Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2023

ΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΝΙΧΑΤ ΕΡΙΜ

Η μετάφραση των Εκθέσεων του Δρ. Νιχάτ Ερίμ, μεταφρασμένες από τον κ. Χρήστο Ιακώβου, με Εισαγωγή και επιμέλεια από τον ίδιο (Χρήστο Ιακώβου) δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή, «Έξι Προεδρικά Πορτραίτα» έκδοση «Γερμανός» Θεσσαλονικη - πρώτη έκδοση 2015.

Παρακάτω παραθέτουμε το κείμενο και στα αγγλικά από την ελληνική μετάφραση του Χρ. Ιακώβου. Ο οποίος τις μετάφρασε από την αρχική τουρκική τους γραφή. Φανούλα Αργυρού 19.10.2022
----------------------------------------------------------------------------

ΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΝΙΧΑΤ ΕΡΙΜ

Η γένεση της τουρκικής υψηλής στρατηγικής στο Κυπριακό

Εισαγωγή – επιµέλεια Χρήστος Ιακώβου 2017

Εισαγωγή

Τα κράτη µέλη του διεθνούς συστήµατος έχουν ορισµένους στρατηγικούς στόχους, ανεξάρτητα αν αυτοί είναι µακροχρόνιοι ή βραχυπρόθεσµοι, έχουν συνοχή ή είναι αντιφατικοί. Με αυτό τον τρόπο, το εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον µίας χώρας δηµιουργεί διάφορες απαιτήσεις και είναι η πηγή προκλήσεων και ευκαιριών για την πραγµατοποίηση των στόχων και των επιδιώξεων του κράτους. Η στρατηγική της προσαρµογής, που επιλέγει ένα κράτος, αποτελεί την απόδειξη για το πως οι εθνικές δοµές εξουσίας προσαρµόζονται στην αλληλεξάρτηση του εθνικού και διεθνούς συστήµατος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα κράτη λειτουργούν ως προσαρµοζόµενες οντότητες που προσπαθούν µε την εξωτερική τους πολιτική καθώς επίσης και µε την πολιτική ασφάλειας που διαµορφώνουν να διατηρήσουν τις βασικές δοµές τους, δηλαδή τα πολιτικά, οικονοµικά και κοινωνικά τους χαρακτηριστικά σε αποδεκτά όρια. Τα πιο πάνω συνιστούν την πεµπτουσία για την διαµόρφωση αυτού που στις στρατηγικές σπουδές ονοµάζεται Υψηλή Στρατηγική (Grand Strategy). Με άλλα λόγια, η υψηλή στρατηγική θέτει ιεραρχηµένους στόχους λαµβάνοντας υπόψη το διεθνές περιβάλλον και την επιθυµητή θέση µίας χώρας µε σκοπό να κινητοποιήσει το ευρύτερο εθνικό δυναµικό και τους πόρους του κράτους προκειµένου να επιτύχει τρεις βασικούς στόχους, α) σταθερότητα, β) ευηµερία και γ) ασφάλεια. Απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση της υψηλής στρατηγικής είναι η επισήµανση των αδυναµιών και των δυνατοτήτων σε εθνικό επίπεδο ώστε να αντιµετωπίσει αποτελεσµατικά τους κινδύνους και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες.

Ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες για την διαµόρφωση της υψηλής στρατηγικής είναι η γεωπολιτική, δηλαδή η ερµηνεία και ανάλυση της αλληλεξάρτησης µεταξύ του γεωγραφικού χώρου και των πολιτικών επιλογών που κάνει ένα κράτος προκειµένου να αξιοποιήσει και να αυξήσει την στρατιωτική, την οικονοµική και τη διπλωµατική του ισχύ. Εποµένως, η γεωπολιτική ανάλυση λαµβάνει υπόψιν την ύπαρξη διεθνών ανταγωνισµών σε σχέση µε τον στρατηγικό σχεδιασµό σε διάφορους τοµείς όπως της στρατιωτικής ισχύος (γεωστρατηγική), της οικονοµίας (γεωοικονοµίας), του φυσικού περιβάλλοντος, των δηµογραφικών τάσεων, κτλ.

Το 1956, µεσούντος του ελληνικού ένοπλου αγώνα για την Ένωση της Κύπρου µε τη Ελλάδα και αµέσως µετά την κρίση του Σουέζ, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ατνάν Μεντερές απεφάσισε να προσλάβει ως µόνιµο σύµβουλο του τουρκικού κράτους τον καθηγητή του Συνταγµατικού ∆ικαίου και βουλευτή του Λαϊκού Ρεπουµπλικανικού Κόµµατος, Νιχάτ Ερίµ, και να του αναθέσει τη σύνταξη ενός στρατηγικού σχεδίου επί του οποίου θα στηριχθούν οι µακροχρόνιες επιδιώξεις της Τουρκίας στο Κυπριακό Ζήτηµα.

Ο Νιχάτ Ερίµ παρέδωσε στα τέλη του 1956 δύο εκθέσεις (24 Νοεµβρίου και 22 ∆εκεµβρίου) στον πρωθυπουργό Μεντερές. Εκείνες οι εκθέσεις του Νιχάτ Ερίµ απετέλεσαν το βασικό στρατηγικό σχέδιο βάσει του οποίου υλοποιήθηκε η τουρκική πολιτική επί του κυπριακού. Η πιο σηµαντική έκθεση είναι η πρώτη ενώ η δεύτερη υπεβλήθη ως συµπληρωµατική της πρώτης προκειµένου να δώσει απαντήσεις σε θέµατα κυρίως που αφορούσαν την υποβολή του Σχεδίου Ράντκλιφ.

Οι εκθέσεις εκείνες δηµοσιεύτηκαν και σχολιάστηκαν από τον ίδιο το Νιχάτ Ερίµ για πρώτη φορά στα αποµνηµονεύµατα του για το Κυπριακό µε τίτλο «Bildiğim ve gördüğüm ölçüler içinde Kıbrıs», («Η Κύπρος όπως την γνώρισα και την είδα» εκδ. Ajans-Türk Matbaacılık Sanayii, 1975), στα δύο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου. Μέρος των εκθέσεων αυτών πρωτοεµφανίστηκε στην ελληνική γλώσσα µε σχόλια στον δεύτερο τόµο του βιβλίου του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστηµίου Νεοκλή Σαρρή: «Η Άλλη Πλευρά: ∆ιπλωµατική χρονογραφία του διαµελισµού της Κύπρου µε βάση τουρκικές πηγές» (Εκδόσεις Γραµµή, 1982).

Το σχέδιο εκείνο έγινε αποδεκτό από όλες ανεξάρτητα τις τουρκικές κυβερνήσεις, αφού άλλωστε ήταν κρατική πολιτική, οι οποίες το ακολούθησαν µε αποτελεσµατικότητα, συνοχή, ενεργητικότητα και σταθερή προσήλωση στους στρατηγικούς στόχους.

Οι βασικοί πυλώνες των εκθέσεων ήταν:

1. Οι Τουρκικές διεκδικήσεις επί της Κύπρου δεν θα πρέπει να στηρίζονται σε νοµικά επιχειρήµατα αλλά σε πολιτικούς λόγους. Όµως, προκειµένου να µη δηµιουργείται πρόβληµα στις σχέσεις Βρετανίας – Τουρκίας – Ελλάδας, αν παραχωρηθεί αυτοδιοίκηση στο νησί, η καλύτερη λύση είναι η µέση λύση, δηλαδή αυτή της διχοτόµησης.

2. Θα πρέπει η Τουρκία να επιµένει διεθνώς ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες, η κάθε µια από τις οποίες έχει το δικαίωµα της ξεχωριστής αυτοδιάθεσης. Το µέλλον των δύο ξεχωριστών λαών, είτε ανεξαρτησία είτε ένωση µε την µητέρα-πατρίδα είτε συνέχιση της Βρετανικής κυριαρχίας, θα πρέπει να αποφασισθεί κατόπιν δηµοψηφίσµατος ξεχωριστά σε κάθε µια εκ των δύο.

3. Η αρχή της αυτοδιάθεσης θα πρέπει εφαρµοσθεί αφού πρώτα µετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσµός, έτσι ώστε να υπάγεται στη διοίκηση της αρεσκείας του. Τέτοια µετακίνηση δεν θα συνιστά αδικαιολόγητη ταλαιπωρία αλλά θα βοηθήσει να µην καταπατηθούν τα δικαιώµατα της Τουρκικής κοινότητας που σήµερα είναι µειοψηφική, επιπλέον θα ικανοποιηθεί η ασφάλεια της Τουρκίας και θα αποφευχθεί µια µελλοντική ελληνοτουρκική κρίση.

4. Η Τουρκία θα πρέπει να προσδιορίσει την προσφορότερη γι’ αυτήν µορφή διχοτόµησης λαµβάνοντας υπ’ όψη τα οικονοµικά και στρατιωτικά της συµφέροντα καθώς και τα συµφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωµιούς της νήσου θα πρέπει να συµµετέχει αναγκαστικά και η Τουρκία γιατί το θέµα σχετίζεται µε την ασφάλεια της καθώς και την πολιτική της στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα δεν µπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωµα για την Τουρκική περιοχή διότι το νησί απέχει από την Τουρκία 45 ν.µ. ενώ από την Ελλάδα 600 ν.µ.

5. Θα πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη µετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο. Αφού η Τουρκία λάβει τα µέτρα της, το σύνολο του Τουρκικού πληθυσµού µπορεί να αυξηθεί στον αριθµό που ανερχόταν επί Οθωµανικής Αυτοκρατορίας. Τότε µόνο δεν θα ανησυχεί για την έκβαση του δηµοψηφίσµατος που θα γίνει είτε για τον καθορισµό του συνόλου της νήσου είτε της διχοτόµησης.

Ο Ισµαή Νιχάτ Ερίµ (1912 – 1980) επεσκέφθη την Κύπρο κατά την διάρκεια του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., έλαβε µέρος σε διάφορες συνοµιλίες σχετικές µε το Κυπριακό Ζήτηµα και το 1959 ήταν µέλος την τουρκικής αντιπροσωπείας στις διαπραγµατεύσεις που έλαβαν χώρα στη Ζυρίχη και κατέληξαν στις γνωστές συµφωνίες. Μεταξύ των ετών 1959 και 1960 ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγµατος της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Ο Ερίµ υπηρέτησε και στην έδρα του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών ως επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας. Εκεί υπερασπίσθηκε τις θέσεις της Τουρκίας σχετικά µε το Κυπριακό. Ανέλαβε πρωθυπουργός της Τουρκίας µετά το πραξικόπηµα του 1971. ∆ολοφονήθηκε από δύο κοµµουνιστές της οργάνωσης Επαναστατική Αριστερά (Dev Sol) στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Ιουλίου 1980. Η δολοφονία του θεωρήθηκε ως πράξη αντεκδίκησης για αποφάσεις που έλαβε ως πραξικοπηµατικός πρωθυπουργός σχετικά µε θανατικές καταδίκες κοµµουνιστών και απετέλεσε την αφορµή για το πραξικόπηµα του τουρκικού στρατού στις 12 ∆εκεµβρίου 1980.

Οι δύο εκθέσεις που συνετάχθησαν το 1956, καθόρισαν ευδιάκριτους βραχυπρόθεσµους, µεσοπρόθεσµους και µακροπρόθεσµους στρατηγικούς στόχους από τους οποίους δεν απέκλινε η υουρκική εξωτερική πολιτική επί του Κυπριακού. Σε αυτό συνετέλεσαν όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις των τελευταίων 61 ετών που δεν παρεξέκλιναν από τις βασικές αρχές, όπως επίσης και οι αντίστοιχες στρατιωτικές ηγεσίες που όποτε κλήθηκαν έδωσαν λύσεις χωρίς την όποια πολιτική παρέµβαση.

Σύµφωνα µε τα αποµηνοµονεύµατα του Ερίµ1 , στις 16 Νοεµβρίου 1956 ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Αντάν Μεντερές είχε προτείνει στο καθηγητή τη θέση του ειδικού συµβούλου της κυβέρνησης για το Κυπριακό. Ο Ερίµ παρόλο ήταν ταυτόχρονα βουλευτής του αντιπολιτευοµένου Λαϊκού Ρεπουµπλικανικού Κόµµατος αποδέχθηκε την πρόταση γιατί θεώρησε ότι η απόφασή του είχε εθνικό χαρακτήρα.

Όπως ο ίδιος γράφει στα αποµνηµονεύµατά του «ο Μεντερές κατά τη συνάντησή µας στο γραφείο της πρωθυπουργίας, µετά από πολλές φιλοφρονήσεις που µε κολάκευσαν, µού έδωσε τις εξής κατευθύνσεις προκειµένου να τις επεξεργαστώ:

1)Να παραµείνει η Κύπρος κάτω από σηµερινό καθεστώς, δηλαδή αγγλική αποικία.

2)Εάν πρόκειται να εγκαταλείψουν οι Άγγλοι την Κύπρο θα πρέπει το νησί να επιστραφεί στην Τουρκία.

3)Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν να πραγµατοποιηθεί θα πρέπει να επιδιώξουµε την διχοτόµηση της νήσου.

4)Να επεξεργαστούµε το ενδεχόµενο της αυτοκυβέρνησης (σ.τ.µ. προφανώς εννοεί την ανεξαρτησία).

5)Θα πρέπει να αποτρέψουµε οπωσδήποτε την ένωση της Κύπρου µε την Ελλάδα.

Ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή µας µού ανέφερε ότι φιλικά διακείµενα κράτη προς την Τουρκία, όπως το Πακιστάν, µάς εξέφρασαν την υποστήριξή τους και µας συνιστούσαν να στηρίξουµε τη θέση µας πάνω σε ισχυρά νοµικά ερείσµατα.

Αφού µελέτησα επισταµένα τους φακέλους στο Υπουργείο Εξωτερικών, οι οποίοι αφορούσαν το Κυπριακό κατέληξα στην σύνταξη µίας έκθεσης στην οποία ανέπτυσσα προς τον πρωθυπουργό το πώς αντιλαµβανόµουν προσωπικά το κυπριακό ζήτηµα και επεσήµανα την ανάγκη διαµόρφωσης µίας ισχυρής νοµικής βάσης στις διεκδικήσεις µας.»

Η πρώτη έκθεση του Νιχάτ Ερίµ

Στην έκθεσή µου, ηµεροµηνίας 24 Νοεµβρίου 1956, την οποία υπέβαλα στην κυβέρνηση, επισηµαίνω τα σηµεία εκείνα που θεωρώ ότι είναι τα πιο σηµαντικά. Η υποστήριξη της θέσης να παραµείνει η Κύπρος µε το σηµερινό καθεστώς, δηλαδή αγγλικά χέρια, δεν θα βρει υποστηρικτές στα Ηνωµένα Έθνη. Το σύνθηµα στις διεθνείς σχέσεις την εποµένη του Μετά τον ∆εύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο έχει κυριαρχήσει η άποψη ότι θα πρέπει να καταργηθεί η αποικιοκρατία. Επί πλέον, το άρθρο 73 του Καταστατικού Χάρτου των Ηνωµένων Εθνών επιβάλλει στην Αγγλία το καθήκον της εξασφαλίσεως της αυτοδιοικήσεως. Άλλωστε και η Αγγλία από την αρχή της κρίσεως άλλαξε γρήγορα την στάση της και δέχτηκε την αυτοδιάθεση µε την µορφή της αυτοδιοικήσεως. ∆εν είναι ορθό η Τουρκία προβάλλοντας πάνω στην Κύπρο γεωγραφικά, ιστορικά και στρατηγικά δικαιώµατα να υποστηρίζει την θέση ότι το νησί πρέπει να παραµείνει αποικία της Βρετανίας. Η Τουρκία υποστηρίζοντας αυτή την πρώτη άποψη πρέπει να δώσει σ΄ αυτή την ακόλουθη επιχειρηµατολογία:

Η κυριαρχία της Κύπρου να παραµείνει στη Βρετανία, αλλά εξυπακούεται ότι πρέπει ν΄ αναγνωρίσει το δικαίωµα της αυτοκυβέρνησης στον λαό της.

Το πώς πρέπει και τι µορφή θα πρέπει να έχει η αυτοκυβέρνηση αυτή θα αναπτύξω πιο κάτω εκθέτοντας τις επ΄ αυτού απόψεις µου.

Η Βρετανία μπορεί να παραχωρήσει µόνο σε µας την Κύπρο.

Την άποψη αυτή θα πρέπει να υποστηρίζει από την αρχή η τουρκική κυβέρνησή. Τα γεωγραφικά, ιστορικά και κυρίως στρατηγικά αίτια είναι λογικά. Η σημασία της νήσου για τις ένοπλες δυνάµεις της ξηράς, του ναυτικού και της αεροπορίας απεδείχθη κυρίως και ενεργώς κατά την διάρκεια της κρίσης του Σουέζ. Η ασφάλεια της Τουρκίας, η λειτουργία του Συµφώνου της Βαγδάτης (CENTO) και του ΝΑΤΟ σχετίζονται στενά µε το ποιος κατέχει τη Κύπρο.

Η νοµική επιχειρηµατολογία που στηρίζεται στην Συνθήκη της Λωζάννης µου φάνηκε πενιχρή. Το άρθρο 20 της Συνθήκης ανεπιφύλακτα παραχωρεί την κυριαρχία επί της Κύπρου στη Βρετανία. Ακόµη και στην περίπτωση που δεν θα αναφερθεί στο άρθρο 16 όπως έπραξε η Ελλάδα, ήδη µε το άρθρο 20 έχουν κλείσει οι δρόµοι για τους νοµικούς ισχυρισµούς της Τουρκίας. Έναντι τούτου µπορεί κανείς να υποστηρίξει µια αντίθεση που η απόρριψή της δεν είναι εύκολη. Εκτός αυτού υπάρχει και έτερο µειονέκτηµα της εξετάσεως του όλου θέµατος εντός των πλαισίων της Συνθήκης της Λωζάννης: η Συνθήκη δεν είναι δυνατόν να µετατραπεί άνευ της συγκαταθέσεως των λοιπών συµβαλλοµένων µερών. ∆ηλαδή η υπόθεση δεν εναπόκειται µόνο στην Αγγλία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Παρ΄ όλα ταύτα αν αποδοθεί στην Ελλάδα η Κύπρος, είναι πολύ ισχυρή, από απόψεως πολιτικής σκοπιµότητας η θέση κατά την οποία η πολιτική και στρατηγική ισορροπία την οποία εγκαθιστά η Συνθήκη της Λωζάννης θα διασαλευθεί πλήρως σε βάρος της χώρας µας. Στην προκειµένη περίπτωση η θέση αυτή αποκτά µεγάλη σηµασία. Η κυβέρνησή µας διασαφηνίζοντας τούτο εξ αρχής έχει ενεργήσει πολύ ορθά. Είναι µάλιστα πολύ θετικό το γεγονός κατά το οποίο ο αξιότιµος κ. πρωθυπουργός ανέφερε στις 28 Ιουνίου του 1956 στον Άγγλο πρέσβυ ότι εφ΄ όσον ζητείται η διασάλευση της ισορροπίας η οποία έχει δηµιουργηθεί µε τη Συνθήκη της Λωζάννης θα πρέπει να λάβουν χώρα διµερείς διαπραγµατεύσεις µε την Ελλάδα προς συζήτηση όλων των θεµάτων που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις (το αυτό αίτηµα προβάλλεται αυτούσιο και σήµερα). Το αίτηµά µας αυτό στην συνέχεια έχει αναπτυχθεί στους Άγγλους και τους Αµερικανούς κατά τρόπον περισσότερο ευκρινή: έχοντάς τους δηλαδή καταστήσει ενήµερους ότι πρόκειται να ληφθούν ανά χείρας τα θέµατα της ∆υτικής Θράκης, του Πατριαρχείου των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και ορισµένων νήσων του Αιγαίου. Αυτό κρίνεται πολύ εποικοδοµητικό. Το καλύτερο όπλο µας κατέναντι των Ελλήνων είναι αυτά τα θέµατα. Γιατί τώρα πλέον επέστη ο καιρός να γίνουµε περισσότερο σαφείς εις τα εν λόγω θέµατα.

Επισηµαίνοντας πιο πάνω ότι η Συνθήκη της Λωζάννης δεν µπορεί να προβληθεί από µέρους µας σαν νοµική θεµελίωση του Κυπριακού προς όφελός µας, δεν εννοώ να παραιτηθούµε απ΄ό,τι µέχρι στιγµής έχουµε κάνει. Στην 9η Σύνοδο της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωµένων Εθνών ο Άγγλος αντιπρόσωπος ανέπτυξε τις απόψεις του σύµφωνα µε τις Τουρκικές θέσεις. Όπως µάλιστα σηµειώνει ο αρχηγός της αντιπροσωπείας µας σε λεπτοµερειακή έκθεση που απέστειλε προς το υπουργείο των Εξωτερικών, η άποψη αυτή έχει ασκήσει αρνητική έναντι της Ελλάδος επιρροή πάνω σε ορισµένες χώρες της Λατινικής Αµερικής.

Επειδή τα Ηνωµένα Έθνη δεν είναι δικαστήριο, οι παρόµοιοι ελιγµοί, µπορεί να αποδειχτούν κατά την θέση τους δυνατοί και χρήσιµοι. Αλλά δεν πρέπει να λησµονήσουµε την ουσία του θέµατος. Ο αρχηγός της αντιπροσωπείας µας έχει εισηγηθεί την γνωµάτευση από µέρους διαφόρων άλλων νοµικών της χώρας µας επί των άρθρων 16 και 20 της Συνθήκης της Λωζάννης. Ρώτησα τους αρµόδιους υπαλλήλους και δεν έχει, για την ώρα ζητηθεί κάτι τέτοιο.

Οπωσδήποτε θα είναι χρήσιµη από κάθε άποψη µια παρόµοια γνωµοδότηση και είναι δυνατό να προφθάσει τις συζητήσεις που θα διεξαχθούν στη Γενική Συνέλευση των Ηνωµένων Εθνών.

Η πλέον αποτελεσµατική αντίκρουση της προτάσεως της Τουρκίας περί επιστροφής της Κύπρου στην Τουρκία, στον ηθικό τοµέα είναι η Αυτοδιάθεση που αποτελεί µιαν αρχή παγκόσµια αποδεκτή µε ισχύ δόγµατος. Επειδή σήµερα (η υπογράµµιση είναι δική µου) στην Κύπρο οι Έλληνες είναι πλειοψηφία, το εµπόδιο που καθιστά εντελώς αδύνατη την επιστροφή της Κύπρου στην Τουρκία από πλευράς Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωµένων Εθνών είναι η Αυτοδιάθεση. Αντίθετα, επειδή η Αυτοδιάθεση ακόµη είναι συγκεχυµένη ως προς τον ορισµό και την εφαρµογή της, δεν έχει ισχύ τέτοια ώστε να εγκαταλείψει την τύχη της Κύπρου στο κέφι (δηλαδή στη διάθεση) των Ελλήνων. Κατωτέρω στην παράγραφο 5 θα διατυπωθεί διεξοδικότερα. Σε συντοµία:

Η απόδοση της Κύπρου στην Τουρκία δεν στηρίζεται σε νοµικά αίτια, αλλά σε πολιτικά, δηλαδή δεν θα προκληθούν νοµικά, αλλά πολιτικά αποτελέσµατα. Η Τουρκία πρέπει µέχρι τέλους να διατηρήσει τις αξιώσεις της. Πρέπει να λεχθεί ότι στην περίπτωση κατά την οποία θα της αποδοθεί η Κύπρος ο λαός της θα απολαµβάνει ίσων δικαιωµάτων, δίχως διάκριση θρησκεύµατος, φυλής και οικογενειακής καταγωγής.

Η Ένωση της Κύπρου µε την Ελλάδα ή η επιστροφή της στην Τουρκία; Αποτελούν τις δύο αποµακρυσµένες πιθανότητες. Εάν δεν κατορθωθεί να διαφυλαχθεί το status quo, η Αγγλία θα θελήσει να κλείσει το θέµα, προσωρινά µε την αυτοδιοίκηση. Αλλά µια και άνοιξε το Κυπριακό, ούτε από πλευράς της Ελλάδος, µήτε από πλευράς της Τουρκίας θα λήξει µε την αυτοδιοίκηση. Οι σχέσεις των τριών χωρών γι΄ αυτήν την αιτία θα δηλητηριάζονται συνεχώς. Η εξεύρεση λύσεως και η διευθέτηση του προβλήµατος σε µια µέση και συµπεφωνηµένη λύση, θα είναι αφ΄ ενός µεν σύµφωνη προς τις αρχές της δικαιοσύνης, αφ΄ ετέρου δε θα αποτελεί κάτω από τις παρούσες συνθήκες, την µόνη πολιτικά δυνατή διέξοδο. Αποτελεί µια διευθέτηση η οποία προσιδιάζει στον ρεαλισµό και στην διευθετική προσπάθεια της Αγγλίας. Και η µέση αυτή λύση είναι η διχοτόµηση της Κύπρου (η υπογράµµιση ανήκει σε µένα).

Η ιδέα της διχοτοµήσεως έχει συζητηθεί και µελετήθηκε σε ορισµένες µυστικές, επίσηµες και ανεπίσηµες διαπραγµατεύσεις µεταξύ της Τουρκίας, της Ελλάδος, της Αγγλίας και της Αµερικής.

Ο Βέλγος υπουργός των Εξωτερικών Σπάακ έχει προτείνει επί του προκειµένου την µεσολάβησή του. Απ΄ ό,τι πληροφορούµαι εκ της µελέτης των φακέλων, η Ελλάδα σκέπτεται να εγκαταλείψει στην Τουρκία έναν στενό διάδροµο στα βόρεια της νήσου. Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας σερ Για Κίρκ Πάτρικ µε µια γραµµή που έσυρε από Βορρά προς Νότο θέλησε να διαµοιράσει τη νήσο εξ ηµισείας και να δώσει το µεν ανατολικό µέρος στην Ελλάδα, το δε δυτικό στην Τουρκία. Ο αξιότιµος πρωθυπουργός (Μεντερές) του ανέφερε ότι είναι της ιδέας να απαιτήσουµε την διχοτόµηση εξ ηµισείας. Το πρόβληµα το έθεσε στον στρατηγό Χόλµς (πρόκειται για τον αρχηγό της C.I.A. επί Νίξον) ο οποίος είχε έλθει εδώ σαν εκπρόσωπος του Ντάλλες, µε µια εξαιρετικά επιφυλακτική γλώσσα και ωσάν να ήτο πιθανόν να πραγµατωθεί. Η διχοτόµηση της Κύπρου, κατά βάση, µεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, ίσως και µε την παραχώρηση στην Αγγλία µιας περιοχής για στρατιωτικές βάσεις (πράγµα που έγινε άλλωστε, µε την Συνθήκη του Λονδίνου) σηµαίνει την εφαρµογή της αρχής της αυτοδιαθέσεως κατά τρόπον δίκαιο. Και να γιατί:

Ο πληθυσµός της Κύπρου µπορούµε να πούµε ότι αποτελείται από 481 χιλιάδες Ορθοδόξους Χριστιανούς Ελληνόφωνους και 100 χιλιάδες Τούρκους Μουσουλµάνους. Το σύνολο των λοιπών στοιχείων ανέρχεται σε 10 χιλιάδες. Κατά συνέπεια στην Κύπρο ζουν η µια εντός της άλλης δύο διαφορετικές κοινότητες, δύο διάφορες ολότητες, δύο ενότητες. ‘Όταν θα γίνει µια κανονική διχοτόµηση, εκάστη των δύο αυτών διακεκριµένων κοινοτήτων πιθανότατα θα προτιµήσει την κυριαρχία του κράτους το οποίο θεωρεί σαν Μητέρα-πατρίδα της. ∆ηλαδή τόσο η ελληνική κοινότητα, όσον και η τουρκική κοινότητα, θα κάµουν ελευθέρα χρήση του δικαιώµατος της αυτοδιάθεσεως τους. Κατ΄ αυτό τον τρόπο, δεν θα τεθεί αναγκαστικά κάτω από την κυριαρχία ενός κράτους ή µια µειονότητα, η οποία αποτελεί πλήρως µια ξεχωριστή ολότητα και το οποίο κράτος αρµόζει σ΄ αυτήν, µόνο και µόνο γιατί τούτο αποτελεί την βούληση της πλειοψηφίας.

Ο Βενιζέλος στη διάσκεψη της Λωζάνης είχε απορρίψει την πρόταση της Τουρκίας περί διενέργειας δηµοψηφίσµατος στην Δυτική Θράκη, µε το πρόσχηµα ότι η εν λόγω περιοχή δεν είναι οµογενής αλλά ετερογενής, δηλαδή ο πληθυσµός της είναι µικτός. Η Κύπρος από αυτή την άποψη έχει οµοιότητα µε την Δυτική Θράκη. Εάν σήµερα το επιτρέψει η νοοτροπία των Ηνωµένων Εθνών, η εφαρµογή της θέσεως την οποία υποστήριξε ο Βενιζέλος στη Λωζάννη θα οδηγήσει στην άνευ δηµοψηφίσµατος προσάρτηση της Κύπρου στην Τουρκία. Αλλά σήµερα φαίνεται αδύνατον να επιβάλουµε µια λύση η οποία αντιτίθεται προς την αρχή της αυτοδιαθέσεως.

Κατά συνέπεια την αυτοδιάθεση πρέπει να την διατηρήσουµε µέχρι τέλους και να διαφυλάξουµε την δικαιοσύνη. Το ερώτηµα θα τεθεί ξεχωριστά στις δύο κοινότητες, και για εκείνους που θα παραµείνουν στην ελληνική περιοχή της Κύπρου θα είναι:

1.Ανεξαρτησία;
2.Ένωση µε την Ελλάδα;
3.Αποδοχή της βρετανικής διοικήσεως;
4.Επιθυµείτε τίποτε άλλο;

Εις τους Τούρκους της τουρκικής περιοχής θα ερωτηθούν τα ίδια πράγµατα, µε την τροποποίηση της δεύτερης ερωτήσεως. Κατ΄ αυτό τον τρόπο η θεωρητική αρχή της αυτοδιαθέσεως βρίσκει την πλέον προηγµένη έµπρακτη εφαρµογή της.

Τα διάφορα προβλήµατα που θα προκύψουν από τη διχοτόµηση, µπορούν να διευθετηθούν και πάλι µε ένα πλέον φιλελεύθερο και ευρύ πνεύµα. Μπορούµε να πούµε, ότι στην περίπτωση κατά την οποία µια παρόµοια πρόταση θα υποβαλλόταν στη Γενική Συνέλευση των Ηνωµένων Εθνών και µε την προϋπόθεση ότι θα τύχαινε της απευθείας υποστηρίξεως των ενδιαφεροµένων χωρών, θα ήταν δυνατόν να γίνει πλήρως αποδεκτή. ∆ιαφορετικά θα είναι και πάλι εφικτή η διευθέτηση του προβλήµατος κατόπιν συνεννοήσεως µεταξύ των ενδιαφεροµένων κρατών. Η Ελλάς δύναται να µην προσεγγίζει την εξ ηµισείας διχοτόµηση. Έναντι τούτου υπάρχουν αδιάσειστοι ισχυρισµοί.

Η αρχή της αυτοδιαθέσεως θα εφαρµοστεί διά της συγκεντρώσεως όλων των Ελλήνων στην ίδια περιοχή που θα εξασφαλιστεί η διαβίωση των κάτω από την διοίκηση της αρεσκείας των. Είναι αναπόφευκτη µια ανταλλαγή πληθυσµών, η οποία πραγµατουµένη σε µικρή κλίµακα και αναλογικά σε κοντινή απόσταση, θα διαφυλάξει το αυτό περιβάλλον και τις αυτές κλιµατολογικές συνθήκες. ∆εν αποτελεί άσκοπη ταλαιπωρία ή µετακίνηση µιας µερίδας ανθρώπων προς τον σκοπό της µη καταπατήσεως του δικαιώµατος της αυτοδιαθέσεως της τουρκικής κοινότητας, σήµερα ευρισκόµενης σε µειοψηφία, της παροχής δυνατοτήτων προς προάσπιση της ασφαλείας της Τουρκίας κα της εξαφανίσεως µιας σοβούσης κρίσεως, η οποία και µελλοντικά µπορεί να ταλαιπωρεί από την ίδια πάντοτε αιτία. Κυρίως, αν λάβει κανείς υπ΄όψη του ότι η προτεινόµενη µετακίνηση των πληθυσµών θα γίνει µε τα σηµερινά τεχνικά µέσα και τις υπάρχουσες ανέσεις.

Η υποστήριξη της ιδέας περί διχοτοµήσεως της Κύπρου συντελείται µε τη νοµική και ανθρωπιστική αρχή της αυτοδιαθέσεως. Η πολιτική σκοπιµότητα που ενισχύει το σχέδιο αυτό, είναι η ανάγκη να βρίσκεται η στρατιωτική ισχύς της νήσου σε στιβαρά και ανώτερα χέρια, προς προάσπιση των συµφερόντων και της ασφάλειας της Τουρκίας, του συµφώνου της Βαγδάτης (είναι το µετέπειτα CENTO) και του ΝΑΤΟ. Λαµβάνοντας υπ΄ όψη µας την πιθανότητα της αποδοχής της προτάσεως περί διχοτοµήσεως της Κύπρου, θα πρέπει από τούδε η Τουρκία να καθορίσει µέσω των αρµοδίων υπηρεσιακών παραγόντων, λαµβάνουσα υπ΄όψη της τα στρατιωτικά, οικονοµικά συµφέροντά της και τα συµφέροντα του τουρκικού πληθυσµού της Κύπρου, ποια µορφή διχοτοµήσεως θα είναι προσφορότερη γι΄ αυτήν. Στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Έλληνες της Κύπρου θα πρέπει να συµµετέχει και η Τουρκία, καθότι θα σχετίζεται προς την ασφάλεια της Τουρκίας και της Εγγύς Ανατολής. Το αυτό δικαίωµα δεν είναι δυνατόν να το ζητήσει η Ελλάδα, για την τουρκική περιοχή, διότι η νήσος απέχει από την Ανατολία 45 µίλια, ενώ του Πειραιά 600.

Στην συνέχεια η έκθεση αναφέρεται στο σχέδιο συντάγµατος που επεξεργάστηκε ο λόρδος Ράντκλιφ και το οποίο, όπως είχε ανακοινωθεί στις 13 Νοεµβρίου 1956 είχε ήδη υποβληθεί στην Βρετανική Κυβέρνηση. Ο Ερίµ σχολιάζει:

«Το σύνταγµα έχει συνταχθεί υπό του Ράντκλιφ µε σκοπό την εξασφάλιση αυτοκυβέρνησης. Άλλωστε και οι διακοπείσες διαπραγµατεύσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου µε τον Κυβερνήτη της Κύπρου στρατάρχη σερ Τζων Χάρτινγκ περιστρέφονταν γύρω απ΄ αυτό το θέµα. Η αγγλική κυβέρνηση έχει δηλώσει ανοιχτά ότι ύστερα από ένα ορισµένο χρονικό διάστηµα θα δώσει την ευκαιρία για την αυτοδιάθεση. Μπορεί να µην φαίνεται επιλήψιµο ότι στο σύνταγµα δεν θα περιληφθεί διάταξη κατά την οποία ξεκάθαρα θα αναφέρεται σαν όρος της αναγνωρίσεως στην τουρκική κοινότητα η αυτοδιάθεση. Μολοντούτο αυτό πρέπει να προβλεφθεί µόνο µε την λήψη των ακολούθων µέτρων:

α)Ο πρώτος όρος για την αυτοκυβέρνηση, όπως δεν παύει να διαδηλώνει από την αρχή η κυβέρνησή µας, είναι η διακοπή της τροµοκρατίας από µέρους των Ελλήνων. Πρέπει να περάσει οπωσδήποτε ένας χρόνος ειρήνευσης και µετά να εφαρµοστεί η αυτοκυβέρνηση.

β)Το γεγονός ότι δεν διεξάγονται συνοµιλίες και µε τον εκπρόσωπο της Τουρκικής κοινότητας αντίκειται στο άρθρο 73 του Καταστατικού χάρτη του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών.

γ)Την εφαρµογή του καθεστώτος της αυτοκυβερνήσεως πρέπει να επιβλέπει επιτροπή που θα αποτελείται από αντιπροσώπους της Τουρκίας, της Αγγλίας και της Ελλάδος.

δ)Στο καθεστώς της αυτοδιαθέσεως πρέπει να εµµείνουµε, για την ελευθέρα παλινόστηση των Τούρκων από το εξωτερικό προς την Κύπρο – τούτο βεβαίως θα αναγνωρισθεί και στους Έλληνες. Εάν κατά την εξέταση του ζητήµατος διαπιστωθεί ότι η παροχή του δικαιώµατος αυτού θα αυξήσει περισσότερο τον τουρκικό από τον ελληνικό πληθυσµό της Κύπρου, θα πρέπει να γίνεται εµµονή στο αίτηµα.

ε)Το δικαίωµα αυτό είναι πολύ σηµαντικό για το µελλοντικό δηµοψήφισµα προς πραγµατοποίηση της αυτοδιαθέσεως. Κατά το δηµοψήφισµα που θα λάβει χώρα µετά 10ετία και υπό την προϋπόθεση πως θα συµπεριφερθούµε επιφυλακτικά, παίρνοντας τα µέτρα µας, το σύνολο των Τούρκων µπορεί να αυξηθεί σε ποσοστό όµοιο µε εκείνο που ήταν επί Οσµανικής διακυβερνήσεως.

«Τότε δεν θα ανησυχούµε από το δηµοψήφισµα που θα γίνει προς τον σκοπό είτε του καθορισµού της τύχης του συνόλου της νήσου, είτε της διχοτοµήσεως (η υπογράµµιση είναι δική µου). Για το σύνταγµα της αυτοκυβερνήσεως, µπορούµε να επωφεληθούµε από την έκθεση που συνέταξε το Ινστιτούτο ∆ιεθνών Σχέσεων της Σχολής των Πολιτικών Επιστηµών».

Ο Νιχάτ Ερίµ επεξηγεί τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας:

Η περίπτωση που ουδέποτε θα δεχθεί η Τουρκία είναι η διάνοιξη της οδού για την προσάρτηση της νήσου στην Ελλάδα υπό το πρόσχηµα της παροχής στους κατοίκους της Κύπρου του δικαιώµατος της αυτοδιαθέσεως. Τυγχάνει τόσο πρόδηλη η εγγύτητα της Κύπρου, τόσο υλικώς όσο και πνευµατικώς προς την πατρίδα µας, ούτως ώστε η εγκατάλειψη της νήσου στην Ελλάδα µε την πρόφαση και µόνο της εφαρµογής της αυτοδιαθέσεως, αποτελεί παραγνώριση, ακόµη και κλονισµό, της ζωτικής ανάγκης ασφάλειας της Τουρκίας που σήµερα µεν έχει 25.000.000 (1956), στο εγγύς όµως µέλλον θα έχει 30 - 40.000.000 πληθυσµό. Για να αποτρέψουµε κάτι παρόµοιο κρίνεται σκόπιµο σαν πολιτικό µέτρο να ληφθεί το εξής: Να υποµνησθούν στους συµµάχους και τους φίλους µας µε πρώτους και καλύτερους τους Αµερικανούς, τα πιο κάτω σηµεία:

Η εγκατάλειψη της Κύπρου στην Ελλάδα ή µια µεταβολή στο σηµερινό καθεστώς της Μεγαλονήσου, δίχως την προηγούµενη έγκριση και συγκατάθεση της Τουρκίας, θα απαιτήσει την αναγκαιότητα της αναθεωρήσεως της συνθήκης της Λωζάννης από την άποψη των σχέσεων µε τους Έλληνες. Επειδή θα δυσχερανθεί η άµυνα της Ανατολίας θα απαιτήσει την εκ νέου εξέταση όλων των διεθνών µας υποχρεώσεων και την επανεκτίµηση του µέτρου της στρατιωτικής µας αντοχής.

Όσον αφορά την διευκρίνιση των αρχών που πρέπει να διέπουν το µέλλον της Κύπρου:

α)∆εν υπάρχει ένας διεθνής κανόνας θετικού δικαίου ο οποίος να επιτάσσει την οπωσδήποτε εγκατάλειψη της τύχης της νήσου στη βούληση των Ελλήνων, οι οποίοι σήµερα αποτελούν την πλειονότητα. Η πλειοψηφία στην νήσο κατά την ιστορία και κατά καιρούς ανήκε πότε στους Τούρκους, πότε στους Έλληνες. Τα τελευταία 50 µε 60 χρόνια, επειδή οι Έλληνες προστατεύονταν και λόγω του ότι οι Τούρκοι αδικούνταν, αισθάνθηκαν την ανάγκη να εγκαταλείψουν κατά σωρούς την νήσο. Εάν αναγνωρισθούν δικαιώµατα, η τουρκική κοινότητα µπορεί να διευρυνθεί γοργά, και πρέπει να διευρυνθεί.

β)Η Αυτοδιάθεση αποτελεί µια ιδανική αρχή: Έχει συµπεριληφθεί κατά τρόπο αµφίβολο και συγκεχυµένο ανάµεσα στους σκοπούς και τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών (Άρθρο Ι παρ. ΙΙ). Στο τµήµα του ίδιου χάρτη που αναφέρεται στις αποικίες (άρθ. 73, παρ. β), µνηµονεύεται η αυτοδιοίκηση, δεν αναφέρεται όµως η αυτοδιάθεση. Για την αυτοδιοίκηση µάλιστα έχει προστεθεί ο ακόλουθος όρος: (στα αγγλικά λέγεται: Particular circumstances of each territory): πρέπει να ληφθούν υπ΄ όψη οι ειδικές συνθήκες κάθε χώρας. Στην Κύπρο επικεφαλής των ειδικών συνθηκών έρχεται η ύπαρξη των δύο διαφορετικών λαών.

Ο πληθυσµός αποτελείται από δύο διαφορετικές κοινότητες. Εάν παραδοθεί η Τουρκική κοινότητα στην θέληση της Ρωµαϊκής κοινότητας η οποία για την ώρα είναι σε πλειοψηφία (η υπογράµµιση ανήκει σε µένα), και να τεθεί υπό την κυριαρχία µιας διακυβερνήσεως που δεν επιθυµεί, αντίκειται στις ειδικές συνθήκες.

Άλλωστε, το γεγονός κατά το οποίο η χώρα (δηλαδή η Territory) ευρίσκεται πολύ κοντά στην Τουρκία και έχει ζωτική σηµασία για την ασφάλειά µας αποτελεί ειδική συνθήκη που δεν µπορεί κανείς να παραβλέψει, και που πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψη, ώστε να καταστεί δυνατή η εφαρµογή του άρθρου 73.

Επειδή η Κύπρος θεωρείται ένα µέρος όπου µόνο για την Αυτοκυβέρνηση θεωρείται εντός των διατάξεων του ΙΙ κεφαλαίου του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών, εάν µείνουµε πιστοί στο κείµενο του Χάρτη, η Γενική Συνέλευση των Ηνωµένων Εθνών δεν επάγεται να αναγνωρίσει αυτοδιάθεση στην Μεγαλόνησο. Εάν επιδιωχθεί κάτι τέτοιο, τότε θα αντίκειται στον αναφερόµενο χάρτη. Γιατί κατά τον καταστατικό χάρτη του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών η αυτοδιάθεση, δηλαδή η ανεξαρτησία (independence) έχει επιφυλαχθεί στις χώρες που τελούν υπό κηδεµονία (κεφάλαιο 12 αριθµός 76β).

Ο χάρτης των Ηνωµένων Εθνών µπορεί να εφαρµοστεί αποκλειστικά και µόνον για την αυτοκυβέρνηση. Και στην περίπτωση όµως αυτή πρέπει να υπολογισθούν οι συνθήκες που προβλέπονται στο άρθρο 73 παραγρ. β. Στην Κύπρο δεν µπορεί να εφαρµοσθεί το άρθρο 76. Γιατί η δεύτερη δεν τελεί υπό κηδεµονία.

Πόσο µάλλον που τόσο το άρθρο 73 όσο και το άρθρο 76 θέτει τον ακόλουθο ευδιάκριτο όρο: (Particular circumstances of each territory and its people), (Each territory and its peoples). Πρέπει να επιµείνουµε µε προσοχή πάνω σ΄ αυτή την έκφραση. Στα άρθρα 73 και 76 του καταστατικού χάρτη του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών ανάγεται σε εκάστη χώρα (territory), δηλαδή στον ενικό, και στους «λαούς τους» (and its peoples), που σηµαίνει ότι προέβλεψε την δυνατότητα διαβιώσεως επί της αυτής χώρας περισσοτέρων του ενός λαού και γι΄ αυτούς αναγνώρισε ξεχωριστή αυτοκυβέρνηση ή αυτοδιάθεση. Εάν για κάθε χώρα προέβλεπε µόνο µια κοινότητα, µόνο ένα λαό, τότε θα χρησιµοποιούσε αντί της έκφρασης (territory and its peoples) την έκφραση (territory and its people). Είναι γνωστό ότι κάθε λέξη και κάθε σηµείο ενός βασικού κειµένου όπως είναι ο καταστατικός χάρτης των Ηνωµένων Εθνών έχει καθοριστεί ύστερα από πολύ µακρές συζητήσεις. Η λέξη «λαοί» (peoples) δεν έχει τεθεί τυχαία. Άλλωστε, αρχικά ενώ στην διατύπωση του άρθρου 76 η λέξη (people) ήταν ενικός (πρακτικά της ∆ιασκέψεως του Αγίου Φραγκίσκου τόµος 10, σελίδα 453), ύστερα από Αµερικανική πρόταση έγινε πληθυντικός (peoples), (σελίδα 514). Κατά συνέπεια από την Γενική Συνέλευση των Ηνωµένων Εθνών µπορεί να ζητηθεί όχι η αυτοδιάθεση, αλλά η αυτοκυβέρνηση. Όποια όµως αρχή και να εφαρµοστεί, επειδή ο Τουρκικός πληθυσµός της νήσου (people), αποτελεί µια διαφορετική συνολική ενότητα (entite), αντίκειται προς το άρθρο του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών, προς την προσπάθεια να συρθεί πίσω από την πλειοψηφία των Ρωµηών.

Από τους φακέλους και τα έγγραφα που µου επιδείχθηκαν και που αναφέρονται στις µέχρι σήµερα συζητήσεις και επαφές, δεν βρήκα καµµιά ένδειξη περί του ότι οι αντιπρόσωποι της Τουρκίας έχουν λάβει τον καταστατικό Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών από αυτή την πλευρά. Υποβάλλεται στην υψηλή σας εκτίµηση η απλή νοµική σκέψη επί των άρθρων 73 και 76 ώστε να ερευνηθούν ανάλογα από µέρους της παρά τα Ηνωµένα Έθνη Αντιπροσωπείας µας.

Στην Επιτροπή των Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων των Ηνωµένων Εθνών έχουν διεξαχθεί συζητήσεις επί της αυτοδιαθέσεως. Έχει σηµειωθεί βαθειά διαφορά απόψεων µεταξύ των αντιπροσωπειών. Έχει λεχθεί ότι για την εφαρµογή των άρθρων 73 και 76 παρίσταται ανάγκη εφαρµογής ορισµένων πρακτικών συνθηκών. Ζητήθηκε να γίνει περιγραφή των όρων του Έθνους και του Λαού.

Απαιτείται µια προγενέστερη διευκρίνιση και ερµηνεία από µέρους της Γενικής Συνελεύσεως προς µερικά θέµατα πριν από τα άρθρα 73 και 76. Μέχρι στιγµής δεν έχει γίνει. Οι συγγραφείς συνιστούν να είµαστε πολύ επιφυλακτικοί στην εφαρµογή αυτών των δύο εννοιών και προβάλλουν διάφορα µειονεκτήµατα, διάφορες απόψεις. Σε συντοµία: Η αρχή που προαναφέρθηκε απέκτησε πρακτική νοµική σηµασία και δεν έχει λάβει την ιδιότητα ενός κανόνα θετικού δικαίου. Σαν µια ιδανική αρχή, ηθική αξία διαδεδοµένη στον κόσµο αποτελεί µια αµφίβολη και ιερή έννοια που επιδιώκεται από τα κράτη η χρησιµοποίησή της σαν όπλο στην εξυπηρέτηση των πολιτικών των τερτιπιών.

Όταν το θέµα θα γίνει αντικείµενο διεθνών συζητήσεων, δεν στερείται χρησιµότητας να θέσουµε αυτό το ερώτηµα: Μπορεί να γίνει οπωσδήποτε αποδεκτό το δικαίωµα της αυτοδιαθέσεως πάντοτε και παντού ώστε ένας λαός µιας χώρας που δεν είναι οµοιογενής να καταλείπει την πολιτική ανεξαρτησία του και την ελευθερία του σ΄αυτό τον τοµέα, σ΄ ένα άλλο κράτος; Εάν αυτός είναι ένας κανόνας, τότε υπάρχουν καταστάσεις που κατ΄ εξαίρεση φαλκιδεύεται. Η Αυστρία µετά τον πρώτο και δεύτερο Παγκόσµιο πόλεµο έχει στερηθεί της νοµικής δυνατότητας να ενωθεί µε την Γερµανία. Τα αίτια που έρχονται κατά νου για την Αυστρία υπάρχουν και πολύ περισσότερα αναφορικά µε την Κύπρο. Όταν ένα ισχυρό έθνος και κράτος 8-10 εκατοµµυρίων που βρίσκεται στο µέσο της Ευρώπης και που το σύνολό του µιλεί Γερµανικά και θεωρείται ότι είναι Γερµανικής καταγωγής, δεσµεύεται µε µια τέτοια φαλκίδευση, µπορούν να στερηθούν µέχρι τέλους της ανεξαρτησίας των το «τεράστιο» νησί της Κύπρου και τα µη Ρωµαίικα στοιχεία που ζουν εκεί, επειδή αυτή είναι η επιθυµία της πρόσκαιρης πλειοψηφίας.

∆εν πρέπει να παραµεληθεί αυτή η άποψη εναντίον της επιθυµίας για την Ένωση. Μπορούν να προταθούν µε ευχέρεια και διάφορα άλλα παραδείγµατα διεθνών δουλειών. Παρ΄ όλο που είναι ξεκάθαρο αυτό το θέµα, εάν τύχει και εφαρµοστεί στην Κύπρο η αυτοκυβέρνηση, είτε η αυτοδιάθεση κατά τρόπο που δεν θέλουµε, για λόγους που ανάγονται στα πολιτικά τερτίπια των Ελλήνων στα Ηνωµένα Έθνη και στις γνωστές ρήξεις µεταξύ των µελών, εάν καταστεί δυνατό, οι απόψεις που έχουν εκτεθεί παραπάνω και που αναφέρονται στα άρθρα 73 και 76 µπορούν να διατυπωθούν µε ρήτρα επιφυλάξεως ώστε µε αυτή να απορρίψουµε την απόφαση.

Αυτές τις πρώτες κρίσεις και σκέψεις µου υποβάλλω µε τα σεβάσµατά µου. Η πολιτική εκτίµηση ανήκει στο υψηλό αξίωµά σας.

24 Νοεµβρίου 1956
Καθηγητής Νιχάτ Ερίµ

Η δεύτερη έκθεση (απόσπασµα)

Σύµφωνα µε τα αποµνηµονεύµατα του Ερίµ, η πρώτη έκθεση προκάλεσε µεγάλο ενδιαφέρον, τόσο στον ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και στον πρόεδρο της χώρας Τζελάλ Μπαγιάρ, αφού ήταν η πρώτη φορά που η τουρκική διπλωµατία είχε µπροστά της ένα ολοκληρωµένο σχέδιο προώθησης των συµφερόντων της στο Κυπριακό. Ο ίδιος αναφέρει:«Η πρώτη έκθεση προκάλεσε αλλαγή στην κυβέρνηση ως προς τη νοµική βάση επί της οποίας θα έπρεπε να στηριχθεί η πολιτική µας στο Κυπριακό, όπως άλλωστε µου εκµυστηρεύθηκε αργότερα ο ίδιος ο Μεντερές. Η κυβέρνηση υιοθέτησε την έκθεσή µου και µου ζήτησε να συµµετέχω στις επόµενες φάσεις της εξέλιξης του ζητήµατος».

Στις 19 ∆εκεµβρίου του 1956 υπεβλήθησαν οι συνταγµατικές προτάσεις του Λόρδου Ράντκλιφ για το Κυπριακό, µέσα στο πλαίσιο της βρετανικής πρότασης για παροχή αυτοκυβέρνησης. Μετά την υποβολή των προτάσεων Ράντλιφ, η τουρκική κυβέρνηση ζήτησε από το Νιχάτ Ερίµ µία δεύτερη έκθεση, η οποία να περιλαµβάνει τις τουρκικές θέσεις επί των προτάσεων. Στις 22 ∆εκεµβρίου 1956 ο Ερίµ απέστειλε στην δεύτερή έκθεσή του στον πρωθυπουργό Ατνάν Μεντερές. Τα κύριά της σηµεία ήταν τα εξής:

«∆εν θα πρέπει να ξεχνούµε ούτε προσωρινώς ότι ο σκοπός των Ελλήνων της Κύπρου και της Ελλάδος, την οποία αποκαλούν Μητέρα – Πατρίδα, ότι είναι η Ένωσις και θα θεωρήσουν τις προτάσεις (εννοεί των Βρετανών) ως ένα στάδιο για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Είναι πολύ δύσκολο να βγάλουν από τη σκέψη τους αυτό το σκοπό. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αναζητήσουµε νέες µορφές λύσης για να υπάρξει ειρήνη στο νησί. Για την ασφάλεια της Τουρκίας, επίσης για την ασφάλεια του Συµφώνου της Βαγδάτης (CENTO) και για την ασφάλεια του ΝΑΤΟ η Κύπρος είναι ένα γεωγραφικό σηµείο που δεν θα πρέπει να παραγνωρισθεί από κανένα. Σήµερα λέγουν ότι στο νησί κατοικούν 380 χιλιάδες Έλληνες, 100 χιλιάδες Τούρκοι και 20 χιλιάδες Άγγλοι και Μαρωνίτες. Στο παρελθόν η σύνθεση του πληθυσµού ήταν διαφορετική απ’ ό,τι είναι σήµερα. Το 1877 οι Τούρκοι στο νησί ήταν περισσότεροι από τους Έλληνες. Κατά συνέπεια, η σηµερινή αναλογία δεν µπορεί να ισχύει για πάντα κι έτσι δεν µπορεί κανείς να προβάλει το επιχείρηµα ότι ο πληθυσµός θα παραµείνει εσαεί αναλλοίωτος και να θεωρεί ότι αυτό είναι αιτία για πολιτικές διεκδικήσεις.

Συνεπώς, ένεκα του ότι σε κάποια στιγµή µέσα στο χρόνο και στην εξέλιξη της ιστορίας, ο ένας πληθυσµός σε σύγκριση µε τον άλλο ήταν µεγαλύτερος κατά εκατόν ή διακόσιες χιλιάδες, δεν είναι διαρκής λόγος να καθορίσει µονίµως την τύχη ενός µεγάλου νησιού όπως είναι η Κύπρος. Ιδιαιτέρως αν λάβει κανείς υπόψη ότι ένα τέτοιο νησί µπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικά µεγάλο κίνδυνο για την ασφάλεια ενός κράτους 25 εκατοµµυρίων κατοίκων όπως είναι η Τουρκία. Είναι αναπόφευκτη αναγκαιότητα να συγκρίνουµε τις 380 χιλιάδες όχι µε τις 100 χιλιάδες, αλλά µε τα 25 εκατοµµύρια. Με αυτές τις σκέψεις, επιχειρήσαµε να καθορίσουµε σε γενικές γραµµές ότι ακόµη και αν δεν υπήρχε καµία αιτία, το σχέδιο Ράντκλιφ, δεν µας παρέχει τη δυνατότητα για την τελική λύση από πλευράς Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας.

……………….
Η Τουρκία θα πρέπει να επιµένει ότι θα πρέπει να αποδοθεί όπως στους Ελληνοκυπρίους το ίδιο και για τους Τουρκοκυπρίους το δικαίωµα της αυτοδιάθεσης. ∆εν είναι δυνατόν να κληθούν σε κοινό δηµοψήφισµα δύο διαφορετικές κοινότητες που δεν είναι ούτε οµοιογενείς ούτε αλληλέγγυες, ωσάν να επρόκειτο για µία ενιαία κοινότητα. ∆εν µπορεί και δεν έχει το δικαίωµα η µία κοινότητα να παρασύρει την άλλη. 
………………….

Πέρα από αυτό, η Κύπρος, από απόψεως της άµυνας της Τουρκίας, αποτελεί µία εξέδρα για άλµατα, η οποία µπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη. Ενώ από την άλλη, δεν µπορεί κανείς να φανταστεί ένα παρόµοιο κίνδυνο για την Ελλάδα εξαιτίας της Κύπρου. Αυτό πως µπορεί κάποιος να το παραβλέψει; ∆εν µπορεί να χωρέσει σε καµία πολιτική ή νοµική αντίληψη. Αν εγκαταλείψουµε την Κύπρο, είναι πολύ πιθανόν το νησί να παίξει ζωτικό ρόλο για τον καθορισµό της τύχης 25 εκατοµµυρίων Τούρκων, στο ένα ή στο άλλο σύστηµα διακυβέρνησης, ως προς το ότι το απαίτησε η ελληνική πλειονότητα, µε άλλα λόγια επειδή το ζήτησαν έναντι 25 εκατοµµυρίων 380 χιλιάδες άτοµα.

Επιπλέον, η Συνθήκη της Λωζάννης, έχει δηµιουργήσει µία εύθραυστη ισορροπία µεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδος, που στηρίζεται σε ένα γενικό ξεκαθάρισµα λογαριασµών. Σε περίπτωση που η Κύπρος εγκαταλειφθεί στην επιθυµία των Ελλήνων κατοίκων του νησιού, αυτή η ισορροπία µπορεί να ανατραπεί. 
………………..

Για να εξασφαλίσουµε µία λύση όπως διατυπώνουµε στην αρχή της έκθεσης µας, δηλαδή την επίτευξη της προσάρτησης της Κύπρου στην Τουρκία ή εάν δεν επιτευχθεί αυτή, της διχοτόµησης της Κύπρου, πρέπει να επιµείνουµε και επί των πιο κάτω στοιχείων, σαν προπαρασκευαστικό στάδιο (σηµ. του µεταφρ. Εδώ ο Ερίµ εννοεί τη διχοτόµηση):

1.Πρέπει να υπάρξει πρόνοια στο σύνταγµα Ράντκλιφ κατά την οποία οι Τούρκοι και Ρωµιοί, και εάν επιθυµούν και οι Άγγλοι, να είναι ελεύθεροι να έλθουν απ’ έξω και να εγκατασταθούν στο νησί.

2.Υποστηρίζεται από κάποιους ότι η πλειονότητα της ιδιοκτησίας γης στην Κύπρο ανήκει στους Τούρκους. Πρέπει να αποκτήσουµε πλήρη εικόνα επί τούτου.

3.Πρέπει να συνταχθεί δηµογραφικός χάρτης ο οποίος να καθορίζει τον αριθµό των Τούρκων του νησιού όπως κατανέµονται σε κάθε πόλη, κωµόπολη και χωριό.

4.Πρέπει να συλλέξουµε τις καλύτερες δυνατές πληροφορίες για τους Κυπρίους της Τουρκίας και γενικά όλων όσων βρίσκονται εκτός της Κύπρου (σηµ. του µεταφρ. Προφανώς σκέφτεται τον εποικισµό του νησιού από τους Τούρκους)

Η αξιολόγηση της παρούσας έκθεσης ανήκει στην Υψηλότητά Σας.

22 ∆εκεµβρίου, 1956
Καθηγητής Νιχάτ Ερίµ

Συµπέρασµα

Με τη δηµιουργία του ανεξάρτητου Κυπριακού Κράτους, η Τουρκία, µέσω του συντάγµατος, κατόρθωσε να µετατρέψει και να νοµιµοποιήσει την τουρκική µειονότητα ως κοινότητα και να την εξισώσει µε την ελληνική πλειονότητα µέσω του βέτο του αντιπροέδρου. Επιπλέον µέσω της συνθήκης εγγύησης και της συνθήκης συµµαχίας πέτυχε να αποκλείσει την Ένωση της Κύπρου µε την Ελλάδα, η ίδια να καταστεί µια από τις εγγυήτριες δυνάµεις της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, να διαθέτει µόνιµα στο νησί στρατιωτικό απόσπασµα, να συµµετέχει µέσω του τριµερούς στρατηγείου στο σχεδιασµό και διεξαγωγή της άµυνας της Κύπρου και να εξασφαλίσει τα λεγόµενα «επεµβατικά δικαιώµατα» των εγγυητριών δυνάµεων.

Το 1974 η Τουρκία υλοποίησε τον τρίτο πυλώνα των εκθέσεων Νιχάτ Ερίµ, δηλαδή µε τη χρήση βίας επέβαλε γεωγραφικό διαχωρισµό µε την ταυτόχρονη µετακίνηση των πληθυσµών. Έκτοτε, η Τουρκία ακολουθεί συστηµατικά την εξής καταναγκαστική στρατηγική: α) ισχυροποιεί τη θέση της δηµιουργώντας νοµικά ερείσµατα, (πχ. προσπάθεια νοµιµοποίησης της παρουσίας της στην Κύπρο, είτε µε την αναγνώριση του ψευδοκράτους είτε µε τη δηµιουργία τουρκοκυπριακού κρατιδίου στο βορρά, το οποίο θέλει να ελέγχει και µετά τη λύση µέσω του ελέγχου της τουρκοκυπριακής πολιτικής ελίτ) β) Αποδυναµώνει την Κυπριακή ∆ηµοκρατία υποσκάπτοντας τα νοµικά της ερείσµατα (πχ. η διαρκής αµφισβήτηση που θέτει η Άγκυρα τόσο κατά την νοµιµότητας της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας όσο και κατά των επιλογών της να ασκήσει κατά καιρούς το νόµιµο δικαίωµα της για την άµυνα της χώρας), γ) Εξαναγκάζει την Κύπρο σε υποχωρήσεις υπό την απειλή πολέµου (πχ. η κρίση στο θέµα των S300, όπου κατάφερε να επιβάλει την βούληση της στην τελική απόφαση της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας µε την απειλή χρήσης βίας) και δ) µέσω του ψυχολογικού πολέµου έχει καταφέρει να επιβάλει την αντίληψη στην ελληνική πλευρά ότι το κόστος από ένα πόλεµο θα είναι µικρό για την Τουρκία επειδή ο αµυνόµενος δεν είναι σε θέση να προβάλει ουσιαστική αντίσταση (πχ. Ελλάδα και Κύπρος που απέτυχαν µετά το 1974 να δηµιουργήσουν ένα ισχυρό δόγµα αποτρεπτικής στρατηγικής έναντι της τουρκικής επιθετικότητας).

Ως συµπέρασµα, η έκθεση αυτή παρότι συνετάχθη το 1956 διασυνδέοντας για την τουρκική διπλωµατία τη διαχείριση του Κυπριακού µε την ασφάλεια της Τουρκίας και τις γεωστρατηγικές της επιδιώξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, εντούτοις 61 χρόνια µετά παραµένει επίκαιρη αλλά και µείζονος στρατηγικής σηµασίας έγγραφο, λόγω της συνέπειας και της σταθερότητας µε την οποία οι τουρκικές κυβερνήσεις την ακολούθησαν.

Εντάσσοντας αυτό το κείµενο υψηλής στρατηγικής στην προοπτική του ιστορικού χρόνου που συνετελέσθη η εξέλιξη του Κυπριακού Ζητήµατος από το 1956 και εντεύθεν, µπορεί κανείς διαπιστώσει ότι τα χαρακτηριστικά της τουρκικής στρατηγικής στο Κυπριακό ήταν και παραµένουν η ενεργός υποστήριξη των στόχων και η µη συρρίκνωσή τους, η συνοχή σε βάθος χρόνου και κατ΄ επέκτασιν η αποτελεσµατικότητα. Με δεδοµένη την πραγµατικότητα που επέβαλε η Τουρκία στο νησί µετά το 1974, σήµερα καθιστά σαφές σήµερα προς τους διεθνείς διαµεσολαβητές ότι υπάρχουν κάποια όρια µέσα στα οποία µπορεί να κάνει κάποιες «υποχωρήσεις», αφού διαπραγµατεύεται από θέση ισχύος. Αυτό για τους διεθνείς µεσολαβητές είναι µία πραγµατικότητα, η οποία υπαγορεύει υποβολή σαφώς πιο ευνοϊκών σχεδίων για την Τουρκία και ταυτοχρόνως για την τουρκική στρατηγική αποτελεί την προσπάθεια υλοποίησης του πέµπτου πυλώνα της έκθεσης του Νιχάτ Ερίμ, δηλαδή λύση εντός της οποίας το σύστηµα ασφαλείας του κράτους που θα προκύψει µέσα από τη λύση να ελέγχεται από την Τουρκία.

Η μετάφραση των Εκθέσεων του Δρ. Νιχάτ Ερίμ, μεταφρασμένες από τον κ. Χρήστο Ιακώβου, με Εισαγωγή και επιμέλεια από τον ίδιο (Χρήστο Ιακώβου) δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή, «Έξι Προεδρικά Πορτραίτα» έκδοση «Γερμανός» Θεσσαλονικη - πρώτη έκδοση 2015.

Παρακάτω παραθέτουμε το κείμενο και στα αγγλικά από την ελληνική μετάφραση του Χρ. Ιακώβου. Ο οποίος τις μετάφρασε από την αρχική τουρκική τους γραφή. Φανούλα Αργυρού 19.10.2022

THE SECRET  REPORTS

NIHAT ERIM 

The genesis of the Turkish high strategy in the Cyprus issue

Introduction - Edited by Christos Iacovou

2017

Introduction 

The member states of the international system have certain strategic objectives, these may be long-term or short-term, coherent or contradictory. In this way, the internal and external environment of a country creates various requirements and is the source of challenges and opportunities for the realization of the goals and aspirations of  the state. The strategy of adaptation chosen by a state is the proof of how the national structures of power adapt to the interdependence of the national and international system. In this context, states function as adaptable entities that seek to maintain their basic structures, i.e. their political, economic and social characteristics, within acceptable limits, both in their foreign policy and in their security policy. The above constitutes the digestibility for the formation of what in strategic studies is called Grand Strategy. In other words, the high strategy sets hierarchical goals taking into account the international environment and the desired position of a country in order to mobilize the wider national potential and resources of the state in order to achieve three key goals: a) stability, b) prosperity and c) security. A prerequisite for the implementation of the high strategy is the identification of weaknesses and strengths at national level in order to effectively address the risks and seize the opportunities.

One of the key factors in shaping high strategy is geopolitics, that is, the interpretation and analysis of the interdependence between geographical space and the political choices made by a state in order to utilize and increase its military, economic and diplomatic power.  Geopolitical analysis therefore takes into account  the existence of international competition in relation to strategic planning in various fields such as military power (geo-strategy), economy (geo-economics), natural environment, demographic trends, etc.

In 1956, during  the Greek armed struggle for the Union of Cyprus with Greece and immediately after the Suez Crisis, the then Prime Minister of Turkey, Adnan Menderes, decided to appoint  as a permanent advisor of the Turkish state Professor  of Constitutional Law Nihat Erim and Member of Parliament for The People’s Republican Party. He entrusted him with the drafting of a strategic plan on which to base Turkey's long-term aspirations on the Cyprus issue.

At the end of 1956, Nihat Erim presented two reports (November 24 and December 22) to Prime Minister Menderes. Those Nihat Erim reports formed the basic strategic plan on the basis of which the Turkish policy on the Cyprus issue was implemented. The most important report is the first while the second was submitted as a supplement to the first in order to provide answers to issues mainly related to the submission of the Radcliffe Plan.

Those reports were published and commented upon by Nihat Erim himself for the first time in the first two chapters of the book of his essays on the Cyprus issue entitled "Bildiğim ve gördüğüm ölçüler içinde Kıbrıs", ("Cyprus as I got to know her  and saw her” 1975). Some of these reports first appeared in the Greek language with comments, in the second volume of the book by Panteion University professor Neoklis Sarris: "The Other Side: Diplomatic Chronology of the Cyprus Militia Based on Turkish Sources" (Grammi  Publications, 1982).

That plan was accepted by all Turkish governments, since it was a state policy, and it was followed with efficiency, coherence, energy and firm commitment to the strategic goals.

The main pillars of the reports were:

Turkish claims on Cyprus should not be based on legal arguments but on political reasons. However, in order not to create a problem to the British-Turkish-Greek relations, if self-government is granted to the island, the best solution is the immediate solution, that is, that of partition.

Turkey should insist internationally that there are two different communities in Cyprus, each of which has the right to separate self-determination. The future of the two separate peoples, whether independence or union with the motherland or the continuation of British rule, must be decided by a separate referendum in each of the two.

The principle of self-determination should be applied after the Greek population first resettles so that it comes under the administration of its choice. Such a move would not be an unjustified inconvenience but would help to prevent the rights of the Turkish community, which is currently in the minority, from being violated, in addition to satisfying Turkey's security and avoiding a future Greek-Turkish crisis.

Turkey should determine the most appropriate for her form of partition, taking into account its economic and military interests as well as the interests of the Turkish Cypriots. Turkey must necessarily participate in the security of the region that will be granted to the Romious (Greeks) of the island, because the issue is related to its security as well as its policy in the Middle East. Greece cannot claim the same right for the Turkish region because the island is 45 n.m away from Turkey while 600 n.m from Greece.

The free movement of Turks to Cyprus should be sought. Once Turkey takes action, the total Turkish population may increase to the number of the time of the Ottoman Empire. Only then will Turkey not worry about the outcome of the referendum that will take place either to determine the whole island or its partition. 

Ismail Nihat Erim (1912 - 1980) visited Cyprus during the EOKA struggle, took part in various talks related to the Cyprus Question and in 1959 was a member of the Turkish delegation in the negotiations, which began in Zurich and reached the well-known agreements. Between 1959 and 1960 he was the head of the Turkish delegation for the drafting and elaboration of the Constitution of the Republic of Cyprus. Erim also served at the United Nations headquarters as head of the Turkish delegation. There he defended the Turkish position vis-à-vis Cyprus.

He became Prime Minister of Turkey after the 1971 coup. He was assassinated by two Revolutionary Left (Dev Sol) communists in Constantinople on July 19, 1980. His assassination was seen as revenge for decisions he took whilst Prime Minister of Turkey under the coup d’etat  for communists’ death sentences, which gave the excuse for the military coup on December 12, 1980.
The two reports, drafted in 1956, set out clear short-term, medium-term and long-term strategic goals from which the Turkish foreign policy on the Cyprus issue did not deviate.  His policy drafted in 1956 was followed by all Turkish governments of the last 61 years, which did not deviate from the basic principles, as well as the respective military leaders who, whenever called upon, provided solutions without any political interference.
According to Erim’s memoirs, on November 16, 1956, the then Prime Minister of Turkey, Adnan Menderes, proposed to the professor the position of the government's special adviser on the Cyprus issue. Although Erim was also a member of parliament for the opposition People's Republican Party, he accepted the proposal because he regarded his decision to be of a national nature.
Erim writes in his memoirs, "Menderes, during our meeting at the Prime Minister's Office, after many compliments towards myself that flattered me, gave me the following directions to work on:
1) To keep Cyprus under the current regime, i.e English colony.
2) If the British are going to leave Cyprus, the island will have to be returned to Turkey.
3) If this is not possible to materialise, we should seek to divide the island.
4) To work out the possibility of self-government (note: rather meant independence).
5) We must definitely prevent the union of Cyprus with Greece.

During our meeting, the Prime Minister said that friendly countries close to Turkey, such as Pakistan, expressed their support and advised us to base our position on strong legal foundations.

After carefully examining the files at the Ministry of Foreign Affairs, which concerned the Cyprus issue, I came to the conclusion of drafting a report in which I would present to the Prime Minister how I personally perceive the Cyprus issue and point out the need for a strong legal basis in our claims."

The first report by Nihat Erim

“In my report of 24 November 1956, which I submitted to the Government, I highlight the points which I consider to be the most important. Supporting the position of Cyprus remaining under the current regime, i.e British hands, will not find supporters in the United Nations. The trend in international relations in the post-World War II era has been dominated by the view that colonialism should be abolished. In addition, Article 73 of the Charter of the United Nations imposes on England the task of securing self-government. After all, from the beginning of the crisis, England quickly changed its attitude and accepted self-determination in the form of self-government. It is not right for Turkey, by claiming geographical, historical and strategic rights over Cyprus, to support the position that the island should remain a British colony. Supporting this first view, Turkey should give the following argument:
The sovereignty of Cyprus should remain with Britain, but it goes without saying that it must recognize the right of self-government to its people.
How and in what form this self-government must have, I will elaborate below, setting out my views on it.

Britain can only grant Cyprus to us.

This view should be supported by the Turkish government from the beginning. The geographical, historical and mainly strategic causes are logical. The importance of the island for the armed forces on land, navy and air force has been proven mainly and actively during the Suez crisis. Turkey's security, the functioning of the Baghdad Agreement (CENTO) and NATO are closely linked to who owns Cyprus.

The legal argument based on the Treaty of Lausanne sounded lacking. Article 20 of the Treaty unreservedly grants sovereignty over Cyprus to Britain. Even if it is not mentioned in Article 16 as Greece did, already with Article 20 Turkey's legal arguments have no base. Against this, one can argue a contradiction which is not easy to reject. In addition, there is another disadvantage in examining the whole matter within the framework of the Treaty of Lausanne: the Treaty cannot be revoked without the consent of the other Contracting Parties. That is, the case is not only in the hands of England, Turkey and Greece. Nevertheless, if Cyprus is given to Greece the position, in which the political and strategic balance established by the Treaty of Lausanne will be completely disrupted at the expense of our country, this position is very strong from a political point of view.  In this case, this position is of great importance. By clarifying this from the beginning, our government has acted correctly.  In fact, it is very positive that the Honourable Prime Minister told the British Ambassador on 28 June 1956 that since what is requested is the disturbing of what was created by the Treaty of Lausanne, bilateral negotiations will have to take place with Greece to discuss all the issues concerning Greek-Turkish relations (this request is being raised today). This request has subsequently been explained in a clearer manner to the British and Americans: i.e made them aware that the subjects of Western Thrace, the Greek Patriarchate of Constantinople and some Aegean islands will have to be raised. This is considered very constructive. These subjects are our best weapon against the Greeks.  Because now is the time to become clearer on these issues.

Pointing out above that the Treaty of Lausanne cannot be used from our part as a legal basis for the Cyprus issue in our favour, I do not mean to give up what we have done so far. At the 9th Session of the General Assembly of the United Nations, the British representative developed his views in accordance with the Turkish positions. Indeed, as the head of our delegation notes in a detailed report he sent to the Ministry of Foreign Affairs, this view has created a negative influence towards Greece on some Latin American countries.

Because the United Nations is not a tribunal, such manoeuvres can prove to be powerful and useful in their own right. But we must not forget the essence of the matter. The head of our delegation proposed (to seek) the opinion of various other lawyers of our country on Articles 16 and 20 of the Treaty of Lausanne. I asked the relevant officials and no such thing has been requested for the time being.
Such an opinion will certainly be useful in every way and will run ahead of the discussions that will take place in the United Nations General Assembly.
In the moral field, the most effective rebuttal to Turkey's proposal to return Cyprus to Turkey, is Self-Determination, which is a universally accepted principle with doctrinal force. Because today in Cyprus the Greeks are the majority, the obstacle that makes it completely impossible for Cyprus to return to Turkey by the United Nations General Assembly, is Self-Determination. On the other hand because Self-Determination is still not clear  as to its definition and application, it does not have the power to abandon the fate of Cyprus to the delight (that is, at the disposal) of the Greeks. It will be described in more detail in paragraph 5 below. In summary:

The return of Cyprus to Turkey is not based on legal causes, but on political ones, i.e it will not create legal, but political results. Turkey must maintain its demands until the end. It must be said that in the event that Cyprus is granted to Turkey, its people will enjoy equal rights, without distinction of religion, race or family origin.

Union of Cyprus with Greece or its return to Turkey? These are the two remote possibilities. If the status quo is not maintained, England will want to close the issue temporarily with self-government. But since the Cyprus issue has been opened, neither on the part of Greece, nor on the part of Turkey, will end with self-government. The relations of the three countries for this reason will be constantly poisoned. Finding a solution and resolving the problem in a half way agreed solution from one hand will be in line with the principles of justice but from the other hand will not constitute under present circumstances, the only politically possible outcome. It is a settlement typical of England's realism and management effort. And this half way solution is the partition of Cyprus. 

The idea of ​​partition has been discussed and studied in some secret, formal and informal negotiations between Turkey, Greece, England and America.

Belgian Foreign Minister Spaak has proposed his mediation in this regard. According to information from the file study, Greece is considering leaving a narrow corridor to Turkey to the north of the island. In a line drawn from north to south, British Undersecretary of State Sir Ivone Kirkpatrick wanted to divide the island from the east and give the east to Greece and the west to Turkey. The Honourable Prime Minister (Menderes) told him that his idea is to demand a bifurcation. He raised the issue with the American General Helms (Richard McGarrah Helms who later served under President Johnson and Nixon as head of the CIA 1966-1973-  born 1913-died 2002)  who came here as Dulles’ representative, in extremely cautious language and as if it were likely to happen. The partition of Cyprus, basically, between Greece and Turkey, perhaps even with the concession to England of an area for military bases (note by Chr. Iacovou -  which materialised under the Treaty of London), means the application of the principle of self-determination in a fair manner. And here's why:
We can say that the population of Cyprus consists of 481,000 Orthodox Christian Greek-speakers and 100,000 thousand Turkish Muslims. The total of the other elements amounts to 10,000. As a result, there live in Cyprus intermingled two different communities, two different entities.  When there is a normal division, each of these two distinct communities will probably prefer the sovereignty of the state which it considers to be its Motherland. That is, both the Greek community and the Turkish community will make free use of their right to self-determination. In this way, it will not necessarily be placed under the sovereignty of a state or a minority, which is a completely separate entity and to which the state owes to it, simply because it is the will of the majority.

At the Lausanne Treaty Venizelos rejected the Turkish proposal
for a referendum in Western Thrace, on the pretext that the region in question is not homogeneous but heterogeneous, i.e its population is mixed. In this respect, Cyprus is similar to Western Thrace. If today the   mentality of the United Nations allows it, the implementation of the position supported by Venizelos in Lausanne will lead to the annexation of Cyprus to Turkey without a referendum. But today it seems impossible to impose a solution that is contrary to the principle of self-determination.
Therefore, we must maintain self-determination till the end and safeguard justice. The question will be asked separately in the two communities, and for those who will remain in the Greek region of Cyprus will be:

1. Independence?
2. Union with Greece?
3. Acceptance of the British administration?
4. Do you want anything else?

The Turks of the Turkish region will be asked the same questions, with the modification of the second question. In this way the theoretical principle of self-determination finds its most advanced practical application.

The various problems that will arise from partition again can be resolved with a more liberal and broad spirit. We can say that in the event that such a proposal were submitted to the United Nations General Assembly and provided that it had the direct support of the countries concerned, it could be fully accepted. Otherwise, it will again be possible to resolve the problem by consultation between the States concerned. Greece may not approach direct partition. There are irrefutable allegations against this.
The principle of self-determination will be applied through the gathering of all Greeks in the same area that will ensure their living under the administration of their choice. An exchange of populations is inevitable, which carried out on a small scale and proportionally at close range, will preserve the same environment and the same climatic conditions. It does not constitute an unnecessary inconvenience or movement of a portion of people in order not to violate the right to self-determination of the Turkish community, which today is a minority, in order to secure the possibilities of defending the security of Turkey and to eliminate a brewing crisis, which in the future can cause suffering for the same reason.  Mainly, if one takes into account that the proposed relocation of the populations will be done with the current technical means and the existing amenities.

The idea of ​​the partition of Cyprus is supported by the legal and humanitarian principle of self-determination. The political expediency that supports this plan, is the need to place the island's military power in solid and superior hands, in defence of the interests and security of Turkey, the Baghdad Pact (later CENTO) and NATO. 

Taking into account the possibility that our proposal for the partition of Cyprus is accepted, Turkey should henceforth determine through its competent officials, which form of partition will be more suitable for it, taking into account its military, economic and Turkish interests and  the interests of the Turkish population in Cyprus. Turkey should also participate in the security of the region that will be granted to the Greeks of Cyprus, because it will be related to the security of Turkey and the Near East. The same right cannot be demanded by Greece, for the Turkish region, because the island is 45 miles from Anatolia, while 600 from Piraeus”.

The report then refers to the draft constitution prepared by Lord Radcliffe, which, as announced on 13 November 1956, had already been submitted to the British Government. Erim comments:

"The constitution has been drafted by Radcliffe to ensure self-government. After all, the interrupted negotiations between Archbishop Makarios and the Governor of Cyprus, General Sir John Harding, revolved around this issue. The British government has openly stated that after a certain period of time it will give the opportunity for self-determination. It may not seem reprehensible that the constitution will not include a provision that would clearly recognise the right of the Turkish community to self-determination. However this must be foreseen by taking the following measures:

a)As our Government repeatedly states from the beginning the first condition for self-government is the cessation of terrorism by the Greeks.   No matter what a year of peaceful time must elapse before self-government can be put into force.

b) The fact that no talks are taking place with the participation of the representative of the Turkish community is contrary to Article 73 of the Charter of the United Nations.
c) A committee consisting of representatives of Turkey, England and Greece must supervise the implementation of the status of self-government.
d) We must insist that the status of self-determination must include the free repatriation of Turks from abroad to Cyprus - this of course will apply to the Greeks as well. If during the examination of the issue it is found that the granting of this right will increase the Turkish more than the Greek population of Cyprus, we must insist on this.
e) This right is very important for the future referendum for self-determination. During the referendum that will take place after 10 years and provided we behave cautiously, taking the necessary measures, the total number of Turks can increase to the percentage similar to that during the Ottoman rule.
Then we will not worry about the referendum that will be held for the purpose of either determining the fate of the whole island, or partition.  For the constitution of self-government, we can benefit from the report prepared by the Institute of International Relations of the School of Political Science ".

Nihat Erim explains Turkey's strategic interests:

“What Turkey will never accept is the opening of the road for the annexation of the island to Greece under the pretext of providing the people of Cyprus with the right to self-determination. The proximity of Cyprus to our homeland is so obvious, both materially and spiritually, that the abandonment of the island to Greece under the pretext of  the implementation of self-determination, constitutes disregard, even shock, of the vital need for the security of Turkey which today has  25,000,000 (1956), in the near future it will have 30 – 40,000,000 million population. 

In order to prevent something like this, it is advisable to take the following political measures: To suggest to our allies and friends primarily to the Americans the following points:

The abandonment of Cyprus to Greece or a change in the current regime of Megalonisos, without the prior approval and consent of Turkey, will require the necessity of the revision of the Treaty of Lausanne in terms of relations with the Greeks. Because the Anatolian defence will become more difficult, a re-examination will be required of all of our international obligations and a reassessment of our military endurance.

Regarding the clarification of the principles that should govern the future of Cyprus:
a) There is no rule of positive international law that requires the absolute abandonment of the fate of the island to the will of the Greeks, who today constitute the majority. The majority on the island in history and at times belonged sometimes to the Turks, sometimes to the Greeks. For the last 50 to 60 years, because the Greeks were protected and because the Turks were wronged, they felt the need to leave the island in large numbers. If rights are recognized, the Turkish community can expand rapidly, and it must expand.
b) Self-determination is an ideal principle. It has been included in an unambiguous and confusing way among the purposes and principles of the Charter of the United Nations (Article I par. II). In the section of the same map which refers to the colonies (art. 73, par. B), self-government is mentioned, but self-determination is not mentioned. For self-government, in fact, the following term has been added: (in English it is referred: Particular circumstances of each territory): the special conditions of each country must be taken into account.  In Cyprus on top  of the special conditions comes  the existence of two different peoples.

The population consists of two different communities. If the Turkish community surrenders to the will of the Greek (Ρωμαϊκής) community, which currently is in the majority, and is placed under the rule of a government it does not want, it is contrary to the special conditions.
After all, the fact that the country (i.e the Territory) is very close to Turkey and is vital for our security constitutes a special condition which no one can overlook, and which must be taken into account in order to enable the application of Article 73.

Because Cyprus is considered a place where only self-government is considered within the provisions of Chapter II of the Charter of the United Nations, if we remain faithful to the text of the Charter, the United Nations General Assembly is not induced to recognize self-determination to the island. If such a thing is sought, then it will be contrary to the said map. Because according to the Charter of the United Nations, self-determination, i.e independence, is reserved for countries under guardianship (Chapter 12, number 76b).
The Charter of the United Nations can be applied exclusively to self-government. In this case, however, the conditions provided for in Article 73 (b) must be calculated. Article 76 cannot be applied in Cyprus. And this because the latter is not under guardianship. 

Even more so as both Articles73 and 76 set the following clear term: (Particular circumstances of each territory and its people), (Each territory and its peoples). We must pay close attention to this expression. Articles 73 and 76 of the Charter of the United Nations refer to each country (territory) that is, in the singular, and to its "peoples", which means that it provided for the possibility of more than one “nation” (people) to live in that country and recognized a separate self-government or self-determination for them. If for each country it envisaged only one community, only one people, then it would use the expression (territory and its people) instead of the expression (territory and its peoples). It is well known that every word and every point of a basic text such as the Charter of the United Nations has been defined after very long discussions. The word "peoples" has not been coined by accident. After all, initially while in the wording of Article 76 the word (people) was singular (minutes of the San Franscico Conference (of 1945) vol. 10, page 453), following an American proposal it was changed to plural (peoples) (page 514). Consequently, what can be asked from the General Assembly of the United Nations is self-government and not self-determination. However whatever principle is applied, because the Turkish population of the island (people) is a whole separate unit (entity), the attempt to drag it back behind the Greek majority (Ρωμιούς) is contrary to the article of the Charter of the United Nations.

From the files and documents presented to me, which refer to the discussions and contacts so far, I did not find any indication that the Turkish representatives have studied the United Nations Charter in this regard. It is proposed to your Excellency, that these simple legal observations regarding Articles 73 and 76 should be taken into account by our Representatives at the United Nations Delegation.

The United Nations Commission for Human Rights discussed the item of self-determination. There have been profound differences of opinion between the delegations. It has been said that the application of Articles 73 and 76 necessitate the application of certain practical conditions. A clarification/description was requested of the terms of a Nation and the People.

Prior clarification and interpretation by the General Assembly on certain issues is required before Articles 73 and 76. So far no action has been taken. The authors recommend that we are very cautious in applying these two concepts and point out different disadvantages, different points of view. In summary: The above-mentioned principle has acquired practical legal significance and has not taken on the status of a positive rule of law. As an ideal principle, moral value prevalent in the world is an unquestionable and sacred concept sought by states to use  as a weapon in the service of their political antics.

When the subject becomes the subject of international debate, it is not useless to ask this question: Can the right to self-determination be accepted at all times and everywhere so that a people of a non-homogeneous country can relinquish their political independence and freedom to another state?  If this is a rule, then there are situations that are exceptionally falsified. Austria after the first and second world war  has been deprived of the legal capacity to unite with Germany. There are reasons that come to mind for Austria and many more as regards to Cyprus. When a powerful nation and state of 8-10 million situated in the middle of Europe and whose population in its entirety speak German and is considered to be of German origin, is bound by such falsification, they -the non Greek (Ρωμαϊκά στοιχεία) elements in the “huge” island of Cyprus may be deprived of their independence, because that is the wish of the provisional majority.

This view must not be overlooked against the desire for Union. Various other international examples can easily be added. Although this issue is clear, if self-government or self-determination is implemented in Cyprus in a manner we do not want, for reasons related to the political antics of the Greeks at the United Nations and the well-known rifts between its members, ιf possible the views expressed above in respect of Articles 73 and 76 could be added by way of a clause of reservation as to the rejection of the decision so that we do not reject the decision.

These first observations and thoughts I submit  to your Excellency with my respect. Political assessment rests with your Excellency.

November 24, 1956
Professor Nihat Erim”

The second report (excerpt)

According to Erim’s memoirs, the first report aroused great interest, both for the Prime Minister and the President of the country, Celâl Bayar, as it was the first time that Turkish diplomacy had in front of it a complete plan for the promotion of its interests in Cyprus.  He states: "The first report provoked a change in the government in terms of the legal basis on which our policy on the Cyprus issue should be based, as later expressed by Menderes himself. The government adopted the report and asked me to participate in the next phases of the development of the issue ".

On December 19, 1956, Lord Radcliffe's constitutional proposals for the Cyprus issue were submitted as part of the British proposal for self-government. Following Radcliff’s proposals, the Turkish government requested a second report from Nihat Erim, which included the Turkish positions on the proposals. On December 22, 1956, Erim sent his second report to Prime Minister Adnan Menderes. Its main points were the following:
"We should not forget even temporarily that the objective of the Greeks of Cyprus and Greece, whom they call Mother - Homeland, is the Union and will consider the proposals (meaning the British) as a stage to achieve their goal. It is very difficult to get this aim out of their minds. That is why we must look for new forms of solution in order to have peace on the island. For the security of Turkey, also for the security of the Baghdad Agreement (CENTO) and for the security of NATO, Cyprus holds a geographical position that should not be overlooked by anyone. Today they say the island is inhabited by 380 thousand Greeks, 100 thousand Turks and 20 thousand English and Maronites. In the past, the composition of the population was different than it is today. In 1877 the Turks on the island were more than the Greeks. Consequently, the current analogy cannot be valid forever and thus no one can argue that the population will remain unchanged and that this is a cause for political claims.
Therefore, because at some point in time and in the course of history, one population compared to the other was one hundred or two hundred thousand larger, there is no constant reason to permanently determine the fate of a large island such as Cyprus. Especially considering that such an island could pose an extremely high risk to the security of a state of 25 million people such as Turkey. It is an inevitable necessity to compare the 380 thousand not with the 100 thousand, but with the 25 million. With these thoughts in mind, we have tried to make it clear that, even if no apparent reason existed, the Radcliffe plan, does not enable us to reach a final solution on the part of the Turkish Cypriots and Turkey.

………………… 
Turkey should insist that the same right for self-determination should be granted to the Turkish Cypriots just as to the Greek Cypriots. It is not possible to call for a joint referendum of  two different communities that are neither homogeneous nor in solidarity, as if they were a single community. One community cannot and does not have the right to seduce the other. ………………….
Furthermore, Cyprus, in terms of the defence of, is a platform for attack, which can prove to be extremely dangerous. On the other hand, one cannot imagine a similar danger to Greece from Cyprus. How can one overlook this? It cannot fit into any political or legal perception. If we abandon Cyprus, it is very likely that the island will play a vital role in determining the fate of 25 million Turks, in one or the other system of government, as demanded by the Greek majority, in other words because 380 thousand people asked for it against 25 million.

In addition, the Treaty of Lausanne has created a fragile balance between Turkey and Greece, based on a general resolve of differences. In case Cyprus is abandoned to the desire of the Greek inhabitants of the island, this balance can be upset. 
……………… 

In order to ensure a solution as stated at the beginning of the report, i.e the achievement of the annexation of Cyprus to Turkey or, if this is not achieved, the partition of Cyprus, we must also insist on the following elements, as a preparatory stage (Erim meant partition):

1. There must be provision in the Radcliffe constitution in which the Turks and the Greeks (Ρωμιοί), and the British if they so wish, are free to come from abroad and settle on the island.
2. It is argued by some that the majority of land ownership in Cyprus belongs to the Turks. We need to get a complete picture of this.
3. A demographic map must be drawn up which determines the number of Turks on the island as they are distributed in each town, and village.
4. We must gather the best possible information about the Cypriots of Turkey and in general all those outside Cyprus (here Erim was thinking of bringing settlers to the island to increase the Turkish population.)

The evaluation of this report belongs to Your Excellency.

December 22, 1956

Professor Nihat Erim”

Conclusion

With the creation of the independent Cypriot state, Turkey, through the constitution, managed to transform and legitimize the Turkish minority as a community and through the veto of the vice-president equated it with the Greek majority. In addition, through the treaty of Guarantee and the treaty of Alliance, Turkey succeeded in excluding the Union of Cyprus with Greece, succeeded in becoming (Turkey) one of the guarantor forces of the Republic of Cyprus, (succeeded) in having a permanent military detachment on the island, to participate through the tripartite headquarters in Cyprus in the planning and defence of Cyprus and to secure the so-called "invading right" of the guarantor powers.

In 1974, Turkey implemented the third pillar of the Nihat Erim’s report, namely the use of force to impose geographical segregation and the simultaneous movement of populations. Ever since, Turkey systematically followed a coercive strategy: 
a) strengthening its position by creating legal basis, (e.g. attempting to legitimize its presence in Cyprus, either by recognition of the pseudo-state or by creating a Turkish Cypriot state in the north, which Turkey aims to control even after the solution by controlling the Turkish Cypriot political elite), 
b) Turkey weakens the Republic of Cyprus by undermining its legal foundations (e.g. by the constant challenges Ankara raises against the legitimacy of the Republic of Cyprus and at times to its choices to exercise its legal rights for the defence of the country),
 c) Turkey forces Cyprus to retreat under the threat of war (e.g. the S300 crisis, where it achieved to impose its will on the final decision of the Republic of Cyprus threatening to use armed force) and 
d) through psychological warfare Turkey managed to impose the perception on the Greek side that the cost of war ​​will be small for Turkey because the weak party (Cyprus) is not in a position to raise real resistance (e.g. Greece and Cyprus, following 1974 failed to establish a strong doctrine of strategic deterrent against Turkish aggression).

In conclusion, and although this report was drafted in 1956, linking for Turkish diplomacy the management of the Cyprus issue with the security of Turkey and its geostrategic aspirations in the Eastern Mediterranean, 61 years after, remains topical and a document of great strategic importance, due to the consistency and stability with which the Turkish governments have followed it.

By placing this document of high strategy in a historical perspective of what took place in Cyprus from 1956 onwards, one can see that the characteristics of the Turkish strategy over the Cyprus issue were and remain the active support of its objectives, its coherence and efficiency. 

Given the reality that Turkey has imposed on the island since 1974, it is now making it clear to international mediators that there are some limits within which it can make some "concessions", since it is negotiating from a position of power. This for the international mediators is a reality, which dictates the presentation of clearly more favourable plans for Turkey. And at the same time an attempt for Turkish strategy to implement the fifth pillar of the Nihat Erim’s report, i.e the solution within which the security system of the country will emerge will be controlled by Turkey.

Translated from Greek (by Christos Iacovou) to English to the best of my ability, as requested by Mr. Costas N. Hadjicostis of “Simerini”. 

Fanoulla Argyrou Researcher/journalist/author 
London

March 2022  

Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Δεν υπάρχει λόγος πανηγυρισμών για την Chevron
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το ενδιαφέρον της Chevron είναι το προοίμιο διαμοιρασμού των θαλασσίων ζωνών - Συμφωνία απώλειας των δικαιωμάτων μας ανατολικά της Κρήτης
      [δημοσιεύτηκε 13:41-28/03/25, ανανεώθηκε 20:05-29/03/25]Στις 23/01/25 το iEpikaira σχολιάζε: «Δεν θα μας κάνει καθόλου εντύπωση εάν οι αμερικανικοί ενεργειακοί κολοσσοί λάβουν το πράσινο φως με διαδικασίες «fast track» για να εξορύξουν εντός την [ελληνικής] επικράτειας, μετά το πρόσταγμα «drill, baby, drill» του Τραμπ...». 
      Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο διευθυντής της εφημερίδας «Εστία», Μανώλης Κοττάκης, στο κανάλι της «Ναυτεμπορικής» (27/03/25), επισημαίνει ότι το ενδιαφέρον της Chevron για τα θαλασσοτεμάχια νοτίως της Κρήτης, αποτελεί το προοίμιο της "μεγάλης διευθέτησης" -γράφε διαμοιρασμού- των θαλασσιών ζωνών στην ευρύτερη περιοχή. Ο καλά ενημερωμένος δημοσιογράφος αναφέρθηκε σε πιθανή μυστική συμφωνία κατά την οποία η Ελλάδα θα διατηρήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από το Δίκαιο της Θάλασσας Νοτίως της Κρήτης, αλλά θα τα απωλέσει ανατολικότερα...     
      Χάρτης-1: Αδειοδοτήσεις στο Ιόνιο και Νοτίως της Κρήτης. Περιοχές ενδιαφέροντος της Chevron με κίτρινο περίγραμμα. Με γκρι τα βυθοτεμάχια του χάρτη Μανιάτη (Ν4001/2011). 

      Το παρόν βήμα από το 2023 έχει αναλύσει εκτενώς το παρασκήνιο των υπόγειων συμφωνιών που αφορούν στην Κρήτη και τις θαλάσσιες ζώνες ανατολικότερα -ο αναγνώστης προτρέπεται να ενημερωθεί σχετικά-. Εκεί επισημάνθηκε ότι:
      «Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο αφορούσε μόνο δύο σημεία (τα οποία προστέθηκαν στον χάρτη Μπάιντεν στον Χάρτη-2, με κόκκινη γραμμή τα σημεία Α,Β). 
      Χάρτης-2: Ο χάρτης Μπάιντεν με αντιπαραβολή με πράσινο/κόκκινο καρό των βυθοτεμαχίων του χάρτη Μανιάτη (Ν4001/2011). Με γαλάζια γραμμή την Ελληνοαιγυπτιακή τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ (A,B,C,D,E).  Με κόκκινη γραμμή το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο (A,B)

      »Παρά ταύτα η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την παράνομη συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης, κατέθεσε στον ΟΗΕ τα όρια του Χάρτη-3 (Χάρτης-3: Τα όρια της υφαλοκρηπίδας που διεκδικεί με κόκκινη γραμμή τα σημεία A,B,C,D,E,F,G) διεκδικώντας -όπως πάντα- την μερίδα του λέοντος στην Ανατολική Μεσόγειο.
      Χάρτης-3: Σε συνέχεια του τουρκολιβυκό ψευδομνημονίο (σημεία F,E) η Τουρκία χάραξε τα όρια της υφαλοκρηπίδας που παρανόμως διεκδικεί και τα κατέθεσε στον ΟΗΕ (με κόκκινη γραμμή A,B,C,D,E,F,G). Έγινε αντιπαραβολή των βυθοτεμαχίων που προκήρυξε αρχικά η Αίγυπτος για έρευνα υδρογονανθράκων (πορτοκαλί κύκλος το Οικόπεδο 11 και κόκκινος κύκλος το Οικόπεδο 18), καθώς και των ελληνικών βυθοτεμαχίων του Ν4001/2011 του χάρτη Μανιάτη (με γκρι/πράσινο καρό).

      »Αυτό που πρέπει να τονισθεί όμως είναι ότι η Τουρκία «σεβάστηκε» τα όρια του χάρτη Μανιάτη (Χάρτης-3: Με γκρι/πράσινο καρό τα ελληνικά βυθοτεμάχια του νόμου Μανιάτη) κατά τη σύναψη του τουρκολιβυκό ψευδομνημονίου αλλά και στα όρια που κατέθεσε στον ΟΗΕ (Χάρτης-3: Με κόκκινη γραμμή τα σημεία A,B,C,D,E,F,G). Το γεγονός αυτό από μόνο του, κινεί υποψίες για υπόγειες διεργασίες οι οποίες ενδεχομένως να πηγαίνουν πίσω στο 2011 (χρονολογία δημοσίευσης Νόμου Μανιάτη) ή και νωρίτερα.  Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη αδράνησε -παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις από την Λευκωσία και το Κάιρο- και δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία αποτροπής του μνημονίου.»
      Συμπερασματικά, οι επισημάνσεις του Μανώλη Κοττάκη εν έτη 2025, επιβεβαιώνονται και από τους χάρτες που έχει καταθέσει η Τουρκία στον ΟΗΕ (βάσει του τουρκολιβυκού ψευδομνημονίου, βλ. Χάρτη-3) αλλά και από τις περιοχές για τις οποίες έχει δείξει ενδιαφέρον η Chevron νοτίως τη Κρήτης (βλ. Χάρτης-1 και περισσότερα εδώ).
      Επιπλέον, δεν μπορεί να ήταν τυχαία η συγκυρία της αναδίπλωσης της Λιβύης στη μέση γραμμή -και η αποστασιοποίησή της από το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο (Χάρτης-4)-, λίγο πριν την εκδήλωση ενδιαφέροντος της Chevron (όπως σχολιάστηκε 21/03/25 και 27/03/25), η οποία έχει ισχυρές προσβάσεις στον αμερικανικό κρατικό μηχανισμό και τους policy makers. Απ' ότι φαίνεται, οι Αμερικανοί έβαλαν βέτο νοτίως της Κρήτης, πράγμα που οιονεί εξελίξεις και μετατοπίζει το κέντρο βάρους ανατολικά της Κρήτης, όπως προαναφέρθηκε...
      Χάρτης 4: Με πορτοκάλι τα βυθοτεμάχια που χάραξε η Λιβύη σεβόμενη τις προβλέψεις Δίκαιου της Θάλασσας και του χάρτη Μανιάτη, παραβλέποντας το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο. πηγή

      Επειδή όμως υπάρχει και προϊστορία που καθορίζει τις εξελίξεις στην εν λόγω περιοχή, σημαντικό είναι να μελετηθούν τα όσα αναλύθηκαν ΕΔΩ! Όλες οι ενδείξεις συντείνουν στο ότι "Έρχεται πρόταση Τραμπ για τα ελληνοτουρκικά - Στο μενού κοιτάσματα και βάσεις στο Αιγαίο (!)". Ό,τι εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας αφορά σε σχέδια που έχουν προαποφασιστεί πολύ πρίν την εκλογική νίκη Τραμπ. Για τα περαιτέρω θα επανέλθουμε σύντομα...
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ρούμπιο: Ο πρόεδρος Τραμπ είχε «πολύ καλή σχέση εργασίας με τον κ. Ερντογάν κατά την πρώτη του θητεία» και θέλουμε να «αποκατασταθεί»

      Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο αναφέρθηκε την Πέμπτη στις ανησυχίες της κυβέρνησης Τραμπ μπροστά στην αστάθεια στην Τουρκία, μετά τη σύλληψη του ηγέτη της αντιπολίτευσης, του παυθέντα δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου.
      «Παρακολουθούμε. Έχουμε εκφράσει τις ανησυχίες μας. Δεν μας αρέσει να βλέπουμε τέτοια αστάθεια στη διακυβέρνηση μιας χώρας που είναι τόσο στενός σύμμαχος», δήλωσε ο Ρούμπιο σε δημοσιογράφους εν πτήσει από το Σουρινάμ στο Μαϊάμι, στη Φλόριντα.
      Ο κ. Ρούμπιο επισήμανε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να συσφίξει τις σχέσεις με αυτή του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
      Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε «πολύ καλή σχέση εργασίας με τον κ. Ερντογάν κατά την πρώτη του θητεία» και θέλει να «αποκατασταθεί», εξήγησε.
      «Αυτοί (σ.σ. η Τουρκία) είναι σύμμαχοι στο NATO. Θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί τους στη Συρία και αλλού», συνέχισε.
      Ο κ. Ρούμπιο είπε ακόμη πως έθιξε το ζήτημα των καθημερινών διαδηλώσεων μετά τη σύλληψη του κ. Ιμάμογλου στον τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν, με τον οποίο συναντήθηκαν την Τρίτη στην Ουάσιγκτον.
      Δεν θέλησε ωστόσο να σχολιάσει την καταστολή των μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία, ιδίως την απέλαση χθες δημοσιογράφου του BBC και τη σύλληψη τη Δευτέρα φωτοειδησεογράφου του Γαλλικού Πρακτορείου, περιοριζόμενος να πει πως δεν διαθέτει επαρκή πληροφόρηση για το ζήτημα σε αυτό το στάδιο.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ιμάμογλου στους New York Times: Εκκωφαντική η σιωπή των ΗΠΑ και της Ευρώπης
      O Imamoglu κατηγόρησε τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ότι προτάσσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα έναντι των δημοκρατικών αξιώνΣφοδρή κριτική στη Δύση για τη χλιαρή της αντίδραση στη σύλληψή του, ασκεί ο Ekrem Imamoglu, ηγετική φυσιογνωμία της τουρκικής αντιπολίτευσης, του οποίου η σύλληψη προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις και κλυδωνισμούς στις αγορές.Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στους New York Times το πρωί της Παρασκευής, ο Imamoglu - βασικός πολιτικός αντίπαλος του Προέδρου Recep Tayyip Erdogan, κατηγόρησε τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ότι προτάσσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα έναντι των δημοκρατικών αξιών.«Η σιωπή τους είναι εκκωφαντική», έγραψε για τις κυβερνήσεις της Δύσης.«Η Ουάσινγκτον απλώς εξέφρασε “ανησυχίες σχετικά με τις πρόσφατες συλλήψεις και τις διαδηλώσεις” στην Τουρκία. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να δώσουν μια ισχυρή απάντηση».

      Ο Imamoglu, δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, υποστήριξε ότι η έλλειψη διεθνούς καταδίκης ενισχύει την αυταρχική μετατόπιση της Τουρκίας.«Η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και οι θεμελιώδεις ελευθερίες δεν μπορούν να επιβιώσουν μέσα στη σιωπή, ούτε να θυσιαστούν στο όνομα της διπλωματικής σκοπιμότητας που μεταμφιέζεται σε “ρεαλπολιτίκ”», ανέφερε.«Μια χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση κινδυνεύει σοβαρά να περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή», προειδοποίησε.Ο Imamoglu συνελήφθη στις 19 Μαρτίου και στη συνέχεια τέθηκε υπό κράτηση με κατηγορίες για διαφθορά - τις οποίες αρνείται.Η κυβέρνηση Erdogan υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν καθοδηγείται από την προεδρία.Η σύλληψή του οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στους δρόμους και προκάλεσε βουτιά στις μετοχές και τα ομόλογα της Τουρκίας.Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Bloomberg Economics, η παρέμβαση της κεντρικής τράπεζας για να συγκρατήσει την πτώση της λίρας κόστισε περίπου 27 δισ. δολάρια, μειώνοντας σημαντικά τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας.Ο απερχόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας Olaf Scholz δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η κράτηση του Imamoglu ήταν «αποθαρρυντική», αλλά οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες απέφυγαν ανάλογες δηλώσεις.Η βρετανική κυβέρνηση δεν έχει σχολιάσει την απέλαση δημοσιογράφου του BBC, η οποία σημειώθηκε την Πέμπτη.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ι. Μπαλτζώης: Οι ΗΠΑ οδηγούν Ελλάδα-Τουρκία σε συμφωνία
      Περισσότερα ΕΔΩ!
       
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Πιστοποιεί η Chevron το ενδιαφέρον της Νότια της Κρήτης: Μήπως η αναδίπλωση της Λιβύης στη μέση γραμμή ήταν αμερικανική "νίκη";

      Τα τρία υποθαλάσσια μπλοκ κάτω από Γαύδο, Χρυσή και Κουφονήσι συνορεύουν με τις παραχωρήσεις όπου εργάζεται ήδη με εντατικούς ρυθμούς ο άλλος αμερικανικός κολοσσός ExxonMobil, που επίσης έχει επενδύσει στην ανατολική Μεσόγειο.
      Σε ερώτηση Ελλήνων δημοσιογράφων προς τον αμερικανικό κολοσσό Chevron σχετικά με το ενδιαφέρον της εταιρείας για τα θαλάσσια οικόπεδα Νότια Κρήτη Ι και ΙΙ, η εκπρόσωπος της εταιρείας για την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, Sally Jones επιβεβαίωσε τη μη δεσμευτική εκδήλωση ενδιαφέροντος της Chevron στην Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων της Ελλάδας για τρεις περιοχές, τονίζοντας πως «είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με τη ρυθμιστική αρχή και την ελληνική κυβέρνηση για την επιτυχή ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης. Η Chevron διαθέτει μεγάλη και σημαντική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή που αποτελεί σημαντικό τμήμα του μέλλοντός μας και προτεραιότητά μας».
      Νωρίτερα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είχε αποδεχθεί την εκδήλωση ενδιαφέροντος της Chevron για τις περιοχές Νότια Κρήτη Ι και Νότια Κρήτη ΙΙ.
      Συγκεκριμένα, η ελληνική Κυβέρνηση αποδέχθηκε την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τις περιοχές Νότια της Κρήτης Ι και Νότια της Κρήτης ΙΙ, εντός των περιοχών που είχαν οριοθετηθεί με την προκήρυξη του διεθνούς διαγωνισμού το 2014.
      Θα ακολουθήσουν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις, αποδοχής του αιτήματος, προσδιορισμού των γεωγραφικών περιοχών, επιλογής του τύπου της σύμβασης και έγκρισης του κειμένου της προκήρυξης του διαγωνισμού.
      Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, σε σχετική δήλωση του υπογράμμισε ότι «το γεγονός αυτό είναι μια ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα», προσθέτοντας πως «θα ακολουθήσουν οι σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις, για τις ακριβείς συντεταγμένες και την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού. Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη υλοποιεί με συνέπεια τις δεσμεύσεις της για μία Ελλάδα ενεργειακά ασφαλή, επενδυτικά ελκυστική και γεωστρατηγικά ισχυρή».
      Η αμερικανικών συμφερόντων Chevron αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη ενεργειακή εταιρεία παγκοσμίως με Market Capitalization της τάξης των Euro300 δις. Με δραστηριότητες σε πάνω από 25 χώρες παγκοσμίως, (Αίγυπτο Ανγκόλα, Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Καναδάς, Κύπρο, κ.ά.) και με σημαντική εμπειρία σε γεωτρήσεις μεγάλου βάθους νερού, όπως στον κόλπο του Μεξικού και τη Βραζιλία, η εταιρεία έχει αναδείξει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ως περιοχή στρατηγικής σημασίας και προτεραιότητας.
      Στο πλαίσιο αυτό, από την κυβέρνηση τονίζουν ότι η εκδήλωση ενδιαφέροντος επισφραγίζει το ενδιαφέρον της εταιρείας να ανακαλύψει περισσότερες ποσότητες υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και αναδεικνύει την πολύ σημαντική δυνητική σημασία της Ελλάδος σε αυτό το εγχείρημα.
      Πηγή: tovima.gr
      [iEpikaira: Μήπως η αναδίπλωση της Λιβύης στη μέση γραμμή -και η αποστασιοποίησή της από το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο-, ήταν τελικά μια νίκη της Chevron; Όπως ήδη σχολιάστηκε ΕΔΩ όπου εκφράσαμε την απορία: Γιατί δεν υπάρχει κυβερνητική δήλωση σφετερισμού της "επιτυχίας"; Τελικά η απάντηση μάλλον μας δόθηκε από τα αμερικανικά χείλη της Chevron. Η χρονική συγκυρία των δύο γεγονότων δεν μπορεί να είναι τυχαία... Με άλλα λόγια οι Αμερικανοί απ' ότι φαίνεται έβαλαν βέτο νοτίως της Κρήτης πράγμα που όμως οιονεί εξελίξεις -μετατοπίζει το κέντρο βάρους- ανατολικά της Κρήτης και δη στον 28ο Μεσημβρινό που τέμνει την Ρόδο -όπως επισημαίνουμε από το 2022 ΕΔΩ-. Εννοείται ότι δεν ήταν τυχαία η κυβίστηση Μητσοτάκη σχετικά με την πολιτική εξόρυξης υδρογονανθράκων σχεδόν την επομένη της εκλογής Τραμπ, όπως προβλέψαμε από τον Ιανουάριο του 2025 ΕΔΩ (περισσότερα και ΕΔΩ). Η επιβεβαίωση για την εμπλοκή της Chevron -η οποία έχει ισχυρές προσβάσεις στον αμερικανικό κρατικό μηχανισμό και τους policy makers- στο τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο ήρθε από την ομογενειακή εφημερίδα Αυστραλίας "ΤΑ ΝΕΑ" με το παρακάτω δημοσίευμα στην αγγλική έκδοση.]
      Chevron rejects Turkey-Libyan deal and eyes Crete’s oil fields
      27 March, 2025Chevron, whose contracts with Venezuela were terminated by former U.S. President Donald Trump, is now set to explore the oil deposits south of Crete—an unexpected development for Greece. Chevron rejects Turkey-Libyan deal and eyes Crete’s oil fields. The plots up for tender are the same as those offered in the 2014 international bidding process.
      Once Chevron begins exploration, it will effectively recognise Greece’s Exclusive Economic Zone (EEZ) and nullify the Turkish-Libyan memorandum. Given that Chevron—like ExxonMobil—is closely aligned with U.S. interests, its recognition of Greece’s EEZ signals tacit approval from the U.S. government itself.
      This move underscores the growing interest of one of the world’s largest oil giants in Greek energy reserves, with wider implications for U.S. geopolitical strategy. The timing of Chevron’s involvement also coincides with ExxonMobil’s expanding presence in the Eastern Mediterranean, reinforcing Greece’s emerging role as a key player in the global energy market.
      Recent developments have significantly impacted the energy dynamics in the Eastern Mediterranean, particularly concerning the controversial maritime agreements and hydrocarbon exploration activities.​
      Suspension of the Turkey-Libya Maritime Memorandum
      In January 2023, the Tripoli Court of Appeal suspended the implementation of the Memorandum of Understanding (MoU) on oil and gas exploration between Libya and Turkey. This agreement, signed in October 2022, had faced criticism both domestically and internationally. The court’s decision came after accepting an appeal from Libyan lawyers who argued that the MoU infringed upon Libya’s sovereignty and bypassed the legislative authority of the Libyan parliament. This suspension underscores the legal and political complexities surrounding maritime agreements in the region. ​Wikipedia+4Libya Observer+4Crisis Group+4Arab Observer
      Chevron’s Interest in Hydrocarbon Exploration South of Crete
      Amid these geopolitical shifts, U.S. energy giant Chevron has expressed interest in exploring hydrocarbons in two offshore blocks south of Crete, Greece. The Greek Ministry of Environment and Energy has acknowledged Chevron’s interest and plans to define the coordinates before initiating an international tender for these areas. This initiative aligns with Greece’s strategy to enhance energy security and diversify its energy sources, especially in light of recent significant gas discoveries in the Eastern Mediterranean. ​Reuters+7WTVB+7Reuters+7WTVB+2IndexBox+2Reuters+2Reuters
      Implications for Regional Energy Exploration
      The suspension of the Turkey-Libya MoU and Chevron’s prospective exploration activities south of Crete highlight the evolving landscape of energy exploration in the Eastern Mediterranean. These developments may influence regional collaborations, legal frameworks, and geopolitical relations as nations and corporations navigate the complex interplay of energy interests and territorial rights.
      Source: https://tanea.com.au/en/chevron-rejects-turkey-libyan-deal-and-eyes-cretes-oil-fields/
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Ξηλώματα» στο ΠΝ για να μη μας κάνει διάβημα η Τουρκία για την ΣΜΥΝ και αλλαγή ατζέντας με… Chevron από την κυβέρνηση!
      Θα «ξηλώσουν» τον Διοικητή Ναυτικής Εκπαίδευσης , θα απομακρύνουν τον διοικητή της ΣΜΥΝ και θα διώξουν σπουδαστές από τη Σχολή , για να αποφύγουν το διάβημα από την Τουρκία!!! Αυτές είναι οι πληροφορίες που κυκλοφορούν για να δικαιολογηθούν οι ακραίες αντιδράσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ και του ΓΕΝ! Όταν ο Ακάρ -και όχι μόνο- δήλωνε ότι οι Τούρκοι εκπαιδεύονται στο κολύμπι για να πάνε να καταλάβουν το Καστελλόριζο, δεν θυμόμαστε να έγινε ελληνικό διάβημα, ούτε ακούσαμε να «ξηλώνεται» κάποιος στο τουρκικό στράτευμα.
      Προς το παρόν έχουν υπάρξει επικοινωνίες με την Τουρκία για το θέμα της ΣΜΥΝ, λένε οι πληροφορίες και φαίνεται ότι η κυβέρνηση προτιμά να προκαλέσει αναστάτωση στο Πολεμικό Ναυτικό και στις ΕΔ γενικότερα παρά να γίνει διάβημα από την Τουρκία και να …ταράξει τα «γαλήνια νερά» στο Αιγαίο!
      Αλλαγή ατζέντας επειγόντως
      Την ίδια ώρα η κυβέρνηση που είναι «μάστορας» στη διαμόρφωση της «ατζέντας» , διακινεί την πληροφορία για έρευνες της Chevron νότια της Κρήτης. Σε περιοχές που δεν έχουν καμία σχέση με του τουρκολιβυκό μνημόνιο.
      Σύμφωνα με τις πληροφορίες «το ενδιαφέρον της εταιρείας εστιάζεται σε συνολικά τρεις περιοχές, μία στα Νότια της Πελοποννήσου που είχε εκδηλωθεί τον Ιανουάριο του 2025 και δύο στα Νότια της Κρήτης, όπου η εταιρεία φιλοδοξεί να αναλάβει την διαχείριση των ερευνών σε ένα σύνολο περίπου 46 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το γεγονός αυτό θα φέρει την Chevron στη πρώτη θέση από πλευράς έκτασης των οικοπέδων υπό διαχείριση, με την ExxonMobil να την ακολουθεί με 35.655 τετραγωνικά χιλιόμετρα, την Helleniq Energy με 8.564 τετρ. χλμ,. και την Energean με 2.414 τετρ. χλμ. Συνυπολογίζοντας την Περιοχή Α2, συνολικά προστίθενται 47 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα προς εξερεύνηση. Πρόκειται, συνεπώς, για έναν συνολικό διπλασιασμό των ενεργών θαλάσσιων περιοχών προς έρευνα, γεγονός που αυξάνει σημαντικά και τις πιθανότητες να ανακαλυφθούν εγχώρια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
      [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]
      Πηγή: militaire.gr
      Τα συνθήματα των στρατιωτικών σχολών για την Τουρκία είχαν μήνυμα για την κυβέρνηση που όμως αρνείται να το διαβάσειΤα συνθήματα για την Τουρκία δεν ακούστηκαν μόνο από τους σπουδαστές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού. Όπως προκύπτει σπουδαστές κι άλλων στρατιωτικών σχολών φώναξαν παρόμοια συνθήματα. Η ΣΣΑΣ των αριστούχων τίμησε με δικό της σύνθημα τη νεκρή συμφοιτήτρια τους στο έγκλημα των Τεμπών Κλαούντια Λάτα. Η ΣΜΥΝ «εισπράττει» την οργή του ΥΕΘΑ , γιατί έτσι τον βολεύει. Οι Σχολές Υπαξιωματικών πρέπει να αποδομηθούν και να κλείσουν. Είναι όπως όλα δείχνουν ένα κεφάλαιο της Ατζέντας 2030…
      Μόνο που τα συνθήματα των στρατιωτικών σχολών δεν είχαν μήνυμα μόνο για την Τουρκία. Είχαν μήνυμα για την κυβέρνηση αλλά και τα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
      Υπήρξε κάποια οργάνωση των σπουδαστών , διαφορετικών σχολών γι΄ αυτά τα συνθήματα; Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από πουθενά…
      Οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών προφανώς θα είχαν σκεφθεί τις συνέπειες. Όχι βέβαια τις ακατανόητες ακρότητες του κ.Δένδια που κάνει σόου, αλλά θα είχαν υπολογίσει τις λογικές και προβλεπόμενες τιμωρίες που τους περίμεναν. Κι όμως το έκαναν…
      Σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, όταν σε παρελάσεις προηγούμενων χρόνων ακούγονταν τέτοια συνθήματα οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν ανάμεικτες και μοιρασμένες. Υπήρχαν εκείνοι που τα καταδίκαζαν κι εκείνοι που τα επικροτούσαν, Αν κάποιος παρακολουθήσει τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εύκολα θα καταλάβει ότι φέτος η υποστήριξη στους σπουδαστές που φώναξαν τα συνθήματα είναι σχεδόν καθολική!
      Όλα αυτά συντάσσουν το μήνυμα που προέκυψε αυθόρμητα: η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και ανέχεται η αντιπολίτευση στα ελληνοτουρκικά προκαλεί απέχθεια, όχι μόνο στους σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών αλλά και στην πλειοψηφία των πολιτών. Αρέσει δεν αρέσει στην κυβέρνηση η αίσθηση που έχουν οι περισσότεροι πολίτες, είναι ότι ασκεί ενδοτική πολιτική έναντι της Τουρκίας. Γι΄ αυτό και αποδέχτηκαν τα συνθήματα των σπουδαστών των στρατιωτικών σχολών , γι΄ αυτό και «συγχώρεσαν» την «απειθαρχία» τους, γι΄ αυτό και εξοργίστηκαν με τα καμώματα του Νίκου Δένδια. Ο οποίος μετά από τις ΕΔΕ, τις αποτάξεις και τις «επικοινωνιακές» τιμωρίες, έκανε τα εγκαίνια του δεύτερου -μέσα σε λίγους μήνες- «μνημείου Αθανάτων» στον περιβάλλοντα χώρο του ΥΠΕΘΑ! Μόνο που όσα μνημεία κι αν εγκαινιάσει η ατζέντα δεν αλλάζει. Και εννοούμε η ατζέντα της επικαιρότητας,όχι η Ατζέντα 2030.
      Για να μην ξεχνιόμαστε, το μήνυμα αφορά κι εμάς τους δημοσιογράφους που αρχικά αντιμετωπίσαμε το θέμα των συνθημάτων της ΣΜΥΝ αλλά και άλλων σπουδαστών στρατιωτικών σχολών, με την λογική του παρελθόντος. Σαν να πρόκειται για ένα περιστατικό απειθαρχίας που πρέπει να «παταχθεί». Οι αντιδράσεις του κόσμου μας επανέφεραν στην πραγματικότητα που δεν πρέπει να την αγνοήσουμε.
      Το βέβαιο είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΕΔ αντιμετώπισε το θέμα προκάλεσε ακόμη ένα τραύμα στο στράτευμα. Τραύμα που θα έχει ακόμη μεγαλύτερες συνέπειες , ειδικά σε ότι έχει να κάνει με την απροθυμία των νέων να επιλέξουν την είσοδο τους σε κάποια στρατιωτική σχολή ή να προσληφθούν στις Ένοπλες Δυνάμεις. Τα στοιχεία που υπάρχουν είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικά.
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Τα χαμόγελα στη συνάντηση Ρούμπιο - Φιντάν και η κουβέντα που ξεκίνησε για την ΑΡΣΗ κυρώσεων της Τουρκίας(!)
      Μετά τα πανηγύρια στο Λευκό Οίκο… Πολύ περίεργη η “φρέσκια” απάντηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Τουρκία: Φαίνεται ότι ξεκίνησε η κουβέντα για τις κυρώσεις και τα F-35
      Ο ισλαμιστής υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν βρίσκεται ακόμα στην Ουάσιγκτον μαζί με άλλους Τούρκους αξιωματούχους και παλεύει να πείσει τους συνομιλητές του για την ανάγκη να αρθούν οι κυρώσεις ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την αγορά από την Τουρκία των αμερικανικών μαχητικών F-35.
      Υπάρχουν αντιδράσεις και μέσα στην αμερικανική κυβέρνηση αλλά για το θέμα αυτό θα αποφασίσει ο ίδιος ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Και αυτό είναι μέγα πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο με τον Τούρκο ομόλογό του, δεν πήγε καλά. Το είδαμε και στις δημόσιες ανακοινώσεις. Άλλα ο ένας άλλα ο άλλος.
      Θέσαμε ξανά σήμερα ένα βασικό ερώτημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η απάντηση είναι θα έλεγα περίεργη και ύποπτη, καθώς μας προετοιμάζει για εξελίξεις:
      Ρωτήσαμε αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξετάζει το ενδεχόμενο άρσης των κυρώσεων CAATSA -που αφορά τις αγορές πολεμικού υλικού από τη Ρωσία- στην Τουρκία, η οποία έχει αγοράσει το ρωσικό σύστημα S-400 παραβιάζοντας τον αμερικανικό νόμο.
      Και είπαμε επίσης τα εξής: Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Τουρκία εξακολουθεί να παραβιάζει το νόμο CAATSA – και αφότου επιβάλατε κυρώσεις στην Τουρκία, οι Τούρκοι έχουν γίνει χορηγοί τρομοκρατικών ομάδων όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ – γιατί να το σκεφτεί η αμερικανική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή; Εννοούμε την άρση των κυρώσεων.
      Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μας απάντησε, μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος, τα εξής ανησυχητικά:
      «Δεν πρόκειται να σχολιάσουμε τις ιδιαιτερότητες των συζητήσεών μας με την Τουρκία για αυτό το θέμα.
      Η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος και συνεχίζουμε να δεσμευόμαστε για πιθανές ευκαιρίες για την ενίσχυση της σχέσης μας σε μια σειρά τομέων».
      Γιατί είναι περίεργη η δήλωση; Επειδή μέχρι τώρα μας απαντούσαν ότι η γνωστή θέση δεν αλλάζει; Ποια είναι η γνωστή θέση; Ότι όσο η Τουρκία έχει στην κατοχή της το ρωσικό σύστημα S-400 οι κυρώσεις θα παραμείνουν. Και δεν θα δικαιούται να αγοράσει τα μαχητικά F-35.
      Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η Τουρκία και οι ΗΠΑ θα ξεκινήσουν τεχνικές συνομιλίες για τα F-35 και το πρόβλημα που δημιουργεί η παρουσια των S-400 στο τουρκικό έδαφος.

      ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΔΗΛΩΣΗ:
      Οι απαιτήσεις για την αγορά των (αμερικανικών) F-35 από την Τουρκία είναι γνωστές και η πολιτική μας δεν έχει αλλάξει. Η συνεχιζόμενη διαλειτουργικότητα της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ παραμένει κρίσιμη προτεραιότητα των ΗΠΑ.
      Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να δεσμεύονται να εφαρμόζουν σθεναρά τις κυρώσεις CAATSA για να αποτρέψουν τις εξαγωγές όπλων που φέρνουν στη Ρωσία έσοδα, πρόσβαση και επιρροή.
      Προσβλέπουμε στην επίλυση αυτού του ζητήματος με την Τουρκία με παραγωγικό τρόπο. [...]
      Πηγή: hellasjournal.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Persona non grata στον Λευκό Οίκο ο [μπαμπάς] Μητσοτάκης... Ο υιός όμως(;)
      Μανώλης Κοττάκης
      Το έχουμε διασταυρώσει από τουλάχιστον τρεις «πηγές», με τις οποίες συνομιλήσαμε σε ανύποπτο χρόνο. Και οι τρεις -πολιτικές, επιχειρηματικές, ακαδημαϊκές- ρώτησαν τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τον περασμένο Νοέμβριο γιατί έριξε όλο το βάρος της υποστήριξής του στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών στην υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις, γιατί δεν τήρησε ίσες αποστάσεις απέναντι στους δύο υποψηφίους και γιατί έπαιξε 100-0 υπέρ της πρώην εισαγγελέως. Γιατί ενεπλάκη με τέτοιον τρόπο στα εσωτερικά των Ηνωμένων Πολιτειών και γιατί δεν κράτησε, κατά το κοινώς λεγόμενο, «πισινή»;
      Δεν πιστεύουμε ότι χρωστούσε ο πρωθυπουργός κάτι στην κυρία Χάρις, η οποία πεταγόταν σαν ελατήριο και τον χειροκροτούσε με πάθος (όπως ο Βεσυρόπουλος στη Βουλή) στην περίφημη ομιλία του στο Κογκρέσο – μάλλον του… χρωστούσε αυτή. Αν χρωστούσε, πολιτικά, σε κάποιον ο πρωθυπουργός, ήταν στη γερουσιαστή σύζυγο του συμβούλου του, Γκρίνμπεργκ, Ρόζα Ντελάουρο, που «μεσολάβησε» στην πρόεδρο Πελόζι για την πρόσκληση.
      Συνεννοούμεθα, υποθέτω, και για τη χειροκροτήτρια Χάρις και για τη Ρόζα και για τα παρελκόμενα. Γιατί, λοιπόν, εξετέθη τόσα ανοιχτά υπέρ των απερχόμενων Δημοκρατικών στις εκλογές ο κύριος Μητσοτάκης;
      Η απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός και στις τρεις κορυφαίες πηγές που τον ρώτησαν (με τις οποίες έχει συνομιλήσει η εφημερίδα μας) συμπυκνώνεται, σε γενικές γραμμές, στην πεποίθησή του ότι «στο τέλος, ο αμερικανικός λαός θα αντιδράσει και θα χάσει ο Τραμπ». Αυτό πίστευε! Τώρα, πώς το πίστευε, όταν όλες οι απόρρητες αναλύσεις που είχαν τεθεί υπόψη του έδιναν ποσοστό 67% στη νίκη του Τραμπ, άγνωστο. Εκείνος πίστευε ότι θα χάσει!
      Ο Τραμπ όμως δεν έχασε, τα όργια του 2019 δεν επαναλήφθηκαν και ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Στην ομιλία που εκφώνησε μέσα στον Λευκό Οίκο, ενώπιον των Ελληνοαμερικανών φίλων του και του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, ο Αμερικανός πρόεδρος είπε δηκτικά προχθές ότι «υπάρχουν Ελληνες που μου αρέσουν και Ελληνες που δεν μου αρέσουν». Μπορείτε να αφήσετε τη φαντασία σας να οργιάσει για το ποιοι Ελληνες δεν του αρέσουν, ποιους εννοεί…
      Ο Αμερικανός πρόεδρος και το επιτελείο του έδειξαν ήδη από τη συνάντηση που είχαν στον Λευκό Οίκο με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι ότι έχουν γράψει στα μαύρα κατάστιχα όσους ξένους ηγέτες ενεπλάκησαν υπέρ των Δημοκρατικών στην προεκλογική περίοδο. Ο αντιπρόεδρος Βανς επιτέθηκε στον Ζελένσκι γιατί πήγε στην Πενσιλβανία και έκανε προεκλογική εκστρατεία υπέρ των Δημοκρατικών. Αυτό που έμαθε ο Βολοντίμιρ με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, σε ζωντανή μετάδοση σε όλο τον πλανήτη, ήρθε η ώρα να το μάθουμε κι εμείς, με επίσημο τρόπο.
      Στην προχθεσινή τελετή που έγινε στον Λευκό Οίκο για την ημέρα της εθνικής ανεξαρτησίας μας (μόνο εμείς και οι Ιρλανδοί έχουμε αυτό το προνόμιο) δεν είχε κληθεί ούτε ένας κυβερνητικός αξιωματούχος από την Ελλάδα! Ηταν η πρώτη φορά από το 1987, που ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου, επί προεδρίας του Ρεπουμπλικάνου Ρόναλντ Ρέιγκαν, που δεν παρέστη σε αυτές Ελληνας κυβερνητικός αξιωματούχος είτε σε επίπεδο πρωθυπουργού είτε σε επίπεδο υπουργού Εξωτερικών ή σε επίπεδο άλλου υψηλόβαθμου κυβερνητικού παράγοντα!
      Η τελευταία φορά που επρόκειτο να προσκληθεί κάποιος ήταν πέρυσι, όταν ο πρωθυπουργός κύριος Μητσοτάκης ήθελε να παραστεί, επί Δημοκρατικών, στην τελετή για την 25η Μαρτίου, αλλά και να έχει ξεχωριστή συνάντηση με τον πρόεδρο Μπάιντεν στο Οβάλ Γραφείο. Αλλά, ως γνωστόν, τον «έκοψε» το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, με εισήγηση του «φίλου» του, Αντονι Μπλίνκεν, για να μην ενοχληθεί ο πρόεδρος Ερντογάν, που παρασκηνιακά είχε εκφράσει τη δυσφορία του. Οι Αμερικανοί πρότειναν τότε στον κύριο Μητσοτάκη να παραστεί μόνο στην τελετή για την 25η Μαρτίου, κάτι που θα είχε ως συνέπεια να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο, την καθαίρεση του οποίου είχε ζητήσει, για λόγους που μόνο εκείνος ξέρει, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Αλλά, για να μη ρίξει τα μούτρα του, τον απέτρεψαν, όπως γνωρίζουμε, η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ο πρώην υφυπουργός και εκδότης του «Εθνικού Κήρυκα» Αντώνης Διαματάρης και ένας λομπίστας ελληνικής καταγωγής, του οποίου το επώνυμο λήγει σε «-ίδης».
      Φέτος ανέλαβε να στείλει τις 450 προσκλήσεις ο ίδιος ο Λευκός Οίκος. Οι λομπίστες πάσης φύσεως, που διαχειρίζονταν τις προσκλήσεις στο παρελθόν, συγκρούστηκαν στο παρασκήνιο με ένταση, αλλά αυτό που δεν έγινε αντιληπτό είναι ότι, χρεωμένοι όντες στο παλαιό σύστημα των Δημοκρατικών, ζημίωσαν με την ανάμειξή τους την εθνική υπόθεση. Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επικρατεί στην Ουάσινγκτον μεταξύ του Τραμπ και του συστήματος Μπάιντεν δεν φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του, και το πληρώνει ήδη η χώρα. Πέραν των δικών του προεκλογικών λαθών.
      Η λογική του Τραμπ είναι να εορτάζεται η 25η Μαρτίου στον Λευκό Οίκο όσο πιο κοντά γίνεται στην επέτειο. Το 2017 εορτάστηκε στις 24 Μαρτίου, το 2018 στις 22 Μαρτίου και το 2019 στις 18 Μαρτίου. Αντίθετα, στην εποχή Μπάιντεν, ο εορτασμός έλαβε άλλη τροπή και, σύμφωνα με τους καλώς γνωρίζοντες, εμπορευματοποιήθηκε. Με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει με όρους Ουάσινγκτον… Το 2022 έγινε μάλιστα και το πλέον σκανδαλώδες: ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο έγινε στα μέσα Μαΐου (!), για να συμπέσει με την επίσκεψη του πρωθυπουργού και για να μεγιστοποιηθεί η διεθνής εικόνα του. Ολοι τότε επί το έργον: Μπλίνκεν, Μενέντεζ, επιτελείο Μητσοτάκη, ελληνική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον. Ολα, ακόμα και 25η Μαρτίου, στην υπηρεσία της διεθνούς εικόνας του πρωθυπουργού. Τώρα, με ποιον τρόπο έγινε αυτό… Θου, κύριε, φυλακήν τω στόματί μας. Αμα ανακατεύεται ο καπιταλισμός με την εθνική μνήμη, αυτά συμβαίνουν. Μπλέκονται οι πατριωτικές αξίες με τις πολιτικές «υπεραξίες».
      Ο νέος Λευκός Οίκος του Τραμπ απεχθάνεται την εμπορευματοποίηση εκδηλώσεων εντός του. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος Τραμπ στην εκδήλωση αυτή φρόντισε να αναδείξει τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο, ο οποίος με τις φράσεις του για το «εν τούτω νίκα», την Κωνσταντινούπολη, τον Μέγα Κωνσταντίνο, τον Σταυρό και την ελληνορθόδοξη αμερικανική κοινότητα κάλυψε λάθη προηγούμενων ετών που τον είχαν αποξενώσει από το πλήρωμά του και εκπροσώπησε επαξίως το έθνος, μιλώντας ακόμα ακόμα και για το Κυπριακό και για τον χριστιανισμό, που διώκεται στη Μέση Ανατολή. Ενώ κράτησε στα χέρια του μαζί με τον Τραμπ την αμερικανική διακήρυξη για την ελληνική ανεξαρτησία, στην οποία γινόταν και μια αναιμική αναφορά στο όνομα του Ελληνα πρωθυπουργού. [iEpikaira: Η εξομοίωση ενός αγίου της εκκλησία -και δη του Μ. Κωνσταντίνου- με οποιονδήποτε, μόνο ως ύβρις μπορεί να εκληφθεί, αν όχι ως βλασφημία... Από θεολογικής απόψεως η τοποθέτηση ήταν ένα τεράστιο σφάλμα, ενώ από πολιτικής απόψεως μια αναίτια λαϊκίστικη υπερβολή.]
      Η εφημερίδα μας γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, αλλά η εθνική υπόθεση υπερβαίνει και τα πρόσωπα και τα πράγματα. Το θέμα μας, μολονότι γνωρίζουμε άριστα το παρασκήνιο, δεν ήταν ποιοι θα πάρουν και ποιοι δεν θα πάρουν προσκλήσεις για τον Λευκό Οίκο. Το θέμα μας δεν είναι ότι στο παρελθόν εξασφαλίζονταν αυτές οι προσκλήσεις. Το θέμα μας είναι η εθνική υπόθεση. Δεν χαιρόμαστε καθόλου που ο Ελληνας πρωθυπουργός ή ο υπουργός των Εξωτερικών ή οποιοσδήποτε άλλος αξιωματούχος δεν προσκλήθηκαν στην τελετή για την ημέρα της ελληνικής ανεξαρτησίας στον Λευκό Οίκο – λυπούμαστε.
      Δεν ήταν η επίσημη Ελλάδα εκεί. Υπήρχε κενό, το οποίο προφανώς δεν μπορούν να καλύψουν οι πρέσβεις μας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά αυτό το κενό δεν προέκυψε με ευθύνη των Αμερικανών, αλλά με ευθύνη δική μας. Και αν ο Ερντογάν καταφέρει να ξεφύγει από τον πολιτικό κάβο στον οποίο έβαλε τον εαυτό του με την αντιδημοκρατική φυλάκιση του Ιμάμογλου και επικρατήσει οριστικά στην Τουρκία, τότε στο εγγύς μέλλον, όταν θα έρθει η ώρα να καθίσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι και να συζητήσουν τα θέματα της Μεσογείου και του Αιγαίου, θα καταλάβουμε με τον πικρό τρόπο ποιο ήταν το νόημα του αποκλεισμού της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας από τον Λευκό Οίκο…
      Οποιος δει το βίντεο και παρακολουθήσει τον Τραμπ να ευχαριστεί έναν έναν καμιά εικοσαριά Ελληνοαμερικανούς, που τον είχαν στηρίξει όλα αυτά τα «πέτρινα» χρόνια, αλλά να μη λέει καν τη φράση «ελληνική κυβέρνηση», θα καταλάβει πόσο λάθος έκανε ο πρωθυπουργός που έπαιξε 100-0, σύμφωνα με την αγοραία ορολογία του Μαξίμου, υπέρ της Χάρις στις προεδρικές εκλογές. Και πόσο λάθος κάνει τώρα, που συνεχίζει τη φιλο-ουκρανική και αντιρωσική στάση του, για να ικανοποιήσει τη γερμανική ηγεσία, μήπως και μεταπηδήσει, αν είναι εφικτό, στη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η χώρα είναι πάνω από καρέκλες και πολιτικά συμβόλαια.
      Πηγή: estianews.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Personae non gratae στον Λευκό Οίκο Μητσοτάκης - Γεραπετρίτης"
      [iEpikaira: Μέγα ατόπημα η παράληψη του ομολογουμένως καλά ενημερωμένου αρθρογράφου να αναφέρει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν προσκεκλισμένη στο Λ. Οίκο αλλά ο υιός Μητσοτάκη -Κωνσταντίνος Μητσοτάκης- ήταν παρόν, όπως θα διαπιστώσατε από το στιγμιότυπο και το παρακάτω δημοσίευμα από φιλοκυβερνητική πηγή...]
      Ο Μητσοτάκης junior στη δεξίωση Τραμπ προς τιμήν της ομογένειας - Η χειραψία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ και η φωτογραφία με την ΚίμπερλιΟ Ντόναλντ Τραμπ υποδέχτηκε στο Λευκό Οίκο την ελληνική ομογένεια, με αφορμή την επέτειο εορτασμού της 25ης Μαρτίου, με τον γιο του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να δίνει το παρών στην εκδήλωση και τα Parapolitika.gr να "αλιεύουν" αποκλειστική φωτογραφία του μαζί με την νέα πρέσβη των ΗΠΑ στη χώρα μας, Κίμπερλι Γκιλφόϊλ.
      Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Η χειραψία με τον πρόεδρο ΤράμπΣύμφωνα με πληροφορίες του parapolitika.gr, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο γιος του πρωθυπουργού είχε χειραψία με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
      Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τα τελευταία χρόνια ζει στην Ουάσινγκτον, καθώς πραγµατοποιεί µεταπτυχιακές σπουδές στις ∆ιεθνείς Σχέσεις σε ένα από τα παγκοσµίως καλύτερα πανεπιστήµια, το Georgetown University. Μάλιστα, έχει λάβει από το συγκεκριµένο πανεπιστήµιο υποτροφία, λόγω των πολύ σηµαντικών ακαδηµαϊκών και επαγγελµατικών επιτυχιών του.
      ∆εν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ο γιος του πρωθυπουργού, αφού ολοκληρώσει τις µεταπτυχιακές σπουδές του, σε λίγους µήνες από τώρα, θα παραµείνει στην Ουάσινγκτον για τουλάχιστον δύο ακόµα χρόνια, προκειµένου να εργαστεί.
      [iEpikaira: Ζούμε στη χώρα όπου η διπλωματία ασκείται από υιούς και εγγονούς ενώ η πολιτική ελέγχεται αποκλειστικά από τα τζάκια και τον κομματικό σωλήνα...]
      Πηγή: parapolitika.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ερώτηση βουλευτών της ΝΔ για «απόβαση» Τούρκων στην παραμεθόριο με επιθετικές εξαγορές ακινήτων

      Έντεκα βουλευτές της ΝΔ ,κατέθεσαν ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων στη Βουλή, για τη Θράκη και την «εκτίναξη επιθετικών αγορών ακινήτων και επιχειρήσεων στις ακριτικές περιοχές από τουρκικά κεφάλαια που εμφανίζονται με τη μορφή Ελληνικών ή Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων».
      Την ερώτηση υπογράφουν οι Ευρυπίδης Στυλιανίδης, Θόδωρος Καραόγλου, Μάξιμο Χαρακόπουλος, Ιωάννης Πασχαλίδης, Μίλτος Χρυσομάλης, Αναστάσιος Δημοσχάκης, Μάνος Κόνσολας, Γιώργος Βλάχος, Γιώργος Καρασμάνης, Θεόφιλος Λεονταρίδης και Χαράλαμπος Αθανασίου και ζητούν απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν από τους υπουργούς Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Δικαιοσύνης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Εσωτερικών, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και Προστασίας του Πολίτη.
      Ψηφιακής ΔιακυβέρνησηςΕθνικής Οικονομίας και ΟικονομικώνΑνάπτυξηςΔικαιοσύνηςΑγροτικής Ανάπτυξης και ΤροφίμωνΕσωτερικώνΝαυτιλίας και Νησιωτικής ΠολιτικήςΠροστασίας του Πολίτη
      ΘΕΜΑ: «Εκτίναξη επιθετικών αγορών ακινήτων και επιχειρήσεων στις ακριτικές περιοχές από τουρκικά κεφάλαια που εμφανίζονται με τη μορφή Ελληνικών ή Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων»
      Σύμφωνα με το άρθρο 24 του νόμου 1892/1990 «…ως παραμεθόριες περιοχές ορίζονται οι Νομοί Δωδεκανήσου, Έβρου, Θεσπρωτίας, Καστοριάς, Κιλκίς, Λέσβου, Ξάνθης, Πρέβεζας, Ροδόπης, Σάμου, Φλώρινας και Χίου, οι νήσοι Θήρα και Σκύρος, οι τέως Επαρχίες Νευροκοπίου του τέως Νομού Δράμας, Πωγωνίου και Κόνιτσας του τέως Νομού Ιωαννίνων, Αλμωπίας και Έδεσσας του τέως Νομού Πέλλης και Σιντικής του τέως Νομού Σερρών καθώς και οι τέως Κοινότητες Οθωνών, Μαθρακίου και Ερεικούσσης…».
      Οι παραπάνω περιοχές στο Ιόνιο, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου χαρακτηρίστηκαν ως «παραμεθόριες» και αντιμετωπίζονται ως «αμυντικές» περιοχές με προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε σύμφωνα με το ίδιο άρθρο «με πρόταση των Υπουργών Εξωτερικών, Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Προστασίας του Πολίτη και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων…»
      Διαχρονικά το δίκαιο που ίσχυε σχετικά με τις δικαιοπραξίες επί ακινήτων στις παραμεθόριες περιοχές, αποσκοπούσε στην κατοχύρωση της εθνικής ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας που υπερτερούν έναντι άλλων δημοσίων συμφερόντων ή ατομικών δικαιωμάτων πχ ΑΚ 281, εμπορικές ή επαγγελματικές μισθώσεις.
      Νόμοι που επέβαλαν τους σχετικούς περιορισμούς στο παρελθόν ήταν το νομοθετικό διάταγμα 22/24.6.1927 και αργότερα ο α.ν. 1366/1938.
      Μετά την καταδίκη της Ελλάδας από το ΔΕΚ, το οποίο με την απόφαση του 305/87 της 30.5.1989 έκρινε ότι οι διατάξεις του α.ν. 1366/1938 έρχονταν σε αντίθεση με τα άρθρα 48, 52 και 59 της Συνθήκης ΕΟΚ περί ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων, ελευθερίας εγκατάστασης και ελευθερίας παροχής υπηρεσιών, ψηφίστηκε ο νόμος 1892/1990 που κατήργησε τον προηγούμενο 1366/1938. Ο νέος νόμος επαναπροσδιόρισε τις παραμεθόριες περιοχές και τις απαγορευμένες δικαιοπραξίες, διατηρώντας τους περιορισμούς τόσο για τους ημεδαπούς όσο και για τους αλλοδαπούς, αλλά αντιμετώπισε ενιαία τους ημεδαπούς, τους Ευρωπαίους πολίτες και τους ομογενείς διατηρώντας όμως για τους υπηκόους τρίτων χωρών σε ισχύ το ν.δ. 22/24.6.1927, δηλαδή οι περιορισμοί μπορούσαν να αρθούν μόνο με τη χορήγηση σχετικής αδείας.
      Τα άρθρα 24 έως 32 του ν. 1892/1990 αντικαταστάθηκαν δυστυχώς το 2011 από ένα πρόχειρο και κακογραμμένο νομοθέτημα με το άρθρο 114 του νόμου 3978/2011 και αργότερα με το άρθρο 43 του νόμου 4278/2014 που βελτιώθηκε με το άρθρο τρίτο του νόμου 4126/2013 και άλλες διατάξεις.
      Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
      Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο περιορίζει τις απαγορεύσεις δικαιοπραξιών εν ζωή σε ακίνητα των παραμεθόριων περιοχών μόνο σε υπηκόους τρίτων χωρών εκτός ΕΕ και ΕΖΕΣ και προκρίνει τη θεωρία της έδρας έναντι της θεωρίας ελέγχου σχετικά με την ιθαγένεια ή ορθότερα την εθνικότητα. Αυτή η εξέλιξη επιτρέπει και διευκολύνει φυσικά πρόσωπα που φέρουν παράλληλα ευρωπαϊκή ιθαγένεια παρότι έχουν εθνικότητα τρίτης χώρας πχ τουρκική, ρωσική, κινεζική κλπ. ή Νομικά Πρόσωπα που έχουν δημιουργήσει έδρα στην Ελλάδα ή στην ΕΕ να μπορούν με ευκολία να αποκτούν ακίνητα ή εταιρικά μερίδια και μετοχές σε «παραμεθόριες και αμυντικές περιοχές» χωρίς πλέον να απαιτείται προηγούμενη απόφαση διοικητικής αρχής. Η νομοθεσία, η νομολογία και η «θεωρία της έδρας του νομικού προσώπου» που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια, έναντι της «θεωρίας ελέγχου» σύμφωνα με την οποία εξετάζονταν η ιθαγένεια μέχρι φυσικού προσώπου που ελέγχει το νομικό πρόσωπο που ίσχυε παλιότερα, καθίσταται εξαιρετικά επικίνδυνη για την ασφάλεια, την άμυνα και την δημογραφική θωράκιση της περιοχής, ιδιαίτερα στη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
      Τα τελευταία χρόνια μας καταγγέλεται από συμβολαιογράφους, δικηγόρους, δημόσιους λειτουργούς αλλά και απλούς πολίτες, ότι έχουν πολλαπλασιαστεί αξιοσημείωτα οι αγορές ακινήτων και επιχειρήσεων ιδιαίτερα στις περιοχές της Αν. Μακεδονίας και Θράκης καθώς και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που δεν είναι απλά «παραμεθόριες» αλλά και «αμυντικές».
      Επίσης σε σχετική δημόσια καταγγελία πρόεβη και ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης στις 27.2.2025 στο Forum της Αν. Μακεδονίας και Θράκης μιλώντας για επιθετικές Τουρκικές και Βουλγαρικές αγορές και «εποικισμό του Έβρου από Μουσουλμάνους». Στο θέμα αναφέρθηκε με πρωτοσέλιδο της και η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 22-23 Μαρτίου 2025 με τίτλο «Έρευνες για το Τουρκικό Real Estate – Τα Μυστικά της Θράκης. Τι ψάχνει η ΕΥΠ στη Θράκη και σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου…».
      Με δεδομένη την Τουρκική επιθετικότητα, τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις της Τουρκικής ηγεσίας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης και την συστηματική προσπάθεια της Γείτονος για τουρκοποίηση και εργαλειοποίηση της Θρησκευτικής Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη ,
      ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ στον αρμόδιο Υπουργό τα ακόλουθα ΕΓΓΡΑΦΑ:
      Ζητούμε να μας κατατεθούν πίνακες, από τα Υποθηκοφυλακεία, το Εθνικό Κτηματολόγιο ή τους τοπικούς Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους, με όλες τις αγοραπωλησίες- δικαιοπραξίες που διενεργήθηκαν από το 2011 ανά νομό, από ξένα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ευρωπαϊκά ή τρίτων χωρών, σε όλους τους νομούς που ορίζονται ως παραμεθόριες και αμυντικές περιοχές σύμφωνα με το νόμο.
      Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
      ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι αρμόδιοι Υπουργοί;
      Τι μέτρα σκοπεύει να λάβει η Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο επιθετικών και κατευθυνόμενων αγορών ακινήτων ή επιχειρήσεων από ξένα κεφάλαια σε ευαίσθητες εθνικά περιοχές, όπως η Θράκη και τα νησιά;
      Ποιός και πώς ελέγχει τους διαχειριστές-funds των κόκκινων δανείων που συνήθως έχουν έδρα στο εξωτερικό, σε ποιους πουλούν τα πλειστηριασμένα ακίνητα των ακριτικών περιοχών;
      Σκοπεύει το αρμόδιο Υπουργείο να επαναφέρει το καθεστώς ελέγχων μέχρι φυσικού προσώπου στις δικαιοπραξίες που διενεργούνται στις παραμεθόριες και αμυντικές περιοχές, ώστε η ανάπτυξη να μη λειτουργεί σε βάρος της εθνικής ασφάλειας στις ακριτικές περιοχές;
      Ποιες πολιτικές σχεδιάζει η Κυβέρνηση για τη δημογραφική θωράκιση της ακριτικής Ελλάδας;
      Τι έχει κάνει η Κυβέρνηση για την υλοποίηση του πορίσματος της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για τη Θράκη; Γιατί δεν έχει οριστεί μέχρι σήμερα συντονιστής και Επιτροπή Παρακολούθησης, όπως είχε ζητήσει η Διακομματική, που θα κινητοποιεί και θα συντονίζει το έργο των αρμόδιων Υπουργείων;
      Οι Ερωτώντες ΒουλευτέςΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Βουλευτής Ροδόπης ΝΔΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ, Βουλευτής Β´ Θεσσαλονίκης ΝΔΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Βουλευτής Λάρισας ΝΔΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Βουλευτής Καβάλας ΝΔΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΧΡΥΣΟΜΑΛΗΣ, Βουλευτής Μεσηνίας ΝΔΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΗΜΟΣΧΑΚΗΣ, Βουλευτής Έβρου ΝΔΜΑΝΟΣ Ν. ΚΟΝΣΟΛΑΣ, Βουλευτής Δωδεκανήσου ΝΔΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ, Βουλευτής Ανατολικής Αττικής ΝΔΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ, Βουλευτής Πέλλας ΝΔΘΕΟΦΙΛΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ, Βουλευτής Σερρών ΝΔΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Βουλευτής Λέσβου ΝΔ
      Πηγή: militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Spiegel: Βρέθηκαν στο διαδίκτυο προσωπικά δεδομένα των Χέγκσεθ και Γουόλτς
      Μετά την υπόθεση του Signalgate, δημοσιογράφοι του Spiegel προχωρούν σε μια νέα αποκάλυψη που αφορά στα προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας των σημαντικότερων συμβούλων ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, τα οποία μπορούν να βρεθούν στο διαδίκτυο.
      Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει το Spiegel, αριθμοί κινητών τηλεφώνων, διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ακόμη και ορισμένους κωδικούς πρόσβασης που ανήκουν στους κορυφαίους αξιωματούχους μπορούν να βρεθούν στο διαδίκτυο.
      Για να το πετύχουν αυτό, οι δημοσιογράφοι του εν λόγω μέσου χρησιμοποίησαν μηχανές αναζήτησης προσώπων μαζί με παραβιασμένα δεδομένα πελατών που έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο.
      Μεταξύ των σημαντικών προσώπων που τα στοιχεία τους βρέθηκαν στο διαδίκτυο, είναι εκείνα του συμβούλου εθνικής ασφαλείας Μάικ Γουόλτς, της διευθύντριας των εθνικών μυστικών υπηρεσιών Τούλσι Γκάμπαρντ και του υπουργού Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ.
      Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι από αυτούς τους αριθμούς και τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι ακόμη σε χρήση, ενώ ορισμένοι από αυτούς συνδέονται με προφίλ σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram και το LinkedIn.
      Υπάρχουν επίσης προφίλ στο WhatsApp για τους αντίστοιχους αριθμούς τηλεφώνου και ακόμη και λογαριασμοί Signal σε ορισμένες περιπτώσεις.
      Συνεπώς, η αναφορά αποκάλυψε μια πρόσθετη σοβαρή, άγνωστη παραβίαση της ασφάλειας στα υψηλότερα επίπεδα της Ουάσινγκτον. Οι εχθρικές υπηρεσίες πληροφοριών θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα δημόσια διαθέσιμα δεδομένα για να παραβιάσουν τις επικοινωνίες των ατόμων που επηρεάζονται εγκαθιστώντας κατασκοπευτικό λογισμικό στις συσκευές τους.
      Το Spiegel αναφέρει πως είναι πιθανό ότι ξένοι πράκτορες είχαν πρόσβαση στην ομάδα συνομιλίας Signal στην οποία οι τρεις αξιωματούχοι συζητούσαν για ένα στρατιωτικό χτύπημα.
      Donald Trump's most important security advisers used Signal to discuss an imminent military strike. Now, reporting by DER SPIEGEL has found that the contact data of some of those officials, including mobile phone numbers, is freely accessible on the… https://t.co/OiwUZ1jAio— SPIEGEL English (@SPIEGEL_English) March 26, 2025
      Αριθμοί που συνδέονται με λογαριασμούς Signal
      Ωστόσο, παραμένει ασαφές αν αυτή η συνομιλία διεξήχθη με τη χρήση λογαριασμών Signal που συνδέονται με τους ιδιωτικούς τηλεφωνικούς αριθμούς των εμπλεκόμενων αξιωματούχων.
      Η Τούλσι Γκάμπαρντ αρνήθηκε να σχολιάσει, με το ρεπορτάζ του Spiegel να υποστηρίζει ότι οι δημόσια προσβάσιμοι τηλεφωνικοί αριθμοί που ανήκουν στην ίδια και τον Γουόλτς συνδέονται, στην πραγματικότητα, με λογαριασμούς Signal.
      Το Spiegel μπόρεσε να βρει ορισμένα από τα στοιχεία επικοινωνίας των Γκάμπαρντ, Γουόλτς και Χέγκσεθ σε εμπορικές βάσεις δεδομένων, ενώ άλλες πληροφορίες υπήρχαν στις λεγόμενες διαρροές κωδικών πρόσβασης, οι οποίες δεν είναι σπάνιες στο διαδίκτυο.
      Ήταν ιδιαίτερα εύκολο για τους δημοσιογράφους του να ανακαλύψουν τον αριθμό κινητού τηλεφώνου και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Χέγκσεθ. Απευθύνθηκαν σε έναν εμπορικό πάροχο στοιχείων επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται κυρίως από εταιρείες για πωλήσεις, μάρκετινγκ και προσλήψεις.
      Το Spiegel έστειλε στον πάροχο έναν σύνδεσμο προς το προφίλ του Χέγκσεθ στο LinkedIn και έλαβε σε αντάλλαγμα μια διεύθυνση Gmail και έναν αριθμό κινητού τηλεφώνου, εκτός από άλλες πληροφορίες.
      Μια αναζήτηση δεδομένων χρηστών που διέρρευσαν αποκάλυψε ότι η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και ο κωδικός πρόσβασης που συνδέεται με αυτήν, μπορούσαν να βρεθούν σε περισσότερες από 20 δημόσια προσβάσιμες διαρροές.
      Χρησιμοποιώντας δημόσια διαθέσιμες πληροφορίες, ήταν δυνατό να επαληθευτεί ότι η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου χρησιμοποιήθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρεςΑρκετοί κωδικοί πρόσβασης στη βάση δεδομένων που διέρρευσαν
      Ο αριθμός κινητού τηλεφώνου και η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Γουόλτς μπορούσαν να βρεθούν χρησιμοποιώντας τον ίδιο πάροχο υπηρεσιών.
      Ο αριθμός του κινητού τηλεφώνου μπορούσε να βρεθεί ακόμη και με τη χρήση μιας μηχανής αναζήτησης προσώπων που είναι δημοφιλής στις ΗΠΑ.
      Οι δημοσιογράφοι μπόρεσαν επίσης να βρουν αρκετούς κωδικούς πρόσβασης για τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Γουόλτς σε βάσεις δεδομένων που διέρρευσαν. Οι πληροφορίες οδήγησαν επίσης στα προφίλ του συμβούλου εθνικής ασφαλείας για τα Microsoft Teams, LinkedIn, WhatsApp και Signal.
      Η Διευθύντρια Εθνικών Πληροφοριών ήταν φαινομενικά πιο προσεκτική με τα δεδομένα της από ό,τι οι δύο άνδρες συνάδελφοί της. Προφανώς, είχε μπλοκάρει τα δικά της δεδομένα στις εμπορικές μηχανές αναζήτησης επαφών που περιείχαν τα δεδομένα των Χέγκσεθ και Γουόλτς. Όμως η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της μπορούσε να βρεθεί στο WikiLeaks και στο Reddit.
      Η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Γκάμπαρντ είναι διαθέσιμη σε περισσότερες από 10 διαρροές. Μία από αυτές περιέχει επίσης έναν μερικό αριθμό τηλεφώνου, ο οποίος, όταν συμπληρωθεί, οδηγεί σε έναν ενεργό λογαριασμό WhatsApp και ένα προφίλ Signal.
      Σημειώνεται πως το Spiegel ενημέρωσε τους τρεις αμερικανούς αξιωματούχους για τα ευρήματά του.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Εν μέσω αναταραχών στην Τουρκία ο Τραμπ δηλώνει: «Καλός τόπος, καλός ηγέτης, επίσης»!

      Κορυφαίοι οικονομικοί αξιωματούχοι της Τουρκίας έχουν εντείνει τις προσπάθειες να καθησυχάσουν τους επενδυτές
      Εν μέσω διεθνούς κατακραυγής για τη σύλληψη του πολιτικού του αντιπάλου Ekrem Imamoglu, o Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan, επαινέθηκε από τον Αμερικανό ομόλογο του, Donald Trump.Κι αυτό τη στιγμή που η Τουρκία έχει μετατραπεί σε καζάνι που βράζει, με τους πολίτες να πραγματοποιούν διαδηλώσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση. Ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Özgür Özel, έδωσε νέο ραντεβού για το Σάββατο (29/3/2025) στους διαδηλωτές που πλημμυρίζουν τους δρόμους μπροστά από το δημαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Επίσης, σήμερα το μεσημέρι, συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο προκειμένου να εκλέξει τον αντικαταστάτη του Imamoglu.Σύμφωνα με το Bloomberg, τα σχόλια θα επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες των επενδυτών ότι η Τουρκία ήταν πιθανό να αντιμετωπίσει μικρή εξωτερική πολιτική πίεση μετά τη σύλληψη και τη φυλάκιση του Imamoglu, του δημοφιλούς δημάρχου της Κωνσταντινούπολης και κύριου πολιτικού αντιπάλου του Erdogan, την περασμένη εβδομάδα. Η τουρκική λίρα διαπραγματευόταν με μικρή μεταβολή νωρίς την Τετάρτη (26/3/2025) και οι αγορές άρχισαν να ανακάμπτουν, ακόμη και όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαμαρτύρονταν σε καθημερινές πορείες στην Κωνσταντινούπολη.
      «Καλός τόπος, καλός ηγέτης, επίσης», δήλωσε ο Trump για την Τουρκία και τον Erdogan, κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης των υποψηφίων πρεσβευτών την Τρίτη. Τα σχόλια έγιναν έπειτα από μια σύντομη εισαγωγή από τον Tom Barrack, τον ιδρυτή της Colony Capital LLC, ο οποίος είναι μακροχρόνιος φίλος του Trump και υποψήφιος πρεσβευτής στην Τουρκία.«Ο πρόεδρος Erdogan πιθανότατα αισθάνεται ότι θα έχει καλές σχέσεις με τον πρόεδρο Trump τα επόμενα χρόνια, όπως είχε» κατά την πρώτη θητεία του Trump, δήλωσε ο Mustafa Akyol από Cato Institute, στην τηλεόραση του Bloomberg την Τετάρτη.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Λαβρόφ: Διαπραγματευόμαστε την επαναλειτουργία των NordStream με τις ΗΠΑ... ερήμην της Γερμανίας(;)
      Tην επανέναρξη λειτουργίας των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream διαπραγματεύονται η Ουάσιγκτον και η Μόσχα, όπως δήλωσε την Τετάρτη ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov, καθώς το Κρεμλίνο επιδιώκει να ανακτήσει την επιρροή του στην Ευρώπη εν μέσω της πιθανότητας εκεχειρίας στην Ουκρανία.Υπενθυμίζεται πως οι αγωγοί Nord Stream, που μετέφεραν φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία μέσω της Βαλτικής Θάλασσας, ανατινάχθηκαν στα τέλη του 2022.«Γίνονται συζητήσεις για τους Nord Stream», δήλωσε ο Lavrov στο ρωσικό κρατικό κανάλι Channel One την Τετάρτη.«Θα έχει ενδιαφέρον αν οι Αμερικανοί χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους στην Ευρώπη και την αναγκάσουν να μην αρνηθεί το ρωσικό αέριο».Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία παρείχε το 40% των εισαγωγών φυσικού αερίου της ΕΕ, γεγονός που της έδινε τεράστια επιρροή στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ένωσης.Αν και η ΕΕ έχει περιορίσει αυτή την εξάρτηση κατά περίπου δύο τρίτα, το θέμα παραμένει ευαίσθητο για την Ουκρανία, καθώς οι αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου εξακολουθούν να αποτελούν σημαντική πηγή χρηματοδότησης της ρωσικής πολεμικής μηχανής.Οι δηλώσεις του Lavrov έρχονται μετά από δημοσίευμα των Financial Times νωρίτερα αυτόν τον μήνα, που αποκάλυπτε ότι η Μόσχα είχε στρατολογήσει έναν στενό φίλο του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin για να επανεκκινήσει τις προμήθειες φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Nord Stream, με την υποστήριξη Αμερικανών επενδυτών.Ο Lavrov επιβεβαίωσε ότι «υπάρχει ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της κανονικής ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης», αν και παραδέχτηκε πως «άτομα όπως η ... [πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής] Ursula von der Leyen... δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν ποτέ την επαναλειτουργία των Nord Stream».Σύμφωνα με τον ίδιο, «αυτοί οι άνθρωποι είναι είτε άρρωστοι είτε αυτοκαταστροφικοί».Οι εκρήξεις του 2022 παραμένουν μυστήριο, αν και αναφορές τις έχουν συνδέσει με Ουκρανούς υπηκόους.Η Μόσχα αρνείται κάθε ανάμειξη και κατηγορεί τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο ότι βρίσκονται πίσω από το σαμποτάζ.Από τους τέσσερις αγωγούς, που θεωρητικά μπορούσαν να καλύψουν το 30% της ετήσιας ζήτησης αερίου της ΕΕ, μόνο ένας παραμένει άθικτος.Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αρνήθηκε να σχολιάσει. Την περασμένη εβδομάδα, ο επικεφαλής Ενέργειας της ΕΕ, Dan Jorgensen, διαβεβαίωσε ότι οι Βρυξέλλες δεν εξετάζουν την επιστροφή στις εισαγωγές ρωσικού αερίου.
      Θεατής
      Η αλήθεια είναι πως αμερικανικές εταιρείες ενδέχεται να ενδιαφέρονται για πολλές ενεργειακές υποδομές που ανήκουν σε ρωσικές εταιρείες, ενώ η Γερμανία παραμένει θεατής…Mάλιστα, ο πολιτικός των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, Norbert Roettgen, προειδοποιεί έντονα: «Αν δεν αλλάξουμε, αν παραμείνουμε όπως είμαστε, τότε όλα θα αποφασιστούν ερήμην μας».Ο Roettgen δημοσίευσε την παρέμβασή του σε τηλεοπτική εκπομπή σε λογαριασμό του στο X.Για τον βουλευτή του CDU, η Ευρώπη, απέναντι στην απρόβλεπτη πολιτική του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, και τον ρωσικό επιθετικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας, έχει μόνο μία επιλογή: να αποκτήσει στρατιωτική ισχύ ή να πάψει να υφίσταται ως αυτόνομος παίκτης.Όπως προαναφέρθηκε, οι διαπραγματεύσεις Μόσχας – Ουάσιγκτον επικεντρώνονται στους όρους υπό τους οποίους, μετά από πιθανό τέλος του ρωσικού επιθετικού πολέμου ή μια εκεχειρία, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο θα μπορούσαν να αρχίσουν ξανά να ρέουν προς τη Γερμανία και την Ευρώπη.Στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων είναι το μέλλον των αγωγών Nord Stream 1 και 2, καθώς και τα περιουσιακά στοιχεία της ρωσικής Rosneft στη Γερμανία: Η θυγατρική της Rosneft στη Γερμανία κατέχει το 54% του διυλιστηρίου στο Schwedt, καθώς και μικρότερα μερίδια στα διυλιστήρια Bayernoil και Miro στη νότια Γερμανία.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Politico: Russia and US discuss restarting Nord Stream pipelines, Kremlin saysThe Nord Stream pipelines, which previously carried gas from Russia to Germany via pipelines under the Baltic Sea, were blown up in an apparent act of sabotage in late 2022. | Axel Schmidt/Getty ImagesMarch 26, 2025 4:15 pm CET
      By Victor Jack
      BRUSSELS — Washington and Moscow are in talks to revive the Nord Stream gas pipelines, Russian Foreign Minister Sergey Lavrov said, as the Kremlin vies to regain a foothold in Europe amid the prospect of a ceasefire in Ukraine.
      The Nord Stream pipelines, which previously carried gas from Russia to Germany via pipelines under the Baltic Sea, were blown up in an apparent act of sabotage in late 2022.
      "There is talk about the Nord Streams," Lavrov told Russia’s state-controlled Channel One TV station, according to a readout shared by his ministry Wednesday. "It will probably be interesting if the Americans use their influence on Europe and force it not to refuse Russian gas."

      Before its full-scale invasion of Ukraine, Moscow provided 40 percent of the European Union's gas imports — allowing it to wield vast influence over the bloc's energy supplies. Though the EU has since slashed that dependence by around two-thirds, the issue remains a sore point for Kyiv, since oil and gas purchases remain a key lifeline for Russia's war machine.
      Reports have linked the mysterious undersea explosions in 2022 to Ukrainian nationals, though the criminal case is ongoing. Moscow has denied involvement, and accused Ukraine, the United Kingdom and former United States President Joe Biden’s administration of being behind the blasts.
      The comments come as ties between the U.S. and Russia become increasingly warm following the election of President Donald Trump last November. The two powers are currently engaged in ceasefire talks in Ukraine, but Washington has used the negotiations to discuss “enormous economic deals” in future between the two countries.
      Last month, the Financial Times reported that Moscow had enlisted a close friend of Russian President Vladimir Putin to restart gas supplies to Europe via Nord Stream with the backing of American investors.
      So far, Germany has pushed back against reviving the pipeline. “Talking about the potential of Nord Stream 2 … is completely the wrong direction of discussion,” the country’s outgoing Economy Minister Robert Habeck told reporters in Brussels last week.
      But there are increasing signs Berlin’s next government may take a different stance. Key center-right party officials involved in coalition talks last week told POLITICO the country could return to Russia for gas once peace is secured in Ukraine.
      Lavrov said Wednesday there was “interest in restoring normal energy supply to Europe.”‘Economic imperialism’
      Nonetheless, some EU countries are fearful of recreating a reliance on Moscow.
      “It’s bad for Europe,” said one EU diplomat, who was granted anonymity to speak candidly. “If Europe wants to support Ukraine, why get [back on] Russian gas?” The fact the Nord Stream talks are happening without European involvement is “insane,” they added.
      This should be a “strict European question,” added a second EU diplomat.
      At the same time, the move is prompting concerns around giving Trump’s administration new leverage over the bloc. “They want to squeeze us into a corner” with an “additional layer of dependency,” said a third EU diplomat. It’s “economic imperialism,” they added.
      Brussels, too, has vowed to continue with its goal of phasing out Russian fossil fuel imports by 2027 — much to the annoyance of Lavrov.
      “People like ... [European Commission President] Ursula von der Leyen ... say that they will never allow the Nord Streams to be restored.” Those people, he added, “are either sick or suicidal.”
      A Commission spokesperson declined to respond to Lavrov’s comments. But EU energy chief Dan Jørgensen insisted Brussels was not eyeing a return to Russian imports.
      “There's no change in the EU's policy towards Russia when it comes to energy,” he told reporters last week. “We want to be independent of energy imports from Russia.”Steep uphill climb
      Still, any effort to restore the pipelines faces numerous legal and logistical obstacles.
      Only one of the four pipelines, which could together cover 30 percent of the EU's yearly gas demand, remains currently intact — meaning the others would first need to be repaired.
      Doing so would be “technically and financially feasible,” said Jacopo Maria Pepe, a senior analyst at the German Institute for International and Security Affairs, and would mean that any U.S. investor would buy gas from Russia before selling it as American-branded gas to Europe.
      But doing so might mean securing new legal certification for the pipeline from countries like Germany, he said. That “would be difficult,” he added, since it requires “acceptance by several players, especially in Europe, who are not exactly on the same page as Moscow and Washington.”
      Legally too, the proposal means overcoming various hurdles.
      Nord Stream 2 AG, the firm behind the second set of pipelines owned by Russia’s state-owned gas giant Gazprom, is facing a May. 9 deadline to repay its debts or face possible bankruptcy. A top executive at Shell, a key financial backer of the project, has also said Gazprom must first resolve its ongoing arbitration cases in Europe before any talks on reviving Nord Stream 2.
      Nord Stream AG and Gazprom did not immediately respond to a request for comment by POLITICO.
      For Moscow, it would also mean giving up its coveted pipelines. Whether U.S. investors buy Nord Stream 2 before the legal deadline or after, Pepe said, that would hand American backers control over Russian pipeline exports — which Moscow has historically closely guarded.
      “It would mean a fundamental shift in Russia’s and Putin’s gas foreign policy,” he added. “However, it cannot be ruled out, if political will … is there.”
      Source: https://www.politico.eu/article/russia-united-states-nord-stream-gas-pipelines-sergey-lavrov/
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Yellowstone: Ξυπνάει ο μεγαλύτερος εφιάλτης στην καρδιά των ΗΠΑ;
      A volcano has opened up in a national park
      Veronika Bondarenko
      While most visitors associate it with roaming bison and the psychedelic colors of Grand Prismatic Spring, the majority of Yellowstone National Park is actually a supervolcano.
      The geological term is used to refer to an area of land that either in the past has or has potential to produce a high-magnitude eruption of 1,000 cubic kilometres of volcanic material. The Yellowstone Plateau Volcanic Field spans stretches of Wyoming, Montana and Idaho that cover most but not all of the national park.
      'A park ranger noticed a billowing stream column': report
      While the most recent lava flow at Yellowstone took place more than 70,000 years ago, the park is home to over 10,000 hydrothermic features such as geysers, hot springs, and steam vents that periodically produce small-scale volcanic activity.
      On March 17, the U.S. Geological Survey (USGS) reported that in the summer of 2024 its geologists discovered a new volcanic vent producing steam. The vent sits at the foot of lava flow and was measured to reach 171 degrees Fahrenheit (77 Celsius) temperature. It has continued billowing smoke for months since and is one of many others in the area.
      "While driving south from Mammoth Hot Springs towards Norris Geyser Basin early on Aug. 5 last summer, a park scientist noticed a billowing steam column through the trees and across a marshy expanse," Yellowstone National Park geologists Jefferson Hungerford and Kiernan Folz-Donahue wrote in a blog post.
      The scientist enlisted other members of his team and verified that it is in fact new; there is also the chance that it is connected to activity that was observed on the other side of the lava flow in March 2003.
      Image source: Sumner, Thomas. “Supervolcano Blast Would Blanket U.S. in Ash.” Science News Magazine, vol. 186, no. 7, 2014, p. 32.

      'One can run a line along the axis of the older area'
      "This hydrothermal activity persists through this day but is much less energetic than when it first formed," Hungerford and Folz-Donahue write. "[...] One could run a line along the axis of the older active area and it would intersect the new feature. This line also follows the trend of faults that run from Norris Geyser Basin northward to Mammoth Hot Springs and beyond."
      The smoke blew for months but eventually billowed out when the weather turned cool. Despite all the volcanic features, Yellowstone remains a place of low volcanic risk because of the low concentration of its magma reserves and history of past explosions all being small. Any eruption would at most be felt as a small rumble.
      But the geological history shows in many of the natural wonders that one can find across the park: the Old Faithful geyser, Mammoth hot springs and multiple small volcanic vents that one can come across on hikes and strolls at different times of the year.
      "As fall began to turn into winter, the steam plume gradually disappeared," the scientists wrote further. "The feature remains active, but there is some water in the vent, decreasing the amount of steam that is released. Whether or not the strong plume returns in the summer of 2025 remains to be seen.",
      [iEpikaira: Προς το παρόν πάντως οι αμερικανικές υπηρεσίες είναι καθησυχαστικές. Περισσότερα στο usgs.gov και στο usgs.gov]
      Source: https://www.thestreet.com/travel/does-yellowstone-nationl-park-have-active-volcanoes
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Σβήνουν τα φώτα στα αρχηγεία του ΝΑΤΟ (;) Donald Trump’s Russia strategy could end NATO as we know it...
      Andrew A. Michta
      A British Army Challenger 2 Main Battle Tank (MBT) lays down a smoke screen during Spring Storm 19, Estonia's largest annual military exercise. Roughly 9,000 soldiers from Estonia, other NATO Allies and partner nations have gathered near the town of Jõhvi to engage in a collective defence exercise, strengthening their ability to work together in times of crisis. The exercise runs from 29 April until 10 May.
      Since the ill-fated Oval Office meeting between Presidents Trump and Zelensky, the headlines have been dominated by pronouncements about the end of NATO, the United States’ alleged decision to give up the post of SACEUR and European efforts underway to develop a “5-10 year plan to replace the US in NATO.”
      At the core of this unprecedented turmoil in transatlantic relations is what appears to be a fundamental shift in the United States’ relationship with Russia, which is the larger context of the Ukraine cease-fire negotiations.
      So far, the benefits of the negotiation process have favored Moscow, as the administration has already effectively taken Russia out of political isolation, while continuing to extend considerable latitude to Russia during this negotiation compared to the pressure it has applied to Ukraine.
      During the latest round, which saw Kyiv agree to a thirty-day ceasefire, Moscow announced simply that it would refrain from attacking Ukraine’s power grid only to promptly launch another round of strikes at civilian targets in the country, which shows how skewed this process has become.
      A third element of this policy shift is the administration’s relative disengagement when it comes to relations with Europe, with questions raised about the future of transatlantic relations. Key European capitals are not helping either, with President Emmanuel Macron speaking yet again about Europe’s need for “strategic autonomy” and the incoming German Chanceller Friedrich Merz declaring that the time come for Europe to become independent of the United States.
      In short, the speed with which the largest European allies appear to have decided in response to the shock the Trump administration has delivered to the NATO ecosystem that their future no longer lies with America augurs poorly for the alliance’s future.
      If Washington continues on its current trajectory when it comes to transatlantic relations, and Brussels, Berlin, and Paris continue to act as though they could do without the United States when it comes to their security, the logical endgame will be that eventually the lights may go out at NATO Headquarters and SHAPE loses its raison d’être.
      It should be clear now that the gambit pursued by the Trump administration is not just to improve but to build a cooperative relationship with Russia in order to eliminate the points of stress – including the war in Ukraine. The principal objective of his strategy seems to be to put some daylight between Moscow and Beijing, so that even if Washington cannot fully execute a successful “Kissinger-in-reverse” strategy and peel Russia away from China completely, then at least this approach will restrain Putin from supporting Xi in the event of US-China clash in the Indo-Pacific.
      If this is the principal design behind America’s rapprochement with Russia, its chances for success are very low and would have to be paid for with dramatic US concessions. Russia’s ability to pursue its neo-imperial drive into Europe hinges on continued Chinese support, without which it would not have been able to stay the course in Ukraine while maintaining a semblance of stability at home.
      Regardless of how the ceasefire negotiations in Ukraine end, Russia’s economic weakness will make it imperative to remain aligned with China.
      The most important aspect of the Trump administration’s policy realignment vis-à-vis Russia is that it risks undoing the last eighty years of US national security strategy for the Atlantic theater that rested on the principle of deterring and, if need be, defending Europe against Russia’s imperial encroachments.
      In the final analysis, for Vladimir Putin the outcome of the ongoing negotiations about ending the war in Ukraine is about how much latitude Russia can get in Europe, i.e., which of its initial demands are going to be met or rejected by the Trump administration.
      An ancillary question here is whether America’s national security strategy can be reduced to a series of transactional deals, or if in fact cultural and historical factors will ultimately carry the day.
      Is the United States in effect reverting to the 19th century-type of international relations that defined the Age of Empire and where our experience of the past eighty years carries little to no weight?
      The US-European alliance has arguably entered its most difficult period in 80 years, one that will define the future of NATO and transatlantic relations going forward.
      It is crucial that Washington return to the basics when it comes to its understanding of Russian imperialism.
      It must also appreciate the implication of what the potential hollowing out of NATO and, should it come to that, a return to the 19th century type of the spheres of influence in Europe means for American interests, not only on the continent, but perhaps equally importantly in other theaters, including the Pacific.
      And at the same time, Berlin and Paris, and especially the leadership of the European Commission, should take a breath and look over the horizon to fully appreciate what a Europe unmoored from the United States would look like, as both the Russians and the Chinese are watching and ready to exploit to the hilt the current chaos and potential decomposition of the democratic West.
      It’s time for cooler heads to prevail on both sides of the Atlantic.
      Source: https://www.19fortyfive.com/2025/03/donald-trumps-russia-strategy-could-end-nato-as-we-know-it/
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Απέρριψε την παραίτηση του ΥΠΑΜ Χέγκσεθ ο Τραμπ λόγω διαρροής διαβαθμισμένων πληροφοριών
      Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του προέδρου των ΗΠΑ, Mike Waltz, παραδέχτηκε ότι πρόσθεσε στη μυστική συνομιλία τον Jeffrey Goldberg, αρχισυντάκτη του περιοδικού The Atlantic, χωρίς να γνωρίζει όπως ισχυρίζεται πώς πρόσθεσε δημοσιογράφο στο chat, αφού δεν είχε τον αριθμό του.Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump απέρριψε την παραίτηση του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Pete Hegseth μετά από διαρροή μυστικής συνομιλίας του στην πλατφόρμα Signal, όπως αναφέρει το The Hill.«Ο Hegseth κάνει καλά τη δουλειά του, δεν έχει καμία σχέση με αυτό», είπε ο Trump.Υπεθνυμίζεται ότι χθες το Atlantic, δημοσίευσε διαρροή συνομιλίας με διαβαθμισμένες πληροφορίες, έδειξε νέα πλάνα από μυστική αλληλογραφία μελών της ομάδας Trump, που μιλούσε για τον ακριβή χρόνο των χτυπημάτων στους Houthi.Επιπλέον, στρατιωτικές πηγές του CNN πιστεύουν ότι οι πληροφορίες που αποκάλυψε ο Hegseth στη συνομιλία του Signal «ήταν αυστηρά απόρρητη τη στιγμή της σύνταξης – επειδή η επιχείρηση (κατά των Houthi) δεν έχει καν ξεκινήσει».Χθες, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του προέδρου των ΗΠΑ, Mike Waltz, παραδέχτηκε ότι πρόσθεσε στη μυστική συνομιλία τον Jeffrey Goldberg, αρχισυντάκτη του περιοδικού The Atlantic, χωρίς να γνωρίζει όπως ισχυρίζεται πώς πρόσθεσε δημοσιογράφο στο chat, αφού δεν είχε τον αριθμό του.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...


      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×