Δεν αποκλείεται μάλιστα η συγκυβέρνηση να επιχειρήσει να υπογράψει συνυποσχετικό για την προσφυγή στη Χάγη (ΕΔΩ), αν και η Τουρκία δύσκολα θα υποκύψει και αυτό μόνο μετά από ισχυρή πίεση από τον εξωτερικό παράγοντα. Ακόμη όμως κι αν η υπόθεση καταλήξει στη Χάγη, το σίγουρο είναι ότι εάν η απόφαση είναι εις βάρος της Τουρκίας, η γείτονα δεν πρόκειται να την αποδεχθεί. Είναι ξεκάθαρο δε ότι η Χάγη δικάζει και με πολιτικά κριτήρια, ενώ ουδέποτε δίνει 100% δίκιο σε μια πλευρά...
Η αποδοχή της απόφασης του δικαστηρίου από τις πολιτικές ηγεσίες, θα βαφτιστεί ως «έντιμος συμβιβασμός», παρότι θα αποτελεί έμμεση (νομιμοφανής) εκχώρηση κυριαρχίας (αιγιαλίτιδα ζώνη) ή/και κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Η Τουρκιά έχει μόνο να κερδίσει από την όποια διαπραγμάτευση ή δικαστική διευθέτηση. Ειδικά στην περίπτωση που το συνυποσχετικό περιέχει ζητήματα πέραν της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ όπως διαφαίνεται από την επιμονή αναφορά του Κ. Μητσοτάκη περί επίλυσης της διαφοράς μας που αφορά στις «θαλάσσιες ζώνες»!
Πέραν τούτου, υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να κερδίσει κάτι από την όλη διαδικασία τη στιγμή που δεν απαιτεί τίποτα; Εκτός κι αν η κατοχύρωση του δικαιώματος της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την αρχή της μέσης γραμμής, θεωρείται διεκδίκηση...
Φυσικά το ζήτημα της Χάγης πάει πίσω, και δεν είναι πολιτική μόνο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Από τον Οκτώβριο του 2012 δήλωνε ο Θάνος Ντόκος (τότε πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ και νυν Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας): «Μόλις η Ελλάδα ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα της, θα ξεκινήσει να εστιάζει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι δύο πλευρές του Αιγαίου θα αποφασίσουν αν θα πάνε τα θέματα επί των οποίων δεν συμφωνούν μεταξύ τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Θα δούμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα; Θα δείξει...».
Και για να γίνει ακόμη πιο ξεκάθαρο το τί προωθείται μέσω Χάγης, ο ίδιος ο Θ. Ντόκος σε συνέντευξη τον Νοέμβριο του 2019 (τότε αναπληρωτής ΣΕΑ) ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο».
Κλείνοντας, όταν μετεκλογικά έρθει η ώρα, θα καλλιεργηθεί το κατάλληλο κλίμα για να πείσουν την κοινή γνώμη προβάλλοντας το ψευδές και απειλητικό δίλημμα: «πάμε σε συμφωνία ή ακολουθεί πόλεμος»!
Αυτά καλό είναι να τα έχουμε στο μυαλό μας πριν απλώσουμε το χέρι στην κάλπη...
