ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
Με προσεκτικότερη μελέτη του χάρτη διαπιστώνει κανείς ότι, αποτυπώνει επακριβώς τις τουρκικές διεκδικήσεις στην Αν. Μεσόγειο και δη στην κυπριακή ΑΟΖ. Υπενθυμίζεται, ότι η Άγκυρα από το 2012, δέκα ημέρες πριν τις ελληνικές εθνικές εκλογές δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως απόφαση εκχωρήσεως αδειών έρευνας και εκμεταλλεύσεως στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ για την Αν. Μεσόγειο. Οι άδειες περιελάμβαναν μεγάλα τμήματα της υφαλοκρηπίδας της Ρόδου και της Καρπάθου, ολόκληρη σχεδόν την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου και την κυπριακή ΑΟΖ δυτικά του νησιού. Οι διεκδικήσεις αυτές διατυπώθηκαν και τον Μάιο του 2019 επίσημα με τουρκικό ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε στον διεθνή τύπο, σχεδιάγραμμα του οποίου παραθέτουμε παρακάτω. Επιπλέον, υπενθυμίζουμε ότι οι αρχές του ψευδοκράτους υπέβαλαν σχετικό υπόμνημα στον ΓΓ του ΟΗΕ με τις δικές τους συντεταγμένες από τις 24/9/2011.
Αντιπαραβάλλοντας την περιοχή της "τουρκικής" ΑΟΖ, όπως εμφανίζεται στο δημοσιευμένο ΦΕΚ, επί του χάρτη του Bureau of Energy Resources, είναι ξεκάθαρο ότι τα όρια των δύο ταυτίζονται όπως διευκρινίζεται και παρακάτω.
Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις του Ερντογάν στην περιοχή, βασίστηκαν στην προαναφερθείσα πρόταση κατευνασμού που τέθηκε επί τάπητος την περίοδο 2015-2017. Σημειώνεται επίσης ότι ο αρχιτέκτονας του εν λόγω χάρτη, ο Amos Hochstein, ειδικός διαμεσολαβητής και συντονιστής διεθνών ενεργειακών υποθέσεων, αναφέρει ότι και η Κύπρος έλαβε γνώση για τον συγκεκριμένο σχεδιασμό, εκτός του Λιβάνου και του Ισραήλ. Γεγονός που εξηγεί ίσως τις εσπευσμένες ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία με γοργούς ρυθμούς επιδίωξε και πέτυχε την μίσθωση των βυθοτεμαχίων της. Η επιλογή βεβαίως να εκμισθωθούν τα τεμάχια νοτίως του νησιού, δεν ήταν τυχαία και ο εν λόγω καταμερισμός της ΑΟΖ ίσως εξηγεί το γιατί.
Το ζήτημα που ανακύπτει βεβαίως είναι εάν παρασκηνιακά υπήρξε κάποια συμφωνία η οποία σταδιακά γνωστοποιείται με τρόπο που θα γίνει πιο εύκολα αποδεκτή από την κοινή γνώμη (η γνωστή μέθοδος της σαλαμοποίησης), και τι ακριβώς προέβλεπε αυτή η συμφωνία. Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι ότι η ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου ανήκει και στην Ελλάδα και η συγκεκριμένη μοιρασιά την παραγκωνίζει τελείως. Γιατί δεν γνωστοποιήθηκε ο χάρτης και στην Ελλάδα; Μήπως γιατί οι ΗΠΑ θέλουν τελικά την Τουρκία να συμμετέχει στην ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου, ασχέτως των δημοσίων δηλώσεων συμπαράστασης προς την Ελλάδα; Βέβαια από τότε που δημιουργήθηκε ο χάρτης έχουν αλλάξει πολλά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ενεργειακή στρατηγική-σχεδιασμός των ΗΠΑ έχει αλλάξει απαραίτητα, μιας και ο συντάκτης M. Wilner του εν λόγω άρθρου στο mcclatchydc.com που δημοσιοποίησε τον χάρτη, αναφέρει ότι ο χάρτης είναι ακόμη (5/6/19) κρεμασμένος στον τοίχο του Λευκού Οίκου...
Η Κύπρος με τις περιορισμένες αμυντικές δυνατότητες ίσως αναγκαστεί να αποδεχτεί ένα τετελεσμένο (σενάριο απευκταίο, αν και η ακραία ενδοτικότητα της ελληνικής κυβέρνησης -ίσως η μόνη που θα μπορούσε να το αποτρέψει στρατιωτικά- δεν μας προδιαθέτει για τέτοια αντίδραση) που ήδη προδιαγράφεται με τα Τουρκικά γεωτρύπανα και τις ανενόχλητες έρευνες του Barbaros. Η Ελλάδα όμως με την ισχυρή αμυντική ικανότητα και το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, είναι μάλλον δύσκολο να υποκύψει στον εθνικό ακρωτηριασμό με σταυρωμένα τα χέρια. Καμιά Ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και η παρούσα, δεν θα μπορούσε να προχωρήσει ανοικτά σε διαπραγματεύσεις χωρίς να συμβεί κάποιο σοβαρό γεγονός. Και δεδομένου ότι οι γεωστρατηγικές επιλογές του αυτόκλητου σουλτάνου περιορίζονται ασφυκτικά εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, δεν είναι περίεργο ότι οι Έλληνες και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι μιλούν ευκαίρως ακαίρως για ένα κυοφορούμενο θερμό επεισόδιο.
Όπως επισήμανε ο καθηγητής Γεωπολιτικής Κώστας Γρίβας, το Δίκαιο της Θάλασσας και η ΑΟΖ είναι ένα δυναμικό πεδίο το οποίο κατά κάποιο τρόπο πλάθεται κατά το δοκούν μέσω της προβολής ισχύος. Στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε το Δίκαιο της Θάλασσας να μετατραπεί σε «βρόγχο» που οδηγεί σε εθνική ήτα έως και ακρωτηριασμό.
iEpikaira
Σημείωση: Παρακάτω παρατίθεται το τουρκικό ΦΕΚ (ημ/νια έκδοσης 10/5/2019) βάσει του οποίου προέκυψαν οι ως άνω χάρτες.
 |
| Η περιοχή με κόκκινο είναι η ΑΟΖ που θεωρούν ότι τους ανήκει, ενώ το ρόζ ανήκει από κοινού στο ψευδοκράτος και την Κυπριακή Δημοκρατία σύμφωνα με το τουρκικό ΦΕΚ. |
Αντιπαραβάλλοντας την περιοχή της "τουρκικής" ΑΟΖ, όπως εμφανίζεται στο δημοσιευμένο ΦΕΚ, επί του χάρτη του Bureau of Energy Resources, είναι ξεκάθαρο ότι τα όρια των δύο ταυτίζονται όπως διευκρινίζεται και παρακάτω.
Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις του Ερντογάν στην περιοχή, βασίστηκαν στην προαναφερθείσα πρόταση κατευνασμού που τέθηκε επί τάπητος την περίοδο 2015-2017. Σημειώνεται επίσης ότι ο αρχιτέκτονας του εν λόγω χάρτη, ο Amos Hochstein, ειδικός διαμεσολαβητής και συντονιστής διεθνών ενεργειακών υποθέσεων, αναφέρει ότι και η Κύπρος έλαβε γνώση για τον συγκεκριμένο σχεδιασμό, εκτός του Λιβάνου και του Ισραήλ. Γεγονός που εξηγεί ίσως τις εσπευσμένες ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία με γοργούς ρυθμούς επιδίωξε και πέτυχε την μίσθωση των βυθοτεμαχίων της. Η επιλογή βεβαίως να εκμισθωθούν τα τεμάχια νοτίως του νησιού, δεν ήταν τυχαία και ο εν λόγω καταμερισμός της ΑΟΖ ίσως εξηγεί το γιατί.
Το ζήτημα που ανακύπτει βεβαίως είναι εάν παρασκηνιακά υπήρξε κάποια συμφωνία η οποία σταδιακά γνωστοποιείται με τρόπο που θα γίνει πιο εύκολα αποδεκτή από την κοινή γνώμη (η γνωστή μέθοδος της σαλαμοποίησης), και τι ακριβώς προέβλεπε αυτή η συμφωνία. Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι ότι η ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου ανήκει και στην Ελλάδα και η συγκεκριμένη μοιρασιά την παραγκωνίζει τελείως. Γιατί δεν γνωστοποιήθηκε ο χάρτης και στην Ελλάδα; Μήπως γιατί οι ΗΠΑ θέλουν τελικά την Τουρκία να συμμετέχει στην ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου, ασχέτως των δημοσίων δηλώσεων συμπαράστασης προς την Ελλάδα; Βέβαια από τότε που δημιουργήθηκε ο χάρτης έχουν αλλάξει πολλά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ενεργειακή στρατηγική-σχεδιασμός των ΗΠΑ έχει αλλάξει απαραίτητα, μιας και ο συντάκτης M. Wilner του εν λόγω άρθρου στο mcclatchydc.com που δημοσιοποίησε τον χάρτη, αναφέρει ότι ο χάρτης είναι ακόμη (5/6/19) κρεμασμένος στον τοίχο του Λευκού Οίκου...
Η Κύπρος με τις περιορισμένες αμυντικές δυνατότητες ίσως αναγκαστεί να αποδεχτεί ένα τετελεσμένο (σενάριο απευκταίο, αν και η ακραία ενδοτικότητα της ελληνικής κυβέρνησης -ίσως η μόνη που θα μπορούσε να το αποτρέψει στρατιωτικά- δεν μας προδιαθέτει για τέτοια αντίδραση) που ήδη προδιαγράφεται με τα Τουρκικά γεωτρύπανα και τις ανενόχλητες έρευνες του Barbaros. Η Ελλάδα όμως με την ισχυρή αμυντική ικανότητα και το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, είναι μάλλον δύσκολο να υποκύψει στον εθνικό ακρωτηριασμό με σταυρωμένα τα χέρια. Καμιά Ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και η παρούσα, δεν θα μπορούσε να προχωρήσει ανοικτά σε διαπραγματεύσεις χωρίς να συμβεί κάποιο σοβαρό γεγονός. Και δεδομένου ότι οι γεωστρατηγικές επιλογές του αυτόκλητου σουλτάνου περιορίζονται ασφυκτικά εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, δεν είναι περίεργο ότι οι Έλληνες και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι μιλούν ευκαίρως ακαίρως για ένα κυοφορούμενο θερμό επεισόδιο.
Όπως επισήμανε ο καθηγητής Γεωπολιτικής Κώστας Γρίβας, το Δίκαιο της Θάλασσας και η ΑΟΖ είναι ένα δυναμικό πεδίο το οποίο κατά κάποιο τρόπο πλάθεται κατά το δοκούν μέσω της προβολής ισχύος. Στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε το Δίκαιο της Θάλασσας να μετατραπεί σε «βρόγχο» που οδηγεί σε εθνική ήτα έως και ακρωτηριασμό.
iEpikaira
Σημείωση: Παρακάτω παρατίθεται το τουρκικό ΦΕΚ (ημ/νια έκδοσης 10/5/2019) βάσει του οποίου προέκυψαν οι ως άνω χάρτες.
