Επιπλέον, γιατί απορρίπτουμε συλλήβδην την πιθανότητα το οξύ ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης να ανακίνησε διαδικασίες/πιέσεις για την διευθέτηση των ελληνοτουρκικών επί τη βάση του χάρτη Μπάιντεν, ώστε να επιτευχθεί η μοιρασιά της Αν. Μεσογείου για αρχή... Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει ξεκάθαρο γερμανικό και αμερικανικό ενδιαφέρον -αλλά και εμπλοκή- στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η στάση του Κ.Μητσοτάκη ενδέχεται να μην είναι η «επιθυμητή» -όχι ότι έχει διάθεση να αντισταθεί στις εξωτερικές πιέσεις, αλλά γιατί φοβάται τις εσωτερικές αντιδράσεις- και επομένως αναζητούνται διαφορετικές λύσεις που να δρομολογήσουν τους συγκεκριμένους αντεθνικούς σχεδιασμούς. Μια υπηρεσιακή κυβέρνηση -ευρείας αποδοχής- με επικεφαλής Έλληνα τεχνοκράτη δίχως πολιτικά βάρη -τοποθετημένο για να βγάλει το φίδι από την τρύπα-, φαίνεται να προκρίνεται ως ιδανικό εργαλείο.
Από την άλλη, η εκπεφρασμένη δυσφορία των Γερμανών που έμειναν -προς το παρόν- έξω του ελληνικού «εξοπλιστικού νυμφώνος», ενδέχεται να λειτούργησε ως επιταχυντής των εξελίξεων, εις βάρος της σταθερότητας της χώρας.
Εάν θέλαμε να βάλουμε μια επιπλέον παράμετρο στην εξίσωση, τότε θα λέγαμε ότι δεν μπορεί να αποτελούν «συμπτώσεις» οι -συντονισμενες(;)-πτώσεις κυβερνήσεων στη Γηραιά ήπειρο. Στις 27/07/2022 γράψαμε στο iEpikaira:
«Οι παραιτήσεις Τζόνσον και Ντράγκι εκτιμάται ότι θα έχουν και συνέχεια... Σε αυτές άλλωστε πρέπει να προστεθούν και η πρωθυπουργός της Εσθονίας, Κάγια Κάλλας, καθώς και του Βούλγαρου, Κίριλ Πέτκοφ. Ο δε Μακρόν μετά βίας κέρδισε τις προεδρικές εκλογές, ενώ έχασε και την απόλυτη πλειοψηφία στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Η κυβέρνηση Σόλτς βρίσκεται στην ενεργειακή/οικονομική μέγγενη χωρίς προοπτική άμεσης εξόδου από την κρίση -η οποία δεν έχει ακόμη κορυφωθεί- και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν τα καταφέρει να ανταπεξέλθει. Στην Ισπανία η σοσιαλιστική κυβέρνηση δείχνει έντονα σημάδια φθοράς». Σε αυτές τις χώρες πρέπει να συγκαταλεγεί και η Φιλανδία μετά την διαρροή του γνωστού βίντεο της Φιλανδής πρωθυπουργού.
Ανθιστάμενοι στον πειρασμό να ακολουθήσουμε την πεπατημένη επιρρίπτοντας ευθύνες σε αυτούς που πολλοί ενδόμυχα σκέφτονται, θέτουμε το ερώτημα: άραγε ο «κοινός εχθρός» της Ευρώπης έχει τόση επιρροή/πρόσβαση στα εσωτερικά των παραπάνω κρατών; Αν ναι, τότε σίγουρα αυτό δεν συνάδει με το αφήγημα που τον θέλει αδύναμο και τρωτό... Με ότι αυτό συνεπάγεται για την Δύση.
Εν κατακλείδι, εκτιμάται ότι η συντονισμένη επίθεση στον Κ. Μητσοτάκη στοχεύει και κατά της χώρας. Η εσφαλμένη διαχείριση του σκανδάλου των υποκλοπών από το πολιτικό σύστημα, δύναται να επιφέρει καταστροφικές συνέπειες σε Εθνικό επίπεδο στην παρούσα επικίνδυνη διεθνή συγκυρία.
Περισσότερα και ΕΔΩ...
