Η ταπεινή μας γνώμη/θέση είναι αυτή που ήδη καταθέσαμε και στο παρελθόν, δηλαδή καλό θα ήταν να προσέχουμε τί ευχόμαστε. Η εκτίμησή μας είναι ότι ο επόμενος Τούρκος Πρόεδρος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα εκλεκτός των Αμερικανών. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να διατηρεί καλή σχέση ο Τούρκος με τον Αμερικανό Πρόεδρο. Τα ζήσαμε με τον Πρόεδρο Τραμπ, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση τα ελλαδικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα -ίσως και η κυριαρχία-, θα στενάξουν. Ο Ελληνισμός εν συνόλω θα θυσιαστεί ως άλλη Ιφιγένεια για να παραμείνει η Τουρκία προσδεμένη στο νατοϊκό άρμα και κάπως έτσι θα γεννηθεί η τουρκική Γαλάζια Πατρίδα γκρεμίζοντας την δικιά μας... Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι υπάρχει αμερικανική πρόθεση διαμοιρασμού του Αιγαίου από τη δεκαετία του '70 επί υπουργίας Χένρι Κίσινγκερ. Πρόθεση που πιθανώς αφορά και την Αν. Μεσόγειο.
Ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσουμε λοιπόν τα εθνικά μας δίκαια είναι να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις και να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις/ερείσματα ώστε οι μεγάλες δυνάμεις να έχουν σοβαρούς λόγους για να επιλέξουν εμάς αντί της Τουρκίας. Αυτό βέβαια προϋποθέτει μια αυτόνομη και εμβριθή εξωτερική πολιτική από ένα πολιτικό σύστημα το οποίο θα λειτουργεί εθνοκεντρικά και όχι ως εξάρτημα των μεγάλων. Με άλλα λόγια καληνύχτα μας... Οπότε ας προσέχουμε τί ευχόμαστε για την γείτονα.
Προς το παρόν έχουμε αρκετούς λόγους για να προτιμούμε έναν αμερικανικό βραχνά (βλ. Ερντογάν), αντί για ένα πιόνι τους στο τιμόνι της τουρκικής προεδρίας. Εκτός τούτου νομίζουμε ότι μια χαρά τα πάει ο γενίτσαρος Ερντογάν στη διάλυση της συνοχής της χώρας του, με την καταστροφή της οικονομίας, την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για την ανέγερση παλατιών τη στιγμή που ο λαός λιμοκτονεί, την κατάφορη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις φυλακίσεις των αντιφρονούντων για ψύλλου πήδημα, τη φίμωση των ΜΜΕ, το αβυσσαλέο εθνοτικό μίσος έναντι των Κούρδων και πολλά άλλα... Δε νομίζετε;
