iEpikaira.- Σε άρθρο του M. Wilner στην ηλεκτρονική εφημερίδα Mc Clatchy DC στις 5/6/2019, το οποίο πραγματεύεται τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο και την δρομολόγηση του αγωγού φυσικού αερίου EastMed, επισημαίνονται ξεκάθαρα οι επιφυλάξεις των Αμερικανών αξιωματούχων όσον αφορά στο κόστος του αγωγού λόγω των δυσκολιών που προκύπτουν στην κατασκευή του στα μεγάλα βάθη της Μεσογείου αλλά και οι αμφιβολίες για την ποσότητα των κοιτασμάτων που δεν είναι ξεκάθαρο αν επαρκούν για να διοχετευθούν μέσω του αγωγού στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον Simon Henderson, διευθυντή του Bernstein Program on Gulf and Energy Policy (Πρόγραμμα Μπέρνσταϊν στον Περσικό και Ενεργειακή Πολιτική) του πανίσχυρου Washington Institute που επηρεάζει την πολιτική των ΗΠΑ στην Εγγύς Ανατολή, υπάρχει ένα στρατηγικό παράδοξο που είναι σύμφυτο με το όραμα του EastMed:
"Η ιδέα ότι η ενέργεια της Ανατολικής Μεσογείου θα μπορούσε να επηρεάσει το ενεργειακό ισοζύγιο της Ευρώπης με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώσει το μερίδιο αγοράς της Ρωσίας, είναι μια φαντασία - Η δίψα της Ευρώπης για φυσικό αέριο είναι τόσο μεγάλη, και η ικανότητα της Ρωσίας να προσφέρει αυτό το φυσικό αέριο είναι τόσο μεγάλη, που μάλλον ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να το επιτύχουμε, δεδομένου των περιορισμένων αποθεμάτων που ανακαλύφθηκαν μέχρι τώρα", δήλωσε ο Henderson και συμπλήρωσε: "Το να ελπίζεις να βρεις αέριο, δεν είναι το ίδιο με το να το έχεις βρει!"
Πάνω από τα δύο τρίτα του ευρωπαϊκού φυσικού αερίου εισάγεται από το εξωτερικό, και περίπου το ήμισυ αυτού προέρχεται από τη Ρωσία, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη Gazprom, ποσότητα που για το 2017 ανήλθε σε περίπου 200 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Επομένως, ο Henderson διευκρινίζει ότι τα υφιστάμενα εκλεπτυσμένα, αλλά ανακριβή, σεισμικά μοντέλα της περιοχής της Αν. Μεσογείου δεν διασφαλίζουν ότι ο EastMed θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τις ποσότητες του ρωσικού φυσικού αερίου. Και θέτοντας το ερώτημα, "Από πού αλλού θα μπορούσε η Ευρώπη να πάρει την ενέργειά της;" καταλήγει στην διαπίστωση, "Αν δεν ήμουν πολιτικός, θα έλεγα το Ιράν", εννοώντας ασφαλώς ότι οι τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ-Ιράν δεν το επιτρέπουν επί του παρόντος.
Στις ίδιες περίπου διαπιστώσεις καταλήγει και ο διευθύνων σύμβουλος της Cyprus Natural Hydrocarbons Company Ltd, Dr. Charles Ellinas, ο οποίος έχει δηλώσει μεταξύ άλλων: "Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed είναι πολιτικό έργο με ελάχιστες πιθανότητες να κατασκευαστεί για εμπορικούς λόγους. Είναι ακριβό και το αέριο που σχεδιάζει να μεταφέρει είναι επίσης δαπανηρό. Μέχρι τη στιγμή που θα φθάσει στην Ευρώπη, δεν θα μπορέσει να βρει αγοραστές, αφού δεν θα είναι σε θέση να ανταγωνιστεί την τιμή άλλων προμηθευτών φυσικού αερίου".
Δε είναι τυχαίο επίσης ότι σε άρθρο του εβραϊκού think tank (του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών BESA, Begin Sadat Center for Strategic Studies) που επηρεάζει την Ισραηλινή εξωτερική πολιτική ο αναλυτής Dmitri Shufutinsky ανέφερε ότι: «Το θέμα της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου είναι κρίσιμο για τα οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα του Ισραήλ τις επόμενες δεκαετίες και πρέπει να προστατεύεται με κάθε κόστος.»
Κοινή διαπίστωση αποτελεί λοιπόν ότι ο αγωγός EastMed αποτελεί γεωπολιτικό εργαλείο για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, και όχι μια καθαρά εμπορικής φύσεως επένδυση. Με την κατασκευή του αγωγού επιτυγχάνεται η παγιοποίηση του έννομου συμφέροντος των εμπλεκομένων στην προστασία του, πράγμα που ουσιαστικά τους καθιστά επόπτες-επιτηρητές-διαχειριστές της εν λόγω μείζονος περιοχής.
