Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021

Tsafos - Hochstein: Securing the Energy Transition

Transcript — October 29, 2021

Nikos Tsafos: Good morning, good afternoon, good evening wherever you are. My name is Nikos Tsafos, and I’m the James Schlesinger Chair for Energy and Geopolitics here at the Center for Strategic and International Studies. And it is a great pleasure to welcome back to CSIS Amos Hochstein, Special Advisor – Senior Advisor for Global Energy Security at the U.S. State Department, to talk about energy security in the current moment, but also energy security as he’s thinking about it, and the U.S. government is thinking about it as we advance further the energy transition. One piece of logistics, on the website there is a button you can click on to get questions to me. My colleagues here are going to pass them to me. So please keep those coming during the conversation. I’ll do my best to integrate them into our discussion with Amos. Amos, welcome back to CSIS. So good to have you. Let me begin with where we are in energy markets. It’s been a crazy few weeks, months. We’ve seen gas prices, oil prices, electricity prices, coal prices, carbon, everything kind of go up. Give us your initial read. What is happening? What are we observing? How are you reading the data points?

Amos Hochstein: Well, first, it’s great to be back here, Nikos, and to be here with you and CSIS, and to do it in person. So really appreciate the opportunity to come and have this conversation. You know, especially because this is – we’re at a critical time. We’re at a moment where almost everywhere you look, at any aspect of the energy value chain, prices are extremely high. And it happened without a specific disruption, right? 2011, we had prices skyrocketing as a result of the Libyan War, and oil production, you know, went off the market at a huge level all of a sudden. Or we had Hurricane Katrina or other big events. This just happened. And here we are, not only that we’re having an oil crisis, right, because prices are very high. But it’s oil, and it’s natural gas, and it’s coal, and it’s metals, and it’s electricity prices, and it’s across the board. We are feeling it in the United States with high gasoline prices already, looking into the winter on natural gas. Natural gas prices in the United States never rise that much, but they are – relative to where they were, they’re higher. Europe is experiencing record highs in natural gas prices, and not momentary spike. This has been a slow, gradual, and then reaching a peak and plateauing, with a little bit of a decline over the last 24-48 hours. And then coal prices rising. And in Asia, it’s a combination of all of these things. So, this is really a critical moment of an energy – a beginning of an energy crisis that I – you know, we worry that it could become a real crisis and continued crisis as we go into the winter, on a global basis. And that’s something that I think we all need to work together with our allies around the world to prevent.

Mr. Tsafos: Let me take you through sort of a series of possible, let’s call them, culprits, factors, whatever you want to call them. Let’s begin with underinvestment. There’s this thesis that, you know, this is happening because we’re underinvesting in fossil fuels. Obviously to an extent this is true. That could get a more complicated story about what’s driving that, and especially also in the U.S. You know, how are you gauging sort of that explanation for what we’re observing?

Mr. Hochstein: Oh, I don’t think the underinvestment is actually having an effect here. Let’s realize where we are. We had COVID, where demand dropped all of a sudden. And, you know, I think oil dropped to the lower-mid 80 million barrels a day of demand from about 100. But we’re kind of back to 100.

The supply side is there. There was a – OPEC-plus had cut production as a result of COVID, when prices collapsed, which was understandable. But it has not – it is bringing production back very, very slowly. And the – it’s not catching up with the fact that demand is rising faster than we thought because economic recovery is happening faster. Post – even with Delta, we still did not see a new decline. On the contrary, we’re seeing economic recovery. And as a result, demand for energy is going up. And the supply side hasn’t been there. But there is supply. And I – you know, long term, the lower levels of investment in fossil fuels are going to have an impact. And hopefully what the world needs to figure out how to do is to have a timing mechanism of – and that’s very hard to do. And that’s why it’s a transition.

We are going – not only are we going towards a greener future; it’s consistently happening faster than we predict. And that’s something that we need to address. But the underinvestment is not the cause right now. We have multiple causes for what’s leading to this energy crisis. And that’s, one, as I said, the post-COVID recovery and demand coming back. But we also had a number of natural phenomena and weather-related causes, whether they are – you know, we’re so interconnected that a dry season in China and Brazil leads to no hydropower in those areas, which leads to higher demand in natural gas, then coal, then oil. So, we’re – there’s a number of things that have come into this – into the position that we’re in today. I don’t think underinvestment is really the cause right now.

Mr. Tsafos: And so, more broadly, I mean, what I’m hearing from you is that you would not classify this as a particular energy transition-driven or, like, climate policy-driven crisis, which is, again, another sort of discussion we hear a lot from a number of corners.

Mr. Hochstein: Look, the idea that the climate action and the energy transition caused a fossil-fuel crisis to me has no – that’s a political talking point. It has no merit and is not backed by the facts. If anything, I would say that this underscores the need for hastening and making the transition more effective and more efficient and faster. But I don’t think it’s caused by it, no. I don’t think there’s any facts to back that up.

Mr. Tsafos: That’s fair. You talked a little bit about OPEC. And I don’t want to put words in your mouth, but it seems that you would like to see more production out of OPEC, or at least the pace at which they’re increasing production is too slow for what the realities of the market are calling for, if that’s fair.

Mr. Hochstein: I think OPEC has to make their own decisions. And they’re going to have a meeting on November 4. I think that OPEC has always – OPEC-plus now, I guess – has always talked about their role in the market. You know, the United States, we don’t really necessarily support cartel – the concept of cartels. But that’s their view of the market. And I think that they should have the same look at the data that we are. And we see a tight market, that growth is happening quite fast. Prices are going up. And look, these are unusual times. We’re still coming out of the – of COVID. The economic recovery has been remarkable but fragile. And what we don’t want is, in the middle of a global recovery, to imperil that recovery and to threaten that recovery due to energy prices. In other words, we’re seeing people coming back to work. There is – the administration here has been – our administration has been working hard on trying to revive that economy across the whole spectrum of the economy, so at all levels. And if you have suddenly elevated energy prices, that’s just going to set us back. So, my message to producers has been consistent of take a look at the market; don’t allow us to be in a place where we all lose, consumers and producers, if energy prices stay elevated for a lengthy period of time and start threatening a recovery in different parts of the world.

Mr. Tsafos: Speaking of producing countries that have been unhelpful, let’s talk a bit about Russia. A lot of incredibly mixed messages, and I would say unhelpful messages, coming out of Russia one day or another: We don’t have gas. We do have gas, but you have to be nicer to us. We do have gas, but you have to sign long-term contracts. We don’t have gas because we’re filling up our storage. We would love to sell you gas if we had Nord Stream Two. Just a lot of very sort of contradictory messages from various voices coming out of Russia. You know, how are you reading their position in the current market? And, obviously, you know, a big part of your job and your career has been spent on sort of issues of European energy security. You know, if you step back, you know, what does this tell us about the role of Russia in the European energy system, like, today versus earlier times? You know, how are you – how are you piecing together all those pieces?

Mr. Hochstein: Well, I agree with you that the messages coming out of Russia at different levels have been a bit confusing and difficult to follow the straight logic. I don’t – Russia did – look, let’s be clear, Russia did not create the natural gas crisis in Europe. It happened, again, for a variety of factors and some of them were out of everybody’s control, of having a late winter, a burst of cold weather at the – you know, in April last year. So, the filling season started a little bit later. But there’s no doubt that Russia has not done what it could have done to mitigate it and to slow the price increase and to actually eliminate the crisis from – a potential crisis from happening. And in Europe, really, we don’t know if we have a crisis until we know what the weather is going to be. So, you know, I don’t know. But we know that if it’s a colder than average winter it’s going to be a problem, and I would say that parts of the crisis are already there in the sense that when you have prices at $30 an MMBtu of gas in Europe, that leads to somebody has to pay that price. Neither the consumers do, or the utilities do or the government, and that’s, again, the consumers because that’s the taxpayer. So, we’ve seen in the U.K. they’ve forced the continuation of buying gas, meaning they took the price signal away from demand destruction and that created bankruptcies in gas utilities. We’ve seen other countries in Europe put in price controls but also try to put public money towards the utilities so that there’s no dislocation.

But somebody has to pay these 500 percent increase in average price. And so, we’ve already seen damage being done and certain industries, fertilizers and other, already curtailing their investment and their production, which also will have a knock-on effect of supply chains of different kinds. So, we’re already in the damage. Russia could have increased production on the upstream side to deliver more gas into Europe, and let’s break that down. One, they say that they are meeting contractual levels. That is true. They are. But I don’t know when we got to the point where contractual levels were what we do in crises. That’s the minimum. A company doesn’t contract a guaranteed amount at higher levels. They try to do it at what they think is their base case, and then if they need more, they buy from the spot price – from the spot market. And the second – so contractual level doesn’t really mean anything. It just means they’re not violating a contract, or you can’t take them to court. But a responsible producer, especially one that is such a dominant supplier into Europe, should be doing what Norway is doing, and we’ve seen Equinor take extraordinary steps in order to be able to increase gas output into Europe for this winter, and we have not seen that on the Russian side. And then that last piece is there’s been two arguments. One, we don’t have the gas because we’re filling storage in Russia, although I can tell you that Russian storage is pretty darn high, from public data. And the other message, you know, in parallel to we don’t have the gas to give you is if you approve Nord Stream 2 outside of a legal structure and waive the – all the restrictions that are there for the process of approval, well, then we’ll have the gas and we’ll send it to you. So it’s either/or. There are pipelines today that are in existence that are fully functioning and are not – there’s no issues with them; there’s no physical problems or threats to those pipelines, despite what has been said – that can carry that gas into Europe and solve the problem. They just need to be used. And after several weeks of saying that there was no gas available, I was actually very happy to see that President Putin has given an instruction that on November 8 they will be in a position to start filling storage in Europe. I just wish that it was October 8, not November 8, and if you do November 8, perhaps you can do it November 1. The time is now to address this. I don’t know what the weather is going to be and I don’t know where we’re going to be from a price perspective. But if you can solve the crisis and you want to be a responsible supplier to the European market, then you should do that. And finally, I’ll say the last point on this: You asked about the role of Russia playing in European – the future of energy security. I did this job before and we always talked about diversification, not to eliminate Russia as a major supplier into Europe. I think Russia should continue to be a big supplier. It makes a lot of sense. They have the resource and Europe needs it. But I think that diversification was tool number one to ensure that there are other options. Tool number two is to accelerate the transition away from the dependency on natural gas itself. And what I haven’t seen yet in Europe and in other parts is how we deal with the heating sector rather than the power sector. So, gas for power we can all look to as renewables become less intermittent. Well, they’ll always be intermittent but having battery storage and other technology that will make it more sustainable. But we have to start thinking about the heating sector, since that’s a bigger structural change, and perhaps hydrogen will be the answer, but we’re not at commercialized hydrogen yet. So, I think that this crisis shows us again that we need to solve it for this winter and next winter and we need to accelerate and come up with new options for a lower level of reliance on natural gas itself towards other fuels – other power sources and heating sources that are not natural gas.

Mr. Tsafos: And I think the point that you’re making on the heating season – I wish we talked more about it; to me, that’s the more interesting structural question here, right, which is that gas goes up and down a lot between summer and winter and, in fact, this is a, as you said, a “do we have enough gas in the pantry for the winter” kind of crisis, right? So, it really underscores the need for reliable supply during the winter. So really appreciate that comment.

One more question on the current moment before I step back and look a little bit more broadly. Talk to us a little about Asia because we’ve also seen, obviously, in China curtailments of electricity, the coal shortages, India as well. You know, what is the story that you’re seeing kind of like in that part of the world, and how might it be different than what we’re seeing maybe in Europe?

Mr. Hochstein: Yeah, Europe is a very specific natural gas story that then has a spillover effect actually into coal as well in Europe, which shows you the fragility of the transition and how much we have to strengthen it if we’re – if we have – that quickly can flip back to coal, that’s not good. Asia’s a very different story where the demand pull from China for energy as a result of just economic growth after COVID, as well as hydropower being curtailed, needing all the supplies led to buying up an enormous amount of LNG, which caused the prices to go up, and essentially kind of a price competition between Europe and China, which China won the competition, especially when you get a headline in the press that says Chinese government instructs their companies to buy LNG at any price.

Mr. Tsafos: Buy everything. (Laughs.)

Mr. Hochstein: Well, that’s a signal if I ever heard of one to anybody who’s selling; don’t even bother with Europe, you’re going to get it, you know, five cents – the price is five cents more than whatever Europe’s willing to pay and Europe will never end up getting the cargo. So that’s also a problem. But as a result of this huge demand in the middle of a supply crunch of their own supplies, the world wasn’t able to accommodate and therefore they switched to coal and increased coal and we saw some evidence of, you know, banks giving credit lines again to coal companies that would maybe not necessarily have gotten those credit lines before, and a significant increase in coal mining, production, processing, and usage for coal power plants in order to keep the lights on. And it wasn’t enough. That is – we still saw energy-intensive industries being shut down in order to direct power towards consumers, towards homes and other businesses. So that is – you know, whether it’s aluminum or other intensive industries, that caused a call on coal, which created high prices and affected India, which is now – has been struggling with trying to identify strategies to have enough fuels, whether it’s coal or gas, for power. Again, underscoring how much work we have to do to get more renewable power that is sustainable, but so much more installed capacity in countries that have massive population, massive amount of diversified energy needs, and we’re not – we’re just not making as much progress there as we should. So that’s a real – that’s a real crisis there.

But I think what’s making it worse is that the producer side is not attuned to the economic hardship that this is causing on budgets across Asia in the middle of a – we’re still not in post-pandemic. And so I think this brings us back. Asia is another story of we need to have a better balance right now between the tightness of these markets and the producer side. And I think that leaders are getting together in the G-20 tomorrow, and I think this will be – this is top of mind for many leaders, is to ensure that an imbalance in the energy market right now doesn’t continue to cause economic hardship in this recovery.

Mr. Tsafos: So, you mentioned the G-20, and I wanted to talk about the G-20 and also, of course, COP26. You know, as you kind of, like, deal with this crisis the world is getting together to talk about – take stock of where we are, talk about the next steps. You know, how do you see what is happening in energy markets feeding into that discussion? Does it affect it at all? Does it nudge countries to do more? Does it empower people that are saying we should be slower? Is it we have enough stuff to fight about at COP anyway, we don’t need this to fight over? You know, how are you reading kind of like the impact of this discussion both, at the G-20 but more crucially sort of on COP?

Mr. Hochstein: Well, first, at the G-20 I think that the president of the United States will have conversations there and will have the opportunity to talk to other major consuming countries, who are all concerned about the energy price and the position that we’re in. And they’re all hearing from their finance ministers and economy ministers, as well as their energy ministers, that the markets are tight and that the price – elevator prices are causing economic dislocation in their own economies, and they’re worried about that. And I think that we’re going to have – we’re going to continue the conversations in person there, but these are discussions we’ve been having at a variety of levels already, and with our friends, allies in other consuming countries, discussing making sure that we see the markets in the same way. And I can tell you that we do. I think there’s a lot of unanimity of opinion between the major consumers around the world. And I think you’ve seen some of the public statements by ministers from other consuming countries over the last several days and last couple weeks toward – directed towards the producers and wanting to see a better balance in the market. As I said before, there’s going to be a meeting on November 4th that OPEC-plus is having. And hoping that they hear the message that some of these countries have been saying publicly. So I think the G-20 will be an opportunity for the president to talk to some of his – some of our partners and understand and think about the pathway forward of how to – how to resolve this issue. And then from there, fly over to Glasgow and have what is the matching conversation of saying: Look, if we want to be in a continued cycle of dependency on fossil fuel crises because of prices, the best way to avoid that is to start making big commitments, putting big investment behind it, and to accelerate the energy transition. That’s going to give us an enormous amount of additional security, but not enough security. But we’ll diversify enough that even in the early stages of the transition we won’t be as beholden to – or, rather, these price shocks won’t have as big an impact on economic shocks as they are right now.

Mr. Tsafos: So let me to go to that structural conversation. Let me just tell the audience, I’m getting some of your questions. So, thank you. I’ll leave some of them in, and please keep them coming. Let’s talk about that broader sort of structural conversation because I think – you know, one of the things that we’re spending a lot of our time here at CSIS thinking is, you know, we have set up a number of institutions domestically and internationally and structures to deal with the energy world that we had, which was largely hydrocarbon-based, and we’ve done this for 50 years or more for some countries. So if we have secure energy, it’s largely because we’ve been working at it for a long time. You know, you’ve had sort of a pass at this topic during the Obama administration as well, thinking about global energy security and the architecture. You know, where are we now in that conversation? Do we have the tools and the institutions that we need for where we’re going? What is sort of your vision about the things that we need to be doing to be preparing ourselves for the world that’s coming?

Mr. Hochstein: So, I think we have an arc, right? We had – the United States was – when I joined the Obama administration, we were largely a coal-to-power country by – that was the majority of our power sector. And within a few years, we had a massive coal-to-gas transition while increasing our investments and by using the tax code to encourage and incentivize investment in renewable energy. And we saw – while we were moving from coal to gas, we started the increase in renewables. And then that arc continues. And then – now we are at the point where we want to see a gas-to-renewables transition and to have a majority of our power sector be backed by nuclear and renewable, so cleaner – a cleaner power system. And that’s true globally. So, as you make this transition from coal to gas to – now to renewables, and addressing the investment in technology to make sure that the intermittency of renewables is secured by battery storage, we have to look at the evolution also of the concept of what is energy security. The way I see the 2020s – so the next decade – is that transition of not just the fuel source, but also what are the threats, are what are the concerns, and what are the risks, and they require entirely different mitigation strategies. And that’s how I see my job of energy security, is one is the transition is always a tricky place. I mean, I can see where we’ll be in 2040 and my job will be much easier. The problem is getting there. And how do you – we throw around these words “energy transition” and “the future of energy” and “climate action,” but basically what we’re doing right now – this generation – is having a massive overhaul of the entire global energy system while at the same time we are electrifying everything. So while we’re trying to make this fundamental change of the energy sector, we’re also increasing the pull, right – the demand for energy – because we’re moving cars from gasoline to electricity, we’re moving – everything we do is becoming electrified. So we need bigger and more stable power systems. So that’s a huge undertaking that I think we don’t spend enough time actually telling people, guys, this is really hard to do. And how do you make this transition when the world is still using 80 percent fossil fuels in the energy system? That’s not because I want it to be so, but that is a fact. So how do I increase the pie so that as I bring on more and more renewable energy and installed capacity of renewable energy, but the demand for energy grows so it stays at the same percentage? I need that to change. We need to – huge increase in that while at the same time making sure that the supply in the short term is consistent. After all, right now it’s not, and that’s why we have high prices, and that’s going to threaten our investments in everything else. So, we have to have a consistent supply of the fossil fuel for the short term while we grow the renewable side to get this. So that’s the energy security question number one, that – how do you manage that? And then, of course, number two is: How do you look at – what is energy security in a renewable world? And people – OK, it’s going to be great. We’ll just have solar, wind, and electric vehicles, batteries, and we won’t need fossil fuels, so we don’t have – the old paradigms of energy security are gone. Far from the truth. Far from the truth, because the geopolitics of energy of the 20th century that centered around producing countries of oil, gas and coal is now changing, not in 2040 but today and in the last five years, changing to the producing countries of all the inputs for solar and electric vehicles and batteries. And that is things that we haven’t talked about in the 20th century. That’s the nickel and magnesium and graphite and cobalt and lithium and rare earths and other critical minerals.

There’s no difference. We need those things because those are the foundation of our future. And we need to make sure that the world has an increased supply of that, because if we’re going to go to electric vehicles from 4 percent that we have today to 100 percent, well, that’s a massive amount of rare-earth and critical minerals that need to come out of the ground. And who controls them? Where are they mined? How are they mined? Are they mined by protecting labor rights and child labor and forced labor and human rights? Are they clean? Large parts of the world are using coal to bring down the price of processing of the minerals that we need for renewable energy. That’s not sustainable. We have to change that. So, the energy security of the future is going to be not who controls oil and gas but who controls the inputs into a solar-panel cell or into an electric-vehicle battery. And technology is going to change, so the minerals are going to change what we need. How much cobalt we need today is going to be different than how much we needed it before and how much we’re going to need it in the future, because the chemistry is changing as we get more efficient. But these are the questions. If we don’t have answers for these as we go into a future of electrifying everything and not controlling the process and making sure that it’s not in one, two or three countries, but rather a well-diversified system, we are all going to pay the same price that we paid before; price shocks for our cars and for our electricity grids and for our solar panels and insecure delivery system and supply chains that can be used – that can be abused politically or just because of constraints in supply chains. So, these are the things that I think, as we – this fascinating evolution of the energy system is how do you deal with today’s market in a transition setting, and how do you ensure that the greener future is secure?

Mr. Tsafos: Well, I think that was as good of a statement as you can get for a research agenda, for those of us in think tanks for the next 10, 15 years. And it’s very much aligned with what we’re thinking a lot about. There’s one graph in the World Energy Outlook that shows international trade in 2050 under a net-zero world, and its critical minerals and hydrogen and a little bit of oil and gas, right. So that’s the world that we will be dealing with; so very much appreciate that. I did want to ask one question in the first part of your answer, like aligning the existing world with the new world, and that is sort of the role of the U.S. You know, we are a massive hydrocarbon producer and also trying to steer the system away from hydrocarbons at the same time. We are now a massive gas supplier to the world, oil supplier to the world. There was a little bit of a discussion – thankfully, it only lasted, I think, about 24 hours – of would we tamper with LNG exports in the current crisis. But, you know, you’re at that point where you can’t really do that without a massive disruption of global energy markets. But how do we think about the role of the U.S. now that it has this huge position in this hydrocarbon system? You know, what happens to that over time as we make this transition? How should we be thinking of that from a strategic level?

Mr. Hochstein: Well, I think the president has made it clear that our goal is to increase the investment in renewable energy and cleaner technologies and to see that shift, that transition, happen in the United States. As you just said, these are not things that happen overnight. You don’t flip a switch. But we want it to happen as fast as possible. So, the idea that we say it doesn’t happen overnight is not an opening for it prolonging it. It has to happen quickly. We have to put the investment in the infrastructure. And that’s going to require – if you wanted to be accelerated – if you want to accelerate the system, you can’t just say let the market do it, because that will take too long. So, we need public money and public investment to upgrade the infrastructure and to send the investment signals to the market to do that. I think that if you look at the amount of money available in the United States from the investor side, into renewable energy compared to fossil fuels, you’ll have the answer to your question. All the money is on the side of renewable and cleaner. That’s where the investment’s going. We just have – we’re not at the output yet, right? That hasn’t translated yet into the transformation at an accelerated basis. When it comes to oil and gas, we have a big system in the United States. It’s changing already. And it’s not even changing necessarily by regulation. It’s changing by the fact that shareholders, investors are sending the signal. We don’t want long-term investment in fossil fuels. So that’s going to dictate the fact that there is going to be less money available for increased new assets in oil and gas. And I think that’s the right way to look at it. We have what we have today that is supplying the world. It needs to continue to supply us because we need it still. We are still reliant on it. If I stopped all oil production today, our system would collapse. We’re not there yet. But I also, on the flipside, I don’t think it makes a lot of sense to make investments in fossil fuel infrastructures that are going to last a long time. And putting something new today that will cost billions of dollars and will do two things: Cause some slowdown in the transition and become a stranded asset as we go into the future. So, building massive new pipelines doesn’t necessarily make a lot of sense. Building new infrastructures that will last 60-80 years, that doesn’t seem like that’s where the investment needs to be. But ensuring that we have consistent supply today to ensure that we have the economic growth and stability so that we can support the energy transition, I think that’s a delicate balance of what’s the right amount of investment that is needed in order to sustain the existing without derailing the future.

Mr. Tsafos: Let me ask you a little bit more about international initiatives and institutions. In the last administration a number of ideas came up. Some of them were earlier ideas, some of them were new. I’m thinking of, you know, Blue Dot Network, Three Seas Initiative, the Energy Resource Governance Initiative that looks at critical minerals. Without getting to the details of anyone individually, you know, how are you thinking about that broader sort of architecture of institutions that the U.S. has helped launch, and encouraged, supported around the world? Where is sort of your time going, your emphasis, the place that you see potential for real improvements in energy security, especially as you work with, you know, our partners and our allies around the world?

Mr. Hochstein: Well, as we – you know, especially post-COP, right, where we’ll have – we’ll finish sort of a phase of countries coming through with commitments of where they’re going to go in the future, we have to switch to the implementation side and really put a lot of emphasis on implementation. How do we, the United States, how do we as – just alone? How do we work with our allies? How do we work with institutions – multilateral institutions to – and multilateral development banks to support the implementation of the goals? And that’s where you have to take this enormous amount of money that’s sitting on the sideline and say: OK, I’m willing to invest. What do you not want? You don’t want all that money to go to the easy places to invest, right? To the United States, to Europe, China, Japan, Korea, et cetera. What you – what we want is not to have a – this two different worlds of energy that one is heavily invested in and one stays behind. And so how do you take the money that’s there, use international institutions to support infrastructure development in the developing world, and make it not just a transition but a just transition, so that we don’t have an unequal, an uneven movement forward? So, when you look at Three Seas, I think that’s – that started, actually, under the Obama administration. Continued in the Trump administration. And is continuing now – we continue to support it, looking at projects and so on. So, you have to look at what makes sense into the future, what can be transitioned from looking at fossil fuels and making – using the same type of expertise and work towards minerals – critical minerals and rare earths, and how do you ensure that we bring our values into this new space. So those are the things that I think I – that I would like us – to see us working on more and focusing more. How do you take – how do you create a transition and make it just? How do you make sure implementation of goals are supported so that whatever the United States needs to do with our allies is there to promote and build and facilitate? And what forums do we have to create, perhaps, in order to do that more efficiently and more effectively, and sunset certain infrastructures that may not make sense because they were too focused on yesterday’s world of the fossil fuel support system? So I think that’s where – I would look at any one of these forums that we are a part of and say, OK, does this fit the overall goal of the energy transition work or not? I think that the structures that we need for the current supply system are already there. I don’t need to support the current. I think we need a lot of work. We are nowhere near what we should be doing in parts of the world that – where investment into renewable energy and putting up that infrastructure, that physical infrastructure, we’re way behind on addressing that crisis and that concern.

Mr. Tsafos: And let me then continue on that front. I mean, there’s – obviously, going into COP, climate finance is one of the big issues of contention. We’ve seen this administration sort of articulate a strategy for the various agencies of the U.S. government – you know, Exim, DFC, the Millennium Challenge Corporation, other – to sort of support this energy transition. I mean, how would you rate our efforts so far? It seems that, as you were pointing out, there’s just a huge gap between what we need to be doing and what we are doing. You know, what – how should we be thinking about our efforts to close this gap and our success so far? You know, as you say, like, the money is there in some way or another. The money – the supply of money doesn’t seem to be, like, the real bottleneck as much as it’s absorption capacity. Is that fair?

Mr. Hochstein: I think it’s somewhat fair. Look, I think the U.S. DFC, if you look at the work that they’re doing right now, it’s – that should be expanded. They’re doing amazing work in exactly what I just talked about now: identifying, looking at where the critical nodes are for matching our development goals with our energy transition goals and our climate goals, specifically in the developing world. I think that’s one of the biggest success stories, what DFC has been able to do, and I think we need to expand that. I think we have to work closely with our allies to make the money work more efficiently, more effectively, and much faster. So, identifying projects; working with developers, investors, suppliers to build out capacity in parts of the world that don’t have it; utilize large countries. I mean, I think we’re underutilizing our relationship with India. Here’s a country that has the ability to take technologies and bring them to scale at a lower production cost. So utilizing different parts of the world and partnering. And I don’t think we’ve done enough on that. And again, this is an arc of transition. Back in 2015, we launched – you know, during the Obama administration, I helped launch a – with India, as part of sort of the post-Paris discussions – the U.S.-India Renewable (sic; Clean) Energy Finance Task Force, where literally we were trying just to figure out what needs to change in the system. The Indians wanted to make changes in the system, but how do you get investors to provide credit where utilities were largely either bankrupt or sitting with enormous amounts of debt so American companies, European companies didn’t want to invest in installing renewable energy? And a remarkable amount of work had been done. And look at the installed capacity in India over the last five years. So this is the kind of thing that I think we have to go back to, is looking country by country, region by region, how do we take that money that you said was available from the investor side and say, OK, what do you guys need in order to make the investment in South Asia, Southeast Asia, Latin America, sub-Saharan Africa? How do you – how do you make that money work? What do we need to do with other countries? Do we need to step in and provide guarantees, credit, to places that don’t have credit ratings? Do we need to put in technical advisers and support? Do we need to have laws that are changed in order to allow for that? These are – it sounds easy to do. This is extremely hard. And I think we, the United States, can’t do it alone, but without our leadership on it, it ends up not happening. So people will sometimes say, well, we don’t need the U.S. to lead on everything. It’s true, but we also need it to happen. So, we’re good at coming in and being at the table and convening and getting everybody to play a role, and we need to be back in that position of leadership on this because I don’t want to be in a position in 2035 where 15 car manufacturers say, I’m only making electric vehicles, but I have almost no charging stations and no infrastructure, and the grid can’t take it in certain countries. And then what are they supposed to do? So we have to prepare for these times. We have lead times where companies have told us exactly what’s going to happen. I will only be making electric vehicles on this date. Well, that’s the date that by then I need to have infrastructure in every country in the world that can support that. That’s just one example.

Mr. Tsafos: Absolutely. No. Thank you for that. I am mindful of the time, and we have run out. But I just want to say to you I am just so thankful. There are a lot of people that look at energy security, but few have spent quite as much time and are as thoughtful in dealing with this topic as you have been, and I really appreciate that you gave us both a great grasp of the moment but also a call to action for thinking about where we need to go. So just really appreciate you coming by here and talking to us about the current and the future look of energy security. So, thank you for that.

Mr. Hochstein: Well, thank you, and we are reliant on CSIS and the work that you do here to come up with some of the ideas of – I know what solutions we need. I just don’t know what they look like necessarily. So, we rely on the expertise and the smart human capital that you have here to really, hopefully, think more about this and come up with ideas and share them with us so that we can put those into action and implement them. But thank you very much for today.

Mr. Tsafos: And on that note, thank you so much for tuning in. Until next time

Source: https://www.csis.org/analysis/securing-energy-transition

Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Στιβ Μπάνον: Σε πιθανή σύγκρουση Ευρώπης-Ρωσίας, οι ΗΠΑ δεν θα βοηθήσουν!

      Οι ΗΠΑ παρακολουθούν στενά την κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά δεν θα υποστηρίξουν τη σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, δήλωσε ο πρώην σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ, Stephen Bannon, σε συνέντευξή του στο GBNews.«Παρακολουθούμε την κατάσταση, αλλά αν αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι να πολεμήσουν με τη Ρωσία, δοκιμάστε το, αλλά να θυμάστε πολύ καλά το Στάλινγκραντ και το Kursk».Ο πρώην σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ σημείωσε επίσης ότι η Ευρώπη δεν παρακολουθεί καθόλου τις στρατιωτικές δαπάνες και δεν κατανοεί το μέγεθος των οικονομικών προβλημάτων.«Αυτός (ο Βρετανός πρωθυπουργός Keir Starmer) μιλάει για αποστολή 30.000 στρατιωτών στην Ουκρανία, αυτό είναι ανοησία. Θέλει απλώς να φαίνεται σαν ο νέος Churchill.
      Έχετε μεγάλα οικονομικά προβλήματα, πρέπει να λυθούν επειγόντως.Διαφορετικά θα έρθει το ΔΝΤ και θα γίνετε αιώνιοι οφειλέτες», κατέληξε ο Bannon.Το Bloomberg ανέφερε ότι ο Starmer και ο Γάλλος Πρόεδρος Macron προσπαθούν να προσελκύσουν 37 χώρες για να δημιουργήσουν έναν συνασπισμό των πρόθυμων - μια ομάδα κρατών για να αναπτύξουν ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία και να παράσχουν στο Κίεβο εγγυήσεις ασφαλείας.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το βρετανικό «σχέδιο» κατάληψης ελληνικών νησιών του Αιγαίου από τους Τούρκους
      1941: Το «σχέδιο» για την παραχώρηση των νησιών του Αιγαίου στους Τούρκους
      «Ένα καθαρό γάντι κρύβει συχνά ένα βρώμικο χέρι.» Αγγλική παροιμία
      Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από κείμενο του Μάριου Πλωρίτη, που δημοσιεύτηκε στις 16.9.1979. Συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Μάριος Πλωρίτης. Πολιτικά. 1977-1979. Εκδόσεις Θεμέλιο. Αθήνα, 1980.» και αναφέρεται στο ενδεχόμενο κατάληψης ελληνικών νησιών από τους Τούρκους, με την συγκατάθεση των Άγγλων. Δ.Τ.Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1941 στην Κατοχή, μόλις ένα έτος από τη νικηφόρο επέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, και δεν ήταν κάτι επιβεβλημένο, κατασκευασμένο άνωθεν. Τον εορτασμό καθιέρωσε αυθορμήτως ο ίδιος ο λαός.
      Κείμενο: Μάριος Πλωρίτης
      […] Είχε ολοκληρωθεί πια η γερμανική εισβολή στην ηπειρωτική Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση είχε καταφύγει στην Κρήτη, όταν προβλήθηκε ένα «μεγαλοφυές» στρατηγικό σχέδιο: «Στις τελευταίες ημέρες του Απριλίου – γράφει ο Τσουδερός – ο πρέσβυς της Αγγλίας με είχε προϊδεάσει ότι στην Τουρκία εφρόνουν πως θα συνέφερε στον συμμαχικό αγώνα να καταληφθούν αι ελληνικοί νήσοι του Αιγαίου από τους Τούρκους πριν να τις πάρουν οι Γερμανοί». Στην καταστροφή της Ελλάδας και στην κατάρρευση του συμμαχικού βαλκανικού μετώπου, οι ανυστερόβουλοι γείτονές-μας είδαν μια ουρανόσταλτη ευκαιρία για να υπεξαιρέσουν – καλή ώρα! – τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου… Πολύ φυσικό (τους), άλλωστε. Το αφύσικο – και το αποκορύφωμα της «συμμαχικής» δολιότητας – ήταν άλλο: την «όρεξη» την είχαν βάλει οι Τούρκοι, αλλά η «συνταγή» για το μαγείρεμα του εδέσματος ήταν αγγλική!
      «Μετά δύο ημέρας (3.5.1941) – συνεχίζει ο Τσουδερός – εμάνθανα από την Άγκυρα ότι η πρωτοβουλία της παραδόξου και ατυχούς αυτής σκέψεως ανήκε εις τον εκεί Άγγλον πρέσβυν, που -προεξοφλώντας την συγκατάθεσή- μας, είχε προωθήσει το ζήτημα πέραν του δέοντος».
      Αλλά η πραγματικότητα ήταν ακόμα ωραιότερη και γλαφυρότερη: Το περινούστατο Foreign Office όχι μόνο «υπέβαλε» τη φαεινή ιδέα στην Άγκυρα, αλλά και σχεδόν… ικέτευε τους Τούρκους να την προβάλουν, και – το ιταμότερο – ζητούσε απ’ τους Έλληνες να… ικετεύσουν κι εκείνοι τους Τούρκους να καταλάβουν τα νησιά μας!
      Εφ’ ω και το Λονδίνο έστειλε στον Βρετανό πρεσβευτή στα Χανιά (τον Μ. Palairet) τούτο το μεττερνίχειο (ή μπερτόλδειο) τηλεγράφημα: «Ζωτικώς επάναγκες να προληφθή η γερμανική κατάληψις Λήμνου – Μυτιλήνης – Χίου. Ελπίζεται να καταστή δυνατόν να πεισθούν οι Τούρκοι (sic) να καταλάβουν προσωρινώς τας νήσους αυτάς, τόσον δι’ ίδιον συμφέρον, όσον και προς το συμφέρον Άγγλων και Ελλήνων. Ζητήσατε παρά της ελληνικής κυβερνήσεως να ζητήση τούτο επισήμως (sic) παρά της Τουρκίας»… Ήγουν: πρωτοπόροι, κι εδώ, οι παλιότεροι «προστάτες» μας, σκηνοθετούσαν (μεταξύ Λονδίνου και Αγκύρας) εκβιαστικές παραχωρήσεις των νησιών μας στην Τουρκία – όπως ακριβώς, σήμερα, Άγκυρα και Ουάσινγκτον σκηνοθετούν τους λογής – λογής εκβιασμούς των Τούρκων απέναντι σ’ εμάς και στις ίδιες τις ΗΠΑ (τάχα)…
      Δεν απορεί, βέβαια, κανένας ούτε για των Τούρκων το «ταμάχι», ούτε για των Άγγλων τα τεχνάσματα. Διαπορεί, όμως, για την αφέλεια των τελευταίων. Που πίστευαν πως η κατάληψη των ελληνικών νησιών απ’ την ουδέτερη Τουρκία, θα εμπόδιζε τη χρησιμοποίησή-τους απ’ τα γερμανικά στρατεύματα!
      Και αυτό, την ώρα που ο ίδιος ο Palairet είχε πληροφορήσει τον Τσουδερό πως «η Τουρκία εζήτησε την συγκατάθεση της Γερμανίας να καταλάβη τας νήσους του Αιγαίου Πέλαγους». Και δεν χρειάζεται, φυσικά, να είσαι δαιμόνιος Βρετανός διπλωμάτης για να μαντέψεις πόσο θα σέβονταν οι Νατσήδες την «ουδετερότητα» των νησιών – που θα είχαν καταληφθεί με την άσμενη και άδολη συγκατάθεσή-τους… Το ευτύχημα είναι πως, τις δραματικές εκείνες ώρες, ο Τσουδερός διείδε αμέσως τους κινδύνους, που θα συνεπαγόταν μια τέτοια «προσωρινή» κατάληψη των νησιών-μας απ’ την Τουρκία. Και αρνήθηκε κατηγορηματικά να ενδώσει στις αγγλικές πιέσεις. «Προτιμότερον ήτο -γράφει- να καταληφθούν οι Νήσοι από τους Γερμανούς και μεταπολεμικώς να έχουν και αυταί την τύχη της υπολοίπου Ελλάδος, παρά να περάσουν τώρα στην Τουρκία, χωρίς όφελος για τον Συμμαχικό αγώνα, και ύστερα από τον πόλεμο, σε περίπτωση νίκης των Συμμάχων, η κατοχή αυτή των Τούρκων να γεννήση συζητήσεις και προστριβάς σοβαρός της Τουρκίας με την Ελλάδα.»
      Η παλιά και νεότατη πείρα επιτρέπει να φανταστεί ακόμα και ο πιο αμβλύνους, πόσο πρόθυμα θα επιστρέφανε οι Τούρκοι τα νησιά που θα είχαν «πρόσκαιρα» ενσωματώσει, υπείκοντας στις παρακλήσεις Άγγλων, Γερμανών και Ελλήνων! Και είναι αληθινά θλιβερό (ίνα μη τι χείρον είπωμεν) πως η λύση του «προβλήματος» δόθηκε «αυτόματα» απ’ την εχθρική όχθη:
      «Η επελθούσα κατάληψη των Νήσων από τους Γερμανούς – καταλήγει ο Τσουδερός – ετερμάτισε κάθε συζήτηση για το δυσάρεστο αυτό επεισόδιο». Όπου η κατάληψη εθνικού εδάφους από τους εχθρούς, καταντά προτιμότερη απ’ την καταληψία που κυριεύει τους μεγάλους «φίλους»…
      [iEpikaira: Τελικά το σχέδιο πάει πολύ πιο πίσω απ' όσο νομίζαμε ΕΔΩ!]
      Πηγή: eranistis.net
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Με σημαία τα [θεωρητικά] έσοδα από την Chevron νοτίως της Κρήτης, σχεδιάζει να κατέλθει η κυβέρνηση στις πρόωρες εκλογές!

      Πετροδολλάρια στις κάλπες
      Μανώλης Κοττάκης 
      Υπουργός Ενεργείας Σταύρος Παπασταύρου: Η Chevron θα δώσει «μέρισμα» από τα κέρδη της, το οποίο θα διανεμηθεί στον ελληνικό λαό – Τέλη του 2025 η σύμβαση της εταιρείας με το Ελληνικό Δημόσιο
      Με σημαία τα έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου από τις μελλοντικές εξορύξεις υδρογονανθράκων της αμερικανικής εταιρείας Chevron, νοτίως της Κρήτης, σχεδιάζει να κατέλθει η ΝΔ στις πρόωρες εκλογές που προγραμματίζει για την άνοιξη του 2026. Και με φόντο τις πλατφόρμες των γεωτρήσεων που θα στηθούν εκεί. Αυτό προκύπτει ευθέως τόσο από το χρονοδιάγραμμα της επενδύσεως όσο και από τις δηλώσεις προθέσεων για την διάθεση των εσόδων που έκανε, σε συνέντευξή του στον ιστότοπο Huffington Post και στον Τέρενς Κουίκ, ο Υπουργός Ενεργείας Σταύρος Παπασταύρου. Από το περιεχόμενό της αποδεικνύεται κατ’ αρχάς η ολιγωρία της ελληνικής Κυβερνήσεως στο θέμα αυτό την προηγούμενη πενταετία.
      Σύμφωνα με τον κύριο Παπασταύρου, ένα από τα πρώτα πράγματα που του ζήτησε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 15 Μαρτίου ήταν «να διερευνήσω με ταχύτητα που βρισκόμαστε με την Chevron». [iEpikaira: Πανηγυρική επιβεβαίωση του παρόντος βήματος ΕΔΩ!] H απάντηση βεβαίως ήταν, όχι εκ μέρους του κυρίου Παπασταύρου, πουθενά. Η Κυβέρνηση είχε απωθήσει την αμερικανική εταιρεία προ διετίας, όταν της είχε κτυπήσει την πόρτα για έρευνες στην δυτική Ελλάδα και στην Κρήτη. Τότε είχε βάλει «όλα της τα λεφτά» στην πράσινη ατζέντα των ανεμογεννητριών του Μπάιντεν. Αμέσως μετά ο υπουργός Ενεργείας, και αφού ενημερώθηκε ότι η εταιρεία αυτή ήδη προχωρά σε γεωτρήσεις στην Λιβύη, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ, στην Αλγερία, στην Κύπρο (ήρθαμε τελευταίοι δηλαδή), έκανε τηλεδιάσκεψη με ανώτατα στελέχη της, κατά την διάρκεια της οποίας συμφωνήθηκε το χρονοδιάγραμμα.
      Κατά τον κύριο Παπασταύρου, πρώτα θα εκδοθούν οι απαραίτητες υπουργικές αποφάσεις και μετά θα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός. Τα τεύχη του διαγωνισμού θα δημοσιοποιηθούν, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, εντός ενενήντα ημερών στην «Εφημερίδα των Ευρωπαικών Κοινοτήτων» και αμέσως μετά θα ανακηρυχθεί ανάδοχος, μέσα στο καλοκαίρι, η αμερικανική εταιρεία. Το χρονοδιάγραμμα θα ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου με την υπογραφή της συμβάσεως μεταξύ της εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου, αφού προηγηθεί η σύνταξή της με τις συμβατικές υποχρεώσεις των δύο μερών και ο έλεγχος νομιμότητας από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
      Παρουσιάζει στο σημείο αυτό ιδιαίτερο ενδιαφέρον η απάντηση που έδωσε ο κύριος Παπασταύρου στο ερώτημα για το πόσα έσοδα θα αποδοθούν στο Ελληνικό Δημόσιο από τις εξορύξεις υδρογοναθράκων.
      Αρχικώς του ξέφυγε η λέξη «μέρισμα», που υπολείπεται σαφώς των προσδοκιών για τα αποτελέσματα των ερευνών που πρέπει να γίνουν με σεβασμό στα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά αμέσως μετά την διόρθωσε με την αόριστη και πιο γενική λέξη «όφελος». Ακολούθως δε συνέδεσε τα έσοδα αυτά με παροχές προς τους πολίτες, ώστε να λάβει περιεχόμενο η στρατηγική με την οποία θα πάει η ΝΔ στις πιθανές πρόωρες κάλπες του 2026.
      Στην ουσία, η ΝΔ θα διεκδικήσει μεταξύ άλλων την επανεκλογή της στην εξουσία με πετροδολλάρια από το μέρισμα της Chevron στις κάλπες. Το πότε θα φθάσουν αυτά στον κόσμο, δεδομένου ότι οι εξορύξεις θα διαρκέσουν τρία-τέσσερα χρόνια, είναι άγνωστο. Πόσω μάλλον αν υπάρξουν νομικές περιπλοκές και διακρατικές φιλονικίες.
      Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται άλλως τε μετά την απομάκρυνση από τις κάλπες.
      Συγκεκριμένα, έγινε μεταξύ του έμπειρου συναδέλφου και του υπουργού ο ακόλουθος αποκαλυπτικός διάλογος:
      -Κουίκ: Η Chevron θα έχει και τα κόστη της, θα έχει και τα κέρδη της. Φαντάζομαι, ένα ικανό, ικανότατο ποσοστό θα έχει και η Ελλάδα…
      -Παπασταύρου: Προφανώς. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό το μέρισμα, αυτό το όφελος, θα πάει σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, γιατί αυτό έχει να κάνει με τον πλούτο της χώρας μας, ο οποίος ανήκει σε όλους μας και στις επόμενες γενιές. Και αυτό θα είναι το αντικείμενο της σύμβασης. Σε καμμία περίπτωση δεν θα πάει το οποιοδήποτε όφελος μόνο στους μετόχους, που και αυτοί επενδύουν στην εταιρεία τους, θα πάει πρωτίστως στους συμπολίτες μας και στην χώρα μας…
      Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ουζμπεκιστάν - Καζακστάν - Τουρκμενιστάν: Αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία - «Προδομένη» αισθάνεται η Άγκυρα

      Μαρία Ζαχαράκη
      Απογοήτευση, προδοσία και γεωπολιτική μοναξιά: έτσι βιώνει η Άγκυρα και ο Τύπος της σήμερα τη σιωπηλή αποστασιοποίηση των «τουρκικών αδελφών» της, που αντί να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος, όπως επιδίωκε εδώ και 2 χρόνια η Τουρκία, η μία χώρα μετά την άλλη στην Κεντρική Ασία ανοίγουν πρεσβείες στην Κυπριακή Δημοκρατία.
      Τρεις από τις χώρες-μέλη του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν επιλέγουν την επίσημα αναγνωρισμένη Λευκωσία για να ξεκινήσουν διπλωματικές επαφές, εξέλιξη που προκαλεί οξύτατες αντιδράσεις στην Τουρκία.
      Οργή για την «προδοσία»
      Οι λέξεις που κυριαρχούν σήμερα στον τουρκικό τύπο μετά την είδηση ότι τρεις τουρκικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας —το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν— αναγνώρισαν επισήμως την Κυπριακή Δημοκρατία, διορίζοντας πρεσβευτές στη Λευκωσία είναι φιάσκο, απογοήτευση και εγκατάλειψη. Η είδηση αυτή δεν προκάλεσε απλώς διπλωματικό εκνευρισμό στην Άγκυρα, αλλά και επικοινωνιακή κατάρρευση στο εσωτερικό, με τα φιλο-αντιπολιτευτικά ΜΜΕ να μιλούν για «ταπείνωση» και στρατηγική αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν.«Πούλησαν την ‘ΤΔΒΚ’ για 12 δισ. ευρώ»
      Η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Τζουμχουριέτ συνοψίζει την οργή με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Πούλησαν την ΤΔΒΚ για 12 δισ. ευρώ». Η εφημερίδα αποδίδει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις τρεις τουρκογενείς δημοκρατίες σε μια συμφωνία-ανταλλαγή με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υπόσχεται επενδύσεις ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ με αντάλλαγμα την αναγνώριση της Λευκωσίας. Η εφημερίδα υπονοεί ξεκάθαρα ότι επρόκειτο για μια πράξη προδοσίας έναντι της Τουρκίας και του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
      Η Τζουμχουριέτ καταγγέλλει ότι το φιάσκο αυτό είναι αποτέλεσμα της αποτυχημένης στρατηγικής του ΑΚΡ να επιβάλει διεθνώς την «ΤΔΒΚ» ως κρατική οντότητα μέσω του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών, στρατηγική που, όπως φαίνεται, κατέρρευσε οριστικά μπροστά στις οικονομικές υποσχέσεις της ΕΕ.
      «Διπλό φιάσκο σε δύο μέρες»
      Ακόμη πιο δηκτικός είναι ο τίτλος της επίσης αντιπολιτευόμενης εφημερίδας Μπιργκιούν: «Αυταρχισμός στο εσωτερικό και παράδοση στην εξωτερική πολιτική: Διπλό φιάσκο σε δύο μέρες». Η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα συνδέει την «πολιτική αποτυχία» στην Κύπρο με την ταυτόχρονη «στρατιωτική ήττα» της Τουρκίας στη Συρία, όπου ισραηλινή επίθεση έπληξε τουρκική βάση, χωρίς αντίδραση. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η αναγνώριση της Κύπρου από τα «αδελφά κράτη» είναι «μία από τις μεγαλύτερες ήττες της τουρκικής διπλωματίας των τελευταίων ετών».
      Ο Τούρκος διπλωμάτης, Αϊντίν Σελτζέν επισημαίνει στην εφημερίδα: «Αντί να αναγνωρίζεται η Βόρεια Κύπρος, γίνονται βήματα αναγνώρισης της Νότιας Κύπρου», ενώ ο καθηγητής Μπερόβα Οζντεμίρ τονίζει ότι η συγκυρία αυτή θα έχει επιπτώσεις και στις επικείμενες ψευδοεκλογές στα Κατεχόμενα.«Νέα διείσδυση της Ευρώπης στην Κεντρική Ασία»
      Τα φιλο-κυβερνητικά ΜΜΕ Γενί Ακίτ και το Χαμπέρ7 ρίχνουν το βάρος σε αυτό που θεωρούν γεωπολιτική επιχείρηση αποδυνάμωσης του τουρκικού και ρωσικού ρόλου στην Κεντρική Ασία από την ΕΕ. Στα ρεπορτάζ τους περιγράφεται η σύνοδος κορυφής ΕΕ-Κεντρικής Ασίας στη Σαμαρκάνδη, όπου ανακοινώθηκε «πακέτο 12 δισ. ευρώ» για επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς, όπως ο Κεντρικός Διάδρομος (σύνδεση Κίνας-Ευρώπης μέσω Ασίας), οι πρώτες ύλες, η ψηφιακή συνδεσιμότητα και η πράσινη ενέργεια, ως «αντάλλαγμα» και «προσπάθεια εξουδετέρωσης» του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών και κατά συνέπεια της Τουρκίας από την ΕΕ.
      «Η Ευρώπη μιλά με χρήμα, η Τουρκία με ευχές»
      Το κοινό νήμα στα τουρκικά δημοσιεύματα είναι η αίσθηση προδοσίας και η ήττα μιας τουρκικής γεωπολιτικής φαντασίωσης: ότι τα τουρκικά κράτη της Κεντρικής Ασίας θα ακολουθούν την Άγκυρα με βάση την εθνική και πολιτισμική συγγένεια. Αντίθετα, όπως σχολιάζει δηκτικά η Μπιργκιούν, «οι χώρες της Κεντρικής Ασίας κινούνται βάσει των δικών τους συμφερόντων». Και όπως αποδεικνύεται, αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την ΕΕ —όχι από την Τουρκία.
      Το «τουρκικό έθνος» που ονειρεύτηκε η Άγκυρα μέσα από τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών, διαρρηγνύεται από το πραγματιστικό δίλημμα: επενδύσεις ή απομόνωση. Και η Λευκωσία, μέσω της ΕΕ, αποδεικνύεται εξαιρετικά ικανή στο να κεφαλαιοποιεί αυτό το δίλημμα.
      Πατέρας «Γαλάζιας Πατρίδας»: Το χειρότερο είναι...
      Από τις αντιδράσεις η πιο ηχηρή θεωρείται εκείνη του αντιναυάρχου εν αποστρατεία Τζεμ Γκιουρντενίζ, εμπνευστή του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας». Ο Γκιουρντενίζ έκανε λόγο για «γεωπολιτική τύφλωση» και δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για την αποτυχία της Άγκυρας να αποτρέψει τις κινήσεις των τριών κρατών.
      «Το χειρότερο», τονίζει ο Γκιουρντενίζ, «είναι ότι η Τουρκία δεν κατάφερε να εξηγήσει σε αυτά τα κράτη αυτό το μεγάλο λάθος με όρους θαλάσσιας γεωπολιτικής». Για τον ίδιο, το πρόβλημα δεν είναι μόνο διπλωματικό, αλλά αγγίζει τον πυρήνα της τουρκικής στρατηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο. Θεωρεί ότι τα τουρκικά κράτη της Κασπίας Θάλασσας όφειλαν να κατανοήσουν τη σημασία της «ΤΔΒΚ» ως «θαλάσσιας πύλης» του τουρκικού κόσμου προς τη Μεσόγειο.
      Ο αντιναύαρχος εν αποστρατεία προειδοποίησε ότι στην ίδια κατεύθυνση ενδέχεται να κινηθεί και το Αζερμπαϊτζάν, κάτι που «θα σήμαινε την πλήρη αποτυχία της τουρκικής διπλωματίας» στον τουρκόφωνο χώρο.
      Με μια συναισθηματικά φορτισμένη ανάρτηση στον λογαριασμό του στο X ο Γκιουρντενίζ περιέγραψε το σκηνικό ως εξής: «Δύο συγγενικά κράτη, το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν, που έχουν πλούσιους ενεργειακούς πόρους, υπόσχονται να μην αναγνωρίσουν την ΤΔΒΚ έναντι οικονομικής βοήθειας. Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς αυτή τη στάση».
      Εξελίξεις που στριμώχνουν τον Ερντογάν: Η Κύπρος έρχεται πιο κοντά στη Συρία, χώρες ανοίγουν πρεσβείες στη Λευκωσία
      Η Άγκυρα παρακολουθεί αδρανής -μέχρι στιγμής- τις «αδελφές» τουρκικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, στις οποίες στηρίζει την ιδεολογία του παντουρανισμού και που υποτίθεται συνιστούν το γεωπολιτικό της «τόξο», να ανοίγουν η μία μετά την άλλη πρεσβείες στην Κυπριακή Δημοκρατία και να αγνοούν πλήρως τα Κατεχόμενα, υπονομεύοντας έτσι στην πράξη και το τουρκικό αφήγημα περί «δύο κρατών» στο νησί.
      Η πολιτική ανάλυση χαρακτηρίζει τις εξελίξεις σοβαρό πλήγμα για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΑΚΡ και «διπλωματικό άδειασμα της Άγκυρας από τον ίδιο τον τουρκικό κόσμο».
      Όπως χαρακτηριστικά γράφει η ιστοσελίδα Sol Haber, η Άγκυρα, που προσπαθεί να προβάλει τον εαυτό της ως ηγέτιδα δύναμη του «τουρκικού κόσμου», βλέπει τώρα τις ίδιες χώρες να διαμορφώνουν ανεξάρτητες διπλωματικές στρατηγικές, κόντρα στα τουρκικά γεωπολιτικά συμφέροντα.
      Η αμηχανία γίνεται ενόχληση όταν προστίθεται και η προσέγγιση της Συρίας με τη Λευκωσία. Η νέα ηγεσία της Δαμασκού ξεκίνησε επαφές με την Κυπριακή Δημοκρατία, αναγνωρίζοντας εμμέσως την κρατική της υπόσταση και ανοίγοντας δίαυλο διαλόγου.
      Η ΕΕ στο παρασκήνιο
      Οι χώρες της Κεντρικής Ασίας είδαν την Κύπρο ως «πύλη επαφής» με τις Βρυξέλλες. Η «φορολογική βελτιστοποίηση» και οι υποσχόμενες επενδύσεις λειτούργησαν ως επιταχυντές μιας νέας πραγματικότητας.
      Από τη μια η διπλωματική αναγνώριση από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και από την άλλη η εξομάλυνση των σχέσεων με τη Συρία διαμορφώνουν έναν νέο χάρτη στην Ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με την τουρκική πολιτική ανάλυση.
      Πηγή: ethnos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΗΠΑ: Νέο νομοσχέδιο για την ενίσχυση του 3+1 που αναβιώνει το East Med Act - Έρχεται αμερικανική παρέμβαση στην περιοχή μας
      Νέο νομοσχέδιο για την ενίσχυση της συνεργασίας των ΗΠΑ με την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ στον τομέα της αντιτρομοκρατίας και της θαλάσσιας ασφάλειας κατατέθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων από την Ρεπουμπλικανή βουλευτή της Νέας Υόρκης Νικόλ Μαλλιωτάκη.
      Με τίτλο "Νόμος για την Συνεργασία στην Αντιμετώπιση της Τρομοκρατίας και για την Θαλάσσια Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ ΗΠΑ-Ελλάδας-Ισραήλ του 2025" το νομοσχέδιο αποτελεί μια διακομματική πρωτοβουλία που αποσκοπεί να θεσμοθετήσει τη συνεργασία του σχήματος 3+1 στους βασικούς τομείς της αντιτρομοκρατίας και της θαλάσσιας ασφάλειας.
      Έτεροι εισηγητές του νομοσχεδίου είναι οι βουλευτές Τόμας Κιν Τζούνιορ, Νταν Γκόλντμαν και Τζος Γκότχαϊμερ. Μεταξύ των βασικών προβλέψεων του νέου νομοσχεδίου είναι:
      - Η δημιουργία του προγράμματος εκπαίδευσης TRIREME στην Σούδα και ενίσχυση της συνεργασίας στη θαλάσσια ασφάλεια.
      - Η δημιουργία του προγράμματος εκπαίδευσης CERBERUS στο κέντρο CYCLOPS στην Κύπρο για την αντιτρομοκρατία.
      - Η κατάργηση της ανανέωσης του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία
      - Η θεσμοθέτηση επιμέρους σκέλους ασφάλειας σε διακοινοβουλευτικό επίπεδο εντός του σχήματος 3+1.
      - Η ενίσχυση της χρηματοδότησης του προγράμματος Διεθνούς Στρατιωτικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (IMET) για το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο.
      Η εισαγωγή του νομοσχεδίου έρχεται σε μια χρονική συγκυρία όπου παρατηρείται έντονη κινητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς μετά από μια περίοδο στασιμότητας το σχήμα 3+1 ετοιμάζεται να αναβιώσει σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο, ενώ η Αναπτυξιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (DFC) επεξεργάζεται τη συμμετοχή της στο έργο για την ηλεκτρική διασύνδεση της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ.
      Μέσα σε αυτή τη κινητικότητα έρχεται να προστεθεί το νέο εγχείρημα στο Κογκρέσο για την Ανατολική Μεσόγειο που είναι το τρίτο μεγάλο νομοσχέδιο ελληνικού ενδιαφέροντος που κατατίθεται μέσα στα δύο επτά χρόνια. Πρόκειται για μια νέα διακομματική πρωτοβουλία που φιλοδοξεί να οικοδομήσει πάνω στη δυναμική που δημιούργησαν τα δυο προηγούμενα νομοσχέδια του 2019 (Νομοσχέδιο για την Ασφάλεια και την Ενεργειακή Συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο) και του 2021 (Νόμος για την Αμυντική και Διακοινοβουλευτική Εταιρική Σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας 2021).
      Το νομοσχέδιο είναι γραμμένο κατά τρόπο που να εναρμονίζεται με την εξοικονόμηση πόρων που επιβάλει το νέο υπουργείο κυβερνητικής αποτελεσματικότητας (DOGE) αλλά και με τις νέες πολιτικές προτεραιότητες που έχει θέσει η κυβέρνηση Τραμπ. Το επόμενο κρίσιμο βήμα στη νομοθετική πορεία του θα γίνει με την κατάθεση μιας αντίστοιχης εκδοχής στη Γερουσία το προσεχές διάστημα.
      Από εκεί και πέρα, το νομοσχέδιο εκτιμάται ότι δεν θα ψηφιστεί ως αυτοτελές, αλλά ότι θα συμπεριληφθεί ως τροπολογία στο Νομοσχέδιο για τον Αμυντικό Προϋπολογισμό των ΗΠΑ (NDAA). Σύμφωνα με τη διαδικασία, το NDAA είναι αυτό που εγκρίνει τις χρηματοδοτήσεις για δαπάνες αμυντικού χαρακτήρα.
      Το τελικό βήμα θα γίνει στον γενικό προϋπολογισμό της αμερικανικής κυβέρνησης όπου θα προβλέπεται η κατανομή των χρημάτων για τους σκοπούς που περιγράφονται στον "Νόμο για την Συνεργασία στην Αντιμετώπιση της Τρομοκρατίας και για την Θαλάσσια Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ ΗΠΑ-Ελλάδας-Ισραήλ του 2025".Δημιουργία Προγράμματος Εκπαίδευσης TRIREME στην Σούδα και Ενίσχυση της Συνεργασίας στη Θαλάσσια ασφάλεια
      Με στόχο την παροχή εξειδικευμένης εκπαίδευσης για την ενίσχυση της θαλάσσιας ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, το νομοσχέδιο προβλέπει τη δημιουργία εκπαιδευτικού προγράμματος για τη θαλάσσια ασφάλεια με τον τίτλο TRIREME στη ναυτική βάση της Σούδας. Οι πόροι θα προέρθουν από το αμερικανικό Πεντάγωνο και στα εκπαιδευτικά προγράμματα θα συμμετέχουν οι ΗΠΑ, μαζί με την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ.
      Σε αυτό το πλαίσιο, το πρόγραμμα TRIREME θα λαμβάνει 1,5 εκατομμύριο δολάρια σε ετήσια βάση για τη δημοσιονομική περίοδο 2026-2029, με το συνολικό ποσό να αγγίζει τα 6 εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με την πρόβλεψη του νομοσχεδίου, το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα παρέχουν ετήσιες ενημερώσεις στο Κογκρέσο σχετικά με τα αποτελέσματα αυτής της εκπαίδευσης.
      Επίσης, προβλέπεται ετήσια χρηματοδότηση για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού προγράμματος θαλάσσιας ασφάλειας στο κέντρο εκπαίδευσης στη Σούδα. Η συγκεκριμένη χρηματοδότηση θα ανέλθει στα 2 εκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βάση για τη δημοσιονομική περίοδο 2026-2029.
      Όσον αφορά το δημοσιονομικό έτος του 2026, προβλέπεται ειδική χρηματοδότηση 5 εκατομμυρίων δολαρίων που θα διατεθεί για τη δημιουργία νέων εγκαταστάσεων ναυτικής εκπαίδευσης και την απόκτηση νέου εκπαιδευτικού εξοπλισμού ναυτικής ασφάλειας στην βάσης της Σούδας.
      Εξίσου σημαντικό είναι ότι το νομοσχέδιο φιλοδοξεί να επεκταθεί πέρα από τον τομέα της εκπαίδευσης, θέλοντας να θεσμοθετήσει τη συνεργασία στον τομέα της θαλάσσιας ασφάλειας. Υπό αυτό το πρίσμα, ζητάει από τον υπουργό 'Αμυνας των ΗΠΑ να συνεργαστεί με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών για τη δημιουργία μιας στρατηγικής για την συνεργασία στο πλαίσιο του σχήματος 3+1.
      Δημιουργία Προγράμματος Εκπαίδευσης CERBERUS στην Κύπρο και Ενίσχυση της Αντιτρομοκρατικής Συνεργασίας
      Το νομοσχέδιο επιδιώκει να δημιουργήσει προγράμματα εξειδικευμένης εκπαίδευσης και στον τομέα της αντιτρομοκρατίας. Για αυτό τον λόγο, προβλέπεται η δημιουργία του προγράμματος CERBERUS που θα πραγματοποιείται στο κέντρο εκπαίδευσης CYCLOPS στην Κύπρο και στο οποίο θα συμμετέχουν οι ΗΠΑ, μαζί με την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. Το εν λόγω πρόγραμμα θα χρηματοδοτείται με 1,5 εκατομμύριο δολάρια για τη δημοσιονομική περίοδο 2026-2029.
      Επίσης, προβλέπεται η γενική υποστήριξη και αναβάθμιση της λειτουργίας του κέντρου εκπαίδευσης CYCLOPS μέσω ετήσιας χρηματοδότησης δύο εκατομμύριων δολαρίων για τη δημοσιονομική περίοδο 2026-2029. Κινούμενο σε αυτή την κατεύθυνση, το νομοσχέδιο επιδιώκει τη δημιουργία νέων εγκαταστάσεων αντιτρομοκρατικής εκπαίδευσης και την απόκτηση εκπαιδευτικού εξοπλισμού στο κέντρο CYCLOPS, εξασφαλίζοντας χρηματοδότηση 5 εκατομμυρίων δολαρίων για το έτος 2026.
      Όπως και με τον τομέα της θαλάσσιας ασφάλειας, το νομοσχέδιο φιλοδοξεί να επεκταθεί πέρα από τον τομέα της εκπαίδευσης, θεσμοθετώντας τη στρατηγική συνεργασία στην αντιτρομοκρατία . Σε αυτό το πλαίσιο, προβλέπει ότι ο υπουργός 'Αμυνας των ΗΠΑ θα πρέπει να συνεργαστεί με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών για τη δημιουργία μιας στρατηγικής για την συνεργασία στην αντιτρομοκρατία στο πλαίσιο του σχήματος 3+1.
      Κατάργηση της Ανανέωσης του Εμπάργκο Πώλησης Όπλων στην Κύπρο
      Ένα σημαντικό τμήμα του νομοσχεδίου αφιερώνεται στην κατάργηση της ανανέωσης του εμπάργκο πώλησης αμερικανικών όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ως εκ τούτου, προβλέπεται η κατάργηση όλων των εναπομεινάντων νομικών περιορισμών στην αποστολή αμυντικού εξοπλισμού και παροχής στρατιωτικής βοήθειας από τις ΗΠΑ. Για την υλοποίηση αυτού του στόχου, το νομοσχέδιο τροποποιεί τον Νόμο περί Εξωτερικής Βοήθειας του 1961 και τον Νόμο περί Εξουσιοδότησης Εθνικής 'Αμυνας του 2020, διαγράφοντας όλα τα σχετικά άρθρα που επέβαλαν περιορισμούς.
      Υπενθυμίζεται ότι το 2023 ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ είχε εισάγει την επέκταση του απαιτούμενου χρόνο για την ανανέωση του εμπάργκο της πώλησης όπλων στην Κύπρο ως τροπολογία στο NDAA. Επίσης, το 2024 με πρωτοβουλία των βουλευτών Γκας Μπιλιράκη, Κρις Πάπας, Ντίνα Τίτους και Νικόλ Μαλλιωτάκη είχε κατατεθεί ο "Νόμος για τον Τερματισμό του Κυπριακού Εμπάργκο" που προέβλεπε την πλήρη κατάργηση της ανάγκης για την ετήσια ανανέωση του.
      Θεσμοθέτηση Επιμέρους Σκέλους Ασφάλειας Εντός του Σχήματος 3+1
      Το νομοσχέδιο καταργεί την ημερομηνία λήξης της υφιστάμενης Διακοινοβουλευτικής Ομάδας που είχε δημιουργηθεί με βάση τον Νόμο για την Αμυντική και Διακοινοβουλευτική Εταιρική Σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας του 2021. Επιδιώκοντας να ενισχύσει και να θωρακίσει θεσμικά αυτή τη συνεργασία, το νέο νομοσχέδιο προβλέπει τη δημιουργία ενός επιμέρους σκέλους ασφάλειας εντός του υφιστάμενου σχήματος 3+1 που θα απαρτίζεται από έξι έμπειρους Αμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές. Η νέα διακυβερνητική ομάδα εργασίας που θα συγκροτηθεί θα πρέπει να συνεδριάζει τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο.
      Πρόγραμμα IMET
      Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης σημαντικές αυξήσεις στο πρόγραμμα Διεθνούς Στρατιωτικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (IMET) και για τις τρεις χώρες που συνεργάζονται με τις ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτό το πλαίσιο, το Ισραήλ θα λάβει επιπλέον τέσσερα εκατομμύρια δολάρια μέσα στην επόμενη τετραετία, ενώ τα προγράμματα για την Ελλάδα και την Κύπρο θα ενισχυθούν αντιστοίχως με 1 εκατομμύριο δολάρια για το ίδιο διάστημα.
      Στήριξη από Αμερικανικό Ελληνικό Ινστιτούτο (AHI)
      Το συγκεκριμένο νομοθετικό εγχείρημα στηρίζεται ενεργά από το Αμερικανικό Ελληνικό Ινστιτούτο (AHI), το οποίο κάνει λόγο για ένα κρίσιμο επόμενο βήμα.
      Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, "το AHI υπήρξε επί μακρόν υποστηρικτής της σημασίας της εταιρικής σχέσης 3+1. Είναι μια ισχυρή δομή περιφερειακής συνεργασίας που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί στο μέγιστο βαθμό για την προστασία των συμφερόντων της Αμερικής, τη διασφάλιση του διεθνούς εμπορίου και την παροχή ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας σε μια περιοχή μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας. Με την έναρξη αυτού του νέου νομοσχεδίου, το AHI και οι ηγέτες του Κογκρέσου σε αυτό το θέμα στοχεύουν να δουν τη συνεργασία 3+1 να εξελίσσεται στο επόμενο επίπεδο, ειδικά όσον αφορά τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας".
      [iEpikaira: Ποιά ήταν τα απτά οφέλη από το East Med Act; Όταν τα ανακαλύψετε ενημερώστε μας. Το νέο νομοσχέδιο προετοιμάζει το έδαφος για ότι γράψαμε ΕΔΩ!]
      Πηγή: capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Στην Άγκυρα ο γιος του στρατάρχη Χαφτάρ, συναντήθηκε με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας
      Φιλοκυβερνητική εφημερίδα της Τουρκίας εφιστά την προσοχή στη χρονική συγκυρία της επίσκεψης και σχολιάζει ότι αυτή συνέπεσε με την αναδιαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών στη Λιβύη
      Ο Σαντάμ Χαλίφα Χαφτάρ, διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, συναντήθηκε στην Αγκυρα με τον Τούρκο υπουργό Αμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ και τον αρχηγό των Χερσαίων Δυνάμεων στρατηγό Σελτσούκ Μπαϊρακτάρογλου.
      Ο Σαντάμ Χαφτάρ, γιος του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει την ανατολική Λιβύη, επισκέφθηκε στις 4 Απριλίου την Αγκυρα ως επίσημος προσκεκλημένος του αρχηγού των Χερσαίων Δυνάμεων της Τουρκίας, σύμφωνα με ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείο Αμυνας.
      Saddam Haftar, Türkiye'de🇹🇷 MSB: Libya Ulusal Ordusu Kara Kuvvetleri Komutanı Korgeneral Saddam Khalifa Haftar ve beraberindeki heyet, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Selçuk Bayraktaroğlu’nu ziyaret etti.🗓 4 Nisan 2025 pic.twitter.com/gmOrsDS9Nc— SavunmaTR (@SavunmaTR) April 4, 2025
      Στην ανακοίνωση δεν γίνεται αναφορά στο περιεχόμενο των επαφών του στην τουρκική πρωτεύουσα, αλλά η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Turkiye εφιστά την προσοχή στη χρονική συγκυρία της επίσκεψης και σχολιάζει ότι αυτή συνέπεσε με την αναδιαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών στη Λιβύη, καθώς και στο γεγονός ότι εξελίσσεται ο διάλογος μεταξύ της ανατολικής Λιβύης και της Τουρκίας.
      Πηγή: protothema.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ τουρκική οικονομική διεισδύση στην Ελλάδα: Τί δουλεία έχουν οι [τουρκικές] αλεπούδες στο [ελληνικό] παζάρι;

      Τούρκοι διεισδύουν επιθετικά στην οικονομία της Ελλάδας - Πάνω από 500 εκατ. ευρώ σε έναν χρόνο! Μετά το δημοσίευμα του iEpikaira (01/07/24) το οποίο ρίχνει φως στο σκοτεινό παρασκήνιο των ελληνοτουρκικών, την αποκάλυψη του μυστικού «δίαυλου επικοινωνίας» που μεσολαβεί στις πολιτικές ηγεσίες και το πλέγμα των κρατικών και επιχειρηματικών φορέων που λειτουργούν ως αφανής καταλύτης στις υπόγειες διεργασίες της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης», νέες πτυχές του ζητήματος παρουσιάζονται από το protothema.gr. Περισσότερα και ΕΔΩ! Μετά από όλα αυτά, ξύπνησε και καθεύδουσα ΕΥΠ [με έρευνες για τα μάτια του κόσμου] για τις μαζικές «τουρκικές επενδύεις» σε real estate, ενεργειακά και όχι μόνο. Περισσότερα ΕΔΩ!
      Η «ελληνοτουρκική φιλία» μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της εμβάθυνσης των διμερών οικονομικών δεσμών, υποστηρίζει ο Τούρκος μεγιστάνας Ραχμί Κοτς με τις απευθείας προσβάσεις στην οικογένεια Μητσοτάκη! Εννοείται ότι η κατακόρυφη και αθρόα εισβολή τουρκικών κεφαλαίων στην ελληνική αγορά, γιγαντώθηκε μετά την υπογραφή της ετεροβαρούς «Διακήρυξης των Αθηνών»!
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      BlackRock: «Οι περισσότεροι CEO συμφωνούν πως αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μάλλον σε ύφεση»
      «Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν κατανοούν την έκταση του τρόπου με τον οποίο οι δασμοί θα τους επηρεάσουν» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος
      Ο Laurence D. Fink, διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, δήλωσε ότι οι περισσότεροι διευθύνοντες σύμβουλοι με τους οποίους συνομιλεί «δηλώνουν ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μάλλον σε ύφεση».
      Μιλώντας τη Δευτέρα σε γεύμα στο Economic Club of New York, τόνισε :
      «Η οικονομία αποδυναμώνεται καθώς μιλάμε». Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν κατανοούν την έκταση του τρόπου με τον οποίο οι δασμοί θα τους επηρεάσουν. Οι κούκλες Barbie θα γίνουν πιο ακριβές επειδή πολλά παιχνίδια κατασκευάζονται στην Κίνα».
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Σημείο μηδέν για το καλώδιο: Πόλεμος διαρροών με ευθείες απειλές από την Τουρκία

      Νίκος Μελέτης
      Σε κρίσιμη καμπή εισέρχεται πλέον η διαδικασία για την επανέναρξη των ερευνών για την πόντιση του καλωδίου της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου - Κρήτης, καθώς η τουρκική κυβέρνηση, μέσω διαρροών, δείχνει ότι δεν έχει αλλάξει στάση και απειλεί ότι «δεν θα επιτραπούν τετελεσμένα».
      Η Αθήνα, τις τελευταίες ημέρες, επίσης μέσω διαρροών, διαμηνύει ότι είναι θέμα ημερών, αν όχι ωρών, η δρομολόγηση της διαδικασίας για την έκδοση NAVTEX για την επανάληψη των ερευνών, οι οποίες αυτή τη φορά θα πρέπει να κινηθούν εκτός των ελληνικών χωρικών υδάτων και να συνεχιστούν στην περιοχή ανατολικά της Κάσου, όπου διεκόπησαν μετά την παρέμβαση του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού τον περασμένο Ιούλιο.
      Οι πληροφορίες από την Αθήνα αναφέρουν ότι ήδη έχει κατατεθεί το αίτημα από την εταιρεία για την επανάληψη των ερευνών και, μόλις δοθεί η έγκριση από το ΥΠΕΞ, θα διαβιβαστεί στην αρμόδια Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού, ώστε να σχεδιαστεί ο χάρτης και να εκδοθεί η σχετική NAVTEX.
      Βεβαίως, τα δύο ερευνητικά πλοία που είχαν πραγματοποιήσει τις έρευνες βρίσκονται, το μεν Ievoli Relume στη Μεγάλη Βρετανία και το NG Worker στη Σικελία.
      Το προηγούμενο διάστημα, το θέμα των ερευνών είχε απασχολήσει και τις δύο συναντήσεις των ΥΠΕΞ των δύο χωρών, Γ. Γεραπετρίτη και Χ. Φιντάν, καθώς υπήρξε προσπάθεια ώστε να βρεθεί μια «τεχνική ρύθμιση» που θα επιτρέψει τις έρευνες χωρίς να υπάρξει κρίση.
      Χθες, όμως, η τουρκική πλευρά έσπευσε να στείλει το μήνυμά της, μέσω διαρροών στην εφημερίδα Τουρκίγιε, η οποία επικαλείται διπλωματικές πηγές αλλά και πηγές του Υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας.
      Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, οι τουρκικές πηγές προειδοποιούν ότι «δεν θα επιτραπούν τετελεσμένα», καθώς - όπως υποστηρίζουν - οι δραστηριότητες αυτές παραβιάζουν σαφώς το Διεθνές Δίκαιο και τους βασικούς κανόνες της θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
      Οι τουρκικές διπλωματικές πηγές τονίζουν ότι τα μονομερή βήματα της Ελλάδας είναι προκλητικά, καθώς τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με αμοιβαία συμφωνία. Δραστηριότητες αυτού του είδους παραβιάζουν, κατά την άποψή τους, τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις αρχές καλής γειτονίας.
      Σύμφωνα με το δημοσίευμα, πηγές από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας τόνισαν ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ότι δεν θα υπάρξει υπαναχώρηση όσον αφορά τα όρια της ΑΟΖ.
      Απαντώντας, ουσιαστικά, και στις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας στην Αθήνα - ότι έχει ζητηθεί και η συνδρομή του Πολεμικού Ναυτικού, εάν χρειαστεί, ώστε να διεξαχθούν απρόσκοπτα οι έρευνες - οι τουρκικές πηγές, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δηλώνουν ότι η «συνέχιση της πόντισης καλωδίων υπό στρατιωτική προστασία θα μπορούσε να αυξήσει τις περιφερειακές εντάσεις και να υπονομεύσει το έδαφος για διάλογο».
      Οι διαρροές αυτές από τουρκικής πλευράς δείχνουν ότι όχι μόνο δεν έχει μεταβληθεί η στάση της Άγκυρας στο θέμα των ερευνών, αλλά ότι η Τουρκία επιμένει στην πρακτική των απειλών, προκειμένου να εμποδιστεί το έργο ή πάντως να ικανοποιηθούν οι απαράδεκτοι όροι που θέτει, ώστε εμμέσως να της αναγνωριστεί ρόλος στο έργο και κυρίως να επιβεβαιωθεί εμμέσως η δικαιοδοσία της σε περιοχές του παράνομου Τουρκολιβυκού Μνημονίου - ακόμη και σε σημεία όπου επιχειρείται η επικάλυψη της νόμιμης ελληνικής ΑΟΖ βάσει της Ελληνοαιγυπτιακής Συμφωνίας.
      Για την ελληνική κυβέρνηση, πλέον, η απόφαση για συνέχιση των ερευνών είναι δύσκολο να αναβληθεί επ’ αόριστον, καθώς το έργο έχει ιδιαίτερη οικονομική και ενεργειακή σημασία. Κυρίως όμως, κάθε υποχώρηση θα ερμηνευθεί ως ένδειξη ότι η άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας εξαρτάται από τις διαθέσεις της Τουρκίας.
      Το ύφος των αναφορών των τουρκικών πηγών στην Τουρκίγιε δείχνει ότι η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να επιμείνει ακόμη και σε στρατιωτικοποίηση της υπόθεσης, ώστε να αποτρέψει την ελεύθερη διεξαγωγή των ερευνών, περιορίζοντας έτσι τις προσδοκίες που υπήρχαν ότι θα αρκεστεί σε μια τυπική αποτροπή διά ασυρμάτου του ερευνητικού πλοίου, το οποίο έτσι θα συνέχιζε κανονικά την αποστολή του.
      Από τη στιγμή, πάντως, που εκδοθεί η NAVTEX για τις έρευνες, θα έχει πατηθεί το κουμπί για ένα κρίσιμο τεστ στα ελληνοτουρκικά, σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη συγκυρία, δεδομένης της αναταραχής που έχει προκαλέσει σε παγκόσμιο επίπεδο η δεύτερη θητεία Τραμπ. Εφόσον μάλιστα επιβεβαιωθούν οι διαρροές των τουρκικών πηγών, τότε θα βρεθούμε σε μια δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση, όπου είτε θα πρέπει να προχωρήσουν οι έρευνες παρά την αντίδραση της Τουρκίας ακόμη και αν επιχειρήσει να τις παρεμποδίσει με παρουσία πολεμικών πλοίων όπως έκανε τον Ιούλιο, είτε θα πρέπει να ανασταλούν και παλι οι έρευνες με σοβαρές διπλωματικές και πολιτικές συνέπειες για την Ελλάδα.
      Οι προσπάθειες πάντως για την εξεύρεση φόρμουλας που θα επιτρέψει τις έρευνες χωρίς να προκληθεί κριση δεν έχουν τερματισθεί.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Middle East Eye: Ο Νετανιάχου πιέζει τον Ρούμπιο για τη μη πώληση F-35 στην Τουρκία
      Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει ασκήσει πιέσεις στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο για τη μη πώληση των μαχητικών αεροσκαφών πολλαπλού ρόλου F-35 στην Τουρκία, αναφέρει το βρετανικό Middle East Eye, επικαλούμενο δύο ανώτερους δυτικούς αξιωματούχους και έναν τρίτο αξιωματούχο.
      Ο Νετανιάχου έθεσε το θέμα σε τηλεφωνήματα με τον Ρούμπιο τους τελευταίους δύο μήνες, αναφέρει το δημοσίευμα.
      Τον Μάρτιο, το Fox News ανέφερε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ήταν ανοιχτός στο να συμπεριλάβει την Τουρκία στο πρόγραμμα των F-35, εάν οι δύο πλευρές μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία για να καταστήσουν μη λειτουργικές τις ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικές συστοιχίες S-400 της Τουρκίας.Βουλευτής των Δημοκρατικών: Τα F-35 δεν θα πάνε στην Τουρκία, θα προστατεύσουμε την στρατηγική υπεροχή της Ελλάδας
      Υπενθυμίζεται πως την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός βουλευτής των Δημοκρατικών, Γκέγκορι Μικς, απέρριψε κατηγορηματικά την επιστροφή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των μαχητικών F-35, με την Τουρκία να επιδιώκει την επανεκκίνηση της διαδικασίας με διπλωματικά μέσα, σύμφωνα με δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της εθνικιστικής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Turkiye.
      Μιλώντας σε εκδήλωση της ελληνικής διασποράς στη Νέα Υόρκη, ο Δημοκρατικός βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων έδωσε έμφαση στη στρατηγική ευθυγράμμιση ΗΠΑ και Ελλάδας και δήλωσε ότι δεν τίθεται λόγος για την επανεκκίνηση παράδοσης F-35 στην Τουρκία. «Τα F-35 δεν θα πάνε στην Τουρκία.
      Θα προστατεύσουμε την στρατηγική υπεροχή της Ελλάδας», δήλωσε ο Μικς σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, προσθέτοντας ότι «η ελευθερία, η ισότητα και δημοκρατία» είναι οι κοινές αξίες των δύο χωρών.
      Πηγή: liberal.gr
      Israel's Netanyahu lobbying US against F-35 sale to Turkey, sources sayThe US Air Force's F-35 fifth-generation fighter performs during Aero India 2025, a military aviation exhibition at the Yelahanka Air Force Station in Bengaluru, on 13 February 2025 (Idrees Mohammed/AFP)
      By Sean Mathews and Ragip Soylu
      Published date: 7 April 2025 17:38 BST
      Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu has been lobbying US Secretary of State Marco Rubio to block the sale of F-35 warplanes to Turkey, citing concerns over Ankara’s growing influence in Syria, three sources, including two senior western officials, told Middle East Eye.
      Netanyahu raised the F-35 issue during multiple calls with Rubio in March and April, the two western officials said. A third source familiar with the matter confirmed that Netanyahu had pressed Rubio on the arms sale.
      Netanyahu has privately said he will push Trump against the F-35 sale but has yet to discuss it with him. The Israeli leader will meet Trump at the White House on Monday, his second visit this year.
      Netanyahu has a slew of files to address with Trump, from surprise tariffs levied against it and potential nuclear talks with Iran to the disarmament of Hezbollah and Israel’s ongoing war on Gaza.
      However, Israel and Turkey’s rivalry is heating up in Syria.
      New MEE newsletter: Jerusalem DispatchSign up to get the latest insights and analysis on Israel-Palestine, alongside Turkey Unpacked and other MEE newsletters
      Last week, Israel bombed three military bases in the country - including Syria’s Tiyas air base, also known as T4. The strikes came as Israel saw a limited window of opportunity to attack the bases before Turkey moved its military assets in.
      MEE revealed previously that Turkey is deploying a Hisar-type air defence system to the T4 base.
      Turkey’s control of the bases is part of a pending defence pact that Ankara and Damascus have been negotiating since December. The agreement would see Turkey provide air cover and military protection for Syria’s new government, which currently lacks a functioning military.
      Netanyahu and his advisors see Rubio as a strong ally in trying to stop Turkey from acquiring F-35s, the western officials told MEE.
      Rubio and Turkey
      Rubio is one of the top Turkey hawks in Trump’s cabinet. He was one of the few American officials to express concern over the arrest on 19 March of Istanbul's mayor, Ekrem Imamoglu. The imprisonment of Imamoglu, Turkish President Recep Tayyip Erdogan’s top rival, sparked mass protests in Turkey.
      Amid fallout over the arrest, Trump’s Middle East envoy, Steve Witkoff, said Trump held a “really transformational” phone call with Erdogan, saying there was “just a lot of good positive news coming out of Turkey right now”.
      The sources told MEE that Netanyahu has raised the F-35 issue with Rubio several times, including on a call that took place before Rubio hosted his Turkish counterpart, Hakan Fidan, in Washington DC on 25 March.
      A readout of that meeting provided by the State Department said the two discussed “close cooperation to support a stable, unified, peaceful Syria”.
      Rubio and Fidan also had a warm embrace on the sidelines of a Nato summit in Brussels in April.
      When he was a Republican Senator, Rubio took a particularly strong interest in the Eastern Mediterranean. He passed legislation to advance security and energy cooperation between Greece, Cyprus and Israel.
      Rubio co-authored the 2019 Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act, which authorised foreign military financing for Greece and lifted a prohibition on arms sales to the Republic of Cyprus.
      Greece is Turkey’s historic foe in the region. Turkey invaded northern Cyprus in 1974 after a failed coup attempt to unite it with Greece. Turkey maintains more than 35,000 troops in the Turkish Republic of Northern Cyprus, a country recognised by no UN member state except for Turkey.
      Cyprus, Greece and Israel have been alarmed by Turkey’s growing influence in the region after Islamist rebels overthrew Bashar al-Assad’s government last year in Syria.
      With Ankara’s allies ensconced in Damascus, Greece and Cyprus are concerned that Turkey could replicate a maritime deal that it struck with Libya’s Tripoli-based government.
      Greece and Israel have been deepening their military ties for a decade with US backing, partly in response to that maritime deal with Libya.
      That partnership has accelerated in response to Turkey’s growing sway in Syria. Greek Prime Minister Kyriakos Mitsotakis visited Israel on 30 March, and Greece is in talks with Israel to purchase its Barak medium-range air defence systems.
      The Israeli foreign ministry declined to comment on Netanyahu’s lobbying. The State Department did not respond to MEE’s request for comment by the time of publication.
      A source familiar with Ankara’s thinking said that while aware of Netanyahu’s lobbying, they do not believe he can do much.
      A senior Turkish official told MEE that the Trump administration hasn’t expressed any change on the F-35 file.
      “Netanyahu could only demand Trump to sell more F-35s to Israel, maybe doubling the amount Turkey might buy,” the source familiar with the matter said. “You cannot tell Trump not to make that sale.”Trump and the 'unfriendly takeover'
      While Trump often touts his good relationship with Erdogan, he has often been critical of Turkey.
      Trump said in December that Erdogan orchestrated an “unfriendly takeover” of Syria after Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) toppled Assad’s government. He expressed concern about Turkish expansionism, saying, "They've wanted it [Syria] for thousands of years, and he got it”.
      Steve Bannon, a former Trump advisor whose podcast War Room has become required listening to those seeking a peek behind Trump’s world view, said recently that Erdogan was “one of the most dangerous leaders” in the world and wants to "re-establish the Ottoman Empire”.
      Outside influencers have growing sway in Trump’s White House, as was underscored by right-wing conspiracy theorist Laura Loomer’s takedown of several national security officials.
      The tussle between Turkey and the US over F-35s goes back to 2019 when Ankara purchased Russia’s S-400 missile system and was ejected from the co-production of the warplane. The following year, the Trump administration slapped sanctions on Turkey.
      MEE revealed that Ankara is considering the temporary deployment of S-400 air defence systems to T4 or Palmyra in Syria to secure the airspace during the reconstruction of the bases. However, no final decision has been made and Russia would need to give its approval.
      Under US law, Turkey must relinquish possession of the S-400 system to be readmitted into the F-35 programme. But deploying the S-400 to Syria would likely alarm Israel.
      Israel has long enjoyed a veto on US arms sales to other Middle Eastern states to ensure it maintains a qualitative military edge in the region.
      Source: https://www.middleeasteye.net/news/israel-netanyahu-lobbying-us-against-f-35-sale-turkey-sources-say
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πρόστιμο 745 εκατ. δολάρια στη Chevron για τη ρύπανση στη Λουιζιάνα
      Κολοσσός του τομέα του πετρελαίου, ο αμερικανικός όμιλος Chevron, καταδικάστηκε από δικαστήριο στη Λουιζιάνα (νότια) να προχωρήσει στην καταβολή αποζημιώσεων συνολικού ύψους 745 εκατομμυρίων δολαρίων, επειδή ρύπανε έλη κοντά στη Νέα Ορλεάνη και δεν έκανε τίποτα για την απορρύπανση της περιοχής.
      Η ποινή απαγγέλθηκε την Παρασκευή από σώμα ενόρκων, έπειτα από δίκη στο Πουάντ α λα Ας, στην κοινότητα Πλακεμίν, περιοχή με έλη νοτιοανατολικά της μητρόπολης της Λουιζιάνας.
      Όταν επικοινώνησε μαζί του το Γαλλικό Πρακτορείο χθες Κυριακή, ο κυριότερος συνήγορος της Chevron στη δίκη, ο Μάικ Φίλιπς, τόνισε ότι ο αμερικανικός κολοσσός του πετρελαίου ετοιμάζεται να προχωρήσει στην υποβολή έφεσης, εξαιτίας των «πολυάριθμων νομικών σφαλμάτων που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση».
      Δίχως να προκαταβάλλεται η συνέχεια της υπόθεσης, πρόκειται για ορόσημο στον φάκελο αυτό, που άνοιξε το 2013.
      Οι αρχές της Πλακεμίν στράφηκαν εναντίον της Chevron επειδή εξαγόρασε και πήρε τον έλεγχο της Texaco το 2001.
      Είχαν κατηγορήσει αρχικά την Texaco πως παραβίασε νόμο για την προστασία του περιβάλλοντος που υιοθετήθηκε το 1978 στη Λουιζιάνα.
      Ο νόμος αυτός προβλέπει ότι «μόλις τερματίζονται οι δραστηριότητες (εξόρυξης)» σε οποιοδήποτε κοίτασμα, πρέπει «να απορρυπαίνεται, να γίνεται επαναφύτευση, καθαρισμός και αποκατάσταση» ώστε να επανέρχεται όσο περισσότερο είναι «δυνατόν» στην «αρχική του κατάσταση» ο τόπος όπου γινόταν.
      Όμως, λένε οι αρχές, οι Texaco/Chevron δεν τήρησαν τις υποχρεώσεις τους.
      Οι τοπικές αρχές ερίζουν επίσης ότι ο πετρελαϊκός όμιλος έκανε χειρότερες τις συνέπειες της ανόδου των υδάτων εγκαταλείποντας όπως ήταν τα έλη, που γενικά ρυθμίζουν την πλημμυρίδα και την άμπωτη.
      Το σώμα ενόρκων δικαίωσε την Πλακεμίν, επιβάλλοντας πρόστιμα 575 εκατομμυρίων δολαρίων για την απώλεια μέρους των εκτάσεων, που πλέον είναι μόνιμα βυθισμένο στα νερά, 161 εκατ. δολαρίων για τη ρύπανση και 9 εκατ. δολαρίων για την εγκατάλειψη εξοπλισμού.
      Η απόφαση ωστόσο δεν είναι καθοριστική: δεν είναι παρά μόνο η πρώτη σε σειρά 42 παρόμοιων υποθέσεων, που έχουν στο στόχαστρο στην πράξη όλους τους αμερικανικούς ενεργειακούς ομίλους, με τις αρχές να ελπίζουν πως θα εξασφαλιστούν αποζημιώσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Λουιζιάνα.
      «Η απόφαση αυτή όχι μόνο υπονομεύει τη θέση της Λουιζιάνας ως ηγέτη στον ενεργειακό τομέα, αλλά επίσης απειλεί την τροχιά της χώρας προς την παγκόσμια ενεργειακή κυριαρχία στο πλαίσιο της πολιτικής ‘Πρώτα η Αμερική’» του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, στηλίτευσε με ανακοίνωσή του συλλογικός φορέας εκπροσώπησης εταιρειών του τομέα του πετρελαίου και του αερίου στη Λουιζιάνα (LMOGA).
      Πηγή: ertnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ισραήλ και Τουρκία επιχειρούν να ελέγξουν τις τριβές τους στην Συρία - Συζητούν δημιουργία ουδέτερης ζώνης και αμερικανική διαιτησία

      Του Κώστα Ράπτη
      Προορίζεται η μάχη για τον έλεγχο της Συρίας να οδηγήσει ακόμη και σε άμεση αναμέτρηση την Τουρκία με το Ισραήλ; Η εκατέρωθεν ρητορική γίνεται όλο και πιο εμπρηστική, όμως στο περιθώριο της ανταλλαγής φραστικών πυρών οι δύο χώρες επιχειρούν να οριοθετήσουν τη σχέση τους.
      Το Ισραήλ την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποίησε πολυάριθμες αεροπορικές επιδρομές με εννέα νεκρούς στη Συρία, στοχοποιώντας τη στρατιωτική βάση Tiyas (T-4) στη Χομς, καθώς και αμυντικές υποδομές στη Χάμα και τη Δαμασκό. Τα πλήγματα σημειώθηκαν τη στιγμή που η Άγκυρα ετοιμαζόταν να στείλει μια τεχνική ομάδα για να επιθεωρήσει τη βάση Τ4 και να πραγματοποιήσει μια προκαταρκτική αξιολόγηση για ανακατασκευή.
      Ο τουρκικός στρατός στοχεύει να δημιουργήσει ένα πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας μέσα και γύρω από τη βάση, με δυνατότητες μικρού, μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς σχεδιασμένες για την αντιμετώπιση απειλών από αεροσκάφη, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους.
      Την Πέμπτη, ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών, Γκίντεον Σάαρ κατηγόρησε την Τουρκία ότι παίζει "αρνητικό ρόλο” στη Συρία και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών απάντησε στις "προκλητικές δηλώσεις των Ισραηλινών υπουργών”, λέγοντας ότι "αντανακλούν όχι μόνο την ψυχική τους κατάσταση, αλλά και τις επιθετικές και επεκτατικές πολιτικές της φονταμενταλιστικής και ρατσιστικής κυβέρνησης του Ισραήλ”.
      Ωστόσο, παρά την έξαρση, η κύρια προτεραιότητα της Τουρκίας ως προς τη Συρία παραμένει, σύμφωνα με αναλυτές, η αποτροπή της εμφάνισης μιας αυτόνομης κουρδικής περιοχής και η δημιουργία συνθηκών για την ασφαλή επιστροφή εκατομμυρίων Σύριων προσφύγων που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία.
      Πρόκειται για στόχους που δεν έρχονται απαραίτητα σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του Ισραήλ στην περιοχή.
      Πράγματι, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, δήλωσε την Παρασκευή ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί μια αντιπαράθεση με το Ισραήλ για τη Συρία. "Η Συρία δεν ανήκει στην Τουρκία και η Συρία δεν ανήκει στο Ισραήλ. Δεν μπορούμε να μιλάμε για λογαριασμό των Σύρων”, είπε ο Φιντάν σε αποκλειστική συνέντευξη στο Reuters.
      Η Τουρκία και η Συρία φέρονται να εργάζονται σε ένα αμυντικό σύμφωνο που θα επιτρέψει στην Τουρκία να αναπτύξει περισσότερα στρατεύματα στη Συρία για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του συριακού στρατού. Επιπλέον, το Middle East Eye αναφέρει, επικαλούμενο ανώνυμες πηγές, ότι η Τουρκία θέλει να πάρει τον έλεγχο του Tiyas, να το ξαναχτίσει και να αναπτύξει εκεί μέσα αεράμυνας και drones για να αρνηθεί την ελευθερία δράσης στην ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία, η οποία έχει πλήξει τη Συρία εκατοντάδες φορές από την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ τον Δεκέμβριο.
      Το τουρκικό υπουργείο Άμυνας την Πέμπτη ούτε επιβεβαίωσε, ούτε διέψευσε το συγκεκριμένο ρεπορτάζ.
      "Η περιοχή της ερήμου Badiyah απαιτεί εκτεταμένη ικανότητα εναέριας επιτήρησης, την οποία η Δαμασκός δεν διαθέτει, επομένως η Τουρκία θα βοηθήσει τη Δαμασκό αναπτύσσοντας drones στην αεροπορική βάση Τ4”, δήλωσε ο εταίρος του Atlantic Council, Ομέρ Οζκιζιλίκ στο Al-Monitor, αναφερόμενος στις μεγάλες εκτάσεις της νότιας ερήμου όπου πιστεύεται ότι υπάρχουν υπολείμματα του ISIS. "Η Τουρκία το κάνει αυτό γιατί το ISIS είναι μια πραγματική απειλή και θέλει να πείσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να αποσυρθεί από τη Συρία και να εγκαταλείψει τη σχέση με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις”, πρόσθεσε.
      Η Άγκυρα ηγείται των προσπαθειών για τη δημιουργία ενός περιφερειακού συνασπισμού Ιράκ, Λιβάνου, Ιορδανίας και Συρίας για να υποκαταστήσει τη συμμαχία των ΗΠΑ με τις υπό κουρδική ηγεσία Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) για την αντιμετώπιση του ISIS στη Συρία.
      Ήδη τον περασμένο μήνα, ο ηγέτης της SDF, Μαζλούμ Κομπάνι, υπέγραψε συμφωνία με τον νέο πρόεδρο της Συρίας, Άχμαντ αλ-Σαράα, για την ενσωμάτωση των δυνάμεών του στο συριακό κράτος, με αντάλλαγμα την αναγνώριση των δικαιωμάτων των Κούρδων, καθώς και ρυθμίσεις κατανομής εσόδων.
      Τούρκος εμπειρογνώμονας στον τομέα της άμυνας, ο οποίος μίλησε στο Al-Monitor υπό τον όρο της ανωνυμίας, τόνισε ότι η στρατηγική άμυνας και ασφάλειας της Τουρκίας στη Συρία δεν έχει αλλάξει πραγματικά από την πτώση του καθεστώτος Άσαντ: "Κρατήστε το μέρος ενιαίο και βεβαιωθείτε ότι ελέγχει το κυρίαρχο έδαφός της”. Ο ίδιος πρόσθεσε: "Για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια, η Συρία δεν θα κυβερνάται πλέον από έναν ανίκανο και αιμοδιψή δικτάτορα ή θα κινδυνεύει να είναι μια ιρανική μαριονέτα”.
      Το Ιράν ήταν ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του Άσαντ, και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην εξουσία, η Συρία έγινε ένας από τους βασικούς δρόμους για το Ιράν για να μεταφέρει όπλα στην Χεζμπολάχ, στον Λίβανο. Εάν επιτευχθούν οι προσπάθειες ανοικοδόμησης της Συρίας ως ισχυρού και καθαρού πάροχου ασφάλειας, αυτό μπορεί να ωφελήσει το Ισραήλ μαζί με την Τουρκία. Περιορίζοντας το αποτύπωμα του Ιράν στη Συρία, οι προσπάθειες της Τουρκίας να ανοικοδομήσει την κεντρική εξουσία της χώρας θα μπορούσαν να ενισχύσουν έμμεσα την ασφάλεια του Ισραήλ, ακόμη κι αν η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ παραμείνουν σε αντιπαράθεση πολιτικά, σημειώνει το Al-Monitor.
      Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, το Ισραήλ συνεχίζει να επιμένει στην πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της νότιας Συρίας, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε τουρκικής παρουσίας, ενώ με ανησυχία παρατηρεί και τις διεργασίες για τη δημιουργία πενταμερούς συμφωνίας ασφαλείας με τη συμμετοχή Τουρκίας, Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας και Ιράκ. Η αποχώρηση του Ιράν από το συριακό προσκήνιο έχει καταστήσει την Τουρκία μεγαλύτερη απειλή στα μάτια του Ισραήλ, ιδίως εάν η τουρκική αεράμυνα στερήσει από την ισραηλινή αεροπορία την ελευθερία δράσης στον συριακό εναέριο χώρο.
      Το Middle East Eye αναφέρει, επικαλούμενο δύο Δυτικούς αξιωματούχους, ότι η Τουρκία και το Ισραήλ διεξήγαγαν συνομιλίες για τη δημιουργία μιας γραμμής [αποσυμπλοκή/αποσυμπίεση] (deconfliciton) στη Συρία, ώστε να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις και πιθανές συγκρούσεις μεταξύ των στρατιωτών τους.
      Μια ξεχωριστή πηγή που γνωρίζει τις εντάσεις Τουρκίας-Ισραήλ επιβεβαίωσε, επίσης στο Middle East Eye, ότι, παρά τις δημόσιες απειλές, το Ισραήλ είναι πιθανό να δεχτεί τουρκικές στρατιωτικές βάσεις στη Χάμα και την Παλμύρα ως μέρος της συμφωνίας αποσυμπίεσης. "Οι ΗΠΑ παραμένουν ο τελικός διαιτητής στη Συρία και φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον θέλει τόσο το Ισραήλ όσο και η Τουρκία να αποκλιμακώσουν τις εντάσεις”, πρόσθεσε η ίδια πηγή.
      [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]
      Πηγή: capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τραμπ προς Νετανιάχου: «Οποιοδήποτε πρόβλημα έχετε με την Τουρκία, νομίζω ότι μπορούμε να το λύσουμε» - «Έχουμε εξαιρετική σχέση [με τον Ερντογάν], τον συμπαθώ πολύ, είναι πολύ έξυπνος»
      Τραμπ για Ερντογάν: Έχουμε εξαιρετική σχέση, τον συμπαθώ πολύ, είναι πολύ έξυπνος
      Το εγκώμιο του Ταγίπ Ερντογάν έπλεξε ο Ντόναλντ Τραμπ στις κοινές δηλώσεις του με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου λέγοντας πως «εχουμε εξαιρετική σχέση, τον συμπαθώ πολύ, είναι πολύ έξυπνος», ενώ ενώ επισήμανε ότι «έχω μια πολύ καλή σχέση με αυτόν τον άνθρωπο τον Ερντογάν: μου αρέσει, του αρέσω και αυτό τρελαίνει τα ΜΜΕ».
      Trump: I have great relations with a man named Erdogan. Have you heard of him? I happen to like him and he likes me pic.twitter.com/sBdaFPA73Y— Acyn (@Acyn) April 7, 2025
      Τόνισε δε ότι μπορεί να μεσολαβήσει μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας, οι οποίες φαίνεται ότι είναι έτοιμες να συγκρουστούν για την επιρροή στη Συρία.
      Επίσης, συνεχάρη τον Ερντογάν που έκανε «αυτό που κανείς δεν έχει κάνει εδώ και 2.000 χρόνια, την κατάληψη της Συρίας», αναφερόμενος στην επιτυχή ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ από ισλαμιστές.
      «Οποιοδήποτε πρόβλημα έχετε με την Τουρκία, νομίζω ότι μπορούμε να το λύσουμε, αρκεί να είστε λογικοί, πρέπει να είστε λογικοί», είπε στον Νετανιάχου.
      Πηγή: liberal.gr
      Ο Τραμπ συμφώνησε με τον Νετανιάχου να λύσει και το «πρόβλημα» μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας  Ο Νετανιάχου δήλωσε πως δεν θέλει «η Συρία να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, ως βάση επίθεσης εναντίον του Ισραήλ»
      Ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίστηκε χθες Δευτέρα πεπεισμένος πως μπορεί να επιλύσει το «πρόβλημα» ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία όσον αφορά τη Συρία, διαλαλώντας την καλή σχέση που λέει πως έχει με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, όπως τουλάχιστον το βλέπει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, έχει de facto «πάρει τον έλεγχο» της χώρας.
      «Έχω καλές σχέσεις με έναν άνθρωπο που τον λένε Ερντογάν. Έχετε ακούσει να μιλούν γι’ αυτόν; Βρίσκει πως μου αρέσει και του αρέσω», είπε στον Τύπο ο κ. Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου.
      «Είπα στον (ισραηλινό) πρωθυπουργό: ‘Αν έχετε πρόβλημα με την Τουρκία, νομίζω στ’ αλήθεια πως θα μπορέσω να το λύσω’», πρόσθεσε.
      Ο κ. Νετανιάχου δήλωσε νωρίτερα πως δεν θέλει «η Συρία να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, ως βάση επίθεσης εναντίον του Ισραήλ».
      «Συζητήσαμε το πώς μπορούμε να αποφύγουμε σύγκρουση με διάφορους τρόπους, και νομίζω πως δε θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο συνομιλητή από τον πρόεδρο των ΗΠΑ για τον σκοπό αυτό», πρόσθεσε.
      Η επιρροή της Τουρκίας στη Συρία ανησυχεί το Ισραήλ, ο στρατός του οποίου έχει εξαπολύσει σειρά αεροπορικών βομβαρδισμών και χερσαίων επιχειρήσεων στη συριακή επικράτεια. Ο ΟΗΕ καταδίκασε τις επιθέσεις αυτές, κατηγορώντας το Ισραήλ πως επιδιώκει την «αποσταθεροποίηση» της Συρίας.
      Ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ κατόπιν επιδόθηκε σε μονόλογο, υποστηρίζοντας, με τόνο που άφηνε να εννοηθεί πως τον διασκεδάζει, ότι η Τουρκία έχει πλέον πάρει de facto τον «έλεγχο» της Συρίας.
      «Του είπα (σ.σ. του κ. Ερντογάν): ‘Συγχαρητήρια, κατάφερες κάτι που δεν είχε καταφέρει να κάνει κανείς σε 2.000 χρόνια. Πήρες τον έλεγχο της Συρίας’», δήλωσε ο κ. Τραμπ.
      Η Άγκυρα συγκαταλέγεται στους βασικούς υποστηρικτές των νέων συριακών αρχών υπό τον προσωρινό πρόεδρο Άχμαντ αλ Σάρα, η ισλαμιστική συμμαχία του οποίου ανέτρεψε τον Μπασάρ αλ Άσαντ τον Δεκέμβριο, καταλαμβάνοντας την εξουσία έπειτα από 14 χρόνια εμφυλίου πολέμου.
      Ο κ. Τραμπ συμπλήρωσε ωστόσο πως ο τούρκος ηγέτης διαμαρτυρήθηκε όταν άκουσε το σχόλιο αυτό: «Είπε ‘όχι, όχι, όχι... Δεν ήμουν εγώ’».
      «Είναι σκληρός τύπος. Είναι πολύ έξυπνος και κατάφερε κάτι που δεν είχε μπορέσει να καταφέρει κανένας», επέμεινε ο Ρεπουμπλικάνος.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ skai.gr
      Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι η συνέντευξη Τύπου Τραμπ – Νετανιάχου ακυρώθηκεΤι ανέφερε ο Λευκός Οίκος
      Η προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ακυρώθηκε, σύμφωνα με αξιωματούχο του Λευκού Οίκου.
      Το Γραφείο του Πρωθυπουργού το επιβεβαιώνει στους Times of Israel.
      Η συνέντευξη Τύπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μετά τη συνάντησή τους. Αναμένονται ακόμη κοινές δηλώσεις στο Οβάλ Γραφείο.
      Ο Λευκός Οίκος δεν έδωσε καμία άμεση εξήγηση γιατί ακυρώθηκε η συνέντευξη Τύπου.
      Σημειώνεται ότι ο Αμερικανός πρόεδρος καλωσόρισε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ με μια θερμή χειραψία.
      Πηγή: naftemporiki.gr
      «Δεν έχουμε ιδέα τι θέλει να μας πει ο Τραμπ»Ο Νετανιάχου αναμένεται να επιστρέψει στο Ισραήλ την Τετάρτη
      Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου θα συναντήσει τον ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ Στιβ Γουίτκοφ και τον υπουργό Εμπορίου Χάουαρντ Λούτνικ στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα, ανέφεραν ανώτεροι ισραηλινοί αξιωματούχοι στον εβραϊκό ιστότοπο των Times of Israel, Zman Yisrael.
      Ο Νετανιάχου αναμένεται να επιστρέψει στο Ισραήλ την Τετάρτη και στη συνέχεια να κατευθυνθεί απευθείας για να καταθέσει στην εξελίξει δίκη του για διαφθορά.
      «Δεν έχουμε ιδέα για τι θέλει να μας πει ο [ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ] Τραμπ και γιατί ήταν τόσο επείγον και σημαντικό για αυτόν», δήλωσε ο ανώτερος αξιωματούχος. «Θέλαμε να συναντηθούμε την επόμενη εβδομάδα», πρόσθεσε.
      Ο Τραμπ και ο Νετανιάχου θα παραχωρήσουν κοινές δηλώσεις στον Τύπο αύριο, Δευτέρα, σύμφωνα με το ισραηλινό Channel 12.
      Με πληροφορίες από Times of Israel naftemporiki.gr
      [iEpikaira: Ας ενώσουμε τις τελείες λοιπόν... Πρώτον ο Νετανιάχου καλείται εσπευσμένα στις ΗΠΑ ενώ τα Μέσα διαρρέουν ότι δεν γνωρίζει δήθεν την ατζέντα. Δεύτερον ο Τραμπ μιλάει επαινετικά για τον Ερντογάν μπροστά στον Νετανιάχου ενώ γνωρίζει ότι λίγες εβδομάδες πριν ο Ερντογάν αποκαλούσε το Ισραήλ «κράτος τρομοκρατίας που τρέφεται με αίμα». Τρίτον ο Τραμπ συμφώνησε με τον Νετανιάχου να λύσει το «πρόβλημα» μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας που δημιουργήθηκε στη Συρία μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς σε βάσεις που οι Τούρκοι επρόκειτο να εγκατασταθούν. Τέταρτον οι δυο ηγέτες αποχωρούν χωρίς κοινή συνέντευξη τύπου. Είναι πρόδηλο ότι η συνάντηση έγινε με αποκλειστικό σκοπό την αποφυγή της απευθείας σύγκρουσης Ισραήλ-Τουρκίας στη Συρία. Η απόφαση ήταν ο Τραμπ να λειτουργήσει ως μεσολαβητής/εγγυητής στις σχέσεις των δύο χωρών. Η επιβεβαίωση ΕΔΩ!]
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι πύραυλοι Barak στο Αιγαίο οδηγούν τις 2 χώρες σε πύρινο όλεθρο
      H Ελλάδα θέλει να χτίσει ένα σύστημα πολυεπίπεδο με 5 φάσεις και το πιο ισχυρό στοιχείο θα είναι οι Βarak
      Νέες απειλές από την πλευρά της Ελλάδας, βλέπουν τα τουρκικά ΜΜΕ.«Οι Έλληνες θα εγκαταστήσουν ισραηλινούς πυραύλους σε Χίο, Λέσβο, Έβρο και Καστελόριζο» αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ.Μάλιστα σε εκπομπή της τουρκική τηλεόρασης και συγκεκριμένα του CNN Türk αναφέρθηκε ότι οι Έλληνες "είναι κοντά μας και παραβιάζουν τις συνθήκες".
      Στην εκπομπή όπου διάφοροι σχολιαστές γεωπολιτικής και θεμάτων άμυνας παρελαύνουν κατά καιρούς για να επιτεθούν στους εξωτερικούς εχθρούς που υποσκάπτουν την ευημερία της Τουρκίας, η παρουσιάστρια του CNN Turk ανέφερε:«Στις αμυντικές δαπάνες τις Ελλάδας που θα φτάσουν τα 25 δισ. ευρώ, αναμένεται πως θα έχει σημαντικό ρόλο και το Ισραήλ.Το σύστημα της «Ασπίδας του Αχιλλέα» αναμένεται να εγκατασταθεί στα νησιά του Αιγαίου κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα.Πέντε διαφορετικοί τύποι πυραυλικών συστημάτων θα αγοραστούν από το Ισραήλ».Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο İbrahim Keleş, σύμβουλος αμυντικών ζητημάτων και ασφαλείας.Ο Keles υποστήριξε πως «σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης, αυτά είναι τα νησιά που πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένα.Δεν πρέπει να έχετε στρατό.Όμως δυστυχώς η Ελλάδα στη Λέσβο που βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας. Στη Χίο που βρίσκεται απέναντι από τη Σμύρνη.Δυτικά υπάρχει άλλο νησί.Εδώ κάτω είναι το Καστελόριζο.Απέχει από την Αντίφελλο μόλις 2 χιλιόμετρα.Εδώ δεν πρέπει να έχουν τίποτα εκτός από αστυνομικές δυνάμεις.Όμως έχουν στρατό».
      Συνεχίζοντας την τοποθέτησή του ο Κελές είπε:
      "Την Ασπίδα του Αχιλλέα τους πυραύλους θέλουν να τους εγκαταστήσουν στα νησιά τα οποία είναι κοντά μας.Επίσης, κοντά στην Αδριανούπολη και την Κεσάνη.Κοντά μας.Η Ελλάδα θέλει να χτίσει την αντιαεροπορική της ασπίδα με τους πυραύλους Barak και PULS.H Ελλάδα θέλει να χτίσει ένα σύστημα πολυεπίπεδο με 5 φάσεις και το πιο ισχυρό στοιχείο θα είναι οι Βarak».Και συμπλήρωσε πως "τους Barak θα τους εγκαταστήσουν απέναντι από τη Σμύρνη, απέναντι από τα Δαρδανέλλια, το σημείο που ανοίγονται τα Στενά στο Αιγαίο και στα χερσαία σύνορα.Και η Άγκυρα θα τους υπενθυμίσει τη Συνθήκη της Λωζάννης».
      Πηγή: bankingnews.gr
      BARAK MX: Ο κορμός για τον Ελληνικό Θόλο
      ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΑΡΗΣ
      Ισχυρή και ολοκληρωμένη πρόταση στα πλαίσια των συζητήσεων για τη συγκρότηση του Ελληνικού Θόλου, που θα καλύπτει όλη την επικράτεια της χώρας από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και όλο το Αιγαίο, αποτελεί, σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, η πρόταση της Israel Aerospace Industries (IAI), μέσω του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ στο ΓΕΕΘΑ για την ενίσχυση της ελληνικής αεράμυνας με την προμήθεια του προηγμένου συστήματος BARAK MX.
      Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το συγκεκριμένο σύστημα αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ισραηλινής τεχνολογίας στον τομέα της αεράμυνας και έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να καλύψει τις ιδιαίτερες επιχειρησιακές ανάγκες της Ελλάδας, λαμβάνοντας υπόψη το γεωπολιτικό περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και τις αυξανόμενες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας.IAI
      Η πρόσφατη επιλογή του BARAK από την Κύπρο και τη Σλοβακία αποτελεί ισχυρή απόδειξη των δυνατοτήτων του συστήματος ενώ ακόμα 10 χώρες σε τέσσερις ηπείρους το έχουν επιλέξει από το 2016.
      Το BARAK MX είναι ένα πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας και αντιπυραυλικής προστασίας που προσφέρει αναχαίτιση απειλών σε μικρές, μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις, συμπεριλαμβανομένων τακτικών βαλλιστικών πυραύλων (TBM) και έχει προταθεί στην Ελλάδα μια σύνθεση του συστήματος με 6 πυροβολαρχίες, με δυνατότητα για 2 επιπλέον.
      Το σύστημα βασίζεται σε τρεις τύπους πυραύλων:
      • BARAK MRAD (εμβέλεια 35 χλμ.)• BARAK LRAD (70 χλμ.)• BARAK ER (150 χλμ.)
      Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό επιτυχούς αναχαίτισης και η ευρεία «ζώνη μη διαφυγής» (no escape zone).
      Η τεχνολογική του υπεροχή επιβεβαιώνεται από το προηγμένο σύστημα RF seeker που διαθέτει και που επιτρέπει αξιόπιστο εγκλωβισμό στόχων ακόμη και σε δύσκολες καιρικές συνθήκες. Την ίδια στιγμή η κοινή τεχνολογική πλατφόρμα όλων των υποσυστημάτων του BARAK MX συμβάλλει στη μείωση του κόστους κύκλου ζωής (Life Cycle Cost – LCC), διευκολύνοντας παράλληλα την εκπαίδευση, τη συντήρηση και τη λειτουργία του συστήματος.
      Είναι σημαντικό ιδιαίτερα για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ότι το σύστημα είναι πλήρως επιχειρησιακό, χωρίς να απαιτείται περαιτέρω ανάπτυξη ή δοκιμές, ενώ μπορεί να αναπτυχθεί τόσο σε χερσαίες όσο και σε ναυτικές πλατφόρμες, προσφέροντας ευελιξία και διαλειτουργικότητα κάτι που αναζητείται με τα υπόλοιπα οπλικά συστήματα.
      Παράλληλα, η αρχιτεκτονική του του επιτρέπει την ευέλικτη σύνθεση κάθε συστοιχίας, ώστε να ανταποκρίνεται σε διαφορετικές απειλές σε πραγματικό χρόνο.
      Να σημειωθεί ακόμα ότι το σύστημα εξελίσσεται διαρκώς καθώς αναπτύσσεται νέος πύραυλος με μεγαλύτερη εμβέλεια 250 χλμ. για αεροδυναμικούς στόχους, βαλλιστικούς πυραύλους και υπερηχητικές απειλές.
      Εκτιμάται ότι το ΥΠΕΘΑ για λόγους ομοιοτυπίας, κόστους αλλά κυρίως αποτελεσματικότητας θα επιλέξει για την αντικατάσταση των S-300 το BARAK MX με Radar FFMR που στο επόμενο στάδιο αποκτώντας και τους πυραύλους εμβέλειας 250 χλμ θα παρέχει απόλυτη προστασία στην περιοχή της Κρήτης με ότι αυτό συνεπάγεται για την υποστήριξη της αποτρεπτικής πολιτικής της Ελλάδας στη Μεσόγειο.
      Η συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας
      Η IAI δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία με την ελληνική αμυντική βιομηχανία, την οποία θεωρεί στρατηγικό εταίρο στην ευρύτερη περιοχή κάτι που φάνηκε και στην πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ και τις επαφές που είχε.
      Μάλιστα ως γνωστόν το 2023, η IAI προχώρησε στην εξαγορά της Intracom Defense (IDE), η οποία έχει πλέον αναδειχθεί σε κεντρικό βραχίονα υποστήριξης και παραγωγής για την υλοποίηση της πρότασης BARAK στην Ελλάδα. Η μεγάλη σημασία που δίνει η ισραηλινή εταιρεία στην IDE φάνηκε και από την πρόσφατη τοποθέτηση στη θέση του προέδρου της τον Μιχάλη Τσαμάζ, ένα από τα πλέον γνωστά και έμπειρα στο χώρο των επιχειρήσεων στελέχη, ενώ ταυτόχρονα, προχώρησε και σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου κατά 20%, σηματοδοτώντας την απόφαση για περαιτέρω ενίσχυση της δυναμικής αναπτυξιακής της πορείας
      Είναι εμφανές ότι για την ισραηλινή εταιρεία, η IDE θα λειτουργήσει όχι μόνο ως πάροχος τεχνικής και λειτουργικής υποστήριξης, αλλά και ως κόμβος μεταφοράς τεχνογνωσίας και βιομηχανικής παραγωγής προς όφελος της ελληνικής οικονομίας και άμυνας αλλά και ως πύλη προς την ευρύτερη ευρωπαϊκή και ΝΑΤΟϊκή αγορά.
      Η γραμμή παραγωγής στο Λαύριο
      Γι΄ αυτό και η πρόταση της IAI περιλαμβάνει την άμεση εμπλοκή και άλλων ελληνικών εταιρειών. Ήδη, έχουν υπογραφεί μνημόνια συνεργασίας με ΕΑΒ, ΕΑΣ και Miltech, για τη συμπαραγωγή και τεχνική υποστήριξη των υποσυστημάτων του BARAK MX και συνεχίζει να μιλάει και με πολλές ακόμα ελληνικές εταιρείες.
      Ιδιαίτερο ρόλο όμως αναμένεται να αναλάβουν στο πρόγραμμα τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), ενισχύοντας την εγχώρια προστιθέμενη αξία. Η IAI, σχεδιάζει να δημιουργήσει γραμμή παραγωγής πυραύλων στις εγκαταστάσεις των ΕΑΣ στο Λαύριο, στοιχείο που ενισχύει την αυτάρκεια και την επιχειρησιακή ετοιμότητα της χώρας. Ακόμα παραπέρα είναι σημαντικό ότι η γραμμή παραγωγής, εφόσον γίνει, δεν θα αφορά μόνο τα ελληνικά συστήματα αλλά συνολικότερα.
      Άλλωστε η συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας όπως πρόσφατα δήλωσε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας, θα είναι απαραίτητη στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα.
      Φυσικά αποτελεί και πάγιο αίτημα των εταιρειών του κλάδου καθώς αυτό θα έχει πολλαπλά οφέλη και για την οικονομία αλλά και για τις Ένοπλες Δυνάμεις αφού μειώνει το συνολικό κόστος, ενισχύει τη στρατηγική αυτονομία της χώρας και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και τεχνογνωσία.Ο χρόνος παράδοσης
      Ένα από τα πλέον κρίσιμα στοιχεία αποτελεί ο χρόνος παράδοσης με την IAI να δεσμεύεται για χρόνο παράδοσης μόλις 18 μηνών από την υπογραφή της σύμβασης, επιτυγχάνοντας επιχειρησιακή ετοιμότητα σε χρόνο – ρεκόρ κάτι που σημαίνει ότι αν τρέξουν γρήγορα οι διαδικασίες θα μπορεί να παραδοθεί ακόμα και μέχρι το 2027. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε όπως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός τόνισε στη Βουλή εάν θελήσουμε να προμηθευτούμε επιπλέον Patriot θα χρειαστούμε 4 με 5 χρόνια κάνοντας ευθεία αναφορά στο Ισραήλ.
      Πρόκειται για κρίσιμο πλεονέκτημα, δεδομένων των διαρκώς μεταβαλλόμενων γεωστρατηγικών ισορροπιών στην περιοχή και της ανάγκης για άμεση ενίσχυση των αποτρεπτικών δυνατοτήτων της χώρας.
      Καταλήγοντας πάντως γίνεται κατανοητό από την πρόταση για το BARAK MX γιατί είναι ένα βήμα μπροστά ώστε να επιλεγεί ως η ραχοκοκαλιά της νέας μας ισχυρής ασπίδας αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας της χώρας.
      Πηγή: newmoney.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ρούμπιο λέει να μπει τέλος στην υστερία [την οποία ο Τραμπ προκάλεσε] για έξοδο των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ - Αλλά άλλα διημείφθησαν στις Βρυξέλλες
      Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ διαβεβαίωσε ότι η Ουάσιγκτον είναι προσηλωμένη στο ΝΑΤΟ και δεν υπάρχει αμφιβολία θα παραμείνει μέλος της στρατιωτικής συμμαχίας
      Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές από το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio στις Βρυξέλλες αυτή την εβδομάδα, όπου συναντήθηκε με τους ηγέτες του ΝΑΤΟ για μια σύνοδο κορυφής ασφαλείας, ήταν όταν διαβεβαίωσε τους συμμάχους ότι η Ουάσιγκτον είναι προσηλωμένη στο ΝΑΤΟ και χωρίς αμφιβολία θα παραμείνει μέλος της στρατιωτικής συμμαχίας.Απέρριψε συλλήβδην ως «υστερία» τις πρόσφατες αναφορές των δυτικών μέσων ενημέρωσης και τους πηχυαίους τίτλους που υποδηλώνουν ότι ο Πρόεδρος Trump θα μπορούσε να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.Ο Rubio τόνισε ότι ο Trump ήταν ξεκάθαρος ότι η Αμερική θα παραμείνει στο ΝΑΤΟ.«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στο ΝΑΤΟ... Καθώς μιλάμε αυτή τη στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι τόσο ενεργές στο ΝΑΤΟ όσο ποτέ», είπε ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ σε δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες.«Και μέρος αυτής της υστερίας και της υπερβολής που βλέπω στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης και ορισμένα εγχώρια μέσα ενημέρωσης των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με το ΝΑΤΟ είναι αδικαιολόγητα.Ο Πρόεδρος Trump έχει ξεκαθαρίσει ότι υποστηρίζει το ΝΑΤΟ.Θα παραμείνουμε στο ΝΑΤΟ.Το κατέστησε σαφές», πρόσθεσε ο Rubio.
      A strong @NATO Alliance makes the world safer, but it requires each and every member to step up. pic.twitter.com/dS3XO6lbxy— Secretary Marco Rubio (@SecRubio) April 3, 2025Το 5% του ΑΕΠ για την Άμυνα
      Τόνισε ότι ο Τραμπ «δεν είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ», αλλά μάλλον εναντίον ενός μπλοκ «που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις» που απορρέουν από την ιδρυτική του συνθήκη.Στη συνέχεια κάλεσε «κάθε μεμονωμένο» κράτος του ΝΑΤΟ να χαράξει μια «ρεαλιστική οδό» για να δεσμεύσει τελικά το 5% του ΑΕΠ του στην άμυνα.Στην πραγματικότητα αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια ή και δεκαετίες, αλλά οι χώρες της «ανατολικής πλευράς» όπως η Πολωνία είναι αυτές που πλησιάζουν περισσότερο τον στόχο.Η Βαρσοβία στοχεύει να δεσμεύσει το 4,7% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του έτους και η μικροσκοπική Εσθονία βρίσκεται ήδη στο 3,7%.Πολλοί δυτικοευρωπαίοι σύμμαχοι υστερούν πολύ από αυτή την επίδοση.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Μπορεί ο Rubio να καθησύχασε το ΝΑΤΟ ότι οι ΗΠΑ δεν θα αποχωρήσουν, αλλά οι πράξεις των Αμερικανών άλλα δείχνουνΟ υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio προσπάθησε να καθησυχάσει τους συναδέλφους τουΗ συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στις Βρυξέλλες αποκάλυψε μια βαθιά κρίση.Οι σύμμαχοι δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε κοινή θέση ούτε για τη Γροιλανδία ούτε, ακόμη περισσότερο, για την Ουκρανία.Όμως η Ουάσιγκτον απαιτεί από τους Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν τα κοινωνικά προγράμματα προκειμένου να ενισχύσουν τους στρατούς τους.Το κλίμα στις διήμερες συνομιλίες ήταν τεταμένο, ανέφεραν πηγές.Κατηγόρησαν τους Αμερικανούς ότι χάνουν το ενδιαφέρον τους για τη συμμαχία και απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της Δανίας.Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio προσπάθησε να καθησυχάσει τους συναδέλφους του.«Οι ΗΠΑ είναι τώρα πιο ενεργές στο ΝΑΤΟ από ποτέ.Οι υστερίες και οι υπερβολές που βλέπω στα ξένα μέσα ενημέρωσης και σε ορισμένα αμερικανικά είναι αβάσιμες.Ο πρόεδρος Trump δήλωσε ξεκάθαρα ότι υποστηρίζει το ΝΑΤΟ θα παραμείνουμε στη συμμαχία» τόνισε ο Marco Rubio.Αλλά η Ουάσιγκτον έχει παράπονα.«Θέλουμε να ενισχύσουμε το ΝΑΤΟ, να κάνουμε το μπλοκ πιο βιώσιμο.Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να επεκτείνουμε την ικανότητα των εταίρων μας, των κρατών που αποτελούν μέρος αυτής της σημαντικής συμμαχίας.Δίνουμε προτεραιότητα στην άμυνα λόγω του ρόλου που διαδραματίζουμε στον κόσμο και θέλουμε οι εταίροι μας να κάνουν το ίδιο», τόνισε ο Marco Rubio.Πρέπει να δαπανήσουμε όχι 2%, αλλά 5% του ΑΕΠ για την άμυνα.Ορισμένα κοινωνικά προγράμματα θα πρέπει να εγκαταλειφθούν, αλλά η Ουάσιγκτον δεν βλέπει τίποτα κακό σε αυτό.Και «ένας πόλεμος πλήρους κλίμακας στην καρδιά της Ευρώπης» θα πρέπει να υπενθυμίσει στην ΕΕ ότι «απαιτείται ακόμη σκληρή δύναμη ως αποτρεπτικός παράγοντας», πρόσθεσε ο Marco Rubio.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      CNN: Ετοιμάζεται χερσαία επιχείρηση κατά των Χούθι με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας
      Η επιχείρηση, η οποία είναι πιθανό να ξεκινήσει από τα νότια και τα ανατολικά της χώρας, ενδέχεται να λάβει ναυτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία
      Χερσαία επιχείρηση στην Υεμένη ετοιμάζουν οι αντίπαλοι του ανταρτικού κινήματος των Houthi, μετέδωσε το CNN επικαλούμενο διπλωματικές πηγές.Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η επιχείρηση, η οποία είναι πιθανό να ξεκινήσει από τα νότια και τα ανατολικά της χώρας, ενδέχεται να λάβει ναυτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία, μεταξύ άλλων προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο το λιμάνι της Hodeida.Οι αναλυτές, επισημαίνει το τηλεοπτικό κανάλι, πιστεύουν ότι μόνο ένας μικρός αριθμός ειδικών δυνάμεων μπορεί να συμμετάσχει στην επίγεια επιχείρηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων τα κύρια καθήκοντα θα είναι ο προσδιορισμός στόχου και η προσαρμογή των αεροπορικών επιδρομών.Στις 15 Μαρτίου, οι ΗΠΑ με εντολή του προέδρου Donald Trump, άρχισαν να εξαπολύουν μαζικές επιδρομές εναντίον στόχων των Houthi οι οποίοι ελέγχουν περίπου το ένα τρίτο του εδάφους της Υεμένης.Όπως δήλωσε η Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ, η επιχείρηση στοχεύει στην προστασία των αμερικανικών συμφερόντων και στη διασφάλιση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας.Σε απάντηση, οι Houthi εξαπέλυσα μια σειρά επιθέσεων στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman στη βόρεια Ερυθρά Θάλασσα, χρησιμοποιώντας πυραύλους και drones.Δεν υπάρχουν πληροφορίες για το μέγεθος των ζημιών στο πλοίο ως αποτέλεσμα των χτυπημάτων.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η ρωγμή στη μακρόχρονη στενή σχέση Ισραήλ-Τουρκίας... Η οποία ήταν διαχρονικά πολύ στενότερη από αυτήν που έχουμε με το Ισραήλ
      φωτο protagon.gr
      Μπορεί η Ελλάδα να συνάψει στρατηγικές συμμαχίες; – Η περίπτωση του Ισραήλ
      ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
      Οι ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις επαναφέρουν επειγόντως το απωθημένο πρόβλημα του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας μας. Ποιες παράμετροι καθιστούν το ζήτημα κατεπείγον; Ο αναπροσανατολισμός των ΗΠΑ του Τραμπ και η απόκλισή του από την ΕΕ ως προς το Ουκρανικό. Η ΕΕ μένοντας προσκολλημένη στην γραμμή της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης, προσανατολίζεται στον επανεξοπλισμό της και την προετοιμασία για πόλεμο κατά της Ρωσίας!
      Στον πολεμικό προσανατολισμό της Ευρώπης, η Τουρκία αναλαμβάνει ειδικό σημαίνοντα ρόλο στη συμμαχία των προθύμων, αν και μη μέλος της ΕΕ. Ρόλος με τρεις διαστάσεις: ως πολεμική βιομηχανική δύναμη, ως στρατιωτική δύναμη και ως γεωπολιτική δύναμη. Ο επεκτατισμός της Τουρκίας την φέρνει σε ανταγωνισμό με τον επεκτατισμό του Ισραήλ. Ο διαμελισμός της Συρίας είναι προς το παρόν το μήλον της Έριδος μεταξύ των δύο δυνάμεων. Η παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο και τα σχέδια της περί “Γαλάζιας Πατρίδας”, την φέρνει εν δυνάμει σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή.
      Και οι τρεις παράμετροι αφορούν άμεσα την χώρα μας. Θα προσχωρήσει η Ελλάδα στο κλαμπ των προθύμων σταυροφόρων κατά της Ρωσίας; Θα αποστασιοποιηθεί και θα προσαρμοστεί στην νέα αμερικανική γραμμή; Αυτό μας φέρνει πιο κοντά στο Ισραήλ για δύο λόγους:Λόγω της πάγιας ειδικής σχέσης των ΗΠΑ με το Ισραήλ, η οποία είναι σήμερα ακόμα ισχυρότερη από πριν και διόλου φιλειρηνική σε αντίθεση προς τη νέα στάση τους απέναντι στη Ρωσία.Λόγω της αντιπαλότητας του Ισραήλ προς την Τουρκία, η οποία αποτελεί την κύρια απειλή εναντίον της χώρας μας.
      Στη νέα συγκυρία που διαμορφώνεται με την εκδίπλωση των τουρκικών μεγάλων γεωπολιτικών φιλοδοξιών, ο πλέον σταθερός σύμμαχος της Τουρκίας είναι πλέον οι Ευρωπαίοι. Οι υπόλοιποι μεγάλοι παίκτες βλέπουν με επιφύλαξη την γιγάντωσή της. Πλέον η Ευρώπη, στην οποία δεν ανήκει η Τουρκία, και την οποία θεωρούσε η επίσημη Ελλάδα σαν μεγάλη της ασπίδα, ως το πλεονέκτημα έναντι του οχληρού γείτονα, αυτή η Ευρώπη αποτελεί πλέον σύμμαχο της Τουρκίας.
      Όλα δείχνουν ΗΠΑ-Ισραήλ
      Όλα δείχνουν προς την κατεύθυνση ΗΠΑ-Ισραήλ. Όλο και πιο έντονα ακούγονται τελευταία φωνές που προτείνουν αν δεν υποστηρίζουν ένθερμα τη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ. Δεν είναι απλό να τοποθετηθεί κανείς ευθέως επί του ζητήματος. Απαιτείται βαθιά και λεπτομερής γνώση και στάθμιση όλων των γεωστρατηγικών και στρατιωτικών παραμέτρων, που αφορούν όχι μόνον το Ισραήλ και την Τουρκία, αλλά όλη την ευρύτερη περιοχή και την σχέση μας μαζί τους. Θα μπορούσαμε ωστόσο, να θέσουμε μια σειρά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν πριν κριθεί εάν είναι ή δεν είναι σκόπιμο να προχωρήσει η Ελλάδα σε μια τέτοια κίνηση.
      Πρέπει να είναι σαφές ότι μέχρι τώρα δεν υφίσταται συμμαχία με το Ισραήλ. Μόνον στην φαντασία ορισμένων της ελληνικής πλευράς υπάρχει. Πιθανότατα και στη σκέψη ορισμένων της άλλης πλευράς, η οποία δεν διαθέτει πολλά στηρίγματα στην γειτονιά της. Η συνεργασία σε θέματα εξοπλισμών δεν συνιστά συμμαχία. Στην ουσία, η συνεργασία αυτή δεν είναι παρά σχέση πελάτη προς παραγωγό-εξαγωγέα. Περιττό να αναφέρουμε ποιος είναι μονίμως ο πελάτης σε αυτήν την συνεργασία μονής κατεύθυνσης. Στην πρόσφατη επίσκεψη του στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός δεν συνοδεύτηκε από υπουργό Άμυνας ούτε στρατιωτικούς. Μια απροσδιόριστης ταυτότητας συνοδεία είχε, γεγονός που εμφανώς ξένισε την άλλη πλευρά. Παραγγελίες συζήτησε, δείχνοντας ότι ουσιαστικά, τα πάντα περνούν από τον ίδιον προσωπικά.
      Το ερώτημα ωστόσο, επανατίθεται. Ακόμα και αν προς το παρόν δεν υπάρχει η συμμαχία αυτή, μήπως θα πρέπει να την επιδιώξουμε; Πώς και γιατί; Για να υπάρχει όμως στρατηγική συμμαχία με οποιονδήποτε, θεμελιώδης και αυτονόητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει δική μας εθνική στρατηγική. Κατόπιν εξετάζεται κατά πόσον η δική μας στρατηγική είναι συμβατή και μέχρι ποιου σημείου με την αντίστοιχη στρατηγική του όποιου υποψήφιου συμμάχου. Εάν δεν διαθέτεις εθνική στρατηγική και εντούτοις κάνεις λόγο για συμμαχίες, στην ουσία ζητάς την ένταξή σου στην στρατηγική του όποιου υποψήφιου συμμάχου.
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκία για ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ: «Δεν θα επιτραπούν τέτοια τετελεσμένα» στην Ανατολική Μεσόγειο
      Το υποθαλάσσιο καλώδιο που θα επιτρέψει την ηλεκτρική διασύνδεση της Ελλάδας με τo Ισραήλ μέσω Κύπρου… ηλεκτρίζει ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα, όσον αφορά στις -σταθερά τεταμένες, όσο κι αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη ονειρεύεται «ήρεμα νερά»- ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την Τουρκία να ξεκαθαρίζει πως «τέτοια τετελεσμένα γεγονότα σίγουρα δε θα επιτραπούν».
      Ειδικότερα, όπως υποστήριξαν διπλωματικές πηγές της Άγκυρας στην «Türkiye», «αυτές οι δραστηριότητες παραβιάζουν σαφώς το διεθνές δίκαιο και τους βασικούς κανόνες σχετικά με τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες». «Τα μονομερή βήματα της Ελλάδας ήταν προκλητικά σε συνθήκες όπου τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με κοινή συναίνεση. Η Άγκυρα έχει δηλώσει στο παρελθόν, σε διεθνείς πλατφόρμες, ότι τέτοιες δραστηριότητες είναι αντίθετες με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις αρχές της καλής γειτονίας», προσθέτουν οι ίδιες πηγές.
      Στο άρθρο της, στο οποίο μιλά για «επικίνδυνη συμμαχία στο Αιγαίο», η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα σημειώνει πως, στο πλαίσιο αυτού του έργου, «έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή των ερευνητικών σκαφών στα διεθνή ύδατα στα ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου».Ολόκληρο το δημοσίευμα της «Türkiye» έχει ως ακολούθως:
      «Μια επικίνδυνη συμμαχία στο Αιγαίο! Ελλάδα και Ισραήλ συμφωνούν, η Τουρκία μένει αμετακίνητη
      Η ένταση ανεβαίνει και πάλι στο Αιγαίο. Πηγές ασφαλείας που μίλησαν στο Turkiyegazetesi.com.tr αντέδρασαν έντονα στα μονομερή βήματα που πραγματοποιούνται στον ενεργειακό τομέα μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ. “Δεν θα επιτραπούν τετελεσμένα γεγονότα”, προειδοποίησαν οι ίδιες πηγές.
      Στο πλαίσιο του έργου υποθαλάσσιας ηλεκτρικής διασύνδεσης που υλοποιείται από την Ελλάδα και την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου (ΕΔΝΚ) μαζί με το Ισραήλ, έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή των ερευνητικών σκαφών σε διεθνή ύδατα ανατολικά των νησιών Κάσου και Καρπάθου. Ωστόσο, σύμφωνα με πηγές ασφαλείας, οι δραστηριότητες αυτές παραβιάζουν σαφώς το διεθνές δίκαιο και τους βασικούς κανόνες της θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
      Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ελληνικών ΜΜΕ, έχει ξεκινήσει η διαδικασία έκδοσης νέας NAVTEX στο πλαίσιο του έργου που ονομάζεται “Great Maritime Interconnector” (Μεγάλος Θαλάσσιος Διασυνδέτης). Η εξέλιξη αυτή αποκάλυψε ότι οι προσπάθειες πόντισης καλωδίων, οι οποίες είχαν διακοπεί προηγουμένως από τις Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις, επανέρχονται στην ατζέντα.
      Πρόκληση στο Διεθνές Δίκαιο
      Διπλωματικές πηγές της Τουρκίας δήλωσαν ότι τα μονομερή βήματα της Ελλάδας είναι “προκλητικά”, δεδομένου ότι τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με αμοιβαία συμφωνία.
      Η Άγκυρα έχει επανειλημμένως δηλώσει σε διεθνή φόρα ότι τέτοιες δραστηριότητες παραβιάζουν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις αρχές καλής γειτονίας.
      Τι συνέβη;
      Πριν από δύο μήνες, παρόμοια προσπάθεια στα ανοικτά της Κρήτης ανεστάλη λόγω παρέμβασης κορβέτας των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων. Το περιστατικό αυτό ερμηνεύθηκε ως ένδειξη της αποφασιστικότητας της Τουρκίας να προστατεύσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της.
      Έχουν μυστικές διαβεβαιώσεις;
      Τα ελληνικά ΜΜΕ, στο πλαίσιο μιας εκστρατείας παραπληροφόρησης, έφεραν στο προσκήνιο αβάσιμους ισχυρισμούς ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει λάβει διαβεβαιώσεις από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι “δεν θα υπάρξουν προβλήματα από πλευράς Τουρκίας” κατά τη διάρκεια της πόντισης των καλωδίων.
      Η Άγκυρα, από την άλλη πλευρά, έχει ήδη δηλώσει ότι οι δραστηριότητες στην περιοχή παρακολουθούνται στενά και ότι “θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα επί του πεδίου χωρίς καμία επιφύλαξη”.
      Η εξέλιξη αυτή, η οποία σημειώθηκε λίγο μετά τη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, Γιώργου Γεραπετρίτη και Χακάν Φιντάν, στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, δείχνει ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να ακολουθεί πολιτική τετελεσμένων αντί να επιλέγει τον διάλογο με την Τουρκία. 
      Ξεκάθαρο μήνυμα από την Τουρκία: Καμία άδεια
      Πηγές από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας τόνισαν ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ότι δεν θα υπάρξει υπαναχώρηση όσον αφορά τα όρια της ΑΟΖ.
      Στους διπλωματικούς κύκλους, αξιολογήθηκε ότι η συνέχιση της πόντισης καλωδίων υπό στρατιωτική προστασία θα μπορούσε να αυξήσει τις περιφερειακές εντάσεις και να υπονομεύσει το έδαφος για διάλογο.
      Η Άγκυρα υποστήριξε ότι η ενεργειακή συνεργασία στην ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να γίνεται μόνο μέσω πολυμερών, διαφανών και συναινετικών μηχανισμών και ξεκαθάρισε ότι δεν θα γίνουν αποδεκτά μονομερή βήματα».
      Πηγή: newsbreak.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      70 χρόνια θρύλου...
      Φανούλα Αργυρού
      Πόσο εύκολα το 1956 υιοθέτησαν τη λέξη «τρομοκράτες»
      Γιορτάσαμε φέτος τα 70χρονα της θρυλικής ΕΟΚΑ 1955-59, που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 έναν ένδοξο αγώνα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αλλά, δυστυχώς, η Κύπρος μας την Ένωση δεν κατάφερε να την αξιωθεί το 1960 αλλά ούτε την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της, από τον τουρκικό ζυγό που υπέφερε με τις δύο βάρβαρες τουρκικές εισβολές το 1974. Οι οποίες συνεχίζονται με 40.000 τουρκικών στρατευμάτων στα καταπατημένα της εδάφη, με χιλιάδες Τούρκους κουβαλητούς (βάσει σχεδίου Δρος Νιχάτ Ερίμ 1956), για να γεμίσουν το κενό που άφησε ο ξεριζωμός των 170.000 και πλέον Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες…Πηγαίνοντας τον χρόνο πίσω στην Ιστορία, που δεν ξεγράφεται, σύντομα μετά την έναρξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ για Ένωση με την Ελλάδα, οι Βρετανοί αποικιοκράτες διερωτώντο τι να ονόμαζαν τους αγωνιστές μας. Το πλούσιο βρετανικό Εθνικό Αρχείο μάς ενημέρωσε ΚΑΙ για τούτο.
      Με τηλεγράφημά του προς τον Υπουργό Αποικιών στο Λονδίνο ο τότε αποικιακός Κυβερνήτης, Στρατάρχης Σερ Τζον Χάρντινγκ (Sir John Harding), δέχθηκε να ονομάζονταν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ «τρομοκράτες».
      Το θέμα πιο αναλυτικά είχε ως εξής: Ήταν τότε που στο Λονδίνο προσπαθούσαν να καθορίσουν στους αντάρτες της ΕΟΚΑ έναν χαρακτηρισμό. Είτε παράνομους είτε φυγόδικους και άλλα, ή τρομοκράτες. Η πρόταση έγινε λοιπόν από το Λονδίνο και, σύμφωνα με το απαντητικό τηλεγράφημα του Σερ Τζον Χάρντινγκ ημερομηνίας 31 Μαΐου 1956, με τίτλο «Φυγοδικία» (Outlawry), προς τον Υπουργό Αποικιών, για το θέμα της ονομασίας, έγραψε:
      «Όσον αφορά την παράγραφο τέσσερα (που αναφερόταν στην ονομασία) δεν δίνω και μεγάλη σημασία στην επιλογή λέξεως. Ας τους ονομάσουμε ‘‘τρομοκράτες’’». Όπερ και έγινε και διατηρήθηκε μέχρι τις 23.1.2019!
      (As regards paragraph four, I attach no great importance to choice of words. Let us call them ‘terrorists’).
      Έγραψα «μέχρι τις 23.1.2019», γιατί τότε έγινε μια ανατροπή.
      Προσέξαμε με ιδιαίτερη προσοχή ότι στη γραπτή, μάλιστα, δήλωση του Υπουργού Ευρώπης και Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Sir Alan Duncan, ανακοινώνοντας τότε, στις 23.1.2019 από τη Βουλή των Κοινοτήτων, τη συνθηκολόγηση της βρετανικής κυβέρνησης στο αίτημα των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ 1955-59 για αποζημίωση για τα βασανιστήρια που υπέστησαν τότε από τα Σώματα Ασφαλείας, άλλαξε το λεξιλόγιο του Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας. Εγκατέλειψαν την από το 1956 αναφορά τους προς τους Αγωνιστές ως «τρομοκράτες» και προς τον αγώνα ως «τρομοκρατία».
      Στη δήλωση ο Sir Alan Duncan επίσης αναφέρει ότι ο αγώνας είχε στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Έγραψε: «Ελληνοκύπριοι παραστρατιωτικοί διεξήγαγαν μια ένοπλη αντάρτικη εκστρατεία προσπαθώντας να τερματίσουν την Αγγλοκρατία στην Κύπρο και να εγκαθιδρύσουν ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα».
      (Greek Cypriot paramilitaries fought an armed guerrilla campaign to try to bring to an end British rule in Cyprus and establish a union between Cyprus and Greece).
      Ολόκληρη η δήλωση εδώ:
      https://hansard.parliament.uk/commons/2019-01-23/debates/19012326000012/CyprusCivilLitigation
      The Minister for Europe and the Americas
      (Sir Alan Duncan)
      I would like to update Parliament on a legal settlement that the UK Government have reached concerning civil law claims arising from the emergency period in Cyprus from 1955-59 (“the emergency”).
      During the emergency, Greek Cypriot paramilitaries fought an armed guerrilla campaign to try to bring to an end British rule in Cyprus and establish a union between Cyprus and Greece. As part of the response to this campaign, the Governor of Cyprus instituted emergency measures which included the deployment of UK military and police personnel.
      In July 2015, 35 individuals (since reduced to 33) brought claims against the Secretary of State for Foreign and Commonwealth Affairs and the Secretary of State for Defence regarding their treatment in detention during the emergency.
      The Government have now reached an agreement with the claimants, in full and final settlement of those claims. The UK Government have agreed to pay a settlement sum of £1.000.000 in damages with an amount in legal costs to be determined by the court in due course. The settlement does not constitute any admission of liability and is not a precedent in respect of any potential future claims against the Government. Indeed, the Government have maintained throughout proceedings that the passage of time means that it is now no longer possible to establish all of the facts with certainty. However, the Government have settled the case in order to draw a line under this litigation and to avoid the further escalation of costs, which would ultimately be borne by the taxpayer.
      In reaching this settlement, the UK Government reaffirm their highest respect for the memory and sacrifice of British and Cypriot service personnel and employees of the Crown who gave their lives, who lost family members or loved ones, or whose lives suffered permanent disruption as a result of the emergency.
      The UK Government acknowledge the strongly held views of many Cypriots about the emergency. It is a matter of regret for the UK Government that the transition of Cyprus from British administration to independence should have been preceded by five years of violence and loss of life, affecting all residents of the island.
      We must not forget the past—and indeed we must learn from it. But it is most important to look to the future. Today, the bilateral relationship that the UK shares with Cyprus is one of friendship and close partnership; spanning a broad network of security, personal, business, administrative, cultural and educational ties. The Government reaffirm their commitment to building a modern, forward-looking relationship between the UK and Cyprus, built on shared values of mutual respect and full equality.
      [HCWS1269]
      Υ.Γ.: Πρώτη δημοσίευση Φ.Α. «Σημερινή», 26.1.2019.
      https://simerini.sigmalive.com/article/2019/1/26/kharntingk-as-tous-onomasoume-tromokrates/
      *Ερευνήτρια/δημοσιογράφος simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η ΜΙ5 «ανοίγει χαρτιά» στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο
      Φανούλα Αργυρού
      Για πρώτη φορά η βρετανική μυστική υπηρεσία εσωτερικού γνωστή ως ΜΙ5, με μια πρωτοφανή συνεργασία με το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο «ανοίγει» τα χαρτιά της
      Σε έκθεσή της που ξεκινά από τις 5 Απριλίου 2025 μέχρι τις 28 Σεπτεμβρίου 2025, εκθέτει μέρος των εργασιών και πληροφοριών της ως επίσης και με διοργανωμένης εκδηλώσεις και διαλέξεις καθ΄όλη την διάρκεια της έκθεσης. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει και να διαβάσει πολλά ενδιαφέροντα έγγραφα και εργασίες της υπηρεσίας, να ενημερωθεί πως στρατολογούνταν πράκτορες και άλλα πολλά…
      Ο επισκέπτης παίρνει μια ιδέα για την συνεχιζόμενη αλλαγή στο κόσμο των κατασκοπεύσεων και απειλές ασφάλειας μέσω αυτούσιων υποθέσεων, φακέλων, φωτογραφιών και πραγματικών μέσων που χρησιμοποίησαν κατάσκοποι κατά την 115χρονη ιστορία της υπηρεσίας.
      Από αντικατασκοπίες και διπλούς πράκτορες όπως αναφέρει η ανακοίνωση για την έκθεση, κατά τους παγκόσμιους πολέμους, μέχρι τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του Ψυχρού Πολέμου και τις αντιτρομοκρατικές των τελευταίων χρόνων, αυτή είναι μια ιστορική έκθεση που παίρνει τον επισκέπτη πίσω από τα παρασκήνια μιας από τις πιο σημαντικές οργανώσεις στη Βρετανία.
      Ορισμένες από τις διαλέξεις
      Όπως την ζωή του διπλού πράκτορα Anthony Blunt, Η MI5 και το 10 Downing Street: τα πρώτα 100 χρόνια (7 Μαΐου 2025), MI5 Επίσημα Μυστικά – Διαδικτυακή διάβαση (28 Μάϊου 2025), Ένα πολύ ακριβό δηλητήριό (4 Ιουλίου 2025) , Μυστικά και Πράκτορες: Ένα βράδυ με τον Mick Herron (11 Ιουνίου 2025 ), Πράκτορες, Μυστικά και Αρχεία (2 Ιουλίου 2025), Η εξαφάνιση των Burgess και Maclean (11 Ιουλίου 2025), Κυβερνώντας την ΜΙ5 (10 Σεπτεμβρίου 2025).
      Φάκελοι της υπηρεσίας ΜΙ5 παρουσιάζουν την στιγμή που ο Anthony Blunt , ο οποίος εργαζόταν στο Παλάτι, παραδέχθηκε ότι έδινε πληροφορίες στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν ο τελευταίος των περιβόητων 5 κατασκόπων του Cambridge που παραδέχθηκε την προδοσία του.
      Ο Blunt ήταν γιός ιερέα και κέρδισε υποτροφία για το Trinity College, Cambridge το 1926 και όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μπήκε στο βρετανικό στρατό και υπηρέτησε στη Γαλλία και η ΜΙ5 τον στρατολόγησε το 1940. Η στρατολόγησή του του έδωσε πρόσβαση σε μυστικές πληροφορίες τις οποίες περνούσε στους Σοβιετικούς στρατιώτες…Η φωτογραφία αυτή από το Αρχείο της ΜΙ5 καθώς μέλη της σε Εργαστήριο ελέγχουν ταχυδρομείο για μυστικά μηνύματα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
      Discover how workers at the Testing Laboratory checked post for secret messages during the First World War.
      Η έκθεση θα είναι ανοικτή με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους, δεν χρειάζεται ένας να κάνει κράτηση, με προτίμηση άνω των 8 ετών.
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τα εθνικά ζητήματα με άλλο πρίσμα

      Τα Εθνικά Θέματα ως Πνευματικές Καταστάσεις
      Γεώργιος Χ. Τορνικάντης
      Στην Ελλάδα έχουμε πολλά θέματα, ως κράτος, ως κοινωνία, ως νοοτροπία, ως στάση ζωής… Κι άλλες χώρες έχουν θέματα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά. Θέματα όμως εθνικά και μάλιστα αρκετά, τα οποία παραμένουν εδώ και χρόνια ανεπίλυτα και ανέγγιχτα δεν έχουν πολλές χώρες στον πλανήτη.
      Πέρα από την ιστορική εξήγηση και την πολιτική διαχείριση των εθνικών θεμάτων, υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ ανώτερο για την πληθώρα των εθνικών κρίσεων και ζητημάτων που να αναλώνεται σε μία στείρα πολιτική φράση ”οι προηγούμενοι άφησαν το θέμα ανοικτό” και από ένα λαϊκό ανάθεμα ”οι ξένοι μας αδίκησαν”. Σαφώς, οι πολιτικοί δεν θέλησαν ποτέ να τα διευθετήσουν για δύο κύριους λόγους:διότι αποτελούν θέματα – ταμπού, τα οποία επιζητούν τεράστιο ρίσκο, πολιτική βούληση και εθνικό όραμα και δεν έχουν τις γνώσεις και τις ικανότητες για τέτοιες καταστάσεις διότι εκλέγονται και προωθούνται από ξένα κέντρα εξουσίας ακριβώς για να μην τα αγγίζουν παρά μόνο όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες ή εξυπηρετούν τον ξένο παράγοντα (π.χ. Συμφωνία των Πρεσπών)
      Ενώ οι λαϊκοί, ταλαιπωρημένοι από τις βιοτικές μέριμνες και βουτηγμένοι μέσα στις μικροαπολαύσεις της ζωής: είτε περιφρονούν τα εθνικά θέματα ως κάτι δυσεπίλυτο και χρονοβόρο είτε θέλουν να λυθεί με κάθε τρόπο ώστε να μην αναγκάζονται να ακούν και να δέχονται ειδήσεις και ενημερώσεις θεωρώντας ότι τους κοστίζει στην καθημερινότητα τους είτε αναθεματίζουν αυτούς που τα υποκινούν και τα αναμοχλεύουν φέρνοντας τους σε δύσκολη θέση.
      Το ζήτημα είναι πως τα εθνικά θέματα άπτονται στο πνευματικό πεδίο και αποτελούν πτωτικές καταστάσεις του πνεύματος του λαού και του εθνικού φρονήματος και ήθους του.
      Τα Εθνικά Θέματα ως Εσωτερικές Καταστάσεις
      Τα βασικά εθνικά θέματα είναι τρία: το Μακεδονικό, το Αιγαιακό και το Κυπριακό. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και άλλα τρία, όπως το Θρακικό, το Μικρασιατικό και το Βορειοηπειρωτικό, θαρρώ όμως πως τα τρία πρώτα βρίσκονται σε ψυχοπνευματικό συσχετισμό μεταξύ των άλλων τριών, συν το γεγονός πως δεν υφίστανται τόση πίεση και τόσο γεωπολιτικό ενδιαφέρον όπως στη πρώτη βασική τριάδα.
      Κατά ένα ανεξήγητο τρόπο για τον καθημερινό άνθρωπο και κατά ένα απόλυτα εξηγήσιμο τρόπο για τον γεωπολιτικό άνθρωπο, το ένα εθνικό θέμα από την στιγμή που υφίστανται σε μία συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή συνδέεται γεωπολιτικά και γεωοικονομικά μ’ ένα άλλο εθνικό θέμα.
      Σύμφωνα με την κοσμική αντίληψη, ο κόσμος κινείται ανάμεσα στην ύλη, τους πόρους και τα παράγωγα της και γι’ αυτό αναλύονται και υπεραναλύονται με κοσμικούς, γεωγραφικούς και οικονομικούς όρους. Για τον πνευματικό άνθρωπο όμως, είναι απλώς η συνέπεια και η εκδήλωση της πνευματικής του κατάστασης και της ψυχικής του κενοδοξίας στο υλικό πεδίο.
      Το Μακεδονικό Ζήτημα ως απώλεια της ταυτότητας
      Η ιστορία του μακεδονικού ζητήματος δεν θα αναφερθεί εδώ, καθώς έχει γραφτεί κατά καιρούς από πολλούς αξιότιμους συγγραφείς και ιστορικούς όπως ο Απόστολος και Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος. Εδώ, θα ερμηνεύσουμε το πως σχετίζεται η απώλεια του ονόματος της Μακεδονίας με την απώλεια του εθνικού μας εαυτού σε ψυχοπνευματικό επίπεδο.
      Το όνομα της Μακεδονίας είχε παραχωρηθεί με ελαφρά καρδία από την ελληνική κυβέρνηση του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1991. Η ονομασία είχε κλαπεί και υιοθετηθεί από την κομμουνιστική ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας και τον τότε ηγέτη της, Μπρος Τίτο. Όμως, εκείνη την περίοδο η Γιουγκοσλαβία αποκατέστησε τις σχέσεις με την Δύση και τις Η.Π.Α. και το σχέδιο της για την δημιουργία ζητημάτων στην Μακεδονία του Αιγαίου πάγωσε, αφήνοντας όμως πληγές στη μνήμη του λαού και κληρονομιά για τους συνεχιστές του εγχειρήματος, δηλαδή το ΝΑΤΟ*.
      Την εποχή της εκδηλώσεως του μακεδονικού ζητήματος, οι Έλληνες πολιτικοί και ο ελληνικός λαός θα μπορούσαν να το είχαν κλείσει ιστορικώς και οριστικώς με κοινή βούληση και δράση. Οι έξωθεν δυνάμεις δεν ήθελαν να κλείσει αλλά να ανοίξει και πάλι, με τους πολιτικούς της μεταπολίτευσης να το περιφρονούν διαρκώς μέχρι που βρέθηκε μπροστά τους και αποφάσισαν να το αποδεχθούν εφαρμόζοντας μια επαίσχυντη συμφωνία, αυτή τη φορά επί αριστερής κυβερνήσεως. Ο ελληνικός λαός με την Ορθόδοξη Εκκλησία και λοιπούς πολιτιστικούς φορείς διαδήλωσαν στους δρόμους της χώρας δείχνοντας με ένα μοναδικό και δυναμικό τρόπο το δίκαιο του ελληνισμού για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
      Δυστυχώς, για εμάς, έμελλε να ήταν και ένα φωτεινό πυροτέχνημα στο νέο σκοτείνιασμα του πνευματικού μας ουρανού που φαίνονταν πως διερχόταν. Διεισδύοντας όλο και πιο βαθιά μέσα στον υλισμό, τον καταναλωτισμό και τον ηδονισμό των αισθήσεων υπό το ευρύτερο πολιτικό κλίμα της Πασοκοκρατίας και του δανεικού σοσιαλισμού**, οι Έλληνες ως λαός και ως έθνος ξέχασαν σταδιακά ποιοι είναι, την κληρονομιά που φέρουν και ποια η θέση τους στο ιστορικό γίγνεσθαι. Μεταλλάχθηκαν αργά και σταθερά σε έναν βαλκανικό λαό με ανατολίτικες συνήθειες και δυτικά γούστα.
      Και όπως ορίζει ο πνευματικός νόμος, όταν ο άνθρωπος επιτρέψει την ύλη και τον κόσμο να τον απορροφήσει πνευματικά και να εισέλθει μέσα του καρδιακά, τότε χάνει τον εαυτό του, παραδίδει το αυτεξούσιο του σε άλλους (ηγέτες, ειδικούς, πάθη, επιθυμίες) και η πτώση του γίνεται κατακόρυφη μέχρι την οριστική του σύγκρουση με την αλήθεια και την δικαιοσύνη.
      Ξεχάσαμε να είμαστε Έλληνες, απωλέσαμε την ελληνικότητα μας και ως φυσικό επακόλουθο ήταν να αφήσουμε πίσω και τον όρο Μακεδονία που τόσο βαραίνει τις πλάτες μας και τόσο μας θυμίζει παλαιά και ένδοξα μεγαλεία που αδυνατούμε να εκφράσουμε.
      Το Αιγαιακό Ζήτημα ως απώλεια του συναισθήματος
      Το Αιγαίο Πέλαγος είναι μια πανέμορφη θάλασσα για τους τουρίστες, είναι θαλάσσια δίοδος για τους γεωγράφους και μία γέφυρα πολιτισμών για τους ιστορικούς. Για εμάς τους Έλληνες είναι κάτι πολύ βαθύτερο και πολυτιμότερο, είναι η καρδιά του Ελληνισμού.
      Όπως ο ανθρώπινος οργανισμός αναπτύσσεται και εξελίσσεται γύρω από την καρδιακή χώρα και όλες οι φλέβες ξεκινούν από την καρδιά και σε αυτήν καταλήγουν, έτσι κι ο ελληνικός πολιτισμός έχει ως καρδιά του το Αιγαίο και από εκεί ξεκινούν όλα τα πολιτισμικά του ρεύματα και εκεί καταλήγουν.
      Το Αιγαίο Πέλαγος συμβολίζει την εξωστρέφεια του Έλληνα, την αγάπη του για τον κόσμο και τον άνθρωπο, την έκφραση λόγου, το ελεύθερο πνεύμα του, την ανήσυχη φύση του…
      Και ύστερα επικράτησε ο υλισμός! Και ο άνθρωπος ”υλοποιήθηκε”. Από αίμα και πνεύμα, από ψυχή και σώμα, μετατράπηκε σταδιακά σε ένα βιολογικό ον που καλύπτει τις ανάγκες του, τεχνητές και μη, και η μόνη του απασχόληση είναι πως θα ξοδέψει την μέρα του και που θα σπαταλήσει την ενέργεια του. Η καρδιά του σκλήρυνε, έχασε την ανθρωπιά του και το φιλότιμο του (παγκοσμίως άγνωστη λέξη που με τον καιρό χάνεται και εντός της πατρίδας μας), αδιαφόρησε για τον πλησίον του και τον τόπο του, για τις αξίες του και τα ιδανικά του. Ιδανικό του πλέον είναι μόνο το άτομο του, έγινε πρώτα ατομιστής και μετά μηδενιστής, διότι το ένα οδηγεί νομοτελειακά στο άλλο με βάση τον πνευματικό νόμο. Σημασία έχει να περνάει καλά, να γεμίζει η κοιλιά, να χαίρονται τα μάτια, να ακούν ωραία και φιλήσυχα λόγια τα αυτιά για να μην ταράζονται και μας ξυπνούν κατά διαστήματα οι εκκωφαντικοί θόρυβοι της πραγματικότητας και της συνειδήσεως.
      Ο κατά φύσιν συναισθηματικός ελληνικός λαός, αλλοιώθηκε ηθικά και πνευματικά, μεταλλασσόμενος σε έναν αδηφάγο καταναλωτικό λαό, ο οποίος ”πεινάει” πνευματικά για μια Ιδέα και ”διψάει” για Αγάπη, βρίσκεται αθόρυβα και ασυνείδητα σε αναζήτηση για πνευματική τροφή και διακατέχεται από ακόρεστη δίψα. Θέλει να βρει τον Θεό του ξανά και δεν ξέρει που να ψάξει, κι ας είναι η πηγή δίπλα του, στην ίδια γειτονιά, σε ένα βιβλίο που υπάρχει μέσα στο σπίτι του. Θέλει να αγαπήσει τον εαυτό του για αυτό που είναι αλλά δεν μπορεί, πιστεύει πως δεν αξίζει να αγαπηθεί, διότι έτσι του έμαθαν οι πολιτικοί ταγοί της μεταπολίτευσης και οι ψυχολογικές επιχειρήσεις που εφάρμοσαν με δόλο και επιμονή. Και έτσι, μην μπορώντας να αγαπήσει και να αγαπηθεί, βρίσκει λίγη ψεύτικη αγάπη και παρηγοριά στα υλικά αγαθά, στις απολαύσεις και στις στείρες νοητικές αναζητήσεις.
      Το συναίσθημα είναι φωλιασμένο μέσα του, εκδηλώνεται κατά καιρούς με ποικίλους τρόπους, κυρίως με αρνητικούς, διότι όταν ένα συναίσθημα καταπιέζεται και φυλακίζεται για πολλά χρόνια, αρρωσταίνει η ψυχή και το σώμα. Και αφού αρρώστησε η ελληνική ψυχή μας και νέκρωσε η καρδιά μας, τα ”σωματικά” σημάδια στην πατρίδα μας είναι ορατά σε όλο το Αιγαίο Πέλαγος.
      Το Κυπριακό Ζήτημα ως απώλεια των ορίων
      Η οριοθέτηση μας ως ανθρώπινα πλάσματα σε μία κοινωνία και ως επικοινωνιακές υπάρξεις σε έναν διάλογο προδιαθέτει ένα βασικό επίπεδο αυτογνωσίας, αυτοεκτίμησης και αντιλήψεως. Χωρίς αυτά τα βασικά στοιχεία, δεν μπορεί να δομηθεί ένας συνειδητός άνθρωπος με πλήρης κατανόηση του εαυτού του και με ψυχική υγεία, επομένως οι ψυχολόγοι και οι ειδικοί της επιστήμης της ψυχοθεραπείας θα ανέφεραν πως ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να εκπροσωπήσει ορθά τον εαυτό του και δεν δύναται να προσδιορίσει τα όρια του δεδομένου της προβληματικής του ψυχολογικής ανάπτυξης κατά την ενηλικίωση του.
      Σε εθνικό επίπεδο, ένας λαός που δεν έχει όρια εσωτερικά και δεν διακατέχεται από σεβασμό προς τα όρια του πλησίον του, αυτός ο λαός έχει απωλέσει κάθε ηθικό μέτρο και κάθε πνευματικό κανόνα. Η απώλεια των δικών του ορίων σε προσωπικό βαθμό, τον έφερε σταδιακά στην απώλεια των ορίων του συνανθρώπου του και του συντοπίτη του για να τον οδηγήσει νομοτελειακά στην απώλεια των δικών τους εθνικών ορίων.
      Η έλλειψη ορίων από την μία πλευρά, θα επιφέρει την καταπάτηση των ορίων από την άλλη, όπως και έγινε. Οι Έλληνες ξέχασαν τα όρια της πατρίδας τους και λησμόνησαν πως ο Ελληνισμός ως πνευματική οντότητα δεν έχει σύνορα. Τα όρια καταργήθηκαν μπροστά στο νεοπλουτισμό, την υφαρπαγή, την απληστία, την φιλαργυρία, την καλοπέραση, την φιληδονία και τα τόσα άλλα δεινά που φέρνουν την πνευματική πτώση του ανθρώπου και του έθνους υποβιβάζοντας το από πολιτιστικό έθνος με αξίες και ιδεώδη σε ένα σαρκικό λαό που υπηρετεί μόνο τις αισθήσεις του…
      Η τραγωδία της Κύπρου ήταν ένα ιστορικό δράμα και ένας ελληνικός οιωνός για την μελλοντική μας εθνική απώλεια και την αμφισβήτηση της οριοθέτησης μας στο γεωγραφικό, γεωπολιτικό και πολιτισμικό χώρο. Η αδυναμία και αβουλία της οριοθέτησης της ΑΟΖ και των φυσικών μας ορίων αποδεικνύει οδυνηρά πως υπάρχει λήθη της ελληνικής ιστορίας και της ελληνικής δυναμικότητας.
      Όποιος οραματίζεται μια μεγαλύτερη Ελλάδα και έχει μια μεγαλύτερη ιδέα για τον Ελληνισμό, θα πρέπει να αναζητήσει πρώτα μια μεγαλύτερη πνευματικότητα και να πιστέψει σε έναν μεγαλύτερο ”θεό” πέρα απ’ τον εαυτό του.
      Συμπέρασμα
      Ο Ελληνισμός έχει υποστεί τριπλή απώλεια της προσωπικότητας του, η πρώτη στο νου μέσα από την παράδοση του ονόματος του και της θέσης του, η δεύτερη στην καρδιά του μέσα από αλλοίωση του ήθους του και της προθέσεως του και η τρίτη στη συμπεριφορά του μέσα από τις καταχρήσεις του και την γενική του απάθεια. Όπως ο άνθρωπος δίνει δικαίωμα στον Διάβολο και αυτός κατακτάει πρώτα τον νου, μετά εισχωρεί στην καρδιά του και ύστερα αλλάζει την συμπεριφορά του, έτσι έπραξε και η πολιτική μεταπολιτευτική ηγεσία πουλώντας ατομικά δικαιώματα στον μέσο Έλληνα και εισπράττοντας ψυχές και συνειδήσεις.
      Τα εθνικά θέματα δεν είναι θέματα που πρέπει να λυθούν πάση θυσία. Είναι ζητήματα που ζητούν λύση και δικαίωση χωρίς φόβο και πάθος αλλά με διαύγεια, με βούληση και με όραμα. Τα εθνικά προβλήματα δεν λύνονται από προβληματικούς πολιτικούς και από συμπλεγματικούς ανθρώπους. Τα εθνικά ζητήματα αντιμετωπίζονται ως πνευματικά ζητήματα και ως καταστάσεις οι οποίες προέκυψαν από την πτώση του εθνικού πνεύματος.
      Όλες οι πρόσφατες κρίσεις του Ελληνισμού, οικονομική, πολιτική, μεταναστευτική, υγειονομική, κοινωνική δεν είναι παρά εκφάνσεις της μίας, μοναδικής και καθολικής κρίσεως, αυτής της πνευματικής. Γι’ αυτό τον λόγο, τα εθνικά ζητήματα δύναται να διευθετηθούν μέσα από πνευματικές αρχές και πνευματικές μεθόδους ως ευρύτερα μικροπροβλήματα του μεγάλου ιστορικού Ανατολικού Ζητήματος.
      Υποσημειώσεις:* Μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, θα μπορούσε να είχε δοθεί ένα διαφορετικό ιστορικό όνομα στη περιοχή αντί αυτού της Μακεδονίας. Ο λόγος που παρέμεινε και επαναχρησιμοποιήθηκε ήταν επειδή οι Η.Π.Α., οι οποίες διέλυσαν την τότε Ομοσπονδία κρατών, επιθυμούσαν να δημιουργήσουν ένα κράτος ανάχωμα για μελλοντικές πιέσεις στην Ελλάδα και για διαμόρφωση νέων συνόρων και κρατών.** Δανεικό σοσιαλισμό ονομάζω την εισαγωγή και την εφαρμογή των σοσιαλιστικών ιδεών επί ΠΑΣΟΚ με δανεικά χρήματα από το εξωτερικό και τις τράπεζες, την ληστρική επιδρομή των κρατούντων στα δημόσια ταμεία και την διοχέτευση ”ψεύτικων” χρημάτων στην αγορά με απώτερο σκοπό την πλήρης καθυπόταξη του λαού στο εύκολο χρήμα, στη φιλαργυρία και στην φιληδονία.
      Πηγή: neopolitika.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πρόκληση για υπέρβαση

      Υπάρχουν βίοι αγίων που, αν και μας φαίνονται υπερβολικοί, μας είναι, όμως, συμπαθείς. Ένας τέτοιος είναι ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Εκτός από την ημέρα της γιορτής της, την 1η Απριλίου, η Εκκλησία όρισε να τη θυμόμαστε και την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών. Η Μ. Σαρακοστή είναι περίοδος μετανοίας. Η προβολή, κατά την περίοδο αυτή, της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, μας ενθαρρύνει στην αλλαγή της ζωής μας ο,τι και να έχουμε κάμει, όσο και να έχουμε απομακρυνθεί από το Θεό.
      Βέβαια, ο τρόπος που δέχτηκε την κλήση για να πορευτεί στην έρημο του Ιορδάνη, αφήνοντας πίσω την γεμάτη από πορνικό πάθος ζωή της, ήταν δυναμικός και έκτακτος, γιατί, φαίνεται πως στο βάθος της καρδιάς της, ήθελε να μεταποιηθεί η πορνεία σε θεϊκό έρωτα, το χυδαίο σε ωραίο, το εφήμερο σε αιώνιο. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που «ετάζει καρδίας και νεφρούς», (Ψαλμ. 7,10), γνωρίζοντας τα βάθη των ανθρωπίνων καρδιών, τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας, την κάλεσε στη ζωή που ήθελε και δεν το ήξερε. Γι’ αυτό ανταποκρίθηκε, πάλεψε, πόνεσε.
      Διαπιστώνουμε κάποτε μια πνευματική ρουτίνα, χωρίς ουσιαστική αλλαγή, χωρίς πληρότητα χαράς, χωρίς ενδιαφέρον. Είναι κι αυτός ένας πειρασμός… Ποιος ήταν πάντα σε «πνευματική φόρμα»; Όμως η κατάσταση αυτή μπορεί να γίνει αιτία για ουσιαστικόν προβληματισμό: μήπως εμμένω στα πάθη και στις επιθυμίες, αρνούμενος να κάνω κάτι πιο «τολμηρό» που υπερβαίνει τα «θρησκευτικά μου καθήκοντα»; Στην πραγματικότητα, να πάω παραπέρα, να γευτώ άλλες χαρές κι άλλη γνώση Θεού;
      Θα μπορούσε η Μαρία η Αιγυπτία ν’ αρνηθεί την κλήση γι’ αλλαγή ζωής, που σήμαινε «απαρνησάσθω εαυτόν». Θα μπορούσε να κάνει πως δεν καταλαβαίνει και να συνεχίζει να ζει όπως πριν. Άλλωστε, δεν θα ήταν όλα ρόδινα. Θα παλέψει στη μοναξιά της ερήμου με το κρύο το βράδυ και τη ζέστη της ημέρας, την απουσία της τροφής, το απαρηγόρητο της φύσης, τους λογισμούς της απόγνωσης, τη φαντασία των παθών.
      Η όποια απόφαση γι’ αλλαγή ζωής, έστω και μικρή, χρειάζεται τόλμη, ανδρεία και εμπιστοσύνη στο Θεό των δυνάμεων και της αγάπης ότι δεν θα σ’ αφήσει μόνο. Άλλοτε κρυφά κι άλλοτε φανερά, θα είναι παρόν με τη χάρη Του να ενισχύει και να δυναμώνει στην όποια προσπάθεια, χωρίς, όμως, να παραβιάζει την ελευθερία σου.
      Κάθε χρονιά που ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, την Ε΄ Κυριακή της Μ. Σαρακοστής, προβάλλεται ως μια πρόκληση για σπάσιμο της πνευματικής μας μιζέριας και δυναμικό άνοιγμα στον κόσμο του Θεού, συγχρόνως γίνεται και πρόσκληση να Τον ακολουθήσουμε «αρνούμενοι τον εαυτό μας και σηκώνοντας το σταυρό μας», αποδεικνύοντας την αγάπη μας σ’ Αυτόν και εκφράζοντας την επιθυμία μας να ζήσουμε τη ζωή Του.
      Έτσι, πλησιάζοντας την Μ. Εβδομάδα, προετοιμαζόμαστε να «συμπορευτούμε» με το Χριστό, να «συσταυροθούμε», προσδοκώντας και να «συναναστηθούμε».
      π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
      Πηγή: isagiastriados.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      H προδοσία των Πρεσπών επαναλαμβάνεται αυτήν τη φορά “on steroids”
      φωτο protagon.gr
      Οποιοσδήποτε παρακολουθεί επισταμένως τις ειδήσεις στα ΜΜΕ της ελλαδικής τηλεόρασης το τελευταίο έτος και διαθέτει ακόμη ελεύθερα ορισμένα ψήγματα νοημοσύνης έχει αν μη τι άλλο αρχίσει να ψυχανεμίζεται πως οι πολιτικοί της χώρας προετοιμάζουν το κοινό των υπό ετών συνεχούς εντατικής πλύσεως εγκεφάλου πολιτών για την αποδοχή μίας μελλοντικής απώλειας εθνικού εδάφους το οποίο εκτείνεται από ορισμένα νησιά έως και το μισό ίσως Αιγαίο.
      Χωρίς να τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα οι απανταχού δημοσιογράφοι έχουν αρχίσει ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας να επαναλαμβάνουν τις ίδιες ακριβώς φράσεις -ως να έχουν συμπτωματικά αποστηθίσει όλοι τους το ίδιο κείμενο και προσπαθούν να πείσουν το αποχαυνωμένο τους κοινό περί κάποιας “ρεαλιστικής διαπραγματεύσεως” στο Αιγαίο, η οποία βεβαίως “αποτελεί μονόδρομο” και περιλαμβάνει την μείωση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος από τα 12 στα 10, στα 8 ή ακόμα και στα 6 ναυτικά μίλια.
      Αυτή η εντατική ψυχική προετοιμασία είναι βασική προϋπόθεση για την αποδοχή του προσυνεννοημένου σε πολιτικά επίπεδα αποτελέσματος της απώλειας του μισού Αιγαίου από την κοινή γνώμη.
      Αυτό αποτελεί την πρώτη φάση ενός αντεθνικού σχεδίου, όμως οι επόμενες φάσεις είναι ακόμη πιο τρομακτικές, προδοτικές και εφιαλτικές, σε επίπεδα που θα κάνουν την προδοσία της Κύπρου να μοιάζει με στημένο παιχνίδι ποδοσφαίρου γ’ τοπικής ερασιτεχνικής κατηγορίας.
      Το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον της Τουρκίας επικεντρώνεται στο Αιγαίο, στον ορυκτό δηλαδή πλούτο της Ελλάδος και τα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, φυσικός πλούτος ο οποίος καθώς φαίνεται, εκτιμάται πως διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο.
      Και μοναδικός τρόπος για να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα αυτά η Τουρκία είναι να καταλάβει μέσω μίας πολεμικής σύρραξης ορισμένα από τα νησιά του Αιγαίου.
      Όσο εξωφρενικό και αν ακούγεται αρχικώς, σε μια τέτοια συμφωνία έχουν ήδη έλθει οι ηγέτες των δύο χωρών οι οποίοι αμφότεροι δρουν υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ (ο καθένας για τους δικούς του λόγους) όμως δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να προχωρήσει επί παραδείγματι σε ένα τηλεοπτικό διάγγελμα το κυβερνών κόμμα λέγοντας τα παραπάνω γεγονότα ευθέως.
      Την δυσμενή αυτή θέση της ελληνικής κυβέρνησης θα διευκόλυνε μια τουρκική επίθεση προς την χώρα μας, αφού λόγω ελλείψεως πολεμικού υλικού και έμψυχου δυναμικού και μετά από τρομερές απώλειες από την μεριά μας στις πρώτες ώρες/ μέρες της μάχης η ελληνική κυβέρνηση θα “αναγκαστεί” να προβεί σε “διαπραγματεύσεις”.
      Σε ένα δακρύβρεχτο έκτακτο δελτίο τύπου θα εμφανιστεί ο πρωθυπουργός της χώρας μας και με πόνο ψυχής και σπαρακτικές εκφράσεις θα μιλήσει για τις τεράστιες υλικές απώλειες -αφού η οικονομική διάλυση του στρατεύματος οδήγησε στην κακή συντήρηση υλικών, τις εδαφικές διεκδικήσεις του εχθρού στα νησιά μας αφού η έλλειψη ενδιαφέροντος από τους νέους για τις στρατιωτικές σχολές οδήγησε στην υποστελέχωση του σώματος και μια άτυπη αποστρατιωτικοποίηση, και τον υπέρογκο φόρο αίματος που καλείται να πληρώσει ο Έλληνας στρατιώτης ο οποίος φθάνει στο μέτωπο χωρίς να διαθέτει τα βασικά μέτρα για την προστασία του όπως κράνη kevlar και αλεξίσφαιρα γιλέκα, για τα πολεμικά μέσα τα οποία δεν έχουμε πλέον στην διάθεσή μας αφού ήμασταν αναγκασμένοι προς τις νατοϊκές μας υποχρεώσεις να παραδώσουμε πριν από λίγο καιρό στην Ουκρανία και τέλος για την υπεροπλία της Τουρκίας απέναντι μας η οποία “με ύπουλο και δόλιο τρόπο” δημιούργησε τις τελευταίες δεκαετίες τον μεγαλύτερο στρατό μετά το Ιράν στην Μέση Ανατολή αντί να επικεντρωθεί στην “βαριά βιομηχανία του τουρισμού” όπως πολύ σοφά, πασιφιστικά και δημοκρατικά πράξαμε εμείς.
      Εν πολλοίς η ελληνική κυβέρνηση θα εξαγγείλει μετά από τις πρώτες ολιγοήμερες αλλά κολοσσιαίες στρατιωτικές ήττες πως είναι αναγκασμένη να παραδώσει τα κλειδιά του μισού Αιγαίου στην Τουρκία, καθώς “είναι τραγικό να βλέπουμε τους νέους μας να χάνονται σε μια άνιση μάχη απέναντι στην πάνοπλη και πανέτοιμη Τουρκία”.
      Ο μέσος τηλεθεατής θα μονολογήσει: “δεν βαριέσαι, χαλάλι μερικά νησιά, καλύτερα να χάσουμε μερικά λίτρα πετρελαίου παρά αίματος”, η μέση Ελληνίδα μάνα θα σκεφτεί: “χίλιες φορές να χάσουμε τα πετρέλαια παρά τα παιδιά μας”, ο μέσος νέος άνδρας γαλουχημένος με αντιματσό, φεμινιστικό σκεπτικό, τις αξίες ισότητος των φυλών και των φύλων θα πει στους φίλους του “εγώ δεν είμαι φτιαγμένος για να πάω πόλεμο, δεν έχω πιάσει όπλο στη ζωή μου ας τα δώσει τα νησιά”
      Και όλοι υπό τους ήχους λαϊκών σκυλάδικων ασμάτων και της τραπ θα χειροκροτήσουν και θα δώσουν θερμά συγχαρητήρια στον γενναίο πρωθυπουργό που απέφυγε μια τραγωδία, εκλέγοντας τον πάλι στο κυβερνητικό αυτό αξίωμα στην επόμενη εκλογική διαδικασία.
      Η κυβέρνηση θα έχει επιτύχει τους αντινατιβιστικούς της προεκλογικούς στόχους, αφού στην σύντομη αυτή μάχη θα έχει χαθεί ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της νεολαίας που διακατέχουν πατριωτικά αισθήματα αυτοθυσίας και τέλος οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συγχαρούν την Ελλάδα για τους “σοφούς χειρισμούς” της υπόθεσης.
      Σε μια τέτοια βέβαια αντεθνική ουσιαστικώς επιστράτευση που προορίζει τον Έλληνα στρατιώτη κυριολεκτικά ως κρέας για τα κανόνια των Τούρκων, το σοφότερο με γνώμονα το εθνικό συμφέρον θα ήταν να μην παρουσιαστεί κανένας απολύτως εκεί που θα τον καλέσει ο “Ελληνικός Στρατός”, ο οποίος ούτε Ελληνικός πλέον είναι αλλά ούτε και στρατός.
      Το άλλοτε αναρχικό σύνθημα “δεν πολεμάμε” θα ηχεί πιο πατριωτικό από ποτέ.
      Κανένας σχεδόν δεν θα είναι εις θέσιν να προβλέψει το διαβολικό αυτό σενάριο πριν την εκτέλεσή του αφού από την μεταπολίτευση και μετά το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας έχει δομηθεί έτσι ώστε να δημιουργεί νέους όχι σκεπτόμενους εθνικά και συλλογικά, μα πειθήνιους και υπάκουους θιασώτες της ισότητος και του Πολιτιστικού Μαρξισμού.
      Οι γενιές που μεγάλωσαν με τις αξίες του ΠΑΣΟΚ, της ανοχής στην διαφορετικότητα των αθρόων ροών λαθρομεταναστών, και την προστασία ως κόρης οφθαλμού των σεξουαλικών μειονοτήτων παγκοσμίως θα παίξουν με την έλλειψη κριτικής σκέψης την παθητική τους στάση (μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) ρόλο-κλειδί στην ιστορική αυτή προδοσία της χώρας.
      Όσα χρόνια η χώρα μας δίδασκε υποχρεωτικά στα δημόσια σχολεία μαθήματα που αφορούν τις έμφυλες ταυτότητες και την σεξουαλική αγωγή στην προεφηβική ηλικία, στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου οι νέοι Τούρκοι μάθαιναν για τις μεγάλες στιγμές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για την στρατιωτική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Μουσταφά Κεμάλ και τέλος για την αλησμόνητη Γαλάζια Πατρίδα.
      Οι δύο αυτές διαφορετικές νοοτροπίες στην δημιουργία νέων πολιτών μέσω του εκάστοτε εκπαιδευτικού συστήματος, θα έχουν οδηγήσει την μία χώρα στην ιστορικότερη πολεμική νίκη και την άλλη στην συντομότερη (προδοτική) ήττα.
      Το δοκιμασμένο σενάριο της προδοσίας των Πρεσπών επαναλαμβάνεται αυτήν τη φορά “on steroids” ως μια ακόμη “διεθνής διπλωματική επιτυχία” στα μάτια της κοινής γνώμης. Και στο όνομα πάντως των αξιών του “ανθρωπισμού” με τις οποίες η χώρα μας διοικείται εδώ και χρόνια δεν είναι δα και σημαντική η απώλεια μερικών νησιών και μίας θάλασσας που εξ άλλου “δεν έχει σύνορα”.
      Δεν είναι σημαντική απώλεια στο μέτωπο του πολέμου ο αντρικός πληθυσμός των “native Ελλήνων” που αποτελούν αγκάθι στην πολυπολιτισμική κοινωνία που έχουν οραματιστεί οι πιστοί στις “δυτικές αξίες”, ηγέτες της μεταπολίτευσης.
      Δεν είναι σημαντική η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας!
      Σημαντικό είναι να μην χαρακτηριστεί κανείς “ακραίος” και όλα τα συνθετικά παράγωγα των λέξεων “-ίστας”, “-ιστής” και “-φοβικός”.
      Είναι σημαντικό οι τηλεσοφιστές που ξεδιάντροπα εμφανίζονται στις τηλεοράσεις να μην καταδικάσουν τον μέσο Έλληνα πως βρίσκεται στη “λάθος πλευρά της ιστορίας” και τον υποχρεώσουν να πιει ένα κώνειο αποσταγμένο από ενοχές.
      Στον κόσμο αυτό όπου πλέον το παράλογο είναι λογικό, που αρνητικό σημαίνει θετικό και μια πραγματικότητα που έχει επιφέρει την απόλυτη αντιστροφή αξιών και αξίων, μια τέτοια καταστροφική ήττα θα παρουσιαστεί στο πανελλήνιο ως μια ηθικά ιστορική νίκη.
      Γράφει ο Ιωάννης Π. horsebackarcherygr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×