Επανερχόμενοι στο βιογραφικό του κ. Μοχαμαντί, το 2016 το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch), του απένειμε το βραβείο «Alison Des Forges» για την ακτιβιστική δράση του. Ας σημειωθεί ότι τo Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τα τελευταία 10 χρόνια έλαβε το αστρονομικό ποσό των 100 εκτ. δολαρίων από τον George Soros σε χρηματική δωρεά. Ο κ. Μοχαμαντί σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, «εγκατέλειψε το Αφγανιστάν για να ξεφύγει από τους Ταλιμπάν, του χορηγήθηκε άσυλο στην Ελλάδα και έχει αναχθεί σε κορυφαίο υπερασπιστή των δικαιωμάτων των προσφύγων εκεί». Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον τιμά «για το ακλόνητο θάρρος και την προσήλωσή του στην προστασία των δικαιωμάτων των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών στην Ελλάδα» (πηγή).
 |
| Οι νικητές των βραβείων Alison Des Forges από το Μπανγκλαντές, το Μπουρούντι, την "Ελλάδα" και την Ινδία hrw.org |
Ο κ. Μοχαμαντί κλήθηκε ως αρμόδιος να καταθέσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου για την επιτάχυνση της διαδικασίας χορήγησης ασύλου τον Απρίλιο του 2018. Εκεί ανέφερε ο ίδιος, ότι παρότι διαμένει στην Ελλάδα τα τελευταία 17 χρόνια, μόλις τρεις ημέρες παρέμεινε άνεργος, εντούτοις δεν έχει καταφέρει ακόμα να φέρει τη γυναίκα του στη χώρα μας. «Από τη μέρα που έχω έρθει, τρεις μέρες έχω μείνει άνεργος μέχρι σήμερα που είμαι 17 χρόνια στην Ελλάδα. Αναγκάστηκα να πληρώσω 8.000 ευρώ στους διακινητές για να φέρω τη γυναίκα μου στην Ελλάδα και ποτέ δεν την έφερα».
Χωρίς να υποβιβάζουμε την οικογενειακή τραγωδία, τίθεται το ερώτημα πώς ένας μετανάστης-πρόσφυγας κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο για τα ελληνικά εργασιακά δεδομένα, δηλαδή τα τελευταία 17 χρόνια να παραμείνει άνεργος μόνο για τρείς ημέρες, και όλα αυτά ενόσω ήταν ένας εκ των 11 που έλαβαν άσυλο σε σύνολο 4000 αιτήσεων.
Αντ’ αυτού ο κ. Μοχαμαντί δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ σχετικά με το βραβείο που παρέλαβε από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι, «Δεν είμαι πολύ ενθουσιασμένος για το βραβείο αυτό, γιατί ήρθα στην Ελλάδα μόνο και μόνο γιατί πίστευα ότι είναι μια ευρωπαϊκή χώρα που ανέδειξε τη Δημοκρατία. Δεν πίστευα ότι θα έρθω σε μια χώρα, όπου πρέπει να αγωνίζεσαι για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Σε άλλη συνέντευξη δήλωσε, «Το χειρότερο πράγμα που βίωσα στη ζωή μου ήταν όταν με χτύπησε η ελληνική αστυνομία. Η φυλακή των Ταλιμπάν δεν με πόνεσε τόσο γιατί από αυτούς το περίμενα, δύο φορές με έχουν πάει στο σφαγείο, από την ελληνική αστυνομία όμως δεν το περίμενα. Έπαθα σοκ όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα, δεν μπορούσα να το πιστέψω».
Με αυτές τις λίγες σκέψεις και τις δημόσιες δηλώσεις του κ. Μοχαμαντί, εύλογα τίθεται το ερώτημα… Ποιός θα είναι ο ρόλος του εν λόγω υποψήφιου στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου, εάν και εφόσον εκλεγεί; Η εκπροσώπηση - διαφήμιση ή η δυσφήμιση της χώρας (βάσει των δημόσιων δηλώσεών του ασφαλώς);
Εδώ βέβαια τίθεται και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα, το αν και κατά πόσο μια Δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση (έστω και μειοψηφίας) έχει το δικαίωμα να διατηρεί στενούς πολιτικούς δεσμούς με την όποια ΜΚΟ και να έχει υποψήφιους που διατελούν Πρόεδροι σε τέτοιες Οργανώσεις... Ποιός είναι ο ρόλος των ΜΚΟ στην Ελλάδα τελικά;
iEpikaira
Εδώ βέβαια τίθεται και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα, το αν και κατά πόσο μια Δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση (έστω και μειοψηφίας) έχει το δικαίωμα να διατηρεί στενούς πολιτικούς δεσμούς με την όποια ΜΚΟ και να έχει υποψήφιους που διατελούν Πρόεδροι σε τέτοιες Οργανώσεις... Ποιός είναι ο ρόλος των ΜΚΟ στην Ελλάδα τελικά;
iEpikaira
