Ύστερα από την παταγώδη αποτυχία -ως προς το εθνικό μας συμφέρον πάντα- του ελληνοτουρκικού «διαλόγου σε καλό κλίμα» φαίνεται ότι η πολιτική ελίτ των Αθηνών σκέπτεται να προχωρήσει ένα βήμα περισσότερο, βήμα όμως το οποίο βάσει της κοινής λογικής θα ζημιώσει, και μάλιστα πολύ περισσότερο, το εθνικό μας συμφέρον.
Η περιβόητη «κινητικότητα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις -υπό το διαφαινόμενο πλαίσιο διαλόγου και υπό την παρούσα διεθνή συγκυρία- δεν μπορεί παρά να εγκλωβίσει την Ελλάδα σε μία κατάσταση, την οποία ακόμα και οι δύο κορυφαίες χαρισματικές πολιτικές προσωπικότητες της Μεταπολίτευσης (Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου) δεν διανοούνταν καν να εξετάσουν ως δυνατή επιλογή:
– ‘Ενα τραπέζι διαλόγου με την Τουρκία, στο οποίο υπό τη διαμεσολάβηση και υπό τις πιέσεις του «διεθνούς παράγοντος» το αντικείμενο του διαλόγου θα είναι αποκλειστικά και μόνο το σε ποιες σοβαρότατες παραχωρήσεις θα προβεί η Ελλάδα προς όφελος της Τουρκία!
Το ίδιο ακριβώς τραπέζι του διαλόγου (των μονομερών ελληνικών υποχωρήσεων) απέφυγαν απαρεγκλίτως και όλοι οι έως τώρα εκλεγμένοι πρωθυπουργοί της Μεταπολίτευσης (Γεώργιος Ράλλης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς, Αλέξης Τσίπρας), ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονταν πλήρως ότι κάτι τέτοιο μόνον εις βάρος των ελληνικών δικαίων και συμφερόντων θα μπορούσε να αποβεί.
Για ποιον λόγο η Ελληνική Κυβέρνηση «τραβά από τα μαλλιά» τον επί της ουσίας άκαρπο διάλογο με την Τουρκία, όταν ο Τούρκος Υπ.Εξ. δηλώνει ότι «το Αιγαίο δεν είναι άλυτο πρόβλημα, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα αποδεχθεί ότι δεν της επιτρέπεται από την Τουρκία να ασκήσει τα εκ του Διεθνούς Δικαίου και εκ των Διεθνών Συνθηκών δικαιώματά της και να επεκτείνει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στα 12 ν.μ.»;Ποιος θα έχει ωφεληθεί, εάν εντέλει η Ελλάδα «συμμορφωθεί» σε μία επέκταση στα 7, 8 ή στα 9 ν.μ., την οποία θα της επιτρέψει η Τουρκία (και μάλιστα όχι ενιαία σε όλο το Αιγαίο, αλλά κατά την κρίση της Άγκυρας);
Πού ακριβώς έγκειται η «μετατόπιση εκ μέρους της Τουρκίας» που διακρίνουν αφελώς (;) ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί αναλυτές και δημοσιογράφοι (εντός και εκτός Ελλάδος) ως προς την πιθανή άρση του casus belli εκ μέρους της Τουρκίας;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάτι τέτοιο αφενός θα προϋποθέτει σημαντικές παραχωρήσεις εκ μέρους μας -ίσως π.χ. διαβεβαιώσεις περί μη άσκησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων απορρεόντων από το Διεθνές Δίκαιο και από τις Διεθνείς Συνθήκες- και αφετέρου διόλου στερεί από την Τουρκία τη δυνατότητα οιαδήποτε στιγμή να προβεί ακόμα και σε ακραίες επιθετικές ενέργειες εις βάρος μας, εάν θεωρήσει ότι τα δεδομένα και οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για εκείνη;
Τί ακριβώς έχει συζητηθεί τα τελευταία δύο χρόνια στις περιβόητες διερευνητικές επαφές αναφορικά με την κυριαρχία στο Αιγαίο και γιατί ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών (Υπ.Εξ.) αποτελεί τη μοναδική πηγή πληροφόρησης της ελληνικής κοινής γνώμης επ’ αυτού;
Γιατί οι Έλληνες πολίτες πληροφορούνται μόνο από τον Τούρκο Υπ.Εξ. το αντικείμενο των συζητήσεών του με τον Έλληνα ομόλογό του; Και γιατί η Ελλάδα μετέχει σε ένα διμερή διάλογο, οι «αγλαοί καρποί» του οποίου -πάντα κατά τον Τούρκο Υπ.Εξ.- συνεπάγονται βαρύ πολιτικό κόστος για την Ελληνική Κυβέρνηση που θα κληθεί να επωμιστεί αυτό το βάρος της «επίλυσης» του προβλήματος του Αιγαίου;
Υπό ποία έννοια συνιστά «λύση» του προβλήματος του Αιγαίου κάτι, το οποίο θα προκαλέσει σοβαρότατο πολιτικό κόστος σε μία Ελληνική Κυβέρνηση που θα συναινέσει στη «λύση» αυτή, μία λύση η οποία προφανώς θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη τόσο με τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών όσο και με τη βούληση και με το συλλογικό υποσυνείδητο του Ελληνικού Λαού;Υπό ποία λογική μπορεί η παρούσα (και οιαδήποτε επόμενη φυσικά) ελληνική κυβέρνηση να επιτρέψει την είσοδο της Τουρκίας στο πρόγραμμα Safe ή τη μερική ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενόσω η Τουρκία δηλώνει ευθέως και ρητώς ότι έχει αξιώσεις εναντίον της Ελλάδος;
Πώς είναι δυνατόν να συζητά τέτοια ενδεχόμενα οιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση την ίδια στιγμή που η Άγκυρα προβάλλει με κάθε δυνατό τρόπο και μέσο τη νομικά φαιδρή και λογικά αδιανόητη θεωρία της περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, καθώς και το εξίσου παράνομο και παρανοϊκό «τουρκολιβυκό μνημόνιο»;
Επί ποίας νομικής, ηθικής και λογικής βάσης δύναται οιοσδήποτε Ευρωπαίος εταίρος μας να μας ασκήσει πιέσεις, ώστε να συναινέσουμε στην ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα Safe, όταν ο Τούρκος Υπ.Εξ. μας προειδοποιεί δημοσίως ότι «ο απειλητικός λόγος της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος μπορεί να δεκαπλασιαστεί» και όταν ο κυβερνητικός εταίρος του Τούρκου προέδρου τον παροτρύνει να προχωρήσει τώρα στην ένωση της Τουρκίας με το Ψευδοκράτος;
Ποιες είναι οι πραγματικές προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης από την πρότασή της για πενταμερή διάσκεψη ορισμένων μόνο -π.χ. δεν προτείνεται η συμμετοχή και του Ισραήλ- παράκτιων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου;
Πιστεύει άραγε κανείς ότι στη διάσκεψη αυτή η Τουρκία και η Λιβύη (δηλ. το απόλυτο «ενεργούμενο» της Άγκυρας) θα προσέλθουν με αγαθές προθέσεις, για να σεβαστούν τις αρχές και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών;
Πιστεύει κανείς ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα απαιτήσει τη συμμετοχή εκπροσώπων και του Ψευδοκράτους και ότι θα καθίσει στο τραπέζι μιας τέτοιας πενταμερούς με την Κυπριακή Δημοκρατία, την κρατική υπόσταση της οποίας δεν αναγνωρίζει;Η διεθνής συγκυρία είναι τέτοια που κάθε άλλο παρά ευνοεί την προσέλευση της Ελλάδος σε ένα τραπέζι διαλόγου με την Τουρκία, υπό την εποπτεία του «διεθνούς παράγοντος» και έξω και πέρα από το σαφέστατο και αυστηρό πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
Στην ελληνική κοινή γνώμη, η οποία κάθε άλλο παρά αφελής είναι, τείνει να εδραιωθεί η αντίληψη ότι στην εξωτερική μας πολιτική τα τελευταία δύο και πλέον έτη έχουν διαπραχθεί αρκετά και σοβαρά σφάλματα. Και, όταν συσσωρεύονται σοβαρά σφάλματα στην εξωτερική πολιτική μιας χώρας, ο κίνδυνος μιας εθνικής τραγωδίας είναι ορατός…
[iEpikaira: Οι εξηγήσεις ΕΔΩ!]
*Καθηγητής του ΕΚΠΑ hellasjournal.com
.png)
