανείς ότι ακριβώς επειδή συμβαδίζουν η αναφορά είναι πλεονασμός. Αν ήταν πλεονασμός, δεν θα είχε περιληφθεί στο κείμενο του νόμου από μιάς αρχής. Και εν πάση περιπτώσει, αφού υπήρχε στο κείμενο του νόμου, ποιος ο λόγος να απαλειφθεί; Δεν αντιλαμβάνονται οι ιθύνοντες του Υπουργείου Εξωτερικών ότι έτσι δημιουργούνται εντυπώσεις και ανακύπτουν ερωτήματα; Ή αυτό δεν τους ενδιαφέρει;

Το ζήτημα επεσημάνθη όμως, τόσο κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής όσο και κατά την παρουσίασή του στην Ολομέλεια. Ειδικώτερα, κατά την τρίτη σύσκεψη της επιτροπής, ήγειρε το θέμα ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσεως κ. Βασίλειος Βιλιάρδος, ενώ κατά την συνεδρίαση της Ολομελείας εκτενώς ετοποθετήθη ο βουλευτής της Νίκης κ. Σπύρος Τσιρώνης. Ο τελευταίος έθεσε το ερώτημα αν με την διαγραφή αυτή «ανοίγει η πίσω πόρτα για περαιτέρω εξυπηρετήσεις “ημετέρων”, αλλά και για πρόσωπα-κλειδιά που ο εκάστοτε υπουργός κρίνει απαραίτητα για να ασκεί την πολιτική που υπαγορεύει η Κυβέρνησή του ή, ακόμα πιο σωστά, για να ασκεί την πολιτική που υπαγορεύεται στην Κυβέρνησή του από άλλα, υπερεθνικά κέντρα εξουσίας παραβλέποντας ή υποβαθμίζοντας το εθνικό συμφέρον».

Τονίζοντας μάλιστα ότι η διαγραφή αυτή καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος, ο κ. Τσιρώνης συνέχισε:

«Γιατί διαχωρίζετε την πολιτική του Υπουργείου, κύριε υπουργέ, από το εθνικό συμφέρον; Για ποιόν λόγο το αφαιρείτε αυτό;

Και θα σας πω, αγαπητοί συνάδελφοι, τι ακριβώς κάνει αυτή η εξάλειψη του συμφέροντος της χώρας. Καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος. Είναι η απόλυτη ομολογία με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι το εθνικό συμφέρον υποτάσσεται σε άλλα συμφέροντα. Πως το κάνει αυτό; Καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος. Πως το κάνει;

Παραλείποντας ίσως το πιο θεμελιώδες στην άσκηση των καθηκόντων ενός διπλωμάτη, που δεν είναι άλλο από το να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Άρα, ακόμη κι’ αν ένας διπλωματικός υπάλληλος διαπιστώνει ότι η πολιτική του Υπουργείου δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, δεν έχει σημασία τι θα πεί. Το Υπουργείο έχει σημασία, η πολιτική του Υπουργείου. Όμως, ποιος είναι ο σκοπός που γίνεται κάτι τέτοιο; Μήπως, κύριε υπουργέ, με αυτόν τον τρόπο θέλετε να αποφύγετε στο μέλλον περιπτώσεις σαν αυτή της παραίτησης του τρίτου τη τάξει του Υπουργείου σας κ. Κούνδουρου και χρησιμοποιείτε τις φθηνές δικαιολογίες περί συνταξιοδότησης έναν μήνα πριν τη σύνταξη; Που έχετε ξανακούσει να παραιτείται κάποιος έναν μήνα πριν συνταξιοδοτηθεί; Που αλλού έχει γίνει αυτό;»

Ακόμη όμως έγινε αναφορά στην πρόσφατη δήλωση του κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος εχρησιμοποίησε την λέξη «μειοδότης», προς τον οποίο ο κ. Τσιρώνης έθεσε το ερώτημα:

«Με αυτόν τον τρόπο, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, προετοιμάζετε την αυριανή διπλωματία, το αυριανό διπλωματικό σώμα, σε ένα σώμα που πρακτικά θα αξιολογείται με βάση το δικό σας ή οποιασδήποτε άλλης Κυβέρνησης στο μέλλον κομματικό, ιδεοληπτικό και ενδεχομένως και μειοδοτικό σχέδιο και όχι με βάση το κοινώς εννοούμενο “εθνικό συμφέρον”. Γι’ αυτό το αφαιρείτε. Αυτό σκεφτόσασταν, κύριε υπουργέ, όταν δηλώσατε ότι δεν σας νοιάζει αν θα σας αποκαλέσουν “μειοδότη”;».

Πηγή: estianews.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ελλάδα και Κύπρος [απλώς] ενημέρωσαν την ΕΕ για τις ιδέες της Τουρκίας περί ΑΟΖ με τη Συρία

«Είναι νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα για το ρόλο της Τουρκίας στη Συρία» υποστηρίζει ο κ.Μητσοτάκης!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας δηλώνει από τις Βρυξέλλες τόνισε ότι είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το ρόλο της Τουρκίας και τις μελλοντικές επιπτώσεις αυτού στη Συρία! Απαντώντας δε σε ερώτηση γα το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία Τουρκίας με την Συρία για την ΑΟΖ, αποκλείοντας ουσιαστικά την Κύπρο, κατά το παράδειγμα του τουρκολιβυκού μνημονίου, ο κ.Μητσοτάκης απάντησε ότι μαζί με τον Κύπρο πρόεδρο Χριστοδουλίδη «ενημερώσαμε τους ομολόγους μας γι’ αυτές τις συζητήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ότι θα μπορούσε να καθοριστεί κάποιου είδους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, η οποία να παραγνωρίζει τα αναμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. ‘Αρα, υπήρξε μία ενημέρωση για κάτι το οποίο, όμως, σε αυτό το επίπεδο απλά μέχρι σήμερα κινείται στον κύκλο των δημοσιογραφικών πληροφοριών». Συνεπώς …μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, αφού ενημέρωσαν…

Ο κ Μητσοτάκης εξέφρασε ξανά τις αγωνίες του για την ευρωπαϊκή άμυνα…

Όλα όσα απάντησε στους δημοσιογράφους, δεν χρειάζεται δημοσιογραφικός σχολιασμός όσων λέει, όποιος τις διαβάσει καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει ρεαλισμός στην πρωθυπουργική …ανάλυση:

Γιάννης Καντέλης (ΣΚΑΪ): Χαίρετε, κ. Πρόεδρε. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από την Ουκρανία, ήταν από τα βασικά θέματα της Συνόδου. Θα ήθελα να ρωτήσω πόσο μακριά είναι έτοιμη να φτάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να μην κερδίσει η Ρωσία ή για να κερδίσει η Ουκρανία και πώς αυτό, το μέτωπο της Ουκρανίας και της Ρωσίας, επηρεάζει και τις ευρωατλαντικές σχέσεις, τις σχέσεις της Ευρώπης με την νέα κυβέρνηση Τραμπ;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ. Καντέλη, όπως αποτυπώθηκε στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, παραμένει σταθερή. Εξακολουθούμε να στηρίζουμε την Ουκρανία, όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και οικονομικά, διότι θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στην Ουκρανία να διαπραγματευτεί μία ενδεχόμενη ειρήνη με τη Ρωσία με τους δικούς της όρους και στον χρόνο τον οποίον η ίδια θα επιλέξει, όχι όμως σε συνθήκες αδυναμίας.

Από εκεί και πέρα, δεν γνωρίζω ποια θα είναι η πολιτική του Αμερικανού Προέδρου απέναντι στο ζήτημα της Ουκρανίας, αυτό που ξέρω είναι ότι τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποτυπώνουν ότι η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ζήτημα αυτό δεν έχει αλλάξει.

Σπύρος Μουρελάτος (ΑΝΤ1 – ΑΠΕ-ΜΠΕ): Κύριε Πρόεδρε, ξέρουμε ότι συζητήσατε για το θέμα της Συρίας στο δείπνο και θέλω να ρωτήσω κατά πόσον προβληματίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την Ελληνική Κυβέρνηση η αυξανόμενη επιρροή που φαίνεται πως έχει η Τουρκία πλέον στη Δαμασκό, αν αυτό, κατ’ εσάς, θα δημιουργήσει πρόβλημα και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ενόψει και του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στην ‘Αγκυρα στις αρχές του έτους. Γιατί θυμόμαστε πολύ καλά πως η Τουρκία με ένα καθεστώς-ανδρείκελο στη Λιβύη πριν από τρία χρόνια επιχείρησε το τουρκολιβυκό μνημόνιο και θέλω να ρωτήσω κατά πόσον ανησυχείτε μήπως συμβεί κάτι ανάλογο με τη Συρία αυτή τη φορά. Ευχαριστώ πολύ.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς, εκφράσαμε την ικανοποίησή μας για το γεγονός ότι ένα στυγνό καθεστώς -για το οποίο τις τελευταίες εβδομάδες, τις τελευταίες μέρες ουσιαστικά, μάθαμε το επίπεδο και την ένταση της βίας που χρησιμοποιούσε για να καταπνίξει ουσιαστικά τον συριακό λαό- το καθεστώς αυτό κατέρρευσε. Είναι επί της αρχής μια θετική εξέλιξη.

Πιστεύω, αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει όλους -και πιστεύω ότι θα έπρεπε να ενδιαφέρει και την Τουρκία- είναι η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και η δυνατότητα να προκύψει ένα καινούργιο καθεστώς με δημοκρατική νομιμοποίηση, το οποίο πρώτα και πάνω απ’ όλα θα σέβεται τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων.

Γνωρίζετε καλά ότι βρέθηκα στον Λίβανο πριν από λίγες μέρες και συναντήθηκα με τον Πατριάρχη της Αντιόχειας. Η Ελλάδα έχει έναν σημαντικό ρόλο να παίξει ως, θα έλεγα, ο πνευματικός προστάτης και του Πατριαρχείου Αντιοχείας αλλά και κατά προέκταση όλων των ελληνορθόδοξων που κατοικούν και στη Συρία και στον Λίβανο.

Και το πρώτο μέλημα αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς η ασφάλειά τους και να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με καινούργιες προσφυγικές ροές, ως αποτέλεσμα ανθρώπων που αισθάνονται ότι δεν είναι ασφαλείς με την καινούργια κατάσταση.

Και βέβαια, θα σας έλεγα ότι η Ευρώπη συνολικά, αλλά και η Ελλάδα, έχει έναν λόγο ακόμα να επιζητεί μία σταθερότητα στη Συρία, διότι αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να μπορέσουν να αρχίσουν να επιστρέφουν πρόσφυγες από την Ευρώπη στη Συρία σε συνθήκες ασφάλειας.

Προφανώς δεν είμαστε ακόμα εκεί και είναι πολύ νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα. Όπως είναι και πολύ νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπεράσματα για τον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία και ποιες μπορεί να είναι οι μελλοντικές προεκτάσεις της τουρκικής ανάμειξης σε μια χώρα με την οποία θυμίζω ότι έχει σύνορα. Είναι γειτονική χώρα η Τουρκία με τη Συρία.

Μαρία Ψαρά (STAR): Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε μια ερώτηση follow-up στην ερώτηση του Σπύρου Μουρελάτου. Τέθηκε από εσάς και τον Κύπριο Πρόεδρο ο κίνδυνος, όπως αποτυπώθηκε σε δηλώσεις του Hulusi Akar, για μια συμφωνία Τουρκίας με την Συρία για την ΑΟΖ, αποκλείοντας ουσιαστικά την Κύπρο, κατά το παράδειγμα του τουρκολιβυκού μνημονίου;

Και μια ακόμα ερώτηση, αν και εν μέρει απαντήσατε: η Ελλάδα σκοπεύει να προχωρήσει σε επιστροφές Σύρων προσφύγων και με ποιον τρόπο, με ποια διαδικασία μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς να θυμίσω, κα Ψαρά, ότι όχι μόνο κατά την άποψη της Ελλάδος αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο και άκυρο.

Προφανώς και εγώ και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ενημερώσαμε τους ομολόγους μας γι’ αυτές τις συζητήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ότι θα μπορούσε να καθοριστεί κάποιου είδους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, η οποία να παραγνωρίζει τα αναμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. ‘Αρα, υπήρξε μία ενημέρωση για κάτι το οποίο, όμως, σε αυτό το επίπεδο απλά μέχρι σήμερα κινείται στον κύκλο των δημοσιογραφικών πληροφοριών.

Για το ζήτημα τώρα της επιστροφής, πιστεύω ότι το πρώτο το οποίο πρέπει να διερευνήσουμε είναι αν υπάρχει διάθεση για εθελοντικές επιστροφές. Και, ταυτόχρονα, να υποστηρίξουμε εκείνες τις δομές, κυρίως τις δομές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που θα εξασφαλίσουν ότι οι άνθρωποι οι οποίοι θα γυρίσουν θα έχουν τουλάχιστον καλυμμένες τις βασικές τους ανάγκες.

Και βέβαια, όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ουσιαστικά αναστείλει τις διαδικασίες επίδοσης αποφάσεων ασύλου σε Σύρους που βρίσκονται στην πατρίδα μας για έναν πολύ απλό λόγο: διότι κατά κανόνα οι αποφάσεις αυτές είχαν μια βασική αιτιολογία, μια βασική δικαιολογία για τον λόγο που ο αιτών άσυλο ζητούσε προστασία και αυτό ήταν ότι κινδύνευε από το καθεστώς Άσαντ, το οποίο δεν υπάρχει πια. Οπότε πρέπει να περιμένουμε λίγο να δούμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση.

Προφανώς δεν έχει μετατραπεί η Συρία από τη μια στιγμή στην άλλη σε ασφαλή χώρα. Θα ήταν πολύ αφελές να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο. Τα δεδομένα όμως στο πεδίο σαφέστατα έχουν αλλάξει και γι’ αυτό και επαναλαμβάνω ότι η σταθεροποίηση της Συρίας δεν έχει ενδιαφέρον μόνο για την προστασία του ελληνορθόδοξου στοιχείου στη χώρα, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, έχει και πολύ μεγάλη σημασία για όλη την Ευρώπη, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να δρομολογηθεί μία επιστροφή ανθρώπων οι οποίοι έφυγαν από τη Συρία, επειδή ακριβώς αισθάνθηκαν ότι καταδιώκονταν από ένα καθεστώς το οποίο δεν υπάρχει πια.

Γεωργία Σκιτζή (ΕΡΤ): Θα σας πάω, κ. Πρόεδρε, στη χθεσινή Σύνοδο Ευρωπαϊκής Ένωσης – Δυτικών Βαλκανίων. Αναφερθήκατε τόσο στη Σερβία όσο και στην Αλβανία. Για την Σερβία είπατε ότι πρέπει να της δείξουμε ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ενώ για την Αλβανία ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ο «θεματοφύλακας» της ευρωπαϊκής της πορείας.

Όμως, είχαμε και τον ηγέτη άλλης χώρας των Δυτικών Βαλκανίων, της Βόρειας Μακεδονίας, ο οποίος από εδώ, από τις Βρυξέλλες, μίλησε για «Μακεδόνες» πολίτες και για «Μακεδονία», ενώ έχει δεσμευτεί ο κ. Μίτσκοσκι ότι στις επίσημες υποχρεώσεις του κράτους θα χρησιμοποιεί την επίσημη ονομασία. Ήθελα το σχόλιό σας.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Μπροστά μου, εννοώ στη συνάντηση που είχαμε χθες στη Σύνοδο Κορυφής, αλλά και σήμερα το πρωί που βρεθήκαμε μαζί στα πλαίσια της συνάντησης προετοιμασίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, χρησιμοποίησε την επίσημη και μόνο -θέλω να τονίσω- τη μόνη ονομασία της χώρας, που είναι το Βόρεια Μακεδονία, το οποίο εξάλλου έχει και υποχρέωση να χρησιμοποιεί erga omnes, δηλαδή και στο εσωτερικό της χώρας του.

Επανέλαβα και χθες και σήμερα την ανάγκη του απόλυτου σεβασμού στις διεθνείς συμφωνίες. Δεν θα επαναλάβω την άποψή μου για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έχω πει ότι η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να τη σεβαστεί και εξίσου υποχρεωμένη να τη σεβαστεί είναι και η γειτονική χώρα. Και αυτό προφανώς αποτελεί αναγκαία, όχι ικανή, αλλά σίγουρα αναγκαία προϋπόθεση για να ξεκινήσει κάποια στιγμή, να ανοίξει ουσιαστικά, ο ευρωπαϊκός της δρόμος.

Σοφία Φασουλάκη (MEGA): Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Έχετε πολλές φορές αναφερθεί στην ανάγκη ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας, είναι μία πρόταση που συνεχώς φέρνετε στο τραπέζι των εταίρων μας και θα ήθελα να ρωτήσω αν σήμερα έγινε αυτή η συζήτηση, αν επεκταθήκατε, αν συζητήσατε καθόλου το θέμα αυτό.

Έχουμε μπροστά μας δύο πολέμους ανοιχτούς και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Αυτή η ανάγκη καθίσταται φαίνεται όλο ένα και πιο επιτακτική, αν τελικά δεν υπάρξει αυτή η διάθεση των κονδυλίων, πώς μπορεί να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή άμυνα;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Κυρία Φασουλάκη, χαίρομαι διότι κατόπιν και δικής μου πρότασης, θα υπάρχει μία έκτακτη Σύνοδος Κορυφής η οποία θα λάβει χώρα στις 3 Φεβρουαρίου με αντικείμενο αποκλειστικά και μόνο την ευρωπαϊκή άμυνα.

Οι θέσεις της Ελλάδος είναι γνωστές, δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω. Έχετε δίκιο, όμως, όταν λέτε ότι η τεράστια γεωπολιτική ένταση την οποία αντιμετωπίζουμε απαιτεί και μία, θα έλεγα, γεωπολιτική και αμυντική αφύπνιση της ηπείρου μας, η οποία θα μπορεί να κινηθεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.

Εγώ θα εξακολουθώ να πιστεύω ότι απαιτείται κινητοποίηση και ευρωπαϊκών πόρων, όπως έχω γράψει και έχω εξηγήσει πολλές φορές, προκειμένου να υπάρχει ένα, ας το πούμε, ευρωπαϊκό αμυντικό ταμείο, το οποίο θα μπορεί να χρηματοδοτεί αμυντικές δράσεις που θα αφορούν το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι αυτό δεν είναι μία δράση ανταγωνιστική προς το ΝΑΤΟ αλλά απολύτως συμπληρωματική. Κι ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να στέλναμε κι ένα μήνυμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες -οι οποίες και με τον Πρόεδρο Τραμπ είμαι σίγουρος ότι θα πιέσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση για παραπάνω αμυντικές δαπάνες-, ότι αναλαμβάνουμε σοβαρά κι εμείς τις ευθύνες που μας αναλογούν, στο κάτω-κάτω για τη δική μας άμυνα.

Γιώργος Παπακωνσταντίνου (ACTION24): Καλησπέρα, κ. Πρόεδρε. Το προσεχές Σαββατοκύριακο συγκαλείται από τον Φινλανδό Πρωθυπουργό, τον κ. Petteri Orpo, η άτυπη σύνοδος Βορρά-Νότου. Θέλω να μου πείτε, τι περιμένετε από αυτή τη Σύνοδο και πού θα επικεντρωθούν οι συζητήσεις σας;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Με την καλή ελπίδα ότι η κυρία Μελόνι , η οποία ήταν πολύ άρρωστη σήμερα, θα μπορέσει να ταξιδέψει αύριο για την εξαιρετικά κρύα Λαπωνία, η σύνοδος αυτή η οποία φέρνει στο ίδιο τραπέζι τη Φινλανδία, τη Σουηδία, την Ιταλία και την Ελλάδα, είναι μία πρώτης τάξης ευκαιρία να συζητήσουμε ακριβώς τα ζητήματα για τα οποία μίλησα πριν, για το πώς οι χώρες του βορρά αλλά και οι χώρες του νότου αντιλαμβάνονται τις καινούριες αμυντικές προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία.

Να συζητήσουμε και την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη την οποία έκανε ο τέως Φινλανδός Πρόεδρος για τα ζητήματα της αμυντικής ετοιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και νομίζω να μάθουμε και ο ένας από τον άλλον.

Η Φινλανδία, ας πούμε, είναι μια χώρα η οποία πρωτοστατεί, θα έλεγα, στην οργάνωση ολόκληρης της κοινωνίας για ζητήματα πολιτικής προστασίας, αμυντικής θωράκισης και αμυντικής ανθεκτικότητας.

Οπότε, πιστεύω ότι σε μια πιο χαλαρή κατάσταση, κάπου στον βορρά της παγωμένης Φιλανδίας, θα μπορέσουμε να έχουμε ουσιαστικές συζητήσεις που νομίζω ότι θα είναι αμοιβαία ωφέλιμες.

Μαρία Αρώνη (ΟΡΕΝ – ΑΠΕ-ΜΠΕ): Κύριε Πρόεδρε, η κατάσταση στη Συρία είναι πολύ ρευστή και βλέπουμε ότι η μόνη δύναμη που φαίνεται να έχει απτά οφέλη αυτή τη στιγμή στη Συρία είναι η Τουρκία. Η Ελλάδα έχει κάτι να πει, να προσφέρει, να κερδίσει από μια εντελώς νέα Συρία που ενδεχομένως θα προκύψει σε οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο; Αναφέρομαι και στο μεγάλο «όπλο» που έχουμε, στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Νομίζω ότι απάντησα ήδη σε αυτό. Η Ελλάδα έχει ρόλο και θα έχει ρόλο στην περιοχή. Και επιμένω ότι όλοι αυτή τη στιγμή πρέπει να προσβλέπουμε σε μία Συρία συμπεριληπτική, σε μία Συρία η οποία δεν θα ακολουθήσει πορεία άλλων χωρών που πέρασαν από αντίστοιχες φάσεις απομάκρυνσης δεσποτικών ηγετών, ότι δεν θα γίνουν τα ίδια σφάλματα που μπορεί να έγιναν στο Ιράκ και στη Λιβύη, ότι η χώρα δεν θα ξαναπέσει σε ένα καθεστώς αστάθειας και αναρχίας.

Και σε αυτή την πρόκληση -θέλω να πιστεύω ότι είναι κοινή πρόκληση- νομίζω ότι όλοι μπορούν υπό προϋποθέσεις να παίξουν τον δικό τους διακριτό ρόλο.

Πηγή: militaire.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Πρόεδρος Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Χουλουσί Ακάρ: Η εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας θα αυξηθεί εάν υπογραφεί συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Συρία!

Μαρία Ζαχαράκη

Ιστορικές δηλώσεις που θα αλλάξουν όλες τις ισορροπίες στη Μεσόγειο έκανε ο πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Χουλουσί Ακάρ. Ο Ακάρ παράλληλα δήλωσε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί συμφωνία με τη Συρία σχετικά με τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο.

Με τίτλο «Αποκαλυπτικές δηλώσεις του Χουλουσί Ακάρ! Μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες στη Μεσόγειο» δημοσιεύτηκε (18/12) ρεπορτάζ στην ι/σ της φιλοκυβερνητικής ε/φ Sabah, στο οποίο καταγράφονται, μ.ά., τα κάτωθι:

Ο Χουλουσί Ακάρ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, έκανε σημαντικές δηλώσεις για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης στο Κανάλι της Βουλής (Meclis TV). [...]

Η εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας θα αυξηθεί εάν υπογραφεί συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Συρία

Μετά την εκλογή νέας διοίκησης στη Συρία και την αποκατάσταση της τάξης στη χώρα, η Τουρκία ενδέχεται να προβεί σε κίνηση θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Η Τουρκία άνοιξε γρήγορα την πρεσβεία της στη Δαμασκό προκειμένου να ενισχύσει τις διπλωματικές της σχέσεις με τη Συρία πιο γρήγορα από άλλες χώρες. Στη νέα περίοδο, μια πιθανή συμφωνία ΑΟΖ με τη Συρία θα επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας στη Μεσόγειο».

Πηγή: ethnos.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ι. Μάζης: Οι κίνδυνοι για Ελλάδα - Κύπρο από τις εξελίξεις στη Συρία

 

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Κ. Γρίβας: Οι εξελίξεις στη Συρία έχουν αυξήσει εκθετικά τους κινδύνους για την Κύπρο και όχι μόνο

Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και διδάσκων στο ΕΚΠΑ, μιλάει στον 98.4 με αφορμή τις καταιγιστικές εξελίξεις γεωστρατηγικά με επίκεντρο την Συρία, που ανανοηματοδοτούν γεωπολιτικά Μέση Ανατολή και Ευρασία, και φυσικά όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως τονίζει, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περίεργη αδράνεια ακόμη και με την μονοδιάστατη επιλογή στη "σωστή πλευρά της Ιστορίας" , την ώρα που η Τουρκία , με ρίσκο μεν και αυξάνοντας τους κινδύνους της από την υπερέκταση, σημειώνει μια δραματική επέκταση της επιρροής της εδαφικά. Την ίδια ώρα μάλιστα αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο από την υπερέκταση της ως σφήνα στα συμφέροντα μεγάλων παικτών ισχύος, "ταφροποιεί" χώρες στην περίμετρο της, ώστε να φτιάξει έναν κλοιό "ασφαλείας" για ελαχιστοποίηση των κινδύνων από αυτή την υπερέκταση. Αντίθετα η Ελλάδα, ανεξήγητα εμφανίζεται να βάζει "πλάτη" στην ωραιοποίηση διεθνώς του προφίλ της γείτονος, ενώ είναι κοινή λογική ότι η Τουρκία , που δεν το κρύβει, στη στρατηγική αναθεωρητισμού , θεωρεί την Ελλάδα και την Κύπρο, ως "κλειδί" στην περίμετρο της αυτή από τα δυτικά. Μάλιστα ο κ. Γρίβας σημειώνει , πως για την Κυπριακή Δημοκρατία, οι εξελίξεις στη Συρία, έχουν αυξήσει εκθετικά τους κινδύνους. Ο Κ. Γρίβας, αναλύει επίσης την μεγάλη εικόνα στο Ευρασιατικό πεδίο, αλλά και το ρόλο των ΗΠΑ- Κίνας- Ρωσίας- Ισραήλ αλλά και και Ινδίας. 

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ι. Μάζης: Αν η Ελλάδα δεν κάνει αυτό που πρέπει θα το κάνει άλλος

Στην συζήτησή μας (11-12-2024) ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ αναφέρεται στον διαφορετικό τρόπο που λειτουργούν Ελλάδα και Τουρκία στην γεωπολιτική σκακιέρα. Η Ελλάδα με τον «συσταλτικό» τρόπο που (δεν) δραστηριοποιείται δίνει γεωπολιτικό χώρο στην υπερδραστηριότητα της Τουρκίας. Οι δύο χώρες εκ των πραγμάτων σε ένα μεγάλο τμήμα της περιφερειακής αρένας λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Το αποτέλεσμα είναι όσο αυτοπεριορίζεται και υπολειτουργεί η Ελλάδα, η οποία μάλιστα εξωραΐζει και «ξεπλένει» την τουρκική απειλή, τόσο περισσότερο χώρο καταλαμβάνει η Τουρκία.

 

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ο "πατέρας" του τουρκολιβυκού μνημονίου ζητά συμφωνία ΑΟΖ Συρίας-Τουρκίας για "να χαλάσουν τα σχέδια των Ελληνοκυπρίων"

Η Τουρκία είδε τις οργανώσεις που τρέφει τόσα χρόνια και που στέλνει σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του πλανήτη, όπως Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Νίγηρα, Μάλι, να επιτυγχάνουν την ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, με αιχμή του δόρατος τους πλέον κατ' όνομα ενωτικούς μαχητές της Hayat Tahrir al sham (η οργάνωση προέρχεται από την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος και ο αρχηγός της είναι "παιδί" του Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι).

Με αυτήν την επιτυχία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βαπτίζεται από το σύνολο των τουρκικών ΜΜΕ ως "νέος πορθητής" και οι λογιών λογιών αναλυτές πιάνουν στασίδι στα κανάλια με στόχο να τον εξυμνήσουν.

Ένας εξ αυτών, ο πατέρας του τουρκολιβυκού μνημονίου, απόστρατος ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, ζήτησε από την Τουρκία να υπογράψει με τη Συρία παρόμοια συμφωνία όπως αυτή που είχαν υπογράψει ο Μεβλουτ Τσαβούσογλου και ο Φαγέζ Αλ Σάρατζ, η οποία παρά της εξαγγελίες παραμένει ένα παράνομο αποκύημα της φαντασίας του φιλόδοξου πρώην στρατιωτικού.

Ο Γιαϊτζί δήλωσε σχετικά, στο πλαίσιο τηλεοπτικής του εμφάνισης στο δίκτυο Haber Global: "Mπορούμε να υπογράψουμε με τη Συρία μια συμφωνία καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπως είχαμε κάνει με τη Λιβύη. Αυτή η συμφωνία θα δώσει κατά 12% περισσότερο χώρο στη Συρία σε σχέση με την πρόταση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου (sic). Αυτό δηλαδή θα δώσει περισσότερη ΑΟΖ στη Συρία. Αυτή η συμφωνία θα δώσει ένα κέρδος στην Τουρκία έκτασης 4.000 τ.χλμ. και θα χαλάσει το παιχνίδι των Ελληνοκυπρίων".

Κατά τον Γιαϊτζί, το συμπέρασμα είναι το εξής: "Έτσι, στην ανατολή θα δημιουργηθεί μια τουρκική ασπίδα όπως είχε δημιουργηθεί και δυτικά μια τουρκική ασπίδα με τη συμφωνία με τη Λιβύη. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να το κάνει αυτό. Δεν είναι η εποχή για να διστάζουμε και να σκεφτόμαστε τι θα πει ο ένας η ο άλλος. Η Τουρκία δεν πρέπει να φοβάται τους Ελληνοκύπριους".

Πηγή: capital.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Οι στενοί δεσμοί της Τουρκίας με τη νέα ηγεσία της Συρίας - Τι ανταλλάγματα ζητά ο Ερντογάν

Το φως της δημοσιότητας βλέπουν νέες πληροφορίες για τις σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, που βρίσκεται πλέον στην εξουσία στη Δαμασκό.

Σύμφωνα με αναλυτές, τα οφέλη είναι αμοιβαία και για τις δύο πλευρές.

«Κανείς δεν τους ξέρει όσο εμείς», δήλωσε ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας και πρώην αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, Χακάν Φιντάν, εξηγώντας ότι η Άγκυρα είναι αυτή που έπεισε τη Ρωσία και το Ιράν να μην σταματήσουν την επίθεση των ανταρτών που κατέληξε στην πτώση του Μπασάρ αλ-Άσαντ και του καθεστώτος του.

Ωστόσο, η νίκη των σύρων ανταρτών, με αιχμή του δόρατος την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, δεν ισοδυναμεί «με ανάληψη του ελέγχου» της Συρίας από την Τουρκία, διαβεβαίωσε ο Χακάν Φιντάν χθες, μιλώντας στο Al Jazeera, απορρίπτοντας σχετική δήλωση του νεοεκλεγέντος προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

«Η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ δεν είναι τουρκική μαριονέτα, αντίθετα με άλλες συριακές ανταρτικές οργανώσεις, αλλά η οργάνωση έχει από μακρού στενούς δεσμούς με τους Τούρκους και έχει ανάγκη την τουρκική υποστήριξη», συνοψίζει ο Aron Lund του Century International.

Σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak, ο ηγέτης της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, ο Αμπού Μοχάμαντ αλ-Τζολάνι ή απλώς Αχμαντ αλ-Σάρα, δηλώνει ότι η κυβέρνησή του θα διατηρήσει «στρατηγική σχέση» με την Άγκυρα.

Σύμβολο αυτής της νέας εγγύτητας ανάμεσα στην Τουρκία και τη Συρία, που υπήρξαν για μεγάλη περίοδο εχθροί, ο αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραχίμ Καλίν, άνθρωπος του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, σκηνοθέτησε και προέβαλε σκοπίμως τη συνάντησή του με τον Αμπού Μοχάμαντ αλ-Τζολάνι τέσσερις μόλις ημέρες μετά την πτώση του Ασαντ.

«Οι νέοι ηγέτες της Συρίας είναι πολύ απασχολημένοι με το χτίσιμο νομιμοποίησης και επαφών με τις ξένες χώρες», λέει ο Aron Lund.

«Δεν έχουν στην πραγματικότητα διπλωματικές επαφές ή την αναγκαία πείρα για να σταθούν σε διεθνές επίπεδο, άρα επωφελούνται πολύ από τη βοήθεια της Άγκυρας», εξηγεί.

Η Τουρκία, η οποία έχει δηλώσει έτοιμη να χορηγήσει στρατιωτική βοήθεια στις νέες συριακές αρχές, κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αφαιρέσει τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων.

Κατά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο, όπου θα γίνει δεκτός από τον Αιγύπτιο ομόλογό του Αμπντελφατάχ αλ-Σίσι, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πιθανόν ότι θα προσπαθήσει να πείσει την Αίγυπτο, σημαντικό περιφερειακό παράγοντα, να έλθει σε επαφή με τη νέα ηγεσία στη Δαμασκό, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο.

«Αν η Άγκυρα καταφέρει να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της Συρίας, (...) η Συρία θα γίνει σύμμαχος της Τουρκίας», τονίζει ο Soner Cagaptay του Washington Institute of Near East Policy, ο οποίος πιστεύει ότι η Αγκυρα διαθέτει ήδη «περισσότερη επιρροή στη Δαμασκό από όση είχε ποτέ από το 1920».

Η Τουρκία θα μπορεί σε αντάλλαγμα να υπολογίζει στην εξουσία στη Δαμασκό για να τη βοηθήσει να απαλλαγεί από τους Κούρδους μαχητές της βόρειας Συρίας, τους οποίους εκλαμβάνει ως απειλή;

«Η νέα συριακή κυβέρνηση το επιθυμεί όσο κι εμείς», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Γιασάρ Γκιουλέρ.

Ο στρατιωτικός ηγέτης της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ δήλωσε από την πλευρά του στο AFP ότι η εξουσία της νέας ηγεσίας στη Δαμασκό θα ασκηθεί επίσης στις κουρδικές περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας, οι οποίες τελούν υπό ημιαυτόνομη διοίκηση.

«Οι Τούρκοι θα ήθελαν να πιέσουν τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ να πλήξει τους Κούρδους, αλλά εκείνη δεν θέλει να εμπλακεί», πιστεύει ειδικός στη Συρία που ανήκει σε δυτική διπλωματική αποστολή στην Τουρκία και δεν κατονομάζεται.

Σύμφωνα με τη διπλωματική αυτή πηγή, ο ρόλος της Άγκυρας στη Συρία είναι «υπερτιμημένος», αλλά η Τουρκία έχει πλέον στη διάθεσή της έναν «πραγματικό οικονομικό μοχλό», χάρη στα κοινά της σύνορα μήκους 900 χιλιομέτρων με τη Συρία.

Από την πλευρά τους, οι Δυτικοί θέλουν να αποφύγουν την επιβολή της Τουρκίας ως αναγκαίου και απαραίτητου συμμάχου της Δαμασκού.

Έτσι, την Τρίτη, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωνε από την Άγκυρα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ενισχύσει τις σχέσεις με τη συριακή ηγεσία.

«Η Τουρκία έχει γίνει ο ξένος παράγοντας με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Συρία, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν σημαντική επιρροή στη διεθνή νομιμοποίηση της νέας συριακής κυβέρνησης και στη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης της χώρας», τονίζει ο Ömer Özkizilcik του Atlantic Council στην Άγκυρα.

Άρα, η εξέλιξη των πραγμάτων θα εξαρτηθεί επίσης από τον Ντόναλντ Τραμπ, που θα αναλάβει τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο, αλλά αυτός είναι ήδη πεπεισμένος ότι «η Τουρκία κρατά τα κλειδιά της Συρίας».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP, Reuters liberal.gr φωτο protagon.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η «ενίσχυση» του ΕΛΙΑΜΕΠ - Κάτι ψήνεται(!)

Ενισχύεται το ΕΛΙΑΜΕΠ όπως μας πληροφορεί με ανακοίνωση του. Πως ενισχύεται; Στο δυναμικό του εντάχθηκαν οι:

•Αλέξανδρος Διακόπουλος Αντιναύαρχος ε.α που είναι ήδη Πρόεδρος -Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΒ και μέλος του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου

•Πάνος Πικραμμένος, πρώην πρωθυπουργός , που έχει μείνει στη μνήμη μας κυρίως για το δάκρυ του σε ομιλία του στη Βουλή για την υπόθεση Novartis, στην οποία είχε εμπλακεί το όνομα του.

•Μαρία Δαμανάκη, πρώην ευρωπαία επίτροπο .

•Βασίλη Κασκαρέλη πρέσβυς ε.υ και πρώην ΥΠΕΞ

Η ανακοίνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ:

Ο Αντιναύαρχος ε.α Αλέξανδρος Διακόπουλος ήταν Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Απομακρύνθηκε όταν στο φιάσκο της αντιμετώπισης του Oruc Reis, είπε την αλήθεια που η κυβέρνηση Μητσοτάκη πεισματικά δεν ήθελε να παραδεχτεί δημόσια. Η οποία δεν ήταν άλλη από το γεγονός ότι το Oruc Reis δεν έκανε απλές βόλτες σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων αλλά είχε ρίξει καλώδια κι έκανε κανονικότατες έρευνες. Η στάση του κ.Διακόπουλου που δεν έδωσε συνέχεια στην απομάκρυνση του εκτιμήθηκε από την κυβέρνηση. Τοποθετήθηκε στην αρχή στο ΥΠΕΞ με υπουργό τον κ.Δένδια, ο οποίος τον τοποθέτησε ως ΥΕΘΑ και στην ΕΑΒ και στο Πολεμικό Μουσείο. Τώρα και στο ΕΛΙΑΜΕΠ ,το οποίο ενισχύεται και με Πικραμμένο και με Δαμανάκη εν όψει του «δύσκολου αγώνα» που έρχεται στα ελληνοτουρκικά. Πρέπει να υπάρχουν αρκετά πρόσωπα για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι τα το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με κάποια ελαστικότητα. Άλλοι το λένε υποχωρητικότητα.

Πηγή: militaire.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η Συρία στην τουρκική γεωστρατηγική με το... Μνημόνιο Άγκυρας-Δαμασκού (ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ)

ΜΠΑΛΤΖΩΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο Κινέζος φιλόσοφος και στρατηγός Σουν Τσου, στην πραγματεία του “Η Τέχνη του Πολέμου”, που γράφτηκε πριν 2.500 χρόνια, παροτρύνει τον ηγέτη να μάθει καλά τον εχθρό του, καθώς και τα σχέδιά του για να μπορεί να τον αντιμετωπίσει επιτυχώς. Σε ένα από αυτά λέει: «Ανακαλύψτε τα σχέδια του εχθρού και θα ξέρετε ποια στρατηγική θα είναι επιτυχής και ποια όχι». Ας το πούμε προκαταβολικά. Η Τουρκία δεν είναι απρόβλεπτη.

Η τουρκική γεωστρατηγική που βλέπουμε Συρία, Λιβύη και αλλού έχει διαμορφωθεί σταδιακά, αλλά είναι διακηρυγμένη και εξαρχής ήταν επεκτατική. Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, είναι σαφές ότι κυρία απειλή για την Ελλάδα προέρχεται από την Τουρκία. Η γειτονική χώρα συστηματικά και συνεχώς έχει μεταβληθεί σε πηγή κινδύνων για τα γειτονικά της κράτη.

Ο εξοπλισμός της χώρας μας και των ελληνικών νησιών, το πυραυλικό τείχος που εξήγγειλε για το Αιγαίο ο υπουργός Άμυνας, το επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, οι όποιοι σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο που δεν την συμπεριλαμβάνουν, της προκαλούν νευρικότητα. Η τουρκική γεωστρατηγική ξεδιπλώνεται επιθετικά σε έξι μέτωπα:

Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶