Όπως εξηγήθηκε ΕΔΩ, ο Άσαντ αρνήθηκε την πρόταση του Κατάρ το 2000 για την δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου $10 δισεκατομμυρίων, μήκους 1.500 χιλιομέτρων, μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, την Συρία και την Τουρκία. Αντιθέτως ο Άσαντ προκάλεσε την οργή των σουνιτικών βασιλείων του Κόλπου, όταν αντ' αυτού προέκρινε ρωσικό σχέδιο αγωγού με αφετηρία το Ιράν το οποίο μέσω της Συρίας θα κατέληγε στην Μεσόγειο και τα λιμάνια του Λιβάνου. Η πρότασή του προκάλεσε ταυτόχρονα και την αντίδραση του Ισραήλ το οποίο δεν επιθυμούσε επ' ουδενί λόγω να επιτρέψει στο Ιράν την διείσδυση στη Μεσόγειο και την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης. Ως εκ τούτου αποφασίστηκε η ανάσχεση του σχεδίου και η κατάληξη της κατάστασης στη Συρία είναι γνωστή. Υπό αυτό το πρίσμα όμως, η πύρρειος νίκη της Τουρκίας στη Συρία -οι λόγοι εξηγούνται παρακάτω- διαμέσου των τζιχαντιστών proxies της, επιτεύχθηκε με την τεράστια ζημιά στα ρωσο-ιρανικά συμφέροντα, γεγονός που σύντομα θα την φέρει σε πολύ δύσκολη θέση.
Όσον αφορά στο Ισραήλ, η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ:
α)του επέτρεψε να κάνει "περίπατο" εντός συριακού εδάφους, ενθυλακώνοντας τα στρατηγικής σημασίας υψώματα του Γκολάν -μέχρι στιγμής-,
β)καθάρισε την γειτονική Συρία από το ιρανικό proxy, την Χεζμπολάχ,
γ)ξεδόντιασε τις όποιες αμυντικές ικανότητες του στρατού του Άσαντ με βομβαρδισμό οπλικών συστημάτων -για να μην πέσουν στα χέρια της νέας ηγεσίας της χώρας-,
δ)ανάγκασε την Ρωσία σε αναδίπλωση,
ε)άνοιξε τον δρόμο για την de jure αναγνώριση του Μεγάλου Κουρδιστάν -διαχρονική στρατηγική στόχευση του εβραϊκού κράτους-, και
στ)έδωσε την ευκαιρία για να γίνει το ίδιο κόμβος μεταφοράς υδρογονανθράκων του Περσικού προς την Ευρώπη, διαμέσου της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας (sic) -εξ ου και εσπευσμένες εγγυήσεις ασφαλείας στην ΚΔ από ΗΠΑ-Γαλλία και Βρετανία (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ)-.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο να υλοποιηθούν οι τουρκικές ονειρώξεις περί αγωγού φ/α από το Κατάρ. Με λίγα λόγια, η "νίκη" της Τουρκίας στη Συρία, την έφερε σε αντίπαλα στρατόπεδα με την Ρωσία, το Ιράν, το Ισραήλ αλλά και την Αμερική που αφενός προτιμάει να διοχετεύει το δικό της LNG στην Ευρώπη και αφετέρου, συμμερίζεται τις στρατηγικές επιδιώξεις του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή οι οποίες συμπεριλαμβάνουν και την αναγνώριση του Κουρδιστάν (περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ).
Η γείτονα λοιπόν έχει ήδη πέσει στην παγίδα του Θουκυδίδη και αυτό θα γίνει ορατό πολύ σύντομα εντός και εκτός Συρίας!
