 |
| Τα ονόματα του σκίτσου, θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με πλειάδα άλλων της μεταπολίτευσης και όχι μονο! |
iEpikaira.- Συχνά ακούγονται φωνές ηττοπάθειας και εσωστρέφειας που μιλάνε για αδυναμία της Ελλάδας να προβάλει δυνατά διπλωματικά χαρτιά και να αυτοπροσδιοριστεί ως περιφερειακή δύναμη. Οι απόψεις αυτές προέρχονται, είτε από ημιμαθείς φωνασκούντες "εμπειρογνώμονες" γυρολόγους των συστημικών ΜΜΕ -που είναι συχνά και κάτοχοι βουλευτικών εδρών-, είτε από καλοπληρωμένους εντολοδόχους που στοχευμένα εργάζονται ώστε να πείσουν την κοινή γνώμη για την γενικότερη αδυναμία της χώρας, και να μας βαλτώσουν ακόμη περισσότερο σε μια αέναη αδράνεια και πασιφισμό, για να παραμείνουμε υποχείρια των ξένων συμφερόντων και θεατές των εξελίξεων που αφορούν στην διασφάλιση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Στις πλουτοπαραγωγικές πηγές τις χώρας δεν θα αναφερθούμε επί του παρόντος, ούτε και στην κακοδιαχείριση του εθνικού κορβανά, ενός κράτους "μπαμπούλα", προσκολλημένου στις αγκυλώσεις του παρελθόντος, με έναν τερατώδη αυτοχειριαστικό κρατικό μηχανισμό που σκοτώνει κάθε είδους πρωτοβουλία για επιχειρηματικότητα, αλλά και ένα τραγικό, απολιθωμένο πολιτικό σύστημα που το συντηρεί. Αυτό που θα επισημάνουμε εδώ, είναι κάτι πολύ απλό, χιλιοειπωμένο και αυτονόητο. Αφορά στις "συμμαχίες" που καλώς ή κακώς έχουμε αποφασίσει να συνάψουμε και συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε μονομερώς (sic) -χωρίς καθόλου απαιτήσεις για ανταλλάγματα-, με τις οποιεσδήποτε "διευκολύνσεις" που απαιτούν.
Η πασιφανής αδυναμία για σχεδιασμό και εφαρμογή, μιας εμβρίθους εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, οφείλεται κυρίως στην παντελή έλλειψη στοιχειώδους επιπέδου των πολιτικών δυνάμεων που λυμαίνονται την χώρα, και όχι απαραίτητα στους Έλληνες διπλωμάτες που έχουν στην ουσία τα χέρια δεμένα. Το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών και η τραγική έλλειψη ηγετικών φυσιογνωμιών, που να είναι πρωτίστως παραδοσιακοί πατριώτες -όχι με την αλλοιωμένη, πολιτικάντικη χροιά που επίτηδες έχουν αποδώσει στην έννοια οι αποδομητές και οι εθνομηδενιστές, οι λάτρεις της "πολιτικής (αν)ορθότητας"-, με εθνικό όραμα και την ικανότητα να εμπνεύσουν και να αφυπνίσουν τον λαό, ανεπηρέαστοι από εξωτερικούς παράγοντες. Έχει οδηγήσει σταδιακά στην πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, ενός συστήματος που ανακυκλώνει τις πελατειακές σχέσεις, που γεννά γενιές καρεκλοκένταυρων, ξενόδουλων πολιτικάντηδων, πειθήνιων γκαουλάιτερ των μυωπικών κομματικών επιταγών, φιλόδοξων και συνάμα κουτοπόνηρων που αρέσκονται στα πυροτεχνήματα και την βλαχομαγκιά της πολιτικής του πεζοδρομίου. Τις "ανθρωποκάμπιες", όπως λέει Κόντογλου, "που μαράζωσαν το ολόδροσο δέντρο της φυλής μας!".
Αυτή η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, η αφυδάτωση της πολιτικής συνείδησης, είναι μια σύγχρονη μορφή υβριδικής απειλής, και αποσκοπεί στην αποχαύνωση των πολιτών και στον μαρασμό του πατριωτικού αισθήματος, που πάντοτε λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη στην απώθηση των οιονδήποτε εξωτερικών και εσωτερικών απειλών μιας χώρας. Οδηγεί στην αποδοχή της περιρρέουσας κατάστασης, που σκιαγραφείται ζοφερή από τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία συνδράμουν αποφασιστικά και αυτά στον υβριδικό πόλεμο της αδρανοποίησης των αντανακλαστικών του έθνους.
Σε αντιπαραβολή θα θέσουμε την αείποτε εχθρό Τουρκία, και τους Τούρκους πολιτικούς, ακόμη και της αντιπολίτευσης (!) οι οποίοι στηρίζουν ξεκάθαρα τους εθνικούς τους στόχους και επιδιώξεις, ασχέτως της θέσης που κατέχουν. Όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί, με τις δηλώσεις και τις θέσεις τους, στηρίζουν μια κοινή εξωτερική πολιτική βασισμένη στον στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας. Εδώ και δεκαετίες έχουν θεσπίσει το Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας (Milli Güvenlik Siyaset Belgesi), το οποίο εφαρμόζουν ευλαβικά και απαρέγκλιτα, όλες οι κυβερνήσεις. Αυτό το πρωτόκολλο, ορίζεται από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας ενώ ανανεώνεται σύμφωνα με τις εξελίξεις. Ενυπόγραφη γνώση του πρωτοκόλλου λαμβάνουν όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και τα μέλη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα (!), και υποχρεώνονται να εφαρμόσουν τα όσα αναφέρονται σε αυτό.
 |
| Κρήτη: Το αγκυροβολημένο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ στην Αν. Μεσόγειο |
Εν αντιθέσει με την χώρα μας όπου, η εξωτερική πολιτική και ο ψοφοδεής σχεδιασμός αλλάζει άρδην, ανάλογα με τις κυβερνητικές "ορέξεις" ή μάλλον τις εξωγενείς βαραθρώδεις επιταγές προς τους εγχώριους αχυράνθρωπους της πολιτικής. Και σε αυτό το σημείο διερωτώμεθα κάτι πολύ απλό και εκλαϊκευμένο, έχουμε κατανοήσει τι σημαίνει να παραχωρούμε βάσεις-ορμητήρια εντός της επικράτειάς μας!; Η Ελλάδα είναι το γεωπολιτικό κλειδί του ΝΑΤΟ στην Αν. Μεσόγειο. Η θέση της, δίνει την δυνατότητα για την εύκολη διεξαγωγή επιχειρήσεων στη Β. Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο. Η Κρήτη είναι το αγκυροβολημένο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ στην Αν. Μεσόγειο. Ένα σημείο στρατηγικής σημασίας που υποστηρίζει εξίσου τα πλοία και τα αεροσκάφη των συμμάχων, και δίνει άμεσες λύσεις στις κρίσεις της Αν. Μεσογείου. Χωρίς να μπούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες, επαναλαμβάνουμε το ερώτημα, κατανοούμε την κρισιμότητα-αναγκαιότητα των βάσεων που παρέχουμε στην συμμαχία!; Είναι ή δεν είναι γεωστρατηγικό έρεισμα αυτό, και ένας ισχυρότατος μοχλός πίεσης! Χωρίς καν να αναφέρουμε τα πλείστα υπόλοιπα που είναι εξίσου μεγάλης βαρύτητας και αναγκαιότητας για την συμμαχία. Με αυτά κατά νου, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι γίνονται έντονες διαβουλεύσεις για την συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου, και ότι στήνεται το σκηνικό για ελεγχόμενο "θερμό επεισόδιο"!; Ότι ετοιμάζονται να παραδώσουν σχεδόν αμαχητί (!) ελληνικά εδάφη λόγω της υποτιθέμενης "αδυναμίας" μας να αντιδράσουμε, διπλωματικά και στρατιωτικά, παρ' όλο το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων που είναι ικανό να επιφέρει σημαντικότατα πλήγματα στον εχθρό!;
Μην ακούτε λοιπόν τις σειρήνες τις εποχής που μας θέλουν έρμαια των εξελίξεων. Ένα έθνος που έχει αυτοσυνειδησία, δημιουργεί τις εξελίξεις και τις οδηγεί στην κατεύθυνση που επιδιώκει. Δεν αρέσκεται σε ρόλο δορυφόρου και φτωχού συγγενή που ζητά ελεημοσύνη. Χρησιμοποιεί όλες τις δυνατότητές του για να επιτύχει τους στόχους του και αποφεύγει την υπναλέα και άκρως επικίνδυνη αδράνεια. Δεν συνομιλεί και δεν συνδιαλέγεται για τα αυτονόητα κυριαρχικά του δικαιώματα. Δεν ευνουχίζει το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων. Δεν δίνει την εντύπωση ότι είναι έτοιμο να αποδεχτεί την οιανδήποτε "συμφωνία", χάριν μιας υποτιθέμενης "καλής γειτονίας". Δεν δέχεται ιταμές απαιτήσεις από εχθρούς που την επιβουλεύονται. Για να τα επιτύχει όλα αυτά όμως προϋπόθεση αποτελεί να μην εκλέγει τους πολιτικούς ιθύνοντες που τα επιτρέπουν και τα δρομολογούν. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας... Σε αυτές τις εκλογές, αποφασίζουμε το αν θα οδηγηθούμε σε ένα νέο 1922 ή αν θα καταφέρουμε να διασφαλίσουμε την εθνική μας ακεραιότητα!
