Για πρώτη φορά στην πολιτική του ζωή, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήρθε δεύτερο στις τοπικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 31 Μαρτίου. Λόγω της οικονομικής κρίσης της Τουρκίας, η «μεσαία τάξη», η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, παλεύει για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας να ανταπεξέλθει οικονομικά στα βασικά. Περίπου το 70% του νεαρού πληθυσμού θέλει να φύγει στο εξωτερικό, επειδή δεν βλέπει μέλλον στην Τουρκία. Η έλλειψη ενσωμάτωσης των παράτυπων μεταναστών από τη Συρία και το Αφγανιστάν, στους οποίους χορηγήθηκε προσωρινό καθεστώς ασύλου στην Τουρκία, και η αντίληψη από μέρος της τουρκικής κοινής γνώμης ότι οι παράτυποι μετανάστες είναι η ρίζα της οικονομικής κρίσης, υποδηλώνουν ότι το ζήτημα των παράτυπων μεταναστών θα μπορούσε δυνητικά να κλιμακωθεί σε κρίση εθνικής ασφάλειας, εάν δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.
Ενώ αυτές οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην Τουρκία, ο κόσμος δεν οδεύει προς μια καλή κατεύθυνση. Ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια μείζονα σύγκρουση στην οποία θα εμπλέκονται τα κράτη της Βαλτικής. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να βρεθεί σε πόλεμο. Στις 7 Οκτωβρίου 2023, μετά τις επιθέσεις της Χαμάς, το Ισραήλ εξαπέλυσε στρατιωτική επιχείρηση κατά της Γάζας που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο περισσότερων από 30.000 ανθρώπων, κυρίως γυναικών και παιδιών, και οδήγησε σε παγκόσμια κατακραυγή κατά του Ισραήλ. Το μέλλον των 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας είναι αβέβαιο, καθώς αντιμετωπίζουν την πείνα. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Τουρκία να δεχτεί κάποιους από αυτούς τους πρόσφυγες. Για τον Ερντογάν, ο οποίος θέλει να τοποθετήσει τον εαυτό του ως ηγέτη του ισλαμικού κόσμου, η φιλοξενία Παλαιστίνιων προσφύγων στην Τουρκία θα μπορούσε να είναι μια σημαντική ευκαιρία για να αποκαταστήσει την πληγείσα φήμη του στην αραβική κοινότητα λόγω των εμπορικών σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, οι οποίες συνεχίστηκαν και μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Τι είδους σχέδιο λοιπόν έχει κατά νου ο Ερντογάν και τι είδους προετοιμασίες κάνει εκ των προτέρων για να το εφαρμόσει, όταν το εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον είναι τόσο ταραγμένo και πλήττεται από μεγάλα προβλήματα;
Δεδομένου ότι ο Ερντογάν αντλεί την εξουσία του από τη λαϊκή υποστήριξη, αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι ένα μέρος του πληθυσμού βγαίνει στους δρόμους και οργανώνει διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης ως τη μεγαλύτερη απειλή για την εξουσία του. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει ως πρώτη προτεραιότητα να φιμώσει τις φωνές της αντιπολίτευσης που θα μπορούσαν να έχουν αντίκτυπο σε μεγάλες μάζες ανθρώπων και να εμποδίσει τις ιδέες τους να φτάσουν στο κοινό. Προκειμένου να επιτύχει αυτόν τον στόχο, το ΑΚΡ σχεδιάζει να θέσει τη ρύθμιση για τον «νόμο περί ξένων πρακτόρων» στην ημερήσια διάταξη του κοινοβουλίου στο 9ο νομοθετικό πακέτο.
Το νομοσχέδιο προτείνει τη φυλάκιση δημοσιογράφων και ερευνητών που εργάζονται για ξένα «συμφέροντα», ακολουθώντας παρόμοια μέτρα στη Ρωσία και τη Γεωργία, τα οποία οι οργανώσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων έχουν χαρακτηρίσει κατασταλτικά. Η προτεινόμενη τροποποίηση του ποινικού κώδικα της Τουρκίας προβλέπει ποινές φυλάκισης από τρία έως επτά χρόνια για όσους καταδικαστούν. Ισχύει για «οποιονδήποτε διεξάγει ή διατάσσει έρευνα σε [Τούρκους] πολίτες με σκοπό να ενεργήσει κατά της ασφάλειας ή των πολιτικών, εσωτερικών ή εξωτερικών συμφερόντων του κράτους, κατόπιν εντολής ή για τα στρατηγικά συμφέροντα ενός ξένου οργανισμού ή κράτους». Εάν το κοινοβούλιο εγκρίνει τον κανονισμό και γίνει νόμος, θα φιμώσει εντελώς τις αντίθετες ιδέες στην Τουρκία. Με αυτόν τον τρόπο, τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από την κυβέρνηση Ερντογάν θα αναφέρουν μόνο αυτά που θέλει να γνωρίζει το κοινό. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιώντας τεχνικές διαχείρισης της αντίληψης στις ειδήσεις, η δημόσια ατζέντα θα γεμίσει με πλασματικά θέματα που θα αποκρύπτουν τα πραγματικά ζητήματα.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν είναι η οικονομική κρίση στην Τουρκία. Βραχυπρόθεσμα, η Τουρκία δεν έχει διέξοδο από την κρίση. Οι αυξανόμενοι γεωπολιτικοί παράγοντες κινδύνου γύρω από την Τουρκία, ιδίως στην Ευρώπη, αναγκάζουν τις χώρες της ΕΕ να υιοθετήσουν προστατευτικές οικονομικές πολιτικές. Ως αποτέλεσμα, η Τουρκία δυσκολεύεται να βρει τους οικονομικούς πόρους που χρειάζεται βραχυπρόθεσμα. Σύμφωνα με το μελλοντικό σενάριο του Ερντογάν, ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας θα επεκταθεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Όταν αρχίσουν να επικρατούν συνθήκες πολέμου, προτεραιότητα για τον λαό της Τουρκίας θα είναι η υπεράσπιση της χώρας και η δική της ασφάλεια. Ο Ερντογάν πιστεύει ότι αν μπορέσει να διατηρήσει την οικονομική κρίση υπό έλεγχο εντός ορισμένων ορίων μέχρι τότε, θα μπορέσει να κυβερνήσει τη χώρα πιο εύκολα σε συνθήκες πολέμου. Το περιεχόμενο του κανονισμού για την κινητοποίηση και την κατάσταση πολέμου που εξέδωσε η προεδρία στις 21 Μαΐου παρέχει συγκεκριμένες ενδείξεις για το σχέδιο του Ερντογάν.
Σύμφωνα με τον κανονισμό, ο πρόεδρος της δημοκρατίας μπορεί να κηρύξει κινητοποίηση σε περίπτωση εξέγερσης κατά της πατρίδας ή της δημοκρατίας ή σε περίπτωση συμπεριφοράς που θέτει σε κίνδυνο το αδιαίρετο της χώρας και του έθνους. Κινητοποίηση, όπως ορίζεται στο διάταγμα, σημαίνει τη χρήση και, αν χρειαστεί, την κατάληψη όλων των εξουσιών και πόρων από το κράτος για την αντιμετώπιση μιας απειλής κατά της χώρας. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Ερντογάν μπορεί να αποφασίσει ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις στη γειτονιά της Τουρκίας μπορεί να βλάψουν την επιβίωση της χώρας, ότι είναι επομένως ζωτικής σημασίας για τη χώρα να βγει από την οικονομική κρίση στην οποία βρίσκεται και ότι το κράτος μπορεί επομένως να αποφασίσει να κατασχέσει κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία του λαού προκειμένου να δημιουργήσει οικονομικούς πόρους για το κράτος. Ο κανονισμός δίνει πια αυτό το δικαίωμα στην κυβέρνηση Ερντογάν.
Ως αποτέλεσμα, ο Ερντογάν προσπαθεί να αντισταθμίσει την απώλεια εξουσίας που υπέστη στις τοπικές εκλογές της 31ης Μαρτίου, εφαρμόζοντας μηχανισμούς που θα του επιτρέψουν να κρατήσει τον λαό υπό έλεγχο. Δυστυχώς, με αυτούς τους κανονισμούς, η Τουρκία κινείται προς μια ολιγαρχική, αυταρχική διακυβέρνηση.
Απόδοση: militaire.gr
