Έτος o

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024

Τι αποκάλυψαν τα βρετανικά αρχεία για τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο 1975-1979 με αναφορά στην Κάσο…

Χάρτης από το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο.
Φανούλα Αργυρού

Με αφορμή «Τα μυστικά της Βέρνης» και συνέντευξη Πέτρου Μολυβιάτη προ 20ετίας

Στις 28 Νοεμβρίου 2024, η γνωστή και ιστορική εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» Αθηνών, δημοσίευσε το άρθρο του κ. Μανώλη Κοττάκη «Τα μυστικά της Βέρνης», στο οποίο ο συγγραφέας αναφέρεται σε δηλώσεις του κ. Πέτρου Μολυβιάτη για την τουρκική στάση και τις διαπραγματεύσεις Ελλάδας/Τουρκίας το 1975 για υφαλοκρηπίδα…



Ακολούθησε η συνέντευξη του κ. Πέτρου Μολυβιάτη στον κ. Αλέξη Παπαχελά που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 2.12.2024, με τίτλο «Πέτρος Μολυβιάτης: Η Βέρνη, ο Καραμανλής και οι Τούρκοι» η οποία όμως είχε παρθεί πριν 20 χρόνια. Προφανώς με αφορμή το άρθρο στην ΕΣΤΙΑ. https://www.kathimerini.gr/opinion/interviews/563349160/petros-molyviatis-stin-k-h-verni-o-karamanlis-kai-oi-toyrkoi/

Γι’ αυτό για περισσότερη ενημέρωση με αφορμή αμφότερα τα πιο πάνω, παραθέτω άμεσα σχετιζόμενα δημοσιεύματά μου μέσα από τα αποδεσμευμένα βρετανικά αρχεία, και τις μελέτες μου στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο και που έχω ήδη δημοσιεύσει στην εφημερίδα «Ελευθερία» Λονδίνου και «Σημερινή» στην Κύπρο με αναδημοσιεύσεις σε πολλές ιστοσελίδες Κύπρου, Ελλάδας και Αμερικής.

Καταρχήν αναφέρω το άρθρο «Τι δρομολογείται για τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες;», το οποίο δημοσιεύθηκε στις 17 Ιουλίου 2023. https://i-epikaira.blogspot.com/2022/03/blog-post_274.html

2011

Στις 24 Φεβρουαρίου 2011, δημοσίευσα στην εφημερίδα «Ελευθερία» του Λονδίνου τη μελέτη μου με τίτλο «Απαράδεκτες τουρκικές προτάσεις για μοιρασιά του Αιγαίου και υφαλοκρηπίδας – Η θέση της Αθήνας για την ΑΟΖ το 1979», με χάρτη (ο οποίος φαίνεται να είναι από ελληνική πηγή καθώς έχει αναφορές προς τα πάνω στα ελληνικά τον παραθέτω στο δημοσίευμά μου πιο κάτω). Δέστε εδώ – http://www.eleftheria.co.uk/pdf/912016162646ELEFTHERIA24022011.pdf page 22

Το ίδιο κείμενο δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» σε δύο συνέχειες 22 και 24 Φεβρουαρίου 2011 και αναδημοσιεύθηκαν αμφότερα (Μέρος Α και Μέρος Β) στην ελληνο-αμερικάνικη ιστοσελίδα www.greekamericannewsagency.com


Επανήλθα στο θέμα στις 26 Μάιου 2019 στη «Σημερινή» «Γιατί η Αθήνα δεν οριοθετεί την ΑΟΖ της; Τι αποκάλυψαν τα βρετανικά αρχεία για τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο» (Αναφορά και στη επίκαιρη Κάσο).

Παραθέτω σήμερα ξανά το άρθρο αυτό λόγω επικαιρότητας και όχι μόνο.



https://www.onisilos.gr/?p=24375 με το χάρτη.

Προτού παραθέσω όμως το άρθρο μου της 26.5.2019 προσθέτω ακόμα δύο άρθρα με ενημέρωση από τα βρετανικά αρχεία, που πιστεύω δημοσίευσα κατά αποκλειστικότητα.

1) «1974 – Οι Τούρκοι ζήτησαν βοήθεια από τους Βρετανούς σε περίπτωση διαιτησίας για υφαλοκρηπίδα!», «Σημερινή» 3/10/23 https://simerini.sigmalive.com/article/2023/10/3/1974-oi-tourkoi-zetesan-boetheia-apo-tous-bretanous-se-periptose-diaitesias-gia-uphalokrepida/

2) «1981 -Γνωμάτευση Φόρείν Όφις υπέρ της Ελλάδας για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.
R. G. Short- «Ελπίζω να μην αναγκαστούμε ποτέ να το πούμε»!!!», «Σημερινή» 11.9.2022. νμhttps://simerini.sigmalive.com/media/documents/SHMERINI_15161_11.09.2022.pdf σελ 9

Γιατί η Αθήνα δεν οριοθετεί την ΑΟΖ της; Τι αποκάλυψαν τα βρετανικά αρχεία για τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο»

«Σημερινή», 26.5.2019, Φανούλα Αργυρού.

Γιατί η Αθήνα δεν οριοθετεί την ΑΟΖ της, είναι μια εύλογη απορία, που συχνά εκφράζεται από διάφορους, αλλά καμία απάντηση από τις διαδοχικές ελλαδικές κυβερνήσεις.
Μετά τα σημερινά νέα δεδομένα με την 3η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (Κυπριακή Δημοκρατία), αυτήν τη φορά στην ΑΟΖ της, και το τονίζω αυτό, 3η εισβολή, εφόσον το 1974 ήταν ΔΥΟ οι εισβολές και όχι μια. Η πρώτη στις 20 Ιουλίου 1974 και η δεύτερη στις 14 Αυγούστου 1974, ας θυμίσουμε κάποια πράγματα.
Με την αποδέσμευση κάποιων βρετανικών εγγράφων για το 1979 είχα δημοσιεύσει στη «Σημερινή» δύο άρθρα, το πρώτο μέρος στις 22 Φεβρουαρίου 2011 και το δεύτερο μέρος στις 24 Φεβρουαρίου 2011.
Στα έγγραφα αυτά αποκαλύφθηκαν: α) η θέση της Αθήνας το 1979 να ΜΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΑΟΖ, και β) οι απαράδεκτες τουρκικές προτάσεις για μοιρασιά του Αιγαίου και υφαλοκρηπίδας και ένας χάρτης.

Στις 24 Ιανουαρίου 1979, η βρετανική πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει τον κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, για τις πληροφορίες που πήρε από τον τότε Γενικό Διευθυντή του ελληνικού ΥΠΕΞ, Ιωάννη Τζούνη, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που είχε η ελληνική κυβέρνηση με την Τουρκία, για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Εκ μέρους της Τουρκίας, διαπραγματευτής ήταν ο κ. Μπιλτζί.

Χάρτες

Η συνάντηση έγινε στις 23 Ιανουαρίου και είχε ήδη προηγηθεί συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων στο Παρίσι τον προηγούμενο Δεκέμβριο, την οποία ο κ. Τζούνης χαρακτήρισε ως σημαντικό βήμα, όταν αμφότερες οι πλευρές συμφώνησαν στο Παρίσι να συζητήσουν την πρακτική οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, καθώς και η συνάντηση της Βιέννης μεταξύ 9 και 12 Ιανουαρίου 1979.

Στη συνάντηση του Παρισιού είχε, επίσης, συμφωνηθεί όπως αμφότερες οι πλευρές παρουσιάσουν χάρτες με τις απόψεις τους ως προς τη γραμμή των ορίων αυτών. Τελικά, στη Βιέννη, σύμφωνα με τον κ. Τζούνη, οι Τούρκοι άρχισαν τη συζήτηση που διήρκεσε δύο μέρες, κατά πόσον έπρεπε να δώσουν χάρτη. Τελικά, δέχθηκαν να δώσουν χάρτη σε κλειστή συνεδρία. Έναν χάρτη που άφησε έκπληκτους τους Έλληνες για την έκταση των τουρκικών απαιτήσεων.

Ο τουρκικός χάρτης δεν έδιδε υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά, δεν ελάμβανε υπόψη τις προηγηθείσες ελληνικές θέσεις, η τουρκική γραμμή οριοθέτησης περιελάμβανε μια μεγάλη περιοχή προς δυσμάς. Προς νότο και πάλι η τουρκική γραμμή δεν προνοούσε υφαλοκρηπίδα ούτε για την Κρήτη, πράγμα που οι Έλληνες βρήκαν απαράδεκτο, καθώς εγκλώβιζε μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών.
Η πρόταση της ελληνικής πλευράς βασιζόταν στη γραμμή ορίων που περνούσε μεταξύ των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των τουρκικών ακτών, και πρότεινε «τρία δάκτυλα» μεταξύ Λήμνου και Λέσβου, Λέσβου και Χίου, και Χίου και Ικαρίας. Η περιοχή νοτίως της Ικαρίας, τα σύνορα μεταξύ της Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών είχαν διευθετηθεί με διεθνή συμφωνία του 1932.

Οι Τούρκοι δικαιολόγησαν τη γραμμή που πρότειναν, λέγοντας ότι η υφαλοκρηπίδα τους πρέπει να επεκτείνεται, δίχως εμπόδια, στο Αιγαίο πέραν των ελληνικών νήσων, για να μπορούν τα τουρκικά πλοία να έχουν προσπέλαση παραμένοντας στη δική τους υφαλοκρηπίδα. Η ελληνική πλευρά, από την άλλη, επέμενε ότι κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να μένει εγκλωβισμένο. Ο Τζούνης δεν μπορούσε να κατανοήσει τη λογική των Τούρκων.

Καθησυχαστικές προτάσεις

Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσουν τους Τούρκους, οι Έλληνες προσέφεραν κάποιες δεσμεύσεις, περιλαμβανομένων εγγυήσεων για ελεύθερη διακίνηση για τα τουρκικά πλοία σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ότι καμία πλευρά δεν θα προβεί σε ανακήρυξη αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και πως καμία πλευρά δεν θα μεταφέρει επιθετικά όπλα στον θαλάσσιο βυθό στη δική της υφαλοκρηπίδα.

Οι Τούρκοι ούτε καν ενδιαφέρθηκαν γι' αυτές τις ιδέες.
Ο κ. Τζούνης, εν πάση περίπτωση, επέμενε ότι η ελληνική θέση στο θέμα του μη εγκλωβισμού νησιών δεν ήταν διαπραγματεύσιμη. Ο ελληνικός λαός πίστευε ότι οι Τούρκοι θα εκμεταλλεύονταν την κατάσταση, για να διεκδικήσουν κυριαρχία πάνω στα νησιά. Η ελληνική πλευρά δεν ήταν αισιόδοξη για συμφωνία για το θέμα αυτό με τους Τούρκους.

Τουρκικά τα ελληνικά νησιά

Εν τω μεταξύ, είχε προηγηθεί και η αναφορά του κ. Αθανασίου της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο, και πάλι προς τον κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, ημερ. 17 Ιανουαρίου 1979, όταν ο κ. Αθανασίου τόνισε και εκείνος ότι «κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να εγκλωβιστεί, όμως η Ελλάδα είχε δεχθεί την ιδέα η Τουρκία να εξασφαλίσει υφαλοκρηπίδα μεταξύ των προεξοχών των ‘δακτύλων’ μεταξύ των ελληνικών νησιών».

Μετά από αυτήν την εισήγηση, προφανώς ο Τούρκος διαπραγματευτής Μπιλτζί διαμόρφωσε το τουρκικό αίτημα: Μια γραμμή που περνά διά μέσου του Αιγαίου δυτικά της διαχωριστικής γραμμής. Έθετε αριθμό μεγάλων ελληνικών νησιών σίγουρα μέσα στην τουρκική περιοχή (περιλαμβανομένων Λήμνου, Λέσβου, Χίου, Ικαρίας, Σάμου, Κω, Ρόδου, Καρπάθου και Κάσου). Η γραμμή δυτικά της Κάσου ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, τόνισε ο κ. Αθανασίου, γιατί υπονοούσε την τουρκική άποψη ότι η Κρήτη δεν έχει υφαλοκρηπίδα.
Παραθέτουμε τον χάρτη που συνοδεύει τα σχετικά έγγραφα και που βρίσκονται στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο. Ο χάρτης έχει την εξής χειρόγραφη σημείωση στα Ελληνικά «Τουρκική ''γραμμή'' 11 Ιαν. 79» και διευκρινίζει τις γραμμές: 1) Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών, και 2) επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή».

Ιστορικό (Σύμφωνα με τα βρετανικά αρχεία)

Μετά από πολύχρονες προσπάθειες ερευνών στο Αιγαίο τον Ιανουάριο του 1974, η Ελλάδα ανακάλυψε πετρέλαιο κοντά στη νήσο Θάσο. Τον προηγούμενο Νοέμβριο του 1973, η τουρκική κυβέρνηση έδωσε άδειες σε τουρκική κυβερνητική εταιρεία πετρελαίου να προχωρήσει με εξερευνήσεις σε 27 σημεία του βορειοανατολικού βυθού του Αιγαίου, πλησίον των ελληνικών νήσων Σαμοθράκης, Μυτιλήνης και Χίου (όμως, εκτός των χωρικών τους υδάτων).

Σε κατάθεσή της η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο το 1976 ισχυρίστηκε ότι οι άδειες που έδωσε η Τουρκία παραβίαζαν την υφαλοκρηπίδα ελληνικών νήσων.

Η Τουρκία απάντησε ισχυριζόμενη ότι κατά την ώρα εκείνη η Ελλάδα δεν είχε οριοθετημένα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, πέραν των δικών της χωρικών υδάτων.

Αφού ανταλλάχτηκαν σημειώσεις τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1975 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι υπουργοί Εξωτερικών αμφοτέρων των χωρών συναντήθηκαν στη Ρώμη τον Μάιο (του 1975), όπου πάρθηκε απόφαση να καταθέσουν το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο. Στις 31 Μαΐου 1975, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες και εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, λέγοντας ότι αποφάσισαν τα προβλήματα μεταξύ των χωρών τους να «λυθούν ειρηνικά με διαπραγματεύσεις και, όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».

Η ελληνική πλευρά ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία υπαναχώρησε στην υποχρέωση αυτή. Με σημείωμά της η Τουρκία, ημερ. 18 Νοεμβρίου 1975, διαφώνησε ότι είχαν συμφωνήσει να παραπέμψουν το θέμα της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο. Η τουρκική πλευρά υποστήριζε ότι θα έπρεπε πρώτα να προηγηθούν διμερείς διαπραγματεύσεις και μόνον τα σημεία των διαφωνιών να αφεθούν για το Δικαστήριο.

Τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1976 βγήκε το «Σισμίκ» για έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές στο Αιγαίο. Η Ελλάδα μονομερώς παρέπεμψε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο στις 10 Αυγούστου 1976, ζητώντας από το δικαστήριο να αποφανθεί για τα σύνορα της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο.
Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, οι 4 δυτικές χώρες, μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, με το ψήφισμα 395 κάλεσαν αμφότερες τις πλευρές να αποφεύγουν εμπρηστικές ενέργειες και, μετά από συναντήσεις στη Νέα Υόρκη μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών, συμφωνήθηκε να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις στις 2 Νοεμβρίου. Στις 11 Σεπτεμβρίου, το δικαστήριο ανέβαλε την απόφασή του ενόσω συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις. Περαιτέρω συνομιλίες έλαβαν χώρα στο Λονδίνο μεταξύ 31 Ιανουαρίου και 4 Φεβρουαρίου 1977, δίχως αποτέλεσμα, όπως και συνομιλίες στο Παρίσι 1 και 2 Ιουνίου 1977…

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Εθνικά επικίνδυνοι και ηθικά δυσπερίγραπτοι: Χειραγωγούν δημοσκοπήσεις για να μας πείσουν ότι θέλουμε συναίνεση με την Τουρκία!

Εκτεταμένη δημοσιότητα έλαβε μια δημοσκόπηση από την Metron Analysis, στο εύρημα που αφορούσε τα ελληνοτουρκικά. Σύμφωνα με αυτό, η πλειονότητα των Ελλήνων εμφανίζεται να… προτρέπει την κυβέρνηση σε ποσοστό 64,7%, να επιμείνει στην πολιτική του διαλόγου με την Τουρκία και της βήμα προς βήμα προσέγγισης! Πρόκειται για ένα πολιτικά βολικό εύρημα, καθώς εμφανίζει την κυβέρνηση να είναι ευθυγραμμισμένη με το λαϊκό αίσθημα και να μην προωθεί δική της ατζέντα.

Του Ζαχαρία Μίχα*

Αντιστοίχως, μειοψηφική (28,8%), είναι η άποψη εκείνων που τάσσονται υπέρ της σκλήρυνσης της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης και της διακοπής κάθε συνομιλίας. Κάπως έτσι ερμηνεύεται και το ότι οι ψηφοφόροι της ΝΔ φέρονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό να προσυπογράφουν τη διαγραφή Σαμαρά.

Χωρίς να παραβλέπω ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αντανακλαστικά έχει δίκιο να θέτει ως προτεραιότητα την ειρήνη, κάτι επιθυμητό από κάθε λογικό άνθρωπο, θα προσθέσω στη συζήτηση την παράμετρο ότι απαντήσεις στις δημοσκοπήσεις δίνονται αναλόγως με τις ερωτήσεις που θέτει ο δημοσκόπος! Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο εάν το ερώτημα που θα τεθεί είναι «εάν επιθυμείτε ειρήνη με την Τουρκία»! Ή εάν είναι «επιθυμείτε σύγκρουση ή διάλογο;»!

Κατά συνέπεια, η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι η πλειοψηφία προσυπογράφει την πολιτική της στα ελληνοτουρκικά, σκοντάφτει. Από μικροπολιτικής απόψεως η προσπάθεια αξιοποίησης του ευρήματος είναι κατανοητή. Εάν όμως τεθεί στη βάσανο της λογικής και με δεδομένο ότι τα ερωτήματα σε μια δημοσκόπηση είναι κωδικοποιημένα και απλουστευτικά, το ερώτημα που εγείρεται είναι ποια θα ήταν άραγε η αντίδραση της κοινής γνώμης εάν είχαν τεθεί με διαφορετικό τρόπο;

Σε σχόλιο του στο LinkedIn, ο καθηγητής Κώστας Λάβδας σχολίασε και αυτός σκωπτικά τα ευρήματα: «”Σχεδόν οριζόντια συμφωνία των πολιτών υπέρ του ελληνοτουρκικού διαλόγου”. Εντυπωσιακό εύρημα! Όλοι είμαστε υπέρ του “διαλόγου”. Το ζήτημα είναι ότι οι πολίτες βομβαρδίζονται γενικότερα από παραπλανητικές κοινοτοπίες ως προς τα “ελληνοτουρκικά” και δεν έχουν την εικόνα των επιπέδων, των οριζόντων και του περιεχομένου του “διαλόγου”. Εδώ π.χ. σε άλλη δημοσκόπηση το ίδιο διάστημα, βλέπουμε ερώτηση στην οποία η απάντηση θα ήταν πιθανότατα διαφορετική αν τα “θέματα” που “θέτει η άλλη πλευρά” ήταν σαφή στους ερωτώμενους».

Ο καθηγητής διατυπώνει επί της ουσίας το επιχείρημα που προβάλλει και το παρόν σχόλιο. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να διατυπώσουμε με διαφορετικό τρόπο τα ερωτήματα. Και όποιος επιθυμεί, ας βγει στην κοινωνία να τα θέσει με αυτό τον τρόπο, ώστε να διαπιστωθεί εάν όντως η υποστήριξη της κυβερνητικής πολιτικής είναι αυτή που τις τελευταίες μέρες διαφημίζεται…

Ερωτήματα

• Συμφωνείτε η Ελλάδα να διαπραγματευτεί με την Τουρκία, με δεδομένο ότι μας έχει ξεκαθαρίσει ότι στην ατζέντα απαιτεί να συμπεριληφθεί η κυριαρχία των (ελληνικών) νήσων και νησίδων του ανατολικού Αιγαίου (οι κατά την Άγκυρα “γκρίζες ζώνες”);

• Συμφωνείτε η Ελλάδα να διαπραγματευτεί με την Τουρκία την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου;

• Συμφωνείτε η Ελλάδα να διαπραγματευτεί με την Τουρκία, ενώ ισχύει το τουρκικό casus belli;

• Συμφωνείτε με την πρακτική της Ελλάδας να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας;

• Συμφωνείτε η Ελλάδα να διαπραγματευτεί την οριοθέτηση της ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας όχι με βάση τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, αλλά με άλλα κριτήρια;

• Συμφωνείτε η Ελλάδα να διαπραγματευτεί με την Τουρκία όσο βρίσκεται σε ισχύ το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, που αποστερεί ακόμα και στην Κρήτη ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να τεθούν σε μια δημοσκόπηση για το ίδιο θέμα. Θα προέκυπταν άραγε τα ίδια αποτελέσματα με αυτά που έβγαλε η Metron Analysis; Δεν υπάρχουν στοιχεία για να ισχυριστώ ότι ο τρόπος που διατυπώθηκαν τα ερωτήματα εμπεριείχε σκοπιμότητα. Αυτό, όμως, που προκύπτει αβίαστα, είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα οι απαντήσεις θα ήταν πολύ διαφορετικές.

Με άλλα λόγια, ισχύει και γι’ αυτή την περίπτωση ότι ο τρόπος διατύπωσης των ερωτημάτων υπαγορεύει σε μεγάλο βαθμό και τις απαντήσεις. Οπότε και ο ισχυρισμός του Μαξίμου ότι οι πολίτες επικροτούν την κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά είναι αβάσιμος.


*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDAdefence-point.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Ελληνοτουρκικά: Παρακινδυνευμένοι οι “πανηγυρισμοί” περί συναίνεσης"
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τη Διοίκηση αποστολής του ΝΑΤΟ για Αιγαίο και Μεσόγειο ανέλαβε η Τουρκία

Η διοίκηση του ΝΑΤΟ για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο πέρασε στην τουρκική διοίκηση, αναφέρει το τουρκικό δημοσίευμα

Η διοίκηση του NATO «Standing Maritime Task Group-2» (SNMG-2) παραδόθηκε από τον Καναδά στην Τουρκία με ιδιαίτερη τελετή. Η τουρκική διοίκηση έχει καθήκοντα έως τις 4 Ιουλίου 2025.

Η διοίκηση της Μόνιμης Ναυτικής Ομάδας Εργασίας-2 του NATO, η οποία δραστηριοποιείται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, παραδόθηκε από τον Καναδά στην Τουρκία σε τελετή παράδοσης που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Συνεδρίων Διοίκησης Ναυάρχου Σαντίκ Αλτιντζάν στη Ναυτική Βάση Marmaris Aksaz.

Στην τελετή παράδοσης παρευρέθηκαν ο Διοικητής της Νότιας Θαλάσσιας Περιοχής Αντιναύαρχος Ραφέτ Οκτάρ, ο Αρχηγός της Ναυτικής Διοίκησης του ΝΑΤΟ Αντιναύαρχος Χοσέ Ντελγκάδο, ο Αντιναύαρχος Ιλκέρ Αβτζί, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση της Μόνιμης Ναυτικής Ομάδας Εργασίας του NATO-2, ο Καναδός Αντιναύαρχος Μάθιου Κόουτς, ο οποίος παρέδωσε το καθήκον του και πολλοί εθνικοί και διεθνείς προσκεκλημένοι.

Η τελετή ξεκίνησε με την ανάγνωση του εθνικού ύμνου του Καναδά, του Εθνικού Ύμνου και του Ύμνου του ΝΑΤΟ.

Αργότερα, στο τουρκικό πλοίο υψώθηκε η σημαία του ΝΑΤΟ. Υπογράφηκαν οι υπογραφές για την παράδοση της αποστολής του NATO Standing Maritime Task Group-2. Μετά τις υπογραφές, η τελετή ολοκληρώθηκε με ομαδική φωτογραφία.

Ναυαρχίδα θα είναι το Κεμάλ Ρέις

Στο SNMG-2 υπό τη διοίκηση του Αντιναυάρχου Ιλκέρ Αβτζί, η φρεγάτα TCG Kemalreis θα χρησιμοποιηθεί ως πλοίο διοίκησης.

Ενώ διαφορετικοί τύποι πλοίων που ανήκουν στον Καναδά, την Ισπανία και την Ιταλία σχεδιάζεται να συμμετάσχουν στο SNMG-2 κατά την περίοδο της αποστολής, θα λάβει μέρος προσωπικό των αρχηγείων από τη Βουλγαρία, την Αγγλία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα.

Οι δραστηριότητες του SNMG-2, το οποίο θα εκτελεί καθήκοντα διοίκησης μεταξύ 3 Δεκεμβρίου 2024 και 4 Ιουλίου 2025, περιλαμβάνουν την εγκαθίδρυση παρουσίας στη θάλασσα, τη δημιουργία μιας ναυτικής τακτικής εικόνας, την πραγματοποίηση επισκέψεων στα λιμάνια για την ενίσχυση των δεσμών συνεργασίας, τη διεξαγωγή εκπαιδευτικών ασκήσεων με τις συμμαχικές χώρες και ανταπόκριση σε κρίσεις. Περιλαμβάνεται, επίσης, η ετοιμότητα για παρέμβαση.

«Σημαντικό βήμα για την Τουρκία»

Ο υποναύαρχος Ιλκέρ Αβτζί, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση, δήλωσε:

«Η Μόνιμη Ναυτική Ομάδα 2 του ΝΑΤΟ είναι μια ομάδα εργασίας που αποτελείται από μια ομάδα πολεμικών πλοίων που βρίσκονται σε υπηρεσία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο σκοπός της ομάδας εργασίας είναι βασικά να έχουμε μια δύναμη έτοιμη στη θάλασσα σε περίπτωση οποιασδήποτε κατάστασης κρίσης και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο οφείλουμε να παρέμβουμε σε περιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν σε μια χρονική περίοδο. Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία είναι μια από τις πιο εξέχουσες και ισχυρές χώρες στο ΝΑΤΟ και η Τουρκία έχει κάνει πολύ σημαντικές και μεγάλες συνεισφορές στο ΝΑΤΟ στη θαλάσσια διάσταση εδώ και χρόνια. Εμείς συνεισφέρουμε με πλοία. Θα υποθέσουμε ότι η συνεισφορά του στη χώρα μας είναι βασικά οι ευκαιρίες εκπαίδευσης και η απόκτηση της εμπειρίας της διοίκησης ενός πολυεθνικού στρατηγείου.

»Θεωρούμε επίσης ότι θα είναι ένα σημαντικό βήμα για να καταστήσουμε ορατές τις συνεισφορές της χώρας μας στο ΝΑΤΟ», είπε.


Αποκλειστικά στο ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το «άλμα» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και... η "παγίδα του Θουκυδίδη"

Νίκος Μελέτης

Το «success story» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας συνεχίζεται, καθώς τρεις μεγάλες τουρκικές αμυντικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας φιγουράρουν και πάλι στη λίστα των 100 μεγαλύτερων αμυντικών βιομηχανιών του κόσμου, σύμφωνα με τον νέο κατάλογο του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), παρουσιάζοντας μάλιστα μεγάλη αύξηση κερδών από εξαγωγές.

Οι εταιρείες Aselsan, Baykar και Turkish Aerospace Industries (TUSAŞ) βελτίωσαν τα έσοδά τους κατά 24% και τα συνολικά έσοδά τους έφτασαν το 2023 τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια, αυξάνοντας μάλιστα τη θέση τους στις εξαγωγές αμυντικού υλικού.

Η έκθεση του SIPRI επιβεβαιώνει και δικαιώνει τον μακροχρόνιο σχεδιασμό της κυβέρνησης του ΑΚΡ και του ίδιου του Τ. Ερντογάν για το κτίσιμο μιας εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, η οποία θα οδηγήσει σε αυτάρκεια την Τουρκία, και πέραν αυτού θα της δώσει τη δυνατότητα για εξυπηρέτηση και των επιδιώξεων της εξωτερικής πολιτικής της μέσω των εξαγωγών σε χώρες που βρίσκονται σε περιοχές κρίσεων. Είναι χαρακτηριστική η εξαγωγή τουρκικών αμυντικών συστημάτων, κυρίως των Bayraktar, στην Ουκρανία αλλά και στην Κεντρική και Ανατολική Αφρική.

Η Baykar, η οποία έχει γίνει γνωστή για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ανέβηκε από την 79η θέση το 2022 στην 69η το 2023 με έσοδα 1,9 δισ. δολαρίων, εκ των οποίων το 90% προέρχεται από πωλήσεις υλικού στο εξωτερικό. Η Baykar ανήκει στην οικογένεια του γαμπρού του Τ. Ερντογάν, Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ, και ο Τούρκος πρόεδρος έχει αναδειχθεί στον καλύτερο «πρεσβευτή» της εταιρείας στο εξωτερικό, καθώς σε κάθε επίσκεψή του, ειδικά σε χώρες της Αφρικής, επιδιώκει συμφωνίες για την αγορά των UAV της Baykar.

Η Turkish Aerospace Industries (TUSAŞ) ανέβηκε από την 88η θέση το 2022 στην 78η το 2023, σημειώνοντας αύξηση εσόδων κατά 45%, φθάνοντας τα 1,7 δισ. δολάρια σε πωλήσεις, με το 31% να προέρχεται από εξαγωγές.

Όσο για την Aselsan, τον μεγαλύτερο κατασκευαστή αμυντικών ηλεκτρονικών στην Τουρκία, μετακινήθηκε από την 56η στην 54η θέση με αύξηση εσόδων κατά 12%, φθάνοντας τα 2,4 δισ. δολάρια από πωλήσεις που αφορούν κυρίως τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας.

Η τάση αυτή συνεχίζεται και το 2024, καθώς σύμφωνα με τον Χαλούκ Γκιουργκούν, επικεφαλής της προεδρίας της αμυντικής βιομηχανίας (SSK), οι εξαγωγές της τουρκικής αμυντικής και αεροπορικής βιομηχανίας έφτασαν στους πρώτους 11 μήνες του 2024 τα 5,761 δισ. δολάρια, με αύξηση 19,4% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2023.

Οι επιδόσεις της Τουρκίας στην παραγωγή και ολοένα μεγαλύτερη εξέλιξη των UAV έχουν μετατραπεί σε ένα ισχυρό εργαλείο χρηματοδότησης της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και εργαλείο άσκησης επιρροής στο εξωτερικό, καθώς σύμφωνα με τα τουρκικά στοιχεία, οι τουρκικές εταιρείες εξάγουν προϊόντα σε σχεδόν 178 χώρες.

Τα Bayraktar, μικρότερα drones αλλά και άλλου είδους εξοπλισμοί (τεθωρακισμένα οχήματα, ελαφρά όπλα, οχήματα εκκαθάρισης ναρκών κ.α.) έχουν αποτελέσει τον καλύτερο «πρεσβευτή» της Τουρκίας στην Κεντρική και Ανατολική Αφρική, περιοχή η οποία βρίσκεται σταθερά στο επίκεντρο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Νίγηρας, Σομαλία, Αιθιοπία είναι από τις πρώτες χώρες που δοκίμασαν τα τουρκικά UAV και σε συνθήκες μάχης, και ακολούθησαν κατόπιν και άλλες χώρες όπως η Μπουργκίνα Φάσο, το Μάλι, η Νιγηρία, η Κένυα, το Μαρόκο και φυσικά η Λιβύη.

Στους «πελάτες» της Τουρκίας περιλαμβάνονται το Αζερμπαϊτζάν, το Κατάρ, το Τουρκμενιστάν, και από τις ευρωπαϊκές χώρες η Πολωνία και η Κροατία. Κορυφαίος «πελάτης» της Τουρκίας, όμως, είναι η Ουκρανία, όπου τα Bayraktar είχαν εντυπωσιακές αποδόσεις εναντίον των ρωσικών δυνάμεων, κυρίως εναντίον των ρωσικών τεθωρακισμένων

Η Τουρκία μέσω των πωλήσεων αμυντικού υλικού έχει δημιουργήσει δεσμούς με τις χώρες της Αφρικής συνάπτοντας συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας και συμφωνίες εκπαίδευσης των στρατιωτικών δυνάμεων των χωρών αυτών διευρύνοντας έτσι και την πολιτική επιρροή της και το στρατιωτικό αποτύπωμα σε κρίσιμες περιοχές της Μαύρης Ηπείρου.

[iEpikaira: Η μόνη ελπίδα με την άκρως απογοητευτική εικόνα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε αντιδιαστολή με την τουρκική, είναι ότι η Τουρκία κινδυνεύει να πέσει στην  "παγίδα του Θουκυδίδη" ΕΔΩ! Είναι πραγματική κατάντια, για την οποία φταίει εξ ολοκλήρου το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, το ότι μας έφτασαν στο σημείο να ελπίζουμε η Τουρκία να γίνει όμηρος της επιτυχίας της...]

Πηγή: liberal.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Το «άλμα» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας αποφέρει συνάλλαγμα και επιρροή"
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Σύμβουλος Χαμενεΐ: Η Τουρκία έπεσε στην παγίδα Αμερικής και Ισραήλ

Ο Ali Akbar Velayati, Ανώτερος Σύμβουλος του Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ σε διεθνείς υποθέσεις, εξέφρασε την απογοήτευσή του για την Τουρκία, κατηγορώντας την ότι έπεσε στην παγίδα που έστησαν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Δήλωσε πως περίμενε από τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών, Hakan Fidan, να διορθώσει την τουρκική εξωτερική πολιτική, αλλά εξέφρασε την έκπληξή του που οι ενέργειες της Τουρκίας γίνονται στο όνομα ενός λαού με ισχυρή πίστη στο Ισλάμ.

Ο Velayati τόνισε την απόλυτη υποστήριξη του Ιράν προς την κυβέρνηση της Συρίας και υπογράμμισε ότι οι σύμμαχοι της Συρίας έχουν αυξηθεί, περιλαμβάνοντας το Ιράν, τη Ρωσία, τη Χεζμπολάχ, τις ιρακινές Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης, τους Χούτι της Υεμένης και τους Παλαιστινίους.

Παράλληλα, έδωσε συμβουλές στον Ντόναλντ Τραμπ, αναφέροντας ότι η απερχόμενη κυβέρνηση των Δημοκρατικών απέτυχε να προωθήσει τις πολιτικές των ΗΠΑ και ότι το μόνο που κατάφερε ήταν να υποκινεί πολέμους. Τον κάλεσε να ενεργήσει σοφά στη νέα του θητεία, αναγνωρίζοντας τις σύγχρονες, πιο σύνθετες παγκόσμιες συνθήκες.

Τέλος, ο Ιρανός Υπουργός Εξωτερικών, Abbas Araghchi, επισκέφθηκε τη Δαμασκό και επιβεβαίωσε τη σταθερή θέση του Ιράν να στηρίζει τη Συρία στον αγώνα της κατά της τρομοκρατίας, προσφέροντας πλήρη υποστήριξη.

Πηγή: sigmalive.com
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το κυπριακό Iron Dome(;) - Συμπληρώνεται το "τόξο" Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν

Του Κυριάκου Πενηνταέξ

Ο κύβος ερρίφθην για το «Iron Dome». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Σίγμα ο «Σιδερένιος Θόλος» βρίσκεται στην Κύπρο.

Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες και διασταυρωμένες πληροφορίες, πρώτη παρτίδα του υπερσύγχρονου συστήματος αεράμυνας από το Ισραήλ όχι μόνο βρίσκεται στην Κύπρο και στα χέρια της Εθνικής Φρουράς, αλλά έχει τεθεί και σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.

Ωστόσο αναμένονται στο προσεχές διάστημα και οι υπόλοιπες παρτίδες της παραγγελίας που θα συμπληρώσουν και θα διαμορφώσουν τη νέα ομπρέλα αεράμυνας της Κύπρου.

Τον Οκτώβριο του 2021, τότε επί κυβέρνησης Αναστασιάδη, το Σίγμα είχε μεταδώσει για πρώτη φορά την είδηση ότι η Κύπρος είναι σε προχωρημένες επαφές με το Ισραήλ για την απόκτηση μιας παραλλαγής του «Ιron Dome», προσαρμοσμένης στις ανάγκες της Εθνικής Φρουράς. Ακολούθησαν κι άλλα ρεπορτάζ του ΣΙΓΜΑ για την πορεία της διαπραγματεύσεων, που πέρασαν από διάφορες δυσκολίες και εμπόδια.

Πλέον, η προσπάθεια απόκτησης συνεχίζεται και ολοκληρώνεται, όπως όλα δείχνουν, και από την παρούσα κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.

Αυτό που έχει σημασία. Είναι ότι ο «Σιδερένιος θόλος» είναι εδώ. Είναι ένα βασικό αμυντικό όπλο του Ισραήλ, που βλέπουμε και στα δεκάδες βίντεο από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, να αναχαιτίζει με μεγάλη επιτυχία τις ρουκέτες της Χαμάς.

Η ομπρέλα αεράμυνας που θα αποκτήσει η Κύπρος, όταν φθάσουν όλες οι παρτίδες, με μια σημαντική δαπάνη εκατοντάδων εκατομμυρίων, θα είναι σε θέση να καλύψει ένα ευρύ φάσμα απειλών και θα μπορεί να αναχαιτίζει από εχθρικά μαχητικά αεροσκάφη μέχρι πυραύλους και βλήματα.

Μελλοντικός στόχος είναι να προστεθούν κι άλλα συστήματα που θα ενισχύσουν τις δυνατότητες αναχαίτισης drones - μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

Επίσης, το νέο σύστημα αεράμυνας της Δημοκρατίας θα είναι απολύτως συμβατό με το Iron dome που κατασκευάζει, παράλληλα, η Ελλάδα σε συνεργασία και πάλι με τους Ισραηλινούς.

Στην Ελλάδα η αεράμυνα, σύμφωνα με τον Δένδια, θα ολοκληρωθεί σε περίπου δυόμιση με τρία χρόνια, οπόταν θα δημιουργηθεί μια ενιαία ομπρέλα από την Κύπρο, την Κρήτη και όλο το Αιγαίο.

Αυτή τη νέα αντιαεροπορική ομπρέλα που θα αποκτήσει η Ελλάδα, την παρουσίασε, πριν από περίπου ένα μήνα ο Υπουργός της Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων.

Την ίδια ημέρα έκανε ανάρτηση με χάρτη που δείχνει την εμβέλεια κάλυψης. Αυτό που δεν φαίνεται στον χάρτη, αλλά αναφέρει έγκυρη πηγή στο Σίγμα, είναι πως ρωτήθηκε από ελλαδίτη βουλευτή ο Νίκος Δένδιας κατά το πόσο η κάλυψη επεκτείνεται και στην Κύπρο, με τον υπουργό να απαντά καταφατικά. Πρόσθεσε μάλιστα ότι βρίσκεται σε επαφή με την κυπριακή κυβέρνηση για το θέμα.

Την ίδια ώρα, κοντά στα Χριστούγεννα αναμένεται στην Κύπρο και το πρώτο από τα έξι γαλλικά επιθετικά ελικόπτερα Η145Μ της Airbus, που θα αντικαταστήσουν τα 11 ρωσικά ελικόπτερα Mi-35, που πούλησε η Κύπρος στη Σερβία.

[iEpikaira: Θυμάστε τί έγραφε το παρόν βήμα για το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν από το 2019 ΕΔΩ
Λοιπόν άλλο ένα κομμάτι του παζλ μπήκε στη θέση του με την εγκατάσταση του Iron Dome στην Κύπρο. Ακολουθεί η Κρήτη και η de jure ανακήρυξη του Μεγάλου Κουρδιστάν! Ο Ελληνισμός μαζί με τους Κούρδους (περισσότερα και ΕΔΩ) αναλαμβάνουν τον ρόλο του ισραηλινού proxy για την ανάσχεση της Τουρκίας! Περισσότερα και ΕΔΩ!]

Πηγή: sigmalive.com δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Στην Κύπρο αντιπυραυλική ασπίδα από Ισραήλ Τι θα αναχαιτίζει"

Οι επιπτώσεις στην Τουρκία της Ισραηλινο-Ελληνικής συνεργασίας στο Iron Dome (τουρκική ανάλυση)
Αναλυτική έκθεση του Τούρκου συγγραφέα και εμπειρογνώμονα Μπουλέντ Ορακόγλου ασχολήθηκε με τα ερωτήματα που τέθηκαν σχετικά με τη μεταφορά της ισραηλινής αμυντικής τεχνολογίας, ειδικά του συστήματος «Iron Dome», στην Ελλάδα, με έμφαση στην τουρκική θέση εάν αυτό το βήμα εφαρμοστεί, ιδίως υπό το πρίσμα του περιφερειακού ανταγωνισμού και των πολιτικών και στρατιωτικών εντάσεων στην περιοχή, δημοσιεύει η Turkpress.

Ο Ορακόγλου δήλωσε σε ρεπορτάζ του στην εφημερίδα Yeni Safak ότι το καλοκαίρι του 2020 ξέσπασε μια κρίση στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία οδήγησε σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Αν και οι εντάσεις μεταξύ των πολεμικών πλοίων κλιμακώνονται από καιρό σε καιρό, άνεμοι μετριοπάθειας πνέουν αυτή τη στιγμή μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας.

Επεσήμανε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να προσπαθεί να ενισχύσει τις στρατηγικές της σχέσεις με το Ισραήλ, οδηγούμενη από τους φόβους της για προσέγγιση της Τουρκίας με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και ότι η επιτυχία της Τουρκίας στον τομέα των ένοπλων drones, που προκάλεσε παγκόσμιο σάλο, ώθησε την ελληνική κυβέρνηση να επικεντρωθεί στην ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων και στην αναζήτηση νέων συμμάχων.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα αγόρασε αεροσκάφη Rafale και γαλλικές φρεγάτες Belharra και υπέγραψε επίσης αμυντική συμφωνία με την κυβέρνηση του Παρισιού.

Επιπλέον, η διοίκηση της Αθήνας διέθεσε αρκετές στρατιωτικές βάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πιο αξιοσημείωτη τη βάση της Σούδας στο νησί της Κρήτης και σύναψε συμφωνία με την Ουάσιγκτον για τον εκσυγχρονισμό των πολεμικών αεροσκαφών της F-16.

Η Ελλάδα έχει επίσης ξεκινήσει την αναβάθμιση των πολεμικών αεροσκαφών της F-16 σε επίπεδο Viper και τώρα ετοιμάζεται να αγοράσει αεροσκάφη F-35 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τον Τούρκο πολιτικό αναλυτή.

Συνεχής προσέγγιση Ελλάδας – Ισραήλ
Στο πλαίσιο της άνευ προηγουμένου στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής, η Αθήνα αγόρασε και drones και πυραυλικά συστήματα από τον σύμμαχό της στην ανατολική Μεσόγειο, το Ισραήλ.

Ο ελληνικός και ο ισραηλινός στρατός πραγματοποιούν πολλές κοινές ασκήσεις, ενώ το Ισραήλ εκπαιδεύει Έλληνες πιλότους.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα διαπραγματεύεται μια νέα συμφωνία με το Ισραήλ αξίας άνω των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η Αθήνα και το Τελ Αβίβ εργάζονται για την ανάπτυξη ενός κοινού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας.

Σύμφωνα με αναφορές, το έργο θα σχηματίσει ένα σύστημα αεράμυνας παρόμοιο με το ισραηλινό σύστημα Iron Dome, το οποίο αναχαιτίζει πυραύλους μικρού βεληνεκούς, εκτός από την παραγωγή συστημάτων παρόμοια με τα συστήματα που διαθέτει το Ισραήλ για την αναχαίτιση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.

Αλλά είναι απίθανο η Ελλάδα να αγνοεί ότι το έργο Iron Dome δημιουργήθηκε από τους Αμερικανούς και ότι το Ισραήλ έχει εμπειρία σε αυτόν τον τομέα.

Ισραηλινή εφημερίδα εγείρει διαμάχη σχετικά με την Τουρκία
Μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Jerusalem Post, γνωστή για τα άρθρα και τις συντακτικές της πολιτικές κατά της Τουρκίας, αποκαλύπτει την έκταση της δυσφορίας που προκαλεί η Τουρκία στο Ισραήλ μέσω του περιφερειακού της ρόλου.

Η ανάλυση που αμφισβητούσε την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ είχε έναν αμφιλεγόμενο τίτλο:

«Γιατί η Τουρκία του Ερντογάν υπονομεύει τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;»

Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες τονίζουν τη σημασία της Τουρκίας ως εταίρου ασφαλείας, το άρθρο υποστηρίζει ότι η Ουάσιγκτον ασκεί κριτική στην Άγκυρα.

Η ανάλυση έδειξε ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν συνεχάρη τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τη νίκη του στις εκλογές που έγιναν στις 5 Νοεμβρίου και τον κάλεσε να επισκεφθεί την Τουρκία, τονίζοντας τη συμβολική σημασία της πρώτης επίσκεψης του Αμερικανού προέδρου στο εξωτερικό.

Μάλιστα, ο συγγραφέας Eric R. Mandel ανέφερε ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα υποβάθμισε τη σημασία του Ισραήλ επισκεπτόμενος την Τουρκία ως τον πρώτο του ξένο προορισμό τον Απρίλιο του 2009.

Κάτω από τον υπότιτλο «Τι πρέπει να θυμάται η ομάδα Τραμπ», η ανάλυση επέκρινε τις πολιτικές του Ομπάμα απέναντι στην Τουρκία, λέγοντας ότι ήταν λάθος.

Το άρθρο τόνισε ότι η Άγκυρα στην τρέχουσα σκηνή υποστηρίζει το κίνημα της Χαμάς, προειδοποιώντας ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος Τραμπ μπορεί να ελκύεται από την ιδέα της επίτευξης συμφωνίας με τον Ερντογάν.

Δήλωσε ότι η Τουρκία επιδιώκει να αντικαταστήσει το Κατάρ ως μεσολαβητής της Χαμάς στις διαπραγματεύσεις για την κατάπαυση του πυρός.

Το άρθρο καλούσε τον Τραμπ, ο οποίος θα αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου, να θεωρήσει την Τουρκία ευθυγραμμισμένη με το Ιράν και να την τιμωρήσει λόγω της υποστήριξής της στη Χαμάς. Επισήμανε ότι η νέα αμερικανική ομάδα εξωτερικής πολιτικής, που υποστηρίζει το Ισραήλ, μπορεί να δυσαρεστήσει την Άγκυρα.

Οι απαιτήσεις του Τραμπ από την Τουρκία

Η ανάλυση εξέτασε μια λίστα με έξι στοιχεία σχετικά με το τι πρέπει να απαιτήσει η κυβέρνηση Τραμπ από την Τουρκία, η οποία περιελάμβανε αμφιλεγόμενες απαιτήσεις όπως

– ο τερματισμός του αγώνα κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK/APG,

– η επιστροφή του πυραυλικού συστήματος S-400 στη Ρωσία και η επανεξέταση της συμφωνίας για πώληση αεροσκαφών F-16.

– Προειδοποίηση της Ουάσιγκτον στην Τουρκία με την κατάργηση της αεροπορικής βάσης Ιντσιρλίκ.

Η ανάλυση ολοκληρώθηκε με συμβουλές προς τον Τραμπ, λέγοντας: «Κύριε Τραμπ, κρατήστε τους φίλους σας κοντά σας και τους εχθρούς σας πιο κοντά», καλώντας τον υποψήφιο Αμερικανό πρόεδρο να είναι προσεκτικός στην αντιμετώπιση της Τουρκίας.

Ο «Ατσάλινος Θόλος» της Τουρκίας

Η Τουρκία εργάζεται για την ανάπτυξη των συστημάτων αεράμυνας με την ονομασία «Ατσάλινος Θόλος», με στόχο την προστασία της επικράτειάς της, η οποία εκτείνεται σε έκταση 788 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, επιπλέον των 250 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων της «Γαλάζιας Πατρίδας» στις θάλασσες, και εκτείνεται στα βάθη του διαστήματος σε αυτό που ονομάζεται «Πατρίδα».

Αυτά τα συστήματα επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια «ομπρέλα ασφαλείας» που να καλύπτει ολόκληρο τον εναέριο χώρο, να αντιμετωπίζει απειλές από πολύ χαμηλά έως πολύ μεγάλα υψόμετρα και από αποστάσεις μικρής έως μεγάλης εμβέλειας.

Το σύστημα αυτό χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι οι αλγόριθμοί του είναι κρυπτογραφημένοι με τοπικές και εθνικές δυνατότητες, καθιστώντας αδύνατη τη διείσδυση σε αυτό από ξένα μέρη.

Το ευφυές κέντρο ελέγχου σε αυτό το σύστημα ονομαζόταν «Hakim». Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν υπάρχει ακόμα προηγμένο μοντέλο ικανό να παρακάμψει αυτό το σύστημα.

Η ολοκληρωμένη σύνδεση αυτού του συστήματος και των προηγμένων συστημάτων αναγνώρισης και επιτήρησης, όπως οι δορυφόροι και τα συστήματα λέιζερ «Gökbark», παρέχει ολοκληρωμένη και πλήρη κάλυψη, κάνοντας τις δυνατότητές του να ξεπερνούν τις προσδοκίες. Αποκαλύπτει ξεκάθαρα ότι αυτό το σύστημα θα ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας μεταξύ των συμμάχων της Τουρκίας και θα ενσταλάξει τρόμο και φόβο στις καρδιές των εχθρών της.

Ποια επιθετικά και αμυντικά όπλα υπάρχουν στο σύστημα αεράμυνας ‘Ατσάλινος Θόλος’;

Σύστημα «Ειδοποίησης»: ένα προηγμένο οπλικό σύστημα για την αντιμετώπιση της απειλής των drones χωρίς τη χρήση σφαιρών. Χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητική ενέργεια για να διαταράξει τα συστήματα πτήσης αυτών των αεροσκαφών και να τα καταρρίψει. Η εμβέλεια αυτού του συστήματος είναι περίπου 4 km.

Shaheen: Χρησιμοποιεί πυρηνικά πυρομαχικά με βεληνεκές από 4 έως 8 χιλιόμετρα

Gokbark: Ένα σύστημα που λειτουργεί αυτή τη στιγμή σε χαμηλά υψόμετρα με εμβέλεια έως και 10 km, και εάν αναπτυχθεί πλήρως, η εμβέλειά του θα φτάσει τα 80 km. Βασίζεται σε ένα όπλο λέιζερ που κατευθύνει την φωτεινή του ενέργεια.

Πύραυλοι Korkut και Gorz: πύραυλοι αεράμυνας μικρής εμβέλειας, με βεληνεκές μεταξύ 4 και 10 χιλιομέτρων.

«Hissar-A+» και «Hissar-O+»: πύραυλοι αεράμυνας μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, με βεληνεκές 15 έως 20 χιλιόμετρα.

Cyber ​​​​Block 2: Πύραυλοι με βεληνεκές 170 km, μαζί με το Block 3 και το Block 4. Το βεληνεκές του Block 4 αναμένεται να φτάσει τα 650 km.

Τα Typhoon, Bora και S-400 θα αποτελούν μέρος του εναέριου συστήματος Steel Dome.

Χάρη στις εθνικές δυνατότητες και σε αυτά τα ολοκληρωμένα συστήματα, η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει όλους τους πιθανούς γεωπολιτικούς κινδύνους, καταλήγει το δημοσίευμα.


Αποκλειστικά στο ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Κραχ άνευ προηγουμένου βλέπει ο Elon Musk

«Η Αμερική πλησιάζει στην πτώχευση», λέει ο Musk σχολιάζοντας τη διόγκωση του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ
Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος και ιδρυτής της Tesla, Elon Musk, εκτίμησε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες οδηγούνται με σπασμένα τα φρένα σε αυτό που χαρακτήρισε ως «πραγματική πτώχευση» της χώρας.
Με τον τρόπο αυτό, ο entrepreneur και υποστηρικτής του νέου προέδρου Trump αντέδρασε στη δημοσιοποίηση των επίσημων προβλέψεων των αμερικανικών αρχών, που προαναγγέλλουν μια άνευ προηγουμένου αύξηση του δημοσίου χρέους της χώρας.
Επισημαίνεται ότι μόλις χθες 2/12, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ προέβη σε μια εξόχως απαισιόδοξη δήλωση.
Πιο συγκεκριμένα, ανακοίνωσε ότι το εθνικό χρέος των ΗΠΑ είχε ανέλθει σε 36 τρισεκατομμύρια δολάρια στο τέλος Νοεμβρίου 2024.
Και αυτό είναι ένα αρνητικό ρεκόρ για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, η πρόβλεψη για το μέλλον είναι ακόμη πιο ζοφερή, καθώς το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ προέβλεψε ότι μέχρι το 2029 το δημόσιο χρέος της χώρας θα φτάσει το 131,7% του ΑΕΠ.
Αυτό, όπως είναι σίγουρος ο Musk, λέει πολλά για την κατάσταση στη χώρα...
«Η Αμερική πλησιάζει στην πτώχευση», επεσήμανε σχετικά o Musk στο X, στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης δικής του ιδιοκτησίας.

America is headed for de facto bankruptcy very fast https://t.co/gKYDnimg2V— Elon Musk (@elonmusk) December 3, 2024Οι ΗΠΑ είναι η νέα Σοβιετική Ένωση, στο τέλος της Ιστορίας καταρρέουν – Στα 50 τρισ. το χρέος ως το 2034

Αν μη τι άλλο, τεράστια ανησυχία έχει προκαλέσει το γεγονός πως το εθνικό χρέος των ΗΠΑ θα ξεπεράσει τα 50 τρισεκατομμύρια δολάρια ως το 2034, σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου.
Όπως σημειώνεται σχετικά, το ομοσπονδιακό χρέος θα αγγίξει το 122% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος σε μια δεκαετία από τώρα – σε κάτι που αποτελεί τη μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημοσιονομικής θέσης της Αμερικής μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Προϊόντος του χρόνου, η χρηματοδότηση των κινητήριων δυνάμεων (άμυνα, δαπάνες για τα δίχτυα κοινωνικής ασφάλισης και τεράστιες φορολογικές περικοπές που δεν συγκρίνονται με τις αυξήσεις εσόδων) θα γίνει πιο δαπανηρή.
Και δεν πειράζει αν μια βαθιά ύφεση ή μια σοβαρή στρατιωτική σύγκρουση αλλάξει περαιτέρω αυτή την τροχιά.
Ωστόσο, τέτοιες κινήσεις δεν θα ωθήσουν το Ντιτρόιτ να φτιάξει τα καλύτερα αυτοκίνητα που θέλουν οι καταναλωτές στην Ευρώπη, την Ασία ή ακόμα και πολλούς Αμερικανούς. Δεν θα αναδείξουν το καινοτόμο παιχνίδι της Αμερικής.
Δεν θα ενισχύσουν την επιθυμία του Κινέζου ηγέτη Xi Jinping να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον για την κλιματική αλλαγή, τις επικοινωνίες μεταξύ στρατού, την καταπολέμηση των ναρκωτικών, τους κινδύνους που σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη ή ακόμη και τη βασική οικονομική συνεργασία.
Ο Biden έχει εντείνει τον μερκαντιλιστικό άξονα της Ουάσιγκτον από το 2017 και εξής.
Ο τότε Πρόεδρος Trump επέβαλε τεράστιους δασμούς σε κινεζικά προϊόντα – ειδικά στον χάλυβα και το αλουμίνιο, και το έργο του συνέχισε ο Biden.
Τώρα, με τον Trump να προαναγγέλλει δασμούς 60% σε όλα τα κινεζικά προϊόντα, ο Biden προσπαθεί να ξεπεράσει τον Trump.
Αυτή η εξοπλιστική κούρσα θα προκαλέσει, βέβαια, αντίποινα από την κινεζική κυβέρνηση.
Να σημειωθεί πως πλέον οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου βλέπουν τις ΗΠΑ ολοένα και λιγότερο ως ενήλικες στο δωμάτιο – ειδικά όταν πρόκειται για οικονομικές και γεωπολιτικές υποθέσεις.
Το πιο προφανές παράδειγμα απογοήτευσης είναι η απομάκρυνση από το δολάριο ΗΠΑ, με το αμερικανικό χρέος να ξεπερνά τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια.
«Η τρέχουσα δημοσιονομική τροχιά θα μπορούσε να ωθήσει τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ σε σημείο όπου η σταθεροποίησή του θα απαιτούσε δημοσιονομικό πλεόνασμα τέτοιου μεγέθους που σπάνια έχει διατηρηθεί ιστορικά» λέει ο οικονομολόγος Manuel Abecasis της Goldman Sachs, προσθέτοντας:
«Οι προοπτικές για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα των ΗΠΑ έχουν δυσκολέψει τα τελευταία πέντε χρόνια.
Τα υψηλότερα του αναμενομένου επιτόκια έχουν επιδεινώσει σημαντικά την τροχιά του λόγου του χρέους προς ΑΕΠ, αλλά και των πραγματικών εξόδων από τόκους ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος».
Η οικονομική ομάδα της Goldman Sachs υπολογίζει ότι ο λόγος χρέους των ΗΠΑ προς το ΑΕΠ θα φτάσει στο 130% έως το 2034 από 98% τώρα –8 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερa από τις εκτιμήσεις του CBO.

Θα πάει ψηλότερα

Αλλά θα μπορούσε να καταλήξει να είναι πολύ υψηλότερο από αυτό;
Σε άρθρο της 18ης Ιουνίου για τον ειδησεογραφικό ιστότοπο Free Press, ο οικονομολόγος Niall Ferguson βλέπει την πορεία του χρέους της Αμερικής μέσα από μια ποικιλία χρηματοοικονομικών πρισμάτων, τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι διαπιστώνει παραλληλισμούς μεταξύ της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και της πεποίθησης στην Ουάσιγκτον ότι τα τιτάνια τεράστια ελλείμματα δεν έχουν σημασία.
Όπως γράφει ο Ferguson: «Η μη δημοσιονομική εξυγίανση ήταν βασική αδυναμία του σοβιετικού συστήματος.
Βλέπω μια εκδοχή αυτού στα ελλείμματα των ΗΠΑ καθώς μάλιστα το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου θεωρεί ότι στο άμεσο μέλλον θα υπερβούν το 5% του ΑΕΠ, φτάνοντας στο 8,5% έως το 2054.
Οι οικονομολόγοι, εξηγεί ο Ferguson, «συνεχίζουν να υπόσχονται ένα θαύμα παραγωγικότητας που θα προέλθει από την τεχνολογία της πληροφορίας, με πιο πρόσφατο επίτευγμα την τεχνητή νοημοσύνη.
Αλλά ο ετήσιος μέσος ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας στον μη αγροτικό επιχειρηματικό τομέα των ΗΠΑ έχει κολλήσει στο 1,5% από το 2007, οριακά καλύτερος από τα θλιβερά έτη 1973-1980».
Προς το παρόν, λέει, «την οικονομία των ΗΠΑ ζηλεύει ο υπόλοιπος κόσμος σήμερα, αλλά θυμηθείτε πώς οι Αμερικανοί ειδικοί υπερεκτίμησαν τη σοβιετική οικονομία τις δεκαετίες του 1970 και του 1980».
Όπως παραδέχεται το CBO, το ποσοστό του ΑΕΠ που πηγαίνει στις πληρωμές τόκων για το ομοσπονδιακό χρέος θα είναι διπλάσιο του ποσού που ξοδεύει η Ουάσιγκτον για την εθνική ασφάλεια έως το 2041.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στο αυξανόμενο κόστος του χρέους που συμπιέζει τις αμυντικές δαπάνες από το 3% του ΑΕΠ κοντά στο 2,3% σε 30 χρόνια από τώρα.
«Αυτή η πτώση», λέει ο Ferguson, «είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη τη στιγμή που οι απειλές που θέτει ο νέος άξονας υπό την ηγεσία της Κίνας αυξάνονται εμφανώς.
Ακόμη πιο εντυπωσιακές για μένα είναι οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ομοιότητες που εντοπίζω μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ.
Η υπερήλικη ηγεσία ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά της ύστερης σοβιετικής ηγεσίας, που προσωποποιήθηκε από τη γηραιά μορφή των Leonid Brezhnev, Yuri Andropov και Konstantin Chernenko».
Σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα των ΗΠΑ, οι μεταγενέστεροι σοβιετικοί ηγέτες δεν ήταν τόσο μεγάλοι, υποστηρίζει ο Ferguson.
Ούτε ο σοβιετικός πληθυσμός ήταν, με ορισμένα μέτρα, σημαντικά λιγότερο υγιής από τους Αμερικανούς σήμερα, λέει.
«Τα πρόσφατα στοιχεία για την αμερικανική θνησιμότητα είναι συγκλονιστικά», λέει ο Ferguson.

Πηγή: bankingnews.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Putin σε Erdogan: Να τερματιστεί «γρήγορα» η επίθεση των ανταρτών στη Συρία

Ο Vladimir Putin υπογράμμισε την ανάγκη να τερματιστεί γρήγορα η τρομοκρατική επίθεση εξτρεμιστικών οργανώσεων εναντίον της συριακής κυβέρνησης

O Vladimir Putin είπε στον Recep Tayyip Erdogan, κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν νωρίτερα σήμερα οι πρόεδροι Ρωσίας και Τουρκίας, πως θέλει να τερματιστεί «γρήγορα» η επίθεση των καθοδηγούμενων από τζιχαντιστές ανταρτών στη Συρία.
«Ο Vladimir Putin υπογράμμισε την ανάγκη να τερματιστεί γρήγορα η τρομοκρατική επίθεση εξτρεμιστικών οργανώσεων εναντίον της συριακής κυβέρνησης και να υποστηριχθούν πλήρως οι προσπάθειες των νόμιμων αρχών για την αποκατάσταση της σταθερότητας και της συνταγματικής τάξης», αναφέρει το Κρεμλίνο σε δελτίο Τύπου.
Οι δύο ηγέτες θα συνεχίσουν τις επαφές «αναζητώντας μέτρα με στόχο την εκτόνωση της κρίσης», αναγνωρίζοντας πως είναι καθοριστικής σημασίας «ο συντονισμός μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν για την εξομάλυνση της κατάστασης στη Συρία», αναφέρει η ανακοίνωση.
Η Ρωσία - η οποία από το 2015 έχει παρέμβει στρατιωτικά στον εμφύλιο στη Συρία - και το Ιράν είναι οι βασικοί σύμμαχοι του καθεστώτος Άσαντ, ενώ η Τουρκία είναι ο κύριος υποστηρικτής των ανταρτών.
Η Χάγιατ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS), στους κόλπους της οποίας κυριαρχεί ο συριακός πρώην βραχίονας της Αλ Κάιντα, και άλλες οργανώσεις ανταρτών εξαπέλυσαν την προηγούμενη εβδομάδα επιθέσεις εναντίον του συριακού στρατού, καταλαμβάνοντας γρήγορα δεκάδες κοινότητες και ένα μεγάλο τμήμα του Χαλεπιού, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης στη Συρία.
Πρόκειται για τις σφοδρότερες επιθέσεις ανταρτών στη Συρία τα τελευταία χρόνια, εγείροντας ανησυχία για τον κίνδυνο αναζωπύρωσης του εμφυλίου, ο οποίος ξεκίνησε το 2011 και μέχρι σήμερα έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 500.000 ανθρώπους υποχρεώνοντας εκατομμύρια άλλους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Πηγή: bankingnews.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

4 Δεκεμβρίου εορτάζει [και] ο Αγ. Σεραφείμ - Άλλος ένας επίσκοπος που τον έγδαραν ζωντανό οι "φίλοι" μας οι γείτονες

Βίος και πολιτεία του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Σεραφείμ Αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου

Ο Άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε στην Πεζούλα περί τα μέσα του 16ου αι. από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Σωφρόνιο και τη Μαρία. Από μικρό παιδί διακρίνονταν για τον καλό του χαρακτήρα, την αγάπη του προς την Εκκλησία, τις φιλομοναχικές του τάσεις, γι αυτό και πήγε να μονάσει πολύ νωρίς στην ι. Μονή της Κυρίας Θεοτόκου της Κρυεράς Πηγής, της σημερινής Κορώνας.

Εκεί στο μοναστήρι, φάνηκαν οι πολλές του αρετές και νωρίς χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και κατόπιν ανέλαβε και ηγούμενος της Μονής. Αργότερα, νέος ακόμη στην ηλικία, έγινε αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να προσφέρει πολλές υπηρεσίες στην Εκκλησία και το δούλο γένος και πολύ να στηρίζει με τα κηρύγματά του και τις περιοδείες του στα Άγραφα τους ραγιάδες, που στέναζαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό.

για τη δράση του λοιπόν τόσο ως ηγούμενος όσο και ως επίσκοπος προκάλεσε εναντίον του το μίσος των αγάδων Τούρκων της περιοχής, οι οποίοι με την ευκαιρία του επαναστατικού κινήματος, που έκανε το 1601 ο Μητροπολίτης Λαρίσης Τρικάλων Διονύσιος ο Φιλόσοφος η Σκυλόσοφος, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι, κατηγορήθηκε και ο άγιος Σεραφείμ ως συνεργός της επανάστασης.

και επειδή με θάρρος και τόλμη αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει και να προδώσει την πίστη του και τον Χριστό προκειμένου να απαλλαγεί από την κατηγορία που τον βάρυνε, καταδικάστηκε σε θάνατο δι αποκεφαλισμού, αφού προηγουμένως υπέστη φοβερά μαρτύρια και βασανιστήρια, μέχρι που τον έγδαραν ζωντανό στο σημερινό περίβολο του ι. Ναού του Αγίου Σεραφείμ στο Φανάρι.

Έτσι, τέλος, στις 4 Δεκεμβρίου 1601 ο Άγιος αποκεφαλίστηκε και παρέδωσε την αγία του ψυχή στον αθλοθέτη Χριστό θυσιάζοντας τη ζωή του «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία».

η Εκκλησία τον κατέταξε στη χορεία των αγίων και η μνήμη του τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου, η δε αγία κάρα του, που φυλάσσεται στην ι. Μονή Κορώνας ως πολύτιμος θησαυρός για τον τόπο μας και αγωγός θαυματουργικής δυνάμεως για τους πιστούς. Λιτανεύεται πανηγυρικά στο Φανάρι την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο και την Κυριακή των Μυροφόρων στην Καρδίτσα.

Πηγή: imthf.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

4 Δεκεμβρίου: Βοήθειά μας η Αγία Βαρβάρα!


 

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024

Ελληνοτουρκικά: Πορεία κατευθείαν σε… ύφαλο

Δημήτρης Μηλάκας

Καθώς συνεχίζονται οι προετοιμασίες για μια ακόμη ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη η διαφορά με την οποία προσεγγίζουν τη διαδικασία οι δύο πλευρές.

● Απ’ τη μια η ελληνική κυβέρνηση υπογραμμίζει τις θετικές προοπτικές των «ήρεμων νερών» που επικρατούν στο Αιγαίο όλο αυτό το διάστημα που εξελίσσεται η διαδικασία της προσέγγισης.

● Από την πλευρά της η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει σταματήσει να υπενθυμίζει με λόγια και πράξεις τις διεκδικήσεις της σε βάρος της ελληνική κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Το τελευταίο παράδειγμα σαφέστατης καταγραφής των τουρκικών απαιτήσεων ήρθε από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Γιασάρ Γκιουρέλ σε ομιλία του στην τουρκική Βουλή. Ο επικεφαλής του τουρκικού ΥΠΕΘΑ:

● Υποστήριξε ότι οι απαιτήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο είναι «μαξιμαλιστικές και παράνομες».

● Επανέλαβε τα περί αποστρατιωτικοποιημένου καθεστώτος των νησιών στο Αιγαίο.

● Υπογράμμισε ότι η Τουρκία έδειξε αποφασιστικότητα εμποδίζοντας τη δραστηριότητα για πόντιση καλωδίου από ιταλικό πλοίο εντός «τουρκικής υφαλοκρηπίδας». Πρόκειται, να σημειώσουμε, για θαλάσσια περιοχή που «εφάπτεται» των χωρικών υδάτων της Καρπάθου!

Λίγες μέρες πριν ανάλογες ήταν και οι τοποθετήσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

Επιπρόσθετα ο Φιντάν επεσήμανε το ενδιαφέρον της Τουρκίας για την «τουρκική μειονότητα στη Θράκη, τη Ρόδο και την Κω», ενώ σημείωσε με έμφαση ότι για την Τουρκία δεν υπάρχει μόνο μία ελληνοτουρκική διαφορά (όπως υποστηρίζει η Αθήνα), δηλαδή η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ο Φιντάν επανέλαβε πως προϋπόθεση για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών είναι η διευκρίνιση του καθεστώτος κυριαρχίας νησιών, νησίδων και βραχονησίδων…

Μάλιστα, με μια δόση «κατανόησης», ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας επεσήμανε τα «εσωκομματικά» προβλήματα που δεν επιτρέπουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη να προχωρήσει όσο αποφασιστικά και γρήγορα απαιτούν οι συνθήκες για μια συνολική ελληνοτουρκική διευθέτηση.

Και ενώ δημοσίως η τουρκική ηγεσία ξεκαθαρίζει απερίφραστα και χωρίς αστερίσκους τις θέσεις της, παρακολουθούμε την ελληνική κυβέρνηση όχι απλώς να σιωπά, αλλά να δηλώνει την ικανοποίησή της για την πρόοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και την αισιοδοξία της για τις προοπτικές τους!

Είναι προφανές το αδιέξοδο μπροστά στο οποίο βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη σχετικά με την πορεία των ελληνοτουρκικών: είτε θα υποχρεωθεί να φρενάρει τη διαδικασία, οπότε θα αναλάβει και το βάρος της αποτυχίας της διπλωματικής προσπάθειας των δυο τελευταίων χρόνων, είτε θα εξαναγκαστεί σε παραχωρήσεις, των οποίων το βάρος είναι (πολιτικά) ασήκωτο.

Και στις δύο περιπτώσεις η ένταση, είτε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είτε στην εσωτερική πολιτική σκηνή, είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα των επιλογών της μυστικής διπλωματίας που έχει επιλέξει και ακολουθεί ο πρωθυπουργός…

Πηγή: topontiki.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η αποτυχία των ελληνοτουρκικών συνομιλιών και το... "μνημόσυνο" του μορατόριουμ

Ο “πειρατής” Γκιουλέρ , τα αλαλάζοντα ΜΜΕ και η διαχείριση της αποτυχίας των συνομιλιών.

Του Σωτήρη Σιδέρη

Αλλάζει σταδιακά η ρητορική και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, σαν να προετοιμάζουν το τέλος του μορατόριουμ. Η διαφαινόμενη αποτυχία να υπάρξει κάποιας μορφής συμφωνία, σε συνδυασμό με την αλλαγή σκηνικού στο εσωτερικό των δύο χωρών και για τον Μητσοτάκη και για τον Ερντογάν, προκαλεί παρενέργειες. Με αφορμή δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Άμυνας Γκιουλέρ στις οποίες μεταξύ άλλων έκανε μια εντελώς άστοχη και άσχετη τοποθέτηση για το Πρακτικό της Βέρνης του 1976, ξεσηκώθηκε θύελλα στην Αθήνα, αντί να εξηγηθεί η υπεροχή των ελληνικών θέσεων με βάση του διεθνές δίκαιο, αλλά και το ίδιο το Πρακτικό της Βέρνης.

Η Άγκυρα με την απειλή χρήσης βίας οδηγεί συνεχώς σε άτακτες κινήσεις την Ελλάδα, όπως έγινε με το Ουρούτς Ρέις και στην Κάσο . Το Ουρούτς Ρέις , αν υιοθετήσουμε την λογική της Τουρκίας, παραβίασε κατάφωρα τη Βέρνη και με βάση ίδια λογική ,έπρεπε να βυθιστεί ή τουλάχιστον να ζητήσει άδεια από την Ελλάδα…. Πέρα από το γεγονός ότι το εν λόγω Πρακτικό έχει εκπνεύσει μετά την αποτυχία των διμερών συνομιλιών το 1981, η ουσία είναι ότι αυτό αφορούσε σεισμικές έρευνες για εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και όχι πόντιση καλωδίων, που είναι ελεύθερη.

Διπλωματική παράλυση

Ο Τούρκος υπουργός είπε ότι τουρκικό ΥΠΕΞ « προχώρησε στις απαραίτητες διπλωματικές πρωτοβουλίες προς τις ελληνικές αρχές σχετικά με τις ερευνητικές δραστηριότητες που η ελληνική πλευρά προσπάθησε να πραγματοποιήσει χωρίς άδεια στη δυνητική μας υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, κατά παράβαση του Πρακτικού της Βέρνης του 1976 και του διεθνούς δικαίου…”. Η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμποδίσει την πόντιση του ηλεκτρικού καλωδίου, πόσο μάλλον να κάνει λόγο για “δυνητική υφαλοκρηπίδα” για να προσδώσει υποτίθεται νομιμοφάνεια στις θέσεις της. Με απλά λόγια κανένα Πρακτικό, καμία χώρα δεν μπορεί να εμποδίσει την Ελλάδα να ποντίσει ηλεκτρικά καλώδια, ούτε η Τουρκία μπορεί να απαιτεί άδεια από τη χώρα μας. Πρόκειται για διπλωματική παρωδία υπό την απειλή όπλων…

Σύμφωνα με τα γεγονότα που εξελίχθηκαν από το 1976 μέχρι το 1981, η Ελλάδα και η Τουρκία ξεκίνησαν διμερείς συνομιλίες για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας τον Νοέμβριο του 1976, συνυπογράφοντας το γνωστό ως Πρακτικό της Βέρνης, το οποίο έθετε το πλαίσιο του διαλόγου. Ο διάλογος, όμως, τερματίσθηκε άπρακτος το 1981, λόγω των συνεχών παλινδρομήσεων και της αδιάλλακτης στάσης της Τουρκίας, οπότε εξέπνευσε παράλληλα και το Πρακτικό της Βέρνης, το οποίο αφορούσε τις συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις και επομένως η ισχύς και η διάρκειά του τελούσαν σε άμεση συνάρτηση με εκείνες.

Η ελληνική κυβέρνηση ενώ βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση σχετικά με το ζήτημα των καλωδίων, δεν έχει κάνει την παραμικρή διεθνή κινητοποίηση, προκειμένου να καταγγείλει την Τουρκία στους διεθνείς οργανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ. Η απαίτηση των ΗΠΑ, να μην συμβεί τίποτα, όσο διαρκεί ο πόλεμος της Ουκρανίας καθώς το ΝΑΤΟ είναι προσανατολισμένο σε αυτόν έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην αυτονόητη ευθύνη της Αθήνας, να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο και μέσο τα καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα. Πέραν αυτών, δεν έχει ζητήσει από καμία κυβέρνηση, ούτε των ΗΠΑ, ούτε της Ευρώπης να στρέψει το ενδιαφέρον της στο Αιγαίο. Αυτό προσφέρει κάποιας μορφής ασυλία στην Τουρκία η οποία συνεχίζει να ασκεί πιέσεις . Ανάλογη πίεση είχε ασκήσει και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, όταν με προχειρότητα το δίδυμο Μητσοτάκης -Γεραπετρίτης, είχαν ανακοινώσει πομπωδώς την δημιουργία θαλάσσιου πάρκου στο Αιγαίο, το οποίο είναι στα αζήτητα.

Το δίμηνο Δεκεμβρίου -Ιανουαρίου θα συμβούν πολλά στην περιοχή μας και στον κόσμο. Ο Τραμπ αναλαμβάνει καθήκοντα στις 20 Ιανουαρίου και μέχρι τότε η ένταση στην Ουκρανία θα αυξάνεται. Το μορατόριουμ στο Αιγαίο διατηρείται με δυσκολία πλέον καθώς και οι εμπρηστικές δηλώσεις παίζουν εξίσου αρνητικό ρόλο. Στο τέλος Ιανουαρίου αναμένεται να διεξαχθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας -Τουρκίας και στο στο πλαίσιο αυτό, αναμένονται και ανακοινώσεις για την πορεία των διμερών συνομιλιών για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Ταυτόχρονα οξύνεται και το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ο Ερντογάν αναζητά στηρίγματα στους Κούρδους για να αλλάξει και πάλι το Σύνταγμα και να διεκδικήσει και νέα θητεία, ενώ οι αντίπαλοί του ακονίζουν τα μαχαίρια, εμπλέκοντας και τα ελληνοτουρκικά. Το κουρδικό είναι το κορυφαίο πρόβλημα της Τουρκίας και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή την αφορούν άμεσα .

Στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται υπό πίεση από την δεξιά αντιπολίτευση, από την οικονομική κρίση, από τα σκάνδαλα , οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μη αναστρέψιμη πτώση , ενώ σε όλα τα διπλωματικά μέτωπα δεν έχει να παρουσιάσει την παραμικρή θετική ενέργεια. [...]

[iEpikaira: Τα πράγματα είναι μάλλον απλά... Η Τουρκία δια στόματος Γκιουλέρ, "ξέθαψε" τη Βέρνη για να κάνει το... "μνημόσυνο" του μορατόριουμ! Καταλαβάτε;]

Πηγή: omegapress.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Επιστολή-βόμβα του Ελληνικού Οργανισμού Αντιόχειας στον υπουργό Εξωτερικών: Βοηθήστε μας, έχουμε το ίδιο αίμα…

Κραυγή αγωνίας από την Ελληνική Οργάνωση της Αντιόχειας, η οποία με επιστολή της στον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γιώργο Γεραπετρίτη, καλεί σε βοήθεια.

Είναι μία επιστολή που σπάει κόκκαλα και καρδιές. Διαβάστε την:

Επιστολή προς τον Εξοχώτατο κ. Γιώργο Γεραπετρίτη,

Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος,

Στο Χαλέπι τα παιδιά των συγγενών μας και οι οικογένειές τους ζουν σε μεγάλο κίνδυνο. Η ζωή τους κινδυνεύει, εγκαταλείπονται για να αντιμετωπίσουν τη μοίρα τους. Τον περασμένο μήνα σημάδεψαν την τραγική ανάμνηση της σφαγής του 1850 στο Χαλέπι, όπου καταστράφηκαν χριστιανικές συνοικίες.

Ένας από τους λόγους αυτής της τραγωδίας ήταν η υποστήριξη που έδωσαν οι Έλληνες της Αντιόχειας στο Χαλέπι στην Ελληνική Επανάσταση. Αν και τα σύνορα μας χωρίζουν, το αίμα που χύθηκε στο Χαλέπι είναι το ίδιο αίμα που χύθηκε στον αγώνα για την Ελλάδα.

Είναι το αίμα των προγόνων μας, που έμειναν ενωμένοι ως Έλληνες, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ως υπερασπιστές της Ελληνικής ταυτότητας. Για αιώνες, έχουμε υποστεί καταπίεση – υπό τους Οθωμανούς και κατά τη διάρκεια της ισλαμικής κυριαρχίας – επειδή ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη σύνδεσή μας με την Κωνσταντινούπολη και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Σήμερα οι χριστιανοί του Χαλεπίου στέκονται μόνοι. Το καθεστώς έχει εγκαταλείψει τις γειτονιές μας, αφήνοντάς μας να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις μόνοι μας. Δεν σας ξεχάσαμε όμως. Ακόμη και κάτω από αιώνες διωγμού, κρατήσαμε ζωντανή την πίστη μας, τα ονόματά μας και τη βυζαντινή μας κληρονομιά.

Μείναμε πάντα πιστοί στην Ελλάδα, ακόμα κι όταν μας κόστισε ακριβά. Σας καλούμε τώρα, αδελφοί και αδελφές μας με πίστη και κληρονομιά, να δράσετε. Το Χαλέπι ήταν κάποτε η μεγαλύτερη χριστιανική πόλη του Λεβάντε, κέντρο του ελληνικού πολιτισμού, της πίστης και της τέχνης. Μην το αφήσετε να πέσει.

Χρησιμοποιήστε όλη τη διπλωματική δύναμη της Ελλάδας για να προστατέψετε τους χριστιανούς του Χαλεπίου. Συνεργαστείτε με τα έθνη—Τουρκία, Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα—για να διασφαλίσετε ότι αυτή η αρχαία κοινότητα θα επιβιώσει.

Τα παιδιά του Χαλεπίου, που οι πρόγονοί τους στήριξαν την Ελλάδα στις πιο μαύρες εποχές της, βασίζονται σε εσάς. Το αίμα στις φλέβες τους είναι ίδιο με το δικό σας. Το μέλλον τους είναι συνδεδεμένο με το δικό σας, όπως ήταν πάντα.

Η Ελληνική Οργάνωση της Αντιόχειας

A letter to His Excellency, Mr. Giorgos Gerapetritis, Minister of Foreign Affairs of Greece,
In Aleppo, the children of our relatives and their families are living in great danger. Their lives are at risk, abandoned to face their fate. Last month, they marked the tragic memory… pic.twitter.com/6kI0DlyLtN— Greco-Levantines World Wide (@GrecoLevantines) December 2, 2024

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

A letter to His Excellency, Mr. Giorgos Gerapetritis,
Minister of Foreign Affairs of Greece,

In Aleppo, the children of our relatives and their families are living in great danger. Their lives are at risk, abandoned to face their fate. Last month, they marked the tragic memory of the 1850 massacre in Aleppo, where Christian neighborhoods were destroyed. One of the reasons for this tragedy was the support Antiochian Greeks in Aleppo gave to the Greek Revolution.

Even though borders separate us, the blood that was spilled in Aleppo is the same blood that was spilled in the fight for Greece. It is the blood of our ancestors, who stayed united as Greeks, as Orthodox Christians, and as defenders of the Hellenic identity. For centuries, we have suffered oppression—under the Ottomans and during Islamic rule—because we never gave up our connection to Constantinople and the rest of Greece.

Today, the Christians of Aleppo stand alone. The regime has abandoned our neighborhoods, leaving us to face these challenges on our own. But we have not forgotten you. Even under centuries of persecution, we kept our faith, our names, and our Byzantine heritage alive.

We always stayed loyal to Greece, even when it cost us dearly. We now call on you, our brothers and sisters in faith and heritage, to act. Aleppo was once the greatest Christian city in the Levant, a center of Hellenic culture, faith, and art. Do not let it fall. Use all of Greece’s diplomatic strength to protect the Christians of Aleppo.

Work with the nations—Turkey, the United States, and others—to ensure that this ancient community survives. The children of Aleppo, whose ancestors supported Greece in its darkest times, are counting on you. The blood in their veins is the same as yours. Their future is tied to yours, as it always has been.

The Antiochian Greek Organization

Προσπελάστηκε: anixneuseis.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Οι κίνδυνοι από τον πυρηνικό σταθμό Ακιουγιού και οι πρωτοπόροι των προειδοποιήσεων…

Αναφέρομαι στη συζήτηση που διοργανώνεται με θέμα «Πυρηνική Ασφάλεια, Διπλωματία και Πολιτική» στις 10 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 18:00 – 19:30, στο Κυπριακό Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Η συζήτηση θα γίνει με τον δρα Σοφοκλέους, Πυρηνικό Ιατρό (του ιδίου Κέντρου) και συντονιστή τον κ. Ανδρέα Θεοφάνους, Καθηγητή Οικονομικών και Δημόσιας Πολιτικής, Πρόεδρο ΚΚΕ και Διεθνών Υποθέσεων του ιδίου Πανεπιστημίου.

Αυτή είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη. Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε αρκετή συζήτηση για το θέμα του Πυρηνικού Σταθμού Άκιουγιου στην Τουρκία, που κτίζεται από τη ρωσική κρατική πυρηνική υπηρεσία Rosatom, ανήκει σε αυτή και η διαχείριση γίνεται από την ίδια, με τέσσερεις πυρηνικούς αντιδραστήρες στη νότια ακτή της Τουρκίας. Και αυτό παρόλο του ότι βρίσκεται (το Άκιουγιου) περίπου, αλλά όχι περισσότερο από 85 χιλιόμετρα βόρεια από την υπό τουρκική κατοχή βόρεια ακτή της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν ο πρώτος αντιδραστήρας θα ενεργοποιηθεί το 2025.

«Ο πυρηνικός σταθμός στο Αkkuyu δεν ανήκει στην Τουρκία, ανήκει στη Ρωσία!». Σημερινή 27 Αυγούστου 2024, Φανούλα Αργυρού.


Ήταν θα έλεγα καιρός, αν όχι ξεπερασμένος, που το θέμα αυτό έπρεπε να είχε ευαισθητοποιήσει την κυπριακή ‘διανόηση’ (‘intelligentsia’), τηνΒουλή, την κυβέρνηση και ολόκληρη την κοινωνία Κύπρου και Ελλάδας, τα ΜΜΕ…

Εξ΄ όσων ενημερώνομαι και μετά την υπογραφή της Τουρκο-Ρωσικής Διακυβερνητικής Συμφωνίας για το Άκιουγιου στις 10 Μαΐου 2010, οι πρώτοι άνθρωποι που μάλλον έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στην Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ο Καθηγητής Κώστας Ν. Παπανικόλα, (τότε Πρόεδρος του Ινστιτούτου Κύπρου) σε ένα βίντεο που αναρτήθηκε από το Ινστιτούτο στις 8 Αυγούστου 2012.


Στη συνέχεια, ο δρ Θεόδωρος Χριστούδιας και ο Γιάννης Προεστός του ιδίου Ινστιτούτου συν ο Jos Lelieveld (του Max Planck Institute of Chemistry στη Γερμανία) συνέταξαν επιστημονικό άρθρο επίσης κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου. Αυτό δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2014.


Οι Παπανικόλα, Χριστούδιας και Προεστός συνέχισαν να εγείρουν το θέμα τόσο στον δημόσιο τομέα όσο και τον ακαδημαϊκό. Πιστεύω αξίζουν επαίνων για τις προσπάθειές των. Όπως και το Cyprus Institute (Κυπριακό Ινστιτούτο) οι έρευνες του οποίου για το Άκιουγιου καταγράφτηκαν σε δημοσιεύματα όπως η ανακοίνωση της 24ης Απριλίου 2015 εδώ - www.cyi.ac.cy/index.php/in-focus/risk-from-the-atmospheric-dispersion-of-radionuclides-by-the-akkuyu-nuclear-power-plant-3.html

Και άλλοι πρόσφεραν προβάλλοντας τους κινδύνους που εκπορεύονται από το

Άκιουγιου. Μεταξύ των οποίων είναι ο Χρήστος Τσαμπάρης και τρεις συνάδελφοί του στο Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών στην Αργυρούπολη στην Ελλάδα. Οι οποίοι έχουν συγγράψει ακαδημαϊκό άρθρο για τις πιθανές συνέπειες πυρηνικού ατυχήματος εκεί. Δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2021 εδώ –


Στη συνέχεια πρέπει να τονιστεί και η επίμονη προσπάθεια του δρα Κλέαρχου Κυριακίδη, ο οποίος συνέχισε, εμπνευσμένος από τους προαναφερθέντες, στην ενημέρωση για τους κινδύνους για την Κύπρο και την ευρύτερη περιοχή, από την πυρηνική απειλή από το Ακκιούγου της Τουρκίας.

Ξεκινώντας με μια ανοικτή του επιστολή στην τότε βρετανίδα Πρωθυπουργό, Τερέζα Μέι, 9 Μαΐου 2018, (η οποία αναφέρεται στο Άκιουγιου στις σελίδες 20-21 και 35-36) και που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα agora-dialogue.com και μια έκδοση της οποίας αργότερα αναδημοσιεύθηκε το 2019 στο ακαδημαϊκό περιοδικό Journal of Balkan and Near Eastern Studies κατόπιν διαδικασίας αξιολόγησης από ομότιμους.



Το δε πρώτο του άρθρο (συν άλλες ανοικτές επιστολές) για το ίδιο θέμα εμφανίστηκε στη «Σημερινή» αργότερα, στις 27 Απριλίου 2019 – «Ο τουρκικός πυρηνικός σταθμός στο Akkuyu απειλεί την ΚΔ; Αφιερωμένο στη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Τσέρνομπιλ»


Ένα άλλο ακαδημαϊκό άρθρο του δρα Κυριακίδη, κατόπιν διαδικασίας αξιολόγησης από ομότιμους, αυτή τη φορά εστιαζόμενο στο Άκιουγιου, «The Akkuyu Nuclear Power Plant in Turkey: Some Causes for Concern», δημοσιεύθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022 από το Journal of Balkan and Near Eastern Studies εδώ -


Μεταξύ άλλων δημοσιευμάτων του δρα Κυριακίδη που σχετίζονται με τον Πυρηνικό Σταθμό Άκιουγιου και τους κινδύνους από αυτόν είναι και ένα τεκμήριο ντοκουμέντο που κατατέθηκε στη Βουλή των Κοινοτήτων στο Λονδίνο, και το οποίο συνέγραψε με τον καθηγητή Μάριο Λ. Ευρυβιάδη ημερ. 5 Ιουνίου 2023 και δημοσιεύθηκε από την Επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων στην ιστοσελίδα της Βουλής στις 13 Ιουνίου 2023 οκτώ μέρες αργότερα. Στη μαρτυρία τους, αμφότεροι οι συγγραφείς έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου και από τον πυρηνικό σταθμό στο El Dabaa στις βόρειες ακτές της Αιγύπτου. Αν και πολύ μακρύτερα από τις τουρκικές αρχές δεν πρέπει να αγνοείται. Δείτε εδώ –


Σταδιακά, οι κυπριακές κυβερνήσεις προφανώς αφού για χρόνια ακολούθησαν μια πολιτική σιωπής, η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας πρόβαλε το θέμα του Άκιουγιου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 19 Ιουνίου 2023 (πέντε μέρες μετά την δημοσίευση της γραπτής μαρτυρίας των Κυριακίδη και Ευρυβιάδη). Την επομένη, το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών εξέδωσε την πιο κάτω ανακοίνωση:

«Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, Μάριος Παναγίδης, συμμετείχε στις εργασίες του Συμβουλίου Ενέργειας της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε χθες, στο Λουξεμβούργο....».

Περαιτέρω, η Κύπρος έθεσε το ζήτημα της κατασκευής και αναμενόμενης λειτουργίας του πυρηνικού σταθμού Akkuyu, στις νότιες ακτές της Τουρκίας. Ο κ. Παναγίδης επiσήμανε ότι ο πυρηνικός σταθμός βρίσκεται σε σεισμογενή περιοχή και σε μικρή απόσταση από την Κύπρο, ενώ υπάρχει απουσία επικοινωνίας για την κατάσταση ασφάλειας σε σχέση με τον πυρηνικό σταθμό, από τις Τουρκικές Αρχές προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Κάλεσε την Επιτροπή να ενθαρρύνει την Τουρκία να ευθυγραμμίσει τη νομοθεσία της με το ευρωπαϊκό κεκτημένο για την πυρηνική ασφάλεια και να προσχωρήσει άμεσα στις σχετικές διεθνείς συμβάσεις. Επιπλέον, ζήτησε να εφαρμοστεί η διαφάνεια, η ανταλλαγή πληροφόρησης και στενή παρακολούθηση της εφαρμογής των ελέγχων αντοχής και των σχετικών συστάσεων προς την Τουρκία προκειμένου να διασφαλιστεί η πυρηνική ασφάλεια σύμφωνα με τα υψηλότερα διεθνή πρότυπα. Η παρέμβαση της Κύπρου έτυχε ευρείας στήριξης από τα κράτη μέλη.

Παράλληλα, η Λιθουανία έθεσε το ζήτημα της έναρξης λειτουργίας της δεύτερης μονάδας πυρηνικού σταθμού στη Λευκορωσία, λαμβάνοντας, επίσης, ευρεία στήριξη από τα κράτη μέλη. Η Επιτροπή διαβεβαίωσε την Κύπρο και τη Λιθουανία ότι αποδίδει την ύψιστη σημασία στα θέματα που αφορούν την πυρηνική ασφάλεια και ότι παρακολουθεί στενά τα ζητήματα που αφορούν τους δυο αυτούς πυρηνικούς σταθμούς…»


Μήπως η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας έκανε πολύ λίγα πολύ αργά; Ο χρόνος θα δείξει. Εν τω μεταξύ, εκείνο που είναι ξεκάθαρο, σύμφωνα με το Rosatom και τη Κυβέρνηση της Τουρκίας, είναι ότι ο πρώτος από τους τέσσερεις πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Άκιουγιου, είναι προγραμματισμένος να «λειτουργήσει» το 2025.

Εκείνο που επίσης είναι ξεκάθαρο είναι ότι σε μια δημοκρατική κοινωνία, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και απλοί πολίτες δεν πρέπει να ΣΙΩΠΟΥΝ ενώπιον πραγματικών ή πιθανών κινδύνων. Εκείνοι που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για το Πυρηνικό Σταθμό Άκιουγιου της Τουρκίας, τους οποίους προανέφερα αλλά δίχως να περιορίζομαι σ΄αυτούς, έχουν αποδείξει αυτή την αναγκαιότητα.

Αυτά να λέγονται.

ΥΓ 1) : Λεπτομέρειες για την εκδήλωση της 10ης Δεκεμβρίου 2024 εδώ - www.unic.ac.cy/cceia/event/pyriniki-asfaleia-diplomatia-kai-politiki/

ΥΓ 2): Υπενθυμίζω ότι η Τουρκία αρχικά τέλος της δεκαετίας του 1990, προσπάθησε να κάνει πυρηνικό σταθμό στην ίδια περιοχή με τη Δύση, (Καναδά). Αλλά μετά από μεγάλη καμπάνια εναντίον, ειδικά σε ΗΠΑ, Καναδά και Ελλάδα, ακυρώθηκε εκείνο της το σχέδιο το 2000. Με πρωτοπόρο τότε τον ελληνικής καταγωγής καναδό, Jim Karygiannis (βουλευτή, 1988-2014). Η Τουρκία μετά πήγε προς Ανατολάς…

* Ερευνήτρια/δημοσιογράφος simerini.sigmalive.com
Σύνδεσμος άρθρου ⤶
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
×