Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 18 Ιουνίου 2024

ΕΙΔΗΣΗ-ΒΟΜΒΑ: Ο ισραηλινός στρατός φέρεται να πληροφορήθηκε τα σχέδια της Χαμάς πριν την 7η Οκτωβρίου!

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου με τους κομάντος που απελευθέρωσαν τους ομήρους. Φωτογραφία από το Πρωθυπουργικό Γραφείο, The Prime Minister of Israel Via Facebook 18/06/2024

Οι μυστικές υπηρεσίες του ισραηλινού στρατού είχαν γνωστοποιήσει την ηγεσία της μεραρχίας που ήταν αρμόδια για την μεθόριο Ισραήλ-Γάζας λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με το σχέδιο της Χαμάς να πραγματοποιήσει επίθεση κατά των ισραηλινών οικισμών και κωμοπόλεων της περιοχής σε διάστημα μικρότερο των τριών εβδομάδων από τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου.

Η είδηση προκύπτει από σχετικό έγγραφο που δόθηκε χθες το βράδυ στη δημοσιότητα από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της κρατικής ισραηλινής τηλεόρασης.

Συγκεκριμένα, στην έγγραφη αναφορά του τμήματος μυστικών υπηρεσιών της «Μεραρχίας Γάζας» του ισραηλινού στρατού, με ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου 2023 και θέμα «Λεπτομερής άσκηση ολομέτωπης επίθεσης», περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια κάθε στάδιο πολλών ασκήσεων ετοιμότητας που εφήρμοζαν επίλεκτες ένοπλες δυνάμεις της Χαμάς.

Τα σενάρια των ασκήσεων περιλάμβαναν κατάληψη ισραηλινών στρατιωτικών προκεχωρημένων φυλακίων και μονάδων, απαγωγή στρατιωτών και πολιτών, ως επίσης και δέσμη οδηγιών για τον τρόπο εγκλωβισμού και κράτησης των απαχθέντων εντός της Λωρίδας της Γάζας, ως επίσης και με ποιόν τρόπο και υπό ποίες προϋποθέσεις θα εκτελούνταν σε περίπτωση θα κρινόταν απαραίτητο.

Στο πρώτο μέρος της υπηρεσιακής αναφοράς παραθέτονταν λεπτομέρειες για την ώρα έναρξης και τα στάδια των ασκήσεων προετοιμασίας της Χαμάς, ενώ παράλληλα εκτίθενται λεπτομέρειες για δημιουργία πεδίων άσκησης των ενόπλων της οργάνωσης, όπου μάλιστα είχαν ανοικοδομηθεί μακέτες προσομοίωσης που αναπαρίσταναν εγκαταστάσεις κοντινών προκεχωρημένων φυλακίων του ισραηλινού στρατού.

Μάλιστα, οι ασκήσεις ετοιμότητας ήταν τόσο λεπτομερείς, με τους ενόπλους της οργάνωσης να εξασκούνται σε τέσσερεις διαφορετικές ομάδες, με κάθε μια τους να προετοιμάζεται στον τρόπο κατάληψης τεσσάρων διαφορετικών παρακείμενων ισραηλινών φυλακίων και μονάδων.

Πέραν από τον έλεγχο των στρατιωτικών κτηριακών εγκαταστάσεων, το έγγραφο των μυστικών υπηρεσιών του ισραηλινού στρατού περιέγραφε λεπτομερώς το σενάριο των ασκήσεων της Χαμάς με στόχο την απαγωγή 200 έως 250 Ισραηλινών, στρατιωτών και πολιτών, και την μετέπειτα μεταφορά και αιχμαλωσία τους εντός της Λωρίδας της Γάζας.

Στο έγγραφο των μυστικών υπηρεσιών του ισραηλινού στρατού περιέχονται οι λεπτομερείς οδηγίες της οργάνωσης Χαμάς προς τους ενόπλους της σχετικά με τον τρόπο επίθεσης και κατάληψης των ισραηλινών στρατιωτικών μονάδων, ορίζοντας ξεχωριστές μεθόδους δράσης για τις διάφορες εγκαταστάσεις κάθε στρατοπέδου, από τις αποθήκες οπλισμού μέχρι τις συναγωγές και τους κοιτώνες των στρατιωτών.

Στο έγγραφο επισημαινόταν ότι στις γραπτές οδηγίες των ασκήσεων που συνέταξε η Χαμάς περιεχόταν η αυστηρή εντολή προς τους ενόπλους της, μετά το πέρας των επιθέσεών τους στους ισραηλινούς στόχους, να μην αφήσουν κανένα έγγραφο που θα είχαν τυχόν μαζί τους με οδηγίες για το τι έπρεπε να πράξουν, προκειμένου να μην γνωστοποιηθούν στους Ισραηλινούς απόρρητες πληροφορίες για τον τρόπο δράσης και προετοιμασίας τους.

Όπως μετέδωσε χθες βράδυ η κρατική ισραηλινή τηλεόραση, επικαλούμενη καλά πληροφορημένες πηγές προσκείμενες στον στρατό, το περιεχόμενο της συγκεκριμένης αναλυτικής έκθεσης είχε λάβει γνώση τουλάχιστον η ηγεσία της «Μεραρχίας Γάζας» του ισραηλινού στρατού, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται ότι το έγγραφο αυτό να είχε προωθηθεί και σε ανώτερα ή ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, πολύ πριν τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου.

Το ρεπορτάζ του κρατικού καναλιού χαρακτηρίζει ως «εξαιρετικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένας δεν κινητοποιήθηκε άμεσα για να προλάβει το σχέδιο επίθεσης που προετοίμαζε εκείνη την περίοδο η οργάνωση Χαμάς».

Σε δύο εβδομάδες πρόκειται να κατατεθεί το πρώτο σχέδιο πορίσματος της ένορκης διοικητικής εξέτασης, η διενέργεια της οποίας διατάχθηκε από το αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων, υποστράτηγο Χέρτσι Χαλέβι. Η ένορκη διοικητική εξέταση εξετάζει την επιχειρησιακή ετοιμότητα των στρατιωτικών μονάδων στην μεθόριο Ισραήλ-Γάζας και την ύπαρξη ευθυνών για τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου.

Η ένορκη διοικητική έρευνα καλείται να εξετάσει το χρονικό διάστημα από τους πρώτους μήνες του 2018 και έως και τις 10 Οκτωβρίου 2023, ημέρα κατά την οποία ο ισραηλινός στρατός ανακατέλαβε τα εδάφη που είχε θέσει υπό τον έλεγχό της η Χαμάς από τις 7 έως τις 10/10/23, καλύπτοντας ακτίνα έως και 20 χιλιομέτρων από την οριογραμμή Ισραήλ-Γάζας και εντός της ισραηλινής επικράτειας.

Στις 22 Απριλίου 2024 παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού, υποστράτηγος Ααρών Χαλίβα, δηλώνοντας μεταξύ άλλων ότι φέρει ευθύνη για την αποτυχία της υπηρεσίας του να αποτρέψει την επίθεση της Χαμάς το πρωί της 7ης Οκτωβρίου 2023.

Τα στοιχεία και το περιεχόμενο του υπηρεσιακού εγγράφου, που δημοσιοποίησε χθες βράδυ η κρατική ισραηλινή τηλεόραση δεν σχολιάστηκε από κανέναν ισραηλινό κρατικό ή κυβερνητικό αξιωματούχο.

ΚΥΠΕ – Γαβριήλ Χαρίτος Ιερουσαλήμ, Ισραήλ hellasjournal.com


Το Ισραήλ γνώριζε δύο εβδομάδες πριν από την εισβολή της Χαμάς την ύπαρξη σχεδίου επίθεσης
Το χειρότερο δυνατό σενάριο που εξετάσθηκε τότε ήταν η πιθανή είσοδος λίγων δεκάδων τρομοκρατών της Χαμάς από τρία σημεία στο ισραηλινό έδαφος

Οι υπηρεσίες Πληροφοριών του ισραηλινού στρατού γνώριζαν περισσότερο από δύο εβδομάδες πριν από τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου την ύπαρξη σχεδίου επίθεσης της Χαμάς κατά ισραηλινών στρατιωτικών θέσεων και κιμπούτς στο νότιο Ισραήλ με στόχο την σύλληψη εκατοντάδων ομήρων, μετέδωσε το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο Kan.

Η μονάδα του ισραηλινού στρατού που είναι επιφορτισμένη με τις παρακολουθήσεις και την συγκέντρωση πληροφοριών, η Unit 8200, συνέταξε στις 19 Σεπτεμβρίου έκθεση με λεπτομερή στοιχεία για την εκπαίδευση επίλεκτων μονάδων της Χαμάς εν όψει των επιθέσεων αυτών.

Οι αξιωματούχοι του τομέα των Πηροφοριών εντός της στρατιωτικής διοίκησης του νοτίου τομέα του Ισραήλ, στην οποία ανήκει και η Λωρίδα της Γάζας, γνώριζαν την έκθεση, αλλά την αγνόησαν, σύμφωνα με το Kan, που επικαλείται μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους των υπηρεσιών ασφαλείας.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Kan, έγγραφο που διανεμήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου στην 143 Μεραρχία της Τσαχάλ, γνωστή και ως Μεραρχία της Γάζας, ενημέρωνε για σχέδιο επίθεσης κατά στρατιωτικών βάσεων και κιμπούτς και την σύλληψη έως και 250 ομήρων, περιλαμβανομένων γυναικών και παιδιών.

Ο κύριος ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...
ΚλείσιμοΤο χειρότερο δυνατό σενάριο που εξετάσθηκε τότε ήταν η πιθανή είσοδος λίγων δεκάδων μελών της Χαμάς από τρία σημεία στο ισραηλινό έδαφος.

Ομως στις 7 Οκτωβρίου, οι επιθέσεις των κομάντο της Χαμάς και άλλων αδελφών ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων στο Ισραήλ προκάλεσαν τον θάνατο 1.194 ανθρώπων, στην πλειονότητά τους ισραηλινών πολιτών, και την αρπαγή 251 ανθρώπων. Από τους 116 ομήρους που παραμένουν στην Γάζα, οι 41 είναι νεκροί, σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου αρνείται επιμόνως την διεξαγωγή επίσημης έρευνας για τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου πριν από το τέλος του πολέμου στην Γάζα.

Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε στο AFP, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις αποκαλύψεις του Kan, ότι ο στρατός «διεξάγει έρευνα σχετικά με τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου και αυτά που προηγήθηκαν. Σκοπός της έρευνας αυτής είναι να μάθουμε και να αντλήσουμε τα διδάγματα που επιβάλλονται», δήλωσε ο εκπρόσωπος προσθέτοντας ότι «τα πορίσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν με απόλυτη διαφάνεια στο κοινό».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ protothema.gr

Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

Tο iEpikaira στο Google News...
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Αγία και Μεγάλη Τρίτη
      «Σε μιαν αγάπη δίχως όριαΣ’ ένα αίσθημα δίχως φειδώτώρα που σύννεφα πεθαίνουν τα παιδιάΚαι γεννιούνταιΟι γυναίκες αλλάζουν τα δάκρυαΑφήνουν αμάραντη χλόη την ηδονήΚαι φεύγουνΤώρα που ο χρόνος δεν μεταβάλλει τον άνθρωποΑλλά η σιωπήΟ απέραντος καρπός της γηςΑποκοιμιέται ο ουρανός»
      Μας έπλασε, μας έδωσε, μας άφησε. Μοιάζει σαν να έχει αποκοιμηθεί. Δίχως όρια η αγάπη Του. Δίχως φειδώ τα αισθήματά Του για μας. Και τα δάκρυά Του μπροστά στον θάνατο γεννούν αναστάσεις. Εμείς δεν αλλάζουμε. Όλα φεύγουν μέσα στον χρόνο και μας αφήνουν ίδιους. Δεν θέλουμε να μοιραστούμε το λίγο ή το πολύ μας. Ξέρει όμως ότι ο καρπός που μας άφησε είναι απέραντος και κάποτε η σιωπή Του θα πάψει. Αγάπη, αισθήματα, δάκρυα θα μας ζητήσει τι γέννησαν. Ουρανό ή χώμα. Τέλος ή πέρασμα. Την εικόνα Του ή μόνο το εγώ μας. Το «είσελθε εις την χαράν» ξεκινά από τον τόκο στο καλύβι.
      π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός themistoklismourtzanos
      Η Αγία και Μεγάλη Τρίτη Κατά την Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία.
      Επίσης μας καλεί, φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.
      Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Μια από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου. Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή. Τρέχει πολύ γρήγορα η νύκτα της παρούσης ζωής, έτσι οι παρθένες όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν, δηλαδή πέθαναν, γιατί ο θάνατος λέγεται και ύπνος. Καθώς κοιμόντουσαν, στη μέση της νύχτας ακούσθηκε μια δυνατή φωνή που έλεγε: «Να ΄τος ο Νυμφίος, έρχεται! Βγείτε όλες να Τον προϋπαντήσετε!». Τότε οι φρόνιμες παρθένες που είχαν φροντίσει να έχουν άφθονο λάδι, συνάντησαν τον Νυμφίο και μπήκαν μέσα μαζί Του, όταν ανοίχθηκαν οι πύλες. Αυτές κοντά στις άλλες αρετές και μάλιστα της παρθενίας, φρόντισαν να έχουν άφθονο και το λάδι της ελεημοσύνης. Αντίθετα οι άλλες πέντε παρθένες που δεν είχαν αρκετό λάδι, όταν ξύπνησαν ζητούσαν λίγο από τις φρόνιμες, αλλά μετά θάνατο δεν είναι εύκολο να αγοράσεις λάδι από αυτούς που το πουλούν, δηλαδή τους φτωχούς. Αυτές, η παραβολή, τις ονομάζει μωρές, γατί ενώ κατόρθωσαν το δυσκολότερο, την »παρθενία», παραμέλησαν το ευκολότερο γιατί ήταν ανελεήμονες καρδιές.
      Όποιος λοιπόν κατορθώσει μια αρετή – έστω μεγάλη – αλλά δε φροντίσει και για τις άλλες και ιδίως την ελεημοσύνη, δε μπορεί να μπει μαζί με το Χριστό στην αιώνια ανάπαυση και γυρίζει πίσω ντροπιασμένος. Και τίποτα δεν είναι πιο λυπηρό και πιο ντροπιαστικό από μια «παρθένο» που νικιέται απ’ τον έρωτα των χρημάτων.
      Πηγή: e-mesara.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι φονιάδες...

      «Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις, εν σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, αγαθέ Κύριε, δόξα σοι».
      Ο άνθρωπος δεν έφταξε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και τον Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε τον νόμο του Μωυσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε τον δρόμο του Θεού, οι γραμματείς κ' οι φαρισαίοι. Αυτοί ήτανε κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλοι, τυλιγμένοι με προβιά αρνίσια για να ξεγελάνε τον κόσμο. Πονηροί, υποκριτές, μαθητάδες του σατανά, που απάτησε τον Αδάμ για να τον καταπιεί, γλυκομιλώντας του και λέγοντάς του πως θα γίνει Θεός αν πορευθεί κατά τα λόγια του. Ο υποκριτής είναι ένα τέρας πιο σιχαμερό από κάθε άλλο, που κάθεται κρυμμένο στα σκοτεινά τάρταρα της ψευτιάς κι απέξω στήνει τις παγίδες του για να παραπλανέσει κανέναν αθώον άνθρωπο. Είναι εγωιστής, σκληρός, αλύπητος, φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση, με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του.
      Είναι μιά ψυχή σαπισμένη και βρωμερή κι αμετανόητη. Ο κάθε αμαρτωλός μπορεί να μετανοιώσει, ο υποκριτής είναι αμετανόητος, σαν νάκανε συμβόλαιο με τον διάβολο. Όλοι οι αμαρτωλοί μπορούνε να σωθούνε και μάλιστα ν' αγιάσουνε, πλήν ο υποκριτής δεν έχει σωτηρία, θα πεθάνει υποκριτής. Ο Χριστός δεν απέλπισε κανέναν, όλους τους φώναζε κοντά του και τους έδινε ελπίδα, εξόν έναν μονάχα, τον υποκριτή. Το «ουαί!» ήγουν το «αλλοίμονο!» δεν το είπε ούτε για τον τελώνη, ούτε για την πόρνη, ούτε καν για τον φονιά. Ίσια ίσια είπε πως αυτοί δείχνουνε τον δρόμο του Θεού στους φαρισαίους. Το «ουαί» το είπε μονάχα για τον υποκριτή, για τον αγιάτρευτον. Αφού ο Χριστός, που ήρθε να γιατρέψει όλες τις αρρώστειες της ψυχής μας, απέλπισε τον υποκριτή, ποιος θα μπορέσει να τον σώσει; Κ' αυτό γίνεται γιατί όποιος έχει τούτη την αρρώστεια δεν θαρρεί τον εαυτό του για άρρωστον, αλλά ίσια-ίσια θαρρεί πως είναι πολύ καλά, και περιπαίζει κρυφά τους άλλους, κ' έχει την ιδέα πως η πονηρία του είναι η πιο μεγάλη γνώση και σοφία και το να μετανοιώσει είναι για δαύτον σαν να γίνει κουτός από έξυπνος, αθώος από πονηρός, φανερός από κρυφός, μ' έναν λόγο άρρωστος από γερός.
      Όποιος ακούσει τα λόγια που είπε ο Χριστός για τους φαρισαίους, τρέμει. «Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί σφαλάτε τη βασιλεία των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους, κι ούτε σεις μπαίνετε μέσα και τους άλλους δεν αφήνετε να μπούνε. Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κατατρώτε τα σπίτια των χηρών και κάνετε ατέλειωτες προσευχές· για τούτο θάχετε πιο μεγάλο κρίμα. Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κάνετε άνω κάτω στεριά και θάλασσα για να κάνετε ένα μαθητή και σαν γίνει μαθητής σας, τον κάνετε γυιό του διαβόλου χειρότερον από εσάς...
      Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί αποδεκατίζετε τον δυόσμο και τ' άνηθο και το κύμινο κι αφήσατε τα πιο βαριά της θρησκείας, τη συμπόνια και την πίστη... Στραβοί, που θέλετε να οδηγήσετε τους άλλους, εσείς που λαμπικάρετε τα κουνούπι και καταπίνετε την γκαμήλα. Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί καθαρίζετε απέξω μονάχα το ποτήρι και το πινάκι κι από μέσα είναι γεμάτα κλεψιά και ατιμία». Και σαν να μη φτάνανε τόσα «αλλοίμονο» λέγει παρακάτω: «Φίδια, γεννήματα της οχιάς, πώς θα ξεφύγετε από την κρίση που θα σας ρίξει στην αιώνια φωτιά; Για τούτο, να, εγώ σας στέλνω προφήτες και σοφούς και γραμματείς κι από δαύτους θα σκοτώσετε κάμποσους και θα τους σταυρώσετε και θα τους δείρετε στα συμβούλιά σας και θα τους κυνηγήσετε από πολιτεία σε πολιτεία, για νάρθει απάνω στα κεφάλια σας κάθε αίμα δίκαιο που χύνεται απάνω στη γη, από το αίμα του Άβελ του αθώου έως το αίμα του Ζαχαρία του γυιού του Βαραχία που τον σκοτώσατε ανάμεσα στην εκκλησιά και στην άγια τράπεζα».
      Αυτοί λοιπόν οι ψευτοθεοφοβούμενοι, αυτοί που φαινόντανε ήσυχοι και γνωστικοί και σεβάσμιοι, αυτοί σκοτώσανε τον Χριστό κι όχι ο Βαραββάς ή κανένας άλλος ληστής, ή κανένας Ρωμαίος στρατιώτης, που πέρασε τη ζωή του μέσα στα αίματα. Ο Πιλάτος, ο ηγεμόνας της Ιουδαίας, πόσα έκανε για να τον γλυτώσει από τα νύχια τους! Αδιαφόρετα. Αυτοί είχανε βάλει τον απλό τον κόσμο, που δεν ένοιωθε ο δυστυχής τι έκανε, να φωνάζει : «Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον!» Μα οι φαρισαίοι, δηλαδή οι υποκριτές, ξέρανε τι κάνανε, γιατί ο υποκριτής ξέρει πάντα καλά τι κάνει. Για τους απλούς, για τους ξεγελασμένους, είπε ο Χριστός : «Πατέρα, συγχώρησέ τους γιατί δεν γνωρίζουνε τι κάνουνε».
      Και πρόσεξε να δεις την οικονομία του Θεού, πώς, την ώρα που κρεμότανε απάνω στον σταυρό, έρριξε το έλεός του στον ληστή που είτανε σταυρωμένος μαζί του, δηλαδή σε μιαν απλή ψυχή που είχε πέσει σε κρίματα βαρειά και που σκότωσε κιόλας, δίχως να ξέρει τι κάνει, δίχως δηλαδή να είναι υποκριτής πολύξερος. Για τούτο, μ' ένα λόγο που είπε, συγχωρέθηκε κι άγιασε κι ο πρώτος που μπήκε στον παράδεισο ήτανε ένας φονιάς. Θαυμάσετε, Χριστιανοί, το έλεος! Ο ληστής άνοιξε τον παράδεισο για να μπούνε από πίσω του οι προφήτες, οι απόστολοι, οι ιεράρχες, οι όσιοι, οι μάρτυρες. Τι μυστήρια ξεσκέπασε στα μάτια μας ο φιλάνθρωπος κι ο γλυκύτατος Χριστός μας! Όσα είχε πρωτύτερα ο άνθρωπος για αδύνατα, για αδιόρθωτα, για άσβυστα, για αμετατόπιστα, ο Χριστός τα έσβυσε, τα έκανε σαν να μην γινήκανε· συγχώρησε τον ληστή που μετάνοιωσε και παρευθύς σβύσανε όσα έκανε, σαν να μη γινήκανε.
      Πού είναι πια εκείνο το αρχαίο ρητό «Τα γενόμενα ουκ απογίνονται», δηλ. «όσα γινήκανε δεν ξεγίνουνται»; Αυτή την καταδίκη, αυτή την άσπαστη αλυσίδα, που έπνιγε τον άνθρωπο, ο Χριστός την έσπασε, τον σκληρό νόμο τον κατάργησε. Όχι με κανένα αστροπελέκι, σαν και κείνα που έρριχνε ο Δίας, μα με τη συγχώρηση. Αυτή είναι η ελευθερία των τέκνων του Θεού, που μας χάρισε. Ο ληστής ξαναγεννιέται άγιος· κ' ο μαθητής του Χριστού που έτρωγε μαζί του στο τραπέζι, και που τον φώναζε φίλο, ο υποκριτής ο Ιούδας, γίνεται από γυιός του Θεού, γυιός του χαμού, «υιός της απωλείας».
      Ο σεισμός που γίνηκε την ημέρα που σταυρώθηκε ο Κύριος, αναποδογύρισε την οικουμένη, γκρέμνισε τον παλιό τον κόσμο, τους νόμους του, τις συνήθειές του, κατά τα λόγια που έγραψε υστερώτερα ο Απόστολος Παύλος : «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα».
      Αυτός ο σεισμός και τ' αναποδογύρισμα γίνηκε μέσα στον άνθρωπο. Τρισκαλότυχοι όποιοι αρπαχθήκανε και πεταχθήκανε έξω από το σκοτεινό μνήμα τους, όπως οι νεκροί που βγήκανε από τους τάφους τη μέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός. Γιατί αυτοί που λέγω καλότυχους, ήτανε πρωτύτερα με το κεφάλι κάτω και με τα πόδια απάνω, και θαρρούσανε πως έτσι ήτανε καλά, κι ο σεισμός του Χριστού τους αναποδογύρισε και τους έστησε απάνω στα ποδάρια τους.
      Κ' έτσι μπορέσανε να κυττάξουνε καλά και να νοιώσουνε την αληθινή όψη του κόσμου, όπως τον έκανε ο Θεός. Με το αναποδογύρισμα του κόσμου της ψευτιάς, λευτερώθηκε ο άνθρωπος, γιατί ξαναγεννήθηκε στον κόσμο της αλήθειας, στον κόσμο του Χριστού, που λέγει : «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος ακολουθά εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, μα θάχει το φως της ζωής». Κι αλλού λέγει : «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς», δηλαδή θα «γνωρίσετε την αλήθεια, εμένα, κι όχι τις αλήθειες των φιλοσόφων και των ηθικολόγων που είναι ψευτιές, και που για τούτο δεν μπορούνε να σας ελευθερώσουνε».
      Ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης λέγει : «Γνώσιν αληθείας, την της χάριτος αίσθησιν είναι κυρίως νόμισον. Τας δε λοιπάς νοήσεων εμφάσεις και πραγμάτων αποδείξεις αποκαλείν δει». Ήγουν : «Γνώση της αλήθειας να ξέρεις πως είναι το να νοιώσεις τη θεία χάρη μέσα σου. Τις δε άλλες (που τις λένε γνώσεις της αλήθειας), πρέπει να τις λένε φανερώματα των νοημάτων κι αποδείξεις των πραγμάτων».
      Κι ο άγιος Μάρκος ο ασκητής λέγει το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια: «Έτερόν εστι γνώσις πραγμάτων, και έτερόν εστι αληθείας επίγνωσις». Αυτή τη μια και μονάχη αλήθεια, τη νοιώθουνε όσοι πηγαίνουνε κοντά στον Χριστό με απλή διάνοια και με αγάπη και με ταπείνωση. Για να μας φέρει αυτή την αλήθεια, σταυρώθηκε σήμερα. Όποιος τον πιστεύει και τον αγαπά, αυτός πιστεύει κι αγαπά την αλήθεια. Για τούτο να μην τον ρωτάμε το Χριστό, σαν νάναι φιλόσοφος: «Τι είναι η αλήθεια;», όπως έκανε ο Πιλάτος, που είχε ο δυστυχής μπροστά του την αλήθεια και ρωτούσε «Τί εστιν αλήθεια;», περιμένοντας να ακούσει κάποια λόγια κούφια, από κείνα που λένε οι άνθρωποι για τις ψεύτικες αλήθειες τους.
      κυρ Φώτης Κόντογλου 
      Πηγή: ΚΙΒΩΤΟΣ - ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ - ΕΤΟΣ Β’ ΜΑΡΤΙΟΣ 1953 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 15
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το αδιέξοδο της Ανατολικής Μεσογείου: «Θερμή» κρίση ή αμερικανοΝΑΤΟϊκή «διαμεσολάβηση»;

      Δημήτρης Μηλάκας
      Καλώδιο με Κύπρο: Λάθος εκτιμήσεις οδηγούν την κυβέρνηση σε αδιέξοδο στην ανατολική Μεσόγειο
      Αντιμέτωπη με επικίνδυνο αδιέξοδο στην ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση καθώς έχει «καταφέρει» να οδηγήσει τη χώρα μπροστά σε δύο οδυνηρές επιλογές: Είτε να αποδεχτεί στην πράξη τα τετελεσμένα της τουρκικής γαλάζιας πατρίδας, είτε να οδηγήσει τα ελληνοτουρκικά και πάλι σε «θερμή» κρίση και στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή «διαμεσολάβηση».
      Μετά την άρον – άρον αποχώρηση των (Γάλλων – Ιταλών ) ερευνητικών πλοίων που είχαν αναλάβει το συμβόλαιο για την πραγματοποίηση έρευνας για την πόντιση του καλωδίου που θα διασυνδέει την Κρήτη με την Κύπρο, στην Αθήνα κυβερνητικό «ρουλεμάν» δημοσιευμάτων υπογράμμιζε πως τις επόμενες ημέρες θα εκδοθεί νέα NAVTEX για να συνεχιστούν οι εργασίες.
      Οι εν λόγω εργασίες, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, σταμάτησαν τον περασμένο Φλεβάρη μετά την οξύτατη τουρκική αντίδραση (διπλωματική και επί του πεδίου με την αποστολή πολεμικών πλοίων) αφήνοντας στον αέρα το «φιλόδοξο» πρότζεκτ.
      Ψάχνοντας… φίλους
      Έκτοτε η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να εξασφαλίσει τη στήριξη των μερών (Ισραήλ και Γαλλίας) που με έμμεσο ή άμεσο τρόπο εμπλέκονται στη διαδικασία. Μάλιστα, οι «διαρροές» από το Μέγαρο Μαξίμου αναζωπύρωσαν δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για την υποστήριξη (και τις εγγυήσεις) που εξασφάλισε ο ίδιος ο Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη επίσκεψη στο Ισραήλ και τη συνάντησή του με τον Νετανιάχου. Oι εν λόγω διαρροές δεν έκρυβαν τον ευσεβή πόθο του Μαξίμου ότι ο Νετανιάχου θα συνηγορήσει υπέρ των ελληνικών θέσεων κατά τη συνάντησή του με τον Τραμπ.
      Ευσεβείς πόθοι
      Οι ευσεβείς πόθοι περί της (υποτιθέμενης) επιρροής του Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο εξανεμίστηκαν μετά τη συνάντηση που είχε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός με τον Τραμπ, καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έκρυψε ότι «νιώθει» πιο κοντά με την Τουρκία στο πλαίσιο της τουρκο-ισραηλινής αντιπαράθεσης, μίλησε και πάλι δημόσια με θαυμασμό για τον Ερντογάν και κάλεσε τον Νετανιάχου να «είναι λογικός» στη συνδιαλλαγή του με τον Τούρκο Πρόεδρο.
      Δεν χρειάζονται, προφανώς, περισσότερα από όσα δημοσίως διατύπωσε ο Τραμπ για να κατανοήσει κανείς πως ό,τι κι αν έχει κατά νου ο Νετανιάχου για να υποστηρίξει το πρότζεκτ πόντισης του καλωδίου, δεν έχει σε καμία περίπτωση εξασφαλίσει την υποστήριξη ή την ανοχή της Ουάσιγκτον, η οποία εμμέσως αλλά σαφώς καλεί το Τελ Αβίβ να είναι «λογικό», δηλαδή να λαμβάνει υπόψη του τα τουρκικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή…
      Αμετακίνητη… Άγκυρα
      Ποια είναι τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή φρόντισε να το υπενθυμίσει το τουρκικό ΥΠΕΞ με διαρροή στην εφημερίδα «Turkiye».
      Σύμφωνα με δημοσίευμα ο προγραμματισμός για έρευνες που αφορούν το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου που έχει προαναγγείλει η Αθήνα θα ανεβάσει και πάλι την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις καθώς, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει τετελεσμένα από τα «μονομερή βήματα που πραγματοποιούνται στον ενεργειακό τομέα μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ».
      Οι πηγές (του τουρκικού ΥΠΕΞ) που επικαλείται η εφημερίδα χαρακτηρίζουν τις προγραμματιζόμενες έρευνες ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου, στο πλαίσιο του έργου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, η οποία όπως αναφέρουν πραγματοποιείται «μαζί με το Ισραήλ», ως «σαφή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων θαλάσσιας δικαιοδοσίας».
      Εν αναμονή της NAVTEX
      Η εφημερίδα αναφέρεται σε ελληνικά δημοσιεύματα περί έκδοσης νέας NAVTEX στο πλαίσιο ερευνών για το καλώδιο σημειώνοντας ότι τουρκικές διπλωματικές πηγές έκαναν λόγο για «μονομερή βήματα της Ελλάδας, τα οποία είναι “προκλητικά”, δεδομένου ότι τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με αμοιβαία συμφωνία».
      Επισημαίνει ακόμα το δημοσίευμα ότι «η Άγκυρα έχει επανειλημμένως δηλώσει σε διεθνή φόρα ότι τέτοιες δραστηριότητες παραβιάζουν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις αρχές καλής γειτονίας». Και υπενθυμίζει επίσης ότι πριν από δύο μήνες, μία τέτοια προσπάθεια στα ανοικτά της Κρήτης «ανεστάλη λόγω παρέμβασης κορβέτας των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων. Το περιστατικό αυτό ερμηνεύθηκε ως ένδειξη της αποφασιστικότητας της Τουρκίας να προστατεύσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της».
      Η τουρκική εφημερίδα σημειώνει ακόμη ότι η Άγκυρα «έχει ήδη δηλώσει ότι οι δραστηριότητες στην περιοχή παρακολουθούνται στενά» και ότι «θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα επί του πεδίου χωρίς καμία επιφύλαξη»».
      Τετελεσμένα αντί για διάλογο
      Όπως υποστηρίζει η τουρκική εφημερίδα «η εξέλιξη αυτή, η οποία σημειώθηκε λίγο μετά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, Γιώργου Γεραπετρίτη και Χακάν Φιντάν, στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, δείχνει ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να ακολουθεί πολιτική τετελεσμένων αντί να επιλέγει τον διάλογο με την Τουρκία».
      Η εφημερίδα σημειώνει ότι «πηγές από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας τόνισαν ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο και ότι δεν θα υπάρξει υπαναχώρηση όσον αφορά τα όρια της ΑΟΖ».
      Όπως επισημαίνουν πηγές του ελληνικού ΥΠΕΞ, η Τουρκία από το καλοκαίρι του 2020, με την πολυήμερη πρόκληση του «Ορούτς Ρέις» που χαρτογράφησε (με τη συνοδεία στολίσκου τουρκικών πολεμικών) όλη τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου, Κρήτης και Ρόδου φτάνοντας μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές των ελληνικών νησιών, έχει ξεκαθαρίσει πως τα εν λόγω νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ και απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Παρά την κατηγορηματική αυτή τουρκική θέση η ελληνική κυβέρνηση έχει συρθεί σε έναν ατέρμονα ελληνοτουρκικό διάλογο, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο έμμεσα την τουρκική ατζέντα.
      Και ο ελληνοτουρκικός «διάλογος» συνεχίζεται μέχρι που ο κόμπος να φτάσει (και όπως φαίνεται, έφτασε) στο χτένι…
      Πηγή: topontiki.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ένα νέο σημείο ανάφλεξης στην Ανατολική Μεσόγειο
      Η Άγκυρα βλέπει ένα θαλάσσιο σύμφωνο με τη Συρία μετά τον Άσαντ για να επεκτείνει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» – απειλώντας να επανασχεδιάσει τα ενεργειακά σύνορα της Ανατολικής Μεσογείου και να κλιμακώσει τις εντάσεις με την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
      Η δραστηριότητα της Τουρκίας στη Δυτική Ασία έχει πάρει μια ξεχωριστή στροφή τις τελευταίες δύο δεκαετίες, που σε μεγάλο βαθμό ωθήθηκε από τον εντεινόμενο ανταγωνισμό για τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η εστίαση της Άγκυρας στις θαλάσσιες οικονομικές ζώνες έχει αναδειχθεί σε κεντρικό πυλώνα της εξωτερικής της πολιτικής – με γνώμονα την πραγματικότητα ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Τουρκίας στην περιοχή είναι σχετικά περιορισμένη σε σύγκριση με άλλα παράκτια κράτη.
      Η Συνθήκη της Λωζάνης, που υπογράφηκε το 1923 μεταξύ της Τουρκίας και των νικητριών δυνάμεων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, επαναχάραξε τα σύγχρονα σύνορα της χώρας, αλλά άφησε στην Τουρκία ελάχιστα θαλάσσια δικαιώματα. Κατά συνέπεια, οι διαφωνίες σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και τα χωρικά ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο σιγοβράζουν εδώ και δεκαετίες.
      Η θέση της Τουρκίας σήμερα στηρίζεται στις δικές της νομικές ερμηνείες, ιδίως όσον αφορά τα όρια της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Έχει απορρίψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, η οποία περιγράφει τις διαδικασίες οριοθέτησης των θαλασσών, επιλέγοντας αντ’ αυτού διμερείς συμφωνίες για τη διεκδίκηση των αξιώσεών της.
      Η «Γαλάζια Πατρίδα» φτάνει στις συριακές ακτές
      Η πτώση της συριακής κυβέρνησης στις 8 Δεκεμβρίου 2024 σηματοδότησε ένα σημαντικό γεωπολιτικό σημείο καμπής στην περιοχή. Η Τουρκική Δημοκρατία κινήθηκε γρήγορα για να εδραιώσει την επιρροή της, ευθυγραμμιζόμενη με τις νέες αρχές στη Δαμασκό.
      Στις 24 Δεκεμβρίου, ο υπουργός Μεταφορών της Τουρκίας Αμπντουλκαντίρ Οράλογλου δήλωσε ότι η Άγκυρα προτίθεται να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Συρία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων – δηλώνοντας ότι μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να «αλλάξει ολόκληρη την ισορροπία» στην Ανατολική Μεσόγειο, διευρύνοντας τις ζώνες επιρροής των δύο κρατών στην εξερεύνηση ενέργειας.
      Έλληνες αξιωματούχοι κατήγγειλαν γρήγορα την ανακοίνωση, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία δεν έχει καμία νομική δυνατότητα να υπογράφει συμφωνίες με αυτό που θεωρούν ως προσωρινή και μη αναγνωρισμένη συριακή αρχή. Η Αθήνα πλαισίωσε την κίνηση ως άμεση πρόκληση για τη θαλάσσια κυριαρχία της, ιδίως γύρω από την Κρήτη και την Κύπρο.
      Μια συμφωνία ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας θα μπορούσε να επεκτείνει τον έλεγχο της Άγκυρας έως και κατά 1.500 τετραγωνικά μίλια και να ενισχύσει σημαντικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» – μια θαλάσσια στρατηγική που επιδιώκει να προβάλει την ισχύ της Τουρκίας σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα.
      Η ιδέα αυτή, που διατυπώθηκε αρχικά από τον υποναύαρχο εν αποστρατεία Τζεμ Γκουρντενίζ και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Τζιχάτ Γιαϊτζί, προβλέπει την κυριαρχία της Τουρκίας σε περίπου 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιου χώρου. Στο πλαίσιο αυτού του δόγματος, η Άγκυρα αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί αρκετών νησιών του Αιγαίου, υπερασπίζεται τα συμφέροντά της στη Μαύρη Θάλασσα και αμφισβητεί τις κυπριακές και ελληνικές διεκδικήσεις στη Μεσόγειο.
      Παρά τις μακροχρόνιες φιλοδοξίες της -όπως το σχέδιο αγωγού Τουρκίας-Κατάρ, το οποίο τέθηκε στο περιθώριο από τον ανατραπέντα πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ το 2009-, ο βασικός στόχος της Άγκυρας σήμερα είναι να εδραιώσει τον έλεγχο των θαλάσσιων ζωνών της Συρίας. Αυτές γειτνιάζουν με τις ανήσυχες συριακές ακτές, μια περιοχή στην οποία πρόσφατα σημειώθηκε αναζωπύρωση της βίας και υποτιθέμενη εθνοκάθαρση υπό τη νέα μεταβατική αρχή.
      Ενώ ο άμεσος ρόλος της Τουρκίας σε αυτά τα γεγονότα παραμένει ανεπιβεβαίωτος, η ανοιχτή υποστήριξη της Άγκυρας προς τη νέα κυβέρνηση υπογραμμίζει τους γεωπολιτικούς υπολογισμούς της: η διασφάλιση των ακτών είναι απαραίτητη για την προώθηση μιας συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα και τη διασφάλιση της εφαρμογής της.
      Η Λιβύη επανεξετάζεται: Η παράλληλη Συρία
      Η προσέγγιση της Τουρκίας στη Συρία παρουσιάζει αξιοσημείωτη ομοιότητα με τη στρατηγική της στη Λιβύη. Μετά τη συμφωνία του 2019 με την κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, υπό την ηγεσία του Φαγιέζ αλ-Σαράτζ, η Άγκυρα εξασφάλισε μια νέα ΑΟΖ και το δικαίωμα να διεξάγει ενεργειακές έρευνες σε μεγάλες εκτάσεις της Ανατολικής Μεσογείου.
      Η συμφωνία υπονόμευσε τη διεκδίκηση της Ελλάδας για θαλάσσια σύνορα που βασίζονται στα νησιά της, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, και συνέβαλε καθοριστικά στην ανακοπή της προόδου του αγωγού EastMed – ένα ισραηλινό-ελληνοκυπριακό-κυπριακό σχέδιο που έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
      Η συμφωνία αυτή, που συντάχθηκε εν μέρει από τον Γιαγίτζι, επικυρώθηκε αργότερα από τον ΟΗΕ και εισήγαγε ουσιαστικά την Τουρκία στην καρδιά της ενεργειακής γεωπολιτικής της Μεσογείου. Χρησίμευσε επίσης ως νομική βάση για να αμφισβητήσει η Άγκυρα το έργο EastMed, υποστηρίζοντας ότι ο αγωγός διέσχιζε ύδατα που διεκδικούσε η Τουρκία, δίνοντας στην Άγκυρα το πρόσχημα να το εμποδίσει τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά.
      Οι σημερινοί ελιγμοί της Άγκυρας στη Συρία φαίνεται να αποτελούν μια προσπάθεια αντιγραφής του λιβυκού μοντέλου. Όπως τονίζεται σε έκθεση του Carnegie Endowment τον Αύγουστο του 2023, η επέμβαση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία κατακερμάτισε την περιοχή σε «καντόνια» ευθυγραμμισμένα με τα συμφέροντά της, ενισχύοντας την επιρροή της Τουρκίας στον μελλοντικό πολιτικό και οικονομικό προσανατολισμό της Συρίας.
      Το εν λόγω παράκτιο τμήμα είναι ιδιαίτερα στρατηγικό για την Άγκυρα – όχι μόνο ως πύλη για θαλάσσιες συμφωνίες, αλλά και ως δυνητική ζώνη πλούσια σε φυσικούς πόρους. Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ το 2010 υπολόγισε τα συνολικά αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο σε περίπου 122 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, με τη Συρία να διεκδικεί περίπου 40 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια σε πέντε υπεράκτια τεμάχια από το 2019.
      Ένα νέο περιφερειακό ρήγμα
      Από τη Βόρεια Κύπρο στη Λιβύη και τώρα στη Συρία, η Άγκυρα επεκτείνει σταθερά το θαλάσσιο αποτύπωμά της. Η ενεργειακή της στρατηγική στηρίζεται στη μετατροπή της Τουρκίας σε περιφερειακό κόμβο που θα συνδέει τους πόρους της Ασίας με τις ευρωπαϊκές αγορές. Αλλά αυτό το επεκτατικό δόγμα έχει αυξήσει τις εντάσεις με τις περιφερειακές δυνάμεις.
      Η Ελλάδα και η Κύπρος, από καιρό επιφυλακτικές απέναντι στην επέλαση της Τουρκίας, θεωρούν τις κινήσεις αυτές ως παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου – ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία της Άγκυρας για τη Λιβύη το 2019, η οποία ουσιαστικά περιόρισε τις κυπριακές θαλάσσιες διεκδικήσεις. Οποιαδήποτε μελλοντική θαλάσσια συμφωνία Τουρκίας-Συρίας πιθανότατα θα εμβαθύνει αυτή την αντιπαράθεση.
      Η Αίγυπτος και το Ισραήλ είναι εξίσου ανήσυχοι. Και οι δύο φοβούνται ότι ο διευρυνόμενος ρόλος της Τουρκίας θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο κοινά ενεργειακά έργα όπως ο EastMed. Στο κράτος κατοχής, δεξαμενές σκέψης όπως το Κέντρο Μπέγκιν-Σαντάτ έχουν ζητήσει μια επίσημη συμμαχία με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, για να «περιορίσουν» τις φιλοδοξίες της Τουρκίας.
      Ενώ η διεκδικητικότητα της Άγκυρας της έχει δώσει τακτικά κέρδη, κινδυνεύει επίσης να πυροδοτήσει ευρύτερες συγκρούσεις. Ο αντίπαλος άξονας -που αποτελείται από το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο- έχει ήδη εντείνει τον στρατιωτικό συντονισμό και τη διπλωματική προσέγγιση ως απάντηση.
      Ωστόσο, η Άγκυρα μπορεί ακόμη να βρει εταίρους πρόθυμους να συνεργαστούν. Η Ρωσία, για παράδειγμα, βλέπει την Τουρκία ως πιθανή εναλλακτική λύση στην Ουκρανία για τη δρομολόγηση φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και μπορεί να υποστηρίξει τους ελιγμούς της στην Ανατολική Μεσόγειο για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα. Το Ιράν, επίσης, θα μπορούσε να ευθυγραμμιστεί με την Άγκυρα, αν αυτό σημαίνει υπονόμευση της επεκτεινόμενης περιφερειακής παρουσίας του Τελ Αβίβ .
      Ακόμα, ο παράγοντας ΗΠΑ είναι σημαντικός. Οι στρατηγικές προτεραιότητες της Ουάσινγκτον -ιδιαίτερα όσον αφορά τη Ρωσία και το Ιράν- μπορεί να πιέσουν την Τουρκία να συμβιβαστεί, ακόμη και αν αυτό σημαίνει τον περιορισμό ορισμένων από τις μεσογειακές φιλοδοξίες της.
      Ο νέος ρόλος της Συρίας στην εξίσωση της Μεσογείου
      Η Συρία μετατρέπεται σε κεντρικό πεδίο μάχης στη διαμάχη για την ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη μεταβολή της δυναμικής ισχύος -ιδίως κατά μήκος των ακτών της- να αναδιαμορφώνει την περιφερειακή ισορροπία.
      Ενώ η ισραηλινή επέκταση στη νότια Συρία εξακολουθεί να προκαλεί συναγερμό στην Άγκυρα, η εδραίωση της Τουρκίας στο βορρά θεωρείται από το Τελ Αβίβ ως απειλή για τα δικά του περιφερειακά συμφέροντα. Μια θαλάσσια συμφωνία της Τουρκίας με τις νέες αρχές της Συρίας θα οξύνει αυτό το περιφερειακό χάσμα, αυξάνοντας το φάσμα μιας μελλοντικής αντιπαράθεσης.
      Το αν το συριακό πεδίο μάχης θα τροφοδοτήσει μια ενδεχόμενη σύγκρουση με γνώμονα την ενέργεια ή θα αποτελέσει πλατφόρμα για ανανεωμένη διπλωματία θα εξαρτηθεί από το πόσο βαθιά θα διαπλεχθεί με τις ανταγωνιστικές φιλοδοξίες των κύριων παραγόντων της περιοχής.
      Αυτό που παραμένει βέβαιο είναι ότι το ενεργειακό ζήτημα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αφορά πλέον μόνο τους αγωγούς και τα αποθέματα – αφορά τον έλεγχο, την επιρροή και τη μελλοντική μορφή της ίδιας της περιοχής.
      Πηγή: The Cradle απόδοση militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Καζακστάν - Ουζμπεκιστάν - Κιργιστάν - Τουρκμενιστάν λένε: "Δύναμη κατοχής" στην Κύπρο ο τουρκικός στρατός!
      Το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Τουρκμενιστάν αναγνώρισαν επίσημα την Τουρκία ως "κατακτητή" στην Κύπρο.
      Οι χώρες αυτές υποστήριξαν τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550.
      Οι σχέσεις της Τουρκίας με τα Κεντρικά Ασιατικά μέλη του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (OTS) έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο τους, καθώς το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν δήλωσαν τη στήριξή τους στην κυριαρχία της Κύπρου, ουσιαστικά καταστρέφοντας τις προσπάθειες της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει τον OTS ως μέσο αναγνώρισης της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου.
      Σε κοινή δήλωση στη Σύνοδο Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κεντρικής Ασίας στο Σαμαρκάνδη στις 4 Απριλίου, οι τρεις Κεντροασιατικές χώρες υπερψήφισαν ρητά τις Αποφάσεις 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίες καταδικάζουν τη δήλωση της αυτοανακηρυχθείσας "Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου" και καλούν τα μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν.
      Η δήλωση αναφέρει: "Η ΕΕ και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας επιβεβαίωσαν τη ισχυρή τους δέσμευση στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550 και σημείωσαν ότι η ανάπτυξη των σχέσεών τους εξαρτάται από τη συμμόρφωση με αυτήν την αρχή".
      Ενώ οι τουρκοκυπριακές αρχές είχαν αναμένει ότι αξιωματούχοι του OTS θα ταξίδευαν στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο ως βήμα προς την αναγνώριση, αντ’ αυτού είδαν τρεις χώρες μέλη του OTS να ανοίγουν πρεσβείες και να αναβαθμίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Δημοκρατία της Κύπρου.
      Η παράγραφος 4 της δήλωσης τονίζει τη δέσμευση των μερών να σεβαστούν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στα διεθνή φόρουμ και να αποφύγουν μέτρα που θα παραβιάζουν αυτήν την αρχή.
      Το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έχει διατηρήσει αξιοσημείωτη σιωπή για αυτές τις εξελίξεις, μην κάνοντας δημόσιες δηλώσεις ούτε για το άνοιγμα των πρεσβειών στη Λευκωσία ούτε για τη δήλωση της συνόδου, αν και αυτό δεν αποκλείει διπλωματικές πρωτοβουλίες κεκλεισμένων των θυρών.
      Η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ακολουθεί την πρώτη ανεπίσημη διάσκεψη για την Κύπρο μετά από τέσσερα χρόνια. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ανακοίνωσε στις 18 Μαρτίου στη Γενεύη ότι οι συνομιλίες θα επαναληφθούν στα τέλη Ιουλίου, παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ να μπλοκάρουν τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο.
      Από τη διάσκεψη της Γενεύης το 2021, η Τουρκία και ο Τατάρ αρνούνται να συζητήσουν οποιοδήποτε θέμα με τον ΟΗΕ πέρα από την αναγνώριση της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου, προωθώντας τη λύση των δύο κρατών και αξιοποιώντας την επιρροή της Τουρκίας στον OTS για να προωθήσουν αυτήν την θέση.
      Ο Τατάρ παρακολούθησε τη σύνοδο του OTS στο Μπισκέκ το 2024 ως "τιμώμενος καλεσμένος", εμφανιζόμενος σε επίσημες φωτογραφίες δίπλα σε άλλους ηγέτες του OTS, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
      Η τουρκική εφημερίδα "Türkiye” κατέγραψε τις αντιδράσεις σε αυτές τις εξελίξεις. Ο καθηγητής Φαίκ Αλίμπεκμερλι από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών του Αζερμπαϊτζάν δήλωσε: "Όλοι περιμέναμε ότι η ΤΔΒΚ θα ενταχθεί στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών και ότι οι αδελφικές χώρες θα άνοιγαν πρεσβείες εκεί. Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή δεν το πιστέψαμε".
      Π.Κ. capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αντιδράσεις από το Ισραήλ για εμπλουτισμό ουρανίου στη Σαουδική Αραβία
      Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σαουδική Αραβία πρόκειται να υπογράψουν συμφωνία για την ειρηνική πυρηνική ενέργεια και την πολιτική τεχνολογία.
      Ο ηγέτης της ισραηλινής αντιπολίτευσης Γιαΐρ Λαπίντ δήλωσε τη Δευτέρα ότι το Τελ Αβίβ θα πρέπει να αντιταχθεί στον εμπλουτισμό ουρανίου στη Σαουδική Αραβία, μετά την ανακοίνωση μιας πιθανής συμφωνίας των ΗΠΑ με το Ριάντ για την ειρηνική πυρηνική ενέργεια και την πολιτική τεχνολογία.
      «Το Ισραήλ πρέπει να απαιτήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον πιο στενό μας φίλο, οποιαδήποτε συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας με τη Σαουδική Αραβία να απαγορεύει ρητά τον εμπλουτισμό ουρανίου σε σαουδαραβικό έδαφος», έγραψε ο Λαπίντ σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X.
      Και πρόσθεσε, «Έτσι ενεργήσαμε στην Κυβέρνηση Αλλαγής (2021-2022), καθώς εκφράσαμε στην αμερικανική κυβέρνηση την έντονη αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προσπάθεια να επιτραπεί ο εμπλουτισμός ουρανίου στη Μέση Ανατολή. Έτσι πρέπει να γίνει τώρα».
      Την Πέμπτη, ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Κρις Ράιτ ανακοίνωσε ότι η Ουάσιγκτον και το Ριάντ σκοπεύουν να υπογράψουν συμφωνία συνεργασίας για την ανάπτυξη ενός πολιτικού πυρηνικού προγράμματος στη Σαουδική Αραβία εντός μηνών, με λεπτομέρειες που θα ανακοινωθούν αργότερα φέτος, σύμφωνα με το σαουδαραβικό κανάλι Al-Ekhbariya.
      Από την πλευρά του, το πρακτορείο ειδήσεων της Σαουδικής Αραβίας (SPA) ανέφερε ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επαίνεσε τους ηλιακούς πόρους ενέργειας της Σαουδικής Αραβίας και την αποτελεσματική και στοχαστική ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων της.
      Ο Ράιτ τόνισε τη σημασία της ενθάρρυνσης των επενδύσεων μεταξύ των δύο χωρών και της ενίσχυσης της μακροπρόθεσμης αύξησης του ενεργειακού εφοδιασμού, σημειώνοντας ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη ενέργεια.
      Ως μέρος του αναπτυξιακού της σχεδίου Vision 2030, η Σαουδική Αραβία επιδιώκει να διαφοροποιήσει τις πηγές εισοδήματός της αναπτύσσοντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ παράλληλα μειώνει τις εκπομπές από τη χρήση πετρελαίου.
      Τον Σεπτέμβριο του 2023, το Ριάντ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κατασκευάσει τον πρώτο του πυρηνικό σταθμό για να συμβάλει στην εθνική ανάπτυξη, επιβεβαιώνοντας το δικαίωμά του να επωφελείται από ειρηνικές πυρηνικές τεχνολογίες.
      Arabi21
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γ. Βαληνάκης: Η Ελλάδα παραδίδει την ΑΟΖ της στην Τουρκία;

      Διακυβεύονται όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας έξω από τα 6 νμ, το κύρος της χώρας και οι συμμαχίες της
      Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΛΗΝΑΚΗ
      Η αρνητική εξέλιξη των «σχεδιασμών» περί το καλώδιο διαφαινόταν δυστυχώς εξ αρχής, από την άδοξη τύχη που είχε ο πρόγονός του, ο αγωγός EastMed. Τότε, και τώρα εκ νέου, τα σχέδια βασίστηκαν αποκλειστικά στις διαβεβαιώσεις των νομικών, με πρώτο τον ίδιο τον Υπουργό Εξωτερικών, ότι ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος, αφού είναι …σύμφωνος με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν απαιτείται οποιαδήποτε άδεια της Τουρκίας.
      Δυστυχώς, κάθε φορά αποδεικνύεται η κακοδαιμονία της χώρας να στηρίζεται αποκλειστικά στο Διεθνές Δίκαιο (ο σημερινός ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης έχει προσθέσει και τη «διεθνή ηθική»!), και να βαδίζει με στρατηγική τύφλωση, χωρίς σοβαρά σχέδια αντιμετώπισης των προβλέψιμων τουρκικών αντιδράσεων. Κατά τον κ. Γεραπετρίτη, «αφού όλη η Μεσόγειος είναι κατεσπαρμένη με καλώδια, το έργο δεν μπορεί να εμποδιστεί» (!).
      Ακόμη όμως και ο νομικός «σχεδιασμός» αποδεικνύεται άστοχος. Και αυτό διότι κατ᾽ ουσίαν ο EastMed βασίστηκε εξαρχής στην παραδοχή ότι, αφού κατά τον (ανεπίσημο) Χάρτη της Σεβίλης οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου εφάπτονται, δεν παρεμβάλλεται γεωγραφικά κάποια τουρκική ζώνη, και άρα, σε κάθε περίπτωση, η γείτων δεν δικαιούται να παρέμβει.
      Η Άγκυρα όμως, είχε εξαρχής αντιδράσει (πχ. η κρίση του 2020, η παρεμπόδιση των ερευνητικών σκαφών Atalante, κλπ) και υποχωρώντας η χώρα μας επίσημα αποκήρυξε με επιστολή στον ΟΗΕ τον Χάρτη ως ιδιωτικό (!) και μαζί του αναγκαστικά το μόνο δυνατό γεωγραφικό σημείο επαφής ανάμεσα στην ελλαδική και την κυπριακή ΑΟΖ (βλ. αναλυτικά το βιβλίο μου «Για μια νέα στρατηγική απέναντι στην Τουρκία»).
      Το πάθημα που δεν έγινε μάθημα – Η στρατηγική τύφλωση καλά κρατεί
      Ο στρατηγικά τυφλός νομικός σχεδιασμός, χωρίς δηλαδή συμπερίληψη της ελληνικής αποκήρυξης του Χάρτη και του πραγματικού κόσμου (του βέβαιου τουρκικού bullying στο πεδίο), μοιραία οδήγησε στο ναυάγιο του EastMed. Αυτή τη φορά, σχεδιάζοντας καλώδια και όχι αγωγούς, οι νομικοί ήταν κατηγορηματικά θετικοί.
      Έτσι, ξεκίνησαν φιλόδοξοι «σχεδιασμοί» (επί τη βάσει μάλιστα και διεθνών επενδύσεων και ευρωπαϊκής χρηματοδότησης) για καλώδια – ηλεκτρικά και δεδομένων – με Ισραήλ (GSI), Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, IMEC, κ.ά. Μόνον που, δυστυχώς, όλα διέρχονται αναγκαστικά και από τη ζώνη του «τουρκολιβυκού» μνημονίου.
      Δεν φαίνεται να απασχόλησε κανένα σχεδιαστή το πώς θα υπερπηδηθεί το εμπόδιο αυτό και η αναμενόμενη τουρκική πρόθεση να υπερασπιστεί την άποψή της στρατιωτικά στο πεδίο. Και αυτό αντίθετα από εμάς που, ναι μεν οριοθετήσαμε απόλυτα νόμιμα ΑΟΖ το 2020 με την Αίγυπτο, αλλά έκτοτε δεν προχωρήσαμε επ᾽ αυτής ούτε σε χάραξη θαλασσοτεμαχίων, ούτε την υπερασπιστήκαμε στοιχειωδώς έναντι των τουρκικών φρεγατών.
      Παραβλέπω, χάριν συντομίας, τα καταθλιπτικά ναυάγια των «αιολικών πάρκων» σε –κατά την Τουρκία– «γκρίζες ζώνες» ή στα ανοιχτά του Αιγαίου, των «θαλάσσιων πάρκων» στις ίδιες περιοχές, και τις πρόσφατες τουρκικές επιδιώξεις να παρεμποδιστούν ακόμη και τα καλώδια που σχεδιάζονται για διασύνδεση της ηπειρωτικής χώρας με τα νησιά στο ανατολικό Αιγαίο!
      Ερχόμαστε έτσι, στο επεισόδιο της Κάσου, όπου η χώρα γνώρισε νέα ταπεινωτική αποτυχία: μπροστά στα τουρκικά πολεμικά πλοία τα ναυλωμένα ερευνητικά σκάφη δεν προχώρησαν ανατολικότερα πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια – δηλαδή στην ελληνική ΑΟΖ, την οριοθετημένη επίσημα με την Αίγυπτο.
      Ζητήθηκε τότε από την Άγκυρα, και δόθηκε («συγκεκαλυμμένα» από την εταιρεία Nexans, κατά την πιθανότερη εκδοχή) τουρκική αδειοδότηση για να προχωρήσουν οι έρευνες!
      Τα σκάφη αποτράπηκαν από τις τουρκικές φρεγάτες, το έργο δεν προχώρησε, αλλά παρόλα αυτά ο κ. Υπουργός των Εξωτερικών διαβεβαίωνε για την απρόσκοπτη συνέχιση των ερευνών. Αντ᾽ αυτών, μετά από πολύμηνη παραμονή εντός κρητικών λιμένων, τα σκάφη εγκατέλειψαν τη χώρα μετά από καταβολή αποζημίωσης πολλών εκατομμυρίων ευρώ για την αδράνειά τους.
      Και να που πρόσφατα οι ελληνικές αρχές πιεζόμενες από επαπειλούμενες νέες τσουχτερές αποζημιώσεις, ανακοινώνουν την επανεκκίνηση των ερευνών ανατολικά της Κάσου προς την Κύπρο.
      Ημιεπίσημες διαρροές υπονοούσαν και μια ισχυρή γαλλική και ισραηλινή στήριξη. Το Παρίσι αρκέστηκε σε ένα απλό πέρασμα, και ασκήσεις ρουτίνας σε ακίνδυνες περιοχές, του αεροπλανοφόρου Charles De Gaulle, που όμως πανηγυρίζεται ως …έμπρακτη στήριξη. Το Ισραήλ (υπονοήθηκε) ως «αποφασιστικότερο» αφού, σύμφωνα με τις διαρροές, ο Πρωθυπουργός ζήτησε από τον Ισραηλινό ομόλογό του να εξασφαλίσει επιπλέον και την αμερικανική στήριξη.
      Εδώ αρχίζουν οι ψυχρολουσίες. Δεν προλαβαίνουν να ειπωθούν τα παραπάνω και βγαίνει πλέον απροκάλυπτα με ημιεπίσημες απειλητικές αντιδράσεις η μέχρι τότε ελαφρώς συγκρατημένη Άγκυρα:
      «Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι και πριν. Δεν έχει νόημα η Ελλάδα να επιμένει σε αυτό το θέμα». Κι έρχεται, παρά τις νέες διαβεβαιώσεις του κυρίου Γεραπετρίτη, η ανατροπή των «σχεδίων» με ένα νέο «στρίβειν δια της αναβολής».
      Οι συνέπειες και τα ερωτήματα είναι αμείλικτα
      Τελικά, οι στηρίξεις δεν ήταν αρκετά σοβαρές; Ιδίως αν η κυβέρνηση στήριζε τις ελπίδες της στο Ισραήλ, το οποίο αιφνιδιάστηκε από τις δηλώσεις Τραμπ περί «φίλου Ερντογάν»; Ή μήπως, αντίθετα, ο Νετανιάχου μας έσπρωχνε σε ισχυρότερη αποφασιστικότητα από όση μπορούσε να αντέξει το επιτελικό κράτος;
      Διότι η πρωτοφανής επίσημη ανακοίνωσή του «χρειάζεται ένα κοινό μέτωπο κατά της Τουρκίας που είναι πλέον ο κοινός αντίπαλος για τις δύο χώρες» σίγουρα σόκαρε την Αθήνα.
      Θεωρήθηκε σοβαρά ότι το απλό πέρασμα του γαλλικού αεροπλανοφόρου θα απέτρεπε την Άγκυρα; Σε μια κρισιμότατη αναμέτρηση, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε επικοινωνιακές παραστάσεις;
      Μέχρι εκεί μόνο φθάνει η γαλλική αμυντική συνδρομή; Πώς γίνεται να θεωρείται αρχικά το εγχείρημα γενικώς υποστηριζόμενο, αρκετά απλό και νόμιμο, και μετά την τουρκική αντίδραση να αναγνωρίζεται – κατά τη νέα δήλωση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών – ως «δύσκολο» και να αναβάλλεται για τον «κατάλληλο χρόνο»; Τί είδους εθνικοί «σχεδιασμοί» είναι αυτοί;
      Είναι προφανές, αν επιβεβαιωθεί η αναβολή, ότι για μια ακόμη φορά επελέγη η επικοινωνιακά βολικότερη, αλλά και εθνικά επικίνδυνη, ταπεινωτική και λίαν κοστοβόρα αναβολή.
      Το κόστος της νέας αναβολής
      Αν ούτε τώρα πραγματοποιηθεί η έξοδος των ερευνητικών σκαφών στην ελληνική ΑΟΖ, οι συνέπειες για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και το κύρος της χώρας θα είναι βαριές:
      Ακυρώνεται πρακτικά, όχι το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά η νόμιμη Συμφωνία μας του 2020 με την Αίγυπτο («φωνάζει ο κλέφτης …αποχωρεί ο νοικοκύρης»).Εξαλείφεται έτσι, κάθε διεκδίκηση και ελπίδα οποιωνδήποτε κυριαρχικών δικαιωμάτων σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των 6 ναυτικών μιλίων.
      Δημιουργείται επικίνδυνο προηγούμενο και για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως της Κρήτης, αφού η Τουρκία θα ενθαρρυνθεί να επαναλάβει τα ίδια και εκεί.Άμεσες θα είναι και οι συνέπειες στο Αιγαίο:
      Όλα τα κρίσιμης σημασίας ηλεκτρικά καλώδια που ο ΑΔΜΗΕ σχεδιάζει να ποντίσει τα επόμενα χρόνια για να συνδέσει την ηπειρωτική χώρα με τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, καθώς και μεταξύ τους, θα αντιμετωπίσουν το ίδιο σενάριο του τουρκικού στρατιωτικού εκφοβισμού.Η Άγκυρα θα ερμηνεύσει τη νέα ελληνική υπαναχώρηση ως αποδοχή οιασδήποτε διεκδίκησής της, και μάλιστα, δίχως μια ντουφεκιά.Οι («)σύμμαχοι(») θα θεωρήσουν τη χώρα μας ως άβουλη και οριστικά φινλανδοποιημένη. Το Ισραήλ θα δει μια χώρα φοβισμένη, η Γαλλία θα διευρύνει ανεμπόδιστα τη φιλοτουρκική στροφή της, και ούτω καθεξής. Οι δύο χώρες, άλλωστε, βρίσκονται ήδη σε πολιτική αντιπαλότητα μεταξύ τους.Η μοιραία προσφυγή σε αμερικανική διαιτησία, την οποία θα αναζητήσει το «επιτελικό κράτος» μπροστά στο αδιέξοδο, εμπεριέχει το πρόσθετο ρίσκο – λόγω του απρόβλεπτου Τραμπ – να φθάσει μέχρι την απροκάλυπτη στήριξη των τουρκικών απόψεων.Το οικονομικό κόστος της τυχόν ματαίωσης του έργου θα είναι μεγάλο, με ορατό τον κίνδυνο να συμπαρασυρθούν όλα τα άλλα σχέδια καλωδίων, και θα πληγούν καίρια εθνικά προγράμματα προσέλκυσης ξένων ενεργειακών επενδυτών.
      Η Ελλάδα πρέπει να στείλει μήνυμα αποφασιστικότητας στην Τουρκία
      Κι όμως, το συγκεκριμένο ζήτημα είναι το συγκριτικά καταλληλότερο για να στείλει η Ελλάδα μήνυμα αποφασιστικότητας στην Τουρκία. Μεταξύ της ταπεινωτικής υποχώρησης και της σύγκρουσης υπάρχει η συνετή μέση οδός της έξυπνης επικερδούς διαχείρισης. Γιατί το θέμα του καλωδίου προσφέρεται ώστε να δοθεί επ᾽ αυτού η αναγκαία διπλωματική «μάχη»;
      Θα αιφνιδιάσει την Άγκυρα, η οποία εκλαμβάνει πλέον ως δεδομένη την ελληνική υποχωρητικότητα σε κάθε απαίτησή της.Θα αποδείξει ότι η χώρα μας μπορεί και θέλει να επιδείξει αποφασιστικότητα, αυξάνοντας την αξιοπιστία της αποτρεπτικής στρατηγικής της. Δίχως επίδειξη αποφασιστικότητας όσοι εξοπλισμοί και αν αποκτηθούν δεν αποτρέπουν τον αντίπαλο.Από πλευράς διεθνούς δικαίου η θέση μας είναι πολύ ισχυρότερη από άλλα θέματα.Το bullying δια των κανονιοφόρων για ένα ηλεκτρικό καλώδιο θεωρείται γενικά καταχρηστικό διεθνώς.Το βάρος μιας επιθετικής ενέργειας κατά των ερευνητικών σκαφών πέφτει στην τουρκική πλευρά που πρέπει να αντιδράσει, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις (πχ. κρίση Ορούτς Ρέις) όταν η χώρα μας ήταν εκείνη που καλείτο να δράσει.Τα σκάφη είναι ιταλικά, μισθωμένα από γαλλική εταιρία, και δεν είναι απλό και εύκολο να μείνουν αδιάφορες και οι δυο ευρωπαϊκές χώρες, όταν αυτά κινδυνεύσουν ή εμπλακούν.Η χρονική περίοδος προσφέρεται εθνικά για διπλωματικό «στρίμωγμα» της Τουρκίας από πλευράς μας. Επικαλούμενη τώρα, πέρα από την αυταρχική στροφή του Ερντογάν στο εσωτερικό, και την πρόκληση μεγάλης έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, η Αθήνα έχει την ευκαιρία να αποτρέψει την εξαιρετικά επικίνδυνη αλλά και προϊούσα είσοδο της Τουρκίας στην αμυντική συνεργασία των 27.Εν γένει, η Άγκυρα επιδιώκει προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου Αθήνα και Λευκωσία διαθέτουν (για λίγο καιρό ακόμη;) σημαντικά διπλωματικά όπλα.Ναι, υπήρξαν και καλύτερες ευκαιρίες πλήρους απομόνωσης της Άγκυρας στο πρόσφατο παρελθόν. Όμως χάθηκαν ανοήτως με τη Διακήρυξη των Αθηνών που λειτουργεί ετεροβαρώς υπέρ της γείτονος: της χάρισε έναντι «πινακίου φακής» ένα συγκεκριμένο «συγχωροχάρτι», με την ελληνική παραίτηση από οποιαδήποτε αντίσταση, στην ανεμπόδιστη άντληση από μέρους της των πάμπολλων στρατηγικών οφελημάτων που επιδιώκει από τη Δύση.
      Η επιτυχής και χωρίς εθνικές αβαρίες υλοποίηση του έργου GSI είναι εφικτή και εθνικά αναγκαία. Απαιτεί όμως περισσότερη σοβαρότητα ολιστικού και φιλόδοξου σχεδιασμού αλλά και συνετή προετοιμασία δια παν ενδεχόμενο.
      * Γιάννης Βαληνάκης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών, hellasjournal.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Milliyet: Ηλεκτρονικό (ρεύμα) χτύπησε την Αθήνα και το Τελ Αβίβ στη Μεσόγειο

      ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΎΟΥΝ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙΠρωτοσέλιδο της μεγάλης φιλοερντογανικης εφημερίδας "Milliyet", αναφέρεται ειρωνικά στην διακοπή του προγράμματος ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας.
      Τίτλος του άρθρου: "Ηλεκτρονικό (ρεύμα) χτύπησε την Αθήνα και το Τελ Αβίβ στη Μεσόγειο ".
      Η διακοπή του προγράμματος αποδίδεται στην "σκληρή αντίδραση της Άγκυρας".
      Έχουν δίκιο οι Τούρκοι να μας προσβάλλουν με τέτοια υποτιμητικά δημοσιεύματα.
      Και ας λέμε εμείς ότι αγοράζουμε αεροσκάφη, φρεγάτες, πυραύλους κλπ.
      Μια απλή ερώτηση: Θα ζητήσουμε την άδεια της Τουρκίας όταν θα θελήσουμε να υλοποιήσουμε πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Λέσβου - Χίου ή άλλου νησιού του Αιγαίου;;;
      Λάζαρος Καμπουρίδης (FB)
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς μέλλον: Κοντοζυγώνει η ώρα της επιστροφής (3ο Μέρος)
      Τα Φάρασα (τουρκικά: Çamlıca‎‎) είναι χωριό στην Επαρχία Καισάρειας της Τουρκίας, με πληθυσμό 411 κατοίκους.[2] Βρίσκεται 89 χλμ νότια της Καισάρειας και 103 χλμ βόρεια των Αδάνων, στις βορειοανατολικές πλαγιές ανώνυμου όρους του Αλά-ντάγ και στις όχθες του ποταμού Ζαμάντι γνωστός στα ελληνικά ως Καρμαλάς.
      Πριν την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε, τα Φάρασα ήταν σχεδόν αμιγώς ελληνόφωνο χριστιανικό χωριό και το κεντρικό κεφαλοχώρι μιας ευρείας περιφέρειας της Ν.Α. Καππαδοκίας.
      Τοποθεσία και ιστορία
      Το χωριό του Βαρασού είναι κτισμένο στο βάθος μιας μεγάλης και βαθιάς χαράδρας που χωρίζει τον Ταύρο από τον Αντίταυρο, πάνω στην ράχη και τις πλαγιές λοφίσκου, η νότια άκρη του οποίου καταλήγει σε δύο απόκρημνους και απότομους βράχους που οι ρίζες τους αποτελούν μέρος της δεξιάς όχθης του ποταμού Ζαμάντη. Τα βράχια και τα βουνά ολόγυρα από την βαθιά αυτή χαράδρα είναι απόκρημνα αφήνοντας μόνο έξι σημεία εισόδου, έτσι ώστε το μέρος να αποτελεί φυσικό οχυρό και ασφαλές καταφύγιο στις διάφορες επιδρομές. Πάνω στον αριστερό βράχο και στην άκρη του που είναι προς το ποτάμι ήταν κτισμένος ο «Γαλάς» (κάστρο) του χωριού. Ο Βαρασός αναγάγει την αρχή του στα προχριστιανικά χρόνια και πρέπει ο αρχαίος οικισμός να ήταν μέσα στον χώρο του κάστρου και γύρω απ’ αυτό. Κατά την φαρασιώτικη παράδοση, σε άγνωστη χρονικά εποχή μουσουλμάνοι επιδρομείς Άραβες ή Τούρκοι με αρχηγό κάποιον Γήραλη κυρίευσαν την περιοχή. Τότε όσοι από τους κατοίκους πρόλαβαν κρύφτηκαν στα δάση και τις σπηλιές των γύρω βουνών για να γλιτώσουν, οι υπόλοιποι είτε σφαγιάστηκαν, είτε πάρθηκαν σκλάβοι, ενώ οι κατακτητές γκρέμισαν τα χωριά και τους οικισμούς, τους ναούς και τα μοναστήρια και φυσικά και τα κάστρα που αποτελούσαν το καταφύγιο των κατοίκων και προστάτευαν την περιοχή. Όσοι από τους κατοίκους γλίτωσαν μαζί με αυτούς από τα υπόλοιπα χωριά αλλά και άλλους προερχόμενους από γειτονικές περιοχές και την νοτιότερη Κιλικία, μετά το πέρασμα του κινδύνου μαζεύτηκαν και ξαναέχτισαν τον Βαρασό εγκαταλείποντας τις προηγούμενες εστίες τους.
      Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου έγινε λόγω του δυσπρόσιτου και φυσικού οχυρού του τόπου με τις ελάχιστες ελεγχόμενες διαβάσεις προς αυτόν. Το χτίσιμο του νέου οικισμού έγινε στον χώρο κάτω από το παλαιό κεντρικό κάστρο και πάνω στις γκρεμισμένες εξωτερικές ζώνες του και έξω απ’ αυτές, κόβοντας το «πιτένι» (πευκοδάσος) που βρισκόταν ολόγυρα. Μάλιστα κατά την παράδοση αρκετά σπίτια είχαν στύλους από αυτά τα πεύκα μαζί με τις ρίζες τους έως και την Ανταλλαγή. Σύμφωνα με μαρτυρίες φαίνεται ότι οι ντόπιοι κάτοικοι πρέπει να έχτισαν τα σπίτια τους στον «Κάτου Μεχά» (Κάτω μαχαλά) που είναι κάτω και γύρω από το παλιό κάστρο και αυτοί που ήρθαν αργότερα από τα υπόλοιπα χωριά και οικισμούς έχτισαν τα σπίτια τους στον «Πάνου Μεχά» (Πάνω μαχαλά). Με το πέρασμα του χρόνου και όταν ηρέμησαν αρκετά τα πράγματα και σταμάτησαν οι επιδρομές και οι λεηλασίες, επειδή ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και η περιοχή που είναι ορεινή δεν μπορούσε να τον θρέψει αρκετά, αλλά και επειδή τα μεγάλα σιδηροπαραγωγικά ορυχεία βρισκόντουσαν σε τοποθεσίες μακριά από τον Βαρασό, άρχισε σιγά-σιγά η μετακίνηση του πληθυσμού στις παλιές τοποθεσίες που υπήρχαν πριν χωριά ή είχαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις ή ήταν κοντά σε κάποια σημαντική φλέβα μεταλλεύματος. Έτσι δημιουργήθηκαν τα υπόλοιπα έξι ελληνόφωνα φαρασιώτικα χωριά Αφσάρι, Κίσκα, Σατής, Τσουχούρι, Φκώσι και Ξουρδζάιδι.[3]
      Διοικητικά ήταν μουχταρλίκι και υπάγονταν στο μουδουρλίκι του Γιαχιαλί (Αχγιαβούδες), στο μουτεσαριφλίκι της Καισάρειας και στο βαλελίκι της Άγκυρας, ενώ εκκλησιαστικά ανήκε στην μητρόπολη Καισάρειας. Η οικονομία του παλαιότερα στηριζόταν στην εξόρυξη, επεξεργασία και το εμπόριο του σιδήρου, αργότερα όμως με το κλείσιμο των ορυχείων οι εναπομείναντες κάτοικοι στράφηκαν στην γεωργία, το εμπόριο, την εξάσκηση διαφόρων τεχνών σαν γυρολόγοι και την οικιακή κτηνοτροφία και μελισσοκομία. Επίσης μετανάστευαν κυρίως εποχιακά στα Άδανα και το Σίς όπου και απασχολούνταν σε γεωργικές εργασίες για την συμπλήρωση του οικογενειακού εισοδήματος.
      Ήταν το κεντρικό κεφαλοχώρι μιας ευρείας περιφέρειας της Ν.Α. Καππαδοκίας που εκτείνονταν πάνω στις οροσειρές και τα υψίπεδα των Ταύρου και Αντίταυρου. Από το κεφαλοχώρι αυτό του Βαρασού (Φάρασα) το οποίο αναφέρεται ως μεγάλη κωμόπολη ήδη κατά τον 17ο αιώνα στην μεγάλη τουρκική Γεωγραφία Τζιχαννουμά, πήρε και ολόκληρη αυτή η ευρεία περιφέρεια την ονομασία της. Σε αυτήν περιλαμβάνονταν χωριά και οικισμοί ελληνικά, τούρκικα, αρμένικα, φαρσάχικα (κουρδικά), τσερκέζικα, τουρκομάνικα, περπέρικα (αλλαξοπίστων Αρμενίων) και αφσάρικα.
      Οι υπόλοιπες κοινότητες των Φαράσων τις οποίες το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών χαρακτηρίζει ως «Αποικίες Φαράσων» ήταν: το Αφσάρι (τουρκ. Avsar-koy) Αφσάρι, η Κίσκα (τουρκ. Kiske, η αρχαία Κισκισσός), ο Σατής ή το Σατί (τουρκ. Sati), το Τζουχούρι ή Τσουχούρι (τουρκ. Cuhur-koy ή Cuhur-yurt) Τσουχούρι, το Φκώσι ή Γαρσατί (τουρκ. Pos-gara-koy ή Gara-tepe ή Mansurlu, η αρχαία Γαρσανδός) Φκώσι και το Ξουρδζάιδι (τουρκ. Gara-koy) Ξουρδζάιδι το οποίο εγκαταλείφθηκε κατά το 1875. Οι κοινότητες αυτές μιλούσαν μια ελληνοκαππαδοκική διάλεκτο που την ονόμαζαν «βαρασώτ’κα» ή «ρωμά’κα». Στα Φάρασα ανήκαν επίσης και τα τουρκόφωνα χωριά: Γαριπτσάς ή Κουρούμζα (τουρκ. Curumze) Κουρούμζα, Ταστσί (τουρκ. Tasci), Χοστσά, Μπεσκαρντάς (τουρκ. Besgardas) και Παχδζαδζούχι που είχαν ελληνικό κυρίως πληθυσμό. Επίσης και οι οικισμοί Κοτσχισάρ (Kochisar), Κίρσεχιρ (Kirsehir) και Τσαϊρλίκ (Cerlik). Η τοπική παράδοση αναγνωρίζει την ύπαρξη στην περιοχή και αρκετών μουσουλμανικών χωριών [Παραζυέμη, Άνου και Κάτου Τελέλτες (Ντελέλοι), Τζαχηρού (ή Τσαχηρού), Γιαχιαλί (Αγχιαβούδες) κ.α.], οι κάτοικοι των οποίων ήταν Έλληνες οι οποίοι αλλαξοπίστησαν κατά διάφορες περιόδους για να γλιτώσουν την ζωή και την περιουσία τους, με τελευταία περίοδο το 1821 περίπου.
      Μετά τη διάλυση της Κουρδικής δυναστείας του Κοζάν όπου ανήκε και η φαρασιώτικη περιφέρεια και η οποία διήρκεσε από το 1553 έως το 1876 περίπου, η περιφέρεια των Φαράσων προσαρτήθηκε διοικητικά στο νομό των Αδάνων εκτός του Βαρασού που υπαγόταν στην Καισάρεια, αλλά εκκλησιαστικά όλα τα χωριά εξακολουθούσαν να υπάγονται στην Αρχιεπισκοπή Καισαρείας.
      Το 1924 οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν σε 583 (204 οικογένειες), οι περισσότεροι Έλληνες της Καππαδοκίας αλλά και ελάχιστοι Τούρκοι (17 άτομα - 3 οικογένειες), όμως μετά την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμού οι Έλληνες κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό και τα σπίτια τους δόθηκαν σε τουρκικές οικογένειες.
      Σημειώσεις:1. data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2021-45500.2. «[YerelNET] ÇAMLICA KÖYÜ». www.yerelnet.org.tr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015.3. Θεοδωρίδη Θεόδωρου πρωτοπρεσβυτέρου, «ΒΑΡΑΣΩΤΙΚΑ ΤΡΑΓΩΔΕ», Αθήνα 1988, σελ. 6.4. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015.
      Πηγή: el.wikipedia.org
      ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΑΣΣΙΩΤΩΝ
      Οι Φαρασσιώτες πληθυσμοί νομαδικοί κατοικούσαν στα μέρη της Καππαδοκίας, και συγκεκριμένα στις οροσειρές του Ταύρου και του Αντίταυρου.Πριν από αιώνες οι Φαρασσιώτες ήταν κάτοικοι των σπηλαίων πόλεων, δηλαδή ζούσαν κάτω από το έδαφος με διαμορφωμένους κατάλληλους χώρους για την καθημερινή τους επιβίωση.Την ημέρα εργαζόταν πάνω από την γη καλλιεργούσαν διάφορες σοδιές και τα βράδια μένανε και πορευόταν κάτω εις τις κατοικίες τους που ήταν έτσι διαμορφωμένες κατάλληλες, με χώρους δωματίων, συγκεντρώσεων αποθηκευτικούς, τουαλέτες, χώροι για τα ζώα και τις αποθήκες για να τρώνε και να ζουν χωρίς κανένα πρόβλημα.Εδώ είναι άξιο να πούμε ότι οι χώροι αυτοί πολλές φορές έφθαναν και τα εβδομήντα μέτρα κάτω από την γη, ανάλογα με τα άτομα που κατοικούσαν στο χωριό.Σημασία έχει ότι είτε στο ένα μέτρο βρισκόσουν είτε στα εβδομήντα το οξυγόνο που υπήρχε μέσα ήταν παντού το ίδιο, δεν αισθάνεσαι καθόλου ότι βρίσκεσαι κάτω από την γη και σε τέτοιο βάθος.Μέσα στις πόλις είχαν πηγάδια για να παίρνουν νερό για της ανάγκες τους και παράλληλα με αγωγούς που είχαν κατασκευασμένους τα πηγάδια έδιναν οξυγόνο στους κατοικήσιμους χώρους.Βέβαια είναι άξιο απορίας πως πριν από χιλιάδες χρόνια υπήρχε αυτή η φιλοσοφία και αυτή η τεχνική ώστε να κατασκευάζονται τέτοιου είδους χωριά ή πολιτείες, να επικοινωνούν μεταξύ τους με διαδρόμους από σπίτι σε σπίτι.Υπήρχαν διάδρομοι που κατέβαιναν και άλλοι πάλι που ανέβαιναν μόνο κάπου, κάπου υπήρχαν μέρη που οι διάδρομοι αυτοί συναντιόταν μεταξύ τους.Φανταστείτε τώρα κάποιος να ήθελε να πάει να δει κάποιον από τον πρώτο όροφο στον τελευταίο που ήταν στα εβδομήντα μέτρα.Πρέπει να κάνω μια διευκρίνιση ως προς τους ορόφους τους σημερινούς με τους ορόφους των υπόγειων πόλεων.Σήμερα ο πρώτος όροφος είναι στην γη, και ο τελευταίος προς τον ουρανό.Αντίθετα τον καιρό εκείνο ξεκινούσε ο πρώτος από την γη και πήγαινε προς τα κάτω, είκοσι τριάντα, ως και τα εβδομήντα μέτρα πολλές φορές σύμφωνα με τις καταγραφές των υπογείων πόλεων.Οι ασχολίες των Φαρασσιωτών ανά τους αιώνες ήταν διάφορες και πολλές. Υπήρχαν πολλά μεταλλεία στην περιοχή, και πολλοί εργαζόταν σαν μεταλλωρύχοι. Kαλλιεργούσαν την γη και έβγαζαν διάφορες παραγωγές όπως σιτηρά και είχαν πολλά αμπέλια, έκαναν πολλά είδη τροφίμων τους, όπως το πετμέζι, το αποθήκευαν για τον χειμώνα, έκαναν πολλά και καλά κρασιά, στη φωτογραφία 1 φένεται πώς δούλευαν τα σταφύλια για να βγάλουν τα κρασιά, τρύγιζαν τα κουβαλούσαν με τα κάρα και τα άδειαζαν από μια τρύπα στο πατητήρι (2) από εκεί γέμιζαν το χυμό σε πήλινα πιθάρια (3) και από κάτω όπως (4) γινόταν η επεξεργασία, κάνανε το πετμέζι, και μετά όπως στο (5) γινόταν το στράγγισμα, κατόπιν το έβαζαν στην αποθήκη να γίνει κρασί ή έβγαζαν τσίπουρο, το μετάβραζαν και το έκαναν σαν οινόπνευμα, να το χρησιμοποιούν για ποτό, και το χρησιμοποιούσαν για εντριβές, σε πληγές για καυτηριασμούς και άλλα.Στο (6) διαμέρισμα φαίνεται ένας στάβλος με τα ζώα, ακριβώς από κάτω στο (7) το παιδικό δωμάτιο, για να είναι ζεστό από τα χνώτα των ζώων.Κάτω από την αποθήκη συνήθως ήταν οι διάδρομοι (8) για δημιουργείται ρεύμα, για να κρατούν τα πράγματά τους δροσερά.Οι Φαρασσιώτες στο γενικό σύνολο λόγω της ιδιομορφίας να ζουν κάτω από την γη, ήταν από τις πρώτες γενιές που ασχοληθήκαν με τα μέταλλα, σχεδόν όλοι ήταν και μεταλλωρύχοι.Τα υψώματα του Ταύρου και του Αντίταυρου που κατοικούσαν είχαν τα περισσότερα και μεγαλύτερα μεταλλεία της περιοχής.Παράδειγμα τα μεταλλεία της Αρχαίας Κισκισός, ήταν γνωστά από αρχαιοτάτων χρόνων, όλοι οι αρχηγοί και Βασιλείς τις πανοπλίες τους της έκαναν από το μπακίρι της σημερινής Κίσκας των Φαράσσων.Ο Φαρασσιώτικος λαός, προ υπήρχε στα μέρη αυτά και δεν είναι μετανάστες που έχουν έρθει από άλλα μέρη. Κατά καιρούς Βέβαια πέρασαν λαοί πολλοί, κάποιοι σαν μετανάστες, άλλοι σαν κατακτητές έκαναν επιδρομές λόγω των μεταλλευμάτων που υπήρχαν στην περιοχή, αλλά, και γιατί υπήρχε το πέρασμα, ο δρόμος των καραβανιών, από την μεγάλη Ασία, προς την Μικρά Ασία.Συγκατοίκησαν, με πολλούς λαούς, υπόφεραν, πιέστηκαν, πολλοί έχασαν και την ζωή τους, θανατώθηκαν, αλλά δεν έχασαν την ταυτότητά τους κράτησαν το Φαρασσιώτικο στοιχείο, με το πανάρχαιο γλωσσικό ιδίωμα των αρχαίων Ελλήνων, είναι από τους πιο παλαιούς λαούς που κατοικούσαν στην περιοχή των Φαράσσων Καππαδοκίας.Υπήρχαν λαοί πολλοί Φιλέλληνες όπως οι αρχαίοι Χετταίοι που συγκατοίκησαν με το Φαρασσιώτικο στοιχείο αλλά ζούσαν σαν αδέλφια, και πολλές φορές στήριζαν και υποστήριζαν τους Φαρασσιώτες, και οι Φαρασσιώτες αυτούς.Μετά από χρόνια συγκατοίκησης αφομοιωθήκαν με τους Φαρασσιώτες και κρατούσαν και από κοινού τα ήθη έθιμα, όπως το Φαρασσιώτικο δρώμενο με την αρπαγή της κόρης της Δήμητρας, Περσεφόνη.Ακόμα είχαν πολλά κοινά σημεία.Οι Φαρασσιώτες παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με των αρχαίο πληθυσμό των «ΧΕΤΤΑΙΩΝ», που κατοικούσαν στην Καππαδοκία.Δημιουργούσαν λατρείες προς τιμήν της Θεάς ΜΑ και του ΜΗΝ και πολύ συχνά τελετουργούσαν και πυροβατούσαν ιερείς στον Ναό της Περασίας ή Φερασίας Αρτέμιδος που υπήρχε λίγο πιο πάνω από το χωριό του Βαρασσού κοντά στο αρχαίο χωριό «ΠΑΡΣΣΑ».Πάνω στα θεμέλια του ναού αυτού, τα χριστιανικά χρόνια χτίστηκε ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου με στραμμένο το ιερό προς τον βορρά.Ίσως κατά το έθιμο της πυροβασίας των ιερέων, κρατούν και τώρα οι πυροβάτες την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου κατά το έθιμο της πυροβασίας. Άλλες ομοιότητες είναι: 1) Το Καππαδόκικο γλωσσικό ιδίωμα των Φαράσσων που προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα με πάρα πολλές λέξεις, που φανερώνει την αρχαιότητα του Έλληνα Φαρασσιώτη .2) Το γεγονός το ότι οι πρώτοι κάτοικοι, οι πρόγονοι τους, ήταν κάτοικοι των σπηλαίων δημιουργώντας χωριά κάτω από το έδαφος.3) Την λατρεία τους προς την θεά Δήμητρα, την Θεά (ΜΑ) όπως την έλεγαν, «ΜΑ την έλεγαν και οι Χετταίοι».4) Ίσως επειδή ο ρόλος της μάνας έχει σχέση με την γονιμότητα και η θεά Δήμητρα ήταν θεά της γονιμότητας, έλεγαν και την μαμά ΜΑ.Εϊ Τατά Σεϊ Τατά «Εϊ Πατέρα λυπήσουμε» Φώναζε και σπάραζε στο κλάμα η Θεά Δήμητρα παρακαλώντας τον Δία και δείχνοντας με τις κινήσεις των χεριών της το σημείο της καρδιάς της.5) Μόνο στα Φάρασσα κρατούν το πατροπαράδοτο γεγονός που συνέβη στην Θεά Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη.6) Ακόμα και σήμερα στης Φαρασσιώτικες παραδόσεις χορεύουν τον χορό, ΕΙ ΤΑΤΑ ΣΕΪ ΤΑΤΑ που συμβολίζει τον πόνο το κλάμα και τον οδυρμό της Θεάς Δήμητρας να παρακαλεί τον Πατέρα της, Θεό Δία να φέρει την κόρη της πίσω, να επιστρέψει στο σπίτι της, ΑΦΣΑΡ.Οι Αφσάρ ήταν λαός που πέρασε από την Περσία στα μέρη της Καππαδοκίας και δημιούργησαν πολλά προβλήματα στους κατοίκους των Φαράσσων και στην υπόλοιποι Καππαδοκία, αλλά περισσότερο στους Φαρασιώτες, γιατί ήταν εγκατεστημένοι στα χωριά των Φαράσσων και συγκεκριμένα στο χωριό Ξουρτσαϊδι Φαράσσων και αργότερα στο χωριό Αφσάρι. «Από τους Αφσάρ το χωριό πήρε το όνομα Αφσάρι».Οι Αφσάρ ήταν λαός τεμπέλικος δεν ήθελε και δεν ήξερε να δουλέψει και όλο ζούσε με κλέψιμο εκβίαζαν τον κόσμο, ήθελαν πάντα να τα έχουν καλά με την εξουσία, έκαναν ομάδες Τσετέδων μαζί με τους Τούρκους και χτυπούσαν τα ελληνικά χωριά, έπαιρναν ακόμα και τις περιουσίες τους, έτσι με αυτών τον τρόπο έβγαζαν το μίσος που είχαν προς των Ελληνικό λαό γιατί δεν μπόρεσαν να χωνέψουν αυτό που έπαθαν από τις μάχες του Μεγάλου Αλέξανδρου και πέρασαν για να εκδικηθούν.Το χωρίο Αφσάρι δεν στέριωνε κατοίκους, τέσσερις και πέντε φορές κατοικήθηκε και διαλύθηκε γιατί ο κόσμος από αγανάκτηση έφευγε σε άλλα χωριά.Στην περιοχή των Φαράσσων και προς το νοτιοανατολικό μέρος κατοικούσαν πληθυσμοί των Κούρδων. Υπεύθυνοι της περιοχής Σουλτάνοι ήταν οι αδερφοί Νεμπέρογλου Κοζάν, ή «Κοζάογλου» παιδιά του Σουλτάνου Κοζάν. Οι Φαρασιώτες με τους Κούρδους ζούσαν πολύ καλά και αρμονικά δεν τους πείραζαν ούτε τους απαγόρευαν την γλώσσα μιλούσαν την Φαρασιώτικη διάλεκτο.Κρατούσαν τα ήθη έθιμα, την θρησκεία, της εκκλησίες, συγκατοικούσαν και διασκέδαζαν μαζί, για αυτό και οι Φαρασιώτες κατόρθωσαν να κρατήσουν, ήθη, έθιμα, χορούς, τραγούδια, θρησκεία γλώσσα και πολλά άλλα, ενώ στην υπόλοιπη Καππαδοκία αναγκάσθηκαν να μιλάνε την Καραμανλίδικη γλώσσα όπως την έλεγαν οι Τούρκοι.Δεν είναι τιμητικό το όνομα αυτό να συνεχίζεται και από εμάς, γιατί οι Τούρκοι μας κορόιδευαν, γιατί δεν αλλάζαμε την πίστη μας. Καρά ιμάν, σημαίνει Μαύρη πίστη και οι χριστιανοί ονομάστηκαν Καραμανλήδες και πολλοί το λένε και τώρα ακόμη.Είμαστε Έλληνες της μικράς Ασίας, «Της Ασιατικής Ελλάδας» και προ υπήρχανε στην Μικρά Ασία, δεν ήμαστε Καρά, ιμάνιδες του 13ου αιώνα όπως θέλουν να μας προσφωνούν κάποιοι γιατί δεν δεχόταν οι πρόγονοι μας να αλλάξουν την πίστη και την θρησκεία τους.Τα τελευταία χρόνια περίπου το 1850 την περιοχή την αναλαμβάνουν οι Σουλτάνοι των Οθωμανών Τούρκων και στην περιοχή των Φαράσσων αρχίζουν τα πράγματα να αλλάζουν.Αναγκάζονται να μιλούν σαν γλώσσα καθημερινότητας την Τούρκικη πολύ λίγα χωριά κατόρθωσαν έστω κρυφά ή φανερά να κρατήσουν την γλώσσα την θρησκεία και πολλά από τα έθιμα τους, δεν τους επέτρεπαν να εκκλησιάζονται, άρχισε σιγά, σιγά ελληνική γλώσσα να αμολιέται μόνο κρυφά, ώσπου της 10 Απριλίου 1875 δεν τους επέτρεψαν να γιορτάσουν και το Πάσχα.Έλεγαν οι Φαρασιώτες γέροι στης διηγήσεις τους.
      Πάτσανμες οι Γαρανάδες = Μας πάτησαν οι ΑγαρηνοίΧρηστός Ανέ τσου πάμε = Χρηστός Ανέστη δεν είπαμεΤα βά μας λτινά τσο βάψαμτα = Τα αυγά μας κόκκινα δεν τα βάψαμεΤα βαγγέλιά μας τσο ψαλσάμτα = Τα ευαγγέλια μας δεν τα ψάλανε
      Άρχισαν οι δύσκολες ημέρες οι Αφσάρ με τους Παράνομους Τούρκους οργάνωναν ομάδες ανταρτών και βγαίναν στα βουνά, κατέβαιναν τις νύχτες χτυπούσαν και έκλεβαν τα ελληνικά σπίτια, ο κόσμος αναγκαζόταν να εγκατάλειψη σπίτια περιουσίες χωράφια και να φύγει να ζήση αλλού. Έτσι χτίζονται καινούρια χωριά γύρο από την Κίσκα για να είναι κοντά τα χωριά και να στηρίζει ο ένας των άλλων. Περίπου το 1880 πέντε αδέρφια αφού τους πήραν ότι είχαν οι Τσέτες, έχτισαν το χωριό Πες Καρτάς περίπου 50 χιλιόμετρα βόρια του Βαρασσού κατά μήκος του ποταμού Ζαμάντη και του παραποτάμου Χουμουρλού, άλλοι πήγαν στο χωριό Σατί, Ταστσί, Χοντσά, Άνω κιούνια, Κάτω Κιούνια. Το κεφαλοχώρι ο Βαρασσός από 700 οικογένειες 4,500 άτομα, έμειναν 420 οικογένειες περίπου 1400 άτομα. Δυστυχώς στις ομάδες αυτές των Τσετέδων εισχώρησαν και Φαρασιώτες μαζί με τους Αφσάρ και οι Έλληνες Χωρίστηκαν στα δύο. Οι μισή με τους Οθωμανούς Σουλτάνους των Τούρκων και οι άλλοι με τους Σουλτάνους Κοζάνογλου. Τα παιδιά των Τσετέδων Ελλήνων έγιναν γενίτσαροι «Νέες Δυνάμεις» και υπηρέτησαν στο τούρκικο Στρατό, οι Αφσάρ αργότερα έχτισαν το χωριό Αφσάρκιοϊ νότια του Βαρασσού περίπου 40 χιλιόμετρα. Το 1924 με την συνθήκη της Λοζάνης, οι Έλληνες χριστιανοί της Μικράς Ασίας γίνονται ανταλλάξιμοι και αφήνουν σπίτια περιουσίες και όλα τα υπάρχοντά τους και φεύγουν, άλλοι προς τον νότο άλλοι προς τον βορά, άλλοι σε διάφορα μέρη του κόσμου, οι περισσότεροι ήρθαν στην Ελλάδα πρόσφυγες ξεριζωμένοι να συνεχίσουν την ζωή τους από την αρχή.Από τα χωριά των Φαράσσων ήρθαν περίπου 3500 χιλιάδες νέοι και γέροι γυναίκες και παιδιά. Εγκαταστάθηκαν σε συνοικίες της Αθήνας της Θεσσαλονίκης, στα χωριά Πλατύ Ημαθίας, στο χωριό Αγροσυκιά Πέλλας εγκαταστάθηκαν 37 οικογένειες από τα χωριά Κίσκα, Σατί, Τσουχούρι, Χοντσά, και μία οικογένεια του Φράγκου Σάββα από τον Βαρασσό τα τελευταία χρόνια ζούσαν στο Σατί.Στα χωριά της Δράμας, και στην Κέρκυρα, όπου εκεί πήγε ο ιερέας Χατζεφεντής* και στης 10 Νοεμβρίου του 1924, εκοιμήθηκε μετά από σαράντα ημέρες από την εγκατάστασή του εις την Ελλάδα όπως το είχε πρόβλεψη.
      *Ο Θεόδωρος Ανιτσαλίχος του Γεωργίου και της Βαρβάρας το γένος Φράγκων, η εκκλησία μας τον ανακήρυξε Άγιο μετά από 80 χρόνια ως Αγ. Αρσένιο ο εκ Φαράσσων τον Καππαδόκη.
      [iEpikaira: Όποιος είχε την ευλογία να παρακολουθήσει την σειρά "Άγιος Παΐσιος: Από τα Φάρασσα στον Ουρανό"... ας βγάλει τα συμπεράσματά του... για την επιλογή του τίτλου που επιλέξαμε.]
      Πηγή: farassiotis.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ελλαδιστάν: Άτυπη ανακοίνωση προμήθειας… δύο ιταλικές φρεγάτες FREMM ενώ συνεδρίαζε η επιτροπή
      Την προμήθεια δύο φρεγατών τύπου FREMM παρουσιάζει ως ειλημμένη απόφαση άτυπη ενημέρωση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που αποδεσμεύθηκε νωρίτερα σήμερα και ενώ εξελισσόταν η ταραχώδης συνεδρίαση της ειδικής διαρκούς επιτροπής εξοπλιστικών προγραμμάτων και συμβάσεων της Βουλής με αντικείμενο τον ΜΠΑΕ (Μακροπρόθεσμο Προγραμματισμό Αμυντικών Εξοπλισμών) 2025 – 2036.
      Για το σκοπό αυτό υφίσταται πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων μέσων του ΠΝ (Φρεγάτες, Υποβρύχια, Ταχέα Περιπολικά), προμήθειας δύο φρεγατών “FREMM“, καθώς και πρόσκτηση νέων υποβρυχίων και παράκτιων περιπολικών», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην άτυπη ενημέρωση. Σημειώνεται ότι φρεγάτες τύπου FREMM είναι διαθέσιμες μόνο από τα αποθέματα των ναυτικών της Γαλλίας και της Ιταλίας, όπου ο τύπος ονομάζεται Carlo Bergamini. Μάλιστα επειδή το Ναυτικό της Ιταλίας πρόκειται εντός του τρέχοντος έτους να παραλάβει δύο φρεγάτες νέας ναυπήγησης της έκδοσης GP-e και ναυπηγεί δύο φρεγάτες της έκδοσης FREMM Evo, διαθέτει προς πώληση τις δύο πρώτες φρεγάτες τύπου Bergamini που εντάχθηκαν σε υπηρεσία το 2013.
      Υπενθυμίζεται ότι στις 19 Μαρτίου 2025, το DP είχε αποκαλύψει τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μεταξύ του Πολεμικού Ναυτικού και του Ναυτικού της Ιταλίας για την προμήθεια δύο μεταχειρισμένων φρεγατών τύπου Carlo Bergamini, της ιταλικής έκδοσης της FREMM, από τα αποθέματα του Ναυτικού της γειτονικής χώρας, έναντι κόστους 580 εκατ. ευρώ. Καθώς δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα γνωστή η διαθεσιμότητα μεταχειρισμένων φρεγατών FREMM από το Ναυτικό της Γαλλίας ούτε ελληνική πρόθεση προμήθειας τους, είναι πολύ πιθανό η αναφορά της άτυπης ενημέρωσης σε φρεγάτες τύπου FREMM να αποτελεί σκόπιμη γενίκευση.
      Σύμφωνα με την άτυπη ενημέρωση που έχει τίτλο “Μακροπρόθεσμος Προγραμματισμός Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ) των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) 2025 – 2036”, κύριος στόχος του ΜΠΑΕ είναι η επαύξηση της μαχητικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων, τηρώντας τα όρια του υφιστάμενου δημοσιονομικού χώρου και ενεργοποιώντας τη συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας σε ποσοστό 25%, με ενσωμάτωση της Καινοτομίας και σύγχρονων τεχνολογιών.
      Τα εξοπλιστικά προγράμματα ομαδοποιούνται σε 4 κύριες κατηγορίες:
      >Απόκτηση νέων Δυνατοτήτων – Μέσων.>Συστήματα Διοίκησης και Ελέγχου, ΄Επικοινωνιών και Δορυφορικά συστήματα.>Εν Συνεχεία Υποστήριξη [Follow on Support (FOS)] των νέων αλλά και των υφισταμένων οπλικών συστημάτων με ποσοστό 25% του συνολικού Π/Υ.>Συντήρηση – Αναβάθμιση – Απόκτηση νέων Υποδομών που συνδέονται με τα νέα Εξοπλιστικά Προγράμματα.
      ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ
      Στο νέο δόγμα αποτροπής, η «ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΕΑ» με τα 5 επίπεδα της, θα προστατεύει το σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Με αυτόν τον τρόπο ο σύγχρονος στόλος των νέων φρεγατών και των αεροσκαφών 4,5ης και 5ης γενιάς απελευθερώνονται από τα στενά όρια της χωρικής υπεράσπισης και αξιοποιούνται πλήρως οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες, που περιλαμβάνουν και τα στρατηγικά τους όπλα.ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
      Η «ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ» αποτελεί μία ολιστική προσέγγιση αποτελεσματικής αντιμετώπισης εχθρικών εναέριων, θαλάσσιων και υποθαλάσσιων απειλών με την χρήση τεχνητής νοημοσύνης, μέσα από έναν πολυεπίπεδο θόλο 5 επιπέδων: αντιαεροπορικής, αντιβαλλιστικής, anti-drone, αντιπλοϊκής και ανθυποβρυχιακής προστασίας.
      Με τα νέα πυραυλικά συστήματα Πυροβολικού επιτυγχάνεται η δραστική αύξηση του βεληνεκούς και η δυνατότητα πληγμάτων σε στρατηγικό βάθος, με ακρίβεια. Εκτοξεύουν διάφορα πυρομαχικά ανάλογα με την φύση και την αξία του στόχου. Ταυτόχρονα θα διαθέτουν και αντιπλοϊκές ικανότητες. Το αυξημένο βεληνεκές παρέχει την δυνατότητα επικάλυψης ενίσχυσης και υποστήριξης με πυρά γειτονικών περιοχών. Αυτό σημαίνει την ευχερή δυνατότητα υποστήριξης απομακρυσμένων νήσων, μικρονήσων και βραχονησίδων καθώς και αμοιβαία υποστήριξη μεταξύ των κυρίων νήσων.
      Βρίσκεται σε εξέλιξη συνεργασία ΥΠΕΘΑ με ΥψηΔ, για την απόκτηση γεωστατικού δορυφόρου στρατιωτικών προδιαγραφών. Επίσης υφίσταται πρόγραμμα για προμήθεια συστημάτων διεξαγωγής κυβερνοπολέμου και επιχειρήσεων στο ηλεκτρονικό φάσμα, τα οποία θα εξοπλίσουν την μονάδα κυβερνοπολέμου «1864» και τις νέες μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου.
      Η διασύνδεση όλων των οπλικών συστημάτων, πλατφορμών και αισθητήρων θα επιτευχθεί με ένα κοινό και ενοποιημένο σύστημα Διοίκησης και Ελέγχου, το οποίο θα αξιοποιεί συστηματικά την τεχνητή νοημοσύνη, με σκοπό την ανάλυση πληροφοριών, την εκμετάλλευση τους στην διαδικασία λήψης απόφασης και εμπλοκής στόχων ανάλογα με την σπουδαιότητα και προτεραιότητα της απειλής.
      Συστατικό της ανάπτυξης του εν λόγω συστήματος αποτελεί και η ύπαρξη αξιόπιστων σύγχρονων κρυπτογραφημένων συστημάτων επικοινωνιών, συμπεριλαμβανομένων των δορυφορικών.
      Η αναβάθμιση του εξοπλισμού που θα φέρει ο σύγχρονος μαχητής θα τον καθιστά ισχυρό και αποτελεσματικό ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο σύγχρονο και διαρκώς μεταβαλλόμενο και απρόβλεπτο πεδίο μάχης. Η αρχιτεκτονική της αναβάθμισης στηρίζεται σε πέντε επίπεδα, την επιβίωση, την επικοινωνία, την επίγνωση, την ευελιξία και την ισχύ πυρός.
      Τα μαχητικά αεροσκάφη 4,5ης και 5ης γενιάς (F-35, RAFALE, VIPER) συνδυάζουν διαλειτουργικότητα, χαμηλή ανιχνευσιμότητα από ραντάρ, υψηλές επιδόσεις και αυξημένη ακτίνα δράσης. Διαθέτουν εξελιγμένα στρατηγικά όπλα αποτροπής μεγάλης εμβελείας, προηγμένο ραντάρ τύπου AESA (Active Electronically Scanned Array), συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και πληθώρα προηγμένων αισθητήρων, που παρέχουν ολοκληρωμένη εικόνα σε πραγματικό χρόνο.
      Οι νέες Φρεγάτες καθώς και οι προς αναβάθμιση/εκσυγχρονισμό, αυξάνουν κατακόρυφα τη δυνατότητα να επιχειρούμε στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και πέραν αυτής προβάλλοντας την απαραίτητη ισχύ. Ενσωματώνουν καινοτόμες τεχνολογίες διασυνδεδεμένες μέσω ενός δικτυοκεντρικού Συστήματος Διοίκησης και Ελέγχου. Θα διαθέτουν αντιαεροπορικά συστήματα που θα δημιουργούν μια αποτελεσματική ομπρέλα προστασίας μεγάλης εμβέλειας, καθώς και δυνατότητα βολής πυραύλων τύπου κρούζ (scalp naval), για να πλήττουν στρατηγικούς στόχους σε βάθος. Οι αντιπλοϊκοί πύραυλοι θα αντιμετωπίζουν τις απειλές στην επιφάνεια της θάλασσας, ενώ τα πλέον σύγχρονα συστήματα ανθυποβρυχιακού πολέμου, σε συνδυασμό με τα ελικόπτερα MH-60 ROMEO, θα έχουν την δυνατότητα να εμπλέκουν οιονδήποτε υποβρύχιο στόχο.
      Σοβαρά υπόψη έχει ληφθεί και ο εκσυγχρονισμός του στόλου. Για το σκοπό αυτό υφίσταται πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων μέσων του ΠΝ (Φρεγάτες, Υποβρύχια, Ταχέα Περιπολικά), προμήθειας δύο φρεγατών «FREMM», καθώς και πρόσκτηση νέων υποβρυχίων και παράκτιων περιπολικών.
      AMYNTIKH KAINOTOMIA KAI ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
      Μέσω του Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ) και του νεοσύστατου ΣΤ’ Κλάδου Μετεξέλιξης, Καινοτομίας και Αμυντικής Τεχνολογίας του ΓΕΕΘΑ, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις εισόδου των Ενόπλων Δυνάμεων στο διεθνές περιβάλλον Αμυντικής Καινοτομίας, με σκοπό την κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών, μέσω προγραμμάτων Έρευνας και Ανάπτυξης (συμπληρωματικών του ΜΠΑΕ) και την ενίσχυση του εγχώριου οικοσυστήματος Αμυντικής Τεχνολογίας. Στο πλαίσιο αυτό έχει ήδη εγκατασταθεί σε φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού το ολοκληρωμένο σύστημα anti-drone «ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ», το οποίο αποτελεί προϊόν συνεργασίας του ΕΛΚΑΚ με την ΕΑΒ και έχει δοκιμαστεί με επιτυχία κατά την επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ».
      Επίσης, την παρούσα χρονική περίοδο ήδη έχουν συναφθεί με τον ΕΛΚΑΚ οι συμβάσεις για τέσσερα προγράμματα, ενώ έχουν προκηρυχθεί για προκαταρκτική διαβούλευση και ανταγωνιστικό διάλογο, τα παρακάτω έργα:
      Ανάπτυξη Συστήματος Διαχείρισης Μάχης,Ανάπτυξη Μη Επανδρωμένων Θαλασσίων Σκαφών Επιφανείας (USV),Ανάπτυξη Μεταφερόμενου και Δυναμικά Αναπτυσσόμενου Συστήματος Επιτήρησης,Ανάπτυξη Συστήματος Περιορισμού Μεταβατικών Υπερτάσεων,Ανάπτυξη Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους Μεταφοράς Φορτίου,Ανάπτυξη Συστήματος Εναέριας Επιτήρησης με Χρήση Ακουστικών Αισθητήρων.
      ΜΕΤΡΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ
      Στο πλαίσιο ενίσχυσης της διαφάνειας, στις προμήθειες αμυντικού υλικού προωθούμε την δημιουργία ενός πλαισίου θεσμικής θωράκισης της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ), με τα παρακάτω μέτρα:
      Επιλογή του Δντή και του Υδντή της ΓΔΑΕΕ από ε.ε. Αξκούς μετά από πρόταση του ΓΕΕΘΑΝομική υποστήριξη ΓΔΑΕΕ μέσω σύστασης Ειδικού Γραφείου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ)Αλλαγή του τρόπου τοποθέτησης – στελέχωσης της ΓΔΑΕΕ (μεγαλύτερος χρόνος παραμονής των στελεχών – στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό – οργάνωση σεμιναρίων)
      Επιπλέον, ενισχύεται η ΥΕΥ με:
      -Τροποποίηση Προεδρικού Διατάγματος σύστασης και λειτουργίας της ΥΕΥ-Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ ΥΕΥ και ΑΑΔΕ, για την απόκτηση δυνατότητας ελέγχου σε θέματα εξοπλισμών, συνεργασία και παροχή εκπαίδευσης-Τοποθέτηση Στρατιωτικού Εισαγγελέα στην ΥΕΥ-Νομοθετική ρύθμιση για τη δυνατότητα άρσης του τραπεζικού απορρήτου-Δυνατότητα πρόσβασης στον έλεγχο περιουσιακής κατάστασης φυσικών προσώπων των ΕΔ
      Παράλληλα, σε ότι αφορά την ενεργοποίηση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών προγραμμάτων & Συμβάσεων στις Διαδικασίες Υλοποίησης Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, δρομολογούνται τα κάτωθι:
      Απολογιστική ενημέρωση της Επιτροπής ανά εξάμηνο και για το σύνολο των εξοπλιστικών προγραμμάτων που θα ενεργοποιούνται – Ενημέρωση εκτάκτως όποτε ζητηθεί
      Νομοθετική ρύθμιση διατύπωσης γνώμης της Επιτροπής, για την ενεργοποίηση και κατακύρωση εξοπλιστικών προγραμμάτων αξίας άνω των 10 εκ. € αντί 30 εκ. €, όπως ισχύει σήμερα.
      Πηγή: defence-point.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      K. Γρίβας: Το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε χώρο μειωμένης Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας!

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Yeni Akit: Μπορεί η Τουρκία να εμποδίσει το Ισραήλ να χτυπήσει το Ιράν μέσω του εναέριου χώρου της Συρίας;
      Μια εντυπωσιακή εικασία ανέφερε το Πρακτορείο Barin επικαλούμενο τον ιστότοπο «Middle East Eye», ο οποίος συνδέεται με το Κατάρ και είναι γνωστός για την πρόσβασή του σε απόρρητες πληροφορίες.
      Ο ιστότοπος επικαλέστηκε «δύο δυτικούς αξιωματούχους» που ισχυρίστηκαν ότι ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου είπε σε Ισραηλινούς αξιωματούχους ότι υπήρχε «περιορισμένο χρονικό διάστημα για το Ισραήλ να εξαπολύσει επίθεση στην Τ4 (πρώην στρατιωτική αεροπορική βάση στην περιοχή Τίγιας της Συρίας).
      Ο πρωθυπουργός τόνισε επίσης ότι μόλις αναπτυχθούν τουρκικές δυνάμεις σε αυτή τη στρατιωτική βάση, θα αφαιρεθεί από τον κατάλογο επιχειρησιακών στόχων του Ισραήλ.Η Τουρκία σχεδιάζει επίσης να αναπτύξει το ρωσικής κατασκευής σύστημα αεράμυνας S-400 στη βάση Τ4.
      Η Τουρκία εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός πολυεπίπεδου αμυντικού συστήματος για την προστασία αυτής της βάσης από επιθέσεις πολεμικών αεροπλάνων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων…
      Σύμφωνα με τον ιστότοπο που εδρεύει στο Κατάρ, οι ανησυχίες του Ισραήλ για την ανάπτυξη τουρκικών δυνάμεων, ιδίως συστημάτων αεράμυνας, στη Συρία δεν περιορίζονται σε αυτό.Το Ισραήλ ανησυχεί επίσης για το κλείσιμο του αεροπορικού διαδρόμου που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν για να εξαπολύσει επιθέσεις στο Ιράν. Αυτό θα μπορούσε να εμποδίσει το Ισραήλ να εξαπολύσει αεροπορικές επιδρομές στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις στο μέλλον.
      Το θέμα είναι ότι προηγουμένως το Ισραήλ βομβάρδιζε το Ιράν μέσω του εναέριου χώρου της Συρίας. Επειδή το σύστημα αεράμυνας της Συρίας ήταν εξαιρετικά αδύναμο, το Ισραήλ μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε στον εναέριο χώρο αυτής της χώρας.Ωστόσο, λόγω των προηγμένων συστημάτων αεράμυνας της Τουρκίας, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη και UAV μπορούν να καταρριφθούν.
      Αυτή είναι μια ανεπιθύμητη κατάσταση για το Ισραήλ.
      Για το λόγο αυτό, τέτοια θέματα θα συζητηθούν και στις συνομιλίες Τουρκίας-Ισραήλ.
      Yeni Akit
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Τουρκία άρχισε συνομιλίες με Ισραήλ και ΗΠΑ για τον εναέριο χώρο της Συρίας
      Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν αποκάλυψε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη συνομιλίες μεταξύ της χώρας του, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με την προστασία του εναέριου χώρου της Συρίας και την αποτροπή της κλιμάκωσης.
      Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο τέλος του Διπλωματικού Φόρουμ της Αττάλειας, ο Φιντάν εξήγησε ότι υπάρχει ανάγκη να θεσπιστούν σαφείς κανόνες για τον εναέριο χώρο της Συρίας για να αποτραπεί οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ τους.
      Μοιραζόμαστε αυτές τις πληροφορίες έγκαιρα και πρωταρχικός μας στόχος είναι να αποτρέψουμε περιστατικά που προκύπτουν από κινήσεις αεροσκαφών στην περιοχή», συνέχισε.
      Πιθανή επίσκεψη Ερντογάν στη Συρία
      Σε σχετικό πλαίσιο, ο Φιντάν σημείωσε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχεδιάζει να επισκεφθεί τη Συρία, εξηγώντας ότι βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες για τον καθορισμό της κατάλληλης ημερομηνίας για αυτήν την επίσκεψη.
      Πρόσθεσε, «σκοπεύουμε να πραγματοποιήσουμε αυτήν την επίσκεψη και τώρα μελετάμε τις κατάλληλες συνθήκες, ημερομηνίες και λόγους. Η συριακή πλευρά είναι επίσης πρόθυμη να μας υποδεχθεί όταν πληρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις».
      Επίσκεψη Τραμπ στην Τουρκία
      Σχετικά με το ενδεχόμενο επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στην Τουρκία, ο Φιντάν απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, λέγοντας: «Τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα και ακόμη εργαζόμαστε πάνω σε αυτά τα θέματα. Το αν η συνάντηση θα γίνει στην Τουρκία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες και ο χρόνος της, είναι ακόμα υπό συζήτηση μεταξύ των δύο πλευρών».
      Πηγή: Τουρκικά ΜΜΕ
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τι προβλέπει για την Ελλάδα η κυβερνητική συμφωνία της Γερμανίας
      Το μνημείο της Σφαγής του ΔιστόμουΕικόνα: Dr. Babis Karpouchtsis
      Βερολίνο: Τι προβλέπει η κυβερνητική συμφωνία για την Ελλάδα
      Δήμητρα Κυρανούδη, Βερολίνο
      Διαβάζοντας τη συμφωνία για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης, συναντά κανείς και μια σύντομη αναφορά στην Ελλάδα. Ο λόγος για το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον.
      Η κυβερνητική συμφωνία την οποία πρόσφατα παρουσίασαν στο Βερολίνο η Χριστιανική Ένωση και οι Σοσιαλδημοκράτες υπό τον επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών Φρίντριχ Μερτς, μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνει μια μικρή αλλά με ιδιαίτερη σημασία μνεία για την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη μνεία αφορά τη συνέχιση της χρηματοδότησης προγραμμάτων ιστορικής μνήμης για την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής μέσω του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον.
      Συγκεκριμένα η συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης σημειώνει: «Πρόθεσή μας είναι να ενισχύσουμε το Ταμείο για το Μέλλον με τις εξής χώρες: Τσεχία, Ελλάδα και Ιταλία όπως και το Ίδρυμα Γερμανοπολωνικής Συνεργασίας. Δεσμευόμαστε επίσης για την άμεση δημιουργία ενός τόπου μνήμης για τα θύματα της γερμανικής βίας και της κατοχής στην Πολωνία στο σημείο της παλιάς Όπερας Κρολ καθώς επίσης και για τη δημιουργία ενός Γερμανοπολωνικού Σπιτιού ως χώρου μνήμης και συνάντησης στην καρδιά του Βερολίνου. Προκειμένου να προωθήσουμε τη γνώση πέρα από τα εθνικά σύνορα και την ευρωπαϊκή φιλία, θα επεκτείνουμε και θα ενισχύσουμε σημαντικά τα ευρωπαϊκά και διμερή ιδρύματα νεολαίας καθώς και τα εξειδικευμένα κέντρα για ευρωπαϊκές και διεθνείς ανταλλαγές νέων και επαγγελματιών».
      Τι είναι το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον
      Το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον, που μετρά δέκα και κάτι χρόνια ζωής, διαθέτει γερμανικούς πόρους για την επιστημονική και καλλιτεχνική συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας, δίνοντας βάρος σε δράσεις, έργα και μελέτες που αφορούν κυρίως τη ναζιστική κατοχή και τις πολλαπλές αποτυπώσεις της στην Ελλάδα. Τα έργα αυτά δεν είναι αμιγώς γερμανικά, αλλά κοινές ελληνογερμανικές πρωτοβουλίες, αναφέρει η ιστοσελίδα της γερμανικής πρεσβείας στην Ελλάδα. Η σειρά δράσεων, έργων, συναντήσεων που έχουν ήδη χρηματοδοτηθεί κινούνται με άξονες «τη διαμόρφωση μιας ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης, τη συμφιλίωση με μαρτυρικές πόλεις και χωριά καθώς και τη συμφιλίωση με τις εβραϊκές κοινότητες.»
      Μεταξύ άλλων διαβάζουμε στην ίδια ιστοσελίδα: «Με περισσότερους από 30.000 άμαχους θύματα των αντιποίνων των Γερμανών κατακτητών την περίοδο 1941-1944, περίπου 60.000 εκτοπισμένους και δολοφονημένους έλληνες Εβραίους με συνέπεια τη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της εβραϊκής ζωής στην Ελλάδα και με περισσότερους από 100.000 νεκρούς από τον λιμό, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες, οι οποίες υπέφεραν τα μέγιστα από τη γερμανική κατοχή. (...) Δεν μπορούμε, ή μπορούμε μόνο σ΄ ένα μικρό μέρος της, να επανορθώσουμε την αδικία που διαπράχθηκε. Ωστόσο, με συγκεκριμένες δράσεις και χειρονομίες συμφιλίωσης μπορούμε και θέλουμε να υπογραμμίσουμετην απεριόριστη δέσμευσή μας σε τούτη την υποχρέωση. Οι χειρονομίες αυτές θέλουμε να βοηθήσουν, ώστε να φωτιστεί ένα ιστορικό βάρος, που από γερμανικής πλευράς και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχε υπάρξει επεξεργασία του, αλλά και για να ενισχυθούν έντιμα, ειλικρινά και μακροπρόθεσμα οι διμερείς σχέσεις.»
      Ο ρόλος του Σταϊνμάιερ
      Στο περιθώριο της επίσκεψης του Γερμανού προέδρου Φρανκ Βάλτερ-Σταϊνμάιερ το περασμένο φθινόπωρο στην Ελλάδα, στο επίκεντρο της οποίας βρέθηκε από ελληνικής πλευράς η επανάληψη των ελληνικών αξιώσεων για πολεμικές αποζημιώσεις και για το κατοχικό δάνειο από την τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου αλλά και η επεισοδιακή επίσκεψη στην Κάνδανο, μαρτυρικό χωριό της Κρήτης, είχαν κυκλοφορήσει δημοσιεύματα στον γερμανικό Τύπο για σοβαρές περικοπές κονδυλίων για το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον. Σύμφωνα τότε με το Spiegel, ο Γερμανός Πρέσβης στην Αθήνα, Αντρέας Κιντλ, φέρεται να είχε διαμαρτυρθεί σχετικά στο γερμανικό υπ. Εξωτερικών.
      Mετά από αίτημα της DW στην Κρήτη, ο Γερμανός πρόεδρος είχε δηλώσει τότε τα εξής: «Κατά τη διάρκεια των συζητήσεών μας στην Ελλάδα, είδαμε ξανά πόσο έντονα παραμένουν μέχρι σήμερα τα τραύματα του παρελθόντος. Αυτό καθιστά ακόμα πιο σημαντικό για εμάς να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με σοβαρότητα και με εμπιστοσύνη πάνω σε νέα και βιώσιμα σημεία που μας ενώνουν. Οι σχεδιαζόμενες περικοπές στο Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον στέλνουν το λάθος μήνυμα. Το Ταμείο εργάζεται για μια κοινή κουλτούρα μνήμης από το 2014 και, ως εκ τούτου, αποτελεί επίσης σημαντική βάση για το κοινό μας μέλλον ως χωρών-εταίρων που συνεργάζονται στενά.»
      Όπως φαίνεται, πλέον στην κυβερνητική συμφωνία η ρητή μνεία στο Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον δεν είναι τυχαία, μετά τις αντιδράσεις που προέκυψαν για τα σχέδια περικοπών. Μένει να φανεί ποιο θα είναι τελικά το ύψος των προβλεπόμενων κονδυλίων από τη νέα κυβέρνηση. Σημειωτέον ότι τόσο το Ταμείο για την Ελλάδα όσο και για την Ιταλία χρηματοδούνταν μέχρι και το 2024 με κονδύλια που άγγιζαν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Συγκεκριμένα στην περίπτωση της Ελλάδας, με 900.000 ευρώ, ενώ η τρικομματική κυβέρνηση Σολτς, πριν διαλυθεί, είχε προβλέψει στο δικό της προσχέδιο προϋπολογισμού μαζικές περικοπές 2/3.Από την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Φρανκ Βάλτερ-Σταϊνμάιερ στην Ελλάδα, Προεδρικό Μέγαρο 30 Οκτωβρίου 2024Εικόνα: Bernd von Jutrczenk/dpa/picture alliance/dpa
      Εκπρόσωπος του γερμανικού υπ. Εξωτερικών είχε επιβεβαιώσει το περασμένο φθινόπωρο του 2024 τις σχεδιαζόμενες περικοπές, στο πλαίσιο ευρύτερων περικοπών στον χώρο του πολιτισμού. Η γερμανική πλευρά, τότε πάντως, είχε αναφερθεί στην παράλληλη χρηματοδότηση του υπό ανέγερση Μουσείου του Oλοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη με κονδύλια του γερμανικού υπ. Εξωτερικών ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ.
      Πηγή: dw.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Drill baby» στον βυθό του Ειρηνικού για σπάνιες γαίες και ανάσχεση της Κίνας σχεδιάζουν οι ΗΠΑ
      Νέο πεδίο ανταγωνισμού με την Κίνα στον βυθό του Ειρηνικού ανοίγει ο Τραμπ
      Εκτελεστικό διάταγμα που θα καθιστά δυνατή την αποθεματοποίηση μετάλλων που βρίσκονται στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, συντάσσει η κυβέρνηση Τραμπ σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την κυριαρχία της Κίνας στα ορυκτά που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή μπαταριών αλλά και τις αλυσίδες εφοδιασμού σπάνιων γαιών, δήλωσαν στελέχη άνθρωποι που γνωρίζουν το θέμα.
      Οι όζοι -σε μέγεθος πατάτας- που σχηματίζονται στον πυθμένα της θάλασσας επί εκατομμύρια χρόνια περιέχουν νικέλιο, κοβάλτιο, χαλκό και μαγγάνιο που χρησιμοποιούνται σε μπαταρίες, ηλεκτρικές καλωδιώσεις ή πυρομαχικά, καθώς και ίχνη σπάνιων γαιών.
      Θα μπορούσαν, βάσει του σχεδίου, να προστεθούν στα υπάρχοντα ομοσπονδιακά αποθέματα αργού πετρελαίου και μετάλλων.
      Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να γίνουν αυτάρκεις σε αυτά τα κρίσιμα ορυκτά όπως μαρτυρεί και η σκοπούμενη συμφωνία με την Ουκρανία (και οι πιέσεις στο Κίεβο) για τις σπάνιες γαίες, η απειλή προσάρτησης της Γροιλανδία και του Καναδά, σχολιάζουν οι Φαϊνάνσιαλ Tάιμς που έφεραν στη δημοσιότητα το θέμα.
      Ο Αλεξάντερ Γκρέι, ειδικός επί Ασιατικών θεμάτων και επικεφαλής του επιτελείου του συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ στην πρώτη διακυβέρνηση Τραμπ, θεωρεί λογικό ο Λευκός Οίκος να επικεντρωθεί στην εξόρυξη βαθέων υδάτων καθώς η Κίνα βλέπει όλο και περισσότερο τον βυθό ως πεδίο «πρώτης γραμμής στον οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ».
      «Πληγώνοντας» την Κίνα
      «Όπως έχει κάνει η κυβέρνηση Τραμπ με τη ναυπηγική και τα κρίσιμα ορυκτά ευρύτερα, εστιάζει την προσοχή της στις περιοχές της «μεγαλύτερης ευπάθειας» στις φιλοδοξίες της Κίνας«», προσθέτει ο ίδιος.
      Πιθανό στρατηγικό κρατικό απόθεμα από αυτά τα λεγόμενα πολυμεταλλικά οζίδια από τον βυθό της θάλασσας θα βοηθούσε τις ΗΠΑ να καλύψουν τη διαφορά με την Κίνα στην παγκόσμια κούρσα εξερεύνησης του πλούσιου σε πόρους βυθού του Ειρηνικού. Μάλιστα το Πεκίνο την περασμένη εβδομάδα έθεσε περιορισμούς στις εξαγωγές ορισμένων σπάνιων γαιών σε μια προσπάθεια να τα χρησιμοποιήσει ως μια μορφή οικονομικού όπλου.
      Το απόθεμα εξετάζεται ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εξόρυξης βαθέων υδάτων και της δημιουργίας χερσαίων υποδομών επεξεργασίας των συγεκριμένων οζιδίων, είπαν οι πηγές στους FT.
      Ισχυροί Ρεπουμπλικάνοι, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και του συμβούλου εθνικής ασφάλειας Μάικ Γουόλτς, υπήρξαν ισχυροί υποστηρικτές του σχεδίου ήδη από τη θητεία τους στο Κογκρέσο.
      Είχε μάλιστα ανατεθεί σε αρμόδιο τμήμα να διεξαγάγει μελέτη σκοπιμότητας σχετικά με το πως τα οζίδια αυτά θα μπορούσαν να τελειοποιηθούν για αμυντικές εφαρμογές.
      Σύμφωνα με τα σχέδια, το απόθεμα θα «δημιουργούσε μεγάλες ποσότητες έτοιμες και διαθέσιμες στην επικράτεια των ΗΠΑ για χρήση στο μέλλον», σε περίπτωση που μια σύγκρουση με την Κίνα θα περιόριζε τις εισαγωγές μετάλλων και σπάνιων γαιών» δήλωσε έτερη πηγή.
      Εξορύξεις χωρίς UNCLOS
      Παρά τον ενθουσιασμό μεταξύ των κορυφαίων Ρεπουμπλικανών για την εξερεύνηση του βυθού, οι ΗΠΑ και υπό τον Τραμπ απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό από τις διεθνείς διαπραγματεύσεις για την εξόρυξη του βυθού. Δεν έχει επικυρώσει τη συνθήκη που καθιέρωσε για πρώτη φορά το νομικό πλαίσιο για αυτές τις δραστηριότητες, ήτοι τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
      Οι συνομιλίες που διεξήχθησαν στο πλαίσιο της Διεθνούς Αρχής για τον Βυθό της Θάλασσας στην Τζαμάικα τον περασμένο μήνα τελείωσαν χωρίς πράσινο φως για την εξόρυξη σε διεθνή ύδατα, καθώς δεκάδες χώρες συνεχίζουν να ζητούν ένα μορατόριουμ για την πρακτική αυτή.Συμφέρει;
      Αντίπαλοι του σχεδίου υποστηρίζουν ότι η μια τέτοια εξόρυξη θα μπορούσε να βλάψει διάφορες μορφές ζωής που ζουν χιλιάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θαλάσσης, συμπεριλαμβανομένων των κοραλλιών και των λευκών χταποδιών. Αναρωτιούνται επίσης εάν μια τέτοια βιομηχανία θα μπορούσε ποτέ να αναπληρώσει την εκτεταμένη αλυσίδα εφοδιασμού της Κίνας με κρίσιμα ορυκτά ή να ανταγωνιστεί τη χαμηλή τιμή του ινδονησιακού νικελίου.
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Θα καταφέρει ο Τραμπ να μπει σφήνα στην Ευρασιανισμό;

      ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
      Οι πολιτικές του προέδρου Τραμπ έχουν δημιουργήσει πολλαπλές αναταράξεις στα διεθνή δρώμενα και έχουν προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων σε ολόκληρο τον κόσμο, με τη Δυτική Ευρώπη να πρωτοστατεί σε αυτές. Ωστόσο, πιθανώς θα ήταν μεγάλο λάθος να θεωρήσουμε ότι οι ενέργειες αυτές αποτελούν προϊόν προσωπικών ιδιορρυθμιών του, πολλώ δε μάλλον ότι είναι παρορμητικές, ή και παράλογες, χωρίς μακρόπνοη γεωπολιτική στόχευση.

      Ακόμη και οι θεωρίες που υποστηρίζουν ότι οι κινήσεις αυτές του Τραμπ έχουν ως στόχο την Κίνα, ή ότι επιδιώκουν να επιτύχουν δια ενός μερκαντιλιστικού οικονομικού μοντέλου να αναζωογονήσουν την αμερικανική βιομηχανία, πιθανώς να είναι περιοριστικές.
      Θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο αυτές να αποτελούν προϊόν μιας ευρύτερης και διαχρονικής γεωπολιτικής στρατηγικής, βασισμένες στον σκληρό πυρήνα της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής σκέψης, όπως αυτή διαμορφώθηκε από το δίδυμο των Σερ Χάλφορντ Μακίντερ και Νίκολας Σπάικμαν και τον θεωρητικό της ναυτικής ισχύος, Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν.
      Οι δύο βασικοί πυλώνες λοιπόν της αμερικανικής, και πριν από αυτήν της βρετανικής, γεωπολιτικής στρατηγικής ήταν ο αναντίρρητος έλεγχος των θαλασσίων οδών (SLOC) και η αποφυγή της δημιουργίας μιας κυρίαρχης δύναμης στην Ευρασία. Ακόμη καλύτερα για αυτούς ήταν η Ευρασία, όχι μόνον να είναι διαιρεμένη, αλλά και οι ευρασιατικές δυνάμεις να έχουν εχθρικές σχέσεις και να πολεμάνε μεταξύ τους, ή έστω να απειλούν στρατιωτικά η μία την άλλη.
      Και αυτό γιατί αν οι σχέσεις τους εξομαλύνονταν και, πολύ περισσότερο, αν προχωρούσαν σε συμμαχίες, τότε οι τεράστιοι πόροι τους θα κατευθύνονταν στην ανάπτυξη ισχυρών ναυτικών και όχι χερσαίων στρατευμάτων και τότε θα απειλούσαν άμεσα τις αγγλοσαξονικές ναυτικές Δυνάμεις.
      Αυτή δεν είναι μια θεωρητική πραγματικότητα. Η αξιοποίηση και η ενίσχυση της εχθρότητας μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της μαοϊκής Κίνας, δηλαδή των δύο μεγάλων κομμουνιστικών και ταυτόχρονα μεγάλων χερσαίων ευρασιατικών δυνάμεων, αποτέλεσε πυλώνα της αμερικανικής γεωστρατηγικής για δεκαετίες. Και πράγματι, η Κίνα έχοντας να αντιμετωπίσει τη ρωσική χερσαία ισχύ δεν σκέφτηκε καν να αναπτύξει ένα ισχυρό πολεμικό ναυτικό, με αποτέλεσμα όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το κινεζικό ναυτικό να είναι οριακά ισχυρότερο από το ελληνικό…
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κ. Γρίβας: Η βαριοπούλα του Τραμπ - Γεωπολιτική, Ευρασία και το Δόγμα της Θραυσματοποίησης

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Γαλλία αναπροσαρμόζει τους δεσμούς με την Τουρκία... Η Αθήνα απλώς χαζεύει
      Μετά από χρόνια έντασης μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας, οι δύο χώρες φαίνεται να επιδιώκουν προσέγγιση σε περιφερειακά ζητήματα.
      Η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στις 2 Απριλίου στο Παρίσι, όπου συναντήθηκε με τον Γάλλο ομόλογό του Ζαν-Νοέλ Μπαρό, αποτέλεσε ορόσημο στις άλλοτε τεταμένες σχέσεις Γαλλίας-Τουρκίας.
      Στη χαμηλού προφίλ συνάντηση – η οποία πραγματοποιήθηκε μετά από αρκετές ακυρώσεις τα τελευταία δύο χρόνια – ο Φιντάν και ο Μπαρό συζήτησαν τις διμερείς σχέσεις και περιφερειακά θέματα, όπως η Συρία, η Ουκρανία και η πιθανή αμυντική συνεργασία μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε στους δημοσιογράφους αξιωματούχος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών υπό τον όρο της συνήθους ανωνυμίας.
      Η συνάντηση ακολούθησε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, στο πλαίσιο της αυξανόμενης επικοινωνίας μεταξύ των δύο μελών του ΝΑΤΟ, τα οποία έχουν έρθει σε αντιπαράθεση για μια σειρά περιφερειακών ζητημάτων, ιδίως στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
      Η Γαλλία διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο υπό την ηγεσία των Ελληνοκυπρίων εν μέσω ιστορικών εδαφικών διαφορών με την Ελλάδα.
      Στο μέτωπο της Συρίας, η Γαλλία έχει υποστηρίξει δυναμικά τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, που έχουν συμμαχήσει με τις ΗΠΑ και τελούν υπό κουρδική ηγεσία, οι οποίες, σύμφωνα με την Άγκυρα, συνδέονται με τη μαχητική παράταξη Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν.
      Ο Φιντάν καταδίκασε μια πρόταση νωρίτερα φέτος για τη Γαλλία να συμμετάσχει με αμερικανικά στρατεύματα στην περιοχή του Κουρδιστάν της Συρίας, όπου η Άγκυρα διεξάγει στρατιωτική εκστρατεία μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024.
      «Ορισμένες μικρές ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ προσπαθούν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα», δήλωσε ο Φιντάν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου τον Ιανουάριο στην Κωνσταντινούπολη, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα σχέδια της Γαλλίας.
      Τόσο ο Φιντάν όσο και ο Ερντογάν έχουν ενισχύσει το μήνυμα της Άγκυρας κατά την εμπλοκή τους με το Παρίσι: Οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να συνεργαστούν με την Τουρκία εάν επιθυμούν να διαδραματίσουν ρόλο στη Συρία, συμπεριλαμβανομένης της αποχής από την υποστήριξη των SDF.
      Από αντίπαλοι σε ρεαλιστές
      Ο πιο επιφυλακτικός τόνος του Παρισιού απέναντι στην Άγκυρα σηματοδοτεί μια αλλαγή από την αντιπαλότητα τύπου Ψυχρού Πολέμου, η οποία επηρέασε και τη Λιβύη, όπου υποστήριζαν αντίθετες πλευρές.
      Στις τουρκο-γαλλικές σχέσεις υπήρξαν επίσης έντονες προσωπικές ανταλλαγές μεταξύ των ηγετών των δύο χωρών, με τον Μακρόν να λέει ότι το ΝΑΤΟ βίωσε «εγκεφαλικό θάνατο» το 2019 λόγω της στρατιωτικής επίθεσης της Τουρκίας κατά των SDF στη Συρία. Ο Ερντογάν απάντησε ότι ο Μακρόν χρειάζεται «ψυχική θεραπεία», κατηγορώντας το Παρίσι ότι συμπεριφέρεται ως «αποικιοκρατική δύναμη» στην ανατολική Μεσόγειο.
      Ωστόσο, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η επανεκτίμηση των δεσμεύσεων του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έναντι του ΝΑΤΟ ώθησαν τα ευρωπαϊκά έθνη να διασφαλίσουν τους δεσμούς με την Άγκυρα αντί να την απομονώσουν. Σε μια εποχή που τα ευρωπαϊκά έθνη σπεύδουν να ενισχύσουν την αμυντική συνεργασία, δεν υπάρχει μεγάλη επιθυμία να απομονωθεί η Τουρκία, ο δεύτερος μεγαλύτερος μόνιμος στρατός του ΝΑΤΟ που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής στάσης και της ασφάλειας του μπλοκ στη Μαύρη Θάλασσα, όπου η Τουρκία αποτελεί κρίσιμο αγωγό για την ενεργειακή και εμπορική ασφάλεια.
      Ωστόσο, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η επανεκτίμηση των δεσμεύσεων προς το ΝΑΤΟ από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει ωθήσει τα ευρωπαϊκά έθνη να διασφαλίσουν τους δεσμούς με την Άγκυρα αντί να την απομονώσουν. Σε μια εποχή που τα ευρωπαϊκά έθνη σπεύδουν να ενισχύσουν την αμυντική συνεργασία, δεν υπάρχει μεγάλη επιθυμία να απομονωθεί η Τουρκία, ο δεύτερος μεγαλύτερος μόνιμος στρατός του ΝΑΤΟ που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής στάσης του μπλοκ και της ασφάλειας στη Μαύρη Θάλασσα, όπου η Τουρκία αποτελεί κρίσιμο αγωγό για την ενεργειακή και εμπορική ασφάλεια.
      Η αυξημένη στρατηγική αξία της Τουρκίας δεν είναι ο μόνος παράγοντας πίσω από αυτή την τάση μετατόπισης της ευρωπαϊκής προσαρμογής. Από την πλευρά της, η Γαλλία έχει χάσει έδαφος σε άλλα σημεία της περιοχής, με περιορισμένη διάθεση να αντιταχθεί στην Άγκυρα. Στη Λιβύη, το Παρίσι προσπάθησε να ενισχύσει τους δεσμούς με την κυβέρνηση της Τρίπολης και να πιέσει για την ενοποίηση των αντίπαλων κυβερνήσεων της Λιβύης μετά την κατάπαυση του πυρός τον Οκτώβριο του 2020, μετατοπιζόμενο από την προηγούμενη σιωπηρή υποστήριξή του προς την κυβέρνηση με έδρα το ανατολικό Τομπρούκ. Η ενέργεια παραμένει επίσης κεντρικό στοιχείο της πολιτικής του στη Λιβύη, με την TotalEnergies να εξασφαλίζει συμβόλαια-κλειδιά.
      Ωστόσο, η μακροπρόθεσμη επιτυχία της Γαλλίας στη Λιβύη εξαρτάται από μια σταθερή πολιτική έκβαση σε αυτό που παραμένει μια παγωμένη σύγκρουση, όπου η Τουρκία είναι πιθανό να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο, δεδομένης της εδραιωμένης στρατιωτικής της παρουσίας στη δυτική Λιβύη και της περιορισμένης επιρροής της Γαλλίας στο έδαφος.
      Μειωμένη παρουσία ασφαλείας
      Η Τουρκία μείωσε τις δραστηριότητες γεώτρησης στην ανατολική Μεσόγειο στα τέλη του 2020, μετά την απειλή κυρώσεων από τις ΗΠΑ μετά τη νίκη του Τζο Μπάιντεν στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, θέτοντας σε αναμονή τις εντάσεις με την Ελλάδα.
      Ωστόσο, έκτοτε συνέχισε να επεκτείνει τη ναυτική της παρουσία στην περιοχή, με επιπλέον χρηματοδότηση και εκσυγχρονισμό του ναυτικού της.
      Από την άλλη πλευρά, το Παρίσι έχει δυσκολευτεί να λειτουργήσει ως συνεπής περιφερειακός υποστηρικτής της Αθήνας και της Λευκωσίας. Κατά τη διάρκεια της αντιπαλότητάς τους, η Γαλλία πίεσε για αυστηρότερες κυρώσεις σε επίπεδο ΕΕ ως απάντηση στις δραστηριότητες της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αλλά τελικά, οι Βρυξέλλες επέβαλαν μόνο περιορισμένα μέτρα που στόχευαν άτομα όπως αξιωματούχους της ενέργειας – κυρώσεις που θεωρούνται ευρέως συμβολικές.
      Το Παρίσι απέτυχε να συγκεντρώσει ευρύτερη υποστήριξη και η ανανεωμένη διεκδικητικότητα της Άγκυρας έχει έκτοτε εκθέσει τα όρια της γαλλικής αποτροπής. Και με την αυξανόμενη στρατηγική αξία της Τουρκίας για την Ευρώπη σε σχέση με την Ουκρανία και την υποχώρηση της Ουάσινγκτον, οι εκκλήσεις για ευρύτερα μέτρα είναι πιθανό να μειωθούν περαιτέρω.
      Τον Φεβρουάριο, η Ελλάδα προέτρεψε τη Γαλλία να εμποδίσει μια συμφωνία με την Τουρκία για τους πυραύλους Eurofighter, εγείροντας ανησυχίες στην Αθήνα ότι η πώληση θα μπορούσε να γείρει την ισορροπία υπέρ της Άγκυρας σε μελλοντικές θαλάσσιες διαμάχες για τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες.
      Η σιωπηρή υποστήριξη της Γαλλίας στη συμφωνία μπορεί να αποδυναμώσει περαιτέρω την αντίληψη του Παρισιού ως υποστηρικτή του ελληνικού μπλοκ στην ανατολική Μεσόγειο.
      Και ενώ η Γαλλία παραμένει βασικός προμηθευτής όπλων στην Ελλάδα, κυρίως μέσω των αεροσκαφών Rafale, θα μπορούσε να οδηγήσει την Αθήνα σε διαφοροποίηση των συνεργασιών με άλλα έθνη σε περίπτωση βαθύτερης έντασης με την Άγκυρα, δεδομένου ότι έχει ήδη συζητήσει νέες συνεργασίες στον τομέα της άμυνας και της πολεμικής αεροπορίας με το Ισραήλ.
      Μια απρόθυμη προσαρμογή
      Παρά τη μετατόπιση αυτή, η Γαλλία θα εξακολουθήσει να παραμένει ένας αξιοσημείωτος παράγοντας στην ανατολική Μεσόγειο. Συνεχίζει να προωθεί διπλωματικές πρωτοβουλίες, να προμηθεύει όπλα και να διεκδικεί σε φόρουμ σχετικά με την περιφερειακή σταθερότητα. Αλλά το κάνει τώρα από μια θέση σχετικού περιορισμού σε σύγκριση με πέντε χρόνια πριν – πριν από τους κραδασμούς του πολέμου στην Ουκρανία και την πρόσφατη ώθηση για ενότητα μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας.
      Φαίνεται ότι οι τουρκο-γαλλικές σχέσεις μπορεί να παραμείνουν περίπλοκες, ιδίως μετά την κριτική αντίδραση της Γαλλίας απέναντι στην καταστολή των διαδηλώσεων της Τουρκίας τον Μάρτιο, με τη σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, την οποία το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε «σοβαρή επίθεση κατά της δημοκρατίας» στις 23 Μαρτίου.
      Ωστόσο, η επίσκεψη του Φιντάν, η οποία πραγματοποιήθηκε μετά από αυτή την κριτική, αντανακλά τις ευρύτερες προσπάθειες της Ευρώπης να εμβαθύνει τη δέσμευση με την Τουρκία.
      Τελικά, η Τουρκία έχει βρεθεί με μεγαλύτερη επιρροή στο ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τη Γαλλία, όπως και μεγάλο μέρος της Ευρώπης, να αναπροσαρμόσει την προσέγγισή της για τη δέσμευση με την Άγκυρα, μειώνοντας παράλληλα την πιθανότητα μελλοντικών αντιδράσεων στις κινήσεις της εξωτερικής της πολιτικής.
      Πηγή: Al Monitor απόδοση militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το παρασκήνιο της επίσκεψης Νετανιάχου στο Λ. Οίκο και της στάσης που ζητήθηκε από τον Τραμπ να κρατήσει έναντι της Τουρκίας

      -Το βασικό πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Ερντογάν... Άρα το πρόβλημα για το Ισραήλ δεν είναι η Τουρκία! Όσο ο Ερντογάν παραμένει στην εξουσία δεν φαίνεται να υπάρχει πιθανότητα για σημαντική αλλαγή στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ.-Ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Τραμπ να επέμβει για να αποτραπεί μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.-Το Ισραήλ δεν θέλει την Τουρκία να αντικαθιστά το Ιράν στη Συρία. -Ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Τραμπ να διατηρήσει τις αμερικανικές δυνάμεις στη Συρία και το Ιράκ, να μην τις απομακρύνει.
      Βασίλης Κωστούλας 11.04.2025
      «Το Ισραήλ δεν θέλει να δει την Τουρκία να αντικαθιστά το Ιράν στη Συρία», τονίζει με νόημα στην «Κ» ο Εϊτάν Γκιλμπόα, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Bar Ilan, αναλυτής στο Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ – JISS, ο οποίος ερμηνεύει ως εξής τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου που είχαν θετική χροιά για τον Ερντογάν: «Ο Νετανιάχου ήταν εκείνος που ζήτησε από τον Τραμπ να βοηθήσει στη δημιουργία συνθηκών που θα αποτρέψουν μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας». Στο πλαίσιο αυτό, θεωρεί ότι η Ουάσιγκτον δεν θα ασκήσει πίεση στο Ισραήλ αλλά στην Αγκυρα. «Η Ελλάδα και το Ισραήλ μοιράζονται στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα που υπερβαίνουν το κοινό μέτωπο κατά της Τουρκίας», υπογραμμίζει κατά τα άλλα ο Γκιλμπόα, ο οποίος αναφέρεται επίσης στην προοπτική της ευρωτουρκικής προσέγγισης με πεδίο την ασφάλεια: «Η Τουρκία δεν συνέβαλε ποτέ σημαντικά στην ευρωπαϊκή άμυνα, σε αντίθεση με το Ισραήλ, από το οποίο η Ευρώπη έχει αυξήσει σημαντικά τις αγορές όπλων».
      – Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του Ισραήλ, και κατ’ επέκταση η βασική του επιδίωξη, με την Τουρκία;
      – Το βασικό πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Δεν είναι απλώς ισχυρός υποστηρικτής της Χαμάς. Δεν είναι μόνο ότι παρέχει προστασία στους ηγέτες της Χαμάς που κατοικούν στην Τουρκία. Αλλά πρόσφατα έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει την εξάλειψη του Ισραήλ. Είναι ένας αδίστακτος δικτάτορας. Ενας ακραίος ισλαμιστής και ένας αντισημίτης ηγέτης, ο οποίος μισεί τους Εβραίους και τους Ισραηλινούς. Είναι χαμένη υπόθεση οποιαδήποτε προσέγγιση μαζί του.
      – Μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Νετανιάχου, ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε την πρόθεση να παρέμβει για τη βελτίωση των σχέσεων Ισραήλ και Τουρκίας. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό στην πράξη; Σε τι στοχεύει ο Αμερικανός πρόεδρος;
      – Ο Ερντογάν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την υποστήριξή του στην επανάσταση του Αλ Τζολάνι (Αχμέντ αλ Σάρα) στη Συρία, ώστε να χτίσει μια τουρκική στρατιωτική υποδομή σε βάσεις –ειδικά βάσεις αεροπορίας– τις οποίες εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του Ασαντ. Το Ισραήλ θεωρεί αυτό το γεγονός σοβαρή απειλή για την εθνική του ασφάλεια. Το Ισραήλ δεν θέλει να δει την Τουρκία να αντικαθιστά το Ιράν στη Συρία. Ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Τραμπ να διατηρήσει τις αμερικανικές δυνάμεις στη Συρία και το Ιράκ, να μην τις απομακρύνει. Και ήταν εκείνος που του ζήτησε να βοηθήσει στη δημιουργία συνθηκών που θα αποτρέψουν μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.
      – Θα μπορούσε ο πρόεδρος Τραμπ να τηρήσει μια στάση η οποία θα δημιουργούσε «πονοκεφάλους» στο Ισραήλ; Θα μπορούσε να ασκήσει άβολες πιέσεις στην ισραηλινή κυβέρνηση;
      – Οχι. Η πίεση θα είναι ουσιαστικά στον Ερντογάν.
      – Από τη μία πλευρά, ο πρόεδρος Τραμπ μιλάει θετικά για τον Ερντογάν. Από την άλλη, οι ΗΠΑ συνεχίζουν –για παράδειγμα– να αρνούνται τη συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35. Τι έχετε να παρατηρήσετε;
      – Ο Τραμπ συμπαθεί δικτάτορες όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Σι Τζινπίνγκ και ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Εκείνος και ο Ερντογάν μοιράζονται επίσης την εχθρότητα προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Αλλά τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε άλλους τομείς, όπως το Ισραήλ που μάχεται ενάντια στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, δεν συμπίπτουν με εκείνα της Τουρκίας.
      – Στην Ελλάδα, τίθεται συχνά το ερώτημα πώς μια βελτίωση των σχέσεων ΗΠΑ – Ισραήλ με την Τουρκία θα μπορούσε να επηρεάσει τα δικά της συμφέροντα. Τι λέτε;
      – Η Ελλάδα και το Ισραήλ μοιράζονται στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα που υπερβαίνουν το κοινό μέτωπο κατά της Τουρκίας. Οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία μπορεί να βελτιωθούν, αλλά όσο ο Ερντογάν θα είναι στην εξουσία δεν βλέπω καμία πιθανότητα για μια σημαντική αλλαγή στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ.
      – Παρακολουθώντας τις εξελίξεις από το Ισραήλ, θεωρείτε λογικό η Ευρώπη να προσεγγίζει την Τουρκία ως συντελεστή της ευρωπαϊκής άμυνας;
      – Θα αρκεστώ απλώς να πω ότι πέρα από το Ισραήλ, το οποίο είχε το προηγούμενο διάστημα εξαιρετικές στρατιωτικές επιδόσεις έναντι του Ιράν και των πληρεξουσίων του στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία δεν συνέβαλε ποτέ σημαντικά στην ευρωπαϊκή άμυνα. Να σημειωθεί επίσης ότι η Ευρώπη έχει αυξήσει σημαντικά τις αγορές όπλων από το Ισραήλ.
      Πηγή: kathimerini.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το βραχυκύκλωμα του καλωδίου σε έξι πράξεις... και τα προοίμια της "συνδιαχείρισης" των ελληνικών θαλασσών
      Βασίλης Νέδος
      Η εβδομάδα που πέρασε θύμισε –από πλευράς ρητορικής– άλλες εποχές. Οταν από την Αγκυρα μεταδίδονταν σχεδόν επί καθημερινής βάσης μηνύματα αμφισβήτησης των ελληνικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή τη φορά αφορμή ήταν η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου, ο περιβόητος Great Sea Interconnector (GSI) που από τη σχεδίασή του το 2022 μέχρι την περυσινή κρίση των 40 ωρών στα νότια της Κάσου και το τρέχον περιβάλλον δυσκολίας λήψης αποφάσεων, έχει καταστεί από ένα έργο θεωρητικά απλό, σε θρυαλλίδα για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
      Πράξη πρώτη - Ο «ανέμελος» σχεδιασμός
      Ολα άρχισαν ακριβώς έτσι, με την υποτίμηση δηλαδή της υφιστάμενης εκτίμησης (πολιτικής αλλά και υπηρεσιακής που καταγράφηκε στα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας σε διάφορες φάσεις), ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αντιληφθεί τον GSI ως ένα έργο ουδέτερο που αφορά τη δραστηριοποίηση στην ανοιχτή θάλασσα, αλλά ως μια προσπάθεια της Ελλάδας να εμφανίσει τη δική της τμηματική συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με την Αίγυπτο, ως υπερισχύουσας του τουρκολιβυκού μνημονίου.
      Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι το πρόβλημα ξεκίνησε με τον τρόπο που εντάχθηκε ο GSI στα έργα κοινού ενδιαφέροντος της Ε.Ε. (Project of Common Interest) ήδη από το 2022, καθώς τότε υπήρχε μια δυνατότητα σχεδίασης που θα έδινε ένα ευρωπαϊκό «καπέλο» στο έργο. Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν στην «εθνική» σχεδίαση, δηλαδή μια διαδρομή η οποία θα ενέπλεκε απευθείας τις εθνικές αρχές, εν προκειμένω τις ελληνικές και τις κυπριακές, είναι θολοί, ωστόσο εκτιμάται ότι είχε ως κύρια αιτία τη γραφειοκρατική δυσκαμψία με την οποία πολλές φορές βραδυπορούν οι συζητήσεις στις Βρυξέλλες.
      Πράξη δεύτερη - Τα πρώτα σήματα
      Αφού η «μπάλα» είχε πια φύγει από το ευρωπαϊκό τερέν, ξεκίνησαν οι γεωπολιτικές εκτιμήσεις. Για την Αθήνα οι διαβεβαιώσεις στήριξης του έργου από την Ε.Ε., αλλά στις αρχές του 2024 και από την τότε αμερικανική κυβέρνηση, έμοιαζαν αρκετές για να προχωρήσει κάτι το οποίο θεωρείτο ένα έργο διεκπεραιωτικό.
      Τα σύννεφα είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανή τον Μάιο του ίδιου χρόνου, με αφορμή ένα άλλο έργο, το οποίο αφορούσε την πόντιση καλωδίου επικοινωνιών για τη σύνδεση Κύπρου και Ιταλίας. Την υπεργολαβία είχε αναλάβει τότε ένα ιταλικό πλοίο, το «Teliri». Οι έρευνες προχώρησαν μετ’ εμποδίων, αλλά δεδομένου ότι το έργο ήταν ιταλικό, η Ρώμη έλυσε το πρόβλημα ζητώντας την έκδοση NAVTEX από όλους (Αθήνα, Αγκυρα, Λευκωσία). [iEpikaira: Δηλαδή λύθηκε το πρόβλημα όταν η Ιταλία ζήτησε άδεια από την Τουρκία για να κάνει έρευνες στην ελληνική ΑΟΖ; Και αφού "λύθηκε" το πρόβλημα γιατί εν συνεχεία είχαμε την κρίση των 40 ωρών στην Κάσο; Το πρόβλημα όχι μόνο δε λύθηκε αλλά ήταν η στιγμή που ξεκίνησε, εφόσον τότε δόθηκε το πράσινο φως στην Τουρκία να προβεί σε ευθεία αμφισβήτηση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι το όλο σκηνικό στήθηκε έτσι ώστε η Τουρκία να κατοχυρώσει αυτό που επιχειρούσε πάντοτε. Να λαμβάνεται άδεια και από την Άγκυρα για οτιδήποτε συμβαίνει πέραν των 6νμ, πράγμα που στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελεί προοίμιο "συνδιαχείρισης" η οποία θα εξελιχθεί σε "συνεκμετάλλευση". Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!] Παρά κάποιες παρενοχλήσεις δι’ ασυρμάτου και την παρουσία τουρκικών ναυτικών μονάδων κοντά στο «Teliri», αρκετή υπομονή και μια ελαφρά επανασχεδίαση της πορείας του έργου οδήγησαν στην αποφυγή περαιτέρω κλιμάκωσης.
      Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, προχωρούσαν κανονικά, με γραφειοκρατική ευλάβεια, οι προετοιμασίες για την έξοδο του «Ievoli Relume», το οποίο με βάση το λιμάνι του Ηρακλείου θα αναλάμβανε να προχωρήσει σε έρευνες στα ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου με κατεύθυνση προς τη δυτική Κύπρο. Η «Κ» έχει αποκαλύψει όλες τις υπηρεσιακές εισηγήσεις από την άδεια που δόθηκε από τη διεύθυνση Δ1 του υπουργείου Εξωτερικών και συγκεκριμένα την Επιτροπή Χορήγησης Ερευνών Θαλάσσης (ΕΧΑΕΘ), έπειτα από αίτημα του ΑΔΜΗΕ στις 7 Ιουνίου, το σήμα του ΓΕΝ στις 21 Ιουνίου που ανέφερε με λεπτομέρεια όλα τα πιθανά σενάρια αντίδρασης των Τούρκων και, βεβαίως, την εκτίμηση ότι μια διακριτική παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού με μια κανονιοφόρο ή ένα σκάφος του Λιμενικού Σώματος, ήταν αρκετή.
      Σε αυτή τη σειρά αποφάσεων υποτίμησης των κινδύνων που συνδέονταν με ένα τέτοιο εγχείρημα, πρώτη ήταν η ουσιαστική αδιαφορία για το γεγονός ότι στο πλαίσιο των εορτασμών από την Τουρκία και το ψευδοκράτος των 50 ετών από την εισβολή στη βόρεια Κύπρο, στην περιοχή από το Ακσάζ ως τη Μεγαλόνησο, έπλεαν περίπου 40 μονάδες του τουρκικού ναυτικού.
      Πράξη τρίτη - Η εμπλοκή στην Κάσο
      Οταν η κρίση ξέσπασε στις 22 Ιουλίου, με το μπλόκο στο «Ievoli Relume» στα διεθνή ύδατα μεταξύ Κάσου και Καρπάθου, η δυνατότητα της Τουρκίας να αναπτύξει ταχύτατα μονάδες σε ένα –ούτως ή άλλως– προνομιακό πεδίο γι’ αυτήν ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Ενδεικτικό της υποτίμησης του κινδύνου είναι ότι σε μία από τις τελευταίες κυβερνητικές συσκέψεις που διεξήχθησαν για το θέμα, λίγες ημέρες πριν από την κρίση των 40 ωρών στην Κάσο, ουδείς εκ των συμμετεχόντων εκδήλωσε ανησυχία για πιθανή τουρκική παρεμπόδιση.
      Η συζήτηση είχε διεξαχθεί σχεδόν αποκλειστικά γύρω από οικονομικές και τεχνικές λεπτομέρειες του έργου. Ενας τρίτος θα σκεφτόταν ότι οι Τούρκοι ήταν μάλλον «μιλημένοι», οπότε όλη η ενέργεια αφιερώθηκε σε θέματα αμιγώς ηλεκτρικής διασύνδεσης.
      Μετά την κρίση της Κάσου και την εκτόνωσή της έπειτα από ειδοποίηση που έστειλε το ιταλικό πλοίο στη φρεγάτα Goksu, τα απαραίτητα διαβήματα από ελληνικής πλευράς και, ουσιαστικά, την αποστολή του «Ievoli Relume» στην Κύπρο για εργασίες συντήρησης, άρχισε να διαφαίνεται και η πολιτική διάσταση του προβλήματος.
      Πράξη τέταρτη - Η πολυφωνία στην Αθήνα
      Ανάμεσα στα υπουργεία Εξωτερικών και Ενέργειας άρχισε να υπάρχει μια σαφής απόσταση, τόσο ως προς τις προετοιμασίες, όσο και ως προς τη γενικότερη αντίληψη για το πώς πρέπει να προχωρήσει το έργο. Οι ποινικές ρήτρες άγχωναν, όπως ήταν λογικό, τη διοίκηση του ΑΔΜΗΕ και, κατ’ επέκτασιν, αυτή η πίεση έφτανε ώς το υπουργείο Ενέργειας. Ο τότε υπουργός Ενέργειας Θεόδωρος Σκυλακάκης εμφανιζόταν ως υπέρμαχος της άμεσης επανέναρξης του έργου. Στο υπουργείο Εξωτερικών, ειδικά στο υπηρεσιακό επίπεδο, επικρατούσε μια ατμόσφαιρα σχετικής αμφιθυμίας, κυρίως λόγω του χαρακτήρα του Γιώργου Γεραπετρίτη, ο οποίος τους τελευταίους 21 μήνες, πέρα από υπουργός Εξωτερικών είναι και ο βασικός ισορροπιστής ολόκληρης της κυβέρνησης και όχι μόνο δύο υπουργείων. Περιττό να ειπωθεί ότι λόγω της πολιτικής απόστασης ανάμεσα στο Μέγαρο Μαξίμου και τον Νίκο Δένδια, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ενημερωνόταν μόνο όταν υπήρχε κάποια ανάγκη για επιχειρησιακό σχεδιασμό.
      Σε όλο αυτό το παζλ την πλέον εντατική προσπάθεια εξεύρεσης λύσης με τους Τούρκους είχε αναλάβει η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, με σκοπό, ει δυνατόν, να βρεθεί μια προσωρινή συμφωνία (provisional agreement) που θα οδηγούσε σε άρση του αδιεξόδου. Η τουρκική καχυποψία ήταν τόσο μεγάλη, που όχι απλά δεν δέχθηκαν οποιαδήποτε από τις προτάσεις έγιναν ατύπως από την ελληνική πλευρά –κάποιες από αυτές υποβλήθηκαν σε συναντήσεις του κ. Γεραπετρίτη με τον ομόλογό του Χακάν Φιντάν– αλλά σε κάποια φάση, τον Νοέμβριο του 2024, τέσσερις φρεγάτες του τουρκικού ναυτικού βρέθηκαν ένα πρωί (14/11) στα νότια της Κάσου, με αφορμή κάποια δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο.
      Πράξη πέμπτη - Παρεμπόδιση και «πάγωμα»
      Η επόμενη κρίση καταγράφηκε την 1η Φεβρουαρίου σε περιοχές βορειοανατολικά της Κρήτης, όταν τουρκική φρεγάτα παρενόχλησε δι’ ασυρμάτου τα δύο ερευνητικά που έκαναν έρευνες στα διεθνή ύδατα βορείως της Κρήτης. Αυτή η εικόνα ουσιαστικής παρεμπόδισης του έργου οδήγησε στην απόφαση του ΑΔΜΗΕ να προχωρήσει στις 28 Φεβρουαρίου σε «πάγωμα» πληρωμών, ακυρώνοντας ουσιαστικά την καταβολή δόσεων ύψους 70 εκατ. ευρώ.
      Το κόστος ήταν ήδη αρκετά σημαντικό, δεδομένου ότι το ημερήσιο κόστος καθυστέρησης εκτέλεσης του έργου ή επανασχεδιασμού του μέσω άλλης χάραξης αγγίζει τις 130.000 ευρώ. Η δημόσια άρνηση της Nexans να αποδεχθεί ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, συνδέεται, βέβαια, με την ευαίσθητη θέση στην οποία είχε περιέλθει η εταιρεία, χωρίς μάλιστα να έχει γίνει (ακόμα) κάποια επίκληση για ακύρωση του έργου λόγω γεωπολιτικού ρίσκου.
      Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και η εξαρχής εκπεφρασμένη διστακτικότητα (αν όχι άρνηση) της Λευκωσίας να υποστηρίξει ένα έργο που αφορούσε κατά κύριο λόγο την Κυπριακή Δημοκρατία. Στη Λευκωσία προχωρούν στα διάφορα βήματα με την Αθήνα περίπου σαν να παίρνουν κάποιο αντιβιοτικό με κακή γεύση.
      Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε στην πραγματικότητα στα χέρια του ένα πρόβλημα που κακοφόρμισε, με πολλές προβληματικές πτυχές. Πρώτον, η Ελλάδα δεν μπορεί να φανεί ότι υποχωρεί από την εκτέλεση ενός έργου που αφορά αδιαπραγμάτευτα δικαιώματά της, μάλιστα μπροστά στην Τουρκία που απειλεί ευθέως. Δεύτερον, η κυβέρνηση εμφανιζόταν να παρουσιάζει προβλήματα εσωτερικής συνεννόησης. Και, τρίτον, η χώρα επιβαρύνεται καθημερινά με κόστος οικονομικό, αλλά και αξιοπιστίας έναντι της Ε.Ε.
      Πράξη έκτη - Το «κουμπί» και οι δισταγμοί
      Ουσιαστικά εδώ και ένα μήνα η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προχωρήσει ανεξάρτητα από το πολιτικό κόστος, παρά τις τριβές που εξακολουθούν να υπάρχουν. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να εντάσσεται η πολύ στενή συνεργασία Ελλάδας – Γαλλίας για την προβολή ισχύος στην περιοχή, όπως αυτή έγινε ορατή τις προηγούμενες ημέρες στα νότια και τα βόρεια της Κρήτης και στον Πειραιά, με την εμφάνιση του αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκωλ» και του συνόλου της Ομάδας Συνοδείας του.
      Καταγράφεται στην κυβέρνηση μια τάση, σύμφωνα με την οποία σε αυτό το αβέβαιο περιβάλλον, και με δεδομένη την –εκδηλωμένη δημόσια ξανά ενώπιον του Μπέντζαμιν Νετανιάχου– συμπάθεια του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ότι βεβιασμένες κινήσεις ίσως οδηγήσουν σε απότομη επιστροφή σε «ταραγμένα» νερά στο Αιγαίο. Εφόσον το «NG Worker», το πλοίο που έχει αναλάβει τη διεξαγωγή των ερευνών, όταν αυτές αρχίσουν ξανά, επιστρέψει στο Ηράκλειο (σύντομα σύμφωνα με όσα συζητούνται), θα κινηθεί ξανά ανατολικά με τη συνοδεία του Στόλου και όχι όπως τον Ιούλιο του 2024.
      Την περασμένη Τρίτη, πάντως, σε μια κυβερνητική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε, αποφασίστηκε μικρή αναβολή της έναρξης των ερευνών, και όχι για τις 10 και 11 Ιουλίου, όπως ζητούσε ο ΑΔΜΗΕ με αίτημά του προς την ΕΧΑΕΘ την περασμένη εβδομάδα. Ο λόγος συνδεόταν κυρίως με το χρονικό σημείο έναρξης του έργου και όχι τόσο με αυτό που φημολογείτο σε κάποιους κύκλους περί «επιφυλάξεων» του Π.Ν. να υποστηρίξει μια τέτοια επιχείρηση.
      Το επόμενο προγραμματισμένο ραντεβού του κ. Γεραπετρίτη με τον κ. Φιντάν θα πραγματοποιηθεί στις 14-15 Μαΐου και ορισμένοι εκτιμούν ότι μέχρι τότε θα γίνουν προσπάθειες να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα. Τα σήματα που έχουν φτάσει από την Αγκυρα δεν είναι πάντως καθόλου ενθαρρυντικά και ο χρόνος για την ηλεκτρική διασύνδεση λιγοστεύει χωρίς ορατή διέξοδο.
      Ολοκληρώνεται και η χωροταξία της θάλασσας
      Στην κυβερνητική ατζέντα παραμένει ψηλά και η ολοκλήρωση της κατάρτισης του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού. Σύμφωνα με το υφιστάμενο χρονοδιάγραμμα, η αποτύπωση του χωροταξικού σχεδιασμού αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές του ερχόμενου μήνα, σε κάθε περίπτωση πάντως μετά το Πάσχα.
      Οι χάρτες του χωροταξικού σχεδιασμού αποτελούν ένα ακόμα «κόκκινο πανί» για την Άγκυρα, καθώς βασίζονται στον «χάρτη της Σεβίλλης», όπου αποτυπώνεται μια εικόνα πλήρους επήρειας του συνόλου της ελληνικής επικράτειας, τόσο των χερσαίων ακτών, όσο και των νησιών.
      Πρόκειται για τον χάρτη που παρουσιάζει το Καστελλόριζο με πλήρη επήρεια, με τρόπο που δημιουργείται μια συνέχεια των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο συγκεκριμένος χάρτης θεωρείται από το τουρκικό πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο ως αποτύπωση υποτιθέμενων «μαξιμαλιστικών» απόψεων από την Ελλάδα, γι’ αυτό και με κάθε δημοσίευσή του, συνήθως από τις υπηρεσίες της Κομισιόν, η Αγκυρα αντιδρά με τρόπο εξόχως επιθετικό.
      Πηγή: kathimerini.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Το βραχυκύκλωμα του καλωδίου σε έξι πράξεις"
      Hλεκτρισμένη ατμόσφαιρα για το καλώδιοΗ Αθήνα κρατά κλειστά τα χαρτιά της για την έκδοση της NAVTEX που θα ανοίξει τον δρόμο για την επανέναρξη των ερευνών στα διεθνή ύδατα της Κάσου.
      Των Π. ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΥ, ΣΠ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ
      Hλεκτρισμένη παραμένει η ατμόσφαιρα στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς το ζήτημα του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ απειλεί να πυροδοτήσει έναν νέο γύρο έντασης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.
      Ο διπλωματικός πυρετός γύρω από αυτό το θέμα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση τις τελευταίες εβδομάδες, με αλλεπάλληλες προσπάθειες της Αθήνας να εξασφαλίσει στήριξη για το έργο κυρίως από τη Γαλλία και το Ισραήλ, ενώ η Αγκυρα εντείνει συνεχώς τις προκλήσεις της, διαμηνύοντας ότι χωρίς τη συγκατάθεσή της το έργο δεν πρόκειται να γίνει.
      Απολύτως κρίσιμη θεωρείται στο πλαίσιο αυτό η συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ που σύμφωνα με πληροφορίες της Realnews θα γίνει τη Μεγάλη Τετάρτη στο Μαξίμου και στο οποίο η ελληνική πλευρά αναμένεται να οριστικοποιήσει το πώς θα κινηθεί εφεξής.
      Οι κινήσεις που έκανε η Αθήνα το τελευταίο διάστημα είχαν ως στόχο την επανεκκίνηση του έργου, με ανάκληση και των δύο ερευνητικών πλοίων, του «Ievoli Relume» (που βρίσκεται στο αγγλικό λιμάνι Χαλ στη Βόρεια Θάλασσα) και του πλοίου υποστήριξης «NG Worker» που βρίσκεται αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Μεσίνα (Ιταλία).
      Σύμφωνα μάλιστα με κυβερνητικές διαρροές προ δεκαημέρου, στις αρχές της περασμένης εβδομάδας επρόκειτο να εκδοθεί η απαραίτητη NAVTEX για την επιστροφή των ερευνητικών πλοίων και τη συνέχιση των ερευνών του βυθού για την πόντιση του καλωδίου, νοτίως και ανατολικά της Κάσου.
      Η έκδοση της NAVTEX από τις ελληνικές Αρχές ήταν αίτημα της γαλλικής εταιρείας Nexans, η οποία κατασκευάζει το καλώδιο, για να διευκολύνει την επιστροφή των πλοίων.
      Κλειστά χαρτιά
      Η NAVTEX αυτή ακόμα δεν έχει εκδοθεί, η Αθήνα προτίμησε να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά της, διερευνώντας και την τουρκική αντίδραση.
      Στις πληροφορίες που διακινήθηκαν τις τελευταίες ημέρες από κυβερνητικές πηγές για επανεκκίνηση των ερευνών και επιστροφή των πλοίων, η Αγκυρα απάντησε σε δύο φάσεις.
      Πρώτα με διαρροή στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Τουρκιγιέ» που έκανε λόγο για «προκλητικά βήματα» της Αθήνας και υποστήριζε ότι «αυτές οι δραστηριότητες παραβιάζουν σαφώς το Διεθνές Δίκαιο και τους βασικούς κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας», ενώ τόνιζε ότι «τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με κοινή συναίνεση».
      Λίγες ημέρες αργότερα ακολούθησε νέα διαρροή από το τουρκικό υπουργείο Αμυνας, η οποία υποστήριζε ότι η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο και τόνιζε:
      «Δεν είναι δυνατή η επίμονη επιδίωξη έργων στην ανατολική Μεσόγειο που σχεδιάζουν η Ελλάδα, η Κυπριακή Δημοκρατία και τρίτα μέρη, στο πλαίσιο μαξιμαλιστικών επιδιώξεων, χωρίς να ληφθεί υπόψη η παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή και όταν τα έργα αυτά είναι σχεδιασμένα να περάσουν από τις περιοχές της θαλάσσιας δικαιοδοσίας μας χωρίς τη συγκατάθεσή μας».
      Επρόκειτο για κορυφαία πρόκληση αφού το πεδίο των ερευνών πέριξ της Κάσου αφορά οριοθετημένη ελληνική ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα με την Αίγυπτο, για την οποία η Αγκυρα θέλει να της ζητήσει άδεια η χώρα μας…
      Η Αθήνα εύλογα συμπέρανε από αυτές τις αντιδράσεις ότι η έκδοση της NAVTEX και η επιστροφή των πλοίων θα προκαλούσαν νέο γύρο έντασης στο Αιγαίο, ο οποίος στη συγκεκριμένη διεθνή συγκυρία και με τον εμπορικό πόλεμο να μαίνεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, φάνταζε εξαιρετικά επικίνδυνος.
      Αυτός ήταν ο λόγος που έκανε «κράτει» με τη NAVTEX και απέφυγε να δεσμευτεί για τη χρονική στιγμή της επανεκκίνησης των εργασιών. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης δήλωσε την Πέμπτη πως η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια έτσι ώστε να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα στην ηλεκτρική διασύνδεση και προσέθεσε στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία:
      «Η έρευνα και η πόντιση καλωδίου, όπως γνωρίζετε, είναι προστατευόμενες από το Διεθνές Δίκαιο και κατά τούτο δεν χωρεί οποιαδήποτε άδεια».
      Ο υπουργός έκανε πάντως λόγο και για μια «αρκετά σύνθετη τεχνικά άσκηση» που «απαιτεί μια σειρά ενεργειών από περισσότερα υπουργεία». Κατέληξε λέγοντας πως «η έρευνα και η πόντιση θα επανεκκινήσουν στον κατάλληλο χρόνο. Δεν είχε υπάρξει εξάλλου οποιαδήποτε δεσμευτική ημερομηνία για αυτό. Θα προχωρήσουμε όπως πρέπει και κατά τον χρόνο που προσήκει».
      Το πότε θα είναι αυτό, θα αποφασιστεί κατά πάσα πιθανότητα τη Μεγάλη Τετάρτη, όπου έχει οριστεί συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
      Συνεργασία με Νετανιάχου
      Οπως λένε κυβερνητικές πηγές, η Αθήνα θέλει να σταθμίσει την κατάσταση προτού λάβει αποφάσεις, ενώ θα υπολογίζει και τη στήριξη που μπορεί να περιμένει από το Ισραήλ, που μελλοντικά θα είναι ωφελημένο από το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης, αφού θα έχει τη δυνατότητα να συνδέσει το ηλεκτρικό δίκτυό του με εκείνο της Ε.Ε.
      Το καλώδιο και οι προοπτικές του άλλωστε βρέθηκαν στην κορυφή της ατζέντας της συνάντησης του πρωθυπουργού με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου πριν από λίγες ημέρες στην Ιερουσαλήμ. Την Παρασκευή, εξάλλου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός τηλεφώνησε στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον ενημέρωσε για την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και τη συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ συζήτησαν και για την ενίσχυση των διμερών σχέσεων και τη συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ.
      Συμβολική κίνηση
      Ενας άλλος μεγάλος παίκτης στην περιοχή, στον οποίο ποντάρει η Αθήνα, είναι η Γαλλία, που έχει και συμφέροντα από το έργο, αφού γαλλική είναι η εταιρεία Nexans που θα το κατασκευάσει.
      Οι Γάλλοι προχώρησαν σε μια συμβολική κίνηση, στέλνοντας το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» στο Αιγαίο προκειμένου να πραγματοποιήσει άσκηση μαζί με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.
      Την Παρασκευή το γαλλικό πολεμικό έφτασε στον Πειραιά και στη συνέχεια πραγματοποίησε συνεκπαίδευση με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία.
      Στη συνέχεια το γαλλικό αεροπλανοφόρο είχε προορισμό την Κρήτη, με σταθμό τα Χανιά. Σήμερα βρίσκεται στην Αθήνα ο Γάλλος υπουργός Αμυνας, Σεμπαστιάν Λεκορνί ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, η παρουσία του γαλλικού αεροπλανοφόρου συνδέεται με την αναβάθμιση της ελληνογαλλικής αμυντικής συνεργασίας.
      Η άφιξη του γαλλικού πλοίου πάντως δεν είναι άσχετη και με το θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, καθώς οι Γάλλοι έχουν ιδιαίτερο συμφέρον στην υλοποίηση του έργου, αφού η Nexans, που θα κατασκευάσει το καλώδιο αξίας άνω του 1,5 δισ. ευρώ, είναι γαλλική εταιρεία.
      Ακριβώς αυτό το θέμα αλλά και τα γαλλικά συμφέροντα στο έργο είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού στο Παρίσι.
      Αίσθηση προκαλεί πάντως στην Αθήνα ότι σε αντίθεση με τις προκλητικές διαρροές από την κυβέρνησή του, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιμένει να καλλιεργεί μια εικόνα «ήρεμων νερών» στα ελληνοτουρκικά, προφανώς επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει πόντους για τα σχέδιά του σε σχέση με την ευρωπαϊκή άμυνα.
      Μιλώντας στο Φόρουμ Διπλωματίας της Αττάλειας την Παρασκευή, διεμήνυσε ότι στόχος της κυβέρνησής του «είναι η διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο», ενώ τόνισε πως «εργαζόμαστε για τη διατήρηση της θετικής ατμόσφαιρας με τη γειτονική μας Ελλάδα».
      Επιμένοντας μάλιστα στην εξασφάλιση ρόλου στο θέμα της ευρωπαϊκής ασφάλειας, ο Ερντογάν υποστήριξε πως «έχει γίνει για άλλη μία φορά σαφές ότι δεν μπορεί να φανταστεί κανείς την ευρωπαϊκή ασφάλεια χωρίς την Τουρκία. Η Τουρκία είναι έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια στο μέλλον».
      Πηγή: real.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ιδού ο Νυμφίος έρχεται...
      Ας βιάσουμε τους εαυτούς μας, για να βρεθούμε  γρηγορούντες!
      Ας βιαστούμε, για να εισέλθουμε στον νυμφώνα του Χριστού· διότι «των βιαστών είναι η Βασιλεία των Ουρανών». Αμήν
      Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ένα από τα ωραιότερα ντοκιμαντέρ για τον βίο του Αγίου Παϊσίου



      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η όξυνση των ισραηλοτουρκικών σχέσεων βάζει τον Ελληνισμό στο μάτι του κυκλώνα!
      φωτο protagon.gr
      [δημοσιεύτηκε 13:46-12/04/25, ανανεώθηκε 10:12-14/04/25] Ο ιδρυτής και Πρόεδρος του τουρκικού think tank «Anksam», Δρ. Mεχμέτ Σεϊφετίν Ερόλ, δήλωσε στην τουρκική «Milliyet» (09/04/25) ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέστειλε επ' αόριστον την επίσκεψή του στην Άγκυρα μετά τις επαφές που είχε με τον Μπένζαμιν Νετανιάχου στο Ισραήλ. 
      Συγκεκριμένα υποστήριξε ότι «το δίδυμο Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων, βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό "υποθηκευμένο" από την ισραηλινή [εξωτερική] πολιτική». Μάλιστα ο Τούρκος ακαδημαϊκός θεωρεί ότι «το Ισραήλ φαίνεται να έπεισε τον Μητσοτάκη για άλλη μια φορά να εφαρμόσει την από το 2009 κυκλωτική στρατηγική, ασκώντας πίεση στην Τουρκία, μέσω του δίδυμου Ελλάδας-"Ελληνοκυπριακής Διοίκησης"». Υπενθυμίζεται ότι το 2009 σημειώθηκε το έντονο φραστικό επεισόδιο μεταξύ του Ερντογάν και του Σιμόν Πέρεζ στο Νταβός οπότε και οι ισραηλοτουρκικές σχέσεις άρχισαν να παίρνουν την κατιούσα.
      H συγκεκριμένη δήλωση, επιβεβαιώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο τα όσα το παρόν βήμα γράφει εδώ και χρόνια. Στις 11/03/25 εξηγήθηκε ότι υπάρχει ισραηλινό σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκίας, το οποίο εμπλέκει την Ελλάδα και την Κύπρο. Στόχος είναι η δημιουργία ενός ενιαίου και ισχυρού νοητού «αναχώματος» έναντι της Τουρκία, μιας «ομπρέλας» ή «ζώνη περίσφιξης/αποκλεισμού», που συμπεριλαμβάνει την Κρήτη, την Κύπρο και την Βόρεια Συρία - Κουρδιστάν (βλ. ανάλυση iΕpikaira 03/05/19). Με την κυκλωτική αυτή στρατηγική ο Ελληνισμός εργαλειοποιείται και μετατρέπεται σε προκεχωρημένο φυλάκιο έναντι του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού, διασφαλίζοντας τον ισραηλινό ζωτικό χώρο (βλ. επίσης iΕpikaira 11/03/25). 
      Το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν.

      Ο επικεφαλής του τουρκικού think tank πρόσθεσε επίσης ότι «η απόφαση της Αθήνας -και του Ισραήλ- σχετίζεται με την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στα μάτια της ΕΕ και των ΗΠΑ, ιδιαιτέρως στην περιοχή της Μέσης Ανατολής». Υποστήριξε ότι «και τα δύο κράτη ενοχλούνται από τον αυξανόμενο περιφερειακό και παγκόσμιο ρόλο της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως σημαντική ένδειξη της συνεργασίας του άξονα Τελ Αβίβ-Αθήνας και "Ελληνοκυπριακής Διοίκησης Νότιας Κύπρου" που στοχεύει την Τουρκία. Αυτό καταδεικνύει επίσης ότι το δίδυμο Ισραήλ - Ελλάδα θα συνεχίσει την προσπάθεια επιρροής τους με τη δημιουργία κρίσεων το επόμενο διάστημα». 
      Στη συνέχεια εξηγεί ότι «οι δηλώσεις Ισραηλινών και Ελλήνων που στοχοποιούν την τουρκική εσωτερική πολιτική, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες από αυτήν την άποψη», υπονοώντας ότι δημιουργείται κλίμα με τις τοποθετήσεις για την πολιτική κατάσταση εντός της Τουρκίας και την δίωξη του Ιμάμογλου. 
      Σύμφωνα με τον Δρ. Ερόλ, «η μισαλλοδοξία τους έναντι της Τουρκίας και η δημιουργία συνθηκών κρίσεως υπό αυτό το πρίσμα, καταδικάζει και τις δύο χώρες σε απομόνωση και αποδυνάμωση». Εν συνεχεία είπε ότι πιστεύει πως «η Αθήνα τουλάχιστον θα κάνει μια πιο ορθολογική επιλογή εν ευθέτω χρόνω» ενώ εκτίμησε ότι «η στάση του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον, μαζί με τις Βρυξέλλες, θα είναι καθοριστική», αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Ελλάδα θα κάνει πίσω -μπροστά στο ενδεχόμενο μιας ελληνοτουρκικής διένεξης ίσως(;)- ενώ, πέραν των ΗΠΑ, η Γερμανία και η ΕΕ θα ευνοήσουν τις τουρκικές θέσεις. 
      Εν συνεχεία υποστήριξε ότι «αυτό φάνηκε ξεκάθαρα κατά την επίσκεψη του Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο» διότι εκτιμά ότι «ο Νετανιάχου δεν μπόρεσε να λάβει την υποστήριξη που ήθελε από τον Τραμπ σε σχέση με την Τουρκία. Ο Τραμπ για άλλη μια φορά τόνισε στον Νετανιάχου ότι βλέπει την Τουρκία ως σημαντικό εταίρο στη νέα Μέση Ανατολή και την διαδικασία αναδιαμόρφωσης των παγκόσμιων συσχετισμών, ενώ ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική συμβατή με την Άγκυρα, ξεκαθαρίζοντας έτσι την θέση του». Τόνισε δε ότι «ο Τραμπ είπε στον Νετανιάχου ότι δεν επιθυμεί μια κρίση που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις». 
      Εξαίροντας την φιλοτουρκική στάση του Αμερικανού προέδρου προσέθεσε τέλος ότι: «ο ρόλος του Τραμπ ως μεσολαβητή ή εξισορροπητή, έρχεται στο προσκήνιο, για να πείσει το Ισραήλ. Επειδή η Τουρκία δεν είναι αυτή που δημιουργεί κρίσεις». Το πραγματικό παρασκήνιο της επίσκεψης Νετανιάχου στις ΗΠΑ βέβαια αποκαλύφθηκε από τον Εϊτάν Γκιλμπόα, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Bar Ilan, και αναλυτή στο εβραϊκό Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ (JISS), σύμφωνα με τον οποίο ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Τραμπ να επέμβει για να αποτραπεί μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, ασκώντας πίεση προς τον Ερντογάν.
      Στις 11/04/25 σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν ο Μπ. Νετανιάχου με τον Κ. Μητσοτάκη με αφορμή το ταξίδι στην Ουάσιγκτον, και σύμφωνα με την ανακοίνωση του γραφείου γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού, συζητήθηκαν «τα βήματα για την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας». Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός από τη μεριά του τόνισε ότι «οι σχέσεις μας με την Τουρκία έχουν επιδεινωθεί» προσθέτοντας ότι «δεν θέλουμε η Άγκυρα να χρησιμοποιεί το έδαφος της Συρίας σαν βάση για να κάνει επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ». Σύμφωνα με τον ισραηλινό καθηγητή Εϊτάν Γκιλμπόα, το Ισραήλ θεωρεί την εγκατάσταση των τούρκων σε συγκεκριμένες βάσεις -ειδικά αεροπορικές- τις οποίες εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του Ασαντ, ως «σοβαρή απειλή για την εθνική του ασφάλεια». Με άλλα λόγια, δεν βλέπει με καλό μάτι την επέκταση της Τουρκίας σε περιοχές που το Ισραήλ θεωρεί ως ζωτικό του χώρο ενώ υπάρχουν ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες συζητιέται η δημιουργία ουδέτερης ζώνης αλλά και ζητήματα σε σχέση με το συριακό FIR με αμερικανική διαιτησία.
      Υπό το πρίσμα των ανωτέρω λοιπόν, δεν είναι υπερβολή να συμπεράνουμε ότι ο Ελληνισμός όντως εργαλειοποιείται ως μοχλός πίεσης έναντι της Τουρκίας. Το ζήτημα βέβαια είναι κατά πόσο Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία θέλουν να μετατραπούν σε «μαστίγιο» έναντι του τουρκικού ρεβανσισμού, για την επίτευξη στοχοθετήσεων που εξυπηρετούν συμφέροντα τρίτων...
      Ως εκ τούτου, τα ερωτήματα που θέσαμε παλαιότερα παραμένουν: «Μήπως εν τέλει η νέα προσπάθεια πόντισης καλωδίου αποτελεί το έναυσμα για μια προσχεδιασμένη ελληνοτουρκική κρίση μικρής κλίμακας»; Ή μήπως, ««Ερεθίζουν» την Τουρκία για να την συνετίσει η Ελλάδα»;
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Έκτακτη Τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη - Νετανιάχου

      Αφορμή αποτέλεσε το ταξίδι του Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο της οποίας συναντήθηκε με τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ
      Τηλεφωνική επικοινωνία είχαν την Παρασκευή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Ισραηλινός ομόλογός του Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
      Αφορμή αποτέλεσε το ταξίδι του Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο της οποίας συναντήθηκε με τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ.
      Οπως αναφέρει το Γραφείο του Πρωθυπουργού, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου ενημέρωσε τον Ελληνα πρωθυπουργό για τη διπλωματική επίσκεψή του στις ΗΠΑ.
      Οι δύο ηγέτες συζήτησαν τις περιφερειακές εξελίξεις, καθώς και «τα βήματα για την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας», προστίθεται στην ίδια ανακοίνωση.
      Στο πλαίσιο της συνάντησής του με τον Τραμπ, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ αναφέρθηκε στη διαρκή σύσφιξη των σχέσεων της Τουρκίας με τη νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό.
      Τόνισε, μεταξύ άλλων, πως «οι σχέσεις μας με την Τουρκία έχουν επιδεινωθεί. Δεν θέλουμε η Αγκυρα να χρησιμοποιεί το έδαφος της Συρίας σαν βάση για να κάνει επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ».
      Πηγή: kathimerini.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×