Τρίτη, 20 Απριλίου 2021

Η “αερομεταφερόμενη νάρκη” φονιάς των Bayraktar

Η Ρωσία ανέπτυξε το πρώτο σύστημα στον κόσμο το οποίο χαρακτηρίζεται από ρωσικά μέσα και ως “αερομεταφερόμενη νάρκη”, σχεδιασμένο για την καταστροφή μη επανδρωμένων αεροσκαφών (MEA).

Το ρωσικό σύστημα, είναι βασισμένο στα πυρομαχικά υπό την επωνυμία Lancet, τα οποία αποτελούν αιωρούμενα πυρομαχικά που αναπτύχθηκαν από τη εταιρεία ZALA AERO.

Ο Alexander Zakharov, επικεφαλής σχεδιαστής του ομίλου εταιρειών ZALA AERO (θυγατρική της Kalashnikov), παρουσίασε πρόσφατα το υπόψη πυρομαχικό στο τηλεοπτικό κανάλι Rossiya 1.

Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του εχθρού κινούνται με ταχύτητες περίπου 150 χιλιομέτρων την ώρα και το Lancet είναι ικανό να τα χτυπήσει, λέει ο σχεδιαστής.

Επί του παρόντος, οι ειδικοί δοκιμάζουν το σύστημα. Σύμφωνα με τον Zakharov, τα πυρομαχικά Lancet μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο από εκτοξευτές εδάφους, αλλά και εν κινήσει, ακόμη και από τη θάλασσα. Ο σχεδιαστής τόνισε ότι έχουν γίνει πολλές εκτοξεύσεις από πλοίο και ότι όλες οι συσκευές λειτούργησαν με 100% επιτυχία.

Το Lancet δύναται να αναλάβει αποστολές αναγνώρισης και επίθεσης και είναι ικανό να εντοπίσει και να καταστρέψει αυτόνομα στόχους αέρος, εδάφους και επιφανείας, αφού αυτό-εκρήγνυται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον στόχο.

Εκτός από την ύπαρξη διαφόρων συστημάτων καθοδήγησης που βασίζονται σε οπτικο-ηλεκτρονικά και συνδυασμένα μέσα, το Lancet είναι εξοπλισμένο με τηλεοπτικό κανάλι επικοινωνίας για μετάδοση σε πραγματικό χρόνο εικόνας, επιτρέποντάς στον χρήστη να επιβεβαιώσει την επιτυχία τυχόν επίθεσης (battle damage assessment).

Το αιωρούμενο πυρομαχικό παράγεται σε 2 εκδόσεις από την κατασκευάστρια εταιρεία την έκδοση Lancet-1 και Lancet-3. Το Lancet-3 μπορεί να φέρει φορτίο (π.χ εκρηκτική κεφαλή) μέγιστου βάρους 3 κιλών, κινείται με ταχύτητα μεταξύ 80-110 χλμ και είναι ικανό να καταρρίπτει στόχους σε ακτίνα έως και 40 χιλιομέτρων από το σημείο που ίπταται.

Στο βίντεο πιο κάτω, παρουσιάζεται σμήνος από Lancet να περιπολούν σε μια περιοχή και ένα εξ’ αυτών φαίνεται να εντοπίζει και να επιτίθεται σε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος το οποίο προσομοιάζει το τουρκικό Bayraktar TB2.

Η αξία παρόμοιων συστημάτων στο πεδίο των επιχειρήσεων αναδείκτηκε στο πρόσφατο πεδίο του Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου τα ισραηλινά συστήματα Harop και Orbiter είχαν μεγάλα ποσοστό επιτυχίας κατά στόχων υψηλής και όχι μόνο αξίας των Αρμενικών Δυνάμεων και ήταν αφορμή για την αναθεώρηση δογμάτων άμυνας του παρελθόντος.

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Πιθανή η χρήση πυρηνικών όπλων προειδοποιεί η Διοίκηση Στρατηγικών Όπλων των ΗΠΑ


Προσπελάστηκε: triklopodia.gr


Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Γ. Φίλης: Η Τουρκία θα κλιμακώσει - Η Ελλάδα να εμπεδώσει την "κόκκινη γραμμή"


 

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το μαμμούθ (Λ. Καλαρρύτης)

ΛΑΜΠΡΟΣ KΑΛΑΡΡΥΤΗΣ

Τώρα που τα πράγματα μπαίνουν σε μία σειρά και έγινε η αρχή με τις δηλώσεις Δένδια οι οποίες κατέστησαν σαφές τα αυτονόητα, ότι η γη δεν είναι επίπεδη, ο ήλιος δεν είναι πράσινος εκτός αν είσαι ΠΑΣΟΚ ‘80s και η τουρκική ατζέντα δεν είναι πρόσκληση για τσάι αλλά εντελώς παράνομη και απολύτως επιθετική, άρα η Τουρκία κράτος – πειρατής και όχι σύμμαχος, μπορούμε να περάσουμε στα επόμενα.

Όταν όλοι γνωρίζουν – ανεξαρτήτως του τι υποκρίνονται – ότι η Τουρκία θέλει να ακρωτηριάσει την Ελλάδα και η Ελλάδα επιτέλους το δηλώνει δημοσίως σταματώντας την επικίνδυνη γελοιότητα να καμώνεται ότι έχει απέναντί της μία κανονική χώρα, έχει μπει φως στο δωμάτιο. Και στο δωμάτιο δεν υπάρχει απλώς ελέφαντας, αλλά ολόκληρο μαμούθ. Μαλλιαρό, με τεράστιους χαυλιόδοντες και βρωμάει.

Όποιος πλέον σου πει ότι μπορείς να μοιραστείς το δωμάτιο σου με το μαμούθ απλώς θα φανεί γελοίος και με σκοπιμότητα. Όπως γελοίος φαινόσουν κι εσύ τόσα χρόνια στο μισοσκόταδο- το οποίο βόλευε όλους – όταν έπιανες λίγο την ουρά, λίγο την προβοσκίδα, λίγο το τρίχωμα και έκανες ότι προσπαθείς να καταλάβεις τι είναι.

Τελικά βγήκε ο Δένδιας και είπε «παιδιά τέρμα η πλάκα, μαμούθ στο δωμάτιο». Και μένουν όλοι κάγκελο παριστάνοντας τους έκπληκτους γιατί κάποιος είπε το προφανές. Ότι το μαμούθ δεν κρύβεται.

Οπότε τι κάνεις; Ή φεύγεις από το δωμάτιο ή βγάζεις το μαμούθ έξω. Και πως βγάζεις το ζώο έξω, που θα αγριέψει; Μια λύση υπάρχει. Πρώτα πυροβολείς στον αέρα για να τρομάξει. Και αν αντί να τρομάξει επιτεθεί, λυπάσαι, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή. Από το να σε πατήσει, ρίχνεις μία βολή με αυτά τα τεράστια μονόβολα που χρησιμοποιούν στο σαφάρι και το βγάζεις έξω οριζόντιο. Ή τεμαχισμένο αν δεν χωράει από τη πόρτα. Διότι τόσο καιρό που το έχει αφήσει μέσα, τρώει και έχει μεγαλώσει.

Απ’ ότι φαίνεται έχουμε ήδη αρχίσει και αγοράζουμε μονόβολα και αυτό είναι καλό σημάδι. Μόνο να θυμόμαστε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει περιθώριο για δεύτερη βολή. Το θηρίο δεν πρέπει να το τραυματίσεις και να το εξαγριώσεις, αλλά να το ξαπλώσεις μια κι έξω.

Έχεις προηγουμένως ρωτήσει ευγενικά τους υπολοίπους που δηλώνουν φιλόζωοι και επιμένουν ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να μοιραστείς το δωμάτιό σου με το μαμούθ, αν θέλει κάποιος από αυτούς να το πάρει στο δικό του.

Ή αν έχει τρόπο να του εξηγήσει ότι ο χώρος δεν είναι δικός του και ότι πρέπει να αποχωρήσει και να επιστρέψει στον τόπο του και στην εποχή του, διότι μεταξύ άλλων δεν ανήκει και σε αυτήν την χρονολογία. Και επειδή η απάντηση θα είναι αρνητική, εσύ θα οπλίσεις και θα ρίξεις αυτή τη μία και μόνο βολή. Και μετά μπορείς να τους στείλεις δώρο τους χαυλιόδοντες για να τους κρεμάσουν στον τοίχο τους και έτσι να θυμούνται και το μαμούθ και εσένα. Για πάντα.

Πηγή: pagenews.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ρωσία-Τουρκία: Μια συμμαχία που φτάνει στο τέλος της;

Της Μύρνας Νικολαΐδου

H απόφαση της Ρωσίας να επιβάλλει απαγόρευση τις πτήσεις από και προς την Τουρκία για 1.5 μήνα, λίγο πριν την έναρξη της τουριστικής σεζόν, δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Η Μόσχα έχει δείξει ότι αντιδρά και μάλιστα αποφασιστικά όταν απειλούνται τα ζωτικά της συμφέροντα. Και είναι γνωστή τοις πάσι η ευαισθησία της όσον αφορά το ουκρανικό ζήτημα. Σε αυτό ακριβώς το ολίσθημα υπέπεσε ο Τούρκος Προέδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που κατά την συνάντηση με τον Ουκρανό ομόλογό του προ μια εβδομάδος, όχι μόνο του υποσχέθηκε στρατιωτική συνεργασία, αλλά επεσήμανε με στόμφο ότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ποτέ την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία.

Μεγαλοϊδεατισμός, θράσος, κακή εκτίμηση; Όλα αυτά μαζί; Ουδείς μπορεί να μπει στο μυαλό του Τούρκου Προέδρου. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι Ρώσοι έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Μην ανακατεύεστε με την Ουκρανία». Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εστίας», η Μόσχα εξετάζει πλείστα σενάρια σε περίπτωση μη συμμορφώσεως της Άγκυρας. Πρώτα θα πλήξει τις εμπορικές σχέσεις και μετά θα επεκταθεί στις στρατιωτικές, δηλαδή την συνεργασία τους στην κατασκευή του πυρηνικού αντιδραστήρα Ακουγιού αλλά και στον αγωγό Turkish Stream. Εξάλλου οι Ρώσοι ήδη έχουν απαντήσει στην κίνηση της Τουρκίας να εξοπλίσει με drones το Κίεβο. Έχουν παραχωρήσει τον κατάλληλο εξοπλισμό στους ρωσόφωνους του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ) ώστε να μπορούν εύκολα να τα καταρρίψουν. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στον πόλεμο Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, με τα τουρκικά drones να πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα.

Όσον αφορά το θέμα των ημερών, προς το παρόν δεν διαφαίνεται εισβολή της Ρωσσίας στην Ουκρανία παρά το συναγερμό που έχει σημάνει στο ΝΑΤΟ. Πηγές που γνωρίζουν καλά την κατάσταση ανέφεραν στην εφημερίδα «Εστία» ότι οι Ρώσοι δεν πρόκειται να προβούν σε στρατιωτική επιχείρηση. Θα αφήσουν πρώτα τους ρωσόφωνους να καταλάβουν το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ στην ανατολική Ουκρανία, μετά οι περιοχές αυτές θα αυτοανακηρυχθούν ανεξάρτητες και έπειτα θα προκηρυχθεί δημοψήφισμα για ένωσή τους με την Ρωσία. Η Μόσχα έχει δείξει άλλωστε ότι είναι διατεθειμένη να φθάσει στα άκρα προκειμένου να πιέσει την Ουκρανία να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Οι αναμνήσεις άλλωστε από την προσάρτηση της Κριμαίας είναι ακόμη νωπές. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η Ρωσία δεν υπέστη και καμία σημαντική απώλεια για την ενέργειά της αυτή. Πέρα από τις γνωστές -αλλά δίχως κανένα αντίκρισμα- καταδίκες της διεθνούς κοινότητος και τις αέναες κυρώσεις της ΕΕ, που όχι μόνο δεν έχουν αποτέλεσμα, αλλά εν τέλει θα καταλήξουν και στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2 μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας.

Σε κάθε περίπτωση η διάρρηξη των σχέσεων Μόσχας-Άγκυρας είναι προς όφελος της χώρας μας. Οι Ρώσοι άλλωστε θεωρούν την συμμαχία αυτή πρόσκαιρη και συγκυριακή. Αυτά που τους χωρίζουν είναι εξίσου σημαντικά με αυτά που τους ενώνουν. Και το σημαντικότερο δεν πρόκειται επ ουδενί για μια συνεργασία με τα ίδια οφέλη για τις δύο τις πλευρές. Τον έλεγχο τον ασκούν οι Ρώσοι όπως άλλωστε φαίνεται και στις συμφωνίες για την Συρία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου οι Τούρκοι είναι σχεδόν παρατηρητές. Και όπως συμβαίνει σε όλες τις ευκαιριακές σχέσεις, η ζυγαριά μπορεί ξαφνικά να γύρει προς την άλλη πλευρά. Ήδη το ρωσο-κινεζικό μέτωπο κάνει αισθητή την παρουσία του. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εστίας» επίκειται συνάντηση υψηλόβαθμων Ρώσων και Κινέζων αξιωματούχων με αντικείμενο την Ιαπωνία, όπου θα εξετασθεί η απάντησις των δυο δυνάμεων στην παρουσία αμερικανικών πλοίων στην Σινική Θάλασσα. Όσον αφορά την θέση της Ελλάδος σε όλα αυτά, ναι μεν οι σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Μόσχας έχουν βελτιωθεί σε σχέση με την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο απέχουν παρασάγγας από το να χαρακτηριστούν στενές. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αθήνα δεν έχει ακόμη απαντήσει στην ρωσσική πρόταση για την συμπαραγωγή των Καλάσνικωφ ΑΚ74 που της έχει απευθύνει η Μόσχα από τον περασμένο Οκτώβριο και μάλιστα για δεύτερη φορά.

Πηγή: energia.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Μήπως η επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα εντάσσεται στο πλαίσιο μια ευρύτερης συνεννόησης; (ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ!)

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

Μετά τη δικαιολογημένη ικανοποίηση της ελληνικής κοινής γνώμης από την αντίδραση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών στην πρόκληση Τσαβούσογλου, θα πρέπει να αρχίσουμε να «διαβάζουμε» το τοπίο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Υπάρχουν νέα δεδομένα και τι μπορεί να εξαχθεί από την επίσκεψη;

1. Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει επίσημη ελληνική αντίδραση –και μάλιστα έντονη– στη φωλιά του κούκου. Έφθασε στο αμήν το υπουργείο Εξωτερικών; Αποτελεί τομή στην μέχρι τώρα πορεία των ελληνοτουρκικών; Θα διαμορφωθεί μια νέα πολιτική; Υποστηρίχθηκε από τον διεθνή παράγοντα; Υπάρχει εσωτερικό ακροατήριο;

2. Οι πληροφορίες που διαρρέουν υποστηρίζουν πως ο κ. Δένδιας κατά την συνάντησή του με τον κ. Μητσοτάκη πριν την πραγματοποίηση της επίσκεψης πήρε εντολή να διατυπώσει, εν συντομία, τις ελληνικές θέσεις και αν προκληθεί να απαντήσει. Έτσι και έγινε. Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν τη διαρροή αυτή ως προσπάθεια του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος να αποδοθούν στον πρωθυπουργό τα οφέλη από την θετική αντίδραση της κοινής γνώμης. Το ζήτημα για τους περισσότερους Έλληνες δεν είναι ποιος θα εισπράξει τα κέρδη, αλλά αν η αντίδραση Δένδια ήταν προγραμματισμένη, υπολογισμένη και συντονισμένη. Φαίνεται πως ήταν. Διαφορετικά, η εν θερμώ αντίδραση σε τέτοιες περιπτώσεις ενέχει κινδύνους.

3. Για την κλασική προσέγγιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η αντίδραση της Τουρκίας την επόμενη ημέρα ήταν ήπια. Βεβαίως, θα πρέπει να περιμένουμε και το επόμενο διάστημα αλλά δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις η Τουρκία να σκληρύνει τη στάση της. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν; Είναι διαχειρίσιμη η επόμενη ημέρα; Η απάντηση είναι «ναι». Και να γιατί:
-Ο ίδιος ο Ερντογάν βρίσκεται σε μια πτώση της δημοφιλίας του, κάτι που τον ανησυχεί ιδιαιτέρως. Και δεν φαίνεται να ανακάμπτει ούτε με προκλήσεις προς την Ελλάδα. Αυτό το κεφάλαιο αναλώθηκε. Ο Ερντογάν πρέπει να κερδίσει πάση θυσία τις επερχόμενες εκλογές για να σώσει την ίδια τη ζωή του όχι την παραμονή του στο πολιτικό προσκήνιο. Κάτι τέτοιο δεν θεωρείται, πλέον, βέβαιο. Αυτή η αβεβαιότητα τον κάνει να αναζητά εναλλακτικές λύσεις καθώς, ούτε την οικονομία του ελέγχει, ούτε τις εξελίξεις στον διεθνή περίγυρό του.
-Η νέα αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει επικοινωνήσει, ακόμη, με τον Τούρκο πρόεδρο και αυτό επιτείνει την αγωνία του. Ιστορικά η Τουρκία και τελευταία ο Ερντογάν, δεν έκαναν κινήσεις χωρίς την έγκριση των Δυνάμεων. Ο Ερντογάν μπορεί να δείχνει πως κινήθηκε αυτόνομα στη Συρία, τη Λιβύη ή το Καραμπάχ αλλά πάντοτε έπαιρνε έγκριση. Η έλλειψη επικοινωνίας του Ερντογάν με τις ΗΠΑ καθιστά προβληματική οποιαδήποτε βίαιη αντίδραση κατά της Ελλάδας. Αυτό δεν σημαίνει πως οι τουρκικές προκλήσεις θα σταματήσουν. Αλλά αυτές που έχουν γίνει business as usual.
-Το Ουκρανικό ενώ κινδυνεύει να φέρει σε ρήξη τη σχέση Πούτιν-Ερντογάν, δεν φαίνεται να προσφέρει στην Τουρκία τα ανταλλάγματα που θα ζητούσε για να ικανοποιήσει τη Δύση. Και τα ανταλλάγματα αυτά μπορεί να ήταν αρνητικά και για την Ελλάδα. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ουκρανία πιστεύουν πως πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα γίνει. Και πως εν τέλει, η αμερικανική επιθυμία να ενταχθεί η Ουκρανία στο NATO θα ικανοποιηθεί. Ο τουρκικός παράγων δεν διαδραματίζει κανέναν ρόλο στην εξίσωση. Αντιθέτως, οι θέσεις της Άγκυρας στο Ουκρανικό θα δυσχεράνουν τις σχέσεις της με την Μόσχα.
-Η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας προς όλους τους γείτονές της την έχει απομονώσει από τον περίγυρό της. Η Άγκυρα κάνει προσπάθειες να αποκαταστήσει σχέσεις στην περιοχή που, προς το παρόν, δεν φαίνεται να αποδίδουν. Εφηύρε την ιδέα της Διάσκεψης Ανατολικής Μεσογείου στην οποία θέλει να εντάξει και τα κατεχόμενα αλλά δεν φαίνεται να προχωρά. Προφανώς και δεν συμφέρει στην Ελλάδα μια τέτοια εξέλιξη. Αλλά δεν φαίνεται να έχει και προοπτική.
-Οποιαδήποτε κλιμάκωση της έντασης σε στρατιωτικό επίπεδο θα την φέρει αντιμέτωπη, ακόμη, και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την φιλικά διακείμενη προς την Άγκυρα Άνγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος όσο και να θέλει να κάνει τα στραβά μάτια απέναντι στην Τουρκία, δεν θα μπορέσει να λειάνει όλες τις γωνίες. Τόσο, μάλλον, όσο η δημοφιλία της ίδιας και του κόμματός της πέφτει στη Γερμανία και αναδεικνύονται ως σημαντική πολιτική παρουσία οι «Πράσινοι» οι οποίοι έχουν κριτική στάση απέναντι στον Ερντογάν και την πολιτική του.

4. Το επόμενο ερώτημα που θα ήθελα να θέσω είναι γιατί ο Ερντογάν ζήτησε να δει τον Δένδια. Η εκτίμηση για προετοιμασία μιας συνάντησής του με τον Μητσοτάκη είναι αδύναμη. Αλλού διεκπεραιώνονται τέτοιες διαδικασίες. Περισσότερο πειστική είναι η εξήγηση ότι θα ήθελε να δείξει, σε συμβολικό επίπεδο, ότι δέχεται όλους τους πολιτικούς και ηγέτες της περιοχής εν είδει κυρίαρχου. Δεν αποκλείεται, όμως, ο κ. Δένδιας να του μετέφερε και κάτι από τις ΗΠΑ. Υπενθυμίζω πως πριν την πραγματοποίηση της επίσκεψής του στην Άγκυρα ο Έλληνας ΥΠΕΞ είδε και τον Αμερικανό πρέσβη. Εντάξει, πήρε έγκριση για τα δικά του αλλά κανείς δεν αποκλείει να μετέφερε και κάτι στον Ερντογάν.

5. Από εμπειρίες μου σε συναντήσεις σαν και αυτές του κ. Δένδια στην Άγκυρα, εφαρμοζόταν η τακτική της προσεκτικής προετοιμασίας τους. Οι δύο υπουργοί –και οι αντιπροσωπείες τους– γνώριζαν εκ των προτέρων τι θα πει ο καθένας. Όλο το τελετουργικό της κοινής συνέντευξης Τύπου ήταν προκαθορισμένο. Μου προκαλεί εντύπωση πως σε μια τόσο κρίσιμη συνάντηση αυτό αφέθηκε στην τύχη. Εκτός και αν…

6. Εκτός και αν υπάρχει μια ευρύτερη συνεννόηση.

7. Το κρισιμότερο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής που αντιμετωπίζει η Ελλάδα (και η Κύπρος) αυτό το διάστημα είναι η Πενταμερής που θα συγκληθεί στη Γενεύη στις 27 και 28 Απριλίου. Αναφερόμενος στο θέμα, στην Άγκυρα, ο κ. Δένδιας μίλησε για Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία. Αλλά η Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία όπως έχει εξελιχθεί η ιδέα ως σήμερα μπορεί να είναι χειρότερη και από διχοτόμηση. Ας περιμένουμε να δούμε μήπως όσα συνέβησαν στην Άγκυρα είναι μέρος μιας καλοστημένης διαδικασίας. Εκείνο που καθησυχάζει στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι λόγω στο Κυπριακό έχει και ο κυπριακός λαός. Του οποίου η εμπιστοσύνη στην Αθήνα βρίσκεται στο ναδίρ.

Το Καστελλόριζο και η τύχη του ως προς τα δικαιώματά του σε ΑΟΖ είναι ένα άλλο ζητούμενο. Η Τουρκία επιχειρεί την απομόνωσή του από το ευρύτερο σύμπλεγμα στο οποίο ανήκει. Δυστυχώς, υπάρχουν φωνές στην Αθήνα που υποστηρίζουν τα ίδια.

8. Και κάτι προσωπικό. Σε σχόλιά μου στο διαδίκτυο είχα επισημάνει πως δεν ήταν ο υπουργός Εξωτερικών το κατάλληλο θεσμικό πρόσωπο να αντιπαρατεθεί τόσο έντονα με την Τουρκία και πως έπρεπε να διαφυλαχθεί ως προσωπικότητα για άλλους ρόλους που αρμόζουν περισσότερο στο ΥΠΕΞ. Δέχθηκα έντονη κριτική. Δεν αναιρώ τη θέση μου. Αλλά υπάρχει ένα δόγμα που λέει: αλήθεια είναι ό,τι πιστεύουν οι πολλοί. Εντάξει, αυτό μπορεί να είναι η αλήθεια. Αλλά υπάρχει και η προσωπική αλήθεια. Εύχομαι να δικαιωθούν οι πολλοί.

[iEpikaira: Περάστε και από ΕΔΩ!]

Πηγή: anixneuseis.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ι. Μάζης: Δηλητηριώδης η γεωπολιτική - Ζούμε σε απόλυτο σκοτάδι αν δεν αντιδράσουμε στα μελλούμενα

Ο Δρ Ιωάννης Μάζης Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών στο δελτίο Kontra News 10 με τον Κωνσταντίνο Μαραβελίδη. 

► Το αντικείμενο της γεωπολιτικής είναι δηλητηριώδες. Για να αποτοξινωθώ γράφω μυθιστόρημα 
► Έχουμε φτάσει σε τέτοιου είδους παρακμή στην εξωτερική μας πολιτική που χειροκροτούμε το αυτονόητο. Πάντως ο κ.Δένδιας έπραξε πολύ σωστά και μπράβο του που υπεράσπισε την προσωπική του αξιοπρέπεια και ταυτόχρονα την Εθνική αξιοπρέπεια. Δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα στην απέναντι πλευρά ότι η Ελλάς έχει μια πολιτική ότι δεν απεμπολεί ούτε σπιθαμή κυριαρχικού δικαιώματος, κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας 
► Διαφωνίες Ιωάννη Μάζη για Κυπριακό 1ος: Δεν πας στην 5μερή χωρίς να δείχνεις τις προθέσεις σου αφήνοντας να ανέβει ο πήχης 2ος: Δικοινοτική Διζωνική σημαίνει και πολιτική ισότητα, δηλαδή Απαρτχάιντ; Δηλαδή το 15% θα είναι ίσο με το 75% 3ος: Οδηγούν σε πλήρη Τουρκοποίηση την Κύπρο 4ος: Δεν είναι πολιτική νίκη η χαλαρή συνομοσπονδία να ενταχθεί το έκτρωμα αποτέλεσμα εισβολής στην Ευρωπαϊκή Ένωση 
►Η Γερμανία έχει οικονομικά συμφέροντα και τραπεζικές επισφάλειες με την Τουρκία
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ναύαρχος Χρηστίδης: “Εγκατέλειψαν τις ΕΔ κι ακόμη δεν έχουν καταλάβει τις συνέπειες”

Ο χρόνος δεν μπορεί να περιμένει

Γράφει ο Ναύαρχος (εα) Κοσμάς Χρηστίδης*

«Ο λαός ο μελετών και γνωρίμων την ιστορίαν του κρίνει σχεδόν πάντοτε ασφαλέστερον και ορθότερον περί τε των παρόντων αυτού πραγμάτων και περί των ορών της προόδου και της μελλούσης τύχης του» Ιστορικός, Στοχαστής François Guizot

Είναι πλέον ολοφάνερο, γιατί η πολιτεία είχε παραμελήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις την τελευταία 20ετία και τώρα πρέπει να καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για να αναπληρώσει την αδράνεια του παρελθόντος. Η απάντηση κρύβεται στη επιστολή (17-7-1997) του αείμνηστου κ. Αρσένη προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Σημίτη που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Το χειρότερο όλων είναι ότι ακόμη και σήμερα, δεν είναι σαφές στον λαό μας αν, ακόμα και την ύστατη αυτή στιγμή, οι ηγεσίες αυτού του τόπου έχουν πλήρως αντιληφθεί τις συνέπειες αυτής της αδράνειας.

Τελευταίους μήνες γίνεται μεγάλη συζήτηση του πλαστού και παραπλανητικού διλήμματος «εξομάλυνση ή αντιπαράθεση» με την Τουρκία, πολύ δε περισσότερο το δίλημμα «πόλεμος ή ειρήνη»; Η απάντηση είναι σαφής στην επιστολή στον τότε Πρωθυπουργό. Όμως, εξίσου, τεράστια συζήτηση γίνεται και για το ποια φρεγάτα πρέπει να αγοράσει η χώρα μας, ενώ γίνεται ολοένα και πιο αισθητό η ανάγκη αναγέννησης της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας.

Εντός της τρεχούσης δεκαετίας το Πολεμικό Ναυτικό, θέλει δεν θέλει, θα παροπλίσει το 70% των Πλοίων αιχμής του Στόλου (9 Φρεγάτες τύπου «S», 5 Υποβρύχια τ. 209 και 12 Πυραυλακάτους που -μαζικά- συμπληρώνουν πλέον των πενήντα ετών επιχειρησιακού βίου, 4 Κανονιοφόροι σαράντα ετών, ΠΠ άνω των εξήντα ετών κ.λ.π.), μένοντας με το ανέκδοτο των τεσσάρων «εκσυγχρονισμένων» και ταλαιπωρημένων ΜΕΚΟ.

Ο εκπεφρασμένος προβληματισμός πολλών, ειδικών ή μη, είναι τί συνδυασμό πακέτου δυνατοτήτων αποτροπής θέλουμε; Το κρίσιμο ερώτημα για πολλούς, όμως, δεν είναι αν η φρεγάτα θα είναι «πολλαπλού ρόλου» ή «αεράμυνας περιοχής», που απαιτεί επιπλέον σύγχρονο και μεγάλου (δυστυχώς) βάρους MFR ραντάρ, καθώς και μεγάλο αριθμό φόρτου βλημάτων αέρος (άρα πλοίο μεγάλου εκτοπίσματος), αλλά η απαίτηση ναυτικού προγράμματος που, επιτακτικά, συνδέεται και με την ανάπτυξη της οικονομίας μας.

Σήμερα, όπως καθ’ έξιν, τα ξανα-καταφέραμε, ο τρόπος, ο χρόνος υλοποίησης και κόστος είναι καθοριστικής σημασίας. Με βάση τα διεθνή δεδομένα, ως προς τα προτερήματα και τη διαύγεια, η βέλτιστη λύση είναι η «κοινοπραξία (consortium)», ακολουθεί η «διακρατική συμφωνία (G2G)» και τέλος η «απευθείας εμπορική συμφωνία» (διεθνής διαγωνισμός θα καταλήξει σε χρονική αποτυχία). Επιλογή νέων φρεγατών πρέπει να γίνει με βάση τα επιχειρησιακά κριτήρια του Πολεμικού Ναυτικού. Οι Αξιωματικοί διαθέτουν και την ικανότητα αντίληψης των αγαθών προθέσεων της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Η επιτροπή αξιολόγησης πρέπει να απαρτίζεται από εμπειρογνώμονες τεχνοκράτες και άριστους αξιωματικούς (τεχνοκράτες τεχνολογίας, που γνωρίζουν τις τάσεις και περιορισμούς της), με βαθύτατη διεθνή επιχειρησιακή εμπειρία (υπηρεσία σε διάφορους τύπους πλοίων, κυρίως φρεγατών, μεγάλη πλεύσιμη συμμετοχή διεθνών επιχειρήσεων για εξαγωγή πραγματικών τακτικο-επιχειρησιακών δυνατοτήτων). Η εν λόγω επιτροπή να μην αλλάζει ή καθυστερεί κατά το δοκούν (αποφυγή εφιαλτικών λαθών παρελθόντος).

Τα πλοία αυτά, εφόσον επιλεγούν σήμερα (χθες), θα είναι επιχειρησιακά μετά το 2027. Με αυτά τα δεδομένα απαιτείται ενδιάμεση λύση ή και ενδιάμεσο πλοίο, που να διασφαλίζει τις άμεσες επιχειρησιακές ανάγκες, καθώς και υπογραφή Συμφώνου με ρήτρα αμυντικής-στρατιωτικής συνδρομής.

Εν κατακλείδι, η Ελλάδα χρειάζεται «πακέτο δυνατοτήτων αερο-ναυτικό», το θέλει χθες και πρέπει να μπορεί να το πληρώσει από τη φθαρμένη τσέπη της. Όμως, ο καθένας που γνωρίζει την ιστορία του Έθνους του συνειδητοποιεί ό,τι οι νίκες της αποτροπής ή της δόξας σε ναυμαχίες επετεύχθησαν, πλέον της εκπαίδευσης και της ηγεσίας, με την ποιοτική επένδυση στην καινοτομία και την ναυτική τεχνολογία (Καρτερία-Καμπέρος-Αβέρωφ) και ο διαχρονικός θαλάσσιος έλεγχος στο Αρχιπέλαγος διατηρήθηκε από την επιλογή ποιότητας χαρακτηριστικών, όπως υπήρξε η αγορά Φ/Γ ΕΛΛΗ-ΛΗΜΝΟΣ στις αρχές της δεκαετίας 1980.

*Επίτιμος Α/ΓΕΝ militaire.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Συστημικά ΜΜΕ στο πλευρό των Τούρκων! Πήραν το μέρος του Τσαβούσογλου...

Ραγιάδες σε καιρούς ανεξαρτησίας

Ενώ σύσσωμος ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε ικανοποίηση από την στάση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Άγκυρα, κάποιοι στην Αθήνα είναι ενοχλημένοι και το δείχνουν.

Ενώ η Ελλάδα προσβλέπει σε μια νέα στρατηγική, βασισμένη στην ειλικρίνεια και την εθνική αξιοπρέπεια, κάποιοι στην Αθήνα (συστημικά ΜΜΕ) επικρίνουν ήδη το πρώτο της βήμα. Κάποιοι άλλοι σύμφωνα με την «Εστία», θέλησαν να σπείρουν ζιζάνια, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτοβούλως ενήργησε ο υπουργός των Εξωτερικών. Υποχρέωσαν έτσι την Κυβέρνηση να προβεί σε ανακοινώσεις για το αυτονόητο. Ότι δηλαδή η αξιοπρεπής στάση του ΥΠΕΞ συνιστά ενιαία πολιτική της Ελλάδας και τελεί βεβαίως υπό την έγκριση του Πρωθυπουργού.

«Δεν πάμε να νικήσουμε στο διάλογο» λέει ο ένας. Τηλεοπτικός σταθμός εξ άλλου, διαπιστώνει ότι δεν πήγε καλά η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών διότι δημιουργήθηκε «ένταση». Αλλά αν δεν πάμε να νικήσουμε, τότε για ποιον λόγο επιδιώκουμε τον διάλογο; Για να χάσουμε; Και αν οι «εντάσεις» είναι το αποφευκταίον, τότε τι πράγματι επιθυμούμε; Να υποχωρήσουμε προκειμένου να μην υπάρξουν οξύτητες;

Διαβάζουμε σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα ότι «ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έδειξε να προσέρχεται στη σκηνή χωρίς το αυτολογοκριτικό φρένο, που χρησιμοποιείται συνήθως για να σωθούν τα διπλωματικά προσχήματα». Λες και οι επίσημες συναντήσεις μεταξύ Κρατών γίνονται μόνο και μόνο χάριν «προσχημάτων»! Και σε άλλο σημείο: «Το γεγονός ότι ο Ερντογάν τον είχε δεχθεί εκτός πρωτοκόλλου δεν μετρίασε την κατηγορηματικότητα με την οποία ο Δένδιας προέτεινε λίγο μετά, τις αιχμές των ελληνικών θέσεων». Δηλαδή έπρεπε για χάρη μιας κίνησης αβρότητας του Τούρκου Προέδρου, ο Έλληνας υπουργός να μην προβάλει τις ελληνικές θέσεις; Τότε για ποιον λόγο πήγε στην Άγκυρα; Για να είναι παθητικός ακροατής των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρος της χώρας μας;

Από την πλευρά μας, το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι, για ποιον λόγο θέλησε ο Ταγίπ Ερντογάν να έχει αυτήν την εκτός πρωτοκόλλου συνάντηση; Για να παραπλανήσει τον Έλληνα υπουργό; Για να κάνει τον «καλό», αφήνοντας τα «δύσκολα» στον υπουργό του; Αυτά τα ερωτήματα ουδόλως απασχόλησαν τους διαφόρους επικριτές της στάσης του Νίκου Δένδια. Όπως δεν φαίνεται να τους απασχόλησε το γεγονός ότι ο Τσαβούσογλου ήταν που «έκαψε» το αφήγημα της Χάγης. Ο Τούρκος υπουργός έδειξε, με την στάση και τις δηλώσεις του, ότι τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να επιλυθούν στα διεθνή δικαστήρια. Άλλωστε η Τουρκία έχει υπαναχωρήσει ήδη μία φορά (κατά την δεκαετία του ’70) από αυτήν την διαδικασία.

Φαίνεται όμως, ότι κάποιοι στην Αθήνα, είχαν «επενδύσει» στην διαδικασία της Χάγης την οποία έχουν αναγάγει σε πανάκεια. Μήπως η εμμονή αυτή υποστηρίζεται από το τον ισχυρισμό άλλης εφημερίδας ότι «παρά τις δημόσιες δηλώσεις σημασία έχουν οι συζητήσεις που έγιναν κεκλεισμένων των θυρών»; Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι άλλα συμφωνήθηκαν κεκλεισμένων των θυρών και άλλα ακούσαμε κατά τον δημόσιο διάλογο;

Διαβάζουμε δε παρακάτω ότι «κύκλοι στην Αθήνα» τονίζουν ότι «στις επαφές Δένδια στην Άγκυρα κατέστη σαφής η βούληση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την προώθηση μιας θετικής ατζέντας στις σχέσεις των δύο χωρών». Δεν αμφιβάλλουμε καθόλου. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις άλλωστε προσέβλεπαν σε μια τέτοια «θετική ατζέντα». Το θέμα είναι ότι ουδέποτε η Τουρκία έδειξε να την ασπάζεται. Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει «θετική» την στάση του Τσαβούσογλου απέναντι στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών;

Κάποιοι άλλοι θέλοντας να υποβαθμίσουν την στάση του Νίκου Δένδια, υποστηρίζουν ότι επίκειται συνάντηση κορυφής, του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς να μεσολαβήσει άλλη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών. Λες και ο Πρωθυπουργός θέλει να «υπερφαλαγγίσει» την εικόνα που δημιουργήθηκε κατά την δημοσία υπουργική αντιπαράθεση.

Ποιοι και γιατί προωθούν αυτές τις αιτιάσεις; Είναι αυτοί που ασπάζονται την λογική Σημίτη, η οποία οδήγησε σε ατελέσφορες συνεννοήσεις, όπως αυτές στην Μαδρίτη και στο Ελσίνκι; Τι καλό μπορεί να βλέπουν σε αυτές; Και τέλος, δεν έχουν αντιληφθεί το αίσθημα εθνικής ανάτασης που διαπέρασε όλη την Ελλάδα, όταν ο Νίκος Δένδιας διετύπωνε με σαφήνεια και καθαρότητα τις θέσεις της Ελλάδος;

Πηγή: newsbreak.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Οι ΗΠΑ καταγγέλλουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Κριμαίας από τη Ρωσία: «Αποσύρετε τα στρατεύματα σας»

Αντέδρασαν οι ΗΠΑ στον ναυτικό αποκλεισμό της Κριμαίας από τη Ρωσία, με την διπλωματία τους να καταγγέλλει χθες Δευτέρα την «απρόκλητη κλιμάκωση» που αντιπροσωπεύει κατ’ αυτή η απόφαση της Ρωσίας.

Συγκεκριμένα σε ανακοίνωση του ο Νεντ Πράις, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καλεί τη Ρωσία να σταματήσει να παρενοχλεί πλοία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και να μειώσει τον αριθμό των στρατευμάτων της κατά μήκος των συνόρων με την Ουκρανία.

Πρόκειται για «νέα απρόκλητη κλιμάκωση στην εκστρατεία που διεξάγει το τρέχον διάστημα η Μόσχα με σκοπό να εξασθενίσει και να αποσταθεροποιήσει την Ουκρανία», ανέφερε ο Νεντ Πράις, υπογραμμίζοντας τη «βαθιά ανησυχία» της Ουάσινγκτον και καλώντας εκ νέου τη Μόσχα να αποσύρει τα επιπλέον στρατεύματα από τα ρωσοουκρανικά σύνορα.

Την Παρασκευή, η Ρωσία ανακοίνωσε πως «αναστέλλει» για έξι μήνες, από την 24η Απριλίου ως την 31η Οκτωβρίου, «τη διέλευση από τα χωρικά ύδατα της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τα πολεμικά πλοία και άλλα κρατικά σκάφη».

Η απαγόρευση αφορά τρεις θαλάσσιες ζώνες, συμπεριλαμβανομένου του «τριγώνου» ανοικτά της χερσονήσου Κερτς, κοντά στο ομώνυμο στενό, που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με την Αζοφική Θάλασσα και θεωρείται κρίσιμης σημασίας για τις ουκρανικές εξαγωγές σιτηρών και χάλυβα.

Η ένταση ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία έχει φθάσει σε κρεσέντο εδώ και εβδομάδες, με το Κίεβο να κατηγορεί τη Μόσχα πως αναζητεί casus belli για να προχωρήσει σε εισβολή το Κρεμλίνο να κατηγορεί το Κίεβο πως ετοιμάζεται να εξαπολύσει επίθεση εναντίον των φιλορώσων αυτονομιστών στην ανατολική Ουκρανία.

Οι χώρες-μέλη του NATO εξέφρασαν την Παρασκευή την «ανησυχία» τους για τα ναυτικά γυμνάσια της Ρωσίας και αξίωσαν η Μόσχα να εγγυηθεί «ελεύθερη πρόσβαση» στα Ουκρανία λιμάνια της Αζοφικής Θάλασσας.

Οι ρωσικές δυνάμεις στα ουκρανικά σύνορα – πάνω από 100.000 στρατιώτες, κατά εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης – είναι μεγαλύτερες από αυτές που είχαν συγκεντρωθεί στη διάρκεια της εισβολής στην Κριμαία το 2014, εκτίμησε το αμερικανικό Πεντάγωνο χθες Δευτέρα.

Πηγή: defencenet.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το να αγοράσεις ένα πλοίο που δεν είναι η βέλτιστη επιλογή και να το ακριβοπληρώσεις, ισοδυναμεί με ένα από τα κορυφαία σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης!

Η Lockheed Martin λανσάρει τις "ελληνικές" MMSC... με άλλο όνομα! Άλλαξε ο Μανωλιός...

Λύθηκε εν μέρει το “μυστήριο” της δημοσίευσης σε ισραηλινό ιστοχώρο θέματος για τις MMSC (Multi-Mission Surface Combatants) της αμερικανικής Lockheed Martin για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Τα στοιχεία προέρχονται από τον διαδικτυακό κόμβο της ίδιας της εταιρίας όπου περιέχεται παρουσίαση οκτώ σημείων, με κεντρικό στοιχείο το… “rebranding”! Δηλαδή, την απόπειρα να παρουσιαστεί ως κάτι καινούργιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού. Επίκεντρο της προσπάθεια η απόπειρα να ξεχαστεί η “αρνητικά φορτισμένη” ονομασία “MMSC”, αφού στη θέση της πλέον φιγουράρει το “HF2” που αντιστοιχεί στο “Hellenic Future Frigate”, ήτοι Ελληνική Μελλοντική Φρεγάτα! Η απορία βέβαια πόθεν προέκυψε η “είδηση” για την πρόθεση προμήθειας οχτώ HF2, όσα και τα σημεία της παρουσίασης, παραμένει μυστήριο…

Η παρουσίαση συνοδεύεται και από φωτογραφίες – καλλιτεχνικές απεικονίσεις για την ακρίβεια, ώστε το ελληνικό κοινό, αλλά και άλλοι -δυνητικοί- μελλοντικοί πελάτες, να εξοικειωθούν με το πλοίο. Η επικοινωνιακή “αντεπίθεση” είναι απολύτως στοχευμένη και έξυπνη…

Πιστέψτε μας, εάν για οποιονδήποτε υποψήφιο προμηθευτή η επιλογή του από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό θα είχε μεγάλη σημασία και θα αποτελούσε “όπλο” προώθησης στη διεθνή αγορά, στην περίπτωση της LM αυτό ισχύει πολλαπλάσια. Διότι οι διεθνείς κριτικές ουδέποτε το κατέταξαν ανάμεσα στα κορυφαία πολεμικά πλοία επιφανείας.

Αντιθέτως… Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ενδεχόμενη απόφαση της Ελλάδας για οποιουσδήποτε λόγους να το επιλέξει, αυτομάτως θα μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επιβίωσης του πλοίου στη διεθνή αγορά. Κι αυτό έχει δυσανάλογα μεγάλη σημασία για την LM.

Βασικότερος λόγος είναι, ότι το Πολεμικό Ναυτικό στην κυριολεξία θα βγάλει από το σκαρί της καλύτερη δυνατή σε επιχειρησιακό επίπεδο διαμόρφωση και συνδυάζοντας εφευρετικότητα συν την αντισυμβατική σκέψη και προσέγγιση, οπότε ενταγμένο στον ελληνικό στόλο θα λειτουργήσει ως μια… ναυτική εκδοχή της “κολυμβήθρας του Σιλωάμ”. Άρα, διακυβεύονται πολλά για την προμηθεύτρια εταιρία.

Κατά συνέπεια, εάν ως υπόθεση εργασίας θεωρηθεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει (…) να πορευθεί με το συγκεκριμένο πλοίο για τις τρεις-τέσσερις επόμενες δεκαετίες, το ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί στα ανταλλάγματα που εξασφαλίσει. Οι διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο της διμερούς ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας είναι κρίσιμες.

Η κριτική που θα ασκηθεί στην επιλογή αυτή θα είναι πολύ σκληρή, αλλά και με βάσιμα στοιχεία. Όλοι το γνωρίζουν. Ας μην μπούμε στη διαδικασία αυτή, στην παρούσα τουλάχιστον συγκυρία. Είχαμε τονίσει στο DP ότι ενδεχόμενη αποδέσμευση για την Ελλάδα δύο αντιτορπιλικών κατευθυνομένων βλημάτων Arleigh Burke, θα δημιουργούσε νέα δεδομένα.

Ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτό μοιάζει ολοένα και πιο απομακρυσμένο. Μακάρι να διαψευσθούμε. Όμως, εάν οι ενδείξεις επιβεβαιωθούν, τότε μια σειρά από άλλες παραμέτρους θα παίξουν τον δικό τους ρόλο. Όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν στο DP, ας μη διανοηθούν καν το κόστος της σχεδίασης που θα ευθυγραμμίζεται με τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού να το επωμιστεί ο Έλληνας φορολογούμενος.

Πληρώνοντας δυσθεώρητο κόστος και μάλιστα για κάτι που δεν θα ήταν με αμιγώς επιχειρησιακούς όρους βασική του επιλογή. Διότι κάποιες προσπάθειες αιτιολόγησης των… αναιτιολόγητων, ξεπερνούν και το όριο της γραφικότητας. Προφανώς δεν ισχυριζόμαστε ότι γνωρίζουμε την απόλυτη αλήθεια. Με βάση τη δική μας λογική, προσπαθούμε να αποφύγουμε -χρειάζεται προσπάθεια- απαξιωτικές προσεγγίσεις, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο.

Όπως και αν το εξετάσεις, το να πάρεις το καράβι χωρίς να είναι η βέλτιστη επιχειρησιακά επιλογή, αλλά και να πληρώσεις “τον κούκο αηδόνι” θα ισοδυναμούσε με ένα από τα κορυφαία σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης. Έχουν υπάρξει πολλά και εξόχως… κραυγαλέα. Αν και η διακομματική ευαισθησία των τελευταίων ετών σε ζητήματα ορθολογικής αντιμετώπισης του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων δεν δείχνει να είναι ιδιαιτέρως οξυμένη.

Έχουμε ξαναγράψει και τονίσει με κάθε έμφαση, ότι η Ελλάδα ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να αντιμετωπιστεί με την ίδια οπτική που οι ΗΠΑ επιφυλάσσουν για το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Υπάρχουν βέβαια πληροφορίες ότι η στρατιωτική ηγεσία ενστερνίζεται αυτή την άποψη και κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, με τον πρέποντα δυναμισμό. Αυτό δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί πολύ θετικά. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε.

Θα μπορούσε π.χ. σε περίπτωση μη αποδέσμευσης, τα Arleigh Burke να… υποκατασταθούν στον ρόλο που θα κάλυπτε η Ελλάδα με κάτι άλλο; Μια εξόχως “παρανοϊκή” αλλά συμβατή με τη γεωστρατηγική της περιοχής σκέψη, θα ήταν η εγκατάσταση δυο συστημάτων THAAD, ενός στην Κρήτη και ενός στην Κύπρο. Διασυνδεδεμένα ενδεχομένως με την αεροπορική εικόνα που διαθέτουν και με δορυφορικά στοιχεία οι Ισραηλινοί; [iEpikaira: Δηλαδή να αγοράσουμε επιπλέον όπλα για αεράμυνα περιοχής επειδή ακριβώς οι MMSC δεν επαρκούν; Μόνο η περιοχή μεταξύ Κρήτης-Κύπρου είναι που χρειάζεται σοβαρή αεράμυνα; Σαν να λέμε θέλω να αγοράσω πίτσα και επειδή ο πιτσαδόρος μου δεν παρέχει το τυρί, θα το αγοράσω από αλλού και θα το φάω σε χώρια πιάτο... Με τις υγείες μας!]


Δεν έχει νόημα να καταπιαστούμε σε αυτό το σημείωμα να αναλύσουμε πόσους στόχους συμβατούς με τον γεωστρατηγικό σχεδιασμό των Αμερικανών θα μπορούσε τέτοια απόφαση να εξυπηρετήσει. Στον οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί και η συνολικότερη αναβάθμιση του δικτύου αεράμυνας και έγκαιρης προειδοποίησης της χώρας. Στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου και όχι με αποσπασματικές προμήθειες.

Το “κλειδί”, όπως το έχουμε ξαναγράψει, βρίσκεται στο αμερικανικό Κογκρέσο, όπου οι συνθήκες είναι καλύτερες από ποτέ. Το ζητούμενο είναι οργανωμένη ελληνική προσπάθεια με την οποία θα διεκδικήσει όσα δικαιούται, με βάση την πολιτική της σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή, την ευθυγράμμιση σε πολλαπλά επίπεδα των συμφερόντων των δυο χωρών, αλλά και την χωρίς εκβιασμούς και παράλογα αιτήματα -πολλώ δε μάλλον σε βάρος τρίτων- εξυπηρέτηση των Συμμάχων της Ελλάδας.

Ας περάσουμε στις φωτογραφίες των ελληνικών MMSC… συγγνώμη, ξεχαστήκαμε, των HF2. Υιοθετώντας θετική προσέγγιση απέναντι στο πλοίο, επικεντρώνοντας δηλαδή και στα δυνατά του σημεία αντί να ασχοληθούμε επισταμένως με τις πολλαπλές “εστίες κριτικής”. Παρατηρούμε λοιπόν τα ακόλουθα σε σχέση με όσα αναφέρονται στο κείμενο.

Το σύστημα διαχείρισης μάχης (combat management system) COMBATSS-21 το οποίο στηρίζεται στο κορυφαίο Aegis και αξιοποιεί την ψηφιακή βιβλιοθήκη απειλών του. Εάν συνδυαστεί με τα κατάλληλα σε αποτελεσματικότητα και βεληνεκές βλήματα αναχαίτισης, μπορεί να αποτελέσει σημαντική αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού.

Η δε συμπερίληψη του συστήματος στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των MEKO 200HN θα μπορούσε μέσω ομοιοτυπίας και συμβατότητας να προσδώσει σημαντικά πλεονεκτήματα. Το ζητούμενο είναι όμως σε πόσο χρόνο και πως θα καλυφθεί το έλλειμμα στα σκάφη επιφανείας στο διάστημα αυτό. Αναμένεται πειστική τοποθέτηση της αμερικανικής πλευράς…

Θετική αξιολόγηση, όπως και στην περίπτωση των γαλλικών Belh@rra, λαμβάνει η ενισχυμένη διάσταση του εξοπλισμού του πλοίου στον τομέα της κυβερνοάμυνας. Η αντιμετώπιση της απειλής σε όλο τον κόσμο, σε γενικές γραμμές, μέχρι σήμερα, δεν συμβαδίζει με την βαρύτητα της αξιολόγησής της. Θα το βρούμε μπροστά μας…

Για τις υποσχέσεις περί δυνατότητας ναυπήγησης στη Ελλάδα και μόνο η διατύπωση που επιλέγεται αντανακλά το αδιέξοδο στον ελληνικό ναυπηγικό τομέα, συνεπεία εγχώριων εγκλημάτων δεκαετιών. Η τόσο θετική όμως εμπλοκή του κρατικού επενδυτικού βραχίονα των ΗΠΑ, της DFC, που για “τα μάτια” της χώρας μας πέρασε από το Κογκρέσο την αλλαγή του καταστατικού, δεν θα κάνει εύκολα τη διαφορά.

Διότι η επένδυση χρημάτων σε ευνομούμενα κράτη με αυτόματη και αυταπόδεικτη υποχρέωση λογοδοσίας, θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο στη βάση επιχειρηματικού σχεδίου που “φωνάζει ότι στέκει”. Εάν προϋπόθεση είναι η συνένωση τριών ναυπηγείων υπό αμερικανικό μάνατζμεντ, ίσως μας απασχολήσει και η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία της ΕΕ.

Η νομοθεσία αυτή, πιθανότατα δεν θα κινηθεί από μόνη της. Η παρουσία δυσαρεστημένων ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών – διεκδικητών του προγράμματος φρεγατών, θα μπορούσε να εκθέσει την Ελλάδα σε περιπέτειες. Αυτές θα συνεπάγονται σοβαρές καθυστερήσεις στις παραδόσεις των πλοίων ή/και στις δυνατότητες ανάταξης του ναυπηγικού τομέα της Ελλάδας. Χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

Ο αυτοματισμός του πλοίου όντως εξασφαλίζει μικρότερο πλήρωμα για να μπορεί να επιχειρεί το πλοίο. Υπάρχει όμως ένα σημείο ισορροπίας εάν το ζητούμενο είναι 24ωρη πολεμική επαγρύπνηση. Δεν είναι τόσο απλό. Σε στιγμές μεγάλης έντασης προφανώς όλοι θα είναι ξύπνιοι.

Αλλά σε ένα ελάχιστο αποδεκτό, αν δεν είναι οκτάωρες οι βάρδιες, ας είναι 12ωρες… Περισσότερες ώρες δεν θα έβγαινε επιχειρησιακά για πολύ. Πόσοι χρειάζονται λοιπόν κατ’ ελάχιστο στο καράβι; Να κάνουμε εμείς τον υπολογισμό; Το Πολεμικό Ναυτικό τον έχει κάνει.

Τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα MH-60R είναι όντως στα δυο κορυφαία του κόσμου και απόλυτα ολοκληρωμένο στις αμερικανικές φρεγάτες. Λίγες διευκρινίσεις παραπάνω για το αν οι HF2 θα διαθέτουν “σόναρ γάστρας” ή συνδυασμό συρόμενου με τις δυνατότητες των MH-60R, θα ήταν χρήσιμη. Για να μην ανοίξουμε συζήτηση ότι στη διαμόρφωση των ελικοπτέρων θα ήταν χρήσιμο να υπήρχε Link 16 (θα επανέλθουμε).

Ο δε αυτοματισμός στο σύστημα πρόωσης του πλοίου που είναι καλοδεχούμενος, υπό την προϋπόθεση ενός αξιόπιστου συστήματος πρόωσης που θα εξασφαλίζει ικανοποιητική ταχύτητα 30+ κόμβων ιδανικά και δεν θα πηγαίνει η ψυχή μας “στην Κούλουρη” κάθε τόσο. Και χωρίς να χρειάζονται τα πλοία… ένα πετρελαιοφόρο να τα συνοδεύει.

Άρα, μεγαλύτερη αξία θα είχε να πληροφορηθούμε την επίσπευση της διαδικασίας επίλυσης των γνωστών προβλημάτων. Το “μπαλάκι” είναι στα χέρια του αμερικανικού Ναυτικού πλέον. Θα μπορούσε άραγε να προκαλέσει προβλήματα το ότι η λύση στηρίζεται στην τεχνογνωσία γερμανικής (RENK) εταιρίας;

Εν ολίγοις, αυτές είναι κάποιες από τις θεμελιακές παρατηρήσεις για την προσπάθεια νέου επικοινωνιακού “λανσαρίσματος” των MMSC, ως ελληνικές HF2. Η εμπειρία αν δείχνει κάτι είναι ότι τα πάντα κινούνται σε αποχρώσεις του “γκρίζου” και η ζωή δεν κινείται με βάση το “καλός – κακός” και “μαύρο – άσπρο”.

Ας μεριμνήσουν οι αρμόδιοι από ελληνικής πλευράς και οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, να προσεγγίσουν το όποιο τους πρόβλημα με αντισυμβατικό τρόπο. Οι δεύτεροι, στην περίπτωση των Αμερικανών της LM, θα πρέπει να εστιάσουν στην ικανοποίηση των αναγκών του πελάτη.

Φτάνει πια η υπερπροβολή του “γεωπολιτικού παράγοντα” διότι οτιδήποτε το… ξεχειλώσεις, ενίοτε φέρνει τις εντελώς αντίθετες εξελίξεις από τις επιθυμητές. Διότι όπως συνηθίζει και λέει ο “θυμόσοφος ελληνικός λαός” (σ.σ. ΟΚ, μεγάλο “κλισέ”, αλλά εδώ ταιριάζει) “είπαν στη γριά να”… Δεν απέχουμε πολύ. Το πολύ κανάκεμα, όταν δεν συνοδεύεται από ουσία, θυμίζει “μπανανίες” και “χάντρες για ιθαγενείς”.

Το δε “γεωπολιτικό επιχείρημα” καταστρέφεται εάν επικρατήσει η πεποίθηση ότι πίσω από αυτό υποκρύπτονται σχεδιασμοί ιδιοτελείς, που “καβαλάνε το γεωπολιτικό κύμα”. Στην πλάτη της εθνικής άμυνας ας είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί. Ας τηρούμε τα προσχήματα τουλάχιστον.

Πηγή: defence-point.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ναυμαχία υπερδυνάμεων για τη φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού

Βασίλης Νέδος

Η κυβερνητική απόφαση για την ανανέωση του οπλοστασίου, τον εκσυγχρονισμό υφισταμένων συστημάτων και την απόκτηση νέων προχωρά τις τελευταίες εβδομάδες με ιδιαίτερα ταχείς ρυθμούς. Η προμήθεια της νέας φρεγάτας του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) παραμένει το πλέον περίπλοκο ζήτημα και τις τελευταίες εβδομάδες κυβερνήσεις και εταιρείες που επιθυμούν να επιλεγεί το πλοίο που προτείνουν προχωρούν σε επίσημες παρουσιάσεις, στην προσπάθεια να ανταγωνιστούν αποτελεσματικότερα.

Υψηλόβαθμες πηγές του υπουργείου Εθνικής Αμυνας αναφέρουν ότι το επίπεδο των προτάσεων είναι τις περισσότερες φορές πολύ υψηλό, με αποτέλεσμα η επιλογή φρεγάτας να γίνεται έργο εξαιρετικά δύσκολο. Μόνο μέσα στο προηγούμενο δεκαήμερο, από το γραφείο του υπουργού Νίκου Παναγιωτόπουλου πέρασαν οι πρέσβεις Ολλανδίας, Ισπανίας, Γερμανίας και Βρετανίας. Μάλιστα, μαζί με την πρέσβειρα της Βρετανίας, τον κ. Παναγιωτόπουλο επισκέφθηκε ο υπουργός Αμυντικών Εξοπλισμών του Ηνωμένου Βασιλείου Τζέρεμι Κουίν. Επίσης, η Naval Group παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες στη γαλλική πρεσβεία την πρότασή της για το Π.Ν., ενώ φαίνεται ότι το επόμενο διάστημα ακολουθούν και άλλοι. Ενδεικτικό του ανταγωνισμού που υπάρχει είναι ότι πλέον έχουν μειωθεί δραματικά και οι χρόνοι παράδοσης του πρώτου πλοίου το οποίο κάθε πλευρά προτείνει στο Π.Ν. Οι Γάλλοι υπόσχονται παράδοση σε λιγότερο από 40 μήνες, οι Ισπανοί σε 35 μήνες και οι Ολλανδοί σε μόλις 30.

Από την πλευρά της Ολλανδίας υπάρχει πλέον διαμορφωμένη πρόταση για τη ναυπήγηση τεσσάρων φρεγατών τύπου Sigma 11515 της Damen. Η ενδιάμεση λύση δύναται να επεκταθεί από τις δύο φρεγάτες τύπου «Μ» σε τέσσερις, δηλαδή τις δύο του βασιλικού ολλανδικού ναυτικού και ακόμη δύο του βελγικού. Οι Γάλλοι προωθούν τέσσερις FDI και ως ενδιάμεση λύση το αντιτορπιλικό Latouche-Treville και τη φρεγάτα Jean Bart. Οι Βρετανοί της Babcock προτείνουν την Arrowhead 140 με ενδιάμεση λύση Type 23, ενώ οι Ισπανοί προωθούν ένα πλοίο 6.000 τόνων την F-110 και ως ενδιάμεση λύση δύο νέες Α-3000.

Δεν περνάει αδιάφορη η ιδιαίτερης δυναμικότητας ιταλική πρόταση για FREMM, η οποία περιλαμβάνει τις Maestrale ως ενδιάμεση λύση. Πριν από λίγες ημέρες στο γραφείο του κ. Παναγιωτόπουλου βρέθηκε ο πρέσβης της Γερμανίας Ερνστ Ράιχελ, ενώ την επόμενη μέρα εκπρόσωποι της ThyssenKrupp επισκέφθηκαν τη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ). Αν και το πρωταρχικό θέμα συζήτησης ήταν το υφιστάμενο πρόγραμμα προμήθειας τορπιλών, αλλά και η επέκτασή του, οι Γερμανοί θα κατέλθουν και αυτοί με ανανεωμένη πρόταση. Απομένει να προτείνουν κάποια ενδιάμεση λύση.

Στην πραγματικότητα αυτή είναι και η αμερικανική εκκρεμότητα. Μετά την αποστολή της απαραίτητης LOR που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και τις απαιτήσεις του Π.Ν. για την τελική διαμόρφωση της φρεγάτας MMSC, η Αθήνα περιμένει αν το αμερικανικό ναυτικό μπορεί να προτείνει κάποια ενδιάμεση λύση που να ικανοποιεί τις επιχειρησιακές ανάγκες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Σε μια νέα τροπή των πραγμάτων τις προηγούμενες ημέρες, ένα αρχικό σκαρίφημα για τη ναυπήγηση μιας φρεγάτας που θα έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke και σημαντικά μικρότερο εκτόπισμα παρουσιάστηκε στο Π.Ν. από τον τοπικό εκπρόσωπο μιας παλιάς και σεβαστής αμερικανικής εταιρείας, της Gibbs & Cox. Η συζήτηση είναι καθαρά θεωρητική σε αυτή τη φάση. Πέρα από αυτή την πρόταση υπάρχουν και άλλες που έχουν κατατεθεί, περισσότερο σε μορφή πιθανού ενδιαφέροντος, παρά ουσιαστικής σημασίας. Για αυτό και στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αξιολογηθούν, καθώς δεν αποτελούν ολοκληρωμένες προτάσεις, αλλά μάλλον εκδήλωση προθέσεων.

Σε κάθε περίπτωση, το (νέο) δίμηνο που έχει παραχωρηθεί από την κυβέρνηση για τη λήψη τελικής απόφασης τελειώνει τον Ιούνιο και η πίεση είναι ασφυκτική όχι μόνο λόγω της ανάγκης να επιλυθεί μια μακρόχρονη εκκρεμότητα, αλλά και διότι κάθε εβδομάδα προσθέτει και άλλη καταπόνηση στις ήδη πολυκαιρισμένες φρεγάτες του Π.Ν. «Αγκάθι» στη διαδικασία αποτελεί και η εγχώρια παραγωγή. Εως τώρα δεν έχει καταστεί δυνατόν να βρεθεί ένας τρόπος αναβίωσης υφιστάμενων ναυπηγείων (Σκαραμαγκάς και Ελευσίνα), ενώ πλέον γίνονται σοβαρές συζητήσεις για συνεργασία με τρίτο ναυπηγείο, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι πράγματι, η Ελλάδα είναι δυνατόν να ναυπηγήσει και να αναπτύξει εγχώρια τα πλοία που θα προμηθευτεί από το εξωτερικό.

Πηγή: kathimerini.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Π. Νεάρχου: Ο Δένδιας είπε τα πράγματα με το όνομά τους και το αυτονόητο έγινε είδηση (ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ!)

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

O Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δεν έκανε τίποτε άλλο στην Άγκυρα από το να πει το αυτονόητο και έγινε είδηση. Αυτό και μόνο δείχνει πόσο η Ελληνική εξωτερική πολιτική, πίσω από το προσωπείο της διπλωματικής δήθεν σκοπιμότητας, της «αυτοσυγκρατήσεως» και της «ψυχραιμίας», είχε συνηθίσει την Τουρκική πλευρά να αφήνει αναπάντητη τη μονομερή Τουρκική προπαγάνδα.

Το γεγονός ότι ο θερμός διάλογος Δένδια – Τσαβούσογλου έγινε δημοσίως, μπροστά στις τηλεοράσεις, επέτρεψε ο Ελληνικός αντίλογος να φτάσει όχι μόνο στα διεθνή πρακτορεία και στη διεθνή κοινή γνώμη αλλά και στον ίδιο τον Τουρκικό λαό. Δεν υπήρξε εκ μέρους της Ελληνικής πλευράς οποιαδήποτε υπερβολή στην παράθεση των θεμάτων. Αντιθέτως, υπήρξε μεγάλη αυτοσυγκράτηση στην αναφορά στους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, σε σχέση με τους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης. Η Συνθήκη της Λωζάννης εγκαθίδρυσε, κατά τρόπο ρητό, ισορροπία, όχι μόνο πολιτική αλλά και αριθμητική, μεταξύ των δύο μειονοτήτων, στην Κωνσταντινούπολη και στη Δυτική Θράκη. Τι έγιναν οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως; [iEpikaira: Από τις 103 χιλ το 1924 σήμερα είναι περίπου 2χιλ...] Είναι δυνατόν να έχει το θράσος η Τουρκική πλευρά να μιλά για δήθεν σεβασμό των δικαιωμάτων τους, προβάλλοντας ως επιχείρημα την αναγνώρισή τους ως Ρωμιών-Ορθοδόξων; Τι έγιναν επίσης οι Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου, που σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης θα έπρεπε όχι μόνο να γίνει σεβαστή η πληθυσμιακή τους σύνθεση αλλά και να αυτοδιοικούνται;

Ο κ. Δένδιας δεν έκανε επίσης καμιά αναφορά στην Τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Αναφέρθηκε μόνο στη διζωνική ομοσπονδία, για να την αντιτάξει, προφανώς, στη σημερινή Τουρκική θέση για δύο κράτη. Η διζωνική ομοσπονδία, με «πολιτική ισότητα» μάλιστα, είναι Τουρκο-Βρετανικό εφεύρημα. Η Τουρκική πλευρά κατόρθωσε να την επιβάλει στην Ελληνική πλευρά, που την έκανε σήμερα σημαία για να αναχαιτίσει, υποτίθεται, τη χειρότερη ακόμη θέση των δύο κρατών. Είναι θλιβερό και δείχνει σε ποιο σημείο οδήγησαν οι διαδοχικές υποχωρήσεις την Ελληνική πλευρά, που ανεμίζει σήμερα ως δική της θέση και λάβαρο «αγώνα» τη «διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα».

Η Τουρκική πλευρά, ασφαλώς, αιφνιδιάσθηκε από τους υψηλούς τόνους, σε δημόσια ακρόαση, του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών. «Αυτά δεν πρέπει να λέγονται δημοσίως», παρατήρησε, αμήχανος, ο Τούρκος υπουργός Τσαβούσογλου, ενώ αυτός ήταν που «ήρξατο χειρών αδίκων» και ανάγκασε και τον Έλληνα υπουργό να απαντήσει. Η Τουρκική πλευρά είχε όμως συνηθίσει μέχρι τώρα να ασκεί μονομερή προπαγάνδα, χωρίς να εισπράττει τη δέουσα απάντηση.

Η Τουρκική πλευρά ήθελε την επίσκεψη στην Άγκυρα του Έλληνα υπουργού γιατί επιδίδεται, στη φάση αυτή, όχι μόνο στο γνωστό παιχνίδι της επιρρίψεως ευθυνών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας αλλά και στο επιτήδειο παιχνίδι με τις μεγάλες δυνάμεις. Η Τουρκία θέλει να αποφύγει τις κυρώσεις και, αντιθέτως, να προωθήσει τη λεγόμενη «θετική ατζέντα» με την Ευρώπη. Αυτό μεταφράζεται για την Άγκυρα σε χρήματα, αποτροπή πολιτικής απομονώσεως και Ευρωπαϊκών πιέσεων στα Ελληνο-Τουρκικά και Ευρωπαϊκή συνηγορία στις ΗΠΑ υπέρ της Άγκυρας, με αναφορά τους δεσμούς στο ΝΑΤΟ και την ένταση με τη Ρωσία.

Στο πλαίσιο αυτό, η Άγκυρα θέλει να παρουσιάσει «διαλλακτικό» πρόσωπο, παρουσιαζόμενη ότι δέχεται τον «διάλογο» που συστήνουν οι Ευρωπαίοι, αλλά προσπαθώντας να τον φέρει στα μέτρα των γνωστών διεκδικήσεών της. Η Ελληνική πλευρά δεν έχει κανέναν λόγο να παίξει το παιχνίδι αυτό, κρατώντας χαμηλούς τόνους και συμβάλλοντας, στην ουσία, με τον τρόπο αυτό, στη συγκάλυψη του Τουρκικού παιχνιδιού. Έχει, αντιθέτως, κάθε λόγο να εκθέτει ανοικτά τις απόψεις και τις θέσεις της, ώστε να είναι καθαροί και σαφείς οι όροι του οποιουδήποτε διαλόγου.

Τα αυτονόητα αυτά πράγματα δεν είναι δεδομένα για μια μερίδα κυβερνητικών συμβούλων και παραγόντων, που ανακινούν τα ξεφτισμένα λάβαρα του Σημιτισμού και μιλούν για… λύση «όλων» των Ελληνο-Τουρκικών προβλημάτων, περιλαμβανομένων και όλων των αυθαιρέτων Τουρκικών αξιώσεων, με «συνομιλίες», με κατευνασμό και παραπομπή δήθεν στη Χάγη! Δεν είναι τυχαία η περιοδική εμφάνιση στο προσκήνιο του μεγάλου Αρχιερέα της πολιτικής αυτής, Κώστα Σημίτη, που συμβουλεύει συνέχιση του λεγομένου «πνεύματος της Συμφωνίας του Ελσίνκι», καταγγέλλοντας τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για «εγκατάλειψη» της Συμφωνίας του Ελσίνκι, που θα έλυνε δήθεν τα Ελληνο-Τουρκικά προβλήματα, με ενεργό ρόλο και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Η ανταλλαγή βελών, με άρθρα στον Τύπο, μεταξύ των δύο πρώην πρωθυπουργών βοήθησε την κοινή γνώμη να αντιληφθεί καλύτερα τι ήταν, στην πραγματικότητα, η περιβόητη Συμφωνία του Ελσίνκι του 1999 και τι κινδύνους έκρυβε για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της Συμφωνίας αυτής, ο κ. Σημίτης είχε αποδεχθεί να προσφύγει μονομερώς η Άγκυρα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και να θέσει όποιο θέμα και αίτημα ήθελε, περιλαμβανομένου του δικαιώματος της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα. Δέχθηκε, με άλλα λόγια, να τεθούν υπό την κρίση του Δικαστηρίου της Χάγης θέματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος.

Η σκληρή απάντηση Καραμανλή στον Κώστα Σημίτη και στον Σημιτισμό, που έχει διεισδύσει βαθιά και στη Νέα Δημοκρατία και στο περιβάλλον του πρωθυπουργού, ήταν ένα μήνυμα και προς τον πρωθυπουργό. Είναι χαρακτηριστικό, π.χ., ότι ο πρέσβυς Αποστολίδης [iEpikaira: Ο επικεφαλής των διερευνητικών!], που είναι επικεφαλής των Διερευνητικών Συνομιλιών με την Τουρκία, συνέβαλε και με δικό του άρθρο σ’ έναν τόμο, που εξεδόθη, προσφάτως, για τη Συμφωνία του Ελσίνκι και ο οποίος περιλαμβάνει Σημιτικούς υμνητές και εγκωμιογράφους. Ο πρέσβυς Αποστολίδης δεν παραλείπει μάλιστα, στο πολύ προσεκτικό, κατά τα άλλα, άρθρο του στον τόμο αυτό, να εκφράσει τη λύπη του τονίζοντας ότι οι πολιτικές εξελίξεις που μεσολάβησαν τότε, η εκλογή δηλαδή του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο και του Κώστα Καραμανλή στην Ελλάδα, ματαίωσαν τα αναμενόμενα «επιτεύγματα» της Συμφωνίας του Ελσίνκι, την επιβολή δηλαδή του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο και τη «λύση» του Κυπριακού και την παραπομπή «όλων» των Ελληνο-Τουρκικών προβλημάτων στη Χάγη.

Η Τουρκία, εκτός από την επιδίωξη των καλών σχέσεων με την Ευρώπη και τη διασφάλιση της Ελληνικής συναινέσεως και συνηγορίας, έχει, προφανώς, και άλλους πονοκεφάλους στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, ασκώντας ένα παιχνίδι επιτήδειων ισορροπιών.

Εκμεταλλεύεται δύο νέα θέματα για να στείλει μηνύματα στις ΗΠΑ, με την ελπίδα εξομαλύνσεως των προβλημάτων και μιας μερικής επιστροφής στην παλαιά κανονικότητα. Το ένα είναι το θέμα της Ουκρανίας, το οποίο χρησιμοποιεί για να υπενθυμίσει στις ΗΠΑ ότι είναι ακόμη μέλος του ΝΑΤΟ και ότι μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στην αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας. Το άλλο είναι το μεγαλεπήβολο έργο της διανοίξεως διώρυγας από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, στην Τουρκική Ανατολική Θράκη. Ο Ερντογάν στοχεύει, μέσα από το έργο αυτό, να αποκτήσει η Τουρκία ένα Σουέζ, με το οποίο θα παρακάμψει τη Συνθήκη του Μοντραί, που διέπει το καθεστώς των Στενών. Η Συνθήκη καθιστά ελεύθερη τη ναυσιπλοΐα και θέτει περιορισμούς στη διέλευση και παραμονή στη Μαύρη Θάλασσα πολεμικών πλοίων τρίτων χωρών, που δεν είναι Παρευξείνιες.

Με την τεχνητή διώρυγα θα ήταν δυνατό να εισπράττει η Τουρκία διόδια και να έχει οικονομικά έσοδα, αλλά να ρυθμίζει ενδεχομένως και τη διέλευση πολεμικών πλοίων, χωρίς τους περιορισμούς που επιβαρύνουν τη Συνθήκη του Μοντραί. Ο πρώτος ενδιαφερόμενος για κάτι τέτοιο θα ήταν βεβαίως οι ΗΠΑ, αλλά και άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Για το πρώτο, την οικονομική δηλαδή εκμετάλλευση, δεν θα υπάρξουν ιδιαίτερες δυσκολίες, εάν παραλλήλως δεν θιγεί το καθεστώς των Στενών. Για το δεύτερο όμως είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν προβλήματα, γιατί η Ρωσία δεν θα συναινέσει, σε καμία περίπτωση, να αλλάξει το καθεστώς της παρουσίας ξένων πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο που 103 Τούρκοι Ναύαρχοι υπέγραψαν, προσφάτως, κοινή διακήρυξη, με την οποία ζητούσαν να μην επιχειρηθεί οποιαδήποτε αλλαγή ή κατάργηση της Συνθήκης του Μοντραί.

Η επίσκεψη στην Άγκυρα του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών έγινε λίγες μέρες πριν από την αναμενόμενη Πενταμερή για το Κυπριακό στη Γενεύη, στις 27 – 29 Απριλίου. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε πραγματοποιήσει, την προτεραία, επίσκεψη στην κατεχόμενη Κύπρο για διαβουλεύσεις με την Τουρκοκυπριακή ηγεσία. Όπως εξήγγειλε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ θα πάει στις 26 Απριλίου στην Άγκυρα για να συνταξιδέψει στη Γενεύη με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κύπρος είναι ο πρώτος στόχος της Τουρκικής πολιτικής, που υπολαμβάνεται ως ο πιο «ώριμος» λόγω της ενδοτικής και υποχωρητικής πολιτικής που έχει κυριαρχήσει, με σημαία τη «διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα».

Η «πολιτική ισότητα» μεταφράζεται από την Τουρκική πλευρά και ως «ίση κυριαρχία». Αν γίνει οποιαδήποτε διολίσθηση προς αυτήν την κατεύθυνση, θα άνοιγε ο δρόμος για συνομοσπονδία, που είναι το ψευδώνυμο της θέσεως των δύο κρατών της Τουρκικής πλευράς.

Εδώ θα χρειασθεί και θα κριθεί η σθεναρή φωνή της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία δεν πρέπει να «συνεργασθεί» για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετάταξη της Κύπρου στη σφαίρα Τουρκικής επιρροής.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το στοίχημα των Συμμαχιών με Άραβες - Ισραήλ και ο ρόλος της Τουρκίας

Νίκος Μελέτης

Οι έρωτες και οι συμμαχίες σπανίως είναι παντοτινές. Προσφέρουν όμως δυνατές στιγμές και σημαντικά πλεονεκτήματα για όσο διάστημα διαρκούν.

Την Παρασκευή ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας μια ημέρα μετά την επεισοδιακή επίσκεψη του στην Άγκυρα βρέθηκε στην Πάφο για την Τετραμερή Ελλάδας-Κύπρου - Ισραήλ – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, την Κυριακή πήγε στο Κάιρο για συνομιλίες με τον ομόλογο του Σ. Σούκρι και σήμερα μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας θα βρεθούν στο Ριάντ για την υπογραφή μιας ακόμη συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας αυτή τη φορά με τη Σαουδική Αραβία.

Η Ελλάδα έχει κατορθώσει τα τελευταία χρόνια να εμπλακεί δυναμικά στη διαμόρφωση μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Μέσης Ανατολής, Βόρειας Αφρικής και του Κόλπου, με αρχικό κίνητρο την αναζήτηση αντίβαρου στην τουρκική πίεση στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, που όμως με το πέρασμα του χρόνου αυτές οι συνεργασίες αποκτούν στρατηγικό βάθος και περιεχόμενο.

Η οργή και η ανησυχία της Τουρκίας είναι δικαιολογημένη καθώς εκεί που ο κ. Ερντογάν θεωρούσε ότι με την επεκτατική πολιτική του έχει μετατρέψει την Τουρκία σε αδιαφιλονίκητη περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, βλέπει ότι περιφερειακά σχήματα όπως οι Τριμερείς και οι Τετραμερείς που έχουν βασικό πυρήνα την Ελλάδα και την Κύπρο, φέρνουν στο «μαλακό υπογάστριο» της στην Ανατολική Μεσόγειο, τους στρατηγικούς αντιπάλους της, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία και δίνουν χώρο στον επίσης αντίπαλο της το Ισραήλ.

Η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες και λόγω της αβεβαιότητας για την αμερικανοτουρκική σχέση στην εποχή Μπάιντεν, αλλά και λόγω της όλο και μεγαλύτερης εξάρτησης της αποκλειστικά από τη Ρωσία, θέλει να σπάσει αυτά τα «δεσμά» και να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο, με το Ισραήλ αλλά και τη Σαουδική Αραβία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα αφήνει να εννοηθεί ότι είναι διατεθειμένη να προσφέρει γη και ύδωρ.

Όμως καμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν έχει αποδώσει μέχρι στιγμής, καθώς το σοβαρό έλλειμμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν, καθιστά όλες τις χώρες της περιοχής εξαιρετικά επιφυλακτικές όχι απλώς για την ανάπτυξη των σχέσεων με την Τουρκία αλλά ακόμη και για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων, που θα ήταν ένα τυπικό μεν, αλλά σημαντικό πρώτο βήμα.

Ο ίδιος ο κ. Τσαβούσογλου αποκάλυψε ότι στις αρχές Μαΐου θα υπάρξουν σε χαμηλότερο επίπεδο επαφές μεταξύ του τουρκικού και αιγυπτιακού Υπουργείου Εξωτερικών, κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί από το Κάιρο.

Πάντως, η αιγυπτιακή πλευρά είχε καλωσορίσει την είδηση ότι η τουρκική κυβέρνηση συνέστησε σε τηλεοπτικό σταθμό που εκπέμπει από το τουρκικό έδαφος και ελέγχεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να κατεβάσουν τους τόνους της κριτικής εναντίον του προέδρου Σίσι.

Όμως και πάλι κάθε άλλο παρά είναι αρκετό αυτό το βήμα. Οι Αιγύπτιοι εκτός των άλλων θέτουν δυο όρους που είναι δύσκολο να εκπληρωθούν από την Τουρκία. Τη διακοπή λειτουργίας των δομών των Αδελφών Μουσουλμάνων που βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία μετά την ανατροπή Μόρσι, την έκδοση ορισμένων από αυτούς στην Αίγυπτο και σε ότι αφορά στη Λιβύη, η Αίγυπτος ζητά την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των μισθοφόρων.

Με το Ισραήλ η απόσταση γίνεται όλο και μεγαλύτερη καθώς ο Τούρκος πρόεδρος θεωρώντας εαυτόν ως τον μοναδικό προστάτη των Παλαιστινίων και των «καταπιεσμένων μουσουλμάνων» έχει αναλάβει εργολαβικά τις επιθέσεις εναντίον του Τελ Αβίβ πυροδοτώντας ακόμη περισσότερο την υπαρκτή απέχθεια και δυσπιστία του Μ. Νετανιάχου προς το πρόσωπο του. Ακόμη και σε περιόδους που γίνονται παρασκηνιακές προσπάθειες για να υπάρξει τουλάχιστον ανταλλαγή πρεσβευτών μεταξύ των δυο χωρών, ο κ. Ερντογάν προκαλεί το Ισραήλ, σαν να στέλνει το μήνυμα ότι η αποκατάσταση των σχέσεων θα γίνει με τους δικούς του όρους.

Μόλις την Παρασκευή, μετά την επίθεση που εξαπέλυσε στην Ελλάδα εγείροντας θέμα «τουρκικής μειονότητας» επιτέθηκε με πρωτοφανή τρόπο και στο Ισραήλ με αφορμή τον βομβαρδισμό στόχων της Χαμάς στη Γάζα.

«Αυτό αποτελεί δυστυχώς σαφή ένδειξη της στάσης του Ισραήλ απέναντι στους μουσουλμάνους. Γνωρίζουμε ήδη την εχθρότητα του Ισραήλ κατά του Ισλάμ. Ωστόσο, η ισραηλινή κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει αυτή τη συνήθεια της. Θέλουμε όλη η ανθρωπότητα να παρακολουθεί πιο στενά την εχθρότητα του Ισραήλ κατά του Ισλάμ και να την αξιολογεί δεόντως. Αναπόφευκτα καθίσταται αδύνατο για τις διμερείς μας σχέσεις να φθάσουν στο επιθυμητό επίπεδο, εφόσον το Ισραήλ διατηρήσει αυτή τη στάση», δήλωσε ο κ. Ερντογάν μετά την προσευχή, με φόντο το τζαμί Kerem Aydınlar στην Κωνσταντινούπολη.

Η υποδοχή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην Τριμερή Ελλάδας - Κύπρου – Ισραήλ, με την πρώτη συνάντηση της Τετραμερούς να γίνεται στην Πάφο την περασμένη Παρασκευή, το μήνυμα είναι σαφές ακόμη κι αν κανείς από τους συμμετέχοντες από Ισραηλ και Εμιράτα δεν αναφέρθηκε ονομαστικά στην Τουρκία.

Τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν ήρθαν κοντά στο Ισραήλ λόγω του κοινού εχθρού, του Ιραν. Όμως για τα ΗΑΕ η Τουρκία αποτελεί ίσως πιο επικίνδυνο αντίπαλο λόγω της επέκτασης στη Μέση Ανατολή αλλά και μέχρι το Κέρας της Αφρικής, λόγω της στήριξης που είχε προσφέρει σε Αδελφούς Μουσουλμάνους, αλλά και σε άλλες κινήσεις που στη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης στοχοποίησαν τις βασιλικές οικογένειες του Κόλπου και σε όλες τις περιφερειακές κρίσεις έχουν βρεθεί στα αντίπαλα στρατόπεδα όπως σε Λιβύη, Συρία, Υεμένη, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σε ότι αφορά στη Σαουδική Αραβία, η οποία ακόμη δεν έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και έτσι δεν μπορεί να συμμετέχει ακόμη στις Τριμερείς, έδειξε τις διαθέσεις της με την αποστολή μαχητικών της για ασκήσεις με την ελληνική Πολεμική Αεροπορία και σήμερα αναμένεται να υπογράψει κατά την επίσκεψη των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας Ν. Δένδια και Ν. Παπαγιωτόπουλου σήμερα στο Ριάντ τη συμφωνία για τη μεταφορά μιας ελληνικής μονάδας Patriot στη Σαουδική Αραβία και η προώθηση έτσι της αμυντικής συνεργασίας των δυο χωρών.

Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Ερντογάν έχει συνομιλήσει το τελευταίο διάστημα με τον γηραιό βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, είναι σαφές ότι με τον πρίγκιπα διάδοχο Μοχαμεντ Μπιν Σαλμάν δεν θα μπορέσει εύκολα να αποκαταστήσει σχέσεις, μετά τους χειρισμούς της Τουρκίας μετά τη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι.

Σε αυτό το πλαίσιο συνεργασιών θα πρέπει να προστεθεί το πλεονέκτημα που προσφέρει στην Ελλάδα τόσο η αμερικανική στρατηγική που αποτυπώθηκε στο East Med Act και εγκαινιάσθηκε με την επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα, για επιστροφή των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μ.Ανατολή, αλλά και η φιλόδοξη εξωτερική πολιτική του Γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν για ανάκτηση της γαλλικής επιρροής σε παραδοσιακές Ζώνες όπως αυτή της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.

Πηγή: liberal.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Κρίση στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ (Κ. Λουκόπουλος)

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος

Με αφορμή τη συνεχιζόμενη κρίση στην Ανατολική Ουκρανία για την οποία δημοσιεύσαμε σχετική ανάλυση στο Liberal την 13 Απριλίου, επανήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως είχε και πάλι γίνει επιτακτικό το 2014 μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και τη βίαιη απόσχιση περιοχών στον Ντόνμπας όπου κυριαρχούν οι φιλορώσοι (Ρώσοι κατά τον αυτοπροσδιορισμό τους) με την συμμετοχή Ρώσων παραστρατιωτικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι με σχετική τροποποίηση του Συντάγματος της, το 2018 η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι για την χώρα συνταγματική επιταγή.

Άρχισα να γνωρίζω την Ουκρανία και το πολιτικό-στρατιωτικό της πεδίο την περίοδο 2001-2004, όταν πήγαινα στην Ουκρανική Σχολή Εθνικής Άμυνας στο Κίεβο από την Σχολή του ΝΑΤΟ στο Όμπεραμεργκαου στην Γερμανία για να δώσω διαλέξεις για διάφορα θέματα της Συμμαχίας («εξαγωγή» νατοϊκής κουλτούρας κατ’ ουσία εκείνη την περίοδο). Θυμάμαι ακόμα τις έντονες συζητήσεις για τις σχέσεις με το ΝΑΤΟ (υπέρ και κατά) που γινόταν στις αίθουσες διδασκαλίας μεταξύ των σπουδαστών που ήταν όλοι Ανώτεροι Αξιωματικοί και προέρχονταν από τις Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Η Ουκρανία είχε ενταχθεί στην πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» (Partnership for Peace-PfP) μαζί με άλλες χώρες του λεγόμενου πρώην ανατολικού μπλοκ και πρώην Σοβιετικών «Δημοκρατιών» το 1994 και λόγω του ότι θεωρείτο «αξονική χώρα» στην Ευρώ-ατλαντική Αρχιτεκτονική Ασφαλείας δημιουργήθηκε τον Ιούλιο 1997 μία διακεκριμένη σχέση, με την συγκρότηση της Επιτροπής ΝΑΤΟ-Ουκρανίας (NATO-Ukraine Commission). Με την συμπλήρωση 10ετίας από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, ο τότε Πρόεδρος Λέονιντ Κούτσμα, αν και… «σοβιετικής κοπής» έθεσε ως Στρατηγικό Αντικειμενικό Σκοπό την ένταξη της χώρας του στην Βόρειο- Ατλαντική Συμμαχία. Ο Βλαδίμηρος Πούτιν μόλις είχε αναλάβει την διακυβέρνηση της Ρωσίας μαζί με την λεγόμενη «Ομάδα της Πετρούπολης» και δεν είχε ακόμα ανοίξει τα χαρτιά του επικεντρώνοντας τις προσπάθειες του στην ενδυνάμωση της εξουσίας του στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Έκτοτε με αργούς ρυθμούς αλλά χωρίς να υπάρχει και εθνική ομοφωνία (υπήρχαν σημαντικές αντιδράσεις από μεγάλα αντιδυτικά και φιλορωσικά τμήματα της κοινωνίας, ιδιαίτερα στα Ανατολικά) η Ουκρανία μετασχηματιζόταν στο πολιτικό και κυρίως στο στρατιωτικό πεδίο για να ενταχθεί κάποια μέρα στο ΝΑΤΟ. Με τον Πούτιν να είχε γίνει προσωρινά Πρωθυπουργός αλλά να συνεχίζει ουσιαστικά να είναι ο Ηγέτης της Ρωσίας και να τονίζει ότι δεν θα ανεχθεί περαιτέρω εξάπλωση του ΝΑΤΟ φθάνουμε στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008. Επιδίωξη των ΗΠΑ εκτός της εισόδου της τότε ΠΓΔΜ με το προσωρινό της όνομα όπως πολύ καλά γνωρίζουμε στη Ελλάδα, ήταν να δοθεί στην Ουκρανία αλλά και στην Γεωργία καθεστώς υποψηφίας χώρας με το Membership Action Plan-MAP. Δεν επιτεύχθηκε συναίνεση (consensus) γιατί όπως γνωρίζουμε ο πρώτος αμερικανικός στόχος «σκόνταψε» στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που στάθηκαν δίπλα της και ο δεύτερος στην Γερμανία κυρίως και στην Γαλλία αλλά και άλλους Ευρωπαίους Συμμάχους που διέβλεπαν επικίνδυνες επιπλοκές με την Ρωσία. Οι πειραματισμοί του Γεωργιανού Προέδρου Σαακασβίλι τον Αύγουστο του 2008 στην Νότια Οσετία και η οδυνηρή ήττα της χώρας του από την Ρωσία μπορούμε να πούμε ότι δικαίωσαν τις επιφυλάξεις των κρατών-μελών που δεν συναίνεσαν.

Με συχνές αναφορές για το ότι «η πόρτα του ΝΑΤΟ» παραμένει ανοικτή για την Ουκρανία (και την Γεωργία φυσικά) δεν δόθηκε ποτέ μέχρι σήμερα το καθεστώς χώρας MAP, ακόμα και όταν το 2014 η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και ήταν πίσω από την απόσχιση μεγάλου μέρους της Ανατολικής Ουκρανίας όπως προαναφέρθηκε. Η ιδιότητα MAP από την μία πλευρά συνιστά δέσμευση της χώρας που χαρακτηρίζεται έτσι να μετασχηματιστεί πολιτικά και στρατιωτικά στην πορεία για την ένταξη της και από την άλλη δέσμευση της Συμμαχίας να έχει την «πόρτα του ΝΑΤΟ ανοικτή» σύμφωνα με το Άρθρο 10 του Συμφώνου Βορείου Ατλαντικού (Σύμφωνο της Ουάσιγκτον). Σε αυτά τα 13 χρόνια από τον Απρίλιο του 2008 ακούγονταν τα γνωστά κενού περιεχομένου ευχολόγια των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ για την… «μελλοντική» είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ διατηρώντας όμως την πορεία της χώρας αυτής στην πραγματικότητα… μετέωρη.

Αν και ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντυμίρ Ζελένσκυ στις εκλογές του 2019 ήταν ο πλέον «συμβιβαστικός» με την Ρωσία και τον Πούτιν μιλώντας για ειρηνική διευθέτηση του προβλήματος της απόσχισης του Ντόνμπας και της προσάρτησης της Κριμαίας το βασικό του «σύνθημα» ήταν η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ αλλά και στην ΕΕ. Μετά από μία περίοδο σχετικής ηρεμίας στις σχέσεις Κιέβου-Μόσχας ενόσω ήταν σε εξέλιξη μία σημαντική ενίσχυση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, με το που ο Ζελένσκυ άρχισε να μιλάει όλο και πιο συγκεκριμένα για τα τελευταία βήματα που θα κάνει για να εισέλθει επιτέλους στο ΝΑΤΟ το 2024, αλλά και για την επανένταξη των αποσχισθεισών περιοχών στην επικράτεια της Ουκρανίας, άρχισε η πολυδιάστατη πίεση από την Ρωσία που κατέληξε στην πρόσφατη ανάπτυξη σημαντικών στρατιωτικών δυνάμεων προκειμένου να αποτρέψει ταυτόχρονα οποιαδήποτε ουκρανική στρατιωτική ενέργεια στην περιοχή του Ντόνμπας αλλά και να καταστήσει σαφές στο ΝΑΤΟ και στην Δύση ότι η κρίση θα συνεχίζεται όσο συνεχίζονται οι φιλοδοξίες της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι χωρίς εξωραϊστικές υπεκφυγές, η Δύση μπορεί να χρησιμοποιεί την Ουκρανία αλλά και την Γεωργία ως χώρες πρώτες γραμμής απέναντι στον Ρωσικό Αναθεωρητισμό, αλλά τις θέλουν απλά κοντά τους και όχι μέσα στους ευρώ-ατλαντικούς θεσμούς προκειμένου να μην μπουν σε… «περιπέτειες»! Το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να εντάξει μία μεγάλη χώρα με τεράστια προθυμία να προσφέρει στην Συμμαχία, αλλά γνωρίζει ότι ταυτόχρονα θα κληρονομούσε μία επικίνδυνη σύγκρουση με την Ρωσία, ακόμα και με την έναρξη της διαδικασίας ένταξης όπως εμφατικά δήλωσε την 8 Απριλίου η Εκπρόσωπος του Ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα.

Μπορεί ο ΓΓ/ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ να λέει στους Ουκρανούς Αξιωματούχους εκείνα τα κούφια στερεότυπα για το Άρθρο 10 που αφορά στην διεύρυνση αλλά η Συμμαχία θα πρέπει να επιτέλους να σταθεί με ειλικρίνεια απέναντι στις φιλοδοξίες του Κιέβου καθόσον δεν υπάρχει ευρεία συναίνεση για την ένταξη. Προς το παρόν μόνο μία διακεκριμένη σχέση ασφάλειας μπορεί να υπάρξει χωρίς τις δεσμεύσεις του Άρθρου 5 Συμφώνου Βορείου Ατλαντικού (επίθεση κατά μέλους εκλαμβάνεται ως επίθεση εναντίον όλων) με ενθάρρυνση των κρατών-μελών (εθνών κατά την νατοϊκή ορολογία) να συνεργαστούν με την Ουκρανία και σε διμερές πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Και βεβαίως οι ίδιες χώρες ως Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα στο Κίεβο με σημαντικές κυρώσεις.

Και εδώ μέσα στην αναμπουμπούλα έρχεται η Τουρκία η οποία διατηρεί άριστες σχέσεις και με το Κίεβο και δηλώνει (Κοινή Διακήρυξη της 10 Απριλίου) ότι θα υποστηρίξει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δείχνοντας για μία ακόμα φορά ότι εκμεταλλεύεται και αυτήν την διεθνή κρίση για να τονίσει τον… «διαπεριφερειακό» της ρόλο και να προβάλλει ότι είναι ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ. Όπως έχω ξαναπεί ίσως μάλιστα το «χαρτί» αυτό να χρησιμοποιηθεί για να προσεγγίσει την νέα Αμερικανική Διοίκηση.

Αντί επιλόγου θα έλεγα ότι η ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ότι παραμένει … «αγκυλωμένη». Μπορεί όπως τόνισα και στο πρόσφατο άρθρο μου στο Liberal με βάση τις παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες οι πιθανότητες μία Ρωσικής συμβατικής επίθεσης να είναι ελάχιστες (υβριδικές επιθέσεις γίνονται) αλλά η Μόσχα βλέποντας την Δύση διχασμένη απέναντι της θα διατηρεί την κρίση σε υψηλά επίπεδα για να φοβίζει και να αποτρέπει το Κίεβο από το να γίνει μία ακόμα νατοϊκή πρωτεύουσα δίπλα της και πλέον ισχυροποιημένη απέναντι στον αναθεωρητισμό της.

* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας» liberal.gr
Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Σ. Καραβίδας: Οι Τούρκοι έχουν διαλυμένο ηθικό - Τα ΗΑΕ αποφασισμένος παίκτης

 Βίντεο: esxatianasxesi

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ανοικτή επιστολή του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών στον Μ. Τσαβούσογλου

Κατά την συνέντευξη Τύπου των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, που διεξήχθη μετά τη συνάντηση της15ης Απριλίου 2021, δηλώσατε ότι αναγνωρίζετε εμάς, την Ελληνική Μειονότητα της Κωνσταντινούπολης (κατά την ορολογία της Συνθήκης της Λοζάνης) ως Ρωμιούς, και σας ευχαριστούμε.

Ως Ρωμιούς λοιπόν, η Τουρκία έλαβε κάθε είδους οικονομικό, διοικητικό και ψυχολογικό μέτρο καταπίεσης εναντίον μας, επέβαλε εξοντωτικούς φόρους, όπως τον φόρο περιουσίας και καταναγκαστικά έργα για όσους δεν είχαν να πληρώσουν.

Ως Ρωμιούς, η τουρκική κυβέρνηση, με δική της ευθύνη, σύμφωνα με απόφαση τουρκικού δικαστηρίου, οργάνωσε το πογκρόμ του 1955 εναντίον μας, μας εμπόδισε να μιλούμε την μητρική μας γλώσσα δημοσίως, επέβαλε εναντίον μας μέτρα παρεμπόδισης της εκπαίδευσης και έκφρασης του ελληνικού πολιτισμού μας. Μας εξανάγκασε με τα μέτρα αυτά να εγκαταλείψουμε τις πατρογονικές μας εστίες και από 103.000 που είχαμε απομείνει το 1924, να έχουν παραμείνει σήμερα στην Κωνσταντινούπολη λιγότεροι από 2.000.

Μας αναγνωρίζετε ως Ρωμιούς, αλλά καταδεικνύεται επίσης ότι η Τουρκία ακριβώς για τον λόγο αυτό μάς εξεδίωξε.


OPEN LETTER OF THE CONSTANTINOPOLITANSOCIETY

TO THE MINISTER OF FOREIGN AFFAIRS OF TURKEY MEVLÜT ÇAVUŞOĞLU

In the press conference of the Foreign Ministers of Greece and Turkey, following the meeting on April 15, 2021, you declared that you recognize us, the Greek minority in Constantinople (by the terminology of the Treaty of Lausanne), as Greeks, and we thank you.

Therefore, because we were Greeks, Turkey took every kind of economic, administrative, and psychological measure of oppression against us. It imposed disastrous taxes, such as the Property Tax and deadly forced labor for those who had no means to pay.

Because we were Greeks, the Turkish government organizedthe pogrom of 1955 against us; it prevented us from speaking our mother tongue in public and imposed measures against us to hinder our culture and education. These measures forced us to abandon our ancestral homeland. As a result, from 103.000Greeks in 1924, fewer than 2.000 remain today in Istanbul.

You acknowledge us as Greeks, and evidently because of that,Turkey expelled us.



ATİNA’DAKİ İSTANBULLULAR DERNEĞİNİN

TC DIŞİŞLERİ BAKANI MEVLÜT ÇAVUŞOĞLU’NA ACIK MEKTUBh

15 Nisan 2021 deki Yunanistan ve Türkiye Dışişleri Bakanlari görüşmesinin ardından düzenlenen basın toplantısında, İstanbulda Lozan Antlaşması gereğimce kalan Rum azınlığını özel etnik grup olarak tanıdığınızı belirttiniz, bunun için ayrica teşekkür ederiz.

Dolayısıyle, Rum olduğumuzdan dolayı TC Hükümetleri, aleyhimize her türlü ekonomik, idari ve psikolojik baskı önlemleri aldi, seferberlik, Varlık vergisinin uygulanmasında olduğu gibi aşırı vergilendirme, vergi borcunu karşılayamanları çalışma kamplarına sürgüne gönderilmesigibi.

Rum olduğumuzdan dolayı, TC Hükümetti 1955 yılında aleyhimizdeki pogromu düzenledi. T.C Hükümettinin sorumluluğu TC Yassıada Mahkemesi tarafından tesbit edildi.
Anadilimizi toplum içinde konuşmamız ve kültürümüzün icrası engellendi, eğitim ve ifade özgürlüğümüz kısıtlandırıldı.

Bu eylemlerden dolayı atalarımızın topraklarını terk etmek zorunda kaldık. 1924’te 103.000 (yüz üç bin) aşan İstanbuldaki nüfusumuz bugün 2.000 (iki bin) kişiyi aşmamaktadır.

Bizi Rum olarak tanıdığınızdan dolayıdır ki, TC bizi atalarimizin topraklarından sürgün etti.

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Ποιος ο ρόλος των Βρετανών στην Αλεξανδρούπολη;

της Κατερίνας Καλεντερίδου

Στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης κατέπλευσε το Βρετανικό πλοίο M/V HURST POINT αργά το απόγευμα της Δευτέρας 19 Απριλίου 2021.

Πρόκειται για το πλοίο που μεταφέρει τον εξοπλισμό της Βρετανικής Ταξιαρχίας Υποστήριξης η οποία θα έχει την ευθύνη των επιχειρήσεων RSOM (Reception, Staging & Onward movement) για τις συμμετέχουσες Αμερικανικές δυνάμεις που πρόκειται να αναπτυχθούν και να αναδιπλωθούν από την Αλεξανδρούπολη στα πλαίσια της DΕFENDER Europe 2021. Ο εν λόγω εξοπλισμός δεν πρόκειται να μεταφερθεί κάπου, αλλά θα παραμείνει για τις ανάγκες των επιχειρήσεων στο Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με χρονικό ορίζοντα, από σήμερα μέχρι και τις αρχές Αυγούστου 2021.

Οι επιχειρήσεις από την Αλεξανδρούπολη δεν έχουν σταματήσει, αφού η κινητικότητα στον Λιμένα της πρωτεύουσας του Έβρου είναι ιδιαίτερα αυξημένη, ενώ μετά τον Σεπτέμβριο του 2021, ξεκινά εκ νέου η ανάπτυξη και αναδίπλωση των Αμερικανικών Αερομεταφερόμενων σχηματισμών προς και από τη Ρουμανία όπως και έγινε κατά τους προηγούμενους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο.

Το HURST POINT (IMO: 9234068) είναι ένα Ro-Ro Cargo ναυπηγήθηκε το 2002 ( πριν από 19 χρόνια) και πλέει με τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου .

Η χωρητικότητα του είναι 23235 (ακαθάριστη χωρητικότητα) και το βύθισμά του του αναφέρεται ότι είναι 5,8 μέτρα. Το συνολικό μήκος του (LOA) είναι 193 μέτρα και το πλάτος τουείναι 26,07 μέτρα.

Επιπρόσθετα, πριν την έλευση του "Green Ridge", το οποίο αναμένεται να φθάσει στην Αλεξανδρούπολη στα μέσα Μαίου, προκειμένου να πάρει τα δεκάδες ελικόπτερα που βρίσκονται στο Λιμάνι, στην πρωτεύουσα του Έβρου, θα καταπλεύσει και το Αμερικανικό "Liberty Promise" τις τελευταίες μέρες του Απριλίου.

Πηγή: pameevro.gr προσπελάστηκε Ινφογνώμων
Σύνδεσμος άρθρου ⤶
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
×
Powered by widgets