Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η προκλητική εμφάνιση του τουρκικού ερευνητικού Orus Reis στο Αιγαίο Πέλαγος και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, είναι μία εξέλιξη που προκαλεί μεγάλη ανησυχία.
Όχι μόνο επειδή εμφανίστηκε ανήμερα της μαύρης επετείου της κρίσης των Ιμίων. Αλλά, επειδή οι μέρες είναι περίεργες και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υλοποιεί σχεδιασμούς, για τους οποίους φωνάζουμε καιρό τώρα, αλλά δεν ακούει κανείς στην Αθήνα.
Στους βετεράνους της διπλωματίας και της δημοσιογραφίας, που δεν βλέπουν τα πράγματα με παρωπίδες και καθωσπρεπισμούς, η χθεσινή μέρα θύμισε την 31η Ιανουαρίου 1996, όταν η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν μία κλωστή από το χείλος του πολέμου. Όσοι δε είχαμε την ευκαιρία να μελετήσουμε απόρρητα έγγραφα εκείνης της περιόδου, κυριολεκτικά ανατριχιάσαμε. Διότι είδαμε πολλές ομοιότητες του τότε, όταν ξεκίνησε η κρίση των Ιμίων, με το σήμερα…
Αρχικά, η ελληνική κυβέρνηση υποβάθμισε το γεγονός της εισόδου του ερευνητικού της Τουρκίας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών μίλησαν για κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή. Κακώς. Διότι αυτή δεν είναι η αλήθεια.
Το Orus Reis βρέθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή για συγκεκριμένους λόγους. Και η πολιτική ηγεσία της χώρας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την προστασία της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και να αφήσουν όλες αυτές τις βλακείες με τα ποδόσφαιρα και τους ολιγάρχες. Η χώρα, βρίσκεται ενώπιον πραγματικού εθνικού κινδύνου. Δεν κινδυνολογούμε. Ομιλούμε για μία πραγματικότητα, ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, το οποίο οι πολιτικοί μας κρύβουν κάτω από το χαλί, όπως οι γάτες καλύπτουν τα περιττώματά τους με χώμα.
Πόσες φορές να το πούμε; Η γλώσσα μας έχει βγάλει μαλλιά. Η Τουρκία και ο Ερντογάν έχουν σχεδιάσει από καιρό. Όλα όσα συμβαίνουν από τη Συρία και το Κουρδιστάν, από την Κύπρο και το Αιγαίο μέχρι τη Λιβύη και από τη συγκρουσιακή προσέγγιση των σχέσεων της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, είναι βασισμένα σε σχέδιο που έχει ξεπεράσει και αυτό της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας». Διότι ο Ερντογάν και τα τσιράκια του έχουν επιδείξει τέτοια μεγαλομανία, που ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ, ούτε ο Βλαδίμηρος ο Πούτιν, μας έχουν δείξει ποτέ μαζί! Ακόμα και η Αφρική έχει συμπεριληφθεί σε αυτούς τους σχεδιασμούς, όπου ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει κάνει το πέμπτο πολυήμερο ταξίδι του.
Ας αφήσουμε τη διείσδυση στην Αφρική, για την οποία πρέπει να ανησυχούν η Αίγυπτος πρωτίστως και ακολούθως το Ισραήλ, και ας μείνουμε στο Αιγαίο, στην Κύπρο, αλλά και στη Λιβύη καθώς επηρεάζει άμεσα και προκλητικά την ελληνική εθνική κυριαρχία.
Η Κύπρος είναι περικυκλωμένη από την κατοχική δύναμη και θα έλεγα ότι εάν αποφασίσει να καταλάβει όλο το νησί, θα δυσκολευθεί μεν, αλλά μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα θα το πετύχει. Θεωρώ ότι δεν την ενδιαφέρει να κατακτήσει όλη την Κύπρο, αλλά να εξαναγκάσει το διεφθαρμένο πολιτικό της σύστημα, να παραδοθεί και να βάλει την υπογραφή του σε μία τουρκική, όπως χαρακτηρίζει η πλειοψηφία, τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Η Λιβύη παίζεται ακόμα, αλλά αν δεν αντιδράσουν οι δυνάμεις που συμμετείχαν στην «περίφημη» σύνοδο του Βερολίνου, η Τουρκία θα ελέγξει τη χώρα, αν και οι δυνάμεις του Χαλιφά Χάφταρ «δεν είναι του χεριού» του Ερντογάν. Αναλυτές με καλές γνώσεις της κατάστασης στη Λιβύη, προβλέπουν την εμπλοκή τα Άγκυρας σε πολεμικές επιχειρήσεις. Και προειδοποιούν ότι η Λιβύη δεν είναι Συρία. Εάν συμβεί αυτό, η Τουρκία θα βρεθεί απέναντι στη Μόσχα, που υποστηρίζει τον Χάφταρ.
Στο Αιγαίο, η Τουρκία έκανε χθες ένα τέστ. Και με όλο το σεβασμό, το αθηναϊκό «κράτος» αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Επέτρεψε στο τουρκικό σκάφος να ερευνά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και να παραβιάζει για ώρες πολλές την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Η χθεσινή αντίδραση δεν ήταν αυτή που περίμενε η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Δεν είπε κανείς ότι έπρεπε να βυθιστεί το τουρκικό ερευνητικό πλοίο. Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι για να εκδιωχθεί το Orus Reis από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να μην το πράξει. Έδειξε τη φοβία της. Η αποστολή του «Νικηφόρου Φωκά» ήταν μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά όταν οι Τούρκοι αγνοούν όλα τα μηνύματα του κυβερνήτη του, πρέπει να γίνεται το επόμενο βήμα. Όπως ακριβώς συνέβη με το Barbaros το 2018. Ούτε κρίση ακολούθησε, ούτε πόλεμος. Το τουρκικό πλοίο έφυγε και δεν ενόχλησε ξανά.
Εύχομαι και ελπίζω ότι η Τουρκία δεν εισέπραξε λάθος μήνυμα από την απόφαση της Αθήνας να μην την κοντράρει στα ίσια… Η πρόβλεψη μας είναι ότι θα επανέλθει και οι προκλήσεις θα γίνονται συστηματικά. Η κατοχική δύναμη ψάχνει για καυγά. Εμείς δεν τον επιθυμούμε. Αλλά, εάν ο καυγάς αναβαθμιστεί σε κάτι παραπάνω, όχι απαραίτητα σε πολεμικό επεισόδιο, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή, παρά να αντιδράσουμε όπως αρμόζει στην περίπτωση.
Η προκλητική εμφάνιση του τουρκικού ερευνητικού Orus Reis στο Αιγαίο Πέλαγος και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, είναι μία εξέλιξη που προκαλεί μεγάλη ανησυχία.
Όχι μόνο επειδή εμφανίστηκε ανήμερα της μαύρης επετείου της κρίσης των Ιμίων. Αλλά, επειδή οι μέρες είναι περίεργες και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υλοποιεί σχεδιασμούς, για τους οποίους φωνάζουμε καιρό τώρα, αλλά δεν ακούει κανείς στην Αθήνα.
Στους βετεράνους της διπλωματίας και της δημοσιογραφίας, που δεν βλέπουν τα πράγματα με παρωπίδες και καθωσπρεπισμούς, η χθεσινή μέρα θύμισε την 31η Ιανουαρίου 1996, όταν η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν μία κλωστή από το χείλος του πολέμου. Όσοι δε είχαμε την ευκαιρία να μελετήσουμε απόρρητα έγγραφα εκείνης της περιόδου, κυριολεκτικά ανατριχιάσαμε. Διότι είδαμε πολλές ομοιότητες του τότε, όταν ξεκίνησε η κρίση των Ιμίων, με το σήμερα…
Αρχικά, η ελληνική κυβέρνηση υποβάθμισε το γεγονός της εισόδου του ερευνητικού της Τουρκίας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών μίλησαν για κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή. Κακώς. Διότι αυτή δεν είναι η αλήθεια.
Το Orus Reis βρέθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή για συγκεκριμένους λόγους. Και η πολιτική ηγεσία της χώρας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την προστασία της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και να αφήσουν όλες αυτές τις βλακείες με τα ποδόσφαιρα και τους ολιγάρχες. Η χώρα, βρίσκεται ενώπιον πραγματικού εθνικού κινδύνου. Δεν κινδυνολογούμε. Ομιλούμε για μία πραγματικότητα, ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, το οποίο οι πολιτικοί μας κρύβουν κάτω από το χαλί, όπως οι γάτες καλύπτουν τα περιττώματά τους με χώμα.
Πόσες φορές να το πούμε; Η γλώσσα μας έχει βγάλει μαλλιά. Η Τουρκία και ο Ερντογάν έχουν σχεδιάσει από καιρό. Όλα όσα συμβαίνουν από τη Συρία και το Κουρδιστάν, από την Κύπρο και το Αιγαίο μέχρι τη Λιβύη και από τη συγκρουσιακή προσέγγιση των σχέσεων της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, είναι βασισμένα σε σχέδιο που έχει ξεπεράσει και αυτό της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας». Διότι ο Ερντογάν και τα τσιράκια του έχουν επιδείξει τέτοια μεγαλομανία, που ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ, ούτε ο Βλαδίμηρος ο Πούτιν, μας έχουν δείξει ποτέ μαζί! Ακόμα και η Αφρική έχει συμπεριληφθεί σε αυτούς τους σχεδιασμούς, όπου ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει κάνει το πέμπτο πολυήμερο ταξίδι του.
Ας αφήσουμε τη διείσδυση στην Αφρική, για την οποία πρέπει να ανησυχούν η Αίγυπτος πρωτίστως και ακολούθως το Ισραήλ, και ας μείνουμε στο Αιγαίο, στην Κύπρο, αλλά και στη Λιβύη καθώς επηρεάζει άμεσα και προκλητικά την ελληνική εθνική κυριαρχία.
Η Κύπρος είναι περικυκλωμένη από την κατοχική δύναμη και θα έλεγα ότι εάν αποφασίσει να καταλάβει όλο το νησί, θα δυσκολευθεί μεν, αλλά μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα θα το πετύχει. Θεωρώ ότι δεν την ενδιαφέρει να κατακτήσει όλη την Κύπρο, αλλά να εξαναγκάσει το διεφθαρμένο πολιτικό της σύστημα, να παραδοθεί και να βάλει την υπογραφή του σε μία τουρκική, όπως χαρακτηρίζει η πλειοψηφία, τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Η Λιβύη παίζεται ακόμα, αλλά αν δεν αντιδράσουν οι δυνάμεις που συμμετείχαν στην «περίφημη» σύνοδο του Βερολίνου, η Τουρκία θα ελέγξει τη χώρα, αν και οι δυνάμεις του Χαλιφά Χάφταρ «δεν είναι του χεριού» του Ερντογάν. Αναλυτές με καλές γνώσεις της κατάστασης στη Λιβύη, προβλέπουν την εμπλοκή τα Άγκυρας σε πολεμικές επιχειρήσεις. Και προειδοποιούν ότι η Λιβύη δεν είναι Συρία. Εάν συμβεί αυτό, η Τουρκία θα βρεθεί απέναντι στη Μόσχα, που υποστηρίζει τον Χάφταρ.
Στο Αιγαίο, η Τουρκία έκανε χθες ένα τέστ. Και με όλο το σεβασμό, το αθηναϊκό «κράτος» αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Επέτρεψε στο τουρκικό σκάφος να ερευνά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και να παραβιάζει για ώρες πολλές την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Η χθεσινή αντίδραση δεν ήταν αυτή που περίμενε η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Δεν είπε κανείς ότι έπρεπε να βυθιστεί το τουρκικό ερευνητικό πλοίο. Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι για να εκδιωχθεί το Orus Reis από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να μην το πράξει. Έδειξε τη φοβία της. Η αποστολή του «Νικηφόρου Φωκά» ήταν μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά όταν οι Τούρκοι αγνοούν όλα τα μηνύματα του κυβερνήτη του, πρέπει να γίνεται το επόμενο βήμα. Όπως ακριβώς συνέβη με το Barbaros το 2018. Ούτε κρίση ακολούθησε, ούτε πόλεμος. Το τουρκικό πλοίο έφυγε και δεν ενόχλησε ξανά.
Εύχομαι και ελπίζω ότι η Τουρκία δεν εισέπραξε λάθος μήνυμα από την απόφαση της Αθήνας να μην την κοντράρει στα ίσια… Η πρόβλεψη μας είναι ότι θα επανέλθει και οι προκλήσεις θα γίνονται συστηματικά. Η κατοχική δύναμη ψάχνει για καυγά. Εμείς δεν τον επιθυμούμε. Αλλά, εάν ο καυγάς αναβαθμιστεί σε κάτι παραπάνω, όχι απαραίτητα σε πολεμικό επεισόδιο, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή, παρά να αντιδράσουμε όπως αρμόζει στην περίπτωση.
Πηγή: hellasjournal.com
