Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απεικονίζεται στην Άγκυρα, στην Τουρκία, στις 16 Μαΐου 2022.
Για να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της ανατολικής Μεσογείου και να αμφισβητήσει τη Ρωσία, ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα πρέπει να μεσολαβήσει στη θαλάσσια διαμάχη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας-Κύπρου. Οι άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν σταματήσει επ’ αόριστον, αποδυναμώνοντας το ΝΑΤΟ και τη Δύση, καθώς τα στρατεύματα και οι πόροι εκτρέπονται για να αποκρούσουν η μια χώρα την άλλη, αντί να αποτρέψουν αντιπάλους όπως η Ρωσία.
Τον Μάιο, η Ελλάδα έφτασε στο σημείο να αποκλείσει την Τουρκία από μια άσκηση του ΝΑΤΟ αφού η Τουρκία παραβίασε τον εναέριο χώρο της Ελλάδας 125 φορές μέσα σε 24 ώρες. Στα τέλη Ιουλίου, ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin συναντήθηκε με τον Έλληνα ομόλογό του, Νικόλαο Παναγιωτόπουλο, για να επιβεβαιώσει την αμερικανική υποστήριξη για την ασφάλεια της Ελλάδας ενόψει των αυξανόμενων τουρκικών απειλών και μιας κούρσας εξοπλισμών που ενδεχομένως θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανοιχτή σύγκρουση.
Ο Μπάιντεν έχει την εξουσιοδότηση του Κογκρέσου για μεσολάβηση σ' αυτήν τη διαμάχη. Ο Νόμος για την Ασφάλεια και την Ενεργειακή Συνεργασία της Ανατολικής Μεσογείου του 2019 αναφέρει: «Ο Πρόεδρος εξουσιοδοτείται να διορίσει έναν ειδικό απεσταλμένο σε επίπεδο πρεσβευτών ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για την εκπροσώπηση των Ηνωμένων Πολιτειών στις άμεσες διαπραγματεύσεις με τα μέρη της Κυπριακής διαφοράς. Όπως συμφωνήθηκε με την Ελλάδα και την Τουρκία, ο ειδικός απεσταλμένος θα εκπροσωπήσει επίσης τις Ηνωμένες Πολιτείες στην προώθηση των αμοιβαίων συζητήσεων μεταξύ αυτών των χωρών σχετικά με τις διαφορές τους στα ζητήματα του Αιγαίου».
Το μόνο που πρέπει να κάνει ο Μπάιντεν είναι να δράσει και η ώρα είναι κατάλληλη για την αμερικανική ηγεσία και την πολιτεία.
Η ανατολική Μεσόγειος είναι μια γεωστρατηγική τοποθεσία που φιλοξενεί μια σειρά από παράκτια κράτη που εργάζονται για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στο πλούσιο σε πόρους περιβάλλον κάτω από τη θάλασσα. Στην αναζήτησή της για φυσικό αέριο, η Τουρκία έχει χαράξει μια τεράστια αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) [iEpikaira: Εδώ ο αρθρογράφος πιθανότατα εννοεί τα όρια της "Γαλάζιας Πατρίδας" η οποία όμως δεν είναι ανακηρυγμένη ΑΟΖ. Εκτός κι αν αναφέρεται στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και την χάραξη των ορίων της υποτιθέμενης «τουρκικής υφαλοκρηπίδας» που κατέθεσε στον ΟΗΕ η Τουρκία. Σημειώνεται ότι η Τουρκία σχεδόν πάντα αποφεύγει να αναφέρεται στην "ΑΟΖ"...] για την εξερεύνηση φυσικού αερίου που παραβιάζει τα θαλάσσια δικαιώματα της Ελλάδας -συμμετέχουσας στο ΝΑΤΟ- και της Κύπρου, κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η θαλάσσια συμφωνία της Τουρκίας με τη λιβυκή κυβέρνηση που αγνοεί σε μεγάλο βαθμό τους νόμιμους ελληνικούς και κυπριακούς ισχυρισμούς αποσταθεροποιεί την ανατολική Μεσόγειο, όπως και οι ελληνικές ενέργειες όπως η στρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου κοντά στις τουρκικές ακτές [iEpikaira: Η νύξη περί αποστρατικοποίησης ίσως είναι ενδεικτική του πώς ο συγγραφέας -και η αμερικανική πολιτική ηγεσία- φαντάζεται την διαμεσολάβηση στα ελληνοτουρκικά. Ο Ελληνισμός βάσει της λογικής τους θα πρέπει να απεμπολήσει το βασικό δικαίωμα στην αυτοάμυνα -και ποιός ξέρει και τί άλλο- για να υπάρξει "συμφωνία"... Για τα περεταίρω διαβάστε το τελευταίο σχόλιο.]. Οι επιθετικοί ελιγμοί του τουρκικού ναυτικού έχουν οδηγήσει σε πολυάριθμα ναυτικά επεισόδια με την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ.
Η Ρωσία και η Κίνα αντιλαμβάνονται την ανατολική Μεσόγειο ως κόμβο ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων. Η Πρωτοβουλία Belt and Road της Κίνας επεκτείνεται στην περιοχή, ενώ η Ρωσία επιδιώκει να υπονομεύσει τους στόχους των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε αυτό το θέατρο. Οι πρωτοβουλίες ήπιας δύναμης της Ρωσίας στοχεύουν στην απομάκρυνση των συμμάχων των ΗΠΑ όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Τουρκία – χώρες που είναι επιρρεπείς στις ρωσικές προσφορές για επενδύσεις, ενέργεια και τουριστικά δολάρια. Αυτές οι ρωσικές προσπάθειες εξαρτώνται από την εκμετάλλευση των ρωγμών μεταξύ των κρατών της ανατολικής Μεσογείου και μεταξύ αυτών και των ΗΠΑ, ειδικά των ρωγμών που θα μπορούσαν να διορθωθούν από τη ρωσική ενέργεια ή το πολιτικό κεφάλαιο.
Η ισχυρή διπλωματία των ΗΠΑ με τη μορφή διαμεσολάβησης θαλάσσιων διαφορών θα βοηθούσε στην επιβολή τάξης και συνοχής στους συμμάχους του ΝΑΤΟ και θα είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό περιοχών ευκαιριών για τη Ρωσία - και την Κίνα, να εκκινήσουν. Επιπλέον, οι συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών θα ενίσχυαν τους αμερικανικούς δεσμούς με την περιοχή και θα βοηθούσαν στον περιορισμό του απείθαρχου Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η εμπλοκή του Ερντογάν θα απαιτήσει επαγρύπνηση. Ορισμένοι αναλυτές δικαιολογημένα επισημαίνουν ότι η Τουρκία είναι αναξιόπιστη, παραπλανητική και συνεργάζεται με τους αντιπάλους μας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να αξιοποιήσουν την τουρκική λίρα, τις επερχόμενες τουρκικές εκλογές και την επιδίωξη του Ερντογάν για μια συμφωνία για τα F-16, για να παραχωρήσουν οποιαδήποτε συμφωνία αποβαίνει προς όφελος της Τουρκίας. Τουρκικοί συμβιβασμοί θα πρέπει να αναμένονται στο ελληνοκυπριακό πλαίσιο, αλλά και σε σχέση με άλλους στόχους των ΗΠΑ, όπως η δέσμευση της Τουρκίας ότι δεν θα αγοράσει ποτέ ξανά ρωσικά οπλικά συστήματα, τα οποία θέτουν κινδύνους ασφάλειας στη διαλειτουργικότητα του ΝΑΤΟ. Έχοντας πει όλα αυτά, η πρόσφατη στροφή του Ερντογάν στον Κόλπο και το Ισραήλ – και φαινομενικά μακριά από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και το Ιράν – δίνει αφορμή για επιφυλακτική αισιοδοξία.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση Μπάιντεν μεσολαβεί τώρα σε μια διαμάχη για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου – χώρες που, όπως η Τουρκία και η Κύπρος, δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις και χρειάζονται εξωτερική διαιτησία. Η τρέχουσα προσπάθεια των ΗΠΑ στον Λίβανο, η οποία φαίνεται να αποδίδει, θα πρέπει να χρησιμεύσει ως προηγούμενο για μια ευρύτερα σχεδιασμένη στρατηγική διαμεσολάβησης που στοχεύει στη σταθεροποίηση του συνόλου της ανατολικής Μεσογείου, παρά τους κακόβουλους τοπικούς παράγοντες όπως ο Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας και η τρομοκρατική πολιτοφυλακή του Λιβάνου Χεζμπολάχ.
Δεδομένης της ισχυρής εντολής του Κογκρέσου για τη διοργάνωση συνομιλιών και της κλιμάκωσης της έντασης στην ανατολική Μεσόγειο, οι ΗΠΑ θα πρέπει να μεσολαβήσουν στη διαμάχη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας-Κύπρου. Η στεγανοποίηση και η επίλυση του ζητήματος της ΑΟΖ θα μπορούσε να οδηγήσει στην επίλυση άλλων ελληνοτουρκικών-κυπριακών διαφωνιών και σε μια πιο ολοκληρωμένη περιφερειακή αρχιτεκτονική με δυτική κλίση. Η διαπραγμάτευση μιας θαλάσσιας συμφωνίας θα βοηθούσε στην ενστάλαξη εμπιστοσύνης μεταξύ των θιγόμενων μερών και θα μπορούσε να οδηγήσει σε συνεργασία σε σημαντικά θέματα όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η λειψυδρία, η κλιματική αλλαγή και η περιφερειακή ασφάλεια.
Επιπλέον, αυτή η στρατηγική χαμηλού κόστους και υψηλών επιπτώσεων θα συνέβαλε στη δημιουργία ενός πιο ενωμένου μετώπου ενάντια σε εχθρούς και αντιπάλους στην περιοχή.
[iEpikaira: Πρέπει να καλωσορίσουμε μετά βαΐων και κλάδων μια αμερικανική παρέμβαση, η οφείλουμε να είμαστε κάτι παραπάνω από επιφυλακτικοί; Εάν ο αρθρογράφος υπονοεί ότι ο ίδιος Αμερικανός απεσταλμένος για την επίλυση των θαλασσίων διαφορών μεταξύ Λιβάνου-Ισραήλ, ο Άμος Χόκσταϊν, είναι αυτός που πρέπει να εμπλακεί στην επίτευξη συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας-Κύπρου, τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για τον Ελληνισμό. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει διεξοδικά σε προηγούμενα άρθρα μας, ο ανοικτά φιλότουρκος Άμος Χόκσταϊν ΕΔΩ, είναι πρώην λομπίστας των LNG συμφερόντων, πολέμιος του EastMed ΕΔΩ και εμπνευστής του γνωστού Χάρτη Μπάιντεν, ο οποίος δεν αναγνωρίζει στην Ελλάδα θαλάσσια δικαιοδοσία ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού που τέμνει την Ρόδο ΕΔΩ! Άραγε ο Τζο Μπάιντεν ο οποίος προσέλαβε εκ νέου τον Α. Χόκσταϊν λίγους μήνες αφού ανέλαβε την προεδρία, έχει διαφορετική άποψη για την μοιρασιά της Αν. Μεσογείου από αυτήν που είχε όταν ήταν αντιπρόεδρος επί Ομπάμα και επέβλεψε την δημιουργία του χάρτη Μπάιντεν; Περισσότερα ΕΔΩ!
Ο χάρτης Μπάιντεν.]
*Ο Nicholas Saidel είναι αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικής Ανάλυσης και Αντίδρασης Απειλών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Προηγουμένως ήταν συνεργάτης στο Κέντρο Ηθικής και Κράτους Δικαίου της Νομικής Σχολής Penn. συνεργάτης στο δικηγορικό γραφείο Wolf, Block LLP. ένας νομοθετικός βοηθός του εκπροσώπου Robert A. Brady (D-Pa.)· και υπότροφος στο Ινστιτούτο Ερευνών Εξωτερικής Πολιτικής.
Πηγή: thehill.com απόδοση anixneuseis.gr
The US should mediate the maritime dispute between Turkey and Greece-Cyprus
BY NICHOLAS SAIDEL*
To help stabilize the eastern Mediterranean and challenge Russia, President Biden should mediate the maritime dispute between Turkey and Greece-Cyprus. Direct negotiations between Greece and Turkey have stalled indefinitely, weakening NATO and the West, as troops and resources are being diverted to fend off each other, rather than deterring adversaries such as Russia.
In May, Greece went so far as to ban Turkey from a NATO exercise after Turkey violated Greece’s airspace 125 times in 24 hours. In late July, Secretary of Defense Lloyd Austin met with his Greek counterpart, Nikolaos Panagiotopoulos, to reaffirm American support for Greece’s security in the face of mounting Turkish threats and an arms race that potentially could lead to open conflict.
Biden has congressional authorization for mediating this dispute. The Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act of 2019 states: “The President is authorized to appoint a special ambassadorial level envoy who shall be responsible for representing the United States in direct negotiations with the parties to the Cyprus dispute. … As agreed to by Greece and Turkey, the special envoy shall also represent the United States in promoting mutual discussions between those countries concerning their differences on Aegean issues.”
All Biden must do is act, and the time is ripe for American leadership and statecraft.
The eastern Mediterranean is a geostrategic location that hosts an array of littoral states working to secure their interests in the resource-rich environment below the sea. In its quest for natural gas, Turkey has carved out a vast exclusive economic zone (EEZ) for natural gas exploration that violates the maritime rights of Greece — a fellow NATO member — and Cyprus, a European Union state. Turkey’s maritime deal with the Libyan government that largely ignores legal Greek and Cypriot claims is destabilizing the eastern Mediterranean, as are Greek actions such as militarizing Aegean islands close to Turkish shores. The Turkish navy’s aggressive maneuvering has led to numerous naval incidents with Greece, Cyprus and Israel.
Russia and China perceive the eastern Mediterranean as a node for great power competition. China’s Belt and Road Initiative is expanding into the region, while Russia seeks to undermine U.S., EU and NATO objectives in this theater. Russia’s soft power initiatives aim to peel away U.S. allies such as Greece, Cyprus and Turkey — countries that are susceptible to Russian offers of investment, energy and tourism dollars. These Russian efforts hinge on exploiting fissures among eastern Mediterranean states, and between them and the U.S., especially fissures that could be fixed by Russian energy or political capital.
Robust U.S. diplomacy in the form of maritime dispute mediation would help bring order and cohesion to NATO allies and would have the downstream effect of cordoning off areas of opportunity for Russia — and China, to boot. Additionally, successfully brokered U.S.-sponsored talks would strengthen American ties to the region and help to restrain a recalcitrant Turkish President Recep Tayyip Erdoğan.
Engaging Erdoğan will require vigilance. Some analysts rightfully point out that Turkey is unreliable, deceptive and cooperates with our adversaries, including Russia. The U.S. should leverage the tanking Turkish lira, the upcoming Turkish election, and Erdoğan’s pursuit of an F-16 deal, to attach concessions to any agreement that inures to Turkey’s benefit. Turkish compromises should be expected in the Greco-Cypriot context, but also with respect to other U.S. goals such as a commitment from Turkey that it will never again purchase Russian weapons systems, which pose security and interoperability risks to NATO. Having said all that, Erdoğan’s recent pivot to the Gulf and Israel — and seemingly away from the Muslim Brotherhood and Iran — gives cause for cautious optimism.
Notably, the Biden administration is now mediating a maritime border dispute between Israel and Lebanon — countries that, like Turkey and Cyprus, do not have diplomatic relations and need externally-led arbitration. The current U.S. effort in Lebanon, which appears to be working, should serve as precedent for a more broadly conceived mediation strategy aimed at stabilizing the totality of the eastern Mediterranean, notwithstanding malign local actors such as Syria’s Bashar al-Assad and Lebanon’s terrorist militia, Hezbollah. Here’s how to pass family leave without failing another generationCan philanthropy rise to the challenge of combating climate change?
Given the strong congressional mandate for hosting talks and the escalating tensions in the eastern Mediterranean, the U.S. should mediate the dispute between Turkey and Greece-Cyprus. Compartmentalizing and resolving the EEZ issue could lead to the resolution of other Greco-Turkish-Cypriot disagreements and a more integrated Western-leaning regional architecture. Negotiating a maritime accord would help instill confidence between aggrieved parties and could lead to cooperation on important matters such as renewable energy, water scarcity, climate change and regional security.
Moreover, this low-cost, high-impact strategy would contribute to creating a more united front against enemies and rivals in the region.
*Nicholas Saidel is associate director of the Institute for Strategic Threat Analysis and Response at the University of Pennsylvania. He previously was a fellow at the Penn Law School’s Center for Ethics and the Rule of Law; an associate at the law firm of Wolf, Block LLP; a legislative aide to Rep. Robert A. Brady (D-Pa.); and a fellow at the Foreign Policy Research Institute.
Source: https://thehill.com/opinion/international/3588243-the-us-should-mediate-the-maritime-dispute-between-turkey-and-greece-cyprus/
