Ποιος κοροϊδεύει ποιον, είναι το ερώτημα, εκτός κι εάν ήδη αποφασίστηκε (στις μυστικές συναντήσεις των «ανθρώπων» του Ερντογάν και Μητσοτάκη που έγιναν και γίνονται και, επειδή είμαστε βλάκες, μας λένε πως δεν είναι αλήθεια!) ότι το Αιγαίο είναι τουρκικής δικαιοδοσίας και όλη η θαλάσσια περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού είναι κι αυτή τουρκικής κυριαρχίας, αφού η Τουρκία «έχει μια πολύ μεγάλη ακτογραμμή»(!),διότι η όποια ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο είναι καθαρά ένας μύθος και στην πραγματικότητα η ελληνική ΑΟΖ αφορά μόνο τους τρεις μεσημβρινούς της χλευαστικής ελληνο-αιγυπτιακής συμφωνίας δήθεν «οριοθέτησης» ΑΟΖ και τη θάλασσα που στη «καλοσύνη» της δέχτηκε η Ιταλία να αφήσει ως «ιδιοκτησία» της Ελλάδας στο Ιόνιο.
Όπερ σημαίνει πως η Ελλάδα αποποιείται οικειοθελώς – ή μάλλον δέχεται να την αναγκάσουν να αποποιηθεί! - το δικαίωμα ΑΟΖ σε όλο το Αιγαίο έως τη Κύπρο που της προσφέρει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, συρρικνώνεται δραματικά, και μάλλον τραγικά παραδίδει στους Τούρκους ολόκληρη τη τεράστια θαλάσσια περιοχή που την συγκροτεί πέρα των 6 ναυτικών μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης της!!
Αυτό δεν μας είπε και ο Τσαβούσογλου; Δεν είναι αυτός που ήδη εννοεί ότι η φαντασιακή «τουρκική υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας» φτάνει έως τα 6 ναυτικά μίλια των ανατολικών ελληνικών ηπειρωτικών ακτών στο Αιγαίο; και αυτό δεν φαίνεται σιγά-σιγά να γίνεται με επιμέλεια των κατά καιρούς, αλλά και σήμερα, Ελλήνων πρωθυπουργών; Ή είναι ψέμα;
Και πολύ πρόσφατα ο Καλίν, σύμβουλος του Ερντογάν, δεν είχε το τουπέ να δηλώσει: «Είμαστε δύο χώρες που μοιραζόμαστε το ΑΙΓΑΊΟ»;!, μια αυθαιρεσία βεβαίως που μπορεί να τολμήσει κάποιος όταν είναι σίγουρος ότι: α) ο απέναντί του δεν πρόκειται να αντιδράει είτε γιατί δεν θέλει είτε γιατί του έχουν επιβάλλει να μη θέλει, και β) η κατάφασή του στα λόγια του Τούρκου αντιστοιχεί σε μια πραγματικότητα που ή ήδη υπάρχει ή πρόκειται να υπάρξει οσονούπω!
Πάντως δεν βγήκε κανένας Έλληνας πολιτικός, ούτε καν της λεγόμενης μείζονος αντιπολίτευσης (Σύριζα, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ), να του κλείσει το στόμα: για ποιο «μοίρασμα» του Αιγαίου μιλάει όταν το Αιγαίο είναι 93% ελληνική ΑΟΖ κι όταν ειδικά είναι και 100% ελληνική υφαλοκρηπίδα;!(βλ. κεφ. 4 του σημαντικότατου για την Ελλάδα βιβλίου Το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο του Μιχάλη Σταυρινού).
Ή μήπως ξεχνάμε ότι στο κοντινό παρελθόν κάποιος Τούρκος επίσημος «όρισε» ούτε λίγο ούτε πολύ στα 3 ναυτικά μίλια τα ελληνικά χωρικά ύδατα;!
Αρχίσαμε με την παράδοση ολόκληρου ελληνικού, ιστορικού ονόματος (Μακεδονία) σε ένα δήθεν κράτος (Σκόπια) μηδαμινό που μένει όρθιο μόνο και μόνο με τα λεφτά των άλλων τρίτων ξένων, και σε έναν λαό μηδαμινής ιστορίας και εμφανώς αντιγραμμένης γλώσσας από άλλο λαό(Βουλγαρία).
Συνεχίσαμε με την παράδοση μιας μικρής μερίδας ελληνικής θάλασσας στην Ιταλία, αλλά προπαντός με την παράδοση εκατοντάδων (χιλιάδων) τετραγωνικών χιλιομέτρων πλούσιας αλιείας στους Ιταλούς ψαράδες με το να δεχθούμε, γονιδιακά υποτελείς, τα φαντασιόπληκτα, ηλίθια και βλακώδη – και οφειλόμενα στη δική μας διαχρονική εγκληματική αδράνεια – δήθεν «παραδοσιακά» δικά τους «δικαιώματα» που δεν είναι πουθενά γραμμένα!!
Συνεχίσαμε την κατηφόρα, παραδοσιακοί οσφυοκάμπτες, με την κυριολεκτική παράδοση δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων θάλασσας στην Αίγυπτο και προπαντός αφήνοντας τελείως έκθετες στις τουρκικές ορέξεις άλλες πολλαπλάσιες δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θάλασσας, ουσιαστικά την μισή ελληνική συνολική ΑΟΖ, η οποία ελλείψει οριοθέτησης με τη Κύπρο, είναι σαν να την έχουμε σιωπηρώς αφήσει στα χέρια της Τουρκίας, η οποία όμως κανένα δικαίωμα δεν έχει σε αυτή τη θάλασσα βάσει της μοναδικής υπάρχουσας και ισχύουσας, εθιμικής πλέον, Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί άραγε τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη με ή χωρίς συνοδεία πολεμικών «όργωσαν» κανονικά όλη ετούτη τη θαλάσσια περιοχή επιμελώς αποφεύγοντας να εισέλθουν στη θάλασσα δυτικά του 28ου μεσημβρινού;!
Και μετά, με το δήθεν «κλείσιμο των κόλπων» μόνο του 1/10 των ελληνικών ακτών και – προσέξτε! - μόνο έως εκεί όπου η Τουρκία λέει ότι φτάνουν τα δικαιώματά της(!!!), δεν είναι σαν να μη θέλουμε να μπούμε σε ύδατα που θεωρούμε τουρκικά(!!), σαν να μη θέλουμε να «πειράξουμε» τα τουρκικά δικαιώματα(!!!), ή, για να το θέσουμε αλλιώς, σαν να θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ΚΑΙ νομικά τα ασφυκτικά γεωγραφικά όρια των δικαιωμάτων μας και της κυριαρχίας μας(!!!), δηλαδή μηδαμινά όρια και δικαιώματα για να μη δυσαρεστήσουμε τους φίλους μας και συμμάχους και εταίρους Γερμανούς, Αμερικανούς, Ιταλούς, Άγγλους, Ισπανούς, Βούλγαρους, συμπεριλαμβανομένων και των «κρυφών φίλων Τούρκων», ρίχνοντας τις βάσεις για να παραδώσουμε, ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ, στη Τουρκία το Αιγαίο έως τα δικά μας 6 ν.μ. από τις ανατολικές ηπειρωτικές ελληνικές ακτές και όλη τη περιοχή ανατολικά και νότια της Κρήτης πέρα των 6 ν.μ.!!!
Καλά μας τα έλεγε για τα 6 ν.μ., έτσι, en passant, δήθεν αθώα, ο βαλτός Γεροπετρίτης και εμείς δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως έλεγε στα σοβαρά τέτοια χοντροκομμένη σαχλαμάρα!
Η ελληνική πολιτική παράνοια δίχως τέλος! Η απόλυτη καθίζηση των «δικαιωματικών» ελληνικών δικαιωμάτων με απόλυτες ευθύνες κυβερνώντων που θέλουν και εννοούν να υπερβούν όλες τις προηγούμενες υποχωρήσεις-παραχωρήσεις προηγούμενων κυβερνώντων.
Και αντί αυτοί οι Έλληνες κυβερνώντες να θεσπίσουν παντού στην Ελλάδα τα 12 ν.μ. χωρικών υδάτων, όπως όλα τα κράτη του κόσμου που σέβονται τον εαυτό τους, όπως άλλωστε και η ίδια η Τουρκία στο μόνο μέρος όπου το μπορεί, στη Μαύρη Θάλασσα και στην ανατολική Μεσόγειο και αντί να οριοθετήσουν την ουσιαστική ΑΟΖ με Κύπρο μέσα στα δικαιωματικά πλαίσια της UNCLOS, εγκαταλείπουν τη μισή θαλάσσια Ελλάδα στα χέρια της Τουρκίας γιατί έτσι θέλουν οι Αμερικανοί και Γερμανοί πάτρωνες.
Απόλυτη παράνοια όπου εμφανίζεται ο Εφιάλτης των Θερμοπυλών, ο Εφιάλτης της Κερκόπορτας, όλοι οι άλλοι διαχρονικοί Εφιάλτες – και ο ξεπεσμός της Ελλάδας δεν έχει τελειωμό, με τους υποτακτικούς πολιτικούς, τους υποτακτικούς στρατιωτικούς, τους υποτακτικούς δήθεν «συμβούλους» πάσης φύσης και κυβερνητικού επιπέδου, την υποτακτική δήθεν «αντιπολίτευση», τον υποτακτικό λαό δεμένο τώρα και στα δεσμά της ολικής οικονομικής κατάρρευσης και αβεβαιότητας, τους υποτακτικούς δήθεν διανοούμενους στα ντιβάνια τους, τους υπερ-υποτακτικούς ακαδημαϊκούς στο λήθαργό τους, την υποτακτική Δικαιοσύνη που δεν «βλέπει» τί «μαγειρεύουν» φίλοι και εχθροί και δικοί, και το «εφαρμόζουν» στ’ ανοιχτά πια, ξεδιάντροπα, όλοι «κουρασμένα παλληκάρια» μέσα στην εκκωφαντική, δειλή σιωπή τους, αρκούμενοι στην «ήσυχη» ζωούλα τους με τα ευχάριστα προνόμια που κέρδισαν «με το σπαθί τους».
Και σε κανένα δεν περνάει απ’ το μυαλό πώς θα είναι η Ελλάδα, με όλα όσα βλέπουμε να γίνονται γύρω της και επάνω της, σε 1, 2, 3 5 χρόνια με τόσες «παραδόσεις» που γίνονται και προγραμματίζονται να γίνουν στο άμεσο μέλλον – πάντα δήθεν για να ησυχάσει από την επιθετικότητα και την πολιορκία της αδήφαγης και αδίστακτης Τουρκίας, που πλειστάκις μας έδειξε πως ποτέ δεν θα σταματήσει έως ότου τα πάρει όλα απ’ την Ελλάδα! ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ, ΟΙ ΑΝΌΗΤΟΙ!
Κι σε κανένα δεν περνάει απ’ το μυαλό ποια Ελλάδα σιγά-σιγά αλλά σίγουρα, με τα εγκληματικά καμώματά μας, παραδίδουμε στα παιδιά μας και ποια τέρατα, που εμείς γεννήσαμε, μεγαλώσαμε και αναθρέψαμε, αφήνουμε να τα διαχειριστούν τα παιδιά μας, που δεν φταίνε σε τίποτα για τη δική μας παράνοια και υποτέλεια.
Κατά τα άλλα σήμερα, στην πολιτική Ελλάδα, σε τί διαφέρουν αντιπολίτευση και συμπολίτευση αναφορικά με τα ελληνο-τουρκικά;
Σχεδόν σε τίποτα: ό, τι ήταν η χθεσινή συμπολίτευση είναι σήμερα η αντιπολίτευση και ό, τι ήταν η χθεσινή αντιπολίτευση εκφράζει με άλλα λόγια η σημερινή συμπολίτευση.
Υπάρχει μια τραγικότατη καταστατική ισορροπία και πολιτική σύμπλευση μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, σχεδόν μοναδική χώρα στην Ευρώπη να παρουσιάζει αυτό το ατυχέστατο «φαινόμενο».
Πάνω λοιπόν σε αυτή την «κοινότητα» αντιλήψεων και αντιδράσεων κινούνται χρόνια τώρα οι Τουρκοι για να κατορθώσουν μια «συνολική» διευθέτηση των, κατά Ερντογάν, πολλών «ελληνο-τουρκικών διαφορών, και με την στιβαρή, υποτακτική υποστήριξη όλου του ελληνικού πολιτικο-βουλευτικού φάσματος που περιλαμβάνει την δήθεν «αξιωματική» αντιπολίτευση και την ευχαρίστως υπακούουσα συμπολίτευση, δηλαδή τουλάχιστον το 70% της ελληνικής πολιτικής εξουσίας.
Διότι, εάν αυτές οι δύο, κανονικά εξ ορισμού αντίθετες, πολιτικές δυνάμεις «συμφωνούν», είναι προφανές πως οι εσωτερικές αντιδράσεις θα έχουν ελαχιστοποιηθεί στο έπακρον και οι ενδεχόμενες, λίγες, «αντίθετες φωνές» θα μπορούν να τιθασευτούν με μεγάλη ευκολία, αφού δεν διαθέτουν ούτε καν ένα αντιπροσωπευτικό τηλεοπτικό κανάλι πρόθυμο να τις «διοχετεύσει» στον «ναρκωμένο» και απαξιωμένο λαό που «κρέμεται» απ’ τη πλειψηφία των σηστημικών «καναλιών» και ομνύει στα «θέσφατά» τους!
Σε αυτά τα πλαίσια τοποθετείται άλλωστε και η πολιτική της φιλοτουρκικής Γερμανίας, στην ουσία μια δεύτερη Τουρκία. ώστε να επιτευχθούν:
1) η υπέρβαση οποιασδήποτε ελληνικής αντίρρησης στις τουρκικές απαιτήσεις για πολύ διευρυμένη ατζέντα,
2) και επομένως η μεθοδευμένη υποχρεωτική εισαγωγή των βασικών , μαζί με άλλων δευτερευόντων, τουρκικών επιδιώξεων:
δηλαδή: - η αποστρατιωτικοποίηση τουλάχιστον 19 ελληνικών νησιών
- η «εναρμόνιση» των ελληνικών θαλασσίων/εναέριων χώρων στα 6 ν.μ. ή κι λιγότερα
- η μηδενική επήρεια όλων των ελληνικών νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ
- η αναθεώρηση, επιτέλους, της Συνθήκης της Λωζάννης σε όλα εκείνα τα σημεία που «πειράζουν» τους τουρκικούς σχεδιασμούς της «γαλάζιας Πατρίδας».
Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν και εάν στην Ελλάδα συμπολίτευση και αντιπολίτευση συμφωνούν, η δεύτερη δεν ασκεί καμία αποτελεσματική αντίθεση στη πρώτη και οποιαδήποτε απ’ αλλού προερχόμενη διαφωνία καταστέλλεται καταλλήλως από την εξουσία με όλα τα μέσα που μερίμνησε να έχει στη διάθεσή της!
Σίγουρα υπάρχουν στην Ελλάδα αρκετοί φιλοπάτριδες πολιτικοί αναλυτές οι οποίοι εκτενώς προτείνουν τις καλύτερες λύσεις ώστε η Ελλάδα να μη καταντήσει «του κλότσου και του μπάτσου» και εισηγούνται τις ικανότερες ενέργειες αποτροπής των ξένων επιβολών, απαιτήσεων και επιταγών.
Τίποτα το πιο εύκολο για μια κυβέρνηση ορθής ελληνικής κρίσης και πατριωτικής άμυνας να ακολουθήσει τις προτάσεις και τις συμβουλές αυτών των σοφών αναλυτών.
Και τίποτα το πιο εύκολο αυτή η κυβέρνηση να υιοθετήσει αυτές τις προτάσεις/παραινέσεις ζητώντας ακόμη και την υποστήριξη των πολιτών της που κι αυτοί τις ενστερνίζονται έτσι ώστε η κάθε σχετική κυβερνητική πράξη να βασίζεται σε μια μεγάλων ποσοστών παλλαϊκή σύμπλευση που δίνει εθνική χροιά και αποφασιστικότητα στις κρατικές αποφάσεις.
Όλοι λένε πως είναι βέροι «δημοκράτες», αλλά ποιος ξέρει γιατί, για πολύ κρίσιμες εθνικές υποθέσεις δεν «χρησιμοποιείται» ποτέ ο κατ’ εξοχήν δημοκρατικής αμεσότητας θεσμός του ΔΗΜΟΨΗΦΊΣΜΑΤΟΣ, κάτι που θα μπορεί και να προδώσει στην ίδια τη κυβέρνηση την διεθνή δύναμη και εξουσία της βούλησης ενός ολόκληρου λαού;!
Αυτό όμως δεν γίνεται, όχι γιατί δεν το θέλει η πλειοψηφία του λαού (αν διερωτηθεί), αλλά δυστυχώς και καταστροφικώς γιατί οι εκάστοτε κυβερνώντες φαίνεται πως απέχουν απελπιστικά πολύ από την ελάχιστη φιλοπατρία, την ελάχιστη εθνική ηθική και το ελάχιστο αίσθημα του ανήκειν στο ελληνικό γένος και πολιτισμικό κόσμο.
Έχουμε δυστυχώς την εντύπωση πως οι Έλληνες κυβερνώντες δεκαετίες τώρα έδειξαν και έκαναν τα πάντα για να αποδείξουν με τρανά παραδείγματα ότι δεν ανήκουν στην ελληνική φυλή, δεν ανήκουν στην ελληνική ιστορία και ούτε ανήκουν στο ελληνικό πνεύμα:
σαν να είναι από ξένες φύτρες τοποθετημένα ανδρείκελα για να πραγματοποιήσουν στον χρόνο και στον χώρο τις επιδιώξεις των αλλοδαπών που τους μεταφύτεψαν στην Ελλάδα, άσχετο κι αν ο ελληνικός λαός λανθασμένα τους πίστεψε και εξακολουθεί να τους πιστεύει δίνοντάς τους την εξουσία με τη ψήφο του.
Όλα αυτά μπορεί να «ηχούν» αιρετικά και να μην αρέσουν σε κανένα. Δεν μπορούμε όμως να μη τονίσουμε πως δεν υπάρχει τίποτα που να φοβόμαστε περισσότερο από την αλήθεια που δεν θέλουμε να ακούσουμε, να δούμε και να αντιμετωπίσουμε!
Ωστόσο, η ελπίδα παραμένει πάντα, τελευταία.
Αμήν!
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής
