Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας
Ξέρετε πότε η ιστορία επαναλαμβάνεται; Όταν δεν μαθαίνουμε απ’ αυτήν.
Η γενοκτονία των Ποντίων συνιστά μια από τις πιο ειδεχθείς «πολιτικές» πράξεις στην παγκόσμια ιστορία. Κι όμως, η αυριανή ρητορική για την Ημέρα Μνήμης, να είστε σίγουροι, θα είναι του τύπου «ειρήνη και φιλία των λαών».
Λοιπόν, εγώ ΔΕΝ μπορώ να αισθανθώ “φιλικά αισθήματα” όταν φανατικοί τζιχαντιστές βεβηλώνουν εκκλησίες στα νησιά μας. ΔΕΝ μπορώ να κάνω ειρήνη όταν εξαπολύεται υβριδικός πόλεμος εναντίον της πατρίδας μου από τη γείτονα και μάλιστα με τις ευλογίες της «συμμάχου» Γερμανίας. ΔΕΝ μπορώ να λησμονήσω τίποτα, όσο δεν έχει ειπωθεί ούτε ένα «Συγγνώμη» για τις 350.000 ψυχές που χάθηκαν. ΔΕΝ μπορώ να μιλήσω για “συνεργασία”, όταν η ίδια χώρα που προέβη σε τέτοιες ανήκουστες πράξεις εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν αφεντικό του υποκόσμου της περιοχής. ΔΕΝ μπορώ να σιωπήσω όταν ακαδημαϊκοί «δάσκαλοι», με ψευδοεπιστημονικές θεωρήσεις και ιδεολογικά προβοκατόρικες μελέτες καλύπτουν μια γενοκτονία και ζητάνε να χαθούν στη λήθη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, συντασσόμενοι θρασύτατα με τους εγκληματίες.
Η Ημέρα Μνήμης δεν είναι μια οποιαδήποτε ημέρα που καλύπτεται από τις συνήθεις βλακείες της «πολιτικής ορθότητας». Είναι μια Ημέρα που μας θυμίζει ότι, όποτε στην ιστορία σταθήκαμε αμέτοχοι στο δράμα των συμπατριωτών μας, επιτρέψαμε, προς ντροπή μας, να συντελεστούν φρικτά εγκλήματα εις βάρος της ανθρωπότητας…
Πηγή: geopolitics.iisca.eu
