Αναστάτωση στην Τουρκία μετά τις φήμες για ενδεχόμενη εμπλοκή του Τραμπ στο Κυπριακό – Μπορεί να συνεργαστεί ο Ερντογάν στη βάση ενός τέτοιου σεναρίου; – Οι εξελίξεις προκαλούν ασφυκτική πίεση στην Άγκυρα
Πρωτοφανές ενδιαφέρον επιδεικνύει η Άγκυρα στο σκηνικό που δημιουργούν δημοσιεύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες για ενδεχόμενη αμερικανική εμπλοκή στο Κυπριακό. Πρόκειται για σενάρια τα οποία ενεργοποιήθηκαν συνειρμικά μετά την επίτευξη της συμφωνίας για εκεχειρία στη Γάζα και εν μέσω μιας προσπάθειας του Ντόναλντ Τραμπ να μείνει στην ιστορία ως ο Πρόεδρος της… ειρήνης. Είναι παρά μόνο φήμες, χωρις μέχρι στιγμής να υπάρχουν ενδείξεις ότι τα δημοσιεύματα έχουν βάση και υπόσταση.
Το κεντρικό νόημα του νέου κύματος σεναρίων που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ και αναμεταδίδονται σε υπερβολικό βαθμό στην Τουρκία, βασίζεται στην ανάγνωση ότι μετά την «εκλογή» του Ερχιουρμάν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για υποτιθέμενη παρέμβαση του Αμερικανού Προέδρου στο Κυπριακό. Ο Τραμπ παρουσιάζεται ως ο ιδανικός διαμεσολαβητής ανάμεσα στην Λευκωσία και την Άγκυρα, μέσω ενός πακέτου που περιλαμβάνει αυξημένη αμυντική συνεργασία, εμπόριο και ενεργειακές συμφωνίες με τις δύο πλευρές.
Παρά την έλλειψη σαφών ενδείξεων ότι πράγματι εξετάζεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η τουρκική πλευρά ανησυχεί για ενδεχόμενη διασύνδεση του Κυπριακού με ζητήματα που άπτονται των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Δηλαδή αυτό που επιχειρείται -για την ώρα χωρίς αποτέλεσμα- να γίνει με τα ευρωτουρκικά. Η παροχή κινήτρων προς την Άγκυρα, ώστε να συνεργαστεί και να συμβάλει στην επίτευξη μιας αμοιβαία επωφελούς λύσης για την Κύπρο.
Τα ευρωπαϊκά κίνητρα δεν ήταν αρκετά για να πείσουν τον Ερντογάν να συνεργαστεί, ο οποίος ανάλογη στάση αναμένεται να υιοθετήσει και σε περίπτωση που υπάρξει μέτριας κλίμακας κίνηση από πλευράς Ουάσινγκτον. Τα F35 και οι κινητήρες του τουρκικού μαχητικού KAAN δεν φτάνουν για να καθίσει στο τραπέζι ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος δείχνει να θέλει πολλά περισσότερα. Η στάση του ανοίγει ένα νέο φαύλο κύκλο, ο οποίο δύσκολα μπορεί να καταλήξει σε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Αν -για παράδειγμα- ευσταθούν οι φήμες για το σενάριο διασύνδεσης της αποχώρησης τουρκικών στρατευμάτων με ενεργειακές συμφωνίες, τι θα μπορούσε να ζητήσει ο Ερντογάν και τι θα ήταν πρόθυμη να δώσει η ελληνοκυπριακή πλευρά; Αυτή η εξίσωση είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Ο βασικός λόγος είναι οι ακραίες και παράλογες απαιτήσεις που έχει η Τουρκία από «πίτες» που δεν της ανήκουν. Η Λευκωσία δεν έχει περιθώρια υποχωρήσεις σε θέματα που άπτονται της κυριαρχίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων και βεβαίως του Διεθνούς Δικαίου.
Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Τούρκος Πρόεδρος, όπως αναγνωρίζει πως η διεθνής κοινότητα δεν θα επιτρέψει κινήσεις που θα διαταράσσουν τις ισορροπίες και θα νομιμοποιούν καταστάσεις που προέκυψαν με βία. Ωστόσο οι σπασμωδικές κινήσεις του τη δεδομένη στιγμή δείχνουν ότι πιέζεται ιδιαίτερα από την πιθανότητα αποκλεισμού της Τουρκίας ευρύτερα από τους ενεργειακούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η μη αποδοχή των αμφισβητήσεων του στις θάλασσες της Κύπρου και της Ελλάδας, οι ενεργειακές δραστηριότητες στην περιοχή, οι αμυντικές συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας, το πολεμικό κλίμα ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ, οι συζητήσεις για τον οικονομικό διάδρομο ΙΜEC. Είναι μόνο μερικές από τις πτυχές που προκαλούν ασφυξία στον Ερντογάν και η λογική λέει πως αν ήθελε να αποτελεί μέρος των εν λόγω σχεδιασμών δεν θα παρέμενε την προσπάθεια επιβολής των δικών του όρων. Η λογική…
[iEpikaira: Παρά τον τόνο υπερβολής στο άρθρο, κάποιες παρατηρήσεις δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα. Η δήλωση του Ερντογάν ΕΔΩ εξέπεμψε ξεκάθαρη αδυναμία και αμηχανία, μετά από πολύ καιρό και αυτό σημαίνει ότι σίγουρα δέχεται αμερικανικές πιέσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η όποια λύση θα ευνοεί ανοικτά την ΚΔ. Οι πιέσεις μάλλον στοχεύουν στο να ξεχάσει η Άγκυρα την λύση των δυο κρατών... Η παρασκηνιακή -διαχρονικά φιλοτουρκική- στάση των Βρετανών θα παίξει επίσης ρόλο.]
Πηγή: cyprustimes.com
.png)
