Ορισμένοι αναλυτές στο Ισραήλ και στη Λευκωσία, έγραψε η Corriere della Sera, υποστηρίζουν ότι πίσω από τις απειλές της σιιτικής Χεζμπολάχ κρύβεται το σουνιτικό τουρκικό κράτος
Από ευγενικά ελατήρια ξεκίνησε η Corriere della Sera την υπεράσπιση της Κύπρου ύστερα από τη μάλλον απροσδόκητη επίθεση που δέχθηκε η Μεγαλόνησος από τον επικεφαλής της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, τον Χασάν Νασράλα, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ την ενέπλεξε στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο στο μίξερ του ιταλικού ρεπορτάζ, που γράφτηκε στο Ισραήλ, ρίχτηκαν όλα τα υλικά της πολιτικής κουζίνας: από τους δύο «Αττίλες» –που, όμως, δεν αναφέρθηκαν με το όνομά τους– μέχρι «τα ιδιωτικά οικονομικά ορισμένων δικτατόρων εχθρών των ΗΠΑ, όπως ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρώτον, τι είπε ο Νασράλα.
«Αν η Κύπρος εξακολουθήσει να επιτρέπει στο Ισραήλ να χρησιμοποιεί τα αεροδρόμια και τις βάσεις της για στρατιωτικούς σκοπούς, αυτό σημαίνει ότι έχει γίνει μέρος του πολέμου, συνεπώς η Χεζμπολάχ θα αντιμετωπίσει την κατάσταση αναλόγως». Ο μικρομεγαλισμός είναι ίδιον των εξτρεμιστικών πολιτικών φορέων, πόσο μάλλον εκείνων που οιστρηλατούνται από θρησκευτικό δογματισμό, και η Χεζμπολάχ δεν αποτελεί εξαίρεση αυτού του κανόνα – το αντίθετο μάλιστα. Είναι, συνεπώς, απορίας άξιον πώς η σιιτική οργάνωση μπορεί να απειλήσει την Κύπρο ή οποιονδήποτε άλλον εκτός Μέσης Ανατολής. Οι Ιταλοί, πάντως, εξανέστησαν επειδή «η Χεζμπολάχ απείλησε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Το ρεπορτάζ αναφέρθηκε στις επιθέσεις των Χούθι της Υεμένης εναντίον Δυτικών πλοίων που πλέουν στην Ερυθρά και στην απάντηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Νασράλα διά στόματος του προέδρου της Νίκου Χριστοδουλίδη: «Είναι δυσάρεστες δηλώσεις, δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, η Κύπρος δεν είναι μέρος του προβλήματος αλλά μέρος της λύσης» είπε. Και έγινε σαφέστερος: «Δεν συμμετέχουμε σε καμία στρατιωτική επιχείρηση, είμαστε ξένοι σε οποιαδήποτε στρατιωτική σύγκρουση, διατηρούμε διπλωματικούς διαύλους τόσο με τον Λίβανο όσο και με το Ιράν, ενώ ο ανθρωπιστικός διάδρομος προς τη Γάζα αποτελεί απόδειξη της δέσμευσής μας για ειρήνη και σταθερότητα».
Μέχρις εδώ τα πράγματα είναι σαφή, τουλάχιστον σε επίπεδο δηλώσεων. Η Corriere, όμως, έγραψε και ότι «ορισμένοι σχολιαστές μεταξύ Λευκωσίας και Ιερουσαλήμ υποψιάζονται ότι πίσω από την κίνηση της Χεζμπολάχ κρύβεται το χέρι ενός παλιού εχθρού της Κύπρου, της Τουρκίας, η οποία έχει καταλάβει το ήμισυ της επικρατείας της το 1974, υποστηρίζει σθεναρά την υπόθεση της Γάζας και με ευθύνη του Ερντογάν έχει διακόψει κάθε σχέση με την κυβέρνηση Νετανιάχου». Το ιταλικό ρεπορτάζ από το Ισραήλ ανέφερε για τις σχέσεις Κύπρου-Ισραήλ και τα εξής: «Δεν ξέρουμε τι εννοεί ο Νασράλα, ωστόσο, είναι γνωστό ότι υπάρχει μία παλιά στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, καθώς και ένα κοινό σχέδιο για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, και ότι οι κυπριακοί αεροδιάδρομοι χρησιμοποιούνται συχνά σε πολλές κοινές ασκήσεις».
Η Corriere έκανε και μία πολύ περίεργη αναφορά σε κάποια «ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία», η οποία λογικά αντιστοιχεί στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το οποίο δεν πιστώνεται (ούτε χρεώνεται, φυσικά) στην Κύπρο και, τέλος πάντων, δεν μπορεί να συσχετιστεί με αυτήν: «Κατά το παρελθόν υπήρξαν προβλήματα όταν η ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία πούλησε κάποια παλαιστινιακή περιουσία στη Δυτική Οχθη σε επιχειρηματίες του Τελ Αβίβ. Και σίγουρα οι συμφωνίες κάθε είδους συνεργασίας που υπογράφηκαν στην Ιερουσαλήμ είναι διπλάσιες από αυτές που έχουν υπογραφεί με τους αγιατολάχ.
»Οι πολιτικές θέσεις της Λευκωσίας, ούτως ή άλλως, δεν ήταν ποτέ υπερβολικά ευθυγραμμισμένες με τον Νετανιάχου, αλλά μάλλον πολύ διαφορετικές. Υπάρχει αρχαία φιλία με την PLO και η Κύπρος είναι μεταξύ των χωρών που de facto αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης. Εξάλλου πολλοί παλαιστίνιοι πρόσφυγες ζουν στο νησί εδώ και χρόνια. Ο φόβος ότι ο πόλεμος θα αγγίξει αυτήν τη γωνιά της Ευρώπης υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό. Ακριβώς τις ώρες που ο Νασράλα απειλούσε, η Λευκωσία υπέγραψε την αγορά ενός νέου και εξαιρετικά προηγμένου συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας, του γαλλικής κατασκευής Mistral 3.
»Και αυτό διότι η Κύπρος, όπως θυμήθηκε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν συναντώντας τον ομόλογό του Κωνσταντίνο Κόμπο στην Ουάσιγκτον, ‘‘είναι σημαντική παίκτρια στην κρίση της περιοχής’’. Οι Κύπριοι βοηθούν τις ΗΠΑ στο δύσκολο έργο της πλωτής αποβάθρας που στήθηκε στα ανοιχτά της Λωρίδας για να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Και είναι οι εγγυητές του Food for Gaza, του ανθρωπιστικού διαδρόμου του ΟΗΕ που δίνει τρόφιμα και φάρμακα».
Ορισμένα άλλα στοιχεία, αρχαϊκά, αρχαία, ελληνορωμαϊκά, ελληνιστικά, βυζαντινά και οθωμανικά (όχι όμως και της περιόδου της βρετανικής αποικιοκρατίας) προσετέθησαν στο ρεπορτάζ για να καταδειχτεί «η γεωγραφική θέση της Κύπρου και ο ιστορικός ρόλος της». Οι Ιταλοί έγραψαν επίσης ότι «αν και η Κύπρος ανήκει στην ΕΕ εδώ και 20 χρόνια, από εποχής αρχιεπισκόπου Μακαρίου ήταν και καταφύγιο των ρώσων ολιγαρχών». Επίσης ότι ήταν το θησαυροφυλάκιο των «σκοτεινών περιουσιακών στοιχείων δικτατόρων εχθρικών προς τις ΗΠΑ, όπως ήταν οι Σαντάμ Χουσέιν και Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς». (Ο Μακάριος, βέβαια, πέθανε το 1977, επί Μπρέζνιεφ, όταν η λέξη «ολιγάρχης» δεν είχε επινοηθεί για τους Σοβιετικούς και όχι Ρώσους «έχοντες και κατέχοντες». Τότε οι ολιγάρχες ονομάζονταν «νομενκλατούρα».)
Κλείνοντας το σημείωμά της για τη μαρτυρική Μεγαλόνησο η Corriere έγραψε ότι η Κύπρος «είναι σύμμαχος και του Ισραήλ και του Λιβάνου, ενώ διατηρεί καλές σχέσεις και με τις ΗΠΑ και με το Ιράν». Και η κατακλείδα: «Την εποχή του εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο υπήρξε το αναπόφευκτο σημείο προσγείωσης όσων έφευγαν από την κόλαση της Βηρυτού. Σήμερα κάνει το ίδιο για όσους εγκαταλείπουν τη Γάζα. Ο Νασράλα ίσως ήθελε να προειδοποιήσει, όμως στο νησί κανείς δεν φαίνεται αρκετά αφελής για να εμπλακεί στον πιο καταστροφικό και απρόβλεπτο πόλεμο του Ισραήλ».
Πηγή: protagon.gr
