Προκειμένου να αποφύγει ενδεχόμενες εντάσεις στο Αιγαίο, η ελληνική Κυβέρνησις απέρριψε την πρόταση του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Χριστοδουλίδη για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ των δύο κρατών. Το πόσο «σοφή» ήταν η ενέργεια αυτή έχει ήδη διαφανεί, καθώς με αλλεπάλληλες Navtex και απειλές εξόδου του ερευνητικού «Πιρί Ρείς» στο Αιγαίο η Τουρκία δείχνει ότι εκλαμβάνει την κατευναστική πολιτική των Αθηνών ως αδυναμία και την χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο για περαιτέρω διεκδικήσεις. Είναι μια κατάστασις που ενθυμίζει την ιστορική ρήση του Ουίνστον Τσώρτσιλ προς τον Νέβιλ Τσάμπερλαιν: «Επιλέξατε από τον πόλεμο την ατίμωση και εν τέλει θα έχετε και τον πόλεμο και την ατίμωση».
Η πρότασις Χριστοδουλίδη για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου έγινε προκειμένου να αρθούν τα εμπόδια για την ολοκλήρωση των ερευνών που αφορούν στην ηλεκτρική διασύνδεση των δύο χωρών.
Αυτομάτως η οριοθέτησις αυτή θα ήταν απάντησις στο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και θα συνεπλήρωνε την διπλωματική προσπάθεια επιβολής των προβλεπομένων από το Δίκαιο της Θαλάσσης που άρχισε με την μερική οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου. Εδώ όμως η Ελλάς απέφυγε να ασκήσει δικαιώματα που απορρέουν από την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία όταν η Τουρκία σταμάτησε την έρευνα για το καλώδιο στα ανοικτά της Κάσου, περιμένουμε να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο; Όπως άλλως τε ανέφεραν σχετικώς διπλωματικές πηγές, η απόρριψις της προτάσεως Χριστοδουλίδη έγινε προ του φόβου ότι θα προεκαλείτο «μεγάλη και απρόβλεπτη ένταση με την Τουρκία».
Όπως δείχνουν όμως οι Navtex που εξεδόθησαν για το «Πιρί Ρείς», τα επίχειρα της πολιτικής των Αθηνών είναι η Τουρκία να αποθρασύνεται. Πράγματι, [με τη] νέα Navtex, διά της οποίας οι Τούρκοι μεταφέρουν τους εκβιασμούς τους εις βάρος των Αθηνών κυριολεκτικώς στην καρδιά του Αιγαίου. Να σημειωθεί ότι για την περιοχή αυτή η αρμοδιότης για έρευνα και διάσωση, όπως και για την έκδοση Navtex, ανήκει στην Ελλάδα. Η Τουρκία όμως το αγνοεί επιδεικτικώς. Ίσως διότι έχει αντιληφθεί τα φοβικά σύνδρομα που διακατέχουν την ... ελληνική Κυβέρνηση και ως εκ τούτου επισείει την απειλή κρίσεως ή εντάσεως. Σημειώνεται ακόμη πως δεν έχει την παραμικρή σημασία το γεγονός ότι στην περιοχή δεν έχει κηρυχθεί και βεβαίως δεν έχει οριοθετηθεί ΑΟΖ, διότι η περιοχή την οποία ορίζει η τουρκική Navtex ευρίσκεται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδος και, συμφώνως προς το Δίκαιο της Θαλάσσης, η υφαλοκρηπίδα υφίσταται αφ’ εαυτής, δεν απαιτείται να κηρυχθεί όπως προβλέπεται για την ΑΟΖ.
Πάντως, η αποφυγή της οριοθετήσεως ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου ζημιώνει πολλαπλώς και τις δύο χώρες και επιτρέπει στην Τουρκία να διεκδικεί δικαιώματα που δεν της ανήκουν επικαλουμένη αυθαίρετες ερμηνείες και παράνομα μνημόνια. Και όμως η Αθήνα θα μπορούσε να έχει αποστερήσει την βάση του τουρκο-λιβυκού μνημονίου μόνον επεκτείνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Με μια τέτοια ενέργεια, που προβλέπεται να αποφασίζεται μονομερώς, η Τουρκία και η Λιβύη θα έπαυαν να είναι όμορες χώρες, διότι των θαλασσίων ζωνών τους θα παρενεβάλλοντο ελληνικά χωρικά ύδατα. Εδώ τίθεται βεβαίως το ζήτημα του casus belli, το οποίον είναι εξ ίσου παράνομο με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, αλλά η ελληνική Κυβέρνησις το λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν της, όπως τουλάχιστον δείχνει διά της ατολμίας της να προχωρήσει σε κινήσεις διασφαλίσεως των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Φυσικά, δεν θα περίμενε κανείς ότι η Τουρκία θα απεδέχετο μιάν ελληνο-κυπριακή οριοθέτηση ΑΟΖ, όμως μια τέτοια ενέργεια θα την υποχρέωνε να διαπραγματευθεί και να προβεί σε ουσιαστικές υποχωρήσεις όσον αφορά στο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Ενώ σήμερα, προ της υποχωρητικότητος των Αθηνών, προχωρεί σε περισσότερες διεκδικήσεις.
[iEpikaira: Υπάρχει ένα «όραμα» που αποτελεί σχέδιο εδώ και ένα αιώνα. Αφορά στη λεγόμενη «ελληνοτουρκική φιλία»/«ελληνοτουρκική συνομοσπονδία» που διαμόρφωσε το «όραμα Μητσοτάκη» (περισσότερα ΕΔΩ) το οποίο όμως εκτιμούμε ότι θα παραμείνει ένα απλό «όραμα». Αυτά που όμως θεωρούμε ότι είναι πιθανά να συμβούν -ή ήδη συμβαίνουν- είναι ότι ο Ελληνισμός εργαλειοποιείται για να λειτουργήσει ως «ζώνη περίσφιξης» έναντι του τουρκικού επεκτατισμού όπως έχει αναλυθεί διεξοδικά ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ (ενδεικτικά μόνο και με χρονολογική σειρά που πάει πίσω στο 2019).
Ταυτόχρονα υπάρχει και ένα άλλο σχέδιο που ξεκινάει από το Αιγαίο και καταλήγει στην Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία όμως διαφαίνονται δυο αντικρουόμενες στρατηγικές όπως εξηγήθηκε ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ. Όσον αφορά στην Ανατολική Μεσόγειο λοιπόν έχει ήδη γίνει αρκετά μεθοδική προεργασία και δύσκολα θα ανατραπεί η υφιστάμενη κατάσταση ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ. Οπότε ερχόμαστε στην πρόταση Χριστοδουλίδη, η οποία αν ιδωθεί υπό το πρίσμα των σχεδίων αυτών, μόνο ως όνειρο θερινής νυκτός μπορεί να εκληφθεί, ενώ ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι η Αθήνα φέρει την ευθύνη για την αυτοκτονική απώλεια του κοινού θαλάσσιου συνόρου με την Κύπρο!]
Πηγή: estianews.gr
.png)
