Ο Έλληνας πρωθυπουργός διερωτήθηκε εάν «είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλύσει τελικά με δίκαιο τρόπο και με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο, όπως αγωνιζόμαστε να κάνουμε εδώ και δεκαετίες, αυτή τη μεγάλη διαφορά [σσ. οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας] που έχουμε με την Τουρκία;» και αποκρίθηκε ότι «η απάντηση είναι «ναι». Αυτή είναι η άποψή μου». Ανταποκρινόμενη η δημοσιογράφος του Σκάι είπε: «Αυτό πιθανά, πάντως, περιλαμβάνει απομείωση της κυριαρχίας έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα».
Δράττοντας την ευκαιρία ο Κ. Μητσοτάκης διευκρίνισε: «Αυτό είναι μία σχετική έννοια, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης. Αλλά το ερώτημα είναι: θα μείνουμε με τη διαφορά αυτή ανεπίλυτη αν η ιστορία μας προσφέρει μία ευκαιρία να τη λύσουμε; Προσέξτε, θα τη λύσουμε με όρους οι οποίοι θα είναι προφανώς συμβατοί με την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και επειδή είμαστε ακόμα μακριά από αυτό το σενάριο -γιατί δεν είναι μία απόφαση που την παίρνω προφανώς μόνος μου- αν ποτέ φτάναμε σε αυτό το σημείο θα είχε μείζονα ρόλο να παίξει και η Βουλή και τα κόμματα».
Ποιές θα είναι άραγε οι «υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις»; Μήπως εδώ γίνεται αναφορά στο κυριαρχικό δικαίωμα ενιαίας επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ.; Μήπως επειδή στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη ασκείται πλήρη κυριαρχία (περισσότερα ΕΔΩ), γι' αυτό και ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι η «απομείωση της κυριαρχίας» είναι μια «σχετική έννοια»;
Καταλήγει δε ρίχνοντας το μπαλάκι στη Βουλή η οποία θα είναι αυτή που θα κληθεί να επικυρώσει τις «Πρέσπες του Αιγαίου/Αν. Μεσογείου» (περισσότερα ΕΔΩ)...
