ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
iEpikaira.- [ανανεώθηκε 3/8/2019] Το μοντέλο συνεργασίας των Ισραηλινών με τους Κούρδους, το οποίο έχει διαχρονικά σφυρηλατηθεί, αποτελεί πρότυπο στο οποίο βασίζεται η άμυνα του Ισραήλ κατά της Τουρκίας και όχι μόνο. Η άμυνα αυτή προβλέπει την δημιουργία μιας ενιαίας «ομπρέλας» που περιλαμβάνει το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν, και θα λειτουργήσει ως «ανάχωμα» στην Τουρκική νέο-οθωμανική επεκτατικότητα. Βασίζεται στην γεωπολιτική αντίληψη του 19ου αιώνα περί "ζωτικού χώρου" (Lebesraum) που υιοθέτησαν οι Ναζί, όπου μια μεγάλη δύναμη χρειάζεται "ζωτικό χώρο" για να αναπνεύσει. Η εγκαθίδρυση του κράτους του Μεγάλου Κουρδιστάν, είναι σε προχωρημένο στάδιο, και τώρα επιδιώκεται η διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών ώστε να στηθεί το υπόλοιπο του τόξου, που αφορά στην περιοχή Κρήτης-Κύπρου, το μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας. Η επίτευξη αυτού του στόχου, έμμεσα ωθεί τη Τουρκία να αναβαθμίσει την προκλητικότητά της έναντι της Ελλάδος και πυροδοτεί κοσμογονικές εξελίξεις στην περιοχή.
Σχέσεις Ισραήλ με τους Κούρδους
Για να περιγράψουμε την παρούσα γεωπολιτική συγκυρία, πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση μερικές δεκαετίες πίσω. Η εξωτερική πολιτική του Ισραήλ, βασίστηκε στην χάραξη της περίφημης «περιφερειακής πολιτικής (peripheral strategy)» από τον Δαυίδ Μπεν Γκουριόν. Η γεωπολιτική στρατηγική αυτή διαπίστωνε ότι το Ισραήλ, εντοπίζεται σε μια περιφέρεια εχθρική ως προς αυτό (Ημισέληνος) και έπρεπε για την ανάσχεση των απειλών, να εφαρμόσει δύο μεθόδους. Πρώτον την «αυτοβοήθεια», δηλαδή την αύξηση της οικονομικής ισχύος με σκοπό να μετατραπεί σε στρατιωτική, και δεύτερον στην «εξωτερική εξισορρόπηση», δηλαδή την δημιουργία ειδικών συμμαχιών που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την επιβίωση και την ασφάλεια του Ισραήλ.
Βάσει αυτής της πολιτικής, οι σχέσεις του Ισραήλ με τους Κούρδους, σφυρηλατούνται συνεχώς από το 1960 μέχρι και σήμερα όπου διαπιστώνεται μια αγαστή ισραηλοκουρδική συνεργασία στην Συρία, το Ιράκ αλλά και την Τουρκία με παροχή στρατιωτικών υλικοτεχνικών διευκολύνσεων, εκπαιδεύσεως κλπ. Οι Κούρδοι, ένας λαός περίπου 30 εκατομμυρίων, είναι ένα έθνος χωρίς κράτος, που προσπαθεί να αποκτήσει την πολυπόθητη ανεξαρτησία του. Οπότε τα συμφέροντα των δύο στην ευρύτερη περιοχή συντείνουν, για αυτό και οι σχέσεις τους καλλιεργήθηκαν διαχρονικά, μεθοδικά, και βάσει σχεδίου.
Συγκεκριμένα, το σχέδιο Oded Yinon από το 1982 προέβλεπε την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ με την παράλληλη στήριξη των Κούρδων ως στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ, μετατρέποντάς τους σε «μακρύ χέρι» στην ευρύτερη περιοχή. Βάσει του σχεδίου αυτού, προβλεπόταν να πυροδοτηθεί ρήξη μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων των Αράβων και ενόσω αυτοί θα αντιμάχονται μεταξύ τους, θα επιτυγχάνονταν η ασφάλεια του Ισραήλ και η εδραιοποίησή του ως κυρίαρχο κράτος στην Μέση Ανατολή. Το αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού το βλέπουμε σήμερα, μετά από περίπου τρεις δεκαετίες, να είναι σε πλήρη εξέλιξη. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στο σχέδιο Oded Yinon, υπήρχε ειδική μνεία όπου διευκρινιζόταν ότι είναι επιβεβλημένη η εμβόλιμη χρήση των Κούρδων για να διασπαστούν οι γειτονικές χώρες του Ισραήλ, με την λογική του «διαίρει και βασίλευε». Ο προφανής επιπλέον λόγος είναι και ο υψίστης σημασίας για την Μέση Ανατολή, έλεγχος των νερών του Ευφράτη.
Οι Ισραηλινοί για να επικυρώσουν και να δικαιολογήσουν την στρατηγική συμμαχία τους με τους Κούρδους μεταχειρίστηκαν ακόμη και ακαδημαϊκές μελέτες, πείθοντας έτσι και την κοινή γνώμη. Το Hebrew University σε έρευνά του κατέληγε ότι οι Εβραίοι ομοιάζουν περισσότερο με τους Κούρδους. Στα μάτια του Ισραήλ, οι Κούρδοι είναι μια μέτρια δύναμη η οποία δεν έχει εφαρμόσει αντι-ισραηλινή ρητορική, και δεν έχουν έρθει ποτέ σε σοβαρή αντιπαράθεση μαζί τους.
Ειδικά την τελευταία δεκαετία αλλά και παλαιότερα, υπάρχουν πολλές και αδιάσειστες αποδείξεις για την ισραηλοκουρδική συνεργασία. Η συνεχής προμήθεια στρατιωτικής υλικοτεχνικής βοήθειας κυρίως μέσω των ΗΠΑ προς τους Κούρδους (άρθρο) είναι ένα πρώτο αδιαμφισβήτητο στοιχείο. Το δεύτερο είναι οι συχνές αναφορές στον διεθνή τύπο για την στρατιωτική εκπαίδευση των Κούρδων αλλά και την στρατολόγησή τους από τις μυστικές υπηρεσίες. Η Washington Post σε άρθρο της το 2013 ανέφερε, ότι η Τουρκία αποκάλυψε στις Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες ένα δίκτυο Ισραηλινών πρακτόρων εντός του Ιράν, δέκα εκ των οποίων ήταν Κούρδοι οι οποίοι διασυνδέθηκαν με την Μοσάντ εντός της Τουρκίας. Το δίκτυο αυτό εργαζόταν στην συλλογή πληροφοριών εντός του Ιράν, ενώ παρόμοια δίκτυα στήθηκαν στο Ιράκ και την Συρία, όπου οι Κούρδοι ήταν κατά κάποιο τρόπο τα μάτια των Ισραηλινών στις εν λόγω χώρες. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από την Le Figaro η οποία το 2012 αποκάλυψε ότι πράκτορες του Ισραήλ στρατολογούσαν και εκπαίδευαν ιρανούς αντιφρονούντες σε μυστικές κουρδικές βάσεις εντός του Ιράκ.
Σχέσεις Ισραήλ με τους Τούρκους
Η Τουρκία, με επικεφαλής τον Ερντογάν, είναι δύσκολο να αλλάξει την εχθρική στάση της έναντι του Ισραήλ. Ειδικά από τότε που αποφάσισε να κάνει πράξη τα νέο-οθωμανικά του σχέδια για να αναδειχθεί σε ηγέτιδα περιφερειακή δύναμη στον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο.
Οι σχέσεις λοιπόν Ισραήλ-Τουρκίας μετεξελίσσονται σταδιακά σε σχέσεις βαριάς αντιπαλότητας. Χαρακτηριστική ήταν η σφοδρή αντιπαράθεση με φόντο την απόβαση Ισραηλινών κομάντος στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, το οποίο προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, τον Μάιο του 2010. Ο Ερντογάν δεν διστάζει να αποκαλεί το Ισραήλ «κατοχικό κράτος που καταφεύγει σε πρακτικές τρόμου» και «κράτος - τρομοκράτη που σκοτώνει παιδιά». Ακόμη και η κοινή γνώμη των Τούρκων τείνει να αποκτήσει τις ίδιες απόψεις για το Ισραήλ. Σε δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Καντίρ Χας, τον Ιούνιο του 2018, το 26,7% ήταν θετικό στην ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ, ενώ το 56,3% ήταν είναι αρνητικό.
Η όξυνση των ισραηλοτουρικών σχέσεων ασφαλώς επηρεάζεται από το κουρδικό ζήτημα, αλλά και από τους ενεργειακούς σχεδιασμούς στη λεκάνη της Λεβαντίνης, η οποία αποτελεί το μήλον της έριδος, και ο παρόν σχεδιασμός των ΗΠΑ-Ισραήλ παραγκωνίζει την Τουρκία όπως εξηγήσαμε αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο μας και θα σχολιαστεί και παρακάτω.
Ακόμη και η στροφή της Τουρκίας προς την Ρωσία έχει σχέση με την έντονη δυσαρέσκειά της σε σχέση με το κουρδικό. Η Τουρκία χρησιμοποίησε το αρχικό άνοιγμά της προς τη Ρωσία ως απειλή-μπλόφα έναντι των ΗΠΑ, με την ελπίδα ότι η Ουάσινγκτον δεν θα θυσιάζε τις σχέσεις με την Τουρκία για τους Κούρδους, αλλά τελικά αυτό είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Η Τουρκία βρέθηκε στην αγκαλιά της Ρωσίας με την παραγγελία των S-400 και οι ΗΠΑ-Ισραήλ ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο τους δεσμούς και την υποστήριξή στους Κούρδους.
Η σημασία των Κούρδων
Η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ αλλά και η Μόσχα αναγνωρίζουν τη σημασία των Κούρδων στη Μέση Ανατολή. Οι Κούρδοι πλέον λειτουργούν ως προπέτασμα/φράγμα που επιβραδύνει/ελέγχει την εισροή ισλαμιστών με τη δημιουργία ενός buffer zone. Ταυτόχρονα, η ζώνη αυτή κρατά τους Τούρκους μακριά από το Ισραήλ. Οι Κούρδοι έχουν εξελιχθεί σε μια αξιόπιστη και εκπαιδευμένη στρατιωτική δύναμη με επιτυχίες έναντι του «ισλαμικού κράτους» και της Τουρκίας. Είναι μια αυξανόμενα σταθεροποιητική/αποτρεπτική δύναμη στην ασταθή Μέση Ανατολή, ειδικά μετά την κατάρρευση της Συρίας και του Ιράκ. Η συμμαχία με τους Κούρδους είναι μια φυσική συμμαχία μεταξύ μη αραβικών λαών στην περιοχή.
 |
| Περιοχή Ροτζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν με πράσινο) και περιοχή Μπασούρ (Νότιο Κουρδιστάν με κόκκινο) |
Οι Κούρδοι ελέγχουν ήδη αρκετά εδάφη. Στη Συρία, ελέγχουν τα εδάφη στα βόρεια της χώρας (Ροτζάβα, δυτικό Κουρδιστάν). Στο Ιράκ ελέγχουν το βόρειο τμήμα της χώρας (Μπασούρ, Νότιο Κουρδιστάν). Στην Τουρκία, οι Κούρδοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού με την συντριπτική πλειοψηφία στα ανατολικά. Οι Κούρδοι επίσης ελέγχουν τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου των ως άνω περιοχών, με τις ευλογίες ΗΠΑ-Ισραήλ, οι οποίοι κτίζουν μεθοδικά τις προϋποθέσεις για την ανεξαρτησία και την εγκαθίδρυση του Κουρδιστάν.
 |
| Το Μεγάλο Κουρδιστάν |
Οι παραπάνω σχεδιασμοί επιβεβαιώνονται σε άρθρο της Jerusalem Post όπου αναφέρει ότι «αυτήν την στιγμή, γύρω από την Βόρεια Συρία διαδραματίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία με διακύβευμα επίσημα, την περίφημη και πολυδιαφημισμένη ζώνη ασφαλείας, ανεπίσημα όμως παίζεται το μέλλον των Κούρδων, τους οποίους θέλουν να ‘σφαγιάσουν’ με την ησυχία τους χωρίς την παρουσία Αμερικανών, οι νέο-οθωμανοί Τούρκοι».
Η ομπρέλα Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν
Όπως οι Κούρδοι εργαλειοποιήθηκαν για τη δημιουργία ουδέτερης ζώνης μεταξύ Ισραήλ τους και της Τουρκίας - Συρίας, κάτι παρόμοιο επιχειρείται ήδη στην περιοχή μεταξύ Κρήτης και Κύπρου. Η δημιουργία δηλαδή μιας «ομπρέλας» ή «ζώνη περίσφιξης/αποκλεισμού», ενός ισχυρού νοητού «αναχώματος» στην Τουρκία, αποτελούμενο από την Κρήτη, την Κύπρο και την Βόρεια Συρία – Κουρδιστάν. Με αυτήν την μεθόδευση, η Τουρκία θα αποκλειστεί τελείως από την Αν. Μεσόγειο, τα κοιτάσματα και τον σχεδιασμό του EastMed που ούτως ή άλλως δεν εμπίπτουν στην δικαιοδοσία της, παρά ταύτα όμως εποφθαλμιά.
«Δεδομένης της αυξανόμενης παρέμβασης και επιρροής της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, είναι απαραίτητο να οικοδομηθεί και να ενισχυθεί ένας πολυμερής μηχανισμός μεταξύ των πλέον κρατών της περιοχής και των «κρατιδίων» που πλήττονται από τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας, για να τη συγκρατήσουν.
Οι ΗΠΑ παρέχουν ήδη σημαντική υποστήριξη τόσο στους Κούρδους της Συρίας όσο και στον αναδυόμενο «Ιστορικό Άξονα» Ελλάδας - Ισραήλ - Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Κούρδοι, και ο προαναφερθείς συνασπισμός της Ανατολικής Μεσογείου [σσ. Ελλάδα-Ισραήλ-Κύπρος], έχουν κοινό συμφέρον να αμφισβητήσουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της Τουρκίας και να προστατεύσουν την κυριαρχία τους. Αυτοί οι παράγοντες - ίσως υπό την καθοδήγηση της Ουάσινγκτον - πρέπει να σφυρηλατήσουν ένα συνεκτικό σχέδιο και να κάνουν ό,τι πρέπει για να υλοποιηθεί.»
Ενώ ο ίδιος αναλυτής αλλού ανέφερε ότι: «Το θέμα της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου είναι κρίσιμο για τα οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα του Ισραήλ τις επόμενες δεκαετίες και πρέπει να προστατεύεται με κάθε κόστος.» Ας σημειωθεί, ότι ο αγωγός EastMed αποτελεί το κύριο γεωπολιτικό εργαλείο για την επίτευξη αυτού του στόχου, παρά μια καθαρά εμπορικής φύσεως επένδυση. Με την κατασκευή του αγωγού επιτυγχάνεται η παγιοποίηση του έννομου συμφέροντος των εμπλεκομένων στην προστασία του, πράγμα που ουσιαστικά τους καθιστά επόπτες-επιτηρητές-διαχειριστές της εν λόγω μείζονος περιοχής. Αυτό επιβεβαιώνει και Dr. Charles Ellinas, διευθύνων σύμβουλος της Cyprus Natural Hydrocarbons Company Ltd που δήλωσε μεταξύ άλλων: «Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed είναι πολιτικό έργο με ελάχιστες πιθανότητες να κατασκευαστεί για εμπορικούς λόγους. Είναι ακριβό και το αέριο που σχεδιάζει να μεταφέρει είναι επίσης δαπανηρό. Μέχρι τη στιγμή που θα φθάσει στην Ευρώπη, καθώς δεν θα είναι σε θέση να ανταγωνιστεί την τιμή άλλων προμηθευτών φυσικού αερίου». Εκτός κι αν υπάρχει κρυφή ατζέντα...
Proxy war Ελλάδας-Τουρκίας
Για να επιτευχθεί η δημιουργία αυτής της «ομπρέλας», ενδέχεται να ενορχηστρωθεί ένα proxy war μικρής κλίμακας, όπου θα βρεθούμε αμυνόμενοι έναντι της Τουρκίας. Ο σκοπός θα είναι να αποδυναμώσει και να αποσταθεροποιήσει την Τουρκία με μια διένεξη, η οποία θα είναι αμφιβόλου αποτελέσματος και μεγάλης επικινδυνότητας (εάν κλιμακωθεί) και για τις δυο χώρες. Οι τριβές που έχουν συσσωρευθεί στο ελληνοτουρκικό υποσύστημα δύσκολα θα εκτονωθούν με ειρηνικά μέσα. Μέσα από αυτήν την διένεξη, από την οποία θα απέχουν Αμερική-Ισραήλ (η πρώτη όταν εμπλακεί θα γίνει πιθανώς με τη μορφή επέμβασης τύπου Ιμίων), εκτός από την πιθανή ανατροπή του καθεστώτος Ρ.Τ.Ερντογάν, θα επιτευχθεί και η διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών που αφορούν στις θαλάσσιες ζώνες. Ως εκ τούτου θα καθοριστούν οι όροι διαχείρισης των κοιτασμάτων και της διάθεσής τους στην Ευρώπη σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των Αμερικανών και των Ισραηλινών. Για να αναγκαστεί η Τουρκία να κινηθεί εναντίον της Ελλάδας, αυτό μπορεί να γίνει με κάποιον έμμεσο τρόπο που να την φέρει προ τετελεσμένων που δεν μπορεί να αγνοήσει. Ενδέχεται ο EastMed να δρομολογεί μια τέτοια κατάσταση. Παρά ταύτα, ενώ οι Τούρκοι έχουν δηλώσει ξεκάθαρα τις βλέψεις τους, δεν είναι ακόμη έτοιμοι να το πράξουν (άρθρο).
Μετά το πραξικόπημα ο Ρ.Τ.Ερντογάν έχει αποκτήσει φοβίες για την ζωή του και είναι περισσότερο καχύποπτος από ποτέ. Γνωρίζει ότι διακινδυνεύει πολλά, ότι παίζει το κεφάλι του κυριολεκτικά, για αυτό και προσπαθεί να μειώσει όσο μπορεί τις ελληνικές αντιδράσεις με τις συνεπακόλουθες τουρκικές απώλειες που θα φέρουν την τουρκική κοινή γνώμη εναντίον του. Αν επιχειρήσει κάτι, αυτό θα γίνει με μεθοδικότητα και σχεδιασμό ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες εκατέρωθεν που νομοτελειακά θα οδηγούσαν σε αντίποινα, περιορίζοντας το ενδεχόμενο για μια ελληνοτουρκική διένεξη ευρείας κλίμακας. Επειδή η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ γνωρίζουν αυτό το δεδομένο, αλλά ταυτόχρονα επιθυμούν την αλλαγή καθεστώτος στην Τουρκία, ίσως την "ερεθίσουν" στο απονενοημένο έναντι της Ελλάδας, πριν καταφέρει να εξοπλιστεί κατάλληλα με τα μεγαλόπνοα προγράμματά της (σσ. θέση σε πλήρη λειτουργία τα συστήματα S400, μαχητικά αεροπλάνα 5ης γενιάς, αεροπλανοφόρο Anadolu, πυρηνικά σε συνεργασία με το Πακιστάν κα), πράγμα που αυξάνει τον βαθμό επικινδυνότητας. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την έκθεση της CIA που "διέρρευσε". Στην συγκεκριμένη έκθεση γίνεται μνεία για ισορροπία τρόμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μετρώντας την στρατιωτική ισχύ των δύο χωρών καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι τα οπλικά συστήματα είναι ικανά να επιφέρουν βαρύτατες απώλειες εκατέρωθεν.
Οι ενέργειες των Ισραηλινών με την φημολογούμενη εγκατάσταση του Ραντάρ τους στην Κρήτη, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα τα εβραϊκά think tank προτείνουν την παράλληλη κάλυψή του με ισραηλινά αντιπυραυλικά-αντιαεροπορικά συστήματα (άρθρο), ήδη καλλιεργούν ένα κλίμα παροξυσμού και ψυχολογικής πίεσης στους Τούρκους. Επίσης, το περιβόητο νομοσχέδιο Ρούμπιο-Μενέντεζ, που είναι ένα ακόμη «κόκκινο πανί» για τον Ερντογάν, αλλά και η επίσκεψη του γερουσιαστή Μενέντεζ στην Ελλάδα, είναι ενέργειες που καλλιεργούν το ίδιο κλίμα.
Με το εν λόγω νομοσχέδιο, η Αμερική άνοιξε για πρώτη φορά το θέμα των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, ενώ ένα χρόνο πριν, το ίδιο το ΝΑΤΟ ανέστειλε τις πτήσεις των ιπτάμενων ραντάρ AWACS κλείνοντας τα μάτια του στο Αιγαίο. Επομένως, εύλογα ανακύπτει η υπόνοια ότι το νομοσχέδιο είχε άλλους σκοπούς, όπως εξηγήθηκε πριν.
Με το εν λόγω νομοσχέδιο, η Αμερική άνοιξε για πρώτη φορά το θέμα των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, ενώ ένα χρόνο πριν, το ίδιο το ΝΑΤΟ ανέστειλε τις πτήσεις των ιπτάμενων ραντάρ AWACS κλείνοντας τα μάτια του στο Αιγαίο. Επομένως, εύλογα ανακύπτει η υπόνοια ότι το νομοσχέδιο είχε άλλους σκοπούς, όπως εξηγήθηκε πριν.
Η αντίδραση των τουρκικών φερέφωνων στην φημολογούμενη εγκατάσταση του ισραηλινού Ραντάρ στην Κρήτη ήταν κάτι παραπάνω από άμεση, με δημοσίευμα του αναλυτή Τουράν Ογούζ στη YeniSafak ο οποίος προτείνει πρώτα η Άγκυρα να εξακριβώσει εάν η είδηση της εγκατάστασης του Ραντάρ είναι μπλόφα ή όχι, διαφορετικά «εάν το Ισραήλ το παραδεχτεί, θα φανεί για πρώτη φορά ότι είναι μέρος ενός σχεδίου που στόχο έχει να απειλήσει την Τουρκία στο Αιγαίο και η Τουρκία θα πρέπει να απαντήσει!». Αντίδραση που αποδεικνύει ότι η Τουρκία όντως δέχεται πίεση.
Συμπεράσματα
Για να επιτευχθεί η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Ερντογάν και να δρομολογηθεί η διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών, ενδέχεται η Τουρκία να "ερεθιστεί" για να οδηγηθεί στο απονενοημένο έναντι της Ελλάδας πριν προλάβει να εξοπλιστεί κατάλληλα, ώστε να είναι αμφιβόλου αποτελέσματος η διένεξη. Οπότε αφενός την θέτει έμμεσα "εκτός" ΝΑΤΟ με την εχθρική κίνησή της έναντι συμμαχικού κράτους, αφετέρου δε, την αποσταθεροποιεί στο εσωτερικό της όπου οι ισορροπίες είναι ήδη εύθραυστες. Ακόμη κι αν η διένεξη με την Ελλάδα αφήσει λάφυρο στην Τουρκία την περιοχή μεταξύ Κρήτης-Κύπρου, η αποδυναμωμένη και αποσταθεροποιημένη πλέον Τουρκία εκτός του ΝΑΤΟ θα είναι εύκολη λεία για οποιονδήποτε ισχυρό που όταν κι αν επέμβει, θα έχει μάλλον θετικό αποτέλεσμα.
Ο Ελληνισμός πλέον αποδυναμωμένος με τις άκρως ενδοτικές κυβερνήσεις της, βρίσκεται στο μάτι του ενεργειακού κυκλώνα της Αν. Μεσογείου και κινδυνεύει άμεσα η εθνική της ασφάλεια. Οι τρόποι αντίδρασης -που δεν θα αναλυθούν εδώ- είναι πολλοί, και τα εργαλεία ακόμη περισσότερα, εάν και εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση, ώστε το ζοφερά προδιαγεγραμμένο σκηνικό, να μετατραπεί σε δυναμική για ένα πολύ καλύτερο μέλλον.
Διαβάστε επίσης:
-Τελικά ο EastMed θα επιφέρει κέρδη ή απλώς είναι ένα ισχυρό γεωπολιτικό εργαλείο ελέγχου της Αν. Μεσογείου (;)
-Οι εξελίξεις στην Β. Συρία είναι οι πόνοι της γέννας ενός νέου κράτους... Του Κουρδιστάν!
Η συνέχεια του άρθρου:
-Γιατί η Τουρκία θέλει πάση θυσία την περιοχή μεταξύ Κρήτης και Κύπρου; Ο κρυφός άσος που τρέμουν οι Ισραηλινοί (!)
-Ο EastMed, ο Δρόμος του Μεταξιού και το υποσύστημα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Τουρκίας
