"Διαβάζοντας" την κατάσταση, θεωρώ πως το Ισραήλ δεν αποτελεί πρωταρχικό στόχο του Ιράν, ανεξάρτητα με το τι λέγεται σε επικοινωνιακό επίπεδο και ασχέτου του γεγονότος πως το Ιράν όντως αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ.
Θεωρώ πως το Ιράν, επωφελήθηκε καταρχάς από την κατάσταση στη Γάζα, διότι τορπιλίστηκε προσωρινά η συμφωνία ΕΕ-Ινδίας. Οι στρατηγικοί λόγοι πίσω από αυτό το γεγονός είναι οι εξής:
Το Ιράν δεν ευνοείται εμπορικά εάν ανοίξει δρόμος που θα περνάει μέσα από την Αραβική Χερσόνησο και θα φτάνει στο Ισραήλ. Το Ιράν αποτελεί μέρος του BRI επομένως ταυτίζεται γεωοικονομικά με την Κίνα.
Ενδεχόμενη εφαρμογή της συνθήκης ΕΕ-Ινδίας συνεπάγεται απότομη εκτόξευση των κρατών του Κόλπου, ειδικά της Σαουδικής Αραβίας.
Το Ιράν έχει ως νούμερα ένα αντίπαλο τους Άραβες. Επί αιώνες αντιμάχεται με αυτούς μέσω της σύγκρουσης Σιιτών-Σουνιτών, διότι θεωρεί τα εδάφη της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας ως δικά του.
Εάν μια συμφωνία ενίσχυε τους Άραβες τότε θα ξεκινούσε το ξήλωμα της επιρροής του Ιράν σε κράτη όπως το Ιράκ και η Συρία τα οποία αποτελούν το στρατηγικό βάθος του.
Ήδη αυτή τη στιγμή στο Ιράκ, τα Κράτη του Κόλπου κάνουν επενδυτικό μπάσιμο με έργα υποδομής και ενεργειακών εγκαταστάσεων, οδό διαρκεί η συζήτηση μεταξύ ΗΠΑ και ιρακινής κυβέρνησης.
Το Ιράν υπέγραψε πρόσκαιρα συμφωνία εξομάλυνσης με την Σαουδική Αραβία προκειμένου να ενισχύσει την θέση του στη Μέση Ανατολή, διότι σύμφωνα με διεθνείς ειδικούς Ισραήλ και Σαουδική Αραβία θα εξομαλύνουν τις σχέσεις τους μέχρι το 2035.
Επομένως το Ιράν έχει κάθε λόγο να θέλει να τορπιλίσει ή να καθυστερήσει καταστάσεις ελέω ευρύτερων εξελίξεων που θα λάβουν χώρα στη Μέση Ανατολή.
Να ειπωθεί εδώ πως σε στρατηγικό επίπεδο το Ισραήλ δεν αποτελεί φραγμό εξ ορισμού για το Ιράν.
Γεωγραφικά το Ιράν έχει ήδη έξοδο στη Μεσόγειο με Συρίας και Λιβάνου, ενώ πρωτου γίνει η ισλαμική επανάσταση, είχε στρατηγική συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών του (Σαβάκ τότε) με την Μοσάντ και την ΜΙΤ.
Βαθιά μέσα τους οι Ιρανοί αποδέχονται το Ισραήλ, όπως και αρκετοί Ισραηλινοί είναι περσικής καταγωγής. Ένα Ιράν με καθεστώς Σάχη δεν θα αποτελούσε πρόβλημα για την περιοχή ούτε για το Ισραήλ.
Άρα, το Ιράν αυτή τη στιγμή μπορεί να απειλεί το Ισραήλ, αλλά ξέρει πρώτον ότι θα δεχτεί ισχυρό πλήγμα, άρα κάνει ισορροπημένες κινήσεις και δεύτερον ενδιαφέρεται κυρίως να πάρει κεφάλι έναντι των Αράβων.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως το Ισραήλ θα έχανε την ευκαιρία να ξεριζώσει ένα πυλώνα ισχύος του Ιράν όπως η Χεζμπολάχ εάν βρει την ευκαιρία, όπως ακριβώς και το Ιράν δεν έδειξε να στεναχωριέται καθόλου όταν το Ισραήλ δέχτηκε την επίθεση από τους τρομοκράτες της Χαμάς.
