Με την Ελλάδα, μπορούμε να διαπραγματευτούμε μόνο στη Θάλασσα των Νήσων, όχι την Μεσόγειο.
Στην θάλασσα των νήσων (έτσι αποκαλούν οι τούρκοι το Αιγαίο Πέλαγος), περίπου 150 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες ανήκουν στην Δημοκρατία της Τουρκίας.
Αυτά τα 150 νησιά, νησίδες και βράχοι εξαιρούνται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης αναφέρει το τουρκικό Docu Acdeniz Politik που υιοθετεί μια εθνικιστική ρητορική
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι οι Συνθήκες της Λωζάνης και του Παρισιού, τα 150 νησιά και βραχονησίδες δόθηκαν στην Ιταλία η οποία εν συνεχεία τα μεταβίβασε στην Ελλάδα.
Ωστόσο αυτοί οι ισχυρισμοί είναι ανεπαρκείς, η Ελλάδα επικαλείται την συνθήκη UNCLOS του 1982, ισχυριζόμενη ότι έχει τα νησιά έχουν "δικαίωμα ΑΟΖ" .
Η Ελλάδα με μονομερή μέτρα που έχει λάβει καταρρίπτει αυτό το δικαίωμα .
Λόγω του 15ου άρθρου της Συνθήκης της Λωζάνης, η Ελλάδα πήρε το νησί Καστελόριζο ή Μεγίστη στα τουρκικά Meis.
Επίσης τα νησιά Ρω στα τουρκικά Καρά και Στρογγυλή στα τουρκικά Fener Island, που βρίσκονται δίπλα στο Καστελόριζο, μετρήθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία σύμφωνα με το 3ο άρθρο της σύμβασης της 4ης Ιανουαρίου 1932, το οποίο συνδέεται με το 16ο άρθρο της συνθήκης της Λωζάνης.
Η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος στην ειρηνευτική συνθήκη του Παρισιού του 1947 με το 14ο άρθρο που αφορούσε την θάλασσα των νήσων και ειδικά του Καστελόριζου από την Ιταλία στην Ελλάδα.
Στο 15ο άρθρο της Συνθήκης της Λωζάνης, το νησί Καστελόριζο μεταφέρεται στην Ιταλία, αλλά το νησί, το νησάκι και οι βραχονησίδες δίπλα στο Καστελόριζο δεν αναφέρονται.
Ωστόσο, σύμφωνα με το 14ο άρθρο της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού, το νησί, το νησάκι και οι βράχοι του Καστελόριζου μεταφέρονται στην Ελλάδα από την Ιταλία.
Επιπλέον, μια διάταξη σχετικά με τη μεταφορά άλλων νησίδων, συμπεριλαμβανομένης της Ρω και του νησιού Στρογγυλή, που βρίσκονται πλησίον του Καστελόριζου, δεν περιλαμβάνεται στη συνθήκη ειρήνης του Παρισιού.
Δεν υπάρχει επίσης αναφορά στη Σύμβαση του Ιανουαρίου 1932 Αυτή η κατάσταση τι δείχνει;
Ανέφερε ότι τα νησιά που παραχωρήθηκαν στην Ιταλία από την Τουρκία, δεν μεταφέρονται στην Ελλάδα από την Ιταλία.
Το άρθρο 15 της Λωζάνης αναφέρεται σε αυτό το ζήτημα.
Στο 15ο άρθρο της Συνθήκης της Λωζάνης, μόνο το Καστελόριζο έμεινε στην Ιταλία.
Άλλα νησάκια, όπως Ρω και Στρογγυλή εξαρτώνται από αυτό.
Το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού, αναφέρει τι θα συμβεί εάν καταργηθεί η κυριαρχία της Ιταλίας.
Στη σύμβαση της 4ης Ιανουαρίου 1932, η οποία συντάχθηκε με βάση το 16ο άρθρο της συνθήκης της Λωζάνης, η κυριαρχία της Ρω και Στρογγυλή μεταφέρθηκε στην Ιταλία, αλλά η Ιταλία δεν μπόρεσε να εδραιώσει κυριαρχία σε αυτά τα νησιά.
Η αντίφαση της Ελλάδας στις συμφωνίες ΑΟΖ
Στη συμφωνία ΑΟΖ αποκλειστικής οικονομικής ζώνης που υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας στις 9 Ιουνίου 2020, η Ελλάδα δεν ανέφερε τη δικαιοδοσία των νησιών της περιοχής και δεν συζήτησε τα δικαιώματα ΑΟΖ των νησιών του Ιουνίου Πελάγους.
Επιπλέον, η συμφωνία ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών επιτεύχθηκε με βάση την ηπειρωτική χώρα.
Η συμφωνία ΑΟΖ υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου στις 6 Ιουνίου 2020 έλαβε υπόψη τα νησιά της Ρόδου, της Κρήτης και της Καρπάθου, χωρίς να βασίζεται στην ηπειρωτική χώρα.
Η συμφωνία ΑΟΖ βάσει της ηπειρωτικής γης στα νησιά δεν είναι ούτε νομικά εφικτή ούτε ηθική.
Επιπλέον, η συμφωνία μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας έρχεται σε αντίθεση με την συμφωνία Τουρκίας και Λιβύης που υπεγράφη στις 27 Νοεμβρίου 2019, η ΑΟΖ της Ελλάδος με βάση τα νησιά παραβιάζει τις συνθήκες για τις θαλάσσιες περιοχές.
Αυτό δεν είναι νομικά αποδεκτό.
Η κατάσταση έχει ως εξής.
Στη Συνθήκη ΑΟΖ Ελλάδας-Ιταλίας, κατέρρευσε η επιχειρηματολογία της Ελλάδας στη Θάλασσα των Νήσων και στο Νησί Καστελόριζο καθώς υπάρχει ακραία αντίφαση.
Ο στόχος της συμφωνίας ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου είχε στόχο να σφετεριστεί την συμφωνία Τουρκίας και Λιβύης.
Η Ελλάδα αγνόησε το δικαίωμα ΑΟΖ των νησιών στη συμφωνία της με την Ιταλία, ενώ θεώρησε τα νησιά ως ηπειρωτική χώρα στη συμφωνία που σύναψε με την Αίγυπτο και ισχυρίστηκε ότι η Ρόδος, η Κρήτη και Κάρπαθος είχαν δικαιώματα ΑΟΖ.
Οι δύο συμφωνίες ΑΟΖ που υπέγραψε η Ελλάδα με τις δύο χώρες στέλνουν ένα μήνυμα ότι «η Ελλάδα θα κάνει ότι θέλει στη Μεσόγειο».
Για την Τουρκία αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη.
Η Ελλάδα σκοπεύει να υπογράψει μια συμφωνία ΑΟΖ με την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση λίαν συντόμως.
Στην νέα ΑΟΖ θα περιλαμβάνονται Καστελόριζο και Κρήτη.
Όπως δήλωσε ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Hami Aksoy, το Καστελόριζο, το οποίο απέχει 2,02 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Τουρκία και 580 χλμ. από την ηπειρωτική Ελλάδα, δημιουργεί μια υφαλοκρηπίδα έκτασης 40 χιλιάδων χιλιομέτρων που δεν είναι λογική, δεν είναι σύμφωνη με τις διατάξεις του διεθνούς δικαίου.
Παρόλα αυτά, η συμφωνία ΑΟΖ που σχεδιάστηκε να υπογραφεί μεταξύ της Ελλάδας και της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου δεν έχει νομική υπόσταση.
Η σημασία της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης για ΑΟΖ είναι σημαντική γιατί θέτει τα θεμέλια για να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο η Τουρκία.
Σύμφωνα με την σύμβαση UNCLOS του 1982, φυσικά, τα νησιά έχουν δικαιώματα όπως η υφαλοκρηπίδα.
Ωστόσο, τα δικαιώματα δεν αναγνωρίζουν την ισχύ υπό όλες τις προϋποθέσεις και δεν επιτρέπουν ΑΟΖ ειδικά στο νησί Καστελόριζο η οποία δυνητικά θα έχει εύρος 40 χιλιάδες χιλιόμετρα.
Εάν εξεταστεί η έκβαση των υποθέσεων του ICJ (1977 / Γαλλία-Αγγλία, 1984-Μάλτα / Λιβύη, 2012 / Νικαράγουα-Κολομβία), αγνοήθηκε η υφαλοκρηπίδα των νησιών και τα δικαιώματα της ΑΟΖ.
Σύμφωνα με το άρθρο, εάν η Ρω και το νησί Στρογγυλή δεν μπορούν να διαθέτουν ΑΟΖ.
Σε περίπτωση που οι αξιολογήσεις που έγιναν από το Δικαστήριο Διαιτησίας του ICJ στην υπόθεση της Θάλασσα της Νότιας Κίνας εφαρμόζονταν στα νησιά Ρω και Στρογγυλή δεν θα δικαιούνται ΑΟΖ.
Επίσης οι πρωτοβουλίες για την πολιτική επανεγκατάστασης που ξεκίνησε η Ελλάδα στα συγκεκριμένα νησιά το 1995 δεν υποστηρίζουν τον ισχυρισμό «δικαίωμα στην ΑΟΖ».
Αν και τα κυρίαρχα δικαιώματα της Ελλάδας αμφισβητούνται στην Ρω και στην Στρογγυλή το αίτημα για αξίωση ΑΟΖ για τα αναφερόμενα νησιά δεν είναι έγκυρο.
Ο κανόνας «μη στρατιωτική κατάσταση», που περιλαμβάνεται στο 14ο άρθρο της Συνθήκης Ειρήνης του Παρισιού του 1947, έχασε την σημασία του σε αυτά τα νησιά.
Η Ελλάδα πραγματοποίησε οχυρωματικά έργα σε αυτά τα νησιά, συγκέντρωσε στρατεύματα στα νησιά και οργάνωσε στρατιωτικές ασκήσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο, όπως στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, στη Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού του 1947, η Ελλάδα κατάργησε το μη στρατιωτικό καθεστώς στα νησιά και κατάργησε τους όρους μεταφοράς και κυριαρχίας των νησιών.
Η Τουρκία δεν δέχεται τα επιχειρήματα της Ελλάδος για το Καστελόριζο οπότε δεν έχει σημασία να ξεκινήσουμε διάλογο για αυτό το θέμα.
Η Ελλάδα παραβίασε τις συνθήκες που έγιναν στην ιστορία και έπειτα ρίχνει ευθύνες στην Τουρκία η στρατηγική αυτή είναι ασταθής και αστεία.
Οι αντιφατικές αποφάσεις που έλαβε η Ελλάδα άλλα με την Ιταλία και άλλα με την Αίγυπτο, είναι υπόδειξη της ανομίας της στη Μεσόγειο.
Κάθε βήμα που πραγματοποιεί η Ελλάδα και το θεωρεί ως τετελεσμένο γεγονός θα έχει συνέπειες.
Συγκεκριμένα, ο οπλισμός σε 16 από τα 23 νησιά θα έχει νομικές συνέπειες, καθώς και οι στρατιωτικές συνέπειες είναι αναπόφευκτες.
Η Δημοκρατία της Τουρκίας, αντιλαμβάνεται την κινητικότητα στα νησιά, έχει αναγνωρίσει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Με την Ελλάδα, μπορούμε να διαπραγματευτούμε μόνο στη Θάλασσα των Νήσων, όχι την Μεσόγειο.
Η τρέχουσα περιοχή ΑΟΖ στη Μεσόγειο είναι ξεκάθαρη και ενδέχεται να αμφισβητηθούν οι διαπραγματεύσεις για την ΑΟΖ στη Θάλασσα των Νήσων.
Δεν πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις στην Ελλάδα για το θέμα αυτό.
Τυχόν παραχωρήσεις που θα γίνουν θα προκαλέσουν την καταστροφή της Γαλάζιας Πατρίδας.
Η Ελλάδα ονειρεύτηκε τη Μεγάλη Ιδέα που ήθελε να πραγματοποιήσει στην Ανατολία, και ως αποτέλεσμα των βημάτων που έκανε και των στρατηγικών που ακολούθησε, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία τόσο στη Μεσόγειο όσο και στη Θάλασσα των Νήσων.
Πηγή: bankingnews.gr
