Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

K. Γρίβας: Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων - Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος

Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων - Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος και οι μύθοι για τις εξωτικές πλατφόρμες οπλικών συστημάτων

Δρ Κωνσταντίνος Γρίβας [δημοσιεύτηκε στο foreignaffairs.gr στις 07-10-2018]

Τον τελευταίο καιρό, η αυξανόμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η εξέλιξη ενός εξαιρετικά φιλόδοξου εξοπλιστικού προγράμματος από πλευράς της Άγκυρας, έχουν φέρει ξανά στο προσκήνιο το θέμα των ελληνικών εξοπλισμών.

Πράγματι, αν και αυτήν την στιγμή συνεχίζει να υφίσταται ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα, εις βάρος των κυρίαρχων αντιλήψεων και παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο μέλλον η κατάσταση αναμένεται να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, αν δεν κάνει κάτι για αλλάξει τα δεδομένα.

Και το θέμα είναι τι θα κάνει; Θα εγκλωβιστεί εκ νέου σε μια «παραδοσιακή» λογική, προμηθευόμενη πανάκριβες, «εξωτικές» πλατφόρμες μάχης, όπως είναι το πολυδιαφημισμένο «αόρατο» μαχητικό αεροσκάφος F – 35 ή θα κινηθεί προς την κατεύθυνση στοχευμένων λύσεων προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες γεωγραφικές και επιχειρησιακές συνθήκες του ελληνοτουρκικού συστήματος;
Βέλγος τεχνικός του στρατού εξετάζει ένα βλήμα AIM-9M αέρος-αέρος προσαρτημένο σε μαχητικό αεροσκάφος F16 της Βελγικής Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο συμμετείχε σε επίθεση στην Λιβύη, στην αεροπορική βάση του Αράξου, στις 28 Μαρτίου 2011. REUTERS/Yves Herman
------------------------------------------------------------------------------------------

Το ζήτημα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί στον περιορισμένο χώρο του παρόντος κειμένου. Ωστόσο, θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια θεωρητική βάση πάνω στην οποία, κατά την άποψη του υπογράφοντος, θα πρέπει να εδραστεί η όποια ελληνική εξοπλιστική προσπάθεια στο μέλλον. Και θεμέλιος λίθος μιας παρόμοιας προσπάθειας είναι η παραδοχή ότι λόγος ύπαρξης των οπλικών συστημάτων είναι να επιφέρουν κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Από τα επιθυμητά αποτελέσματα, λοιπόν, θα πρέπει να ξεκινά ο εξοπλιστικός σχεδιασμός. Και θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τα αποτελέσματα ασκούνται κατά κανόνα από τα βλήματα. Άρα, θα εξετάσουμε, σε πολύ γενικές γραμμές, μια βληματοκεντρική (projectile centric) φιλοσοφία, η οποία μπορεί να βρει σοβαρές εφαρμογές στο ελληνοτουρκικό σύστημα.

ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Όταν κάποιος σκέφτεται την έννοια της στρατιωτικής ισχύος, τις περισσότερες φορές φέρνει στο μυαλό του διάφορα οπλικά συστήματα όπως μαχητικά αεροσκάφη, άρματα μάχης, πολεμικά πλοία κλπ. Ωστόσο, τείνουμε να ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά πλατφόρμες μάχης που από μόνες τους δεν έχουν σχεδόν καμία αξία. Την αξία στα συστήματα αυτά την προσδίδουν τα βλήματα τα οποία μεταφέρουν και τα οποία ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος, για παράδειγμα, όσο εξελιγμένο και αν είναι, δεν αποτελεί παρά μια πλατφόρμα μεταφοράς βλημάτων και η δουλειά του είναι να μεταφέρει τα βλήματα αυτά από το σημείο Α του χώρου στο σημείο Β έτσι ώστε να ασκήσει κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο εξελιγμένα αεροπορικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η «Βόμβα Μικρής Διαμέτρου» (Small Diameter Bomb / SDB). Το έξυπνο αυτό όπλο μπορεί να μεταφερθεί στον στόχο του στην εσωτερική αποθήκη οπλισμού ενός πανάκριβου μαχητικού αεροσκάφους stealth F – 35 ή πάνω σε μια ρουκέτα του πολλαπλού εκτοξευτή ρουκετών MLRS, επιτυγχάνοντας βεληνεκές περίπου 150 χλμ. Άρα, αν ο χώρος μάχης είναι αρκετά μικρός ώστε η βόμβα να μπορεί να φθάνει τους στόχους της μεταφερόμενη πάνω σε μια ρουκέτα, πιθανώς δεν χρειάζεται το πανάκριβο αεροπλάνο μεταφοράς. Επιπροσθέτως, οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών τείνουν να αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο βεληνεκές διεθνώς. Για παράδειγμα, το κινεζικό ρουκετοβόλο AR3, το πολωνικό WR – 300 Homar, το βραζιλιάνικο ASTROS 2020, το λευκορωσικό Polonez και το σερβικό Sumadija φθάνουν σε βεληνεκές τα 300 χλμ ή τα προσεγγίζουν. Άρα, παρόμοια δικτυοκεντρικά συστήματα – συστημάτων (systems – of – systems) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών, ουσιαστικά μπορούν να λειτουργήσουν ως υποκατάστατα αεροπορικών δυνάμεων σε αποστολές κρούσης, με κλάσμα του κόστους που θα χρειάζονταν για την απόκτηση, υποστήριξη, συντήρηση και αξιοποίηση των αεροσκαφών και προσφέροντας πολύ μικρότερα περιθώρια άμυνας στον αντίπαλο.

Με άλλα λόγια, τα πρωτεύοντα οπλικά συστήματα είναι τα βλήματα, και τα υπόλοιπα είναι απλώς υπηρέτες τους, οι οποίοι σε περιορισμένων γεωγραφικών διαστάσεων συστήματα αντιπαράθεσης, πιθανώς και να μην χρειάζονται. Ακόμη και ένα πληροφοριοκεντρικό (info centric) δίκτυο, που αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στην σύγχρονη στρατιωτική επιστήμη, δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια αρχιτεκτονική η οποία αποσκοπεί στο να επιτρέψει στα διαφόρων ειδών βλήματα να προσβάλουν τον εχθρό στον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Άρα και το δίκτυο αποτελεί έναν υπηρέτη των βλημάτων. Και όπως αναφέραμε και πιο πάνω, τα βλήματα αποσκοπούν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο.

Συνακόλουθα, ο πυρήνας, η αρχή, η βάση και ο τελικός στόχος μιας πολεμικής δύναμης, είναι η επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, η σχεδίαση μιας πολεμικής δύναμης φυσιολογικά θα έπρεπε να ξεκινάει ακριβώς από αυτή τη βάση. Δηλαδή, την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Πιθανώς αυτό να φαίνεται αυτονόητο. Όμως δεν είναι. Αντιθέτως, πολλές φορές, όποτε εξετάζουμε την στρατιωτική ισχύ χωρών τείνουμε να μετράμε πλατφόρμες μάχης και όχι τα αποτελέσματα που αυτές είναι ικανές να επιφέρουν σε δεδομένο αντίπαλο, σε δεδομένο χώρο και χρόνο και σε δεδομένο είδος πολεμικής αντιπαράθεσης. Γιατί δεν είναι όλα τα αποτελέσματα, τα βλήματα και οι πλατφόρμες μεταφοράς τους κατάλληλα για όλες τις συνθήκες. Η στρατιωτική ισχύς είναι ένα σχετικό και όχι απόλυτο μέγεθος και λαμβάνει υπόσταση σε διαδραστική σχέση με το γεωγραφικό περιβάλλον, το είδος της πολεμικής αναμέτρησης και μια σειρά από άλλους παράγοντες.

Ακόμη πιο προβληματική είναι μια τάση που υπάρχει στις στρατηγικές σπουδές, όπου η στρατιωτική ισχύς πολλές φορές ταυτίζεται με τις δαπάνες για την Άμυνα, με αποτέλεσμα αυτός που δαπανά περισσότερα λεφτά για το στράτευμά του να θεωρείται αξιωματικά ισχυρότερος από εκείνον που δαπανά λιγότερα. Για παράδειγμα, σε πλήθος συνεδρίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο γράφων είχε την ευκαιρία να ακούσει πολλάκις την τυποποιημένη αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο ισχυρή στρατιωτικά δύναμη του πλανήτη γιατί, πολύ απλά, δαπανούν πολύ περισσότερα χρήματα για το στράτευμά τους από ότι οι υπόλοιπες χώρες. Ένα γρήγορο τεστ για την αξιοπιστία αυτής της άποψης είναι να αναρωτηθεί κανείς πόσα λεφτά στοίχισε η Γραμμή Μαζινό…

Βέβαια, η ταύτιση της στρατιωτικής ισχύος με τις πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων δεν είναι και τόσο παράλογη, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές λειτουργίες των οπλικών συστημάτων διεξάγονται τον καιρό της ειρήνης. Για παράδειγμα, στον καιρό της ειρήνης η πολεμική ισχύς εκτελεί αποστολές αποτροπής, προειδοποίησης και επίδειξης (deterrence, signaling & posturing, αντιστοίχως), ενίσχυσης του εθνικού γοήτρου, τόνωσης του ηθικού του λαού κλπ. Για τις λειτουργίες αυτές χρειάζονται οπλικά συστήματα με μεγάλες «επικοινωνιακές» ικανότητες, όπως αεροπλανοφόρα, «φουτουριστικά» μαχητικά αεροσκάφη και πειθαρχημένες σειρές αρμάτων μάχης να παρελαύνουν στις εθνικές εορτές στους δρόμους των πρωτευουσών.

Όμως, αν έλθει ο καιρός του πραγματικού πολέμου, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, τα οποία με την σειρά τους επιδιώκουν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα αεροπλανοφόρο δεν είναι παρά μια πλατφόρμα που μεταφέρει άλλες πλατφόρμες, δηλαδή τα μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία με την σειρά τους κουβαλούν διαφόρων ειδών βλήματα που επιδιώκουν να ασκήσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Επιπροσθέτως, δεν έχουν όλα τα βλήματα που μεταφέρουν τα αεροσκάφη αυτή την επιθετική λειτουργία. Και αυτό γιατί κάποια από τα αεροσκάφη, όπως για παράδειγμα τα μαχητικά F–14 Tomcat, που επιχειρούσαν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, δεν είχαν ως αποστολή να ασκήσουν προβολή ισχύος στον εχθρό αλλά να προστατεύσουν τα ίδια τα αεροπλανοφόρα από εχθρικές επιθέσεις. Αμυντικό ρόλο είχαν και τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (AEW&C) Hawkeye.

Άρα, αν κάποιος θέλει πράγματι να σχετίσει τις δαπάνες για εξοπλισμούς με τις πραγματικές πολεμικές ικανότητες θα πρέπει να εξετάσει όχι πόσα χρήματα δαπανούν οι ΗΠΑ για κάθε αεροπλανοφόρο αλλά τι αγοράζουν με τα χρήματα αυτά όσον αφορά τις ικανότητες επίτευξης καταστρεπτικών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Με άλλα λόγια, πόσο στοιχίζει κάθε βόμβα ή πύραυλος που προσβάλει τον αντίπαλο στο πλαίσιο επιθετικών αποστολών, όχι ως μονάδα αλλά ως το τελικό στάδιο μιας σύνθετης και πολυεπίπεδης αρχιτεκτονικής συστημάτων.

ΚΕΝΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΠΙΔΕΣ

Ακόμη και οι ίδιες οι πλατφόρμες που αποσκοπούν να διεξάγουν επιθετικές αποστολές, μεταφέρουν και διαθέτουν δύο ειδών οπλικά συστήματα. Αυτά που επιδιώκουν να επιφέρουν καταστρεπτικά αποτελέσματα στον εχθρό και αυτά που αποσκοπούν στο να προστατεύσουν την ίδια την πλατφόρμα, είτε με ενεργητικό είτε με παθητικό τρόπο. Ενεργητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι ηλεκτρονικοί παρεμβολείς (jammers) για ένα μαχητικό αεροσκάφος ή ένα ενεργό σύστημα αυτοπροστασίας (APS) για ένα άρμα μάχης, ενώ παθητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι χαρακτηριστικά χαμηλής διακρισιμότητας (VLO) για ένα αεροσκάφος ή ενισχυμένη θωράκιση για ένα άρμα μάχης.
Ένας υπαξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας χειρίζεται το ραντάρ πυραύλων αεροπορικής άμυνας Patriot στην αεροπορική βάση του Τατοΐου, στις 27 Ιουλίου 2004. Δεκάδες νέα βλήματα Pac 3 (Patriot Advanced Capability) ήταν οπλισμένα και έτοιμα σε τρεις θέσεις γύρω από την λεκάνη της Αττικής παρέχοντας μια αεροπορική αμυντική ομπρέλα πάνω από την ελληνική πρωτεύουσα ως μέρος ενός μαζικού σχεδίου ασφάλειας για την προστασία των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004. REUTERS/Yiorgos Karahalis
----------------------------------------------------------------------------------------------

Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να χωρίσουμε τα οπλικά συστήματα χοντρικά σε δύο κατηγορίες, στις «ασπίδες» και τα «κεντριά». Οι «ασπίδες» έχουν σκοπό να προστατεύσουν τις πλατφόρμες έτσι ώστε να επιβιώσουν από τα εχθρικά όπλα και να μπορέσουν να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον αντίπαλο. Αυταξία έχουν μόνο τα «κεντριά», ενώ οι «ασπίδες» είναι υποστηρικτικές των «κεντριών». Όσο όμως βελτιώνονται τα «κεντριά» που απειλούν τις διάφορες πλατφόρμες, τόσο αυτές αναγκάζονται να αποκτούν ολοένα και περισσότερες και πιο εξελιγμένες «ασπίδες» έτσι ώστε να μπορούν να επιβιώσουν και να ασκήσουν την πραγματική τους αποστολή, δηλαδή να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον εχθρό. Το αποτέλεσμα είναι οι πλατφόρμες να καθίστανται ολοένα και πιο πολύπλοκες, πιο βαριές και κυρίως πιο ακριβές. Άρα, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να κατασκευαστούν, διατίθενται σε ολοένα μικρότερους αριθμούς και είναι τόσο πολύτιμες που δύσκολα λαμβάνεται η απόφαση να τεθούν εν κινδύνω για να φέρουν εις πέρας μια αποστολή. Την ίδια στιγμή οι επιθετικές τους ικανότητες, οι οποίες είναι αυτές για τις οποίες εξ αρχής κατασκευάστηκαν, δεν αυξάνονται ανάλογα. Άρα λοιπόν, οι βασισμένες στις πλατφόρμες πολεμικές αντιλήψεις και μεθοδολογίες καθίστανται ολοένα και περισσότερο δυσλειτουργικές στον καιρό πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων.

Εν κατακλείδι, οι πολεμικές ικανότητες εδράζονται πάνω στα αποτελέσματα που επιφέρουν στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, κάθε εξοπλιστική προσπάθεια και σχεδίαση πολεμικών ικανοτήτων θα πρέπει να ξεκινά από αυτό το δεδομένο. Και τα αποτελέσματα τα επιτυγχάνουν τα βλήματα. Αντιθέτως, οι πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, όσο προηγμένες και «εξωτικών» τεχνολογιών και αν είναι, δεν έχουν αξία από μόνες τους. Ούτε το μυθοποιημένο στις μέρες μας «δίκτυο» που διαμορφώνεται από σύνθετες αρχιτεκτονικές C4ISR [1], ούτε «μαγικά» τεχνουργήματα όπως «αόρατα» αεροσκάφη. Όλα αυτά αποτελούν υπηρέτες των βλημάτων, γιατί αυτά ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο.

Άρα, αν θέλουμε να επενδύσουμε σε μια αποτελεσματική και κυρίως οικονομική αρχιτεκτονική μάχης, θα πρέπει να ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό μας με βάση τα αποτελέσματα που θέλουμε να υποστεί ο αντίπαλος σε τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο, και κατόπιν να επιδιώξουμε να επιτύχουμε τα αποτελέσματα αυτά με τον οικονομικότερο, ασφαλέστερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στα βλήματα, τα οποία είναι αυτά που επιφέρουν τα αποτελέσματα και όσο το δυνατόν λιγότερο στις πλατφόρμες που μεταφέρουν τα βλήματα.

ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Όσον δε αφορά την πληροφοριοκεντρική – δικτυοκεντρική λειτουργία των δυνάμεών μας αυτή θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αποκεντρωτική και οι λειτουργίες απόκτησης της πληροφορίας αναφορικά με τις θέσεις των φίλιων και εχθρικών δυνάμεων («where am I, where is the enemy, where are my buddies»), μετάδοσης της πληροφορίας και αξιοποίησής της, θα πρέπει να γίνονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία από το τερματικό της στοιχείο, δηλαδή τα βλήματα, μικραίνοντας και απλοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο το κενό μεταξύ αυτού που αποκτά την πληροφορία και αυτού που την αξιοποιεί δια πυρών («sensor – to – shooter loop»).

Τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε να επιτύχουμε είναι δύο ειδών. Άμεσα καταστρεπτικά (destructive) και αποδιοργανωτικά (disruptive). Με απλοϊκό τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πρώτα επιδιώκουν την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα στοχεύουν την συνολική του δομή.

Και οι δύο κατηγορίες αποτελεσμάτων μπορούν να επιτευχθούν από δύο κατηγορίες βλημάτων. Hard Kill και Soft Kill. Τα πρώτα είναι τα «κλασικά» βλήματα, όπως αυτά με εκρηκτικές κεφαλές ή κινητικής ενέργειας, ενώ στα δεύτερα εντάσσονται όπλα εκπομπής ηλεκτρομαγνητικού παλμού (ΕΜΡ), μικροκυμάτων υψηλής ενέργειας (ΗΡΜ), ηλεκτρονικών παρεμβολών, κυβερνο-όπλα κλπ.

Τέλος, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα αποτελέσματα που επιδιώκουν να επιτύχουν τα βλήματα σε «μονού σταδίου» και «διπλού σταδίου». Στα πρώτα περιοριζόμαστε στην επιδίωξη της άμεσης φθοράς του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα, εκτός από τις άμεσες ζημίες που επιφέρουν στον αντίπαλο, επιδιώκουν να υποβοηθήσουν μονάδες ελιγμού. Ο ελιγμός (maneuver) έχει αυταξία στο πεδίο της μάχης, αποδιοργανώνοντας τον αντίπαλο, διαλύοντας την δομή του και την ευρύτερη μαχητική του λειτουργία και δεν στοχεύει απλώς στο να προσφέρει μια βελτιωμένη θέση στις πλατφόρμες μάχης για την εκπομπή πυρών με σκοπό την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου.

Επίσης, ο βληματοκεντρικός πόλεμος μπορεί να ευδοκιμήσει μόνον μέσα σε ένα αποκεντρωτικό περιβάλλον, όπου θα δίδεται μεγάλη έμφαση στην ανάληψη πρωτοβουλιών από τους κατώτερους ηγήτορες και την αυτονομία δράσης. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος αποσκοπεί στην διαρκή προσαρμογή στην ρευστή πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και όχι στην καθυπόταξη σε κάποιο εκ των προτέρων καθορισμένο σχέδιο. Επιπροσθέτως, οι μονάδες ελιγμού πρέπει να λειτουργούν όσο πιο αποκεντρωτικά γίνεται, στο πρότυπο των Γερμανών Stosstruppen στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι ώστε να μπορούν να εκμεταλλεύονται τις «ρωγμές» που θα ανοίγουν στην εχθρική διάταξη τα βλήματα. Αυτό το αποκεντρωτικό μοντέλο πολεμικής λειτουργίας αναφέρεται από τους Γερμανούς ως Auftragstaktik, από τους Αμερικανούς ως Mission Command, ενώ στα ελληνικά έχει περάσει ως «Διοίκηση δια της Αποστολής».

Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο βληματοκεντρικός πόλεμος δεν είναι ένα μοντέλο πρόκλησης απωλειών στον αντίπαλο (attrition warfare model). Δεν θεωρεί ότι μόνον δια της επίτευξης απωλειών στον αντίπαλο θα επιτευχθεί η νίκη. Αντιθέτως, τα αποτελέσματα που επιδιώκει να επιφέρει είναι καταστροφικά (destructive) αλλά και αποδιοργανωτικά (disruptive), επιδιώκοντας να διαμορφωθούν ευκαιρίες δράσης για μονάδες ελιγμού έτσι ώστε να επιφέρουν διάλυση της δομής του αντιπάλου.

Στόχος είναι η συνεργασία με μονάδες ελιγμού στο πλαίσιο φιλοσοφίας συνδυασμένων όπλων υψηλής προσαρμοστικότητας και αποκεντρωτικής φιλοσοφίας, κατά την λογική του Μπρουχμύλερ (Bruchmüller) στα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στον αντίποδα του άκαμπτου μοντέλου της «Μεθοδικής Μάχης» (‘Methodical Battle’), που είχε εφαρμοστεί από τους Γάλλους στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος επιδιώκει να εφοδιάσει τις επιμέρους μονάδες του πεζικού και των τεθωρακισμένων αλλά και τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις με «κατά παραγγελίαν καταιγίδες πυρών» που θα καταστρέφουν τις εχθρικές δυνάμεις, θα την αποδιοργανώνουν και θα δημιουργούν κενά στην εχθρική διάταξη.

Τέλος, ο βληματοκεντρικός πόλεμος είναι προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του πεδίου της μάχης που αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια με την ωρίμανση (τεχνολογική αλλά πιθανώς όχι πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική) αυτόνομων ρομποτικών μονάδων. Κατ’ αρχάς, τα ίδια τα βλήματα μπορούν να ευνοηθούν από τις τεχνολογίες αυτές και να ρομποτοποιηθούν, μετατρεπόμενα σε ανεξάρτητα πυρομαχικά. Πιθανώς αυτή να είναι και μια μέθοδος περιορισμού των παρανοϊκών φοβιών της Κοινής Γνώμης της Δύσης για την ανάπτυξη αυτόνομων ρομποτικών συστημάτων, μιας και δεν θα μιλάμε για αυτόνομα ρομπότ που θα μπορούν (υποτίθεται) να αυτονομηθούν από τον άνθρωπο και να στραφούν εναντίον του αλλά απλώς για «έξυπνα» πυρομαχικά που στο τέλος της ημέρας θα έχουν καταστραφεί πέφτοντας πάνω στον αντίπαλο.

Σε κάθε περίπτωση, κομμάτι της «βληματικής» επανάστασης που βρίσκεται εν εξελίξει σήμερα είναι και η ανάπτυξη μικροσκοπικών πυρομαχικών προσβολής ακριβείας, περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions), καθώς και ρομποτοποιημένων πυρομαχικών αυτόνομης λειτουργίας. Όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν λιγότερο ή περισσότερο με ρομποτικές πλατφόρμες και μάλιστα στο πλαίσιο μιας λειτουργίας «φθηνού» πολέμου (‘affordable warfare’) που επιδιώκει να επιτύχει ένα βληματοκεντρικό μοντέλο, ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος συνδυασμός βλημάτων με ρομποτικές πλατφόρμες είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Επίσης, τα βληματοκεντρικά μοντέλα μάχης αναμένεται να κεφαλαιοποιήσουν σημαντικό κομμάτι της λεγόμενης Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, όπως είναι προηγμένα έξυπνα δίκτυα αυτόνομης λειτουργίας, τεχνολογίες νέφους (cloud) και αξιοποίησης μεγάλου όγκου δεδομένων (Big Data), φθηνοί αισθητήρες κλπ.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1] Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance, Reconnaissance.

Πηγή: foreignaffairs.gr

Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τουρκικό ΥΠΕΞ: Δεν υπάρχει κοινό έδαφος για το Κυπριακό
      Ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Οντζού Κετσελί, ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της άτυπης πενταμερούς συνάντησης στη Γενεύη, συζητήθηκαν οι τομείς στους οποίους μπορεί να αναπτυχθεί συνεργασία προς όφελος των δύο «λαών», όπως είπε χαρακτηριστικά, στο «σημερινό περιβάλλον όπου δεν υπάρχει κοινό έδαφος» για την τελική διευθέτηση του Κυπριακού.
      «Οι ηγέτες συμφώνησαν να σημειωθεί πρόοδος στο άνοιγμα νέων σημείων διέλευσης, στην αποναρκοθέτηση του νησιού, στο περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ηλιακή ενέργεια στη νεκρή ζώνη, στην αποκατάσταση των νεκροταφείων και στη σύσταση τεχνικής επιτροπής για τη νεολαία» δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ.
      Ο Οντζού Κετσελί επισήμανε ότι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θα διορίσει ειδικό απεσταλμένο για το Κυπριακό, ότι συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση μιας δεύτερης άτυπης συνάντησης με παρόμοια μορφή στα τέλη Ιουλίου και προσέθεσε: «Το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την ανάπτυξη της κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών στο νησί σε στενή συνεννόηση με την τουρκοκυπριακή πλευρά».
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ defence-point.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κυβέρνηση «συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο και «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου»!
      Ορκωμοσία των νέων Υπουργών και Υφυπουργών στο Προεδρικό Μέγαρο, Σάββατο 15 Μαρτίου 2025. (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)
      Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, «τσαλακώθηκε» άσχημα από τα πρώτα 24ωρα…Πρώτα η παραίτηση του Αρίστου Δοξιάδη, για τον οποίο ουδείς έχει καταλάβει πως και γιατί επελέγη από τον κ. Μητσοτάκη.
      Μετά τα όσα έχει γράψει ο νέος υφυπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Τσάφος για την κατεχόμενη Κύπρο, την οποία αποκάλεσε «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»! Τα συγγνώμη που ζήτησε δεν έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα και δεν αναφερόμαστε στην αντιπολίτευση που ζητά σύσσωμη την παραίτηση του. Και εντός της ΝΔ υπάρχει μεγάλη γκρίνια για το δεύτερο στη σειρά «ατόπημα» που προκύπτει από τη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη.
      Υπάρχει και τρίτο. Τα όσα είχε πει ο Γιάννης Λοβέρδος -σήμερα υφυπουργός Εξωτερικών- περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο! Του τα θύμισε ο διευθυντής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Δημήτρης Ριζούλης σε τηλεοπτικό κανάλι και οι απαντήσεις που επιχείρησε να δώσει δεν ήταν πειστικές.
      Σχόλιο του Γραφείου Τύπου
      Σχετικά με τις τοποθετήσεις του Ν. Τσάφου για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά
      Οι δηλώσεις του υφυπουργού Ν. Τσάφου περί αιτημάτων της Τουρκίας που “έχουν βάση” αποδεικνύουν ότι η προηγούμενη αναφορά του σε “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος, αλλά ουσιαστικά μια “ομολογία” της συνολικής πολιτικής αντίληψης, που συμβαδίζει όμως και με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία βήμα – βήμα προωθεί τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο υπό ΝΑΤΟϊκή εποπτεία, αλλά και τη διχοτομική “λύση” των δύο συνιστώντων κρατών στην Κύπρο.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πώς οι Αγγλοσάξονες υιοθέτησαν τα τουρκικά σχέδια για την διχοτόμηση του Αιγαίου;
      Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν για το τί συμβαίνει στο Αιγαίο, από την διάταξη του ελληνικού δικτύου αεράμυνας. Σύμφωνα με ανοιχτές πηγές, οι μείζονες σχηματισμοί του Ανατολικού Αιγαίου διαθέτουν αντιαεροπορική (Α/Α) ομπρέλα Μικρού Βεληνεκούς (βλ. διάγραμμα διάταξης): -ΤΟR-M1 (ρωσικής κατασκευής), -OSA-AK/AKM (ρωσικής κατασκευής) και -ASRAD (γερμανικής κατασκευής).Με άλλα λόγια, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού -ο οποίος τέμνει το Αιγαίο-, ΔΕΝ υπάρχει κανένα αμερικανικής κατασκευής Α/Α σύστημα.
      Διάταξη του ελληνικού δικτύου αεράμυνας πηγή

      Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί όλοι οι αμυντικοί σχηματισμοί στο Ανατολικό Αιγαίο προστατεύονται αποκλειστικά από ΡΩΣΙΚΗΣ και ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ κατασκευής Αντιαεροπορικά Συστήματα (SHORADS με γαλάζιο κύκλο στο διάγραμμα); Γιατί τα συστήματα ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ κατασκευής που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν τοποθετηθεί αποκλειστικά στην ηπειρωτική Ελλάδα (με εξαίρεση τη Σκύρο στην οποία σταθμεύουν τα Mirage 2000-5 Mk2 και κάποια F-16 block 52+, η οποία όμως βρίσκεται δυτικά του 25ου Μεσημβρινού. Περισσότερα και εδώ);

      Για να απαντηθεί το ερώτημα πρέπει να πάμε πίσω αρκετές δεκαετίες. Ξεκινώντας από το 1957, η Λέρος ήταν η πρώτη που εξαιρέθηκε από τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς από τον πρώτο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, λόρδο Χέιστινγκς Ισμέι, μετά από σχετική τουρκική απαίτηση. Το iEpikaira (29/03/24) ανέφερε επίσης ότι το 1980, ο Γιόσεφ Λούνς, εξέδωσε την περίφημη οδηγία πολιτικής για τα νησιά του Αιγαίου που επέβαλε την εξαίρεση της Λήμνου από την κατασκευή έργων υποδομής του ΝΑΤΟ. Εν συνεχεία, το 2001 απαλείφθηκαν τελείως τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα από τους Νατοϊκούς χάρτες. Το 2006, ο τότε Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής της Συμμαχίας, Στρατηγός Τζέιμς Τζόουνς, εξαιρεί το σύνολο των «αποστρατιωτικοποιημένων» -σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα- νησιών από τις Νατοϊκές ασκήσεις. 
      Οδηγία πολιτικής ΝΑΤΟ του Γιόσεφ Λούνς: Ο Ολλανδός Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λούνς (1971-1984) διακίνησε τον Μάιο του 1980 έγγραφο προς την βορειοατλαντική συμμαχία με το οποίο ζήτησε να μην περιλαμβάνονται στην κατανομή συμμαχικών πιστώσεων «αμφισβητούμενες περιοχές διότι δημιουργούσαν πολιτικά προβλήματα στο ΝΑΤΟ». Πηγή: Προσωπικό αρχείο δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού. Ευχαριστίες στο προσωπικό των αρχείων του NATO για τον εντοπισμό του εγγράφου.

      Με αυτά σαν δεδομένο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπάρχουν έντονες παρασκηνιακές συμμαχικές πιέσεις ώστε η Ελλάδα να στείλει τα ρωσικής κατασκευής Α/Α συστήματα στην Ουκρανία -κάνοντας διάτρητη την Α/Α άμυνα της χώρας-, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ούτε το ΝΑΤΟ ούτε οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα να έχει σοβαρή αντιαεροπορική άμυνα στις εν λόγω περιοχές. Γιατί όμως;
      Τουρκικός χάρτης του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου: Χάρτης Ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με χειρόγραφη σημείωση: «Τουρκική «γραμμή» 11 Ιαν. 79», και τη διευκρίνιση ότι η διακεκομμένη γραμμή είναι «Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών ≈ 41000 τ.χ.», ενώ η συνεχόμενη είναι η «επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή» ≈ 47500 (≈51%)». Πηγή: Αποδεσμευμένα έγγραφα Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, Φ. Αργυρού «Σημερινή»  

      Κάπου εδώ φανερώνεται ο ηθικός αυτουργός, η Τουρκία, η οποία είναι γνωστό ότι πιέζει προς αυτήν τη κατεύθυνση εδώ και πολλές δεκαετίες (βλ. τουρκικό χάρτη του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου αλλά και τον χάρτη των παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 μέχρι το 2012), χρησιμοποιώντας τους πρόθυμους -και ανοικτά φιλότουρκους- Βρετανούς, έχει ανάγει σε ύψιστη προτεραιότητα την «αποστρατιωτικοποίηση» του Ανατολικού Αιγαίου, η οποία προδήλως -ομοίως με την Κύπρο- αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο πριν την απώλειά του και την παγίωση της Γαλάζιας Πατρίδας. 
      Χάρτης παράνομων αδειοδοτήσεων της τουρκικής TPAO από το 1973 έως το τέλος του 2012: Οι αδειοδοτήσεις του 2012 έχουν δυτικό όριο τον 28ο Μεσημβρινό, όπως και ο χάρτης Μπάιντεν. Πηγή Ελληνικό ΥΠΕΞ: mfa.gr

      Με την σειρά τους οι Βρετανοί και το Φόρεϊν Όφις, μέσω της ειδικής σχέσης με τις ΗΠΑ -η οποία επί προεδρίας Τραμπ κλονίστηκε- προωθούν τα τουρκικής εμπνεύσεως σχέδιά τους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο εν συνεχεία λειτουργεί ως εκτελεστικός βραχίονας. Είναι ξεκάθαρη η διαδρομή την οποία ακολουθούν οι πάγιες τουρκικές επιδιώξεις ώστε να μετατραπούν σε συγκεκριμένα Αγγλοσαξονικά σχέδια. Κάπως έτσι καταλήξαμε και στο σχέδιο της πολιτισμικής/θρησκευτικής/πολιτικής διχοτόμησης του Αιγαίου (σσ. μοίρασμα μεταξύ ενός Ορθόδοξου και ενός ισλαμικού κράτους ώστε να υπονομευτεί η πρόσβαση των Ρώσων στις θερμές θάλασσες) το οποίο αναλύθηκε εκτενώς από το iEpikaira (11/03/25).
      Δυστυχώς για όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει σχεδόν καμία αποτρεπτική στρατηγική για να αντιτάξει. Αντιθέτως, υπάρχουν συγκεκριμένοι κύκλοι -γνωστοί και ως υπέρμαχοι της «ελληνοτουρκικής φιλίας»- οι οποίοι όχι μόνο δεν αγωνίζονται για να θωρακίσουν τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά ραδιουργούν διαχρονικά -και έχουν εν μέρει καταφέρει- για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα μειωμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων στην καλύτερη των περιπτώσεων...
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Hurriyet: Η Μπακογιάννη βλέπει την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη
      Η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη εστίασε την προσοχή στην εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας και δήλωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει μια μεγάλη «περιφερειακή δύναμη», γράφει σε άρθρο της η τουρκική εφημερίδα Hurriyet.
      Turkish delights
      Επεσήμανε ότι η Τουρκία έχει τα απαραίτητα προσόντα για να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή άμυνα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η Τουρκία το θέλει και μπορεί να το κάνει, έχει στρατό έτοιμο για πόλεμο. Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να γνωρίζουμε».
      Turkish delights
      Τις αξιοσημείωτες αυτές δηλώσεις έκανε η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη στο συνέδριο με τίτλο ««Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων» που πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Αθήνα.
      Δίδοντας προσοχή στην εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, η Μπακογιάννη σημείωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο της να γίνει μια «μεγάλη περιφερειακή δύναμη».
      Η Μπακογιάννη, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, δήλωσε ότι: «Η Τουρκία, για την οποία μας είπαν ότι ήταν «απομονωμένη», είναι καθ’ οδόν για να γίνει μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη. Η Τουρκία το θέλει και μπορεί να το κάνει, έχει έναν στρατό έτοιμο για πόλεμο. Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να μάθουμε».
      Αναφερόμενη στις ανεπίσημες συνομιλίες για την Κύπρο που έγιναν στη Γενεύη της Ελβετίας, η Μπακογιάννη είπε: «Πρέπει να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία, ωστόσο, αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, είναι στο χέρι της Τουρκίας», είπε, σύμφωνα με το δημοσίευμα.

      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟEchedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΗΠΑ-Γαλλία-Ισραήλ: Τι ΔΕΝ σημαίνει το "στρατηγικοί σύμμαχοι"...

      Ζαχαρίας Μίχας
      Η Αθήνα “ανακαλύπτει” ότι τα συμφέροντα των χωρών καθορίζουν τις διεθνείς τους σχέσεις, αλλά και τα όρια των στρατηγικών συμμαχιών. Μετά την εμπλοκή που έχει προκαλέσει η υπόθεση των πυραύλων Meteor στις σχέσεις με το Παρίσι, όπως αποκάλυψε το “επεισόδιο” ανάμεσα στους υπουργούς Άμυνας Δένδια και Λεκορνί, κομβικής σημασίας θα είναι εάν οι ελληνογαλλικές σχέσεις θα αντιμετωπιστούν την επόμενη ημέρα σαν ένα ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
      Αυτό εν πολλοίς εξαρτάται από τις προδιαθέσεις των εμπλεκομένων Ελλήνων πολιτικών, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζονται –εάν η στάση τους δεν καθορίζεται ευθέως– και από εσωτερικούς υπολογισμούς. Ας το προσεγγίσουμε όμως πιο συστηματικά. Στην Ελλάδα αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο να χαραχθεί μια συνεκτική εξωτερική πολιτική, η οποία δεν θα άγεται και θα φέρεται από τις σκοπιμότητες της συγκυρίας.
      Υποθέτουμε, ότι στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι δεν έχουμε επιλογή άλλη για την ασφάλειά μας, από το να επιδιώξουμε την ταυτόχρονη και ισόρροπη σχέση με τρεις καθοριστικές για την ασφάλειά μας χώρες: Τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Εάν υπάρχουν συνέργειες, τόσο το καλύτερο και θα πρέπει να επιδιωχθούν. Όπου η Ελλάδα μπορεί να παίξει ρόλο γέφυρας, όταν τα συμφέροντα αποκλίνουν (π.χ. Γαλλία-Ισραήλ), η παρέμβασή της θα μπορούσε να αποδώσει πολλαπλώς. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιμέρους σχέσεις, στο διμερές δηλαδή επίπεδο, πρέπει να διαφυλάσσονται σαν κόρη οφθαλμού.
      Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ο υπογράφων έχει επιχειρηματολογήσει για το πως οι “στρατηγικές σχέσεις” μεταξύ κρατών πρέπει να αποκτούν ουσία για να μη φέρουν αυτό τον τίτλο μόνο κατ’ όνομα. Απαιτούν ομάδες εξειδικευμένων στη διπλωματία –κι όχι μόνο– στελεχών που συζητούν συστηματικά και συγκεκριμένα με στόχο να κατανοήσει κάθε πλευρά τις πολιτικές προτεραιότητες και τους στόχους της άλλης, ώστε να καταστεί δυνατή και εμπράκτως η σύμπλευση.
      Τι σημαίνει “στρατηγικές συμμαχίες”;
      Ζητούμενο είναι για τον κάθε κρατικό μηχανισμό παραγωγής πολιτικής, να λαμβάνει υπόψη τις θέσεις και τους στόχους του στρατηγικού εταίρου, αναζητώντας ευφάνταστους διπλωματικά τρόπους αποτελεσματικής –και ει δυνατόν ταυτόχρονης– προώθησης των συμφερόντων κάθε πλευράς. Ζητούμενο είναι, επίσης, η υλοποίηση κάθε πολιτικής απόφασης με τρόπο που θα αποφεύγει να πλήξει –λόγω παρανόησης ή σφάλματος– τα συμφέροντα του στρατηγικού συμμάχου, ακόμα και αν υπάρχουν επιμέρους διαφορές σε ζητήματα τακτικής. Διότι εάν οι διαφορές είναι στρατηγικής φύσεως, στρατηγική σχέση δεν μπορεί να υπάρξει.
      Οι στρατηγικές σχέσεις προϋποθέτουν την οικοδόμηση ενός επιπέδου διμερούς εμπιστοσύνης, διαφορετικού από αυτό της καθημερινής τυπικής διπλωματικής πρακτικής. Διότι αυτό είναι που διαφοροποιεί τις ανέξοδες πολιτικές διακηρύξεις και την επικοινωνιακή διαχείριση, από τη γνήσια και αμοιβαία πρόθεση σύμπηξης στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ χωρών. Η θέση μας είναι σαφώς υπέρ της ισόρροπης και προστατευμένης ανάπτυξης των σχέσεων της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ.
      Και επειδή πολλά ακούγονται, ας αναφέρουμε δύο ζητήματα που όντως τίθεται συχνά πυκνά στην Ελλάδα, ακόμα και από αξιωματούχους: Το πρώτο είναι ο ισχυρός προβληματισμός για το κόστος της υποστήριξης των κατά τα άλλα εξαιρετικών γαλλικών οπλικών συστημάτων. Το δεύτερο είναι η γαλλική απροθυμία να εμπλακεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία, τουλάχιστον στην υποστήριξη των οπλικών συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ενδεχόμενη αλλαγή της γαλλικής στάσης στο δεύτερο αυτό ζήτημα, θα θεωρηθεί στην Αθήνα ως ισχυρό σήμα της γαλλικής επιθυμίας για πραγματική ανοικοδόμηση της διμερούς σχέσης με ρεαλιστικά και απτά οφέλη και για τις δυο πλευρές. Πηγές προσθέτουν δε ότι αυτό θα οδηγούσε, συν τω χρόνω, σε αύξηση του διμερούς “εξοπλιστικού εμπορίου”.
      Η Ελλάδα να ζητά ανταλλάγματα
      Για να προσεγγίσουμε όμως το ζήτημα με αμεροληψία, πρέπει να επισημανθεί ότι για να αποσπάσεις οτιδήποτε ως αντάλλαγμα, πρέπει, αφενός να το ζητήσεις, αφετέρου να το θέσεις ξεκάθαρα ως προϋπόθεση υπογραφής μίας εξοπλιστικής σύμβασης! Κι όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν παραπέμπουν σε συντονισμένη ελληνική προσπάθεια στον τομέα αυτό. Το λέμε κομψά για να μην μιλήσουμε ευθέως για ελληνική αδιαφορία. Στο θέμα αυτό δεν χωρούν γενικόλογες αναφορές, αλλά προσέλευση σε μια διαπραγμάτευση με ορθολογικές και επεξεργασμένες προτάσεις. Μπορεί οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι αυτό γίνεται από το σύγχρονο ελληνικό κράτος; Προφανώς, αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τις ελληνογαλλικές σχέσεις, πρόκειται για πολύ βαθύτερη παθογένεια…
      Δυστυχώς για μας, ακόμα και μεταξύ στρατηγικών συμμάχων, ισχύει απαρέγκλιτα το “μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”. Και όποιος δεν το κατανοεί, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Κάπου εκεί βρίσκεται η Ελλάδα. Παρά ταύτα, διακηρύττουμε βολικά ότι ασκούμε υψηλή πολιτική με τους εξοπλισμούς. Με νοοτροπία, όμως, κράτους που δεν προσπαθεί να οικοδομήσει αποτροπή διά της επένδυσης στη στρατιωτική ισχύ, αλλά να κάνει “τα γλυκά μάτια” σε διάφορους ισχυρούς για να μας θέσουν υπό την προστασία τους. Έτσι όπως πάμε, στο τέλος θα γίνουμε πελάτες και της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας!
      Πηγή: defence-point.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Θ. Κατσούφρος: Η Λιβύη προκήρυξε διαγωνισμό λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική ΑΟΖ
      Στην συζήτησή μας (17-03-2025) ο νομικός, διεθνολόγος, ειδικός σε θέματα Δικαίου της Θάλασσας σχολιάζει τις προεκτάσεις μίας σημαντικής, θετικής για τις ελληνικές θέσεις εξέλιξης.
      Η Λιβύη (η Λιβυκή Εταιρεία Πετρελαίου) προκήρυξε διαγωνισμό για θαλάσσια τεμάχια λαμβάνοντας υπόψιν απολύτως την δυνητική ελληνική ΑΟΖ με βάση την μέση γραμμή, και μάλιστα με ανοιχτό τον Κόλπο της Σύρτης, και την πλήρη επήρεια των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες.
      Ο χάρτης δείχνει ότι η Λιβύη τηρεί ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καθώς λαμβάνει υπόψιν την ελληνική ΑΟΖ αποφεύγοντας παράλληλα να προκηρύξει θαλασσοτεμάχια στην περιοχή του τουρκο-λιβυκού Μνημονίου.
      [iEpikaira: Περισσότερα και ΕΔΩ!]
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τα φιλαράκια έπιασαν δουλειά: Τηλεφωνική επικοινωνία Ερντογάν-Τραμπ για κυρώσεις και F-35(!)

      Τηλεφωνική επικοινωνία είχαν την Κυριακή ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ταγίπ Ερντογάν.
      Στο επίκεντρο της συνομιλίας βρέθηκαν επίσης οι προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς και η αποκατάσταση της σταθερότητας στη Συρία
      Στο επίκεντρο της συνομιλίας βρέθηκαν οι διμερείς σχέσεις, οι προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς και η αποκατάσταση της σταθερότητας στη Συρία, σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας.
      Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, ο Ερντογάν είπε στον Τραμπ ότι οι ΗΠΑ πρέπει να τερματίσουν τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στην Τουρκία, βάσει του νόμου CAATSA («για την αντιμετώπιση όσων θεωρούνται αντίπαλοι των ΗΠΑ»), να δώσουν το τελικό «πράσινο φως» για την αγορά F-16, καθώς και να επανεντάξουν την Τουρκία στο πρόγραμμα των μαχητικών F-35.
      Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι οι περιφερειακές και παγκόσμιες εξελίξεις καθιστούν απαραίτητη την αύξηση των διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο χωρών.
      Σύμφωνα με την τουρκική ανακοίνωση, η Αγκυρα αναμένει από τις ΗΠΑ βήματα που θα λαμβάνουν υπόψη τα τουρκικά συμφέροντα σε θέματα τρομοκρατίας, τα οποία, όμως, η τουρκική πλευρά συσχετίζει με τους Κούρδους της Συρίας.
      Για την Ουκρανία, ο Ερντογάν δήλωσε ότι υποστηρίζει τις πρωτοβουλίες του Αμερικανού προέδρου για τον τερματισμό του πολέμου, καθώς και ότι η Τουρκία επιδιώκει από την αρχή μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
      Τέλος, πρόσθεσε ότι είναι σημαντικό οι δύο χώρες να συμβάλουν από κοινού στην άρση των κυρώσεων κατά της Συρίας, προκειμένου να καταστεί λειτουργική η νέα κυβέρνηση και να διασφαλιστεί η ομαλότητα, η οποία θα επιτρέψει στους Σύρους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
      Πηγή: kathimerini.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Le Figaro: Η τουρκική επιθετικότητα κάνει αδύνατη τη διάλυση του PKK
      «Κάθε μέρα, αεροπλάνα αναγνώρισης πετούν, κάθε μέρα βομβαρδίζουν, κάθε μέρα επιτίθενται», είπε ένας από τους ηγέτες του PKK, υποστηρίζοντας ότι «η διεξαγωγή συνεδρίου υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη και επικίνδυνη», γράφει η γαλλική Le Figaro.
      Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο έχει κληθεί από τον μακροχρόνιο ηγέτη του να καταθέσει τα όπλα, θεωρεί προς το παρόν «αδύνατο» να πραγματοποιήσει συνέδριο για να κηρύξει τη διάλυσή του, δήλωσε υψηλόβαθμο στέλεχος της κουρδικής ένοπλης ομάδας το βράδυ της Πέμπτης.
      «Κάθε μέρα, αναγνωριστικά αεροπλάνα (τουρκικά, σημείωση του συντάκτη) πετούν, κάθε μέρα βομβαρδίζουν, κάθε μέρα επιτίθενται », είπε ο Τζεμίλ Μπάϊκ, ένας από τους ηγέτες του PKK, στο κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι Sterk TV, υποστηρίζοντας ότι «η διεξαγωγή συνεδρίου σε αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη και επικίνδυνη» .
      Αλλά αυτό το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί «εάν εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις», τόνισε, σύμφωνα με σχόλια που ανέφερε το πρακτορείο τύπου ANF, προσκείμενο στο κουρδικό κίνημα.
      Το PKK, του οποίου η διοίκηση υποχωρεί στα βουνά του βόρειου Ιράκ, ανταποκρίθηκε ευνοϊκά την 1η Μαρτίου στο κάλεσμα του ιστορικού ηγέτη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν , που κρατείται επί 26 χρόνια, να διαλύσει το κίνημα και να βάλει τέλος σε ανταρτοπόλεμο τεσσάρων δεκαετιών που έχει αφήσει τουλάχιστον 40.000 νεκρούς.
      Το PKK, που χαρακτηρίζεται τρομοκρατική ομάδα από την Άγκυρα και τους δυτικούς συμμάχους της, έχει ανακοινώσει άμεση εκεχειρία, αλλά απαιτεί από τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, που είναι ακόμα φυλακισμένος σε ένα νησί φυλακών στα ανοιχτά της Κωνσταντινούπολης, να «ηγηθεί προσωπικά» του συνεδρίου που θα οδηγήσει στη διάλυσή του.
      Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι η κλήση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, η οποία ήρθε ως μέρος του διαλόγου που ξεκίνησε η Άγκυρα το φθινόπωρο, ήταν μια «ιστορική ευκαιρία» για Τούρκους και Κούρδους, που αντιπροσωπεύουν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το 20 τοις εκατό των 85 εκατομμυρίων κατοίκων της Τουρκίας.

      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟEchedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      [Και] η Πορτογαλία βλέπει ως επικίνδυνη επιλογή τα αμερικανικά F-35

      Τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 της πορτογαλικής Πολεμικής Αεροπορίας βρίσκονται «στο τέλος του κύκλου ζωής τους». Η Λισαβόνα έχει σκεφτεί να τα αντικαταστήσει με αμερικανικά F-35, αλλά αμφισβητεί αυτή την επιλογή λόγω των πρόσφατων θέσεων του Ντόναλντ Τραμπ.
      Από το valeursactuelles.com
      «Ο κόσμος έχει αλλάξει»
      Ο Πορτογάλος υπουργός Άμυνας Νούνο Μέλο αμφισβήτησε την υποψηφιότητα του Αμερικανού κατασκευαστή Lockheed Martin να αντικαταστήσει τα μαχητικά αεροσκάφη στον στόλο της πολεμικής αεροπορίας της χώρας του.
      Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Público την Πέμπτη 13 Μαρτίου, υπενθύμισε: «Τα F-16 βρίσκονται στο τέλος του κύκλου τους και θα πρέπει να σκεφτούμε την αντικατάστασή τους. Αλλά στις επιλογές μας, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεωπολιτικό περιβάλλον. »
      «Η πρόσφατη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της διεθνούς γεωστρατηγικής, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε τις καλύτερες επιλογές, γιατί η προβλεψιμότητα των συμμάχων μας είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα που πρέπει να ληφθεί υπόψη », πρόσθεσε.
      Αντί για τα μαχητικά-βομβαρδιστικά F-35, «πρέπει να εξεταστούν πολλές επιλογές, συμπεριλαμβανομένων των ευρωπαϊκών, και λαμβάνοντας υπόψη την απόδοση που μπορούν να έχουν αυτά στην πορτογαλική οικονομία», είπε ο υπουργός.
      Θα μπορούσε το γαλλικό Rafales να είναι μια καλή εναλλακτική; «Δεν θα κάνω αυτή τη συζήτηση εδώ », απάντησε ο Νούνο Μέλο, ο οποίος προτίμησε να αποφύγει το θέμα προς το παρόν.
      Αυξανόμενες ανησυχίες
      Σύμφωνα με το εξειδικευμένο μέσο Zone militaire , αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πορτογαλία, αμφισβητούν τις μελλοντικές τους αποκτήσεις όσον αφορά τον στρατιωτικό εξοπλισμό. Εκτός από την αβεβαιότητα που δημιουργείται από τις δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ, η μεγάλη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνη.
      Για παράδειγμα, αν και ο Πορτογάλος υπουργός υπενθύμισε ότι η Ουάσιγκτον ήταν πάντα μεγάλος σύμμαχος της χώρας, τόνισε επίσης ότι είχε τη δυνατότητα «να επιβάλει περιορισμούς όσον αφορά τη χρήση, τη συντήρηση, τα εξαρτήματα» στα αεροσκάφη τους.

      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟEchedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Δύσκολα τα πράγματα με την Τουρκία» λέει η Ν.Μπακογιάννη και μας προετοιμάζει!
      Η Τουρκία για την οποία μας έλεγαν ότι «είναι απομονωμένη» και όπου να ΄ναι «διαλύεται οικονομικά», είναι τώρα μια χώρα «που θέλει να είναι περιφερειακή δύναμη», «έχει έναν ετοιμοπόλεμο στρατό που μπορεί να υποδέχεται φέρετρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα», «είναι μια χώρα με 80 εκατομμύρια κόσμο, νέο κόσμο», «είναι μια χώρα που έχει ενδυναμωθεί λόγω Συρίας», «φαίνεται ότι κλείνει το υπαρξιακό της πρόβλημα, αυτό των Κούρδων» και «θέλει να παίζει ένα ρόλο που δεν θα της αναγνωρίζουν οι Άραβες».
      Όλες αυτές οι παραδοχές από την Ντόρα Μπακογιάννη , στο συνέδριο Κύκλος Ιδεών που γίνεται στην Αθήνα. Είπε ακόμη ότι η Τουρκία θέλει να μπει στην ευρωπαϊκή άμυνα «και έχει τα προσόντα», μεταξύ των οποίων ανέφερε και την αμυντική βιομηχανία, την οποία εμείς διαλύουμε. Την προσπάθεια του Ερντογάν να βάλει την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα η Ντ. Μπακογιάννη το βλέπει ως ευκαιρία. «Να διαβάσουμε σωστά την πραγματικότητα σκληρά», λέει και να κινηθούμε «χωρίς παρωπίδες και φόβους, γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα».
      Δηλαδή;
      [iEpikaira: Μήπως όλα αυτά έχουν σχέση με το πρόσφατο ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και όσα γράφονται ΕΔΩ;]
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Λιβύη δημοπρατεί θαλάσσια οικόπεδα σεβόμενη(;) την ελληνική ΑΟΖ!
      Γράφημα με πηγή τον λογαριασμό στο Χ του χρήστη @bolzano_g. Προτείνουμε να δείτε περισσότερους χάρτες στο λογαριασμό του.
      Μάριος Δημητρίου
      Η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης (NOC) ανακοίνωσε την έναρξη γύρου προσφορών για το 2025, με σκοπό την προσέλκυση διεθνών εταιρειών ενέργειας για την εξερεύνηση και ανάπτυξη 22 χερσαίων και θαλάσσιων οικοπέδων, που καλύπτουν έκταση 235.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και περιέχουν εκτιμώμενα αποθέματα 1,6 δισεκατομμυρίων βαρελιών ισοδύναμων πετρελαίου. Ο γύρος αυτός επικεντρώνεται σε διάφορα χερσαία πεδία, καθώς και σε υπεράκτιες περιοχές στην Κυρηναϊκή, με στόχο την ενίσχυση της πετρελαιακής παραγωγής της Λιβύης, η οποία σήμερα ανέρχεται σε 1,4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, με φιλοδοξίες να φτάσει τα 2-3 εκατομμύρια βαρέλια τα επόμενα χρόνια.
      Ωστόσο, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του γύρου αυτού, όπως αναφέρεται και σε άρθρο του MEES (Middle East Economic Survey), είναι ότι τα νέα λιβυκά οικόπεδα που δημοπρατούνται, λαμβάνουν υπόψη τα όρια της δυνητικής ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), σε σχέση με την λιβυκή, τηρώντας της αρχή της μέσης γραμμής στην χάραξη της.
      Η αναφορά στα λιβυκά οικόπεδα εστιάζεται ειδικά στα νο 014, 015 και 010, σύμφωνα με τον χάρτη δημοπράτησης (κάτω), τα οποία “σέβονται” τα δικαιώματα των νησιωτικών ακτογραμμών της Κρήτης και της Γαύδου.Με λαδί και ανοιχτό πράσινο, οι περιοχές που δημοπρατεί η Λιβύη το 2025 για έρευνα/δοκιμαστικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Τα θαλάσσια “οικόπεδα” 014, 015 και 010 (πάνω δεξιά) σέβονται την αρχή μέσης γραμμής για ΑΟΖ με την Ελλάδα.
      Ο κλάδος του πετρελαίου στη Λιβύη έχει αντιμετωπίσει σημαντικές διαταραχές από την εξέγερση του 2011, η οποία ανέτρεψε το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι, με την παραγωγή να πέφτει για μεγάλο διάστημα από τα 1,6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα σε μόλις 200.000, λόγω της πολιτικής αστάθειας, των ένοπλων συγκρούσεων και της αποχώρησης πολλών διεθνών εταιρειών από τη χώρα. Οι πρόσφατες προσπάθειες σταθεροποίησης, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας εκεχειρίας του 2020 που μεσολάβησε ο ΟΗΕ, έχουν ενθαρρύνει την NOC να προχωρήσει σε μαζική διάθεση οικοπέδων προς εκμετάλλευση και έρευνα, στέλνοντας ένα σήμα εμπιστοσύνης στους επενδυτές, παρά τις συνεχιζόμενες τριβές μεταξύ των δύο τοπικών κυβερνήσεων, μια στην Τρίπολη και μια στην ανατολική Λιβύη, στο Τομπρούκ.
      Διεθνείς εταιρείες όπως η Eni, η OMV, η BP και η Repsol έχουν επαναλάβει τις δραστηριότητές τους στη χώρα από το 2022, υπογράφοντας συμφωνίες αξίας δισεκατομμυρίων, με κύριο κίνητρο τα τεράστια αποθέματα της χώρας, που εκτιμώνται σε 48 δισεκατομμύρια βαρέλια, τα μεγαλύτερα στην Αφρική.
      Η χάραξη πάντως των οικοπέδων με έμμεση αναγνώριση ελληνικών “ορίων” έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο του 2019, το οποίο αγνοεί τα ελληνικά νησιωτικά δικαιώματα, αποδίδοντας στη Λιβύη έκταση νοτίως της Κρήτης, οπότε παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, όπως αποτυπώνεται στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
      Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως μια ξεκάθαρη ήττα της τουρκικής άποψης για μηδενικά νησιωτικά δικαιώματα σε ΑΟΖ για την Ελλάδα, κάτι που η Άγκυρα θέλει να επιβάλλει στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.
      Πάντως η επιτυχία του φετινού γύρου προσφορών θα εξαρτηθεί από την ικανότητα της Λιβύης να διασφαλίσει ένα σταθερό πολιτικό και νομικό περιβάλλον για τους επενδυτές, καθώς η χώρα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προκλήσεις από την διχασμένη της πολιτική σκηνή.
      Επιπλέον, η οριοθέτηση που ικανοποιεί την δυνητική ελληνική ΑΟΖ, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ελληνο-λυβικό διάλογο, παρά τις υπάρχουσες εντάσεις. Άλλωστε η Λιβύη θα δυσκολευόταν να βρει επενδυτές πρόθυμους να “ποντάρουν” σε θαλάσσια οικόπεδα για διενέργεια ερευνών και γεωτρήσεων, εφόσον αυτά θα ήταν καθορισμένα εκτός διεθνούς δικαίου, άρα θα προκαλούσαν την ελληνική, την αιγυπτιακή αντίδραση, αλλά και διεθνείς πιέσεις, έως και κυρώσεις.
      Φαίνεται πως ο γύρος προσφορών του 2025 δεν είναι μόνο μια οικονομική πρωτοβουλία, αλλά και μια γεωπολιτική δήλωση για τη Λιβύη, η οποία επιδιώκει να ενισχύσει τη θέση της ως βασικού παίκτη στη Μεσόγειο, παρά τις περιφερειακές εντάσεις. Η συνεργασία με διεθνείς εταιρείες και η αύξηση της παραγωγής πετρελαίου θα μπορούσαν να προσελκύσουν περισσότερες ξένες επενδύσεις, ενισχύοντας την πολιτική σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα θα διαδραμάτιζαν καθοριστικό ρόλο στη διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας για την Ευρώπη, εν μέσω των ταραχών στην παγκόσμια ενεργειακή αγορά.
      Πηγή: flight.com.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γρίβας - Μάζης για τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις
      Βίντεο: esxatianasxesi
       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αντιθέσεις: Παγκόσμιοι και περιφερειακοί ανασχηματισμοί, στη γεωπολιτική σκακιέρα
      Παγκόσμιοι και περιφερειακοί ανασχηματισμοί, στη γεωπολιτική σκακιέρα , την οικονομία, τους αγωγούς, τα δίκτυα μεταφορών και τις κοινωνίες.
      Μία μεγάλη συζήτηση στις "Αντιθέσεις", με τα επιφαινόμενα και τις επιδράσεις τους σε Ουκρανία- Μέση Ανατολή- Ευρασία και Ανατολική Μεσόγειο και τις παγκόσμιες αναταράξεις από τον Αρκτικό κύκλο έως την Άπω Ανατολή και την Αμερικανική ήπειρο.
      Το δόγμα των σχέσεων ισχύος Τράμπ , το σύμπλοκο ΗΠΑ-Ρωσία - Κίνα , η Ινδία και η αμήχανη Ευρώπη…
      Η οικονομία πολέμου , το αφήγημα της Ευρωπαϊκής Άμυνας και η εισδοχή της Τουρκίας στην αμυντική πολιτική της Ευρώπης
      Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το αιματηρό υπόδειγμα σε Συρία και Γάζα, για την Ανατολική Μεσόγειο
      Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις , η αναζήτηση εθνικής στρατηγικής και οι ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό ως θέμα πενταμερούς, από υπόθεση εισβολής και Κατοχής
      Η απουσία κουλτούρας ασφάλειας και η ανυπαρξία πολιτικής βάθους στις θαλάσσιες ζώνες και την στρατηγική προσαρμογής της Ελλάδας, στις παγκόσμιες γεωπολιτικές ανατροπές
      Στο στούντιο των "Αντιθέσεων" ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος Αντιστράτηγος ε.α // γεωπολιτικός-γεωστρατηγικός αναλυτής
      Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους οι :
      Γιώργος Αϋφαντής , πρέσβης ε.τ.
      Ελπίδα Τσαμπουράκη , Περιβαλλοντολόγος MSc, γεωπόνος , ειδική στην επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας στο Περιβάλλον
      και ο Πάρις Καρβουνόπουλος , Δημοσιογράφος και επικεφαλής του militaire.gr, ιστότοπου με εξειδίκευση στα εθνικά θέματα, θέματα άμυνας και ασφάλειας.
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×