"Μια κρίσιμη είδηση και ένα déjà vu" είναι ο τίτλο του άρθρου που υπογράφει ο Ulaş BARIŞ στην Τ/κ ιστοσελίδα kibrispostasi.com. Το άρθρο αναφέρει τα εξής:
Μετά τις εκλογές, τους παράλογους και μοχθηρούς αριστερούς αγώνες μετά τις εκλογές, το μεροκάματο και τον κατώτατο μισθό, μπήκαμε στο έτος 2023 εν μέσω σκόνης και καπνού.
Πράγματι, ο χρόνος κυλά γρήγορα και είναι να θαυμάζει κανείς τον χρόνο που περνά. Ο καιρός περνά, αλλά κάποια προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν στη ζωή μας χωρίς να επιλυθούν.
Μερικές φορές, όταν βλέπουμε ειδήσεις για προβλήματα που μας προκαλούν déjà-vu, βιώνουμε deja-vus όπως το: "Ω, το θυμάμαι αυτό από κάπου", ακριβώς έτσι.
Για παράδειγμα, η είδηση που δημοσιεύτηκε τις προάλλες στον ελληνικό Τύπο [σσ. πιθανότατα εννοεί δημοσίευμα στο ΒΗΜΑ], «Οι ΗΠΑ επεμβαίνουν με μεσολάβηση για την Ανατολική Μεσόγειο».
Στην είδηση που δεν τράβηξε την προσοχή του τουρκοκυπριακού Τύπου, υποστηρίζεται ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να ενεργήσουν ως μεσολαβητές για τον καθορισμό των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και ότι ο αμερικανικός κολοσσός Exxon, η οποία κατέχει περισσότερα από μια γεωτρήσεις στην περιοχή, θα αναλάβει πρωτοβουλίες προκειμένου να διατηρήσει τις δραστηριότητές της.
Ένα όνομα που αναφέρεται από τους «ανώτερους Αμερικανούς αξιωματούχους» στον ελληνικό Τύπο τραβά αμέσως την προσοχή: Άμος Χόκσταϊν!
Ποια είναι η σημασία αυτού του 49χρονου Ισραηλοαμερικανού, ο οποίος στο παρελθόν είχε πολλές κρίσιμες θέσεις και διορίστηκε πρόσφατα ως «Σύμβουλος Ενέργειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ» από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν;
Πριν προχωρήσω στο σημείο που με έκανε να βιώσω το déjà vu, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι ο Χόκσταϊν είναι ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου που υπογράφηκε τον Οκτώβριο του 2022. Είναι βέβαιο ότι αυτή η συμφωνία, που θεωρείται πολύ σημαντική εξέλιξη για την Ανατολική Μεσόγειο, έχει επηρεάσει στενά τις ισορροπίες στην περιοχή.
Ως εκ τούτου, θα ήταν πολύ σημαντική εξέλιξη για τον Χόκσταϊν να ενεργήσει ως μεσολαβητής για λογαριασμό των ΗΠΑ -εάν οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί-, και νομίζω ότι είναι αληθινοί, προκειμένου να καθοριστούν τα σύνορα των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας μεταξύ της Τουρκίας-Ελλάδας-Κύπρου.
Το σημείο του déjà vu:
Όταν ο ίδιος Χόκσταϊν άρχισε να εργάζεται σε μια παραπλήσια αποστολή, η περίοδος ήταν ο Σεπτέμβριος του 2016. Αυτή είναι η ημερομηνία συμπίπτει και με την έναρξη των διαδικασιών του Κραν Μοντανά!
Ο Χόκσταϊν, ο οποίος εργαζόταν ως Συντονιστής Ενεργειακών Θεμάτων στο αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών εκείνη την περίοδο, δήλωσε στο Κογκρέσο ότι οι πρόσφατα ανακαλυφθέντες ενεργειακοί πόροι στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούν να διοχετευτούν σε χώρες της ΕΕ μέσω Τουρκίας. Πώς όμως πίστευε ότι θα «μειωθεί η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο», και ποιά είναι η σημαντική προϋπόθεση που αποτελεί παράγοντα της όλης εξίσωσης;
Προϋπόθεση βέβαια αποτελεί η επίλυση του Κυπριακού!
Συνεχίζοντας με το απόσπασμα από τη σελίδα 176 του τελευταίου βιβλίου του Μακαρίου Δρουσιώτη «Εγκλημα στο Κραν Μοντανα», ο Χόκσταϊν, στην παρουσίασή του στο Αμερικανικό Κογκρέσο, είπε: «Προκειμένου να γίνουν πράξη τα οικονομικά οφέλη της ενεργειακής ασφάλειας που θα προκύψουν από την ομαλοποίηση [των διμερών σχέσεων], πρέπει πρώτα να υπάρξει συμφωνία στην Κύπρο. Γιατί ο αγωγός προς την Τουρκία θα περάσει από την κυπριακή ΑΟΖ». Σύμφωνα με τον Χόκσταϊν, εαν δεν υπάρξει λύση στου Κυπριακό, ο πλούτος τις Ανατολικής Μεσογείου θα παραμείνει θαμμένος κάτω από την θάλασσα.
Σίγουρα θα θυμάστε:
Το δεύτερο εξάμηνο του 2016, υπήρχε μια φράση που χρησιμοποιούσαν συνεχώς όσοι έγραφαν για το ζήτημα: «Τα αστέρια ευθυγραμμίστηκαν για να λύσουν το Κυπριακό».
Αποτελεί ιστορική πραγματικότητα ότι η Τουρκία έκανε σοβαρά βήματα προς τη λύση εκείνες τις θυελλώδεις μέρες του 2016, όταν οι ΗΠΑ και η ΕΕ ανέλαβαν πολύ σοβαρές πρωτοβουλίες. Μετά από αυτή τη διαδικασία, που ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2016, πήγε στο Μον Πελερέν τον Νοέμβριο, στη Γενεύη με τον χιονισμένο καιρό του Ιανουαρίου και τελικά στην απογοήτευση στο Κραν Μοντανά τον Ιούλιο του 2017. Τα αστέρια ήταν πράγματι παραταγμένα αλλά τα καταβρόχθισαν οι μαύρες τρύπες, εμποδίζοντας τη λύση.
Ακόμα κι αν η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα οδηγεί σε διαφορετικά σημεία [από τότε], ένα γεγονός παραμένει σταθερό και αμετάβλητο όπως ο γρανίτης: Για να κατανεμηθεί ισότιμα και δίκαια ο πλούτος της Ανατολικής Μεσογείου σε όλους τους ενδιαφερόμενους, η πιο σημαντική προϋπόθεση είναι η λύση του Κυπριακού.
Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να σταματήσουμε να διαβάζουμε τα σημάδια λύσης στη δεξιά των Τουρκοκυπρίων ή στην αυθαιρεσία των Ελληνοκυπρίων και να κατανοήσουμε το γεγονός ότι αυτό το πρόβλημα είναι διεθνές.
Επομένως, ενώ διανύουμε μια περίοδο που θυμίζει την περίοδο του ψυχρού πολέμου με τις επιπτώσεις του συνεχιζόμενου πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, δεν θα ήταν περίεργο να πούμε ότι τα αμερικανικά και τα συμφέροντα της ΕΕ είναι να μειώσουν την κρισιμότητα του ρωσικού φυσικού αερίου αξιοποιώντας μαζί με το Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο-Λίβανο τα αποθέματα που θα εξαχθούν από την Ανατολική Μεσόγειο. Δεν υπήρχε πόλεμος και κρίση την περίοδο 2016-2017, τώρα βιώνουμε την ενεργειακή κρίση...
Φυσικά, δεν θέλω η φωτιά της λύσης που καίει στην καρδιά μου να σας εξαπλωθεί μάταια παράγοντας συνωμοσιολογικά μια είδηση, βγάζοντας ξίγκι από τη μύγα. Ωστόσο, ως κάποιος που παρακολουθεί στενά τις διαδικασίες, αναζητά σημάδια σε απρόσμενα σημεία και εστιάζει πίσω από τις γραμμές των ειδήσεων. Δεν θα διστάσω να πω ότι το 2023 είναι υποψήφιο για εξελίξεις.
Αν προσθέσουμε σε αυτό το θέμα του «Σχεδίου για την Ανατολική Μεσόγειο», που εκπόνησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν όταν ήταν Αντιπρόεδρος το 2015 [σσ. χάρτη Μπάιντεν με αρχιτέκτονα τον Χόκσταϊν], η δουλειά μπορεί να γίνει ακόμα πιο συναρπαστική.
Να προστεθεί επίσης ότι ο Μπάιντεν, ο οποίος έχει τον τίτλο του πιο υψηλόβαθμου αξιωματούχου που επισκέφθηκε το νησί της Κύπρου στην ιστορία των ΗΠΑ, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη λύση του Κυπριακού.
Επιπλέον, η δήλωση που έκανε η Τουρκία την περασμένη εβδομάδα: «Επαναλαμβάνουμε την πρότασή μας για διεξαγωγή συνεδρίου για την επίλυση των προβλημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο» είναι επίσης σημαντική ως προς το χρονοδιάγραμμά της.
Τέλος, αν πρέπει να προσθέσω, το 2023 θα γίνουν εκλογές πρώτα στην Κυπριακή Δημοκρατία, μετά στην Τουρκία και μετά στην Ελλάδα.
Κατά τη γνώμη μου, το ποιος θα κερδίσει σε αυτές τις εκλογές έχει άμεση σχέση με την επίλυση της εξίσωσης της Ανατολικής Μεσογείου προς όφελος όλων των εμπλεκομένων.
Το 2023 θα είναι μια συναρπαστική χρονιά από πολλές απόψεις…
Χρειαζόμαστε όμως περισσότερες λύσεις παρά ενθουσιασμό…
Πηγή: https://www.kibrispostasi.com/c1-KIBRIS_POSTASI_GAZETESI/j227/a39841-bir-kritik-haber-ve-dejavu ελεύθερη απόδοση iEpikaira