ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
 |
| Ο Χάρτης της Σεβίλλης των Vivero και Mateos |
Διαδίδεται με έμφαση από ελληνικές κυβερνητικές πηγές ότι ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των προσεχών τουρκικών εκλογών, ο δρόμος προς την «επίλυση» των ελληνοτουρκικών «διαφορών» (προσοχή στον πληθυντικό!) είναι ορθάνοικτος, και αυτό, υπογραμμίζουν, «θα ωφελήσει αμφότερες τις πλευρές»!
Ας μη σχολιάσουμε την, απ’ ό, τι φαίνεται, άλογη και παράλογη, ως και ανόητη θα μπορούσε να ειπωθεί, επίσημη ελληνική έξαρση αμέριστης «ελληνοτουρκικής φιλίας» με τις πολλαπλές γελοιότητες που εκδηλώνει πέραν του όποιου, ενδεχομένως κατανοητού λογικού ανεκτού τρόπου, και ξεχνώντας την εκφραζόμενη υπερβολική δουλοπρέπεια προς το «ποιόν» ολόκληρου του τουρκικού πολιτικού τόξου που όλοι γνωρίζουμε.
Τόση όμως σιγουριά πια για το τί μέλλει γενέσθαι στο άμεσο μέλλον δεν μπορεί παρά να είναι «μιλημένη», είτε με άνωθεν/έξωθεν «σωτήρια» επέμβαση, είτε με έσωθεν, ήδη πριν από τις ελληνικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, προσυμφωνημένη έκβαση μεταξύ των μεγαλύτερων κομμάτων, που συγκροτούν και την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, υπέρ των τουρκικών επιδιώξεων, «ίνα πληρωθεί το ρηθέν» επιτέλους της «παλιάς» αμερικανικής «προφητείας» περί μοιρασιάς του Αιγαίου και επιπλέον της ανατολικής Μεσογείου με βεβαίως την άμεση αρνητική επιρροή και για τη Κύπρο τώρα που και εκεί οι Αμερικανοί έβαλαν για τα καλά το πόδι τους.
Βλέποντας τα πράγματα έτσι όπως συμβαίνουν, δεν μπορεί, ένα από τα δύο: ή οι Έλληνες πολιτικοί κυβερνώντες είναι τρελά αφελείς ή είναι τρελά «μιλημένοι», για να μη πούμε άλλες «περιληπτικότερες» λέξεις.
Θα μπορούσε όμως να είναι και τα δύο μαζί διότι δεν είναι δυνατόν να «προεξοφλείς» πως, οποιαδήποτε κι αν είναι η πολιτική κατάσταση στη Τουρκία μετά από τις εκλογές της 14ης Μαΐου 2023, δηλαδή είτε με Ερντογάν είτε με Κιλιντζάρογλου/Ακσενέρ, θα υπάρξουν οπωσδήποτε ευνοϊκές συνθήκες για «επίλυση» των «διμερών διαφορών» Ελλάδας-Τουρκίας υπονοώντας ταυτόχρονα πως το ίδιο θα είναι οποιαδήποτε κι αν είναι η πολιτική κατάσταση και στην Ελλάδα μετά από τις προσεχείς εκλογές, δηλαδή είτε με Μητσοτάκη στην εξουσία είτε με Τσίπρα ή άλλους, τουτέστιν - είναι τόσο προαποφασισμένα τα πάντα που, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί να πάψει να υπάρχει το αναγκαίο ευνοϊκό κλίμα για να «λυθούν» - λένε - οι ελληνοτουρκικές «διμερείς διαφορές».
Εδώ δυστυχώς, με όλα ετούτα τα λεγόμενα εκ μέρους των ελληνικών πολιτικών ταγών, μπαίνουμε πλέον στα βαθιά νερά της νέας πιο βαθιάς ελληνικής υποταγής, της ανανεωμένης ελληνικής προδιάθεσης ξεπουλήματος ελληνικής κυριαρχίας με ξεκάθαρο τουρκικό όφελος.
«Ξεπεράστηκε» αισίως ο Δένδιας και το δικό του «έχουμε μόνο μια διαφορά με τη Τουρκία: υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ» για να επικρατήσουν οι «διμερείς διαφορές», πολλές δηλαδή, του προϊσταμένου του Μητσοτάκη όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην ανατολική Μεσόγειο: σαν να λέμε και οι διμερείς «πολλές» διαφορές της Ελλάδας με την Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά και οι «διαφορές» της Ελλάδας (σύμπλεγμα Καστελόριζου) με αναγκαία συμπλοκή της Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο: ουσιαστικά μια παρά φύση ελληνική ερμηνεία και βιασμός της πραγματικής γεωλογικο-γεωγραφικής υφιστάμενης πραγματικότητας, μια γενική «τακτοποίηση» με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια!
Αλήθεια, μεταξύ μας, ό, τι ως τώρα μας έλεγε και ορκιζόταν ο Δένδιας ήταν «αλεύρι του σάκου του», όπως λέμε την Ιταλία, και το πίστευε ο ίδιος (το πιστεύει ακόμη;) ή απλώς ήταν ένας ψεύτικος, συμφωνημένος «αντιπερισπασμός» δήθεν ενάντια στον Μητσοτάκη απλώς για τα μάτια, μια άλλη «στάχτη στα μάτια» των Ελλήνων πολιτών μετά από τόσες άλλες ανάλογες στάχτες της ελληνικής πολιτικής νομενκλατούρας από το 1974 και μετά;!
Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης ακόμη μια φορά, στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του, επανέλαβε σταθερά το θεώρημα των πολλαπλών «διαφορών» με τη Τουρκία που συνίστανται στην «οριοθέτηση των «θαλάσσιων ζωνών» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο» - «θαλάσσιων ζωνών» λέει κατά κόρον και όχι «υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ», επαναλαμβάνοντας mutatis mutandis τις ιδέες και έννοιες που εκφράζουν με βαθιά πίστη η κρυφή «σύμβουλος» του αδελφή του Μπακογιάννη και ο ελιαμεπιστής και «τουρκόφωνος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας» του (να σύμβουλος να μάλαμα!) Ντόκος, και όχι μόνο.
Μια αλλαγή πλεύσης σε σχέση με τα λεγόμενα του ΥΠΕΞ του Δένδια όχι μόνο ουσιαστική ως προς το περιεχόμενο, αλλά προπαντός κυοφορούσα συντριπτικές ανατρεπτικές συνέπειες για την Ελλάδα, σε γνώση των πάντων (κανείς – μετά – δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί: αχ συγγνώμη, δεν ήξερα!), έτσι ώστε να είναι εμφανώς δυνατόν να στοιχειοθετηθούν καθαρά και ξάστερα τα περιεχόμενα μιας εθνικής εκούσιας εδαφικής εκποίησης υπέρ τρίτων εχθρών, δηλαδή – όσο και αν (υποκριτικά) δεν αρέσει να λέγεται και να διαβάζεται – της προφανούς έννοιας της εσχάτης προδοσίας, διότι ασφαλώς δεν θα πρόκειται για «συζητήσεις» προς διευθέτηση τουρκικών θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο όπου, όπως γνωρίζουμε και θα πρέπει να το γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες, repetita juvant, η Τουρκία διαθέτει μόνο 7% AOZ!
Eπομένως η οριοθέτηση των «θαλάσσιων ζωνών» του Κ. Μητσοτάκη και όλων των κομματικών συν αυτώ και άλλων ανηκόντων σε Σύριζα, ΠΑΣΟΚ και αλλού, όπως και των «ανωτέρων» αμερικανο-γερμανών πατρόνων, τίποτα άλλο δεν είναι παρά η ουσία του ακρωτηριασμού και τραγικού περιορισμού της Ελλάδας ακριβώς σε μια θαλάσσια περιοχή σαν το Αιγαίο η ΑΟΖ της οποίας είναι κατά 93% ελληνική.
Αυτή την παρούσα κατάσταση θέλουν άρδην να ανατρέψουν οι Αμερικανοί υπέρ της Τουρκίας στην οποία ευχαρίστως «πουλιούνται» ως αντίτιμο για τα χαμένα F-35.
Αυτή και η διαφοροποιός αλλαγή ορολογίας που ο Μητσοτάκης και όλοι οι συν αυτώ επιχειρούν τώρα με πολλαπλάσια επιμονή να εμπεδώσουν στον ελληνικό λαό και που συνιστά ακριβώς το πολυπόθητο απαιτητικό θεώρημα των Τούρκων, η θετική για τους οποίους ενδεχόμενη εξέλιξή του μπορεί να δρομολογήσει και τελικά να παγιώσει έναν καταστροφικό για την Ελλάδα υποβιβασμό των εννοιών και της φύσης των τριών κεντρικών γεωγραφικο-νομικών παραμέτρων όπως ορίζονται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας: τα 12 ν.μ. χωρικών υδάτων, τα 24 ν.μ. αντικείμενης (συνορεύουσας) ζώνης και την ίδια την ΑΟΖ σε όποια μετρική της μορφή μπορεί να λογιστεί και υπολογιστεί.
Ένα «προηγούμενο» με ολέθριες διαστάσεις σε όλα τα συμβάντα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Η αλλοίωση αυτών των τριών εκ των ουκ άνευ παραμέτρων της UNCLOS και της υποκείμενης υφαλοκρηπίδας προς όφελος της Τουρκίας και προς υποτακτική υπακοή στα αμερικανικά συμφεροντολογικά σχέδια δραστικής μείωσης των ελληνικών κυριαρχικών πραγματικοτήτων στο Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο οπωσδήποτε θα συμπαρασύρει και την άμεση θαλάσσια σχέση της Ελλάδας με τη Κύπρο (βλ το δικό μας) όπως καθαρά διατυπώνεται στον ευρωπαϊκο-κοινοτικό χάρτη ΑΟΖ της Σεβίλλης.
Και εδώ «μπαίνει στο χορό» η αναφορά στην «ανατολική Μεσόγειο» του Μητσοτάκη και των συν αυτώ εντόπιων και αλλοδαπών, όπου το σύμπλεγμα του Καστελόριζου και η Κύπρος χάνουν οποιαδήποτε σύνδεση με την Ελλάδα απομονώνονται ολοκληρωτικά με την Τουρκία να μπαίνει σφήνα, όπως άλλωστε απομονώνονται στο Αιγαίο όλα τα ανατολικά ελληνικά νησιά του τόξου Λήμνου → Ρόδου – και όποιον πάρει ο χάρος!
Ας φανταστούμε λοιπόν πώς και ποια θα είναι η κατάσταση με όλα αυτά τα ωραία ελληνικά νησιά και τα μικρότερα που θα βρεθούν ξαφνικά στο πουθενά, ανάμεσα στην εξουθενωτική τουρκική παρουσία στο κεντρικό Αιγαίο, απ’ τη μια μεριά, και τα επίσης επικίνδυνα δυτικά ηπειρωτικά παράλια, απ’ την άλλη!
Μια κατάσταση αληθινά εφιαλτική για τους Έλληνες, μια απώλεια άμεσης επαφής με τον ελληνικό ηπειρωτικό κορμό απόλυτα εφιαλτική, χαοτική – και είναι το ελάχιστο που μπορεί να ειπωθεί.
Διερωτόμαστε λοιπόν αν οι Έλληνες κυβερνώντες και οι εντόπιοι συν αυτοίς πραγματικά συνειδητοποιούν το μέγεθος μιας τέτοιας εξέλιξης, πιθανότατα απόρροια των απειλούμενων συζητήσεων για τις ελληνικές «θαλάσσιες ζώνες», διότι στην τραγική πραγματικότητα που πρέπει να έχουμε υπόψη αυτές οι απειλούμενες «συζητήσεις» για τις οποίες μας προδιαθέτουν οι διάφοροι εθνικοί ντίλερ Μητσοτάκης, Μπακογιάννη, Ντόκος και Σία ΕΛΙΑΜΕΠ και άλλοι όχι λιγότερο επικίνδυνοι.
Αφορούν μόνο και αποκλειστικά ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, όπερ σημαίνει σαν να είναι η ίδια Ελλάδα που αμφισβητεί τις δικές της θαλάσσιες ζώνες: τα 12 ν.μ., τα 24 ν.μ., την ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα όπως τα θεσπίζει η UNCLOS, σαν να θεωρεί πως όλες αυτές δεν της ανήκουν έτσι όπως υπάρχουν, γιατί (εγκληματικά) θεωρεί πως ένα μέρος απ’ αυτές ανήκει δήθεν στη Τουρκία και γι’ αυτό δέχεται να τεθούν σε συζήτηση με σκοπό να μοιραστούν με τη Τουρκία!!
Τρομερή, επίθεση ελληνικής προδοσίας, τρομερό λάθος που, αν τυχόν γίνει, όλοι οι Έλληνες θα το πληρώσουν βαρύτατα, για πάντα. Θα είναι το τελειωτικό επιστέγασμα των ενδοτικών-προδοτικών παραχωρήσεων του Σημίτη το 1996, 1997 και 1999.
Και τίθενται τα γιγαντιαία ερωτήματα που απαιτούν μια απάντηση: η όποια ελληνική κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να «χαρίσει» - επειδή έτσι θέλουν οι Αμερικανοί - τη μισή της θάλασσα (αλλά και το ¼ είναι πάλι πολύ!) στη Τουρκία; Και ποιος της έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Αυτή η θάλασσα ανήκει προσωπικά στον πρωθυπουργό της χώρας ή αντιθέτως είναι κτήμα εσαεί του ελληνικού λαού, όπως όντως είναι; Και εφόσον είναι ιδιοκτησία εξ’ αδιαιρέτου και ipso jure του ελληνικού λαού – ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΜΑ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ! – και όχι στον εκάστοτε πρωθυπουργό της χώρας!
Το ξαναείπαμε κι άλλη φορά και θα το λέμε πάντα: δημοψήφισμα!
Να ρωτηθεί αμέσως ο ελληνικός λαός αν εγκρίνει η ελληνική θάλασσα του Αιγαίου να μοιραστεί με τους Τούρκους, δηλαδή να μοιραστούν με αυτούς τα ελληνικά 12 ν.μ. χωρικών υδάτων, τα 24 ν.μ. συνορεύουσας ζώνης, την όποια ελληνική ΑΟΖ και την όποια ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Αν ο λαός εγκρίνει και εξουσιοδοτεί, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα το έχει σαν ατού σε σχέση με τους Αμερικανούς πάτρωνες. Αν δεν εγκρίνει και δεν εξουσιοδοτεί, ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα το έχει ως απαράβατο αμυντικό όπλο εναντίον κάθε απαίτηση τρίτων.
Είναι τοις πάσι γνωστόν ότι από το 1996 και μετά οι ελληνικές κυβερνήσεις «παίζουν» ένα πολιτικό παιχνίδι αποποίησης ελληνικής κυριαρχίας με άπλετα, που αποσιωπούνται όμως, εμφανή στοιχεία εσχάτης προδοσίας, κι ας μη θέλουμε, υποκριτές που είμαστε, να το παραδεχθούμε: δεχόμαστε τον Εφιάλτη να δράσει, αλλά δεν θεωρούμε πως είναι Εφιάλτης!! Τόση υποκρισία.
Σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο μη επιστροφής. Αν το υπερβούμε, δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία για τον Εφιάλτη που δεχθήκαμε, ενώ μπορούσαμε να τον αποφύγουμε.
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, Ελληνιστής
