Με μια αυστηρή πλειοψηφία δέκα έναντι έξι, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου αποφάσισε να «κατεβάσει» τον Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό από τον θρόνο του. Όχι γιατί κατηγορήθηκε για ανηθικότητα, όχι γιατί παραβίασε τους Ιερούς Κανόνες η γιατί υπέπεσε σε διοικητικό σκάνδαλο. Όχι. Ο Πάφου «έπεσε» γιατί αρνήθηκε να γονατίσει μπροστά στον οικουμενισμό. Γιατί αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την «κανονικότητα» εκείνων που φαίνεται να ζήλεψαν τις βατικάνιες μεθόδους διοικήσεως – όπου το εκκλησιολογικό φρόνημα θυσιάζεται στον βωμό της διπλωματικής ευστροφίας και της συμβατότητας με το θρησκευτικό marketing.
Η απόφαση της Συνόδου, υπογεγραμμένη με εντυπωσιακή συνέπεια από τους εκπροσώπους της λεγομένης «μετριοπαθούς» γραμμής, δεν αφήνει... περιθώρια παρερμηνείας: τιμωρείται όχι η παράβαση, αλλά η ακρίβεια· όχι η αίρεση, αλλά η ορθοδοξία· όχι η αταξία, αλλά η Ομολογία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, ως νέος πλέον «τοποτηρητής» του θρόνου της Πάφου, φαίνεται να μην άντεξε την παρουσία του διαδόχου του που, σε αντίθεση με αυτόν, τόλμησε να αρνηθεί την επίσκεψη του αιρεσιάρχου Πάπα στην επαρχία του. Το γεγονός αυτό φαίνεται πως λειτούργησε καταλυτικά: η ευπρέπεια έγινε ενοχή, και η συνέπεια, απειλή. Όσο για το «παράπτωμα» που κατηγορήθηκε ο Μητροπολίτης Τυχικός; Ένα και μοναδικό: η αποτείχιση, δηλαδή η διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με πρόσωπα που, κατά την εκκλησιαστική συνείδηση, έχουν ξεπεράσει τα όρια της ορθόδοξης πίστης.
Εκκλησία η Δικαστήριο;
Η Ιερά Σύνοδος, κατά τα φαινόμενα, δεν συνήλθε απλώς ως σώμα ποιμαντικής κρίσεως, αλλά ως κανονικό δικαστήριο. Και το ακόμα πιο «ενδιαφέρον»; Δεν εφάρμοσε το άρθρο 14 του Καταστατικού Χάρτου, όπως πολλοί ανέμεναν, αλλά παρέκαμψε την συνήθη διαδικασία, προκειμένου να προχωρήσει σε άμεση «έκπτωση» - δίχως ποινικό αδίκημα!
Το τραγικότερο όλων, όμως, είναι ότι τίθεται ξεκάθαρο εκκλησιολογικό ζήτημα! Η αποτείχιση, ως στάση προφυλάξεως της πίστεως και όχι ως πράξη διασπάσεως η σχίσματος, δεν αποτελεί αιτία καθαιρέσεως η παύσεως, σύμφωνα με τους ίδιους τους Ιερούς Κανόνες. Ο Τυχικός δεν κατηγορήθηκε για παράπτωμα ηθικό η διοικητικό· άρα η έκπτωσή του δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε κανονικά, ούτε θεολογικά. Η [διοικούσα] Εκκλησία τιμωρεί αυτόν που δεν ανέχεται την αίρεση. Και όλα αυτά με τις... ευλογίες και του Οικουμενικού Πατριάρχου, που φέρεται να είχε «προεγκρίνει» την απόφαση.
Τυχικός: ένας Ομολογητής σε καιρούς σιωπής
Ο Μητροπολίτης Τυχικός είχε δηλώσει λίγες ημέρες πριν την έκπτωσή του:
«Ανέχομαι τα ψεύδη, τις συκοφαντίες, τη λάσπη και υπομένω. Αυτό που δεν ανέχομαι είναι να επιχειρείται μεθοδικά η παρουσίαση του προσώπου μου ως ευρισκόμενου σε αντιπαράθεση με τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κύπρου».
Όμως η Ιερά Σύνοδος δεν πείστηκε. Ο Τυχικός είχε ήδη καταδικαστεί από το «προφίλ» του. Ομολογητής, παραδοσιακός, αντίθετος στην παναίρεση του οικουμενισμού. Ο,τι δηλαδή δεν χωράει στην Εκκλησία της «σύνεσης», των «διαλόγων» και των εναγκαλισμών με κάθε τι αιρετικό.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι παρόμοιες Σύνοδοι καθαίρεσαν και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον Άγιο Αθανάσιο, τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Σήμερα, οι λειτουργίες τελούνται στο όνομά τους· και εκείνοι που τους κατεδίωξαν έχουν βυθιστεί στην εκκλησιαστική λήθη.
Η απόφαση κατά του Μητροπολίτου Τυχικού δεν είναι απλώς ποινή. Είναι δηλωτική μιάς εσωτερικής παρακμής. Μιάς εκκοσμικεύσεως που παριστάνει την «εκσυγχρονισμένη Ορθοδοξία» και διώκει εκείνους που τολμούν να πούν: «ως εδώ».
Τελικά ποιος κάνει ανυπακοή;
Ο Μητροπολίτης Τυχικός δεν έκανε «ανταρσία», δεν προκάλεσε σχίσμα, δεν παραβίασε την ενότητα. Υπήρξε πιστός στην Πίστη, όχι σε ανθρώπινα πρόσωπα. Δεν υπάκουσε στις εντολές της διπλωματίας, αλλά στους Ιερούς Κανόνες και στους Πατέρες. Αυτός ήταν ο λόγος της έκπτωσής του.
Και το ερώτημα παραμένει: σε ποια Εκκλησία ζούμε; Στην Εκκλησία του Χριστού, της Αλήθειας, της Ομολογίας; Η σε μια διοίκηση Ιεραρχών που λειτουργεί με όρους πολιτικής εξουσίας και φιλοπατριαρχικών ισορροπιών;
Αν αυτή είναι η νέα πραγματικότητα στην Εκκλησία της Κύπρου – μια πραγματικότητα ελέγχου, φίμωσης και υποταγής – τότε η κρίση δεν είναι διοικητική. Είναι πνευματική και βαθιά. Και σε μια τέτοια κρίση, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σιωπά.
Για πολλούς, ο Τυχικός παραμένει ο κανονικός Επίσκοπος Πάφου. Όχι από προσωπολατρία, αλλά γιατί δεν συμβιβάστηκε με το ψεύδος. Η Εκκλησία δεν είναι διπλωματία. Είναι Σταυρός. Ομολογία. Ανάσταση!
Κλείνοντας, ας μην ξεχνάμε πως τα δεινά που κατά διαστήματα βρήκαν την Κύπρο δεν ήρθαν τυχαία. Ήρθαν ως φυσικό επακόλουθο τέτοιων εκκλησιαστικών ναυαγίων - όταν η αυθεντική πίστη θυσιάστηκε στον βωμό της πολιτικής, της διπλωματίας και των σκοπιμοτήτων. Η Ιστορία μας διδάσκει πως όσοι έχουν την ευθύνη αδυνατούν να κατανοήσουν την πραγματικότητα· ας ετοιμάζονται λοιπόν για την ενδεχόμενη παιδαγωγία, που αποτελεί πνευματικό νόμο και που επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται εδώ και καιρό...
[iEpikaira: Υπέρ του Μητρ. Πάφου Τυχικού ψήφισαν ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, ο Επίσκοπος Αρσινόης Παγκράτιος καθώς και η Ομάδα του Μητροπολίτη Λεμεσού η οποία αποτελείται από τον ίδιο, τον Επίσκοπο Αμαθούντος Νικόλαο, τον Επίσκοπο Λήδρας Επιφάνιο και τον Επίσκοπο Νεαπόλεως Πορφύριο.
Εναντίον του Τυχικού και υπέρ της πρότασης του Αρχιεπισκόπου για έκπτωση τάχθηκαν ο ίδιος ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου, ο Επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος, ο Επίσκοπος Χύτρων Λεόντιος, ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος, ο Μητροπολίτης Τριμιθούντος και Λευκάρων Βαρνάβας, ο Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας, ο Μητροπολίτης Κύκκου Νικηφόρος, ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Χρυσόστομος και ο Μητροπολίτης Κιτίου Νεκτάριος.]
Πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
.png)
