Όταν είσαι αντιμνημονικός αλλά ψηφίζεις τα μνημόνια. Όταν είσαι αντιευρωπαϊστής αλλά γίνεσαι πρόθυμο ευρωπαϊκό υποχείριο, «των Ευρωπαίων περίγελος και των αρχαίων παλιάτσος», κατά τον Παλαμά. Όταν είσαι κατά της βίας αλλά περιθάλπεις ρουβικώνες. Όταν είσαι κατά της εγκληματικότητας αλλά αποφυλακίζεις εγκληματίες. Όταν θεωρείς τον εαυτό σου δημοκρατική παράταξη αλλά λειτουργείς σχεδόν πάντα εξωθεσμικά. Όταν αυτοαποκαλείσαι προοδευτική παράταξη άλλα παρακάμπτεις βασικές δημοκρατικές διαδικασίες. Όταν στηλιτεύεις την οικογενειοκρατία αλλά διορίζεις κολλητούς και συγγενείς. Όταν ρωτάς τον λαό τι θέλει αλλά μετά κάνεις ότι δεν τον ρώτησες. Όταν πρωτοστατείς σε συλλαλητήρια μια ζωή αλλά αποκαλείς τους συλλαλούντες όχλους ετερόκλητους και ταραχοποιά στοιχεία. Όταν το παίζεις αντιεξουσιαστής αλλά γίνεσαι ο καλύτερος φίλος των δυνάμεων καταστολής. Όταν συγχέεις τον φασισμό με τον πατριωτισμό αλλά συνεργάζεσαι με αυτοαποκαλούμενους «πατριώτες». Όταν εκθειάζεις την «διαφορετικότητα» αλλά κυνηγάς την φυσιολογικότητα. Όταν προωθείς την πολυθρησκευτικότητα αλλά πολεμάς την κύρια Θρησκεία. Όταν την αθεΐα κάνεις λάβαρο αλλά την μπερδεύεις με την αθεοφοβία. Όταν πλάθεις νεολογισμούς αλλά στην ουσία διαστρεβλώνεις έννοιες κατά το δοκούν, βιάζοντας την ίδια σου την γλώσσα. Όταν μιλάς για πολιτισμό αλλά παραχαράσσεις απροκάλυπτα την ίδια σου την ιστορία. Όταν μιλάς για προοδευτισμό και εννοείς τον νεοταξισμό. Όταν μιλάς για εθνική κυριαρχία αλλά ανοίγεις διάπλατα τα σύνορα. Όταν λες ότι δουλεύεις για την ευημερία του Έλληνα νομοταγή πολίτη αλλά παρέχεις μεγαλύτερη πρόνοια στον «παράτυπο» αλλοεθνή πολίτη. Όταν λες ότι είσαι Μακεδόνας αλλά το ίδιο είναι και ο Σλάβος. Όταν ξεπουλάς την ιστορία και τον πολιτισμό, την ταυτότητα και την θρησκεία, τον πλούτο και τα σύνορα, τα ήθη και τα έθιμα, τα δικαιώματα και την υπόληψη, το μέλλον και τις ζωές ολόκληρου του έθνους, συνάμα και των παιδιών σου… Τότε τί είσαι; Εμείς ξέρουμε την απάντηση… Το ζήτημα είναι αν την ξέρεις και εσύ!
