Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2025

Σε καλό δρόμο η διαπραγμάτευση για την 4η Belh@rra - Θα επηρεαστεί από τις εξελίξεις με τους Meteor;


Αίσιο τέλος στη διαπραγμάτευση για την 4η φρεγάτα FDI με πυραύλους Scalp εμβέλειας 1000χλμ: Προ των πυλών το επόμενο βήμα του Ναυτικού που ψάχνει ανάσα για τον Στόλο

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ

Στην διαπραγμάτευση για την τέταρτη φρεγάτα FDI, ανάμεσα σε επιτελείς του Ναυτικού και το γαλλικό κλιμάκιο μπήκαν οι τίτλοι τέλους, με τις δυο πλευρές να έχουν συμφωνήσει στις τεχνικές λεπτομέρειες, το χρονοδιάγραμμα, την διαμόρφωση.

8 πύραυλοι ΜdCN, 24 αντιαεροπορικοί Aster 30, Exocet είναι τα «κεντριά»- φόβητρο που κρύβονται στα κάνιστρα- φορείς.

Η τέταρτη φρεγάτα με το πιθανό όνομα «Θεμιστοκλής» θα φέρει όλους εκείνους τους αισθητήρες και τα ηλεκτρονικά που έχουν κατατάξει το πλοίο σ’ εκείνο που είπαν οι επιτελείς του ναυτικού όταν είδαν τις FDI, «state of the art».

Σύμφωνα με πηγές από το Ναυτικό επιτελείο μένουν ορισμένες γραφειοκρατικές ενέργειες λίγων ημερών ώστε να ξεκινήσει ένας επίσης καθοριστικός κύκλος εγκρίσεων από την στρατιωτική και την πολιτική ηγεσία, πριν η δεύτερη προχωρήσει στην κοινοποίηση πρόθεσης της αγοράς στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.

Οι συνομιλίες ανάμεσα σε Έλληνες και Γάλλους για το πρόγραμμα των FDI και το σενάριο πρόσκτησης τέταρτου πλοίου δεν είχαν σταματήσει από την περίοδο έναρξης της συνεργασίας των δυο συμβαλλόμενων.

Η 19η Σεπτεμβρίου ήταν η ημέρα που επίσημα άναψε το πράσινο φως των εντατικών διαπραγματεύσεων καθώς τότε η πολιτική ηγεσία είχε αποκαλύψει την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην διαπραγμάτευση της τέταρτης φρεγάτας FDI.

Από τον Σεπτέμβριο ως τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, εξηγούν οι ίδιες στρατιωτικές πηγές, το κάθε βήμα της διαπραγματευτικής γραμμής για την ελληνική πλευρά είχε ως «μπούσουλα» την αρχική σύμβαση που αφορούσε τις τρεις πρώτες φρεγάτες FDI.

Ας βάλουμε έναν αστερίσκο, καθώς, σύμφωνα με τις πηγές μας, η υπόθεση της ενδεχόμενης προμήθειας πυραύλων Meteor στην Τουρκία, δημιουργεί ένα ασταθές περιβάλλον, ιδίως όταν η Αθήνα έχει κοινοποιήσει δια του αρμόδιου υπουργού την αντίθεσή της προς την πιθανή συναίνεση της Γαλλίας, ως χώρα- μέλος της κοινοπραξίας των πυραύλων αέρος- αέρος.

Ο αγώνας δρόμου για τα σύγχρονα «ξύλινα τείχη»

Πάντως από τις λίγες διαφοροποιήσεις που στάθηκαν Έλληνες και Γάλλοι κατά την διαπραγμάτευση, σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, είναι η προσθήκη των κανίστρων Sylver 70 μέσα στα οποία θα μεταφέρονται οι υποστρατηγικοί πύραυλοι ΜdCN, εμβέλειας 1000+ χλμ, γνωστότεροι και ως SCALP.

Ήδη από αρμόδια χείλη έχει εξηγηθεί αρκετά ότι η απόφαση αυτή που αφορά τις φρεγάτες κλάσης «ΚΙΜΩΝ», δηλαδή να εξοπλιστούν και με πυραύλους μακρού πλήγματος πέραν των αντιαεροπορικών, αλλάζει σημαντικά το δόγμα του πολεμικού ναυτικού.

Ο κύριος ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...
Και οι κύριες μονάδες κρούσης του στόλου από παθητικό ρόλο υπεράσπισης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αρχιπέλαγος και την Μεσόγειο, γίνονται ικανές να βάλλουν ιδιαίτερα βαθιά εντός της εχθρικής ενδοχώρας.

Το πολεμικό ναυτικό κυριολεκτικά τοποθετείται ίσως στην πιο κρίσιμη χρονικά καμπή του, μια και η απόφαση πχ για τις φρεγάτες κλάσης ΥΔΡΑ δεν έχουν ανακοινωθεί, αν και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν πως το πρόγραμμα αναβάθμισης θα προχωρήσει.

Κατά συνέπεια οι ενδεχομένως τέσσερις FDI και οι τέσσερις εκσυγχρονισμένες ΜΕΚΟ είναι εκείνες που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια έως ότου ληφθούν περαιτέρω αποφάσεις που αφορούν την ενίσχυση με σύγχρονες μονάδες επιφανείας για τον στόλο.

Και είναι σημαντικές οι αποφάσεις αυτές διότι «απέναντι» το μεγάλο στοίχημα της Τουρκίας είναι η πλήρης ανατροπή των ναυτικών δυνάμεων.


Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

Tο iEpikaira στο Google News...
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Βουλευτές της ΝΔ επιτίθενται στον Τσάφο... χωρίς να αγγίζουν το παλάτι

      Αρχικώς ήταν ο κ. Θάνος Πλεύρης, ο οποίος από την πρώτη στιγμή κατεφέρθη εναντίον του νέου υφυπουργού Ενέργειας κ. Νίκου Τσάφου για τις άκρως προκλητικές δηλώσεις για τα Κατεχόμενα.
      Εν συνεχεία όμως άλλοι τρεις βουλευτές –τουλάχιστον δημοσίως– δεν δίστασαν να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους για τις ανιστόρητες αναρτήσεις που είχε κάνει ο κ. Τσάφος και αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» των Τούρκων. Ο βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Θεόδωρος Καράογλου χαρακτήρισε τον νέο υφυπουργό «άσχετο από πολιτική» καθώς «δεν ξέρει τα στοιχειώδη». Τον χαρακτήρισε τυχερό που παραμένει στην Κυβέρνηση, γιατί λίγες ώρες ενωρίτερα είχε παραιτηθεί ο κ. Δοξιάδης.
      «Εγώ θεωρώ ότι υπάρχει πολιτικό ζήτημα» τόνισε ο κ. Καράογλου και άφησε αιχμές «για την αποτελεσματικότητα των συνεργατών του Πρωθυπουργού που ερευνούν τα βιογραφικά των μελών της Κυβερνήσεως.»
      «Λυπάμαι που το λέω, αλλά νομίζω ότι ο ανασχηματισμός σε επίπεδο εντυπώσεων πήγε στράφι» δήλωσε.
      Είχε προηγηθεί ο βουλευτής Αχαίας κ. Ανδρέας Κατσανιώτης, ο οποίος χαρακτήρισε «ανιστόρητες» τις επίμαχες αναφορές του κ. Τσάφου και εξέφρασε την ελπίδα, αφού έπεισε το Μέγαρο Μαξίμου, ότι πρέπει να παραμείνει στην Κυβέρνηση «να διαβάσει ιστορία, γιατί φαίνεται να είναι καλός στα ενεργειακά. Η ιστορία πάντα μας βοηθάει.» Ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Στέλιος Πέτσας είπε ότι τέτοιες δηλώσεις μπορεί να εργαλειοποιηθούν από την Τουρκία και παρατήρησε ότι «θολώνουν την προσπάθεια επανεκκίνησης της Κυβέρνησης μετά τον ανασχηματισμό οι περιπτώσεις Δοξιάδη και Τσάφου.» Τέλος, και ο κ. Άγγελος Συρίγος έχει χαρακτηρίσει εξόχως σοβαρό ζήτημα τις δηλώσεις του κ. Τσάφου, καθώς, όπως είπε, δεν μπορεί να υποβαθμίζει κανείς το μοναδικό ισχυρό χαρτί της ελληνικής πλευράς, που είναι η «σφραγίδα» της Κυπριακής Δημοκρατίας.
      Πηγή: estianews.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Βουλευτές της ΝΔ επιτίθενται στον Νίκο Τσάφο"
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Με την ανοχή των ΗΠΑ(;) η φυλάκιση Ιμάμογλου

      Διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη διαμαρτύρονται με φωτογραφία του Ιμάμογλου και της συζύγου του.
      Ενήμερη η αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα για την σύλληψη, τον εγκλεισμό και τον αποκλεισμό του βασικού υποψηφίου αντιπάλου του Ερντογάν από τις εκλογές
      ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΣΙΓΗ του «διεθνούς παράγοντος» ηκολούθησε την σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως και βασικού αντιπάλου του Ερντογάν για την προεδρία της Τουρκίας Εκρέμ Ιμάμογλου. Και η σιγή αυτή επιβεβαιώνει εμμέσως τα αναφερθέντα χθες το πρωί από τον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάι», ότι για την πρωτοφανή επιχείρηση συλλήψεως του Ιμάμογλου ήταν ενήμερη η αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα.
      Να σημειωθεί ότι ο Ιμάμογλου συνελήφθη για κατηγορίες που τον θέλουν να έχει διαπράξει οικονομικές ατασθαλίες αλλά και να συνδέεται με το ΡΚΚ (την κουρδική τρομοκρατία κατά την επίσημη άποψη των Τούρκων), μία μόλις ημέρα μετά την ακύρωση του πτυχίου του, κάτι που τον έθετε εκτός της κούρσας για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
      Αυτή η κατηγορία της εμπλοκής σε ομάδες που κατηγορούνται για τρομοκρατικές δράσεις δικαιολογεί και την ενημέρωση της αμερικανικής, ενδεχομένως δε και άλλως πρεσβειών, με στόχο να μην δημιουργήσουν διεθνείς αντιδράσεις οι μεθοδεύσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν για εξάλειψη του κυριωτέρου αντιπάλου του. Και όσον αφορά στο πρώτο εικοσιτετράωρο τουλάχιστον, ο στόχος αυτός επετεύχθη. Από την Ευρώπη δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε ούτε άμεσα αντανακλαστικά, ούτε καταδίκη πρακτικών που εφαρμόζονται και μέσα στους κόλπους της ΕΕ (ιδέ Ρουμανία), όμως οι ΗΠΑ, υπό την Κυβέρνηση Τράμπ, άρχισαν να γίνονται προσεκτικές σε ζητήματα ελευθεριών.
      Το κατέστησε σαφές άλλως τε ο αντιπρόεδρος Βανς, που κατηγόρησε την Ευρώπη για καταπίεση της ελευθερίας του λόγου και άλλων εκφάνσεων της δημοκρατίας. Όταν όμως τίθενται ζητήματα τρομοκρατίας, η αντιμετώπισις αλλάζει, και αν μη τι άλλο γίνεται πολύ πιο προσεκτική. Στο σημείο αυτό η τουρκική πλευρά έχει δώσει μεγάλη προσοχή, καθώς ο Πρόεδρος Ερντογάν ευελπιστεί ότι περί τα τέλη Απριλίου (και αφού έχει δεχθεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη) θα γίνει δεκτός από τον Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο. Δεν είναι όμως μόνον η τρομοκρατία που αποτελεί εν προκειμένω το πρόσχημα, το μόνο σημείο που δεικνύει ότι ο Ερντογάν έχει «ανοικτή γραμμή» με την Ουάσιγκτων και οι περισσότερες ενέργειές του έχουν όχι απλώς ανοχή αλλά και συναίνεση. Τούτο ξεκινά από τις «μεσολαβητικές» κινήσεις στην Ουκρανία και φθάνει μέχρι την Συρία, όπου η Τουρκία έχει στερήσει τον μοναδικό σύμμαχο που είχε το εχθρικό προς τις ΗΠΑ καθεστώς της Τεχεράνης.
      Στην παρούσα συγκυρία, αν και όλοι αντιλαμβάνονται ότι η κλιμάκωσις των ενεργειών κατά του Εκρέμ Ιμάμογλου καθοδηγείται από τον Ταγίπ Ερντογάν, ο ίδιος προσπαθεί να παραμένει στο απυρόβλητο. Την ακύρωση του πτυχίου του δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως την «διέπραξε» η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου και τώρα τις ενέργειες που οδήγησαν στην σύλληψή του, οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές. Η προεδρία και η κυβέρνησις ομιλούν για «ανεξαρτησία της δικαιοσύνης». Η προεδρία μάλιστα, στην μοναδική ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την σύλληψη Ιμάμογλου, τονίζει ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τον Ερντογάν απέναντι σε αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «παράλογη εκστρατεία δυσφημήσεως». Το δε υπουργείο Δικαιοσύνης στην δική του ανακοίνωση υποστηρίζει ότι «η απόπειρα συνδέσεως δικαστικών ερευνών και υποθέσεων με τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι πράξις τουλάχιστον θράσους και ανευθυνότητος.»
      Η επιχείρησις συλλήψεως του Ιμάμογλου και 105 ακόμη προσώπων (σε πρώτη τουλάχιστον φάση) εκτυλίχθηκε χθες το πρωί, με συμμετοχή 3.000 περίπου. Ταυτοχρόνως απηγορεύθησαν για τέσσερεις ημέρες πάσης φύσεως συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, έκλεισαν κεντρικοί σταθμοί του μετρό της Κωνσταντινουπόλεως και ετέθησαν περιορισμοί στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως. Τα μέτρα αυτά δεν απέτρεψαν πάντως εκατοντάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι, συνεπλάκησαν μάλιστα με την αστυνομία με αποτέλεσμα να υπάρξουν τραυματισμοί και συλλήψεις.
      Αντιδράσεις υπήρξαν και στην Εθνοσυνέλευση, όπου ο Οζγκούρ Εζέλ, επί κεφαλής του κεμαλικού κόμματος στο οποίο ανήκει και ο Ιμάμογλου, έκανε λόγο για «πολιτικό πραξικόπημα» και ζήτησε από τους πολίτες να αντισταθούν.
      Εν τω μεταξύ εγνωστοποιήθη η προφυλάκισις του Ιμάμογλου, καθώς συμφώνως προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης:
      «Στο πλαίσιο της ερεύνης, οι ύποπτοι φέρονται να έχουν διαπράξει το έγκλημα της συνδρομής σε τρομοκρατική οργάνωση σε “συνέργεια” και “αδικήματα” στο πλαίσιο εγκληματικής οργανώσεως που συστάθηκε με σκοπό το οικονομικό όφελος, συμπεριλαμβανομένων δωροδοκίας, υπεξαιρέσεως, χειραγωγήσεως προσφορών, διακεκριμένης απάτης και παράνομης αποκτήσεως προσωπικών δεδομένων».
      Συμφώνως προς πληροφορίες, η έρευνα περιλαμβάνει επίσης κατηγορίες για υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων, με τον Ιμάμογλου και άλλους έξι υπόπτους, όπως ο αναπληρωτής γενικός γραμματεύς του Δήμου Μαχίρ Πολάτ και ο δήμαρχος Σισλί Ρεσούλ Εμράχ Σαχάν, να κατηγορούνται για υποβοήθηση του PKK/KCK.
      Ο Εκρέμ Ιμάμογλου συνελήφθη σε μια αιφνιδιαστική επιχείρηση μεγάλης κλίμακος μαζί με ακόμη 105 «υπόπτους», μεταξύ των οποίων υψηλόβαθμα στελέχη του Δήμου της Κωνσταντινουπόλεως και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί. Η επιχείρησις επραγματοποιήθη τις πρώτες πρωινές ώρες, με την αστυνομία να εισβάλει στο σπίτι του Ιμάμογλου. Σε βίντεο που ανήρτησε ο ίδιος λίγο πριν από την σύλληψή του, εμφανίζεται να βάζει την γραβάττα, λέγοντας: «Μια χούφτα μυαλά, που προσπάθησαν να σφετερισθούν την θέληση του έθνους μας, χρησιμοποίησαν τους αγαπητούς μου αστυνομικούς ως όργανο για αυτό το κακό. Δεν θα τα παρατήσω, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι».
      «Υπάρχουν πολλές βρώμικες πληροφορίες που κυκλοφορούν» ανέφερε στις πρώτες δηλώσεις της η σύζυγος του Ιμάμογλου, Ντιλέκ, η οποία προσέθεσε: «Ο Εκρέμ εμπιστεύεται τον εαυτό του στον λαό του, και αυτό το έθνος μια μέρα θα ζητήσει τον λογαριασμό. Γιατί κανείς δεν θα σιωπήσει μπροστά σε μια τέτοια αδικία. Οι αστυνομικές δυνάμεις ήρθαν τα ξημερώματα. Έχω μια κόρη 13 ετών, η οποία θα πάει σχολείο και θα συνεχίσει τη ζωή της. Την έστειλα στο σχολείο». Μεταξύ των συλληφθέντων περιλαμβάνονται επίσης οι δήμαρχοι των περιοχών Σισλί και Μπειλικντουζού, ο σύμβουλος του δημάρχου Μουράτ Ονγκούν και ο τραγουδιστής Ερτζάν Σάατσί. Η τουρκική αστυνομία πραγματοποίησε μαζικές επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές της Κωνσταντινουπόλεως, με τους υπόπτους να οδηγούνται στην Αστυνομική Διεύθυνση για ανάκριση και τελικά πολλοί εξ αυτών, όπως και ο Ιμάμογλου, να κρίνονται προφυλακιστέοι. Παράλληλα, δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ελήφθησαν μπροστά από το κεντρικό κτήριο του Δήμου Κωνσταντινουπόλεως, ενώ οι δρόμοι γύρω από την περιοχή Σαρατσχάνε έκλεισαν για την κυκλοφορία.
      Αμέσως μετά την απόφαση για προφυλάκισή του, ο Εκρέμ Ιμάμογλου έστειλε μήνυμα στους υποστηρικτές του με ένα ιδιόχειρο σημείωμα που ανήρτησε στα social media. Ο τουρκικός λαός θα δώσει την απαραίτητη απάντηση στα «ψέματα, τις συνωμοσίες και τις παγίδες» εναντίον μου, ανέφερε σε αυτό.
      Πηγή: estianews.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Με την ανοχή των ΗΠΑ η φυλάκιση Ιμάμογλου"
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Έρχεται πρόταση Τραμπ για τα ελληνοτουρκικά - Στο μενού κοιτάσματα και βάσεις στο Αιγαίο (!)
      φωτο: protagon.gr
      Μια φωτογραφία από την ορκωμοσία Τραμπ η οποία ίσως δεν σχολιάστηκε ως όφειλε, ήταν αυτή του Πάνου Καμμένου σχεδόν αγκαλιά με την νέα Αμερικάνα Πρέσβη στην Ελλάδα την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. Στην εκρηκτική συνέντευξη (17/02/25) -γεμάτη υπονοούμενα και έμμεσες αποκαλύψεις- την οποία έδωσε ο τέως στενός σύμβουλος του Τραμπ και ιδεολογικός καθοδηγητής του κινήματος MAGA, Στίβ Μπάνον, ξεκαθάρισε ότι δεν τοποθετήθηκαν τυχαία οι δύο νέοι Πρέσβεις Ελλάδας-Τουρκίας. 
      Στιγμιότυπο από την ορκωμοσία Τραμπ

      Ο Μπάνον αφού τόνισε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλά τα σημαντικά ζητήματα στο ελληνοτουρκικό υποσύστημα εν συνεχεία εξήγησε ότι γι' αυτό στέλνει δύο ανθρώπους που είναι πολύ κοντά του: «Ένα από τα πιο σπουδαία άτομα της χώρας, ο Τομ Μπάρακ, θα είναι πρέσβης της Τουρκίας. Έχει επιλέξει για την Ελλάδα την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, η οποία είναι πάρα πολύ κοντά στον πρόεδρο, πάρα πολύ κοντά σε εμάς και μία από τις πιο σπουδαίες και επιτυχημένες γυναίκες στις ΗΠΑ» δήλωσε με νόημα. Στην ίδια συνέντευξη είπε ότι οι σύμβουλοι του Τραμπ έχουν ήδη επαφές με Έλληνες πολιτικούς χωρίς να τους κατονομάζει.
      Επαφές Πάνου Καμμένου στις ΗΠΑ: Στην μέση ο Ρ. Στόουν και δεξιά ο Τζώρτζ Παπαδόπουλος 

      Κάπου εδώ όμως έρχεται να προστεθεί και ακόμη μια ψηφίδα του παζλ, η οποία ρίχνει φως στα σχέδια του Τραμπ για την Ελλάδα, και αυτή προκύπτει από δημοσίευμα -με φωτογραφικό υλικό- που αποκάλυψε συνάντηση του Πάνου Καμμένου (Μάρτιο του 2025) στις ΗΠΑ, με τον εξ απορρήτων σύμβουλο του Ντόναλντ Τραμπ, τον Ρότζερ Στόουν. Γεγονός που αποδεικνύει σε ποιόν Έλληνα πολιτικό αναφερόταν ο Μπάνον. Οπότε μέχρις εδώ έχουμε δυο δεδομένα. Aφενός ο Τραμπ τοποθέτησε δυο έμπιστα άτομα/γεράκια στις πρεσβείες Ελλάδας-Τουρκίας -και επομένως σίγουρα κάτι προετοιμάζει- και αφετέρου, υποστηρίξει την επαναφορά του Πάνου Καμμένου στην πολιτική σκηνή.  
      Ο Ρότζερ Στόουν ο αρχιτέκτονας της εκλογικής επιτυχίας Τραμπ

      Με την όντως θριαμβευτική επανεκλογή του Τραμπ -και την συνακόλουθη ψυχρολουσία στην Ηρώδου Αττικού- στην οποία συνέβαλε καθοριστικά ο σύμβουλος επικοινωνίας Ρότζερ Στόουν, άρχισαν σχεδόν ταυτόχρονα οι άνθρωποι του Τραμπ (σσ. Μπάνον και Στόουν) να μας λένε μισόλογα προετοιμάζοντας το έδαφος για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ομοίως με τον Μπάνον λοιπόν και ο Στόουν παραχώρησε αποκαλυπτική συνέντευξη (Δεκέμβριο του 2024) η οποία πέρασε επίσης «στα ψιλά»... Τότε μάλιστα έκανε πρόταση (sic) για παραχώρηση στις ΗΠΑ προνομιακής πρόσβασης στα κοιτάσματα και σε βάσεις στο Αιγαίο, με αντάλλαγμα την υποστήριξη των ελληνικών «θαλάσσιων αξιώσεων»(!). Συγκεκριμένα δήλωσε:«Η Τουρκία είναι ακόμη -θεωρητικά-, σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν σύγκρουση μαζί της. Ωστόσο, στρατηγικές κινήσεις όπως η ενίσχυση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και η υποστήριξη των ελληνικών θαλάσσιων αξιώσεων, με αντάλλαγμα την προτεραιότητα σε ενεργειακά κοιτάσματα και τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων στο Αιγαίο, θα αποτρέψουν την Τουρκία από επιθετικές ενέργειες εις βάρος της Ελλάδας και την εφαρμογή μιας μαξιμαλιστικής πολιτικής διεκδικήσεων. Οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να βασίζουν ολόκληρη τη στρατηγική ενεργειακής ασφάλειας στην Τουρκία, ούτε να προδικάσουν τη στάση τους απέναντι στη χώρα αυτήν, όταν αναφύονται επιλογές με μεγαλύτερη ευελιξία.»
      Βάσει των προαναφερθέντων λοιπόν βγαίνουν τα εξής συμπεράσματα:1. Ο Τραμπ προετοιμάζει το έδαφος για παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά.2. Έχει σκοπό να κάνει συγκεκριμένη πρόταση επίλυσης με όχημα την ενέργεια και παραχωρήσεις/επεκτάσεις δικαιωμάτων στρατιωτικής παρουσίας στο Αιγαίο.3. Το ότι οι ΗΠΑ δεν θα «βασίζουν ολόκληρη τη στρατηγική ενεργειακής ασφάλειας στην Τουρκία» σημαίνει ότι το σχέδιο είναι να κατανεμηθεί με κάποιο τρόπο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτό ενδεχομένως να προοιωνίζει και συνεκμετάλλευση υπό αμερικανική υψηλή επιστασία -με το αζημίωτο ασφαλώς-.4. Οι «επιλογές με μεγαλύτερη ευελιξία» προφανώς και έχουν σχέση με την ελληνική υποχωρητικότητα και την τυφλή υπακοή στα κελεύσματα εξωτερικών παραγόντων εις βάρος μιας εθνοκεντρικής πολιτικής, ειδικά όταν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ελέγχονται/επηρεάζονται/τοποθετούνται(;) από τρίτους (δεν θα προκαλούσε έκπληξη εάν εκτός του Π. Καμμένου, ξαφνικά νεκρανασταίνονταν κι άλλες «μπαγιάτικες» -για να το πούμε κομψά- πολιτικές προτάσεις). Είναι πρόδηλο ότι ήδη γίνονται παρασκηνιακές ζυμώσεις για αλλαγή της πολιτικής σκηνής, γεγονός που προμηνύει πτώση της παραπαίουσας κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι όποιες εξελίξεις θα επιταχυνθούν με την καταλυτική έλευση της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην Αθήνα.
      Η ίδια η Γκίλφοϊλ άλλωστε δήλωσε: «ανυπομονώ να αναλάβω τα καθήκοντά μου ως η επόμενη Πρέσβης των ΗΠΑ και να προωθήσω μια ατζέντα επικεντρωμένη σε ισχυρή οικονομική ανάπτυξη, εκπαίδευση, ενεργειακή ασφάλεια και συνεργασία στον τομέα της άμυνας». Η επιλογή των λέξεων ασφαλώς και δεν έγινε τυχαία. Το να «προωθήσω» δηλοί ξεκάθαρη πρόθεση αλλά και άνωθεν εντολή... 
      Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου βέβαια είναι ποιό θα είναι το φόβητρο για την πρόταση Τραμπ και εάν αυτό θα είναι υπό τη γνωστή «τράμπια» λογική του «my way or the highway», η οποία ενδεχομένως να μεταφραστεί ως «ή επιλέγετε την πρόταση μου με το όποιο κόστος στα κυριαρχικά σας δικαιώματα ή πάτε σε "μίνι πόλεμο" -για τον οποίο ο ίδιος μίλησε το 2020- με την Τουρκία για να βγάλετε άκρη μόνοι σας»... 
      Άλλωστε ο Στίβ Μπάνον μας προειδοποίησε ήδη με την πιο ξεκάθαρη γλώσσα. Είναι προφανές, είπε, πώς γίνεται να μην το βλέπουμε; Ένας πόλεμος έρχεται από την Ουκρανία προς τα Βαλκάνια και ένας άλλος από τη Συρία και την Τουρκία, τίποτα δεν είναι σίγουρο και τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι δύσκολα, όλα εξαρτώνται από το αν ο πρόεδρος Τραμπ θα μπορέσει να το αποτρέψει!
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Δ. Καραϊτίδης: Η Ελληνική "σιωπή" στον κυκεώνα γεωπολιτικών ανασχηματισμών
      Υποστήριξε ότι γεννά εύλογες απορίες η Ελληνική "σιωπή" τουλάχιστον από την πλειοψηφία του εγχώριου πολιτικού σκηνικού
      Ο πρέσβης ε.τ. Δημήτρης Καραϊτίδης, μιλώντας στον 98.4, υπογράμμισε πως είναι άλλο πράγμα η αναγκαία κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και μη εξαρτημένη από μεγάλους παίκτες ισχύος και άλλο η μετατροπή της Ευρώπης σε οικονομία πολέμου με περικοπές άλλων τομέων παραγωγικών και κοινωνικών στο όνομα της αντιμετώπισης "επίθεσης " από την Ρωσία, ακόμη και αύριο όπως λανσάρεται.
      Πολύ περισσότερο η συμπερίληψη σε αυτή την άμυνα μίας χώρας, όπως η Τουρκία, με σαφείς προθέσεις και αναθεωρητικές βλέψεις έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, με δείγματα γραφής στη Συρία, στους Κούρδους ακόμη και στην εσωτερική της πολιτική σκηνή.
      Ο Δημήτρης Καραϊτίδης, υποστήριξε ότι γεννά εύλογες απορίες η Ελληνική "σιωπή" τουλάχιστον από την πλειοψηφία του εγχώριου πολιτικού σκηνικού, την ώρα που άνθρωποι όπως ο κ. Χρ. Ροζάκης με γνώστες διαχρονικά απόψεις για την Τουρκία, δημόσια πλέον υποστηρίζουν, ότι απεμπολούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα όπως στις έρευνες για το καλώδιο σε Κάσο και Κρήτη, έναντι των προκλητικών προθέσεων της γείτονος.
      Κατά τον κ. πρέσβη, οι "νεφέλες" των ήρεμων νερών, ανοιχτών παραθύρων και συναντίληψης διαλόγου και κατανόησης, έχουν διαλυθεί με πάταγο, τόσο για τις βλέψεις έναντι της Ελλάας, όσο και στην υπόθεση εισβολής και κατοχής στη Κύπρο.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Νέα Εθνική Πυξίδα»: Μαθήματα εξωτερικής πολιτικής από τον αρχιτέκτονα της προδοσίας των Πρεσπών

      Για «ισχυρή και αυτοδύναμη Ελλάδα με πολυδιάστατη στρατηγική και όχι πρόθυμος ακόλουθος η απάντηση στις ραγδαίες γεωπολιτικές μετατοπίσεις», κάνει λόγο ο Αλέξης Τσίπρας στο νέο του πόνημα μέσω του «Ινστιτούτου Αλέξης Τσίπρας», θέλοντας να δώσει… μαθήματα εξωτερικής πολιτικής, υπό τον τίτλο «Νέα Εθνική Πυξίδα» (σ.σ. θα μπορούσε να είναι και όνομα κόμματος)…
      Μια πυξίδα την οποία ο ίδιος φαίνεται ότι δεν είχε όταν υπέγραφε τη Συμφωνία των Πρεσπών με το φιλαράκι του τον Ζόραν Ζάεφ…
      Ο πρώην Πρωθυπουργός επικρίνει την ευρωπαϊκή πολιτική στο ζήτημα Ουκρανίας-Ρωσίας και τονίζει την ανάγκη για «ριζική στροφή» η οποία θα περιλαμβάνει τη Ρωσία και θα αποκαταστήσει την ενεργειακή συνεργασία με τη Μόσχα.

      Σε ότι αφορά την Ελλάδα, ο Αλέξης Τσίπρας σχολιάζει ότι βρίσκεται σε «επικίνδυνο σταυροδρόμι» και επικρίνει την Κυβέρνηση της ΝΔ σημειώνοντας ότι «τα τελευταία πεντέμισι χρόνια μας έχει εκθέσει πολλαπλώς και σε οικονομικούς αλλά και σε γεωπολιτικούς κινδύνους» και συμπληρώνει ότι «χειρίστηκε καταστροφικά το ουκρανικό».
      Κατά τον πρώην Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, η εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έκανε τα εξής λάθη στο ουκρανικό:
      «Αντί να στηρίξει τον ουκρανικό λαό απέναντι στη ρωσική εισβολή, με τρόπο που να διατηρεί τη δυνατότητά της να παίζει τον ρόλο πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή, ακολούθησε τυφλά το δόγμα του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου, πρωτοστατώντας στην εμπροσθοφυλακή της αντιπαράθεσης. Έστειλε βαρέα όπλα στην Ουκρανία από τα νησιά μας, υποδέχθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο μετά τιμών τους μαχητές του Αζόφ, εκδίωξε αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό διπλωματών στην Ευρώπη από τη ρωσική πρεσβεία και υιοθέτησε την πιο σκληρή ρητορική, όχι απέναντι στην απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά απέναντι στο καθεστώς Πούτιν, καθώς από τα επίσημα χείλη του ΑνΥΠΕΞ δηλώθηκε ότι στόχος του πολέμου είναι η πτώση του. Με δύο λόγια, η Ελλάδα που παραδοσιακά αν και χώρα του ΝΑΤΟ, ακόμη και την περίοδο Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο ζενίθ του ψυχρού πολέμου, είχε διπλωματικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση και αργότερα παρέμεινε γέφυρα με τη Ρωσία, πρωτοστάτησε στην ευρωπαϊκή αντιρωσική υστερία».
      Η «Νέα Εθνική Πυξίδα», τα επείγοντα και αναγκαία δηλαδή που πρέπει να κάνει, κατά τον Αλέξη Τσίπρα, μία ελληνική Κυβέρνηση, είναι τα εξής:
      «• Να μετατοπιστεί η στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ, από τη βάση της λογικής του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και οφέλους.
      • Να εξασφαλισθεί η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας σε κάθε διεργασία που αφορά την επόμενη μέρα για την ευρωπαϊκή άμυνα και την ειρήνη στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο αυτό, και σε συντονισμό με την Κύπρο, να τεθούν στην ΕΕ αυστηρές προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων η άρση του casus belli και το Κυπριακό, για τη όποια συνεργασία της ΕΕ με την Τουρκία σε ζητήματα που αφορούν την ευρωπαϊκή άμυνα.
      • Να επιδιωχθεί η αποκατάσταση διπλωματικών διαύλων με τη Ρωσία. Και η Ελλάδα να καταθέσει τις δικές της προτάσεις για την νέα πανευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.
      • Να υποστηριχθεί η διασύνδεση της αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ – Τουρκίας (ή μιας ενδεχόμενης Συμφωνίας Επενδύσεων και Εμπορίου ΕΕ-Τουρκίας) με την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Με σαφείς κόκκινες γραμμές την εδαφική ακεραιότητα και άμυνα των νησιών.
      • Να αποφασισθεί η επέκταση των χωρικών υδάτων στην Ανατολική Μεσόγειο στα 12 νμ, με οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με τις εκεί όμορες χώρες.
      • Να επιδιωχθεί η πραγματοποίηση Διάσκεψης ΕΕ-χωρών της Ανατολικής Μεσογείου στο πλαίσιο της οποίας η Ελλάδα, σε συντονισμό με την Κύπρο και χώρες της Συνόδου των Ευρωπαϊκών Χωρών του Νότου, να προωθήσει το ρόλο και τις θέσεις της στην περιοχή (ελληνοτουρκικά, παλαιστινιακό, συριακό, λιβυκό).
      • Να χαραχθεί νέος σχεδιασμός, σε συντονισμό με τη Κύπρο, για τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ και του Πλαισίου Γκουτιέρες, αναμένοντας ενδεχόμενες πολιτικές εξελίξεις μετά τις επικείμενες εκλογές στα κατεχόμενα.
      • Να επανενεργοποιηθούν τα Βαλκανικά πολυμερή σχήματα συνεργασίας που ακυρώθηκαν μετά το 2019, εστιάζοντας και πάλι στον ηγετικό μας ρόλο στην περιοχή.
      • Να προωθήσουμε Σχέδιο Δράσης για την αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας σε χώρες προτεραιότητας του Παγκόσμιου Νότου, με έμφαση στην οικονομική και πολιτιστική συνεργασία.
      Και τελευταίο αλλά ίσως πιο επιτακτικό:
      Η ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ισχύος θα πρέπει να περνά πρώτα από την άμεση ανασυγκρότηση και ενίσχυση της Εθνικής Αμυντικής μας Βιομηχανίας, που δυστυχώς σήμερα βρίσκεται σε πλήρη διάλυση.
      Όταν οι γείτονες επενδύουν το 70% των εξοπλιστικών τους δαπανών στην δική τους Αμυντική Βιομηχανία και εξάγουν drowns που αποτελούν το πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό πολεμικό υλικό, εμείς επιμένουμε να εξαγοράζουμε αμφίβολη προστασία με πανάκριβες αγορές, συνήθως αδιαφανείς, που επιπλέον δεν επιφέρουν και κανένα αντισταθμιστικό όφελος για την πολεμική μας βιομηχανία».
      Στον επίλογο του πονήματος, ο πρώην Πρωθυπουργός τονίζει ότι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα είναι η «ισχυρή Ελλάδα», αλλά «εξαιτίας των επιλογών της κυβέρνησης», η χώρα «βρίσκεται πλέον μπροστά σε υπαρξιακούς κινδύνους».
      Κλείνοντας, εξαπολύει ακόμα μία επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη:
      «Η επιλογή του πρωθυπουργού να παραμείνει στη θέση του, παρά τη λαϊκή απονομιμοποίηση που επέφεραν οι πρωτοφανείς σε όγκο διαδηλώσεις ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, δεν οδηγεί σε αδιέξοδο μόνο τον ίδιο, την παράταξη του και τη κοινωνία. Αυτό που διακυβεύεται με την παραμονή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, δεν είναι δυστυχώς μόνο η πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, αλλά και η εθνική ακεραιότητα. Η διατήρηση της παρούσας καταστροφικής εξωτερικής πολιτικής σωρεύει απειλές και εγκυμονεί σοβαρούς εθνικούς κινδύνους. Σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία απαιτείται άμεση αλλαγή στρατηγικής. Μια ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που θα βάζει πρώτα τα συμφέροντα της χώρας. Ισχυρή Ελλάδα είναι η απάντηση στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις. Ισχυρή και αυτοδύναμη Ελλάδα με μια πολυδιάστατη στρατηγική, ώστε να διεκδικεί το ρόλο που της αναλογεί στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, ως πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας, και όχι ως πρόθυμος και υποτελής ακόλουθος μια του ενός και μια του άλλου συμμάχου μας».
      [iEpikaira: Μάλλον ζούμε ένα κακό όνειρο... Λέτε η νεκρανάσταση Καμμένου να έχει κάποια σχέση; Περισσότερα ΕΔΩ!]
      Πηγή: newsbreak.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΩΧ: Επιστρέφει στην πολιτική; Συνάντηση Καμμένου με τον Ρότζερ Στόουν... ο οποίος προτείνει προνομιακή πρόσβαση των ΗΠΑ [ΚΑΙ] στα κοιτάσματα(!)
      Φωτο από την ορκωμοσία του Τραμπ δίπλα στην Κίμπερλι Γκίλφοϊλ 
      Στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται ο Πάνος Καμμένος, όπου είχε επαφές με δύο από τους στενότερους συνεργάτες του Ντόναλντ Τραμπ. Στην Φλόριντα συναντήθηκε με τον εξ απορρήτων του Αμερικανού προέδρου, Ρότζερ Στόουν, ο οποίος είχε μιλήσει στην εφημερίδα «δημοκρατία» για τις θέσεις της Ουάσινγκτον απέναντι στην Τουρκία. Παρών και ο Τζορτζ Παπαδόπουλος, ο ομογενής που έχει επανέλθει πλήρως στο πλευρό του νέου ηγέτη των ΗΠΑ.Ο κ. Καμμένος θα έχει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, περαιτέρω συνομιλίες και δείπνο στο στρατηγείο του Τραμπ.
      Enjoying a fascinating lunch with my friends @RogerJStoneJr and @PanosKammenos pic.twitter.com/t7ijtYZyY9— George Papadopoulos (@GeorgePapa19) March 19, 2025
      [iEpikaira: Είναι πρόδηλο ότι οι επαφές οι οποίες έχει στην Ελλάδα και ανέφερε ο τέως στενός σύμβουλος του Τραμπ, Στιβ Μπάνον είναι ο Πάνος Καμμένος... Περισσότερα ΕΔΩ! Τί σημαίνει αυτό για το ελληνικό πολιτικό σύστημα; Τί ετοιμάζει το επιτελείο Τραμπ με την έλευση Γκίλφοϊλ; Πώς θα επηρεαστούν τα ελληνοτουρκικά;]
      Πηγή: newsbreak.gr
      Ο εξ απορρήτων σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ, Ρότζερ Στόουν, ανοίγει τα χαρτιά του Δημοσιεύτηκε 08/12/2024:
      Η θριαμβευτική επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, παρότι για κάποιους στο οικοδομικό τετράγωνο της Ηρώδου Αττικού αποτέλεσε… ψυχρολουσία, έγινε δεκτή με αίσθημα ανακούφισης από τη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων.
      Συνέντευξη στον Γιώργο Χαρβαλιά
      Ενας από τους βασικούς αρχιτέκτονες αυτού του εντυπωσιακού comeback είναι ο βετεράνος σύμβουλος επικοινωνίας Ρότζερ Στόουν, ένας ζωντανός θρύλος της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, η πολυσχιδής δράση του οποίου αποτέλεσε και αντικείμενο ντοκιμαντέρ του Netflix. O Ρότζερ Στόουν δεν είναι μια τυχαία προσωπικότητα. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς μαζί του, αναγκάζεται στο τέλος να ομολογήσει ότι έχει απέναντί του έναν τετραπέρατο συνομιλητή, που εκθέτει τις απόψεις του με συγκροτημένα επιχειρήματα. Τις μοναδικές ικανότητές του στον τομέα της επικοινωνιακής στρατηγικής εκμεταλλεύθηκε από νωρίς ο Ντόναλντ Τράμπ, αναγορεύοντάς τον σε εξ απορρήτων σύμβουλό του, και ο ίδιος ο Στόουν ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη αυτή, υπερασπίζοντάς τον με αυταπάρνηση, ακόμη και όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με δικαστικές διώξεις και απειλή φυλάκισης.
      Τυχαίο δεν είναι επίσης ότι ένας τόσο υψηλά ιστάμενος συνομιλητής του Αμερικανού προέδρου επέλεξε, από όλα τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, να μιλήσει στην «κυριακάτικη δημοκρατία», γεγονός που προδίδει ότι κάτι αλλάζει στη θεώρηση των ΗΠΑ απέναντι στη χώρα μας. Η αλλαγή αυτή φαίνεται και από όσα λέει στη συνέντευξη που ακολουθεί, με διατυπώσεις εξαιρετικά ασυνήθιστες για τη μέχρι σήμερα «διπλωματική γλώσσα» της Ουάσινγκτον απέναντι στην Τουρκία.
      Εντυπωσιακή είναι επίσης η πρόταση για παραχώρηση στις ΗΠΑ προνομιακής πρόσβασης σε ενεργειακά κοιτάσματα και στρατιωτικές βάσεις στο Αιγαίο, με αντάλλαγμα την υποστήριξη των ελληνικών «θαλάσσιων αξιώσεων» (γεγονός που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως «πράσινο φως» για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, αν και δεν πρόκειται για ελληνική αξίωση αλλά για άσκηση νόμιμου δικαιώματος). Βεβαίως, ο Στόουν δεν κατέχει μέχρι σήμερα κάποιο επίσημο αξίωμα και μιλά ως ιδιώτης.
      Είναι ουσιαστικά ο «Γκρίνμπεργκ» του Ντόναλντ Τραμπ, ένας γκουρού της επικοινωνίας και ανώτατος μυστικοσύμβουλος που θα έχει «ελευθέρας» στον Λευκό Οίκο. Γι’ αυτό διευκρινίζει ότι εκφράζει «αυστηρά προσωπικές απόψεις», επισημαίνοντας όμως με νόημα ότι κάποιες από αυτές αντικατοπτρίζουν την οπτική της νέας διακυβέρνησης.
      Σταθήκατε δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ ως σύμβουλος και συμπαραστάτης, όχι μόνο στις εύκολες, αλλά και στις δύσκολες στιγμές της πολιτικής του καριέρας. Νομίζετε ότι έφτασε η ώρα να δικαιωθεί η επιμονή σας;
      Είμαι περήφανος που μπορώ να λέω ότι είμαι φίλος και πολιτικός σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ από τότε που τον πρωτογνώρισα, το 1979, όταν τον επιστράτευσα στην επιτροπή χρηματοδότησης της καμπάνιας του κυβερνήτη Ρόναλντ Ρίγκαν για την προεδρική κούρσα του 1980. Ισως είμαι ο μόνος άνθρωπος στη χώρα που αναγνώρισε από τόσο νωρίς ότι ο Τραμπ είχε το διαμέτρημα, την ανεξαρτησία, την αντοχή και το κουράγιο να γίνει όχι μόνο ένας εξαιρετικός προεδρικός υποψήφιος, αλλά και ένας πραγματικά σπουδαίος πρόεδρος. Λόγω της στενής μου φιλίας με τον πρόεδρο έγινα στόχος πολιτικών επιθέσεων από ένα διεφθαρμένο υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και κατηγορήθηκα αβάσιμα για διαδικαστικές παρατυπίες, προκειμένου να πιεστώ να ψευδομαρτυρήσω εις βάρος του προέδρου Τραμπ. Παρότι καταδικάστηκα σε μια δίκη-παρωδία, σοβιετικού τύπου, σε μεταγενέστερο στάδιο της νομικής διαδικασίας αποδείχτηκε ότι ο δικαστής απέκρυψε από τους συνηγόρους υπεράσπισης αποδεικτικά στοιχεία που τεκμηρίωναν την αθωότητά μου.
      Αναγνωρίζοντας ότι δεν είχα παρανομήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο και ότι στοχοποιήθηκα προκειμένου να πιεστώ να ψευδομαρτυρήσω, ο πρόεδρος Τραμπ μείωσε την ποινή μου και στη συνέχεια μού απένειμε τελεσίδικη χάρη. Παρότι με τον πρόεδρο παραμένουμε στενοί φίλοι και συνέδραμα την πρόσφατη νικηφόρα εκστρατεία του, τονίζω ότι οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτή τη συνέντευξη είναι αποκλειστικά δικές μου και ένα τμήμα τους αντικατοπτρίζει απλώς το πώς πιστεύω ότι η νέα διοίκηση βλέπει τα πράγματα.
      Ο πρόεδρος Τραμπ έχει δεσμευθεί να τερματίσει τη στρατιωτική αντιπαράθεση στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό. Ακόμη και αν ασκήσει πιέσεις και προς τις δύο κατευθύνσεις, πιστεύετε ότι ένα ρεαλιστικό σενάριο διευθέτησης θα μπορούσε να προβλέπει την επιστροφή της Ουκρανίας στα αρχικά σύνορα της;
      Οι Συμφωνίες του Μινσκ πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για μια συμφωνία επίλυσης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη ξοδέψει περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των φορολογουμένων στον πόλεμο, κι όσο περισσότερο η Ουκρανία αντιστέκεται τόσο περισσότερους άνδρες και γυναίκες χάνει, όπως και εδάφη εις όφελος της Ρωσίας. Πιθανότατα θα προκύψει μια κατάσταση παρόμοια με αυτήν της Κύπρου, όπου το βόρειο τμήμα του νησιού κατέχεται παράνομα από την Τουρκία και αναγνωρίζεται μόνο από αυτήν, ενώ το νότιο τμήμα, η Κυπριακή Δημοκρατία, αναγνωρίζεται διεθνώς. Αν δεν υπάρξει επίλυση βασισμένη στις Συμφωνίες του Μινσκ, η Ρωσία πιθανότατα θα αντιδράσει προσαρτώντας την ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία, και θα υπάρξει de facto διχοτόμηση της Ουκρανίας, με την αρχική της κυριαρχία σε αυτά τα εδάφη να χάνεται. Στη χειρότερη περίπτωση θα έχουμε μια κατάσταση τύπου Βόρειας Κορέας – Νότιας Κορέας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
      Διαφαίνεται ήδη μια διαφορά αντιλήψεων μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ακόμη και του ΝΑΤΟ, με τη μελλοντική διοίκηση Τραμπ για το ουκρανικό ζήτημα. Πιστεύετε ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρότερη διχογνωμία;
      Η Ευρώπη πρέπει να πληρώσει το μερίδιο που της αναλογεί για τη συνεισφορά της στο ΝΑΤΟ, αλλά και να διαθέσει ποσά για τη διευθέτηση της σύγκρουσης και την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Οσο πιο συντονισμένη είναι η προσπάθεια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας τόσο πιο γρήγορα αυτή θα επέλθει. Αν η Αμερική είναι αυτή που θα κληθεί να αναλάβει τη μερίδα του λέοντος, η διαδικασία θα είναι πιο αργή, γιατί η Ουκρανία δεν είναι στις προτεραιότητες του αμερικανικού λαού, δεδομένου ότι δεν ανήκει στην Ε.Ε. ή στο ΝΑΤΟ. Ο πρόεδρος Τραμπ ήταν πάντα κατηγορηματικός σε αυτό.
      Υπάρχει, κατά την εκτίμησή σας, ένα έλλειμμα δημοκρατικής εκπροσώπησης στη σημερινή Ε.Ε.; Θεωρείτε πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες εκφράζει τη βούληση των λαών των «27»; Ή μήπως μεγαλύτερες χώρες, όπως η Γερμανία, χειραγωγούν τις αποφάσεις σε ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η λαθρομετανάστευση, αλλά και το Ουκρανικό;
      Σίγουρα οι μεγαλύτερες χώρες στην Ε.Ε. έχουν ισχυρότερη φωνή στη διακυβέρνηση, παρότι τυπικά απαιτείται ομοφωνία για σημαντικές αποφάσεις. Αυτή είναι, νομίζω, μια ευκαιρία για μικρότερες, αλλά πολύ σημαντικές χώρες από γεωπολιτικής απόψεως, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, να συνεργαστούν στενότερα με τις ΗΠΑ.
      Η Τουρκία, με την απόλυτη ανοχή των αμερικανικών Δημοκρατικών κυβερνήσεων, παίζει τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου» σε μια σειρά διεθνών κρίσεων. Η ασυλία που της παρέχεται της επιτρέπει να προμηθεύεται ρωσικά οπλικά συστήματα, να στηρίζει με όλα τα μέσα τη Χαμάς, να επεμβαίνει στη Συρία και ταυτόχρονα να διεκδικεί πρωτεία «συνεπούς εταίρου» στο ΝΑΤΟ. Τι είδους «δύο μέτρα και σταθμά» είναι αυτά;
      Η Τουρκία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένα είδος… εχθρικού φίλου των ΗΠΑ [χρησιμοποιεί την αγγλική λέξη «frenemy», συνδυασμό των λέξεων «friend» και «enemy», που δεν έχει ακριβή μετάφραση στα ελληνικά, αλλά υποδηλώνει κάποιον που παριστάνει τον φίλο, όμως ταυτόχρονα λειτουργεί ανταγωνιστικά ή και εχθρικά]. Οι γεωπολιτικές ισορροπίες και οι συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο και τη νότια Ευρώπη αλλάζουν, και αν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Αίγυπτος και το Ισραήλ εργαστούν από κοινού με τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ, μπορούν να αντισταθμίσουν τη βλαπτική επιρροή της Τουρκίας και την προσέγγισή της με τους BRICS και τον άξονα Κίνας – Τουρκίας.
      Η Ελλάδα έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια στον πιο «προβλέψιμο σύμμαχο» των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο. Προσφέρει στρατιωτικές διευκολύνσεις στις ΗΠΑ από το Ακτιο μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Ωστόσο, το μέγεθος της αμερικανικής στήριξης απέναντι στην τουρκική απειλή είναι δυσανάλογα μικρό, γεγονός που δημιουργεί απογοήτευση. Πώς το εξηγείτε;
      Η Τουρκία είναι ακόμη, στη θεωρία, σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν σύγκρουση μαζί της. Ωστόσο, στρατηγικές κινήσεις όπως η ενίσχυση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και η υποστήριξη των ελληνικών θαλάσσιων αξιώσεων, με αντάλλαγμα την προτεραιότητα σε ενεργειακά κοιτάσματα και τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων στο Αιγαίο, θα αποτρέψουν την Τουρκία από επιθετικές ενέργειες εις βάρος της Ελλάδας και την εφαρμογή μιας μαξιμαλιστικής πολιτικής διεκδικήσεων. Οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να βασίζουν ολόκληρη τη στρατηγική ενεργειακής ασφάλειας στην Τουρκία, ούτε να προδικάσουν τη στάση τους απέναντι στη χώρα αυτήν, όταν αναφύονται επιλογές με μεγαλύτερη ευελιξία.
      Είστε ειδικός σε θέματα επικοινωνίας. Πώς εξηγείτε τη μονολιθικότητα στην ενημέρωση των «συστημικών μέσων», σε θέματα όπως η woke ατζέντα, η κλιματική αλλαγή, λαθρομετανάστευση, ακόμη και η «ρωσοφοβία»;
      Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι ενημερώνονται στον κόσμο έχει αλλάξει. Τα «παλιά μέσα» έχουν χάσει το μονοπώλιο της εξουσίας. Ο πρόεδρος Τραμπ είναι θερμός υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου και αντίπαλος της λογοκρισίας σε διεθνές επίπεδο. Με τον Ιλον Μασκ, που καθιέρωσε το Χ, το πρώην twitter, ως φάρο ελευθερίας του λόγου, θα είναι πλέον αδύνατον να κατασταλεί η ελεύθερη έκφραση, είτε αυτή αφορά θέματα δημόσιας υγείας, κυβερνητική διαφθορά είτε γεγονότα παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
      Εχετε κάτι να προσθέσετε;
      Ναι. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον καλό μου φίλο και γνωστό δικηγόρο Γιώργο Μιχαλόλια, που με ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. [iEpikaira: Ο Γιώργος Μιχαλόλιας είναι ο δικηγόρος της Χρυσής Αυγής και ανιψιός του αρχηγού της ΧΑ, Νίκου Μιχαλολιάκου. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την ανακοίνωση της έλευσης της Γκίλφοϊλ στην Ελλάδα, ο φυλακισμένος Κασιδιάρης ξαναζωντάνεψε. Η παρέμβαση Κασιδιάρη στο youtu.be με αναφορά στον ρόλο των ΗΠΑ.]
      Φωτο: Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε άδεια από τη φυλακή βρέθηκε στη συγκέντρωση για τα Τέμπη στο Σύνταγμα (05/03/25)

      Ποιος είναι ο Ρότζερ Στόουν
      Ο Ρότζερ Τζέισον Στόουν γεννήθηκε το 1952 στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ. Εχει ουγγρική και ιταλική καταγωγή. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και από το 1970 εργάστηκε επίσημα στις εκστρατείες πολλών Ρεπουμπλικάνων υποψηφίων, ανάμεσά τους ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο Τζορτζ Μπους, ο Τραμπ κ.ά.
      Το 1980 έγινε ο συνιδρυτής εταιρίας λόμπινγκ με έδρα την Ουάσινγκτον, που εξελίχθηκε στην κορυφαία των ΗΠΑ, αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις της με τον Λευκό Οίκο.
      Περιγράφεται ως «μαχητής» και «Ρεπουμπλικάνος στρατηγός», ενώ το πολιτικό του μότο είναι «Επίθεση, επίθεση – ποτέ μην αμύνεσαι».
      Ηταν ο πρώτος που το 1998 πρότεινε στον Τραμπ να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος των ΗΠΑ. Οταν συνέβη αυτό, συμμετείχε στην εκστρατεία του. Ο Ντόναλντ Τραμπ τον επαίνεσε σε ραδιοφωνική εκπομπή: «Ο Ρότζερ είναι καλός τύπος, ήταν τόσο πιστός και τόσο υπέροχος». Ο Στόουν παρέμεινε άτυπος σύμβουλος του Τραμπ σε όλη την εκστρατεία, όπως και όλα τα επόμενα χρόνια.
      Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 2016, ο Στόουν κατηγορήθηκε από τον πρόεδρο της προεδρικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον ότι είχε προηγούμενη γνώση της δημοσίευσης από τα WikiLeaks των ιδιωτικών emails που είχαν διαρρεύσει για το επιτελείο των Δημοκρατικών. Το 2020 αποσύρθηκαν όλες οι κατηγορίες εναντίον του, μετά την έρευνα του ειδικού εισαγγελέα Ρόμπερτ Μιούλερ, και ακυρώθηκαν οι δικαστικές αποφάσεις, για παρεμπόδιση επίσημης διαδικασίας κ.ά., με τον πρόεδρο Τραμπ να του δίνει χάρη επειδή η δίωξη του Στόουν κρίθηκε πολιτική και μεροληπτική.
      Το ντοκιμαντέρ του Netflix του 2017 «Get Me Roger Stone» εστιάζει στη ζωή και την καριέρα του.
      [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]
      Κυριακάτικη Δημοκρατία newsbreak.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Financial Times: «Έξοδος» ΗΠΑ από το NATO(;) - Τί προτείνει το βρετανικό Chatham House
      Αποκάλυψη των Finantial Times: Οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις επεξεργάζονται σχέδιο 5-10 ετών για να αντικαταστήσουν την Ουάσιγκτον
      Οι μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις της Ευρώπης καταρτίζουν σχέδια για να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες από τις ΗΠΑ για την άμυνα της ηπείρου, συμπεριλαμβανομένης της πρότασης στην κυβέρνηση Τραμπ για μια διαχειριζόμενη μεταφορά ευθυνών μέσα στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια.
      Όπως αποκαλύπτουν οι Financial Times, οι συζητήσεις είναι μια προσπάθεια να αποφευχθεί το χάος μιας μονομερούς αποχώρησης των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, ένας φόβος που πυροδοτήθηκε από τις επανειλημμένες απειλές του Αμερικανού Προέδρου να αποδυναμώσει ή να αποχωρήσει από τη διατλαντική συμμαχία που προστατεύει την Ευρώπη εδώ και σχεδόν οκτώ δεκαετίες.
      Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία και οι Σκανδιναβοί, είναι μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν στις ανεπίσημες αλλά δομημένες συζητήσεις, σύμφωνα με τέσσερις Ευρωπαίους αξιωματούχους που συμμετείχαν.
      Στόχος τους είναι να καταλήξουν σε ένα σχέδιο για να μεταφέρουν το οικονομικό και στρατιωτικό βάρος στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και να το παρουσιάσουν στις ΗΠΑ ενόψει της ετήσιας συνόδου κορυφής των ηγετών του ΝΑΤΟ στη Χάγη τον προσεχή Ιούνιο.
      Η πρόταση θα περιλαμβάνει σταθερές δεσμεύσεις για την αύξηση των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών και τη δημιουργία στρατιωτικών δυνατοτήτων, σε μια προσπάθεια να πειστεί ο Τραμπ να συμφωνήσει σε μια σταδιακή μεταβίβαση ευθυνών, που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να επικεντρωθούν περισσότερο στην Ασία.
      Οι ΗΠΑ, οι οποίες ξοδεύουν περισσότερα για την άμυνα από όλους τους άλλους συμμάχους του ΝΑΤΟ μαζί, είναι απαραίτητες για την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
      Εκτός από το πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο, ​​το οποίο είναι αφοσιωμένο στην άμυνα της Ευρώπης με πολλές ευρωπαϊκές αεροπορικές δυνάμεις που φέρουν πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ, παρέχουν στρατιωτικές δυνατότητες που δεν διαθέτουν οι σύμμαχοι της ηπειρωτικής Ευρώπης, διοικούν αεροπορικές, ναυτικές και στρατιωτικές βάσεις και έχουν 80.000 στρατιώτες σε βάσεις στην Ευρώπη.
      Χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, κινήθηκαν για να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες ή να επιταχύνουν τις ήδη προγραμματισμένες αυξήσεις μετά την εκλογή Τραμπ, ενώ η ΕΕ έχει αναπτύξει πρωτοβουλίες για τα κράτη μέλη της ώστε να επιταχύνει τις αυξημένες στρατιωτικές επενδύσεις.
      Εκτιμάται ότι θα χρειαστούν πέντε έως δέκα χρόνια ώστε αυτές οι αυξημένες δαπάνες να αυξήσουν τις ευρωπαϊκές ικανότητες σε ένα επίπεδο όπου θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις περισσότερες αμερικανικές αρμοδιότητες, είπαν οι αξιωματούχοι, χωρίς να περιλαμβάνεται η πυρηνική αποτροπή των ΗΠΑ.
      The plan includes a pitch to the Trump administration for a managed transfer over the next five to 10 years https://t.co/vETIQvOVwT pic.twitter.com/cwSljI4ZN4— Financial Times (@FT) March 20, 2025
      «Η αύξηση των δαπανών είναι η μόνη κίνηση που έχουμε: ο επιμερισμός του βάρους και η μετατόπιση του βάρους από την εξάρτηση των ΗΠΑ», είπε ένας από τους αξιωματούχους. «Ξεκινάμε αυτές τις συνομιλίες, αλλά είναι τόσο μεγάλο έργο που πολλοί έχουν πελαγώσει από την κλίμακα του».
      Ενώ οι Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν διαβεβαιώσει τους Ευρωπαίους ομολόγους τους ότι ο Τραμπ παραμένει προσηλωμένος στο ΝΑΤΟ και στη ρήτρα αμοιβαίας άμυνας του Άρθρου 5, πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανησυχούν ότι ο Λευκός Οίκος μπορεί να αποφασίσει να περιορίσει γρήγορα τις αναπτύξεις στρατευμάτων ή εξοπλισμού του, ή να απεμπλακεί από τα κοινά καθήκοντα της Συμμαχίας.
      Ορισμένες πρωτεύουσες δεν ήταν πρόθυμες να συμμετάσχουν στις συνομιλίες για τη μετατόπιση των βαρών, φοβούμενες μήπως ενθαρρύνουν τις ΗΠΑ να προχωρήσουν πιο γρήγορα, είπαν αξιωματούχοι, με την πεποίθηση ότι – παρά τη ρητορική – ο Τραμπ δεν σκοπεύει να κάνει σημαντικές αλλαγές στην παρουσία της χώρας του στην Ευρώπη.
      Άλλοι είναι δύσπιστοι ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα συμφωνούσε ακόμη και σε μια δομημένη διαδικασία δεδομένου του απρόβλεπτου χαρακτήρα του.
      «Χρειάζεται μια συμφωνία με τους Αμερικανούς και δεν είναι σαφές αν θα είναι διατεθειμένοι να την κάνουν», είπε ένας άλλος από τους αξιωματούχους. «Μπορείς να τους εμπιστευτείς ότι θα την τηρήσουν;»
      Αξιωματούχοι επισημαίνουν τις συνεχιζόμενες και τακτικές συζητήσεις, υπό την ηγεσία της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, για τη συγκρότηση ενός «συνασπισμού των πρόθυμων» να υποστηρίξουν την Ουκρανία στον πόλεμό της εναντίον της Ρωσίας και να επενδύσουν στην ευρωπαϊκή άμυνα, ως ενδεικτικό της κατεύθυνσης που ακολουθούν.
      Αυτές οι συζητήσεις μεταξύ περισσότερων από 12 ευρωπαϊκών αμυντικών δυνάμεων, δεν περιλαμβάνουν τις ΗΠΑ.
      Ερωτηθείς τι σημαίνει ευρωπαϊκός πυλώνας εντός του ΝΑΤΟ και αν αυτό είναι εφικτό, ένας τρίτος ανώτερος δυτικός αξιωματούχος απάντησε: «Το βλέπουμε τώρα: το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία [για μια δύναμη καθησυχασμού για την Ουκρανία] χωρίς τους Αμερικανούς».
      Αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ότι η διατήρηση της συμμαχίας με λιγότερη ή καθόλου εμπλοκή των ΗΠΑ, ήταν πολύ πιο απλή από τη δημιουργία μιας νέας δομής, δεδομένης της δυσκολίας αναδημιουργίας ή επαναδιαπραγμάτευσης των υπαρχόντων στρατιωτικών σχεδίων για την άμυνα της ηπείρου, των στόχων ικανότητας και κανόνων της, της δομής διοίκησης και του Άρθρου 5.
      Η βασική άμυνα της Ευρώπης θα απαιτούσε πάντα το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες ναυτικές δυνάμεις του Ατλαντικού, τους Σκανδιναβούς για τον βορρά της ηπείρου και την Τουρκία για τη νοτιοανατολική άμυνα, είπαν αξιωματούχοι: Μέλη που έχει ήδη το ΝΑΤΟ.
      «Ακόμη και χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ παρέχει μια δομή για τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας στην Ευρώπη», δήλωσε η Marion Messmer, ανώτερη ερευνήτρια για τη διεθνή ασφάλεια στο Chatham House.
      «Υπάρχουν πτυχές που θα πρέπει να αντικατασταθούν εάν οι ΗΠΑ αποδεσμευτούν. Ωστόσο, παρέχει μια δομή και ένα πλαίσιο υποδομής με το οποίο οι Ευρωπαίοι είναι πραγματικά εξοικειωμένοι… Κάνει μεγάλο μέρος της δουλειάς που θα έπρεπε να γίνει από την αρχή εάν επρόκειτο να δημιουργηθεί ένα διαφορετικό είδος δομής μόνο για τα ευρωπαϊκά μέλη», πρόσθεσε η Messmer.
      Πηγή: Financial Times απόδοση newsbreak.gr
      Chatham House: The EU must enable its defence industry to boost capabilities and reduce dependence on US systemsKajsa Ollongren, Armida van Rij
      With the second presidency of Donald Trump, European governments have been forced to urgently rethink their security and defence policies.
      Seismic shifts are underway, with long-held beliefs about debt brakes and fiscal rules being questioned: The German Bundestag approved a previously unimaginable reform of the country’s debt-brake to enable more spending on defence on 18 March.
      A shift towards a ‘Europe-alone’ perspective is taking place, from both EU and non-EU European countries, with steps being taken to recalibrate Europe to become a global power that can defend itself without US support.
      The European Commission published a white paper on European defence on 19 March to help address the many challenges involved – the next step in the ReArm Europe Plan announced by European Commission President von der Leyen, in which she enabled the mobilization of €800 billion for European defence.
      The problems involved in EU defence cooperation are not new. Indeed, the European Commission and experts alike have been trying to improve defence cooperation for several decades with little success. But the context has now drastically changed, opening up new avenues for potential solutions.Strengthen a European NATO
      The White Paper stresses that NATO should remain the organization that ensures the collective defence of Europe. That means EU efforts should be directed towards sustaining NATO and the individual member states’ capability requirements.
      It is clear the Trump administration wants to shift the burden within NATO away from the US toward European countries – but this must be done in a coordinated way.
      A more in-depth assessment on how to enhance EU and NATO collaboration should be a priority.
      Rather than wait for The Hague Summit in June, military planning for an increase of European troops and capabilities can already begin. So too can large scale investments in the critical enablers like transport aircraft and ISTAR capabilities needed for a transition to European responsibility. With crisis scenarios worryingly realistic – including a bad ending to the Russian war in Ukraine – all this needs to be fast forwarded.
      Equally pressing is the need to establish information sharing between NATO and the EU – which is currently not possible, hindering cooperation. A more in-depth assessment on how to enhance EU and NATO collaboration should be a priority, including regular meetings on all levels and intensified cooperation on joint procurement, strategic enablers and intel-sharing.
      Assess dependencies on US defence software and capabilities
      Various European defence ministries are already reassessing their dependencies on the US. A known issue is that key data points from American weapon systems are automatically sent to the US, crucial software updates depend on US manufacturers, and many weapons systems are sourced from the US. These are problematic dependencies at a time when Europe is considering going it alone.
      Europe also relies on the US for use of their capabilities. This has been oversimplified in the media, to discussions about the US being able to flick a ‘kill switch’ and disable American-made systems – but it raises important questions.
      The F-35 is designed to use US-made weapons…adapting the aircraft to rely on European software and weapons is not realistic in the short-term.
      The F-35 5th generation fighter jet is a good example. More European countries have purchased the aircraft since the large-scale invasion of Ukraine began. All rely heavily on the US government and US defence company Lockheed Martin for software updates.
      The F-35 is designed to use US-made weapons. Changing that would require US approval. Adapting the aircraft to rely on European software and weapons is not realistic in the short-term, leading to serious questions about these massive procurement commitments.
      In the military intelligence sphere, databases for targeting and threat detection are usually US controlled, although some countries are creating their own. Depending on the currency of the data systems used, in some cases data is still sent automatically to the US, raising sovereignty concerns.
      Across all these areas, defence ministries need to carefully evaluate the implications of these dependencies at a time when an unpredictable presidency is overturning some fundamental assumptions about the nature of US alliances
      Closing defence capability gaps
      The White Paper names the seven areas in which European defence capabilities gaps need closing. These areas are very broad – ‘air and missile defence’ or ‘ AI, quantum, Cyber and electronic warfare’ – and need to be translated to more specific (but aggregated) demand that can be turned to development and procurement.
      For example, when talking about ‘air and missile defence’, this means combining and integrating different capabilities from close range drone detection to radars, ground-to-air missile systems and air born surveillance. Fine tuning this is crucial.
      Part of the problem that leads to gaps seems to be limited understanding by the European Commission of end-users, namely European armed forces. Rather than defence industry figures, it should be European defence chiefs who are asked to define the enabling capabilities they prioritize when assessing gaps.
      Equally, industries should come up with the best technical, collaborative proposals to meet those needs. The iterative approach taken in the White Paper is better than a highly centralized five-year plan.
      To get started, the European Defence Agency – which knows what capability gaps exist in which member states – should be tasked to initiate, enable and support the execution of projects in accordance with earlier capability assessments.
      This should align with the needs of member states and be coordinated with NATO, NSAP and OCCAR, and report back to the European Council.
      Creating an enabling environment for defence in Europe
      More broadly, the EU needs to address the underlying problems. This involves taking an approach where the European defence industry is a part of a joint defence capacity. Europe should also strive to foster new defence products.
      The omnibus package for defence is a positive move that will create a more harmonized regulatory environment for defence.
      Loosening EU fiscal rules to allow member states to increase defence expenditure is an easy and vital measure.
      But more is needed: a first step is to improve access to financing for innovative dual-use and defence tech start-ups from venture capital. The second is to reassess labour market regulations to address critical labour shortages in defence companies and armed forces, including bottlenecks for recruiting and retaining skilled personnel. Third, the EU’s ESG taxonomy may need to be reversed completely, and actually require that companies deliver when crises require it, thereby strengthening resilience.
      Additionally, many EU and non-EU European allies are operating within a fiscally constrained space: there is too limited public funding to adequately meet the challenges presented by a withdrawal of US military support. Loosening EU fiscal rules to allow member states to increase defence expenditure is an easy and vital measure.
      Finally, the EU needs to evolve its approach by learning from the modern battlefield. Ukraine has demonstrated the importance of using cheap technology and scaling quickly. The European defence industry is simply not set up to do this. Room should be created to encourage large scale innovation and start-ups to grow more new European defence tech champions like Helsing and Mistral.
      None of this is going to be easy or straightforward. But as European governments come to grips with the reality of an unreliable US administration, taking such steps is essential.
      Source: https://www.chathamhouse.org/2025/03/eu-must-enable-its-defence-industry-boost-capabilities-and-reduce-dependence-us-systems
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γ. Μανιάτης: Η Λιβύη «ακυρώνει»(;) το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο

      Τι είναι αυτό που αναγκάζει τους Λιβύους να συμμορφωθούν με το Διεθνές Δίκαιο. Ο πρώην υπουργός Ενέργειας και Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, εξηγεί
      Συνέντευξη στον Μιχάλη Ψύλο • psilosm@naftemporiki.gr
      Ένα απρόσμενο «δώρο» έκανε η Λιβύη στην Ελλάδα, και μάλιστα δίχως καν η ελληνική κυβέρνηση να «κουνήσει το χέρι της»: Ακυρώνει στην πράξη το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, προκηρύσσοντας διεθνή διαγωνισμό για την εκμετάλλευση 22 θαλάσσιων και χερσαίων «οικοπέδων» υδρογοναθράκων, σεβόμενη τα απώτατα όρια της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
      Ο ειδικότερος για να εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει αυτή η κίνηση της Λιβύης για τα ελληνικά εθνικά και ενεργειακά, είναι αναμφίβολα ο καθηγητής Γιάννης Μανιάτης, πρώην υπουργός Ενέργειας και σήμερα ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
      «Πρέπει να σας πω κύριε Ψύλο ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά ευχάριστη είδηση. Μία είδηση που εκτός από τη σημασία της σήμερα αποδεικνύει και κάτι το οποίο εγώ πιστεύω εδώ και πολλά χρόνια. Στα ζητήματα της διασφάλισης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας,πρέπει κάθε φορά να διεκδικούμε με πράξεις την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας και όχι απλώς με λόγια. Μπορώ να σας πω είναι ότι χαίρομαι πάρα πολύ που η κυβέρνηση της Λιβύης σεβάστηκε τα απώτατα όρια της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, έτσι όπως τα είχαμε χαράξει στο μεγάλο διαγωνισμό πριν 11 χρόνια. Όταν προκηρύξαμε το 2014 τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Άρα είναι μία εξαιρετικά θετική είδηση και κυρίως αποδεικνύει ότι αυτό που πριν 11 χρόνια αποφασίσαμε να πράξουμε, σήμερα αποδεικνύεται ότι ήταν μια πολύ ισχυρή πατριωτική κίνηση, η οποία διασφάλιζε τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα»
      Ακύρωση των παράνομων σχεδίων της Άγκυρας
      Γιατί όμως η κυβέρνηση της Λιβύης ουσιαστικά ακυρώνει το παράνομο μνημόνιο με την Τουρκία;
      «Διότι από τη στιγμή που η Λιβύη ακολουθεί, τουλάχιστον στα δυτικότερα τμήματα, τη μέση γραμμή ίσων αποστάσεων, έτσι όπως την είχαμε ξεκινήσει με τον λεγόμενο «νόμο Μανιάτη» τον Αύγουστο του 2011: Στο άρθρο 156 ορίζεται ότι «ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ (αφ’ ής κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης».
      Τώρα πια νομίζω ότι καταφέραμε και εν τοις πράγμασι σε μεγάλο βαθμό, να ακυρώσαμε το τουρκολιβυκό μνημόνιο και καταφέραμε να προσαρμοστούν και οι Λίβυοι στο διεθνές δίκαιο και στο Δίκαιο της Θάλασσας.
      Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα
      – Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν όμως για να αλλάξει στάση η κυβέρνηση της Λιβύης;
      -Θα σας πω κάτι κύριε Ψύλο, που μου έκανε εντύπωση και το αντιμετωπίζω με χαμόγελο: Κατ` αρχήν πρέπει να σας πω ότι δεν έκαναν απολύτως τίποτα, μα απολύτως τίποτα, ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ούτε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν όλα οφείλονται στο ενδιαφέρον δύο ενεργειακών κολοσσών- της Exxon Mobil και της Total. Από το 2014 μέχρι και σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει προκηρύξει ούτε έναν διαγωνισμό, δεν έχει προχωρήσει σε άλλες περιοχές από αυτές που είχαμε ερευνήσει. Άρα δεν χρειάζεται να πανηγυρίζει η κυβέρνηση, γιατί πολύ απλά δεν έκανε απολύτως τίποτε. Η Λιβύη σεβάστηκε τον χάρτη, που εσείς οι δημοσιογράφοι ονομάζετε «χάρτη Μανιάτη». Μάλιστα σεβάστηκε επίσης τον νόμο 4009 του 2011 που ορίζει τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ. Αλλά και οι δύο ενεργειακοί κολοσσοί σεβάστηκαν ακριβώς αυτήν την οριοθέτηση τότε. Μακάρι τα τελευταία 10 χρόνια να είχαν κάνει και οι ελληνικές κυβερνήσεις κάποιες κινήσεις. Θέλω να ελπίζω ότι τουλάχιστον τώρα που φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε δύο πολύ μεγάλους ομίλους, οι οποίοι θέλουν να εξερευνήσουν τα ελληνικά κοιτάσματα, δεν θα αντιμετωπίσουν τα γνωστά γραφειοκρατικά προσκόμματα. Για παράδειγμα, στην TOTAL, η οποία ήρθε, εκδήλωσε ενδιαφέρον, πήρε συγκεκριμένα οικόπεδα και στο τέλος, μετά τις καθυστερήσεις της ελληνικής γραφειοκρατίας, τα παράτησε, σηκώθηκε και έφυγε. Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και με τις άλλες εταιρείες
      Η πόντιση του καλωδίου στην Κάσσο
      -Οι εξελίξεις αυτές μπορεί να αποτελέσουν καταλύτη και στο θέμα των ερευνών και την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας- Κύπρου;
      -Κύριε Ψύλο, βάζετε ένα άλλο θέμα, εξαιρετικά σημαντικό, για το οποίο επίσης είναι ακατανόητη η ολιγωρία της ελληνικής κυβέρνησης και η πλήρης αφωνία της σε σχέση και με την Τουρκία σε διμερές επίπεδο αλλά και σε σχέση με τους διεθνείς οργανισμούς. Το 2011 και στη συνέχεια το 2013, δηλαδή πριν 12- 13 χρόνια, σχεδιάσαμε αυτό το καλώδιο. Συμφωνήσαμε με την Κύπρο και το Ισραήλ και με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για το συγκεκριμένο καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης, εκτός από τις θεσμικές ευλογίες της ΕΕ, είχε διασφαλιστεί και το μεγαλύτερο κονδύλι που έχει πάρει ποτέ ενεργειακό έργο της Ενωσης- κάπου 657 εκατομμύρια ευρώ. Μιλάμε για ένα έργο το οποίο έχει τεράστια γεωπολιτική σημασία. Διότι κατ` αρχήν αίρει την ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου και μεταφέρει «πράσινο» ρεύμα από το Ισραήλ, μέσω Κύπρου και Ελλάδας, προς την Ευρώπη. Κατά συνέπεια θα στηρίξει την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, που είναι μια κορυφαία ευρωπαϊκή προτεραιότητα.
      Σε συνδυασμό μάλιστα με τις αγωνιώδεις προσπάθειες της Τουρκίας να ενταχθεί στα χρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την άμυνα, η ελληνική κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της μία απίστευτη «φαρέτρα» με εργαλεία, απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.Καμία «άδεια» από την Τουρκία
      Το καλώδιο αυτό περνά άλλωστε από σημεία στα οποία η Τουρκία δεν έχει απολύτως καμία αρμοδιότητα. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να ζητήσει εξουσιοδότηση ή αδειοδότηση από καμία Τουρκία.
      Ως ευρωβουλευτής, έχω καταθέσει τρεις ερωτήσεις στην Κομισιόν για τις προκλητικές κινήσεις της Τουρκίας σε αυτό το θέμα. Η τελευταία μου παρέμβαση, εμπεριέχει και μία πρόταση που εύχομαι να την ακούσει η ελληνική κυβέρνηση και να την υποστηρίξει: Να ορίσει η ΕΕ έναν συντονιστή που θα επιβλέπει τη διαδικασία πόντισης του καλωδίου. Ποια είναι η σκοπιμότητα; Να εμπλακεί άμεσα η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και οφείλω να σημειώσω ότι μου προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν το έχει θέσει ως κορυφαίο θέμα στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εδώ και τόσους μήνες, που αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και παραβιάσεις, εκ μέρους της Τουρκίας.Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι πως η ελληνική κυβέρνηση αρκείται σε κάποιες γενικόλογες δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών στις τηλεοράσεις, ότι εμείς θα ακολουθήσουμε το Δίκαιο της Θάλασσας κλπ, αντί να πάρει πρωτοβουλίες, όπως αυτές που παίρνουμε εμείς στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
      Για τη σύλληψη Ιμάμογλου
      Ο Γιάννης Μανιάτης καταδίκασε έντονα τη σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου. «Η ενέργεια αυτή του προέδρου Ερντογάν αποδεικνύει ότι ελάχιστες από τις ευρωπαϊκές αξίες και προδιαγραφές για το κράτος δικαίου, υπάρχουν στην Τουρκία. Είναι προφανές ότι μπροστά στον κίνδυνο ενός απολυταρχικού ηγέτη και αναθεωρητικού ηγέτη, όπως είναι ο κ. Ερντογάν, το κυβερνητικό σύστημα της Τουρκίας δεν θα διστάσει να προσφύγει σε οποιαδήποτε διαδικασία προκειμένου να διασφαλίσει ότι ο Ιμάμογλου- ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος του Ερντογάν- δεν θα μπορέσει να είναι υποψήφιος στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
      Η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει και ήδη η ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και εγώ ως αντιπρόεδρος, αρμόδιος για τα διεθνή θέματα, προχωράμε στις αναγκαίες δημόσιες κινήσεις καταδίκης της συγκεκριμένης τουρκικής πρωτοβουλίας.
      [iEpikaira: Το παρόν βήμα συνεχίζει να διατηρεί τις επιφυλάξεις του για το πώς θα εξελιχθεί η διαφαινόμενη "ακύρωση" -για την ακρίβεια μιλάμε για αγνόηση των προβλέψεών του και όχι για επίσημη ακύρωση- του τουρκολιβυκού ψευδομνημονίου... Αν τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, γιατί δεν υπάρχει κυβερνητική δήλωση σφετερισμού της "επιτυχίας";]
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πολωνία: Οι πολίτες να έχουν τρόφιμα σπίτι τους τουλάχιστον για τρεις ημέρες…
      Ο επικεφαλής του Πολωνικού Υπουργείου Εσωτερικών, Βέσλαβ Λεσνίκεβιτς, κάλεσε τους συμπολίτες του να δημιουργήσουν στρατηγικά αποθέματα τροφής και νερού για τουλάχιστον τρεις ημέρες.
      «Να είμαστε έτοιμοι –στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας– να αντέξουμε για τουλάχιστον τρεις ημέρες χωρίς κρατική βοήθεια. Σε μια κατάσταση κρίσης, το κράτος δεν θα είναι σε θέση να ασχοληθεί με τις ανάγκες του ίδιου του πολίτη», είπε το πρακτορείο RAR σύμφωνα με τον Λεσνίκεβιτς.
      «Να εφοδιαστούμε με νερό, βασικά φάρμακα, προϊόντα υγιεινής, προμήθειες τροφίμων και φωτισμό χωρίς να χρησιμοποιήσουμε το ηλεκτρικό δίκτυο και να ετοιμάσουμε φορτισμένα power banks», είπε ο Λεσνίκεβιτς.
      Σύμφωνα με τον αναπληρωτή επικεφαλής του Πολωνικού Υπουργείου Εσωτερικών, σε περίπτωση φυσικής καταστροφής ή έκρηξης στρατιωτικής σύγκρουσης, 16 χιλιάδες εθελοντές τοπικές πυροσβεστικές δυνάμεις και πέντε χιλιάδες ομάδες διάσωσης της κρατικής πυροσβεστικής υπηρεσίας θα είναι έτοιμες να προσφέρουν βοήθεια στους πολίτες. (ρωσική Life).
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Διώρυγα του Σουέζ: Οι Χούθι στοιχίζουν στην Αίγυπτο «800 εκατομμύρια δολάρια το μήνα»
      Ελληνικό πετρελαιοφόρο διασώθηκε στη Διώρυγα του Σουέζ μετά από επίθεση από αντάρτες Χούτι στην Ερυθρά Θάλασσα, 10 Μαρτίου 2025. Φωτογραφία SUEZ CANAL AUTHORITY/AFP
      Η Διώρυγα του Σουέζ έχει σημειώσει πτώση 70% στην κίνηση πλοίων από τότε που ξεκίνησαν οι επιθέσεις των ανταρτών στην Υεμένη τον Οκτώβριο του 2023, λένε οι αιγυπτιακές αρχές.
      Σημαντική απώλεια για την οικονομία της χώρας, η οποία ήταν ήδη σε άσχημη κατάσταση. Και το Κάιρο παρακολουθεί με ανησυχία τη νέα κλιμάκωση, η οποία για άλλη μια φορά απωθεί τις προοπτικές επιστροφής στην κανονική θαλάσσια κυκλοφορία.
      Η Αίγυπτος κινδυνεύει να γίνει παράπλευρο θύμα της νέας κλιμάκωσης στην Υεμένη, όπου οι αντάρτες Χούθι ανακοίνωσαν στις 12 Μαρτίου την επανάληψη των επιθέσεων τους στην Ερυθρά Θάλασσα και όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν εκστρατεία αεροπορικών επιδρομών στις 15 Μαρτίου, εξηγεί η αμερικανική ιστοσελίδα Al-Monitor .
      Αυτή η ανανεωμένη ένταση εκτρέπει μεγάλο μέρος της θαλάσσιας κυκλοφορίας από το πέρασμα μεταξύ του στενού Μπαμπ ελ Μαντέμπ και της Διώρυγας του Σουέζ, μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, προσθέτει ο ιστότοπος που ειδικεύεται σε θέματα Μέσης Ανατολής.
      Για να συνδέσουν την Ασία με την Ευρώπη, τα πλοία πρέπει στη συνέχεια να περιφέρουν την αφρικανική ήπειρο μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας.
      Αυτό αντιπροσωπεύει ένα πρόσθετο κόστος για τους πλοιοκτήτες, όπως η γαλλική CMA-CGM και η δανική Maersk, γίγαντες του κλάδου που αποφάσισαν και οι δύο να αποφύγουν την Ερυθρά Θάλασσα από την έναρξη των επιθέσεων των Χούθι τον Οκτώβριο του 2023.
      «800 εκατομμύρια δολάρια σε ζημιές»
      Αλλά πάνω από όλα, αυτό έχει ως αποτέλεσμα σημαντική απώλεια εσόδων που αντλεί η Αίγυπτος από τη Διώρυγα του Σουέζ. Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι δήλωσε τη Δευτέρα 17 Μαρτίου ότι η χώρα του χάνει «περίπου 800 εκατομμύρια δολάρια [733 εκατομμύρια ευρώ] κάθε μήνα» λόγω της μείωσης της θαλάσσιας κυκλοφορίας στην Ερυθρά Θάλασσα.
      Ήδη τον Δεκέμβριο, η αιγυπτιακή κυβέρνηση δήλωσε ότι τα έσοδα από τη διώρυγα μειώθηκαν κατά περισσότερο από 60% το 2024 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, που αντιστοιχούσε σε ζημία 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων [6,4 δισεκατομμύρια ευρώ].
      Ωστόσο, επισημαίνει το Al-Monitor, η Αίγυπτος «εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα έσοδα από τη Διώρυγα του Σουέζ», η οποία σε κανονικούς καιρούς «αντιπροσωπεύει το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της».
      Αυτή η απώλεια εισοδήματος είναι ακόμη πιο προβληματική δεδομένου ότι η χώρα βιώνει ήδη μια οικονομική κρίση, που συνδέεται με την έκρηξη του χρέους, το οποίο «τετραπλασιάστηκε μεταξύ 2015» και 2024.
      Έκτοτε, «η αιγυπτιακή οικονομία έχει δείξει σημάδια ανάκαμψης», με τον πληθωρισμό να υποχωρεί στο 12,8%, το χαμηλότερο επίπεδό του εδώ και τρία χρόνια. Αυτή η ελαφρά βελτίωση εξηγείται, μεταξύ άλλων, από τη μαζική εισροή ξένων κεφαλαίων, κυρίως με τη μορφή επενδύσεων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία , καθώς και από ένα δάνειο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που χορηγήθηκε από το ΔΝΤ τον Μάρτιο του 2024.
      Αυτή η ελαφρά βελτίωση κινδυνεύει να επισκιαστεί από τη συνεχιζόμενη κλιμάκωση και τους ανανεωμένους φόβους για έναν περιφερειακό πόλεμο, του οποίου η Υεμένη θα μπορούσε να είναι ένα από τα θέατρα.
      Courrier International
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      DW: Θα γίνει η οικονομία της Γερμανίας πολεμική;

      Κώστας Αργυρός
      Κάποιοι το σκέφτονται, αλλά δεν το ομολογούν. Ο Μάνφρεντ Βέμπερ το ξεστόμισε. Η φύση της ευρωπαϊκής οικονομίας δείχνει να αλλάζει και εταιρείες δηλώνουν ήδη… ετοιμοπόλεμες.
      Ο πρώτος που τόλμησε να χρησιμοποιήσει τον όρο ήταν ο Μάνφρεντ Βέμπερ, Βαυαρός, Χριστιανοκοινωνιστής και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) στο Ευρωκοινοβούλιο. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα υποστήριξε ότι η οικονομία της Ευρώπης θα πρέπει να γίνει «πολεμική». Μάλιστα εξήγησε σε μεγάλο βαθμό και πώς το εννοεί: «Αυτό θα σημαίνει, για παράδειγμα, επιτάχυνση των διαδικασιών έγκρισης στρατιωτικού εξοπλισμού και μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαίων κατασκευαστών όπλων. Αλλά θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι οι κατασκευαστές αμυντικών προϊόντων θα εργάζονται στο μέλλον σε βάρδιες τα Σαββατοκύριακα και ότι εταιρείες που προηγουμένως παρήγαγαν βιομηχανικά αγαθά για μη στρατιωτικούς σκοπούς θα παράγουν στο μέλλον όπλα».
      Ο εχθρός προ των πυλών
      Σε άλλες εποχές τέτοιες δηλώσεις θα προκαλούσαν μεγάλη αναστάτωση. Σήμερα όχι. Τα ταμπού περί επανεξοπλισμού της Γερμανίας έχουν πέσει προ πολλού. Στα ΜΜΕ κυριαρχούν εδώ και εβδομάδες, ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ, αναλύσεις και προτάσεις όχι για το αν, αλλά για το πόσο πολύ και πόσο γρήγορα η Γερμανία, αλλά και η ΕΕ θα πρέπει να προετοιμάζονται για έναν πόλεμο, για μια επίθεση της Ρωσίας του Πούτιν τα επόμενα χρόνια. Καταξιωμένοι δημοσιογράφοι, αλλά και πολιτικοί επιστήμονες το ξεστομίζουν ως δεδομένο: «Ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών». Η κοινή γνώμη μοιάζει σταδιακά να αποδέχεται έστω και με ένα σφίξιμο στο στομάχι την ιδέα. Μόνο η νέα γενιά δεν πείθεται για την ανάγκη να αλλάξει τα σχέδιά της και να ακολουθήσει μια καριέρα στο στρατό, που αντιμετωπίζει σημαντικές ελλείψεις προσωπικού.
      Αντίδοτο στη… χλωμή ηλεκτροκίνηση
      Οι εκπρόσωποι της οικονομίας πάντως δείχνουν να παίρνουν πολύ σοβαρά προτάσεις σαν αυτή του Βέμπερ. Κάποιοι δηλώνουν ετοιμοπόλεμοι. Για παράδειγμα η Volkswagen σκέφτεται σοβαρά να μετατρέψει το εργοστάσιό της στο Όσναμπρουκ, που ήταν υποψήφιο για λουκέτο, σε μονάδα παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων. Αφού η ηλεκτροκίνηση δεν μπόρεσε να σώσει τις θέσεις εργασίας, ας τις σώσει ένας αναμενόμενος πόλεμος. Όπως εύστοχα σχολίασε ένα ρεπορτάζ στη δημόσια τηλεόραση, πολύ γρήγορα τα έκτακτα κονδύλια για την άμυνα, απαλλαγμένα από το φρένο του χρέους, μπορεί να μετατραπούν τελικά σε κερδοφόρες συμβάσεις του κράτους με μεγάλες γερμανικές βιομηχανίες.
      Eίναι λοιπόν η μετατροπή της οικονομίας σε «πολεμική» η λύση απέναντι στην ύφεση που ταλανίζει εδώ και μερικά χρόνια τη γερμανική οικονομία και που όπως προβλέπουν όλα τα Ινστιτούτα θα την κρατήσει σε επώδυνα χαμηλές πτήσεις (+0,2% έως 0,4% μεγέθυνση) και την επόμενη διετία;
      Η σημαιοφόρος Rheinmetall
      Η αλήθεια είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό είναι οι βιομηχανίες του χώρου, ή εκείνες που έχουν στρέψει το βλέμμα τους σε τέτοιες δραστηριότητες, που κρατούν υψωμένη τη σημαία του γερμανικού χρηματιστηρίου. Αυτή την Πέμπτη η μετοχή της εταιρείας Rheinmetall, του κατ' εξοχήν εκπροσώπου της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, σταμάτησε προσωρινά ένα ξέφρενο ράλι ανόδου. Είχαν προηγηθεί δηλώσεις ηγετικών της στελεχών που προεξοφλούσαν ότι η είσοδος στην εποχή των επανεξοπλισμών θα εκτοξεύσει τον τζίρο της εταιρείας κατά 30% ή ακόμα και 40%. Ακόμα και αν τελειώσει αύριο ο πόλεμος της Ουκρανίας, τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να αγοράζουν όπλα μαζικά τα επόμενα χρόνια. Για ευκαιρίες και προκλήσεις άνευ προηγουμένου μίλησε ο Αρμιν Πάπεργκερ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, υποσχόμενος από μεγάλη εγχώρια δύναμη να την μετατρέψει σε «παγκόσμιο παίκτη». Οι οικονομολόγοι, που συνήθως εξαιτίας της έλλειψης δεδομένων πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους, τώρα μπορεί να αισθανθούν πιο σίγουροι και για τις δικές τους προγνώσεις.
      Λογικό είναι, θα πει κανείς, η γερμανική κυβέρνηση να στηρίξει τις δικές της βιομηχανίες. Δεν θα ξεχάσει ωστόσο να κάνει και κάποια χατίρια στους παραδοσιακούς στρατιωτικοβιομηχανικούς συμμάχους Γάλλους και να μην αφήσει εκτός τους υπερατλαντικούς φίλους, όσο και αν η στάση Τραμπ έχει απογοητεύσει. Ο Μπόρις Πιστόριους, που παραμένει ακόμα υπουργός Άμυνας, επιθυμεί, όπως έγραψε η Süddeutsche Zeitung, την αγορά τουλάχιστον 35 μαχητικών F-35 από τις ΗΠΑ κόστους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Προφανώς, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος ζητούσε από το Βερολίνο άνοδο των στρατιωτικών δαπανών, να είχε και κάποια τέτοια συμβόλαια στο μυαλό του.
      Μεγάλη πελατεία, γρήγορη χρηματοδότηση
      H «άνθηση» του κλάδου είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Πριν από μερικούς μήνες οι Financial Times μιλούσαν για το μεγάλο «μπαμ» της πολεμικής βιομηχανίας και υπολόγιζαν τις άμεσες ανάγκες των 20 μεγαλύτερων εταιρειών σε επιπλέον 37.000 εργαζόμενους/-ες.
      Μικρές νεοσύστατες εταιρείες που παράγουν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς για τον πόλεμο, από drones μέχρι ρομποτικούς, τηλεχειριζόμενους ναρκαλιευτές, εξασφαλίζουν γρήγορη πελατεία και εύκολη ρευστότητα, αν χρειαστεί ακόμα και μέσα από ειδικά κανάλια του ΝΑΤΟ, όπως έδειχνε το βράδυ της Τετάρτης η γερμανική τηλεόραση. Η οικονομία της Ευρώπης αποκτά όλο και περισσότερο χρώμα «παραλλαγής».
      Πηγή: dw.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Με σοβιετική συνταγή ο Ερντογάν απέναντι στον Ιμάμογλου

      Γιατί ήρθε τώρα η σύλληψη Ιμάμογλου; Το παιχνίδι του «σουλτάνου» εντός και εκτός τουρκικών συνόρων
      Νατάσα Στασινού • nstasinou@naftemporiki.gr
      Η σύλληψη Ιμάμογλου στην Τουρκία μεταφράζεται από διεθνείς αναλυτές και αγορές ως μία προσπάθεια του σουλτάνου να εξοντώσει τον βασικό του αντίπαλο, ως ένα πραξικόπημα κατά της αντιπολίτευσης.
      Το περίεργο (ή όχι και τόσο) είναι πως η κίνηση αυτή έρχεται σε μία περίοδο κατά την οποία ο Ερντογάν επιχειρεί διεθνώς να αποκαταστήσει ή να συσφίξει σχέσεις με Ευρώπη και ΗΠΑ. Είναι οι επιτυχίες του στη διπλωματική σκακιέρα και μία αίσθηση παντοδυναμίας αυτή που τον ωθεί στον απόλυτο αυταρχισμό στο εσωτερικό; Δεν φοβάται καθόλου ότι θα μπορούσαν τα παιχνίδια εξουσίας που παίζει στο εσωτερικό να υπονομεύσουν τις προσπάθειές του για πρωταγωνιστικό ρόλο της Τουρκίας στις διεθνείς εξελίξεις; Προς το παρόν φαίνεται να αισθάνεται πως τα δύο διαφορετικά του πρόσωπα δεν επηρεάζουν το ένα το άλλο.
      Η «χλιαρή» αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ήρθε με 13 ώρες καθυστέρηση, και η πλήρης «αφωνία» των ΗΠΑ φαίνεται να δικαιώνουν (ή ακόμη και να ενθαρρύνουν) τις επιλογές του.
      Την ίδια μέρα που συνελήφθη ο Ιμάμογλου, εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για 105 ακόμη άτομα, μεταξύ των οποίων αξιωματούχοι του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και ένας κορυφαίος δημοσιογράφος. Οι αρχές περιόρισαν επίσης την πρόσβαση σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και έκλεισαν σταθμούς του μετρό. Επικαλούμενος τη διατήρηση της «δημόσιας τάξης», ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε τετραήμερη απαγόρευση των δημόσιων συγκεντρώσεων. Χιλιάδες διαδηλωτές αψήφησαν την απαγόρευση το ίδιο βράδυ.«Δείξε μου τον άνθρωπο και θα σου πω το έγκλημα»
      Οι Τούρκοι εισαγγελείς, όπως χαρακτηριστικά σχολιάζει ο Economist, φαίνεται πως ακολουθούν μια παλιά σοβιετική τακτική στην περίπτωση του Ιμάμογλου: «Δείξε μου τον άνθρωπο και θα σου βρω το έγκλημα». Τα τελευταία τρία χρόνια έχει ερευνηθεί για πληθώρα κατηγοριών, από διαφθορά έως προσβολή εκλογικών αξιωματούχων που επιχείρησαν να του αφαιρέσουν τη νίκη στις δημοτικές εκλογές του 2019.
      Οι νέες κατηγορίες που του αποδίδονται περιλαμβάνουν τη σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, τη συνέργεια με τρομοκρατική ομάδα, τη δωροδοκία και τη χειραγώγηση δημόσιων διαγωνισμών.
      Γιατί τώρα;
      Η χρονική στιγμή της σύλληψής του κάθε άλλο παρά τυχαία φαίνεται. Στο συνέδριο του CHP, που είχε προγραμματιστεί για τις 23 Μαρτίου, αναμενόταν η επίσημη ανακήρυξή του ως υποψήφιου του κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2028, οι οποίες ωστόσο εκτιμάται ευρέως ότι θα διεξαχθούν νωρίτερα.
      Ο Ιμάμογλου ηγήθηκε της αντιπολίτευσης στη συντριπτική της νίκη στις περσινές τοπικές εκλογές, προκαλώντας την πρώτη ήττα του Ερντογάν και του κυβερνώντος κόμματός του, Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), ύστερα από δύο δεκαετίες κυριαρχίας. Έκτοτε, προηγείται σταθερά του Ερντογάν στις δημοσκοπήσεις.
      Η τουρκική κυβέρνηση έδειξε ότι δεν θέλει να αφήσει τίποτα στην τύχη. Μία ημέρα πριν από τη σύλληψή του, οι αρχές ακύρωσαν το πανεπιστημιακό δίπλωμα του Ιμάμογλου. Σύμφωνα με τον τουρκικό εκλογικό νόμο, οι υποψήφιοι για την προεδρία πρέπει να είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου. Επισήμως βέβαια οι αξιωματούχοι του Ερντογάν εμφανίζονται εξοργισμένοι με τον ισχυρισμό ότι εργαλειοποιεί τη δικαιοσύνη.
      Πολλοί Τούρκοι περίμεναν πως ο Ιμάμογλου θα αντιμετώπιζε και άλλες δικαστικές υποθέσεις, αλλά ελάχιστοι πίστευαν ότι θα κατέληγε στη φυλακή. «Ακόμη και για τα δεδομένα του Ερντογάν, αυτό είναι τεράστιο βήμα», σχολιάζει η Γκιονούλ Τολ από το Middle East Institute, ένα αμερικανικό think-tank. «Ο Ερντογάν ίσως πιστεύει ότι η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ του προσφέρει ασυλία. Ίσως αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει», συμπληρώνει.Φοβάται και ο δήμαρχος της Άγκυρας
      Η προοπτική της ήδη λαβωμένης τουρκικής δημοκρατίας φαίνεται δυσοίωνη. Ο δήμαρχος της Άγκυρας, Μανσούρ Γιαβάς, που επίσης θεωρείται πιθανός διεκδικητής της προεδρίας, υπαινίχθηκε ότι θα μπορούσε να έχει την ίδια τύχη με τον Ιμάμογλου. Η Τουρκία εξελίσσεται προς ένα μοντέλο όπου ο πολιτικός ανταγωνισμός είναι πρακτικά αδύνατος.
      Τους τελευταίους μήνες έχουν συλληφθεί αρκετοί δήμαρχοι της αντιπολίτευσης, καθώς και δημοσιογράφοι που κάλυπταν έρευνες για τον Ιμάμογλου. Όταν δύο υψηλόβαθμα μέλη της μεγαλύτερης τουρκικής επιχειρηματικής ένωσης καταδίκασαν την καταστολή, κλήθηκαν και εκείνοι για ανάκριση. Αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης έως και πέντε χρόνια.Το κουρδικό
      Στοχεύοντας στον βασικό του αντίπαλο, ο Ερντογάν μπορεί να επιδιώκει να διαλύσει τη συμμαχία του CHP με το κυριότερο κουρδικό κόμμα της Τουρκίας, το Κόμμα Ισότητας και Δημοκρατίας των Λαών (DEM). Η σύλληψη του Ιμάμογλου φέρνει το DEM, που έχει δει δεκάδες πολιτικούς του να φυλακίζονται την τελευταία δεκαετία, σε δύσκολη θέση. Το κόμμα αναμένει ότι ο Ερντογάν θα απαντήσει στην έκκληση για εκεχειρία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν με παραχωρήσεις προς την κουρδική μειονότητα.
      Ο μόνος έλεγχος στην εξουσία του Ερντογάν φάνηκε να είναι οι αγορές. Η τουρκική κεντρική τράπεζα φέρεται να ξόδεψε πάνω από 10 δισ. δολάρια από τα συναλλαγματικά της αποθέματα για να στηρίξει τη λίρα, η οποία βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση.Η επαναπροσέγγιση με την Ευρώπη
      Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι απέφυγαν να ασκήσουν σοβαρή κριτική έχει να κάνει με την επαναπροσέγγιση των Βρυξελλών με την Άγκυρα. Οι Τούρκοι βλέπουν την τρέχουσα γεωπολιτική κρίση, που αναγκάζει τους Ευρωπαίους να ανασχεδιάσουν την άμυνά τους, ως μια ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους με την Ευρώπη. Η Τουρκία επιδεικνύει ανοιχτά τη στρατιωτική της δύναμη στη Μέση Ανατολή και θέλει να εμφανιστεί ως βασικός παράγοντας ασφάλειας για την Ευρώπη.
      Υπάρχουν ήδη πρώιμα σημάδια εμβάθυνσης του διαλόγου για την ασφάλεια μεταξύ της ομάδας του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και των Ευρωπαίων ομολόγων του. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, παρευρέθηκε στη Σύνοδο κορυφής για την Ουκρανία που συγκάλεσε ο Βρετανός Πρωθυπουργός, Κιρ Στάρμερ, στις 2 Μαρτίου, δύο ημέρες μετά τη σύγκρουση του Ουκρανού Προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, με τον Τραμπ και τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζ. Ντ. Βανς, στον Λευκό Οίκο. Η Τουρκία έχει γίνει μέρος της «συμμαχίας των προθύμων» που ηγούνται ο Στάρμερ και ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν.
      Μετά τη σύνοδο της 6ης Μαρτίου που φιλοξενήθηκε από την ΕΕ, ο Ερντογάν άφησε να εννοηθεί ότι τουρκικά στρατεύματα θα μπορούσαν τελικά να αναπτυχθούν στην Ουκρανία. Ο Ερντογάν καλλιεργεί επίσης σχέσεις με άλλες βασικές χώρες. Ο Πολωνός Πρωθυπουργός, Ντόναλντ Τουσκ, επισκέφθηκε την Άγκυρα στις 12 Μαρτίου για να συζητήσει για την Ουκρανία και την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
      Στόχος του να αποκτήσει και ένα κομμάτι της πίτας από το ReArm Europe, που δίνει μεν προτεραιότητα στα made in EU οπλικά συστήματα, αλλά δεν αποκλείει συνεργασίες με τρίτες χώρες.
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Πραξικόπημα α λα ερντογανικάΤου Κώστα Ράπτη
      Γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν προχώρησε σε ένα οιονεί πραξικόπημα, με τη σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου; Η απλούστερη απάντηση είναι: Γιατί μπορεί.
      Παραπέμπει βέβαια σε εικόνα πραξικοπήματος η σύλληψη του επίδοξου διεκδικητή της τουρκικής προεδρίας με τις καλύτερες δημοσκοπικές προοπτικές, καθώς και άνω των εκατό συνεργατών του, η τετραήμερη απαγόρευση των συγκεντρώσεων, το κλείσιμο του σταθμού μετρό του Ταξίμ, τα προσκόμματα στην πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.ο.κ.
      Αλλά ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας αξιολόγησε εκ των προτέρων ως μη απειλητικές τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις, όπως την χθεσινή διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων, παρά την απαγόρευση, έξω από το δημαρχείο της πραγματικής πρωτεύουσας της χώρας.
      Πολύ περισσότερο, ο Ερντογάν έχει την πολυτέλεια να μη φοβάται διεθνείς αντιδράσεις. Από την πλευρά των ΗΠΑ, όπου τον τόνο πλέον δίνει ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτές ενδέχεται και να μην εκδηλωθούν καν. Όσο για τους Ευρωπαίους ηγέτες, που ήδη εκφράζουν την "ανησυχία” τους, τα πράγματα είναι πολύ απλά: σε μια στιγμή που παραγκωνίζονται παραδειγματικά από τον σχεδιασμό του μέλλοντος της Ουκρανίας (και άρα, κατά μία έννοια, όλης της ηπείρου τους) οι ελπίδες τους για τον σχεδιασμό μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας εναποτίθενται, όπως το αποτυπώνει και η "Λευκή Βίβλος” που μόλις δημοσιοποίησε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στον εναγκαλισμό της Τουρκίας, ως της χώρας με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ.
      Όσο για τις δημοκρατικές αξίες, τις οποίες αρέσκεται να προβάλλει η Ε.Ε., το πρόσφατο προηγούμενο της ακύρωσης των εκλογών και του αποκλεισμού του προπορευόμενου υποψηφίου στη Ρουμανία, δείχνει, μεταξύ πολλών άλλων, ότι οι "27” δεν έχουν την ίδια με παλιότερα ικανότητα να δασκαλεύουν τρίτους. Και πάντως οι ευρωπαϊκές διαμαρτυρίες δεν έχουν καταφέρει εδώ και εννέα χρόνια να επιφέρουν την απελευθέρωση του Σελαχατίν Ντεμίρτας, πρώην ηγέτη του (φιλοκουρδικού) τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος της Τουρκίας, ή του μαικήνα-ακτιβιστή Οσμάν Καβάλα.
      Σε κάθε περίπτωση, η ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος είναι πρακτικά ανύπαρκτη, ώστε ο Ερντογάν να διακυβεύει πραγματικές απώλειες σε αυτό το μέτωπο.
      Με την απαραίτητη δόση μαύρου χιούμορ, το υπουργείο Δικαιοσύνης της Τουρκίας κατήγγειλε όσους συνδέουν με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης τις ενέργειες της "ανεξάρτητης” τουρκικής δικαιοσύνης. Ωστόσο, οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν ο Ιμάμογλου και οι συνεργάτες του έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
      Αφενός ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης κατηγορείται για δωροληψία στο πλαίσιο μειοδοτικών διαγωνισμών, όπερ θα μπορούσε και να αληθεύει. Όμως ταυτοχρόνως κατηγορείται για συνεργασία με "τρομοκρατική οργάνωση” - δηλ. το εκτός νόμου ΡΚΚ, με τον έγκλειστο ιδρυτή του οποίου συνομιλεί αυτή τη στιγμή η ίδια η κυβέρνηση...
      Αποτελεί ένα ερώτημα εάν στα ανταλλάγματα τα οποία συνοδεύουν την έκκληση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν για αυτοδιάλυση του ΡΚΚ περιλαμβάνεται και η σύμπραξη του φιλοκουρδικού κοινοβουλευτικού κόμματος DEM στην προαναγγελθείσα αναθεώρηση του Συντάγματος. Οι 319 έδρες της συμπολίτευσης δεν συμπληρώνουν την απαιτούμενη για την αναθεώρηση αυξημένη πλειοψηφία των 360 εδρών και οι 57 έδρες του DEM θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύτιμες, ενώ αυτές του CHP της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκονται έτσι και αλλιώς εκτός λογαριασμού.
      Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να προεξοφλεί ότι το DEM θα ευθυγραμμισθεί σε μια τέτοια κατεύθυνση, αλλά θα λειτουργήσει "διδακτικά” η περικύκλωση του CHP.
      Η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί προϋπόθεση για τη διεκδίκηση τρίτης προεδρικής θητείας από τον Ερντογάν. Αλλά ακόμη και αν ο νυν πρόεδρος δεν ενδιαφέρεται, το "κλάδεμα” των ισχυρότερων αντιπάλων είναι εξίσου και περισσότερο αναγκαίο για τη δρομολόγηση της διαδοχής με τους δικούς του όρους. Πόσω μάλλον, που η κόπωση του εκλογικού σώματος από την υπερεικοσαετή εξουσία Ερντογάν και η σύνθλιψη του μέσου νοικοκυριού από τον πληθωρισμό αποτελούν υπαρκτές παραμέτρους.
      Το CHP βρίσκεται διαχρονικά εγκλωβισμένο σε ένα "εκλογικό γκέτο” της τάξης του 25%. Μόνο ο Ιμάμογλου (και κατά δεύτερο λόγο ο δήμαρχος Άγκυρας Μανσούρ Γιαβάς, ο οποίος αυτή τη στιγμή δεν εκδηλώνει κεντρικοπολιτικές φιλοδοξίες) μπορούσαν να αποσπάσουν ευρύτερη απήχηση. Μάλιστα, ο πρώτος βάσισε τις δύο εκλογικές του νίκες στις δημοτικές εκλογές στην συνεργασία με το κουρδικό στοιχείο – αυτήν που τώρα τον οδηγεί στις φυλακές.
      Η ηγεσία του CHP δηλώνει ότι θα προχωρήσει κανονικά στην προγραμματισμένη για το Σαββατοκύριακο κομματική διαδικασία που θα απέληγε στην απόδοση του προεδρικού χρίσματος στον Ιμάμογλου. Όμως δύσκολα μπορεί να επαναφέρει τον εκλεκτό της στην πολιτική ζωή. Την ίδια στιγμή η Κωνσταντινούπολη των 16 εκατομμυρίων κατοίκων θα περάσει σε διορισμένη διοίκηση – τύχη που μέχρι πρότινος είχαν μόνο μικρότερες πόλεις στις νοτιοανατολικές κουρδικές επαρχίες.
      Το καθεστώς Ερντογάν αποδεικνύεται έτσι απολύτως απρόθυμο να συμφιλιωθεί με την ιδέα της ομαλής κυβερνητικής εναλλαγής. Συμβαίνει αυτό αφενός διότι η παραμονή στην εξουσία αποτελεί όρο επιβίωσης για το ισχυρό πλέγμα διαπλοκής που έχει συγκροτηθεί γύρω από το προεδρικό παλάτι, αλλά και γιατί ο Ερντογάν αισθάνεται επιφορτισμένος με μιαν "εθνική αποστολή”.
      Την αυθαιρεσία με την οποία κινείται στο εσωτερικό δεν θα πρέπει να την θεωρήσουμε διακριτή από τον αναθεωρητισμό που τον διαπνέει σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της χώρας του με τους γείτονές της και τον κόσμο εν γένει. Παρεμπιπτόντως, ο Ιμάμογλου είχε στο πρόσφατο παρελθόν καταγγείλει την Χαμάς και τέτοιου τύπου "ανορθογραφίες” δεν γίνονται ανεκτές, όταν κλιμακώνεται, με υλικότατο επίδικο στην Συρία, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με το Ισραήλ.
      Πηγή: capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Σύμβουλος του Trump: Υπάρχει σχέδιο για αλλαγή συνόρων στη Συρία
      Έρχεται η διαίρεση... Οι ακτές της Συρίας θα είναι σύντομα ανεξάρτητη χώρα με αμερικανική βούληση
      Το έργο της διαίρεσης της Συρίας φαίνεται να έχει μπει στο αποφασιστικό του στάδιο, καθώς ο Δρ. Walid Fares, στενός σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Trump, αποκάλυψε πρόταση που κυκλοφορεί σε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες για να ονομάσει «Δυτική Συρία», σε σαφή δείκτη σοβαρής κατεύθυνσης προς την επανασχεδίαση του χάρτη της περιοχής με διεθνή απόφαση.Δεν υπάρχει επιστροφή σε αυτόν.
      Η ανάρτηση στο Χ γράφει:Κυκλοφορεί πρόταση στα πολιτικά μέσα ενημέρωσης στην Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες που ζητά την έναρξη της ονομασίας «Δυτική Συρία» στις άνω ακτές και τα γύρω βουνά.Αυτή η περιοχή εκτείνεται από τη Μεσόγειο έως τη δυτική ύπαιθρο Homs, και οι σφαγές που έπεσαν εκεί μπορεί να την δώσουν για να διεκδικήσει διεθνές δημοψήφισμα για τη δημιουργία μιας διεθνώς προστατευόμενης.Το δημοψήφισμα θα περιλαμβάνει επίσης το ερώτημα των κατοίκων για το μέλλον τους, είτε εντός του συριακού κράτους είτε εκτός, σε ανεξάρτητη οντότητα.Το Βερολίνο αποδέχεται την κατοχική κυβέρνηση στη Δαμασκό παρά την πεποίθησή του ότι οι Μουσουλμάνοι δεν μπορούν να είναι δημοκράτες.Η διαίρεση έχει γίνει μια υποτιθέμενη πραγματικότητα, και η αμερικανική βούληση είναι ξεκάθαρη να πιέσει προς τον τερματισμό της ενιαίας φόρμουλας της Συρίας.Αντιθέτως, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα η Γερμανία, κινούνται προς την αντιμετώπιση της κατοχικής κυβέρνησης στη Δαμασκό ως πραγματικότητα, όχι από πειθώ, αλλά για να απαλλαγούν από το βάρος που βρίσκονται οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες στην Ευρώπη.
      Η Γερμανία βρίσκεται αντιμέτωπη με 974.000 Σύρους πρόσφυγες στην επικράτειά της, η πλειοψηφία τους υποστηρίζει τον Golani, και δεδομένου ότι ο κίνδυνος για τη ζωή τους δεν υφίσταται πλέον μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Assad, η δικαίωσή τους για διεθνή προστασία έχει υποχωρήσει νόμιμα.Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Βερολίνο, παρά τις προηγούμενες προσπάθειες να αποφύγει την αντιμετώπιση της Δαμασκό, αναγνωρίζει τώρα ότι η διατήρηση αυτών των προσφύγων εντός της Ευρώπης είναι ένα άλυτο δίλημμα, δεν είναι σε θέση να ενσωματωθούν, και αυτές οι «ισλαμικές δομές», όπως τις περιγράφει ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών, δεν μπορούν να επιδιώξουν δημοκρατία και ειρήνη.Έρχονται οι επισκέψεις της Γερμανίδας ΥΠΕΞ στην κατεχόμενη Δαμασκό, όπου συμφώνησε να αντιμετωπίσει την κατοχική κυβέρνηση, όχι ως στήριξη, αλλά ως μοναχική λύση για να απαλλαγεί από ένα εκατομμύριο φιλο-εξτρεμιστές πρόσφυγες μόνο στη Γερμανία.Παράλληλα με αυτόν τον ευρωπαϊκό μετασχηματισμό, η συριακή ακτή φαίνεται να βρίσκεται στο δρόμο της για να γίνει μια ξεχωριστή οντότητα υπό διεθνή κάλυψη, δηλαδή την οριστική επανασχεδίαση των συριακών συνόρων και την καθιέρωση μιας νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας που δεν μπορεί να αναστραφεί.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Μπορεί η Ελλάδα να προασπίσει τα δικαιώματά της χωρίς πόλεμο;

      του Παντελή Σαββίδη
      Σύμφωνα με την «Καθημερινή» η Ελλάδα ΔΕΝ εγκαταλείπει την ιδέα πόντισης καλωδίου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που να την συνδέει με την Κύπρο. Και πολύ καλά κάνει.
      Οι λόγοι είναι και χρηστικοί (μεταφορά ενέργειας στο νησί) και οικονομικοί αλλά και πολιτικοί. Σε τι συνίστανται οι πολιτικοί; Στο ότι δεν μπορεί να υποχωρεί μια χώρα σαν την Ελλάδα (μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) επειδή πιέζεται από την Τουρκία. Αν υποχωρήσει είναι σαν να παραδέχεται την δορυφοροποίησή της.
      Όπως είπε και ο κ. Ροζάκης, απεμπολήσαμε δικαιώματά μας στην Κάσο. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε αν δεν το αποδεχθεί η Τουρκία.
      Το θέμα γίνεται, ακόμη, σοβαρότερο επειδή η πόντιση καλωδίου είναι μονομερές δικαίωμα ακόμη και αν η ΑΟΖ από την οποία θα διέλθει ανήκει σε άλλο κράτος.
      Αντιλαμβάνεστε το μήνυμα που στέλνει η Τουρκία; «Θα κάνετε ό,τι σας υπαγορεύω ακόμη και αν αυτό βρίσκεται εκτός δικαίου. Δίκαιο είναι η βούληση της Άγκυρας».
      Η Ελλάδα, λοιπόν, θα επιμείνει στην πόντιση υπό την εξής προϋπόθεση: Θα παρακολουθεί την διαδικασία πόντισης γαλλικό πολεμικό (η Γαλλία έχει συμφέρον από την πόντιση και την μεταφορά ενέργειας) και θα ενεργοποιηθεί και το Ισραήλ στο οποίο θα καταλήγει το καλώδιο.
      Να, λοιπόν, μια λύση, αποδεκτή υπό τις παρούσες συνθήκες.
      Και λέω υπό τις παρούσες συνθήκες διότι η Ελλάδα τα πολλά χρόνια της μεταπολίτευσης δεν κατάφερε να διαμορφώσει ένα αμυντικό σύστημα αποτροπής ώστε να μην περνά από τις σκέψεις της Τουρκίας η παρεμπόδιση τέτοιων ενεργειών.
      Αυτό είναι το μείζον πολιτικό πρόβλημα το οποίο πρέπει να λυθεί από μια κυβέρνηση η οποία θα θελήσει να το λύσει.
      Η σημερινή κυβέρνηση κινείται μεταξύ του να παραδεχθεί την δορυφοροποίησή της από την Τουρκία ή να συνταχθεί με το Ισραήλ με το οποίο πρέπει να αναπτύξει στενότερους στρατιωτικού χαρακτήρα δεσμούς εκεί που υπάρχουν κοινά συμφέροντα. Για να γίνω κατανοητός, με το Ισραήλ η Ελλάδα έχει κοινό συμφέρον να αντιμετωπίσουν από κοινού τον ηγεμονισμό της Τουρκίας. Δεν έχουν κοινό συμφέρον να δολοφονούν Παλαιστίνιους. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να βρίσκεται απέναντι στους Παλαιστίνιους. Άρα, μπορούν να συνεργαστούν στην αντιμετώπιση της Άγκυρας, ακόμη και μαζί με άλλους. (ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος αν θέλει).
      Το σχόλιο απευθύνεται στους λογικά σκεπτόμενους φίλους της Νέας Δημοκρατίας που μαζί με τους τυφλούς οπαδούς της θέτουν το ερώτημα σχετικά με την Κάσο και το καλώδιο: τι θέλετε να κάνει η κυβέρνηση; Πόλεμο;
      Βλέπετε, λοιπόν, πως δεν υπάρχει αυτό το μονοδιάστατα μανιχαϊστικό δίλημμα. Μπορείς να προασπίσεις τα δικαιώματά σου χωρίς να καταφύγεις σε πόλεμο.
      Βεβαίως, η κρατική και εθνική σου αξιοπρέπεια επιβάλλει να μπορείς να το κάνεις μόνος σου. Να μην χρειάζεσαι, δηλαδή, με το παραμικρό την βοήθεια συμμάχων σου που κάποια στιγμή θα σε βαρεθούν. Αλλά αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναπτύξεις στο μέγιστο βαθμό την αποτροπή σου. Και σήμερα, η τεχνολογία σου δίνει αυτήν την δυνατότητα. Για όσους δεν καταλαβαίνουν, αποτροπή δεν σημαίνει πόλεμος. Αντιθέτως είναι η μόνη δυνατότητα για να μην κάνεις πόλεμο αν δεν θέλεις να παραδοθείς. Αν θέλεις να παραδοθείς, τίποτε δεν σε σώζει. Στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα που έχει, ήδη, παραδοθεί στην Τουρκία. Και θέλει να πείσει και εμάς. Οι ημέρες είναι επίκαιρες. Το κίνημα έχει τις ρίζες του στο 1821. Ίσως και νωρίτερα. Θυμάστε τι είπε ο Κολοκοτρώνης. Τα ίδια ισχύουν και σήμερα.
      Χρειάζεται, λοιπόν, μια κυβέρνηση που θα έχει το θάρρος να πάρει αποφάσεις. Η σημερινή, υπο τον Μητσοτάκη, δεν μπορεί. Και βουλιάζει στον βούρκο της διαφθοράς.
      ΥΓ1: στο επίμαχο δίλημμα Τουρκία ή Ισραήλ, η στήλη τάσσεται με το Ισραήλ, με επέκταση της στρατιωτικής συνεργασίας στα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο. Φυσικά, η Κύπρος είναι σε όλα μέσα.
      ΥΓ2: πρέπει να είχε ενδιαφέρον και απο πλευράς έντασης ο διάλογος του πρωθυπουργού με τον ισραηλινό ΥΠΕΞ κατά την τελευταία σύνοδο της τριμερούς στην Αθήνα. Πρέπει να τα έθεσε χύμα ο ισραηλινός.
      Πηγή: anixneuseis.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μάζης: Οι δηλώσεις Ροζάκη - Τσάφου για Αν. Μεσόγειο-Κύπρο-Αιγαίο και ενεργειακά προοιωνίζουν δυσάρεστες εξελίξεις
      Ο Ιωάννης Μάζης, ομότιμος Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ συγγραφέας, στον 98.4 για τις εξελίξεις στην Τουρκία
      Ο Ιωάννης Μάζης, ομότιμος Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ συγγραφέας, μιλάει στον 98.4 με αφορμή τις εξελίξεις στην Τουρκία με την σύλληψη Ιμάμογλου και αναρωτιέται με ποια χώρα και με ποιο τελικά καθεστώς, συνδιαλέγεται η μεν Ε.Ε. για την άμυνα της, η δε Ελλάδα επιπλέον για τα "ήρεμα νερά" .
      Ο Ι. Μάζης, με αφορμή τα όσα δημόσια είπε ο Χρ. Ροζάκης περί απεμπόλησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων έναντι της Τουρκίας, τις τοποθετήσεις του νέου υφυπουργού Νίκου Τσάφου στο παρελθόν για Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρο, Αιγαίο και ενεργειακά, τονίζει πως όλα αυτά απεύχεται να προοιωνίζονται ακόμη πιο δυσάρεστες εξελίξεις.
      Αναλύει την μεγάλη γεωπολιτική εικόνα με τις ανακατανομές και προβολές ισχύος επί Τράμπ, για ΗΠΑ- Κίνα και Ρωσία και σημειώνει με έμφαση πως η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικές όχι προσωπικού οφέλους, αλλά οφέλους για τον Ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αισιοδοξία χωρίς αντίκρισμα στις συζητήσεις για το Κυπριακό

      ΟΙ ΤΥΠΙΚΕΣ δηλώσεις αισιοδοξίας του ΓΓ του ΟΗΕ και των εκπροσώπων των υπολοίπων μερών που συμμετείχαν στην χθεσινή άτυπη διάσκεψη για το Κυπριακό στην Γενεύη δεν μπορούν να κρύψουν το νέο αδιέξοδο στις συνομιλίες.
      Ο επί κεφαλής των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρρες άφησε να εννοηθεί ότι υπήρξε πρόοδος για πρώτη φορά από το 2017 απλώς και μόνο επειδή υπήρξε συμφωνία σε έξι Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης, διορίσθηκε νέος απεσταλμένος και ορίσθηκε νέα πενταμερής για τα τέλη Ιουλίου. Αυτά είναι τα επιτεύγματα της διήμερης συναντήσεως των ηγετών των δύο κοινοτήτων της Κύπρου, παρουσία των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος και Κύπρου και φυσικά του Γκουτέρρες. Την ικανοποίησή του εξέφρασε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, εξερχόμενος της διασκέψεως. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την δημόσια ρητορική εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων «θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου γιατί υπάρχουν εξελίξεις προς τη σωστή κατεύθυνση» είπε ο Πρόεδρος. Εξετίμησε ότι έγινε το πρώτο θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της επανενάρξεως των συνομιλιών, αλλά διευκρίνισε: «Δεν είμαστε ακόμα προς τα εκεί, αλλά έγινε ένα πρώτο σημαντικό βήμα».
      Διπλωματικές πηγές από την Αθήνα έκαναν και αυτές λόγο για ένα θετικό γεγονός που αναδεικνύεται από την αναβίωση της πενταμερούς, ειδικά αν κανείς αναλογισθεί ότι το Κυπριακό ήταν εν υπνώσει εδώ και αρκετά χρόνια. Φυσικά με δεδομένες τις εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις εκκινήσεως των εμπλεκομένων δεν περιμένουμε πρόοδο επί της ουσίας, με τις ίδιες πηγές να υπενθυμίζουν ότι η θέσις της Τουρκίας παραμένει εκτός του νόμιμου πλαισίου, δηλαδή εκτός των όσων ορίζονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Σημειώνεται ότι έστειλαν επιστολή η Πρόεδρος της Κομμισσιόν και ο Πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου στον ΓΓ του ΟΗΕ επιβεβαιώνοντας εκ νέου την στήριξη των Βρυξελλών στην λύση του Κυπριακού στην βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ.
      Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ο Γκουτέρρες ανέφερε ότι έχει δεσμευθεί για την ασφάλεια και την ευημερία των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων και ότι οι δύο ηγέτες συνεφώνησαν για μια ομάδα πρωτοβουλιών για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και συγκεκριμένα, το άνοιγμα τεσσάρων σημείων διελεύσεως, αποναρκοθέτησις, δημιουργία Τεχνικής Επιτροπής για την Νεολαία, πρωτοβουλίες για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στις περιοχές μεταλλείων, την παραγωγή ηλιακής ενέργειας στην νεκρή ζώνη και την αποκατάσταση νεκροταφείων. Δηλαδή για θέμα ήσσονος σημασίας.
      Απαντώντας σε ερώτηση αν με βάση τις εξελίξεις αυτές είναι βέβαιος ότι οι δύο πλευρές θα μπορέσουν να προχωρήσουν σε ουσιαστικές συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού, ο ΓΓ του ΟΗΕ είπε ότι είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ακόμη και πριν το Κραν-Μοντανά το 2017 μέχρι τώρα, «δεν υπήρξε πραγματική πρόοδος σε οποιαδήποτε πτυχή», ενώ σήμερα «σημειώθηκε ουσιαστική πρόοδος». Ως προς τον αντικαταστάτη της προσωπικής του απεσταλμένης στην Λευκωσία Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ είπε ότι θα διορισθεί νέος απεσταλμένος, αλλά δεν έχει καταλήξει ακόμη σε ποιόν.
      Πηγή: estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το σχέδιο του ΝΑΤΟ για Τουρκικό Σώμα Στρατού στη Γερμανία(!)

      του Δημητρίου-Μερκουρίου Κόντη*
      Αν σε κάποιους φαίνεται αδιανόητο σήμερα οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών να συνομιλούν με την Τουρκία για την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η παραπάνω σκέψη είχε ζυμωθεί και διατυπωθεί στα κατεξοχήν αρμόδια ευρωπαϊκά think tanks από το 1972.
      Ο βρετανός ταξίαρχος Anthony Heywood, ενώ εργαζόταν για το NATO Defense College με έδρα τη Ρώμη, δημοσίευσε τον Οκτώβριο του 1972 άρθρο με τίτλο «Filling the Gap in the Central Region». Σε γενικές γραμμές η πρόταση του Heywood ήταν: εάν οι ΗΠΑ υποχρεωνόντουσαν να αποσύρουν αμερικανικές δυνάμεις από τη Δυτική Γερμανία, λόγω των εσωτερικών πιέσεων που είχε δημιουργήσει ο πολέμος στο Βιετνάμ, αυτές να αντικατασταθούν από τούρκους μισθοφόρους στρατιώτες. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα τουρκικό σώμα στρατού με τούρκο διοικητή, το οποίο σε καιρό ειρήνης θα υπαγόταν σε αμερικανική διοίκηση.
      Σε μια αναλογία με τη σημερινή κατάσταση και στη λογική της εξωτερικής πολιτικής του «America First», ο Heywood θεωρούσε ότι η αμερικανική κοινή γνώμη πίστευε ότι η παραμονή αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη επηρεάζε αρνητικά το ισοζύγιο πληρωμών, προκαλώντας κρίση στην οικονομία των ΗΠΑ. Επίσης, ο αμερικανικός λαός φρονούσε ότι τα ευρωπαϊκά έθνη θα έπρεπε να μοιραστούν ένα μεγαλύτερο μέρος του κόστους, που αφορούσε στη δική τους άμυνα.
      Οι Τούρκοι ήταν η καταλληλότερη επιλογή, σύμφωνα με τον Heywood, για τους παρακάτω λόγους:1.Οι Τούρκοι είναι παραδοσιακά υπέροχοι μαχητές-στρατιώτες, γνωστοί για τα κατορθώματά τους στον Πόλεμο της Κορέας (1950-53)2.Έχουν άφθονο εργατικό δυναμικό, ανεργία και οικονομικά προβλήματα3.Τουλάχιστον μισό εκατομμύριο συμπατριώτες τους εργάζονται στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
      Η πρόταση του βρετανού ταξίαρχου ήταν οι ΗΠΑ να προμηθεύσουν στο τουρκικό στρατιωτικό σώμα τα βαρέα όπλα, που θα άφηναν πίσω τους οι αμερικανικές δυνάμεις όταν θα εγκατέλειπαν τη Δυτική Γερμανία. Οι αμοιβές και τα επιδόματα των τούρκων μισθοφόρων θα καλύπτονταν από τις χώρες της Ευρώπης, ως ένδειξη προς τις ΗΠΑ ότι τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν διατεθειμένα να πληρώσουν το μεγαλύτερο μερίδιο για τη δική τους άμυνα. Ο Heywood θεωρούσε ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας θα ήταν πρόθυμη να καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα των εξόδων. Επίσης, θα μπορούσαν να γίνουν οι απαραίτητες διευθετήσεις με τις ΗΠΑ, ώστε το τουρκικό σώμα στρατού που θα δημιουργούνταν να έχει πρόσβαση σε τακτικά πυρηνικά όπλα. Απώτερος στόχος του όλου εγχειρήματος ήταν οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις να διαθέτουν την απαραίτητη αποτρεπτική ισχύ, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη σοβιετική απειλή.
      O Heywood κατέληγε ότι η Τουρκία θα είχε οικονομικά οφέλη από την υλοποίηση της παραπάνω πρότασης, ενώ οι τούρκοι στρατιώτες θα έπρεπε να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους στη Γερμανία ανάμεσα σε μισό εκατομμύριο συμπατριώτες τους. Τέλος, θα ήταν λογικό η Τουρκία να στείλει ανθρώπινο δυναμικό στη Γερμανία, αφού θα βοηθούσε παράλληλα στην άμυνά των συμπατριωτών τους.
      Μια παραλλαγή της πρότασης Heywood είχε υιοθετηθεί από τον επίσης βρετανό ταξίαρχο Kenneth Hunt, υποδιευθυντή του IISS[1] του Λονδίνου από το 1967 μέχρι το 1977, η οποία δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1973.[2] Η παραπάνω πρόταση κυκλοφόρησε στον βρετανικό και τουρκικό τύπο, φτάνοντας μέχρι και τον υπουργό των Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger, ο οποίος έδωσε άμεσα εντολή στους συνεργάτες του να ερευνήσουν εάν υπήρχε νατοϊκό σχέδιο, που προέβλεπε την αποστολή τουρκικών δυνάμεων στη Γερμανία.[3] Τελικά η πρόταση Heywood, βρέθηκε και μεταφέρθηκε στο State Department από τον Donald Rumsfeld, επικεφαλής της αμερικανικής μόνιμης αντιπροσωπίας στο ΝΑΤΟ και μετέπειτα υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ.[4]
      Σήμερα ο τούρκος υπουργός των Εξωτερικών Hakan Fidan μπορεί να υπερηφανεύεται στους Ευρωπαίους ότι «ο τουρκικός στρατός είναι ισχυρός με δοκιμασμένες δυνάμεις στο πεδίο της μάχης». «Πόσους τέτοιους στρατούς μπορείτε να βρείτε στην Ευρώπη;» ρώτησε ο ίδιος, όπως μεταδίδει από την Κωνσταντινούπολη ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ Μανώλης Κωστίδης.
      *Ο Δημήτριος-Μερκούριος Κόντης είναι υποψήφιος διδάκτορας διπλωματικής ιστορίας της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. Ακολουθεί η πρόταση Heywood από τα αμερικανικά αρχεία:
      FILLING THE GAP IN THE CENTRAL REGIONWhen the current NATO strategic doctrine of flexible response was adopted in 1967, it was recognized that strong conventional forces must be retained as an essential part of the shield so as not to lower the nuclear threshold. Since 1967, many NATO governments have found it increasingly difficult to provide conventional forces up to the numbers requested by the NATO commanders.
      In spite of increased spending by the Soviets on defense and constant improvements to the quality and effectiveness of the Warsaw pact forces facing SACEUR’s command, the contributions by the allies of conventional ground forces have diminished. Sometimes, this has been called “restructuring” but it has nevertheless reduced the ground forces in the central region to a level at which, in the words of General Bennecke, “they are just enough to do the job”. There are few reserves even at army group level and the policy of forward defense stretches resources to the limit.
      The U.S. government, due to the Vietnam war, is facing pressures within the U.S.A. for the withdrawal of all or at least part of the 310,000 personnel in Europe. Besides the air force and navy, the U.S. Seventh army in the Federal Republic, the largest component, amounts to some 195,000 men and is organised into two corps. Fifth U.S. corps, 50,000 strong based on Frankfurt; seventh U.S. corps, 55,000 strong centred on Stuttgart and the Berlin Brigade. The corps include four and one third divisions of which two are armoured divisions and the others mechanised infantry. The other two thirds of one division are dual-based in the U.S.A. in addition, there are 2nd and 11th armoured cavalry regiments totalling 6,000 men patrolling the border to the east.
      The continued presence of U.S forces in Europe is vital to NATO and president Nixon has stated that U.S forces will remain. However, it is unrealistic to suppose that the pressure of public opinion in the U.S.A may not in the future force the U.S.A. to reduce the current strength of the seventh army possibly by as much as the removal of one of the two corps. It has been said that unless the corps is disbanded, it will cost more to dual-base it in the U.S.A. leaving its heavy equipment in Germany so it can re-deploy in times of tension as is practised in the reforger exercise programme. Whether this dual-basing of so large a proportion of the operational strength is a credible deterrent is open to question.
      U.S. public opinion is aware that the stationing of U.S. forces in Europe is adversely affecting the balance of payments causing crisis in the U.S economy and the people look to European nations to share a greater proportion of the cost of their own defence.
      Currently the U.S army is recruiting a voluntary army and although pay and allowances have been increased and recruiting is satisfactory at present, officials and senior officers are not prepared to predict the re-enlistment rate or the effect of the removal next June of the “big stick” – the draft which has in the past enabled the navy and air force to fill their ranks with volunteers. It may well be that commitments will have to be cut when the ceiling up to which the army can recruit has been determined.
      Should the axe fall on the seventh army, it would probably be politically impossible for the Federal Republic to raise an extra corps to fill the gap. However, there is one NATO country which could and that is Turkey. The Turks are traditionally wonderful fighting soldiers and their exploits in the Korean War are fresh in everyone’s memory. They have abundant manpower, unemployment and economic problems and no less than half a million of their nationals work in the Federal Republic.
      The Turkish government might be invited to raise an additional army corps of, say, two mechanised infantry divisions and one armoured division with appropriate corps troops under a Turkish corps commander to be stationed in the Federal Republic and to be assigned in peacetime to central army group under the operational command of the U.S. General COMCENTAG. It would replace either fifth or seventh corps and enable the U.S to retain three “M Day” divisions at full strength thus dispensing with the dual-based ground forces which are of doubtful value. The armoured cavalry regiments should not be provided by Turkish units and the U.S must retain responsibility for patrolling the frontier.
      The equipment for this Turkish corps including the tactical nuclear weapons under custodial arrangements could be provided at no cost by the U.S and the annual recurring costs of maintaining the corps (to include pay and allowances) could be met by the Euro-Group as an indication to the U.S. that the European nations are prepared to pay a higher share for their own defence. A very large proportion would doubtless be volunteered by the Federal Republic.
      Besides the economic advantages accruing to Turkey, the stationing of Turkish forces in the Federal Republic would enable the Turkish army to provide “overseas service” as an inducement to recruitment and to rotate their forces in Turkey with those in Germany. The soldiers should feel at home in Germany amongst half a million of their fellow countrymen and it seems logical that Turkey should commit manpower in Germany to help in their defence.
      Furthermore, the enlargement of the Turkish army by one powerful corps would provide a better career structure for officers and NCO’s, provide the army with experience in using more modern equipment, improve training and provide inducements for learning German and English and hopefull help morale already high in the Turkish army.
      For NATO, the acquisition of a corps of fine fighting soldiers which could quickly be trained to a high standard and, by agreement, be maintained fully manned up to establishment would compensate for the loss of a U.S. corps. The presence of Turkish troops in the central region would add to NATO solidarity and yet maintain the essential presence of U.S forces in Europe, albeit at a lower strength.
      Notes:[1] International Institute for Strategic Studies[2] NARA, AAD, DS 1973 NATO 05559, PRESS REPORTS OF PLAN TO SEND TURKISH TROOPS TO GERMANY, 1973 November 19; Hunt, K. (1973). The Alliance and Europe: Part II: Defence with Fewer Men: Introduction. The Adelphi Papers, 13(98), 1–2. https://doi.org/10.1080/05679327308448301[3] NARA, AAD, DS 1973 STATE 222908, PRESS REPORTS OF PLAN TO SEND TURKISH TROOPS TO GERMANY, 1973 November 12[4] NARA, AAD, DS 1973 NATO 05792, PRESS REPORTS OF PLAN TO SEND TURKISH TROOPS TO GERMANY, 1973 November 29
      Πηγή: anixneuseis.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τελικά τί συμβαίνει με τον διαγωνισμό εκμετάλλευσης θαλάσσιων οικοπέδων από την Λιβύη; Νέος έμμεσος αιφνιδιασμός με το Τουρκολιβυκό;
      Γράφημα με πηγή τον λογαριασμό στο Χ του χρήστη @bolzano_g
      Αλέξανδρος Τάρκας
      Προκηρύσσουν διαγωνισμό εκμετάλλευσης θαλάσσιων οικοπέδων υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης.
      Η επί τετραετία -αντί του προγραμματισμένου οκταμήνου- «μεταβατική» κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία ελέγχεται από την Τουρκία, επιφέρει νέο πλήγμα κατά των ελληνικών συμφερόντων στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης με βάση το ανυπόστατο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης του Νοεμβρίου 2019.
      Ο πρωθυπουργός Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα και ο προεδρεύων της Εθνικής Εταιρίας Πετρελαίου (NOC), Μασούντ Σουλεμάν, ανακοίνωσαν προ ημερών την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού εκμετάλλευσης 22 χερσαίων και θαλάσσιων οικοπέδων υδρογονανθράκων. Από τα θαλάσσια οικόπεδα, που βρίσκονται κοντά στην Κρήτη, οι συντεταγμένες τριών δεν επηρεάζουν τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας υπό το σημερινό νομικό πλαίσιο της μη οριοθετημένης ΑΟΖ. Ωστόσο, τα όρια δύο άλλων οικοπέδων του διαγωνισμού εφάπτονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, όπως έχει καθοριστεί με το νόμο 4001/2011.
      Χάρτης Μανιάτη: Των ελληνικών βυθοτεμαχίων του Ν4001/2011

      Ο λεγόμενος «νόμος Μανιάτη», του Αυγούστου 2011, ορίζει στο άρθρο 156: «ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ΄ης κηρυχθεί), είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης».
      Αν και εκ πρώτης όψεως δίδεται η εντύπωση ότι η πρόκληση θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη, με την εν ψυχρώ επικάλυψη τμημάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, το γεγονός ότι τα δύο λιβυκά οικόπεδα «απλώς» ακουμπούν στα εξωτερικά όριά της ίσως αποδειχθεί χειρότερο και σημαντικότερο μεσοπρόθεσμα. Γιατί τα δύο θαλάσσια οικόπεδα του λιβυκού διαγωνισμού εφάπτονται στα παρακείμενα ελληνικά με τις ονομασίες «Νοτιοδυτικά Κρήτης» [πρώτο διάγραμμα: SW of Crete] και «Δυτικά Κρήτης» [πρώτο διάγραμμα: West of Crete] που έχουν εκμισθωθεί στην κοινοπραξία της αμερικανικής ExxonMobil με την ελληνική Helleniq Energy. Η πρώτη φάση ερευνών της κοινοπραξίας πραγματοποιήθηκε από την άνοιξη του 2023 ως το καλοκαίρι του 2024, ενώ η δεύτερη άρχισε πέρυσι το φθινόπωρο και εκτιμάται ότι θα διαρκέσει περίπου τρία χρόνια.Τρίπτυχο πρόβλημα
      Η ελληνική πλευρά θα αντιμετωπίσει μείζον πρόβλημα με τρεις, τουλάχιστον, πτυχές:
      - Πρώτον, ο διαγωνισμός της Λιβύης προκαλεί το ενδιαφέρον πολλών και ισχυρών εταιριών από ολόκληρο τον κόσμο, καθώς είναι ο πρώτος μετά από 17 χρόνια. Η εμπειρία δείχνει ότι, σε ανάλογες περιπτώσεις εφαπτόμενων θαλάσσιων οικοπέδων, συχνότατα υπάρχουν κοινά κοιτάσματα που η εκμετάλλευσή τους απαιτεί διακρατικές ή διεταιρικές συνεννοήσεις. Στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πρόσφατα τα παραδείγματα των σχετικών συμφωνιών Ισραήλ-Κύπρου και Ισραήλ-Λιβάνου και των επαφών Ισραήλ-Αιγύπτου. Επομένως, στις περιπτώσεις των οικοπέδων «Νοτιοδυτικά Κρήτης» και «Δυτικά Κρήτης», προκύπτει ο κίνδυνος η κοινοπραξία ExxonMobil-Helleniq Energy να βρεθεί υπό την πολιτική και επιχειρηματική πίεση (ή και την τεχνική ανάγκη) να διαπραγματευθεί με όποια εταιρία θα εκμεταλλεύεται τα γειτονικά λιβυκά οικόπεδα.
      - Δεύτερον, το δυσμενέστερο σενάριο θα είναι να πλειοδοτήσει στο διαγωνισμό η κρατική ενεργειακή εταιρία της Τουρκίας, η TPAO. Το πιθανότατο προβάδισμα της TPAO βασίζεται στο πρόσθετο τουρκολιβυκό μνημόνιο του Οκτωβρίου 2022 για την συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων από τις κρατικές εταιρίες των δύο χωρών. Σε μία τέτοια περίπτωση, η πίεση θα μεταφερθεί πλέον από την κοινοπραξία ExxonMobil-Helleniq Energy στο επίσημο ελληνικό κράτος. Πρακτικά, η Αθήνα θα καλείται να βρει λύση σε μια δύσκολη κατάσταση υπό το βάρος της τουρκικής διπλωματικής ή και στρατιωτικής πίεσης. Άλλωστε, είναι ενδεικτικά τα όσα συνέβησαν ακόμα και με τις προκαταρκτικές βυθομετρικές έρευνες για το έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ (Great Sea Interconnector). Η παρέμβαση, τον Ιούλιο του 2024, του Τουρκικού Ναυτικού εντός ελληνικών χωρικών υδάτων στην Κάσο, αλλά και σε διεθνή ύδατα (όπου οποιαδήποτε χώρα έχει δικαίωμα πόντισης καλωδίων) οδήγησε στην έκτοτε άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στο πάγωμα του έργου από τις αρχές Μαρτίου φέτος.
      - Τρίτον, αν η ελληνική πλευρά δεν αντιδράσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, θα έχει πια συμβεί ό,τι φαινόταν αδύνατο λίγους μήνες μετά την κρίση των Ιμίων και την αρχική διατύπωση της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», τον Απρίλιο του 1996. Εκείνη την εποχή, Τούρκος επιτελής στο ΝΑΤΟ είχε συντάξει έκθεση για υποτιθέμενα δικαιώματα της χώρας του νότια της Κρήτης με -αντίστοιχη- μη αναγνώριση ελληνικών δικαιωμάτων. Η έκθεση ήταν τόσο αβάσιμη και προκλητική, ώστε το τουρκικό ΓΕΕΘΑ, κατόπιν συστάσεων του γ.γ. του ΝΑΤΟ Χ. Σολάνα και του βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζ. Κόρνμπλουμ, αναγκάστηκε να την αποσύρει ως εκφράζουσα «προσωπικές απόψεις». Σχεδόν 30 χρόνια μετά, οι τότε αδιανόητοι ισχυρισμοί της Τουρκίας μπορεί να υλοποιηθούν μέσω της κοινής δράσης με τη Λιβύη.
      Αλυσίδα λαθών Μητσοτάκη
      Η νέα κατάσταση, νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης, αποτελεί άλλο ένα κρίκο στην αλυσίδα λαθών και παραλείψεων της κυβέρνησης.
      Στα τέλη του Ιουλίου 2019, ο τότε υπουργός Εξωτερικών και νυν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, ήταν ο πρώτος που προειδοποίησε τον Έλληνα νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό για την επικείμενη υπογραφή του πρώτου τουρκολιβυκού μνημονίου και την ανάγκη άμεσης διπλωματικής δράσης. Με την εξαίρεση μίας λακωνικής, παρεμπίπτουσας αναφοράς στον Γάλλο πρόεδρο Εμμ. Μακρόν, 20 ημέρες αργότερα στο Παρίσι, ο κ. Μητσοτάκης δεν ανέλαβε κάποια αποτρεπτική πρωτοβουλία. Ακολούθησε, στα μέσα Νοεμβρίου 2019, η ενημέρωση από τον Αιγύπτιο υπουργό Άμυνας, σε ταξίδι του στην Αθήνα, ότι η υπογραφή του μνημονίου αποτελούσε πλέον θέμα ελάχιστων ημερών. Και πάλι, αντί ο κ. Μητσοτάκης να κινητοποιηθεί με επείγουσες περιοδείες σε διεθνείς οργανισμούς και σημαντικές πρωτεύουσες αφού ήταν πασιφανές ότι η κίνηση της Άγκυρας θα έχει (και όντως έχει) ιστορικές συνέπειες, πραγματοποίησε τριήμερο ιδιωτικό ταξίδι αναψυχής στο Λονδίνο.
      Τον Απρίλιο του 2021, ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Τρίπολη και, μετά τις συνομιλίες με τον κ. Ντμπέιμπα, το Μέγαρο Μαξίμου διοχέτευε πληροφορίες περί ταχείας αναβίωσης των παλαιότερων τεχνικών διαβουλεύσεων για την οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Λιβύης. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν ίσχυε. Δεν έχει αποσαφηνιστεί, αν επρόκειτο για λανθασμένο συμπέρασμα του κ. Μητσοτάκη ή για παραπλανητική διαχείριση της ελληνικής κοινής γνώμης.
      Τον Οκτώβριο του 2022, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντιδράσει ούτε στο, προαναφερθέν, πρόσθετο τουρκολιβυκό μνημόνιο για τη συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Ο πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν επέλεξε να το καταθέσει προς επικύρωση στην Εθνοσυνέλευση ένα χρόνο αργότερα, τον Οκτώβριο του 2023. Δηλαδή, όσο εξελίσσονταν οι ελληνοτουρκικές διαβουλεύσεις για την υπογραφή της Διακήρυξης των Αθηνών, το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Σε αυτές τις διαβουλεύσεις, η κυβέρνηση δεν αξίωσε (ούτε προς καταγραφή στα πρακτικά) την αποχή της Άγκυρας από παράνομες ενέργειες στη Μεσόγειο.
      Αντίθετα, ο κ. Ντμπέιμπα, σε προφανή συνεννόηση με τον κ. Ερντογάν, μόλις 20 ημέρες μετά την υπογραφή της Διακήρυξης των Αθηνών, έκανε το επόμενο βήμα των κοινών χειρισμών Άγκυρας-Τρίπολης. Κοινοποίησε στον ΟΗΕ, στις 27 Δεκεμβρίου 2023, την απόφαση επέκτασης των λιβυκών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και ανακήρυξης συνορεύουσας ζώνης 24 ν.μ. Η λιβυκή κίνηση στρεφόταν και κατά της Ελλάδας και κατά της Αιγύπτου.
      Προειδοποιήσεις των διπλωματών
      Υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών είχαν επισημάνει, κυρίως μετά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Σεπτέμβριο του 2024, ότι η προκήρυξη του διεθνούς διαγωνισμού της λιβυκής NOC θα γινόταν σύντομα.
      Είχαν προηγηθεί, από το Δεκέμβριο του 2023, ξένα δημοσιεύματα ότι η NOC θα προκήρυσσε, εντός του 2024, τις διαδικασίες για σεισμικές έρευνες στον Κόλπο της Σύρτης και βορειοανατολικά του, ως την Κρήτη. Επιπλέον, το θέμα συζητείτο ευρέως, μεταξύ στελεχών διεθνών ενεργειακών ομίλων, σε διεθνείς εμπορικές εκθέσεις (Global Energy στο Κάλγκαρι, ICIF στη Σαγκάη, GasTech στο Χιούστον, GNL στη Μπολόνια κ.α.).
      Οι αρμόδιοι διπλωμάτες φέρεται να ενημέρωσαν, εγκαίρως, το Μέγαρο Μαξίμου και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών για τις κινήσεις της NOC και τη βούλησή της για συζητήσεις με την TPAO, την ιταλική ENI, τη γαλλική Total και τις αμερικανικές ExxonMobil και ConocoPhilips. Οι διπλωμάτες υπογράμμιζαν ότι η Λιβύη μάλλον δεν ήταν σε θέση να προκηρύξει το διαγωνισμό πριν από τα τέλη του 2024, όπως ο κ. Ντμπέιμπα ήλπιζε, αλλά αυτό θα γινόταν σίγουρα εφικτό στο πρώτο εξάμηνο ή και πρώτο τρίμηνο του 2025. Όπως συνέβη τελικά, χωρίς -πάλι- η ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση.
      [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ!]
      Εφημερίδα «Δημοκρατία» amynanet.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Νέος αιφνιδιασμός με το Τουρκολιβυκό". Tα διαγράμματα προστέθηκαν από το iEpikaira.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αποκαλύψεων συνέχεια για τις απόψεις του Ν. Τσάφου - Ανάρτησε χάρτη με τη Λέσβο τουρκική
      Νέες αποκαλύψεις για τον υφυπουργό Ενέργειας Νίκο Τσάφο και τις απόψεις του για την Τουρκία . Η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , με πρωτοσελιδό της σήμερα κάνει λόγο για «πολυεπίπεδη και πλούσια αρθρογραφία» του Νίκου Τσάφου για την Τουρκία.
      Σύμφωνα με το δημοσίευμα «μετά τις εμπρηστικές αναρτήσεις για τα Κατεχόμενα και το άρθρο, σε think tank τον Οκτώβριο του 2020, μετά την κρίση με το «Orc Reis», στο οποίο απέκλινε πλήρως από την επίσημη εθνική θέση, μιλώντας για συνιδιοκτησία με την Τουρκία, σε ένα ακόμα κείμενό του, αυτή τη φορά στο csis.org, ο Νίκος Τσάφος αποθέωνε τον αγωγό TurkStream προωθώντας ουσιαστικά τα ενεργειακά συμφέροντα της Αγκυρας.
      «Ο TurkStream προσφέρει την ευκαιρία να αποπολιτικοποιηθεί το φυσικό αέριο και να δείξει ότι οι νέες υποδομές μπορούν να είναι κερδοφόρες για τη Ρωσία και την Ευρώπη» έγραφε το 2018 ο Τσάφος, καλοβλέποντας ουσιαστικά την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας μας από τους Τούρκους! «Ο TurkStream θα έχει δύο παράλληλες γραμμές: την πρώτηγια παράδοση φυσικού αερίου στην Τουρκία, τη δεύτερη για περαιτέρω πώληση στην Ευρώπη (αν και οι αγορές θα καθορίσουν την πραγματική κατανομή του όγκου).
      Οπως και άλλοι ρωσικοί αγωγοί, ο βραχυπρόθεσμος αντίκτυπος θα είναι να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο το ρωσικό αέριο αποστέλλεται στην Ευρώπη: αντί να ρέει μέσω της Ουκρανίας, το ρωσικό αέριο θα μεταφέρεται κατευθείαν στην Τουρκία και, αργότερα, στην Ευρώπη μέσω της Μαύρης Θάλασσας» έγραφε, φουσκωμένος από περηφάνια, ο εκλεκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την ίδια ώρα, ακόμα μία πτυχή της επικίνδυνης δράσης του κ . Τσάφου, που επιβραβεύτηκε με υπουργική θέση και μάλιστα σε υψηλής κρισιμότητας υπουργείο,ανέδειξε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Δουδωνής. Σε ανάρτησή του, το στέλεχος της Χαριλάου Τρικούπη καταγγέλλει ότι ο κ.Τσάφος σε διαδικτυακή ανάρτησή του είχε δημοσιεύσει έναν χάρτη που θεωρητικά περιλαμβάνει τις ελληνικές διεκδικήσεις, αλλά είχε με κόκκινο, τουρκικό χρώμα τη Λέσβο.
      «Θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί χθες» κατέληξε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, και πραγματικά είναι απορίας άξιον πώς, ύστερα από αυτή τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων και σε μια τόσο κρίσιμη διεθνή συγκυρία, ο κ. Τσάφος παραμένει στο πόστο του…
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Σκοτεινός» λομπίστας στις ΗΠΑ ο Τσάφος
      φωτο: Ο υφυπουργός Ενέργειας Ν. Τσάφος. Ενθετη: Ο Αμος Χοκστάιν
      Τα «πάρε-δώσε» του νέου υφυπουργού Ενέργειας του Μητσοτάκη με τον «νεκροθάφτη» του αγωγού East Med, Αμος Χοκστάιν
      Βαριά εκτεθειμένος είναι, από τα νέα στοιχεία που αποκαλύπτονται, ο Νίκος Τσάφος -τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης όρισε υφυπουργό Ενέργειας στον πρόσφατο ανασχηματισμό-, ενώ κάθε άλλο παρά «στιγμιαίο λάθος», όπως θέλησε να την εμφανίσει, ήταν η ανάρτησή του περί «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».
      Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
      Οπως αποδεικνύεται από την αρθρογραφία του -την οποία δεν έχει αποσύρει!-, η «αναγνώριση» των Κατεχομένων από τον κ. Τσάφο ήταν διαρκής, και μάλιστα σε συνδυασμό με την εθνικά απαράδεκτη και ύπουλη μέθοδο «ίσων αποστάσεων» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Εξίσου σημαντικό είναι ότι ο νέος υφυπουργός εφηύρε τη δικαιολογία ότι «δεν είχε επαγγελματική (σ.σ.:!!!) σχέση με την κυβέρνηση», όταν έκανε, το 2020, την επίμαχη ανάρτηση.
      Ωστόσο και αυτό ελέγχεται για την ακρίβειά του, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, μπορεί να μην είχε αναλάβει ακόμα εκείνη την περίοδο σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, αλλά αμειβόταν από τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου. Γεννάται δε το ερώτημα πώς ανταποκρινόταν στα καθήκοντά του, παρότι βρισκόταν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στις ΗΠΑ, δραστηριοποιούμενος μεταξύ άλλων και σε think tank του συστήματος Μπάιντεν και των Δημοκρατικών. Υπάρχουν και άλλα ερωτήματα για τη στάση του (που διακρίνεται και στη σχετική αρθρογραφία του) κατά του αγωγού East Med, τον οποίο είχαν στηρίξει όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις και ο Τραμπ στην πρώτη θητεία του. Οπως και για τη φημολογούμενη σχέση του με την ανάθεση, αντί 600.000 δολαρίων, σε Δημοκρατικό λομπίστα στην Ουάσινγκτον, που εκπροσωπούσε Αζέρους και ανέλαβε δήθεν να «ανοίξει πόρτες» για την ελληνική πλευρά στους Ρεπουμπλικάνους.
      Η προϊστορία του στις ΗΠΑ, πάντως, φαίνεται ότι επιβεβαιώνει πως ο νέος υφυπουργός του κ. Μητσοτάκη, ακόμα κι αν δεν είναι το απόλυτο «κόκκινο πανί», σίγουρα δεν χαίρει εκτίμησης στους κόλπους της διοίκησης Τραμπ. Και τούτο διότι το ακόμα χειρότερο που -εκτός από τις αναρτήσεις του για τα Κατεχόμενα- βαραίνει τον κ. Τσάφο είναι οι στενές σχέσεις του με τον «επικηρυγμένο» από το επιτελείο του Τραμπ πρώην υφυπουργό και σύμβουλο του Μπάιντεν, Αμος Χοκστάιν.
      Ο Χοκστάιν είχε διακριθεί και στις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις για να προωθήσει «κάποιου είδους συμφωνία» στα Ενεργειακά ανάμεσα στην Κύπρο και την Τουρκία -την οποία σιγόνταρε με την αρθρογραφία του το ίδιο διάστημα ο Ν. Τσάφος ως στέλεχος στο CSIS-, ενώ αυτή την περίοδο βρίσκεται υπό διερεύνηση για τον ρόλο του, από πολύ παλαιότερα, στην Ουκρανία. Συγκεκριμένα, έχουν καταγραφεί από το 2015 οι επαφές του με τον Χάντερ Μπάιντεν -όταν ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος του Ομπάμα- για τις «αμαρτωλές» μπίζνες που έστηνε στην Ουκρανία, έχοντας μπει και στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας φυσικού αερίου Burisma Holdings. Ρόλο ανάλογο με αυτόν του μετέπειτα αναπληρωτή υφυπουργού Εξωτερικών, αρμόδιου για την Ενεργειακή Διπλωματία, επί πατρός Μπάιντεν, είχε παίξει στο Ουκρανικό και η πρώην υφυπουργός Βικτόρια Νούλαντ, όπως και ο Τζέφρι Πάιατ. Μαζί με τον Χοκστάιν, μάλιστα, όταν ήρθε πρέσβης στην Αθήνα μετά το Κίεβο, αποδείχθηκαν οι «νεκροθάφτες» του Εast Μed.
      Ο Χοκστάιν ήταν και ο ιθύνων νους του περιβόητου non paper της Ουάσινγκτον που «τορπίλιζε» το project του αγωγού. Τα «πάρε-δώσε» του Ν. Τσάφου με τον Χοκστάιν ήταν πολλά. Στα τέλη του 2021, ο Χοκστάιν είχε μιλήσει και ως «ανώτερος σύμβουλος για την Παγκόσμια Ενεργειακή Ασφάλεια στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ» σε εκδήλωση «σχετικά με την ενεργειακή ασφάλεια και την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση», την οποία συντόνιζε ο Τσάφος εκ μέρους του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών της Ουάσινγκτον. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι στους «χορηγούς» αυτού του think tank περιλαμβάνονται το Open Society Foundations του Σόρος, το Ιδρυμα «Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς», το Ιδρυμα Νιάρχου, αλλά και ως πρόσωπο ο Ανδρέας Δρακόπουλος. Αναφέρεται επίσης και ένας δωρητής χρημάτων με το όνομα Evan Greenberg.
      Μάλιστα, τo 2022 είχε προαναγγελθεί ότι ο Τσάφος, ως νέος σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, θα είχε «άμεση συνεργασία με τον επικεφαλής σύμβουλο του Αμερικανού προέδρου για θέματα και ενεργειακής ασφάλειας Amos Hochstein». Ο δε διορισμός του Τσάφου φέρεται ότι συμφωνήθηκε κατά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, τον Μάιο του 2022. Τον Σεπτέμβριο του 2024 μπήκε και επισήμως στο διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΠΑ…
      [iEpikaira: Περισσότερα για τον Ν. Τσάφο ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ!]
      Εφημερίδα Δημοκρατία dimokratia.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ενεργειακό σαμποτάζ στην Αν. Μεσόγειο: Το τρίγωνο Πάιατ-Χόκσταϊν-Τσάφος και η υπονόμευση της ενεργειακής αυτονομίας Ελλάδας - Κύπρου(!)
      Ενεργειακό σαμποτάζ στην ανατολική μεσόγειο - Ποιοι υπονομεύουν την αυτονομία Ελλάδας και Κύπρου;
      Χρήστος Μουρτζούκος
      Σύμφωνα με το East-Med Strategic Institute, όπου ο απόδημος παλμός πρώτος έβγαλε το πόρισμα δημόσια, αποκαλύπτεται ένα οργανωμένο σχέδιο, υπονόμευσης των ενεργειακών προοπτικών της Ανατολικής Μεσογείου από γνωστά κέντρα εξουσίας.
      Γεωπολιτικό παρασκήνιο: Το παρασκήνιο της ενεργειακής αρχιτεκτονικής στην ανατολική μεσόγειο
      Μια αλληλουχία γεγονότων το τελευταίο διάστημα φαίνεται να αποκαλύπτει το καλά ενορχηστρωμένο παιχνίδι ισχύος γύρω από τους ενεργειακούς διαδρόμους της Ανατολικής Μεσογείου. Από τις δηλώσεις του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, έως τις παρασκηνιακές κινήσεις στην Ουάσινγκτον και την αιφνίδια αναστολή του υποβρύχιου καλωδίου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, διαγράφεται μια ξεκάθαρη εικόνα: Οι μεγάλες δυνάμεις κινούν τα νήματα, προωθώντας τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των εθνικών στρατηγικών επιλογών.
      Η “αιφνιδιαστική” επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ
      Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ταξιδεύει ξαφνικά στις ΗΠΑ το διάστημα 21-23 Φεβρουαρίου, επισήμως για “προσωπικούς λόγους”. Ωστόσο, η παρουσία του σε συναντήσεις στο Atlantic Council και στο Brookings Institute μαρτυρά ότι η ατζέντα δεν ήταν τόσο “προσωπική”, αλλά βαθιά γεωπολιτική.
      Ακύρωση του ενεργειακού καλωδίου και ο ρόλος των ξένων συμφερόντων
      Στις 6 Μαρτίου, ο ΑΔΜΗΕ – με το 25% να ανήκει στην κινεζική State Grid – ανακοινώνει ξαφνικά την αναστολή του υποβρύχιου καλωδίου που θα ένωνε την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ. Σύμπτωση; Ή μήπως το έργο “σκόνταψε” στα σχέδια των διεθνών παραγόντων που επιδιώκουν να ελέγχουν κάθε ενεργειακή ροή στην περιοχή;
      Διαρροές για “διάδοχο” Δένδια – Το GOP έχει λόγο στις ελληνικές εξελίξεις;
      Πληροφορίες από τα διεθνή και κάποια ελληνικά ΜΜΕ, όπου και ο γράφων έχει αναφέρει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, ότι θα διαδεχθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θέλουν τον Νίκο Δένδια ως τον επόμενο πρωθυπουργό, έχοντας “το πράσινο φως” από το GOP (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ) και αυτό αντιλαμβανόμενοι μετά και την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και την συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι άντρο των Ρεπουμπλικάνων (μάλλον περνούσε εξετάσεις). Την ίδια ώρα, ετοιμάζεται να παραστεί στο Energy Forum στην Κρήτη, υπό τη διοργάνωση του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου (AmChamGR).
      Το δίκτυο επιρροής της αμερικανικής πρεσβείας στην Ελλάδα
      Τα τελευταία 15 χρόνια, η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα έχει δημιουργήσει έναν ισχυρό μηχανισμό επιρροής: Κανάλια ΜΜΕ, ΜΚΟ, δεξαμενές σκέψης και εταιρείες “συμβουλευτικής”. Ο ρόλος του AmChamGR [https://www.amcham.gr/]είναι κομβικός, καθώς έχει πιέσει επιθετικά για την εφαρμογή πολιτικών DEI (Diversity, Equity, Inclusion) (Διαφορετικότητα, Ισότητα, Ένταξη) και ESGs (Environmental, Social, Governance) στις ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά και για την υπονόμευση ενεργειακών σχεδίων που δεν συνάδουν με την αμερικανική στρατηγική στην περιοχή.
      Η στάση της Ουάσινγκτον και το σαμποτάζ του EastMed
      Το μήνυμα από την αμερικανική ηγεσία είναι ξεκάθαρο: Ο EastMed δεν είναι επιθυμητός. Παρά τις δεσμεύσεις, τις αναλύσεις και τις αρχικές εγκρίσεις, το έργο βρίσκεται σε διαρκή αμφισβήτηση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπάιντεν κρατά αποστάσεις, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αποδέχεται αμαχητί ότι το “διεθνές συμφέρον” υπερτερεί του εθνικού.

      Και αυτό ακριβώς είναι το κρίσιμο ζήτημα: Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, που θα μπορούσε να ενισχύσει την ενεργειακή αυτονομία τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, μπλοκάρεται συστηματικά από γεωπολιτικά συμφέροντα.
      Αν η Ελλάδα και η Κύπρος αναπτύξουν πλήρως τα κοιτάσματά τους, η Ευρώπη θα μειώσει δραστικά την εξάρτησή της από εισαγωγές υδρογονανθράκων από τρίτες χώρες, όπως η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Επιπλέον, τα έσοδα από την εκμετάλλευση αυτών των πόρων θα μπορούσαν να συμβάλουν σημαντικά στη μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ενισχύοντας την οικονομική της ανεξαρτησία.
      Το ερώτημα είναι γιατί αυτές οι πρωτοβουλίες δεν προχωρούν, ενώ την ίδια στιγμή προωθούνται εναλλακτικά σχέδια που εξυπηρετούν ξένες ατζέντες. Η απάντηση κρύβεται στις γεωπολιτικές πιέσεις και στα συμφέροντα που επιδιώκουν να ελέγχουν την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης, αποκλείοντας την Ελλάδα και την Κύπρο από τον ρόλο που δικαιωματικά θα μπορούσαν να έχουν.
      Ενεργειακές εταιρείες με… περίεργες διαδρομές
      Η αγορά ενέργειας στην Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο βρίθει από “περίεργες” εταιρείες, με πολύπλοκες εταιρικές δομές και αδιαφανείς μηχανισμούς χρηματοδότησης. Ποιος πραγματικά ελέγχει τη στρατηγική ενεργειακή πολιτική της χώρας; Και γιατί έργα που θα ενίσχυαν την ελληνική γεωπολιτική θέση “ναρκοθετούνται” πριν ακόμα υλοποιηθούν;
      Τα κομμάτια του παζλ ενώνονται: Η Ελλάδα σε κρίσιμο σταυροδρόμι
      Όλα αυτά τα γεγονότα δείχνουν ένα καλά ενορχηστρωμένο σχέδιο αποδόμησης κάθε προσπάθειας ενεργειακής ανεξαρτησίας στην περιοχή. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, με αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της, όχι μόνο σε επίπεδο οικονομίας αλλά και γεωπολιτικής ισχύος. Το ερώτημα είναι: Θα παραμείνει θεατής ή θα πάρει την τύχη της στα χέρια της;
      Όταν πολιτικές σκοπιμότητες και παγκόσμια συμφέροντα υπερισχύουν της ενεργειακής αυτονομίας και της γεωπολιτικής σταθερότητας, στρατηγικά έργα όπως ο αγωγός EastMed κινδυνεύουν να ματαιωθούν. Η έκθεση του East-Med Strategic Institute, τονίζει την ανάγκη για διαφάνεια και ανάδειξη των παρασκηνιακών ενεργειών που εμποδίζουν την ανάπτυξη της περιοχής.
      Η γεωπολιτική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι περίπλοκη, με συγκρούσεις συμφερόντων που επηρεάζουν την ενεργειακή συνεργασία. Η Τουρκία, μέσω του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», διεκδικεί εκτεταμένες θαλάσσιες περιοχές, προκαλώντας εντάσεις με χώρες όπως η Κύπρος και η Ελλάδα. Η απουσία της Τουρκίας από το East Mediterranean Gas Forum και η αντίθεσή της σε έργα όπως ο αγωγός EastMed επιδεινώνουν την κατάσταση.
      Η έλλειψη συνεργασίας και οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις εμποδίζουν την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της περιοχής, υπονομεύοντας την ενεργειακή ασφάλεια και σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου.
      [iEpikaira: Το παρόν βήμα βοά εδώ και χρόνια αλλά στου κουφού την πόρτα... Ενδεικτικά μόνο ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ! Όσον αφορά στην επιλογική παράγραφο και την επισήμανση για "έλλειψη συνεργασίας", καλό θα ήταν ο αρθρογράφος να είναι πιο συγκεκριμένος προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.]
      Περισσότερα στην πηγή: e-enimerosi.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Υποναύαρχος ε.α Β. Πολίτης: Πυραυλικός εξοπλισμός των νησιών για "ακύρωση" του τουρκικού στόλου
      Στην συζήτησή μας (18-03-2025) ο υποναύαρχος ΠΝ ε.α. σχολιάζει τους εξοπλιστικούς συσχετισμούς με την Τουρκία κυρίως στην θάλασσα, σημειώνοντας ότι θα πρέπει να εξισορροπηθεί το εκτεταμένο ναυπηγικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Τονίζει ότι εφόσον η Ελλάδα δεν μπορεί να παρακολουθήσει τους ναυπηγικούς ρυθμούς της Τουρκίας, μπορεί να εξοπλίσει με πυραυλικά συστήματα τα νησιά - κάτι που ήδη έχει προαναγγείλει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας- ώστε να διαμορφώσει πλέγμα άρνησης περιοχής για τον τουρκικό στόλο. 
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πρώην αξιωματούχος της Μοσάντ προειδοποιεί για στρατιωτική αντιπαράθεση με τον Ερντογάν
      Πρώην αξιωματικός των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών βλέπει τον κίνδυνο πολέμου με την Τουρκία στη Συρία. Ζητεί υποστήριξη των κουρδικών ομάδων κατά του Ερντογάν, γράφει η Frankfurter Rundschau.
      Μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπασάρ αλ Άσαντ και το τέλος της αιματηρής κυριαρχίας του Μπάαθ, τα πράγματα δεν είναι καθόλου ήρεμα στη Συρία.
      Σύμφωνα με αναλυτές και ειδικούς, δύο ειδικότερα δυνάμεις στέκονται πλέον εμπόδιο η μία στην άλλη: η Τουρκία και το Ισραήλ.
      Και οι δύο χώρες βλέπουν την άλλη ως απειλή, και οι δύο ανησυχούν για την ασφάλεια των συνόρων τους, και οι δύο δραστηριοποιούνται στρατιωτικά.
      Σύμφωνα με ανώτερο πρώην στέλεχος της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Μοσάντ, το Ισραήλ πρέπει να είναι έτοιμο για στρατιωτική αντιπαράθεση.
      Πόλεμος Τουρκίας-Ισραήλ στη Συρία;
      Σε ένα άρθρο για την ισραηλινή εφημερίδα Yedionoth Ahronoth (Ynet), ο πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών Ζαΐρ Ραβίντ – Ραβίτζ αναφέρθηκε στους «εχθρούς» του Ισραήλ στη Συρία.
      Ο Ραβίντ-Ραβίτζ ήταν επικεφαλής του τμήματος της Μοσάντ στην πρωτεύουσα του Λιβάνου Βηρυτό για δεκαετίες και προσωπικότητα με επιρροή στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. «Η Τουρκία είναι ένας από τους εχθρούς μας στη Συρία», έγραψε στο άρθρο του.
      Το Ισραήλ δεν είναι επί του παρόντος ένας από τους κύριους στόχους του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
      Άλλωστε, το πρωταρχικό του μέλημα αυτή τη στιγμή είναι να περιορίσει την ισχύ των κουρδικών ομάδων στη Συρία και να εδραιώσει την κυριαρχία του μεταβατικού προέδρου της Συρίας Αχμάντ αλ Σαράα, γνωστού από καιρό με το όνομα μάχης του Αλ Τζουλάνι ως επικεφαλής της ανταρτικής ομάδας Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ που εδρεύει στο Ιντλίμπ.
      Στο μέλλον όμως, σύμφωνα με τον Ραβίντ-Ραβίτζ, ο Ερντογάν θα συμπεριλάβει στα σχέδιά του το Ισραήλ.
      «Η Τουρκία είναι από καιρό εχθρική χώρα»
      Σύμφωνα με την εκτίμηση του αξιωματικού των πληροφοριών, ο Τούρκος πρόεδρος θα τοποθετήσει στρατιωτικές μονάδες στη νότια Συρία στα σύνορα με το Ισραήλ, θέτοντας έτσι απειλή για τη χώρα. Τα συριακά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν επανειλημμένα για πολλές βάσεις που σκοπεύει να δημιουργήσει η Τουρκία στη Συρία, για παράδειγμα στη Δαμασκό και τη Χομς.
      Εν τω μεταξύ, στη βόρεια Συρία, έχει ξεκινήσει η κατασκευή της πρώτης τουρκικής αεροπορικής βάσης στη Συρία, σύμφωνα με τοπικές πηγές. Για το σκοπό αυτό, η πρώην ρωσική βάση Μέναγκ μετατρέπεται σε Ταλ Ριφάατ.
      Ο Ραβίντ-Ραβίτζ συνεχίζει: «Η Τουρκία είναι εδώ και πολύ καιρό μια εχθρική χώρα». Αναφέρεται στην υποστήριξη της Χαμάς ή παρόμοιων ισλαμιστικών οργανώσεων με «όπλα και εξοπλισμό».
      Το συμπέρασμα του αξιωματικού πληροφοριών:
      Το Ισραήλ πρέπει, σε αντάλλαγμα, να στηρίξει τους εχθρούς της Τουρκίας. Στο άρθρο του, ο Ραβίντ-Ραβίτζ καλεί το Ισραήλ να βοηθήσει κρυφά το «κουρδικό κίνημα» στη Συρία, μεταξύ άλλων με την προμήθεια όπλων.
      Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
      «Δεν υπάρχει τίποτα που να μας εμποδίζει να υποστηρίζουμε κουρδικές παράνομες οργανώσεις στην Τουρκία», συνέχισε ο αξιωματικός των πληροφοριών.
      Αυτό περιλαμβάνει επίσης το απαγορευμένο PKK, το οποίο είναι επίσης ταξινομημένο ως τρομοκρατική οργάνωση στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.
      Ταυτόχρονα, ο Ραβίντ-Ραβίτζ τόνισε επίσης ότι το Ισραήλ θα πρέπει να υποστηρίξει τους Αλαουίτες – στους οποίους ανήκει η οικογένεια Άσαντ – στη Συρία για να μπορέσει να πολεμήσει τους Σουνίτες ηγεμόνες.
      Αν και κάποτε ήταν εχθροί, η κατάσταση έχει πλέον αλλάξει καθώς φρίκη προκάλεσαν πρόσφατα οι σφαγές των Αλαουιτών στη Συρία.
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Αλβανία εξοπλίστηκε με τουρκικά καμικάζι drones
      Η αλβανική Πολεμική Αεροπορία άρχισε να αναπτύσσει drones καμικάζι YIHA-III, σηματοδοτώντας την τελευταία προσθήκη στο αυξανόμενο οπλοστάσιο της χώρας προηγμένων δυνατοτήτων εναέριας επίθεσης, γράφει ο Ντύλαν Μαλιάσοφ αρχισυντάκτης του Defence Blog.
      Το YIHA-III έχει ήδη επιδείξει την μαχητική του αποτελεσματικότητα σε διάφορες συγκρούσεις, κερδίζοντας τον χαρακτηρισμό «Αποδεδειγμένo στη μάχη» μέσω της χρήσης του στη Συρία, την Ουκρανία και το Πακιστάν.
      Το YIHA-III είναι ένα περιπλανώμενο πυρομαχικό σχεδιασμένο για χτυπήματα υψηλής ακρίβειας εναντίον εχθρικών συστημάτων αεράμυνας, εγκαταστάσεων ραντάρ και βάσεων εμπρός λειτουργίας.
      Διαθέτοντας εκτεταμένη ικανότητα περιπλάνησης, το drone μπορεί να παραμείνει αερομεταφερόμενο για αρκετές ώρες προτού εκτελέσει την τερματική φάση επίθεσης με στόχευση με καθοδήγηση ακριβείας.
      Το σύστημα είναι βελτιστοποιημένο για τακτικές σμήνους, επιτρέποντας σε πολλαπλά drones να συντονίζουν επιθέσεις σε στρατηγικές εχθρικές θέσεις.
      New YIHA-III Kamikaze drones for the Albanian Air Force pic.twitter.com/1C8HT1VxQ7— Kosovo Security Force (@mightykosovo) March 18, 2025
      Η άτρακτος του drone βασίζεται στο σώμα του πυραύλου, με πρόσθετα φτερά, ουρά και κινητήρα έλικας τοποθετημένο στο πίσω μέρος για εκτεταμένες δυνατότητες πτήσης. Αυτός ο σχεδιασμός του επιτρέπει να πραγματοποιεί ακριβή χτυπήματα διατηρώντας παράλληλα ένα ελαφρύ και εξαιρετικά ευέλικτο πλαίσιο αεροπλάνου.
      Ενώ η Αλβανία δεν έχει αποκαλύψει συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τον αριθμό των μονάδων που αποκτήθηκαν ή την προβλεπόμενη στρατηγική ανάπτυξής τους, η ενσωμάτωση των περιπλανώμενων πυρομαχικών στον στρατό της υποδηλώνει αυξανόμενη εστίαση σε προηγμένες τακτικές πολέμου drone.
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η πλήρης αποσύνθεση...

      Ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ που εξελέγη το 1952 ήταν ο Άγγλος λόρδος Χέιστινγκς Ισμέι ο οποίος είχε πει το περίφημο: «Σκοπός του ΝΑΤΟ είναι να κρατά τους Αμερικανούς μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω»...
      Εν έτη 2025 έχουμε:1. Την Γερμανία να επανεξοπλίζεται υπό τον φόβο μιας ρωσικής επίθεσης (ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ).2. Τον Ντ. Τραμπ και το επιτελείο του, να απειλούν με το ενδεχόμενο εξόδου των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ (ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ).3. Την ΕΕ να τρέχει και μην φτάνει για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα (ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ).
      Συμπέρασμα: Δεν την λες και "επιτυχημένη συμμαχία"... Κατά τα λεγόμενα του λόρδου Ισμέι τουλάχιστον.
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Forbes: Η Γερμανία επανεξοπλίζεται υπό τον φόβο της Ρωσίας
      Του David Axe
      Η Γερμανία πρόκειται να αυξήσει σημαντικά τις αμυντικές της δαπάνες για να εξοπλίσει τον στρατό της με περισσότερα τεθωρακισμένα οχήματα, περισσότερες συστοιχίες πυραύλων αεράμυνας, περισσότερα πολεμικά πλοία και κατασκοπευτικούς δορυφόρους, αλλά και παρεμβολείς ραντάρ και ασυρμάτων.
      Το πώς έφτασε το Βερολίνο σε αυτή την αύξηση δαπανών είναι προφανές. Καθώς οι ΗΠΑ του Τραμπ ευθυγραμμίζονται όλο και περισσότερο με τα ρωσικά συμφέροντα και "παροτρύνουν" την Ουκρανία να παραδοθεί ουσιαστικά στη Ρωσία, η Ευρώπη πρέπει να πετύχει "την ανεξαρτησία" από τον άλλοτε στενό σύμμαχό της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σχολίασε ο εκλεγμένος καγκελάριος της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς.
      Το Βερολίνο δαπανά περίπου 68 δισ. δολάρια ετησίως για τις ένοπλες δυνάμεις του.
      Ο Μερτς πίεσε ώστε το πακέτο αμυντικών δαπανών να έρθει προς ψήφιση στο γερμανικό κοινοβούλιο πριν τα τέλη Μαρτίου. Η ψηφοφορία έγινε την Τρίτη και το "πακέτο" πήρε το πρασινο φως.
      Τα νέα κεφάλαια είναι συμπληρωματικά. Δηλαδή, προστίθενται σε ένα ταμείο ύψους 110 δισ. δολαρίων, από το οποίο η Γερμανία κατέβαλε το 2% του ΑΕΠ της για την άμυνα, στο πλαίσιο της δέσμευσής της με το ΝΑΤΟ, μέχρι το 2027. Το νέο "πακέτο" για την άμυνα θα χρηματοδοτήσει δώδεκα πρωτοβουλίες, όπως τις προσδιόρισε η γερμανική κυβέρνηση σε μελέτη της από το 2024:
      - Ασφαλείς επικοινωνίες- Τεχνητή Νοημοσύνη- Ναυπηγική- Τεθωρακισμένα οχήματα- Αισθητήρες- Ηλεκτρονικός πόλεμος- Πύραυλοι / Πυραυλική άμυνα- Δορυφόροι- Πυρομαχικά- Drones
      Οι ΗΠΑ απομακρύνονται από την Ευρώπη
      Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσει κάποιος στο κείμενο της μελέτης του 2024 την αποφασιστικότητα των Γερμανών ηγετών να αναπληρώσουν τις κρίσιμες στρατιωτικές δυνατότητες, για τις οποίες κάποτε υπολόγιζαν στις ΗΠΑ, είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο είτε υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ.
      Η αμερικανική βιομηχανία παράγει εξελιγμένη αεράμυνα μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι συστοιχίες πυραύλων Patriot. Η ευρωπαϊκή βιομηχανία προσπαθεί να αναπτύξει ορισμένες συστοιχίες SAMP/T ετησίως. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διαθέτει περισσότερα από 100 αεροσκάφη Boeing EA-18G για παρεμβολές σε ραντάρ - η Ευρώπη διαθέτει λίγα αεροσκάφη εξοπλισμένα κατάλληλα για την καταστολή της εχθρικής αεράμυνας.
      Οι ΗΠΑ έχουν εκατοντάδες δορυφόρους για επιτήρηση, επικοινωνία και πλοήγηση - οι ευρωπαϊκές διαστημικές δυνάμεις αναπτύσσουν μερικές δεκάδες παρόμοια διαστημόπλοια. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ κινείται γρήγορα για να εξοπλίσει drones με τεχνητή νοημοσύνη ικανή να κερδίσει μια αερομαχία με έναν άνθρωπο-πιλότο. Οι ευρωπαϊκές αεροπορικές δυνάμεις υστερούν σε αυτό τον τόμεα.
      Οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις χρειάζονται προηγμένες τεχνολογίες, αλλά οι πιο άμεσες ανάγκες τους είναι πιο χαμηλής τεχνολογίας: αφορούν ανθρώπινο δυναμικό και πυρομαχικά. Το Βερολίνο θέλει να προσθέσει 20.000 στρατιώτες στο σημερινό δυναμικό των 180.000. Οι επιπλέον στρατιώτες θα βοηθήσουν τη Γερμανία να συγκροτήσει μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία που μπορεί να εγκατασταθεί μόνιμα στη Λιθουανία ως αποτρεπτικό μέσο κατά της ρωσικής επιθετικότητας.
      Αν η Ρωσία νικήσει την Ουκρανία -πιθανώς ως συνέπεια της εγκατάλειψης της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ ή ακόμη και της ενεργής συμπαράταξης των ΗΠΑ με τη Ρωσία- αυτή η ταξιαρχία και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις μπορεί να είναι το μόνο μέσο που θα στέκεται ανάμεσα στον σκληροτράχηλο ρωσικό στρατό και τις ελεύθερες χώρες της Ευρώπης.
      Και αυτές οι ταξιαρχίες θα χρειαστούν πυρομαχικά. Πολλά πυρομαχικά.
      Πηγή: forbesgreece.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τη Λευκή Βίβλο των 800 δισ. για εξοπλισμούς made in Europe παρουσίασε η Κομισιόν - Τι θα ισχύσει για Τουρκία, Βρετανία
      Το 65% των αμυντικών προμηθειών θα πρέπει να κατευθύνεται σε ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες - Ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ευρωπαϊκή αγορά αμυντικού εξοπλισμού - Εξαίρεση με... ανοικτό παράθυρο για την Τουρκία, που έχει εξαγοράσει ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίεςΣαφές μήνυμα προς τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έστειλε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο των προτάσεών της για τον επανεξοπλισμό της ΕΕ, καλώντας τα να αγοράζουν περισσότερα, καλύτερα και πιο ευρωπαϊκά.
      Δύο περίπου εβδομάδες μετά την παρουσίαση του σχεδίου «ReArm Europe», μια πρωτοβουλία για τον επανεξοπλισμό της ΕΕ, που παρουσίασε η πρόεδρος Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η Κομισιόν επανήλθε, δημοσιεύοντας σήμερα μια «Λευκή Βίβλο» για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Άμυνας, λίγες ώρες πριν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα λάβει χώρα στις Βρυξέλλες.
      Οι λευκές βίβλοι που εκδίδονται από την Επιτροπή, είναι έγγραφα που περιλαμβάνουν προτάσεις δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συγκεκριμένους, κρίσιμους τομείς και στο πλαίσιο της άμυνας, το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ προσδιορίζει τις προσπάθειες που πρέπει να γίνουν, τα κενά που πρέπει να καλυφθούν και από πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια.
      Η Λευκή Βίβλος που παρουσίασαν η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, Κάγια Κάλλας και ο Επίτροπος Άμυνας και Διαστήματος, Άντριους Κουμπίλιους, αναφέρεται στις βασικές αμυντικές προτεραιότητες της ΕΕ και τις νομικές οδούς που μπορούν να ακολουθήσουν τα κράτη - μέλη, ώστε να επενδύσουν περισσότερα στις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και εταιρείες, να εστιάσουν στην αεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα, σε συστήματα πυροβολικού, πυρομαχικά, πυραύλους, σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη και σε συστήματα αντι-drone, προχωρώντας παράλληλα σε κοινές προμήθειες.
      Συγκεκριμένα, η Επιτροπή κάλεσε τα κράτη μέλη να ενεργοποιήσουν τη ρήτρα εθνικής διαφυγής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η οποία θα τους παρέχει πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο για να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ.
      Europe can no longer afford to be a bystander in its own security.Today, we take decisive steps to ensure our defence is in our hands.We are unveiling the ReARM Europe Plan / Readiness 2030 and the White Paper on the Future of European Defence / Readiness 2030 ↓— European Commission (@EU_Commission) March 19, 2025Για τη διασφάλιση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, η απόκλιση θα περιοριστεί στα εξής:
      Αύξηση μόνο των αμυντικών δαπανών, λαμβάνοντας ως σημείο εκκίνησης τη στατιστική κατηγορία «άμυνα» στην ταξινόμηση των λειτουργιών της κυβέρνησης
      Έως 1,5% του ΑΕΠ κατ' ανώτατο όριο για κάθε έτος ενεργοποίησης της εθνικής ρήτρας διαφυγής.
      Θα ισχύσει σε περίοδο τεσσάρων ετών. Δηλαδή η ευελιξία βάσει της εθνικής ρήτρας διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες θα είναι διαθέσιμη για τέσσερα χρόνια, αρχής γενομένης από το 2025. Οι αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες θα υπολογιστούν σε σύγκριση με το επίπεδο των αμυντικών δαπανών το 2021.
      Ένα νέο ειδικό εργαλείο για την Ασφάλεια Δράσης για την Ευρώπη – SAFE:
      Η Επιτροπή θα συγκεντρώσει έως και 150 δισεκατομμύρια ευρώ από τις κεφαλαιαγορές, βασιζόμενη στην καθιερωμένη ενοποιημένη προσέγγιση χρηματοδότησης για να βοηθήσει τα κράτη μέλη της ΕΕ να αυξήσουν γρήγορα και ουσιαστικά τις επενδύσεις στις αμυντικές δυνατότητες της Ευρώπης. Αυτά τα κεφάλαια θα εκταμιευθούν στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη κατόπιν αιτήματος, βάσει εθνικών σχεδίων.
      Spending more, better, together, European.🛡️ Up to 1.5% of national GDP for defence investments over 4 years.🛡️ Up to €150 billion in EU loans for defence projects.🛡️ Leveraging on @EIB and private capital for defence projects.This is ReArm Europe Plan / Readiness 2030.— European Commission (@EU_Commission) March 19, 2025
      Οι εκταμιεύσεις θα λάβουν τη μορφή δανείων μεγάλης διάρκειας σε ανταγωνιστικές τιμές και ελκυστικά δομημένα, τα οποία θα αποπληρωθούν από τα δικαιούχα κράτη μέλη. Τα δάνεια θα χρηματοδοτηθούν από τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Η Ουκρανία και οι χώρες ΕΖΕΣ/ΕΟΧ (σ.σ. Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος και Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών) θα μπορούν να συμμετάσχουν σε κοινές προμήθειες και θα είναι δυνατή η αγορά από τις βιομηχανίες τους.
      Συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων επιταχύνοντας την Ένωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων.
      Τι θα ισχύσει για Τουρκία και Βρετανία
      Η Λευκή Βίβλος της Κομισιόν αναφέρεται ρητώς ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να αγοράζουν επιλέξιμα προϊόντα από οντότητες που είναι εγκατεστημένες και έχουν την έδρα τους στην ΕΕ, στα κράτη ΕΟΧ/ΕΖΕΣ (Ελβετία, Ισλανδία, Λίχτενσταϊν και Νορβηγία) καθώς και στην Ουκρανία.
      Για αναλώσιμα πολέμου ( μη σύνθετα προϊόντα), τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα εξαρτήματα που αντιπροσωπεύουν το 65% του κόστους του τελικού προϊόντος προέρχονται από τις χώρες ΕΖΕΣ της Ένωσης/ΕΟΧ/Ουκρανία.
      Για πολύπλοκα συστήματα, θα ισχύει ο ίδιος κανόνας, σε συνδυασμό με την ανάγκη τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν ότι οι ανάδοχοι ελέγχουν πλήρως τον σχεδιασμό του αμυντικού εξοπλισμού. Αυτό για να διασφαλίσουμε ότι δεν δημιουργούμε νέες εξαρτήσεις για πολύπλοκα συστήματα.
      Ωστόσο ο Επίτροπος Κουμπίλιους άφησε ανοιχτή την πόρτα και στην Τουρκία, λέγοντας ότι εφόσον τρίτες χώρες ή ακόμα και υποψήφιες προς ένταξη (όπως η Τουρκία) θα μπορούσαν να συμμετάσχουν, εφόσον έχουν αμυντικές βιομηχανίες που είναι εγκατεστημένες στην ΕΕ.
      Σύμφωνα με ανώτερα στελέχη της Κομισιόν που μίλησαν στο protothema.gr η πιθανή έμμεση συμμετοχή της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας στις προτάσεις της Επιτροπής για παράδειγμα μέσω της εξαγοράς της ιταλικής Paggio Aerospace από την τουρκική Baykar η οποία ανήκει στον γαμπρό του Τούρκου προέδρου και η οποία ενδεχομένως θα μπορούσε να προμηθεύει τουρκικά drones δεν μπορεί να αποκλειστεί προς το παρόν. Σύμφωνα με τον Ευρωπαίο αξιωματούχο που μίλησε στο protohema.gr «αυτό είναι κάτι που θα αποφασίσουν τα 27 κράτη-μέλη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο». Σύμφωνα με τον ίδιο αξιωματούχο, το αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ όσο και για το Ισραήλ, τουλάχιστον «προς το παρόν».
      Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις θα ληφθούν από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, οι οποίοι και έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα για θέματα άμυνας.
      Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Λευκή Βίβλος της Κομισιόν, οι χώρες ΕΟΧ/ΕΖΕΣ και η Ουκρανία μπορούν να συμμετάσχουν στην κοινή προμήθεια, αλλά δεν θα μπορούν να λάβουν τα δάνεια. Επιπλέον, η κοινή προμήθεια μπορεί να περιλαμβάνει, υποψήφιες χώρες, δυνάμει υποψήφιες χώρες και άλλες τρίτες χώρες με τις οποίες η Ένωση έχει συνάψει εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας.
      Στο αυριανό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η Λευκή Βίβλος της Κομισιόν
      Οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ αναμένεται να ασχοληθούν με το ζήτημα της ευρωπαϊκής άμυνας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα λάβει χώρα την Πέμπτη και την Παρασκευή, ωστόσο κάποιες εθνικές κυβερνήσεις εμφανίζονται απρόθυμες να αποκοπούν από την αμερικανική αμυντική βιομηχανία, ενώ άλλες δεν βλέπουν θετικά την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αποκτήσει λόγο στην άμυνα, πολιτική στην οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα, καθώς πρόκειται για υπόθεση που αφορά αποκλειστικά στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
      Μια πιθανή προσέγγιση, θα ήταν η δημιουργία συμμαχίας των προθύμων, ενδεχομένως με τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Πολωνία η οποία θα είναι ανοιχτή σε όποια άλλα κράτη θα θελήσουν να συμμετάσχουν Πρόκειται για την επαναφορά της ιδέας της “Ευρώπης με μεταβλητική γεωγραφία”, την οποία είχε εκφράσει ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ. Ωστόσο δεν αναμένεται κάποια σημαντική εξέλιξη στο Ευρωπαικό Συμβούλιο της Πέμπτης και της Παρασκευής, καθώς οι 27 φαίνεται να προτιμούν την επόμενη Σύνοδο, και συγκεκριμένα του Ιουνίου, η οποία θα ακολουθήσει μια συνάντηση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ.
      Τεράστιες επενδύσεις στην άμυνα ανακοίνωσαν Βερολίνο και Παρίσι
      Σημειώνεται ότι η γερμανική Κάτω Βουλή (Bundestag), υπερψήφισε την πρόταση του "εν αναμονή Καγκελάριου" Φρίντριχ Μερτς για την αναθεώρηση του συνταγματικού κανόνα του χρεόφρενου, που αναμένεται να ανοίξει το δρόμο για επενδύσεις έως και 500 δισ. στην άμυνα, ενώ ο πρόεδρος της Γαλλίας ανακοίνωσε ένα σχέδιο ύψους 1,5 δισ. για την προμήθεια περισσότερων μαχητικών Rafale, σε μια αεροπορική βάση που θα φιλοξενήσει την επόμενη εκδοχή του αεροσκάφους, το οποίο θα φέρει υπερηχητικούς πυρηνικούς πυραύλους.
      Παράλληλα η Πορτογαλία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να ακυρώσει την αγορά αμερικανικών F-35, επιλέγοντας αντίθετα μια ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.
      Πηγή: protothema.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι δημοσκοπήσεις που έστειλαν τον Ιμάμογλου στη φυλακή!
      Πως και γιατί ο Ερντογάν διέταξε τη σύλληψη του Ιμάμογλου; Ποιος είναι ο στόχος του και ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις; Ο Αντιστράτηγος ε.α Λάζαρος Καμπουρίδης εξηγεί στο militaire channel, ότι οι δημοσκοπήσεις ήταν αυτές που έστειλαν τον Ιμάμογλου στη φυλακή.
      Ο Ερντογάν στοχεύει να γίνει ισόβιος πρόεδρος της Τουρκίας και σε αυτό δεν θα τον εμποδίσει το σύνταγμα, το οποίο θα αλλάξει ξανά. Μοναδικό του εμπόδιο είναι ο Ιμάμογλου που σε όλες τις δημοσκοπήσεις φαίνεται να υπερέχει. Θα υπάρξει κάποια αντίδραση της Δύσης στο πολιτικό πραξικόπημα Ερντογάν; Ουσιαστική αντίδραση κι όχι λόγια. Η Τουρκία συνομιλεί με την ΕΕ για την «νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας» της. Θα συνεχίσει να το κάνει; Η Ελλάδα που έδωσε στον Ερντογάν το συγχωροχάρτι της διακήρυξης των Αθηνών πως θα αντιδράσει;
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πολιτικός αναβρασμός και αστάθεια στην Τουρκία - Σαρωτικές κινήσεις Ερντογάν με αβέβαια αποτελέσματα

      Το ερώτημα παραμένει: είναι αυτή η αρχή του τέλους για τον Erdogan ή απλώς μια ακόμη στρατηγική κίνηση για την πολιτική του επιβίωση;
      Ο Recep Tayyip Erdogan, εκμεταλλευόμενος τη λαϊκή ευφορία από τη «νίκη στη Συρία», φαίνεται να επιταχύνει τις πολιτικές του κινήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο πριν τις προεδρικές εκλογές του 2027.Η απόφασή του να απομακρύνει βασικούς πολιτικούς αντιπάλους προκαλεί αναταραχή στο εσωτερικό της Τουρκίας και θέτει τη χώρα σε κατάσταση συναγερμού.Η σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Ekrem Imamoglu, μαζί με εκατό συνεργάτες του, με κατηγορίες περί διαφθοράς και συνεργασίας με το PKK, προκαλεί σφοδρές αντιδράσεις.Παράλληλα, η ακύρωση του πτυχίου του στερεί από τον Imamoglu τη δυνατότητα να θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές, ενισχύοντας τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για «πολιτική εκκαθάριση».Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) καταγγέλλει «πραξικόπημα» κατά του πιθανού επόμενου προέδρου της χώρας, ενώ οι αντιδράσεις κλιμακώνονται.Ο βουλευτής Cemal Enginyut κάλεσε σε μαζικές κινητοποιήσεις, ζητώντας από τους πολίτες να καταλάβουν τους δρόμους.Παράλληλα, σημειώθηκαν συλλήψεις και στο Καλό Κόμμα, ενώ στην Τουρκία επιβλήθηκαν αυστηροί περιορισμοί στα κοινωνικά δίκτυα, με τις αρχές να κλείνουν σταθμούς του μετρό.Η τουρκολόγος Polina Bekker επισημαίνει ότι η Ρωσία προτιμά τη σταθερότητα που παρέχει ο Erdogan, καθώς επί δύο δεκαετίες το Κρεμλίνο γνωρίζει τις τακτικές του και μπορεί να διαμορφώσει τη διμερή πολιτική του ανάλογα.Αντίθετα, ένα νέο πολιτικό πρόσωπο θα απαιτούσε αναπροσαρμογή της ρωσοτουρκικής συνεργασίας, με απρόβλεπτες συνέπειες.
      Ο φιλοδυτικός υποψήφιος δεν τρομάζει πλέον τη Ρωσία
      Αν και στο παρελθόν η πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από έναν φιλοδυτικό πολιτικό προκαλούσε ανησυχία στη Μόσχα, η κατάσταση έχει πλέον αλλάξει.Η Δύση εμφανίζεται διχασμένη και η Ρωσία δεν θεωρεί ότι ένας νέος Τούρκος ηγέτης θα ανατρέψει μεγάλες στρατηγικές συμφωνίες, όπως ο Turkish Stream.Σε κάθε περίπτωση, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχει χάσει έδαφος στις μεγάλες μητροπόλεις της Τουρκίας ήδη από το 2019, με την Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και τη Σμύρνη να περνούν στην αντιπολίτευση.Όσο πιο έντονες γίνονται οι προσπάθειες καταστολής, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τον Erdogan να διατηρήσει την εξουσία, ιδιαίτερα με μια οικονομία σε κρίση.Το ερώτημα παραμένει: είναι αυτή η αρχή του τέλους για τον Ερντογάν ή απλώς μια ακόμη στρατηγική κίνηση για την πολιτική του επιβίωση;
      Πραξικόπημα καταγγέλλει η αντιπολίτευση
      Στο μεταξύ, το παρατηρητήριο διαδικτύου Netblocks δήλωσε ότι η Τουρκία έχει περιορίσει την πρόσβαση σε πολλές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένων των X, YouTube, Instagram και TikTok.Το κύριο αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) έχει προγραμματίσει προκριματικές εκλογές στις 23 Μαρτίου, στις οποίες ο Ιmamoglu αναμενόταν να επιλεγεί ως υποψήφιος πρόεδρπς.Η επόμενη προεδρική ψηφοφορία έχει προγραμματιστεί για το 2028, αλλά είναι πιθανό να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές.Ο πρόεδρος του CHP,Özgür Özel, κατήγγειλε την κράτηση του Imamoglu ως "πραξικόπημα"."Επί του παρόντος, υπάρχει μια εξουσία που εμποδίζει το έθνος να καθορίσει τον επόμενο πρόεδρο", είπε. "Αντιμετωπίζουμε μια απόπειρα πραξικοπήματος κατά του επόμενου προέδρου μας", τόνισε.
      Imamoglu: Θα συνεχίσω τον αγώνα
      Σε μήνυμά του μέσω της πλατφόρμας X, ο Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, λίγο πριν τη σύλληψή του και ενώ ντύνεται για να παραδοθεί στους αστυνομικούς, αναφέρει:«Το λέω με μεγάλη λύπη, πως μια χούφτα ανθρώπων επιχειρούν να καταπατήσουν τη λαϊκή βούληση, σε αυτή την κακία τους εμπλέκουν και τους αγαπημένους μου αστυνομικούς και τις δυνάμεις ασφαλείας.Έχουν συγκεντρωθεί μπροστά από την κατοικία μου, έξω από την κατοικία των 16 εκατομμυρίων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης.Εκατοντάδες αστυνομικοί. Είμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη τυραννία. Να ξέρετε πως δεν θα υποκύψω. Σας αγαπώ όλους.Τον εαυτό μου τον παραδίδω στον λαό μου. Ο λαός μου να ξέρει πως θα σταθώ όρθιος.Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με εκείνο το άτομο και όσους μαζί του χρησιμοποιούν αυτές τις δυνάμεις σαν να είναι δικά τους εργαλεία».
      Millet iradesine darbe vuruluyor. pic.twitter.com/waXHu23ZVN— Ekrem İmamoğlu (@ekrem_imamoglu) March 19, 2025
      Κατηγορητήριο
      Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης κατηγορείται για «πλαστογραφία» με βάση έκθεση που συνέταξε το Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης (YΟK) της Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία η μετεγγραφή του το 1990 στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν νόμιμη.Ο λόγος είναι ότι το πανεπιστήμιο ήταν στην κατεχόμενη Κύπρο, όπου έκανε την αρχική εγγραφή του, και δεν αναγνωριζόταν επισήμως την εποχή εκείνη από τις τουρκικές αρχές.Επίσης, ακυρώθηκαν οι τίτλοι σπουδών άλλων 28 ατόμων που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία.Οι δικηγόροι του Imamoglu επιμένουν πάντως ότι η απόφαση αυτή της συγκλήτου του πανεπιστημίου είναι άκυρη, καθώς αρμόδια για τη λήψη μίας τέτοιας απόφασης είναι η διοίκηση της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων, από την οποία αποφοίτησε ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.Παρόλα αυτά, χθες, 18 Μαρτίου 2025, το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης προχώρησε σε ακύρωση του πτυχίου που είχε λάβει ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, γεγονός που τον αποκλείει από την κούρσα για τη διεκδίκηση της προεδρίας της Τουρκίας, καθώς το πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι προϋπόθεση για το αξίωμα.Επίσης, κατά το CNN Türk, του προσάπτεται πως είναι επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης, ενέχεται σε δωροληψία, ότι έστησε μειοδοτικούς διαγωνισμούς και πως παρείχε υποστήριξη σε "τρομοκρατική" οργάνωση.
      Ο Imamoglu θεωρείται κορυφαίος διεκδικητής του Erdogan
      Ο Imamoglu, ένας δημοφιλής πολιτικός της αντιπολίτευσης από το κεντροαριστερό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), επρόκειτο να προταθεί ως ο εκλεκτός του κόμματός του για προεδρικός υποψήφιος αυτό το Σαββατοκύριακο.Ο Imamoglu έχει εκλεγεί δύο φορές δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, το 2019 και το 2023, νικώντας υποψηφίους του κυβερνώντος συντηρητικού κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη (AKP) του Erdogan.Η κούρσα για τη δημαρχία στην Κωνσταντινούπολη έχει ιδιαίτερη απήχηση από τότε που ο Erdogan ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα εκεί, υπηρετώντας ως δήμαρχος τη δεκαετία του 1990.Οι αρχές έκλεισαν αρκετούς δρόμους γύρω από την Κωνσταντινούπολη και απαγόρευσαν τις διαδηλώσεις στην πόλη για τέσσερις ημέρες σε μια προφανή προσπάθεια να αποτρέψουν τις αντιδράσεις μετά τη σύλληψη.Επίσης, περιορίστηκε η πρόσβαση σε πολλές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένων των X, YouTube, Instagram και TikTok, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters.
      Κραχ στο χρηματιστήριο Κωνσταντινούπολης - Παρέμβαση τραπεζών για την τουρκική λίρα
      Γκρεμίζεται το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης μετά τη σύλληψη Imamoglu, ενώ καταρρέει και η τουρκική λίρα.Ο χρηματιστηριακός δείκτης αναφοράς της Τουρκίας, BIST 100, υποχωρεί 8%, μετά την προφυλάκιση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Ekrem Imamoglu, με την κατηγορία της δωροδοκίας και της παροχής βοήθειας σε τρομοκρατική ομάδα.Νωρίτερα, οι αρχές ανέστειλαν προσωρινά τις διαπραγματεύσεις.«Από τις 09:55:19 οι συναλλαγές ανεστάλησαν προσωρινά σε όλες τις κατηγορίες της Αγοράς Μετοχών του Χρηματιστηρίου μας, στα συμβόλαια που βασίζονται σε μετοχές και στους χρηματιστηριακούς δείκτες που διαπραγματεύονται στην Αγορά Συμβολαίων Μελλοντικής Εκπλήρωσης και Δικαιωμάτων Προαίρεσης και στην Αγορά Repo Μετοχών της Αγοράς Χρεογράφων", ανέφερε η ανακοίνωση του χρηματιστηρίου.Η τουρκική λίρα υποχώρησε κατά 5% έναντι του ευρώ, σε νέο ιστορικό χαμηλό, στις 44,11 λίρες.Από την άλλη πλευρά, η λίρα σημειώνει πτώση άνω του 3% έναντι του δολαρίου, στις 37,99 λίρες, ενώ νωρίτερα η πτώση έφτασε το 10%, γεγονός που προκάλεσε την παρέμβαση των κρατικών τραπεζών, οι οποίες πούλησαν περίπου 8 δισεκατομμύρια δολάρια για να στηρίξουν το νόμισμα, σύμφωνα με πηγές του Bloomberg.Τα κρατικά 10ετή ομόλογα της Τουρκίας σημείωσαν πτώση, με την απόδοση να αυξάνεται 175 μονάδες βάσης, στο 29,94%.Ο υπουργός Οικονομικών έσπευσε να καθησυχάσει τις αγορές, διαβεβαιώνοντας ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η οικονομική πολιτική.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μάζης: Κουβαλάμε μπαλάκια του γκλοφ στον Τραμπ

       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το ΝΑΤΟ κάνει ειδική αναφορά στη σημασία της Αλεξανδρούπολης
      Το ΝΑΤΟ κάνει ειδική αναφορά στη σημασία της Αλεξανδρουπολης με αφορμή την άσκηση «Steadfast Dart 25»
      Αλεξάνδρα Φωτάκη
      Τη σημασία της Αλεξανδρούπολης ως διαμετακομιστικού κόμβου υπογραμμίζει το ΝΑΤΟ σε βίντεο που ανάρτησε το ΝΑΤΟ Joint Forces Command (JFC) Naples στο youtube για την άσκηση «Steadfast Dart 25».
      Στο βίντεο συνολικής διάρκειας 12 λεπτών περίπου γίνεται εκτενής αναφορά στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και στη σημασία του καθώς επίσης και στο αμφίβιο σκέλος της εν λόγω άσκησης που πραγματοποιήθηκε στο Βόλο.
      Η άσκηση «Steadfast Dart 25»
      Η άσκηση «Steadfast Dart 25» έλαβε χώρα από 10 Ιανουαρίου έως 21 Φεβρουαρίου 2025 σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Ελλάδα ταυτόχρονα, με την ημέρα των δημοσιογράφων στην Ελλάδα να πραγματοποιείται στον Βόλο στις 13 Φεβρουαρίου 2025.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα συμμετείχε με δυνάμεις και μέσα όλων των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και τμήματα Πεζοναυτών – Ειδικών Δυνάμεων.
      Η σύνδεση με το άρθρο 5
      Η «Steadfast Dart 25» ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας άσκηση που περιλαμβάνει την ανάπτυξη της συμμαχικής Δύναμης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (Allied Reaction Force – ARF) σε Βουλγαρία, Ελλάδα και Ρουμανία, υπό το στρατηγείο «NATO Rapid Deployable Corps Italy – NRDC-ITA». Κάτι που μεταφράζεται στην ετοιμότητα του ΝΑΤΟ να παράσχει βοήθεια σε περίπτωση που ένα μέλος της Συμμαχίας δεχθεί επίθεση και ζητήσει ενεργοποίηση του άρθρου 5.
      Από το ΝΑΤΟ η άσκηση «Steadfast Dart 25» χαρακτηρίστηκε ως μια σημαντική δραστηριότητα επαγρύπνησης σε καιρό ειρήνης, η οποία έχει σημαντικές αποτρεπτικές επιδράσεις επιδεικνύοντας την ικανότητα ανταπόκρισης του ΝΑΤΟ. Την ηγεσία της άσκησης έχει το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Νάπολη.
      Σύμφωνα με τη Συμμαχία «πρόκειται για τη σημαντικότερη άσκηση του ΝΑΤΟ για το 2025» η οποία θα λάβει χώρα σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία, με τη συμμετοχή περίπου 10.000 στρατιωτών, 1.500 στρατιωτικών οχημάτων, πάνω από 20 αεροσκαφών και 17 ναυτικών μέσων.
      Η σημασία της Αλεξανδρούπολης
      Η αναφορά στην Αλεξανδρούπολη χαρακτηρίζεται από αρμόδιες πηγές ως ιδιαίτερα σημαντική για την προβολή της ως κόμβο που μπορεί να παρακάμψει ακόμα και τα Στενά των Δαρδανελίων, εφόσον χρειαστεί.
      Greece #SteadfastDart25Alexandroupolis: Port of strategic significanceVolos area: Amphibious opsSource: @JFC_Naples#WeAreNATO#ΓΕΕΘΑ #HNDGS #ΕΔ @Hellenic_MOD @HAspokesman @NavyGR @HAFspokesperson #ΔΕΠ pic.twitter.com/cp5AmNpMOT— ΓΕΕΘΑ-HNDGS (@hndgspio) March 19, 2025
      Σύμφωνα την ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ για την «Media Day» η οποία έλαβε χώρα στην περιοχή του Παγασητικού Κόλπου με τη συμμετοχή Ελλάδας, Ισπανίας και Ιταλίας, υπό τον συντονισμό της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) του ΓΕΕΘΑ, σε σενάριο που αφορούσε στην εκτέλεση αμφίβιας επίδειξης και αντικείμενα που περιλάμβαναν μεταξύ άλλων:● Συνδυασμένη αμφίβια ενέργεια με την υποστήριξη μαχητικών αεροσκαφών και επιθετικών ελικοπτέρων (Amphibious Assault).● Καταρρίχηση με τη μέθοδο «Fast Rope».● Ρίψη προσωπικού και μέσων από ελικόπτερο με την μέθοδο HELOCASTING.
      Πηγή: in.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Μελόνι: η Ιταλία θα αποτρέψει την ΕΕ από το να «πνίξει τον εαυτό της» λόγω υπερβολικών κανονισμών και μαζικής μετανάστευσης
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γενί Σαφάκ: Η Άγκυρα σχεδιάζει να επιστρέψει στην Ανατολική Μεσόγειο ως απάντηση στη συνεργασία Κύπρου-Αιγύπτου
      Ο Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ (AP Photo/Jon Gambrell)
      Μαρία Ζαχαράκη, Ανταποκρίτρια στην Τουρκία
      Η τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται σε θέση απολογίας για τη φθίνουσα δραστηριότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, με τον υπουργό Ενέργειας να επιστρατεύει την εθνικιστική ρητορική περί «έπους», ενώ η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι τα τουρκικά ερευνητικά πλοία έχουν αποσυρθεί από την περιοχή.
      «Εμείς γράφουμε έπος, αυτοί λένε παραμύθι»
      Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, μιλώντας στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο TGRT, επιχείρησε να απαντήσει στις επικρίσεις λέγοντας ότι «η αντιπολίτευση διαμαρτυρήθηκε όταν αγοράσαμε αυτά τα πλοία. Αντιτάχθηκαν επίσης στις έρευνες στη Μεσόγειο μετά την αγορά τους. Εμείς λέμε ‘Γαλάζια Πατρίδα’, αυτοί λένε παραμύθι ‘Γαλάζιας Πατρίδας’. Αλλά εμείς γράφουμε το τουρκικό ναυτικό έπος».
      Τα πλοία της Άγκυρας - Μόνο στη Μαύρη Θάλασσα και τη Σομαλία
      Ο Μπαϊρακτάρ επιχείρησε να εξηγήσει την «απουσία» της Τουρκίας από την Ανατολική Μεσόγειο.
      «Οι επικριτές λένε: ‘Γιατί αυτά τα πλοία δεν είναι στη Μεσόγειο;’. Εμείς έχουμε 4 πλοία: Fatih, Yavuz, Kanuni και Abdulhamid Han. Τα πλοία αυτά είναι τα πιο σύγχρονα πλοία της κατηγορίας τους στον κόσμο. Έτσι, η Τουρκία διαθέτει έναν πολύ ισχυρό στόλο από αυτή την άποψη. Και τα 4 αυτά πλοία βρίσκονται σε ενεργό υπηρεσία στη Μαύρη Θάλασσα. Μπορεί να υπάρξει μια νέα διαδικασία στη Μεσόγειο. Έχουμε μια συνεχιζόμενη επιχείρηση στη Σομαλία».
      Επιστροφή στη Μεσόγειο ή απάντηση ανάγκης;
      Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Γενί Σαφάκ μεταδίδει ότι η Άγκυρα σχεδιάζει να επιστρέψει στην Ανατολική Μεσόγειο ως απάντηση στη συνεργασία Κύπρου-Αιγύπτου για το φυσικό αέριο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Τουρκία θα επανενεργοποιήσει τις ερευνητικές της δραστηριότητες σε περιοχές που θεωρεί ότι επικαλύπτεται η υφαλοκρηπίδα της από χώρες που διεξάγουν γεωτρήσεις, όπως η Κύπρος.
      Οι πραγματικές εξελίξεις δείχνουν ότι το 2026 προγραμματίζεται να είναι το έτος επιστροφής στη Μεσόγειο.
      «Η ‘Γαλάζια Πατρίδα’ βγήκε εκτός ατζέντας»
      Ο Τουρχάν Τσομέζ, από το Καλό Κόμμα, άσκησε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση για την εγκατάλειψη των ενεργειακών διεκδικήσεων της Τουρκίας στη Μεσόγειο.
      «Πήραμε τα πλοία και τα πήγαμε στη Σομαλία για να μην τραβήξουν την προσοχή του έθνους. Ψάχνουμε, εντός εισαγωγικών, ‘για πετρέλαιο’ στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας». Επιπλέον, αναφέρθηκε στις γεωτρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με διεθνείς ενεργειακές εταιρείες, επισημαίνοντας ότι η Τουρκία απουσιάζει από την περιοχή.
      Η ΕΕ και ο χάρτης της Σεβίλλης
      Μια ακόμη διάσταση της συζήτησης αφορά το χάρτη της Σεβίλλης, τον οποίο η ΕΕ θεωρούν στην Τουρκία επέβαλε στον Τούρκο πρόεδρο.
      «Η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε: ‘Όχι, Ερντογάν. Εσύ πλέον δεν μπορείς να ψάχνεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο εδώ’. Είπε: ‘σου δείχνω τον χάρτη της Σεβίλλης και πρέπει να τον αποδεχτείς’. Σύμφωνα με αυτόν τον χάρτη, δεν μπορείτε πλέον να αναζητάτε ενέργεια και φυσικό αέριο σε αυτά τα χωρικά ύδατα».
      Η αποδοχή του χάρτη αυτού από την Άγκυρα θεωρείται ήττα για το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», καθώς αναγνωρίζει de facto περιορισμούς που επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι και η Ελλάδα/Κύπρος.
      Η ExxonMobil και το Κατάρ τρυπούν στα «τουρκικά» νερά
      Η απουσία της Τουρκίας από την περιοχή φαίνεται να επιτρέπει σε τρίτες δυνάμεις να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Σύμφωνα με τον Τσομέζ, «αυτή τη στιγμή, ξέρετε ποιος κάνει έρευνες στα χωρικά ύδατα που αποκαλούμε και είναι δικά μας; Η Ε/Κ Διοίκηση της Νότιας Κύπρου. Και με ποιον διεξάγει τις έρευνες; Με την ενεργειακή εταιρεία του Κατάρ. Κάνουν έρευνες μαζί και με μια άλλη, την ExxonMobil».
      Σύμφωνα με την τουρκική αντιπολίτευση, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει αφήσει ανοιχτό το πεδίο στους αντιπάλους της, ενώ οι προσπάθειες υπεράσπισης της στάσης της από τον Μπαϊρακτάρ μοιάζουν περισσότερο με επικοινωνιακή διαχείριση παρά με στρατηγικό σχεδιασμό.
      [iEpikaira: Ας αφήσουμε τους τραγελαφικούς πανηγυρισμούς και να προετοιμαστούμε για ότι έρχεται...]
      Πηγή: ethnos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Υφυπουργός Ενεργείας ο Ν. Τσάφος που «ανεγνώρισε» το ψευδοκράτος!

      Ο κ. Μητσοτάκης όρισε αρμόδιο για την διαπραγμάτευση των θαλασσίων ζωνών και του ορυκτού πλούτου τον ειδικό του σύμβουλο που απεκάλεσε τα κατεχόμενα «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου»! – Εθνικό έγκλημα: Κανένας υπουργός από την Θράκη – Ανακύκλωσις γόνων και μετριοτήτων, με το βλέμμα στην επομένη ημέρα
      Θα χαρακτηρίζαμε τον ανασχηματισμό τελείως ανούσιο, αν δεν βλέπαμε να υπουργοποιείται ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού επί θεμάτων ενεργείας κ. Νίκος Τσάφος. Ο κύριος αυτός εργοζόταν ως αναλυτής στις ΗΠΑ και τότε αποκαλούσε την κατεχομένη Βόρειο Κύπρο με το όνομα το οποίο θέλει να επιβάλει η Άγκυρα: «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου».
      Ένα τέτοιο πρόσωπο δεν μπορεί να έχει θέση στην ελληνική Κυβέρνηση, πόσω μάλλον στο Υπουργείο Ενεργείας, το οποίο διαχειρίζεται αυτήν την εποχή το σχέδιο της ηλεκτρικής διασυνδέσεως με την Κύπρο. Τι μπορεί να περιμένουμε από αυτόν, όταν ήδη έχουμε υποχωρήσει έναντι των απαιτήσεων της Αγκύρας (Κάσος κ.λπ.) και κάποιοι θεωρούν ότι το έργο έχει εγκαταλειφθεί; Τώρα έρχεται ο κ. Τσάφος να το ενταφιάσει οριστικώς; Βεβαίως ο εν λόγω υφυπουργός, όταν ετοποθετήθη ως σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, οπότε και είχε το πρώτον αποκαλυφθεί η ευθυγράμμισίς του με την φρασεολογία των Τούρκων, είχε μιλήσει για «αστοχία», αλλά δεν είχε ζητήσει καν συγγνώμη.
      Υπεστήριζε μάλιστα πως όταν το είχε πεί αυτό «δεν είχε επαγγελματική σχέση με την ελληνική Κυβέρνηση». Λες και μόνον οι έχοντες επαγγελματική σχέση με την ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να έχουν ενσυναίσθηση ως προς τα εθνικά μας θέματα. Τώρα δεν έχει απλώς «επαγγελματική σχέση», είναι μέλος της ελληνικής Κυβερνήσεως. Και ακόμη συγγνώμη δεν έχει ζητήσει για την «αστοχία».
      Ένα δεύτερο ατόπημα του ανασχηματισμού έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κρίσιμη περιφέρεια της Θράκης δεν εκπροσωπείται στην Κυβέρνηση. Ουδείς βουλευτής από την Ξάνθη, την Ροδόπη ή τον Έβρο εκρίθη από τον Πρωθυπουργό κατάλληλος για κυβερνητικό πόστο. Ουδείς εκρίθη ότι έπρεπε να μπεί στην Κυβέρνηση ώστε να δείξει η Αθήνα το ενδιαφέρον της για τους ακρίτες και ταυτοχρόνως να δίδει μήνυμα προς το ασύδοτο τουρκικό Προξενείο. Φαίνεται πως τα κριτήριά του βασίσθηκαν σε διαφορετικές προτεραιότητες και διαφορετικές σκοπιμότητες.
      Όπως και να έχει, πρέπει να τονίσουμε ότι αν ο Πρωθυπουργός ήθελε, διά του ανασχηματισμού, να αναστρέψει το πολιτικό κλίμα και να δώσει την εικόνα της ανανεώσεως και της επανεκκινήσεως του κυβερνητικού έργου προς την σωστή κατεύθυνση, απέτυχε. Απέτυχε διότι εξακολουθεί να παραμένει προσκεκολλημένος σε ιδεοληψίες και δεν λαμβάνει το μήνυμα της κοινωνίας. Δεν έχει αντιληφθεί τίποτε από τις ογκώδεις συγκεντρώσεις των τελευταίων εβδομάδων και την καθολική αντίδραση των πολιτών προς την πλήρη απαξίωση των θεσμών και της κρατικής λειτουργίας, αποτέλεσμα της οποίας ήταν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Ο ανασχηματισμός δεν απαντά στο έτερο μεγάλο αίτημα των πολιτών για δικαιοσύνη και διαφάνεια. Απεναντίας βλέπουμε ένα κυβερνητικό σχήμα ανακυκλώσεως μετριοτήτων, την οποία διαμόρφωσαν περισσότερο κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες με το βλέμμα στην επομένη (εκλογική) ημέρα, αλλά και πάλι υπό το θολό πρίσμα του παλαιοκομματισμού. Οι πολίτες βλέπουν μια Κυβέρνηση που θα συνεχίσει να «σέρνεται».
      Προφανώς και έπρεπε να γίνουν αλλαγές στο Υπουργείο Μεταφορών, από το οποίο απομακρύνθηκε ο κ. Χρήστος Σταικούρας, όμως, με την διατήρηση του κ. Φλωρίδη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, το μήνυμα του Πρωθυπουργού είναι ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τίποτε όσον αφορά στην απονομή της Δικαιοσύνης και την ενδυνάμωση των θεσμών της διαφανείας. Και όμως το κεντρικό σύνθημα των διαδηλώσεων ήταν πρωτίστως για «δικαιοσύνη» και δευτερευόντως για όλα τα άλλα. Και το μήνυμα αυτό ο Πρωθυπουργός δεν το έχει λάβει. Τουλάχιστον αυτό τεκμαίρεται εκ των πράξεων και των αποφάσεών του. Ο έτερος υπουργός που απομακρύνθηκε, ο κ. Νίκος Παναγιωτόπουλος, είχε την ευθύνη του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, επί της διαχειρίσεως του οποίου η κοινωνία έχει αντιρρήσεις όσον αφορά κυρίως σε θέματα αρχών, που ελάχιστα έχουν να κάνουν με την πολιτεία του ιδίου. Δεν μπορούμε βεβαίως να πούμε το ίδιο για την απομακρυνθείσα υφυπουργό κ. Σοφία Βούλτεψη, η οποία είχε χαρακτηρίσει το ζήτημα των Τεμπών «μπαγιάτικο». Υπήρχαν όμως και άλλα κυβερνητικά στελέχη που είχαν εκφρασθεί κατ’ ανάλογο προκλητικό τρόπο και τα οποία εγλύτωσαν από την κυβερνητική… ανακύκλωση.
      Άσχετη προς το αίτημα της κοινωνίας, αλλά σημαντική για τις νέες εσωκομματικές ισορροπίες που θέλει να διαμορφώσει ο κ. Μητσοτάκης, είναι η απόφασις τοποθετήσεως αντιπροέδρου στην Κυβέρνηση. Η επιλογή του κ. Κωστή Χατζηδάκη για την θέση του «αντ’ αυτού» του κ. Μητσοτάκη είναι σαφές μήνυμα των προθέσεων του Πρωθυπουργού ως προς την διαδοχή του στην ηγεσία του κόμματος. Οι αναταράξεις τις οποίες μπορεί αυτή η απόφασις να πυροδοτήσει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν. Πάντως στο Υπουργείο Οικονομίας ετοποθετήθη ο κ. Πιερρακάκης (είναι ο τρίτος υπουργός Οικονομίας επί κυβερνήσεων Κυριάκου Μητσοτάκη), ο πλέον δημοφιλής υπουργός μετά τον κ. Δένδια.
      Θα πρέπει εξ άλλου να επισημάνουμε την ιδιότυπη εξισορροπητική προσέγγιση του Πρωθυπουργού στο ζήτημα των υποστηρικτών του κ. Αντώνη Σαμαρά. Στην νέα Κυβέρνηση, κατέχουν χαρτοφυλάκια πρόσωπα που έλαβαν θέση υβρίζοντας τον πρώην Πρωθυπουργό, όπως ο κ. Άριστος Δοξιάδης, αλλά και άλλοι οι οποίοι είτε είναι συμπαθούντες είτε έχουν πλέον μετριοπαθή στάση, όπως ο κ. Θανάσης Δαβάκης, ο οποίος ως μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΝΔ είχε επιλέξει να απουσιάζει από την συνεδρίαση κατά την οποίαν απεφασίσθη η διαγραφή του κ. Σαμαρά.
      [iEpikaira: Από τον Απρίλιο του 2023 το παρόν βήμα προειδοποιούσε ΕΔΩ!]
      Πηγή: estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι αγάπες δεν κρύβονται...

      Περισσότερα ΕΔΩ!
       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Επιμένει η Μελόνι: Διεύρυνση των εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία βάσει του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ

      «Ενδυνάμωση της αμυντικής μας ικανότητας σημαίνει ότι ασχολούμεθα με πολύ περισσότερα πράγματα από την ενίσχυση των οπλοστασίων», δήλωσε η Τζόρτζια Μελόνι κατά την ομιλία της την Τρίτη (18/03) στη Γερουσία της Ρώμης ενόψει της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 20 και 21 Μαρτίου στις Βρυξέλλες.
      «Χρειάζεται μια προσέγγιση 360 μοιρών, διότι χωρίς άμυνα δεν υπάρχει ασφάλεια, και χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ελευθερία. Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί εγγύηση ασφάλειας διαρκείας, αν Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθήσουν διιστάμενες κατευθύνσεις. Είναι ορθό η Ευρώπη να εξοπλιστεί για να παίξει τον ρόλο της αλλά είναι αφελές να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να δράσει μόνη της, έξω από το πλαίσιο του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε η Ιταλίδα πρωθυπουργός.
      Σημειώνεται ότι, η Ιταλίδα πρωθυπουργός επανέλαβε την πρότασή της για παροχή εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία, οι οποίες θα είναι αντίστοιχες με το «Άρθρο 5» της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, για τη διασφάλιση της προστασίας της χώρας από μελλοντικές επιθέσεις.
      Εξήγησε ότι η πρόταση θα καθιερώνει αμοιβαίες εγγυήσεις ασφαλείας μεταξύ της Ουκρανίας και των εθνών που προσυπογράφουν, απηχώντας ουσιαστικά τον μηχανισμό του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ.
      Η Μελόνι τόνισε ότι η ανάπτυξη ιταλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία «δεν ήταν ποτέ» στην ατζέντα.
      Σχολιάζοντας την πρόταση της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου για την αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, χαρακτήρισε αυτή την επιλογή «πολύπλοκη, ριψοκίνδυνη και αναποτελεσματική».
      Παράλληλα, η Μελόνι υπογράμμισε ότι «η χώρα της δεν εννοεί να αφαιρέσει ούτε ένα ευρώ από τους πόρους του Ταμείου Συνοχής για να χρησιμοποιήσει χρήματα υπέρ της άμυνας» και επανέλαβε για μια ακόμη φορά ότι η αποστολή ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία «δεν ήταν ποτέ στην ημερήσια διάταξη».
      In diretta dal Senato della Repubblica, le comunicazioni in vista del prossimo Consiglio europeo. https://t.co/TVDw9QYQFO— Giorgia Meloni (@GiorgiaMeloni) March 18, 2025
      Μάλιστα, η επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης, τέλος, στην παρέμβασή της στη Γερουσία της Ρώμης υπογράμμισε ότι «όλες οι πολιτικές δυνάμεις που συνθέτουν την κυβέρνησή της συνεχίζουν να βρίσκονται στο πλευρό της Ουκρανίας» και ότι η κυβέρνησή της στηρίζει τις προσπάθειες του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την επίτευξη της ειρήνης.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Σερβία χαρακτηρίζει «ανοιχτή πρόκληση» τη στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Κοσόβου, Αλβανίας και Κροατίας
      Φωτό: Οι υπουργοί Άμυνας Κροατίας, Αλβανίας, Κοσσυφοπεδίου
      Βελιγράδι.
      Η Σερβία χαρακτήρισε «πρόκληση» το μνημόνιο στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Κοσόβου, Αλβανίας και Κροατίας, το οποίο υπέγραψαν την Τρίτη στα Τίρανα οι υπουργοί Άμυνας των τριών χωρών, γράφει η αλβανική ιστοσελίδα Illyria.
      Το Υπουργείο Εξωτερικών της Σερβίας είπε ότι θα ζητήσει λεπτομερή εξήγηση από τα Υπουργεία Εξωτερικών της Κροατίας και της Αλβανίας σχετικά με το μνημόνιο.
      Η απάντηση του υπουργείου αναφέρει ότι η Αλβανία και η Κροατία, «μαζί με τον παράνομο εκπρόσωπο των προσωρινών θεσμών αυτοδιοίκησης στην Πρίστινα», έχουν λάβει μέτρα που βλάπτουν την περιφερειακή σταθερότητα.
      «Η Σερβία, ως κράτος που εγγυάται την ειρήνη και τη στρατιωτική ουδετερότητα στα Βαλκάνια, δικαίως απαιτεί απαντήσεις για τη φύση και τους στόχους αυτής της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας», αναφέρεται στην αντίδραση.
      Η Σερβία θεωρεί ανησυχητικό ότι αυτή η στρατιωτική συμμαχία δημιουργήθηκε χωρίς καμία διαβούλευση με το Βελιγράδι.
      «Αν αυτή η συμφωνία δεν στρέφεται εναντίον κανενός, τότε η Σερβία απαιτεί εξήγηση γιατί έχει αποκλειστεί από οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις για τη συλλογική ασφάλεια στην περιοχή», αναφέρεται στην αντίδραση.
      Εκφράζει ιδιαίτερη ανησυχία, όπως λέει, «για την άμεση εμπλοκή μιας δομής που στερείται διεθνούς νομιμότητας και που αποτελεί απειλή για τον σερβικό λαό και ολόκληρη την περιοχή».
      Το Βελιγράδι βλέπει το μνημόνιο μεταξύ Κοσόβου, Αλβανίας και Κροατίας ως στρατηγικό βήμα για την απομόνωση της Σερβίας και την ενίσχυση της Δύναμης Ασφαλείας του Κοσσυφοπεδίου, την οποία αποκαλεί «παραστρατιωτική δομή».
      «Δεν θα αγνοήσουμε το ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα αυτής της πρωτοβουλίας. Είναι προφανές ότι αυτό το μνημόνιο δεν είναι αποτέλεσμα μιας περιστασιακής συνεργασίας, αλλά μιας στρατηγικής με στόχο την απομόνωση της Σερβίας και την ενίσχυση των παραστρατιωτικών δομών στη νότια επαρχία της Σερβίας, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το σερβικό υπουργείο Εξωτερικών.
      «Η μονομερής οπλική και στρατιωτική συνεργασία με παράνομες δομές στο έδαφος του Κοσσυφοπεδίου συνιστά σοβαρή παραβίαση της διεθνούς έννομης τάξης και άμεση απειλή για την περιφερειακή ειρήνη», αναφέρεται στην απάντηση.
      Το Βελιγράδι θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η Κροατία και η Αλβανία, τις οποίες αποκαλεί γείτονές της, έχουν επίσης προσκαλέσει τη Βουλγαρία να γίνει μέρος της περιφερειακής στρατιωτικής συμμαχίας.
      «Η Σερβία δεν θα το δεχτεί σιωπηλά. Ως κράτος που, παρά τη στρατιωτική της ουδετερότητα, δραστηριοποιείται στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και των σύγχρονων απειλών για την ασφάλεια, η Σερβία ήταν έτοιμη να εξετάσει το ενδεχόμενο ειλικρινούς συνεργασίας με την Κροατία και την Αλβανία».
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Nordic Monitor: Η Τουρκία περικυκλώνει την Ελλάδα: Συμφωνίες με Αλβανία, Κόσοβο και Σκόπια
      Η Τουρκία θέτει σε ισχύ στρατιωτικές συμφωνίες με τρεις βαλκανικές χώρες που περιβάλλουν την Ελλάδα
      Να επικυρώσει στρατιωτικές συμφωνίες-πλαίσιο που έχει υπογράψει με τρεις βαλκανικές χώρες, ενισχύοντας περαιτέρω τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή και επεκτείνοντας τη στρατηγική της επιρροή γύρω από την Ελλάδα, ετοιμάζεται η Τουρκία.Οι συμφωνίες, που υπογράφηκαν το 2024 με την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και τα Σκόπια, έρχονται σε μια περίοδο αυξημένων γεωπολιτικών εντάσεων στην ανατολική Μεσόγειο.Η Ελλάδα έχει εκφράσει ανησυχία για την επέκταση των αμυντικών συνεργασιών της Τουρκίας, ιδίως σε περιοχές με ιστορική και στρατηγική σημασία.Τα Βαλκάνια υπήρξαν επί μακρόν πεδίο ανταγωνισμού επιρροής μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ και εξωτερικών δυνάμεων, ενώ η εμβάθυνση των στρατιωτικών σχέσεων της Τουρκίας με αυτές τις χώρες υποδηλώνει την πρόθεσή της να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της περιφερειακής ασφάλειας.Οι συμφωνίες προωθήθηκαν ταχύτατα στην ατζέντα της τουρκικής Βουλής, σε αντίθεση με παρόμοια στρατιωτικά σύμφωνα που συνήθως υπόκεινται σε πιο μακροχρόνιες διαδικασίες έγκρισης.Η Άγκυρα τις θεωρεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας με γειτονικές και συμμαχικές χώρες, ενώ παράλληλα επιδιώκει να αντιμετωπίσει περιφερειακές απειλές ασφαλείας.Στο πλαίσιο των συμφωνιών, η Τουρκία και οι εταίροι της θα συνεργαστούν σε διάφορους στρατιωτικούς και αμυντικούς τομείς, όπως εκπαίδευση και κατάρτιση, κοινές ασκήσεις, συνεργασία στη βιομηχανία άμυνας, ανταλλαγή πληροφοριών, υποστήριξη σε θέματα εφοδιαστικής, ιατρικές υπηρεσίες, κυβερνοάμυνα, ειρηνευτικές αποστολές και αντιμετώπιση ναρκών και αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών.Οι συμφωνίες προβλέπουν επίσης ανταλλαγή προσωπικού, κοινή έρευνα σε στρατιωτική επιστήμη και τεχνολογία, καθώς και επιχειρησιακή συνεργασία σε ανθρωπιστική βοήθεια και αποστολές αντιμετώπισης καταστροφών.Η Τουρκία θεωρεί τις επίσημες στρατιωτικές συμφωνίες ως εφαλτήριο για βαθύτερους αμυντικούς δεσμούς και μελλοντικές συμφωνίες, καθώς και ως σημείο αναφοράς για ευρύτερη συνεργασία στον αμυντικό τομέα.Αρχικά, η στρατηγική αυτή συνδέθηκε με τις πωλήσεις drones που παράγει η εταιρεία Baykar, ιδιοκτησίας του γαμπρού του προέδρου Recep Tayyip Erdogan, αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε ώστε να περιλαμβάνει διάφορα αμυντικά προϊόντα.Το Nordic Monitor είχε αναφέρει νωρίτερα ότι η Τουρκία αξιοποιεί ολοένα και περισσότερο ευρύτερες συμφωνίες-πλαίσιο για να αποκρύπτει από τη δημόσια σφαίρα τις μεταγενέστερες στρατιωτικές, αμυντικές και πληροφοριακές συμφωνίες.Η έκθεση επικαλείται τον ταξίαρχο Esat Mahmut Yilmaz, επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Νομικών Υπηρεσιών του τουρκικού υπουργείου Άμυνας, ο οποίος αποκάλυψε αυτή την τακτική σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στις 21 Μαΐου 2024.Σύμφωνα με τον Yilmaz, η Τουρκία ενοποίησε τις τρεις συμφωνίες, που αρχικά διαπραγματεύονταν ξεχωριστά, σε ένα ενιαίο πλαίσιο ώστε να επιταχύνει τη συμμετοχή της σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό.H Τουρκία διαπραγματευόταν ξεχωριστές συμφωνίες
      Μόλις επικυρωθούν και δημοσιευθούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Τουρκίας, οι συμφωνίες αυτές θα επιτρέψουν στον τουρκικό στρατό να συνάπτει δευτερεύουσες συμφωνίες με ξένους εταίρους χωρίς να απαιτείται περαιτέρω κοινοβουλευτική έγκριση.Αυτή η μεθοδολογία περιορίζει τη δημόσια συζήτηση για το εύρος και την έκταση των στρατιωτικών δραστηριοτήτων της Τουρκίας στο εξωτερικό.Με την απλοποίηση της διαδικασίας έγκρισης, η Άγκυρα στοχεύει στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και στη διασφάλιση της συνέχειας στη στρατιωτική της εμπλοκή.Αναλυτές σημειώνουν ότι αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει παρόμοιες στρατηγικές που έχει εφαρμόσει η Τουρκία σε προηγούμενες αμυντικές συμφωνίες με χώρες της Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας, όπου επιδιώκει μακροπρόθεσμες αμυντικές συνεργασίες μέσω συνολικών νομικών πλαισίων.Μέχρι πρόσφατα η Τουρκία διαπραγματευόταν ξεχωριστές συμφωνίες για στρατιωτική εκπαίδευση, συνεργασία στη βιομηχανία άμυνας και γενική στρατιωτική συνεργασία.Ωστόσο, η κυβέρνηση έχει πλέον ενοποιήσει αυτές τις συμφωνίες σε ένα διευρυμένο πλαίσιο.Αυτή η προσέγγιση, που εφαρμόζεται κυρίως σε εταίρους στην Αφρική, την Ανατολική Ευρώπη και την Ασία, στοχεύει στην επιτάχυνση των στρατιωτικών επιχειρήσεων, στην ελαχιστοποίηση των γραφειοκρατικών εμποδίων και στη διατήρηση της εμπιστευτικότητας των δευτερευουσών συμφωνιών.Τέτοιου είδους συμφωνίες έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αυξανόμενη αμυντική επιρροή της Τουρκίας, ιδιαίτερα σε χώρες όπου η τουρκική στρατιωτική τεχνολογία και τα προγράμματα εκπαίδευσης έχουν τύχει θερμής υποδοχής.«Στο παρελθόν, παρουσιάζαμε αυτές τις τρεις συμφωνίες ξεχωριστά ως μεμονωμένες συμφωνίες στο κοινοβούλιό μας.Ωστόσο, αργότερα τις ενοποιήσαμε. Πλέον, τις διαπραγματευόμαστε στο πλαίσιο μιας ενιαίας συμφωνίας-πλαισίου και αμυντικής συνεργασίας» δήλωσε ο Yilmaz.Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024, η Τουρκία είχε υπογράψει στρατιωτικές συμφωνίες-πλαίσιο με 89 χώρες και συμφωνίες στρατιωτικής εκπαίδευσης με 65.Οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη με 47 χώρες για στρατιωτικές συμφωνίες-πλαίσιο και με 13 χώρες για συμφωνίες στρατιωτικής εκπαίδευσης. Επιπλέον, η Τουρκία έχει συνάψει συμφωνίες συνεργασίας στην αμυντική βιομηχανία με 90 χώρες.Τα περισσότερα διεθνή σύμφωνα που έχει εξετάσει η τουρκική Βουλή τα τελευταία χρόνια εμπίπτουν σε αυτά τα γενικά στρατιωτικά πλαίσια.Αξιοσημείωτο είναι ότι η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, και όχι η Επιτροπή Άμυνας, είναι συχνά υπεύθυνη για την εξέτασή τους και την έγκρισή τους, παρά την έλλειψη εξειδίκευσης σε στρατιωτικά θέματα.Αυτό υποδηλώνει μια προσπάθεια της κυβέρνησης Erdogan να περιορίσει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.Βουλευτές που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση έχουν εκφράσει ανησυχίες για την έλλειψη διαφάνειας σε τέτοιου είδους συμφωνίες, υποστηρίζοντας ότι παρέχουν υπερβολική διακριτική ευχέρεια στην εκτελεστική εξουσία όσον αφορά στρατιωτικά θέματα.Το έντονο προσωπικό ενδιαφέρον του Erdogan για τις εξωτερικές στρατιωτικές και αμυντικές συμφωνίες έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επιτάχυνση αυτών των συμφωνιών.Η οικογένειά του έχει επωφεληθεί οικονομικά από τις πωλήσεις στρατιωτικού εξοπλισμού, ιδίως των drones Bayraktar που παράγει η εταιρεία Baykar.Με την πάροδο των ετών, η οικογένεια Erdogan φέρεται να έχει αποκομίσει έμμεσα κέρδη και από προμήθειες που σχετίζονται με αμυντικές συμβάσεις, οι οποίες διευκολύνθηκαν μέσω ευνοϊκών κυβερνητικών πολιτικών, όπως απευθείας αναθέσεις, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Turkey moves to put military agreements into force with three Balkan countries surrounding GreeceLevent Kenez/Stockholm
      Turkey is set to ratify military framework agreements signed with three Balkan nations, a move that further strengthens Ankara’s military presence in the region while extending its strategic influence around Greece.
      The agreements, signed in 2024 with Albania, Kosovo and North Macedonia, come at a time of heightened geopolitical tensions in the eastern Mediterranean. Greece has expressed concern over Turkey’s expanding defense partnerships, particularly in regions with historical and strategic significance. The Balkans have long been a battleground for influence between NATO allies and external powers, and Turkey’s deepening military ties with these countries signal its intent to play a more active role in regional security dynamics.
      The agreements have been fast-tracked to the Turkish Parliament’s agenda, unlike similar military pacts that typically undergo lengthier review processes. Ankara sees these agreements as part of a broader strategy to enhance its defense cooperation with neighboring and allied nations while countering regional security threats.
      Under the agreements Turkey and its partners will collaborate in a range of military and defense areas, including training and education, joint exercises, defense industry cooperation, intelligence sharing, logistics support, medical services, cyber defense, peacekeeping missions and countering landmines and improvised explosive devices. The agreements also facilitate personnel exchange, joint research in military science and technology and operational cooperation in humanitarian assistance and disaster relief missions.
      Turkey views such formal military agreements as stepping stones for deeper defense ties and future deals. They also serve as a reference for broader defense industry cooperation. A strategy initially linked to Turkey’s sale of drones produced by President Recep Tayyip Erdogan’s son-in-law’s company Baykar has since expanded to include various defense products.
      Nordic Monitor previously reported that Turkey has been increasingly leveraging comprehensive framework agreements to obscure subsequent military, defense and intelligence deals from public scrutiny. The report cited Brig. Gen. Esat Mahmut Yılmaz, head of the General Directorate of Legal Services at Turkey’s Defense Ministry, who disclosed this approach in a May 21, 2024, closed-door session with the Foreign Affairs Committee in parliament.
      According to Yılmaz, Turkey has consolidated the three agreements, which were initially negotiated separately, into a single framework to expedite engagement in foreign military operations.
      Once ratified and published in the Official Gazette, these agreements will allow the Turkish military to enter secondary deals with foreign partners without requiring further parliamentary approval. This method limits public debate on the scope and extent of Turkey’s overseas military activities. By streamlining the approval process, Ankara aims to remove bureaucratic obstacles and ensure continuity in its defense engagement. Analysts note that this approach mirrors similar strategies used in previous defense agreements with African and Central Asian nations, where Turkey has sought long-term defense partnerships through overarching legal frameworks.
      Until recently, Turkey negotiated separate agreements for military training, defense industry cooperation and general military collaboration. However, the government has now streamlined these into broader framework agreements. This approach, particularly applied to partners in Africa, Eastern Europe and Asia, aims to accelerate military operations, minimize bureaucratic hurdles and keep secondary agreements confidential. Such agreements have played a crucial role in Turkey’s growing defense influence, particularly in countries where Turkish military technology and training programs have been well received.
      “We used to present these three separately as individual agreements to our parliament. However, we later combined all three. We now negotiate these under a single framework and defense cooperation agreement,” Yılmaz said.
      As of December 2024 Turkey had signed military framework agreements with 89 countries and military training cooperation agreements with 65. Negotiations are ongoing with 47 nations for military framework deals and 13 for training agreements. Additionally, Turkey has signed defense industry cooperation agreements with 90 countries.
      Most international agreements processed by the Turkish Parliament in recent years have fallen under these broad military frameworks. Notably, the Foreign Affairs Committee, rather than the Defense Committee, often oversees their review and approval despite lacking expertise in military affairs. This suggests an effort by the Erdogan administration to limit parliamentary scrutiny. Lawmakers critical of the government have raised concerns about the lack of transparency in such agreements, arguing that they grant excessive discretion to the executive branch in military affairs.
      Erdogan’s strong personal interest in foreign military and defense deals has played a significant role in accelerating such agreements. His family has benefited financially from military hardware sales, particularly the Bayraktar drones produced by Baykar. Over the years, the Erdogan family has also reportedly profited indirectly from commissions tied to defense contracts, facilitated through favorable government policies such as no-contest bids, tax breaks and subsidies.
      Text of the military framework agreements with Albania, Kosovo and North Macedonia:
      Source: https://nordicmonitor.com/2025/03/turkey-moves-to-ratify-military-agreements-with-three-balkan-nations-surrounding-greece/

      Home

      Extremism

      Military

      Terrorism and Crime

      Intelligence

      Foreign Policy

      Contact Us

      About UsCopyright © Nordic Research and Monitoring Network All rights reserved.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶

    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Middle East Forum: Why Cyprus-Egypt energy cooperation benefits the United States
      The Trump Administration Should View The Agreements Not as Economic Partnerships but as Strategic Imperatives
      Nicoletta Kouroushi, March 9, 2025
      The Cyprus-Egypt recent energy agreements mark a strategic shift in the Eastern Mediterranean, reinforcing a Western-aligned energy axis to help counter Turkish assertiveness, limit Russian influence, and reduce China’s economic reach in the region. More than commercial partnerships, these agreements stabilize Mediterranean energy flows and prevent adversaries from dictating the region’s future.
      As Ankara pursues regional dominance and Moscow weaponizes energy, the United States must elevate Cyprus and Egypt’s energy cooperation as a cornerstone of its Eastern Mediterranean strategy. Failure to act will leave a strategic vacuum that adversarial powers will exploit, weakening U.S. influence in a region vital to American security and economic interests.
      The agreements include a Memorandum of Understanding between Cyprus, Egypt, and energy companies for the development of the Aphrodite gas field, alongside a Host Government Agreement for hydrocarbon exploitation in Block 6 of Cyprus’s exclusive economic zone. Egypt will process and export Cypriot natural gas through its liquefied natural gas terminals, offering the United States and its allies a secure, non-Russia energy source for Europe.
      The United States must elevate Cyprus and Egypt’s energy cooperation as a cornerstone of its Eastern Mediterranean strategy.
      These agreements are central to Eastern Mediterranean maritime disputes. Cyprus has legally delineated its exclusive economic zone through agreements with Egypt (2003), Israel (2010), and Lebanon (2007) under the United Nations Convention on the Law of the Sea. However, Turkey rejects this international framework, refuses to recognize Cypriot sovereignty, and has deployed naval forces to disrupt drilling operations. It also has declared the Cyprus-Egypt agreements “null and void,” signaling an intent to obstruct their implementation.
      Turkey aims to control regional energy routes. Its 2019 maritime pact with Libya attempted to erase Greek and Cypriot maritime boundaries, violating international law. Egypt countered by signing a maritime boundary agreement with Greece in 2020, legally dismantling Ankara’s revisionist claims.
      Turkey’s interference in regional energy security is not an isolated challenge but part of a broader strategy to reshape regional power dynamics at the expense of U.S. allies and interests. Its actions disrupt regional stability and complicate Washington’s efforts to establish a secure, diversified energy supply chain for Europe. To preserve stability, the United States must act to prevent Ankara from leveraging energy as a geopolitical weapon.
      The Cyprus-Egypt energy agreements align with Washington’s geopolitical priorities:
      First, Egypt’s liquefied natural gas infrastructure provides a reliable, non-Russian export route, aligning with Washington’s goal of reducing Europe’s dependence on Moscow and reinforcing transatlantic energy security.
      Second, supporting the Cyprus-Egypt energy axis weakens Turkey’s ability to manipulate regional energy flows. Turkey’s foreign policy makes it an unreliable strategic partner. The United States must secure Mediterranean energy security through stable, cooperative allies like Cyprus and Egypt, rather than allowing Turkey to dictate terms.
      Third, these agreements counter China’s expanding economic footprint in Middle Eastern and African energy markets. By backing Cypriot-Egyptian energy cooperation, the United States blocks China’s expansion in a strategically vital corridor.
      For these reasons, and to safeguard its strategic interests, Washington should take action.
      The United States must take concrete steps to counter Turkish interference.
      The United States must take concrete steps to counter Turkish interference. Washington should work with European allies to secure diplomatic backing, enforce international maritime law, and provide security assurances that reinforce the Cyprus-Egypt energy partnership as a strategic asset aligned with U.S. interests.
      Washington also can facilitate private-sector investment and strategic financing mechanisms to expand liquefied natural gas infrastructure in Cyprus and Egypt. By mobilizing energy companies, financial institutions, and investment incentives, Washington can ensure the long-term viability of non-Russian gas supply routes.
      Lastly, it is essential to strengthen regional security cooperation. The United States should leverage its partnerships within the East Mediterranean Gas Forum to enhance security coordination around energy infrastructure, thereby reinforcing stability and energy resilience in the region.
      The Trump administration should view these agreements not as economic partnerships but as strategic imperatives. They reinforce international maritime law, strengthen alliances, and ensure energy security for Europe. While the Senate has not ratified the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS), the United States abides by it because it considers most of its content to be customary international law. Inaction on the Eastern Mediterranean, however, will embolden revisionist powers, weaken legal norms, and jeopardize U.S. and European energy security. If Washington fails to engage, adversarial powers will dictate Mediterranean energy security—a costly strategic miscalculation.
      Source: https://www.meforum.org/mef-observer/why-cyprus-egypt-energy-cooperation-benefits-the-united-states
      Οι συμφωνίες μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου συνιστούν μια στρατηγική στροφή στην Ανατολική ΜεσόγειοΥπό την αιγίδα των ΗΠΑ, διαμορφώνεται μια νέα συμμαχία στη Μεσόγειο για την παραγωγή και διανομή φυσικού αερίου, η οποία αναμένεται να "αμφισβητήσει" τη Ρωσία, την Τουρκία και την Κίνα, όπως αποκαλύπτει το Middle East Forum.Ειδικότερα, οι πρόσφατες συμφωνίες μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου συνιστούν μια στρατηγική στροφή στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα ενισχύσει τον δυτικό άξονα πρώτων υλών με στόχο την ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας και τη μείωση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή,επισημαίνει το δημοσίευμα.Οι συμφωνίες αφορούν την από κοινού ανάπτυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου ανοιχτά της Κύπρου από εταιρείες των δύο χωρών, καθώς και από διεθνείς εταίρους τους.Η Κύπρος έχει ήδη οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της με όλους τους γείτονές της, με εξαίρεση την Τουρκία.
      Ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής στρατηγικής στη Μεσόγειο η συμμαχία Κύπρου - Αιγύπτου
      Καθώς η Άγκυρα επιδιώκει περιφερειακή κυριαρχία και η Μόσχα χρησιμοποιεί την ενέργεια ως γεωπολιτικό όπλο, οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούν τη συνεργασία Κύπρου-Αιγύπτου στον ενεργειακό τομέα ως ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής τους στην Ανατολική Μεσόγειο,συνεχίζει η ανάλυση του Middle East Forum.Το δημοσίευμα υπογραμμίζει ότι «η στήριξη της Ουάσινγκτον στον ενεργειακό άξονα Κύπρου-Αιγύπτου αποδυναμώνει τις δυνατότητες της Τουρκίας να χειραγωγήσει τις περιφερειακές ροές ενέργειας», ενώ ταυτόχρονα αφήνει εκτός νυμφώνος την Κίνα, η οποία επίσης ενδιαφέρεται για την περιοχή.Όπως σημειώνεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να προσφέρουν εγγυήσεις ασφαλείας στην Κύπρο ενόψει των τουρκικών απειλών, ενώ παράλληλα οι συμφωνίες Κύπρου-Αιγύπτου θα ενισχύσουν την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Τραμπ βάζει ταρίφα 1 εκατ. δολ. για να δειπνήσει κάποιος μαζί του στο Mar-a-Lago

      Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump και ο δισεκατομμυριούχος Elon Musk παραβρέθηκαν σε επαγγελματικό δείπνο το Σάββατο 15 Μαρτίου στο κτήμα του αρχηγού του κράτους στο Mar-a-Lago της Φλόριντα, αναφέρει το περιοδικό Wired.Η συμμετοχή στην εκδήλωση κόστισε 1 εκατομμύριο δολάρια.Το δείπνο δεν ήταν στο επίσημο πρόγραμμα του Trump , σε αντίθεση με μια παρόμοια συνάντηση την 1η Μαρτίου. Η συμμετοχή σε εκείνο το δείπνο κόστισε επίσης 1 εκατομμύριο δολάρια.Ανάμεσα στους καλεσμένους στις 15 Μαρτίου ήταν ο Διευθύνων Σύμβουλος της Neuralink, Siobhan Zilis.Ο Αμερικανός ηγέτης μίλησε "ως ειδικός καλεσμένος" και δεν υπέβαλε κανένα αίτημα "για χρηματοδότηση ή δωρεές" στο πολιτικό κίνημα Make America Great Again (MAGA), αναφέρει το δημοσίευμα.Νωρίτερα, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η ευκαιρία να δειπνήσει κανείς κατ' ιδίαν με τον Trump στην κατοικία του στο Mar-a-Lago θα μπορούσε να κοστίσει περίπου 5 εκατομμύρια δολάρια.Σύμφωνα με δημοσιογράφους, τόσα έχουν ήδη πληρώσει αρκετοί επιχειρηματίες για την ευκαιρία να συναντηθούν με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.Η βίλα Mar-a-Lago παρέθεσε ένα δείπνο για μερικά άτομα στις αρχές Μαρτίου, ζητώντας από κάθε επισκέπτη να πληρώσει 1 εκατομμύριο δολάρια.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Συμφωνία Τραμπ - Πούτιν για μίνι εκεχειρία [υπό προϋποθέσεις;] σε ενέργεια και υποδομές - Η αντίδραση Μητσοτάκη

      Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου
      Σε περιορισμένη κατάπαυση πυρός εναντίον υποδομών και ενεργειακών στόχων κατέληξαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ύστερα από τη διάρκειας 90 λεπτών συνομιλία τους.
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, οι δύο άνδρες συμφώνησαν ότι «ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας πρέπει να τελειώσει με μια ‘διαρκή ειρήνη’ και ότι οι συνομιλίες για την επίτευξη αυτού του στόχου θα ξεκινήσουν αμέσως.
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν ότι η πορεία προς την ειρήνη θα ξεκινήσει με κατάπαυση πυρός στον τομέα της ενέργειας και των υποδομών, καθώς και με τεχνικές διαπραγματεύσεις για την εφαρμογή θαλάσσιας εκεχειρίας στη Μαύρη Θάλασσα, πλήρη κατάπαυση του πυρός και μόνιμη ειρήνη», ανέφερε ο Λευκός Οίκος.
      «Αυτές οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν αμέσως στη Μέση Ανατολή», προστίθεται στην ανακοίνωση.
      Η ανακοίνωση του Κρεμλίνου
      Από την πλευρά του το Κρεμλίνο αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επικοινωνίας των δύο ηγετών, γνωστοποίησε ότι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν συμφώνησε σε μια πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ Ρωσία και Ουκρανία για παύση 30 ημερών σε εκατέρωθεν επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές των δύο χωρών.
      Προσθεσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος έδωσε αντίστοχη εντολή στον ρωσικό στρατό.
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση οι δύο ηγέτες είχαν «λεπτομερή και ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων» για την Ουκρανία με τον Πούτιν να δηλώνει, ότι η επίλυση της σύγκρουσης πρέπει να είναι «συνολική, βιώσιμη και μακροχρόνια», λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας και τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου.
      Το Κρεμλίνο είπε ότι ο Πούτιν επισήμανε «σημαντικά σημεία» σχετικά με την παρακολούθηση μιας τέτοιας εκεχειρίας και την αποτροπή της χρήσης της από την Ουκρανία για να κινητοποιήσει περισσότερα στρατεύματα και να επανεξοπλιστεί.
      «Τονίστηκε ότι η βασική προϋπόθεση για την αποτροπή της κλιμάκωσης της σύγκρουσης και την προσπάθεια επίλυσής της με πολιτικά και διπλωματικά μέσα θα πρέπει να είναι η πλήρης παύση της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και η χορήγηση πληροφοριών στο Κίεβο».
      Στην ανακοίνωση του Κρεμλίνου αναφέρεται επίσης ότι Μόσχα και Ουάσινγκτον θα συκροτήσουν ομάδες ειδικών για μια διευθέτηση στο ουκρανικό, όπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS.
      Ανταλλαγή αιχμαλώτων και αγώνες χόκεϊ
      Επίσης το Κρεμλίνο γνωστοποίησε ότι Ουκρανία και Ρωσία θα προχωρήσουν σε ανταλλαγή 175 Ουκρανών αιχμαλώτων πολέμου με 175 Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου.
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση «οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να μείνουν σε επαφή».
      Τέλος, γνωστοποιήθηκε ότι ο Τραμπ «στήριξε την ιδέα του Πούτιν» για διοργάνωση αγώνων χόκεϊ μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας επί αμερικανικού εδάφους…Συνομιλία 90 λεπτών
      Οι Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν συνομίλησαν για πάνω από 1,5 ώρα, με την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ανδρών να ολοκληρώνεται στις 18.30 ώρα Ελλάδας.
      Σχεδόν ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση της επικοινωνίας, ο Κίριλ Ντμίτριεφ, ο οποίος τον περασμένο μήνα ορίστηκε από τον Πούτιν ειδικός απεσταλμένος του για τη διεθνή οικονομική και επενδυτική συνεργασία, έκανε λόγο για μια «ιστορική στιγμή».
      «Υπό την ηγεσία του Προέδρου Πούτιν και του Προέδρου Τραμπ, ο κόσμος έχει γίνει ένα πολύ πιο ασφαλές μέρος σήμερα! Ιστορικό! Επικό!», έγραψε ο (μάλλον ενθουσιώδης) συνεργάτης του Ρωσου προέδρου.
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Τραμπ: Αρνείται ότι μίλησε με τον Πούτιν για την στρατιωτική βοήθεια προς την ΟυκρανίαΑδειάζει το Κρεμλίνο- Πού διαφέρουν οι ανακοινώσεις Λευκού Οίκου και Μόσχας
      Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Fox News, ότι συζήτησε με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν την ξένη βοήθεια προς την Ουκρανία, αντικρούοντας ουσιαστικά τον ισχυρισμό του Κρεμλίνο.
      Η επικοινωνία
      Η επικοινωνία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν ήρθε μετά από εβδομάδες διαπραγματεύσεων μεταξύ Αμερικανών, Ρώσων και Ουκρανών αξιωματούχων για την επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στον πόλεμο της Ουκρανίας.
      Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία εξέφρασαν κοινό ενδιαφέρον για τον τερματισμό των συγκρούσεων, καταλήγοντας στη συμφωνία για μερική κατάπαυση του πυρός. Οι επίσημες ανακοινώσεις που ακολούθησαν από τις δύο πλευρές, ωστόσο, διέφεραν όσον αφορά κάποιες βασικές λεπτομέρειες.
      Οι ασυμφωνίες
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν ότι η πορεία προς την ειρήνη θα ξεκινήσει με κατάπαυση πυρός στον τομέα της ενέργειας και των υποδομών, καθώς και με τεχνικές διαπραγματεύσεις για την εφαρμογή θαλάσσιας εκεχειρίας στη Μαύρη Θάλασσα, πλήρη κατάπαυση του πυρός και μόνιμη ειρήνη», ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο Λευκός Οίκος.
      Όπως ανέφερε ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ για την Μέση Ανατολή Στιβ Γουίτκοφ, η κατάπαυση πυρός αφορά τις υποδομές γενικά, ισχύει δηλαδή και πέρα ​​από τις ενεργειακές υποδομές, κάτι που δεν αναφέρεται ωστόσο στην αντίστοιχη ανακοίνωση της Μόσχας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κρεμλίνου, ο Ρώσος πρόεδρος συμφώνησε σε μια πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ για παύση 30 ημερών σε εκατέρωθεν επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές των δύο χωρών.
      Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως μετά την επικοινωνία Τραμπ και Πούτιν, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές εναντίον «πολιτικών υποδομών» στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένου νοσοκομείου.
      Στην ανακοίνωση του Κρεμλίνου αναφέρεται επίσης ότι «τονίστηκε ότι η βασική προϋπόθεση για την αποτροπή της κλιμάκωσης της σύγκρουσης και την προσπάθεια επίλυσής της με πολιτικά και διπλωματικά μέσα θα πρέπει να είναι η πλήρης παύση της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και η χορήγηση άδειας στον Κίεβο».
      Αυτό δηλαδή που αρνήθηκε στην συνέντευξή του ο Τραμπ ότι συζήτηση με τον Πούτιν.
      Στη συνέντευξη ο Τραμπ ρωτήθηκε το εξής: «Το γραφείο Τύπου του Κρεμλίνου δήλωσαν πράγματι ότι ζήτησε την άμεση διακοπή της βοήθειας προς την Ουκρανία, προκειμένου να καταλήξει σε αυτή τη συμφωνία πολλαπλών φάσεων;». Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ απάντησε: «Όχι, δεν το έκανε». «Δεν μιλήσαμε για βοήθεια, στην πραγματικότητα, δεν μιλήσαμε καθόλου για βοήθεια. Μιλήσαμε για πολλά πράγματα, αλλά η βοήθεια δεν συζητήθηκε ποτέ», πρόσθεσε ο Αμερικανός πρόεδρος.
      Ingraham: The Kremlin media actually stated that he demanded an immediate cessation of aid to Ukraine in order to get to this mull-step deal?Trump: No. He didn’t. We didn’t talk about aid pic.twitter.com/KISHmbHEo5— Acyn (@Acyn) March 18, 2025
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη με Starmer για την ΟυκρανίαΕξέφρασε την ελπίδα οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές προσπάθειες να οδηγήσουν στην ειρήνηΤηλεφωνική επικοινωνία με τον Βρετανό πρωθυπουργό Keir Starmer -ένα από τα φιλοπόλεμα «γεράκια» της Ευρώπης- είχε την Τρίτη (18/3) ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται στις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την Ουκρανία.
      Ο Έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε την θέση της Ελλάδας υπέρ μιας δίκαιης και βιώσιμης ειρήνης στην Ουκρανία.
      Επίσης, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισήμανε ότι η αμερικανο-ουκρανική πρόταση για εκεχειρία 30 ημερών είναι ένα θετικό βήμα, τόνισε ότι η Ρωσία πρέπει να ανταποκριθεί και εξέφρασε την ελπίδα οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές προσπάθειες να οδηγήσουν στην επίτευξη ειρήνης.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      [Και] η Ιταλία μετατρέπει την αυτοκινητοβιομηχανία της σε αμυντική βιομηχανία - Η Μελόνι μιμείται το παράδειγμα της Γερμανίας
      Να έχουμε ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες , που βρίσκονται σε οικονομική δυσπραγία εδώ και χρόνια ή να παράγουμε όπλα και να ενισχύουν έτσι την εθνική άμυνα;
      Αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο σκοπεύει να παρέμβει η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι για την υποστήριξη των εργοστασίων αυτοκινήτων και κατ’ επέκταση της δικής της στρατιωτικής ισχύος.
      Μια κίνηση που είναι χαρακτηριστική μιας πολεμικής οικονομίας, με την Ιταλία να αναπαράγει στην πραγματικότητα την προσέγγιση που έχει ήδη επιλέξει η γερμανική κυβέρνηση, η οποία επίσης παλεύει με εθνικές εταιρείες αυτοκινήτων που βρίσκονται σε βαθιά κρίση.
      Για τον Υπουργό Επιχειρήσεων και Made in Italy Αντόλφο Ούρσο αυτό είναι ένα θεμελιώδες βήμα, το μόνο που θα επιτρέψει στην Ιταλία να κυβερνήσει «τη νέα βιομηχανική επανάσταση».
      Ο Ούρσο σκοπεύει να ανταποκριθεί στις τρέχουσες ανάγκες
      Ενώ περιμένει να μάθει τις λεπτομέρειες του νέου σχεδίου ιταλικής βιομηχανικής στρατηγικής Made in Italy 2030 που θα παρουσιαστεί τον προσεχή Ιούνιο, ο υπουργός Αντόλφο Ούρσο παραχώρησε συνέντευξη στο Il Messaggero στην οποία υπογράμμισε την ανάγκη να «κυβερνήσει η χώρα τη μετάβαση» και να «μετατρέψει την αναγκαιότητα σε ευκαιρία».
      Ο Ούρσο μίλησε συγκεκριμένα για τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας , λέγοντας ότι σήμερα «το αυτοκίνητο δεν είναι πλέον σύμβολο ελευθερίας για τους νέους, η μεγαλύτερη φιλοδοξία τους, όπως ήταν για εμάς».
      Και πάλι: «Στα ηλεκτρικά οχήματα υπάρχουν πολύ λιγότερα εξαρτήματα από ό,τι σε ένα ενδόθερμο: η μπαταρία από μόνη της αντιπροσωπεύει το 40 τοις εκατό της αξίας. Τέλος, οι μεταφορές θα γίνονται όλο και περισσότερο με άλλες λύσεις, σιδηροδρόμους ή μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα». Όλοι οι λόγοι που μαζί, οδηγούν πολλές ευρωπαϊκές και ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες σε κρίση.
      Για να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία και επίσης να επωφεληθεί από αυτήν, η Ιταλία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γερμανίας, σκέφτεται επομένως να μετατρέψει την παραγωγή που θα μπορούσε να είναι λειτουργική για την ενίσχυση της άμυνάς της.
      «Ένα μικροτσίπ μπορεί ήδη να χρησιμοποιηθεί για ένα αυτοκίνητο ή έναν δορυφόρο», είπε ο Ούρσο.
      Επανεξοπλισμός της ΕΕ και πιθανά κίνητρα για μετατροπή
      Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η ιταλική και η γερμανική στρατηγική αναδιαμόρφωσης μπορεί επίσης να υλοποιηθεί με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
      Μάλιστα, πολλοί υποστηρίζουν ότι το μέγιστο ευρωπαϊκό σχέδιο επανεξοπλισμού που ανακοίνωσε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αναπτύχθηκε με κύριο στόχο τη διάσωση των Γερμανικών Αυτοκινητοβιομηχανιών.
      Ο Ούρσο έχει ξεκάθαρες ιδέες για πιθανά ευρωπαϊκά κίνητρα για το σχέδιο αναδιάρθρωσης:
      «Η Ευρώπη έχει θέσει ως στόχο να φτάσει τουλάχιστον το 3 τοις εκατό των δαπανών για την άμυνα και επομένως για την ασφάλεια, αποφασίζοντας ότι οι πόροι που χρησιμοποιούνται είναι διαχωρισμένοι από τους υπολογισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας.
      Ένα drone μπορεί να χρησιμεύσει για να βελτιώσει την προστασία της περιοχής, να κάνει την ορεινή γεωργία πιο αποτελεσματική, να μεταφέρει αγαθά αλλά και να αντιμετωπίσει εξωτερικές επιθέσεις χωρίς να εκθέτει το προσωπικό σε κίνδυνο».
      Ο παραλληλισμός με τη Γερμανία
      Για να κατανοήσουμε πώς η δομή των εθνικών οικονομιών μετατοπίζει το κέντρο βάρους της προς τη βιομηχανία όπλων, η Ιταλία έχει μπροστά της το εύστοχο παράδειγμα της Γερμανίας.
      Από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο γερμανικός κολοσσός όπλων Rheinmetall έχει δει την αγοραία του αξία να τριπλασιάζεται, με την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας (σήμερα ίση με 55,7 δισεκατομμύρια) να ξεπερνά – για πρώτη φορά στην ιστορία – αυτή του ομίλου Volkswagen (54,4 δις).
      Από αυτοκίνητα μέχρι εξοπλισμούς, σε ένα «παιχνίδι» ισορροπιών μεταξύ κρατών που στοχεύουν να είναι όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένα για όλα τα πιθανά μελλοντικά σενάρια.
      Qui Finanza
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Στο μικροσκόπιο του Ισραήλ η τουρκική παρουσία στην Συρία
      ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ
      Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του προσχεδίου συντάγματος από τον Σάρα, υψηλόβαθμοι Τούρκοι αξιωματούχοι επισκέφθηκαν τη Δαμασκό. Ο Χακάν Φιντάν, ο Γιασάρ Γκιουλέρ και ο Ιμπραήμ Καλίν συναντήθηκαν με τον Σάρα για περισσότερες από τρεις ώρες. Στο επίκεντρο των συνομιλιών βρέθηκε η συμφωνία με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDG), που ανακοινώθηκε στις 10 Μαρτίου.
      Η Τουρκία υποστήριξε τη συμφωνία, υπό την προϋπόθεση της “πλήρους εφαρμογής” της. Το βασικό ζήτημα αφορά την ενσωμάτωση των δυνάμεων του SDG στον συριακό στρατό: θα διατηρήσουν τη δική τους διοικητική δομή ή θα υπαχθούν πλήρως στην ιεραρχία του στρατού; Ένα ακόμη ανοιχτό θέμα είναι η παράδοση του οπλισμού, ζήτημα που απασχολεί έντονα και την Άγκυρα.
      Σύμφωνα με ανεπίσημες αναφορές, ο Σάρα και η κυβέρνησή του διαβεβαίωσαν την τουρκική πλευρά ότι “πρώτα θα προηγηθεί αφοπλισμός και στη συνέχεια η ένταξη”. Εάν αυτό υλοποιηθεί, θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο και στην τουρκική στρατηγική για τον αφοπλισμό και την αυτοδιάλυση του PKK.
      Η κινητικότητα στην Άγκυρα συμβαδίζει με τις εξελίξεις στη Συρία. Αν η Τουρκία εξασφαλίσει συγκεκριμένες εγγυήσεις από τη Δαμασκό, το προσεχές διάστημα – σε συνδυασμό με την γιορτή των Κούρδων, το Νεβροζ στις 21 Μαρτίου – ενδέχεται να σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις στην περιοχή. Παράλληλα, εντείνεται η συζήτηση μεταξύ Ισραηλινών αξιωματούχων ασφαλείας και αναλυτών για την επιρροή της Άγκυρας στη “Νέα Συρία”, με την Τουρκία να θεωρείται απειλή για το Ισραήλ.
      Για πολλά χρόνια, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έχει χρησιμοποιήσει σφοδρή ρητορική κατά του Ισραήλ. Μετά την τελευταία ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, τον Οκτώβριο του 2023, η σκληρή γλώσσα της Άγκυρας ανέδειξε τη σταθερή αντίθεση της Τουρκίας στη στρατηγική του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Η κατάσταση στη Συρία έχει επιδεινώσει περαιτέρω τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, καθώς Τουρκία και Ισραήλ είναι οι δύο βασικοί παίκτες που καλούνται να καλύψουν το κενό στη μετα-Άσαντ Συρία, με την ένταση μεταξύ τους να κλιμακώνεται. Πολλοί αναλυτές πλέον αναρωτιούνται αν, η αντι-ισραηλινή ρητορική του Ερντογάν μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο ουσιαστικό.
      Σύγκρουση συμφερόντων στην Συρία
      Η Τουρκία υποστηρίζει την κυβέρνηση Σάρα στη Συρία και επιδιώκει την εδραίωση της εξουσίας των πρώην ανταρτών που κυβερνούν πλέον τη χώρα, επιθυμώντας να διατηρηθεί η Συρία ως ενιαίο κράτος. Για λόγους εθνικής ασφάλειας, η Τουρκία αντιτίθεται σθεναρά σε οποιοδήποτε αυτόνομο κουρδικό θύλακα στη βόρεια και ανατολική Συρία, πόσο μάλλον στη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) και το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) θεωρούνται από την Τουρκία παρακλάδια του PKK, γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία για τη δημιουργία κουρδικής διοίκησης σε οποιοδήποτε μέρος της Συρίας.
      Ωστόσο, η συμφωνία μεταξύ των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) και της Δαμασκού, που ανακοινώθηκε στις 10 Μαρτίου, θα έπρεπε να καθησυχάσει την Τουρκία. Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή, η SDF, μια κουρδοαραβική συμμαχία υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, θα ενσωματώσει τις στρατιωτικές και πολιτικές της δομές στο συριακό κράτος, θα τερματίσει τις εχθροπραξίες και θα παραδώσει τον έλεγχο των αεροδρομίων, των πετρελαϊκών και φυσικού αερίου κοιτασμάτων, καθώς και των συνοριακών σταθμών στη Δαμασκό.
      Εάν εφαρμοστεί με επιτυχία, αυτή η συμφωνία θα ωφελήσει τόσο την Τουρκία όσο και την κυβέρνηση Σάρα, ενισχύοντας τη μετάβαση προς μια ενιαία Συρία στη μετα-Άσαντ εποχή, παρά τις πρόσφατες συγκρούσεις στη Μεσόγειο. Η Άγκυρα επιθυμεί την άρση των δυτικών κυρώσεων στη μετα-Άσαντ Συρία, ώστε η χώρα να ανοικοδομηθεί και να αναπτυχθεί. Μια ενδεχόμενη κατάρρευσή της θα άφηνε επικίνδυνα κενά εξουσίας, ενισχύοντας τρομοκρατικές οργανώσεις όπως το Ισλαμικό Κράτος, γεγονός που θα απειλούσε άμεσα την Τουρκία, 900 χλμ. απόσταση συνόρων με τη Συρία.
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αρχίζουνε τα όργανα: Συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο... μετα τυμπανοκρουσιών
      Η στρατηγική σημασία της συνεργασίας Ελλάδα-Ισραήλ και η προώθηση της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας συζητήθηκαν στη συνάντηση που είχε σήμερα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου και ο Υφυπουργός, αρμόδιος για θέματα ενέργειας, Νίκος Τσάφος με τον υπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας του Ισραήλ, Νταβίντ Αμσαλέμ.
      Τον κ. Αμσαλέμ συνόδευε ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, Νόαμ Κατζ, καθώς και διευρυμένη αντιπροσωπεία εκπροσώπων εταιρειών ενέργειας και υποδομών του Ισραήλ.
      Όπως αναφέρει ανακοίνωση, στο επίκεντρο της συζήτησης, παρουσία του γενικού γραμματέα Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη και του γενικού γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, Πέτρου Βαρελίδη, αναδείχθηκε η στρατηγική σημασία της συνεργασίας των δύο χωρών και της προώθησης της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας.
      Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, δήλωσε: "Χαίρομαι ιδιαίτερα που η πρώτη αποστολή που υποδεχόμαστε με τον Υφυπουργό Ενέργειας, Νίκο Τσάφο, στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι από το Ισραήλ, αποτελούμενη από τον Υπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας, David Amsalem και εκπροσώπους από τις σημαντικότερες κρατικές εταιρείες του Ισραήλ. Η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ είναι στρατηγική και πολυεπίπεδη. Οι δύο χώρες μας μοιράζονται κοινούς στόχους για ανάπτυξη και σταθερότητα. Η ενέργεια παίζει καθοριστικό ρόλο και στα δύο αυτά επίπεδα. Όπως γνωρίζετε, υπάρχει μια διακυβερνητική συμφωνία που υπογράφηκε από τον προκάτοχό μου, τον κ. Θόδωρο Σκυλακάκη, τον Δεκέμβριο του 2024 και περιλαμβάνει την προώθηση της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας, καθώς και καινοτόμα ενεργειακά έργα. Στο πλαίσιο αυτό, χαίρομαι πολύ που είχαμε σήμερα μια πρώτη συνάντηση, έτσι ώστε να διερευνήσουμε συγκεκριμένα έργα τα οποία εντάσσονται σε αυτή τη συνεργασία. Η ανάπτυξη έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, γιατί οδηγεί σε περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας, γνωρίζετε εξάλλου ότι έχουμε πια κάτω από 9% ανεργία. Η ενέργεια παίζει πρωταρχικό ρόλο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε, σήμερα εδώ μαζί μας, εταιρείες-κολοσσούς από τον ενεργειακό τομέα, από τα λιμάνια, τις υποδομές και είμαι βέβαιος ότι οι επόμενες συναντήσεις μας θα μας οδηγήσουν σε συγκεκριμένα projects συνεργασίας μεταξύ των εταιρειών του Ισραήλ και της Ελλάδας".
      Από την πλευρά του, ο υπουργός Περιφερειακής Συνεργασίας του Ισραήλ, Ναβίντ Αμσαλέμ δήλωσε: "Θα ήθελα να ξεκινήσω, ευχαριστώντας τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σταύρο Παπασταύρου για τη θερμή υποδοχή που μας επιφύλαξε εδώ στην Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ μαζί με τις ισχυρότερες αναπτυξιακές εταιρείες της χώρας μου στον τομέα της ασφάλειας, της ενέργειας και των υποδομών. Θεωρούμε ότι είναι υψίστης σημασίας να προωθήσουμε τις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας σε όλους τους τομείς και να εδραιώσουμε αυτές τις σχέσεις. Πιστεύουμε ότι αποτελεί στρατηγικό συμφέρον όλων των χωρών μας να δημιουργηθεί ένας διάδρομος διασύνδεσης μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και προς την Ευρώπη. Παρατηρούμε τον τελευταίο χρόνο μεγάλη αστάθεια στη Μέση Ανατολή, όμως είμαι απόλυτα πεπεισμένος και πιστεύω ότι μετά τις αλλαγές και μετά την ανάληψη της κυβέρνησης Τραμπ, το Ισραήλ θα διαδραματίσει τον ρόλο του σταθεροποιητή στην περιοχή. Θεωρούμε πολύ σημαντική την ανάγκη να συνεργαζόμαστε με καλούς φίλους, με την Ελλάδα και την Κύπρο, για να προωθούμε έργα στον τομέα της ενέργειας. Όταν θα επιστρέψω στο Ισραήλ, θεωρώ ότι είναι αποστολή μου να προωθήσω τα έργα στον τομέα της ενέργειας. Έχουμε συζητήσει και κατά τη διάρκεια άλλης συνάντησης τη χρήση οπτικών ινών και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να συνδυάσουμε τα πάντα, ώστε να εδραιώσουμε τις σχέσεις μας με την Ελλάδα. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ η Ελλάδα και την επισκέπτομαι συχνά. Έχω έρθει πολλές φορές εδώ και έχω απολαύσει τη χώρα σας και τη φιλοξενία της. Περίπου ένα εκατομμύριο Ισραηλινοί έρχονται στην Ελλάδα για τουρισμό κάθε χρόνο, οι Ισραηλινοί αγαπούν την Ελλάδα. Σας ευχαριστώ πολύ. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε".Η αντιπροσωπεία εκπροσώπων εταιρειών ενέργειας και υποδομών του Ισραήλ
      Σημειώνεται ότι η επίσκεψη λαμβάνει χώρα 3 μήνες μετά από την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας ενεργειακής συνεργασίας Ελλάδος-Ισραήλ, στις 20 Δεκεμβρίου 2024.
      Τον υπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας του Ισραήλ, κ. Αμσαλέμ, συνοδεύουν υψηλόβαθμα στελέχη του επιχειρηματικού κλάδου της χώρας από τους τομείς της ενέργειας και των υποδομών.
      Αναλυτικά οι εταιρείες, ανά τομέα είναι:
      - ΕνέργειαIsraeli Electricity Company-IEC
      Israeli Natural Gas Lines - INGL
      - ΥποδομώνEnergy Infrastructures και Europe Asia Pipeline Co. - EAPC
      Αναλυτικότερα:
      - Η Israel Electric Corporation (IEC) είναι ένας κρατικός-δημόσιος όμιλος που παράγει και προμηθεύει ηλεκτρική ενέργεια σε όλους τους οικονομικούς τομείς του Ισραήλ. Η κυβέρνηση κατέχει περίπου το 99,85% των μετοχών της. Οι δραστηριότητές της περιλαμβάνουν την παραγωγή, τη μεταφορά, τη διανομή, την προμήθεια και την πώληση ηλεκτρικής ενέργειας στους καταναλωτές. Η IEC διαθέτει και λειτουργεί 15 σταθμούς παραγωγής ενέργειας, με συνολικά 50 μονάδες παραγωγής, οι οποίες περιλαμβάνουν ατμοηλεκτρικές μονάδες, συνδυασμένου κύκλου, ανοιχτές τουρμπίνες αερίου και αεριωθούμενες μονάδες. Η εγκατεστημένη ισχύς της IEC, στις 31 Δεκεμβρίου 2023, ανερχόταν σε 10.955 MW. Η εταιρεία εργάζεται για την παροχή διαθέσιμης, αξιόπιστης και υψηλής ποιότητας ηλεκτρικής ενέργειας, διατηρώντας παράλληλα προηγμένες υπηρεσίες και τηρώντας εμπορικές και περιβαλλοντικές αρχές. Μέχρι το τέλος του 2023, η IEC απασχολούσε 10.184 εργαζομένους και παρείχε υπηρεσίες σε 3,071 εκατομμύρια καταναλωτές. Την τελευταία δεκαετία, η Israel Electric Corporation (IEC) έχει επενδύσει 12 δισεκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη του ηλεκτρικού τομέα του Ισραήλ. Το 2023, τα έσοδα της Israel Electric Corporation (IEC) ανήλθαν σε 24.686 εκατομμύρια NIS (6,195 δις ευρώ), ενώ η εταιρεία έκλεισε το έτος με κέρδος 2.235 εκατομμύρια NIS (560,94 εκ. ευρώ).
      - INGL: Η Israel Natural Gas Lines Ltd. (INGL) είναι μια κρατική εταιρεία, που ιδρύθηκε το 2003 με σκοπό την κατασκευή και τη λειτουργία της εθνικής υποδομής μεταφοράς φυσικού αερίου. Η εταιρεία διαθέτει άδεια 30 ετών για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού. Το συγκεκριμένο εθνικό έργο έχει ιδιαίτερη σημασία για το Ισραήλ, τόσο λόγω της επίδρασής του στην οικονομία και τη βιομηχανία της χώρας, όσο και για τη συμβολή του στη βελτίωση της περιβαλλοντικής ποιότητας και τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Η INGL ακολουθεί αυστηρά διεθνή πρότυπα στην κατασκευή και λειτουργία της, συνεργαζόμενη με ένα ευρύ φάσμα διεθνών και τοπικών επαγγελματιών προμηθευτών, εργολάβων και συμβούλων. Σήμερα, η εταιρεία απασχολεί περίπου 160 εργαζομένους. Μέχρι σήμερα, η Israel Natural Gas Lines Ltd. (INGL) έχει εγκαταστήσει περίπου 900 χλμ. αγωγών υψηλής πίεσης σε ολόκληρη τη χώρα. Το 2023, η άδεια της Israel Natural Gas Lines Ltd. (INGL) αναθεωρήθηκε ώστε να συμπεριλάβει το υδρογόνο και το διοξείδιο του άνθρακα, επιτρέποντάς της να ασχοληθεί με την κατασκευή και τη λειτουργία αγωγών μεταφοράς υδρογόνου, καθώς και αγωγών απομάκρυνσης διοξειδίου του άνθρακα που σχετίζονται με την παραγωγή υδρογόνου.
      - Europe Asia Pipeline Company (EAPC): είναι μια κρατική εταιρεία που αποτελεί σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα εφοδιασμού αργού πετρελαίου και ενεργειακών προϊόντων για την ισραηλινή οικονομία. Με έδρα την Ασκελόν, η εταιρεία διαχειρίζεται ενεργειακά λιμάνια και εγκαταστάσεις αποθήκευσης σε Εϊλάτ και Ασκελόν, καθώς και ένα εκτεταμένο σύστημα αγωγών μεταφοράς που εκτείνεται σε όλη τη χώρα, από το Εϊλάτ έως τη Χάιφα. Η EAPC διασφαλίζει την ενεργειακή ασφάλεια των πολιτών του Ισραήλ και των διεθνών πελατών της, παρέχοντας κρίσιμες υπηρεσίες τόσο σε κανονικές συνθήκες όσο και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Οι υπηρεσίες αυτές περιλαμβάνουν λιμενικές υπηρεσίες, αποθήκευση και μεταφορά πετρελαίου και πετρελαϊκών προϊόντων μέσω ενός ευέλικτου και ποικιλόμορφου δικτύου υποδομών. Η εταιρεία βασίζεται σε πολυετή εμπειρία και απολαμβάνει ισχυρή διεθνή φήμη στον τομέα της ενέργειας. Αργό πετρέλαιο - Περίπου το 75% του αργού πετρελαίου που εισάγεται στο Ισραήλ και εξευγενίζεται στα διυλιστήρια της Χάιφα και της Ασντόντ εκφορτώνεται στα λιμάνια της EAPC. Η εταιρεία είναι επίσης υπεύθυνη για την αποθήκευση και την αντλία του πετρελαίου προς τα διυλιστήρια. Έτσι, η εταιρεία λειτουργεί ουσιαστικά ως η ενεργειακή πύλη του Κράτους του Ισραήλ. Αποσταγμένα προϊόντα - Περίπου το 15% της ποσότητας των αποσταγμένων προϊόντων πετρελαίου που καταναλώνονται στο Ισραήλ εισάγεται μέσω των υποδομών της εταιρείας.
      Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκική θηλιά στο λαιμό της Πενταμερούς
      Γιάννος Χαραλαμπίδης
      Ποιες επιλογές έχει ο ΓΓ του ΟΗΕ για να κρατήσει τη διαδικασία ζωνανή, τα ΜΟΕ μέσω Αμμοχώστου και ο ρόλος των Βρετανών
      Στην Πενταμερή λαμβάνει μέρος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που θα πραγματοποιηθεί αύριο και μεθαύριο στη Γενεύη, με την προσδοκία ν’ ανοίξει ο δρόμος για την επανέναρξη των συνομιλιών, από εκεί όπου διακόπηκαν το 2017 στο Κραν Μοντανά. Την ίδια στιγμή, η τουρκική πλευρά με σαφήνεια θέτει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της λύσης, αξιώνοντας χωριστή αναγνώριση και ισότιμη κυριαρχία στην πρακτική εφαρμογή των δύο κρατών.
      Επιλογές, αδιέξοδο, φιλί ζωής
      Μαζί με τον Πρόεδρο θα βρίσκονται στη Γενεύη ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, ο Γενικός Γραμματέας των Ην. Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, χωρίς να υπάρχει κοινή βάση, επί της οποίας να μπορεί να γίνει διάλογος.
      Εφόσον η Τουρκία παραμείνει στις θέσεις της, τότε:
      Πρώτο, είτε θα κηρυχθεί αδιέξοδο από τον ΓΓ του ΟΗΕ, μια εξέλιξη την οποία κανείς μάλλον δεν ευνοεί.
      Δεύτερο, είτε θα πρέπει να μετακινηθεί η αδύναμη πλευρά, δηλαδή ο Πρόεδρος, προς τις τουρκικές θέσεις, έστω και σιωπηρώς.
      Τρίτο, είτε θα κρατήσει ο ΓΓ του ΟΗΕ τη διαδικασία ζωντανή μέσω π.χ. της εισήγησης των ΜΟΕ για ν’ αποδείξουν οι δυο πλευρές τις προθέσεις τους, τόσο στον εαυτό τους όσο και στον ΟΗΕ. Ή να τους παραδώσει ένα νέο πλαίσιο, με σημεία επί τη βάσει των οποίων θα πρέπει να τοποθετηθούν, για να δουν όλοι πώς η διαδικασία θα ήταν δυνατό να προχωρήσει. Ή μια άλλη φόρμουλα - αναπνευστήρα στήριξης της διαδικασίας ώς τον Σεπτέμβριο ή, κατά το ορθότερον, ώς τον Οκτώβριο. Το σκεπτικό και της ελληνοκυπριακής πλευράς και του ΟΗΕ και δη του κ. Ντάουνερ έχει ως εξής: Υπάρχει η δυνατότητα να χάσει τις λεγόμενες «προεδρικές εκλογές» του ψευδοκράτους ο Τατάρ και ν’ αντικατασταθεί από κάποιον «προοδευτικό» και πιο «ευέλικτο» πολιτικό, που θα αναφέρεται σε ομοσπονδία, χωρίς, όμως, να εγκαταλείπει τη διχοτομική διευθέτηση στη βάση των δυο λαών και των άλλων θέσεων της Άγκυρας, από την οποία δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων να απεγκλωβιστεί. Απλώς, μέσα από τις λέξεις και την ομοσπονδία, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, να διευκολυνθεί και ο Πρόεδρος και η τουρκική πλευρά για να προχωρήσει ο ΓΓ του ΟΗΕ στον λεγόμενο τετραγωνισμό του κύκλου.
      Πρόεδρος, «Κοινοτάρχες» και οι εγγυήτριες…
      Όπως είναι δομημένη η Πενταμερής, εγείρονται τα εξής διαδικαστικά και ουσιαστικά ερωτήματα: 1. Ποιο είναι το νομικό καθεστώς με το οποίο συμμετέχει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης; Είναι αυτό του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ή εκείνο του αρχηγού και ηγέτη της ελληνοκυπριακής Κοινότητας, που αν συμβαίνει το δεύτερο προκύπτει ένα νέο ερώτημα: Γιατί συμβαίνει αυτός ο υποβιβασμός; Για να υπάρχει ισότιμη νομική και πολιτική σχέση με τον κατοχικό ηγέτη, ο οποίος «εκλέγεται» μέσω μιας διαδικασίας, δηλαδή του ψευδοκράτους, που δεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ, αφού υπάρχουν τα σχετικά ψηφίσματα 541 και 550; Υπάρχει ή όχι περιθωριοποίηση των ψηφισμάτων του Σ. Ασφαλείας; Είναι ή όχι με αυτές τις σιωπηρές υποχωρήσεις, που έφτασε το Κυπριακό στα δυο κράτη; 2. Πώς συμμετέχει η Τουρκία στην Πενταμερή; Ως κατακτητής και εισβολέας ή απλώς ως εγγυήτρια δύναμη; Μάλλον το δεύτερο. Είναι αυτό λογικό; Κερδίζει ή όχι η Άγκυρα την έξωθεν καλή μαρτυρία; Δηλαδή θα βρίσκεται στο τραπέζι και ως κατακτητής αλλά και ως εγγυήτρια;
      Η βάση της λύσης…
      Πέραν τούτων, υπάρχει άλλο ένα ερώτημα: Ποια είναι η βάση του Κυπριακού; Την ψάχνουμε στην Πενταμερή; Πενήντα χρόνια μετά; Από τη μια είναι η προηγούμενη τουρκική θέση για την ομοσπονδία των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών και από την άλλη είναι η νέα θέση της Άγκυρας για ισότιμη κυριαρχία και δύο κράτη. Η Τουρκία, εφόσον κατοχύρωσε την ομοσπονδία όπως την ήθελε στο Κραν Μοντανά, πέρασε στα δύο κράτη και ισχυρίζεται ότι εάν είμαστε ευέλικτοι, θα είναι δυνατό να δεχθεί τι; Αντί των δύο κρατών μια συνομοσπονδία. Έξυπνη κίνηση… Γιατί; Διότι με τα δύο κράτη δεν θα έχει τον έλεγχο που θα έχει στον νότο μέσω της συνομοσπονδίας ή μιας ομοσπονδίας δυο συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα.
      Ο ΓΓ του ΟΗΕ και ο ρόλος της Βρετανίας
      Υπάρχει, βεβαίως, και κάτι άλλο που πρέπει να σημειωθεί. Ο ΓΓ, επί του οποίου πολλά επενδύουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι διεθνώς αποδυναμωμένος. Είναι απών και από την κρίση της Ουκρανίας και από εκείνην της Μέσης Ανατολής. Πώς μπορεί ένας αποδυναμωμένος ΓΓ του ΟΗΕ να επιβληθεί επί της Τουρκίας του Ερντογάν ή να κατευθυνθεί προς αυτό που ονομάζουμε δίκαιη και βιώσιμη λύση, όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος τονίζει πως δεν θα είναι δίκαιη; Και αν δεν είναι δίκαιη πώς θα είναι βιώσιμη; Μόνο εάν υποκλιθούμε στην Τουρκία, η οποία στην Πενταμερή, γιατί να μην έχει τη στήριξη της Βρετανίας; Γιατί το λέμε αυτό; Διότι, τις προάλλες, η Βρετανία κάλεσε την Τουρκία, δηλαδή τον εισβολέα μας, σε διάσκεψη, που είχε ως στόχο: 1) Την αντιμετώπιση της Ρωσίας, που εισέβαλε στην Ουκρανία. Την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων και την αποκατάσταση της εννόμου τάξεως. 2. Την οικοδόμηση συστήματος ασφάλειας στην Ευρώπη. Πώς η Βρετανία θεωρεί την Τουρκία ως εισβολέα όταν με τη στάση της το αντίθετο αποδεικνύει; Εάν την θεωρούσε ως εισβολέα και παραβιάζουσα το διεθνές δίκαιο, πώς την κάλεσε να το υπερασπιστεί;
      Το «ξέπλυμα» της Τουρκίας…
      Αληθές, όμως, είναι και το εξής: Ότι η Ελλάδα πρώτα και η Λευκωσία εν συνεχεία ξέπλυναν τα αίματα της Τουρκίας από την εισβολή. Αφενός μέσω της ψήφισης του Τούρκου υποψηφίου στη θέση του ΓΓ του ΟΑΣΕ, αφετέρου με τη διπλωματία του καφέ όταν εστάλη η φωτογραφία μεταξύ του θύματος και του θύτη, μαζί με την Ελλάδα να χαριεντίζονται στην Ουγγαρία. Αυτά είναι ενδεικτικά. Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα: Όπως ήταν η παρουσία του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ερώτηση: Τι να πουν οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης στους Βρετανούς για την πρόσκληση Φιντάν στο Λονδίνο, όταν αυτοί τον υποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα στις Βρυξέλλες; Η αλήθεια είναι ότι κάτι ορθώς ψέλλισαν. Όμως, δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν.
      Προτάσεις απεγκλωβισμού
      Είναι πρόδηλον ότι, με την Πενταμερή, ο Πρόεδρος μπαίνει σε ένα τουρκικό ναρκοπέδιο. Το ερώτημα είναι εάν και πώς μπορεί να βγει αλώβητος. Μπορεί; Ναι, μπορεί, όταν θέλει και όταν στηριχθεί σε ακλόνητες νομικές και πολιτικές θέσεις του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου:
      Πρώτο, θα πρέπει να ρωτήσει διαδικαστικά και επί της ουσίας εάν αποδέχεται να θέσει η τουρκική πλευρά τις αξιώσεις της περί λύσης δύο κρατών και ισότιμης κυριαρχίας, όταν συγκρούονται με τον Χάρτη του ΟΗΕ, του οποίου είναι θεματοφύλακας και δη με το άρθρο 2, παράγραφος 4. Πρόκειται για το άρθρο που απαγορεύει τη χρήση βίας και όπλων και δεν αναγνωρίζει κράτος ή Αρχή, που προέκυψε από τη βία και τη χρήση των όπλων.
      Δεύτερο, θα πρέπει να θέσει ως βάση των συνομιλιών το ψήφισμα 360 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που προνοεί τον σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εδαφική της ακεραιότητα, καθώς και την πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατών. Τρίτο, θα πρέπει να επικαλεστεί: Α) Τον σεβασμό του Πρωτοκόλλου 10, επί τη βάσει του οποίοι εντάχθηκε ολόκληρη η Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ, με αναστολή του Κεκτημένου στο βόρειο τμήμα λόγω κατοχής. Β) Την εφαρμογή της αντιδήλωσης της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που προνοεί την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία ως βασική της υποχρέωση στο πλαίσιο της ενταξιακής της διαδικασίας. Γ) Την επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της κάτω από τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΕΕ ως μοντέλο κοινής συμβίωσης με την προοπτική της εφαρμογής του Κεκτημένου και στον βορρά εφόσον επέλθει η πλήρης αποχώρηση του τουρκικού στρατού και η απελευθέρωση, προκειμένου να επανενσωματωθούν οι Τουρκοκύπριοι στην Κυπριακή Δημοκρατία.
      Τρίτο, θα πρέπει να αξιώσει την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την κατάργηση των εγγυήσεων, οι οποίες μπορούν ν’ αντικατασταθούν από την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ, όπου ανήκει ανεπίσημα σήμερα, εφόσον όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις ανήκουν στη Συμμαχία πλην ημών.
      Πρωτοβουλία κινήσεων…
      Εάν ο Πρόεδρος προτάξει αυτές τις θέσεις, να αναλάβει πρωτοβουλία κινήσεων και να
      αποδράσει από το τουρκικό ναρκοπέδιο χωρίς να κατηγορηθεί ως απορριπτικός, θέτοντας την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της. Διότι δεν μπορεί η Πενταμερής να αποτελέσει τον βατήρα για τη διχοτόμηση ως προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοκοποίησης, καθορίζοντας τη βάση της λύσης επί του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Αντιθέτως, ο Πρόεδρος κλείνει, τοιουτοτρόπως, την πόρτα στην τουρκική προσδοκία για νέες υποχωρήσεις και δύο κράτη ή συνομοσπονδία. Επικαλούμενος δε ό,τι το Κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο καθορίζουν, ζητά την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι την αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Κυπριακή Δημοκρατία, που σημαίνει την αυτοδιάλυσή της. Άρα, ο Πρόεδρος έχει μια κλασική ευκαιρία σε μια «άτυπη» Πενταμερή, να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να χαράξει νέα πορεία για τη διάσωση και όχι τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκικό ΥΠΕΞ: Δεν υπάρχει κοινό έδαφος για το Κυπριακό - Οι δηλώσεις Χριστοδουλίδη
      Ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Οντζού Κετσελί, ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της άτυπης πενταμερούς συνάντησης στη Γενεύη, συζητήθηκαν οι τομείς στους οποίους μπορεί να αναπτυχθεί συνεργασία προς όφελος των δύο «λαών», όπως είπε χαρακτηριστικά, στο «σημερινό περιβάλλον όπου δεν υπάρχει κοινό έδαφος» για την τελική διευθέτηση του Κυπριακού.
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν να σημειωθεί πρόοδος στο άνοιγμα νέων σημείων διέλευσης, στην αποναρκοθέτηση του νησιού, στο περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ηλιακή ενέργεια στη νεκρή ζώνη, στην αποκατάσταση των νεκροταφείων και στη σύσταση τεχνικής επιτροπής για τη νεολαία» δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ.
      Ο Οντζού Κετσελί επισήμανε ότι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θα διορίσει ειδικό απεσταλμένο για το Κυπριακό, ότι συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση μιας δεύτερης άτυπης συνάντησης με παρόμοια μορφή στα τέλη Ιουλίου και προσέθεσε: «Το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την ανάπτυξη της κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών στο νησί σε στενή συνεννόηση με την τουρκοκυπριακή πλευρά».
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ defence-point.gr
      Ν. Χριστοδουλίδης για πενταμερή συνάντηση: Έγινε ένα πρώτο θετικό βήμα - Πού συμφωνήσαμεΤην ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα των συζητήσεων με διευρυμένο σχήμα που πραγματοποιήθηκαν υπό τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στη Γενεύη εξέφρασε ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης σε δηλώσεις του.
      Όπως είπε, λαμβάνοντας υπόψη τη δημόσια ρητορική μέχρι τη Γενεύη, είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα «για το γεγονός ότι υπάρχουν εξελίξεις προς την ορθή κατεύθυνση μετά το 2017, όπως ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ δήλωσε».
      «Σήμερα έγινε ένα πρώτο σημαντικό θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της επανέναρξης των συνομιλιών. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος, δεν είμαστε ακόμη εκεί, αλλά επαναλαμβάνω ότι από το 2017 έγινε ένα πρώτο σημαντικό βήμα», τόνισε χαρακτηριστικά.
      «Αν κρατώ κάτι από τη Γενεύη θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα σε τρία θέματα: Πρώτον είναι η απόφαση του ΓΓ για διορισμό ενός προσωπικού απεσταλμένου που θα αγγίξει και το θέμα που είναι ο μεγάλος μας στόχος της επανέναρξης των συνομιλιών στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου.Δεύτερον θεωρώ σημαντικό ότι από σήμερα αποφασίσαμε ότι στα τέλη Ιουλίου θα γίνει μια νέα συνάντηση αυτής της διευρυμένης μορφής για να δούμε την πρόοδο που θα επιτευχθεί από σήμερα μέχρι τότε.
      Τρίτον, είναι η κοινή επιστολή της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ με κοινοποίηση τόσο σε εμένα όσο και στον κ. Τατάρ».
      Σημείωσε δε πως «τα γραπτά μένουν και θεωρώ ότι καθορίζει χωρίς να επιτρέπει την οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία, αμφιβολία, προσέγγιση τη θέση της ΕΕ σε σχέση με την επίλυση του Κυπριακού, κάτι που αγγίζει φυσικά και τις σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία και τις επιθυμίες της 'Αγκυρας».
      Ευχαρίστησε όλα τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, όπου σημείωσε ότι έγινε ουσιαστική συζήτηση και ειλικρινής διάλογος, ακούστηκαν απόψεις, ιδέες, οι οποίες ήταν για τον ίδιο ιδιαίτερα βοηθητικές.«Αυτή η μεγάλη προσπάθεια ξεκινά σήμερα», τόνισε. «Έχουμε και τον σχεδιασμό και το πλάνο για το πώς θα συνεχίσουμε αυτή την πορεία».Γκουτέρες για Κυπριακό: «Σήμερα υπήρξε ουσιαστική πρόοδος»- Τέλος Ιουλίου νέα πενταμερής
      «Από την αρχή της θητείας μου, έχω δεσμευτεί για την ασφάλεια και την ευημερία των Κυπρίων, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων», ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες σε δήλωσή του μετά το τέλος της άτυπης διευρυμένης διάσκεψης για το Κυπριακό στη Γενεύη.
      «Σήμερα ήταν μια ακόμη προσπάθεια να βρεθεί ένας δρόμος προς τα εμπρός», τόνισε. «Οι συζητήσεις αυτές διεξήχθησαν σε εποικοδομητική ατμόσφαιρα, με τις δύο πλευρές να επιδεικνύουν σαφή δέσμευση για πρόοδο και συνέχιση του διαλόγου».
      Όπως επεσήμανε, Τατάρ και Χριστοδουλίδης συμφώνησαν στην ακόλουθες πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης: άνοιγμα τεσσάρων σημείων διέλευσης, αποναρκοθέτηση, δημιουργία τεχνικής επιτροπής για τη νεολαία, πρωτοβουλίες για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στις περιοχές εξόρυξης, ηλιακή ενέργεια στη νεκρή ζώνη και αποκατάσταση των νεκροταφείων.
      «Συμφωνήσαμε να έχουμε με αυτή τη μορφή την επόμενη συνάντηση στα τέλη Ιουλίου και θα διορίσω έναν προσωπικό απεσταλμένο για να προετοιμάσει τα επόμενα βήματα», τόνισε.
      Όπως επεσήμανε, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι από το Κραν Μοντάνα από το 2017 μέχρι σήμερα, «δεν υπήρξε πραγματική πρόοδος σε καμία πτυχή».
      «Σήμερα, υπήρξε ουσιαστική πρόοδος», υπογράμμισε. «Και ελπίζω ότι τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης ή οι πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης, σε συνδυασμό με την απόφαση να υπάρξει πολύ σύντομα μια επόμενη συνάντηση και την αποδοχή από όλους του διορισμού ενός [προσωπικού] απεσταλμένου για την Κύπρο για την προετοιμασία των επόμενων βημάτων, καταδεικνύει την αίσθηση δέσμευσης και την αίσθηση του επείγοντος που πιστεύω ότι ήταν εξαιρετικά σημαντική. Πρόκειται για μια νέα ατμόσφαιρα».
      Ερωτηθείς αν θα παραμείνει η Μαρία 'Ανχελα Ολγκίν Κουεγιάρ ειδική απεσταλμένη, επεσήμανε: «θα διορίσω έναν νέο [προσωπικό] απεσταλμένο. Δεν έχει ακόμη επιλεγεί. Πριν από τη συνάντηση, δεν ήξερα καν αν θα μπορούσα να διορίσω απεσταλμένο».
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κυβέρνηση «συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο και «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου»!
      Ορκωμοσία των νέων Υπουργών και Υφυπουργών στο Προεδρικό Μέγαρο, Σάββατο 15 Μαρτίου 2025. (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)
      Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, «τσαλακώθηκε» άσχημα από τα πρώτα 24ωρα…Πρώτα η παραίτηση του Αρίστου Δοξιάδη, για τον οποίο ουδείς έχει καταλάβει πως και γιατί επελέγη από τον κ. Μητσοτάκη.
      Μετά τα όσα έχει γράψει ο νέος υφυπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Τσάφος για την κατεχόμενη Κύπρο, την οποία αποκάλεσε «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»! Τα συγγνώμη που ζήτησε δεν έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα και δεν αναφερόμαστε στην αντιπολίτευση που ζητά σύσσωμη την παραίτηση του. Και εντός της ΝΔ υπάρχει μεγάλη γκρίνια για το δεύτερο στη σειρά «ατόπημα» που προκύπτει από τη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη.
      Υπάρχει και τρίτο. Τα όσα είχε πει ο Γιάννης Λοβέρδος -σήμερα υφυπουργός Εξωτερικών- περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο! Του τα θύμισε ο διευθυντής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Δημήτρης Ριζούλης σε τηλεοπτικό κανάλι και οι απαντήσεις που επιχείρησε να δώσει δεν ήταν πειστικές.
      Σχόλιο του Γραφείου Τύπου
      Σχετικά με τις τοποθετήσεις του Ν. Τσάφου για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά
      Οι δηλώσεις του υφυπουργού Ν. Τσάφου περί αιτημάτων της Τουρκίας που “έχουν βάση” αποδεικνύουν ότι η προηγούμενη αναφορά του σε “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος, αλλά ουσιαστικά μια “ομολογία” της συνολικής πολιτικής αντίληψης, που συμβαδίζει όμως και με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία βήμα – βήμα προωθεί τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο υπό ΝΑΤΟϊκή εποπτεία, αλλά και τη διχοτομική “λύση” των δύο συνιστώντων κρατών στην Κύπρο.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πώς οι Αγγλοσάξονες υιοθέτησαν τα τουρκικά σχέδια για την διχοτόμηση του Αιγαίου;
      Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν για το τί συμβαίνει στο Αιγαίο, από την διάταξη του ελληνικού δικτύου αεράμυνας. Σύμφωνα με ανοιχτές πηγές, οι μείζονες σχηματισμοί του Ανατολικού Αιγαίου διαθέτουν αντιαεροπορική (Α/Α) ομπρέλα Μικρού Βεληνεκούς (βλ. διάγραμμα διάταξης): -ΤΟR-M1 (ρωσικής κατασκευής), -OSA-AK/AKM (ρωσικής κατασκευής) και -ASRAD (γερμανικής κατασκευής).Με άλλα λόγια, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού -ο οποίος τέμνει το Αιγαίο-, ΔΕΝ υπάρχει κανένα αμερικανικής κατασκευής Α/Α σύστημα.
      Διάταξη του ελληνικού δικτύου αεράμυνας πηγή

      Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί όλοι οι αμυντικοί σχηματισμοί στο Ανατολικό Αιγαίο προστατεύονται αποκλειστικά από ΡΩΣΙΚΗΣ και ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ κατασκευής Αντιαεροπορικά Συστήματα (SHORADS με γαλάζιο κύκλο στο διάγραμμα); Γιατί τα συστήματα ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ κατασκευής που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν τοποθετηθεί αποκλειστικά στην ηπειρωτική Ελλάδα (με εξαίρεση τη Σκύρο στην οποία σταθμεύουν τα Mirage 2000-5 Mk2 και κάποια F-16 block 52+, η οποία όμως βρίσκεται δυτικά του 25ου Μεσημβρινού. Περισσότερα και εδώ);

      Για να απαντηθεί το ερώτημα πρέπει να πάμε πίσω αρκετές δεκαετίες. Ξεκινώντας από το 1957, η Λέρος ήταν η πρώτη που εξαιρέθηκε από τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς από τον πρώτο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, λόρδο Χέιστινγκς Ισμέι, μετά από σχετική τουρκική απαίτηση. Το iEpikaira (29/03/24) ανέφερε επίσης ότι το 1980, ο Γιόσεφ Λούνς, εξέδωσε την περίφημη οδηγία πολιτικής για τα νησιά του Αιγαίου που επέβαλε την εξαίρεση της Λήμνου από την κατασκευή έργων υποδομής του ΝΑΤΟ. Εν συνεχεία, το 2001 απαλείφθηκαν τελείως τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα από τους Νατοϊκούς χάρτες. Το 2006, ο τότε Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής της Συμμαχίας, Στρατηγός Τζέιμς Τζόουνς, εξαιρεί το σύνολο των «αποστρατιωτικοποιημένων» -σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα- νησιών από τις Νατοϊκές ασκήσεις. 
      Οδηγία πολιτικής ΝΑΤΟ του Γιόσεφ Λούνς: Ο Ολλανδός Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λούνς (1971-1984) διακίνησε τον Μάιο του 1980 έγγραφο προς την βορειοατλαντική συμμαχία με το οποίο ζήτησε να μην περιλαμβάνονται στην κατανομή συμμαχικών πιστώσεων «αμφισβητούμενες περιοχές διότι δημιουργούσαν πολιτικά προβλήματα στο ΝΑΤΟ». Πηγή: Προσωπικό αρχείο δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού. Ευχαριστίες στο προσωπικό των αρχείων του NATO για τον εντοπισμό του εγγράφου.

      Με αυτά σαν δεδομένο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπάρχουν έντονες παρασκηνιακές συμμαχικές πιέσεις ώστε η Ελλάδα να στείλει τα ρωσικής κατασκευής Α/Α συστήματα στην Ουκρανία -κάνοντας διάτρητη την Α/Α άμυνα της χώρας-, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ούτε το ΝΑΤΟ ούτε οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα να έχει σοβαρή αντιαεροπορική άμυνα στις εν λόγω περιοχές. Γιατί όμως;
      Τουρκικός χάρτης του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου: Χάρτης Ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με χειρόγραφη σημείωση: «Τουρκική «γραμμή» 11 Ιαν. 79», και τη διευκρίνιση ότι η διακεκομμένη γραμμή είναι «Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών ≈ 41000 τ.χ.», ενώ η συνεχόμενη είναι η «επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή» ≈ 47500 (≈51%)». Πηγή: Αποδεσμευμένα έγγραφα Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, Φανούλα Αργυρού «Σημερινή»  

      Κάπου εδώ φανερώνεται ο ηθικός αυτουργός, η Τουρκία, η οποία είναι γνωστό ότι πιέζει προς αυτήν τη κατεύθυνση εδώ και πολλές δεκαετίες (βλ. τουρκικό χάρτη του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου αλλά και τον χάρτη των παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 μέχρι το 2012), χρησιμοποιώντας τους πρόθυμους -και ανοικτά φιλότουρκους- Βρετανούς, έχει ανάγει σε ύψιστη προτεραιότητα την «αποστρατιωτικοποίηση» του Ανατολικού Αιγαίου, η οποία προδήλως -ομοίως με την Κύπρο- αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο πριν την απώλειά του και την παγίωση της Γαλάζιας Πατρίδας. 
      Χάρτης παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 έως το τέλος του 2012: Οι αδειοδοτήσεις του 2012 έχουν δυτικό όριο τον 28ο Μεσημβρινό, όπως και ο χάρτης Μπάιντεν. Πηγή Ελληνικό ΥΠΕΞ: mfa.gr

      Με την σειρά τους οι Βρετανοί και το Φόρεϊν Όφις, μέσω της ειδικής σχέσης με τις ΗΠΑ -η οποία επί προεδρίας Τραμπ κλονίστηκε- προωθούν τα τουρκικής εμπνεύσεως σχέδιά τους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο εν συνεχεία λειτουργεί ως εκτελεστικός βραχίονας. Είναι ξεκάθαρη η διαδρομή την οποία ακολουθούν οι πάγιες τουρκικές επιδιώξεις ώστε να μετατραπούν σε συγκεκριμένα Αγγλοσαξονικά σχέδια. Κάπως έτσι καταλήξαμε και στο σχέδιο της πολιτισμικής/θρησκευτικής/πολιτικής διχοτόμησης του Αιγαίου (σσ. μοίρασμα μεταξύ ενός Ορθόδοξου και ενός ισλαμικού κράτους ώστε να υπονομευτεί η πρόσβαση των Ρώσων στις θερμές θάλασσες) το οποίο αναλύθηκε εκτενώς από το iEpikaira (11/03/25).
      Δυστυχώς για όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει σχεδόν καμία αποτρεπτική στρατηγική για να αντιτάξει. Αντιθέτως, υπάρχουν συγκεκριμένοι κύκλοι -γνωστοί και ως υπέρμαχοι της «ελληνοτουρκικής φιλίας»- οι οποίοι όχι μόνο δεν αγωνίζονται για να θωρακίσουν τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά ραδιουργούν διαχρονικά -και έχουν εν μέρει καταφέρει- για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα μειωμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων στην καλύτερη των περιπτώσεων...
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Hurriyet: Η Μπακογιάννη βλέπει την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη
      Η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη εστίασε την προσοχή στην εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας και δήλωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει μια μεγάλη «περιφερειακή δύναμη», γράφει σε άρθρο της η τουρκική εφημερίδα Hurriyet.
      Turkish delights
      Επεσήμανε ότι η Τουρκία έχει τα απαραίτητα προσόντα για να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή άμυνα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η Τουρκία το θέλει και μπορεί να το κάνει, έχει στρατό έτοιμο για πόλεμο. Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να γνωρίζουμε».
      Turkish delights
      Τις αξιοσημείωτες αυτές δηλώσεις έκανε η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη στο συνέδριο με τίτλο ««Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων» που πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Αθήνα.
      Δίδοντας προσοχή στην εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, η Μπακογιάννη σημείωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο της να γίνει μια «μεγάλη περιφερειακή δύναμη».
      Η Μπακογιάννη, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, δήλωσε ότι: «Η Τουρκία, για την οποία μας είπαν ότι ήταν «απομονωμένη», είναι καθ’ οδόν για να γίνει μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη. Η Τουρκία το θέλει και μπορεί να το κάνει, έχει έναν στρατό έτοιμο για πόλεμο. Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να μάθουμε».
      Αναφερόμενη στις ανεπίσημες συνομιλίες για την Κύπρο που έγιναν στη Γενεύη της Ελβετίας, η Μπακογιάννη είπε: «Πρέπει να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία, ωστόσο, αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, είναι στο χέρι της Τουρκίας», είπε, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Μητσοτάκης στην Άγκυρα στις 8 Απριλίου - Θα συναντηθεί με τον Ερντογάν... να πει τί;

      Την Άγκυρα της Τουρκίας πρόκειται να επισκεφθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις 4 Απριλίου, όπου θα έχει συνάντηση με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
      Σύμφωνα με την Καθημερινή, το ραντεβού δεν έχει οριστικοποιηθεί, ωστόσο οι δύο πλευρές βρίσκονται σε διαβούλευση.
      Ωστόσο, πληροφορίες του Liberal αναφέρουν οτι για την ώρα δεν υπάρχει κλεισμένη ημερομηνία για τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας.
      Στο μεταξύ, οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν βρίσκονται από τη Δευτέρα (17/03) το βράδυ στη Γενεύη για την πολυμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, ωστόσο το θέμα θα αποτελέσει αντικείμενο της διμερούς συνάντησης των ηγετών, όπως άλλωστε και ζητήματα που απασχολούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Μπορεί το ΝΑΤΟ να υπάρξει χωρίς τις ΗΠΑ; Πόσο πιθανό είναι να μπλοφάρει ο Τραμπ; Κάποιοι επιχαίρουν στην Τουρκία...
      Το ερώτημα είναι κατά πόσο η Ελλάδα θα νιώθει ασφαλής στο νέο πλαίσιο καθώς η Τουρκία είναι η χώρα του ΝΑΤΟ με τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις μετά τις ΗΠΑ.
      Γιούλα Ζαχιώτη
      Σχεδόν 80 χρόνια από την σύσταση του ΝΑΤΟ, ως μιας συμμαχίας που εγγυάται την ασφάλεια της Ευρώπης απέναντι στη Ρωσία, είναι η πρώτη φορά που «εχθροί και σύμμαχοι» δεν είναι πλέον ευδιάκριτοι.
      Η δημόσια εχθρότητα του Ντόναλντ Τραμπ προς τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι -πριν τελικά τα βρούνε- και η φιλική προσέγγιση προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν που συνοδεύεται με δηλώσεις αμφισβήτησης των παραδοσιακών συμμάχων του, δημιουργεί νέα δεδομένα στις Βορειοατλαντικές σχέσεις.
      Η Ευρώπη καλείται για πρώτη φορά μετά τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο όχι μόνο να σκεφθεί, αλλά και να πράξει γρήγορα για τα δημιουργήσει τη δική της αμυντική ασπίδα, καθώς το ερώτημα είναι πλέον εάν το ΝΑΤΟ μπορεί να υπάρξει χωρίς τις ΗΠΑ.
      Αν και μια γρήγορη απάντηση θα μπορούσε να είναι αρνητική καθώς οι ΗΠΑ αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά του ΝΑΤΟ», Ευρωπαίοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Συμμαχία είναι αρκετά ισχυρή στρατιωτικά- με πάνω από 1 εκατομμύριο στρατεύματα και σύγχρονα όπλα στη διάθεσή της από τις άλλες 31 χώρες- ώστε να πορευτεί χωρίς τις ΗΠΑ. Επίσης, και είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διαθέτει τον πλούτο και την τεχνολογική τεχνογνωσία.
      Ο Μπεν Σριρ, εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (IISS) αναφέρει ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό στρατευμάτων της συμμαχίας με σχεδόν 16% η καθεμία, ακολουθούμενες από το Ηνωμένο Βασίλειο με 11% και τη Γαλλία με 10%, σύμφωνα με στοιχεία του ΝΑΤΟ.
      Αυτό δείχνει ότι η Ευρώπη δεν θα χρειαζόταν πολλά για να αναπληρώσει το κενό που ενδεχομένως θα αφήσει μια παρορμητική απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ.
      «Εάν οι ευρωπαϊκές χώρες ενωθούν και αγοράσουν τον κατάλληλο στρατιωτικό εξοπλισμό, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα σοβαρό συμβατικό και πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο απέναντι στη Ρωσία», δήλωσε ο Ben Schreer.
      «Η Ευρώπη από μόνη της έχει ακόμα την ικανότητα να συγκεντρώσει τους πόρους που θα χρειαζόταν για να αμυνθεί. Το ερώτημα είναι αν είναι πρόθυμη να το κάνει», εκτιμά ο Σριρ, αν και οι τελευταίες κινήσεις των ευρωπαίων ηγετών δείχνουν ότι στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση.
      Από τον ψυχρό πόλεμο έως σήμερα
      Για πάνω από 75 χρόνια, μέσα στα οποία έχουν περάσει 14 διαφορετικοί Αμερικανοί πρόεδροι, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης διακυβέρνησης Τραμπ, οι ΗΠΑ ήταν η δύναμη που κρατούσε τη συμμαχία ενωμένη.
      Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αμερικανικά στρατεύματα κατέκλεισαν την Ευρώπη ως «ασπίδα» απέναντι στις σοβιετικές φιλοδοξίες να επεκτείνουν τη συμμαχία του Συμφώνου της Βαρσοβίας προς τη Δύση μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989.
      Από τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990 έως και τον πρόσφατο στην Ουκρανία, οι ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στηρίχτηκαν σε αμερικανικά στρατεύματα και αεροπορική δύναμη. Έχουν άραγε τελειώσει αυτές οι ημέρες της διατλαντικής αλληλεγγύης;
      Η μεγάλη ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ-Ουκρανίας φαίνεται ότι είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου καθώς σύμφωνα με τον Νταν Φριντ, ανώτερο συνεργάτη στο Ατλαντικό Συμβούλιο και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ευρώπη, είναι μια ένδειξη ότι η «στρατηγική των ΗΠΑ για τον «ελεύθερο κόσμο» που ισχύει από την εποχή του προέδρου Τρούμαν αλλάζει ριζικά».
      Ο John Lough, πρώην αξιωματούχος του ΝΑΤΟ και συνεργάτης σήμερα στο think tank Chatham House στο Λονδίνο, δήλωσε πρόσφατα στο CNN πως «οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν την Ευρώπη περισσότερο ως ανταγωνιστή, αντίπαλο, παρά ως σύμμαχο» προσθέτοντας ότι εξαιτίας αυτού η δέσμευση της Ουάσιγκτον να υπερασπιστεί τους συμμάχους του ΝΑΤΟ είναι κάπως αμφίβολη.
      Αυτό, σύμφωνα με πηγές του CNN στις Βρυξέλλες, έχει οδηγήσει πολλούς Eυρωπαίους αξιωματούχους να διερωτώνται «εάν η Ουάσιγκτον πρέπει να χαρακτηριστεί «κατά κάποιο τρόπο ως εχθρός».
      «Μόλις οι σύμμαχοι των ΗΠΑ πεισθούν ότι δεν μπορούν πλέον να εμπιστεύονται τις ικανότητες των ΗΠΑ για να τις υπερασπιστούν, θα σπεύσουν να χαλαρώσουν και να εργαστούν προς την ανάπτυξη των δικών τους δυνατοτήτων», έγραψε πέρυσι στο War on the William & Mary’s Global Rock Institutes ο Moritz Graefrath, μεταδιδακτορικός συνεργάτης ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής στο William & Mary’s Global Rock Research.
      «Υπό αυτή την έννοια ίσως μια απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων θα δημιουργήσει μια ακόμη ισχυρότερη, κι όχι πιο αδύναμη, Ευρώπη», έγραψε ο Graefrath.
      Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, μέλος του ΝΑΤΟ, Ντόναλντ Τουσκ, πιστεύει ότι αυτή η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει. «Η Ευρώπη στο σύνολό της είναι πραγματικά ικανή να σταθεί απέναντι στη Ρωσία σε στρατιωτικό, οικονομικό και χρηματοπιστωτικό επίπεδο γιατί είμαστε απλώς ισχυρότεροι», είπε πριν από τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή την εβδομάδα. «Απλώς έπρεπε να αρχίσουμε να πιστεύουμε σε αυτό. Και σήμερα φαίνεται να συμβαίνει».
      Η Τουρκία...
      Το ερώτημα είναι κατά πόσο η Ελλάδα θα νιώθει ασφαλής μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο καθώς η Τουρκία είναι η χώρα του ΝΑΤΟ με τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις μετά τις ΗΠΑ, με 355.200 ενεργό στρατιωτικό προσωπικό, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του IISS για το 2025.
      Ακολουθεί η Γαλλία (202.200), η Γερμανία (179.850), η Πολωνία (164.100), η Ιταλία (161.850), το Ηνωμένο Βασίλειο (141.100), η Ελλάδα (132.000) και η Ισπανία (122.200).
      Η Τουρκία έχει επίσης το περισσότερο στρατό, που αποτελεί την πλειοψηφία των χερσαίων στρατευμάτων πρώτης γραμμής, με 260.200, και ακολουθούν η Γαλλία (113.800), η Ιταλία (94.000), η Ελλάδα (93.000), η Πολωνία (90.600), το Ηνωμένο Βασίλειο (78.800), η Ισπανία (70.200) και η Γερμανία (60), σύμφωνα με την ίδια έκθεση.
      Οι Αμερικανοί στρατιώτες που είχαν τοποθετηθεί ή αναπτυχθεί σε βάσεις σε χώρες του ΝΑΤΟ από τον Ιούνιο του 2024 φτάνουν σήμερα τους 80.000, με τους περισσότερους να βρίσκονται στη Γερμανία (35.000), στην Ιταλία (12.000) και στο Ηνωμένο Βασίλειο (10.000), σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου (CRS) τον Ιούλιο του 2024.
      Στρατιωτική υπεροχή έναντι της Ρωσίας
      Τα μεγαλύτερα έθνη του ΝΑΤΟ διαθέτουν ισχυρή στρατιωτική δύναμη ίση ή και μεγαλύτερη από αυτή που διαθέτει η Ρωσία.
      Για παράδειγμα, η Ρωσία διαθέτει ένα απαρχαιωμένο αεροπλανοφόρο, την ώρα που μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο έχει δύο σύγχρονα αεροπλανοφόρα ικανά να εκτοξεύουν μαχητικά F-35B stealth. Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία διαθέτουν επίσης αεροπλανοφόρα ή αμφίβια πλοία ικανά να εκτοξεύουν μαχητικά αεροσκάφη, σύμφωνα με το Military Balance.
      Εκτός από τις ΗΠΑ, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρούν πυρηνικές δυνάμεις, με αμφότερα να αναπτύσσουν υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ εκτός από τις ΗΠΑ έχουν μεταξύ τους περίπου 2.000 μαχητικά και αεροσκάφη επίθεσης εδάφους, με δεκάδες νέα αεροσκάφη stealth F-35 να περιλαμβάνονται σε αυτόν τον αριθμό.
      Οι χερσαίες δυνάμεις περιλαμβάνουν σύγχρονα άρματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών Leopards και των British Challengers, πολλά από τα οποία βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία. Οι ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ μπορούν να εκτοξεύουν ισχυρούς πυραύλους κρουζ, όπως το κοινό γαλλο-βρετανικό SCALP/Storm Shadow, το οποίο βρίσκεται επίσης στην Ουκρανία.
      Η έκθεση Military Balance 2025 σημειώνει ότι η Ευρώπη λαμβάνει μέτρα για να βελτιώσει τις στρατιωτικές της δυνάμεις χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ. Το 2024, έξι ευρωπαϊκές χώρες ενώθηκαν σε ένα έργο για την ανάπτυξη πυραύλων κρουζ εκτοξευόμενου εδάφους, έκαναν κινήσεις για να αυξήσουν την ικανότητα παραγωγής πυρομαχικών και να διαφοροποιήσουν τη βάση προμηθευτών τους, με τη Βραζιλία, το Ισραήλ και τη Νότια Κορέα να αποτελούν νέες πηγές στρατιωτικού υλικού.
      Μπορεί να «μπλοφάρει» ο Τραμπ;
      Στρατιωτικοί αναλυτές υποστηρίζουν επίσης ότι ακόμη και αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν εντελώς από την Ευρώπη, θα αφήσουν πίσω τους σημαντικές υποδομές, όπως οι 31 μόνιμες βάσεις που διαθέτουν στην Ευρώπη, σύμφωνα με την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου.
      Αυτές είναι ναυτικές, αεροπορικές, επίγειες και εγκαταστάσεις διοίκησης και ελέγχου που θα ήταν διαθέσιμες στις χώρες όπου βρίσκονται εάν οι ΗΠΑ αποχωρούσαν.Ο Graefrath υποστηρίζει ότι ακόμη κι αν ο Τραμπ ανακοινώσει μια αποχώρηση από την Ευρώπη «θα αφήσει ανέπαφη μεγάλο μέρος της αμερικανικής στρατιωτικής υποδομής και για μεγάλο χρονικό διάστημα (διασφαλίζοντας) ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν την ικανότητα να κάνουν στρατιωτική επιστροφή εάν η Ευρώπη αποτύχει να ανταποκριθεί όπως είχε προβλεφθεί».
      Κατά την άποψή του όλη αυτή η συζήτηση για αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ ίσως είναι απλώς μια «μπλόφα» του Τραμπ με στόχο να ωθήσει τους συμμάχους να αυξήσουν τη χρηματοδότηση για την άμυνα.
      Μια τακτική που εφάρμοσε ο Τραμπ και στην πρώτη του θητεία όταν φέρεται να ζήτησε από το Πεντάγωνο να εξετάσει τις επιλογές για την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Νότια Κορέα που παραμένουν εδώ μια δεκαετίες ως προστασία απέναντι στην πυρηνικά οπλισμένη Βόρεια Κορέα.
      Αυτό συνέβη καθώς ο Τραμπ προετοιμαζόταν τότε να συναντήσει τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ουν, ελπίζοντας να τον πείσει να εγκαταλείψει το πυρηνικό του οπλοστάσιο.
      Πηγή κοντά στον Λευκό Οίκο είχε αποκαλύψει τότε στο CNN ότι η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί στο μέλλον, και «μόνο μετά την εξαφάνιση των πυρηνικών της Βόρειας Κορέας».
      Η ιστορία ωστόσο έδειξε ότι η περίφημη συνάντηση Τραμπ-Κιμ που «πουλήθηκε ως μεγάλη επιτυχία του Αμερικανού προέδρου τελικά ήταν μια φούσκα», είπε ο Σριρ καθώς στη συνέχεια, οι ΗΠΑ επέστρεψαν στο «business as usual» στην κορεατική χερσόνησο.
      Οι ΗΠΑ –που διαθέτουν δεκάδες χιλιάδες στρατεύματα στη Νότια Κορέα– παρέμειναν και οι διμερείς ασκήσεις με τις δυνάμεις της Σεούλ ξεκίνησαν ξανά, πολεμικά πλοία των ΗΠΑ επισκέφθηκαν λιμάνια της Νότιας Κορέας και βομβαρδιστικά της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας πέταξαν πάνω από την περιοχή.
      Το ίδιο είναι πολύ πιθανό να συμβεί και στην Ευρώπη εάν ο Τραμπ δεν πάρει αυτό που θέλει από τον Πούτιν, υπογραμμίζει ο Σριρ. «Αν ο Πούτιν προσπαθήσει να την φέρει στον Ντόναλντ ακόμη και ο Τραμπ μπορεί να το αναγνωρίσει», καταλήγει.
      Πηγή: huffingtonpost.gr
      «Ο Θείος Σαμ δεν θα γίνει Θείος Κορόιδο»Δημοσθένης Γκαβέας
      Σε πολεμικό τόνο ήταν εκ νέου οι δηλώσεις του νέου Αμερικανού υπουργού Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ, μετά τη διάσκεψη των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
      Ο Χέγκσεθ Χέγκσεθ απέρριψε τις επικρίσεις σχετικά με την διαπραγματευτική στρατηγική της Ουάσιγκτον με τη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, υποστηρίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν προδίδουν την Ευρώπη αλλά αντίθετα εργάζονται για την επίτευξη μιας βιώσιμης ειρήνης.
      Ωστόσο επεσήμανε την ανάγκη η ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της για την άμυνά της λέγοντας χαρακτηριστικά ότι οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «κορόιδο».
      «Ο πρόεδρος Τραμπ δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να μετατρέψει τον Θείο Σαμ» σε Θείο Κορόιδο» δήλωσε ο Χέγκσεθ και διευκρίνισε:
      «Ο Αϊζενχάουερ ήταν ένας από τους ισχυρότερους υποστηρικτές του ΝΑΤΟ. Πίστευε σε μια ισχυρή σχέση με την Ευρώπη. Ωστόσο, μέχρι το τέλος της προεδρίας του Αϊζενχάουερ, ακόμη και ο ίδιος ανησυχούσε ότι η Ευρώπη δεν αναλάμβανε αρκετά την άμυνά της».
      Ο Χέγκσεθ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ «δεσμεύονται να οικοδομήσουν ένα ισχυρότερο, πιο αποτελεσματικό ΝΑΤΟ», αλλά όπως είπε θέλει να «διασφαλίσει ότι η δέσμευση της Ευρώπης και του Καναδά στο άρθρο 3 του ΝΑΤΟ είναι εξίσου ισχυρή».
      Σημειώνεται ότι το άρθρο 3 αναφέρει ότι «Για την αποτελεσματικότερη επίτευξη των στόχων της παρούσας Συνθήκης, τα Μέρη, χωριστά και από κοινού, με συνεχή και αποτελεσματική αυτοβοήθεια και αλληλοβοήθεια, θα διατηρήσουν και θα αναπτύξουν την ατομική και συλλογική τους ικανότητα να αντιστέκονται σε ένοπλες επιθέσεις».
      Σύμφωνα με τον Χέγκσεθ οι Ευρωπαίοι ηγέτες «θα πρέπει να αναλάβουν την πρωταρχική ευθύνη για την άμυνα της ηπείρου» και αυτό απαιτεί την αύξηση των αμυντικών δαπανών από 2% στο 5% με την αίσθηση τους επείγοντος.
      «Πρέπει να κάνουμε το ΝΑΤΟ και πάλι μεγάλο» συνέχισε ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας τονίζοντας ότι η κυβέρνηση του Τραμπ θέλει να αναβιώσει «το ήθος του πολεμιστή», να «ανοικοδομήσει τον στρατό μας και να αποκαταστήσει την αποτροπή».
      «Το ΝΑΤΟ είναι μια σπουδαία συμμαχία, η πιο επιτυχημένη αμυντική συμμαχία στην ιστορία, αλλά για να αντέξει στο μέλλον, οι εταίροι μας πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα για την άμυνα της Ευρώπης» είπε.
      «Μπορούμε να μιλάμε όσο θέλουμε για αξίες. Οι αξίες είναι σημαντικές. Αλλά δεν μπορείτε να πυροβολήσετε με αξίες. Δεν μπορείτε να πυροβολήσετε με σημαίες. Και δεν μπορείτε να πυροβολήσετε λόγια».
      Honored to attend my first @NATO MINDEF.The task is clear: Increase readiness, strengthen deterrence, and ensure NATO is a true military alliance—not just a forum for discussion. pic.twitter.com/yElhVf836a— Secretary of Defense Pete Hegseth (@SecDef) February 13, 2025
      Είχα την τιμή να παρευρεθώ στο πρώτο μου @NATO MINDEF.
      Ο στόχος είναι σαφής: Αύξηση της ετοιμότητας, ενίσχυση της αποτροπής και διασφάλιση ότι το ΝΑΤΟ είναι μια πραγματική στρατιωτική συμμαχία - και όχι απλώς ένα φόρουμ συζήτησης.
      Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία απέρριψε την άποψη ότι ο Τραμπ ξεκινά τις διαπραγματεύσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν από οποιαδήποτε άλλη θέση εκτός από αυτή της ισχύος.
      Σύμφωνα με τον Αμερικανό υπουργό όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά η αποδοχή της πραγματικότητας δεν σημαίνει παραχωρήσεις.
      Επιπλέον υπογράμμισε ότι κανένα από τα δύο μέρη, εννοώντας την Ουκρανία και τη Ρωσία, δεν πρόκειται να πάρει αυτά που θέλει.
      Ερωτηθείς αν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα επιβληθεί καμία συμφωνία στην Ουκρανία, λέει ότι αυτό «δεν είναι, τελικά, δική μου απόφαση», καθώς οι συνομιλίες θα διεξαχθούν υπό την ηγεσία του Τραμπ, επεσήμανε ωστόσο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος μίλησε τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Ζελένσκι και «οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ... θα γίνει και με τους δύο».
      Αναφερόμενος σε εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία είπε πως μια πιθανή συμμετοχή των ΗΠΑ στους φυσικούς πόρους της Ουκρανίας θα αποτελούσε μια έμμεση εγγύηση.
      Την ώρα που ο Χέγκσεθ έκανε αυτές τις δηλώσει ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωνε προς τους παγκόσμιους ηγέτες να μην εμπιστεύονται τους ισχυρισμούς του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν ότι είναι έτοιμος να τερματίσει τον πόλεμο.
      Ο Ζελένσκι έκανε την ανάρτηση αυτή στην πλατφόρμα Χ μετά τη συνομιλία που είχε με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ, με τον οποίο όπως είπε συζήτησαν τις προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για την επίτευξη μιας διαρκούς ειρήνης στην Ουκρανία.
      I spoke with Polish Prime Minister @donaldtusk. We discussed the conditions needed for a lasting and real peace in Ukraine and agreed that no negotiations with Putin can begin without a united position from Ukraine, Europe, and the U.S.I informed the Prime Minister about my…— Volodymyr Zelenskyy / Володимир Зеленський (@ZelenskyyUa) February 13, 2025
      «Μίλησα με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ. Συζητήσαμε τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για μια διαρκή και πραγματική ειρήνη στην Ουκρανία και συμφωνήσαμε ότι καμία διαπραγμάτευση με τον Πούτιν δεν μπορεί να ξεκινήσει χωρίς μια ενιαία θέση από την Ουκρανία, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
      Ενημέρωσα τον Πρωθυπουργό για τη συνομιλία μου με τον Πρόεδρο Τραμπ και συζητήσαμε τα βασικά μηνύματα και την ανάγκη συντονισμού των θέσεων όλων των Ευρωπαίων για την επίτευξη επιτυχημένων αποτελεσμάτων για ολόκληρη την Ευρώπη.
      Τόνισα ότι η Ουκρανία πρέπει να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος, με ισχυρές και αξιόπιστες εγγυήσεις ασφαλείας και ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα ήταν η πιο αποδοτική για τους εταίρους.
      Μια άλλη βασική εγγύηση είναι οι σοβαρές επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας. Προειδοποίησα επίσης τους παγκόσμιους ηγέτες να μην εμπιστεύονται τους ισχυρισμούς του Πούτιν περί ετοιμότητας να τερματίσει τον πόλεμο.
      Πηγή: huffingtonpost.gr
      Προεκλογικά ο Τραμπ ξεκαθάριζε: Οι απειλές μου για το ΝΑΤΟ έχουν μορφή διαπραγμάτευσηςΔημοσίευμα από τις 20/03/2024:
      Ανέκρουσε πρύμναν ο Αμερικανός τέως πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία των ΗΠΑ τον Νοέμβριο, ισχυριζόμενος πως οι πρόσφατες απειλές του προς τα άλλα κράτη-μέλη του Οργανισμού του Συμφώνου του Βόρειου Ατλαντικού είναι πριν απ’ όλα «τρόπος διαπραγμάτευσης», κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής που προβλήθηκε χθες Τρίτη.
      Ο δισεκατομμυριούχος προκάλεσε πανικό στην Ευρώπη όταν απείλησε τον Φεβρουάριο ότι δεν θα εγγυάται πλέον την προστασία των κρατών-μελών του NATO έναντι της Ρωσίας αν δεν πληρώνουν όσα τους αναλογούν.
      Οι δηλώσεις του επικρίθηκαν έντονα από ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών και τον Δημοκρατικό αντίπαλό του, τον νυν πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.
      «Είναι τρόπος διαπραγμάτευσης», εξήγησε αναφερόμενος στα σχόλια αυτά ο θυελλώδης επιχειρηματίας, σε εμφάνισή του στην εκπομπή του Νάιτζελ Φάρατζ, μορφής της βρετανικής άκρας Δεξιάς.
      «Οι ΗΠΑ πρέπει να πληρώνουν αυτό που τους αναλογεί, όχι όμως για τους πάντες», είπε ο Ντόναλντ Τραμπ στην εμφάνισή του στο τηλεοπτικό δίκτυο GB News.«Χάρη σε εμένα πληρώνουν»
      Καυχήθηκε πως χάρη στις επίμαχες δηλώσεις του γέμισαν τα ταμεία του NATO. «Αρχισαν να πληρώνουν χάρη σε αυτά τα σχόλια», υποστήριξε, χωρίς να αναφερθεί σε κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα.
      Ο Ρεπουμπλικανός, ο οποίος θα αναμετρηθεί εκ νέου με τον Τζο Μπάιντεν την 5η Νοεμβρίου, προσάπτει συχνά στους συμμάχους των ΗΠΑ στο NATO ότι δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους ως προς τις στρατιωτικές δαπάνες.
      «Μην ξεχνάτε πως αυτό είναι πιο σημαντικό γι’ αυτούς απ’ ό,τι για εμάς, έχουμε έναν ωκεανό που μας χωρίζει από ορισμένα προβλήματα», ανέφερε χθες. «Ενα μεγάλο, όμορφο ωκεανό».
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ kathimerini.gr
      Τραμπ: Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο εξόδου των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟΔημοσίευμα από τις 08/12/2024:
      Ανέφερε ότι «ασφαλώς θα εξέταζε» μια αποχώρηση από το ΝΑΤΟ αν οι σύμμαχοι δεν «πληρώσουν τους λογαριασμούς τους»
      Το ενδεχόμενο εξόδου των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ άφησε ανοικτό ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, εφόσον η Ουάσιγκτον δεν είχε «δίκαιη» αντιμετώπιση, όπως είπε.
      Σε συνέντευξή του στο δίκτυο NBC, η οποία προβλήθηκε την Κυριακή, ο κ. Τραμπ ανέφερε ότι «ασφαλώς θα εξέταζε» μια αποχώρηση από το ΝΑΤΟ αν οι σύμμαχοι δεν «πληρώσουν τους λογαριασμούς τους».
      «Πρέπει να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους» υπογράμμισε σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, λέγοντας ότι «ασφαλώς» θα σκεφτόταν να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη συμμαχία, εκτός εάν τα μέλη «μας φέρονται με δίκαιο τρόπο».
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Μασκ: Άμεση αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ και διακοπή πληρωμών για την ευρωπαϊκή άμυναΟ Ελον Μασκ ζητά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, αμφισβητώντας τις στρατηγικές αμυντικές δαπάνες στην Ευρώπη.Ο Ελον Μασκ υποστήριξε ότι δεν έχει νόημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να συνεχίζουν να πληρώνουν για την άμυνα της Ευρώπης, προτείνοντας την άμεση αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Σε ανάρτησή του στο Χ την Κυριακή, προκάλεσε έντονη συζήτηση γύρω από τη θέση των ΗΠΑ στη συμμαχία, ενώ απάντησε σε χρήστη που υποστήριξε ότι η χώρα θα πρέπει να φύγει από το ΝΑΤΟ *τώρα*.
      Στις 3 Μαρτίου, ο Μασκ εξέφρασε τη συμφωνία του με έναν συντηρητικό σχολιαστή για την ανάγκη αποχώρησης των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ και τα Ηνωμένα Έθνη. Τα σχόλια του Μασκ έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή καθώς το ΝΑΤΟ πλησιάζει την 76η επέτειό του, και αναζητάει τρόπους να διατηρήσει ισορροπίες.
      Υπενθυμίζεται ότι, όπως ανέφερε το NBC, ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε συζητήσει την ανάγκη αναθεώρησης της αμερικανικής εμπλοκής με το ΝΑΤΟ, εστιάζοντας στα μέλη της συμμαχίας που πληρούν ορισμένα κριτήρια αμυντικών δαπανών. Ο Τραμπ είχε δηλώσει στους συμμάχους ότι εάν δεν πληρώσουν, δεν θα τους υπερασπιστεί, υπογραμμίζοντας την κοινή λογική πίσω από τη θέση αυτή.
      Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο Επίτροπος Άμυνας της ΕΕ, Άντριους Κουμπίλιους, τόνισε την ασάφεια που επικρατεί σχετικά με την αμερικανική στρατηγική. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με νόμο του 2023, η αποχώρηση ενός προεδρεύοντος από τη συμμαχία απαιτεί την υπερπλειοψηφία της Γερουσίας ή πράξη του Κογκρέσου.
      Πηγή: politic.gr
      Τουρκάλα καθηγήτρια στο Harvard: Ευκαιρία για τα ελληνοτουρκικά η αποχώρηση των ΗΠΑ από την ασφάλεια της ΕυρώπηςΜαρία Κολώνα - CNN Greece
      Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τα ελληνοτουρκικά διατυπώνει η Τουρκάλα καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών Evren Balta. Συγκεκριμένα θεωρεί ότι η αποχώρηση των ΗΠΑ από την ευρωπαϊκή ασφάλεια μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για την βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, αν και παραδέχεται ότι δεν λείπουν και τα αγκάθια.
      Η Balta καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Harvard αλλά και στο ιδιωτικό τουρκικό πανεπιστημιακό ίδρυμα Özyeğin μίλησε ακόμη το CNN Greece για τις νέες παγκόσμιες ισορροπίες που φέρνει η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ και πώς μπορεί να επηρεάσει την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και τις σχέσεις με την Ευρώπη.
      Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά η ίδια εξηγεί τους λόγους για τους οποίους τα ζητήματα του Αιγαίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας παραμένουν ιδιαίτερα δύσκολα να επιλυθούν. «Υπάρχουν ζητήματα εθνικής ταυτότητας και κυριαρχίας», σημειώνει.
      Παρά τα αγκάθια βλέπει, ωστόσο ευκαιρίες για σταδιακή πρόοδο. «Η συνέχιση των συνομιλιών για τα θαλάσσια σύνορα υποδηλώνει την προθυμία να αντιμετωπιστούν αμφιλεγόμενα ζητήματα μέσω διαλόγου», σημειώνει χαρακτηριστικά.
      Για εκείνη ένας από τους τομείς όπου μπορεί να υπάρξει συνεργασία με οικονομικά και όχι μόνο ωφέλη και για τις δύο πλευρές είναι η ενέργεια.
      «Η ενεργειακή συνεργασία θα επέτρεπε επίσης και στις δύο πλευρές να επωφεληθούν οικονομικά, δημιουργώντας κίνητρα για τη διατήρηση ανοικτών γραμμών επικοινωνίας και μείωση των εντάσεων», εξηγεί.
      Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι θέσεις της για την επιστροφή Τραμπ στο Λευκό Οίκο, καθώς θεωρεί ότι διαταράσσει τις παγκόσμιες ισορροπίες αλλά και τη συνοχή του ΝΑΤΟ.
      «Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο έχει αλλάξει σημαντικά τις ισορροπίες παγκοσμίως, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τις διατλαντικές σχέσεις και τη δυναμική των σχέσεων που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια στην Ευρώπη. Πιστεύω, ότι η πιο βαθύτερη μεταβολή έγκειται στο αυξανόμενο ρήγμα εντός της ίδιας της διατλαντικής συμμαχίας» αναφέρει χαρακτηριστικά.
      Σε ό,τι αφορά τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις η ίδια εκτιμά ότι διέρχονται σε μια περιοχή νέας αβεβαιότητας επί Τραμπ.
      «Η Τουρκία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με παρόμοιες προκλήσεις με αυτές που αντιμετωπίζει η Ευρώπη ιδίως όσον αφορά τη θέση της για την Ουκρανία και τη διαχείριση της ευαίσθητης ισορροπίας της μεταξύ Ρωσίας και του ΝΑΤΟ. Η έλλειψη μιας ξεκάθαρης και συνεπούς αμερικανικής πολιτικής θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη στρατηγική ασάφεια για την Τουρκία στην περιοχή». υπογραμμίζει.
      Ποια είναι η γνώμη σας για τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα μετά την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο; Πώς αλλάζει τις παγκόσμιες ισορροπίες ιδίως όσον αφορά την Ευρώπη, την Ε.Ε., τους δασμούς και την ασφάλεια;
      Evren Balta: Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο έχει αλλάξει σημαντικά τις ισορροπίες παγκοσμίως, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τις διατλαντικές σχέσεις και τη δυναμική των σχέσεων που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια στην Ευρώπη. Πιστεύω, ότι η πιο βαθύτερη μεταβολή έγκειται στο αυξανόμενο ρήγμα εντός της ίδιας της διατλαντικής συμμαχίας.
      Οι δημόσιες τοποθετήσεις της κυβέρνησης Τραμπ για μια πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ έχουν εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για την αξιοπιστία των αμερικανικών εγγυήσεων ασφαλείας, δεσμεύσεις στις οποίες οι ευρωπαϊκές χώρες βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό για δεκαετίες.
      Η διάβρωση της αμερικανικής ομπρέλας ασφαλείας, ιδίως της ζωτικής σημασίας συνιστώσας της πυρηνικής ασφάλειας, αντιπροσωπεύει ένα ιστορικό σημείο καμπής που θα μπορούσε να διαλύσει στην πράξη την τάξη πραγμάτων που υπήρχε μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
      Η αβεβαιότητα σχετικά με το τι μπορεί να αντικαταστήσει αυτό το σύστημα έχει ωθήσει τα ευρωπαϊκά έθνη να διερευνήσουν, με την έννοια του κατεπείγοντος, ανεξάρτητες πυρηνικές δυνατότητες και να επανεξετάσουν τις στρατηγικές ασφαλείας τους. Η μετατόπιση αυτή δεν σηματοδοτεί μόνο ένα βαθύ μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής αμυντικής στάσης, αλλά και μια ευρύτερη αναπροσαρμογή της παγκόσμιας δυναμικής ισχύος.
      Όσον αφορά τις κοινές αξίες, η απόκλιση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης φαίνεται να βαθαίνει. Η διατλαντική συμμαχία έχει ιστορικά στηριχθεί στις κοινές φιλελεύθερες δημοκρατικές αρχές, αλλά υπό τον Τραμπ αυτά τα θεμέλια φαίνονται όλο και περισσότερο κούφια. Ωστόσο, το χάσμα στη Δύση δεν θα πρέπει να θεωρείται μόνο ως ρήγμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, αλλά και ως αυξανόμενη ιδεολογική διάσπαση μεταξύ των φιλελεύθερων δημοκρατικών δυνάμεων και της ακροδεξιάς εντός της Δύσης.
      Η υποστήριξη του Τζ. Ντ. Βανς προς την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αναδεικνύει αυτό το εσωτερικό χάσμα, αντανακλώντας μια αυξανόμενη ιδεολογική ευθυγράμμιση μεταξύ των αμερικανικών εθνικιστικών-λαϊκιστικών πολιτικών και των ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη.
      Ο Βανς έχει επαινέσει δημοσίως την στάση του AfD για τη μετανάστευση και την εθνική κυριαρχία, τονίζοντας ότι την θεωρεί ως απαραίτητο αντίβαρο στη φιλελεύθερη δημοκρατική συναίνεση που έχει διαμορφώσει τις πολιτικές στη Δύση μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
      Αυτή η υποστήριξη υποδηλώνει ότι το αναδυόμενο ρήγμα δεν είναι απλώς διατλαντικό, αλλά και μια μάχη για το μέλλον της ίδιας της Δύσης μεταξύ ενός προστατευτικού, εθνικιστικού οράματος και της παραδοσιακής φιλελεύθερης δημοκρατικής τάξης.
      Η άνοδος των ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη θα μπορούσε ενδεχομένως να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, αλλά αυτό θα οδηγούσε σε ένα πολύ διαφορετικό είδος Δύσης. Μια Δύση προστατευτική, εθνικιστική και λιγότερο προσανατολισμένη στον πλουραλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο, το μέλλον της Δύσης φαίνεται αβέβαιο και φορτωμένο με τον κίνδυνο αυξημένης αστάθειας.
      Τι πιστεύετε για την αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ουκρανία και Ρωσία υπό τον Τραμπ;
      Evren Balta: Η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στην Ουκρανία και τη Ρωσία έχει υποστεί μια ταχεία και σημαντική μετατόπιση, που χαρακτηρίζεται από αποδέσμευση και εστίαση στα συμφέροντα και όχι στις εγγυήσεις ασφάλειας.
      Πιστός στις προεκλογικές του υποσχέσεις, ο Τραμπ έχει μειώσει δραστικά την ανταλλαγή πληροφοριών, την οικονομική βοήθεια και τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της διακοπής της συντήρησης των όπλων που είχαν προμηθεύσει οι ΗΠΑ στο παρελθόν.
      Επιπλέον, ο Τραμπ πρότεινε ένα αμφιλεγόμενο ειρηνευτικό σχέδιο που θα πάγωνε τις σημερινές γραμμές του μετώπου, θα αναγνώριζε τα ρωσικά εδαφικά κέρδη και θα απαγόρευε στην Ουκρανία την ένταξη στο ΝΑΤΟ, προσφέροντας περιορισμένες εγγυήσεις ασφαλείας.
      Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προτάσεις της κυβέρνησης Τραμπ είναι η συμφωνία για τα ορυκτά με την Ουκρανία, η οποία απαιτεί οι Ηνωμένες Πολιτείες να λαμβάνουν το 50% των εσόδων του Κιέβου από φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων των ορυκτών, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου ως αποπληρωμή για την βοήθεια που παρείχαν οι ΗΠΑ.
      Η πρόταση αυτή στερείται εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία, δοκιμάζοντας περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και του Κιέβου. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει εκφράσει τις ανησυχίες του για την απουσία εγγυήσεων ασφαλείας και τις επιπτώσεις μιας τέτοιας οικονομικής συμφωνίας.
      Ως απάντηση στην υπαναχώρηση των ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιτάχυναν τις προσπάθειές τους για την ενίσχυση των αμυντικών δυναοτήτων της Ουκρανίας και τη μείωση της εξάρτησης από την αμερικανική στήριξη.
      Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Κιρ Στάρμερ ανακοίνωσε πρόσφατα ένα σχέδιο τεσσάρων σημείων για τη στήριξη της Ουκρανίας, το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, συνεχή στρατιωτική βοήθεια, αυξημένη οικονομική πίεση στη Ρωσία και τη δημιουργία ενός συνασπισμού των «προθύμων» για την προάσπιση της κυριαρχίας της Ουκρανίας.
      Επιπλέον, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παρουσίασε το σχέδιο ReArm Europe για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ευρώπης. Το σχέδιο περιλαμβάνει αυξημένες αμυντικές δαπάνες, δάνεια για αμυντικές επενδύσεις και κίνητρα για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην αμυντική βιομηχανία.
      Οι πρωτοβουλίες αυτές αντανακλούν την αυξανόμενη συνειδητοποίηση της Ευρώπης ότι πρέπει να γίνει πιο αυτοδύναμη σε θέματα ασφάλειας, καθώς οι δεσμεύσεις των ΗΠΑ γίνονται λιγότερο προβλέψιμες.
      Οι στρατηγικές επιπτώσεις αυτών των εξελίξεων είναι βαθιές. Η απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης κινδυνεύει να ενθαρρύνει τη Ρωσία και να αναδιαμορφώσει σημαντικά την αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης. Σε αυτό το πλαίσιο, η κίνηση της Ευρώπης προς την αυτοδυναμία στην άμυνα δεν είναι απλώς επιθυμητή αλλά και αναγκαία.
      Ο συνδυασμός της αποχώρησης του Τραμπ, της συμφωνίας για τα ορυκτά και των προσπαθειών ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού υποδηλώνουν μια θεμελιώδη μετατόπιση προς μια πιο πολυπολική και κατακερματισμένη τάξη ασφαλείας στη Ευρώπη.
      Πώς επηρεάζει η αλλαγή στον Λευκό Οίκο τους τουρκοαμερικανικές σχέσεις;
      Evren Balta: Οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις, οι οποίες είχαν δείξει σημάδια βελτίωσης κατά τη διάρκεια της θητείας του Μπάιντεν περιβάλλονται και πάλι από αβεβαιότητα υπό τον Τραμπ.
      Μία από τις πιο κρίσιμες πτυχές θα είναι το πώς θα ΗΠΑ διαχειρίζονται την αποχώρησή τους από τη Συρία, μια διαδικασία που επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Τουρκίας.
      Η πρόσφατα υπογραφείσα συμφωνία μεταξύ των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) και της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS) στη Συρία υποδηλώνει ότι η επιρροή των ΗΠΑ στη διαμόρφωση των τοπικών συμμαχιών παραμένει σημαντική, αλλά η κατεύθυνση που θα πάρει αυτή η επιρροή υπό τον Τραμπ είναι ασαφής.
      Επιπλέον, ο συναλλακτικός χαρακτήρας της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ - που δίνει προτεραιότητα στις πωλήσεις όπλων και τις ρεαλιστικές συμφωνίες - μπορεί να ευθυγραμμιστεί καλά με την τρέχουσα προσέγγιση της Τουρκίας.
      Το ενδεχόμενο ο Τραμπ να ανταμείψει τη ιδιαίτερη σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία δεν μπορεί επίσης να προεξοφληθεί.
      Επιπλέον, οι ομοιότητες ανάμεσα στο στυλ ηγεσίας του Τραμπ - πολιτική του ισχυρού άνδρα, εθνικισμός και ρεαλισμός - και εκείνου της τουρκικής κυβέρνησης θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιο ξεκάθαρη, αν και απρόβλεπτη, σχέση.
      Ωστόσο, η Τουρκία μπορεί επίσης να βρεθεί αντιμέτωπη με παρόμοιες προκλήσεις με αυτές που αντιμετωπίζει η Ευρώπη ιδίως όσον αφορά τη θέση της για την Ουκρανία και τη διαχείριση της ευαίσθητης ισορροπίας της μεταξύ Ρωσίας και του ΝΑΤΟ.
      Η έλλειψη μιας ξεκάθαρης και συνεπούς αμερικανικής πολιτικής θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη στρατηγική ασάφεια για την Τουρκία στην περιοχή.
      Ποια είναι η γνώμη σας για την προοπτική των ελληνοτουρκικών σχέσεων; Υπάρχουν ευκαιρίες για ουσιαστική πρόοδο στις στο μέλλον; Υπάρχουν θέματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν;
      Evren Balta: Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από την ευρωπαϊκή πολιτική, με τη στάση της Ε.Ε. να παίζει καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Μια πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από την ευρωπαϊκή ασφάλεια θα μπορούσε παραδόξως να δημιουργήσει μια ευκαιρία για βελτιωμένες σχέσεις, αναγκάζοντας και τα δύο έθνη να υιοθετήσουν μια πιο αυτόνομη και ρεαλιστική προσέγγιση στις διαφορές τους.
      Η μεταβαλλόμενη δυναμική της ασφάλειας στην Ευρώπη μπορεί να παρακινήσει την Τουρκία να να επανασυνδεθεί με την Ε.Ε. πιο εποικοδομητικά, μειώνοντας δυνητικά τις εντάσεις με την Ελλάδα δεδομένου του κοινού τους συμφέροντος για τη διατήρηση της περιφερειακής σταθερότητας.
      Ένας πολλά υποσχόμενος τομέας προόδου είναι η ενεργειακή συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πλατφόρμα για διάλογο και οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Κοινά ενεργειακά έργα, όπως η επέκταση των αγωγών φυσικού αερίου ή η συνεργασία για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων, θα μπορούσαν να οικοδομήσουν σχέση εμπιστοσύνης και να δημιουργήσουν αλληλεξαρτήσεις που μειώνουν τον κίνδυνο συγκρούσεων.
      Η ενεργειακή συνεργασία θα επέτρεπε επίσης και στις δύο πλευρές να επωφεληθούν οικονομικά, δημιουργώντας κίνητρα για τη διατήρηση ανοικτών γραμμών επικοινωνίας και μείωση των εντάσεων.
      Εν τω μεταξύ, τα ζητήματα του Αιγαίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας παραμένουν ιδιαίτερα δύσκολα να επιλυθούν λόγω του ότι συνδέονται στενά με την εθνική ταυτότητα και κυριαρχία.
      Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις υποδηλώνουν ευκαιρίες για σταδιακή πρόοδο. Η συνέχιση των συνομιλιών για τα θαλάσσια σύνορα υποδηλώνει την προθυμία να αντιμετωπιστούν αμφιλεγόμενα ζητήματα μέσω διαλόγου.
      Επιπλέον, η ενισχυμένη συνεργασία μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής ακτοφυλακής για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης κατά μήκος βασικών διαδρομών προς στην Ευρώπη αποτελεί ένα θετικό βήμα προς τα εμπρός.
      Οι πρωτοβουλίες αυτές καταδεικνύουν την ετοιμότητα και των δύο πλευρών να επιδιώξουν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και πρακτική συνεργασία. Οι προσπάθειες αυτές, ακόμη και αν περιορισμένες σε έκταση, θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση των εντάσεων.
      Η Evren Balta θα παρευρεθεί στην πόλη των Δελφών τον Απρίλιο, στο πλαίσιο του 10ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών που θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 12 Απριλίου 2025. Το Φόρουμ συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια παρουσίας και αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς για το δημόσιο διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση πολιτικών και στρατηγικών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
      Πηγή: cnn.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΗΠΑ-Γαλλία-Ισραήλ: Τι ΔΕΝ σημαίνει το "στρατηγικοί σύμμαχοι"...

      Ζαχαρίας Μίχας
      Η Αθήνα “ανακαλύπτει” ότι τα συμφέροντα των χωρών καθορίζουν τις διεθνείς τους σχέσεις, αλλά και τα όρια των στρατηγικών συμμαχιών. Μετά την εμπλοκή που έχει προκαλέσει η υπόθεση των πυραύλων Meteor στις σχέσεις με το Παρίσι, όπως αποκάλυψε το “επεισόδιο” ανάμεσα στους υπουργούς Άμυνας Δένδια και Λεκορνί, κομβικής σημασίας θα είναι εάν οι ελληνογαλλικές σχέσεις θα αντιμετωπιστούν την επόμενη ημέρα σαν ένα ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
      Αυτό εν πολλοίς εξαρτάται από τις προδιαθέσεις των εμπλεκομένων Ελλήνων πολιτικών, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζονται –εάν η στάση τους δεν καθορίζεται ευθέως– και από εσωτερικούς υπολογισμούς. Ας το προσεγγίσουμε όμως πιο συστηματικά. Στην Ελλάδα αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο να χαραχθεί μια συνεκτική εξωτερική πολιτική, η οποία δεν θα άγεται και θα φέρεται από τις σκοπιμότητες της συγκυρίας.
      Υποθέτουμε, ότι στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι δεν έχουμε επιλογή άλλη για την ασφάλειά μας, από το να επιδιώξουμε την ταυτόχρονη και ισόρροπη σχέση με τρεις καθοριστικές για την ασφάλειά μας χώρες: Τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Εάν υπάρχουν συνέργειες, τόσο το καλύτερο και θα πρέπει να επιδιωχθούν. Όπου η Ελλάδα μπορεί να παίξει ρόλο γέφυρας, όταν τα συμφέροντα αποκλίνουν (π.χ. Γαλλία-Ισραήλ), η παρέμβασή της θα μπορούσε να αποδώσει πολλαπλώς. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιμέρους σχέσεις, στο διμερές δηλαδή επίπεδο, πρέπει να διαφυλάσσονται σαν κόρη οφθαλμού.
      Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ο υπογράφων έχει επιχειρηματολογήσει για το πως οι “στρατηγικές σχέσεις” μεταξύ κρατών πρέπει να αποκτούν ουσία για να μη φέρουν αυτό τον τίτλο μόνο κατ’ όνομα. Απαιτούν ομάδες εξειδικευμένων στη διπλωματία –κι όχι μόνο– στελεχών που συζητούν συστηματικά και συγκεκριμένα με στόχο να κατανοήσει κάθε πλευρά τις πολιτικές προτεραιότητες και τους στόχους της άλλης, ώστε να καταστεί δυνατή και εμπράκτως η σύμπλευση.
      Τι σημαίνει “στρατηγικές συμμαχίες”;
      Ζητούμενο είναι για τον κάθε κρατικό μηχανισμό παραγωγής πολιτικής, να λαμβάνει υπόψη τις θέσεις και τους στόχους του στρατηγικού εταίρου, αναζητώντας ευφάνταστους διπλωματικά τρόπους αποτελεσματικής –και ει δυνατόν ταυτόχρονης– προώθησης των συμφερόντων κάθε πλευράς. Ζητούμενο είναι, επίσης, η υλοποίηση κάθε πολιτικής απόφασης με τρόπο που θα αποφεύγει να πλήξει –λόγω παρανόησης ή σφάλματος– τα συμφέροντα του στρατηγικού συμμάχου, ακόμα και αν υπάρχουν επιμέρους διαφορές σε ζητήματα τακτικής. Διότι εάν οι διαφορές είναι στρατηγικής φύσεως, στρατηγική σχέση δεν μπορεί να υπάρξει.
      Οι στρατηγικές σχέσεις προϋποθέτουν την οικοδόμηση ενός επιπέδου διμερούς εμπιστοσύνης, διαφορετικού από αυτό της καθημερινής τυπικής διπλωματικής πρακτικής. Διότι αυτό είναι που διαφοροποιεί τις ανέξοδες πολιτικές διακηρύξεις και την επικοινωνιακή διαχείριση, από τη γνήσια και αμοιβαία πρόθεση σύμπηξης στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ χωρών. Η θέση μας είναι σαφώς υπέρ της ισόρροπης και προστατευμένης ανάπτυξης των σχέσεων της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ.
      Και επειδή πολλά ακούγονται, ας αναφέρουμε δύο ζητήματα που όντως τίθεται συχνά πυκνά στην Ελλάδα, ακόμα και από αξιωματούχους: Το πρώτο είναι ο ισχυρός προβληματισμός για το κόστος της υποστήριξης των κατά τα άλλα εξαιρετικών γαλλικών οπλικών συστημάτων. Το δεύτερο είναι η γαλλική απροθυμία να εμπλακεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία, τουλάχιστον στην υποστήριξη των οπλικών συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ενδεχόμενη αλλαγή της γαλλικής στάσης στο δεύτερο αυτό ζήτημα, θα θεωρηθεί στην Αθήνα ως ισχυρό σήμα της γαλλικής επιθυμίας για πραγματική ανοικοδόμηση της διμερούς σχέσης με ρεαλιστικά και απτά οφέλη και για τις δυο πλευρές. Πηγές προσθέτουν δε ότι αυτό θα οδηγούσε, συν τω χρόνω, σε αύξηση του διμερούς “εξοπλιστικού εμπορίου”.
      Η Ελλάδα να ζητά ανταλλάγματα
      Για να προσεγγίσουμε όμως το ζήτημα με αμεροληψία, πρέπει να επισημανθεί ότι για να αποσπάσεις οτιδήποτε ως αντάλλαγμα, πρέπει, αφενός να το ζητήσεις, αφετέρου να το θέσεις ξεκάθαρα ως προϋπόθεση υπογραφής μίας εξοπλιστικής σύμβασης! Κι όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν παραπέμπουν σε συντονισμένη ελληνική προσπάθεια στον τομέα αυτό. Το λέμε κομψά για να μην μιλήσουμε ευθέως για ελληνική αδιαφορία. Στο θέμα αυτό δεν χωρούν γενικόλογες αναφορές, αλλά προσέλευση σε μια διαπραγμάτευση με ορθολογικές και επεξεργασμένες προτάσεις. Μπορεί οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι αυτό γίνεται από το σύγχρονο ελληνικό κράτος; Προφανώς, αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τις ελληνογαλλικές σχέσεις, πρόκειται για πολύ βαθύτερη παθογένεια…
      Δυστυχώς για μας, ακόμα και μεταξύ στρατηγικών συμμάχων, ισχύει απαρέγκλιτα το “μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”. Και όποιος δεν το κατανοεί, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Κάπου εκεί βρίσκεται η Ελλάδα. Παρά ταύτα, διακηρύττουμε βολικά ότι ασκούμε υψηλή πολιτική με τους εξοπλισμούς. Με νοοτροπία, όμως, κράτους που δεν προσπαθεί να οικοδομήσει αποτροπή διά της επένδυσης στη στρατιωτική ισχύ, αλλά να κάνει “τα γλυκά μάτια” σε διάφορους ισχυρούς για να μας θέσουν υπό την προστασία τους. Έτσι όπως πάμε, στο τέλος θα γίνουμε πελάτες και της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας!
      Πηγή: defence-point.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Θ. Κατσούφρος: Η Λιβύη προκήρυξε διαγωνισμό λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική ΑΟΖ
      Στην συζήτησή μας (17-03-2025) ο νομικός, διεθνολόγος, ειδικός σε θέματα Δικαίου της Θάλασσας σχολιάζει τις προεκτάσεις μίας σημαντικής, θετικής για τις ελληνικές θέσεις εξέλιξης.
      Η Λιβύη (η Λιβυκή Εταιρεία Πετρελαίου) προκήρυξε διαγωνισμό για θαλάσσια τεμάχια λαμβάνοντας υπόψιν απολύτως την δυνητική ελληνική ΑΟΖ με βάση την μέση γραμμή, και μάλιστα με ανοιχτό τον Κόλπο της Σύρτης, και την πλήρη επήρεια των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες.
      Ο χάρτης δείχνει ότι η Λιβύη τηρεί ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καθώς λαμβάνει υπόψιν την ελληνική ΑΟΖ αποφεύγοντας παράλληλα να προκηρύξει θαλασσοτεμάχια στην περιοχή του τουρκο-λιβυκού Μνημονίου.
      [iEpikaira: Περισσότερα και ΕΔΩ!]
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×