Προβλέψιμες, δεδομένες και αναμενόμενες θεωρούνταν οι αντιδράσεις της Άγκυρας απέναντι στο τριμερές σχήμα Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ παρότι δεν προήλθαν από Τούρκους επιτελείς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερτνογάν αλλά από τουρκικά ΜΜΕ. [...]
Μετά τις δηλώσεις Μπενιαμίν Νετανιάχου που φωτογράφιζαν την Άγκυρά αλλά και τα μηνύματα στρατηγικής εμβάθυνσης, τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν λόγω για προσπάθεια περικύκλωσης της Άγκυρας και για μοντέλο ενός «περιφερειακού ΝΑΤΟ», το οποίο θεσπίζει μια δέσμευση αμοιβαίας άμυνας, σύμφωνα με την οποία οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια εναντίον ενός μέλους θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του turkiyetoday, πρόκειται για μια στρατηγική που στοχεύει στον περιορισμό των ελιγμών της Άγκυρας, μετατρέποντας τα διμερή ζητήματα της Τουρκίας (όπως η στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου ή οι διαφορές για την υφαλοκρηπίδα) σε κίνδυνο πολυμερούς σύγκρουσης, προσθέτοντας ότι αυτή η διαρθρωτική ολοκλήρωση δεν παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά υποστηρίζεται από κοινές ασκήσεις, πρωτόκολλα ανταλλαγής πληροφοριών και προσπάθειες διαλειτουργικότητας.
Κατά το ίδιο δημοσίευμα, αυτό το στρατιωτικό και τεχνολογικό δίκτυο, που δημιουργείται -όπως αναφέρει- υπό το πρόσχημα της ενεργειακής ασφάλειας, αποτελεί στην πραγματικότητα τη στρατιωτική θωράκιση των οικονομικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου και κάθε ενεργειακή εξίσωση που αποκλείει την Τουρκία προστατεύεται από αυτή τη στρατιωτικοποιημένη δομή, αντικαθιστώντας τα διπλωματικά κανάλια με μια κούρσα στρατιωτικής αποτροπής.
Καταλήγοντας αναφέρει ότι από την οπτική της Άγκυρας, αυτή η κατάσταση δεν αποτελεί απλώς ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, αλλά προτεραιότητα εθνικής ασφάλειας, που απαιτεί την ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης, προληπτικής και ασύμμετρης αντίδρασης, με στόχο την προστασία της γεωπολιτικής υπόστασης που κατοχυρώνεται στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και πως η τόσο εκτεταμένη στρατιωτικοποίηση του status quo αποδυναμώνει τις ελπίδες για ειρήνη στην περιοχή, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στη διεθνή κοινότητα τη ζωτική σημασία του ρόλου της Τουρκίας ως παράγοντα ανατροπής και παρεμπόδισης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι παραπάνω αναφορές έρχονται σε χρόνο που αποδεικνύεται με τον πιο περίτρανο τρόπο (πλέον) ότι μετά τις Συμφωνίες του Ζαππείου για τα ενεργειακά με την υπογραφή και των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ), την κοινή δέσμευση (Ελλάδα, Κύπρου, Ισραήλ) για το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης, των διαύλων επικοινωνίας τόσο Ελλάδας – Λιβύης όσο και Αιγύπτου – Λιβύης για θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως οι θαλάσσιες ζώνες αλλά και η υπογραφή οριοθέτησης ΑΟΖ Κύπρου – Λιβάνου, η (προσωρινή) απόκλιση της Τουρκίας από το SAFE I, τα περιθώρια διπλωματικών «ελιγμών» με στόχο να προβάλει τον εαυτό της η Άγκυρα ως «περιφερειακή δύναμη» βρίσκουν αντίσταση.
Το μοναδικό «χαρτί» που έχει πλέον στα χέρια της η Τουρκία και μπορεί να προσεγγίσει (ξεχασμένους) συμμάχους -πέρα από κάποια αραβικά κράτη- είναι η κοινή στάση απέναντι σε όσα διαπράττονται στη Λωρίδα της Γάζας και οι συμφωνίες στο πεδίο της άμυνας.
Όμως επειδή στις διεθνείς σχέσεις δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρο, αυτό που προσπαθεί να πετύχει η Άγκυρα μέσω αυτών των διαύλων βασίζεται πάνω σε «κινούμενη άμμο».
[iEpikaira: Στο μεσανατολικό ο ρόλος Ελλάδας-Κύπρου είναι να «συγκρατήσουν» την Τουρκία. Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ! Όσον αφορά στο Αιγαίο, σημαντικό είναι να διευκρινιστεί ότι οι αγγλοσάξονες θέλουν την Τουρκία να έχει μόνιμα πόδι. Δηλαδή να μην είναι πολιτικά και πολιτισμικά ενωμένο (με άλλα λόγια να είναι διχοτομημένο) ώστε να εμποδίζεται η έξοδος της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες. Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ! Δηλαδή θέλουν το Αιγαίο να διχοτομηθεί και μοιραστεί με την Τουρκία ενώ ταυτόχρονα ο Ελληνισμός θα συγκρατεί την Τουρκική επεκτατικότητα μακριά από το Ισραήλ. Περισσότερα ΕΔΩ! Τί έγραφε το παρόν βήμα για το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν από το 2019; 
Άλλο ένα κομμάτι του παζλ μπήκε στη θέση του, ειδικά μετά την εγκατάσταση του ισραηλινού αντιπυραυλικού συστήματος Barak MX στην Κύπρο αλλά και η άρση του αμερικανικού εμπάργκο στην ΚΔ. Στις 11/03/25 εξηγήθηκε ότι υπάρχει ισραηλινό σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκίας, το οποίο εμπλέκει την Ελλάδα και την Κύπρο. Στόχος είναι η δημιουργία ενός ενιαίου και ισχυρού νοητού «αναχώματος» έναντι της Τουρκία, μιας «ομπρέλας» ή «ζώνη περίσφιξης/αποκλεισμού», που συμπεριλαμβάνει την Κρήτη, την Κύπρο και την Βόρεια Συρία - Κουρδιστάν (βλ. ανάλυση iΕpikaira 03/05/19). Με την κυκλωτική αυτή στρατηγική ο Ελληνισμός εργαλειοποιείται και μετατρέπεται σε προκεχωρημένο φυλάκιο έναντι του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού, διασφαλίζοντας τον ισραηλινό ζωτικό χώρο (βλ. επίσης iΕpikaira 11/03/25)]
Πηγή: Απόσπασμα δημοσιεύματος naftemporiki.gr
.png)
