Τη μετονομασία του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ σε υπουργείο Πολέμου «επισημοποίησε» ο Πιτ Χέγκσεθ, με την αντικατάσταση των παλιών χάλκινων επιγραφών στις εισόδους του Πενταγώνου στη Βιρτζίνια.
Το προσωπικό των εγκαταστάσεων αφαίρεσε τις παλιές επιγραφές από δύο εισόδους του κτιρίου την Πέμπτη (13/11) και τις αντικατέστησε με νέες πλάκες που φέρουν το νέο όνομα της ομοσπονδιακής υπηρεσίας που ηγείται των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων: «Υπουργείο Πολέμου».
Μία από αυτές τις νέες πλάκες τοποθετήθηκε στην είσοδο από τη μεριά του ποταμού, η οποία βλέπει στον ποταμό Ποτόμακ και αποτελεί την κύρια είσοδο του Πενταγώνου. Εκεί ο υπουργός Πολέμου Πιτ Χέγκσεθ υποδέχεται τους ομολόγους του από χώρες-εταίρους και συμμάχους, καθώς και άλλους αξιωματούχους και διακεκριμένους επισκέπτες.
Η είσοδος Mall Entrance, η οποία βλέπει βόρεια προς το National Mall στην Ουάσινγκτον, απέκτησε επίσης μια νέα πινακίδα. Έξω από αυτή την είσοδο βρίσκονται τα ελικοδρόμια του Πενταγώνου.
«Απολύτως σοβαροί» με την αλλαγή ονομάτος
«Θέλαμε να αντικαταστήσουμε τις παλιές πινακίδες επειδή θέλουμε όλοι όσοι περνούν από αυτή την πόρτα να γνωρίζουν ότι είμαστε απολύτως σοβαροί σχετικά με την αλλαγή ονόματος αυτού του οργανισμού», δήλωσε ο Χέγκσεθ.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο άλλαξε το όνομα του υπουργείου Άμυνας σε υπουργείο Πολέμου — ένα όνομα που το υπουργείο είχε για περισσότερα από 150 χρόνια, από το 1789 έως το 1947, αλλά τροποποιήθηκε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την γενικότερη μεταπολεμική αναδιάταξη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.
«Αγαπάμε όλα όσα εκπροσωπούσε το υπουργείο Άμυνας», δήλωσε ο Χέγκσεθ. «Αλλά αυτή είναι μια νέα εποχή για το υπουργείο Πολέμου, που επικεντρώνεται στη νίκη των πολέμων... και στο να διασφαλίζει ότι γνωρίζουμε ακριβώς ποια είναι η αποστολή και ότι τα στρατεύματα αποστέλλονται εκεί για να πετύχουν και να νικήσουν», τόνισε.
Η παλιά επιγραφή «υπουργείο Άμυνας» κατά την επίσκεψη της υπουργού Άμυνας της Νέας Ζηλανδίας στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ στις 20 Οκτωβρίου 2025.AP/Jacquelyn Martin
Το όνομα «υπουργείο Πολέμου», δήλωσε ο Χέγκσεθ, ανατρέχει στην ίδρυση της Αμερικής.
«Επαναφέρουμε το υπουργείο πίσω στον Χένρι Νοξ και τον Τζορτζ Ουάσινγκτον και την ίδρυση της χώρας μας — για να πολεμήσουμε και να κερδίσουμε τους πολέμους της χώρας μας, αν μας ζητηθεί», είπε. «Και φυσικά, ο στόχος είναι να αποτρέψουμε τους πολέμους εξαρχής... για να εδραιώσουμε την ειρήνη», πρόσθεσε.
Το νέο όνομα αντικατοπτρίζει επίσης μια νέα φιλοσοφία για το τμήμα, είπε ο υπουργός Πολέμου των ΗΠΑ, αφού έβαλε προσωπικά την τελευταία βίδα στην καινούργια πλάκα της εισόδου.
«Επαναφέρουμε την αποτροπή — βασίζεται στο δόγμα "Πρώτα η Αμερική", στην ειρήνη μέσω της δύναμης και της κοινής λογικής», είπε. «Και τώρα όλοι όσοι μπαίνουν σε αυτό το κτίριο, είτε είναι στρατηγοί είτε πολίτες είτε ξένοι ηγέτες, θα δουν: αυτό δεν είναι μόνο στα χαρτιά. Δεν είναι μόνο ένας τίτλος. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που είμαστε», δήλωσε.
Η Ουάσιγκτον δεν κάνει φιλανθρωπία. Εμπορεύεται ασφάλεια, και αυτήν τη στιγμή το καλύτερο προϊόν της λέγεται υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).
Σε μία Ευρώπη που ακρωτηριάστηκε ενεργειακά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μπήκαν στην αγορά σαν dealer: γρήγορη παράδοση, υψηλή τιμή, στρατηγική εξάρτηση διαρκείας.
Δεν πρόκειται απλώς για αέριο, αλλά για γεωπολιτικό συμβόλαιο. Θέλεις ασφάλεια απέναντι στη Ρωσία; Πάρε ακριβό LNG. Θέλεις αμερικανική ομπρέλα; Πάρε κι άλλο LNG. Θέλεις να μείνεις στο δυτικό άρμα; Υπόγραψε μακρά συμβόλαια. Αυτή είναι η νέα «Τράμπ(α)»: ασφάλεια με δόσεις – εφόσον εξασφαλιστεί η αγορά του «ακριβούτσικου» αμερικανικού LNG για την κάλυψη των αναγκών της Ευρώπης.
Σε αυτό το παζάρι, η Ελλάδα αποκτά ρόλο κόμβου. Ο κάθετος άξονας μεταφοράς LNG προς τα Βαλκάνια, οι νέες συμφωνίες ναύλων για αμερικανικό υγροποιημένο αέριο και η ταχεία ενσωμάτωσή της στον αμερικανικό ενεργειακό χάρτη δεν είναι σύμπτωση. Είναι επιλογή προς εκμετάλλευση. Η χώρα μετατρέπεται σε ενεργειακή πύλη της νοτιοανατολικής Ευρώπης, σε διάδρομο τροφοδοσίας συμμάχων, και σε ανάχωμα ρωσικής επιρροής. Το κέρδος; Γεωπολιτικό, κυρίως. Το κόστος; Πραγματικό και μακροπρόθεσμο – οικονομικό και στρατηγικό.
Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον δεν ποντάρει σε ένα άλογο. Ενώ σπρώχνει την Αθήνα ως ενεργειακό άξονα, συνομιλεί παράλληλα με την Άγκυρα, κρατώντας ανοιχτό το τουρκικό κανάλι του γεωπολιτικού χρηματιστηρίου.
Η Τουρκία δεν είναι απλώς αγορά. Είναι μοχλός πίεσης, διαπραγματευτικό νόμισμα και εναλλακτική διαδρομή στη σκακιέρα της ανατολικής Μεσογείου. Οι «διευθετήσεις» που οραματίζεται η Ουάσιγκτον στην περιοχή δεν είναι ρομαντικές χειραψίες, αλλά τεχνοκρατικές μοιρασιές επιρροής, κοιτασμάτων, διαδρόμων και ρόλων. Και σε ένα τέτοιο παιχνίδι μια χώρα του μεγέθους και των (βάσιμων) φιλοδοξιών της Τουρκίας δεν μπορεί να αγνοηθεί από τους Αμερικανούς.
Η Ευρώπη, αγχωμένη και ενεργειακά ανασφαλής, δέχεται τους όρους. Η Ελλάδα αξιοποιεί το momentum, αλλά κινδυνεύει να ταυτιστεί με έναν ρόλο μονοσήμαντο, χωρίς επαρκείς εναλλακτικές. Και η Τουρκία παίζει το γνωστό παιχνίδι: διαπραγματεύεται τα πάντα, ταυτόχρονα, με όλους.
Μέσα σε αυτήν την «Τράμπ(α)», το ερώτημα δεν είναι ποιος κερδίζει σήμερα. Είναι ποιος θα πληρώνει τον λογαριασμό αύριο…
Η «ακτίνα δράσης» εκτείνεται από την ΑΟΖ του Ισραήλ και τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ έως την Αίγυπτο και την Κύπρο
Μιχάλης Μαστοράκης • mmastorakis@naftemporiki.gr
Σε βασικό πεδίο δραστηριότητας για την πετρελαϊκή εταιρεία Chevron έχει αναδειχθεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Η διοίκηση του ομίλου σε πρόσφατη ενημέρωση επενδυτών προέβη σε ειδική αναφορά επί του θέματος.
Η «ακτίνα δράσης» εκτείνεται από την ΑΟΖ του Ισραήλ και τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ έως την Αίγυπτο και την Κύπρο, με την ανάπτυξη του κοιτάσματος Αφροδίτη, και εσχάτως τις παραχωρήσεις νότια της Πελοποννήσου και της Κρήτης.
Τα παραπάνω αποτυπώνουν τη διευρυμένη και πολυδιάστατη παρουσία της Chevron στην περιοχή σε μια περίοδο που αφενός έρχεται σε πρώτο πλάνο η τροφοδοσία της ευρωπαϊκής αγοράς με φυσικό αέριο στη «μετά» το ρωσικό αέριο εποχή και αφετέρου η Ανατολική Μεσόγειος συνιστά πεδίο διέλευσης κρίσιμων εμπορικών και ενεργειακών δρόμων που με τη σειρά τους αναδεικνύουν σε βασική προτεραιότητα τα ζητήματα ασφάλειας σε όλες τις διαστάσεις.
Επί του πεδίου, η Chevron σχεδιάζει στις αρχές του επόμενου έτους να προχωρήσει σε εργασίες βελτιστοποίησης στο κοίτασμα Tamar, καθώς και πρόσθετες παρεμβάσεις στο Λεβιάθαν, γεγονός που θα επιτρέψει την αύξηση της παραγωγής βραχυπρόθεσμα κατά 25%. Η εταιρεία βρίσκεται κοντά στη λήψη της τελικής επενδυτικής απόφασης για μια μεγαλύτερη επέκταση του κοιτάσματος Λεβιάθαν.
Βασική εκτίμηση της διοίκησης θέλει να γίνονται περαιτέρω βήματα ανάπτυξης και μετά το 2030 με τον βραχυπρόθεσμο, ωστόσο, ορίζοντα εργασιών να περιλαμβάνει επιπρόσθετα των παραπάνω το κοίτασμα Αφροδίτη στην ΑΟΖ της Κύπρου, καθώς και τον σχεδιασμό για μια νέα γεώτρηση στο Δέλτα του Νείλου εντός του 2026.
Στην Ελλάδα
Η παρουσία της Chevron στην περιοχή, όπως προαναφέρθηκε, δεν περιορίζεται μόνο στο ανατολικό άκρο της Μεσογείου, αλλά πλέον εντοπίζεται και στα ελληνικά χωρικά ύδατα, με τον αμερικανικό πετρελαϊκό κολοσσό να αποτελεί τον νέο «παίκτη» στο εθνικό πρόγραμμα έρευνας και ανάπτυξης υδρογονανθράκων.
Υπενθυμίζεται ότι η Chevron σε κοινοπραξία με τη Helleniq Energy συμμετείχε πρόσφατα στον διαγωνισμό που προκήρυξε προ μηνών το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την παραχώρηση θαλασσοτεμαχίων νότια της Κρήτης και της Πελοποννήσου, με το ελληνοαμερικανικό σχήμα να αναδεικνύεται ανάδοχος.
Να σημειωθεί ότι η διαδικασία εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς, με τα επόμενα βήματα να περιλαμβάνουν την έγκριση του φακέλου σύμβασης από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Η περιοχή νότια της Κρήτης παραμένει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς εκτιμάται ότι διαθέτει σημαντικό γεωλογικό δυναμικό.
[iEpikaira: όντως πρόκειται για "σχέδιο δράσης" ή αλλιώς μονοπώλιο! Όπως σχολιάσαμε ΕΔΩ, τελικά ο σκοπός μας είναι μόνο η απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο; Ή μήπως η πλήρη εξάρτηση στην αμερικανική εκμετάλλευση των δικών μας -ελληνικών και κυπριακών- κοιτασμάτων; Εάν κάνουμε λόγο για "ενεργειακή υποδούλωση", θα ήταν υπερβολή;]
Πηγή: naftemporiki.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Chevron: Το σχέδιο δράσης σε Ελλάδα – Ανατολική Μεσόγειο"
Η Ειδική Απεσταλμένη της Μεγάλης Βρετανίας για τα Δυτικά Βαλκάνια, Κάρεν Πιρς, οργάνωσε συνάντηση με τους στρατιωτικούς ηγέτες της Αλβανίας, του Μαυροβουνίου, [των Σκοπίων], της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του αυτοανακηρυγμένου Κοσσυφοπεδίου, τους οποίους εκπροσώπησε ο αναπληρωτής διοικητής των KSF, Υποστράτηγος Ένβερ Τσικάτσι.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του KSF στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε πλοίο του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού και στη συνομιλία συζητήθηκε η σημασία της περιφερειακής συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας, καθώς και ο ρόλος των κοινών πρωτοβουλιών στην επίλυση των προκλήσεων ασφαλείας στην περιοχή.
“Το επίκεντρο της συζήτησης ήταν η κατάσταση ασφαλείας και ο αντίκτυπος της επιθετικότητας στην Ουκρανία σε αυτό το μέρος της Ευρώπης, καθώς και η αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που αποτελούν πρόκληση για τις χώρες μας, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη στρατιωτικής υποστήριξης προς τις πολιτικές αρχές και στενού συντονισμού μεταξύ των χωρών της περιοχής” – αναφέρει η ανακοίνωση σύμφωνα με το Kosovo Online.
Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση συμφώνησαν ότι η βρετανική υποστήριξη και η λήψη συγκεκριμένων μέτρων στο πλαίσιο περιφερειακών πρωτοβουλιών είναι απαραίτητες για τη βελτίωση της συνεργασίας και την οικοδόμηση ασφαλέστερων και σταθερότερων Βαλκανίων.
"Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόσφατα δημοσίευσε την έκθεσή της για την Τουρκία. Όπως κάθε χρόνο, στην έκθεση της ΕΕ υπήρχαν οι γνωστές και αναμενόμενες δηλώσεις. Υπενθυμίστηκε ότι η Τουρκία είναι υποψήφια χώρα, τονίστηκε η σημασία της, αναφέρθηκαν οι ελλείψεις της… Η ΕΕ έκανε αυτό που κάνει πάντα. Δεν έδωσε εγγύηση ή χρονοδιάγραμμα για την ένταξη. Η Τουρκία απάντησε με τις συνήθεις δηλώσεις: είναι άκυρη, την απορρίπτουμε, είναι προκατειλημμένη, αβάσιμη, παραμένουμε δεσμευμένοι στον στόχο της ένταξης στην ΕΕ…", γράφει σε πρόσφατο άρθρο του, ο Τούρκος αναλυτής Μπαρίς Ντοστέρ.
Όπως συνεχίζει το άρθρο του Ντοστέρ: "Η στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία είναι γνωστή. Συνοπτικά, η ΕΕ επιθυμεί να κρατήσει την Τουρκία σε μια "αίθουσα αναμονής", χωρίς να την εντάξει, να αποσπάσει τις παραχωρήσεις που θέλει και να τη χρησιμοποιήσει ως αποσβεστήρα σε προβληματικές περιοχές και χώρες. Μέσω της Τελωνειακής Ένωσης που υπογράφηκε το 1995 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1996, η ΕΕ απέκτησε μεγάλη επιρροή στο τελωνειακό καθεστώς, στο καθεστώς εξωτερικού εμπορίου και στην εσωτερική αγορά της Τουρκίας, χωρίς να την κάνει μέλος. Γιατί λοιπόν να την κάνει μέλος; Έχει ήδη πάρει ό,τι θέλει και συνεχίζει να παίρνει. Η Τουρκία, χωρίς να είναι μέλος της ΕΕ, χωρίς να κάθεται στο τραπέζι όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, συνεχίζει να εφαρμόζει τις αποφάσεις. Δεν θέτει καν θέμα συζήτησης την Τελωνειακή Ένωση.
Η μονόπλευρη εξάρτηση που διέπει τη σχέση με την ΕΕ έχει και ένα ελληνικό πρόσωπο.
Η ΕΕ υιοθετεί όλες τις αντιτουρκικές θέσεις και δηλώσεις της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έτσι, τα προβλήματα της Τουρκίας με την Ελλάδα, τα οποία προέρχονται αποκλειστικά από την Αθήνα, γίνονται ταυτόχρονα προβλήματα της Τουρκίας με την ΕΕ. Τα τελευταία χρόνια γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα έχει γίνει ουσιαστικά μια αμερικανική βάση, ενώ οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει τη στρατιωτική τους παρουσία όχι μόνο στην ελληνική επικράτεια, αλλά και στα ελληνικά νησιά.
Είτε πρόκειται για Κύπρο, είτε για υφαλοκρηπίδα, είτε για χωρικά ύδατα, είτε για τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που δεν έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα με συνθήκες, είτε για άλλα ζητήματα, σε όλα τα προβλήματα, δεν αντιμετωπίζονται μόνο η Άγκυρα και η Αθήνα, αλλά και η Άγκυρα με τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον".
Ο Τούρκος αναλυτής δεν μένει εκεί, αλλά προχωρά σε ανάλυση ως προς "τα νησιά που κατέχει η Ελλάδα".
Γράφει λοιπόν ο Μπαρίς Ντοστέρ: "Τα τελευταία 23 χρόνια, η Ελλάδα έχει καταλάβει περίπου 160 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που ανήκουν στην Τουρκία, εκμεταλλευόμενη την αντίδραση και την αδράνεια της Τουρκίας. Το θέμα αυτό το φέρνει στο προσκήνιο κυρίως ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο απόστρατος Ουμίτ Γιαλίμ (ο "πατέρας" του δόγματος της "Γαλάζιας Πατρίδας"). Η έπαρση σημαίας, η εγκατάσταση στρατιωτών σε ορισμένα νησιά, η διεξαγωγή επίσημων τελετών από κυβερνητικούς αξιωματούχους, ανώτερους αξιωματικούς και ιερείς, είναι αποτέλεσμα τόσο της αυθάδειας της Αθήνας, όσο και της σιωπής της Τουρκίας.
Η πολιτική της Ελλάδας, φυσικά, συνδέεται με τον στόχο της Μεγάλης Ιδέας, το όνειρο του Βυζαντίου και την επιθυμία να κάνει την Αιγαίο θάλασσα ελληνική λίμνη. Η κρίση των Ιμίων το 1996 πρέπει να εκτιμηθεί σε αυτό το πλαίσιο. Μετά την κρίση, το ζήτημα των διαφιλονικούμενων νησιών έγινε πιο εμφανές. Η κρίση των Ιμίων δεν μπορεί να απομονωθεί από την επιθυμία της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο στα 12 μίλια. Από τότε, η Ελλάδα επιτάχυνε την πολιτική κατοχής των νησιών που ανήκουν στην Τουρκία. Η αδράνεια της Τουρκίας ενθάρρυνε την Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε εγκαταστάσεις σε ορισμένα από τα νησιά που έχει καταλάβει.
Ας διευκρινίσουμε ότι στο βόρειο Αιγαίο, μετά τον Βαλκανικό Πόλεμο, δεν υπάρχει νησί, νησίδα ή βραχονησίδα που δεν έχει καταληφθεί από την Ελλάδα, ενώ στο νότιο Αιγαίο, εκτός από τη Ρόδο, τη Μεγίστη και τα Δωδεκάνησα, η κυριαρχία της Τουρκικής Δημοκρατίας, διαδόχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συνεχίζεται στα νησιά και τις νησίδες που βρίσκονται κοντά σε αυτά".
Μετά από την τελευταία φράση που ξεχειλίζει αναθεωρητισμού και επεκτατισμού, ο Ντοστέρ προχωρά σε ανάλυση των "επεκτατικών πολιτικών της Ελλάδας που συνεχίζονται".
Όπως γράφει ο Τούρκος αναλυτής: "Επισημαίνουμε ότι η πολιτική της Ελλάδας παραβιάζει ξεκάθαρα τις συνθήκες της Λωζάνης του 1923 και της Παρισιού του 1947 (η Τουρκία δεν ήταν μέρος, δεν προσκλήθηκε). Η κατοχή νησιών που ανήκουν στην Τουρκία, η προσπάθεια δημιουργίας πραγματικής κατάστασης υπέρ της Ελλάδας με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, επηρεάζει αρνητικά και την επίλυση των άλλων προβλημάτων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ειδικά στις διαφορές που αφορούν τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες (χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, αποκλειστική οικονομική ζώνη), η Αθήνα προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση της. Από την κρίση των Ιμίων μέχρι σήμερα, η πολιτική της Αθήνας, εκτός από την κατοχή νησιών που ανήκουν στην Τουρκία, στρέφεται και στην ενοπλισμό και ενίσχυση νησιών που έχουν μη στρατιωτικό καθεστώς.
Επαναλαμβάνουμε ότι τα Δωδεκάνησα, η Ρόδος και η Μεγίστη παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα".
Πέρυσι τον Δεκέμβριο ένας τζιχαντιστής, καταζητούμενος από τις ΗΠΑ τρομοκράτης με επικήρυξη 10 εκατ. δολαρίων για τις φρικαλεότητες στη Συρία, έβγαλε το σαρίκι, φόρεσε κοστούμι και νομιμοποιήθηκε ως ο νέος πρόεδρος της χώρας. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, κατά κόσμον Αχμέντ αλ-Σαράα, πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου και εντάχθηκε στον διεθνή συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Η προ ημερών συνάντηση του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, με τον Αχμέντ αλ-Σαράα εκτιμάται ότι ήλθε να ανοίξει το δρόμο σε νέες εξελίξεις για το μέλλον τόσο της Συρίας όσο και της Μέσης Ανατολής.
Ήταν η πρώτη επίσημη επίσκεψη προέδρου της Συρίας στον Λευκό Οίκο από την ανεξαρτησία της χώρας το 1946. Μετά τις συνομιλίες, ο Τραμπ χαρακτήρισε τον μέχρι πρόσφατα καταζητούμενο Αλ-Σαράα «ισχυρό ηγέτη» και δήλωσε ότι επιθυμεί να αποτελέσει «σημαντικό μέρος του σχεδίου ειρήνης για τη Μέση Ανατολή», εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η Συρία θα γνωρίσει περίοδο ευημερίας υπό την ηγεσία του. Ο Αλ-Σαράα, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, υποστήριξε ότι η συμμετοχή του στην Αλ Κάιντα ανήκει στο παρελθόν και ότι το ζήτημα δεν συζητήθηκε με τον Τραμπ, προσθέτοντας πως η επίσκεψή του σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας περιόδου συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η συνάντηση της Δευτέρας ήταν η τρίτη μεταξύ Τραμπ και Αλ-Σαράα, έπειτα από την πρώτη διά ζώσης επαφή τους στη Σαουδική Αραβία τον Μάιο και τη σύντομη συνομιλία τους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο. Και στις δύο προηγούμενες συναντήσεις, η συριακή αντιπροσωπεία είχε επικεντρωθεί στις διαπραγματεύσεις για την άρση των αμερικανικών κυρώσεων, το πιο κρίσιμο ζήτημα για την οικονομία της χώρας. Μετά τη συνάντηση στο Ριάντ, ο Τραμπ είχε ανακοινώσει την άρση των περισσότερων μέτρων, ωστόσο οι αυστηρότερες κυρώσεις -οι λεγόμενες Caesar του 2019- παραμένουν σε ισχύ, καθώς η άρση τους απαιτεί έγκριση του Κογκρέσου.
Μέχρι σήμερα, οι σχέσεις με το Ισραήλ έχουν αποτελέσει βασικό παράγοντα διαμόρφωσης των επαφών μεταξύ ΗΠΑ και Συρίας και η επίσκεψη του Αλ-Σαράα στην Ουάσινγκτον δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Μετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες αεροπορικές επιδρομές σε στόχους εντός της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Δαμασκού, καθώς και χερσαίες επιχειρήσεις στις γειτονικές επαρχίες Κουνέιτρα και Νταράα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν για τη σύναψη μίας συμφωνίας ασφαλείας μεταξύ των δύο χωρών, ως πρώτο βήμα προς ομαλοποίηση των σχέσεων, έστω και περιορισμένης κλίμακας, για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ξεκάθαρος όρος του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι η αποστρατιωτικοποίηση της νοτιοδυτικής Συρίας και η προστασία της μειονότητας των Δρούζων.
Η νέα συριακή κυβέρνηση, σε μία προσπάθεια -εξ ανάγκης- να αποφύγει την αντιπαράθεση με το Ισραήλ, έχει κόψει τον διάδρομο τροφοδοσίας όπλων από το Ιράν προς τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, κατάσχοντας πολλές αποστολές, γεγονός που απαντά στις ανησυχίες ασφαλείας του Ισραήλ, όπως επισημαίνεται σε ανάλυση του δημοσιογράφου Φραντσέσκο Πετρονέλα που φιλοξενεί το Ιταλικό Ινστιτούτο Διεθνών Πολιτικών Μελετών (ISPI).
Οι Ηνωμένες Πολιτείες παράλληλα προκειμένου να στηρίξουν μία συμφωνία ασφαλείας σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν μία αεροπορική βάση στη Δαμασκό, κατά πληροφορίες που έχει μεταδώσει το πρακτορείο Reuters. Παρά τη σχετική διάψευση από το συριακό υπουργείο Εξωτερικών, εκτιμάται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη κάποιας μορφής διαπραγμάτευση προς αυτή την κατεύθυνση.
Ένα από τα βασικά θέματα των συνομιλιών στον Λευκό Οίκο ήταν επίσης η σταδιακή ενσωμάτωση των κουρδικών Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF) στον επίσημο συριακό στρατό, κάτι για το οποίο πιέζει σταθερά η Άγκυρα. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν τη συμφωνία της 10ης Μαρτίου που υπεγράφη μεταξύ του Αλ-Σαράα και του ηγέτη των SDF Μαζλούμ Αμπντί - μία συμφωνία που, πέραν από το στρατιωτικό της σκέλος, προέβλεπε και την παράδοση κρίσιμων εγκαταστάσεων που βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους, όπως αεροδρόμια και κοιτάσματα πετρελαίου. Το ζήτημα άπτεται του Κουρδικού και η όποια μορφή αυτονομίας των Κούρδων στον Βορρά της Συρίας εκλαμβάνεται από την Τουρκία ως ευθεία απειλή για την εδαφική της ακεραιότητα και την εσωτερική της ασφάλεια.
Για την Ουάσινγκτον, η προσχώρηση της Δαμασκού στο διεθνή συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους προσφέρει τη δυνατότητα να περιοριστεί ο ρόλος των Κούρδων στην αντιμετώπιση του ISIS και να μεταφέρουν οι ΗΠΑ την ευθύνη στον συριακό στρατό, κρατώντας έτσι ικανοποιημένους τους Τούρκους, ενώ παράλληλα θα κρατήσουν οι ίδιες τις βάσεις στα ανατολικά και δυτικά της χώρας.
Ως εκ τούτου, η παρουσία του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, στον Λευκό Οίκο, την ώρα που πραγματοποιείτο η συνάντηση Τραμπ-Αλ Σαράα, ήταν λεπτομερώς προσχεδιασμένη. Σε κάποιο σημείο της συνομιλίας του με τον Αλ-Σαράα, στο Οβάλ Γραφείο, ο Αμερικανός πρόεδρος κάλεσε τον Φιντάν να συμμετάσχει και να εκθέσει τις τουρκικές θέσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν ουσιαστικά να διαμορφώσουν μια νέα ισορροπία μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας με επίκεντρο τη Συρία, η οποία και θα εκτείνεται στο ευρύτερο γεωπολιτικό σκηνικό της Μέσης Ανατολής.
Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Άγκυρα και ειδικός απεσταλμένος για τη Συρία, Τομ Μπάρακ, σε χθεσινή γραπτή του δήλωση χαρακτήρισε «ιστορική» και «αποφασιστική στιγμή» στη Μέση Ανατολή την επίσκεψη του προέδρου της Συρίας, Αχμέντ αλ-Σαράα, στον Λευκό Οίκο, κάνοντας ευθέως λόγο για επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Τουρκίας-Συρίας-Ισραήλ.
Συγκεκριμένα, ο Τομ Μπάρακ ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σε μία καίρια τριμερή συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών [των ΗΠΑ Μάρκο] Ρούμπιο, τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Χάκαν Φιντάν και τον υπουργό Εξωτερικών της Συρίας Ασάντ αλ Σιμπάνι, χαράξαμε την επόμενη φάση του πλαισίου ΗΠΑ-Τουρκίας-Συρίας: την ενσωμάτωση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στη νέα οικονομική, αμυντική και πολιτική δομή της Συρίας, τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Τουρκίας-Συρίας-Ισραήλ, την ευθυγράμμιση στην υποστήριξη της εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, καθώς και διάφορα ζητήματα που αφορούν τα σύνορα του Λιβάνου».
Μέχρι στιγμής, ούτε η Ουάσινγκτον ούτε η Άγκυρα έχουν τοποθετηθεί επίσημα σχετικά με το τι ακριβώς εννοούσε ο Μπάρακ με τον όρο «επαναπροσδιορισμό των σχέσεων».
Μπορεί ο Τραμπ να φέρει την ειρήνη στη Συρία και στους Κούρδους της Τουρκίας;
Καθώς ο Τραμπ εντείνει τις πιέσεις του στη Συρία, η Ουάσιγκτον διερευνά αν η επιρροή της μπορεί να μετατρέψει τις εύθραυστες εκεχειρίες σε διαρκή ειρήνη.
Αφού το κόμμα του υπέστη εθνική ήττα από το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), στις τοπικές εκλογές του Μαρτίου 2024, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεκίνησε μυστικές συνομιλίες με τον φυλακισμένο ηγέτη του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Οι στόχοι του Ερντογάν ήταν σαφείς: να διαλύσει την εκλογική συμμαχία μεταξύ του CHP και του φιλοκουρδικού κόμματος DEM, που είχε συμβάλει στην προώθηση της αντιπολίτευσης προς τη νίκη, και να αξιοποιήσει την υποστήριξη του DEM για νομοθετικές και πολιτικές κινήσεις που θα του επέτρεπαν να διεκδικήσει τρίτη προεδρική θητεία όταν η δεύτερη και τελευταία πενταετής θητεία του λήξει το 2028.
Η προσέγγιση των Κούρδων, που δημοσιοποιήθηκε από τον εθνικιστή σύμμαχο του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι, σε μια έκτακτη κοινοβουλευτική ομιλία τον Οκτώβριο του 2024, παρουσιάστηκε στο δύσπιστο τουρκικό κοινό ως μια προσπάθεια για την εγκαθίδρυση μιας Τουρκίας «χωρίς τρομοκρατία».
Αυτό είχε ως στόχο να οδηγήσει σε έναν τέλειο συνδυασμό των στόχων του κράτους ασφαλείας και των προσωπικών φιλοδοξιών του Ερντογάν, με κάποια οφέλη για τους Κούρδους. Το PKK θα τερμάτιζε την ένοπλη εκστρατεία του εναντίον του τουρκικού κράτους, που διήρκεσε πάνω από 40 χρόνια, και στη συνέχεια θα διαλυόταν. Κατά τη διαδικασία αυτή, σύμφωνα με τη λογική, θα αποφεύγονταν η εθνικιστική οργή που είχε συμβάλει στην αποτυχία του προηγούμενου γύρου ειρηνευτικών συνομιλιών το 2015.
Σε αντάλλαγμα, θα χορηγούνταν αμνηστία και άλλες μορφές νομικής αναστολής στον Οτζαλάν και στους επιλέξιμους μαχητές. Θα σταματούσαν οι δεκαετίες πίεσης στους εκλεγμένους Κούρδους αξιωματούχους και οι ανοιχτές εκφράσεις της κουρδικής ταυτότητας. Το μεγαλύτερο κέρδος θα ήταν η σιωπηρή αποδοχή από την Άγκυρα του μικρού κρατιδίου που σχηματίστηκε υπό την μερική προστασία των ΗΠΑ από το συριακό παρακλάδι του PKK στη βορειοανατολική Συρία, το οποίο επί μακρόν επιδίωκε να καταστρέψει. Αυτή η προοπτική θεωρείται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του PKK να συμμορφωθεί με τις εντολές του ηγέτη του.
Στις 12 Μαΐου, ανακοίνωσε ότι αφοπλίζεται και διαλύεται. «Η μητέρα θυσιάζεται για το μωρό» είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Μπαγιάρ Ντόσκι, ένας ιρακινός κουρδικός ακαδημαϊκός, περιέγραψε την κίνηση του PKK στο Al-Monitor εκείνη την εποχή.
Είκοσι μήνες μετά, τέτοιου είδους υπολογισμοί έχουν ανατραπεί από τις σημαντικές αλλαγές που έχουν αναστατώσει τη Συρία, οι οποίες έχουν αναζωπυρώσει τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από δεκαετίες βαθιάς ψυχρότητας.
Το 2015, η άρνηση των Συρίων Κούρδων να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της Τουρκίας να ενταχθούν στους σουνίτες αντάρτες που επιδίωκαν την ανατροπή του πλέον ανατραπέντος δικτάτορα της Συρίας, Μπασάρ αλ-Άσαντ, ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους απέτυχαν οι προηγούμενες ειρηνευτικές συνομιλίες και η Τουρκία επανέλαβε τον πόλεμο κατά του PKK τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Τώρα, οι διαφωνίες σχετικά με το μελλοντικό καθεστώς των Κούρδων της Συρίας υπό τον νέο ηγέτη της χώρας τους, Αχμέντ αλ-Σαράα, είναι αυτές που εμποδίζουν όχι μόνο μια συμφωνία μεταξύ της Άγκυρας και του PKK, αλλά και μια συμφωνία που θα ενσωματώνει τη Δαμασκό και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), με ηγέτες Κούρδους που δραστηριοποιούνταν επί μακρόν στο PKK.
Οι δύο διαδικασίες είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένες που η απεμπλοκή της μιας εξαρτάται από την απεμπλοκή της άλλης και, από τη σκοπιά της Άγκυρας, είναι η Συρία που πρέπει να επιλυθεί πρώτα. Με λίγα λόγια, η Τουρκία δεν θέλει η Συρία να παραχωρήσει στους Κούρδους της οποιαδήποτε δικαιώματα που δεν θα ήταν διατεθειμένη να παραχωρήσει στους δικούς της.
Όσο περισσότερο παραμένει το αδιέξοδο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να καταρρεύσουν οι υπάρχουσες εκεχειρίες μεταξύ της Τουρκίας και του PKK, καθώς και της Τουρκίας και των SDF, με αποτέλεσμα να εμπλακούν στη σύγκρουση οι δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης. Το Ισλαμικό Κράτος, τα απομεινάρια του καθεστώτος Άσαντ και άλλοι κακόβουλοι παράγοντες θα έχουν την τιμητική τους. Η παρέμβαση του στη Συρία θα αυξηθεί σίγουρα.
Τόσο για τους Κούρδους όσο και για τη Δαμασκό, η μόνη δύναμη ικανή να λύσει το πρόβλημα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν και η Τουρκία αντιστεκόταν επί δεκαετίες σθεναρά σε οποιαδήποτε εμπλοκή των ΗΠΑ στις κουρδικές υποθέσεις της, η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει εμπλακεί σταθερά στο ζήτημα και έχει ήδη επιτύχει κάποια αποτελέσματα.
Η ιστορική συνάντηση του Σαράα στις 10 Νοεμβρίου στο Λευκό Οίκο με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε νέα πνοή στις συνομιλίες μετά από μήνες αδιεξόδου — ειδικά αφού ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, ο οποίος έφτασε στην Ουάσινγκτον την τελευταία στιγμή, βρέθηκε για λίγο στην αίθουσα.
Πολλοί Κούρδοι περίμεναν να προσκληθούν ξεχωριστά και νωρίτερα, δεδομένης της συμβολής τους στον πόλεμο κατά του ISIS, και πληγώθηκαν από τον αποκλεισμό τους από τη συριακή αντιπροσωπεία, αλλά αντιμετωπίζουν την υπόθεση με θετική διάθεση. Η επίσκεψη του Σαράα αποδεικνύει ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφασίσει να αναλάβουν τον έλεγχο του συριακού φακέλου», σύμφωνα με τα λόγια μιας κουρδικής πηγής που έχει στενή γνώση των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Δαμασκού και των Κούρδων. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον δεν θα επιτρέψει στη Δαμασκό ή την Τουρκία να προχωρήσουν σε μονομερείς επιθέσεις εναντίον των Κούρδων.
Ο απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Συρία, Τομ Μπάρακ, έχει εμπλακεί σε έντονη διπλωματική δραστηριότητα για να αποτρέψει ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα. Στις αρχές Οκτωβρίου, βοήθησε στη διαμεσολάβηση για την επίτευξη εκεχειρίας μεταξύ των SDF και των δυνάμεων που συνδέονται με την κυβέρνηση στο Χαλέπι, μετά από μια έξαρση των συγκρούσεων που απειλούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο.
Ασκεί πιέσεις στη Δαμασκό και τους Κούρδους να εφαρμόσουν τη συμφωνία της 10ης Μαρτίου, που υπογράφηκε μεταξύ του Σαράα και του αρχηγού των SDF Μαζλούμ Κομπάνι, η οποία έθεσε τις βάσεις για την ενσωμάτωση των SDF στον εθνικό στρατό. Τα κύματα θρησκευτικής βίας εναντίον των Αλαουιτών και των Δρούζων, που άφησαν χιλιάδες νεκρούς, ενίσχυσαν τη θέση των SDF, με τον Μπάρακ να αναγνωρίζει πλέον ότι η αυστηρά συγκεντρωτική διακυβέρνηση που υποστηρίζει ο Σαράα δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα — η συγχώνευση των πολυεθνικών, μικτών δυνάμεων των SDF που έχουν εκπαιδευτεί από τις ΗΠΑ με τον Συριακό Εθνικό Στρατό — φαίνεται να έχει επιλυθεί εν μέρει τον περασμένο μήνα, όταν ο Κομπάνι ανακοίνωσε ότι η Δαμασκός συμφώνησε στην εγκαθίδρυση μιας μεραρχίας και δύο ταξιαρχιών αποτελούμενων από δυνάμεις των SDF, οι οποίες θα παραμείνουν αναπτυγμένες στο ένα τρίτο της χώρας που ελέγχεται από τους Κούρδους.
Το Al Arabiya, επικαλούμενο ανώνυμους Συροκουρδούς αξιωματούχους, ανέφερε ότι οι SDF είχαν ορίσει τρεις διοικητές των SDF να αναλάβουν θέσεις στο Υπουργείο Άμυνας για να ηγηθούν της μεραρχίας και «τουλάχιστον δύο ταξιαρχιών». Οι διοικητές ταυτοποιήθηκαν ως Λουκμάν Χαλίλ, Τζία Κομπάνι και Τζαμίλ Κομπάνι. Δεν ήταν δυνατή η επικοινωνία με αξιωματούχους των SDF για σχόλια.
Η ανακοίνωση υποδηλώνει ότι ενδέχεται να βρίσκεται σε εξέλιξη κάποιο είδος συμβιβασμού, σύμφωνα με τον οποίο, σε αντάλλαγμα για τη διατήρηση ομοιογενών μονάδων των SDF υπό τη γενική διοίκηση του Υπουργείου Άμυνας, οι SDF θα επιτρέψουν στις κυβερνητικές δυνάμεις να εισέλθουν στα τμήματα της πλούσιας σε πετρέλαιο επαρχίας Deir ez-Zor που παραμένουν υπό τον έλεγχό τους. Η περιοχή που βρίσκεται ανατολικά του ποταμού Ευφράτη είναι εξαιρετικά στρατηγική, καθώς συνορεύει με το Ιράκ, όπου οι σιιτικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν συνεχίζουν να έχουν την κυριαρχία. Ωστόσο, ανώτερη πηγή των SDF που μίλησε στο Al-Monitor υπό τον όρο της ανωνυμίας δήλωσε ότι «τίποτα δεν έχει αλλάξει».
Οι SDF είχαν αρχικά προτείνει να επιτρέψουν την είσοδο των κυβερνητικών δυνάμεων και των γραφειοκρατών, αλλά μόνο εάν η εξουσία θα μοιραζόταν και οι διοικητές των SDF θα διατηρούσαν τις θέσεις τους. Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από τη Δαμασκό.
Η απόφαση της Συρίας να συμμετάσχει στην παγκόσμια συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατά του Ισλαμικού Κράτους θα μπορούσε να χτίσει γέφυρες μεταξύ των SDF και του εθνικού στρατού που ο Σαράα προσπαθεί να καθιερώσει. Με περισσότερα από δέκα χρόνια συνεργασίας με τις ελίτ δυνάμεις του Πενταγώνου, οι SDF μπορούν να παρέχουν εκπαίδευση και τεχνογνωσία στον νέο στρατό, ειδικά για τη συνέχιση του αγώνα κατά του ISIS.
Αν και ο Μπάρακ ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι οι συνομιλίες προχωρούσαν «εκπληκτικά καλά», μέχρι να ανακοινωθεί μια επίσημη συμφωνία ενοποίησης, θα ήταν πρόωρο να υποθέσουμε ότι μια τέτοια συμφωνία είναι αναπόφευκτα υπό διαμόρφωση. Δεν είναι μυστικό ότι οι δύο πλευρές δέχονται πιέσεις από τις ΗΠΑ να στείλουν θετικά μηνύματα, και η Τουρκία αντιμετωπίζει επίσης πιέσεις να αποφύγει την πολεμική ρητορική εναντίον των Κούρδων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η πλήρης κατάργηση των υπόλοιπων κυρώσεων κατά της Συρίας. Το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε μια άλλη 180ήμερη αναστολή των κυρώσεων που έχουν απομονώσει τη Συρία από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και αποθαρρύνουν τις ξένες επενδύσεις στο πλαίσιο του Νόμου για την Προστασία των Αμάχων του Καίσαρα. Ο Τραμπ ασκεί πιέσεις στο Κογκρέσο για την πλήρη και μόνιμη κατάργηση του νόμου.
Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι ο Κομπάνι δημοσίευσε ένα ενθουσιώδες μήνυμα στον λογαριασμό του στο X, ευχαριστώντας τον Τραμπ για «την ηγεσία του στη Συρία και για το ότι έδωσε στον λαό της Συρίας την ευκαιρία για δόξα».
Ωστόσο, ορισμένοι νομοθέτες, ιδίως ο Μπράιαν Μαστ, ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής από τη Φλόριντα που προεδρεύει της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Βουλής, αντιτίθενται στην κατάργηση, λέγοντας ότι ο Σαράα πρέπει πρώτα να αποδείξει τη δέσμευσή του για την προστασία των μειονοτήτων. Αν και ο Μαστ μοιράστηκε ένα θετικό μήνυμα σχετικά με τη συνάντησή του με τον Σαράα αυτή την εβδομάδα, δεν είπε ότι άλλαξε γνώμη.
Πιστεύεται ότι το Ισραήλ ασκεί πιέσεις σε μέλη του Κογκρέσου που πρόσκεινται στο εβραϊκό κράτος να μην καταργήσουν τις κυρώσεις μέχρι να επιτευχθεί συμφωνία ασφαλείας με τη Συρία.
Οι Κούρδοι θεωρούν τις κυρώσεις – και το φρένο που βάζουν σε πιθανές επιθετικές ενέργειες από τη Δαμασκό και την Άγκυρα – ως κρίσιμο μέσο πίεσης στις διαπραγματεύσεις τους με τον Σαράα.
Και όπως ξεκαθάρισε ο ανώτατος διοικητής των SDF Σιπάν Χέμο σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Al-Monitor, η θέση των Κούρδων είναι ότι μέχρι η Δαμασκός να παρέχει αδιάσειστες εγγυήσεις για τα πολιτικά και πολιτιστικά δικαιώματα των διαφορετικών εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων της Συρίας, τα οποία θα κατοχυρωθούν σε ένα δημοκρατικό σύνταγμα, οι Κούρδοι δεν θα υποχωρήσουν.
Το υπονοούμενο μήνυμα, σύμφωνα με έναν κουρδό πολιτικό στην Τουρκία που μίλησε στο Al-Monitor, είναι ότι αν ο Σαράα δεν συμφωνήσει να εγκαταλείψει τον αυταρχικό και αποκλειστικό του τρόπο διακυβέρνησης, οι Κούρδοι θα είναι «διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν όποιες συνέπειες προκύψουν».
Με άλλα λόγια, στοιχηματίζουν ότι, επειδή ο Σαράα έχει αποστροφή προς την ανανέωση της σύγκρουσης, που υποκρύπτεται από την έλλειψη ισχύος των δυνάμεών του και τον φόβο να προκαλέσει την οργή του Κογκρέσου, θα κάνει περαιτέρω παραχωρήσεις.
Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι η επιθυμία του Ερντογάν να παραμείνει στην εξουσία σημαίνει ότι και η Άγκυρα θα είναι ανοιχτή σε περαιτέρω συμβιβασμούς, με την Ουάσιγκτον να την ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Εν τω μεταξύ, χιλιάδες μαχητές του ISIS και οι οικογένειές τους παραμένουν απομονωμένοι σε φυλακές και στρατόπεδα που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των SDF.
Σε γενικές γραμμές, ούτε οι γείτονες της Συρίας ούτε οι Ευρωπαίοι — που φοβούνται πιθανές νέες εισροές προσφύγων — θέλουν η χώρα να βυθιστεί ξανά στον πόλεμο και την αστάθεια. Ταυτόχρονα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ θέλουν να περιορίσουν την τουρκική επιρροή στη Συρία και, ως εκ τούτου, διατηρούν ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας με τις SDF.
Όλα αυτά ενισχύουν τη θέση των Κούρδων.
Ευθυγράμμιση με την Τουρκία
Ωστόσο, η παρουσία του Φιντάν στο Λευκό Οίκο αποτελεί σαφές μήνυμα ότι, όπως δήλωσε ο Μπάρακ, ειδικά όσον αφορά θέματα που σχετίζονται με τις SDF, η κυβέρνηση Τραμπ θα ενεργήσει σε ευθυγράμμιση με την Τουρκία. Η Τουρκία «είναι τόσο σημαντική για το μέλλον της Συρίας», δήλωσε ο Μπάρακ σε πρόσφατη διάσκεψη στο Μπαχρέιν. Ο Τραμπ έχει επίσης επανειλημμένα επαινέσει τον ρόλο του Ερντογάν στη Συρία, αναγνωρίζοντάς του «την επιτυχή μάχη για την απομάκρυνση του προηγούμενου ηγέτη της Συρίας».
Η συμμαχία του Πενταγώνου με τις SDF οδήγησε στην κατάρρευση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων υπό την κυβέρνηση Ομπάμα. Ο Τραμπ ήταν έτοιμος να αντιστρέψει την πτώση όταν ενέκρινε την εισβολή της Τουρκίας το 2019 σε ένα τμήμα της βορειοανατολικής Συρίας που ελέγχεται από τους Κούρδους. Ήταν επίσης έτοιμος να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη βορειοανατολική Συρία, αλλά αναγκάστηκε να ανατρέψει την εντολή εν μέσω μιας εξέγερσης του Κογκρέσου.
Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία ήταν ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά των Κούρδων. Ωστόσο, δίνει επίσης στη Ουάσιγκτον τη δυνατότητα να τους πιέσει να συνάψουν συμφωνία με τον Σαράα. Ο Μπάρακ, ο οποίος είναι ταυτόχρονα πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία, άσκησε την απειλή της απόσυρσης αμέσως μετά τον διορισμό του ως απεσταλμένου στη Συρία τον Μάιο. Η Άγκυρα πιστεύει ότι, ανάλογα με την πορεία των διαπραγματεύσεων, αυτή η απειλή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ξανά.
Κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου, Μπαντρ Αμπντελάτι, στην Άγκυρα, ο Φιντάν δήλωσε ότι η Τουρκία «σημείωσε με ικανοποίηση» ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διαδραματίζουν «εποικοδομητικό ρόλο» όσον αφορά τα «προβλήματα της Συρίας με τους Δρούζους στο νότο και το PKK στη βορειοανατολική Συρία».
Στην Τουρκία, ο ηγέτης του PKK Οτζαλάν θεωρείται ένα άλλο σημαντικό μέσο επιρροής για να ευθυγραμμίσει τις SDF. Τα πρακτικά μιας βιντεοδιάσκεψης που διέρρευσε τον Μάιο μεταξύ του Οτζαλάν και των υποδιοικητών του στο πεδίο μάχης δίνουν στοιχεία για τον τρόπο σκέψης του σχετικά με τη Συρία. Παρούσα ήταν η υπουργός Εξωτερικών των Κούρδων της Συρίας, Ιλχάμ Αχμέντ, καθώς και ένα ανώνυμο μέλος της τουρκικής εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, MIT. Η διαρροή θα μπορούσε να έχει συμβεί μόνο μετά από έλεγχο από τις τουρκικές αρχές. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο Οτζαλάν τόνισε τη σημασία της τοπικής δημοκρατίας και ενός δημοκρατικού συντάγματος για τη Συρία. Στη συνέχεια, όμως, της είπε ότι ο έλεγχος των «εξωτερικών συνόρων και των συνοριακών διαβάσεων της Συρίας πρέπει να παραδοθεί στο συριακό κράτος». Τα σχόλιά του διαφέρουν από αυτά που έκανε κατά τη διάρκεια μιας ξεχωριστής συνάντησης με τους δικηγόρους του, οι οποίοι μετέφεραν ότι είχε χαρακτηρίσει τη βορειοανατολική Συρία ως κόκκινη γραμμή.
Ο χρόνος της διαρροής, περίπου πέντε μήνες μετά τη διεξαγωγή της τηλεδιάσκεψης, είναι ένα σαφές μήνυμα ότι η Τουρκία θέλει ο Οτζαλάν να χρησιμοποιήσει την επιρροή του. Η πρόκληση για τον 77χρονο ηγέτη του PKK είναι να κρατήσει την Τουρκία αρκετά ικανοποιημένη ώστε να συνεχίσει τον διάλογο μαζί του, χωρίς να αμαυρώσει την εικόνα του στα μάτια των εκατομμυρίων Κούρδων σε όλο τον κόσμο που τον λατρεύουν.
Η πρόκληση για το PKK και τις SDF είναι να διατηρήσουν το μεγαλύτερο κέρδος τους από την έναρξη του αγώνα τους πριν από 40 χρόνια — την καθιέρωση μιας αυτόνομης κουρδικής οντότητας με δικές της πολιτικές και ασφαλιστικές δομές — χωρίς να εγκαταλείψουν τον άνθρωπο στον οποίο πιστεύουν ότι τελικά οφείλουν τα πάντα, αφήνοντάς τον να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του πίσω από τα σίδερα.
Συνέντευξη Αλ Σαράα στη Washington Post: «Ποτέ δεν προκάλεσα τον θάνατο αθώου» – Το Ισραήλ όπως πάει «στο τέλος θα…φτάσει στο Μόναχο»
«Ο αγώνας δεν είναι κάτι ντροπιαστικό αν γίνεται για ευγενείς στόχους, ειδικά αν υπερασπίζεσαι τη γη σου και τους ανθρώπους που υποφέρουν από αδικία. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να επαινούνται για κάτι τέτοιο. Έχω πολεμήσει σε τόσους πολέμους, αλλά ποτέ δεν προκάλεσα το θάνατο ενός αθώου ανθρώπου». Το παρελθόν του ως ισλαμιστής αντάρτης, επιχείρησε να υπερασπιστεί , μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Συρίας Άχμεντ Αλ Σαράα, σε συνέντευξή του, μετά την ιστορική πρώτη επίσκεψη στον Λευκό Οίκο.
Στην συνομιλία μιας ώρας, με τους Susannah George και Tobi Raji της Washington Post, αναφέρθηκε τη σημασία της αποκατάστασης των σχέσεων της χώρας του με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη μεταπολεμική θρησκευτική βία και την πορεία του από ηγέτη των ανταρτών στη Συρία με βάση το Ιράκ, σε πρώτο αρχηγό κράτους της Συρίας που συναντά τον πρόεδρο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον.
Παράλληλα, κατηγόρησε για επεκτατισμό το Ισραήλ, λέγοντας ειρωνικά πως στο τέλος «θα καταλήξουν στο Μόναχο», ενώ χαρακτήρισε «μπελά» το γεγονός πως ο Άσαντ έχει καταφύγει στην Ρωσία για την οποία τόνισε πως η Συρία την χρειάζεται γιατί είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Κυρώσεις και σχέσεις με τις ΗΠΑ
-Σήμερα συναντηθήκατε με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και με μέλη του Κογκρέσου. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τους στόχους σας από αυτό το ταξίδι και αν τους πετύχατε;
Ο πιο σημαντικός στόχος είναι να ξεκινήσουμε την οικοδόμηση των σχέσεων μεταξύ της Συρίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, που εδώ και 100 χρόνια δεν είναι ιδιαίτερα καλές.
Αναζητήσαμε τα αμοιβαία συμφέροντα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Συρίας και διαπιστώσαμε ότι έχουμε πολλά κοινά θέματα στα οποία μπορούμε να στηριχθούμε, [όπως] θέματα ασφάλειας και οικονομικά συμφέροντα. Η σταθερότητα της Συρίας θα επηρεάσει ολόκληρη την περιοχή, όπως και η αστάθειά της.
Η σταθερότητα συνδέεται με την οικονομία. Και η οικονομία, ή η οικονομική ανάπτυξη, συνδέεται με την άρση των κυρώσεων. Αυτή η συζήτηση συνεχίζεται εδώ και μήνες και πιστεύω ότι έχουμε επιτύχει καλά αποτελέσματα. Ωστόσο, εξακολουθούμε να περιμένουμε την τελική απόφαση.
Όστιν Τάις
-Ο συνάδελφός μας Όστιν Τάις εξαφανίστηκε στη Συρία. Θα ήθελα να μας πείτε τι κάνετε για να τον βρείτε και αν έχετε επικοινωνήσει με το Λευκό Οίκο και άλλους φορείς στην Ουάσινγκτον σχετικά με την υπόθεσή του.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου που εξαπέλυσε το προηγούμενο καθεστώς εναντίον του συριακού λαού, περίπου 250.000 άτομα έχουν εξαφανιστεί ανάμεσά τους και πολίτες άλλων κρατών, όπως ο Όστιν Τάις.
καταφέραμε να απελευθερώσουμε ήδη έναν Αμερικανό πολίτηπου ήταν φυλακισμένος, και τον παραδώσαμε αμέσως στις αμερικανικές αρχές. Δημιουργήσαμε μια επιτροπή για τους αγνοούμενους, η οποία εστιάζει στα άτομα με αμερικανική υπηκοότητα που αγνοούνται στη Συρία, και συνεργαζόμαστε με τις αμερικανικές αρχές.
Συναντήθηκα με μερικές από τις οικογένειες των αγνοουμένων, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας του Όστιν Τάις. Είναι μια υπέροχη γυναίκα. Και την έφερα σε επαφή με τη μητέρα μου, επειδή η μητέρα μου είχε μια παρόμοια ιστορία. Εγώ αγνοούμουν για επτά χρόνια και όλοι πίστευαν ότι είχα σκοτωθεί, εκτός από τη μητέρα μου. Είχε την ισχυρή πεποίθηση ότι θα επέστρεφα μια μέρα.
Το παρελθόν του Σαράα ως αντάρτη
-Τι θα λέγατε σε έναν μέσο Αμερικανό που ρωτά: «Γιατί αποσύρουμε τις κυρώσεις για έναν άνδρα που ως αντάρτης στρεφόταν εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών;»
Κατ’ αρχάς, ο αγώνας δεν είναι κάτι ντροπιαστικό αν γίνεται για ευγενείς στόχους, ειδικά αν υπερασπίζεσαι τη γη σου και τους ανθρώπους που υποφέρουν από αδικία. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να επαινούνται για κάτιτέτοιο.. Έχω πολεμήσει σε τόσους πολέμους, αλλά ποτέ δεν προκάλεσα το θάνατο ενός αθώου ανθρώπου.
Και όταν κάποιος εμπλέκεται σε μάχες, πρέπει να έχει πολύ ισχυρό ηθικό υπόβαθρο. Η περιοχή επηρεάστηκε από τις πολιτικές — τις πολιτικές της Δύσης και τις πολιτικές των ΗΠΑ — και σήμερα, υπάρχουν τόσοι πολλοί Αμερικανοί που συμφωνούν μαζί μας ότι ορισμένες από αυτές τις πολιτικές ήταν λάθος και ότι προκάλεσαν πολέμους που ήταν άσκοποι.
Θρησκευτική βία και μειονότητες στη Συρία
-Ένα από τα ζητήματα που τίθενται από όσους δεν θέλουν να αρθεί η επιβολή των κυρώσεων είναι η βία που εξακολουθεί να επικρατεί στη χώρα σας. Ορισμένες ομάδες εξακολουθούν να μάχονται. Πώς θα απαντούσατε σε όσους σας επικρίνουν ότι δεν έχετε κάνει αρκετά για να μειώσετε αυτό το είδος βίας και ποιο είναι το σχέδιό σας για να διασφαλίσετε ότι οι επιθέσεις εναντίον των μειονοτήτων δεν θα συνεχιστούν;
Η Συρία μόλις βγήκε από έναν σφοδρό εμφύλιο. Ζούαε υπό δικτατορία και ένα σκληρό καθεστώς που έλεγχε τη χώρα για 60 χρόνια. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο και, σε μια μεταβατική περίοδο, υπάρχουν κάποιες καταστάσεις, συνθήκες και νόμοι που διαφέρουν από αυτούς των σταθερών χωρών.
Για παράδειγμα, μετά τον εμφύλιος πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες η κατάσταση σταθεροποιήθηκε μετά από ένα χρόνο; Ή χρειάστηκε μεγάλο διάστημα για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;
Βρισκόμαστε στο στάδιο της ανοικοδόμησης του κράτους και της αποκατάστασης του νόμου. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στη Συρία. Αλλά δεν είναι το τέλος της ιστορίας.
Μιλούν υπαρξιακή απειλή για ανθρώπους με διαφορετικό θρήσκευμα. Στη Συρία, συμβιώνουμε με διαφορετικές ομάδες, διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, εδώ και 1.400 χρόνια. Εξακολουθούμε να υπάρχουμε και εξακολουθούμε να έχουμε αυτή την πολυμορφία
Καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους
-Το Ισλαμικό Κράτος εξακολουθεί να κυριαρχεί στο ανατολικό τμήμα της χώρας. Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι ο λόγος της παρουσίας τους στην περιοχή είναι η καταπολέμησή του. Μπορείτε να μας μιλήσετε για την εξέλιξη της συμφωνίας με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις και τις κουρδικές ομάδες, καθώς και για το αν θεωρείτε ότι οι αμερικανικές δυνάμεις εξακολουθούν να είναι απαραίτητες;
Ήμασταν σε πόλεμο με το Ισλαμικό Κράτοςτγια 10 χρόνια και το κάναμε αυτό χωρίς συντονισμό με δυτικές δυνάμεις ή οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Η Συρία σήμερα είναι σε θέση να αναλάβει αυτή την ευθύνη. Η διατήρηση της Συρίας διαιρεμένης ή η ύπαρξη οποιασδήποτε στρατιωτικής δύναμης που δεν ελέγχεται από την κυβέρνηση, αποτελεί το καλύτερο περιβάλλον για την άνθηση του ISIS.
Πιστεύω ότι η καλύτερη λύση είναι οι αμερικανικές δυνάμεις που βρίσκονται στη Συρία να εποπτεύουν την ενσωμάτωση [των SDF στις δυνάμεις ασφαλείας της κεντρικής κυβέρνησης].
Το καθήκον της προστασίας του συριακού εδάφους είναι αρμοδιότητα του κράτους.
Ισραήλ και Συρία
-Η Συρία έχει αντιμετωπίσει επανειλημμένες επιθέσεις από τον ισραηλινό στρατό. Επίσης, το Ισραήλ κατέχει συριακό έδαφος και φαίνεται να υποθάλπει τον σεκταρισμό, ιδίως εντός της κοινότητας των Δρούζων. Πώς σκοπεύετε να προστατεύσετε την κυριαρχία της Συρίας όχι μόνο από εσωτερικές δυνάμεις, αλλά και από τις εξωτερικές;
Η Συρία μπήκε σε πόλεμο με το Ισραήλ πριν από 50 χρόνια. Στη συνέχεια, το 1974, συνήφθη συμφωνία αποχώρησης.
Η συμφωνία αυτή διήρκεσε 50 χρόνια. Όταν όμως έπεσε το καθεστώς [Ασάντ], το Ισραήλ ανακάλεσε. Επέκτεινε την παρουσία του στη Συρία, απέλασε την ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ και κατέλαβε νέα εδάφη.
Από τις 8 Δεκεμβρίου έχει πραγματοποιήσει πάνω από 1.000 αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, μεταξύ των οποίων και βομβαρδισμοί του Προεδρικού Μεγάρου και του Υπουργείου Άμυνας. Επειδή όμως θέλουμε να ανοικοδομήσουμε τη Συρία, δεν αντιδράσαμε σε αυτές τις επιθετικές ενέργειες.
Η προέλαση του Ισραήλ στη Συρία δεν οφείλεται σε ανησυχίες για την ασφάλειά του, αλλά στις επεκτατικές του φιλοδοξίες.
Το Ισραήλ πάντα ισχυριζόταν ότι ανησυχεί για τη Συρία, επειδή φοβάται τις απειλές που εκπροσωπούν οι ιρανικές πολιτοφυλακές και η Χεζμπολάχ [του Λιβάνου]. Αλλά εμείς είμαστε αυτοί που εκδιώξαμε αυτές τις δυνάμεις από τη Συρία.
Βρισκόμαστε σε άμεσες διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και έχουμε προχωρήσει αρκετά προς την επίτευξη μιας συμφωνίας. Ωστόσο, για να επιτευχθεί μια τελική συμφωνία, το Ισραήλ πρέπει να αποσυρθεί στα σύνορα που ίσχυαν πριν από τις 8 Δεκεμβρίου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μας υποστηρίζουν σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Το ίδιο και πολλές άλλες χώρες. Διαπιστώσαμε ότι και ο κ. Τραμπ στηρίζει την άποψή μας και θα ασκήσει πιέσεις προκειμένου να βρεθεί το συντομότερο δυνατό μια λύση.
-Θα συμφωνούσε η Συρία να αποστρατιωτικοποιήσει την περιοχή νότια της Δαμασκού;
Είναι δύσκολο να μιλάμε για αποστρατιωτικοποίηση ολόκληρης της περιοχής, διότι αν υπάρξει οποιαδήποτε αναταραχή, ποιος θα την προστατεύσει; Κι αν η αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη χρησιμοποιηθεί από ορισμένα μέρη ως βάση εκτόξευσης για να χτυπήσουν το Ισραήλ, ποιος θα είναι υπεύθυνος για αυτό;
Και στο κάτω-κάτω, πρόκειται για συριακό έδαφος και η Συρία πρέπει να έχει την ελευθερία να διαχειρίζεται το έδαφός της.
Το Ισραήλ κατέλαβε τα Υψώματα του Γκολάν για να προστατεύσει το Ισραήλ. Τώρα επιβάλλει όρους στο νότιο τμήμα της Συρίας για να προστατεύσει τα Υψώματα του Γκολάν. Έτσι, μετά από μερικά χρόνια, ίσως καταλάβουν το κέντρο της Συρίας για να προστατεύσουν το νότιο τμήμα της Συρίας. Θα καταλήξουν στο Μόναχο ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο.
Σχέσεις με τη Ρωσία
-Ο πρώην Σύρος ηγέτης βρίσκεται στη Μόσχα και προστατεύεται ουσιαστικά από την κυβέρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν. Έχετε θέσει αυτό το ζήτημα στους Ρώσους; Έχετε ζητήσει να επιστρέψει για να δικαστεί για τα εγκλήματα που διέπραξε;
Ήμασταν σε πόλεμο με τη Ρωσία για 10 χρόνια, και ήταν ένας σκληρός, δύσκολος πόλεμος. Ανακοίνωσαν ότι με σκότωσαν αρκετές φορές.
Χρειαζόμαστε τη Ρωσία επειδή είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Χρειαζόμαστε την ψήφο τους για να είναι στο πλευρό μας σε ορισμένα θέματα και έχουμε κοινά στρατηγικά συμφέροντα.
Το ζήτημα του Μπασάρ αλ-Άσαντ είναι μπελάς. Η σχέση μας μαζί τους βρίσκεται ακόμα στα πρώτα της βήματα. Θα διατηρήσουμε τα δικαιώματά μας να ζητήσουμε να παραπεμφθεί ο Άσαντ στη δικαιοσύνη.
Την πρέσβη των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ υποδέχθηκε στην πρώτη της επίσκεψη στο Πεντάγωνο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας - Τι είναι το Εθνικό Πρόγραμμα Συνεργασίας στο οποίο εντάχθηκε η χώρα μας.
Την πρώτη της επίσημη συνάντηση με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Δένδια, είχε σήμερα η νέα Αμερικανίδα πρέσβης, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ.
Σε ανάρτησή της, η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ γνωστοποίησε ότι ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Πιτ Χέγκσεθ, ενέκρινε την ένταξη της Ελλάδας στο State Partnership Program (SPP), το πρόγραμμα που συνδέει χώρες–συμμάχους με την Εθνοφρουρά των ΗΠΑ για εκπαίδευση, ανάπτυξη δυνατοτήτων και ευρύτερη διακρατική συνεργασία.
Σύμφωνα με την Γκίλφοϊλ, η νέα αυτή εταιρική σχέση «θα προσφέρει πρόσβαση σε νέες στρατιωτικές δυνατότητες και κοινή εκπαίδευση», ενώ παράλληλα «θα βοηθήσει στην εμβάθυνση των σχέσεων των δύο χωρών».
Ολόκληρη η ανάρτηση της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ:
«Σήμερα συναντήθηκα επίσημα για πρώτη φορά με τον υπουργό Άμυνας, Νίκο Δένδια, στο υπουργείο Άμυνας, όπου συζητήσαμε για τη σταθερή αμυντική μας συνεργασία, την οποία δεσμεύομαι να ενισχύσω κατά τη διάρκεια της θητείας μου.
Στο πλαίσιο των πρώτων μου ενεργειών ως Πρέσβης, είμαι υπερήφανη να ανακοινώσω ότι ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Πιτ Χέγκσεθ, ενέκρινε την ένταξη της Ελλάδας στο State Partnership Program των ΗΠΑ.
Η νέα σχέση με την Εθνοφρουρά θα ενισχύσει τη συνεργασία μας με έναν από τους παλαιότερους Συμμάχους μας. Δεν θα προσφέρει μόνο πρόσβαση σε νέες στρατιωτικές δυνατότητες και κοινή εκπαίδευση, αλλά θα μας βοηθήσει επίσης να εμβαθύνουμε τις σχέσεις μας στην κυβέρνηση, στις επιχειρήσεις, στην εκπαίδευση και σε άλλους τομείς, ανεβάζοντας τη συνεργασία ΗΠΑ-Ελλάδας σε νέα επίπεδα.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα!»
Today I officially met with Defense Minister @NikosDendias for the first time at the @Hellenic_MOD, where we talked about our robust defense partnership, which I’m committed to growing during my tenure. In one of my first steps as Ambassador, I am proud to announce that @SecWar… pic.twitter.com/V9g6GvkwiQ— Ambassador Kimberly Guilfoyle (@USAmbassadorGR) November 13, 2025
Η ανάρτηση Δένδια
Από την πλευρά του, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, ανέφερε ότι συζητήθηκαν «στρατηγικές αμυντικές σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ και οι προοπτικές περαιτέρω εμβάθυνσής τους».
Today I officially met with Defense Minister @NikosDendias for the first time at the @Hellenic_MOD, where we talked about our robust defense partnership, which I’m committed to growing during my tenure. In one of my first steps as Ambassador, I am proud to announce that @SecWar… pic.twitter.com/V9g6GvkwiQ— Ambassador Kimberly Guilfoyle (@USAmbassadorGR) November 13, 2025
Κ. Γκίλφοϊλ: Η Ελλάδα ενεργειακός κόμβος που θα μας βοηθήσει να αντισταθούμε στα ρωσικά και κινεζικά συμφέροντα
Στην έμφαση που δίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη στρατηγική συνεργασία τους με τη χώρα μας αναφέρθηκε στην πρώτη τηλεοπτική της συνέντευξη επί ελληνικού εδάφους η νέα πρέσβης στην Αθήνα, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, υπογραμμίζοντας πως «η Ελλάδα καθίσταται ένας σημαντικός ενεργειακός κόμβος», με φόντο την υπογραφή των πρόσφατων ενεργειακών deals.
Μιλώντας στον ANT1, η κ. Γκίλφοϊλ υπογράμμισε πως οι ΗΠΑ επιστρέφουν ενεργά στη Μεσόγειο μέσω του Κάθετου Διαδρόμου, ενώ τόνισε πως η χώρα της δίνει ιδιαίτερη σημασία σε κρίσιμες υποδομές της Ελλάδας.
«Η Ελλάδα θα γίνει ενεργειακός κόμβος», υπογράμμισε η νέα πρέσβης των ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας ότι αυτός είναι ο λόγος που την επέλεξε ως πρέσβη στη χώρα μας ο Ντόναλντ Τραμπ. «Θέλουμε να δείξουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο ενεργειακός κόμβος που θα μας βοηθήσει να αντισταθούμε στα ρωσικά και τα κινεζικά συμφέροντα. Αυτό που ψάχνουμε είναι η ενεργειακή ανεξαρτησία, που θα βοηθήσει στην εθνική άμυνα και την εθνική ασφάλεια» συμπλήρωσε.
«Υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες να συνεργαστούν οι ΗΠΑ με την Ελλάδα. Στον ενεργειακό τομέα, στο εμπόριο, όπως είδαμε πρόσφατα με το Συνέδριο P-TEC, με πλήθος συμφωνιών και Μνημονίων Συνεργασίας που υπογράφηκαν. Υπογράψαμε τόσες συμφωνίες για την ενέργεια. Για τον Κάθετο Διάδρομο, με το υγροποιημένο φυσικό αέριο, και το ότι οι ΗΠΑ θα είναι προμηθευτής του. Υπάρχει τεράστιος ενθουσιασμός. Ο πρωθυπουργός είναι πολύ ενθουσιασμένος με τη σχέση και όσα έχουμε επιτύχει. Οι υπουργοί με τους οποίους συνεργάζομαι και γνώρισα μήνες πριν έρθω, καταφέραμε να πετύχουμε σημαντικότατα αποτελέσματα που εξέπληξαν πάρα πολλούς. Γιατί καταφέραμε τόσα πολλά, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες» σημείωσε.
Επικαλούμενη την αμερικανική νομοθεσία, τόνισε ότι αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να προχωρήσει η πώληση των F-35 στην Τουρκία, είπε όμως ότι δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για το ενδεχόμενο μιας επίσκεψης του Ντόναλντ Τραμπ στην Ελλάδα
Αναφορικά με τις πρώτες εντυπώσεις της για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ σημείωσε: «Νομίζω ότι είχα ήδη τέσσερις συναντήσεις μαζί του. Τον είδα αρκετά, είχαμε πολλή δουλειά. Τον συμπαθώ πάρα πολύ. Και συμπαθώ πάρα πολύ τη σύζυγό του, τη Μαρέβα. Είναι υπέροχη. Πολύ καλοί άνθρωποι. Δουλεύουν σκληρά. Είναι έξυπνοι, ταλαντούχοι. Αγαπούν τη χώρα και έδειξαν άμεσο και ειλικρινές ενδιαφέρον να συνεργαστούν μαζί μου, για να έχουμε μια ιδιαίτερα παραγωγική περίοδο κατά τη θητεία μου εδώ ως πρέσβη».
Παράλληλα, εξέφρασε την ελπίδα να έρθει στη χώρα μας ο Ντόναλντ Τραμπ. «Όλοι θα το θέλαμε αυτό, έτσι δεν είναι;» ανέφερε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει: «Θα του το ζητήσω».
Η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ τόνισε, εξάλλου, πως είχε και έχει ισχυρούς δεσμούς με την ελληνική διασπορά στις ΗΠΑ και έδωσε έμφαση στη σημασία που έχουν οι κοινές αναφορές των δύο χωρών στον πατριωτισμό και τη θρησκεία.
Παράλληλα, επισήμανε πως βούλησή της είναι να τονώσει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις σε όλο το φάσμα τους, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αυτός είναι ο ρόλος μου εδώ».
Για την καριέρα της και την προσωπική της διαδρομή
Η νέα πρέσβης των ΗΠΑ ρωτήθηκε και για την πορεία της μέχρι σήμερα, ιδίως κατά την περίοδο που θήτευσε ως εισαγγελέας. «Είναι μια διαδρομή που έχει εξελιχθεί πολύ όμορφα. Ξεκίνησα ως εισαγγελέας, πάλευα για τη δικαιοσύνη, δίκαζα τις υποθέσεις μου, χωρίς σημειώσεις, έκανα τις τελικές αγορεύσεις και αναλάμβανα τα πάντα, από θανατικές ποινές, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλικές επιθέσεις, ανθρωποκτονίες, μέχρι σημαντικές ποινικές υποθέσεις, συμμορίες, ναρκωτικά», είπε η κυρία Γκίλφοϊλ.
«Από αυτό το σημείο» συνέχισε, «η μετάβαση στην τηλεόραση ήταν πολύ εύκολη. Δίκασα την υπόθεση της επίθεσης από σκύλο η οποία δημιούργησε προηγούμενο, για φόνο με ενδεχόμενο δόλο στις ΗΠΑ. Δεν είχε ξαναγίνει. Πάντα ήμουν πρωτοπόρος. Αν κάτι δεν έχει ξαναγίνει, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να το κάνω εγώ πρώτη. Έτσι με μεγάλωσε ο πατέρας μου. Μετά προχώρησα στην τηλεόραση και δούλεψα για το CNN, το Fox News, το ABC, στη δικαστική τηλεόραση, με δική μου εκπομπή. Ήταν υπέροχο. Δέχτηκα έξι προτάσεις για την τηλεόραση μετά από αυτήν την υπόθεση, όπως και οι συνάδελφοί μου, και μετά ακολούθησε η πολιτική. Πάντα την αγαπούσα και ξεκίνησα από το Σαν Φρανσίσκο».
Για τη σχέση της με τα social media
Απαντώντας, εξάλλου, σε ερώτηση για το γεγονός ότι έχει 3 εκατ. ακόλουθους στα social media, η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ απάντησε: «Δεν το βρίσκω κακό κάποιος να είναι αναγνωρίσιμος και με διασυνδέσεις στην κυβέρνηση, τον πρόεδρο, που είναι καλός μου φίλος. Θεωρώ ότι είναι ισχυρό εργαλείο για την Ελλάδα. Θεωρώ ότι οι Έλληνες το έχουν αγκαλιάσει πραγματικά. Αν μπορέσω να χρησιμοποιήσω την εμπειρία μου και τις ικανότητές μου για να βοηθήσω τις διμερείς σχέσεις, θα το κάνω μετά χαράς».
Η συμβουλή της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ προς τις γυναίκες
Σε ερώτηση για τη συμβουλή που δίνει προς τις γυναίκες, η κ. Γκίλφοϊλ είπε μπορώ εγώ, τότε μπορούν όλες οι γυναίκες», για το ότι είναι η πρώτη γυναίκα πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
«Το πιστεύω αυτό. Αν πιστεύεις στον εαυτό σου, δουλεύεις σκληρά, προσπαθείς, αφιερώνεις χρόνο, όλα είναι δυνατά. Πραγματικά το πιστεύω. Ενθαρρύνω τις γυναίκες να παλεύουν για όσα πιστεύουν. Να χαράσσουν νέους δρόμους. Μην φοβάστε να ρισκάρετε, να πιστέψετε στον εαυτό σας, να μάθετε κάτι καινούργιο. Δοκιμάστε κάτι καινούργιο. Αλλάξτε δουλειά», συμπλήρωσε η ίδια.
Η συμβουλή του πατέρα της
Σχετικά με την καλύτερη συμβουλή που της έδωσαν ποτέ, τόνισε ότι αυτή προέρχεται από τον πατέρα της: «Όταν έχασα τη μαμά μου, σε ηλικία 10 ετών, ο μπαμπάς μου, μού είπε: "Κίμπερλι, πρέπει να φανείς δυνατή. Έχεις ταλέντο, ικανότητες και δεν μπορεί να σου συμβεί τίποτα χειρότερο στη ζωή από την απώλεια της μαμάς σου. Να είσαι δυνατή, να αντέχεις". Πάντα έλεγε: "Ό,τι κάνουν τα αγόρια, εσύ μπορείς να το κάνεις καλύτερα". Τον πίστεψα. Ήταν ο μπαμπάς μου».
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα χαρακτηρίσει τέσσερις οργανώσεις με δραστηριότητα στην Ευρώπη, και ειδικότερα σε Ελλάδα, Γερμανία και Ιταλία, ως Ξένες Τρομοκρατικές Οργανώσεις (FTO) και Ειδικά Καθορισμένους Παγκόσμιους Τρομοκράτες (SDGT), σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το Fox News.
Οι τέσσερις ομάδες που «συνδέονται με το κίνημα Antifa» κατηγορούνται για την οργάνωση ή την τοποθέτηση βομβών, πυροβολισμών και άλλων επιθέσεων με πολιτικά κίνητρα, όπως σημειώνει η Καθημερινή.
Οι δύο ελληνικές οργανώσεις είναι η «Επαναστατική Ταξική Αυτοάμυνα» και η «Ενοπλη Προλεταριακή Δικαιοσύνη». Οι οργανώσεις αυτές, όπως αναφέρεται, έχουν πραγματοποιήσει επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια, με την πρώτη να βρίσκεται πίσω από τη βομβιστική επίθεση στα γραφεία της Hellenic Train στο κέντρο της Αθήνας τον Απρίλιο.
Αστυνομικοί ερευνούν τον χώρο έξω από τα γραφεία της Hellenic Train μετά τη βομβιστική επίθεση.
Στην περίπτωση της Γερμανίας, πρόκειται για την οργάνωση «Antifa Ost», η οποία έχει συνδεθεί με επιθέσεις που έλαβαν χώρα μεταξύ 2018 και 2023 σε όλη τη χώρα. Οι γερμανικές εισαγγελικές αρχές έχουν απαγγείλει κατηγορίες σε επτά άτομα που φέρεται να συνδέονται με την οργάνωση.
Το «Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο» στην Ιταλία θα ενταχθεί, επίσης, στον κατάλογο. Η οργάνωση έχει συνδεθεί με δεκάδες βίαια περιστατικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, επιστολές-βόμβες σε κυβερνητικούς στόχους και επιχειρηματίες καθώς και πυροβολισμούς.
Στο πλαίσιο της πρώτης διακυβερνητικής συνόδου κορυφής μεταξύ Αλβανίας και Ιταλίας, που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη υπό την ηγεσία της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι και του πρωθυπουργού Έντι Ράμα, υπεγράφη μεταξύ των δύο χωρών μια σημαντική συμφωνία στον τομέα της Άμυνας.
Ο υπουργός Άμυνας της Αλβανίας, Πίρο Βένγκου, μετά την υπογραφή συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με τον Ιταλό ομόλογό του Γκουίντο Κροσέτο σήμερα στη Ρώμη, δήλωσε σε αλβανικά μέσα ενημέρωσης ότι η Αλβανία και η Ιταλία θα συνεργαστούν στο χτίσιμο 7 πολεμικών πλοίων στην πρώην στρατιωτική βάση Πασαλιμάν, κοντά στην παραθαλάσσια πόλη Αυλώνα.
Ο Υπουργός Άμυνας, κ. Pirro Vengu, και ο Ιταλός ομόλογός του, κ. Guido Crosetto, υπέγραψαν τη « Συμφωνία μεταξύ του Υπουργικού Συμβουλίου της Δημοκρατίας της Αλβανίας και της Δημοκρατίας της Ιταλίας για συνεργασία στον τομέα της Άμυνας », η οποία στοχεύει στην περαιτέρω ενίσχυση της διμερούς στρατηγικής και εταιρικής σχέσης ασφαλείας.
Μετά την υπογραφή της, ο Υπουργός Vengu τόνισε ότι: « Πρόκειται για ένα νέο βήμα στο πλούσιο κεφάλαιο της διαδριατικής μας εταιρικής σχέσης », – υπογραμμίζοντας ότι η Αλβανία και η Ιταλία μοιράζονται όχι μόνο ιστορία και συνεργασία, αλλά και «μια κοινή προοπτική για τις προκλήσεις ασφαλείας στην ήπειρό μας».
Η συμφωνία αυτή αναμένεται να ανοίξει το δρόμο για νέα έργα συνεργασίας στον τομέα της Άμυνας, της στρατιωτικής εκπαίδευσης, της ανταλλαγής εμπειρογνωμοσύνης και του συντονισμού των προσπαθειών στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής ασφάλειας.
Μια βασική λεπτομέρεια προέκυψε από τις συνεχιζόμενες έρευνες για την έκρηξη της 10ης Νοεμβρίου κοντά στον σταθμό του μετρό Red Fort στο Δελχί, κατά την οποία ένα Hyundai i10 φορτωμένο με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς εξερράγη εν μέσω πυκνής κυκλοφορίας, σκοτώνοντας σχεδόν δώδεκα ανθρώπους. Το TOI ανέφερε ότι οι αρχικές πληροφορίες των υπηρεσιών πληροφοριών υποδηλώνουν ότι η έκρηξη πραγματοποιήθηκε από μια μονάδα Jaish-e-Muhammed (JeM) που επιδίωκε να εκδικηθεί τις εκτεταμένες ζημιές που προκλήθηκαν στην έδρα της οργάνωσης στο Bahawalpur κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Sindoor.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι υπεύθυνοι της τρομοκρατικής ομάδας, η οποία αποτελούνταν από διάφορους γιατρούς και ήταν υπεύθυνοι για την έκρηξη, είχαν έδρα την Τουρκία και ήταν σε επαφή με τη μονάδα. Σύμφωνα με πολλά μέσα ενημέρωσης, ο Δρ. Umar Un Nabi, ο οποίος φέρεται να οδήγησε το αυτοκίνητο i10, και ο συνεργός του Δρ. Muzammil Shakeel Ganaie, ο οποίος έχει συλληφθεί, είχαν επίσης επισκεφθεί την Τουρκία για να σχεδιάσουν την επίθεση. Και οι δύο κατάγονται από το ίδιο χωριό στο Pulwama, J&K και εργάζονταν στην ίδια ιατρική σχολή στο Faridabad.
Τουρκικές τρομοκρατικές δραστηριότητες στην Ινδία
Περιέργως, λίγο πριν από την έκρηξη στο Δελχί, η ATS του Ουτάρ Πραντές συνέλαβε τον Farhan Nabi Siddiqui, συνιδρυτή της Istanbul International, από την Greater Noida, για φερόμενη δημοσίευση φυλλαδίων μίσους και λήψη άνω των 11 εκατομμυρίων ρουπιών σε ξένα κεφάλαια μέσω hawala. Αλλά ο Τούρκος συνεργάτης του, Nasi Torba, διέφυγε. Οι αξιωματούχοι της ATS δήλωσαν στην TOI Torba ότι ο Nabi εισήγαγε στο δίκτυο και ότι παρακολουθείται. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κεφάλαια από την Τουρκία και τη Γερμανία χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά γης στην Amroha και το Punjab στο όνομα μεντρεσέ και τζαμιού. Οι λογαριασμοί συγγενών του Nabi και ορισμένων συνταξιούχων αξιωματικών του στρατού (δημοσιευμένων βαθμίδων) βρίσκονται υπό έλεγχο για υποβοήθηση της φερόμενης προπαγάνδας και του δικτύου χρηματοδότησης.
Η αστυνομία δήλωσε ότι τα προκαταρκτικά στοιχεία υποδεικνύουν ένα καλά δομημένο δίκτυο που χρησιμοποιεί μέτωπα ΜΚΟ για την προώθηση διχαστικών αφηγημάτων και το ξέπλυμα ξένων κεφαλαίων με το πρόσχημα θρησκευτικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Εν τω μεταξύ, η τουρκική πρεσβεία στην Ινδία αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή, δηλώνοντας ότι απορρίπτει όλες τις τρομοκρατικές ενέργειες. Η πρεσβεία δήλωσε επίσης ότι ο ισχυρισμός ότι η Τουρκία εμπλέκεται σε «δραστηριότητες ριζοσπαστικοποίησης» με στόχο την Ινδία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα είναι καθαρά παραπληροφορητικός και στερείται οποιασδήποτε πραγματικής βάσης.
Η εμφάνιση της σύνδεσης της Τουρκίας με την έκρηξη στο Δελχί υποδηλώνει τρομοκρατικές επιχειρήσεις κατά της Ινδίας που εξαπλώνονται πέρα από το Πακιστάν, αλλά μπορεί να μην αποτελεί έκπληξη. Η Τουρκία υποστηρίζει εδώ και αρκετά χρόνια το αυτονομιστικό τρομοκρατικό κίνημα στο Κασμίρ.
Αναφέρεται επίσης ότι βοήθησε το Πακιστάν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Sindoor. Λίγες μέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Pahalgam, όταν η Ινδία και το Πακιστάν βρίσκονταν σε μια επιδεινούμενη κρίση, καθώς η Ινδία είχε δεσμευτεί να τιμωρήσει τους δράστες και τους υποστηρικτές τους στο Πακιστάν, εμφανίστηκαν αναφορές που ισχυρίζονταν ότι πολλά τουρκικά μεταγωγικά αεροσκάφη C-130E Hercules είχαν προσγειωθεί στο Πακιστάν μεταφέροντας όπλα, προκαλώντας εικασίες ότι η κίνηση αυτή σηματοδοτούσε μια παράδοση όπλων της τελευταίας στιγμής από έναν από τους στενότερους συμμάχους του Ισλαμαμπάντ, φαινομενικά ως προετοιμασία για μια απάντηση σε μια πιθανή χειρουργική επίθεση από την Ινδία.
Αλλά η τουρκική κυβέρνηση δήλωσε ότι ήταν απλώς ένα μεταγωγικό αεροπλάνο από τη χώρα που είχε προσγειωθεί στο Πακιστάν για ανεφοδιασμό. Ωστόσο, φαίνεται ότι η Τουρκία βοήθησε ενεργά το Πακιστάν στη μάχη κατά της Ινδίας. Η ινδική κυβέρνηση δήλωσε ότι τη νύχτα της 7ης προς 8η Μαΐου, ο πακιστανικός στρατός εκτόξευσε τουρκικά drones SONGAR σε 36 τοποθεσίες στην Ινδία. Επίσης, ένα τουρκικό πολεμικό πλοίο, το TCG BÜYÜKADA, έφτασε στο λιμάνι του Καράτσι την περασμένη Κυριακή, λίγες μέρες μετά την προσγείωση ενός αεροσκάφους C-130 της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας στην πόλη. Οι τουρκικές αρχές χαρακτήρισαν την επίσκεψη ως μια συνηθισμένη επίσκεψη σε λιμάνι μετά από μια παρόμοια επίσκεψη στο Ομάν, αλλά ο χρόνος ήταν ύποπτος. Αν και η Τουρκία και το Πακιστάν έχουν ιστορικό στρατιωτικής συνεργασίας και η Τουρκία έχει επίσης πουλήσει όπλα στο Πακιστάν, η προμήθεια όπλων και η επίσκεψη ενός πολεμικού πλοίου κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης με την Ινδία υποδεικνύουν την ενεργό υποστήριξη της Τουρκίας προς το Πακιστάν εναντίον της Ινδίας.
Πώς η Τουρκία διαδίδει την αντι-ινδική προπαγάνδα
Ο άξονας Τουρκίας-Πακιστάν δεν αφορά μόνο τη στρατιωτική δυναμική, καθώς η Τουρκία έχει επίσης βοηθήσει την Ισλαμαμπάντ να προωθήσει την αντι-ινδική της αφήγηση. Έχει χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα τηλεοπτικά κανάλια και τα συνέδρια για να προωθήσει την αφήγηση του Πακιστάν, ανέφερε το ET τον Μάιο του τρέχοντος έτους.
Το κορυφαίο κανάλι της Τουρκίας TRT World βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της διαμόρφωσης αφήγησης ευνοϊκής για το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένης της επιχείρησης Sindoor και της επακόλουθης σύγκρουσης. Δύο εβδομάδες πριν από την τρομοκρατική επίθεση στο Pahalgam, η Κωνσταντινούπολη φιλοξένησε ένα σεμινάριο σχετικά με την αφήγηση του Πακιστάν για το ζήτημα του Κασμίρ με τη συμμετοχή φιλοπακιστανικών προσωπικοτήτων, δήλωσαν στο ET πηγές που γνωρίζουν τις εξελίξεις. Ο Ερντογάν είχε απορρίψει σεμινάρια για το Κασμίρ που χρηματοδοτήθηκαν από το ISI στην Τουρκία πριν από λίγα χρόνια, μόνο και μόνο για να το αναβιώσει ξανά. Από το 2018, συντονισμένες εκστρατείες κοινωνικών μέσων που περιλαμβάνουν σημαντική αντι-ινδική αφήγηση έχουν αντηχήσει ταυτόχρονα από το Ισλαμαμπάντ και την Κωνσταντινούπολη, ανέφεραν πηγές.
Μέσω ενός δικτύου ΜΚΟ σε όλες τις ηπείρους, η οικογένεια Ερντογάν φέρεται να έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο επιρροής που προωθεί την αφήγηση για τη Χαμάς, καθώς και τις εκστρατείες κατά της Ινδίας που χρηματοδοτούνται από το Πακιστάν. Μια τουρκική οργάνωση, η TUGVA, που επιδιώκει τις πολιτικές φιλοδοξίες του AKP του Ερντογάν, βοηθά επίσης το Πακιστάν να δημιουργήσει το δικό του αφήγημα, ανέφερε το ET. Το Πακιστάν έχει συχνά υποστηρίξει τις αφηγήσεις της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της ισλαμοφοβίας. Γιατί ο Ερντογάν στηρίζει το Πακιστάν εναντίον της Ινδίας Υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αποτελεί κυρίαρχη προσωπικότητα στην τουρκική πολιτική σκηνή από το 2003 (πρώτα ως Πρωθυπουργός και στη συνέχεια ως Πρόεδρος από το 2014), οι σχέσεις Ινδίας-Τουρκίας έχουν βιώσει περιοδικές εντάσεις που διακόπτονται από προσπάθειες εμπλοκής. Η Τουρκία ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την Ινδία μετά την ανεξαρτησία της το 1947 και οι διπλωματικοί δεσμοί δημιουργήθηκαν το 1948.
Οι σχέσεις παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό ουδέτερες κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, καθώς η Ινδία ευθυγραμμίστηκε με το Κίνημα των Αδεσμεύτων και η Τουρκία συμμετείχε σταθερά στο δυτικό μπλοκ ως μέλος του ΝΑΤΟ. Η σχέση κέρδισε δυναμική στην περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ιδίως μέσω οικονομικών και πολιτιστικών ανταλλαγών. Ωστόσο, με την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία και την αυξανόμενη έμφαση που δίνει σε ένα νεοοθωμανικό μοντέλο εξωτερικής πολιτικής — ένα μοντέλο που επιδιώκει να επεκτείνει την τουρκική επιρροή σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο — η προσέγγιση της Τουρκίας απέναντι στην Ινδία άρχισε να αντικατοπτρίζει ιδεολογικές και γεωπολιτικές αναπροσαρμογές, ειδικά σε θέματα που αφορούν το Πακιστάν και το Κασμίρ. Η πρωτοβουλία του Ερντογάν «Asia Anew» (Ασία Νέα), που ανακοινώθηκε το 2019 και στοχεύει στην εμβάθυνση των οικονομικών, διπλωματικών και πολιτιστικών δεσμών με τις ασιατικές χώρες, αποτελεί στην πραγματικότητα μέρος του ευρύτερου ιδεολογικού σχεδίου του Ερντογάν: την αναδιαμόρφωση της Τουρκίας ως πνευματικού και πολιτικού ηγέτη της παγκόσμιας μουσουλμανικής ούμμα. Ένα καθοριστικό ευαίσθητο σημείο στις σχέσεις Ινδίας-Τουρκίας υπό τον Ερντογάν ήταν η συνεπής υποστήριξη της Τουρκίας στη θέση του Πακιστάν για το Κασμίρ.
Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα θέσει το ζήτημα του Κασμίρ σε διεθνείς πλατφόρμες, ιδίως στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια και μετά την κατάργηση του Άρθρου 370 τον Αύγουστο του 2019. Η αυξανόμενη αμυντική συνεργασία της Τουρκίας με το Πακιστάν — συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς τεχνολογίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών και της ναυτικής συνεργασίας — αφορά άμεσα την Ινδία. Οι τουρκικές αμυντικές εταιρείες έχουν γίνει πιο δραστήριες στη Νότια Ασία, ενώ η Ινδία παραμένει επιφυλακτική σχετικά με τις τουρκικές στρατιωτικές φιλοδοξίες στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά, οι αναπτυσσόμενοι δεσμοί της Τουρκίας με την Κίνα, ιδίως στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας «Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος» (BRI), έρχονται σε αντίθεση με την αντίθεση της Ινδίας στην BRI λόγω ανησυχιών για την κυριαρχία που σχετίζονται με τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC).
Τον Σεπτέμβριο, ο Ερντογάν έθεσε το ζήτημα του Κασμίρ κατά τη διάρκεια της 80ής συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, όπου δήλωσε ότι η Τουρκία ήταν «ικανοποιημένη» με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Ο Τούρκος πρόεδρος είχε επίσης ζητήσει η διαφορά να επιλυθεί «βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ» μέσω διαλόγου. Η δήλωσή του ήταν παρόμοια με προηγούμενη υποστήριξη προς το Πακιστάν, μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια προηγούμενης επίσκεψης στο Ισλαμαμπάντ, την οποία η Ινδία είχε επικρίνει έντονα.
Τι κάνει η Ινδία για να αντιμετωπίσει τις τουρκικές κινήσεις; Η εμβάθυνση της αμυντικής συνεργασίας Τουρκίας-Πακιστάν παρακολουθείται στενά από την Ινδία, ειδικά δεδομένης της ένθερμης υποστήριξης του Ερντογάν για το Κασμίρ και της στρατιωτικής συνεργασίας με το Πακιστάν. Η Ινδία έχει επίσης επιδιώξει στρατηγικά αντίμετρα για να αντισταθμίσει την τουρκική πίεση και να ενισχύσει την επιρροή της στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Νότιο Καύκασο – περιοχές γεωπολιτικού ενδιαφέροντος για την Τουρκία.
Η Ινδία έχει εμβαθύνει σημαντικά τους διπλωματικούς δεσμούς με την Ελλάδα, έναν ιστορικό αντίπαλο της Τουρκίας. Το 2021, η Ινδία και η Ελλάδα πραγματοποίησαν τις πρώτες κοινές ναυτικές ασκήσεις τους στη Μεσόγειο Θάλασσα. Οι επισκέψεις υψηλού επιπέδου μεταξύ των δύο εθνών έχουν ενταθεί και η Ινδία επιβεβαίωσε την υποστήριξή της στην εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, αντιδρώντας άμεσα στην υποστήριξη της Τουρκίας προς την ... "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου". Αυτές οι κινήσεις θεωρούνται ευρέως ως σκόπιμο μήνυμα προς την Τουρκία ότι η παρέμβαση στο Κασμίρ θα μπορούσε να προκαλέσει αμοιβαίο ακτιβισμό στις δικές της ευαισθησίες περιοχές της Τουρκίας. Τον Ιούνιο, ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι επισκέφθηκε την Κύπρο, την πρώτη φορά που επισκέπτεται Ινδός πρωθυπουργός εδώ και 23 χρόνια, ως διπλωματικό μήνυμα προς την Τουρκία, η οποία κατέχει το ένα τρίτο του νησιού από το 1974.
Σε μια άλλη εντυπωσιακή κίνηση, η Ινδία σύναψε αμυντική συνεργασία με την Αρμενία, μια χώρα σε σύγκρουση με το Αζερμπαϊτζάν, στενό σύμμαχο της Τουρκίας. Το 2022 και το 2023, η Ινδία υπέγραψε πολλαπλές συμφωνίες όπλων με την Αρμενία, προμηθεύοντας πυραυλικά συστήματα Pinaka, αντιαρματικούς πυραύλους και ραντάρ επιτήρησης – εξισορροπώντας έμμεσα την τουρκική και αζέρικη στρατιωτική δυναμική στον Νότιο Καύκασο. Αυτές οι συμφωνίες δεν είναι απλώς εμπορικές. Αντιπροσωπεύουν μια γεωστρατηγική ευθυγράμμιση εναντίον ενός άξονα που υποστηρίζεται από την Τουρκία. Η Ινδία έχει επίσης αναπτύξει στρατηγικές σχέσεις με το Ισραήλ, τα ΗΑΕ και τη Γαλλία – χώρες που βλέπουν επίσης τον περιφερειακό ακτιβισμό της Τουρκίας με καχυποψία.
Ο βασιλικός και η γλάστρα - Η ιστορία διαμορφώνει τον συσχετισμό
Μανώλης Κοττάκης
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ της Αμερικής πρέπει να περνάνε μέσα από τα συμφέροντα της Ελλάδος και όχι το ανάποδο. Αυτό είναι το κλειδί μιάς βαθιά πατριωτικής πολιτικής, εναρμονισμένης απολύτως με τις διεθνείς συμμαχικές υποχρεώσεις της χώρας. Αυτή θα πρέπει να είναι η βασική γραμμή ολόκληρης της πολιτικής τάξης της χώρας μας, σε μια εποχή που στην περιοχή μας βρίσκεται σε εξέλιξη μία τεράστια αναδιάταξη.
Ένας μεγάλος διεθνής καταμερισμός της Δύσης προς χώρες, μετά ή άνευ ανταλλαγμάτων. Η Αμερική θέλει να κλείσει όλα τα μέτωπά της στην περιοχή εν όψει της τελικής αναμέτρησης με την Κίνα και να διοικεί, όπως κάποτε, διά αντιπροσώπων. Κυβερνήσεων και πρωθυπουργών. Κλείνω μέτωπα σημαίνει ότι αποσύρω στρατεύματα από την Ρουμανία, όπως συνέβη αθόρυβα την προηγούμενη εβδομάδα και σταματώ να πληρώνω από την τσέπη μου για την άμυνα της Ευρώπης. Κλείνω μέτωπα σημαίνει ότι αξιοποιώ φιλικές χώρες και το έδαφός τους, όπως η Ελλάδα ως κόμβο για την κατακόρυφη αύξηση των εξαγωγών του φυσικού αερίου και για την ανάκτηση της επιρροής μου σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Κλείνω μέτωπα σημαίνει ότι διευθετώ το Mεσανατολικό στην Συρία με βασικούς παίκτες την Τουρκία, την οποία χρειάζομαι, για να ανακόπτει προς Βορρά την Ρωσσία και το Ισραήλ ως εγγυητή των συμφερόντων μου στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Το πρόβλημα που έχει η πολιτική μας τάξη την οποία έχουν διαβάσει άριστα οι Αμερικανοί και υποτιμούν βαθιά πλην εξαιρέσεων (αδιακρίτως κομμάτων όπως προκύπτει και από όσα έγραψε ο πρέσβυς Πάυαττ σε πρόσφατο βιβλίο του) είναι πως εμφανίζεται αυτή ως η επισπεύδουσα και ως η προτείνουσα λύσεις για τα συμφέροντα των άλλων χωρών. Θεωρώντας, μη ρεαλιστικά, ότι μέσα από το δυτικό συμφέρον εξυπηρετείται και το δικό μας. Αυτό το ΚΑΙ είναι η διαφορά μας. Θυμίζει την γνωστή ελληνική παροιμία «μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα.» Λάθος. Πρόκειται για μεγάλο λάθος. Δεν είμαστε η γλάστρα. Είμαστε ο βασιλικός!
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προφανώς και αξιοποιούν την προθυμία των Ελλήνων πολιτικών, αλλά μέσα τους δεν την εκτιμούν. Ούτε βεβαίως εκτιμούν το «επαρχιακό ράλλυ» που γίνεται αυτή την εποχή από υπουργούς της Κυβέρνησης για μία φωτογραφία με την νέα πρέσβειρα. Η κυρία Γκίλφοϋλ ήρθε στην Ελλάδα και ασκεί με αξιοσημείωτο τρόπο μία εθνική πολιτική προς το συμφέρον της χώρας που εκπροσωπεί. Από αυτό θα κριθεί από τον Πρόεδρο Τράμπ που είναι ο εντολέας της. Από το πόσο επάξια θα εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή.
Και από τα πρώτα της βήματα εμφανίζεται ιδιαίτερα μελετημένη, καθώς φαίνεται ότι προτάσσει μια νέα επετηρίδα στον πολιτικό αλλά και στον επιχειρηματικό κόσμο, μάλλον μακριά από τα παλαιά τζάκια. Μπορεί να ανέλαβε τώρα τα καθήκοντά της, αλλά όπως αποκάλυψε άλλως τε και σημαντικός manager κατά την υπογραφή μεγάλων συμφωνιών ενέργειας, η πρέσβειρα ασχολείτο με το project τους τελευταίους …τρεις μήνες. Το μέγα θέμα για εμάς είναι η σύζευξη των συμφερόντων ΗΠΑ-Ελλάδος, όχι η μονομερής ικανοποίηση συμφερόντων του ενός μέρους, άνευ του ετέρου. Αυτό που περιγράφουμε στην αρχή.
Το μέγα θέμα σε μια εποχή που μοιράζεται τρίτη φορά ο κόσμος μετά το 1945 και το 1989 είναι η εκπροσώπηση των δικών μας εθνικών συμφερόντων από πολιτικούς που πείθουν γιατί έχουν ρίζες στην κοινωνία… Η ίδια η ζωή μας έχει δείξει ότι για να στερεωθούν οι μεγάλες λύσεις απαιτούνται μεγάλες ηγεσίες. Ηγεσίες τις οποίες εμπιστεύεται ο λαός. Όπως όμως έχουμε επισημάνει σε πρόσφατα σημειώματά μας, αυτήν την στιγμή γίνεται στα σαλόνια και στα δείπνα των Αθηνών ένας κλασσικός διαγωνισμός επαρχίας για το ποιος θα πεί πρώτος πράγματα που βολεύουν την υπερδύναμη στον σχεδιασμό της, χωρίς αυτό να είναι και πάντοτε εκτιμητέο. Δεν θα προσωποποιήσω το σχόλιο γιατί μπορεί και να αφορά πρόσωπα με τα οποία έχω συζητήσει κατ’ επανάληψιν τις διαφορετικές μας απόψεις και παρά ταύτα εκτιμώ. Αλλά αν η πολιτική των ΗΠΑ είναι ένας διεθνής καταμερισμός στην Μεσόγειο στον οποίο θα μετάσχουν μεταξύ άλλων η Ελλάδα και η Τουρκία, πόσο σοφό είναι να βγαίνουμε εμείς πρώτοι και να ζητάμε συνεταιρισμό με τους Τούρκους για τα θαλάσσια πάρκα; Και αύριο συνεταιρισμό στην εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου; Όταν πηγαίνεις σε μία διαπραγμάτευση, δεν ξεκινάς να προτείνεις το μάξιμουμ των διεκδικήσεων του αντιπάλου. Ξεκινάς με το μάξιμουμ των δικών σου διεκδικήσεων, ώστε να κερδίσεις τα περισσότερα δυνατά πάνω στο τραπέζι. Όπως έλεγε κάποτε και ο αείμνηστος Χάρρυ Κλύνν, «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας.»
Αν σήμερα λοιπόν ερχόμαστε και λέμε ότι σε περιοχές που το διεθνές δίκαιο θεωρεί δικές μας ότι αυτές δεν είναι δικές μας αλλά μπορούμε να τις έχουμε παρέα με τους Τούρκους, το μήνυμα που στέλνουμε στην υπερδύναμη αλλά και στην απέναντι πλευρά είναι ότι είμαστε έτοιμοι να …υποχωρήσουμε σε όλα. Αυτή δεν είναι αντίληψη για διεθνείς διαπραγματεύσεις αλλά αντίληψη για συμβιβασμό και υποχώρηση. Και αν αυτό συμβεί, δεν θα φταίνε προφανώς οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί που θα εκμεταλλευτούν την προθυμία των δικών μας ηγεσιών, αλλά οι δικές μας ηγεσίες. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι.
Παραδόξως όλες αυτές οι προτάσεις εξυπηρέτησης της Δύσης διατυπώνονται μέχρι στιγμής από πολιτικούς που προέρχονται από το Κέντρο και την Κεντροαριστερά. Είναι ένα ιστορικό παράδοξο κι αυτό πράγματι. Πως από το «έξω το ΝΑΤΟ» του ’74 οι χειρότεροι πολέμιοι της συμμαχίας τότε φθάνουν να είναι οι καλύτεροι φίλοι της σήμερα. Άνευ όρων. Η Ελλάδα πρέπει δυναμικά να μετάσχει σε αυτόν τον νέο καταμερισμό, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν εξαρτάται από την ίδια, και αν θέλει να απουσιάσει αυτό θα αποβεί εις βάρος της.
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν οτ ι το συνέδριο του Ζαππείου για την ενέργεια ήταν όλο έργο Γκίλφοϋλ και η Κυβέρνηση δεν είχε καμμία σχέση με την διοργάνωσή του παρά μόνον στην επικοινωνιακή αξιοποίησή του.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι το να μην θέτεις εκ των προτέρων τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το έθνος, πάει πολύ. Για όσο έχουμε αντιληφθεί την νέα πρέσβειρα και τις μέχρι στιγμής κινήσεις της στην πατρίδα μας (ως εκπροσωπούσα τον Πρόεδρο Τράμπ ) και το εθνικό συμφέρον της χώρας της υπηρετεί απολύτως και τους πολιτικούς που προτάσσουν το εθνικό συμφέρον της πατρίδας τους και δεν παραδίδονται με το πρώτο φύσημα του αέρα σέβεται.
Η όποια λύση σχεδιάζεται, θα το ξαναγράψουμε, πρέπει να έχει την σαφή υποστήριξη του ελληνικού λαού. Εάν τον έχει απέναντι απλώς δεν θα αντέξει σε βάθος χρόνου. Αυτό αφορά και την Κύπρο και το Αιγαίο και την Μεσόγειο. Η ιστορία εδώ καθοδηγεί τον συσχετισμό και δεν ανατρέπεται από την συγκυρία. Τα δίκαια είναι δίκαια.
.jpg)
.png)
