Με την εισβολή στην Ουκρανία, η Μόσχα συνιστούσε απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Ξαφνικά αυτό δεν ισχύει, έτσι είναι η Δύση.. Μετά την εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ , αλλά και για πολύ καιρό ακόμη, η απειλή μετακινήθηκε στη Μέση Ανατολή. Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό επέρχεται ο σιωπηλός “θάνατος” του Ζελένσκι. Ο οποίος τώρα αντιλαμβάνεται πως οι ΗΠΑ έχουν πολλές Ιφιγένειες για να θυσιάσουν στο βωμό των συμφερόντων τους, αλλά πραγματικό σύμμαχο , έχουν μόνο το Ισραήλ.
Αυτή η πραγματικότητα , ανάγκασε τον Ουκρανό πρόεδρο να καλέσει στο Κίεβο τον Τραμπ, για να εκθέσει τους Δημοκρατικούς και τον Μπάιντεν. Μόνο που ο Τραμπ είναι φίλος του Πούτιν και δεν δίνει μία για τον Ζελένσκι.. Οπότε , εκ των πραγμάτων έχουμε μια νέα τάξη πραγμάτων για τον δυτικό κόσμο. Με απλά λόγια οι ΗΠΑ διακατέχονται από κρίση άγχους , προς τις προτεραιότητές τους, αυτό απέδειξε και η περιοδεία Μπλίνκεν στην περιοχή. Με κάθε κόστος θα στηρίξουν το Ισραήλ, όχι όμως τον Νετανιάχου. Θα αποδεχθούν σιωπηλά τα τετελεσμένα των Ρώσων στην Ουκρανία, όσο χρειαστεί , θέλουν ηρεμία στον αραβικό κόσμο. Αυτή η αμηχανία αντανακλάται στην Αθήνα με τον Μητσοτάκη να είναι ζαλισμένος από την δυναμική των γεγονότων, αλλά στην πραγματικότητα η Ελλάδα έχει το μυαλό της στην Τουρκία.
Το στίγμα του Ισραήλ και οι τακτικισμοί του Ερντογάν
Το Ισραήλ δέχεται προειδοποιήσεις από πολλές χώρες για την ωμή βία. Ότι χάνει την διεθνή κοινή γνώμη, χάνει και πολιτικά ερείσματα ακόμη και στις ΗΠΑ, και ότι είναι πολύ δύσκολο να αποφύγει αυτός ο πόλεμος να χαρακτηριστεί γενοκτονία. Κάτι που σίγουρα θα επιδιώξει να πετύχει η Τουρκία που αναζητά ένα αντίβαρο στην δική της γενοκτονία κατά των Αρμενίων. Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί αναζητούν έναν τρόπο διαχείρισης της επόμενης ημέρας, τόσο για την τύχη μιας Λωρίδας της Γάζας, όσο και την κατάσταση της Μέσης Ανατολής γενικότερα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωση του Λευκού Οίκου ότι η Γάζα ανήκει στους Παλαιστινίους απορρίπτοντας μάλλον με οργή τα σχέδια των σκληροπυρηνικών του Τελ Αβίβ για κατοχή και πλήρη έλεγχο ασφάλειας της περιοχής. Οπότε , η Ουάσιγκτον επείγεται ίσως να απαλλαγεί από τον Νετανιάχου, όπως και πολλοί άλλοι μέσα στο Ισραήλ, ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση το συντομότερο δυνατό μετά τον πόλεμο της εκδίκησης.
Βίο παράλληλο μάλλον θα έχει και ο Ζελέντσκι. Δεν είναι νέο ότι η διαφθορά και η αδυναμία να νικήσει τη Ρωσία έχουν προ πολλού απασχολήσει τις δυτικές πρωτεύουσες . Τώρα με την κρίση να απλώνεται στη Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ καταλαβαίνουν ότι το μέτωπο της Ουκρανία είτε πρέπει να “παγώσει” όσο χρειαστεί ή να κλείσει έστω εν μέρει. Και για τον Πούτιν που είναι τώρα σε πλεονεκτική θέση, οι όροι για παύση του πολέμου θα είναι πιο σκληροί.
Η Ελλάδα δεν έχει διλήμματα, δεν μελετά , δεν παρεμβαίνει, είναι απλά ένα οικόπεδο για τις ΗΠΑ με μια πειθήνια κυβέρνηση.
Οι ΗΠΑ ενορχηστρώνουν την δική τους πολιτική και ζητούν από φίλους και συμμάχους υπακοή. Πολλές χώρες της Ευρώπης το κάνουν, ίσως όχι με τόση θέρμη, όσο έναντι της Ρωσίας.
Όμως η Ελλάδα έχει μπροστά της ένα ερωτηματικό. Τι θα συμβεί με την Τουρκία. Το τι θα συμβεί θα το αποφασίσει η Τουρκία. Ο Ερντογάν έχει την δική τους πολιτική, κόντρα στην πολιτική των ΗΠΑ και θα κάνει τις κινήσεις του σε μια σκακιέρα , πολύ δύσκολη που κρύβει και πολλούς κινδύνους. Και για την Τουρκία και την περιοχή. Οπότε όσο η Τουρκία περιμένει να δει πως θα εξελιχθεί η κρίση και τι ρόλο θα έχει η ίδια στο μέλλον, τόσο τα ερωτηματικά θα μεγαλώνουν. Προς το παρόν, η Άγκυρα δεν έχει στις προτεραιότητές της την ανατροπή του κλίματος με την Ελλάδα. Αύριο δεν ξέρουμε…
[iEpikaira: Τα πράγματα είναι απλά... Εάν υπήρχε μια φορά περίπτωση η Τουρκία να ζητήσει και να λάβει ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ εις βάρος του Ελληνισμού, τώρα πόσες νομίζετε ότι υπάρχουν;]
Πηγή: omegapress.gr
