iEpikaira.- [δημοσιεύτηκε στις 14/10/2019 και ενημερώθηκε στις 17:40, 17/10/2019] Η τουρκική εισβολή στην Συρία και η παρούσα γεωπολιτική συγκυρία, με την εξόφθαλμα άδικη στάση των εμπλεκομένων κρατών έναντι του κουρδικού λαού, αβίαστα φέρνει στην μνήμη μας την στάση των Μεγάλων Δυνάμεων έναντι της ελληνικής Επανάστασης κατά του Οθωμανικού ζυγού. Οι παραλληλισμοί που προκύπτουν, οδηγούν από μόνοι τους σε συμπεράσματα για το τι μέλλει γενέσθαι στο Κουρδικό ζήτημα. Αν μη τι άλλο, η τουρκική εισβολή και η εκτυλισσόμενη ακραία αδικία, με τη συνεπακόλουθη διεθνή λαϊκή κατακραυγή, μετέτρεψαν το Κουρδικό ζήτημα, από ένα στενά εσωτερικό "πρόβλημα" της Τουρκίας, σε ένα παγκόσμιας εμβέλειας ζήτημα. Πλέον οι Κούρδοι, με τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς που θυσίασαν στον πόλεμο έναντι του ISIS, και τις διαχρονικά ψευδείς υποσχέσεις των Αμερικανών -οι οποίοι αφού απαίτησαν την καθαίρεση των κουρδικών οχυρωματικών/αμυντικών έργων που επί μια δεκαπενταετία κοπιωδώς ανήγειραν οι Κούρδοι, στη συνέχεια αποχώρησαν- αφήνοντάς τους έκθετους στην τουρκική γενοκτονία και μαζική θηριωδία, διεκδικούν επάξια την ανεξαρτησία τους.
Το παρόν άρθρο μπορεί να θεωρηθεί και ως συνέχεια από ΕΔΩ...
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται, αποτελούν τους πόνους της γέννας ενός νέου κράτους που πρόκειται σύντομα να εγκαθιδρυθεί... Του Κουρδιστάν! Η παρακάτω σύντομη ανασκόπηση (με πληροφορίες από το tovima.gr) στην στάση των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην Επανάσταση του 1821 είναι ενδεικτική, και ως ισχυρό και αδιάψευστο ιστορικό ανάλογο, επικροτεί την άποψη αυτή.
Το παρόν άρθρο μπορεί να θεωρηθεί και ως συνέχεια από ΕΔΩ...
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται, αποτελούν τους πόνους της γέννας ενός νέου κράτους που πρόκειται σύντομα να εγκαθιδρυθεί... Του Κουρδιστάν! Η παρακάτω σύντομη ανασκόπηση (με πληροφορίες από το tovima.gr) στην στάση των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην Επανάσταση του 1821 είναι ενδεικτική, και ως ισχυρό και αδιάψευστο ιστορικό ανάλογο, επικροτεί την άποψη αυτή.
Ο Γάλλος πρόξενος Cousinιry το 1822 εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν την Αγγλία στο να υιοθετήσει τη χωρίς προσχήματα εχθρική στάση απέναντι στην ελληνική επανάσταση. Στο ελληνικό έθνος η Αγγλία αναγνώρισε μια ανερχόμενη αντίπαλη ναυτική δύναμη που έπρεπε να πνιγεί στο λίκνο της (Democratie Iliadou, Les Balkans jouet de la pratique des Puissances europeennes pendant les XVIII et ΧΙΧ Siecles, Balkan Studies, Thessaloniki, τ. 16, 1975, σ. 175).
H Γαλλία
Η Γαλλία, επίσης δεν κράτησε εξαρχής ευνοϊκή στάση απέναντι στους Έλληνες. Από τη μια, ο φόβος της καθόδου των Ρώσων στις θερμές θάλασσες που είχαν από κοινού με τους Άγγλους, και από την άλλη η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού εμπορικού ναυτικού, συνιστούσαν ισχυρούς λόγους αντιπάθειας έναντι της ελληνικής επανάστασης. Οι Γάλλοι τον ελληνικό αγώνα τον θεωρούσαν ως μια ανταρσία, που άξιζε να τιμωρηθεί και να περιορισθεί. Η γαλλική μοναρχία, με νωπή τη μνήμη της γαλλικής Επανάστασης, ανησυχούσε για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα (G. Vautier, Le Mouvement Philhellène en France sous la Restauration, περ. «L’Acropole», 1926, σ. 213).
Για τον καγκελάριο Μέτερνιχ, που ήταν αρνητικός σε κάθε ιδέα φιλελευθεροποίησης της Αυστρίας ενώ ήταν υπέρμαχος της καταδυνάστευσης των λαών, η ελληνική Επανάσταση αποτελούσε κόκκινο πανί και επικίνδυνο παράδειγμα που θα παρακινούσε παρόμοιες εξεγέρσεις και άλλων υποδούλων λαών. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Έξω από τα ανατολικά μας σύνορα τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι ή παλουκωμένοι δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα» (Curt Erler, Der Philhellenismus in Deutschland, 1821-1829, Duesseldorf, 1906, σ. 7).
H Ρωσία
Καίτοι, ως ομόδοξη χώρα ανέκαθεν θεωρούνταν φυσικός σύμμαχος των Ελλήνων, στην πραγματικότητα η στάση της καθορίζονταν από τα στενά της γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι τσάροι είχαν από τη μια να αντιμετωπίσουν την εχθρική Τουρκία και από την άλλη να αποτρέψουν τα αγγλογαλλικά συμφέροντα στη Βαλκανική χερσόνησο μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
I have no words to write to this tweet as I speechless after receiving this video from Syria 😔 pic.twitter.com/JKUrbNW6fh— Mutlu Civiroglu (@mutludc) October 12, 2019
Παρά το ότι η Ρωσία, επηρεασμένη από τον Μέτερνιχ, αποκήρυξε το κίνημα του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' και οι σφαγές των Ελλήνων στην Πόλη, μετέβαλαν σταδιακά τη ρωσική στάση υπέρ της Ελλάδας και οδήγησαν σε μια μόνιμη ρωσοτουρκική αντιδικία και τελικά σε πόλεμο με την Τουρκία.
H Αμερική
Εξόφθαλμα φιλοτουρκική ήταν και η πολιτική της Αμερικής, προσηλωμένη στο δόγμα Μονρόε, παρά τις επίσημες υποκριτικές "διακηρύξεις" υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας. Η απαθής και αμέτοχη στάση της προσδοκούσε στην εύνοια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προκειμένου να υπογράψει την πολυπόθητη γι’ αυτήν εμπορική συμφωνία με την Τουρκία εκτοπίζοντας τα αγγλικά συμφέροντα. Ο αμερικανικός φιλελληνισμός είχε μόνο λαϊκή έκφραση και ουδέποτε κρατική.
Η παρούσα συγκυρία
Σημαντικότατο ρόλο στις εξελίξεις πρόκειται να παίξει ο παράγοντας Ρωσία. Ας επισημανθεί ότι οι κινήσεις του Ερντογάν στην Β. Συρία παρακολουθούνται πολύ στενά από την Μόσχα. Στις 03/10/2019 ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ ανέφερε ότι: "Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δηλώσει πολλές φορές ότι η Τουρκία έχει το νόμιμο δικαίωμα να προστατεύει τα εδάφη της από τα τρομοκρατικά στοιχεία". Με άλλα λόγια η Ρωσία ένιπτε τα χείρας της, κλείνοντας τα μάτια στην μεγίστη αδικία εις βάρος του κουρδικού λαού. Ταυτόχρονα όμως, ο Βλ. Πούτιν κάλεσε όλες τις χώρες που διατηρούν στρατεύματα στη Συρία χωρίς τη συγκατάθεση της Δαμασκού, να τα αποσύρουν. Επίσης εξασφάλισε ως διαμεσολαβητής, μια συμφωνία μεταξύ του Άσαντ και των Κούρδων -αυτούς δηλαδή που χαρακτήριζε στις 3 Οκτωβρίου "τρομοκρατικά στοιχεία"-, η οποία φημολογείται ότι προέβλεπε εκτός των άλλων και την παραχώρηση της αυτονομίας στους Κούρδους, διασφαλισμένη από το Σύνταγμα της Συρίας.
Με την διφορούμενη στάση αυτή, τα δεδομένα παραμένουν πολύ ρευστά και δεν είναι διόλου πιθανό η εύθραυστη ρωσοτουρκική συμμαχία να καταποντιστεί στο βάραθρο της Συρίας, ειδικά αν ο Ρ.Τ. Ερντογάν επιχειρήσει να καρπωθεί τα μέγιστα από τις κατακτήσεις του εκεί. Σε αυτό το πιθανό σενάριο, και αφού προηγουμένως έχει βαλτώσει για τα καλά σε ένα θέατρο επιχειρήσεων με ένα απρόβλεπτο και αταπείνωτο εχθρό όπως τους Κούρδους, τότε εν συνεχεία μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσει και τους Ρώσους... Εν τοιαύτη περιπτώσει, το σενάριο μιας ταπεινωτικής τουρκικής ήττας, θα είναι πολύ πιο πιθανό και νομοτελειακά θα επιφέρει κοσμογονικές εξελίξεις στο Κουρδικό ζήτημα!
Αντί επιλόγου
Το αποτέλεσμα της στάσης των Μεγάλων δυνάμεων έναντι των Ελλήνων το γνωρίζουμε. Δεν είναι απίθανο να έχουμε παρόμοια εξέλιξη και με το Κουρδικό έθνος, διότι η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται ΕΔΩ. Η γεωπολιτική διελκυστίνδα ήδη τείνει να το επιβεβαιώσει με την έμπρακτη υποστήριξη των δυνάμεων του Άσαντ, των Αρμενίων, Σουνιτών Αράβων, Ασσυρίων, Τουρκμένων και Καυκάσιων πολιτοφυλάκων καθώς και των Ισραηλινών -με τους οποίους οι Κούρδοι έχουν μακροχρόνια στρατηγική συμμαχία όπως αναφέραμε σε προηγούμενη ανάλυσή μας-. Ταυτόχρονα, πληθαίνουν οι αναλυτές που μιλάνε ξεκάθαρα για διαφαινόμενο τουρκικό Βατερλώ (ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ) στην Βόρεια Συρία, διότι οι Κούρδοι γνωρίζουν πολύ καλά την τακτική του ανταρτοπόλεμου -άρα έχουν το πλεονέκτημα- και είναι αποφασισμένοι αυτήν την φορά να τα δώσουν όλα... Κούρδισσα που ζει στην Ελλάδα δήλωσε σε γνωστή ηλεκτρονική εφημερίδα: "Ο λαός μου και εγώ, μαζί αγαπάμε τόσο την ελευθερία που είμαστε ικανοί να δώσουμε και την ίδια μας την ζωή γι’ αυτήν!". Παρόμοιες διακηρύξεις χάρισαν στην Ελλάδα την ελευθερία της, και αποτελούν τα καλύτερα εχέγγυα για την γέννηση του κράτους του Κουρδιστάν. Ενόσω ο Ερντογάν -λαβωμένος πλέον- θα αναζητά εναλλακτικές επεκτατικές πολιτικές προς δυσμάς και εις βάρος μας για να ικανοποιήσει τις αχόρταγες νεοθωμανικές του ορέξεις...
Περάστε και από ΕΔΩ...
