Πολλοί αναρωτιούνται που οφείλονται οι άτσαλοι χειρισμοί στην εξωτερική μας πολιτική. Στην άγνοια, στην ενδοτικότητα, στην έλλειψη σχεδιασμού, σε προσυμφωνημένες υποχωρήσεις, στην πολιτική «του καφενείου» που μας έχουν καταντήσει;
Ο Ελληνικός λαός, ευνουχισμένος από την στοχευμένη τρομολαγνεία των συστημικών ΜΜΕ, έχει «προγραμματιστεί» να δέχεται παθητικά τα μνημονιακά καπρίτσια, αυτά που οι Τροϊκανοι επέβαλαν και αυτά που οι δικοί μας πολιτικάντηδες βάφτισαν ως «απαραίτητες αλλαγές», τις οποίες χρέωσαν στην Τρόικα. Τι νομίζετε, ότι η κυβερνώντες δυσκολεύτηκαν πολύ να υπονομεύσουν το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων; Αυτοί που στο άκουσμα και μόνο των σωμάτων ασφαλείας, βγάζουν ανεμοβλογιά… Εκτός και αν πρόκειται να τους προστατέψουν από πιθανό λιντσάρισμα (βλ. την κάθοδο των μυρίων ματατζήδων όπου πρόκειται να εμφανιστούν πατριώτες "αντιφρονούντες" και "φασίστες" που διαδηλώνουν ειρηνικά για τα αυτονόητα!). Νομίζετε ότι με βαριά καρδιά βλέπουν τους στρατιωτικούς μας να αγωνιούν για το άγριο τσεκούρεμα των αμυντικών δαπανών σε σημείο που να υπάρχουν ελλείψεις στα πιο βασικά (βλ. πετρέλαιο, πυρομαχικά ακόμη και γραφική ύλη) για την οργάνωση και διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων. Ή το μόνιμο προσωπικό και δη τους υπαξιωματικούς που έχουν να πάρουν μετάθεση για 5 και 10 χρόνια λόγω περικοπών; Ακραίοι αντιμιλιταριστές, πρώην μαρξιστές και εθνομηδενιστές, των οποίων το κόμπλεξ για την Ελλάδα πριμοδοτείται από τις ΜΚΟ γνωστών νεοταξιτών (βλ. George Soros και ΣΙΑ…) αλλά και τα υποχείριά τους, ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΟΗΕ.
Μπουχτίσαμε από βερμπαλισμούς και καουμποϊλίκια από τους τζάμπα μάγκες. Είναι δυνατόν αυτοί που από τη μια λένε «Η Τουρκία είναι μια άκακη και φιλική χώρα» μετά να ασκούν σοβαρή εξωτερική πολιτική; Βαρεθήκαμε να ακούμε το περιβόητο «διεθνές δίκαιο» και ποτέ να μην το βλέπουμε στην πράξη και μαζί με αυτό να μας καλλιεργούν και φρούδες ελπίδες για πιθανές συμφωνίες και δεσμεύσεις με αυτούς που ο λόγος τους είναι μπακίρι… Απηυδήσαμε με τα αναιμικά και ηττοπαθή διαβήματα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, τύπου «κλάψας» και «μπαμπά αυτός με βαράει»… Οι δυτικοί και ειδικά οι Ευρωπαίοι, ανέκαθεν απέφευγαν την αναμέτρηση με τους Τούρκους, είτε γιατί έχουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, είτε γιατί δεν αντιμετωπίζουν οι ίδιοι άμεση απειλή, είτε γιατί ενδόμυχα γνωρίζουν ότι ο τουρκικός «πολιτισμός» είναι από άλλη εποχή, αυτήν που θέλουν να ξεχάσουν.
Ο Ιωσήφ Βρυέννιος έλεγε «…μάταιες ελπίδες ότι συμμαχικά στρατεύματα θα έρθουν από την Δύση να μας σώσουν. Αλλά και αν εκστρατεύσουν δεν θα το κάνουν για να μας υπερασπιστούν, όπως λένε, αλλά για να καταστρέψουν τις πόλεις μας και το Γένος μας, για να εξαφανίσουν ακόμα και το όνομά μας». Αυτά τα έλεγε πριν 600 χρόνια… και ο νεοέλληνας σήμερα ακόμη ελπίζει… Η δε αμοραλιστές και μισέλληνες άρχοντές μας, οι ραγιάδες του νεοταξισμού, επενδύουν και καλλιεργούν αυτήν την πρεμούρα για να αποκοιμίζουν τον λαό και να μένει με τα χέρια σταυρωμένα· βορά στα αρπακτικά της διεθνούς μαφίας της Ουάσιγκτον, των δορυφόρων της, και όσων κινούν τα νήματα πίσω από την κουρτίνα. Αυτοί που μιλούν για «πολιτικές ορθότητες» και από πίσω προωθούν απολίτιστες «ανορθότητες» που νομιμοποιούν τα πάθη και τις διαστροφές, αυτοί νομίζεται ότι θα μας σώσουν;
