Η μη αντίδραση της Ελλάδας στο Oruc Reis ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού ισοδυναμεί με αποδοχή των τουρκικών τετελεσμένων
Προσπαθώ πολύ να καταλάβω ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην αντιπαράθεση που υπάρχει με την Τουρκία και ειλικρινά δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει πια κανένα ζήτημα υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που να χρειάζεται να επιλυθεί. Όποια διαφορά υπήρχε μεταξύ των δύο χωρών σε αυτόν τον τομέα έχει ΗΔΗ επιλυθεί de facto υπέρ των Τούρκων με τις έρευνες που έκανε ανενόχλητο επί τέσσερις μήνες το «Ορούτς Ρέις» εντός της υφαλοκρηπίδας μας ανατολικά του 28ου μεσημβρινού. Η μη αντίδραση της Ελλάδας ισοδυναμεί με αποδοχή των τουρκικών τετελεσμένων. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι η ελληνική πλευρά θα αντιδράσει αν αύριο οι Τούρκοι φέρουν και ένα πλωτό γεωτρύπανο στις ίδιες θαλάσσιες περιοχές που «σκάναρε» το «Ορούτς Ρέις».
Επομένως δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει το να ζητάει επίμονα η κυβέρνηση Μητσοτάκη από τους Τούρκους να προσέλθουν σε διάλογο μαζί μας. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι Τούρκοι δεν υπάρχει περίπτωση να παραχωρήσουν στο τραπέζι του διαλόγου έστω και ένα χιλιοστό από τα κέρδη που έχουν ΗΔΗ αποσπάσει de facto. Ο μόνος λόγος που θα καθίσουν να μιλήσουν μαζί μας θα είναι για να κατοχυρωθούν και de jure, να μας αναγκάσουν δηλαδή να επικυρώσουμε με την υπογραφή μας την καταπάτηση της υφαλοκρηπίδας μας, όπως ακριβώς κάναμε το 2018-19 όταν επικυρώσαμε με την υπογραφή μας την ύπαρξη χώρας με την ονομασία «Μακεδονία» και «μακεδονικού έθνους» στα βόρεια σύνορά μας. Σε περίπτωση που αρνηθούμε να το κάνουμε, τότε οι Τούρκοι απλώς θα συνεχίσουν τις έρευνες και τις γεωτρήσεις εντός της υφαλοκρηπίδας μας αδιαφορώντας για τις όποιες λεκτικές διαμαρτυρίες μας, εφόσον μάλιστα όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να υποστούν και καμία σοβαρή κύρωση από την ΕΕ. Επομένως για ποιον λόγο η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να πάει σε διάλογο με τη γειτονική χώρα;
Η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω για όσα γίνονται στο πεδίο των ελληνοτουρκικών τριβών είναι ότι υπάρχει ήδη παρασκηνιακή συμφωνία Ερντογάν-Μητσοτάκη για να παραχωρηθεί στους Τούρκους μεγάλο μέρος της «γαλάζιας πατρίδας» που διεκδικούν (και συγκεκριμένα ο χώρος ανατολικά του 28ου μεσημβρινού με εξαίρεση τα χωρικά μας ύδατα σε Ρόδο και Καστελόριζο), ώστε να αποφύγει ο Μητσοτάκης τους σοβαρούς πολιτικούς κραδασμούς που μπορεί να προκληθούν από ένα θερμό επεισόδιο ή μία πιο γενικευμένη πολεμική σύγκρουση. Τελευταία έχουν βγει έγκυροι Έλληνες δημοσιογράφοι που υποστηρίζουν πως το όριο του 28ου μεσημβρινού είχε τεθεί από τον ίδιο τον Τζο Μπάιντεν σε σχετικό χάρτη που δημοσίευσε την εποχή που ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, με τις ευλογίες μάλιστα και της Γερμανίας. Μην περιμένει βέβαια κανείς ότι το στημένο κακόγουστο θέατρο που παίζουν Μητσοτάκης και Ερντογάν θα αποκαλυφθεί μέσα σε λίγες μέρες. Επειδή ο στόχος είναι να πιεστεί ψυχολογικά και να καμφθεί ο ελληνικός λαός για να αποδεχθεί όσα έχουν συμφωνηθεί παρασκηνιακά, αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει η συμπαιγνία Μητσοτάκη-Ερντογάν είναι να ξεδιπλωθούν η δήθεν «κρίση» και οι δήθεν «διαπραγματεύσεις» σε ικανό βάθος χρόνου, ώστε η τελική συμφωνία να φανεί ως αποτέλεσμα δύσκολης και επίπονης διαδικασίας. Άρα έχουμε μπροστά μας πολλούς ακόμα μήνες θεατρικών κινήσεων εκατέρωθεν μέχρι να μας ξεφουρνίσει η ελληνική κυβέρνηση αυτά που γνωρίζει αλλά δεν μπορεί και δεν θέλει να μας πει σήμερα.
Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι για ποιον λόγο τότε προβαίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε επείγουσες παραγγελίες όπλων όπως τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη Rafale, οι σύγχρονες τορπίλες που χρειάζονται τα υποβρύχιά μας και οι νέες φρεγάτες, αφού δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να αντιδράσει στην τουρκική προκλητικότητα. Εκτιμώ ότι αυτό γίνεται:
1) για να ρίξει στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού και να τον κάνει να πιστέψει ότι τάχα σκοπεύει να αντιδράσει στην επιθετικότητα της Τουρκίας,
2) για να υπάρχει ένα άλλοθι σε περίπτωση που μελλοντικά οι σημερινοί κυβερνώντες βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εσχάτη προδοσία, οπότε να μπορούν να επικαλεστούν τη στρατιωτική αδυναμία της χώρας για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους Τούρκους,
3) για να «φιλέψει» με μερικά δισεκατομμύρια ευρώ τους ξένους προστάτες μας.
Όπως έχω ξαναγράψει πάρα πολλές φορές, ακόμη και τα ισχυρότερα όπλα του κόσμου να έχουμε είναι απολύτως άχρηστα αν απουσιάζει η πολιτική βούληση να χρησιμοποιηθούν - και είναι σαφέστατο ότι η πολιτική βούληση για δυναμική αντίσταση απέναντι στις τουρκικές αξιώσεις ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
[iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]