1.-Η διπλωματία διεξάγεται, κυρίως, μυστικά. Αν και οι διπλωματικές επαφές, συνήθως, γνωστοποιούνται, οι συζητήσεις καλύπτονται απο πέπλο μυστικότητας.
Η τελευταία συνάντηση στις Βρυξέλλες μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αντιπροσωπείας, με την γερμανική μεσολάβηση, επιβεβαιώθηκε απο την Καγκελαρία αλλά έγινε γνωστή απο τουρκική εφημερίδα. Όχι απο ελληνικό ΜΜΕ. Και αυτό έχει τη σημασία του για το επίπεδο ενημέρωσης στην Ελλάδα.
Ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίας είπε ότι θα ακολουθήσουν και άλλες συναντήσεις και πως ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Τούρκος πρόεδρος εκφράστηκαν πολύ θετικά απέναντι στο γερμανικό ερώτημα, κατά πόσο μια τέτοια συνάντηση θα ήταν χρήσιμη. Που σημαίνει ότι υπάρχει επιθυμία για σύγκλιση και απο τις δύο πλευρές.
Τα βασικά ερωτήματα είναι δύο: ποια σύγκλιση και μέχρι που είναι τα όρια της μυστικής διπλωματίας;
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει σοβαρός δημόσιος διάλογος και η διαμόρφωση ενός κοινού τόπου απο τα πολιτικά κόμματα για την σύγκλιση με την Τουρκία είναι ανύπαρκτος. Επομένως, τι συζητά η κυβέρνηση; Και εν ονόματι της μυστικής διπλωματίας μπορεί να μας φέρει προ απροόπτου με κάποια συμφωνία τύπου Πρεσπών; Έχει αυτό το δικαίωμα;
Ειρήσθω εν παρόδω πως δεν υπάρχει δυνατότητα να συμφωνήσουν Ελλάδα και Τουρκία παρά με ελληνικές παραχωρήσεις. Διότι αυτήν την στιγμή εκείνο που τίθεται προς συζήτησιν είναι οι τουρκικές απαιτήσεις.
Η ελληνική πλευρά, για έναν ακατανόητο λόγο, δεν έχει ακολουθήσει μια διπλωματική τακτική που θα την βγάλει απο το στρίμωγμα της τουρκικής πλευράς. Άρα, τι συζητά η κυβέρνηση Μητσοτάκη;
2.-Την αντίληψη της Αθήνας (οποιασδήποτε κυβέρνησης της Αθήνας) για το πως αντιλαμβάνεται την ακεραιότητα της χώρας την αποκάλυψε η αντίδραση όλου του κατεστημένου (μιντιακού μέχρι πολιτικού και λαϊκού) στην απειλή Ερντογάν ότι θα χτυπήσει την Αθήνα με Typhoon. Η ενόχληση, σε μια γραφική- αλλά προκλητική- δήλωση του τούρκου προέδρου ήταν δυσανάλογη σε σχέση με τις αντιδρασεις του σε απειλές κατά της λοιπής ελληνικής επικράτειας. Και αυτό δείχνει τον καθόλα επαρχιωτισμό- τοπικισμό, πολιτικού συστήματος αλλα και μέρους της κοινωνίας στην αντίληψη της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Άλλα μέτρα και άλλη ανησυχία για τα νησιά και άλλη για την Αθήνα.
3.- Είναι εξαιρετικά εύστοχες και εντυπωσιακές οι δηλώσεις Μενέντεζ σχετικά με την Τουρκία του Ερντογάν. Κανείς Έλληνας, ούτε πολιτικός, ουτε ακαδημαϊκός, ούτε δημοσιογράφος δεν έκανε τέτοιες δηλώσεις. Εκείνο που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι η επισήμανση του αμερικανού Γερουσιαστή να διαμηνυθεί στον Ερντογάν, απο τη διεθνή κοινότητα, ότι θα προσαχθεί σε Διεθνές Δικαστήριο αν συνεχίσει έτσι. Πολύ εύστοχη επισήμανση.
4.-Εντύπωση προκαλεί, επίσης, η κυβερνητική πρόθεση να στείλει τους S-300 στην Ουκρανία. Η Ρωσική πλευρά επισήμανε πως αυτό θα θεωρηθεί εχθρική ενέργεια της Ελλάδας κατά της Ρωσίας αλλά το αθηναϊκό κατεστημένο δεν το ενοχλούν τέτοιες δηλώσεις διότι νοιώθει ασφαλές στην αγκαλιά των ΗΠΑ. Θα συνεχίσουν οι ΗΠΑ να το έχουν στην αγκαλιά τους και πόσο;
5.-Σημαντικότερη, όμως, είναι η ανάκληση στη μνήμη της δέσμευσης που ανέλαβε η Ελλάδα όταν αγόρασε τα οπλικά συστήματα τα οποία είναι πρόθυμη να παραχωρήσει στην Ουκρανία. Η παράβλεψη των δεσμεύσεων υποβαθμίζει την διεθνή αξιοπιστία της χώρας και αυτήν την υποβάθμιση δεν αποκλείεται να την βρει μπροστά της σε άλλη, ανάλογη, διεθνή δραστηριότητά της. Και αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στην άμυνα της χώρας που προς το παρόν δεν φαίνονται.
6.-Η πρόταση του υπουργού άμυνας ήταν να αντικατασταθούν οι S-300 με αμερικανικούς Patriot στην Κρήτη, τους οποίους θα χειρίζονται αμερικανοί.
Είναι σίγουρος ο κ. υπουργός και η κυβέρνηση πως αν τελεσφορήσει μια τέτοια ανταλλαγή οι αμερικανοί θα υποστηρίξουν την αμυντική προσπάθεια της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία; Θα λειτουργήσουν, δηλαδή, τους Patriot για να αντιμετωπιστεί η Τουρκία; Μήπως είναι υπερβολικά εύπιστοι;
7.-Τις επόμενες ημέρες θα επανέλθω αναλυτικότερα στο θέμα της διπλωματίας, αντί του πολέμου, στην Ουκρανία όπως επισήμανε ο Κίσιγκερ και σχολιάζουν σήμερα τρείς Έλληνες πρώην πρέσβεις.
Να σημειώσω πως το 424 ή 426 π.χ. δόθηκε η δυνατότητα τη μια φορά στους Αθηναίους και την άλλη στους Σπαρτιάτες να έρθουν σε ειρήνη. Αλλά και οι δύο απέρριψαν τις προτάσεις διότι εκείνη την στιγμή ένοιωθαν ισχυροί και ευνοημένοι. Αποτέλεσμα; Ο πόλεμος κράτησε άλλα 20 χρόνια. Είναι ευκαιρία για την ειρήνη αυτήν την στιγμή. Διαφορετικά;
8.-Είμαι υπέρ του ρεαλισμού που διατυπώνει ο Κισιγκερ και καταδικάζω και εγώ την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όπως και τις προσαρτήσεις εδαφών απο τη Μόσχα (το ίδιο έκανε και η Τουρκία στην Κύπρο). Αλλά αν δεν δοθεί ευκαιρία στη διπλωματία, όλα δείχνουν πως ο πολεμος και θα παραταθεί και θα κλιμακωθεί. Το θέλει η διεθνής κοινότητα; Ας μην χαθεί η ευκαιρία.
Πηγή: anixneuseis.gr
