Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

K. Γρίβας: Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων - Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος

Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων - Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος και οι μύθοι για τις εξωτικές πλατφόρμες οπλικών συστημάτων

Δρ Κωνσταντίνος Γρίβας [δημοσιεύτηκε στο foreignaffairs.gr στις 07-10-2018]

Τον τελευταίο καιρό, η αυξανόμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η εξέλιξη ενός εξαιρετικά φιλόδοξου εξοπλιστικού προγράμματος από πλευράς της Άγκυρας, έχουν φέρει ξανά στο προσκήνιο το θέμα των ελληνικών εξοπλισμών.

Πράγματι, αν και αυτήν την στιγμή συνεχίζει να υφίσταται ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα, εις βάρος των κυρίαρχων αντιλήψεων και παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο μέλλον η κατάσταση αναμένεται να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, αν δεν κάνει κάτι για αλλάξει τα δεδομένα.

Και το θέμα είναι τι θα κάνει; Θα εγκλωβιστεί εκ νέου σε μια «παραδοσιακή» λογική, προμηθευόμενη πανάκριβες, «εξωτικές» πλατφόρμες μάχης, όπως είναι το πολυδιαφημισμένο «αόρατο» μαχητικό αεροσκάφος F – 35 ή θα κινηθεί προς την κατεύθυνση στοχευμένων λύσεων προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες γεωγραφικές και επιχειρησιακές συνθήκες του ελληνοτουρκικού συστήματος;
Βέλγος τεχνικός του στρατού εξετάζει ένα βλήμα AIM-9M αέρος-αέρος προσαρτημένο σε μαχητικό αεροσκάφος F16 της Βελγικής Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο συμμετείχε σε επίθεση στην Λιβύη, στην αεροπορική βάση του Αράξου, στις 28 Μαρτίου 2011. REUTERS/Yves Herman
------------------------------------------------------------------------------------------

Το ζήτημα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί στον περιορισμένο χώρο του παρόντος κειμένου. Ωστόσο, θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια θεωρητική βάση πάνω στην οποία, κατά την άποψη του υπογράφοντος, θα πρέπει να εδραστεί η όποια ελληνική εξοπλιστική προσπάθεια στο μέλλον. Και θεμέλιος λίθος μιας παρόμοιας προσπάθειας είναι η παραδοχή ότι λόγος ύπαρξης των οπλικών συστημάτων είναι να επιφέρουν κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Από τα επιθυμητά αποτελέσματα, λοιπόν, θα πρέπει να ξεκινά ο εξοπλιστικός σχεδιασμός. Και θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τα αποτελέσματα ασκούνται κατά κανόνα από τα βλήματα. Άρα, θα εξετάσουμε, σε πολύ γενικές γραμμές, μια βληματοκεντρική (projectile centric) φιλοσοφία, η οποία μπορεί να βρει σοβαρές εφαρμογές στο ελληνοτουρκικό σύστημα.

ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Όταν κάποιος σκέφτεται την έννοια της στρατιωτικής ισχύος, τις περισσότερες φορές φέρνει στο μυαλό του διάφορα οπλικά συστήματα όπως μαχητικά αεροσκάφη, άρματα μάχης, πολεμικά πλοία κλπ. Ωστόσο, τείνουμε να ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά πλατφόρμες μάχης που από μόνες τους δεν έχουν σχεδόν καμία αξία. Την αξία στα συστήματα αυτά την προσδίδουν τα βλήματα τα οποία μεταφέρουν και τα οποία ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος, για παράδειγμα, όσο εξελιγμένο και αν είναι, δεν αποτελεί παρά μια πλατφόρμα μεταφοράς βλημάτων και η δουλειά του είναι να μεταφέρει τα βλήματα αυτά από το σημείο Α του χώρου στο σημείο Β έτσι ώστε να ασκήσει κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο εξελιγμένα αεροπορικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η «Βόμβα Μικρής Διαμέτρου» (Small Diameter Bomb / SDB). Το έξυπνο αυτό όπλο μπορεί να μεταφερθεί στον στόχο του στην εσωτερική αποθήκη οπλισμού ενός πανάκριβου μαχητικού αεροσκάφους stealth F – 35 ή πάνω σε μια ρουκέτα του πολλαπλού εκτοξευτή ρουκετών MLRS, επιτυγχάνοντας βεληνεκές περίπου 150 χλμ. Άρα, αν ο χώρος μάχης είναι αρκετά μικρός ώστε η βόμβα να μπορεί να φθάνει τους στόχους της μεταφερόμενη πάνω σε μια ρουκέτα, πιθανώς δεν χρειάζεται το πανάκριβο αεροπλάνο μεταφοράς. Επιπροσθέτως, οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών τείνουν να αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο βεληνεκές διεθνώς. Για παράδειγμα, το κινεζικό ρουκετοβόλο AR3, το πολωνικό WR – 300 Homar, το βραζιλιάνικο ASTROS 2020, το λευκορωσικό Polonez και το σερβικό Sumadija φθάνουν σε βεληνεκές τα 300 χλμ ή τα προσεγγίζουν. Άρα, παρόμοια δικτυοκεντρικά συστήματα – συστημάτων (systems – of – systems) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών, ουσιαστικά μπορούν να λειτουργήσουν ως υποκατάστατα αεροπορικών δυνάμεων σε αποστολές κρούσης, με κλάσμα του κόστους που θα χρειάζονταν για την απόκτηση, υποστήριξη, συντήρηση και αξιοποίηση των αεροσκαφών και προσφέροντας πολύ μικρότερα περιθώρια άμυνας στον αντίπαλο.

Με άλλα λόγια, τα πρωτεύοντα οπλικά συστήματα είναι τα βλήματα, και τα υπόλοιπα είναι απλώς υπηρέτες τους, οι οποίοι σε περιορισμένων γεωγραφικών διαστάσεων συστήματα αντιπαράθεσης, πιθανώς και να μην χρειάζονται. Ακόμη και ένα πληροφοριοκεντρικό (info centric) δίκτυο, που αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στην σύγχρονη στρατιωτική επιστήμη, δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια αρχιτεκτονική η οποία αποσκοπεί στο να επιτρέψει στα διαφόρων ειδών βλήματα να προσβάλουν τον εχθρό στον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Άρα και το δίκτυο αποτελεί έναν υπηρέτη των βλημάτων. Και όπως αναφέραμε και πιο πάνω, τα βλήματα αποσκοπούν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο.

Συνακόλουθα, ο πυρήνας, η αρχή, η βάση και ο τελικός στόχος μιας πολεμικής δύναμης, είναι η επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, η σχεδίαση μιας πολεμικής δύναμης φυσιολογικά θα έπρεπε να ξεκινάει ακριβώς από αυτή τη βάση. Δηλαδή, την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Πιθανώς αυτό να φαίνεται αυτονόητο. Όμως δεν είναι. Αντιθέτως, πολλές φορές, όποτε εξετάζουμε την στρατιωτική ισχύ χωρών τείνουμε να μετράμε πλατφόρμες μάχης και όχι τα αποτελέσματα που αυτές είναι ικανές να επιφέρουν σε δεδομένο αντίπαλο, σε δεδομένο χώρο και χρόνο και σε δεδομένο είδος πολεμικής αντιπαράθεσης. Γιατί δεν είναι όλα τα αποτελέσματα, τα βλήματα και οι πλατφόρμες μεταφοράς τους κατάλληλα για όλες τις συνθήκες. Η στρατιωτική ισχύς είναι ένα σχετικό και όχι απόλυτο μέγεθος και λαμβάνει υπόσταση σε διαδραστική σχέση με το γεωγραφικό περιβάλλον, το είδος της πολεμικής αναμέτρησης και μια σειρά από άλλους παράγοντες.

Ακόμη πιο προβληματική είναι μια τάση που υπάρχει στις στρατηγικές σπουδές, όπου η στρατιωτική ισχύς πολλές φορές ταυτίζεται με τις δαπάνες για την Άμυνα, με αποτέλεσμα αυτός που δαπανά περισσότερα λεφτά για το στράτευμά του να θεωρείται αξιωματικά ισχυρότερος από εκείνον που δαπανά λιγότερα. Για παράδειγμα, σε πλήθος συνεδρίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο γράφων είχε την ευκαιρία να ακούσει πολλάκις την τυποποιημένη αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο ισχυρή στρατιωτικά δύναμη του πλανήτη γιατί, πολύ απλά, δαπανούν πολύ περισσότερα χρήματα για το στράτευμά τους από ότι οι υπόλοιπες χώρες. Ένα γρήγορο τεστ για την αξιοπιστία αυτής της άποψης είναι να αναρωτηθεί κανείς πόσα λεφτά στοίχισε η Γραμμή Μαζινό…

Βέβαια, η ταύτιση της στρατιωτικής ισχύος με τις πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων δεν είναι και τόσο παράλογη, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές λειτουργίες των οπλικών συστημάτων διεξάγονται τον καιρό της ειρήνης. Για παράδειγμα, στον καιρό της ειρήνης η πολεμική ισχύς εκτελεί αποστολές αποτροπής, προειδοποίησης και επίδειξης (deterrence, signaling & posturing, αντιστοίχως), ενίσχυσης του εθνικού γοήτρου, τόνωσης του ηθικού του λαού κλπ. Για τις λειτουργίες αυτές χρειάζονται οπλικά συστήματα με μεγάλες «επικοινωνιακές» ικανότητες, όπως αεροπλανοφόρα, «φουτουριστικά» μαχητικά αεροσκάφη και πειθαρχημένες σειρές αρμάτων μάχης να παρελαύνουν στις εθνικές εορτές στους δρόμους των πρωτευουσών.

Όμως, αν έλθει ο καιρός του πραγματικού πολέμου, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, τα οποία με την σειρά τους επιδιώκουν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα αεροπλανοφόρο δεν είναι παρά μια πλατφόρμα που μεταφέρει άλλες πλατφόρμες, δηλαδή τα μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία με την σειρά τους κουβαλούν διαφόρων ειδών βλήματα που επιδιώκουν να ασκήσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Επιπροσθέτως, δεν έχουν όλα τα βλήματα που μεταφέρουν τα αεροσκάφη αυτή την επιθετική λειτουργία. Και αυτό γιατί κάποια από τα αεροσκάφη, όπως για παράδειγμα τα μαχητικά F–14 Tomcat, που επιχειρούσαν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, δεν είχαν ως αποστολή να ασκήσουν προβολή ισχύος στον εχθρό αλλά να προστατεύσουν τα ίδια τα αεροπλανοφόρα από εχθρικές επιθέσεις. Αμυντικό ρόλο είχαν και τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (AEW&C) Hawkeye.

Άρα, αν κάποιος θέλει πράγματι να σχετίσει τις δαπάνες για εξοπλισμούς με τις πραγματικές πολεμικές ικανότητες θα πρέπει να εξετάσει όχι πόσα χρήματα δαπανούν οι ΗΠΑ για κάθε αεροπλανοφόρο αλλά τι αγοράζουν με τα χρήματα αυτά όσον αφορά τις ικανότητες επίτευξης καταστρεπτικών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Με άλλα λόγια, πόσο στοιχίζει κάθε βόμβα ή πύραυλος που προσβάλει τον αντίπαλο στο πλαίσιο επιθετικών αποστολών, όχι ως μονάδα αλλά ως το τελικό στάδιο μιας σύνθετης και πολυεπίπεδης αρχιτεκτονικής συστημάτων.

ΚΕΝΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΠΙΔΕΣ

Ακόμη και οι ίδιες οι πλατφόρμες που αποσκοπούν να διεξάγουν επιθετικές αποστολές, μεταφέρουν και διαθέτουν δύο ειδών οπλικά συστήματα. Αυτά που επιδιώκουν να επιφέρουν καταστρεπτικά αποτελέσματα στον εχθρό και αυτά που αποσκοπούν στο να προστατεύσουν την ίδια την πλατφόρμα, είτε με ενεργητικό είτε με παθητικό τρόπο. Ενεργητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι ηλεκτρονικοί παρεμβολείς (jammers) για ένα μαχητικό αεροσκάφος ή ένα ενεργό σύστημα αυτοπροστασίας (APS) για ένα άρμα μάχης, ενώ παθητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι χαρακτηριστικά χαμηλής διακρισιμότητας (VLO) για ένα αεροσκάφος ή ενισχυμένη θωράκιση για ένα άρμα μάχης.
Ένας υπαξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας χειρίζεται το ραντάρ πυραύλων αεροπορικής άμυνας Patriot στην αεροπορική βάση του Τατοΐου, στις 27 Ιουλίου 2004. Δεκάδες νέα βλήματα Pac 3 (Patriot Advanced Capability) ήταν οπλισμένα και έτοιμα σε τρεις θέσεις γύρω από την λεκάνη της Αττικής παρέχοντας μια αεροπορική αμυντική ομπρέλα πάνω από την ελληνική πρωτεύουσα ως μέρος ενός μαζικού σχεδίου ασφάλειας για την προστασία των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004. REUTERS/Yiorgos Karahalis
----------------------------------------------------------------------------------------------

Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να χωρίσουμε τα οπλικά συστήματα χοντρικά σε δύο κατηγορίες, στις «ασπίδες» και τα «κεντριά». Οι «ασπίδες» έχουν σκοπό να προστατεύσουν τις πλατφόρμες έτσι ώστε να επιβιώσουν από τα εχθρικά όπλα και να μπορέσουν να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον αντίπαλο. Αυταξία έχουν μόνο τα «κεντριά», ενώ οι «ασπίδες» είναι υποστηρικτικές των «κεντριών». Όσο όμως βελτιώνονται τα «κεντριά» που απειλούν τις διάφορες πλατφόρμες, τόσο αυτές αναγκάζονται να αποκτούν ολοένα και περισσότερες και πιο εξελιγμένες «ασπίδες» έτσι ώστε να μπορούν να επιβιώσουν και να ασκήσουν την πραγματική τους αποστολή, δηλαδή να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον εχθρό. Το αποτέλεσμα είναι οι πλατφόρμες να καθίστανται ολοένα και πιο πολύπλοκες, πιο βαριές και κυρίως πιο ακριβές. Άρα, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να κατασκευαστούν, διατίθενται σε ολοένα μικρότερους αριθμούς και είναι τόσο πολύτιμες που δύσκολα λαμβάνεται η απόφαση να τεθούν εν κινδύνω για να φέρουν εις πέρας μια αποστολή. Την ίδια στιγμή οι επιθετικές τους ικανότητες, οι οποίες είναι αυτές για τις οποίες εξ αρχής κατασκευάστηκαν, δεν αυξάνονται ανάλογα. Άρα λοιπόν, οι βασισμένες στις πλατφόρμες πολεμικές αντιλήψεις και μεθοδολογίες καθίστανται ολοένα και περισσότερο δυσλειτουργικές στον καιρό πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων.

Εν κατακλείδι, οι πολεμικές ικανότητες εδράζονται πάνω στα αποτελέσματα που επιφέρουν στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, κάθε εξοπλιστική προσπάθεια και σχεδίαση πολεμικών ικανοτήτων θα πρέπει να ξεκινά από αυτό το δεδομένο. Και τα αποτελέσματα τα επιτυγχάνουν τα βλήματα. Αντιθέτως, οι πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, όσο προηγμένες και «εξωτικών» τεχνολογιών και αν είναι, δεν έχουν αξία από μόνες τους. Ούτε το μυθοποιημένο στις μέρες μας «δίκτυο» που διαμορφώνεται από σύνθετες αρχιτεκτονικές C4ISR [1], ούτε «μαγικά» τεχνουργήματα όπως «αόρατα» αεροσκάφη. Όλα αυτά αποτελούν υπηρέτες των βλημάτων, γιατί αυτά ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο.

Άρα, αν θέλουμε να επενδύσουμε σε μια αποτελεσματική και κυρίως οικονομική αρχιτεκτονική μάχης, θα πρέπει να ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό μας με βάση τα αποτελέσματα που θέλουμε να υποστεί ο αντίπαλος σε τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο, και κατόπιν να επιδιώξουμε να επιτύχουμε τα αποτελέσματα αυτά με τον οικονομικότερο, ασφαλέστερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στα βλήματα, τα οποία είναι αυτά που επιφέρουν τα αποτελέσματα και όσο το δυνατόν λιγότερο στις πλατφόρμες που μεταφέρουν τα βλήματα.

ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Όσον δε αφορά την πληροφοριοκεντρική – δικτυοκεντρική λειτουργία των δυνάμεών μας αυτή θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αποκεντρωτική και οι λειτουργίες απόκτησης της πληροφορίας αναφορικά με τις θέσεις των φίλιων και εχθρικών δυνάμεων («where am I, where is the enemy, where are my buddies»), μετάδοσης της πληροφορίας και αξιοποίησής της, θα πρέπει να γίνονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία από το τερματικό της στοιχείο, δηλαδή τα βλήματα, μικραίνοντας και απλοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο το κενό μεταξύ αυτού που αποκτά την πληροφορία και αυτού που την αξιοποιεί δια πυρών («sensor – to – shooter loop»).

Τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε να επιτύχουμε είναι δύο ειδών. Άμεσα καταστρεπτικά (destructive) και αποδιοργανωτικά (disruptive). Με απλοϊκό τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πρώτα επιδιώκουν την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα στοχεύουν την συνολική του δομή.

Και οι δύο κατηγορίες αποτελεσμάτων μπορούν να επιτευχθούν από δύο κατηγορίες βλημάτων. Hard Kill και Soft Kill. Τα πρώτα είναι τα «κλασικά» βλήματα, όπως αυτά με εκρηκτικές κεφαλές ή κινητικής ενέργειας, ενώ στα δεύτερα εντάσσονται όπλα εκπομπής ηλεκτρομαγνητικού παλμού (ΕΜΡ), μικροκυμάτων υψηλής ενέργειας (ΗΡΜ), ηλεκτρονικών παρεμβολών, κυβερνο-όπλα κλπ.

Τέλος, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα αποτελέσματα που επιδιώκουν να επιτύχουν τα βλήματα σε «μονού σταδίου» και «διπλού σταδίου». Στα πρώτα περιοριζόμαστε στην επιδίωξη της άμεσης φθοράς του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα, εκτός από τις άμεσες ζημίες που επιφέρουν στον αντίπαλο, επιδιώκουν να υποβοηθήσουν μονάδες ελιγμού. Ο ελιγμός (maneuver) έχει αυταξία στο πεδίο της μάχης, αποδιοργανώνοντας τον αντίπαλο, διαλύοντας την δομή του και την ευρύτερη μαχητική του λειτουργία και δεν στοχεύει απλώς στο να προσφέρει μια βελτιωμένη θέση στις πλατφόρμες μάχης για την εκπομπή πυρών με σκοπό την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου.

Επίσης, ο βληματοκεντρικός πόλεμος μπορεί να ευδοκιμήσει μόνον μέσα σε ένα αποκεντρωτικό περιβάλλον, όπου θα δίδεται μεγάλη έμφαση στην ανάληψη πρωτοβουλιών από τους κατώτερους ηγήτορες και την αυτονομία δράσης. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος αποσκοπεί στην διαρκή προσαρμογή στην ρευστή πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και όχι στην καθυπόταξη σε κάποιο εκ των προτέρων καθορισμένο σχέδιο. Επιπροσθέτως, οι μονάδες ελιγμού πρέπει να λειτουργούν όσο πιο αποκεντρωτικά γίνεται, στο πρότυπο των Γερμανών Stosstruppen στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι ώστε να μπορούν να εκμεταλλεύονται τις «ρωγμές» που θα ανοίγουν στην εχθρική διάταξη τα βλήματα. Αυτό το αποκεντρωτικό μοντέλο πολεμικής λειτουργίας αναφέρεται από τους Γερμανούς ως Auftragstaktik, από τους Αμερικανούς ως Mission Command, ενώ στα ελληνικά έχει περάσει ως «Διοίκηση δια της Αποστολής».

Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο βληματοκεντρικός πόλεμος δεν είναι ένα μοντέλο πρόκλησης απωλειών στον αντίπαλο (attrition warfare model). Δεν θεωρεί ότι μόνον δια της επίτευξης απωλειών στον αντίπαλο θα επιτευχθεί η νίκη. Αντιθέτως, τα αποτελέσματα που επιδιώκει να επιφέρει είναι καταστροφικά (destructive) αλλά και αποδιοργανωτικά (disruptive), επιδιώκοντας να διαμορφωθούν ευκαιρίες δράσης για μονάδες ελιγμού έτσι ώστε να επιφέρουν διάλυση της δομής του αντιπάλου.
Ο κύριος ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...

Στόχος είναι η συνεργασία με μονάδες ελιγμού στο πλαίσιο φιλοσοφίας συνδυασμένων όπλων υψηλής προσαρμοστικότητας και αποκεντρωτικής φιλοσοφίας, κατά την λογική του Μπρουχμύλερ (Bruchmüller) στα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στον αντίποδα του άκαμπτου μοντέλου της «Μεθοδικής Μάχης» (‘Methodical Battle’), που είχε εφαρμοστεί από τους Γάλλους στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος επιδιώκει να εφοδιάσει τις επιμέρους μονάδες του πεζικού και των τεθωρακισμένων αλλά και τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις με «κατά παραγγελίαν καταιγίδες πυρών» που θα καταστρέφουν τις εχθρικές δυνάμεις, θα την αποδιοργανώνουν και θα δημιουργούν κενά στην εχθρική διάταξη.

Τέλος, ο βληματοκεντρικός πόλεμος είναι προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του πεδίου της μάχης που αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια με την ωρίμανση (τεχνολογική αλλά πιθανώς όχι πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική) αυτόνομων ρομποτικών μονάδων. Κατ’ αρχάς, τα ίδια τα βλήματα μπορούν να ευνοηθούν από τις τεχνολογίες αυτές και να ρομποτοποιηθούν, μετατρεπόμενα σε ανεξάρτητα πυρομαχικά. Πιθανώς αυτή να είναι και μια μέθοδος περιορισμού των παρανοϊκών φοβιών της Κοινής Γνώμης της Δύσης για την ανάπτυξη αυτόνομων ρομποτικών συστημάτων, μιας και δεν θα μιλάμε για αυτόνομα ρομπότ που θα μπορούν (υποτίθεται) να αυτονομηθούν από τον άνθρωπο και να στραφούν εναντίον του αλλά απλώς για «έξυπνα» πυρομαχικά που στο τέλος της ημέρας θα έχουν καταστραφεί πέφτοντας πάνω στον αντίπαλο.

Σε κάθε περίπτωση, κομμάτι της «βληματικής» επανάστασης που βρίσκεται εν εξελίξει σήμερα είναι και η ανάπτυξη μικροσκοπικών πυρομαχικών προσβολής ακριβείας, περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions), καθώς και ρομποτοποιημένων πυρομαχικών αυτόνομης λειτουργίας. Όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν λιγότερο ή περισσότερο με ρομποτικές πλατφόρμες και μάλιστα στο πλαίσιο μιας λειτουργίας «φθηνού» πολέμου (‘affordable warfare’) που επιδιώκει να επιτύχει ένα βληματοκεντρικό μοντέλο, ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος συνδυασμός βλημάτων με ρομποτικές πλατφόρμες είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Επίσης, τα βληματοκεντρικά μοντέλα μάχης αναμένεται να κεφαλαιοποιήσουν σημαντικό κομμάτι της λεγόμενης Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, όπως είναι προηγμένα έξυπνα δίκτυα αυτόνομης λειτουργίας, τεχνολογίες νέφους (cloud) και αξιοποίησης μεγάλου όγκου δεδομένων (Big Data), φθηνοί αισθητήρες κλπ.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1] Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance, Reconnaissance.

Πηγή: foreignaffairs.gr

Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

Tο iEpikaira στο Google News...
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γενί Σαφάκ: Η Άγκυρα σχεδιάζει να επιστρέψει στην Ανατολική Μεσόγειο ως απάντηση στη συνεργασία Κύπρου-Αιγύπτου
      Ο Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ (AP Photo/Jon Gambrell)
      Μαρία Ζαχαράκη, Ανταποκρίτρια στην Τουρκία
      Η τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται σε θέση απολογίας για τη φθίνουσα δραστηριότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, με τον υπουργό Ενέργειας να επιστρατεύει την εθνικιστική ρητορική περί «έπους», ενώ η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι τα τουρκικά ερευνητικά πλοία έχουν αποσυρθεί από την περιοχή.
      «Εμείς γράφουμε έπος, αυτοί λένε παραμύθι»
      Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, μιλώντας στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο TGRT, επιχείρησε να απαντήσει στις επικρίσεις λέγοντας ότι «η αντιπολίτευση διαμαρτυρήθηκε όταν αγοράσαμε αυτά τα πλοία. Αντιτάχθηκαν επίσης στις έρευνες στη Μεσόγειο μετά την αγορά τους. Εμείς λέμε ‘Γαλάζια Πατρίδα’, αυτοί λένε παραμύθι ‘Γαλάζιας Πατρίδας’. Αλλά εμείς γράφουμε το τουρκικό ναυτικό έπος».
      Τα πλοία της Άγκυρας - Μόνο στη Μαύρη Θάλασσα και τη Σομαλία
      Ο Μπαϊρακτάρ επιχείρησε να εξηγήσει την «απουσία» της Τουρκίας από την Ανατολική Μεσόγειο.
      «Οι επικριτές λένε: ‘Γιατί αυτά τα πλοία δεν είναι στη Μεσόγειο;’. Εμείς έχουμε 4 πλοία: Fatih, Yavuz, Kanuni και Abdulhamid Han. Τα πλοία αυτά είναι τα πιο σύγχρονα πλοία της κατηγορίας τους στον κόσμο. Έτσι, η Τουρκία διαθέτει έναν πολύ ισχυρό στόλο από αυτή την άποψη. Και τα 4 αυτά πλοία βρίσκονται σε ενεργό υπηρεσία στη Μαύρη Θάλασσα. Μπορεί να υπάρξει μια νέα διαδικασία στη Μεσόγειο. Έχουμε μια συνεχιζόμενη επιχείρηση στη Σομαλία».
      Επιστροφή στη Μεσόγειο ή απάντηση ανάγκης;
      Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Γενί Σαφάκ μεταδίδει ότι η Άγκυρα σχεδιάζει να επιστρέψει στην Ανατολική Μεσόγειο ως απάντηση στη συνεργασία Κύπρου-Αιγύπτου για το φυσικό αέριο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Τουρκία θα επανενεργοποιήσει τις ερευνητικές της δραστηριότητες σε περιοχές που θεωρεί ότι επικαλύπτεται η υφαλοκρηπίδα της από χώρες που διεξάγουν γεωτρήσεις, όπως η Κύπρος.
      Οι πραγματικές εξελίξεις δείχνουν ότι το 2026 προγραμματίζεται να είναι το έτος επιστροφής στη Μεσόγειο.
      «Η ‘Γαλάζια Πατρίδα’ βγήκε εκτός ατζέντας»
      Ο Τουρχάν Τσομέζ, από το Καλό Κόμμα, άσκησε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση για την εγκατάλειψη των ενεργειακών διεκδικήσεων της Τουρκίας στη Μεσόγειο.
      «Πήραμε τα πλοία και τα πήγαμε στη Σομαλία για να μην τραβήξουν την προσοχή του έθνους. Ψάχνουμε, εντός εισαγωγικών, ‘για πετρέλαιο’ στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας». Επιπλέον, αναφέρθηκε στις γεωτρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με διεθνείς ενεργειακές εταιρείες, επισημαίνοντας ότι η Τουρκία απουσιάζει από την περιοχή.
      Η ΕΕ και ο χάρτης της Σεβίλλης
      Μια ακόμη διάσταση της συζήτησης αφορά το χάρτη της Σεβίλλης, τον οποίο η ΕΕ θεωρούν στην Τουρκία επέβαλε στον Τούρκο πρόεδρο.
      «Η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε: ‘Όχι, Ερντογάν. Εσύ πλέον δεν μπορείς να ψάχνεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο εδώ’. Είπε: ‘σου δείχνω τον χάρτη της Σεβίλλης και πρέπει να τον αποδεχτείς’. Σύμφωνα με αυτόν τον χάρτη, δεν μπορείτε πλέον να αναζητάτε ενέργεια και φυσικό αέριο σε αυτά τα χωρικά ύδατα».
      Η αποδοχή του χάρτη αυτού από την Άγκυρα θεωρείται ήττα για το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», καθώς αναγνωρίζει de facto περιορισμούς που επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι και η Ελλάδα/Κύπρος.
      Η ExxonMobil και το Κατάρ τρυπούν στα «τουρκικά» νερά
      Η απουσία της Τουρκίας από την περιοχή φαίνεται να επιτρέπει σε τρίτες δυνάμεις να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Σύμφωνα με τον Τσομέζ, «αυτή τη στιγμή, ξέρετε ποιος κάνει έρευνες στα χωρικά ύδατα που αποκαλούμε και είναι δικά μας; Η Ε/Κ Διοίκηση της Νότιας Κύπρου. Και με ποιον διεξάγει τις έρευνες; Με την ενεργειακή εταιρεία του Κατάρ. Κάνουν έρευνες μαζί και με μια άλλη, την ExxonMobil».
      Σύμφωνα με την τουρκική αντιπολίτευση, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει αφήσει ανοιχτό το πεδίο στους αντιπάλους της, ενώ οι προσπάθειες υπεράσπισης της στάσης της από τον Μπαϊρακτάρ μοιάζουν περισσότερο με επικοινωνιακή διαχείριση παρά με στρατηγικό σχεδιασμό.
      [iEpikaira: Ας αφήσουμε τους τραγελαφικούς πανηγυρισμούς και να προετοιμαστούμε για ότι έρχεται...]
      Πηγή: ethnos.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Υφυπουργός Ενεργείας ο Ν. Τσάφος που «ανεγνώρισε» το ψευδοκράτος!

      Ο κ. Μητσοτάκης όρισε αρμόδιο για την διαπραγμάτευση των θαλασσίων ζωνών και του ορυκτού πλούτου τον ειδικό του σύμβουλο που απεκάλεσε τα κατεχόμενα «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου»! – Εθνικό έγκλημα: Κανένας υπουργός από την Θράκη – Ανακύκλωσις γόνων και μετριοτήτων, με το βλέμμα στην επομένη ημέρα
      Θα χαρακτηρίζαμε τον ανασχηματισμό τελείως ανούσιο, αν δεν βλέπαμε να υπουργοποιείται ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού επί θεμάτων ενεργείας κ. Νίκος Τσάφος. Ο κύριος αυτός εργοζόταν ως αναλυτής στις ΗΠΑ και τότε αποκαλούσε την κατεχομένη Βόρειο Κύπρο με το όνομα το οποίο θέλει να επιβάλει η Άγκυρα: «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου».
      Ένα τέτοιο πρόσωπο δεν μπορεί να έχει θέση στην ελληνική Κυβέρνηση, πόσω μάλλον στο Υπουργείο Ενεργείας, το οποίο διαχειρίζεται αυτήν την εποχή το σχέδιο της ηλεκτρικής διασυνδέσεως με την Κύπρο. Τι μπορεί να περιμένουμε από αυτόν, όταν ήδη έχουμε υποχωρήσει έναντι των απαιτήσεων της Αγκύρας (Κάσος κ.λπ.) και κάποιοι θεωρούν ότι το έργο έχει εγκαταλειφθεί; Τώρα έρχεται ο κ. Τσάφος να το ενταφιάσει οριστικώς; Βεβαίως ο εν λόγω υφυπουργός, όταν ετοποθετήθη ως σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, οπότε και είχε το πρώτον αποκαλυφθεί η ευθυγράμμισίς του με την φρασεολογία των Τούρκων, είχε μιλήσει για «αστοχία», αλλά δεν είχε ζητήσει καν συγγνώμη.
      Υπεστήριζε μάλιστα πως όταν το είχε πεί αυτό «δεν είχε επαγγελματική σχέση με την ελληνική Κυβέρνηση». Λες και μόνον οι έχοντες επαγγελματική σχέση με την ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να έχουν ενσυναίσθηση ως προς τα εθνικά μας θέματα. Τώρα δεν έχει απλώς «επαγγελματική σχέση», είναι μέλος της ελληνικής Κυβερνήσεως. Και ακόμη συγγνώμη δεν έχει ζητήσει για την «αστοχία».
      Ένα δεύτερο ατόπημα του ανασχηματισμού έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κρίσιμη περιφέρεια της Θράκης δεν εκπροσωπείται στην Κυβέρνηση. Ουδείς βουλευτής από την Ξάνθη, την Ροδόπη ή τον Έβρο εκρίθη από τον Πρωθυπουργό κατάλληλος για κυβερνητικό πόστο. Ουδείς εκρίθη ότι έπρεπε να μπεί στην Κυβέρνηση ώστε να δείξει η Αθήνα το ενδιαφέρον της για τους ακρίτες και ταυτοχρόνως να δίδει μήνυμα προς το ασύδοτο τουρκικό Προξενείο. Φαίνεται πως τα κριτήριά του βασίσθηκαν σε διαφορετικές προτεραιότητες και διαφορετικές σκοπιμότητες.
      Όπως και να έχει, πρέπει να τονίσουμε ότι αν ο Πρωθυπουργός ήθελε, διά του ανασχηματισμού, να αναστρέψει το πολιτικό κλίμα και να δώσει την εικόνα της ανανεώσεως και της επανεκκινήσεως του κυβερνητικού έργου προς την σωστή κατεύθυνση, απέτυχε. Απέτυχε διότι εξακολουθεί να παραμένει προσκεκολλημένος σε ιδεοληψίες και δεν λαμβάνει το μήνυμα της κοινωνίας. Δεν έχει αντιληφθεί τίποτε από τις ογκώδεις συγκεντρώσεις των τελευταίων εβδομάδων και την καθολική αντίδραση των πολιτών προς την πλήρη απαξίωση των θεσμών και της κρατικής λειτουργίας, αποτέλεσμα της οποίας ήταν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Ο ανασχηματισμός δεν απαντά στο έτερο μεγάλο αίτημα των πολιτών για δικαιοσύνη και διαφάνεια. Απεναντίας βλέπουμε ένα κυβερνητικό σχήμα ανακυκλώσεως μετριοτήτων, την οποία διαμόρφωσαν περισσότερο κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες με το βλέμμα στην επομένη (εκλογική) ημέρα, αλλά και πάλι υπό το θολό πρίσμα του παλαιοκομματισμού. Οι πολίτες βλέπουν μια Κυβέρνηση που θα συνεχίσει να «σέρνεται».
      Προφανώς και έπρεπε να γίνουν αλλαγές στο Υπουργείο Μεταφορών, από το οποίο απομακρύνθηκε ο κ. Χρήστος Σταικούρας, όμως, με την διατήρηση του κ. Φλωρίδη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, το μήνυμα του Πρωθυπουργού είναι ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τίποτε όσον αφορά στην απονομή της Δικαιοσύνης και την ενδυνάμωση των θεσμών της διαφανείας. Και όμως το κεντρικό σύνθημα των διαδηλώσεων ήταν πρωτίστως για «δικαιοσύνη» και δευτερευόντως για όλα τα άλλα. Και το μήνυμα αυτό ο Πρωθυπουργός δεν το έχει λάβει. Τουλάχιστον αυτό τεκμαίρεται εκ των πράξεων και των αποφάσεών του. Ο έτερος υπουργός που απομακρύνθηκε, ο κ. Νίκος Παναγιωτόπουλος, είχε την ευθύνη του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, επί της διαχειρίσεως του οποίου η κοινωνία έχει αντιρρήσεις όσον αφορά κυρίως σε θέματα αρχών, που ελάχιστα έχουν να κάνουν με την πολιτεία του ιδίου. Δεν μπορούμε βεβαίως να πούμε το ίδιο για την απομακρυνθείσα υφυπουργό κ. Σοφία Βούλτεψη, η οποία είχε χαρακτηρίσει το ζήτημα των Τεμπών «μπαγιάτικο». Υπήρχαν όμως και άλλα κυβερνητικά στελέχη που είχαν εκφρασθεί κατ’ ανάλογο προκλητικό τρόπο και τα οποία εγλύτωσαν από την κυβερνητική… ανακύκλωση.
      Άσχετη προς το αίτημα της κοινωνίας, αλλά σημαντική για τις νέες εσωκομματικές ισορροπίες που θέλει να διαμορφώσει ο κ. Μητσοτάκης, είναι η απόφασις τοποθετήσεως αντιπροέδρου στην Κυβέρνηση. Η επιλογή του κ. Κωστή Χατζηδάκη για την θέση του «αντ’ αυτού» του κ. Μητσοτάκη είναι σαφές μήνυμα των προθέσεων του Πρωθυπουργού ως προς την διαδοχή του στην ηγεσία του κόμματος. Οι αναταράξεις τις οποίες μπορεί αυτή η απόφασις να πυροδοτήσει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν. Πάντως στο Υπουργείο Οικονομίας ετοποθετήθη ο κ. Πιερρακάκης (είναι ο τρίτος υπουργός Οικονομίας επί κυβερνήσεων Κυριάκου Μητσοτάκη), ο πλέον δημοφιλής υπουργός μετά τον κ. Δένδια.
      Θα πρέπει εξ άλλου να επισημάνουμε την ιδιότυπη εξισορροπητική προσέγγιση του Πρωθυπουργού στο ζήτημα των υποστηρικτών του κ. Αντώνη Σαμαρά. Στην νέα Κυβέρνηση, κατέχουν χαρτοφυλάκια πρόσωπα που έλαβαν θέση υβρίζοντας τον πρώην Πρωθυπουργό, όπως ο κ. Άριστος Δοξιάδης, αλλά και άλλοι οι οποίοι είτε είναι συμπαθούντες είτε έχουν πλέον μετριοπαθή στάση, όπως ο κ. Θανάσης Δαβάκης, ο οποίος ως μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΝΔ είχε επιλέξει να απουσιάζει από την συνεδρίαση κατά την οποίαν απεφασίσθη η διαγραφή του κ. Σαμαρά.
      [iEpikaira: Από τον Απρίλιο του 2023 το παρόν βήμα προειδοποιούσε ΕΔΩ!]
      Πηγή: estianews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι αγάπες δεν κρύβονται...

      Περισσότερα ΕΔΩ!
       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Επιμένει η Μελόνι: Διεύρυνση των εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία βάσει του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ

      «Ενδυνάμωση της αμυντικής μας ικανότητας σημαίνει ότι ασχολούμεθα με πολύ περισσότερα πράγματα από την ενίσχυση των οπλοστασίων», δήλωσε η Τζόρτζια Μελόνι κατά την ομιλία της την Τρίτη (18/03) στη Γερουσία της Ρώμης ενόψει της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 20 και 21 Μαρτίου στις Βρυξέλλες.
      «Χρειάζεται μια προσέγγιση 360 μοιρών, διότι χωρίς άμυνα δεν υπάρχει ασφάλεια, και χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ελευθερία. Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί εγγύηση ασφάλειας διαρκείας, αν Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθήσουν διιστάμενες κατευθύνσεις. Είναι ορθό η Ευρώπη να εξοπλιστεί για να παίξει τον ρόλο της αλλά είναι αφελές να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να δράσει μόνη της, έξω από το πλαίσιο του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε η Ιταλίδα πρωθυπουργός.
      Σημειώνεται ότι, η Ιταλίδα πρωθυπουργός επανέλαβε την πρότασή της για παροχή εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία, οι οποίες θα είναι αντίστοιχες με το «Άρθρο 5» της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, για τη διασφάλιση της προστασίας της χώρας από μελλοντικές επιθέσεις.
      Εξήγησε ότι η πρόταση θα καθιερώνει αμοιβαίες εγγυήσεις ασφαλείας μεταξύ της Ουκρανίας και των εθνών που προσυπογράφουν, απηχώντας ουσιαστικά τον μηχανισμό του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ.
      Η Μελόνι τόνισε ότι η ανάπτυξη ιταλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία «δεν ήταν ποτέ» στην ατζέντα.
      Σχολιάζοντας την πρόταση της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου για την αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, χαρακτήρισε αυτή την επιλογή «πολύπλοκη, ριψοκίνδυνη και αναποτελεσματική».
      Παράλληλα, η Μελόνι υπογράμμισε ότι «η χώρα της δεν εννοεί να αφαιρέσει ούτε ένα ευρώ από τους πόρους του Ταμείου Συνοχής για να χρησιμοποιήσει χρήματα υπέρ της άμυνας» και επανέλαβε για μια ακόμη φορά ότι η αποστολή ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία «δεν ήταν ποτέ στην ημερήσια διάταξη».
      In diretta dal Senato della Repubblica, le comunicazioni in vista del prossimo Consiglio europeo. https://t.co/TVDw9QYQFO— Giorgia Meloni (@GiorgiaMeloni) March 18, 2025
      Μάλιστα, η επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης, τέλος, στην παρέμβασή της στη Γερουσία της Ρώμης υπογράμμισε ότι «όλες οι πολιτικές δυνάμεις που συνθέτουν την κυβέρνησή της συνεχίζουν να βρίσκονται στο πλευρό της Ουκρανίας» και ότι η κυβέρνησή της στηρίζει τις προσπάθειες του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την επίτευξη της ειρήνης.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Σερβία χαρακτηρίζει «ανοιχτή πρόκληση» τη στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Κοσόβου, Αλβανίας και Κροατίας
      Φωτό: Οι υπουργοί Άμυνας Κροατίας, Αλβανίας, Κοσσυφοπεδίου
      Βελιγράδι.
      Η Σερβία χαρακτήρισε «πρόκληση» το μνημόνιο στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Κοσόβου, Αλβανίας και Κροατίας, το οποίο υπέγραψαν την Τρίτη στα Τίρανα οι υπουργοί Άμυνας των τριών χωρών, γράφει η αλβανική ιστοσελίδα Illyria.
      Το Υπουργείο Εξωτερικών της Σερβίας είπε ότι θα ζητήσει λεπτομερή εξήγηση από τα Υπουργεία Εξωτερικών της Κροατίας και της Αλβανίας σχετικά με το μνημόνιο.
      Η απάντηση του υπουργείου αναφέρει ότι η Αλβανία και η Κροατία, «μαζί με τον παράνομο εκπρόσωπο των προσωρινών θεσμών αυτοδιοίκησης στην Πρίστινα», έχουν λάβει μέτρα που βλάπτουν την περιφερειακή σταθερότητα.
      «Η Σερβία, ως κράτος που εγγυάται την ειρήνη και τη στρατιωτική ουδετερότητα στα Βαλκάνια, δικαίως απαιτεί απαντήσεις για τη φύση και τους στόχους αυτής της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας», αναφέρεται στην αντίδραση.
      Η Σερβία θεωρεί ανησυχητικό ότι αυτή η στρατιωτική συμμαχία δημιουργήθηκε χωρίς καμία διαβούλευση με το Βελιγράδι.
      «Αν αυτή η συμφωνία δεν στρέφεται εναντίον κανενός, τότε η Σερβία απαιτεί εξήγηση γιατί έχει αποκλειστεί από οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις για τη συλλογική ασφάλεια στην περιοχή», αναφέρεται στην αντίδραση.
      Εκφράζει ιδιαίτερη ανησυχία, όπως λέει, «για την άμεση εμπλοκή μιας δομής που στερείται διεθνούς νομιμότητας και που αποτελεί απειλή για τον σερβικό λαό και ολόκληρη την περιοχή».
      Το Βελιγράδι βλέπει το μνημόνιο μεταξύ Κοσόβου, Αλβανίας και Κροατίας ως στρατηγικό βήμα για την απομόνωση της Σερβίας και την ενίσχυση της Δύναμης Ασφαλείας του Κοσσυφοπεδίου, την οποία αποκαλεί «παραστρατιωτική δομή».
      «Δεν θα αγνοήσουμε το ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα αυτής της πρωτοβουλίας. Είναι προφανές ότι αυτό το μνημόνιο δεν είναι αποτέλεσμα μιας περιστασιακής συνεργασίας, αλλά μιας στρατηγικής με στόχο την απομόνωση της Σερβίας και την ενίσχυση των παραστρατιωτικών δομών στη νότια επαρχία της Σερβίας, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το σερβικό υπουργείο Εξωτερικών.
      «Η μονομερής οπλική και στρατιωτική συνεργασία με παράνομες δομές στο έδαφος του Κοσσυφοπεδίου συνιστά σοβαρή παραβίαση της διεθνούς έννομης τάξης και άμεση απειλή για την περιφερειακή ειρήνη», αναφέρεται στην απάντηση.
      Το Βελιγράδι θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η Κροατία και η Αλβανία, τις οποίες αποκαλεί γείτονές της, έχουν επίσης προσκαλέσει τη Βουλγαρία να γίνει μέρος της περιφερειακής στρατιωτικής συμμαχίας.
      «Η Σερβία δεν θα το δεχτεί σιωπηλά. Ως κράτος που, παρά τη στρατιωτική της ουδετερότητα, δραστηριοποιείται στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και των σύγχρονων απειλών για την ασφάλεια, η Σερβία ήταν έτοιμη να εξετάσει το ενδεχόμενο ειλικρινούς συνεργασίας με την Κροατία και την Αλβανία».
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Τουρκία περικυκλώνει την Ελλάδα: Συμφωνίες με Αλβανία, Κόσοβο και Σκόπια
      Η Τουρκία θέτει σε ισχύ στρατιωτικές συμφωνίες με τρεις βαλκανικές χώρες που περιβάλλουν την Ελλάδα
      Να επικυρώσει στρατιωτικές συμφωνίες-πλαίσιο που έχει υπογράψει με τρεις βαλκανικές χώρες, ενισχύοντας περαιτέρω τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή και επεκτείνοντας τη στρατηγική της επιρροή γύρω από την Ελλάδα, ετοιμάζεται η Τουρκία.Οι συμφωνίες, που υπογράφηκαν το 2024 με την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και τα Σκόπια, έρχονται σε μια περίοδο αυξημένων γεωπολιτικών εντάσεων στην ανατολική Μεσόγειο.Η Ελλάδα έχει εκφράσει ανησυχία για την επέκταση των αμυντικών συνεργασιών της Τουρκίας, ιδίως σε περιοχές με ιστορική και στρατηγική σημασία.Τα Βαλκάνια υπήρξαν επί μακρόν πεδίο ανταγωνισμού επιρροής μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ και εξωτερικών δυνάμεων, ενώ η εμβάθυνση των στρατιωτικών σχέσεων της Τουρκίας με αυτές τις χώρες υποδηλώνει την πρόθεσή της να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της περιφερειακής ασφάλειας.Οι συμφωνίες προωθήθηκαν ταχύτατα στην ατζέντα της τουρκικής Βουλής, σε αντίθεση με παρόμοια στρατιωτικά σύμφωνα που συνήθως υπόκεινται σε πιο μακροχρόνιες διαδικασίες έγκρισης.Η Άγκυρα τις θεωρεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας με γειτονικές και συμμαχικές χώρες, ενώ παράλληλα επιδιώκει να αντιμετωπίσει περιφερειακές απειλές ασφαλείας.Στο πλαίσιο των συμφωνιών, η Τουρκία και οι εταίροι της θα συνεργαστούν σε διάφορους στρατιωτικούς και αμυντικούς τομείς, όπως εκπαίδευση και κατάρτιση, κοινές ασκήσεις, συνεργασία στη βιομηχανία άμυνας, ανταλλαγή πληροφοριών, υποστήριξη σε θέματα εφοδιαστικής, ιατρικές υπηρεσίες, κυβερνοάμυνα, ειρηνευτικές αποστολές και αντιμετώπιση ναρκών και αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών.Οι συμφωνίες προβλέπουν επίσης ανταλλαγή προσωπικού, κοινή έρευνα σε στρατιωτική επιστήμη και τεχνολογία, καθώς και επιχειρησιακή συνεργασία σε ανθρωπιστική βοήθεια και αποστολές αντιμετώπισης καταστροφών.Η Τουρκία θεωρεί τις επίσημες στρατιωτικές συμφωνίες ως εφαλτήριο για βαθύτερους αμυντικούς δεσμούς και μελλοντικές συμφωνίες, καθώς και ως σημείο αναφοράς για ευρύτερη συνεργασία στον αμυντικό τομέα.Αρχικά, η στρατηγική αυτή συνδέθηκε με τις πωλήσεις drones που παράγει η εταιρεία Baykar, ιδιοκτησίας του γαμπρού του προέδρου Recep Tayyip Erdogan, αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε ώστε να περιλαμβάνει διάφορα αμυντικά προϊόντα.Το Nordic Monitor είχε αναφέρει νωρίτερα ότι η Τουρκία αξιοποιεί ολοένα και περισσότερο ευρύτερες συμφωνίες-πλαίσιο για να αποκρύπτει από τη δημόσια σφαίρα τις μεταγενέστερες στρατιωτικές, αμυντικές και πληροφοριακές συμφωνίες.Η έκθεση επικαλείται τον ταξίαρχο Esat Mahmut Yilmaz, επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Νομικών Υπηρεσιών του τουρκικού υπουργείου Άμυνας, ο οποίος αποκάλυψε αυτή την τακτική σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στις 21 Μαΐου 2024.Σύμφωνα με τον Yilmaz, η Τουρκία ενοποίησε τις τρεις συμφωνίες, που αρχικά διαπραγματεύονταν ξεχωριστά, σε ένα ενιαίο πλαίσιο ώστε να επιταχύνει τη συμμετοχή της σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό.H Τουρκία διαπραγματευόταν ξεχωριστές συμφωνίες
      Μόλις επικυρωθούν και δημοσιευθούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Τουρκίας, οι συμφωνίες αυτές θα επιτρέψουν στον τουρκικό στρατό να συνάπτει δευτερεύουσες συμφωνίες με ξένους εταίρους χωρίς να απαιτείται περαιτέρω κοινοβουλευτική έγκριση.Αυτή η μεθοδολογία περιορίζει τη δημόσια συζήτηση για το εύρος και την έκταση των στρατιωτικών δραστηριοτήτων της Τουρκίας στο εξωτερικό.Με την απλοποίηση της διαδικασίας έγκρισης, η Άγκυρα στοχεύει στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και στη διασφάλιση της συνέχειας στη στρατιωτική της εμπλοκή.Αναλυτές σημειώνουν ότι αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει παρόμοιες στρατηγικές που έχει εφαρμόσει η Τουρκία σε προηγούμενες αμυντικές συμφωνίες με χώρες της Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας, όπου επιδιώκει μακροπρόθεσμες αμυντικές συνεργασίες μέσω συνολικών νομικών πλαισίων.Μέχρι πρόσφατα η Τουρκία διαπραγματευόταν ξεχωριστές συμφωνίες για στρατιωτική εκπαίδευση, συνεργασία στη βιομηχανία άμυνας και γενική στρατιωτική συνεργασία.Ωστόσο, η κυβέρνηση έχει πλέον ενοποιήσει αυτές τις συμφωνίες σε ένα διευρυμένο πλαίσιο.Αυτή η προσέγγιση, που εφαρμόζεται κυρίως σε εταίρους στην Αφρική, την Ανατολική Ευρώπη και την Ασία, στοχεύει στην επιτάχυνση των στρατιωτικών επιχειρήσεων, στην ελαχιστοποίηση των γραφειοκρατικών εμποδίων και στη διατήρηση της εμπιστευτικότητας των δευτερευουσών συμφωνιών.Τέτοιου είδους συμφωνίες έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αυξανόμενη αμυντική επιρροή της Τουρκίας, ιδιαίτερα σε χώρες όπου η τουρκική στρατιωτική τεχνολογία και τα προγράμματα εκπαίδευσης έχουν τύχει θερμής υποδοχής.«Στο παρελθόν, παρουσιάζαμε αυτές τις τρεις συμφωνίες ξεχωριστά ως μεμονωμένες συμφωνίες στο κοινοβούλιό μας.Ωστόσο, αργότερα τις ενοποιήσαμε. Πλέον, τις διαπραγματευόμαστε στο πλαίσιο μιας ενιαίας συμφωνίας-πλαισίου και αμυντικής συνεργασίας» δήλωσε ο Yilmaz.Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024, η Τουρκία είχε υπογράψει στρατιωτικές συμφωνίες-πλαίσιο με 89 χώρες και συμφωνίες στρατιωτικής εκπαίδευσης με 65.Οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη με 47 χώρες για στρατιωτικές συμφωνίες-πλαίσιο και με 13 χώρες για συμφωνίες στρατιωτικής εκπαίδευσης. Επιπλέον, η Τουρκία έχει συνάψει συμφωνίες συνεργασίας στην αμυντική βιομηχανία με 90 χώρες.Τα περισσότερα διεθνή σύμφωνα που έχει εξετάσει η τουρκική Βουλή τα τελευταία χρόνια εμπίπτουν σε αυτά τα γενικά στρατιωτικά πλαίσια.Αξιοσημείωτο είναι ότι η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, και όχι η Επιτροπή Άμυνας, είναι συχνά υπεύθυνη για την εξέτασή τους και την έγκρισή τους, παρά την έλλειψη εξειδίκευσης σε στρατιωτικά θέματα.Αυτό υποδηλώνει μια προσπάθεια της κυβέρνησης Erdogan να περιορίσει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.Βουλευτές που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση έχουν εκφράσει ανησυχίες για την έλλειψη διαφάνειας σε τέτοιου είδους συμφωνίες, υποστηρίζοντας ότι παρέχουν υπερβολική διακριτική ευχέρεια στην εκτελεστική εξουσία όσον αφορά στρατιωτικά θέματα.Το έντονο προσωπικό ενδιαφέρον του Erdogan για τις εξωτερικές στρατιωτικές και αμυντικές συμφωνίες έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επιτάχυνση αυτών των συμφωνιών.Η οικογένειά του έχει επωφεληθεί οικονομικά από τις πωλήσεις στρατιωτικού εξοπλισμού, ιδίως των drones Bayraktar που παράγει η εταιρεία Baykar.Με την πάροδο των ετών, η οικογένεια Erdogan φέρεται να έχει αποκομίσει έμμεσα κέρδη και από προμήθειες που σχετίζονται με αμυντικές συμβάσεις, οι οποίες διευκολύνθηκαν μέσω ευνοϊκών κυβερνητικών πολιτικών, όπως απευθείας αναθέσεις, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Middle East Forum: Why Cyprus-Egypt energy cooperation benefits the United States
      The Trump Administration Should View The Agreements Not as Economic Partnerships but as Strategic Imperatives
      Nicoletta Kouroushi, March 9, 2025
      The Cyprus-Egypt recent energy agreements mark a strategic shift in the Eastern Mediterranean, reinforcing a Western-aligned energy axis to help counter Turkish assertiveness, limit Russian influence, and reduce China’s economic reach in the region. More than commercial partnerships, these agreements stabilize Mediterranean energy flows and prevent adversaries from dictating the region’s future.
      As Ankara pursues regional dominance and Moscow weaponizes energy, the United States must elevate Cyprus and Egypt’s energy cooperation as a cornerstone of its Eastern Mediterranean strategy. Failure to act will leave a strategic vacuum that adversarial powers will exploit, weakening U.S. influence in a region vital to American security and economic interests.
      The agreements include a Memorandum of Understanding between Cyprus, Egypt, and energy companies for the development of the Aphrodite gas field, alongside a Host Government Agreement for hydrocarbon exploitation in Block 6 of Cyprus’s exclusive economic zone. Egypt will process and export Cypriot natural gas through its liquefied natural gas terminals, offering the United States and its allies a secure, non-Russia energy source for Europe.
      The United States must elevate Cyprus and Egypt’s energy cooperation as a cornerstone of its Eastern Mediterranean strategy.
      These agreements are central to Eastern Mediterranean maritime disputes. Cyprus has legally delineated its exclusive economic zone through agreements with Egypt (2003), Israel (2010), and Lebanon (2007) under the United Nations Convention on the Law of the Sea. However, Turkey rejects this international framework, refuses to recognize Cypriot sovereignty, and has deployed naval forces to disrupt drilling operations. It also has declared the Cyprus-Egypt agreements “null and void,” signaling an intent to obstruct their implementation.
      Turkey aims to control regional energy routes. Its 2019 maritime pact with Libya attempted to erase Greek and Cypriot maritime boundaries, violating international law. Egypt countered by signing a maritime boundary agreement with Greece in 2020, legally dismantling Ankara’s revisionist claims.
      Turkey’s interference in regional energy security is not an isolated challenge but part of a broader strategy to reshape regional power dynamics at the expense of U.S. allies and interests. Its actions disrupt regional stability and complicate Washington’s efforts to establish a secure, diversified energy supply chain for Europe. To preserve stability, the United States must act to prevent Ankara from leveraging energy as a geopolitical weapon.
      The Cyprus-Egypt energy agreements align with Washington’s geopolitical priorities:
      First, Egypt’s liquefied natural gas infrastructure provides a reliable, non-Russian export route, aligning with Washington’s goal of reducing Europe’s dependence on Moscow and reinforcing transatlantic energy security.
      Second, supporting the Cyprus-Egypt energy axis weakens Turkey’s ability to manipulate regional energy flows. Turkey’s foreign policy makes it an unreliable strategic partner. The United States must secure Mediterranean energy security through stable, cooperative allies like Cyprus and Egypt, rather than allowing Turkey to dictate terms.
      Third, these agreements counter China’s expanding economic footprint in Middle Eastern and African energy markets. By backing Cypriot-Egyptian energy cooperation, the United States blocks China’s expansion in a strategically vital corridor.
      For these reasons, and to safeguard its strategic interests, Washington should take action.
      The United States must take concrete steps to counter Turkish interference.
      The United States must take concrete steps to counter Turkish interference. Washington should work with European allies to secure diplomatic backing, enforce international maritime law, and provide security assurances that reinforce the Cyprus-Egypt energy partnership as a strategic asset aligned with U.S. interests.
      Washington also can facilitate private-sector investment and strategic financing mechanisms to expand liquefied natural gas infrastructure in Cyprus and Egypt. By mobilizing energy companies, financial institutions, and investment incentives, Washington can ensure the long-term viability of non-Russian gas supply routes.
      Lastly, it is essential to strengthen regional security cooperation. The United States should leverage its partnerships within the East Mediterranean Gas Forum to enhance security coordination around energy infrastructure, thereby reinforcing stability and energy resilience in the region.
      The Trump administration should view these agreements not as economic partnerships but as strategic imperatives. They reinforce international maritime law, strengthen alliances, and ensure energy security for Europe. While the Senate has not ratified the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS), the United States abides by it because it considers most of its content to be customary international law. Inaction on the Eastern Mediterranean, however, will embolden revisionist powers, weaken legal norms, and jeopardize U.S. and European energy security. If Washington fails to engage, adversarial powers will dictate Mediterranean energy security—a costly strategic miscalculation.
      Source: https://www.meforum.org/mef-observer/why-cyprus-egypt-energy-cooperation-benefits-the-united-states
      Οι συμφωνίες μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου συνιστούν μια στρατηγική στροφή στην Ανατολική ΜεσόγειοΥπό την αιγίδα των ΗΠΑ, διαμορφώνεται μια νέα συμμαχία στη Μεσόγειο για την παραγωγή και διανομή φυσικού αερίου, η οποία αναμένεται να "αμφισβητήσει" τη Ρωσία, την Τουρκία και την Κίνα, όπως αποκαλύπτει το Middle East Forum.Ειδικότερα, οι πρόσφατες συμφωνίες μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου συνιστούν μια στρατηγική στροφή στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα ενισχύσει τον δυτικό άξονα πρώτων υλών με στόχο την ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας και τη μείωση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή,επισημαίνει το δημοσίευμα.Οι συμφωνίες αφορούν την από κοινού ανάπτυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου ανοιχτά της Κύπρου από εταιρείες των δύο χωρών, καθώς και από διεθνείς εταίρους τους.Η Κύπρος έχει ήδη οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της με όλους τους γείτονές της, με εξαίρεση την Τουρκία.
      Ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής στρατηγικής στη Μεσόγειο η συμμαχία Κύπρου - Αιγύπτου
      Καθώς η Άγκυρα επιδιώκει περιφερειακή κυριαρχία και η Μόσχα χρησιμοποιεί την ενέργεια ως γεωπολιτικό όπλο, οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούν τη συνεργασία Κύπρου-Αιγύπτου στον ενεργειακό τομέα ως ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής τους στην Ανατολική Μεσόγειο,συνεχίζει η ανάλυση του Middle East Forum.Το δημοσίευμα υπογραμμίζει ότι «η στήριξη της Ουάσινγκτον στον ενεργειακό άξονα Κύπρου-Αιγύπτου αποδυναμώνει τις δυνατότητες της Τουρκίας να χειραγωγήσει τις περιφερειακές ροές ενέργειας», ενώ ταυτόχρονα αφήνει εκτός νυμφώνος την Κίνα, η οποία επίσης ενδιαφέρεται για την περιοχή.Όπως σημειώνεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να προσφέρουν εγγυήσεις ασφαλείας στην Κύπρο ενόψει των τουρκικών απειλών, ενώ παράλληλα οι συμφωνίες Κύπρου-Αιγύπτου θα ενισχύσουν την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Τραμπ βάζει ταρίφα 1 εκατ. δολ. για να δειπνήσει κάποιος μαζί του στο Mar-a-Lago

      Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump και ο δισεκατομμυριούχος Elon Musk παραβρέθηκαν σε επαγγελματικό δείπνο το Σάββατο 15 Μαρτίου στο κτήμα του αρχηγού του κράτους στο Mar-a-Lago της Φλόριντα, αναφέρει το περιοδικό Wired.Η συμμετοχή στην εκδήλωση κόστισε 1 εκατομμύριο δολάρια.Το δείπνο δεν ήταν στο επίσημο πρόγραμμα του Trump , σε αντίθεση με μια παρόμοια συνάντηση την 1η Μαρτίου. Η συμμετοχή σε εκείνο το δείπνο κόστισε επίσης 1 εκατομμύριο δολάρια.Ανάμεσα στους καλεσμένους στις 15 Μαρτίου ήταν ο Διευθύνων Σύμβουλος της Neuralink, Siobhan Zilis.Ο Αμερικανός ηγέτης μίλησε "ως ειδικός καλεσμένος" και δεν υπέβαλε κανένα αίτημα "για χρηματοδότηση ή δωρεές" στο πολιτικό κίνημα Make America Great Again (MAGA), αναφέρει το δημοσίευμα.Νωρίτερα, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η ευκαιρία να δειπνήσει κανείς κατ' ιδίαν με τον Trump στην κατοικία του στο Mar-a-Lago θα μπορούσε να κοστίσει περίπου 5 εκατομμύρια δολάρια.Σύμφωνα με δημοσιογράφους, τόσα έχουν ήδη πληρώσει αρκετοί επιχειρηματίες για την ευκαιρία να συναντηθούν με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.Η βίλα Mar-a-Lago παρέθεσε ένα δείπνο για μερικά άτομα στις αρχές Μαρτίου, ζητώντας από κάθε επισκέπτη να πληρώσει 1 εκατομμύριο δολάρια.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Συμφωνία Τραμπ - Πούτιν για μίνι εκεχειρία [υπό προϋποθέσεις;] σε ενέργεια και υποδομές - Η αντίδραση Μητσοτάκη

      Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου
      Σε περιορισμένη κατάπαυση πυρός εναντίον υποδομών και ενεργειακών στόχων κατέληξαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ύστερα από τη διάρκειας 90 λεπτών συνομιλία τους.
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, οι δύο άνδρες συμφώνησαν ότι «ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας πρέπει να τελειώσει με μια ‘διαρκή ειρήνη’ και ότι οι συνομιλίες για την επίτευξη αυτού του στόχου θα ξεκινήσουν αμέσως.
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν ότι η πορεία προς την ειρήνη θα ξεκινήσει με κατάπαυση πυρός στον τομέα της ενέργειας και των υποδομών, καθώς και με τεχνικές διαπραγματεύσεις για την εφαρμογή θαλάσσιας εκεχειρίας στη Μαύρη Θάλασσα, πλήρη κατάπαυση του πυρός και μόνιμη ειρήνη», ανέφερε ο Λευκός Οίκος.
      «Αυτές οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν αμέσως στη Μέση Ανατολή», προστίθεται στην ανακοίνωση.
      Η ανακοίνωση του Κρεμλίνου
      Από την πλευρά του το Κρεμλίνο αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επικοινωνίας των δύο ηγετών, γνωστοποίησε ότι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν συμφώνησε σε μια πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ Ρωσία και Ουκρανία για παύση 30 ημερών σε εκατέρωθεν επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές των δύο χωρών.
      Προσθεσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος έδωσε αντίστοχη εντολή στον ρωσικό στρατό.
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση οι δύο ηγέτες είχαν «λεπτομερή και ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων» για την Ουκρανία με τον Πούτιν να δηλώνει, ότι η επίλυση της σύγκρουσης πρέπει να είναι «συνολική, βιώσιμη και μακροχρόνια», λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας και τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου.
      Το Κρεμλίνο είπε ότι ο Πούτιν επισήμανε «σημαντικά σημεία» σχετικά με την παρακολούθηση μιας τέτοιας εκεχειρίας και την αποτροπή της χρήσης της από την Ουκρανία για να κινητοποιήσει περισσότερα στρατεύματα και να επανεξοπλιστεί.
      «Τονίστηκε ότι η βασική προϋπόθεση για την αποτροπή της κλιμάκωσης της σύγκρουσης και την προσπάθεια επίλυσής της με πολιτικά και διπλωματικά μέσα θα πρέπει να είναι η πλήρης παύση της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και η χορήγηση πληροφοριών στο Κίεβο».
      Στην ανακοίνωση του Κρεμλίνου αναφέρεται επίσης ότι Μόσχα και Ουάσινγκτον θα συκροτήσουν ομάδες ειδικών για μια διευθέτηση στο ουκρανικό, όπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS.
      Ανταλλαγή αιχμαλώτων και αγώνες χόκεϊ
      Επίσης το Κρεμλίνο γνωστοποίησε ότι Ουκρανία και Ρωσία θα προχωρήσουν σε ανταλλαγή 175 Ουκρανών αιχμαλώτων πολέμου με 175 Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου.
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση «οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να μείνουν σε επαφή».
      Τέλος, γνωστοποιήθηκε ότι ο Τραμπ «στήριξε την ιδέα του Πούτιν» για διοργάνωση αγώνων χόκεϊ μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας επί αμερικανικού εδάφους…Συνομιλία 90 λεπτών
      Οι Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν συνομίλησαν για πάνω από 1,5 ώρα, με την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ανδρών να ολοκληρώνεται στις 18.30 ώρα Ελλάδας.
      Σχεδόν ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση της επικοινωνίας, ο Κίριλ Ντμίτριεφ, ο οποίος τον περασμένο μήνα ορίστηκε από τον Πούτιν ειδικός απεσταλμένος του για τη διεθνή οικονομική και επενδυτική συνεργασία, έκανε λόγο για μια «ιστορική στιγμή».
      «Υπό την ηγεσία του Προέδρου Πούτιν και του Προέδρου Τραμπ, ο κόσμος έχει γίνει ένα πολύ πιο ασφαλές μέρος σήμερα! Ιστορικό! Επικό!», έγραψε ο (μάλλον ενθουσιώδης) συνεργάτης του Ρωσου προέδρου.
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Τραμπ: Αρνείται ότι μίλησε με τον Πούτιν για την στρατιωτική βοήθεια προς την ΟυκρανίαΑδειάζει το Κρεμλίνο- Πού διαφέρουν οι ανακοινώσεις Λευκού Οίκου και Μόσχας
      Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Fox News, ότι συζήτησε με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν την ξένη βοήθεια προς την Ουκρανία, αντικρούοντας ουσιαστικά τον ισχυρισμό του Κρεμλίνο.
      Η επικοινωνία
      Η επικοινωνία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν ήρθε μετά από εβδομάδες διαπραγματεύσεων μεταξύ Αμερικανών, Ρώσων και Ουκρανών αξιωματούχων για την επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στον πόλεμο της Ουκρανίας.
      Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία εξέφρασαν κοινό ενδιαφέρον για τον τερματισμό των συγκρούσεων, καταλήγοντας στη συμφωνία για μερική κατάπαυση του πυρός. Οι επίσημες ανακοινώσεις που ακολούθησαν από τις δύο πλευρές, ωστόσο, διέφεραν όσον αφορά κάποιες βασικές λεπτομέρειες.
      Οι ασυμφωνίες
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν ότι η πορεία προς την ειρήνη θα ξεκινήσει με κατάπαυση πυρός στον τομέα της ενέργειας και των υποδομών, καθώς και με τεχνικές διαπραγματεύσεις για την εφαρμογή θαλάσσιας εκεχειρίας στη Μαύρη Θάλασσα, πλήρη κατάπαυση του πυρός και μόνιμη ειρήνη», ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο Λευκός Οίκος.
      Όπως ανέφερε ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ για την Μέση Ανατολή Στιβ Γουίτκοφ, η κατάπαυση πυρός αφορά τις υποδομές γενικά, ισχύει δηλαδή και πέρα ​​από τις ενεργειακές υποδομές, κάτι που δεν αναφέρεται ωστόσο στην αντίστοιχη ανακοίνωση της Μόσχας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κρεμλίνου, ο Ρώσος πρόεδρος συμφώνησε σε μια πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ για παύση 30 ημερών σε εκατέρωθεν επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές των δύο χωρών.
      Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως μετά την επικοινωνία Τραμπ και Πούτιν, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές εναντίον «πολιτικών υποδομών» στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένου νοσοκομείου.
      Στην ανακοίνωση του Κρεμλίνου αναφέρεται επίσης ότι «τονίστηκε ότι η βασική προϋπόθεση για την αποτροπή της κλιμάκωσης της σύγκρουσης και την προσπάθεια επίλυσής της με πολιτικά και διπλωματικά μέσα θα πρέπει να είναι η πλήρης παύση της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και η χορήγηση άδειας στον Κίεβο».
      Αυτό δηλαδή που αρνήθηκε στην συνέντευξή του ο Τραμπ ότι συζήτηση με τον Πούτιν.
      Στη συνέντευξη ο Τραμπ ρωτήθηκε το εξής: «Το γραφείο Τύπου του Κρεμλίνου δήλωσαν πράγματι ότι ζήτησε την άμεση διακοπή της βοήθειας προς την Ουκρανία, προκειμένου να καταλήξει σε αυτή τη συμφωνία πολλαπλών φάσεων;». Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ απάντησε: «Όχι, δεν το έκανε». «Δεν μιλήσαμε για βοήθεια, στην πραγματικότητα, δεν μιλήσαμε καθόλου για βοήθεια. Μιλήσαμε για πολλά πράγματα, αλλά η βοήθεια δεν συζητήθηκε ποτέ», πρόσθεσε ο Αμερικανός πρόεδρος.
      Ingraham: The Kremlin media actually stated that he demanded an immediate cessation of aid to Ukraine in order to get to this mull-step deal?Trump: No. He didn’t. We didn’t talk about aid pic.twitter.com/KISHmbHEo5— Acyn (@Acyn) March 18, 2025
      Πηγή: naftemporiki.gr
      Τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη με Starmer για την ΟυκρανίαΕξέφρασε την ελπίδα οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές προσπάθειες να οδηγήσουν στην ειρήνηΤηλεφωνική επικοινωνία με τον Βρετανό πρωθυπουργό Keir Starmer -ένα από τα φιλοπόλεμα «γεράκια» της Ευρώπης- είχε την Τρίτη (18/3) ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται στις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την Ουκρανία.
      Ο Έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε την θέση της Ελλάδας υπέρ μιας δίκαιης και βιώσιμης ειρήνης στην Ουκρανία.
      Επίσης, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισήμανε ότι η αμερικανο-ουκρανική πρόταση για εκεχειρία 30 ημερών είναι ένα θετικό βήμα, τόνισε ότι η Ρωσία πρέπει να ανταποκριθεί και εξέφρασε την ελπίδα οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές προσπάθειες να οδηγήσουν στην επίτευξη ειρήνης.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      [Και] η Ιταλία μετατρέπει την αυτοκινητοβιομηχανία της σε αμυντική βιομηχανία - Η Μελόνι μιμείται το παράδειγμα της Γερμανίας
      Να έχουμε ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες , που βρίσκονται σε οικονομική δυσπραγία εδώ και χρόνια ή να παράγουμε όπλα και να ενισχύουν έτσι την εθνική άμυνα;
      Αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο σκοπεύει να παρέμβει η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι για την υποστήριξη των εργοστασίων αυτοκινήτων και κατ’ επέκταση της δικής της στρατιωτικής ισχύος.
      Μια κίνηση που είναι χαρακτηριστική μιας πολεμικής οικονομίας, με την Ιταλία να αναπαράγει στην πραγματικότητα την προσέγγιση που έχει ήδη επιλέξει η γερμανική κυβέρνηση, η οποία επίσης παλεύει με εθνικές εταιρείες αυτοκινήτων που βρίσκονται σε βαθιά κρίση.
      Για τον Υπουργό Επιχειρήσεων και Made in Italy Αντόλφο Ούρσο αυτό είναι ένα θεμελιώδες βήμα, το μόνο που θα επιτρέψει στην Ιταλία να κυβερνήσει «τη νέα βιομηχανική επανάσταση».
      Ο Ούρσο σκοπεύει να ανταποκριθεί στις τρέχουσες ανάγκες
      Ενώ περιμένει να μάθει τις λεπτομέρειες του νέου σχεδίου ιταλικής βιομηχανικής στρατηγικής Made in Italy 2030 που θα παρουσιαστεί τον προσεχή Ιούνιο, ο υπουργός Αντόλφο Ούρσο παραχώρησε συνέντευξη στο Il Messaggero στην οποία υπογράμμισε την ανάγκη να «κυβερνήσει η χώρα τη μετάβαση» και να «μετατρέψει την αναγκαιότητα σε ευκαιρία».
      Ο Ούρσο μίλησε συγκεκριμένα για τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας , λέγοντας ότι σήμερα «το αυτοκίνητο δεν είναι πλέον σύμβολο ελευθερίας για τους νέους, η μεγαλύτερη φιλοδοξία τους, όπως ήταν για εμάς».
      Και πάλι: «Στα ηλεκτρικά οχήματα υπάρχουν πολύ λιγότερα εξαρτήματα από ό,τι σε ένα ενδόθερμο: η μπαταρία από μόνη της αντιπροσωπεύει το 40 τοις εκατό της αξίας. Τέλος, οι μεταφορές θα γίνονται όλο και περισσότερο με άλλες λύσεις, σιδηροδρόμους ή μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα». Όλοι οι λόγοι που μαζί, οδηγούν πολλές ευρωπαϊκές και ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες σε κρίση.
      Για να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία και επίσης να επωφεληθεί από αυτήν, η Ιταλία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γερμανίας, σκέφτεται επομένως να μετατρέψει την παραγωγή που θα μπορούσε να είναι λειτουργική για την ενίσχυση της άμυνάς της.
      «Ένα μικροτσίπ μπορεί ήδη να χρησιμοποιηθεί για ένα αυτοκίνητο ή έναν δορυφόρο», είπε ο Ούρσο.
      Επανεξοπλισμός της ΕΕ και πιθανά κίνητρα για μετατροπή
      Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η ιταλική και η γερμανική στρατηγική αναδιαμόρφωσης μπορεί επίσης να υλοποιηθεί με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
      Μάλιστα, πολλοί υποστηρίζουν ότι το μέγιστο ευρωπαϊκό σχέδιο επανεξοπλισμού που ανακοίνωσε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αναπτύχθηκε με κύριο στόχο τη διάσωση των Γερμανικών Αυτοκινητοβιομηχανιών.
      Ο Ούρσο έχει ξεκάθαρες ιδέες για πιθανά ευρωπαϊκά κίνητρα για το σχέδιο αναδιάρθρωσης:
      «Η Ευρώπη έχει θέσει ως στόχο να φτάσει τουλάχιστον το 3 τοις εκατό των δαπανών για την άμυνα και επομένως για την ασφάλεια, αποφασίζοντας ότι οι πόροι που χρησιμοποιούνται είναι διαχωρισμένοι από τους υπολογισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας.
      Ένα drone μπορεί να χρησιμεύσει για να βελτιώσει την προστασία της περιοχής, να κάνει την ορεινή γεωργία πιο αποτελεσματική, να μεταφέρει αγαθά αλλά και να αντιμετωπίσει εξωτερικές επιθέσεις χωρίς να εκθέτει το προσωπικό σε κίνδυνο».
      Ο παραλληλισμός με τη Γερμανία
      Για να κατανοήσουμε πώς η δομή των εθνικών οικονομιών μετατοπίζει το κέντρο βάρους της προς τη βιομηχανία όπλων, η Ιταλία έχει μπροστά της το εύστοχο παράδειγμα της Γερμανίας.
      Από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο γερμανικός κολοσσός όπλων Rheinmetall έχει δει την αγοραία του αξία να τριπλασιάζεται, με την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας (σήμερα ίση με 55,7 δισεκατομμύρια) να ξεπερνά – για πρώτη φορά στην ιστορία – αυτή του ομίλου Volkswagen (54,4 δις).
      Από αυτοκίνητα μέχρι εξοπλισμούς, σε ένα «παιχνίδι» ισορροπιών μεταξύ κρατών που στοχεύουν να είναι όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένα για όλα τα πιθανά μελλοντικά σενάρια.
      Qui Finanza
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Στο μικροσκόπιο του Ισραήλ η τουρκική παρουσία στην Συρία
      ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ
      Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του προσχεδίου συντάγματος από τον Σάρα, υψηλόβαθμοι Τούρκοι αξιωματούχοι επισκέφθηκαν τη Δαμασκό. Ο Χακάν Φιντάν, ο Γιασάρ Γκιουλέρ και ο Ιμπραήμ Καλίν συναντήθηκαν με τον Σάρα για περισσότερες από τρεις ώρες. Στο επίκεντρο των συνομιλιών βρέθηκε η συμφωνία με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDG), που ανακοινώθηκε στις 10 Μαρτίου.
      Η Τουρκία υποστήριξε τη συμφωνία, υπό την προϋπόθεση της “πλήρους εφαρμογής” της. Το βασικό ζήτημα αφορά την ενσωμάτωση των δυνάμεων του SDG στον συριακό στρατό: θα διατηρήσουν τη δική τους διοικητική δομή ή θα υπαχθούν πλήρως στην ιεραρχία του στρατού; Ένα ακόμη ανοιχτό θέμα είναι η παράδοση του οπλισμού, ζήτημα που απασχολεί έντονα και την Άγκυρα.
      Σύμφωνα με ανεπίσημες αναφορές, ο Σάρα και η κυβέρνησή του διαβεβαίωσαν την τουρκική πλευρά ότι “πρώτα θα προηγηθεί αφοπλισμός και στη συνέχεια η ένταξη”. Εάν αυτό υλοποιηθεί, θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο και στην τουρκική στρατηγική για τον αφοπλισμό και την αυτοδιάλυση του PKK.
      Η κινητικότητα στην Άγκυρα συμβαδίζει με τις εξελίξεις στη Συρία. Αν η Τουρκία εξασφαλίσει συγκεκριμένες εγγυήσεις από τη Δαμασκό, το προσεχές διάστημα – σε συνδυασμό με την γιορτή των Κούρδων, το Νεβροζ στις 21 Μαρτίου – ενδέχεται να σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις στην περιοχή. Παράλληλα, εντείνεται η συζήτηση μεταξύ Ισραηλινών αξιωματούχων ασφαλείας και αναλυτών για την επιρροή της Άγκυρας στη “Νέα Συρία”, με την Τουρκία να θεωρείται απειλή για το Ισραήλ.
      Για πολλά χρόνια, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έχει χρησιμοποιήσει σφοδρή ρητορική κατά του Ισραήλ. Μετά την τελευταία ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, τον Οκτώβριο του 2023, η σκληρή γλώσσα της Άγκυρας ανέδειξε τη σταθερή αντίθεση της Τουρκίας στη στρατηγική του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Η κατάσταση στη Συρία έχει επιδεινώσει περαιτέρω τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, καθώς Τουρκία και Ισραήλ είναι οι δύο βασικοί παίκτες που καλούνται να καλύψουν το κενό στη μετα-Άσαντ Συρία, με την ένταση μεταξύ τους να κλιμακώνεται. Πολλοί αναλυτές πλέον αναρωτιούνται αν, η αντι-ισραηλινή ρητορική του Ερντογάν μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο ουσιαστικό.
      Σύγκρουση συμφερόντων στην Συρία
      Η Τουρκία υποστηρίζει την κυβέρνηση Σάρα στη Συρία και επιδιώκει την εδραίωση της εξουσίας των πρώην ανταρτών που κυβερνούν πλέον τη χώρα, επιθυμώντας να διατηρηθεί η Συρία ως ενιαίο κράτος. Για λόγους εθνικής ασφάλειας, η Τουρκία αντιτίθεται σθεναρά σε οποιοδήποτε αυτόνομο κουρδικό θύλακα στη βόρεια και ανατολική Συρία, πόσο μάλλον στη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) και το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) θεωρούνται από την Τουρκία παρακλάδια του PKK, γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία για τη δημιουργία κουρδικής διοίκησης σε οποιοδήποτε μέρος της Συρίας.
      Ωστόσο, η συμφωνία μεταξύ των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) και της Δαμασκού, που ανακοινώθηκε στις 10 Μαρτίου, θα έπρεπε να καθησυχάσει την Τουρκία. Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή, η SDF, μια κουρδοαραβική συμμαχία υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, θα ενσωματώσει τις στρατιωτικές και πολιτικές της δομές στο συριακό κράτος, θα τερματίσει τις εχθροπραξίες και θα παραδώσει τον έλεγχο των αεροδρομίων, των πετρελαϊκών και φυσικού αερίου κοιτασμάτων, καθώς και των συνοριακών σταθμών στη Δαμασκό.
      Εάν εφαρμοστεί με επιτυχία, αυτή η συμφωνία θα ωφελήσει τόσο την Τουρκία όσο και την κυβέρνηση Σάρα, ενισχύοντας τη μετάβαση προς μια ενιαία Συρία στη μετα-Άσαντ εποχή, παρά τις πρόσφατες συγκρούσεις στη Μεσόγειο. Η Άγκυρα επιθυμεί την άρση των δυτικών κυρώσεων στη μετα-Άσαντ Συρία, ώστε η χώρα να ανοικοδομηθεί και να αναπτυχθεί. Μια ενδεχόμενη κατάρρευσή της θα άφηνε επικίνδυνα κενά εξουσίας, ενισχύοντας τρομοκρατικές οργανώσεις όπως το Ισλαμικό Κράτος, γεγονός που θα απειλούσε άμεσα την Τουρκία, 900 χλμ. απόσταση συνόρων με τη Συρία.
      Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αρχίζουνε τα όργανα: Συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο... μετα τυμπανοκρουσιών
      Η στρατηγική σημασία της συνεργασίας Ελλάδα-Ισραήλ και η προώθηση της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας συζητήθηκαν στη συνάντηση που είχε σήμερα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου και ο Υφυπουργός, αρμόδιος για θέματα ενέργειας, Νίκος Τσάφος με τον υπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας του Ισραήλ, Νταβίντ Αμσαλέμ.
      Τον κ. Αμσαλέμ συνόδευε ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, Νόαμ Κατζ, καθώς και διευρυμένη αντιπροσωπεία εκπροσώπων εταιρειών ενέργειας και υποδομών του Ισραήλ.
      Όπως αναφέρει ανακοίνωση, στο επίκεντρο της συζήτησης, παρουσία του γενικού γραμματέα Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη και του γενικού γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, Πέτρου Βαρελίδη, αναδείχθηκε η στρατηγική σημασία της συνεργασίας των δύο χωρών και της προώθησης της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας.
      Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, δήλωσε: "Χαίρομαι ιδιαίτερα που η πρώτη αποστολή που υποδεχόμαστε με τον Υφυπουργό Ενέργειας, Νίκο Τσάφο, στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι από το Ισραήλ, αποτελούμενη από τον Υπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας, David Amsalem και εκπροσώπους από τις σημαντικότερες κρατικές εταιρείες του Ισραήλ. Η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ είναι στρατηγική και πολυεπίπεδη. Οι δύο χώρες μας μοιράζονται κοινούς στόχους για ανάπτυξη και σταθερότητα. Η ενέργεια παίζει καθοριστικό ρόλο και στα δύο αυτά επίπεδα. Όπως γνωρίζετε, υπάρχει μια διακυβερνητική συμφωνία που υπογράφηκε από τον προκάτοχό μου, τον κ. Θόδωρο Σκυλακάκη, τον Δεκέμβριο του 2024 και περιλαμβάνει την προώθηση της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας, καθώς και καινοτόμα ενεργειακά έργα. Στο πλαίσιο αυτό, χαίρομαι πολύ που είχαμε σήμερα μια πρώτη συνάντηση, έτσι ώστε να διερευνήσουμε συγκεκριμένα έργα τα οποία εντάσσονται σε αυτή τη συνεργασία. Η ανάπτυξη έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, γιατί οδηγεί σε περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας, γνωρίζετε εξάλλου ότι έχουμε πια κάτω από 9% ανεργία. Η ενέργεια παίζει πρωταρχικό ρόλο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε, σήμερα εδώ μαζί μας, εταιρείες-κολοσσούς από τον ενεργειακό τομέα, από τα λιμάνια, τις υποδομές και είμαι βέβαιος ότι οι επόμενες συναντήσεις μας θα μας οδηγήσουν σε συγκεκριμένα projects συνεργασίας μεταξύ των εταιρειών του Ισραήλ και της Ελλάδας".
      Από την πλευρά του, ο υπουργός Περιφερειακής Συνεργασίας του Ισραήλ, Ναβίντ Αμσαλέμ δήλωσε: "Θα ήθελα να ξεκινήσω, ευχαριστώντας τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σταύρο Παπασταύρου για τη θερμή υποδοχή που μας επιφύλαξε εδώ στην Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ μαζί με τις ισχυρότερες αναπτυξιακές εταιρείες της χώρας μου στον τομέα της ασφάλειας, της ενέργειας και των υποδομών. Θεωρούμε ότι είναι υψίστης σημασίας να προωθήσουμε τις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας σε όλους τους τομείς και να εδραιώσουμε αυτές τις σχέσεις. Πιστεύουμε ότι αποτελεί στρατηγικό συμφέρον όλων των χωρών μας να δημιουργηθεί ένας διάδρομος διασύνδεσης μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και προς την Ευρώπη. Παρατηρούμε τον τελευταίο χρόνο μεγάλη αστάθεια στη Μέση Ανατολή, όμως είμαι απόλυτα πεπεισμένος και πιστεύω ότι μετά τις αλλαγές και μετά την ανάληψη της κυβέρνησης Τραμπ, το Ισραήλ θα διαδραματίσει τον ρόλο του σταθεροποιητή στην περιοχή. Θεωρούμε πολύ σημαντική την ανάγκη να συνεργαζόμαστε με καλούς φίλους, με την Ελλάδα και την Κύπρο, για να προωθούμε έργα στον τομέα της ενέργειας. Όταν θα επιστρέψω στο Ισραήλ, θεωρώ ότι είναι αποστολή μου να προωθήσω τα έργα στον τομέα της ενέργειας. Έχουμε συζητήσει και κατά τη διάρκεια άλλης συνάντησης τη χρήση οπτικών ινών και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να συνδυάσουμε τα πάντα, ώστε να εδραιώσουμε τις σχέσεις μας με την Ελλάδα. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ η Ελλάδα και την επισκέπτομαι συχνά. Έχω έρθει πολλές φορές εδώ και έχω απολαύσει τη χώρα σας και τη φιλοξενία της. Περίπου ένα εκατομμύριο Ισραηλινοί έρχονται στην Ελλάδα για τουρισμό κάθε χρόνο, οι Ισραηλινοί αγαπούν την Ελλάδα. Σας ευχαριστώ πολύ. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε".Η αντιπροσωπεία εκπροσώπων εταιρειών ενέργειας και υποδομών του Ισραήλ
      Σημειώνεται ότι η επίσκεψη λαμβάνει χώρα 3 μήνες μετά από την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας ενεργειακής συνεργασίας Ελλάδος-Ισραήλ, στις 20 Δεκεμβρίου 2024.
      Τον υπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας του Ισραήλ, κ. Αμσαλέμ, συνοδεύουν υψηλόβαθμα στελέχη του επιχειρηματικού κλάδου της χώρας από τους τομείς της ενέργειας και των υποδομών.
      Αναλυτικά οι εταιρείες, ανά τομέα είναι:
      - ΕνέργειαIsraeli Electricity Company-IEC
      Israeli Natural Gas Lines - INGL
      - ΥποδομώνEnergy Infrastructures και Europe Asia Pipeline Co. - EAPC
      Αναλυτικότερα:
      - Η Israel Electric Corporation (IEC) είναι ένας κρατικός-δημόσιος όμιλος που παράγει και προμηθεύει ηλεκτρική ενέργεια σε όλους τους οικονομικούς τομείς του Ισραήλ. Η κυβέρνηση κατέχει περίπου το 99,85% των μετοχών της. Οι δραστηριότητές της περιλαμβάνουν την παραγωγή, τη μεταφορά, τη διανομή, την προμήθεια και την πώληση ηλεκτρικής ενέργειας στους καταναλωτές. Η IEC διαθέτει και λειτουργεί 15 σταθμούς παραγωγής ενέργειας, με συνολικά 50 μονάδες παραγωγής, οι οποίες περιλαμβάνουν ατμοηλεκτρικές μονάδες, συνδυασμένου κύκλου, ανοιχτές τουρμπίνες αερίου και αεριωθούμενες μονάδες. Η εγκατεστημένη ισχύς της IEC, στις 31 Δεκεμβρίου 2023, ανερχόταν σε 10.955 MW. Η εταιρεία εργάζεται για την παροχή διαθέσιμης, αξιόπιστης και υψηλής ποιότητας ηλεκτρικής ενέργειας, διατηρώντας παράλληλα προηγμένες υπηρεσίες και τηρώντας εμπορικές και περιβαλλοντικές αρχές. Μέχρι το τέλος του 2023, η IEC απασχολούσε 10.184 εργαζομένους και παρείχε υπηρεσίες σε 3,071 εκατομμύρια καταναλωτές. Την τελευταία δεκαετία, η Israel Electric Corporation (IEC) έχει επενδύσει 12 δισεκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη του ηλεκτρικού τομέα του Ισραήλ. Το 2023, τα έσοδα της Israel Electric Corporation (IEC) ανήλθαν σε 24.686 εκατομμύρια NIS (6,195 δις ευρώ), ενώ η εταιρεία έκλεισε το έτος με κέρδος 2.235 εκατομμύρια NIS (560,94 εκ. ευρώ).
      - INGL: Η Israel Natural Gas Lines Ltd. (INGL) είναι μια κρατική εταιρεία, που ιδρύθηκε το 2003 με σκοπό την κατασκευή και τη λειτουργία της εθνικής υποδομής μεταφοράς φυσικού αερίου. Η εταιρεία διαθέτει άδεια 30 ετών για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού. Το συγκεκριμένο εθνικό έργο έχει ιδιαίτερη σημασία για το Ισραήλ, τόσο λόγω της επίδρασής του στην οικονομία και τη βιομηχανία της χώρας, όσο και για τη συμβολή του στη βελτίωση της περιβαλλοντικής ποιότητας και τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Η INGL ακολουθεί αυστηρά διεθνή πρότυπα στην κατασκευή και λειτουργία της, συνεργαζόμενη με ένα ευρύ φάσμα διεθνών και τοπικών επαγγελματιών προμηθευτών, εργολάβων και συμβούλων. Σήμερα, η εταιρεία απασχολεί περίπου 160 εργαζομένους. Μέχρι σήμερα, η Israel Natural Gas Lines Ltd. (INGL) έχει εγκαταστήσει περίπου 900 χλμ. αγωγών υψηλής πίεσης σε ολόκληρη τη χώρα. Το 2023, η άδεια της Israel Natural Gas Lines Ltd. (INGL) αναθεωρήθηκε ώστε να συμπεριλάβει το υδρογόνο και το διοξείδιο του άνθρακα, επιτρέποντάς της να ασχοληθεί με την κατασκευή και τη λειτουργία αγωγών μεταφοράς υδρογόνου, καθώς και αγωγών απομάκρυνσης διοξειδίου του άνθρακα που σχετίζονται με την παραγωγή υδρογόνου.
      - Europe Asia Pipeline Company (EAPC): είναι μια κρατική εταιρεία που αποτελεί σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα εφοδιασμού αργού πετρελαίου και ενεργειακών προϊόντων για την ισραηλινή οικονομία. Με έδρα την Ασκελόν, η εταιρεία διαχειρίζεται ενεργειακά λιμάνια και εγκαταστάσεις αποθήκευσης σε Εϊλάτ και Ασκελόν, καθώς και ένα εκτεταμένο σύστημα αγωγών μεταφοράς που εκτείνεται σε όλη τη χώρα, από το Εϊλάτ έως τη Χάιφα. Η EAPC διασφαλίζει την ενεργειακή ασφάλεια των πολιτών του Ισραήλ και των διεθνών πελατών της, παρέχοντας κρίσιμες υπηρεσίες τόσο σε κανονικές συνθήκες όσο και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Οι υπηρεσίες αυτές περιλαμβάνουν λιμενικές υπηρεσίες, αποθήκευση και μεταφορά πετρελαίου και πετρελαϊκών προϊόντων μέσω ενός ευέλικτου και ποικιλόμορφου δικτύου υποδομών. Η εταιρεία βασίζεται σε πολυετή εμπειρία και απολαμβάνει ισχυρή διεθνή φήμη στον τομέα της ενέργειας. Αργό πετρέλαιο - Περίπου το 75% του αργού πετρελαίου που εισάγεται στο Ισραήλ και εξευγενίζεται στα διυλιστήρια της Χάιφα και της Ασντόντ εκφορτώνεται στα λιμάνια της EAPC. Η εταιρεία είναι επίσης υπεύθυνη για την αποθήκευση και την αντλία του πετρελαίου προς τα διυλιστήρια. Έτσι, η εταιρεία λειτουργεί ουσιαστικά ως η ενεργειακή πύλη του Κράτους του Ισραήλ. Αποσταγμένα προϊόντα - Περίπου το 15% της ποσότητας των αποσταγμένων προϊόντων πετρελαίου που καταναλώνονται στο Ισραήλ εισάγεται μέσω των υποδομών της εταιρείας.
      Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκική θηλιά στο λαιμό της Πενταμερούς
      Γιάννος Χαραλαμπίδης
      Ποιες επιλογές έχει ο ΓΓ του ΟΗΕ για να κρατήσει τη διαδικασία ζωνανή, τα ΜΟΕ μέσω Αμμοχώστου και ο ρόλος των Βρετανών
      Στην Πενταμερή λαμβάνει μέρος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που θα πραγματοποιηθεί αύριο και μεθαύριο στη Γενεύη, με την προσδοκία ν’ ανοίξει ο δρόμος για την επανέναρξη των συνομιλιών, από εκεί όπου διακόπηκαν το 2017 στο Κραν Μοντανά. Την ίδια στιγμή, η τουρκική πλευρά με σαφήνεια θέτει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της λύσης, αξιώνοντας χωριστή αναγνώριση και ισότιμη κυριαρχία στην πρακτική εφαρμογή των δύο κρατών.
      Επιλογές, αδιέξοδο, φιλί ζωής
      Μαζί με τον Πρόεδρο θα βρίσκονται στη Γενεύη ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, ο Γενικός Γραμματέας των Ην. Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, χωρίς να υπάρχει κοινή βάση, επί της οποίας να μπορεί να γίνει διάλογος.
      Εφόσον η Τουρκία παραμείνει στις θέσεις της, τότε:
      Πρώτο, είτε θα κηρυχθεί αδιέξοδο από τον ΓΓ του ΟΗΕ, μια εξέλιξη την οποία κανείς μάλλον δεν ευνοεί.
      Δεύτερο, είτε θα πρέπει να μετακινηθεί η αδύναμη πλευρά, δηλαδή ο Πρόεδρος, προς τις τουρκικές θέσεις, έστω και σιωπηρώς.
      Τρίτο, είτε θα κρατήσει ο ΓΓ του ΟΗΕ τη διαδικασία ζωντανή μέσω π.χ. της εισήγησης των ΜΟΕ για ν’ αποδείξουν οι δυο πλευρές τις προθέσεις τους, τόσο στον εαυτό τους όσο και στον ΟΗΕ. Ή να τους παραδώσει ένα νέο πλαίσιο, με σημεία επί τη βάσει των οποίων θα πρέπει να τοποθετηθούν, για να δουν όλοι πώς η διαδικασία θα ήταν δυνατό να προχωρήσει. Ή μια άλλη φόρμουλα - αναπνευστήρα στήριξης της διαδικασίας ώς τον Σεπτέμβριο ή, κατά το ορθότερον, ώς τον Οκτώβριο. Το σκεπτικό και της ελληνοκυπριακής πλευράς και του ΟΗΕ και δη του κ. Ντάουνερ έχει ως εξής: Υπάρχει η δυνατότητα να χάσει τις λεγόμενες «προεδρικές εκλογές» του ψευδοκράτους ο Τατάρ και ν’ αντικατασταθεί από κάποιον «προοδευτικό» και πιο «ευέλικτο» πολιτικό, που θα αναφέρεται σε ομοσπονδία, χωρίς, όμως, να εγκαταλείπει τη διχοτομική διευθέτηση στη βάση των δυο λαών και των άλλων θέσεων της Άγκυρας, από την οποία δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων να απεγκλωβιστεί. Απλώς, μέσα από τις λέξεις και την ομοσπονδία, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, να διευκολυνθεί και ο Πρόεδρος και η τουρκική πλευρά για να προχωρήσει ο ΓΓ του ΟΗΕ στον λεγόμενο τετραγωνισμό του κύκλου.
      Πρόεδρος, «Κοινοτάρχες» και οι εγγυήτριες…
      Όπως είναι δομημένη η Πενταμερής, εγείρονται τα εξής διαδικαστικά και ουσιαστικά ερωτήματα: 1. Ποιο είναι το νομικό καθεστώς με το οποίο συμμετέχει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης; Είναι αυτό του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ή εκείνο του αρχηγού και ηγέτη της ελληνοκυπριακής Κοινότητας, που αν συμβαίνει το δεύτερο προκύπτει ένα νέο ερώτημα: Γιατί συμβαίνει αυτός ο υποβιβασμός; Για να υπάρχει ισότιμη νομική και πολιτική σχέση με τον κατοχικό ηγέτη, ο οποίος «εκλέγεται» μέσω μιας διαδικασίας, δηλαδή του ψευδοκράτους, που δεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ, αφού υπάρχουν τα σχετικά ψηφίσματα 541 και 550; Υπάρχει ή όχι περιθωριοποίηση των ψηφισμάτων του Σ. Ασφαλείας; Είναι ή όχι με αυτές τις σιωπηρές υποχωρήσεις, που έφτασε το Κυπριακό στα δυο κράτη; 2. Πώς συμμετέχει η Τουρκία στην Πενταμερή; Ως κατακτητής και εισβολέας ή απλώς ως εγγυήτρια δύναμη; Μάλλον το δεύτερο. Είναι αυτό λογικό; Κερδίζει ή όχι η Άγκυρα την έξωθεν καλή μαρτυρία; Δηλαδή θα βρίσκεται στο τραπέζι και ως κατακτητής αλλά και ως εγγυήτρια;
      Η βάση της λύσης…
      Πέραν τούτων, υπάρχει άλλο ένα ερώτημα: Ποια είναι η βάση του Κυπριακού; Την ψάχνουμε στην Πενταμερή; Πενήντα χρόνια μετά; Από τη μια είναι η προηγούμενη τουρκική θέση για την ομοσπονδία των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών και από την άλλη είναι η νέα θέση της Άγκυρας για ισότιμη κυριαρχία και δύο κράτη. Η Τουρκία, εφόσον κατοχύρωσε την ομοσπονδία όπως την ήθελε στο Κραν Μοντανά, πέρασε στα δύο κράτη και ισχυρίζεται ότι εάν είμαστε ευέλικτοι, θα είναι δυνατό να δεχθεί τι; Αντί των δύο κρατών μια συνομοσπονδία. Έξυπνη κίνηση… Γιατί; Διότι με τα δύο κράτη δεν θα έχει τον έλεγχο που θα έχει στον νότο μέσω της συνομοσπονδίας ή μιας ομοσπονδίας δυο συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα.
      Ο ΓΓ του ΟΗΕ και ο ρόλος της Βρετανίας
      Υπάρχει, βεβαίως, και κάτι άλλο που πρέπει να σημειωθεί. Ο ΓΓ, επί του οποίου πολλά επενδύουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι διεθνώς αποδυναμωμένος. Είναι απών και από την κρίση της Ουκρανίας και από εκείνην της Μέσης Ανατολής. Πώς μπορεί ένας αποδυναμωμένος ΓΓ του ΟΗΕ να επιβληθεί επί της Τουρκίας του Ερντογάν ή να κατευθυνθεί προς αυτό που ονομάζουμε δίκαιη και βιώσιμη λύση, όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος τονίζει πως δεν θα είναι δίκαιη; Και αν δεν είναι δίκαιη πώς θα είναι βιώσιμη; Μόνο εάν υποκλιθούμε στην Τουρκία, η οποία στην Πενταμερή, γιατί να μην έχει τη στήριξη της Βρετανίας; Γιατί το λέμε αυτό; Διότι, τις προάλλες, η Βρετανία κάλεσε την Τουρκία, δηλαδή τον εισβολέα μας, σε διάσκεψη, που είχε ως στόχο: 1) Την αντιμετώπιση της Ρωσίας, που εισέβαλε στην Ουκρανία. Την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων και την αποκατάσταση της εννόμου τάξεως. 2. Την οικοδόμηση συστήματος ασφάλειας στην Ευρώπη. Πώς η Βρετανία θεωρεί την Τουρκία ως εισβολέα όταν με τη στάση της το αντίθετο αποδεικνύει; Εάν την θεωρούσε ως εισβολέα και παραβιάζουσα το διεθνές δίκαιο, πώς την κάλεσε να το υπερασπιστεί;
      Το «ξέπλυμα» της Τουρκίας…
      Αληθές, όμως, είναι και το εξής: Ότι η Ελλάδα πρώτα και η Λευκωσία εν συνεχεία ξέπλυναν τα αίματα της Τουρκίας από την εισβολή. Αφενός μέσω της ψήφισης του Τούρκου υποψηφίου στη θέση του ΓΓ του ΟΑΣΕ, αφετέρου με τη διπλωματία του καφέ όταν εστάλη η φωτογραφία μεταξύ του θύματος και του θύτη, μαζί με την Ελλάδα να χαριεντίζονται στην Ουγγαρία. Αυτά είναι ενδεικτικά. Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα: Όπως ήταν η παρουσία του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ερώτηση: Τι να πουν οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης στους Βρετανούς για την πρόσκληση Φιντάν στο Λονδίνο, όταν αυτοί τον υποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα στις Βρυξέλλες; Η αλήθεια είναι ότι κάτι ορθώς ψέλλισαν. Όμως, δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν.
      Προτάσεις απεγκλωβισμού
      Είναι πρόδηλον ότι, με την Πενταμερή, ο Πρόεδρος μπαίνει σε ένα τουρκικό ναρκοπέδιο. Το ερώτημα είναι εάν και πώς μπορεί να βγει αλώβητος. Μπορεί; Ναι, μπορεί, όταν θέλει και όταν στηριχθεί σε ακλόνητες νομικές και πολιτικές θέσεις του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου:
      Πρώτο, θα πρέπει να ρωτήσει διαδικαστικά και επί της ουσίας εάν αποδέχεται να θέσει η τουρκική πλευρά τις αξιώσεις της περί λύσης δύο κρατών και ισότιμης κυριαρχίας, όταν συγκρούονται με τον Χάρτη του ΟΗΕ, του οποίου είναι θεματοφύλακας και δη με το άρθρο 2, παράγραφος 4. Πρόκειται για το άρθρο που απαγορεύει τη χρήση βίας και όπλων και δεν αναγνωρίζει κράτος ή Αρχή, που προέκυψε από τη βία και τη χρήση των όπλων.
      Δεύτερο, θα πρέπει να θέσει ως βάση των συνομιλιών το ψήφισμα 360 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που προνοεί τον σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εδαφική της ακεραιότητα, καθώς και την πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατών. Τρίτο, θα πρέπει να επικαλεστεί: Α) Τον σεβασμό του Πρωτοκόλλου 10, επί τη βάσει του οποίοι εντάχθηκε ολόκληρη η Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ, με αναστολή του Κεκτημένου στο βόρειο τμήμα λόγω κατοχής. Β) Την εφαρμογή της αντιδήλωσης της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που προνοεί την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία ως βασική της υποχρέωση στο πλαίσιο της ενταξιακής της διαδικασίας. Γ) Την επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της κάτω από τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΕΕ ως μοντέλο κοινής συμβίωσης με την προοπτική της εφαρμογής του Κεκτημένου και στον βορρά εφόσον επέλθει η πλήρης αποχώρηση του τουρκικού στρατού και η απελευθέρωση, προκειμένου να επανενσωματωθούν οι Τουρκοκύπριοι στην Κυπριακή Δημοκρατία.
      Τρίτο, θα πρέπει να αξιώσει την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την κατάργηση των εγγυήσεων, οι οποίες μπορούν ν’ αντικατασταθούν από την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ, όπου ανήκει ανεπίσημα σήμερα, εφόσον όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις ανήκουν στη Συμμαχία πλην ημών.
      Πρωτοβουλία κινήσεων…
      Εάν ο Πρόεδρος προτάξει αυτές τις θέσεις, να αναλάβει πρωτοβουλία κινήσεων και να
      αποδράσει από το τουρκικό ναρκοπέδιο χωρίς να κατηγορηθεί ως απορριπτικός, θέτοντας την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της. Διότι δεν μπορεί η Πενταμερής να αποτελέσει τον βατήρα για τη διχοτόμηση ως προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοκοποίησης, καθορίζοντας τη βάση της λύσης επί του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Αντιθέτως, ο Πρόεδρος κλείνει, τοιουτοτρόπως, την πόρτα στην τουρκική προσδοκία για νέες υποχωρήσεις και δύο κράτη ή συνομοσπονδία. Επικαλούμενος δε ό,τι το Κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο καθορίζουν, ζητά την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι την αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Κυπριακή Δημοκρατία, που σημαίνει την αυτοδιάλυσή της. Άρα, ο Πρόεδρος έχει μια κλασική ευκαιρία σε μια «άτυπη» Πενταμερή, να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να χαράξει νέα πορεία για τη διάσωση και όχι τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
      Πηγή: simerini.sigmalive.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκικό ΥΠΕΞ: Δεν υπάρχει κοινό έδαφος για το Κυπριακό - Οι δηλώσεις Χριστοδουλίδη
      Ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Οντζού Κετσελί, ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της άτυπης πενταμερούς συνάντησης στη Γενεύη, συζητήθηκαν οι τομείς στους οποίους μπορεί να αναπτυχθεί συνεργασία προς όφελος των δύο «λαών», όπως είπε χαρακτηριστικά, στο «σημερινό περιβάλλον όπου δεν υπάρχει κοινό έδαφος» για την τελική διευθέτηση του Κυπριακού.
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν να σημειωθεί πρόοδος στο άνοιγμα νέων σημείων διέλευσης, στην αποναρκοθέτηση του νησιού, στο περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ηλιακή ενέργεια στη νεκρή ζώνη, στην αποκατάσταση των νεκροταφείων και στη σύσταση τεχνικής επιτροπής για τη νεολαία» δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ.
      Ο Οντζού Κετσελί επισήμανε ότι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θα διορίσει ειδικό απεσταλμένο για το Κυπριακό, ότι συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση μιας δεύτερης άτυπης συνάντησης με παρόμοια μορφή στα τέλη Ιουλίου και προσέθεσε: «Το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την ανάπτυξη της κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών στο νησί σε στενή συνεννόηση με την τουρκοκυπριακή πλευρά».
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ defence-point.gr
      Ν. Χριστοδουλίδης για πενταμερή συνάντηση: Έγινε ένα πρώτο θετικό βήμα - Πού συμφωνήσαμεΤην ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα των συζητήσεων με διευρυμένο σχήμα που πραγματοποιήθηκαν υπό τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στη Γενεύη εξέφρασε ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης σε δηλώσεις του.
      Όπως είπε, λαμβάνοντας υπόψη τη δημόσια ρητορική μέχρι τη Γενεύη, είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα «για το γεγονός ότι υπάρχουν εξελίξεις προς την ορθή κατεύθυνση μετά το 2017, όπως ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ δήλωσε».
      «Σήμερα έγινε ένα πρώτο σημαντικό θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της επανέναρξης των συνομιλιών. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος, δεν είμαστε ακόμη εκεί, αλλά επαναλαμβάνω ότι από το 2017 έγινε ένα πρώτο σημαντικό βήμα», τόνισε χαρακτηριστικά.
      «Αν κρατώ κάτι από τη Γενεύη θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα σε τρία θέματα: Πρώτον είναι η απόφαση του ΓΓ για διορισμό ενός προσωπικού απεσταλμένου που θα αγγίξει και το θέμα που είναι ο μεγάλος μας στόχος της επανέναρξης των συνομιλιών στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου.Δεύτερον θεωρώ σημαντικό ότι από σήμερα αποφασίσαμε ότι στα τέλη Ιουλίου θα γίνει μια νέα συνάντηση αυτής της διευρυμένης μορφής για να δούμε την πρόοδο που θα επιτευχθεί από σήμερα μέχρι τότε.
      Τρίτον, είναι η κοινή επιστολή της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ με κοινοποίηση τόσο σε εμένα όσο και στον κ. Τατάρ».
      Σημείωσε δε πως «τα γραπτά μένουν και θεωρώ ότι καθορίζει χωρίς να επιτρέπει την οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία, αμφιβολία, προσέγγιση τη θέση της ΕΕ σε σχέση με την επίλυση του Κυπριακού, κάτι που αγγίζει φυσικά και τις σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία και τις επιθυμίες της 'Αγκυρας».
      Ευχαρίστησε όλα τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, όπου σημείωσε ότι έγινε ουσιαστική συζήτηση και ειλικρινής διάλογος, ακούστηκαν απόψεις, ιδέες, οι οποίες ήταν για τον ίδιο ιδιαίτερα βοηθητικές.«Αυτή η μεγάλη προσπάθεια ξεκινά σήμερα», τόνισε. «Έχουμε και τον σχεδιασμό και το πλάνο για το πώς θα συνεχίσουμε αυτή την πορεία».Γκουτέρες για Κυπριακό: «Σήμερα υπήρξε ουσιαστική πρόοδος»- Τέλος Ιουλίου νέα πενταμερής
      «Από την αρχή της θητείας μου, έχω δεσμευτεί για την ασφάλεια και την ευημερία των Κυπρίων, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων», ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες σε δήλωσή του μετά το τέλος της άτυπης διευρυμένης διάσκεψης για το Κυπριακό στη Γενεύη.
      «Σήμερα ήταν μια ακόμη προσπάθεια να βρεθεί ένας δρόμος προς τα εμπρός», τόνισε. «Οι συζητήσεις αυτές διεξήχθησαν σε εποικοδομητική ατμόσφαιρα, με τις δύο πλευρές να επιδεικνύουν σαφή δέσμευση για πρόοδο και συνέχιση του διαλόγου».
      Όπως επεσήμανε, Τατάρ και Χριστοδουλίδης συμφώνησαν στην ακόλουθες πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης: άνοιγμα τεσσάρων σημείων διέλευσης, αποναρκοθέτηση, δημιουργία τεχνικής επιτροπής για τη νεολαία, πρωτοβουλίες για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στις περιοχές εξόρυξης, ηλιακή ενέργεια στη νεκρή ζώνη και αποκατάσταση των νεκροταφείων.
      «Συμφωνήσαμε να έχουμε με αυτή τη μορφή την επόμενη συνάντηση στα τέλη Ιουλίου και θα διορίσω έναν προσωπικό απεσταλμένο για να προετοιμάσει τα επόμενα βήματα», τόνισε.
      Όπως επεσήμανε, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι από το Κραν Μοντάνα από το 2017 μέχρι σήμερα, «δεν υπήρξε πραγματική πρόοδος σε καμία πτυχή».
      «Σήμερα, υπήρξε ουσιαστική πρόοδος», υπογράμμισε. «Και ελπίζω ότι τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης ή οι πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης, σε συνδυασμό με την απόφαση να υπάρξει πολύ σύντομα μια επόμενη συνάντηση και την αποδοχή από όλους του διορισμού ενός [προσωπικού] απεσταλμένου για την Κύπρο για την προετοιμασία των επόμενων βημάτων, καταδεικνύει την αίσθηση δέσμευσης και την αίσθηση του επείγοντος που πιστεύω ότι ήταν εξαιρετικά σημαντική. Πρόκειται για μια νέα ατμόσφαιρα».
      Ερωτηθείς αν θα παραμείνει η Μαρία 'Ανχελα Ολγκίν Κουεγιάρ ειδική απεσταλμένη, επεσήμανε: «θα διορίσω έναν νέο [προσωπικό] απεσταλμένο. Δεν έχει ακόμη επιλεγεί. Πριν από τη συνάντηση, δεν ήξερα καν αν θα μπορούσα να διορίσω απεσταλμένο».
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κυβέρνηση «συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο και «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου»!
      Ορκωμοσία των νέων Υπουργών και Υφυπουργών στο Προεδρικό Μέγαρο, Σάββατο 15 Μαρτίου 2025. (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)
      Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, «τσαλακώθηκε» άσχημα από τα πρώτα 24ωρα…Πρώτα η παραίτηση του Αρίστου Δοξιάδη, για τον οποίο ουδείς έχει καταλάβει πως και γιατί επελέγη από τον κ. Μητσοτάκη.
      Μετά τα όσα έχει γράψει ο νέος υφυπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Τσάφος για την κατεχόμενη Κύπρο, την οποία αποκάλεσε «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»! Τα συγγνώμη που ζήτησε δεν έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα και δεν αναφερόμαστε στην αντιπολίτευση που ζητά σύσσωμη την παραίτηση του. Και εντός της ΝΔ υπάρχει μεγάλη γκρίνια για το δεύτερο στη σειρά «ατόπημα» που προκύπτει από τη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη.
      Υπάρχει και τρίτο. Τα όσα είχε πει ο Γιάννης Λοβέρδος -σήμερα υφυπουργός Εξωτερικών- περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο! Του τα θύμισε ο διευθυντής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Δημήτρης Ριζούλης σε τηλεοπτικό κανάλι και οι απαντήσεις που επιχείρησε να δώσει δεν ήταν πειστικές.
      Σχόλιο του Γραφείου Τύπου
      Σχετικά με τις τοποθετήσεις του Ν. Τσάφου για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά
      Οι δηλώσεις του υφυπουργού Ν. Τσάφου περί αιτημάτων της Τουρκίας που “έχουν βάση” αποδεικνύουν ότι η προηγούμενη αναφορά του σε “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος, αλλά ουσιαστικά μια “ομολογία” της συνολικής πολιτικής αντίληψης, που συμβαδίζει όμως και με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία βήμα – βήμα προωθεί τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο υπό ΝΑΤΟϊκή εποπτεία, αλλά και τη διχοτομική “λύση” των δύο συνιστώντων κρατών στην Κύπρο.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πώς οι Αγγλοσάξονες υιοθέτησαν τα τουρκικά σχέδια για την διχοτόμηση του Αιγαίου;
      Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν για το τί συμβαίνει στο Αιγαίο, από την διάταξη του ελληνικού δικτύου αεράμυνας. Σύμφωνα με ανοιχτές πηγές, οι μείζονες σχηματισμοί του Ανατολικού Αιγαίου διαθέτουν αντιαεροπορική (Α/Α) ομπρέλα Μικρού Βεληνεκούς (βλ. διάγραμμα διάταξης): -ΤΟR-M1 (ρωσικής κατασκευής), -OSA-AK/AKM (ρωσικής κατασκευής) και -ASRAD (γερμανικής κατασκευής).Με άλλα λόγια, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού -ο οποίος τέμνει το Αιγαίο-, ΔΕΝ υπάρχει κανένα αμερικανικής κατασκευής Α/Α σύστημα.
      Διάταξη του ελληνικού δικτύου αεράμυνας πηγή

      Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί όλοι οι αμυντικοί σχηματισμοί στο Ανατολικό Αιγαίο προστατεύονται αποκλειστικά από ΡΩΣΙΚΗΣ και ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ κατασκευής Αντιαεροπορικά Συστήματα (SHORADS με γαλάζιο κύκλο στο διάγραμμα); Γιατί τα συστήματα ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ κατασκευής που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν τοποθετηθεί αποκλειστικά στην ηπειρωτική Ελλάδα (με εξαίρεση τη Σκύρο στην οποία σταθμεύουν τα Mirage 2000-5 Mk2 και κάποια F-16 block 52+, η οποία όμως βρίσκεται δυτικά του 25ου Μεσημβρινού. Περισσότερα και εδώ);

      Για να απαντηθεί το ερώτημα πρέπει να πάμε πίσω αρκετές δεκαετίες. Ξεκινώντας από το 1957, η Λέρος ήταν η πρώτη που εξαιρέθηκε από τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς από τον πρώτο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, λόρδο Χέιστινγκς Ισμέι, μετά από σχετική τουρκική απαίτηση. Το iEpikaira (29/03/24) ανέφερε επίσης ότι το 1980, ο Γιόσεφ Λούνς, εξέδωσε την περίφημη οδηγία πολιτικής για τα νησιά του Αιγαίου που επέβαλε την εξαίρεση της Λήμνου από την κατασκευή έργων υποδομής του ΝΑΤΟ. Εν συνεχεία, το 2001 απαλείφθηκαν τελείως τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα από τους Νατοϊκούς χάρτες. Το 2006, ο τότε Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής της Συμμαχίας, Στρατηγός Τζέιμς Τζόουνς, εξαιρεί το σύνολο των «αποστρατιωτικοποιημένων» -σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα- νησιών από τις Νατοϊκές ασκήσεις. 
      Οδηγία πολιτικής ΝΑΤΟ του Γιόσεφ Λούνς: Ο Ολλανδός Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λούνς (1971-1984) διακίνησε τον Μάιο του 1980 έγγραφο προς την βορειοατλαντική συμμαχία με το οποίο ζήτησε να μην περιλαμβάνονται στην κατανομή συμμαχικών πιστώσεων «αμφισβητούμενες περιοχές διότι δημιουργούσαν πολιτικά προβλήματα στο ΝΑΤΟ». Πηγή: Προσωπικό αρχείο δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού. Ευχαριστίες στο προσωπικό των αρχείων του NATO για τον εντοπισμό του εγγράφου.

      Με αυτά σαν δεδομένο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπάρχουν έντονες παρασκηνιακές συμμαχικές πιέσεις ώστε η Ελλάδα να στείλει τα ρωσικής κατασκευής Α/Α συστήματα στην Ουκρανία -κάνοντας διάτρητη την Α/Α άμυνα της χώρας-, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ούτε το ΝΑΤΟ ούτε οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα να έχει σοβαρή αντιαεροπορική άμυνα στις εν λόγω περιοχές. Γιατί όμως;
      Τουρκικός χάρτης του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου: Χάρτης Ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με χειρόγραφη σημείωση: «Τουρκική «γραμμή» 11 Ιαν. 79», και τη διευκρίνιση ότι η διακεκομμένη γραμμή είναι «Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών ≈ 41000 τ.χ.», ενώ η συνεχόμενη είναι η «επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή» ≈ 47500 (≈51%)». Πηγή: Αποδεσμευμένα έγγραφα Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, Φ. Αργυρού «Σημερινή»  

      Κάπου εδώ φανερώνεται ο ηθικός αυτουργός, η Τουρκία, η οποία είναι γνωστό ότι πιέζει προς αυτήν τη κατεύθυνση εδώ και πολλές δεκαετίες (βλ. τουρκικό χάρτη του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου αλλά και τον χάρτη των παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 μέχρι το 2012), χρησιμοποιώντας τους πρόθυμους -και ανοικτά φιλότουρκους- Βρετανούς, έχει ανάγει σε ύψιστη προτεραιότητα την «αποστρατιωτικοποίηση» του Ανατολικού Αιγαίου, η οποία προδήλως -ομοίως με την Κύπρο- αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο πριν την απώλειά του και την παγίωση της Γαλάζιας Πατρίδας. 
      Χάρτης παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 έως το τέλος του 2012: Οι αδειοδοτήσεις του 2012 έχουν δυτικό όριο τον 28ο Μεσημβρινό, όπως και ο χάρτης Μπάιντεν. Πηγή Ελληνικό ΥΠΕΞ: mfa.gr

      Με την σειρά τους οι Βρετανοί και το Φόρεϊν Όφις, μέσω της ειδικής σχέσης με τις ΗΠΑ -η οποία επί προεδρίας Τραμπ κλονίστηκε- προωθούν τα τουρκικής εμπνεύσεως σχέδιά τους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο εν συνεχεία λειτουργεί ως εκτελεστικός βραχίονας. Είναι ξεκάθαρη η διαδρομή την οποία ακολουθούν οι πάγιες τουρκικές επιδιώξεις ώστε να μετατραπούν σε συγκεκριμένα Αγγλοσαξονικά σχέδια. Κάπως έτσι καταλήξαμε και στο σχέδιο της πολιτισμικής/θρησκευτικής/πολιτικής διχοτόμησης του Αιγαίου (σσ. μοίρασμα μεταξύ ενός Ορθόδοξου και ενός ισλαμικού κράτους ώστε να υπονομευτεί η πρόσβαση των Ρώσων στις θερμές θάλασσες) το οποίο αναλύθηκε εκτενώς από το iEpikaira (11/03/25).
      Δυστυχώς για όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει σχεδόν καμία αποτρεπτική στρατηγική για να αντιτάξει. Αντιθέτως, υπάρχουν συγκεκριμένοι κύκλοι -γνωστοί και ως υπέρμαχοι της «ελληνοτουρκικής φιλίας»- οι οποίοι όχι μόνο δεν αγωνίζονται για να θωρακίσουν τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά ραδιουργούν διαχρονικά -και έχουν εν μέρει καταφέρει- για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα μειωμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων στην καλύτερη των περιπτώσεων...
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Hurriyet: Η Μπακογιάννη βλέπει την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη
      Η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη εστίασε την προσοχή στην εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας και δήλωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει μια μεγάλη «περιφερειακή δύναμη», γράφει σε άρθρο της η τουρκική εφημερίδα Hurriyet.
      Turkish delights
      Επεσήμανε ότι η Τουρκία έχει τα απαραίτητα προσόντα για να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή άμυνα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η Τουρκία το θέλει και μπορεί να το κάνει, έχει στρατό έτοιμο για πόλεμο. Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να γνωρίζουμε».
      Turkish delights
      Τις αξιοσημείωτες αυτές δηλώσεις έκανε η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη στο συνέδριο με τίτλο ««Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων» που πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Αθήνα.
      Δίδοντας προσοχή στην εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, η Μπακογιάννη σημείωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο της να γίνει μια «μεγάλη περιφερειακή δύναμη».
      Η Μπακογιάννη, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, δήλωσε ότι: «Η Τουρκία, για την οποία μας είπαν ότι ήταν «απομονωμένη», είναι καθ’ οδόν για να γίνει μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη. Η Τουρκία το θέλει και μπορεί να το κάνει, έχει έναν στρατό έτοιμο για πόλεμο. Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να μάθουμε».
      Αναφερόμενη στις ανεπίσημες συνομιλίες για την Κύπρο που έγιναν στη Γενεύη της Ελβετίας, η Μπακογιάννη είπε: «Πρέπει να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία, ωστόσο, αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, είναι στο χέρι της Τουρκίας», είπε, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Μητσοτάκης στην Άγκυρα στις 8 Απριλίου - Θα συναντηθεί με τον Ερντογάν... να πει τί;

      Την Άγκυρα της Τουρκίας πρόκειται να επισκεφθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις 4 Απριλίου, όπου θα έχει συνάντηση με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
      Σύμφωνα με την Καθημερινή, το ραντεβού δεν έχει οριστικοποιηθεί, ωστόσο οι δύο πλευρές βρίσκονται σε διαβούλευση.
      Ωστόσο, πληροφορίες του Liberal αναφέρουν οτι για την ώρα δεν υπάρχει κλεισμένη ημερομηνία για τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας.
      Στο μεταξύ, οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν βρίσκονται από τη Δευτέρα (17/03) το βράδυ στη Γενεύη για την πολυμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, ωστόσο το θέμα θα αποτελέσει αντικείμενο της διμερούς συνάντησης των ηγετών, όπως άλλωστε και ζητήματα που απασχολούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΗΠΑ-Γαλλία-Ισραήλ: Τι ΔΕΝ σημαίνει το "στρατηγικοί σύμμαχοι"...

      Ζαχαρίας Μίχας
      Η Αθήνα “ανακαλύπτει” ότι τα συμφέροντα των χωρών καθορίζουν τις διεθνείς τους σχέσεις, αλλά και τα όρια των στρατηγικών συμμαχιών. Μετά την εμπλοκή που έχει προκαλέσει η υπόθεση των πυραύλων Meteor στις σχέσεις με το Παρίσι, όπως αποκάλυψε το “επεισόδιο” ανάμεσα στους υπουργούς Άμυνας Δένδια και Λεκορνί, κομβικής σημασίας θα είναι εάν οι ελληνογαλλικές σχέσεις θα αντιμετωπιστούν την επόμενη ημέρα σαν ένα ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
      Αυτό εν πολλοίς εξαρτάται από τις προδιαθέσεις των εμπλεκομένων Ελλήνων πολιτικών, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζονται –εάν η στάση τους δεν καθορίζεται ευθέως– και από εσωτερικούς υπολογισμούς. Ας το προσεγγίσουμε όμως πιο συστηματικά. Στην Ελλάδα αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο να χαραχθεί μια συνεκτική εξωτερική πολιτική, η οποία δεν θα άγεται και θα φέρεται από τις σκοπιμότητες της συγκυρίας.
      Υποθέτουμε, ότι στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι δεν έχουμε επιλογή άλλη για την ασφάλειά μας, από το να επιδιώξουμε την ταυτόχρονη και ισόρροπη σχέση με τρεις καθοριστικές για την ασφάλειά μας χώρες: Τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Εάν υπάρχουν συνέργειες, τόσο το καλύτερο και θα πρέπει να επιδιωχθούν. Όπου η Ελλάδα μπορεί να παίξει ρόλο γέφυρας, όταν τα συμφέροντα αποκλίνουν (π.χ. Γαλλία-Ισραήλ), η παρέμβασή της θα μπορούσε να αποδώσει πολλαπλώς. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιμέρους σχέσεις, στο διμερές δηλαδή επίπεδο, πρέπει να διαφυλάσσονται σαν κόρη οφθαλμού.
      Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ο υπογράφων έχει επιχειρηματολογήσει για το πως οι “στρατηγικές σχέσεις” μεταξύ κρατών πρέπει να αποκτούν ουσία για να μη φέρουν αυτό τον τίτλο μόνο κατ’ όνομα. Απαιτούν ομάδες εξειδικευμένων στη διπλωματία –κι όχι μόνο– στελεχών που συζητούν συστηματικά και συγκεκριμένα με στόχο να κατανοήσει κάθε πλευρά τις πολιτικές προτεραιότητες και τους στόχους της άλλης, ώστε να καταστεί δυνατή και εμπράκτως η σύμπλευση.
      Τι σημαίνει “στρατηγικές συμμαχίες”;
      Ζητούμενο είναι για τον κάθε κρατικό μηχανισμό παραγωγής πολιτικής, να λαμβάνει υπόψη τις θέσεις και τους στόχους του στρατηγικού εταίρου, αναζητώντας ευφάνταστους διπλωματικά τρόπους αποτελεσματικής –και ει δυνατόν ταυτόχρονης– προώθησης των συμφερόντων κάθε πλευράς. Ζητούμενο είναι, επίσης, η υλοποίηση κάθε πολιτικής απόφασης με τρόπο που θα αποφεύγει να πλήξει –λόγω παρανόησης ή σφάλματος– τα συμφέροντα του στρατηγικού συμμάχου, ακόμα και αν υπάρχουν επιμέρους διαφορές σε ζητήματα τακτικής. Διότι εάν οι διαφορές είναι στρατηγικής φύσεως, στρατηγική σχέση δεν μπορεί να υπάρξει.
      Οι στρατηγικές σχέσεις προϋποθέτουν την οικοδόμηση ενός επιπέδου διμερούς εμπιστοσύνης, διαφορετικού από αυτό της καθημερινής τυπικής διπλωματικής πρακτικής. Διότι αυτό είναι που διαφοροποιεί τις ανέξοδες πολιτικές διακηρύξεις και την επικοινωνιακή διαχείριση, από τη γνήσια και αμοιβαία πρόθεση σύμπηξης στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ χωρών. Η θέση μας είναι σαφώς υπέρ της ισόρροπης και προστατευμένης ανάπτυξης των σχέσεων της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ.
      Και επειδή πολλά ακούγονται, ας αναφέρουμε δύο ζητήματα που όντως τίθεται συχνά πυκνά στην Ελλάδα, ακόμα και από αξιωματούχους: Το πρώτο είναι ο ισχυρός προβληματισμός για το κόστος της υποστήριξης των κατά τα άλλα εξαιρετικών γαλλικών οπλικών συστημάτων. Το δεύτερο είναι η γαλλική απροθυμία να εμπλακεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία, τουλάχιστον στην υποστήριξη των οπλικών συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ενδεχόμενη αλλαγή της γαλλικής στάσης στο δεύτερο αυτό ζήτημα, θα θεωρηθεί στην Αθήνα ως ισχυρό σήμα της γαλλικής επιθυμίας για πραγματική ανοικοδόμηση της διμερούς σχέσης με ρεαλιστικά και απτά οφέλη και για τις δυο πλευρές. Πηγές προσθέτουν δε ότι αυτό θα οδηγούσε, συν τω χρόνω, σε αύξηση του διμερούς “εξοπλιστικού εμπορίου”.
      Η Ελλάδα να ζητά ανταλλάγματα
      Για να προσεγγίσουμε όμως το ζήτημα με αμεροληψία, πρέπει να επισημανθεί ότι για να αποσπάσεις οτιδήποτε ως αντάλλαγμα, πρέπει, αφενός να το ζητήσεις, αφετέρου να το θέσεις ξεκάθαρα ως προϋπόθεση υπογραφής μίας εξοπλιστικής σύμβασης! Κι όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν παραπέμπουν σε συντονισμένη ελληνική προσπάθεια στον τομέα αυτό. Το λέμε κομψά για να μην μιλήσουμε ευθέως για ελληνική αδιαφορία. Στο θέμα αυτό δεν χωρούν γενικόλογες αναφορές, αλλά προσέλευση σε μια διαπραγμάτευση με ορθολογικές και επεξεργασμένες προτάσεις. Μπορεί οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι αυτό γίνεται από το σύγχρονο ελληνικό κράτος; Προφανώς, αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τις ελληνογαλλικές σχέσεις, πρόκειται για πολύ βαθύτερη παθογένεια…
      Δυστυχώς για μας, ακόμα και μεταξύ στρατηγικών συμμάχων, ισχύει απαρέγκλιτα το “μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”. Και όποιος δεν το κατανοεί, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Κάπου εκεί βρίσκεται η Ελλάδα. Παρά ταύτα, διακηρύττουμε βολικά ότι ασκούμε υψηλή πολιτική με τους εξοπλισμούς. Με νοοτροπία, όμως, κράτους που δεν προσπαθεί να οικοδομήσει αποτροπή διά της επένδυσης στη στρατιωτική ισχύ, αλλά να κάνει “τα γλυκά μάτια” σε διάφορους ισχυρούς για να μας θέσουν υπό την προστασία τους. Έτσι όπως πάμε, στο τέλος θα γίνουμε πελάτες και της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας!
      Πηγή: defence-point.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Θ. Κατσούφρος: Η Λιβύη προκήρυξε διαγωνισμό λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική ΑΟΖ
      Στην συζήτησή μας (17-03-2025) ο νομικός, διεθνολόγος, ειδικός σε θέματα Δικαίου της Θάλασσας σχολιάζει τις προεκτάσεις μίας σημαντικής, θετικής για τις ελληνικές θέσεις εξέλιξης.
      Η Λιβύη (η Λιβυκή Εταιρεία Πετρελαίου) προκήρυξε διαγωνισμό για θαλάσσια τεμάχια λαμβάνοντας υπόψιν απολύτως την δυνητική ελληνική ΑΟΖ με βάση την μέση γραμμή, και μάλιστα με ανοιχτό τον Κόλπο της Σύρτης, και την πλήρη επήρεια των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες.
      Ο χάρτης δείχνει ότι η Λιβύη τηρεί ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καθώς λαμβάνει υπόψιν την ελληνική ΑΟΖ αποφεύγοντας παράλληλα να προκηρύξει θαλασσοτεμάχια στην περιοχή του τουρκο-λιβυκού Μνημονίου.
      [iEpikaira: Περισσότερα και ΕΔΩ!]
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τα φιλαράκια έπιασαν δουλειά: Τηλεφωνική επικοινωνία Ερντογάν-Τραμπ για κυρώσεις και F-35(!)

      Τηλεφωνική επικοινωνία είχαν την Κυριακή ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ταγίπ Ερντογάν.
      Στο επίκεντρο της συνομιλίας βρέθηκαν επίσης οι προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς και η αποκατάσταση της σταθερότητας στη Συρία
      Στο επίκεντρο της συνομιλίας βρέθηκαν οι διμερείς σχέσεις, οι προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς και η αποκατάσταση της σταθερότητας στη Συρία, σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας.
      Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, ο Ερντογάν είπε στον Τραμπ ότι οι ΗΠΑ πρέπει να τερματίσουν τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στην Τουρκία, βάσει του νόμου CAATSA («για την αντιμετώπιση όσων θεωρούνται αντίπαλοι των ΗΠΑ»), να δώσουν το τελικό «πράσινο φως» για την αγορά F-16, καθώς και να επανεντάξουν την Τουρκία στο πρόγραμμα των μαχητικών F-35.
      Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι οι περιφερειακές και παγκόσμιες εξελίξεις καθιστούν απαραίτητη την αύξηση των διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο χωρών.
      Σύμφωνα με την τουρκική ανακοίνωση, η Αγκυρα αναμένει από τις ΗΠΑ βήματα που θα λαμβάνουν υπόψη τα τουρκικά συμφέροντα σε θέματα τρομοκρατίας, τα οποία, όμως, η τουρκική πλευρά συσχετίζει με τους Κούρδους της Συρίας.
      Για την Ουκρανία, ο Ερντογάν δήλωσε ότι υποστηρίζει τις πρωτοβουλίες του Αμερικανού προέδρου για τον τερματισμό του πολέμου, καθώς και ότι η Τουρκία επιδιώκει από την αρχή μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
      Τέλος, πρόσθεσε ότι είναι σημαντικό οι δύο χώρες να συμβάλουν από κοινού στην άρση των κυρώσεων κατά της Συρίας, προκειμένου να καταστεί λειτουργική η νέα κυβέρνηση και να διασφαλιστεί η ομαλότητα, η οποία θα επιτρέψει στους Σύρους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
      Πηγή: kathimerini.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Le Figaro: Η τουρκική επιθετικότητα κάνει αδύνατη τη διάλυση του PKK
      «Κάθε μέρα, αεροπλάνα αναγνώρισης πετούν, κάθε μέρα βομβαρδίζουν, κάθε μέρα επιτίθενται», είπε ένας από τους ηγέτες του PKK, υποστηρίζοντας ότι «η διεξαγωγή συνεδρίου υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη και επικίνδυνη», γράφει η γαλλική Le Figaro.
      Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο έχει κληθεί από τον μακροχρόνιο ηγέτη του να καταθέσει τα όπλα, θεωρεί προς το παρόν «αδύνατο» να πραγματοποιήσει συνέδριο για να κηρύξει τη διάλυσή του, δήλωσε υψηλόβαθμο στέλεχος της κουρδικής ένοπλης ομάδας το βράδυ της Πέμπτης.
      «Κάθε μέρα, αναγνωριστικά αεροπλάνα (τουρκικά, σημείωση του συντάκτη) πετούν, κάθε μέρα βομβαρδίζουν, κάθε μέρα επιτίθενται », είπε ο Τζεμίλ Μπάϊκ, ένας από τους ηγέτες του PKK, στο κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι Sterk TV, υποστηρίζοντας ότι «η διεξαγωγή συνεδρίου σε αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη και επικίνδυνη» .
      Αλλά αυτό το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί «εάν εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις», τόνισε, σύμφωνα με σχόλια που ανέφερε το πρακτορείο τύπου ANF, προσκείμενο στο κουρδικό κίνημα.
      Το PKK, του οποίου η διοίκηση υποχωρεί στα βουνά του βόρειου Ιράκ, ανταποκρίθηκε ευνοϊκά την 1η Μαρτίου στο κάλεσμα του ιστορικού ηγέτη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν , που κρατείται επί 26 χρόνια, να διαλύσει το κίνημα και να βάλει τέλος σε ανταρτοπόλεμο τεσσάρων δεκαετιών που έχει αφήσει τουλάχιστον 40.000 νεκρούς.
      Το PKK, που χαρακτηρίζεται τρομοκρατική ομάδα από την Άγκυρα και τους δυτικούς συμμάχους της, έχει ανακοινώσει άμεση εκεχειρία, αλλά απαιτεί από τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, που είναι ακόμα φυλακισμένος σε ένα νησί φυλακών στα ανοιχτά της Κωνσταντινούπολης, να «ηγηθεί προσωπικά» του συνεδρίου που θα οδηγήσει στη διάλυσή του.
      Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι η κλήση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, η οποία ήρθε ως μέρος του διαλόγου που ξεκίνησε η Άγκυρα το φθινόπωρο, ήταν μια «ιστορική ευκαιρία» για Τούρκους και Κούρδους, που αντιπροσωπεύουν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το 20 τοις εκατό των 85 εκατομμυρίων κατοίκων της Τουρκίας.
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      [Και] η Πορτογαλία βλέπει ως επικίνδυνη επιλογή τα αμερικανικά F-35

      Τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 της πορτογαλικής Πολεμικής Αεροπορίας βρίσκονται «στο τέλος του κύκλου ζωής τους». Η Λισαβόνα έχει σκεφτεί να τα αντικαταστήσει με αμερικανικά F-35, αλλά αμφισβητεί αυτή την επιλογή λόγω των πρόσφατων θέσεων του Ντόναλντ Τραμπ.
      Από το valeursactuelles.com
      «Ο κόσμος έχει αλλάξει»
      Ο Πορτογάλος υπουργός Άμυνας Νούνο Μέλο αμφισβήτησε την υποψηφιότητα του Αμερικανού κατασκευαστή Lockheed Martin να αντικαταστήσει τα μαχητικά αεροσκάφη στον στόλο της πολεμικής αεροπορίας της χώρας του.
      Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Público την Πέμπτη 13 Μαρτίου, υπενθύμισε: «Τα F-16 βρίσκονται στο τέλος του κύκλου τους και θα πρέπει να σκεφτούμε την αντικατάστασή τους. Αλλά στις επιλογές μας, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεωπολιτικό περιβάλλον. »
      «Η πρόσφατη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της διεθνούς γεωστρατηγικής, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε τις καλύτερες επιλογές, γιατί η προβλεψιμότητα των συμμάχων μας είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα που πρέπει να ληφθεί υπόψη », πρόσθεσε.
      Αντί για τα μαχητικά-βομβαρδιστικά F-35, «πρέπει να εξεταστούν πολλές επιλογές, συμπεριλαμβανομένων των ευρωπαϊκών, και λαμβάνοντας υπόψη την απόδοση που μπορούν να έχουν αυτά στην πορτογαλική οικονομία», είπε ο υπουργός.
      Θα μπορούσε το γαλλικό Rafales να είναι μια καλή εναλλακτική; «Δεν θα κάνω αυτή τη συζήτηση εδώ », απάντησε ο Νούνο Μέλο, ο οποίος προτίμησε να αποφύγει το θέμα προς το παρόν.
      Αυξανόμενες ανησυχίες
      Σύμφωνα με το εξειδικευμένο μέσο Zone militaire , αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πορτογαλία, αμφισβητούν τις μελλοντικές τους αποκτήσεις όσον αφορά τον στρατιωτικό εξοπλισμό. Εκτός από την αβεβαιότητα που δημιουργείται από τις δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ, η μεγάλη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνη.
      Για παράδειγμα, αν και ο Πορτογάλος υπουργός υπενθύμισε ότι η Ουάσιγκτον ήταν πάντα μεγάλος σύμμαχος της χώρας, τόνισε επίσης ότι είχε τη δυνατότητα «να επιβάλει περιορισμούς όσον αφορά τη χρήση, τη συντήρηση, τα εξαρτήματα» στα αεροσκάφη τους.
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Δύσκολα τα πράγματα με την Τουρκία» λέει η Ν.Μπακογιάννη και μας προετοιμάζει!
      Η Τουρκία για την οποία μας έλεγαν ότι «είναι απομονωμένη» και όπου να ΄ναι «διαλύεται οικονομικά», είναι τώρα μια χώρα «που θέλει να είναι περιφερειακή δύναμη», «έχει έναν ετοιμοπόλεμο στρατό που μπορεί να υποδέχεται φέρετρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα», «είναι μια χώρα με 80 εκατομμύρια κόσμο, νέο κόσμο», «είναι μια χώρα που έχει ενδυναμωθεί λόγω Συρίας», «φαίνεται ότι κλείνει το υπαρξιακό της πρόβλημα, αυτό των Κούρδων» και «θέλει να παίζει ένα ρόλο που δεν θα της αναγνωρίζουν οι Άραβες».
      Όλες αυτές οι παραδοχές από την Ντόρα Μπακογιάννη , στο συνέδριο Κύκλος Ιδεών που γίνεται στην Αθήνα. Είπε ακόμη ότι η Τουρκία θέλει να μπει στην ευρωπαϊκή άμυνα «και έχει τα προσόντα», μεταξύ των οποίων ανέφερε και την αμυντική βιομηχανία, την οποία εμείς διαλύουμε. Την προσπάθεια του Ερντογάν να βάλει την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα η Ντ. Μπακογιάννη το βλέπει ως ευκαιρία. «Να διαβάσουμε σωστά την πραγματικότητα σκληρά», λέει και να κινηθούμε «χωρίς παρωπίδες και φόβους, γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα».
      Δηλαδή;
      [iEpikaira: Μήπως όλα αυτά έχουν σχέση με το πρόσφατο ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και όσα γράφονται ΕΔΩ;]
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Λιβύη δημοπρατεί θαλάσσια οικόπεδα σεβόμενη(;) την ελληνική ΑΟΖ!
      Γράφημα με πηγή τον λογαριασμό στο Χ του χρήστη @bolzano_g. Προτείνουμε να δείτε περισσότερους χάρτες στο λογαριασμό του.
      Μάριος Δημητρίου
      Η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης (NOC) ανακοίνωσε την έναρξη γύρου προσφορών για το 2025, με σκοπό την προσέλκυση διεθνών εταιρειών ενέργειας για την εξερεύνηση και ανάπτυξη 22 χερσαίων και θαλάσσιων οικοπέδων, που καλύπτουν έκταση 235.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και περιέχουν εκτιμώμενα αποθέματα 1,6 δισεκατομμυρίων βαρελιών ισοδύναμων πετρελαίου. Ο γύρος αυτός επικεντρώνεται σε διάφορα χερσαία πεδία, καθώς και σε υπεράκτιες περιοχές στην Κυρηναϊκή, με στόχο την ενίσχυση της πετρελαιακής παραγωγής της Λιβύης, η οποία σήμερα ανέρχεται σε 1,4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, με φιλοδοξίες να φτάσει τα 2-3 εκατομμύρια βαρέλια τα επόμενα χρόνια.
      Ωστόσο, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του γύρου αυτού, όπως αναφέρεται και σε άρθρο του MEES (Middle East Economic Survey), είναι ότι τα νέα λιβυκά οικόπεδα που δημοπρατούνται, λαμβάνουν υπόψη τα όρια της δυνητικής ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), σε σχέση με την λιβυκή, τηρώντας της αρχή της μέσης γραμμής στην χάραξη της.
      Η αναφορά στα λιβυκά οικόπεδα εστιάζεται ειδικά στα νο 014, 015 και 010, σύμφωνα με τον χάρτη δημοπράτησης (κάτω), τα οποία “σέβονται” τα δικαιώματα των νησιωτικών ακτογραμμών της Κρήτης και της Γαύδου.Με λαδί και ανοιχτό πράσινο, οι περιοχές που δημοπρατεί η Λιβύη το 2025 για έρευνα/δοκιμαστικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Τα θαλάσσια “οικόπεδα” 014, 015 και 010 (πάνω δεξιά) σέβονται την αρχή μέσης γραμμής για ΑΟΖ με την Ελλάδα.
      Ο κλάδος του πετρελαίου στη Λιβύη έχει αντιμετωπίσει σημαντικές διαταραχές από την εξέγερση του 2011, η οποία ανέτρεψε το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι, με την παραγωγή να πέφτει για μεγάλο διάστημα από τα 1,6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα σε μόλις 200.000, λόγω της πολιτικής αστάθειας, των ένοπλων συγκρούσεων και της αποχώρησης πολλών διεθνών εταιρειών από τη χώρα. Οι πρόσφατες προσπάθειες σταθεροποίησης, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας εκεχειρίας του 2020 που μεσολάβησε ο ΟΗΕ, έχουν ενθαρρύνει την NOC να προχωρήσει σε μαζική διάθεση οικοπέδων προς εκμετάλλευση και έρευνα, στέλνοντας ένα σήμα εμπιστοσύνης στους επενδυτές, παρά τις συνεχιζόμενες τριβές μεταξύ των δύο τοπικών κυβερνήσεων, μια στην Τρίπολη και μια στην ανατολική Λιβύη, στο Τομπρούκ.
      Διεθνείς εταιρείες όπως η Eni, η OMV, η BP και η Repsol έχουν επαναλάβει τις δραστηριότητές τους στη χώρα από το 2022, υπογράφοντας συμφωνίες αξίας δισεκατομμυρίων, με κύριο κίνητρο τα τεράστια αποθέματα της χώρας, που εκτιμώνται σε 48 δισεκατομμύρια βαρέλια, τα μεγαλύτερα στην Αφρική.
      Η χάραξη πάντως των οικοπέδων με έμμεση αναγνώριση ελληνικών “ορίων” έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο του 2019, το οποίο αγνοεί τα ελληνικά νησιωτικά δικαιώματα, αποδίδοντας στη Λιβύη έκταση νοτίως της Κρήτης, οπότε παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, όπως αποτυπώνεται στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
      Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως μια ξεκάθαρη ήττα της τουρκικής άποψης για μηδενικά νησιωτικά δικαιώματα σε ΑΟΖ για την Ελλάδα, κάτι που η Άγκυρα θέλει να επιβάλλει στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.
      Πάντως η επιτυχία του φετινού γύρου προσφορών θα εξαρτηθεί από την ικανότητα της Λιβύης να διασφαλίσει ένα σταθερό πολιτικό και νομικό περιβάλλον για τους επενδυτές, καθώς η χώρα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προκλήσεις από την διχασμένη της πολιτική σκηνή.
      Επιπλέον, η οριοθέτηση που ικανοποιεί την δυνητική ελληνική ΑΟΖ, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ελληνο-λυβικό διάλογο, παρά τις υπάρχουσες εντάσεις. Άλλωστε η Λιβύη θα δυσκολευόταν να βρει επενδυτές πρόθυμους να “ποντάρουν” σε θαλάσσια οικόπεδα για διενέργεια ερευνών και γεωτρήσεων, εφόσον αυτά θα ήταν καθορισμένα εκτός διεθνούς δικαίου, άρα θα προκαλούσαν την ελληνική, την αιγυπτιακή αντίδραση, αλλά και διεθνείς πιέσεις, έως και κυρώσεις.
      Φαίνεται πως ο γύρος προσφορών του 2025 δεν είναι μόνο μια οικονομική πρωτοβουλία, αλλά και μια γεωπολιτική δήλωση για τη Λιβύη, η οποία επιδιώκει να ενισχύσει τη θέση της ως βασικού παίκτη στη Μεσόγειο, παρά τις περιφερειακές εντάσεις. Η συνεργασία με διεθνείς εταιρείες και η αύξηση της παραγωγής πετρελαίου θα μπορούσαν να προσελκύσουν περισσότερες ξένες επενδύσεις, ενισχύοντας την πολιτική σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα θα διαδραμάτιζαν καθοριστικό ρόλο στη διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας για την Ευρώπη, εν μέσω των ταραχών στην παγκόσμια ενεργειακή αγορά.
      Πηγή: flight.com.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γρίβας - Μάζης για τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις
      Βίντεο: esxatianasxesi
       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×