Μία σύντομη αναφορά στις σημαντικότερες διαφορές του F-15EX σε σχέση με το παλαιότερο F-15E κρίνεται σκόπιμη μετά το πρώτο μέρος του αφιερώματος, με αφορμή την ανακοίνωση περί πρότασης στην Ινδία… Πρώτη αλλά όχι σημαντικότερη είναι το ότι το μαχητικό διαθέτει σύστημα ελέγχου πτήσης Fly-By-Wire. Είναι επίσης σχεδιασμένο δομικά για την απόδοση 20.000 ωρών πτήσης. Πρακτικά απεριόριστη επιχειρησιακή ζωή, επομένως. Το τυπικό φορτίο αέρος-αέρος μπορεί να ανέλθει σε 12 πυραύλους.
Γράφει ο Στέργιος Θεοφανίδης
Το νούμερο αυτό μπορεί και στα Σαουδαραβικά και στα Καταριανά F-15QA, να ανέλθει στους 22 πυραύλους με την χρήση των φορέων AMBER (Advanced Missile and Bomb Ejection Rack) και την ενεργοποίηση άλλων δύο εξωτερικών πτερυγικών φορέων. Το ίδιο ισχύει και για τα F-15EX της USAF.
Τα F-15E εξαγωγής (Σιγκαπούρη, Σαουδική Αραβία και Κατάρ) είναι εξοπλισμένα με το σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π DEWS (Digital Electronic Warfare System) της BAE Systems. Τα F-15SA της Σαουδικής Αραβίας, όπως και τα -QA του Κατάρ, ενσωματώνουν όλες σχεδόν τις βελτιώσεις-νεοτερισμούς που πρότεινε η Boeing μέσω των προγραμμάτων Silent Eagle και 2040C.
Η παραγγελία ύψους 29,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων της χώρας αυτής (84 καινούρια μαχητικά συν αναβάθμιση 68 παλαιότερων -S στο ίδιο επίπεδο) όχι μόνο επέτρεψε την συνέχιση της παραγωγής του τύπου, αλλά και την περαιτέρω εξέλιξή του. Η Βoeing σήμερα εξακολουθεί να προσφέρει το F-15X ως μαχητικό ευθέως ανταγωνιστικό του F-35…
Μέχρι και το 2001 που τερματίστηκε η παραγωγή του F-15E τα μεταλλικά πέταλα επικάλυψης των ακροφυσίων (nozzle) των κινητήρων αφαιρούνταν, καθώς είχαν την τάση να αποκολλούνται κατά την πτήση! Αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της οπισθέλκουσας κατά 3%. Από τα F-15K και μετά το πρόβλημα επιλύθηκε και για τους δύο τύπους κινητήρων που «φορά» το μαχητικό.
Οι ειδικές πλευρικές σύμμορφες δεξαμενές καυσίμου (CFT) του F-15EX, είχαν προταθεί για την έκδοση Silent Eagle στα τέλη της περασμένης δεκαετίας (2009). Μέσω της απόδοσης ικανότητας μεταφοράς οπλικού φορτίου εσωτερικά (στις CFT), της υιοθέτησης κεκλιμένων προς τα έξω πτερυγίων στο ουραίο και της επικάλυψης με ειδικές απορροφητικές της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας βαφές, η Boeing επιχείρησε να προσδώσει χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth) στο Eagle.
Εξ όσων έχουν γίνει γνωστά, δυνατότητα μεταφοράς όπλων εντός των CFT δεν θα υπάρξει στο F-15EX. Μόνο εξωτερικά σε αναρτήρες στο κάτω μέρος τους. Ούτε τα κεκλιμένα πτερύγια στο ουραίο πτέρωμα του Silent Eagle υιοθετήθηκαν. Μόνο οι ειδικές βαφές απορρόφησης μέρους της προσπίπτουσας ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Το πρόγραμμα Silent Eagle προτάθηκε τόσο στη Νότιο Κορέα η οποία είχε δείξει σημαντικό ενδιαφέρον, όσο και στην Ιαπωνία και το Ισραήλ. Και οι τρεις αυτές χώρες τελικά προτίμησαν -όπως και η USAF τότε- να μην πάρουν το τεχνικό και -ιδίως- το οικονομικό ρίσκο του εγχειρήματος και να επιλέξουν την εμπλοκή τους στο πρόγραμμα F-35.
Το ραντάρ του F-15EX, παραμένει το τεχνολογίας AESA, τύπου AN/APG-82(V)1 της Raytheon, με το οποίο εξοπλίζονται και τα παλιότερα F-15E της USAF. Στο χώρο του θαλάμου διακυβέρνησης έχουν γίνει επίσης πολύ σημαντικές τροποποιήσεις στο F-15EX.
Η ενιαία οθόνη ευρείας γωνίας θέασης, ήταν «κομμάτι» του προγράμματος Silent Eagle πριν από 10 χρόνια περίπου. Εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στα F-15QA του Κατάρ μαζί με νέο HUD ευρείας γωνίας, χαμηλού προφίλ. Τα F-15SA και – QA διαθέτουν επίσης σύστημα απεικόνισης επί κάσκας JHMCS. Το ίδιο ισχύει και για το F-15EX στο οποίο θα ενσωματωθεί το νεότερο JHMCS II.
Η αποδέσμευση του F-15EX για συμμετοχή στο διαγωνισμό της Ινδίας, έχει ως στόχο το γαλλικό Rafale. Παρά το γεγονός ότι είναι μαχητικό διαφορετικής κατηγορίας (20.411 κενό βάρος για το F-15EX και μόλις 9.500 για το Rafale), πλεονεκτεί ως προς το ότι έχει συγκρίσιμη τιμή αγοράς με το γαλλικό μαχητικό (αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την προμήθεια ίδιου αριθμού Rafale και Eagle από το Κατάρ) και σαφώς μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα σε οπλικό φορτίο, μεγαλύτερη ακτίνα και φυσικά ανώτερες επιδόσεις ύψους, ταχύτητας και επιτάχυνσης.
Από την άλλη πλευρά το Rafale πλεονεκτεί ως προς το ότι έχει ήδη επιλεγεί από την Ινδική Αεροπορία και εντάσσεται σε υπηρεσία, οπότε όλη η υποδομή εκμετάλλευσής του είναι ήδη διαθέσιμη, αλλά και ως προς το ότι το κόστος αξιοποίησης είναι σημαντικά χαμηλότερο από αυτό που έχει υπολογιστεί για το F-15EX (29.000 δολάρια ανά ώρα πτήσης). Σχεδόν το μισό (16.000 δολάρια περίπου, ανά ώρα πτήσης).
Σε κάθε περίπτωση, στον ινδικό διαγωνισμό το αποτέλεσμα θα κριθεί και από πολλούς άλλους παράγοντες, όπως είναι το βιομηχανικό έργο και η αποδέσμευση ειδικών όπλων καθώς του λογισμικού πλήρων δυνατοτήτων των συστημάτων του εκάστοτε μαχητικού. Η συνέχεια λοιπόν αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στον διαγωνισμό MMRCA και θα την παρακολουθούμε. Για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτού του είδους οι εξελίξεις αφορούν πάντα και την Ελλάδα και τις Ένοπλες Δυνάμεις της.
Πηγή: defence-point.gr
