Η επερχόμενη στρατηγική ήττα της Ελλάδας!

Με την ανεδαφική, μυωπική και ενδοτική πολιτική της, η κυβέρνηση προετοιμάζει στρατηγική ήττα της Ελλάδος σε όλα τα μέτωπα

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ*

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ τα κακά νέα που άρχισαν να έρχονται, το ένα μετά το άλλο, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν αποτελούν έκπληξη. Συνδέονται με την ακολουθούμενη από την Ελλάδα πολιτική έναντι της Τουρκίας.

Στην αρχή ήρθε η Κάσος. Η Τουρκία έστειλε πέντε πολεμικά σκάφη για να υπερασπίσει το παράνομο Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο και τους ισχυρισμούς της για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και για να αμφισβητήσει την οριοθετημένη από την Ελλάδα και την Αίγυπτο ΑΟΖ στην περιοχή που επικαλύπτεται από το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο. Τι έκανε η Ελλάδα; Ο υπουργός Εξωτερικών, αντί να απαντήσει ευθέως για τη ταμπακιέρα, εάν δηλαδή ζητήθηκε άδεια από τις Τουρκικές αρχές από το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο, που ενεργούσε για λογαριασμό της Ελληνικής κυβερνήσεως, κάνει συνεχώς δηλώσεις ότι απεφεύχθη οποιαδήποτε κρίση, ως αυτό να ήταν το ζητούμενο και όχι η προστασία των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Εάν η Άγκυρα, με αφορμή την Κάσο, κατόρθωσε να δημιουργήσει ήδη προηγούμενο «δικαιωμάτων» στην περιο­χή, αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και για τα Ελληνικά ενεργειακά και στρατηγικά συμφέροντα και τι ευθύνες υπέχουν αυτοί που επέτρεψαν τη δημιουργία αυτού του προηγούμενου.

Συναφές είναι και το θέμα της ηλεκτρικής διασυνδέσεως Κρήτης – Κύπρου και η δημόσια συζήτηση για το λεγόμενο «γεωπολιτικό ρίσκο» που αφορά την υλοποίηση του έργου. Υπονοείται σαφώς ο κίνδυνος Τουρκικής παρεμβολής, με τους γνωστούς ισχυρισμούς ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και ότι η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Κύπρου είναι Τουρκική ΑΟΖ, που προεκτείνεται νότια από τις Τουρκικές ακτές χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελλορίζου.

Με τον τρόπο αυτό, η Άγκυρα επιδιώκει να αφαιρέσει από την Ελλάδα οποιαδήποτε δυνατότητα στρατηγικών σχεδιασμών στην περιοχή και σταδιακά να σφετερισθεί η ίδια τα Ελληνικά δικαιώματα, με το ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Αντιλαμβάνεται κανείς ότι υπό τέτοιες συνθήκες όχι μόνο θα φαλκιδευόταν η αξιοποίηση από την Ελλάδα της δικής της εν δυνάμει ΑΟΖ, αλλά θα υπονομευόταν ταυτόχρονα η δυνατότητά της να αναπτύξει και να υποστηρίξει στρατηγικές συμμαχίες με χώρες της περιοχής.

Για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για το τι πραγματικά επιδιώκει η Άγκυρα με προπέτασμα τη «Διακήρυξη των Αθηνών», ήρθε η αυθαίρετη Τουρκική NAVTEX, η οποία χωρίζει το Αιγαίο στα δύο για έναν μήνα για τη διεξαγωγή δήθεν ασκήσεων έρευνας και διασώσεως αλλά και περιβάλλοντος! Η περιοχή καλύπτεται από το Ελληνικό FIR και συγχέεται σε πολλά σημεία με τον Ελληνικό εθνικό χώρο. Αρμόδιες για την έκδοση NAVTEX είναι οι Ελληνικές αρχές. Η Άγκυρα όμως τις αγνοεί, επιδιώκοντας τον γνωστό της στόχο να διχοτομήσει το Αιγαίο και να καταστήσει δήθεν αρμόδιες τις Τουρκικές αρχές πέρα από τον 25ο παράλληλο. Εισαγάγει τώρα επιτηδείως και το περιβάλλον, για να διεκδικήσει συναρμοδιότητα με την Ελλάδα στο Αιγαίο ακόμη και σε ό,τι αφορά το περιβάλλον και τα θαλάσσια πάρκα τα οποία εξήγγειλε η Ελλάδα. Η Άγκυρα επεδίωξε, σε πρώτο στάδιο, να αποτρέψει την Ελλάδα από την άσκηση των δικαιωμάτων που της παρέχει το διεθνές δίκαιο, όπως η επέκταση των χωρικών της υδάτων σε 12 μίλια και η ανακήρυξη ΑΟΖ. Σε δεύτερο στάδιο, επιδιώκει ευθέως την υφαρπαγή Ελληνικού εθνικού χώρου και Ελληνικών δικαιωμάτων ΑΟΖ, με το τέχνασμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και με την επιδίωξη της διχοτομήσεως του Αιγαίου.

Οι επιδιώξεις αυτές είναι απροκάλυπτες και διασυνδέονται με φιλοδοξίες ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Κλειδί στις φιλοδοξίες αυτές είναι η ακύρωση της παρουσίας και της δράσεως της Ελλάδος στην Ανατολική Μεσόγειο και ο έλεγχος της Κύπρου. Λογικά, θα έπρεπε η Ελλάδα να καταστήσει την Κύπρο προπύργιο της στρατηγικής της στην περιο­χή, όχι μόνο για την προάσπιση του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και για τη στήριξη της γεωπολιτικής της παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και των περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών της.

Η κυβέρνηση όμως, όπως και άλλες προηγούμενες, επιλέγει την εύκολη λύση. Να μην επωμισθεί το βάρος του Κυπριακού προβλήματος, που εγκυμονεί εν δυνάμει Ελληνοτουρκική κρίση. Ο Κίσινγκερ, το 1974, συμβούλευε στις επιστολές του προς τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, για να αποτρέψει αντίδραση της Ελλάδος στον Αττίλα ΙΙ, να απαλλαγεί άπαξ διά παντός η Ελλάδα από το «βαρίδι» της Κύπρου για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα άλλα προβλήματά της.

Η πολιτική αυτή της αποστασιοποίησης, που παρουσιάζεται ευσχήμως ως «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται», αφήνει στην πραγματικότητα κενό χώρο για να δρουν ξένες δυνάμεις, με πρώτη τη Μ. Βρετανία, και η Τουρκική προπαγάνδα στο εσωτερικό Ελληνικό μέτωπο.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό μέτωπο είναι ήδη πολύ ανησυχητική. Τα δύο μεγάλα κόμματα, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, έχουν διολισθήσει σε εντελώς απαράδεκτες θέσεις, με σημαία τη λεγόμενη διζωνική ομοσπονδία με «πολιτική ισότητα», που μεταφράζεται από την Τουρκική πλευρά σε ομοσπονδία δύο ισοτίμων κρατών, που παραπέμπει ουσιαστικά σε συνομοσπονδία.

Ο Πρόεδρος, ο οποίος εξελέγη από μια πλειοψηφία αντιτιθέμενη στις θέσεις των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, επαμφοτερίζει επικίνδυνα και κατέστησε επίκεντρο της πολιτικής του τη διαδικασία αντί την ουσία. Ζητά την επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών, τη στιγμή που η Τουρκική πλευρά θέτει όρους και ζητά ουσιαστικά την προκαταβολική αναγνώριση του ψευδοκράτους και την εξίσωσή του με την Κυπριακή Δημοκρατία. Αντί να είναι παρούσα η Ελλάδα και να ασκεί την επιρροή της στο υποτιθέμενο, τουλάχιστον, αδελφό κόμμα της ΝΔ, το ΔΗΣΥ, η κυβέρνηση παραμένει σκοπίμως μακριά και αφήνει τα πράγματα να οδηγηθούν προς μια απαράδεκτη δήθεν λύση. Ο υπουργός Εξωτερικών απεφάνθη μάλιστα ότι χρειάζεται «τόλμη» στο Κυπριακό. Τόλμη, δηλαδή, για την αποδοχή μιας λύσεως Τουρκικών προδιαγραφών, που θα μετέτρεπε ολόκληρη την Κύπρο σε Τουρκικό δορυφόρο και εξέδρα των Τουρκικών ηγεμονικών φιλοδοξιών στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η κατάσταση η οποία διαμορφώνεται στη Λιβύη και στα Βαλκάνια, η επίσκεψη του Αιγύπτιου Πρόεδρου Σίσι στην Ά­γκυρα, οι πληροφορίες για επανένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35 και η επιτεινόμενη συνεχώς εξοπλιστική προσπάθεια της Άγκυρας, με θεαματική ταυτόχρονα ανάπτυξη της Τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, είναι ενδείξεις και εξελίξεις που εμπνέουν μεγάλη ανησυχία και θα έπρεπε να είχαν κινητοποιήσει την κυβέρνηση για τη λήψη μέτρων και την υιοθέτηση αναγκαίων πολιτικών.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η απάθεια και η αδράνεια με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα ιδιαίτερα των αναγκαίων ναυτικών εξοπλισμών, που καθυστερούν πέρα από κάθε λογικό όριο και το θέμα της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Είναι αδιανόητο, τη στιγμή που η Άγκυρα επιδίδεται σε φρενήρεις εξοπλισμούς, επιδιώκοντας τη ναυτική υπεροχή στο Αιγαίο, η κυβέρνηση να αφήνει το Ελληνικό Ναυτικό χωρίς τις απαραίτητες μονάδες και τους άλλους αναγκαίους εξοπλισμούς. Ο υπουργός Αμύνης υπαινίχθη ότι οι Ευρωπαϊκοί δημοσιονομικοί κανόνες είναι εμπόδιο στη χρηματοδότηση αναγκαίων αμυντικών προγραμμάτων. Είναι γνωστό ότι με τα μνημόνια είχαν επιβληθεί στυγνές απαγορεύσεις στην αγορά αμυντικού υλικού. Ισχύουν ακόμη τέτοιου είδους περιορισμοί;

Εάν ισχύουν, είναι απαράδεκτο και πρέπει άμεσα να απορριφθούν. Τίποτε δεν μπορεί να είναι πάνω από την εθνική ασφάλεια. Πολύ περισσότερο όταν η εθνική άμυνα και η αμυντική βιομηχανία δεν περιλαμβάνονται στους κανόνες της ενιαίας Ευρωπαϊκής αγοράς.

Συνεχίζοντας μια ανερμάτιστη και ανεδαφική πολιτική, η κυβέρνηση θέτει σε κίνδυνο ζωτικά εθνικά δικαιώματα και την εθνική ασφάλεια της χώρας σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα.

*Πρέσβυς ε.τ. paron.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Για ποιο λόγο η Τουρκία ανεβάζει τώρα τους τόνους; (Λ. Καμπουρίδης)

ΛΑΖΑΡΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ*

Μια σειρά από ενέργειες της Άγκυρας το τελευταίο διάστημα στο πολιτικό αλλά και στο επιχειρησιακό πεδίο προκαλούν προβληματισμό στην Αθήνα. Πέραν των τουρκικών απειλών με αφορμή τα θαλάσσια πάρκα, το επεισόδιο στην Κάσο, τις δεσμεύσεις εκτεταμένων περιοχών στο Αιγαίο κ.ά., εντύπωση προκαλεί η ανακοίνωση ίδρυσης νέων στρατιωτικών σχηματισμών και διοικήσεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο παράλληλα με τις τελευταίες προκλητικές και επιθετικές δηλώσεις του τούρκου Προέδρου, ενώ η Αθήνα προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή τη Διακήρυξη Φιλίας.

Οι νέοι σχηματισμοί των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), οι οποίοι ανακοινώθηκαν λίγο πριν από τη διαδικασία προαγωγών, όπως και οι διοικητές τους, είναι η 10η Κύρια Αεροπορική Βάση Αεριωθουμένων στο Ιντσιρλίκ (Άδανα, έναντι της Κύπρου), η 16η Κύρια Αεροπορική Βάση Αεριωθουμένων στο Ντάλαμαν (έναντι της Ρόδου), η 2η Ταξιαρχία Πεζοναυτών, η οποία, αν και αρχικά ανακοινώθηκε ότι θα έχει έδρα το Ακσάζ, θα εδρεύει στην Αλεξανδρέττα (έναντι της Κύπρου), το Αμφίβιο Σώμα Στρατού στην περιοχή Νάρα του Τσανάκαλε, στο οποίο θα υπαχθούν οι Ταξιαρχίες Πεζοναυτών (1η και 2η, αλλά και η 3η, η οποία αναμένεται να συγκροτηθεί) και τέλος η νέα Ταξιαρχία Καταδρομών Στρατοχωροφυλακής στο Χατάι (έναντι της Κύπρου).

Η ίδρυση αυτών των διοικήσεων δείχνει ότι η Τουρκία επιλέγει έναν επιθετικότερο προσανατολισμό στην εφαρμογή της στρατηγικής της, με στόχο κυρίως το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, δηλαδή την εφαρμογή του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας». Τουρκικές πηγές που πρόσκεινται στον Ερντογάν τόνισαν ότι οι νέες στρατιωτικές διοικήσεις έχουν άμεση σχέση με την Ελλάδα, την Κύπρο, τις ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ. Η Άγκυρα το τελευταίο διάστημα δηλώνει ανοιχτά ότι ενοχλείται από την αμερικανική παρουσία στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται και η τουρκική επιχειρησιακή διάταξη έναντι του Ισραήλ, μετά την ανταλλαγή απειλών μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ, με αφορμή την τουρκική στήριξη στη Χαμάς.

Η συνέχιση του προγράμματος πρόσληψης μεγάλου αριθμού συμβασιούχων οπλιτών από τις ΤΕΔ αλλά και του εξοπλιστικού προγράμματος της Τουρκίας αποσκοπεί στην αύξηση κυρίως των αεροναυτικών στοιχείων, εστιάζοντας στις αποβατικές αλλά και στις αερομεταφερόμενες δυνατότητες για κατάληψη νησιωτικού εδάφους, καθώς και στην ταχεία μεταφορά μονάδων ειδικών δυνάμεων και σε μεγάλες αποστάσεις.

Η τουρκική πλευρά εκμεταλλεύεται και επικοινωνιακά το θέμα, με υπερπροβολή αυτών των νέων σχηματισμών, χωρίς, όμως, ουσιαστικό αντίκρισμα, αφού πολλοί από τους νέους σχηματισμούς δεν είναι έτοιμοι και θα απαιτηθεί μεγάλο χρονικό διάστημα για την ίδρυση αλλά και την επιχειρησιακή τους ετοιμότητα. Ως παράδειγμα αναφέρεται η ανακοίνωση της ίδρυσης της 16ης Κύριας Αεροπορικής Βάσης Αεριωθουμένων στο Ντάλαμαν (έναντι της Ρόδου), αφού η Τουρκία δεν διαθέτει νέα αεροσκάφη, αλλά γίνεται λόγος για αεροπορικά μέσα τα οποία θα αποκτηθούν στο μέλλον. Επίσης, επικοινωνιακό χαρακτήρα έχει και η ανακοίνωση ίδρυσης του νέου Αμφίβιου Σώματος Στρατού με διοικητή υποναύαρχο, καθώς στο Πολεμικό Ναυτικό υφίσταται η Διοίκηση Ομάδας Αμφίβιας Αποστολής με έδρα τη Φώκαια, με διοικητή επίσης υποναύαρχο, στην οποία ήδη υπάγονται η 1η και η 2η Ταξιαρχία Πεζοναυτών.

Με τις αλλαγές αυτές, η Άγκυρα επιθυμεί να ασκήσει πίεση στην Αθήνα για άμεσα και απτά αποτελέσματα στις σχετικές διαπραγματεύσεις αλλά και όσον αφορά την Κύπρο, εν όψει της νέας πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για το Κυπριακό, καθώς και την ακύρωση κάθε σχεδίου από πλευράς Ελλάδας και Κύπρου για τη στρατιωτική αναβάθμιση της νήσου, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα περιόριζε την ελευθερία των τουρκικών ελιγμών για αποκλειστική κυριαρχία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Επιπρόσθετα, με την άσκηση πίεσης στην ελληνική πλευρά η τουρκική πλευρά επιδιώκει την ακύρωση κάθε προγράμματος ανανέωσης πολεμικού υλικού, ιδιαίτερα αμερικανικής προέλευσης, στα νησιά του Αιγαίου αλλά και την εξασφάλιση της επιχειρησιακής πρωτοβουλίας έναντι της Ελλάδας στην ευαίσθητη περιοχή του Νοτίου Αιγαίου, με ταυτόχρονη μείωση της στρατηγικής σημασίας της Κρήτης.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η χρονική συγκυρία κατά την οποία η Τουρκία ανακοίνωσε τη νέα επιθετική διάταξη, ενώ η Αθήνα επιμένει στην τήρηση της Διακήρυξη Φιλίας. Η Άγκυρα ασκεί πίεση στην παρούσα χρονική συγκυρία, καθώς βλέπει ότι η Διακήρυξη Φιλίας δεν της διασφαλίζει, στον βαθμό και στον χρόνο που θα επιθυμούσε, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Επίσης, η τουρκική πλευρά ενοχλείται από κάποιες φωνές στην Ελλάδα οι οποίες δεν συμφωνούν με τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις και θεωρεί ότι με την επίδειξη ισχύος και την υπερπροβολή των δυνατοτήτων των ΤΕΔ θα πετύχει την απομόνωση των διαφωνούντων, ασκώντας παράλληλα και ψυχολογική πίεση, με σκοπό τη μείωση των αντανακλαστικών του ελληνικού λαού, ο οποίος στο δίλημμα «πόλεμος ή διαπραγματεύσεις-υποχώρηση» θα προτιμήσει την ηρεμία. Στο θέμα αυτό συμβάλλουν, άθελά τους, και όσοι στην Ελλάδα αναπαράγουν το δίλημμα αυτό με τον δημόσιο λόγο τους.

Η Τουρκία επιδιώκει να απαντήσει στην ανακοίνωση Ελλάδας και Κύπρου για ίδρυση ναυτικής βάσης στο Μαρί της Κύπρου, η οποία θα αποτελεί απειλή για την τουρκική αποκλειστική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα επιδιώκει να κερδίσει έδαφος εν όψει των αμερικανικών εκλογών, ώστε η επόμενη ημέρα να βρει την τουρκική πλευρά σε πλεονεκτικότερη θέση, μιας και η αμερικανική πλευρά ασκεί πίεση για διαπραγματεύσεις και δρομολόγηση της επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Η τουρκική πλευρά οδηγείται σε επαναπροσανατολισμό της διάταξης των ΤΕΔ με γνώμονα και την ισραηλινή απειλή, έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την 7η Οκτωβρίου 2023 και την ανοιχτή στήριξη της Χαμάς από την Άγκυρα.

Η Ελλάδα καλείται να επανεξετάσει τη στάση της και κυρίως την εμμονή της στην πεποίθηση ότι αποτελεί επιτυχία η πρόσκαιρη ηρεμία στο Αιγαίο, τηρώντας μονομερώς τη Διακήρυξη Φιλίας, ενώ η Άγκυρα προωθεί την αναθεωρητική της ατζέντα.

* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης είναι Απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, Κάτοχος MBA από το Nottingham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε Μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995 – 1999 και Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα, με παράλληλη διαπίστευση στο Μπακού, την περίοδο 2013 – 2017. Είναι συνεργάτης του αμερικανικού Ινστιτούτου Αναλύσεων «Defense & Foreign Affairs». Αποστρατεύθηκε τον Μάρτιο του 2022. paron.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Διατάξατε ή όχι τον Α/ΓΕΕΘΑ να μην εμπλακεί στην Κάσο κ. Πρωθυπουργέ;

Την προσεχή Τρίτη θα διεξαχθεί στην Λευκωσία μια κρίσιμη συνάντηση κορυφής με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων μερών, δημοσίων φορέων, εταιρειών και κυρίως κορυφαίων αξιωματούχων της Κυπριακής και της Ελληνικής Δημοκρατίας για να λάβει δύο ιστορικής σημασίας αποφάσεις.

Του Μανώλη Κοττάκη

Πρώτον αν θα συνεχιστεί το έργο της πόντισης του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδος -Κύπρου ή θα εγκαταλειφθεί με κομψές διατυπώσεις μετά το θερμό «επεισόδιο» (λέξη που χρησιμοποίησε ο καθηγητής Ροζάκης σε άρθρο του στο K-report) σε διεθνή ύδατα σε οριοθετημένη από την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία περιοχή κοντά στην Κάσο. Η γαλλική εταιρεία που έχει αναλάβει την υλοποίηση του έργου έχει απευθύνει εδώ και μερικές μέρες τελεσίγραφο στις ελληνικές αρχές να απαντήσουν αν θεωρούν ότι η περιοχή είναι ελληνική ή όχι για να αποφασίσει την αποχώρηση της και να διεκδικήσει τις ανάλογες αποζημιώσεις με βάση τις ρήτρες.

Το δεύτερο θέμα που θα κληθούν να συναποφασίσουν από κοινού η Ελλαδική και η Κυπριακή ηγεσία είναι αν το έργο είναι τελικώς συμφέρον για την κυπριακή οικονομία ή όχι (αν θα οδηγήσει σε μείωση της τιμής του ρεύματος) και το ποιος θα επωμιστεί το βάρος να πληρώσει το κόστος της τυχόν ματαίωσης του έργου λόγω του «γεωπολιτικού ρίσκου». Το οποίο στην κατ' αρχήν συμφωνία μεταξύ του Ελλαδικού ΑΔΜΗΕ και της Κυπριακής Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας περιγράφεται ως «εξωτερικός κίνδυνος» (πρώτη φορά δύο κράτη σπεύδουν να προεξοφλήσουν το… casus belli ενός τρίτου πριν αυτό ακόμη το κηρύξει για να απεμπλακούν από την «περιπέτεια» της άσκησης του κυριαρχικού δικαιώματος τους!). Η Κύπρος θα αναλάβει το κόστος όπως σαφώς αφήνεται να εννοηθεί από το αρχικό κείμενο της συμφωνίας ή η Ελλάς;

Ήδη στην Μεγαλόνησο ο τέως Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Αβέρωφ Νεοφύτου ο οποίος μιλούσε πολύ τακτικά στα… τηλέφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τον καιρό που ήταν υποψήφιος Πρόεδρος διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν εγγυάται το γεωπολιτικό ρίσκο καθώς το 51% του AΔΜΗΕ ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Ενώ ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης βρέθηκε αίφνης στην Κρήτη και για το μνημόσυνο του Μίκη Θεοδωράκη, άγνωστο αν πραγματοποίησε και κάποια συνάντηση κορυφής με ανώτατο μέλος της ελληνικής κυβέρνησης.

Επειδή όμως πίσω από όλα αυτά κρύβονται δύο ερωτήματα εθνικής σημασίας ήτοι πρώτον, μπορούμε να ξαναπάμε στην Κάσο στην οριοθετημένη ΑΟΖ από την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για έρευνα και άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος; Ή βρισκόμαστε μπροστά σε νέο καθεστώς Ιμίων και ακόμη χειρότερα καθώς το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ισχυρίζεται ότι με το αίτημα για παροχή άδειας που υπέβαλλαν οι Ιταλοί αναγνωρίσαμε την θαλάσσια δικαιοδοσία του.

Δεύτερον ισχύει στο σημείο αυτό η συμφωνία με το καθεστώς του Αιγυπτίου Προέδρου Σίσι (ο οποίος αποκατέστησε την σχέση του με τον Ερντογάν) ή τινάχθηκε στον αέρα επ᾿ ωφελεία του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου;

Είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδος Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα του τα θέταμε στην συνέντευξη τύπου στην ΔΕΘ αλλά μετά την μεταχείριση που επιφύλαξε στην εφημερίδα μας το 2020 στην οποία δόθηκε εσκεμμένα ο λόγος προς το τέλος της συνέντευξης αφού είχαν προηγηθεί λαθρόβια έντυπα, θεωρούμε ότι δεν έχει νόημα να είμαστε εκεί. Η «Εστία» (έτος ιδρύσεως 1876) σέβεται την ιστορία της και τον εαυτό της και δεν επιτρέπει σε κανέναν να την υποτιμά. Θα το κάνουμε λοιπόν από εδώ αφού πρώτα υπενθυμίσουμε τι συνέβη.

Η κρίση εξελίχθηκε σε δύο φάσεις στις 23 Ιουλίου. Όταν το ιταλικό ερευνητικό που επιχειρούσε για λογαριασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας ζήτησε άδεια από τον τουρκικό σταθμό της Αττάλειας για την εκτέλεση εργασιών η οποία και απερρίφθη. Και όταν αμέσως μετά πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία το περικύκλωσαν σε ζώνη για να μην μπορεί και πρακτικά να προχωρήσει την έρευνα του μέσα στην περιοχή της ελληνικής δικαιοδοσίας. Με δύο ελληνικά πλοία μια φρεγάτα και μια κανονιοφόρος να παρακολουθούν «απαθώς», κατόπιν άνωθεν εντολών την περικύκλωση». Με συνέπεια την άρον άρον αποχώρηση και επιστροφή του στο λιμάνι του Ηρακλείου. Σημειωτέον ότι λίγες μέρες πριν το επεισόδιο έγγραφο που έστειλε η Ελληνική Δημοκρατία στον ΟΗΕ έλεγε με διατυπώσεις που παραπέμπουν στο Σύμφωνο της Μαδρίτης και στην Διακήρυξη Φιλίας ότι «Η Ελλάδα ασκεί πάντα τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης ΑΠΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΣΟΥΝ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΉ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ».

Η ώρα των ερωτήσεων προς τον κύριο πρωθυπουργό, τώρα! Τις επόμενες εβδομάδες κυκλοφόρησε εντόνως στο Πεντάγωνο αλλά και στον Αρχηγείο Στόλου (όπου έσπευσε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κύριος Χούπης μετά την αποκλιμάκωση) η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός κάλεσε τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων απευθείας στο τηλέφωνο ενόσω διαρκούσε η κρίση (η αποστολή του ερευνητικού έγινε από το υπουργείο Ενέργειας χωρίς να ενημερωθεί κανείς στο Πεντάγωνο) και φέρεται να του είπε ότι το ζήτημα είναι αμιγώς διπλωματικό, το χειρίζεται η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν πρέπει επ' ουδενί να εμπλακούν στην διαχείριση του προς αποφυγή της κλιμάκωσης. [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!] Κοινώς φέρεται να τον «διέταξε». Αν και δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι συνέβη ποτέ αυτό, η ένταση των πληροφοριών είναι τέτοια που μας αναγκάζει να ρωτήσουμε ευθέως τον κύριο πρωθυπουργό: Είναι αλήθεια κύριε Πρόεδρε; Ισχύει;

Την επομένη πάντως της λήξης της κρίσεως στην οποία παρέστησαν «ωσεί παρούσες» μια φρεγάτα, μια κανονιοφόρος και ένα περιπολικό του λιμενικού ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κύριος Χούπης επισκέφθηκε εκτάκτως (σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή σε προγραμματισμένη επίσκεψη) τον Ναύσταθμο και αφού είπε μερικά λόγια στους αξιωματικούς για το «ηθικό» κλείστηκε στο γραφείο του Αρχηγού Στόλου με τον νέο επικεφαλής του ναύαρχο Κουλούρη.

Τις επόμενες εβδομάδες αποκαλύφθηκε μάλιστα ότι τα πολεμικά μας πλοία εκτέλεσαν διαταγή αδρανείας και δεν απάντησαν τίποτε στις προκλήσεις των Τούρκων στο Κανάλι 16. Ενώ κατά την αποχώρηση τους μια τουρκική φρεγάτα και μια τουρκική κορβέτα παρέμειναν ανενόχλητες επί 3 ώρες και 15 λεπτά μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Το ερώτημα λοιπόν είναι εύλογο: είναι αλήθεια κύριε πρωθυπουργέ ότι ζητήσατε απευθείας από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ να μην εμπλακούν οι Ένοπλες Δυνάμεις στην κρίση της Κάσου;

Πολύ δε περισσότερο είναι εύλογο να τίθεται όταν το βράδυ της 24ης Ιουλίου φέρεστε να είπατε στον Αρχηγό ΓΕΝ στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου την εξής φράση: «Μας ταλαιπώρησαν οι φίλοι μας αλλά όλα καλά!». Είναι αλήθεια κύριε πρωθυπουργέ; Χρησιμοποιήσατε το ρήμα «ταλαιπώρησαν;». Πως μας «ταλαιπώρησαν»; Μήπως πρέπει να ενημερώσετε την Εθνική Αντιπροσωπεία; Υπάρχει ένα ακόμη ερώτημα για τον κύριο πρωθυπουργό. Οι Τούρκοι με επίσημη ανακοίνωση τους ευχαρίστησαν την Ελλάδα γιατί με το ιστορικό κατ' αυτούς αίτημα για παροχή αδείας έρευνας αναγνωρίσαμε την δικαιοδοσία τους σε θαλάσσιες ζώνες του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Για ποιο πράγμα μας ευχαρίστησαν κύριε πρωθυπουργέ; Ξέρετε; Αν ναι, μπορείτε να μας ενημερώσετε; [iEpkaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]

Τα ερωτήματα όμως δεν σταματούν εδώ. Αφορούν και τον Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη ο οποίος λίγες μέρες μετά υποστήριξε σε συνέντευξη του ότι η περιοχή που έγινε το επεισόδιο είναι «μη οριοθετημένη». Είπε συγκεκριμένα ότι « δεν υπάρχει οριοθέτηση αλλά επικάλυψη μεταξύ ενός νομίμου και ενός παρανόμου συμφώνου» (ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία και τουρκολιβυκό). [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]

Ερώτηση: όπως σας κατήγγειλε ο καθηγητής Ροζάκης «το ιταλικό πλοίο ολοκλήρωσε πρόωρα το έργο του μετά από έντονες παρασκηνιακές ανταλλαγές ανάμεσα στους υπουργούς εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας». Αλήθεια αυτό είπατε στο κόκκινο τηλέφωνο στον κύριο Φιντάν κύριε Υπουργέ; Ότι η περιοχή είναι «μη οριοθετημένη»; Και αν ναι, δεν τινάζεται έτσι η συμφωνία μερικής οριοθέτησης της ΑΟΖ Ελλάδας -Αιγύπτου; Απαντήσεις κύριε Υπουργέ. 

Απαντήσεις διότι η συνάντηση της Λευκωσίας για το μέλλον της ηλεκτρικής διασύνδεσης που μεταθέσατε για την Τρίτη για να μην σκάσει η βόμβα στα χέρια του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ θα κληθεί να αποφασίσει με άλλοθι το βάρος των οικονομικών επιπτώσεων για το γεωπολιτικό. Ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ασκήσει ξανά κυριαρχικό της δικαίωμα ανοικτά της Κάσου. Και αν ό μη γένοιτο συμβεί αυτό θα μετατραπεί σε αυτό που το Διεθνές Δίκαιο ονομάζει «κράτος μειωμένης κυριαρχίας»….Θα αναμείνουμε με ενδιαφέρον.

Σημείωση: Τις απαντήσεις τις περιμένουμε από εσάς. Όχι από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ κύριο Χούπη και τον αρχηγό ΓΕΝ κύριο Κατάρα. Σε καιρούς Δημοκρατίας οι Ένοπλες Δυνάμεις υπακούν στην νόμιμη κυβέρνηση της χώρας ακόμη και αν διαφωνούν.

[iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!]

Εστία της Κυριακής newsbreak.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και η Αμερικανίδα Πρέσβειρα στη Λευκωσία

Φανούλα Αργυρού

Ενόψει της αυριανής (Τρίτη 10.9.2024) σύσκεψης που κάλεσε ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης, με όλους όσοι έχουν λόγο και ρόλο στην ηλεκτρική διασύνδεση για το θέμα, δημοσιεύθηκαν δύο διαφωτιστικά κείμενα, το ένα του συνάδελφου Χρύσανθου Μανώλη στον «Φ» στις 7 Σεπτεμβρίου 2024 με τίτλο «Μια εισήγηση, κ. Πρόεδρε, για την Τρίτη», και το άλλο του συνάδελφου Μάριου Πούλλαδου στη «Σημερινή» 8.9.2024, με τίτλο « Great Sea Interconnector: Πόλεμος συμφερόντων, αμαρτίες και ασφάλεια».

Στον «Φ» εξιστορείται πώς ξεκίνησε και αυτή, η νέα «saga» στη νήσο των ατέλειωτων οικονομικών σκανδάλων και πρωτοφανούς πλέον διαφθοράς, η περιβόητη «ηλεκτρο-καλωδιακή σύνδεση Κύπρου, Ισραήλ, Ελλάδας και ΕΕ».

Ο ΧΜ κατέγραψε τις τεράστιες ευθύνες όλων των εμπλεκομένων για την ανικανότητά τους να συντονίσουν ένα έργο για το οποίο καθόλου δεν μελέτησαν ενώ μιλάμε για δισεκατομμύρια ευρώ που θα βαραίνουν τελικά και ουσιαστικά τη δύσμοιρη Κυπριακή Δημοκρατία… Με την «ΕΕ να μην είναι σε καλύτερη κατάσταση – ως προς τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία- από εμάς» αλλά και για την «μπαμπεσιά» της ελλαδικής πλευράς εις βάρος της ΚΔ.

https://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/1505740/mia-isigisi-k-proedre-gia-tin-triti/

https://simerini.sigmalive.com/article/2024/9/8/great-sea-interconnector-polemos-sumpheronton-amarties-kai-asphaleia/

Στη «Σ» ο Μ.Π. αναφέρεται στον πόλεμο μεγάλων συμφερόντων και κτυπήματα κάτω από τη μέση, στις πιέσεις της Αθήνας, η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη κουβαλά «αμαρτίες» της προηγούμενης κυβέρνησης, με το θρίλερ να συνεχίζεται, αναφέρεται στο Δίκαιο της Θάλασσας, στην παρέμβαση της Αμερικανίδας Πρέσβειρας, στη περίεργη σιωπή της Τουρκίας, όμως και σε δηλώσεις του εγκάθετου της Άγκυρας Ε. Τατάρ ο οποίος δήλωσε ότι η Τουρκία απέχει μόνο 60 χιλιόμετρα από την Κύπρο κι’ επομένως η σύνδεση μέσω Τουρκίας είναι… σωστό έργο για το μέλλον του νησιού…

Πέραν αυτών, το βράδυ της Κυριακής 8.9.2024 εξήγησε αναλυτικά το θέμα με χάρτες ο Δρ Γιάννος Χαραλαμπίδης από το κεντρικό δελτίο του Sigma βάση και του άρθρου του επίσης στη «Σημερινή» 8.9.2024 «Οι ιστοί της τουρκικής αράχνης στραγγαλίζουν τριμερή, Κύπρο και Αιγαίο».

https://simerini.sigmalive.com/article/2024/9/8/oi-istoi-tes-tourkikes-arakhnes-straggalizoun-trimere-kupro-kai-aigaio/

Αμερικανική παρέμβαση

Επικεντρώνομαι στην «απροκάλυπτη παρέμβαση των ΗΠΑ» στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του 4ο Thessaloniki Metropolitan Economist Summit, μέσω της Αμερικανίδας Πρέσβειρας στη Λευκωσία, Julie Davis Fisher.

Η Πρέσβειρα τόνισε φορτικά τη θέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υποστηρίζοντας το ηλεκτρικό καλώδιο «εδώ και τώρα», ότι υπερβαίνει τα στενά πλαίσια της Κύπρου και αποκτά ευρύτερη γεωπολιτική αξία στην περιοχή, ότι αν χαθεί η αυτή η ευκαιρία, για τη διασύνδεση του ηλεκτρικού συστήματος της Κύπρου με την Ευρώπη, δύσκολα θα παρουσιαστεί ξανά και η χώρα θα μείνει απομονωμένη… Είναι η ώρα να σκεφτούμε το θέμα της γεωπολιτικής γύρω από ένα τέτοιο έργο και να αναγνωρίσουμε πόσο σημαντικό είναι να δούμε την Κύπρο συνδεδεμένη με την Ευρώπη μέσω αυτής της ευκαιρίας», είπε σύμφωνα με το ΚΥΠΕ και πρόσθεσε « έφτασε τώρα η στιγμή να μην σκεφτόμαστε μόνο τα χρήματα …».

H τόσο ξεκάθαρη παρέμβαση/τοποθέτηση της Αμερικανίδας Πρέσβειρας σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή, όμως, που πιστεύεται στόχο είχε πρωτίστως τα αυτιά του Κ. Μητσοτάκη, συνεπάγεται και μεγάλο προβληματισμό για την κυπριακή κυβέρνηση και για τους απλούς πολίτες.

Εξού και στη συνέντευξή του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να «απαντήσει» όπως όπως και αορίστως «… Η Ελληνική Κυβέρνηση είναι σε διαπραγματεύσεις με την Κυπριακή Κυβέρνηση και τις ρυθμιστικές Αρχές αναφορικά με την οικονομική βιωσιμότητα του έργου. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αν εξασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα του έργου, το έργο θα γίνει. Και οι όποιοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι θα ξεπεραστούν".

https://www.sigmalive.com/news/greece/1252461/mitsotakis-gia-ilektriki-diasyndesi-to-ergo-tha-ginei-an-katastei-viosimo

Πώς θα ξεπεραστούν δεν ανέφερε. Θα στείλει υποβρύχια και Φάντομς; Ή θα συστήσει να βάλουν και τη «φίλη» τους Τουρκία στο …έργο; Ήδη διαβάσαμε μια τέτοια απαίτηση της Τουρκίας εδώ –«Η Άγκυρα θέλει την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου μέσω κατεχομένων-Τουρκίας»

https://infognomonpolitics.gr/2024/09/i-agkyra-thelei-tin-ilektriki-diasyndesi-elladas-kyprou-meso-katechomenon-tourkias/

Πίσω όμως στην κα Φίσιερ... Το σημαντικότερο στην παρέμβαση της Αμερικανίδας Πρέσβειρας, είναι όσα δεν είπε η κα Φίσιερ.

Στρατηγικής σημασίας

1) Εφόσον οι Αμερικανοί θεωρούν τόσο αναγκαίο το έργο αυτό, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για την περιοχή, και καλεί να μην σκέφτονται το οικονομικό, οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να ενισχύσουν το έργο αυτό οικονομικά και άλλως πως;

2) Εφόσον για το τόσο μεγάλης στρατηγικής σημασίας έργο είναι γνωστό ότι ο κυριότερος κίνδυνος για την εκτέλεση και επιτήρησή του προέρχεται από την ΤΟΥΡΚΙΑ, θα ήταν καλό να γνωρίζαμε αν η κυβέρνησή της μπορεί να δεσμευθεί ότι σε τέτοια περίπτωση κινδύνου θα χρησιμοποιηθούν άμεσα οι αμερικανικές στρατιωτικές ένοπλες δυνάμεις, αέρος, θαλάσσης. Που σήμερα βρίσκονται στη περιοχή λόγω Γάζας.

Ταυτόχρονα είχαμε και την παράλληλη παρέμβαση του Αβέρωφ Νεοφύτου ο οποίος δήλωσε ευθέως «Με άλυτο το Κυπριακό, κανένα ενεργειακό έργο δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί στην Κύπρο και θα παράγουμε, ωραίες ενεργειακές ιστορίες, όπως έχει καταδειχθεί και στην πορεία των χρόνων».

Σημειώνεται ότι εκείνοι που παραμένουν σιωπηλοί για το όλο θέμα είναι το βρετανικό Φόρεϊν Όφις. Αυτοί που προ πολλού προβάλουν τον ισχυρισμό ότι ο θαλάσσιος πλούτος της ΚΔ πρέπει να μοιραστεί με το κατοχικό καθεστώς αφού βέβαια αναγνωριστεί από εμάς όπως προσδοκούν.

Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Η Αμερικανίδα Πρέσβειρα Julie Davis Fisher, είναι Ανώτερη διπλωμάτης καριέρας στο Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ με πλούσια υπηρεσία και έλαβε πολυάριθμα βραβεία, μεταξύ των οποίων και προεδρικό βραβείο..

https://cy.usembassy.gov/ambassador-julie-d-fisher/

Πηγή: simerini.sigmalive.com

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Αίτημα Τουρκίας προς BRICS: «Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»

Νότης Μαριάς*

Αίσθηση προκάλεσε στην διεθνή ειδησεογραφία η είδηση του Bloomberg σύμφωνα με την οποία η Τουρκία χώρα μέλους του ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, τελικά υπέβαλε αίτηση ένταξης και στους BRICS (www.bloomberg.com 2/9/2024). Και παρά τα «ήξεις αφίξεις» του εκπροσώπου του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ (www.dailysabah.com 3/9/2024) η είδηση επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο από τo Κρεμλίνο (www.latimes.com 4/9/2024 και www.dailysabah.com 4/9/2024) καθώς στην παρούσα φάση η Ρωσία ασκεί την κυλιόμενη Προεδρία των BRICS. Μάλιστα η αίτηση υποβλήθηκε εδώ και μερικούς μήνες (https://www.dailysabah.com 2/9/2024). Επιπλέον σύμφωνα με κινεζικές πηγές ο Ερντογάν πρόκειται να συμμετάσχει στην σύνοδο κορυφής των BRICS που θα γίνει από 22-24 Οκτωβρίου 2024 στο Καζάν της Ρωσίας (https://english.news.cn 5/9/2024).

Tο μπλοκ των BRICS αρχικά δημιουργήθηκε το 2009 στο Yekaterinburg της Ρωσίας από τη Βραζιλία (Β), τη Ρωσία (R), την Ινδία (I), την Κίνα (C) στις οποίες το 2010 προστέθηκε και η Νότια Αφρική (https://abcnews.go.com 24/8/2024). Όμως το ακρωνύμιο BRIC είχε ήδη καθιερωθεί από το 2001 από τον οικονομολόγο Jim O’ Neill

Η οικονομική ισχύς των BRICS εκφράζεται πέραν των άλλων και σε επίπεδο ΔΝΤ όπου η quota τους από 8,4% το 2001 έφτασε στο 25,8% το 2022, ενώ το ίδιο διάστημα η quota των G-7 μειώθηκε από 64,6% στο 42,9% (https://www.ilgiornale.it 23/8/2023).

Βέβαια ο Ερντογάν εδώ και χρόνια έχει εκδηλώσει την επιθυμία να συμμετάσχει η Τουρκία στους BRICS. Μάλιστα η κομπορρημοσύνη του τον είχε οδηγήσει στο να ζητήσει όχι μόνο την ένταξη της Τουρκίας στους BRICS αλλά και να απαιτήσει να προστεθεί στα αρχικά των BRICS και ένα Τ (https://tass.com 30/7/2018) συμβολίζοντας έτσι την Τουρκία (https://www.hurriyetdailynews.com 29/7/2018). Καθ΄ όλο λοιπόν το διάστημα από το 2018, όταν και έγινε η σύνοδος των BRICS τότε στο Γιοχάνεσμπουργκ την οποία είχε παρακολουθήσει ο ίδιος ο Ερντογάν (https://www.frepen.gr 8/7/2023) ζητώντας μάλιστα να γίνει μέλος του μπλοκ και η Τουρκία (https://tass.com 30/7/2018), μέχρι και την ιστορική σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους στις 11 Ιουλίου 2023, τα ανοίγματα του Ερντογάν προς τους BRICS ήταν πολλαπλά και πομπώδη. Θετική ήταν επίσης από το 2018 και η στάση των τούρκων βιομηχάνων για ένταξη της χώρας τους στους BRICS καθώς έβλεπαν σημαντικές οικονομικές ευκαιρίες (https://www.trt.world.com 2018).

Μάλιστα στο διάστημα μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου 2023 τουρκικές πηγές θεωρούσαν λίγο έως πολύ δεδομένη την ένταξη της Τουρκίας στους BRICS. Στο πλαίσιο αυτό το πρακτορείο ειδήσεων Anadolu πρόβαλε δηλώσεις του «πατέρα» του ακρωνύμιου BRIC οικονομολόγου Jim O’ Neill σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία αποτελούσε «το πασιφανές έθνος για ένταξη στους BRICS» (https://www.aa.com 12/5/2023). Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλα δημοσιεύματα για την πιθανότητα ένταξης της Τουρκίας στους BRICS (https://moderndiplomacy.eu 26/7/2023). Έτσι παρά τα ερωτηματικά στον διεθνή τύπο για το πόσο σοβαρή ήταν πράγματι η διάθεση της Τουρκίας να ενταχθεί στους BRICS, τούρκοι αναλυτές έσκιζαν τα ιμάτιά τους για το πόσο σημαντική θα ήταν δήθεν για την ανθρωπότητα!!! η ένταξη της Τουρκίας στους BRICS.

Πάντως παραμονές της περυσινής Συνόδου κορυφής των BRICS που έλαβε χώρα στο Γιοχάνεσμπουργκ στις 23 Αυγούστου 2023 (https://www.globaltimes.cn 23/8/2023) η Άγκυρα είχε επιχειρήσει να «πετάξει χαμηλά» αναφερόμενη γενικά στους BRICS που τότε εκπροσωπούσαν το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού, το 26% της παγκόσμιας γεωγραφικής έκτασης και το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ (https://www.dailysabah.com 8/8/2023), αποφεύγοντας να μιλήσει για την ταμπακέρα, δηλαδή για το κατά πόσο είχε πράγματι υποβάλει τότε αίτηση ένταξης στους BRICS η οποία υποτίθεται ότι θα εξεταζόταν στην εν λόγω Σύνοδο κορυφής των BRICS.

Τελικά αυτό που έγινε πέρσι ήταν να γίνουν δεκτές 6 αιτήσεις προσχώρησης στους BRICS και ως εκ τούτου από 1/1/2024 να κληθούν να πλαισιώσουν τα πέντε αρχικά μέλη των BRICS, έξι άλλες χώρες. Έτσι η αρχική πεντάδα των BRICS αποφασίστηκε να συμπληρωθεί από την Αργεντινή, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αιθιοπία και το Ιράν (https://abcnews.go.com 24/8/2024). Να σημειωθεί βεβαίως ότι η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ήταν ήδη μέτοχοι της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας, άλλως BRICS Bank, που είχε ήδη ιδρύσει το μπλοκ (www.dw.com 23/8/2023), ενώ η Αιθιοπία που είχε μάλιστα υποβάλλει τυπικά αίτηση ένταξης στους BRICS (https://sowetanlive.co.za 30/6/20230), λίγο πριν γίνει δεκτή η αίτηση ένταξής της στους BRICS είχε πετύχει την αναστολή πληρωμής σημαντικού ποσού εξωτερικού της χρέους για το 2023/2024 προς την Κίνα (https://www.reuters.com 24/8/2023).

Τελικά μετά την εκλογή του στον προεδρικό θώκο ο νεοφιλελεύθερος Μιλέι επέσυρε την ένταξη της Αργεντινής από τους BRICS στα τέλη Δεκεμβρίου 2023 (www.bbc.com 29/12/2023).

Παρά το γεγονός ότι η Ινδία αλλά και η Βραζιλία ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικές στην διεύρυνση των BRICS (www.dw.com 23/8/2023), με τη Βραζιλία μάλιστα να δηλώνει ότι ήταν αδύνατον «με τη μία» να δεχθούν στους BRICS 23 νέα μέλη, οι πέντε αποφάσισαν στην πορεία να ενταχθούν στους BRICS πάνω από 20 νέα μέλη (https://www.kompas.id 22/8/2023).

Στο πλαίσιο αυτό προφανώς εντάσσεται και η πιθανολογούμενη ένταξη της Τουρκίας στους BRICS.

Άλλωστε αυτό είχε διαφανεί ήδη από τον Φεβρουάριο του 2024 σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της ρωσικής προεδρίας των BRICS (https://tass.com/politics 19/2/2024) αλλά και από την επίσκεψη του Χακάν Φιντάν στην Κίνα στις 3 Ιουνίου 2024 (www.globaltimes.cn 3/6/2024). Επιπλέον λίγες μέρες μετά ο Χακάν Φιντάν συμμετείχε στη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών των BRICS στο Nizhny Novgorod της Ρωσίας (www.dailysabah.com 11/6/2024)

Σύμφωνα με εκτιμήσεις η απόφαση της Τουρκίας να ενταχθεί στους BRICS φαίνεται ότι άρχισε να ωριμάζει μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος το 2016, το οποίο η Άγκυρα θεωρεί ότι στηρίχθηκε από τις ΗΠΑ προκειμένου να ξεφορτωθούν τον Ερντογάν. Επιπλέον και καθώς φαίνεται ότι ουσιαστικά έχει κωλύσει κάθε προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, η Άγκυρα εκτίμησε ότι τόσο για γεωστρατηγικούς όσο και για οικονομικούς λόγους πρέπει να συνδέσει την οικονομία της ακόμη ποιο άμεσα με τις οικονομίες των αναπτυσσόμενων χωρών οι οποίες επιχειρούν την αποδολαριοποίηση των εμπορικών τους συναλλαγών. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την Τουρκία η οποία πέρσι είδε τα συναλλαγματικά της αποθέματα σε δολάρια να εξανεμίζονται και την τουρκική λίρα να κατρακυλά. Επιπλέον η Τουρκία «έχει βάλει στο μάτι» και τα διάφορα κεφάλαια που θεωρεί ότι μπορεί να διασφαλίσει χωρίς ιδιαίτερα ορόσημα και προαπαιτούμενα από την BRICS Bank.

Τέλος η Άγκυρα δεν κρύβει ότι αξιοποιεί τους BRICS «ως μέσο για περαιτέρω διαφοροποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας» (www.dailysabah.com/ 20/6/2024).

Έτσι η Τουρκία αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι γνωρίζει καλά το παιγνίδι του «επιτηδείου ουδέτερου». Το ίδιο έπραξε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς διατηρούσε σχέσεις με ΗΠΑ και Βρετανία ενώ είχε ταυτόχρονα είχε συνάψει και σύμφωνο φιλίας με τον Χίτλερ.

«Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» για άλλη μια φορά λοιπόν η Τουρκία.

*Καθηγητής Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής, notismarias@gmail.com

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Κουρδικό κράτος στην Τουρκία: Η Ουκρανία και η Μέση Ανατολή δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού(;)

Σάββας Ιακωβίδης

Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους, από ψοφοδεϊσμό και τουρκοφοβία. Για να μη χαλάσει το… κλίμα και να μη διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το Μόναχο, η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού…

Οι τουρκικοί στόχοι εναντίον της Κύπρου είναι κρυστάλλινοι. Από τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει ωμά ότι τελικός σκοπός της πολιτικής της είναι η πλήρης κατάληψη και έλεγχος της νήσου. Οι δύο εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1956), η έκθεση της ΜΙΤ για επανάκτηση της Κύπρου και το «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου κωδικοποιούν, με εφιαλτική ενάργεια, την αρπακτική στοχοθεσία της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου. Οι Τούρκοι, ανεξαρτήτως ηγετών και ιδεολογιών, διατηρούν αταλάντευτα την ίδια, διαχρονικά, πολιτική στοχοθεσία για την τουρκοποίηση-ισλαμοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού. Το ενδιαφέρον της Τουρκίας είναι καθαρά γεωπολιτικό και στρατηγικό – όχι οι Τ/κύπριοι – επειδή θεωρεί το νησί ως πολύτιμη στρατιωτική βάση άσκησης πολιτικής περιφερειακής και παγκόσμιας δύναμης.

Η ηγεσία της Κύπρου και της Ελλάδος – επειδή η Τουρκία θεωρεί και τις δύο ως ενιαίο εχθρικό χώρο – θα έπρεπε μετά την κολοβή, υδροκέφαλη ανεξαρτησία να συναποφασίσουν και να προσδιορίσουν μια μακράς πνοής στρατηγική αντιμετώπισης και ανακοπής της επιθετικής πολιτικής της Άγκυρας, δι’ όλων των μέσων. Αντ’ αυτού, πλεονάζουν οι φλυαρίες, οι πολιτικές φιλοδοξίες και ασυναρτησίες, το «άλλα αποφασίζομεν και άλλα πράττετε», οι εκατέρωθεν υπονομεύσεις, αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις, παχυλή και εγκληματική άγνοια του Τούρκου, της ιστορίας, της νοοτροπίας και της πολιτικής του. Το πραξικόπημα της χούντας άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην τουρκική εισβολή, που άρχισε να προετοιμάζεται αμέσως μετά τον Νοέμβριο του 1967, με την αποχώρηση από την Κύπρο της πανίσχυρης ελληνικής μεραρχίας. Οι εγκληματικές ευθύνες του Μακαρίου, του ΑΚΕΛ και άλλων είναι ασήκωτες.

Τον Νοέμβριο του 1983, ο Τ/κ ηγέτης Ντενκτάς, κατ’ εντολήν της Άγκυρας, ανακηρύσσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», που οι ρίζες της ανευρίσκονται στο 1963 (14/9/1963, έγγραφο Ντενκτάς-Κουτσιούκ, που προειδοποιούσε τον Μακάριο με ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ», αν προχωρούσε στην τροποποίηση του Συντάγματος). Πριν από τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, ο Ντενκτάς, καθ’ υποκίνηση των Εγγλέζων, ζητά διζωνική ομοσπονδία (12/8/1974), την οποία η ελληνική πλευρά αποδέχτηκε πρώτα διά της ομιλίας Κληρίδη στην γκαλερί «Αργώ» (6/11/1974) και στη συνέχεια στη σύσκεψη των Αθηνών (30/11-1/12/1974), υπό τον Καραμανλή και τον Μακάριο. Μετά το δημοψήφισμα του 2004 και τις συνομιλίες στο Crans Montana, η αγγλοτουρκοδιζωνική ομοσπονδία εξεμέτρησε το ζην. Οι Τούρκοι την απέρριψαν οριστικά και τα τελευταία τρία χρόνια απαιτούν αμετακίνητα λύση δύο κρατών και αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος.

Την εποχή του σχεδίου Ανάν είχα γράψει μιαν ανάλυση γιατί η Τουρκία δεν αποδέχεται τη διζωνική και στη δική της επικράτεια, διά της δημιουργίας δύο ζωνών, μίας τουρκικής και μίας κουρδικής, αφού οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη εθνική ομάδα στη χώρα με υπολογιζόμενο πληθυσμό πέραν των 25 εκ. Η ελληνική πλευρά απορρίπτει σθεναρά λύση δύο κρατών και εμμένει γελοιωδώς στην τουρκοδιζωνική, που οδηγεί σε δύο συνιστώντα κρατίδια, διά της κατάλυσης – και όχι της μετεξέλιξης – της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία δεν την αναγνωρίζει και την θεωρεί ως «εκλιπούσα», διά του γνωστού εξ 105 σελίδων εγγράφου των Νταβούτογλου-Τσαβούσογλου (23/6/2014).

Μέχρι σήμερα, κανένας ηγέτης ή πολιτικός της Κύπρου δεν αντέδρασε στην τουρκική αξίωση, αντιστρέφοντάς την: Γιατί η Τουρκία δεν δέχεται τη δημιουργία δύο κρατών στην επικράτειά της, ενός τουρκικού και ενός κουρδικού; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά αυτόχρημα ρεαλιστικό. Στην Κύπρο η τ/κ μειονότητα είναι το 18% του πληθυσμού, η ελληνική πλειοψηφία είναι 82%. Ανόητοι και ευήκοοι ξένων, ηγέτες μας, σύρθηκαν στις τουρκικές αξιώσεις και δέχθηκαν εκ περιτροπής προεδρία, κατήργησαν την παγκόσμια αρχή ένας άνθρωπος, μία ψήφος και αναγνώρισαν στον Τούρκο εισβολέα και κλέφτη, δικαίωμα στις περιουσίες μας, εκτός πολλών άλλων ολέθριων υποχωρήσεων. Ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία γιατί δεν αντιστρέφουν τις τουρκικές αξιώσεις;

Όσα πολλά η Τουρκία απαιτεί να ισχύσουν για την τ/κ μειονότητα, γιατί δεν τα παραχωρεί και στους Κούρδους; Πριν από λίγο καιρό (3/5/2024) δημοσιεύτηκε (στο australianoutlook) μια ανάλυση από τον Δρα Loqman Radpey, με τίτλο: «Η προοπτική μιας λύσης δύο κρατών για το Κουρδιστάν». Οι Κούρδοι κατοικούν στα σύνορα με τη Ρωσία, Τουρκία, Ιράκ, Ιράν και Συρία. Από το 1980 το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα διεξάγει απελευθερωτικό αγώνα κατά της τουρκικής θηριωδίας-κατοχής. Εκατοντάδες κουρδικά χωριά εκθεμελιώθηκαν από τον τουρκικό στρατό. Δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι και Τούρκοι σκοτώθηκαν. Στο τουρκικό Κουρδιστάν διεξάγεται εθνοκάθαρση και γενοκτονία.

Ο ξένος αναλυτής υποστηρίζει πως η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα των πιο πάνω χωρών θα αποκαθιστούσε την ειρήνη και τη σταθερότητα σε αυτήν την περιοχή της Ευρασίας, θα καταπολεμούσε την τρομοκρατία, τη μετακίνηση και μετανάστευση πληθυσμών και θα τερμάτιζε αχρείαστες συγκρούσεις. Τέτοια προοπτική δεν συμφέρει στην Τουρκία επειδή εκμεταλλεύεται την παρουσία Κούρδων μαχητών στη ΒΔ Συρία και στο Βόρειο Ιράκ για να επεκτείνει την κατάκτηση συριακών και ιρακινών εδαφών και να δικαιολογεί συχνές εισβολές του τουρκικού στρατού. Έχει εκτοπίσει τους γηγενείς Κούρδους και, κατά το θλιβερό πρότυπο των κατεχομένων μας, εποικίζει αυτές τις περιοχές με Τουρκομάνους, Σύριους και άλλους υποταχτικούς της. Σε άλλη ανάλυσή του στο «The Middle East Forum Observer» (19/7/2024), ο ίδιος αναλυτής υποβάλλει στους Κούρδους να αντλήσουν μαθήματα από την τουρκική κατοχή της Κύπρου.

Μετά την δήθεν ειρηνική (!) εισβολή στη Συρία (Αύγουστος 2016 και Οκτώβριος 2019), η Τουρκία, κατά το πρότυπο των κατεχομένων μας, εγκαθίδρυσε δομές, υπηρεσίες και σύμβολα στις καταληφθείσες κουρδικές περιοχές με εκκαθάριση του αυτόχθονος πληθυσμού. Οι Τούρκοι δεν είναι αφελείς. Πρώτον, γνωρίζουν και δεν ξεχνούν ότι είναι εισβολείς-κατακτητές στην σημερινή Τουρκία. Δεύτερον, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία διασαλπίζει καθημερινά ότι θα υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων την εδαφική ακεραιότητα ενός τόπου που δεν τους ανήκει. Τρίτον, δεν θα αποδεχτούν ποτέ τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας και τη δημιουργία δύο κρατών, ενός τουρκικού και ενός κουρδικού. Δεν αντέχουν αυτόν τον εφιάλτη.

Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους, από ψοφοδεϊσμό και τουρκοφοβία. Για να μη χαλάσει το… κλίμα και να μη διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το Μόναχο, η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού…

Πηγή: simerini.sigmalive.com δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Κουρδικό κράτος στην Τουρκία: Ιδού η απάντηση στην αξίωσή της για λύση δύο κρατών στην Κύπρο". Φωτο: protagon.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Οι ιστοί της τουρκικής αράχνης στραγγαλίζουν τριμερή, Κύπρο και Αιγαίο

Γιάννος Χαραλαμπίδης

Παιχνίδια για τις ΑΟΖ στην Aνατολική Μεσόγειο που αγγίζουν τον Interconnector - Αμήχανες η ΕΕ και οι ΗΠΑ, με ιχνηλάτες και τα χέρια ψηλά Αθήνα και Λευκωσία παρακολουθούν την Τουρκία πώς οικοδομεί τη νέα τουρκική αυτοκρατορία

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν υιοθετεί και εφαρμόζει στην πράξη διάφορες στρατηγικές για να επιτύχει τους στόχους του, μεταξύ των οποίων και αυτόν της αράχνης. Στήνει ιστούς και, αφού εγκλωβίζει τα θύματά του, είτε τα στραγγαλίζει είτε απειλεί ότι θα τα αποτελειώσει. Υπό αυτές τις περιστάσεις, έχει ήδη δημιουργήσει τις συνθήκες για να στραγγαλίσει την όποια προσπάθεια λύσης του Κυπριακού ή να επιτύχει εκείνο το οποίο επιδιώκει, εγκλωβίζοντας στους ιστούς της δικής του αράχνης τόσο την Αθήνα όσο και τη Λευκωσία.

-Πώς απλώνεται η Τουρκία από τα Βαλκάνια στην Αφρική και την Κίνα

-Φιλία ή λυκοφιλία μεταξύ Σίσι - Ερντογάν

-Γιατί δεν συμφέρει σε Αίγυπτο και Ισραήλ μια «τουρκική λύση»

Τρεις τουρκικές κινήσεις

Το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία προχώρησε σε τρεις βασικές κινήσεις:

1.Ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας Χακάν Φιντάν μετέβη στις Βρυξέλλες, στην άτυπη σύνοδο της ΕΕ, με τη σύμφωνο γνώμη των Αθηνών και της Λευκωσίας, για να καθαρίσει από τις αμαρτίες του ως εισβολέας. Και όχι μόνο. Η Τουρκία: Α) Αξίωσε και αξιώνει την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ. Με τον τρόπο αυτό θέλησε να στείλει το μήνυμα ότι δεν μπορεί να είναι εναλλακτική επιλογή η αναβαθμισμένη τελωνειακή ένωση. Και επιδιώκει την πλήρη ένταξη, διότι προσδοκά με τον τρόπο αυτό να καταστεί η μεγαλύτερη δύναμη στην ΕΕ, εφόσον με το μέγεθός της και δη τους συντελεστές ισχύος της και θεσμικά και άλλως πως θα ξεπεράσει ακόμη και αυτήν τη Γερμανία. Άρα, με τις κινήσεις αυτές δημιουργεί στρατηγικό βάθος, για να διευκολύνει την κατάργηση της βίζας σε Τούρκους πολίτες και την αναβαθμισμένη τελωνειακή ένωση. Β) Απαιτεί την αναγνώριση του ψευδοκράτους, διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποσύνδεση του Κυπριακού από την τουρκική ενταξιακή διαδικασία και τις κυπρογενείς υποχρεώσεις, αντί να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως τμήμα του κεκτημένου, διότι αυτό καθορίζει η Αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005. Πέραν του ΟΗΕ, θέτει και διά ζώσης εντός της ΕΕ τους κανόνες του παιχνιδιού για τις συνομιλίες, προτάσσοντας την ισότιμη κυριαρχία, που πηγάζει από την πολιτική ισότητα των δυο συνιστώντων κρατών μιας ομοσπονδίας, και παραπέμπει, ταυτοχρόνως, στα δύο κράτη. Ο ιστός της ομοσπονδιακής αράχνης με τουρκικό χαρακτήρα παγιδεύει τη διαδικασία λύσης, ακόμη και μια τριμερή στις τουρκικές διχοτομικές θέσεις ως προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης.

2.Μετά το ταξίδι του Φιντάν στις Βρυξέλλες, η Τουρκία αιτείται, επισήμως, την ένταξή της στους BRICs (Brasil, Russia, India, China και μετά South Africa), που συνιστά ένα αντισταθμιστικό μπλοκ μεγάλων κρατών έναντι της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ποιο είναι το εκβιαστικό τουρκικό μήνυμα προς την ΕΕ, κυρίως , αλλά και προς τις ΗΠΑ; Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές, που κάνουν πορτοκάλια. Και επί τούτου είναι που αποτυπώνεται μια άλλη κλασική πολιτική της Άγκυρας, πέρα από εκείνην της αράχνης. Πρόκειται για την Πολιτική του Εκκρεμούς. Η Τουρκία κινείται άλλοτε προς τη Μόσχα και άλλοτε προς την Ουάσιγκτον, άλλοτε προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ και άλλοτε προς τους BRICs, αναλόγως των συμφερόντων της, και εκβιάζει. Στήνει ιστούς στην Ασία, όχι μόνο μέσω των BRICs, των οποίων δεν είναι ακόμη μέλος, αλλά και μέσω των τουρκογενών κρατών που φθάνουν ώς την Κίνα.

3.Την περασμένη εβδομάδα, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι επισκέφθηκε την Τουρκία. Ο άλλοτε εχθρός του Ερντογάν, εξελίσσεται σε φίλο. Και ο ένας πλέκει το εγκώμιο του άλλου σε μια σχέση λυκοφιλίας, την οποία, όμως, χρησιμοποιεί ο Τούρκος Πρόεδρος. Πώς; Με τον εξής τρόπο: Α) Με τον εξαγνισμό από την ΕΕ, τώρα επιτυγχάνει έναν δεύτερο, μέσω του Σίσι, ο οποίος καθαρίζει τα βρόμικα χέρια τού Ερντογάν, διότι τον αποδέχεται και αυτόν και τη χώρα του, όπως ελέχθη, παράγοντα με τον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή. Προς επίρρωση τούτου, στηρίζει η Αίγυπτος τις προσπάθειες τής Τουρκίας να τα βρει στη Συρία με τον Άσαντ. Αλλά, καμιά νύξη δεν γίνεται για τον τερματισμό της κατοχής συριακού εδάφους από τον τουρκικό στρατό. Θίγει μόνο το ζήτημα της αποχώρησης ξένων στρατευμάτων από τη Λιβύη, διότι εκεί είναι τα συμφέροντά του, και ξεχνά την κατοχή της Κύπρου, για να μην τα χαλάσει με τον Τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος αφήνει το καρφί τού Σίσι για τον στρατό του στη Λιβύη να το πάρει το ποτάμι. Διότι έχει άλλα πιο σημαντικά θέματα, όπως είναι τα 15 δις δολάρια εμπορικές συναλλαγές, η προσδοκώμενη πώληση drones στην Αίγυπτο και η αποκόλλησή της από τη σχέση της με την Κύπρο και την Ελλάδα, στο πλαίσιο των ενεργειακών πολιτικών της και του καθορισμού ΑΟΖ. Β) Με την αποδοχή του ηγετικού ρόλου στην Τουρκία στο θέμα των Παλαιστινίων και γενικότερα στον μουσουλμανικό κόσμο. Ο Σίσι αντιλαμβάνεται την απήχηση την οποία έχει ο Ερντογάν με τη στάση του στον ισλαμικό κόσμο και μεταξύ των Σουνιτών και δεν θέλει να επιτρέψει η σχέση αυτή να γίνει μονοπωλιακή και να περάσει στις χώρες της Αφρικής, όπου η Αίγυπτος έχει συμφέροντα, αλλά ο Ερντογάν έχει ήδη στήσει δικούς του ιστούς συμφερόντων, με την πώληση στρατιωτικού υλικού, από οχήματα ώς drones. Συν του γεγονότος ότι διαθέτει στρατιωτικές Βάσεις όπως αυτή στη Σομαλία.

Από τα Βαλκάνια ώς την Αφρική… και η Αίγυπτος

Οι ιστοί της τουρκικής αράχνης έχουν ήδη περάσει στα Βαλκάνια, από τις Βάσεις στην Αλβανία ώς την εμπλοκή στο Κοσσυφοπέδιο, στα Σκόπια, στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, στην τουρκική μειονότητα της Βουλγαρίας και φτάνουν ώς την Κύπρο, τη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αφρική. Η Τουρκία τραβά μια κάθετη γραμμή από την Αλβανία στη Λιβύη και, εφόσον ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο μέσω Κύπρου, επεκτείνει την τουρκική λίμνη, που εκτείνεται αρχικά από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα και αλλού. Από τη Λιβύη ώς το Σουέζ και πέραν αυτού.

Τι παιχνίδι θέλει η Τουρκία να παίξει με την Αίγυπτο; Να ανατρέψει όσα με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας δικαιούνται Ελλάδα και Κύπρος. Και να επεκτείνει τη νοητή ζώνη του τουρκολιβυκού μνημονίου σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, αποκόπτοντας την Κύπρο από την Ελλάδα και μεταφέροντας το κύριο βάρος του γεωπολιτικού παιχνιδιού στη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος (Κάσος) Ρόδος, που συνιστούν τις πύλες του ανατολικού Αιγαίου. Αυτή είναι η μία στρατηγική κίνηση της Τουρκίας. Η άλλη είναι το κλείσιμο της πύλης μέσω των Δαρδανελλίων, και η τρίτη είναι η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, που παραπέμπει στην τραγική περίπτωση, κατά την οποία αποχώρησε το ’67 η Ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο και η νήσος μετατράπηκε σε βορά στα χέρια της Τουρκίας. Ο τουρκικός έλεγχος των πυλών του Αιγαίου θα φέρει ασφυξία και την πτώση του, που θα είναι εύκολη εάν συνδυαστεί με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Γιατί; Διότι η πρώτη γραμμή αμύνης θα μετακινηθεί από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα και η Τουρκία πολύ εύκολα θα διχοτομήσει το Αιγαίο στον 25ο Μεσημβρινό. Εάν όμως πέσει η Κύπρος, μέσω μιας λύσης, ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας, τότε σε μειονεκτική θέση θα βρεθούν και η Αίγυπτος και το Ισραήλ, καθότι η Τουρκία θα μιλά από θέση ισχύος.

Η «ευκαιρία» της «λύσης»…

Πώς, λοιπόν, γίνεται λόγος για ευκαιρία στο Κυπριακό, όταν: 1) Η λεγόμενη λύση θα είναι διχοτομική, ανεξαρτήτως εάν την ονομάσουν ομοσπονδία δύο συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα. Το γεγονός ότι η Τουρκία πάτησε σε αυτήν τη μορφή διευθέτησης για να αξιώνει ισότιμη κυριαρχία με δύο κράτη, ουδόλως μπορεί να καθαγιάσει την προηγούμενη ομοσπονδιακή φόρμουλα των δυο συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα. 2) Η Τουρκία έχει επιτύχει με τη δική μας συγκατάθεση να εξαγνιστεί μέσω της ΕΕ και να χρησιμοποιεί τη φίλη προς εμάς Αίγυπτο, για να αναδειχθεί σε παράγοντα «σταθερότητας και ειρήνης». 3) Στις κινήσεις της Τουρκίας προς τους BRICs, η ΕΕ και οι ΗΠΑ εμφανίζονται αμήχανες. Ποιος, λοιπόν, θα πιέσει και γιατί την Τουρκία, εάν πιέσει σε τριμερή και συνομιλίες για το Κυπριακό; Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία ή η Κίνα;

Τρία αντίδοτα μέσω ΕΕ

Αντί του εξευμενισμού έναντι της Τουρκίας, που συνιστά πολιτική, η οποία είτε οδηγεί σε νέα αδιέξοδο είτε στην αποδοχή της διάλυση του κυπριακού κράτους, Αθήνα και Λευκωσία θα μπορούσαν να ξεκινήσουν εκ νέου την πολιτική τους επί τη βάσει των εξής στρατηγικών κινήσεων:

1.Σύνδεση της ρωσικής εισβολής με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη διαρκή κατοχή.

2.Την ενεργοποίηση των συμπερασμάτων του 2019 για την επιβολή κυρώσεων εφόσον η Άγκυρα συνεχίσει να κατέχει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν την αναγνωρίζει και δεν αρχίζει την αποχώρηση του Αττίλα.

3.Την υποβολή αιτήματος στην ΕΕ και δη στα κράτη μέλη για τη στρατιωτική στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως κράτους μέλους, που είναι θύμα εισβολής και διαρκούς κατοχής. Αυτό περιλαμβάνει τα ακόλουθα: Α) Συμπερίληψη στα συμπεράσματα του Συμβουλίου ότι η όποια νέα επιθετική δράση της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου ή της Ελλάδας θα ενεργοποιήσει αυτόματα το άρθρο 42,7 των Συνθηκών, που προνοεί τη στρατιωτική στήριξη των κρατών μελών τής ΕΕ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στην πράξη με την Ουκρανία, παρότι δεν είναι κράτος μέλος όπως η Κύπρος. Μια τέτοια απόφαση συνιστά σαφή διπλωματική αποτροπή, συναφή με την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο. Β) Την επιβολή εμπάργκο στρατιωτικού υλικού προς την Τουρκία ενόσω κατέχει την Κύπρο. Γ) Την πώληση και την παραχώρηση στρατιωτικού υλικού στην Κυπριακή Δημοκρατία από τα κράτη μέλη για την ασφάλειά της και για την αποτροπή και αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής στη βάση του δικαιώματος της αυτοάμυνας (άρθρο 51 του Χάρτη των Ην. Εθνών). Όπως, δηλαδή, συνέβη με την Ουκρανία.

Και ας μην ισχυρίζονται Αθήνα και Λευκωσία ότι αυτά δεν μπορούν να γίνουν. Διότι, μια χαρά συμβαίνουν με την Ουκρανία και αλλού. Όπως είναι οι Βαλτικές χώρες ή η Φινλανδία. Απλώς, η εύκολη «λύση» είναι να ρίχνεις μονομερώς ευθύνες στην ΕΕ χωρίς να διεκδικείς. Άλλωστε, πότε αυτές ήταν επίσημες θέσεις μας επί τη βάσει στρατηγικού σχεδιασμού; Κολλημένοι στο σχέδιο Α, εγκλωβιστήκαμε στο δίκτυ της «τουρκικής ταραντούλας», αναμένοντας το τελευταίο θανατηφόρο τσίμπημα, αρνούμενοι να δούμε το σχέδιο Β. Την εναλλακτική επιλογή, μια γεύση της οποίας καταγράφεται ανωτέρω…

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει: 1. Την ελληνική (γαλάζιο ανοικτό) και τουρκική δυνητική ΑΟΖ (βυσσινί). 2. Η μαύρη γραμμή μεταξύ δύο στιγμάτων καταγράφει τα σημεία από τα οποία εκτείνεται το τουρκολιβυκό μνημείο, το οποίο δεν είναι καθορισμένο επί θαλάσσιου χώρου. Η περιοχή, που κατά καιρούς αποτυπώνεται σε χάρτες, και ενώνει τις ακτές της Λιβύης και της Τουρκίας στο ύψος της Ρόδου, δεν είναι ακριβής. 3. Τα σημεία A, B, C, D, E συνιστούν τη γραμμή επί της οποίας καθορίστηκε μερικώς η ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. 4. Η κόκκινη γραμμή καθρεφτίζει ό,τι η Άγκυρα θέλει να διεκδικεί ως ΑΟΖ, αφαιρώντας τα όποια δικαιώματα έχουν τα ελληνικά νησιά και η Κύπρος. 5. Δεξιά του 28ου και 26ου Μεσημβρινού οι ΑΟΖ δεν καθορίστηκαν. Η ΑΟΖ καθορίστηκε μερικώς. Για να προχωρήσει η όποια συμφωνία της Αιγύπτου με άλλα κράτη, βλέπετε, η Τουρκία χρειάζεται διαβούλευση και με την Ελλάδα.

Πρόκειται για χάρτη που δείχνει τα όρια των ΑΟΖ της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Αιγύπτου και άλλων κρατών στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.

Ο χάρτης αποτυπώνει με πράσινο διάγραμμα την Αιγυπτιακή ΑΟΖ όπως προκύπτει από τη συμφωνία με την Ελλάδα.

Η Τουρκία επιδιώκει να επιτύχει στην Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ, εάν καταφέρει να φέρει την Αίγυπτο με τα νερά της. Θέλει για την ίδια το 41% της Κυπριακής ΑΟΖ και προσφέρει το 17% στην Αίγυπτο. Ταυτοχρόνως, θεωρεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει να χάσει περί το 16% από την ΑΟΖ της. Από αυτό το ποσοστό, η Τουρκία λαμβάνει το 14% και η Αίγυπτος το 2%.

Ο χάρτης δείχνει την πορεία του ηλεκτρικού καλωδίου από την Κύπρο στην Ελλάδα. Είναι πρόδηλον ότι η πορεία του διέρχεται από περιοχές, τις οποίες η Τουρκία θέτει υπό αμφισβήτηση, και δη από την περιοχή της Κρήτης, όπου υπάρχει και ο νοητός χώρος του τουρκολιβυκού μνημονίου. Γίνεται, δε, λόγος για εξωτερικές απειλές, δηλαδή της Τουρκίας, τις οποίες θα πρέπει κάποιος να διασφαλίσει. Και επί τούτου προστίθενται και τα θέματα βιωσιμότητας και κερδοφορίας, υπό την έννοια ότι κανείς δεν επενδύει επί ζημία. Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη γεωπολιτική σημασία ενός τέτοιου έργου. Αλλά το ζητούμενο είναι πώς θα τύχει εκμετάλλευσης αυτή η γεωπολιτική σημασία. Διότι, εφόσον το Κυπριακό είναι πρόβλημα -εκτός των άλλων- γεωπολιτικό, εάν μια «λύση», όπως αυτή που ετοιμάζονται να συζητήσουν, αφήσει την Κύπρο στα χέρια της Τουρκίας, τότε αυτή είναι που θα ελέγχει την περιοχή στο πλαίσιο της Γαλάζιας πατρίδας και αυτή είναι που θα αποκομίζει τα οφέλη είτε μέσω Κύπρου είτε με διάφορους άλλους τρόπους. Άρα, όταν γίνεται λόγος για τη γεωπολιτική σημασία του έργου, αυτή θα πρέπει να είναι συναφής με την πολιτική των Αθηνών και της Λευκωσίας έναντι της Τουρκίας. Και, ως εκ τούτου, τα όποια οφέλη θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία βιώσιμης λύσης και όχι διχοτόμησης.

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων simerini.sigmalive.com

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Για τις 9 Σεπτεμβρίου είχε προγραμματιστεί το Πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

«… Οπουδήποτε και αν πήγαν, μια κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη του περάσματος τους και σε όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο Πολιτισμός εξαφανιζόταν»

(William Gladstone, Βρετανός Πρωθυπουργός υπηρετήσας σε 4 θητείες μεταξύ 1868 -1894 από το βιβλίο του «The Bulgarian horror and the question of the East» 1876)

H Τριμερής του Λονδίνου τον Αύγουστο του 1955, η πρώτη παραβίαση της Λοζάνης και η προαγγελία εποικισμού

 

Αυτός είναι ο διαβόητος Sir Ivone Kirkpatrick ο πρωτεργάτης και παθητικά ανθέλληνας καταστροφέας της Κύπρου, τον ακολούθησαν στα βήματά του ο Sir Crispin Tickell και ο James Callaghan…

Το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας με αρχιτέκτονα τον αξιωματούχο του Sir Ivone Kirkpatrick, διοργάνωσε την περιβόητη Τριμερή Διάσκεψη (που δεν είχε τίποτα να κάνει με τη Κύπρο) στις 27 Αυγούστου 1955 και παραβιάζοντας την Συνθήκη της Λοζάνης και με την βοήθεια της Ελλάδας και του αδύναμου αλλά φιλόδοξου υπουργού Εξωτερικών Στέφανου Στεφανόπουλου, επανάφερε την Τουρκία πίσω ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό. Δούλεψαν στην Αθήνα γι΄αυτό, άνθρωποι του αγγλόφιλου κατεστημένου όπως ο Αθανάσιος Μποδοσάκης και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος ήταν βαρετά άρρωστος και δεν μπορούσε να παρευρεθεί.

Έγραψε σε τηλεγράφημά του ο τότε Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Sir Charles Peake:

«… Πιστεύω όμως, πως ο Έλληνας υπ. Εξωτερικών είναι γνήσια αποφασισμένος να προσπαθήσει να εξασφαλίσει επιτυχημένο αποτέλεσμα τουλάχιστον για να ενδυναμώσει τη θέση του τοπικά, όταν έλθει η ώρα να αντικατασταθεί ο Στρατάρχης και Πρωθυπουργός Παπάγος… Έτσι, και νοουμένου ότι θα τον χειριστείτε με προσοχή, πολύ πιθανό να μην αποδεχθεί αδιάλλακτος σχετικά με τη συμμετοχή της Τουρκίας στις συνομιλίες… Οποιαδήποτε εισήγηση ή εντύπωση πως οι βρετανικές και τουρκικές αντιπροσωπείες είχαν προσυμφωνήσει μεταξύ τους … θα δυσανασχετούσε τους Έλληνες…»

Και αφού τα κατάφερε ο Sir Ivone Kirkpatrick, ο τότε Τούρκος υπ. Εξωτερικών Fatin R. Zorlu δήλωσε στην διάσκεψη ότι «η Τουρκία ουδέποτε θα συμφωνήσει η Κύπρος να περάσει στην Ελλάδα και αυτός ήταν ο λόγος που έφερναν ένσταση στην αρχή της αυτό-διάθεσης». Θεωρούσαν την Κύπρο ως γη δική τους «notre terre» ήταν οι λέξεις που χρησιμοποίησε. Ο Zorlu μάλιστα έδωσε και τις πρώτες ενδείξεις για τον εποικισμό της Κύπρου που ξεκίνησε μετά την δεύτερη τουρκική εισβολή του 1974 όταν είπε ότι «στην Τουρκία υπήρχαν (τότε) 300,000 Τούρκοι με κυπριακή καταγωγή και ότι η Τουρκία θεωρούσε την Κύπρου προέκταση της Ανατολίας…» (Βλέπε και έκθεση Δρ. Νιχάτ Ερίμ Νοέμβριος 1956).

Τα γεγονότα

Τα γνωστά γεγονότα (πογκρόμ) της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη εναντίον των Ελλήνων τυχαία έλαβαν χώρα στις 6 του μηνός. Για τις 9 Σεπτεμβρίου είχαν αρχικά σχεδιαστεί οι βαρβαρότητες εκείνες. Και τούτο για να συνέπιπταν ΚΑΙ με την τελική άλωση της Σμύρνης το 1922.

Αυτή τη λεπτομέρεια την βρήκα μελετώντας τα βρετανικά αποδεσμευμένα έγγραφα όπως και το ότι απόρρητη ανάμειξη είχαν και οι Βρετανοί. Και ίσως να υπήρξα η πρώτη που το επικαλέστηκα (ότι είχαν σχεδιαστεί για τις 9 Σεπτεμβρίου) σε ραδιοφωνικές ανταποκρίσεις και τηλεοπτικές παρουσιάσεις. Όπως στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του «Λόγου» ενωρίς την δεκαετία του 1990, μαζί με τον ιστορικό, Γιάννη Σπανό για τα Σεπτεμβριανά. Και το κατέγραψα και στο βιβλίο μου « Από την Ένωση στην Κατοχή» που εξέδωσα το 1995 στη Λευκωσία με χρηματοδότηση του αείμνηστου μ. Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Α’, ο οποίος προλόγισε το βιβλίο.

Παράλληλα, λοιπόν, με την Τριμερή διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, σε μυστική συνεργασία Βρετανών και Τούρκων μια πρωτοφανή επίθεση βαρβαρότητας εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης με στόχο να φοβέριζαν τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και έτσι να εξασφάλιζαν την επιστροφή της Τουρκίας ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό, με την όσο το δυνατό λιγότερη αντίδραση από χώρες του ΝΑΤΟ και κυρίως την Αμερική.

Επικαλούμενοι οι σχεδιαστές, ότι τα γεγονότα τα προκάλεσαν οι Κομμουνιστές που τότε ήταν κόκκινο πανί για τους Αμερικανούς. Αλλά πολύ γρήγορα εξουδετερώθηκε το ψέμα εκείνο και έγραψαν αμερικανικά έντυπα ότι οι Βρετανοί ήταν υπεύθυνοι για τα γεγονότα. Και τι σκόπιμα επανάφεραν την Τουρκία πίσω για ένα θέμα που αφορούσε αυστηρά την Ελλάδα και την Μεγάλη Βρετανία. Κανένας δεν είχε ισχυριστεί ότι η τουρκική μειονότητα θα υπέφερε σε μια ελληνο-κυβερνούμενη Κύπρο.

 

Το τηλεγράφημα του Φ.Ο 9.9.55 ενημερώνοντας ότι ο Λόρδος Ισμέι κάλεσε ειδική συνεδρία του ΝΑΤΟ με σκοπό την αντιμετώπιση των επεισοδίων.

Το ελληνικό διάβημα να μην απαντηθεί – Άστε το φάρμακο να δουλέψει

Ενδεικτικά όταν η ελληνική κυβέρνηση έστειλε διάβημα στο Λονδίνο καταγγέλλοντας τις αγριότητες των Τούρκων στην Πόλη, η οδηγία του βρετανού Πρωθυπουργού ήταν να ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ το διάβημα της Ελληνικής Κυβέρνησης. και είπε αποκαλυπτικά « Άστε το φάρμακο να δουλέψει» , «Let the medicine work».

(Βιβλίο Φ.Α. « Από την Ένωση στην κατοχή» Λευκωσία 1995).

Το αποκαλυπτικό έγγραφο από την πρωθυπουργική κατοικία προς το Φόρειν ΄Οφις με τις οδηγίες του βρετανού Πρωθυπουργού.

Τρία από τα κυριότερα βιβλία για τις τουρκικές βαρβαρότητες τον Σεπτέμβριο του 1955 είναι:

«The Mechanism of Catastrophe: The Turkish Pogrom Of September 6-7, 1955, And The Destruction Of The Greek Community Of Istanbul» 2005 του Σπύρου Βρυώνη

https://www.amazon.co.uk/Mechanism-Catastrophe-September-Destruction-Community/dp/0974766038

«Riots against the Non-Muslims of Turkey: 6/7 September 1955 in the context of demographic engineering» 2011 της Τουρκάλας ακαδημαϊκού Guven Dilek

 

(Στα ελληνικά «Εθνικισμός, Κοινωνικές Μεταβολές και Μειονότητες»

Έγραψε η Guven Dilek: The events of 6/7 September were planned by the Democratic Party (DP) government of the period, and were accomplished with the participation of the Secret Service, the DP’s local administrations and organizations guided by the state such as student unions, youth associations, syndicates and the “Association of Turkish Cyprus” (Kıbrıs Türktür Cemiyeti – KTC).

Σε μετάφραση «Τα γεγονότα της 6 και 7 Σεπτεμβρίου είχαν σχεδιαστεί από το Δημοκρατικό Κόμμα (DP) που κυβερνούσε εκείνη την περίοδο και είχαν εκτελεστεί με την συμμετοχή των Μυστικών Υπηρεσιών (Τουρκίας), την τοπική διοίκηση του DP και οργανώσεις καθοδηγούμενες από το κράτος όπως φοιτητικές συντεχνίες, οργανώσεις νεολαίας, συνδικάτα και την «Οργάνωση της Τουρκικής Κύπρου» ((Kıbrıs Türktür Cemiyeti – KTC)».

https://journals.openedition.org/ejts/4538

Και το δίγλωσσο βιβλίο (ελληνικό και αγγλικό) «Αιματηρή αλήθεια – Bloody Truth» της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο που εκδόθηκε το 2009 στην Λευκωσία.

Οι λόγοι για τη όλη σκευωρία συνοψίζοντανι ως εξής:Να φοβηθούν οι Έλληνες να ενδώσουν στις αφόρητες πιέσεις και να δεχθούν την επαναφορά της Τουρκίας ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό για να μπορέσουν να βάλουν μπρος με τα διχοτομικά τους σχέδια

Να τρομοκρατηθούν οι παρανοϊκά αντι-κομμουνιστές Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ για δήθεν ελληνο-τουρκικό πόλεμο και αποσταθεροποίηση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Εξού και οι ανησυχίες του Αμερικανού ΥΠΕΞ καθόλου δεν συγκίνησαν τον Harold Macmillan (ΥΠΕΞ) που στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 έγραψε «Αν αφήσουμε τα πράγματα μόνα τους όλα θα πάνε καλά».

Στις 29 Ιουνίου 1956 η New York Times είχε γράψει μεταξύ άλλων, μια επισήμανση που κράτησε στο χρόνο και είναι σήμερα σχετική όσο ποτέ : «… Εκείνες οι ταραχές για τις οποίες η Βρετανία πρέπει να φέρει μέρος της ευθύνης… Η ανεύθυνη συμπεριφορά της Τουρκίας επιβάλλει μια σε βάθος αναθεώρηση του ρόλου της Τουρκίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσον αφορά την ασφάλεια του ελεύθερου κόσμου».

Στις δε 28 Ιουνίου 1956, μια μέρα νωρίτερα ο Ray Alan είχε γράψει στο περιοδικό «Reporter» για την Τριμερή του Λονδίνου στις 30 Αυγούστου 1955: « Ο Sir Anthony Eden σκοπίμως έφερε μέσα την Τουρκία, σε μια υπόθεση που αφορούσε αυστηρώς την Ελλάδα και την Βρετανία… Ούτε οι Τούρκοι ούτε κανένας άλλος είχε ποτέ ισχυριστεί πως η τουρκική μειονότητα θα υπέφερε σε μια ελληνο-κυβερνούμενη Κύπρο».

Anthony Eden και Harold Macmillan

Λόγω της σοβαρότητας των καταστάσεων, οι ηθικοί αυτουργοί κράτησαν την επικοινωνία τους αυστηρώς απόρρητη και σε πρωθυπουργικά επίπεδα. Πράγμα που επιβεβαιώνεται με τις εκθέσεις των διπλωμάτων, οι οποίοι αφού δεν γνώριζαν οτιδήποτε, η ανήσυχη στάση τους και το ενδιαφέρον τους να ανακαλύψουν τους αίτιους των βάρβαρων επιθέσεων εναντίον των Ελλήνων, είχε κυριολεκτικά εξοργίσει τους Πρωθυπουργό Sir Anthony Eden και ΥΠΕΞ Harold Macmillan.

Ο Βρετανός Πρωθυπουργός αρνείτο κατηγορηματικά να δοθεί απάντηση στα ελληνικά διαβήματα, ζητούσε κάποιος να φιμώσει τους Βρετανούς διπλωμάτες που σκάλιζαν με τις εκθέσεις τους «για να αφεθεί το φάρμακο να κάνει τη δουλειά του».

Οι Εκθέσεις

Με κάθε λεπτομέρεια κατέγραψαν όμως οι Βρετανοί διπλωμάτες τις τουρκικές βαρβαρότητες. Σε δύο από τις εκθέσεις εκείνες, ξεχωρίζω τις πιο κάτω αναφορές του διπλωμάτη Michael Stewart:

«Αυτά έγιναν με μέθοδο και αποφασιστικότητα που θα δικαίωνε κάθε καθώς πρέπει βάρβαρο» (Credit to any thorough-going barbarian) .

«… το επεισόδιο της Θεσσαλονίκης (Τούρκος τοποθέτηση βόμβα και κατηγορήθηκαν οι ΄Ελληνες) τους έδωσε την ευκαιρία που αναζητούσαν για να εκφράσουν με ένα περίεργα βάρβαρο και αχρείαστο τρόπο το μίσος τους εναντίον των Ελλήνων…»

«.. Το σχέδιο ήταν το ίδιο και στη Σμύρνη… επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων αξιωματικών στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ. Το ελληνικό Προξενείο, η κύρια ελληνική εκκλησία, οι ελληνικοί δρόμοι, ιδιωτικά σπίτια και κάθε τι το ελληνικό είχαν υποστεί επίθεση, καεί ή καταστραφεί..»

Κομμουνιστές και ο σύνδεσμος « Η Κύπρος είναι Τουρκική»

Στις εκθέσεις του ο διπλωμάτης έγραψε: «… Το να φορτώσουμε το βάρος στους κόκκινους πράκτορες φαίνεται πολύ εύκολο και καθόλου πειστικό όταν έχουμε επανειλημμένες δηλώσεις για τόσα χρόνια της τουρκικής κυβέρνησης ότι μονάχα ελάχιστοι κομμουνιστές υπάρχουν στη χώρα και σχεδόν ανίκανοι για οτιδήποτε. Την ίδια εντύπωση έχει και αυτή η Πρεσβεία. .. Το πιο πιθανό είναι ο σύνδεσμος « Η Κύπρος είναι Τουρκική». Ο σύνδεσμος πρέπει να ευθύνεται …»

Ο σύνδεσμος όμως και ο αρχηγός της, κάποιος Hikmet Bill χρηματοδοτείτο από την τουρκική κυβέρνηση ενώ παράλληλα και το Φόρειν ΄Οφις γνώριζε γι΄αυτόν που ήθελε να έλθει σε επαφή και με τον βουλευτή William Yates…

(O WY υπηρέτησε το Φόρειν ΄Οφις στη Μέση Ανατολή, στις στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες στο Κανάλι του Σουέζ, το 1955 εξελέγη βουλευτής με το Συντηρητικό Κόμμα, το 1956 εξελίχτηκε στο μεγαλύτερο επικριτή της κυβέρνησης και την κατηγόρησε για διεθνή συνομωσία με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός ο Anthony Eden με την αποκάλυψη της μυστικής συμφωνίας μεταξύ Βρετανίας, Γαλλίας και Ισραήλ «Πρωτόκολλο των Σερβών»…Αργότερα πολιτεύθηκε και στην Αυστραλία πέθανε το 2010).

Καμία ανάμειξη δεν είχαν οι Κομμουνιστές όπως κατέγραψαν και οι Βρετανοί διπλωμάτες και όμως ορισμένοι, «όπως τους Αζίζ Νεσίν, Χασάν Ιζεττίν Ντιναμό, Χουλουσί Ντοσντουγρού, Ασίμ Μπεζιρτζί, Ασλάν Καινάρνταγ, παρέμειναν για μήνες υπό κράτηση χωρίς καμιά δικαιολογία». (Από την «Ελευθεροτυπία» της Κύπρου 12.4.1994).

 

Η αναφορά για «Credit to any thorough-going barbarian» Από το βιβλίο Φ.Α. «Από την Ένωση στην Κατοχή» Λευκωσία 1995.

Οι Βρετανοί αποτρέπουν έρευνα του ΝΑΤΟ

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1955 ο λόρδος Ismay (πρώτος ΓΓ της Συμμαχίας και Βρετανός!) κάλεσε έκτακτη συνεδρία του ΝΑΤΟ κατόπιν επικοινωνίας που είχε μαζί του ο Αμερικανός Στρατηγός Gruenther όταν ο τελευταίος έμαθε από τον Ναύαρχο Fechteler για τις τουρκικές επιθέσεις στα ελληνικά σπίτια στη Σμύρνη…

Μετά τις συζητήσεις για τα γεγονότα οι Βρετανοί απέτρεψαν οποιαδήποτε έρευνα του ΝΑΤΟ ως «ανεπιθύμητο για το Συμβούλιο να διεξάγει έρευνα για τα αίτια και τις λεπτομέρειες των ταραχών…» Στο τέλος αποφασίστηκε να μην εκδοθεί ούτε ανακοίνωση…

«…Από την ακροαματική διαδικασία πέντε χρόνια αργότερα στη δίκη της Πλάτης αποδείχθηκε η προβοκάτσια της τουρκικής κυβέρνησης…» Το άτομο που τοποθέτησε τη βόμβα στη Θεσσαλονίκη ήταν ο Οκτάι Ενγκίν τότε Έλληνας υπήκοος και αργότερα νομάρχης στη πόλη Νεφσεχίρ. («Ελευθεροτυπία Κύπρου 12.4.1994).

Αμφότεροι Φ. Ζορλού και Α. Μεντερές ΥΠΕΞ και Πρωθυπουργός της Τουρκίας εκτελέστηκαν. Οι τελευταίες λέξεις του Ζορλού ήταν «Ζήτω η Τουρκία»

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 8/9/2024 onisilos.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Το χαμόγελο...

 

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Πρέσβειρα ΗΠΑ στην Κύπρο για ηλεκτρική διασύνδεση: Τώρα είναι η στιγμή αλλιώς η ευκαιρία θα χαθεί

Η Κύπρος βρίσκεται σε ευάλωτη θέση και στέκεται μόνη στο θέμα της ηλεκτρικής συνδεσιμότητας, δήλωσε η Αμερικανίδα Πρέσβειρα στην Κύπρο Julie Davis Fisher στο πλαίσιο 4ου Metropolitan Economist Summit στην Θεσσαλονίκη.

Αναφερόμενη ουσιαστικά στο θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης είπε: «Έφτασε τώρα η στιγμή να μην σκεφτόμαστε μόνο τα χρήματα (euro) και την εμπλοκή της Ε.Ε σχετικά με το Great Sea Interconnector. Είναι η ώρα να σκεφτούμε το θέμα της γεωπολιτικής γύρω από ένα τέτοιο έργο και να αναγνωρίσουμε πόσο σημαντικό είναι να δούμε την Κύπρο συνδεδεμένη με την Ευρώπη μέσω αυτή της ευκαιρίας.

«Η Κύπρος πάλεψε για μεγάλα ενεργειακά έργα και είδαμε μια σειρά από Προέδρους να προσπαθούν να τα υλοποιήσουν. Τώρα είναι η ώρα να το κάνουμε σωστά γιατί αυτές οι ευκαιρίες θα περάσουν και η Κύπρος θα μείνει πίσω.

«Υπάρχει θετική πλευρά του τι μπορεί να προσφέρει μια βιώσιμη σύνδεση στην Κύπρο. Μπορεί να προσελκύσει ανθρώπους από τον τομέα της Τεχνιτής Νοημοσύνης και της τεχνολογίας που χρειάζονται μια αξιόπιστη ηλεκτρική σύνδεση. Δεν θα μπορούν να τους προσελύσουν χωρίς την δυνατότητα της ηλεκτρικής σύνδεσης.

«Αυτές δεν είναι αμερικανικές εταιρίες (εμπλεκόμενες στο έργο) αλλά για τις ΗΠΑ σημασία έχει η σταθερότητα και η ασφάλεια σε μια περίοχή που λείπει. Η Κύπρος είναι πολύ σημαντική για εμάς στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και η διασφάλιση της ενεργειακής τροφοδοσίας είναι σημαντική για την ίδια την Κύπρο και τους πολίτες», είπε.

«Επαναλαμβάνω , τώρα είναι στιγμή και αν περάσει αυτή η ευκαιρία θα είναι πολύ δύσκολό μετά να ξαναεπιστρέψει και η Κύπρος θα μείνει να καίει μαζούτ την ώρα που υπάρχει ανάγκη για Πράσινη Μετάβαση».

Σχετικό βίντεο των δηλώσεαν ανέβασε ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Κύπρου, Γιάννης Γεωργούλας.

Ακούστε τι λέει τώρα στο συνέδριο του Economist στη Θεσσαλονίκη η Αμερικανίδα Πρέσβης @USAmbCy για το καλώδιο διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ #Ελλάδα #Κύπρος #EconMetSummit pic.twitter.com/UvEUmzqLH2— John Georgoulas (@JGeorgoulas) September 6, 2024

Πηγή: sigmalive.com

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶

Η μεγάλη σκακιέρα της Τουρκίας στα Βαλκάνια και η ληθαργική κυβέρνηση Μητσοτάκη

Του Σωτήρη Σιδέρη

Η Τουρκία αποκαθιστά τις σχέσεις με την Αίγυπτο, ελέγχει πολιτικά την επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, έχει στρατηγική σχέση με την Αλβανία, είναι παρούσα στο Κόσοβο και τώρα, αναβαθμίζει σε στρατηγικό επίπεδο και τις σχέσεις με [τα Σκόπια*]. Με εξαίρεση την Αίγυπτο, σε όλες τις άλλες προαναφερθείσες περιπτώσεις, η Ελλάδα έχει προβληματικές σχέσεις με πολλά εκκρεμή ζητήματα προς επίλυση. Η επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν στα Σκόπια την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου , ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων της Άγκυρας.

Σε επίπεδο εντυπώσεων, ο Φιντάν ήταν ο πρώτος ΥΠΕΞ που πήγε στα Σκόπια μετά τις εκλογές, καθόλου τυχαία. Επίσης, ταυτίστηκε με την τακτική Μίτσοτσκι, να αποκαλεί τη χώρα του, πότε Βόρεια Μακεδονία, πότε απλά Μακεδονία, κάτι που όπως είχαμε προβλέψει διεθνοποιεί την διπλή ονομασία και συνιστά κραυγαλέα παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η Τουρκία προσπαθεί να καλύψει το κενό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις σχέσεις με τα Σκόπια, προωθώντας συμφωνίες σε πλήθος τομέων της οικονομίας, αλλά και στην πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Η Αθήνα όμως αντί να είναι ενεργητική και πανταχού παρούσα, είναι ληθαργική.

Η επιρροή της Τουρκίας αυξάνεται, της Ελλάδας μηδενίζεται

Αν στόχος της Τουρκίας είναι, μέσω της αύξησης της επιρροής της να δημιουργήσει έναν άξονα έναντι της Ελλάδας με την Αλβανία και [τα Σκόπια*], θα φανεί στην πορεία. Αυτό φυσικά δεν εξαρτάται μόνο από την Άγκυρα, αλλά και από τον τρόπο που θα κινηθεί η Ελλάδα. Η οποία προς το παρόν προκαλεί ανησυχία με την ανυπαρξία της.

Να σημειωθεί ότι η Τουρκία έχει άριστες σχέσεις και με την Σερβία, την οποία η Ντόρα Μπακογιάννη εξόργισε με την γνωστή έκθεση για το Κόσοβο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ επηρεάζει την πολιτική σκηνή και της Βουλγαρίας με την μεγάλη τουρκική μειονότητα. Να σημειωθεί πως σε κάθε επίσκεψη Τούρκου αξιωματούχου είτε στην Αθήνα, είτε στα Σκόπια, είτε στα Τίρανα, τίθεται το θέμα των εκεί τουρκικών μειονοτήτων [iEpikaira: Μέγα ατόπημα εάν ο αρθρογράφος εννοεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει "τουρκική" μειονότητα. Η μειονότητα είναι μουσουλμανική!], που αν και πολύ μικρές αριθμητικά, η Άγκυρα το αναδεικνύει ως ζήτημα διμερών σχέσεων. Μια απλή σύγκριση με την ανύπαρκτη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την πολυπληθή ελληνική μειονότητα της Αλβανίας , αρκεί για να καταγραφεί το μέγεθος του προβλήματος.

Οι συνομιλίες του Φιντάν στα Σκόπια φαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα παραγωγικές. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο ίδιος, πιο συγκρατημένος ο ομόλογός του Τίμτσο Μουτσούνσκι, περιέγραψε με διπλωματική ενάργεια τους στόχους της Τουρκίας.

Πρώτον, συμφώνησαν να προχωρήσει η σύσταση Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου.

Δεύτερον έθεσε υψηλούς στόχους για τις οικονομικές σχέσεις, ενώ κάλεσε τις τουρκικές επιχειρήσεις να επενδύσουν [στα Σκόπια*].

Τρίτον όπως είπε ο Φιντάν «η Βόρεια Μακεδονία έχει ξεχωριστή θέση για μένα» και πρόσθεσε ότι πιστεύει πως η οθωμανική κληρονομιά αποτελεί σημαντικό μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και θα συνεχίσουν τη συνεργασία σε αυτόν τον τομέα. Πως θα γίνει αυτό; μα με θρησκευτικά σχολεία, τζαμιά και ιδρύματα , μέσω των οποίων η Τουρκία αυξάνει την επιρροή , όπως κάνει στην Αλβανία, το Κόσοβο, τη Γερμανία και παντού όπου υπάρχουν Τούρκοι. Η πίεση μάλιστα για διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας άρχισε ήδη.

Στα πολιτικά ζητήματα ο Φιντάν ήταν επίσης εκφραστής της επιθετικής διπλωματίας, όπως την προωθεί η Άγκυρα παντού. Απαίτησε από τα Σκόπια να συνεργαστεί “στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, με επικεφαλής τη "FETO", διότι αυτή δεν αποτελεί απειλή μόνο για την Τουρκία, αλλά και για όλες τις χώρες όπου είναι παρούσα”. Δηλαδή απαίτησε το άγριο κυνηγητό των γκιουλενιστών τους οποίους ο Ερντογάν χαρακτηρίζει τρομοκράτες. Ανάλογη πίεση υφίσταται συχνά και η Ελλάδα.

Όπως είπε ο Φιντάν τα Βαλκάνια, έχουν γεωστρατηγική σημασία και ζήτησε την επιτάχυνση της στρατιωτικής συνεργασίας με [τα Σκόπια*]. «Σε αυτό το πλαίσιο, πιστεύω ότι θέματα όπως η στρατιωτική εκπαίδευση και η συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις θα αποκτήσουν σημαντική δυναμική το προσεχές διάστημα. Οι εταιρείες της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας μας κατέχουν κορυφαίες θέσεις παγκοσμίως και θα ήθελα να τονίσω ότι οι εταιρείες αυτές είναι έτοιμες να συνεισφέρουν στη Βόρεια Μακεδονία» είπε ο Φιντάν.

Ο Τίμτσο Μουτσούνσκι είπε ότι «η χώρα μας, από την ανεξαρτησία της ακόμη, μπορούσε να βασιστεί στην Τουρκία, ως φίλο και υποστηρικτή μας για την επίτευξη των στρατηγικών μας στόχων».

Εθνικό πρόβλημα

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας βαδίζει σε έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο. Η όξυνση των σχέσεων με χώρες των βαλκανίων, συνιστά σοβαρή απειλή για την πολιτική ασφάλειας της χώρας. Η αδράνεια, η παθητικότητα, η άρνηση ή η ανικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να λύνει προβλήματα, να δρομολογεί θετικές εξελίξεις έχουν πλέον εξελιχθεί σε εθνικό πρόβλημα. Η Τουρκία, είναι πανταχού παρούσα και με θετικό πρόσημο, καταθέτει προτάσεις για συνεργασία, κάνει “προσφορές” στον τομέα της ασφάλειας και εμφανίζεται ως προστάτιδα δύναμη στην περιοχή. Φυσικά κόντρα στην ελληνική εξωτερική πολιτική, που όφειλε να έχει ηγετική πολιτική στην περιοχή. Πολιτική διαρκούς αναβάθμισης των σχέσεων, στενή συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας , επίλυση των προβλημάτων με επιθετική διπλωματία , κοινές κοινωνικές πολιτικές , κοινές πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και πολλά ακόμη.

Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Τίποτα απολύτως... και γι αυτό είναι μια επικίνδυνη κυβέρνηση...

[*το iEpikaira δεν θα βαρεθεί να επαναλαμβάνει ότι δεν αναγνωρίζει καμία χώρα που περιέχει το "Μακεδονία" και θα αντικαθιστά την όποια αναφορά στα κείμενα που αναδημοσιεύει.]

Πηγή: omegapress.gr

Tο iEpikaira στο Google News...

Σύνδεσμος άρθρου ⤶