Θεωρητικῶς, μόνον θεωρητικῶς, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ «ἑλληνοτουρκική» φιλία, γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: διότι ὁ Τοῦρκος, ἀκόμη καὶ σήμερα ποὺ μιλᾶμε καὶ θεωρεῖται …πεπολιτισμένος, μᾶς θεωρεῖ χαμένη του ἀποικία. Ὅταν λοιπὸν κάποιος σὲ θεωρῇ ἐν δυνάμει δοῦλο του (βλέπε κι ἀμέτρητες ἐναέριες παραβιάσεις γιὰ παράδειγμα), φιλίες ὁποιουδήποτε εἴδους δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ὑπάρξουν κατ’ οὐδέναν τρόπο. Ἐκτὸς ἐὰν τραβᾷ ἡ ὄρεξίς σου μερικὲς σφαγὲς ἀκόμη, γιὰ νὰ μάθῃς νὰ μὴν σηκώνῃς κεφάλι ὁριστικῶς καὶ τελεσιδίκως. Διότι ὅσο προσκυνᾷ κάποιος τὸν ἐν δυνάμει ἀφέντη, ἐθελοτυφλώντας κι ἐλπίζοντα στὸν μικρότερο δυνατὸ …πότον, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ τέλος του ὁδηγεῖται. Οἱ προσκυνημένοι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἦσαν πάντα ἀναλώσιμοι. Κατ’ ἐπέκτασιν, ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ μία τέτοια φιλία, αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναφέρεται σὲ ἰδίους τρόπους ἀντιμετωπίσεως, σὲ σεβασμὸ καὶ σὲ αὐτοσεβασμό. Κι ἐπεὶ δὴ ὅλα αὐτὰ μαζὺ δὲν ὑπάρχουν, παρὰ μόνον προσκυνημένοι καὶ πρόθυμοι πολιτικάντηδες, αὐτὸ τὸ ἀνέκδοτον παρακρύωσε. Ὄχι μόνον φιλία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ στιγματίζονται ὅσοι τὴν προωθοῦν μά, κυρίως, νὰ στραβοκυττάζουμε ἀγριεμένα ὅποιον κι ὅ,τι πασχίζει νὰ μᾶς ἀλλοιώσῃ τὸ (λίγο) μυαλὸ ποὺ μᾶς ἀμέμεινε.
Ἐν τούτοις ὅμως τὸ παραμυθάκι καὶ διαφημίζεται καὶ ἀναπαράγεται καὶ προθεῖται κι ἂς εἶναι πλῆρες παρανοϊκότητος καὶ ἀσαφείας.
Εἴτε γιατὶ οἱ στοὲς αὐτὸ διετάχθησαν νὰ κάνουν…
Εἶτε διότι τὸ ΝΑΤΟ μᾶς θέλει …«ἀδελφούς», πρὸ κειμένου νὰ μὴν πατᾷ γερὰ ἡ Ῥωσσία στὴν Μεσόγειο, διαλύοντας τὸ ἐπιθυμητὸ γιὰ αὐτὴν σλαυικὸ τόξο…
Εἴτε διότι κάποιοι ἄλλοι, κεντρικοὶ τοκογλύφοι, λίγο πιὸ νότια, μὲ ἕδρα μίαν περιοχὴ στὸ …«ὑπογάστριο» τῆς πάλαι ποτὲ κραταιᾶς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ποὺ σήμερα ἐλέγχουν ὅλην τὴν Μέση Ἀνατολὴ κι ἑτοιμάζουν τὸν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο γοργά, δὲν θέλουν στὰ πόδια τους ἰσχυροὺς λαούς, παρὰ μόνον ἠλιθίους καὶ εὐκόλως χειραγωγουμένους.
Ὅπως κι ἐὰν ἔχῃ τὸ ζήτημα ὑφίσταται, τὸ προωθοῦν ἅπαντες οἱ …προοδευτικοί, μοιράζουν ὁποίας μορφῆς δημοσιότητα μποροῦν, ἀνακαλύπτουν βραβεία καὶ κάθε εἴδους διακρίσεις, ἐνᾦ διαφημίζουν τὸ ἀνύπαρκτον θέμα, ἐθελοτυφλώντας (πράγματι;;;) ἀφ΄ ἑνὸς γιὰ τὰ ἐθνικά μας προβλήματα, ἀλλὰ κι ἀπολαμβάνοντας ἀφ΄ ἑτέρου δόξες καὶ τιμές, ἅπαντες οἱ μετέχοντες στὸ ἐν λόγῳ πανηγυράκι.
Στὴν πραγματικότητα ἔχουν μετατρέψη τὸν λαό μας σὲ …σούπα, ποὺ ἀκούει γιὰ «ἑλληνοτουρκικὲς φιλίες» κι ἐλπίζει, ἂν τὶ νὰ κουμπώνεται, ἐνᾦ ἐφ΄ ὅσον κάτι τέτοιο δὲν εἶναι ἀμφίδρομον, ἀνακαλύπτουμε πὼς οἱ γείτονες, νυχθημερόν, προπαγανδίζοντας μὲ ὅλους τοὺς τρόπους τὰ περὶ «κακοῦ Ἕλληνος» ποὺ ὀνειρεύονται ἐπὶ τέλους νὰ σφάξουν γιὰ νὰ …«σώσουν τὸν πλανήτη»!!!
Κι ἐνᾦ ἐμεῖς ἐφαρμόζουμε κατὰ γράμμα καὶ μὲ συνέπεια τὶς ἐντολές, δίπλα, στὴν Τουρκία, ὄχι μόνον τὶς γράφουν στὰ παλαιώτερα τῶν ὑποδημάτων τους, ἀλλὰ προετοιμάζονται σιγὰ σιγὰ γιὰ νὰ μᾶς …καταπιοῦν.
Ψιλὰ γράμματα…
Τὰ βραβεία Ἰπεκτσὶ λοιπόν, ποὺ προωθῶνται, ἐπισήμως, ἀπὸ ῥοταριανοὺς συλλόγους (κοινῶς παραμάγαζα τῶν στοῶν στὸ πιὸ …ἐλαφρύ τους), ὑπὸ τὴν γενικὴ γραμμὴ τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ, εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀκόμη προπαγανδιστικὸ παραμυθάκι ποὺ ἔστησε ὁ πολὺς Φυντανίδης μὲ τὴν «Ἐλευθεροτυπία» (βλέπε καὶ τὸ πρακτορο-μάγαζό της «ἰός»), ὑποτίθεται βάσει ἀρχικῆς προτάσεως τοῦ Ἀνδρέα Πολιτάκη. Κι ὅλα αὐτὰ πηγαίνουν μίαν χαρὰ (γιὰ τὶς στοές) καὶ δύο τρομάρες (γιὰ ἐμᾶς), ἐφ’ ὅσον τὴν πάθαμε καὶ τὴν ἀλλοφροσύνη μας, ὡς λαός, ἀλλὰ καὶ τὴν παράνοιά μας. Θέλουμε μὲν τὴν εἰρήνη ἀλλὰ μᾶς τσούζει νὰ εἶναι pax ottomanica (κατὰ Βερέμη-ΕΛΙΑΜΕΠ-Τσατσόπουλο) αὐτὴ ἡ εἰρήνη. Θέλουμε νὰ μὴν ταράζῃ κάποιος τὴν νιρβάνα μας, ἀλλὰ μᾶς τσούζει ἐὰν τὴν νιρβάνα μας θὰ τὴν ἐγγυᾶται ὁ Μογγόλος. Θέλουμε νὰ μὴν ξεκουνηθοῦμε, ἀλλὰ τρέμουμε ἐὰν ἀπὸ τὴν μεγάλη ἀκινησία πάθουμε τὸ σύνδρομο τῆς …ἀγκυλώσεως.
Το ΕΛΙΑΜΕΠ συνεχίζει να πουλά «ελληνοτουρκική φιλία»
Με «επιστημονικό» μανδύα, το ΕΛΙΑΜΕΠ συνεχίζει να χύνει το επιδοτούμενο εθνομηδενιστικό του δηλητήριο.
Αυτή τη φορά, χωρίς να κρατά τα όποια προσχήματα, το ΕΛΙΑΜΕΠ συνεργάζεται και με το τουρκικό Πανεπιστήμιο Sabanci της Κωνσταντινούπολης, αλλά και το Center for Global Politics του Freie Universität του Βερολίνου.
«Σεμινάριο» για παγκοσμιοποιημένους
Όλοι μαζί οι παγκοσμιοποιημένοι λοιπόν, διοργανώνουν εκπαιδευτικό σεμινάριο με θέμα «Ρήξεις στις περιφερειακές σχέσεις:
Τουρκία- ΕΕ σε αβέβαιη πορεία».
Από την ανακοίνωση: «Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη από τις 4-17 Ιουνίου 2012 και η γλώσσα εργασίας είναι η αγγλική.
Η παρακολούθηση του σεμιναρίου θα είναι δωρεάν, ενώ θα υπάρξει οικονομική βοήθεια για όσους επιλεγούν να ταξιδέψουν στην Κωνσταντινούπολη.
Οι φοιτητές που θα ολοκληρώσουν με επιτυχία το Θερινό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο θα λάβουν τέσσερις διδακτικές μονάδες, βάσει του European Credit Transfer System (ECTS) και θα λάβουν βεβαίωση συμμετοχής από το ΕΛΙΑΜΕΠ, το Sabancı University και το Freie Universität Berlin.
Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από την Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD).
Τα θέματα που θα αναπτυχθούν κατά την διάρκεια του σεμιναρίου θα αφορούν τις νέες προσεγγίσεις στις διεθνείς σχέσεις, τον ρόλο των νέων μέσων επικοινωνίας, και τις τρέχουσες εξελίξεις στην ΕΕ, την Τουρκία και τις γύρω περιοχές.
Στο σεμινάριο θα συμμετέχουν Έλληνες, Τούρκοι και Γερμανοί ακαδημαϊκοί και φοιτητές.
Για την υποβολή αιτήσεως χρειάζονται πτυχίο σε πολιτικές επιστήμες ή σε συναφή κλάδο, καθώς και πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας.
Το σεμινάριο απευθύνεται κυρίως σε τελειόφοιτους φοιτητές και εγγεγραμμένους φοιτητές σε μεταπτυχιακά προγράμματα».
Ὅταν φωνάζω καὶ ἐπαναλαμβάνω διαρκῶς πὼς τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ δυνάστου ἢ τὸ ὄνομα τοῦ (φερομένου ὡς) ἐχθροῦ, ἀλλὰ ἡ δική μας ἄγνοια περὶ ἱστορίας καὶ αὐτογνωσίας, φαίνομαι γραφική.
Δυστυχῶς ἐπάνω σὲ αὐτὸ πατοῦν ὅλοι οἱ προαναφερόμοι καὶ δομοῦν ὀμιχλώδεις συνθῆκες ἀντιληπτικότητος, ἐνᾦ παραλλήλως καταστρέφουν ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς κοινωνικὲς δομές.
Τὸ ἁπλούστερον ὅλων, ποὺ λέγεται φυσικὴ ἐπιλογή, ἐμεῖς τὸ ξεχάσαμε. Καὶ τὸ ἁπλούστερον ὅλων, ποὺ ἐπιτάσσει ἐπανεκκινήσεις τῶν πάντων, δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸ ἐὰν εἴμαστε ἱστορικοί, πανεπιστήμονες ἢ πολέμαρχοι, ἀλλὰ μὲ τὸ πόσο ὀρθῶς ἀντιλαμβανόμεθα τοὺς ἀναγκαίους βαθμοὺς ἐπιβιώσεως.
Μερικοὶ ἐξ αὐτῶν ποὺ ἔλαβαν τὸ σχετικὸ βραβεῖον «Ἰπεκτσί», γιὰ νὰ ξέρουμε ἀπὸ ποιοὺς χειραγωγούμεθα, ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ τους:
Διδῶ Σωτηρίου (συγγραφεύς),
-Μίκης Θεοδωράκης (ὁ «μεγάλος μουσικοσυνθέτης» μας),
-Γιῶργος Παπανδρέου (ὁ γνωστὸς ἀ-GAP-πούλας ἢ ἂλλως ἀρχί-κουδουνισμένο τοῦ μΠατΣοΚ)
-Μαργαρίτα Παπανδρέου (μαννούλα τοῦ ἀ-GAP-πούλα)
-Λιάνα Κανέλλη (δημοσιογράφος καὶ κουδουνισμένο τοῦ ΚΚΕ)
-Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης (ὁ φερόμενος καὶ ὡς ἐπίτημος- ἀρχὶ κουδουνισμένο τῆς ΝουΔουλάρας καὶ ἐξ αἵματος βενιζελικὸς ἀπόγονος),
-Στέφανος Ληναῖος (καλλιτέχνης καὶ κουδουνισμένο τοῦ μΠατΣοΚ, κάποτε),
-Μέντης Μποσταντζόγλου (συγγραφεύς),
-Μακρῆς Μέμο (γλύπτης),
-Ῥίτσος Γιάννη (ποιητής, πάντα ΚΚΕ),
-Πολιτάκης Ἀνδρέας (πρωτεργάτης-πολιτικὸς μηχανικός),
-Δημήτρης Παπαδόπουλος (οἰκονομολόγος, ἐκδότης ἐφημερίδος «Χρόνος Ὡραιοκάστρου», συγγραφεύς),
-Ἀγγέλα Καστρινάκη (καθηγήτρια βυζαντινῶν καὶ νεοελληνικῶν σπουδῶν Πανεπιστημίου Κρήτης),
-Στέφανος Τηλικίδης (θεατρικὸς συγγραφεύς),
-Γιώργης Χατζηδάκης (τιμητικό, μουσικός),
-Ἡρακλῆς Τζάθας (δημοσιογράφος),
-Γιάννης Λασκαράκης (ἐκδότης τῆς ἐφημερίδος «ἡ γνώμη τῆς Θρᾴκης», ἰδιοκτησία Ἑταιρείας Γαλατείας Λασκαράκη καὶ Σία Ο.Ε..)
-Ἀλέκος Παπαδόπουλος (συγγραφεύς, ἐκδότης, δημοσιογράφος),
-Γιῶργος Σούρλας (κουδουνισμένο τῆς ΝουΔουλάρας),
-Δημήτρης Κιτσίκης (διεθνολόγος, τουρκολόγος, σινολόγος, δημοσιογράφος)
-Γιάννης Κυριακόπουλος (δημοσιογράφος),
-Γιῶργος Τσακίρης (δημοσιογράφος),
-Γιάννης Παπαδημητρίου (πολίτης ἐνασχολούμενος μὲ Τουρκογιαννιῶτες),
-Ἀχιλλεὺς Παπαδιονυσίου (δημοσιογράφοος-εὔφημος μνεία)),
-Σταθόπουλος Μιχάλης (πρύτανις ΕΚΠΑ),
-Σταῦρος Ξαρχάκος (μουσικοσυνθέτης),
-Γιῶργος Ἀνωμερίτης (κουδουνισμένος τοῦ μΠατΣοΚ, πρώην ὑπουργὸς Γεωργίας),
-Δήμου Νῖκος (ναί, ὁ …«πολυαγαπημένος» μας μισέλλην!),
-Φαραντούρη Μαρία (σύζυγος τοῦ χυτήρη καλέ…),
-Μελισσανίδης Γιάννης (ναί, ὁ πρωταθλητής μας…!!!),
-Λία Μεγάλου Σεφεριάδου (συγγραφεύς),
-Βύρων Πολύδωρας (ναί, ἐθνοσωτὴρ τῆς ΝουΔουλάρας),
-Εὐάγγελος Χεκίμογλου (οἰκονομολόγος, ἀρθρογράφος, ἐπιμελητὴς τηλεοπτικῶν ἐκπομπῶν),
-Κωνσταντῖνος Σβολόπουλος (καθηγητὴ νεωτέρας Ἑλληνικῆς Ἱστορίας ΕΚΠΑ καὶ διευθυντὴς ἱδρύματος Καραμανλῆ),
-Ίορδανίδης Κώστας (ἔπαινος- ΕΛΙΑΜΕΠ, ἀπόφοιτος φιλοσοφικῆς Ἀριστοτελείου, ἀρθρογράφος τοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ ΔΟΛου),
-Μῆλλας Ἡρακλῆς (πολιτικὸς ἐπιστήμων ἐκ τοῦ πανεπιστημίου τῆς Ἀγκύρας, διδάσκει στὸ Πανεπιστήμιον Αἰγαίου τουρκικὴ λογοτεχνία καὶ πολιτικὰ ῥεύματος),
-Νᾶσος Ἀθανασίου (κουδουνισμένο τοῦ τΣΥΡΙΖΑ καὶ πρώην δημοσιοκάφρο),
-Ἑλένη Δημητριάδου Ἐφραιμίδου (συγγραφεύς),
-Ἄννα Γκέρτσου Σαῤῥῆ (συγγραφεύς),
-Ἀγάπη Μολυβιάτη Βενέζη (συγγραφεύς),
-Ἀθανάσιος Φωτιάδης (δικηγόρος καὶ πεζογράφος),
-Ἰφιγένεια Μαστρογιάννη (φιλόλογος καὶ διηγηματογράφος),
-Γιῶργος Σκαμπαρδώνης (δημοσιογράφος καὶ πεζογράφος),
-Κώστας Μπέης (κουδουνισμένος τοῦ μΠατΣοΚ),
-Δέσποινα Πανταζῆ (σκηνοθέτης),
-Παναγιώτης Κούτσικος (ἠλεκτρολόγος-μηχανικός, ἐπιχειρηματίας, πρόεδρος Ἑλληνοτουρκικοῦ ἐπιμελητηρίου, πρώην σύζυγος τῆς κουδουνισμένης τοῦ ΝουΔουλάρας Μαριέττας Γιαννάκου Κουτσίκου καὶ …ὑπόδικος γιὰ διάφορες ὑποθέσεις!),
-Τίμων Κουλμάσης (σκηνοθέτης, σεναριογράφος),
-Νικόλαος Καρδαρᾶς (δικηγόρος),
-Νῖκος Οἰκονομόπουλος (φωτογράφος),
-Θωμᾶς Κοροβίνης (φιλόλογος, συγγραφεύς),
-Σπῦρος Κουζινόπουλος (δημοσιογράφος),
-Νῖκος Κιᾶος (δημοσιογράφος καὶ τότε πρόεδρος ΕΣΗΕΑ),
-Κωνσταντῖνος Δημόπουλος (τότε πρύτανις ΕΚΠΑ)
-Γιῶργος Μπίστης (διευθυντὴς «ἡ φωνὴ τῆς Ἀμερικῆς),
-Μανώλης Μαυρομάτης (ἀθλητικὸς συντάκτης)
-Πᾶνος Παναγιωτούνης (λογοτέχνης, δοκιμιογράφος).
-Ἰφιγένεια Χρυσοχόου (συγγραφεύς)
-Δημήτριος Καλδίρης (ἐκπαιδευτικός, συγγραφεύς)
-Πανῖκος Χρυσάνθου (σκηνοθέτης, παραγωγός),
-Τᾶσος Ἀθανασιάδης (ἀκαδημαϊκός, συγγραφεύς),
-Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (κουδουνισμένο τοῦ μΠατΣοΚ),
-Ἀνδρέας Νενεδάκης (συγγραφεύς),
-Λένα Μερίκα (συγγραφεύς),
-Γρηγόρης Βαλλιανᾶτος (ὁ γνωστὸς θεολόγος, ἀδελφὸς τοῦ ἄλλου γνωστοῦ),
-Λένα Παππᾶ (ποιήτρια),
-Μάκης Ἀποστολᾶτος (ἐκδότης, κριτικός, λογοτέχνης),
-Βαλέριος Λεωνίδης (Ὀλυμπιονίκης),
-Σάκης Ῥουβᾶς (καλλιτέχνης καὶ ἐπίδοξον κουδουνισμένον),
-Χρῆστος Πασσαλάρης (δημοσιογράφος),
-Στρατῆς Μπαλάσκας (δημοσιογράφος),
-Μαρία Μαυρικίου (παραγωγός)
-Ἵδρυμα Μείζωνος Ἑλληνισμοῦ,
-Μίρκα Κρεστενίτη (ἠθοποιός),
-Διονύσιος Γουσέτης (πολιτικὸς μηχανικὸς καὶ δημοσιογράφος, κουδουνισμένο μὲ τὸ «Δράσις»)
-Παναγιώτης Καραφωτιᾶς (Πολιτικὸς ἐπιστήμων, ἀρθρογράφος, συνεργάτης τοῦ Ο.Η.Ε. κι ἐμπνευστὴς τῆς συνεργασίας Ο.Η.Ε. μὲ Μ.Κ.Ο. εἰρηνευτικῆς δράσεως!)
-Νῖκος Λυράκης (ζωγράφος),
-Κώστας Κομνίτσας (ἐκδότης),
-Βασίλης Λιόγκαρης (λογοτέχνης, σεναριογράφος),
-Ἑλένη Κονιαρέλλη Σιάκη (ποιήτρια, συγγραφεύς),
-Σοφιανὸς Χρυσοστομίδης (δημοσιογράφος, μέλος ΕΣΗΕΑ),
-Σύλλογος «Εὔγερος» Κεφαλληνίας,
-Χρῆστος Σαμουηλίδης (ἐκπαιδευτικός, λαογράφος),
-Νίκη Eideneier Ἀναστασιάδου (μεταφραστής, ἐκδότης),
-Σοφία Φίλντιση (συγγραφεύς, πεζογράφος),
-Πέτρος Ἀποστολίδης (συγγραφεύς)
-Ματούλα Τόλκα (συγγραφεύς),
-Ἀρχεῖον Ἑλληνικῶν Γραμμάτων «Γιῶργος Λεβιθόπουλος»,
-Μαρία Ἀρβανίτου Σωτηροπούλου (μικροβιολόγος, συγγραφεύς),
-Θᾶνος Λαμπρόπουλος (σκηνοθέτης, παραγωγός)
-Χαράλαμπος Μανιάτης (πρώην δήμαρχος Χαλκίδος)
-Ντῖνος Χαριτόπουλος (πρώην δήμαρχος Σαπῶν),
-Φαίδων (τραγουδιστής),
-Βούλα Ἀρβανιτίδου (λογοτέχνης),
-Γρηγόρης Γεωργίου (γελοιογράφος),
-Ἀλέξιος Σαββίδης (ἱστορικός, βυζαντινολόγος, μεσαιωνολόγος),
-Λένα Μερίκα (οἰκονομολόγος, λογοτέχνης),
-Νῖκος Τσιφόρος (δημοσιογράφος, ἀρθρογράφος, σεναριογράφος),
-Δημήτρης Κωνσταντάρας (υἱὸς τοῦ Λάμπρου, δημοσιοκάφρος)
-Στέλιος Χαραλαμπόπουλος (σκηνοθέτης καὶ παραγωγός),
-Μαντζοῦτσος Σωτήρης (συγγραφεύς),
-Κουμάτσης Τῖμος (σκηνοθέτης),
-Γιῶργος Ἀνδρεάδης (συγγραφεύς, ἀρθρογράφος),
-Κώστας Ἀσλανίδης (ζωγράφος),
-Μιχάλης Παπαγιαννάκης (κουδουνισμένο τοῦ τΣΥΡΙΖΑ),
-Μαρία Παπαπετροπούλου (μουσικός),
-Σιαφλιάκη Ἡρῶ (σκηνοθέτης),
-Πᾶνος Μισερλῆς (συγγραφεύς),
-Σούλα Τόσκα Καμπᾶ (συγγραφεύς),
-Γιάννης Κωβαῖος (ἐκπαιδευτικός),
-Σπῦρος Δοφορίτης (μουσικός),
-Πᾶνος Ἀμελίδης (μουσικός),
-Μαρία Μαυρίκου (σκηνοθέτης).
Δὲν τοὺς κρίνουμε, παρὰ μόνον ἀναρωτόμεθα μὲ τὶ καρδιὰ μπόρεσαν νὰ παραλάβουν τὸ ἐν λόγῳ βραβεῖον.
Τὸ ἐὰν ὅλοι αὐτοὶ εἶναι (συνειδητῶς ἢ ὄχι) στρατευμένοι φυσικὰ στὸν …κοινὸ σκοπὸ τῆς ὑβριστικῆς αὐτῆς «φιλίας» (ἢ καὶ λυκοφιλίας ἐὰν θέλετε…) καί, μακροπρόθεσμα, τῆς ἀλλοιώσεως κάθε ἱστορικῆς ἀληθείας, μὰ καὶ τελικῶς τῆς ἀποκρύψεως κάθε ἱστορικῆς ἀληθείας, εἶναι μία ἄλλη ἄποψις καὶ μία ἄλλη ἔρευνα.
Πρὸς τὸ παρὸν σταματᾶμε ἐδῶ.
Θὰ ἐπισημάνω μόνον πὼς πολλοί, ἐὰν ὄχι οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν παραπάνω, ἔχουν λάβη καὶ βραβεῖον ἀπὸ τὸ Ἵδρυμα Μπότση.
Νά τό ψάξουμε λίγο περισσότερο ἤ καταλάβαμε;
Πηγή: filonoi.gr προσπελάστηκε averoph.wordpress.com
