[πρώτη δημοσίευση 15:19 08/11/22, αναδημοσιεύτηκε 11:03 10/11/22]
Πρώτο ερώτημα: Το ΤΑΙΠΕΔ θα επενδύσει στο λιμάνι για να πωληθεί σε δεύτερο χρόνο;
Δεύτερο ερώτημα: Πώς ξαφνικά βρέθηκαν τώρα τα κονδύλια; Μήπως γιατί έτσι αποφεύχθηκε η πώληση στον όμιλο Κοπελούζου ο οποίος σύμφωνα με τους αμερικανούς ανοίγει κερκόπορτες για την είσοδο της Gazprom στο λιμάνι; Υπενθυμίζεται ότι η αμερικανική πρεσβεία αλλά και ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ, που επισκέφθηκε την Αθήνα τον περασμένο Αύγουστο, διατύπωσαν ανοικτά και σε «πολύ υψηλό επίπεδο» τις αντιρρήσεις τους για την δυνατότητα να «μπει η Gazprom από την πίσω πόρτα στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης».
Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχολιάζοντας την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ανέφερε: «Είναι προς το ζωτικό στρατηγικό μας συμφέρον να παραμείνει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σε φιλικά προς το ΝΑΤΟ χέρια».
Αβίαστα λοιπόν έρχονται στον νου οι διαπιστώσεις του μεγάλου στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη στο εμβληματικό έργο του «Θεωρία του Πολέμου» (1988 και 1997): «Τα πράγματα θα ήσαν πολύ απλούστερα, εννοείται, αν η Ελλάδα και η Κύπρος δεν ήσαν κράτη με de facto μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα, αν δηλαδή οι αποφάσεις τους δεν εξαρτιούνταν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από το τι ανέχονται οι Ηνωμένες Πολιτείες...»
Διευκρινίζεται ότι η θέση μας βαραίνει ξεκάθαρα υπέρ της διατήρησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για προφανείς λόγους που δεν αναφερθούν εδώ, αλλά, άλλο αυτό και άλλο το να μας υποδεικνύεται από τρίτους το πώς πρέπει να διαχειριστούμε τον δημόσιο πλούτο...
