Έτος 7o

Δημοσιεύθηκε: Δευτέρα 17 Ιουλίου 2023

Η μειοδοσία έχει συνέχεια: Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε... και να γνωρίζουμε που βαδίζουμε!



Tο iEpikaira στο Google News...
Υπάρχει ή όχι συγκεκριμένο σχέδιο εδώ και χρόνια (μάλλον δεκαετίες) το οποίο πλέον μπαίνει σε εφαρμογή μπροστά στα μάτια μας; Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ!


Οι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...
Ο κύριος ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η συσκότιση του ήλιου και της σελήνης κατά την ημέρα τής Σταύρωσης του Χριστού
      Γιώργος Τ. Αλεξίου
      Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, περιγράφοντας το φρικτό γεγονός τής Σταύρωσης τού Χριστού μας από τους άνομους Εβραίους κατά τη Μεγάλη Παρασκευή, αναφέρει τα εξής:
      “Και ότε απήλθον επί τον τόπον τον καλούμενον Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτὸν και τους κακούργους ον μεν εκ δεξιών ον δε εξ αριστερών…
      Ην δε ωσεί ώρα έκτη και σκότος εγένετο εφ᾿ όλην την γην έως ώρας ενάτης, του ηλίου εκλείποντος, και εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού μέσον· και φωνήσας φωνή μεγάλη ο Ιησούς είπε· πάτερ, εις χείράς σου παρατίθεμαι το πνεύμά μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν (κγ’ 33, 44-46).
      Και όταν έφθασαν εις τόπον, που ελέγετο Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους δύο κακούργους, ένα εις τα δεξιά και ένα εις τα αριστερά….
      Ήτο δε ώρα εξ περίπου από την ανατολήν του ηλίου, δηλαδή μεσημέρι, και απλώθηκε σκότος εις όλην την γην έως τας τρεις το απόγευμα, διότι είχε χαθή ο ήλιος από τον ουρανόν. Και εσχίσθη στο μέσον το πολύτιμον παραπέτασμα του ναού.
      Και εφώναξε με φωνήν μεγάλην ο Ιησούς και είπε· “πάτερ, εις τας χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου”. Και αφού είπε τους λόγους αυτούς, εξέπνευσε}.
      Η προαναφερόμενη έκλειψη του ήλιου και το επακόλουθό της σκοτάδι που κάλυψε όλη τη γη από τη δωδεκάτη μεσημβρινή ώρα κι έως την τρίτη απογευματινή, ήταν, σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά μας κείμενα, και μία συμβολική προεικόνιση τής μετέπειτα μελανόχρωμης αμφίεσης των Ιερωμένων και των Μοναχών μας.
      Ένα σχετικό εγκώμιο (τροπάριο) του Επιταφίου Θρήνου, που ψάλλεται στους ναούς μας κατά τη Μεγάλη Παρασκευή έχει ως εξής:
      «Ήλιος ομού, και σελήνη σκοτισθέντες Σώτερ, δούλους ευνοούντας εικόνιζον, οί μελαίνας αμφιέννυνται στολάς”.
      Δηλαδή, ο ήλιος μαζί με τη σελήνη, Σωτήρα μας, όταν έχασαν το φως τους προεικόνιζαν τους καλούς δούλους, ήτοι τους ιερείς και μοναχούς μας, οι οποίοι φέρουν μαύρες στολές για να εκφράσουν συμβολικά το πένθος τους για το θάνατο του Κυρίου τους.
      Κλείνοντας το παρόν σύντομο άρθρο αναφέρουμε ανακεφαλαιωτικά, ότι το μέλαν χρώμα τής αμφίεσης των Ιερωμένων και των Μοναχών μας (: το μαύρο χρώμα των ράσων τους και των λειτουργικών αμφίων τής Μεγάλης Εβδομάδας) παραπέμπει στη συσκότιση τού ηλίου και τής σελήνης που έγινε κατά την ημέρα τής Σταύρωσης του Κυρίου, εκφράζει δε (αυτό το χρώμα) συμβολικά το πένθος τους για τον θάνατό Του, τον οποίον θάνατο υπενθυμίζει διαρκώς στους ίδιους που το φέρουν, καθώς και στους χριστιανούς που το βλέπουν στην αμφίεση αυτών.
      Κανών Σταυρώσιμος Ιωσήφ Υμνογράφου (840 – 883).
      Ωδή ε΄. Τροπάριον.
      Ιδών σε ο ήλιος, επί σταυρού υψούμενον,Δέσποτα συνέστειλεν ακτίνας, φαίνειν μη σθένων,σου Σώτερ δύναντος και φωταγωγούντος τους νυκτί,της πλάνης καθεύδοντας, προσκυνούντας το κράτος σου.
      Ωδή στ΄. Τροπάριον.
      Ηλίου σέλας εκρύπτετο, ναού δε η φαιδρότης ερρήγνυτο,γη κατεσείετο, πέτραι συν φόβω εσχίζοντο,επί Σταυρού τον Κτίστην οράν μη σθένουσαι.Πηγή: simeiakairwn
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ο Μυστικός Δείπνος και η προδοσία του Ιούδα. Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των δύο αυτών γεγονότων
      Γεγονότα χαρακτηρίζουν τις ιερές ακολουθίες της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης: ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου Ιησού Χριστού με τους μαθητές Του και η προδοσία του Ιούδα.
      Το βαθύτερο νόημα και των δύο αυτών γεγονότων είναι η αγάπη. Ο Μυστικός Δείπνος είναι η εσχατολογική αποκάλυψη της σωτηριώδους αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, της αγάπης που είναι η καρδιά της σωτηρίας. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύπτει ότι η αμαρτία, ο θάνατος και η αυτοκαταστροφή οφείλονται επίσης στην αγάπη · αλλά σε μια αγάπη καταστροφική, μια αγάπη που διαιρεί, διαλύει και οδηγεί εκεί που κάθε άλλο παρά αγάπη κυριαρχεί. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μυστήριο τούτης της μοναδικής ημέρας, της Μεγάλης Πέμπτης. Οι ιερές ακολουθίες της, όπου το φως και το σκοτάδι, η χαρά και η λύπη είναι παράξένα αναμειγμένα, μας προκαλούν σε μια επιλογή από την οποία εξαρτάται ο τελικός προορισμός του καθενός από μας.
      «Προ δε της εορτής του Πάσχα ειδώς ο Ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα… αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς…» (Ιω. 13, 1). Για να καταλάβουμε το νόημα του μυστικού Δείπνου θα πρέπει να τον δούμε σαν τέλος της μεγαλειώδους ενέργειας της Θείας Αγάπης, η οποία άρχισε με τη δημιουργία του κόσμου και τώρα ολοκληρώνεται με το Θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.
      «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ιω. 4, 8). Και το πρώτο δώρο της Αγάπης ήταν η ζωή . Το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής ήταν η κοινωνία. Για να ζήσει ο άνθρωπος έπρεπε να τρώει και να πίνει, να συμμετέχει στη ζωή του κόσμου. Έτσι ο κόσμος ήταν θεία αγάπη που έγινε τροφή, έγινε Σώμα του ανθρώπου. Και όντας ζωντανός, δηλαδή συμμετέχοντας στον κόσμο, ο άνθρωπος έπρεπε να ζει σε κοινωνία με τον Θεό, να βρει νόημα στον Θεό, να βρει σ’ Αυτόν το περιεχόμενο και το τέλος της ζωής του. Κοινωνία με τον κόσμο – το δημιούργημα του Θεού – ήταν πραγματική κοινωνία με τον Θεό.
      Ο άνθρωπος έλαβε την τροφή του από τον Θεό και κάνοντας την σώμα του και ζωή του, πρόσφερε ολόκληρο τον κόσμο στον Θεό μεταμορφώνοντας τον σε ζωή «εν Χριστώ». Η αγάπη του Θεού έδωσε στον άνθρωπο ζωή, η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό μεταμόρφωσε αυτή τη ζωή σε κοινωνία με τον Θεό. Αυτός ήταν ο Παράδεισος . Η ζωή στον παράδεισο ήταν, πραγματικά, ευχαριστιακή . Μέσα από τον άνθρωπο και την αγάπη του για τον Θεό, όλη η δημιουργία επρόκειτο να αγιαστεί και να μεταμορφωθεί σ’ ένα μυστήριο της Θείας Παρουσίας και ο άνθρωπος θα ήταν ο λειτουργός αυτού του μυστηρίου.
      Με την αμαρτία όμως ο άνθρωπος έχασε αυτή την ευχαριστιακή ζωή. Την έχασε γιατί έπαψε να βλέπει τον κόσμο σαν μέσο επικοινωνίας με τον Θεό, και τη ζωή του σαν ευχαριστία, σαν λατρεία και ευγνωμοσύνη… Αγάπησε τον εαυτό του για τον εαυτό του και τον κόσμο για τον κόσμο. Έκανε τον εαυτό του και τον κόσμο αυτοσκοπό. Αγάπησε τόσο τον εαυτό του ώστε τον έκανε το κέντρο, το περιεχόμενο και το τέλος της ύπαρξης του. Πίστεψε ότι η πείνα και η δίψα του, δηλαδή η εξάρτηση της ζωής του από τον κόσμο, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί από αυτόν τον κόσμο, από την τροφή που προσφέρει ο κόσμος. Αλλά ο κόσμος και η τροφή, από τη στιγμή που αποχωρίζονται από το αρχικό μυστηριακό νόημα τους – σαν μέσα επικοινωνίας με τον Θεό – από τη στιγμή που δεν προσλαμβάνονται σαν δώρα του Θεού και δεν ικανοποιούν την πείνα και τη δίψα για τον Θεό, παύουν να προσφέρουν κάποια ικανοποίηση και κάποιο πλήρωμα.
      Με αλλά λόγια, όταν ο Θεός δεν είναι πια το αληθινό περιεχόμενο και το νόημα της ζωής του κόσμου, παύει να ικανοποιείται η πείνα και η δίψα γιατί ο κόσμος δεν έχει αυτοζωή… Έτσι τοποθετώντας σ’ αυτά την αγάπη του ο άνθρωπος ξέκοψε από το μόνο αντικείμενο όλης της αγάπης, όλης της πείνας, όλων των επιθυμιών. Και πέθανε. Πέθανε γιατί ο θάνατος είναι η αναπόφευκτη «αποσύνθεση» της ζωής της ξεκομμένης από τη μόνη πηγή και το αυθεντικό περιεχόμενο.
      Ο άνθρωπος αντί να βρει ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο και στην τροφή που του προσφέρει ο κόσμος, βρήκε το θάνατο. Η ζωή έγινε πια κοινωνία με το θάνατο αντί να μεταμορφώνει τον κόσμο μέσα από την πίστη, την αγάπη, τη λατρεία του Θεού και την κοινωνία μαζί Του. Ο άνθρωπος υποτάχτηκε εξ ολοκλήρου στον κόσμο, έπαψε να είναι ο λειτουργός του και έγινε ο σκλάβος του. Με την αμαρτία του ολόκληρος ο κόσμος έγινε ένα απέραντο νεκροταφείο όπου οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι σε θάνατο διότι είναι «καθήμενοι εν χώρα και σκιά θανάτου…» (Ματθ. 4, 16).
      Αν και ο άνθρωπος πρόδωσε, ο θεός όμως έμεινε πιστός στον άνθρωπο, δεν έστριψε τα νώτα του. «Ου γαρ απεστράφης το πλάσμα σου εις τέλος, ο εποίησας Αγαθέ, ουδέ επελάθου έργου χειρών σου, αλλ’ επεσκέψω πολυτρόπως δια σπλάχνα ελέους σου». (Ευχή από τη Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου). Ένα καινούργιο θεϊκό έργο άρχισε · το έργο της απολύτρωσης και της σωτηρίας. Και ολοκληρώθηκε, το έργο αυτό, με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος, για να επανορθώσει τον άνθρωπο στο «αρχαίο κάλλος» του και να επαναφέρει τη ζωή στο επίπεδο της κοινωνίας με το Δημιουργό της, έγινε Άνθρωπος. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας με όλα τα χαρακτηριστικά της: την πείνα, τη δίψα, τη λαχτάρα για αγάπη, για ζωή. Στο πρόσωπο του ενανθρωπίσαντος Χριστού αποκαλύφθηκε η αληθινή ζωή η οποία είχε αρχικά δοθεί στον άνθρωπο σαν πλήρης και τέλεια Ευχαριστία, σαν πλήρης και τέλεια κοινωνία με τον Θεό.
      Ο Θεάνθρωπος Χριστός αρνήθηκε τον βασικό ανθρώπινο πειρασμό: να ζήσει «επ’ άρτω μόνο». Αποκάλυψε ότι ο Θεός και η Βασιλεία Του είναι ο πραγματικός άρτος, η πραγματική ζωή του ανθρώπου. Αυτή την τέλεια ευχαριστιακή Ζωή, τη γεμάτη από τον Θεό – και κατά συνέπεια θεία και αθάνατη ζωή – την έδωσε σε όλους τους πιστούς Του. Δηλαδή οι πιστοί στον θεό βρίσκουν σ’ Αυτόν το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής τους. Ακριβώς αυτό είναι το βαθύτερο, το υπέροχο νόημα του Μυστικού Δείπνου.Ο Ιησούς Χριστός πρόσφερε τον Εαυτό Του σαν την αληθινή, την ουσιαστική τροφή του άνθρωπου, γιατί η ζωή του Χριστού είναι η αληθινή ζωή. Έτσι η κίνηση της Θείας Αγάπης που είχε αρχίσει στον Παράδεισο με την προσφορά του Θεού «από παντός ξύλου εν τω Παραδείσω βρώσει φάγη» (γιατί τροφή είναι η ζωή του ανθρώπου) φτάνει τώρα στην αποκορύφωση της με κείνο το θεϊκό «λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου…» (γιατί ο Θεός είναι η ζωή του ανθρώπου). Ο Μυστικός Δείπνος, λοιπόν, είναι η αποκατάσταση του Παραδείσου της τρυφής , αποκατάσταση της ζωής σαν Ευχαριστία και Κοινωνία.
      Αλλά αυτή η ώρα της έσχατης Αγάπης είναι επίσης και η ώρα της έσχατης προδοσίας. Ο Ιούδας εγκαταλείπει το φως που πλημμύριζε το «Μέγα Ανώγαιον» και μπαίνει στο σκοτάδι. «Λαβών ουν το ψωμίον εκείνος ευθέως εξήλθεν · ην δε νυξ» (Ιω. 13, 30). Γιατί έφυγε; Διότι αγαπούσε , απαντάει το Ευαγγέλιο. Και αυτή η μοιραία (θανατηφόρα) αγάπη τονίζεται επαναληπτικά στους ύμνους της Μεγάλης Πέμπτης. «Ο τρόπος σου δολιότητος γέμει, παράνομε Ιούδα · νοσών γαρ φιλαργυρίαν, εκέρδησας μισανθρωπίαν · ει γαρ πλούτον ηγάπας, τι τω περί πτώχειας διδάσκοντι εφοίτας; ει δε και εφίλεις, ίνα τι επώλεις τον ατίμητον;…». Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι αντικείμενο της αγάπης του Ιούδα ήταν ο «χρυσός». Ο χρυσός , το χρήμα εδώ αντιπροσωπεύει όλες τις διεστραμμένες και καταστρεπτικές αγάπες που οδηγούν τον άνθρωπο στην άρνηση του Θεού. Είναι, στην πραγματικότητα αγάπη κλεμένη από τον Θεό και ακριβώς γι’ αυτό ο Ιούδας είναι ο κλέφτης. Και όταν κάποιος δεν αγαπάει τον Θεό και γενικά η αγάπη του δεν προέρχεται από τον Θεό, ακόμα και τότε ο άνθρωπος αγαπάει και επιθυμεί – γιατί είναι δημιουργημένος ν’ αγαπάει και η αγάπη είναι η φύση του – αλλά ένα σκοτεινό και αυτοκαταστροφικό πάθος τον οδηγεί στο θάνατο.
      Κάθε χρόνο καθώς γιορτάζουμε τη μεγάλη αυτή ημέρα της Αγίας Πέμπτης και βυθιζόμαστε στο ατέρμονο φως της και στα απύθμενα βάθη των νοημάτων της ημέρας αυτής, η ίδια αποφασιστική ερώτηση απευθύνεται στον καθένα από μας: εγώ ανταποκρίνομαι στην αγάπη του Θεού και την αποδέχομαι σαν ζωή μου, ή ακολουθώ τον Ιούδα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας του;
      Οι ακολουθίες της Μεγάλης Πέμπτης περιλαμβάνουν τον Όρθρο, τον Εσπερινό και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Παλαιά στους Καθεδρικούς Ναούς τελούσαν την ειδική ακολουθία του «Νιπτήρος» μετά τη Θεία Λειτουργία. Σήμερα αυτό γίνεται σε ελάχιστα μοναστήρια. Ενώ ο Διάκονος διαβάζει το Ευαγγέλιο, ο Επίσκοπος (ή ο Ηγούμενος) πλένει τα πόδια δώδεκα ιερέων (ή μοναχών), γεγονός που θυμίζει ότι η αγάπη του Χριστού είναι το θεμέλιο της ζωής της Εκκλησίας και χαρακτηρίζει όλες τις σχέσεις μέσα στην Εκκλησία. Επίσης στις πρώτες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες συνηθιζόταν παλαιά να γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη η ακολουθία του Αγίου Μύρου το οποίο χρησιμοποιείται στο μυστήριο του Αγίου Χρίσματος. Σήμερα όμως το Άγιο Μύρο ετοιμάζεται μόνο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως σε ειδική ακολουθία τη Μεγάλη Πέμπτη. Στην ακολουθία αυτή παίρνουν μέρος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, o ι Μητροπολίτες και όλος ο κλήρος του Αγίου Θρόνου. Με το Άγιο Χρίσμα που παίρνουμε μετά τη βάπτιση μας δεχόμαστε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Έτσι η καινούργια αγάπη, που φέρνει ο Χριστός στη γη, μας σφραγίζει την ημέρα που, σαν νέα μέλη, μπαίνουμε στην Εκκλησία .
      Στον Όρθρο τα τροπάρια τονίζουν το θέμα της ημέρας που είναι η αντίθεση ανάμεσα στην αγάπη του Χριστού και στην «ακόρεστη ψυχή» του Ιούδα. Ένα από τα πολλά τροπάρια μας λέει:
      «Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τω νιπτήρι του Δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής φιλαργυρίας νοσήσας εσκοτίζετο · και ανόμοις κριταίς σε τον δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον δια ταύτα αγχόνη χρησάμενον · φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την Διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε, δόξα σοι»
      Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκά 22, 1-39) είναι η εξιστόρηση των γεγονότων που έγιναν σε κείνο το «ανώγαιον μέγα εστρωμένον». Ακολουθεί ο ωραιότατος κανόνας – γεμάτος με θεολογικά νοήματα – ποίημα Κοσμά Μονάχου: «Τμηθείση τμάται, πόντος ερυθρός…». Αυτός μας δίνει την ώθηση για αυτοσυγκέντρωση και σκέψη πάνω στο εσχατολογικό νόημα του Μυστικού Δείπνου. Ο τελευταίος Ειρμός της 9ης Ωδής μας καλεί να πάρουμε μέρος στο αθάνατο τραπέζι που με δεσποτική φιλοξενία μας παρέχει ο Κύριος:
      «Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα Λόγον, εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»
      Στον Εσπερινό μετά το «Κύριε, εκέκραξα προς σε…» στα ιδιόμελα των Αίνων που ακολουθούν τονίζεται η φοβερή πνευματική παρακμή του Ιούδα: Η προδοσία. Αντιπροσωπευτικό είναι το εξής στιχηρό:
      «Ιούδας ο δούλος και δόλιος, ο μαθητής και επίβουλος, ο φίλος και διάβολος, εκ των έργων απεφάνθη. Ηκολούθει γαρ τω Διδασκάλω, και καθ’ εαυτόν εμελέτα την προδοσίαν · έλεγεν εν εαυτώ · Παραδώσω τούτον, και κερδήσω τα συναχθέντα χρήματα · Επεζήτει δε και το μύρον πραθήναι, και τον Ιησούν δόλω κρατηθήναι · Απέδωκεν ασπασμόν, παρέδωκε τον Χριστόν και ως πρόβατον επί σφαγήν, ούτως ηκολούθει, ο μόνος εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος»
      Μετά την Είσοδο του ιερού Ευαγγελίου διαβάζονται τρία αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη:1) Έξοδος 19, 10-19. Ο Θεός «εν γνόφω» κατέρχεται στο όρος Σινά και ο Μωυσης με το λαό εξέρχεται σε συνάντηση Του. Αυτό προεικονίζει την έλευση του Χριστού στον κόσμο και μάλιστα στην Ευχαριστιακή συνάντηση.2) Ιώβ 38, 1-23, 42, 1-5. Ο Θεός συνομιλεί με τον Ιώβ, και ο Ιώβ άπαντα: «… τις δε αναγγέλλει μοι α ουκ ήδειν, μεγάλα και θαυμαστά, α ουκ επιστάμην;» Και αυτά τα «μεγάλα και θαυμαστά» εκπληρώνονται τώρα σε τούτο το υπέρλαμπρο «Ανώγαιον» με τα ύψιστα Δώρα: το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.3) Ησαΐας 50, 4-11. Οι προφητείες για τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Τον νώτον μου έδωκα εις μάστιγας, τας δε σιαγόνας μου εις ραπίσματα, το δε πρόσωπον μου ουκ απέστρεψα από αισχύνης εμπτυσμάτων…»
      Στον Απόστολο διαβάζεται από την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή (11, 23-32) η περιγραφή του Μυστικού Δείπνου και το νόημα της Θείας Κοινωνίας όπως τα δίνει ο Απόστολος Παύλος.
      Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακολουθεί, είναι το μεγαλύτερο σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, και είναι κομμάτια και από τα τέσσερα Ευαγγέλια. Αναφέρει όλη την ιστορία του Μυστικού Δείπνου, της προδοσίας του Ιούδα, και της σύλληψης του Ιησού Χριστού στον κήπο της Γεσθημανής.
      Ακολουθεί η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, όπου αντί του Χερουβικού Ύμνου και του Κοινωνικού ψάλλεται ο ύμνος που λέμε πάντα πριν από τη Θεία Κοινωνία:
      «Του Δείπνου σου του μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε · ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημα σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας. Αλλ’ ως ο ληστής ομολογώ σοι · Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου»
      Πηγή: Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Εκδ. Ακρίτας 1990.Πηγή: simeiakairwn
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Αγία και Μεγάλη Τετάρτη: Η αμαρτωλή γυναίκα και ο μαθητής του Κυρίου, ο Ιούδας
      Η τελευταία Λειτουργία, της Μεγάλης Τετάρτης, είναι η κατακλείς και το επιστέγασμα ολοκλήρου της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μας αποκαλύπτει τι θαυμαστά έργα ημπορεί να επιτελέσει η μετάνοια και πόσες παγίδες και πειρασμούς προξενεί, όταν απουσιάζει από την ζωή μας.
      Το ζεύγος των γεγονότων της ημέρας είναι: Η αμαρτωλή γυναίκα και ο μαθητής του Κυρίου, ο Ιούδας, ο αρνητής της μετανοίας. Η αμαρτωλή ευρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση της ηθικής πτώσεώς της, στην ακολασία, ενώ ο Ιούδας στην τιμιότερη θέση: είναι μαθητής του Δεσπότου. Η μετάνοια την αμαρτωλή γυναίκα την ανυψώνει και την κάνει μυροφόρο, ενώ τον Ιούδα η φιλαργυρία τον καταβιβάζει στην πλέον απαίσια πτώση. Τον κάνει προδότη του Διδασκάλου του και τέλος τον οδηγεί στον απαγχονισμό του. Αυτή η αλλαγή των δύο καταστάσεων μας γεμίζει την καρδιά από φόβο και αγωνία για την σωτηρία μας, αλλά και συγχρόνως από εμπιστοσύνη και ελπίδα στην μεγάλη δύναμη της μετανοίας.
      Ας σταματήσουμε πιο σχολαστικά πάνω σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις.
      Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι ιδιαίτερα, και ο Εβραϊκός λαός γενικά, είχαν την πίστη ότι αυτοί, ως λαός εκλεκτός και τηρητής του Νόμου, ήσαν προορισμένοι δικαιωματικά να είναι κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ο Σωτήρ σε αλλεπάλληλες ευκαιρίες τους έδειξε ότι αυτή η πίστις τους είναι εσφαλμένη. Η παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου, αυτό ακριβώς θέλει να εκφράσει· ότι ένας αμαρτωλός κι ένας δίκαιος με θέσεις και έργα στην ζωή τους, ξαφνικά αλλάζουν τις θέσεις τους, λόγω της ψυχικής τους αντιθέσεως. Οι γεωργοί εξ άλλου, δηλ. οι Εβραίοι, που νοίκιασαν τον αμπελώνα, συμπεριφέρθηκαν με αναιδέστατο τρόπο στον κύριο του κτήματος, δηλ. στον Θεό, και γι’ αυτό άκουσαν την σταθερή απόφασή Του: «Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς» (Ματ. 21, 43).
      Ο μαθητής Ιούδας και η πόρνη, που μνημονεύονται την Μεγάλη Τετάρτη, μας εκφράζουν ακόμη πληρέστερα αυτό το πράγμα. Ο μαθητής γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον τον Κύριόν του. Είχε ζήσει χρόνια μαζί Του, είχε ιδεί θαύματα, είχε ακούσει τόσες θαυμαστές διδασκαλίες και παρ’ όλα αυτά, έγινε δούλος της φιλαργυρίας και προκάλεσε την αιώνια ψυχική του απώλεια.
      Αντίθετα, η αποξενωμένη λόγω των αμαρτιών της γυναίκα, προσκομίζοντας μόνο, με μεγάλη μετάνοια τα δάκρυά της και το πολυτίμητο μύρο, γίνεται μυροφόρος και ετοιμάζει τα δέοντα για τον ενταφιασμό του Κυρίου, και το έργο της αυτό διαλαλείται πάντοτε σ’ όλο τον κόσμο προς ανάμνησιν (Μαρκ. 14, 9).
      Η ακολουθία του όρθρου θέτει ενώπιόν μας αυτές τις δύο καταστάσεις: του μαθητού και της αμαρτωλής γυναικός. Η αλλαγή προήλθε από την μετάνοια της πόρνης και την πτώση του Ιούδα λόγω της φιλαργυρίας του.
      «Πόρνη προσῆλθε σοι, μύρα σὺν δάκρυσι κατακενοῦσα σου, ποςὶ Φιλάνθρωπε, καὶ δυσωδίας τῶν κακῶν λυτροῦται τῇ κελεύσει σου…, μαθητὴς ὁ ἀχάριστος, ταύτην ἀποβάλλεται, καὶ βορβόρῳ συμφύρεται, φιλαργυρίᾳ ἀπεμπολῶν σε…» (Κάθισμα όρθρου της ημέρας).
      Η μοναχή Κασσιανή στο περίφημο Δοξαστικό των αποστίχων μας εκφράζει αυτήν ακριβώς την ψυχική ανησυχία και τον οδυρμό της πόρνης μπροστά στα πόδια του Κυρίου.
      Την θεϊκή διδασκαλία που προκύπτει από τα γεγονότα αυτής της ημέρας δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να την ξεχνάμε. Αυτό που συνέβη με τον Ισραήλ και τους Γραμματείς και Φαρισαίους, το ίδιο μπορεί να γίνει στον Νέο Ισραήλ με τους χριστιανούς και τους ιερούς λειτουργούς τους, ιερείς και μοναχούς. Δεν οδηγεί στην σωτηρία μόνο η αντίληψις ότι είμεθα λαός εκλεκτός, χριστιανοί, ιερείς κλπ., αλλά κυρίως η θετική μας ανταπόκρισις στην πρόσκληση για εσωτερική ζωή, μετάνοια και ταπείνωση. Γι’ αυτό οι άγιοι Πατέρες λέγουν συχνά ότι καλύτερα ένας αμαρτωλός ταπεινός, παρά ένας υπερήφανος δίκαιος.
      Στο τέλος της Νηστείας η μνημόνευσις της πόρνης και της προδοσίας του Ιούδα έχει μία ιδιάζουσα εξήγηση. Πλησιάζουμε στο Άγιο Πάσχα, μετά από μία μακρά περίοδο προετοιμασίας, με πολλούς κόπους. Ας μην είμεθα απράγμονες και αδιάφοροι. Μία απροσεξία μας μπορεί να αφανίσει όλο το κέρδος της ψυχής μας, όπως έγινε με το πάθος της φιλαργυρίας του Ιούδα.
      Επίσης ο φορτωμένος με πολλές αμαρτίες και αποξενωμένος από τον Θεό άνθρωπος, έχει κι αυτός ελπίδα σωτηρίας. Μία ειλικρινής μετάνοια και απάρνησις της κακίας από το βάθος της καρδιάς, ημπορεί να τον αξιώσει της συγχωρήσεως, όπως συνέβη με την πρώην «δυσώδη καὶ βερβορωμένην ἐκπεσοῦσαν γυναῖκα».
      Με φόβο και ελπίδα λοιπόν, ας εργαζόμαστε την σωτηρία μας. Με φόβο, λόγω ασθενείας και καχεξίας της ανθρωπίνης φύσεώς μας, με ελπίδα δε, χάρις στην δύναμη της μετανοίας, η οποία μας ανορθώνει και στην απέραντη ευσπλαγχνία του Θεού, μπροστά στην οποία καμία αμαρτία δεν ανθίσταται. Και ο Ιούδας ημπορούσε να συγχωρηθεί, εάν μετανοούσε. Μας το πιστοποιεί η αμαρτωλή γυναίκα, η οποία χύνοντας τα πολλά δάκρυά της, λυτρώθηκε από την δυσωδία των παθών της.
      Το αυτό ομοίως μας δείχνει και ο άλλος μαθητής, ο Πέτρος, ο οποίος μετά την τριττή άρνησή του και τα πικρά δάκρυά του, έλαβε την συγχώρηση από τον Κύριο, όπως η πόρνη.
      Η Μεγάλη Τετάρτη είναι σκοτεινή και λυπηρή ημέρα, λόγω της διαβουλεύσεως του Ιούδα για την πώληση του Ιησού, και της αποφάσεως των Γραμματέων και Φαρισαίων για τον φόνο Του, καθώς μας λέγει καθαρότερα το τροπάριο της προφητείας στην Τριθέκτη αυτής της ημέρας: «Σήμερον τὸ πονηρὸν συνήχθη συνέδριον, καὶ κατὰ σοῦ κενὰ ἐμελέτησε. Σήμερον ἐκ συμφώνου τὸν βρόχον Ἰούδας ἀρραβωνίζεται· Καϊάφας δὲν ἄκων ὀμολογεῖ, ὅτι εἰς ὑπὲέρ πάντων ἀναδέχῃ τὸ πάθος ἑκούσιον. Λυτρωτά ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, δόξα σοι».
      Γι’ αυτό το ελεεινό έργο του μαθητού και του ιουδαϊκού λαού, οι οποίοι αρνήθηκαν τον Μεσσία, που τόσο Τον περίμεναν, η Εκκλησία πενθεί όλες τις Τετάρτες του έτους επιβάλλοντας νηστεία και προσευχή. Και τούτο διότι η αμαρτία της πωλήσεως και αρνήσεως του Δεσπότου, δεν εξαφανίσθηκε με τον θάνατο του Ιούδα, αλλά συνεχίζεται στους αιώνες και βαρύνει με την ίδια ενοχή τους χριστιανούς. Διότι και αυτοί, όπως ο εβραϊκός λαός, αξιώθηκαν τις μέγιστες δωρεές του Δεσπότου, την εξαγορά εκ της αμαρτίας, την τιμή της μαθητείας, και όμως πωλούν τον Δεσπότη με τα άτιμα χρήματα και τις μάταιες επιδιώξεις του παρόντος αιώνος.
      Λύτρωσε, Κύριε, τις ψυχές μας από τέτοιου είδους ανομίες!
      Πηγή: Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε, Οι Πύλες της Μετανοίας – Στοχασμοί στο Τριώδιο, Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 2003 alopsis.gr, simeiakairwn
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιατί ο ΕΚΤΡΩΜΑΤΙΚΟΣ Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός δημοσιοποιήθηκε... σχεδόν ταυτόχρονα με τον τουρκικό(;)
      Στις 16/04/25 δημοσιοποιήθηκε ο χάρτης του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ) της Ελλάδας ο οποίος καταρτίστηκε με πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών. Με ανακοίνωση στον Τύπο, εξηγήθηκαν οι λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση προβαίνει στην παρούσα συγκυρία στην δημιουργία του χάρτη, ενώ διασαφηνίζονται οι λόγοι κατά τους οποίους χωρίστηκε ο ΘΧΣ σε 4 χωρικές ενότητες (Χ.Ε. 1 έως 4) μαζί με τις αρχές βάσει των οποίων σχεδιάστηκε. Διευκρινίζεται ότι σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ ο ΘΧΣ αφορά εκτός την τουριστική ανάπτυξη, τις υδατοκαλλιέργειες, αλιεία κλπ, και τις εγκαταστάσεις/υποδομές υπεράκτιων και υποθαλάσσιων έργων για την εκμετάλλευση φυσικών πόρων (υποθαλάσσια καλώδια, αιολικά πάρκα, εξόρυξη ορυκτού πλούτου κλπ).
      Πιο συγκεκριμένα, ο εν λόγω χάρτης αποτυπώνει την προβληματική -κατά παράβαση της UNCLOS III- ελληνοαιγυπτιακή τμηματική οριοθέτηση (με πράσινο κύκλο στο διάγραμμα) μειωμένων επηρειών νήσων όπως η Κρήτη και η Ρόδος. Aποτελεί ουσιαστικά απόδειξη ότι στην πραγματικότητα οι κυβερνώντες κατάφεραν να «μικραίνουν» την χώρα αντί να την «μεγαλώσουν», όπως ψευδώς και παραπλανητικά υποστηρίζουν τόσα χρόνια (αναμένουμε να δούμε τί θα πράξουν ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού, στον οποίο οριακά καταλήγει η ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση ΑΟΖ). Πέραν τούτου όμως ανακύπτουν και τα παρακάτω καίρια ερωτήματα:
      1ον Γιατί προηγήθηκε αρκετό χρόνο πριν (αρχές του 2025) η ανακοίνωση πρόθεσης δημοσιοποίησης του ΘΧΣ;
      Μελέτη χάρτη τουρκικού ΘΧΣ. Δημοσιεύτηκε 16/04/25. Πηγή: Anadolu

      2ον Είναι τυχαίο ότι αρχικά η φιλοερντογανική «Milliyet» αποκάλυψε (16/04/25) και εν συνεχεία το «Anadolu» δημοσιοποίησε τον τουρκικό χάρτη ΘΧΣ, με διαφορά λίγων ωρών από την ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης; Υπήρξε συνεννόηση; Ερώτημα που με τη σειρά του οδηγεί στην εύλογη απορία: ποιό ακριβώς είναι το περιεχόμενο του διαλόγου Γεραπετρίτη-Φιντάν; Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Γεραπετρίτης δήλωσε από το βήμα της Βουλής: «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η διαδικασία για την κατάρτιση, εκπόνηση, δημοσίευση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού δεν συνδέεται με οποιαδήποτε γεωπολιτική αναφορά, δεν έχει να κάνει με τα ζητήματα που αναπτύσσονται σε σχέση με τις συζητήσεις που γίνονται με άλλες χώρες (σ.σ. Τουρκία). Αφορά αμιγώς ένα ζήτημα δικό μας, τεχνικό». 
      Χάρτης που έχει καταθέσει η Τουρκία στον ΟΗΕ από τον Μάρτιο του 2020 (Α/74/757)

      Διευκρινίζεται ότι ο τουρκικός χάρτης ΘΧΣ αποτελεί ακαδημαϊκή μελέτη που εκπόνησε το Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας. Ο χάρτης σέβεται τον χάρτη Μανιάτη -δηλαδή τις περιοχές που ενδιαφέρουν την Chevron- και τον χάρτη Μπάιντεν, «εξαφανίζει» το Σύμπλεγμα Μεγίστης και διχοτομεί το Αιγαίο εφαρμόζοντας την αρχή της μέσης γραμμής αγνοώντας την επήρεια των νήσων. Έλαβε υπόψη το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο και τον χάρτη που κατέθεσε η Τουρκία στον ΟΗΕ το 2020, ενώ είναι προδήλως επηρεασμένος από το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. 
      Ειρήσθω εν παρόδω, στις 18/03/25 γράφαμε ότι η Τουρκία «εδώ και πολλές δεκαετίες (βλ. τουρκικό χάρτη του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου [...]), χρησιμοποιώντας τους πρόθυμους -και ανοικτά φιλότουρκους- Βρετανούς, έχει ανάγει σε ύψιστη προτεραιότητα την «αποστρατιωτικοποίηση» του Ανατολικού Αιγαίου, η οποία προδήλως -ομοίως με την Κύπρο- αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο πριν την απώλειά του και την παγίωση της Γαλάζιας Πατρίδας.» Οι ομοιότητες του τουρκικού χάρτη ΘΧΣ με τον χάρτη του 1979 -από αποδεσμευμένα έγγραφα του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου- για την μοιρασιά του Αιγαίου είναι κάτι παραπάνω από προφανείς.
      Τουρκικός χάρτης του 1979 για την μοιρασιά του Αιγαίου: Χάρτης Ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με χειρόγραφη σημείωση: «Τουρκική «γραμμή» 11 Ιαν. 79», και τη διευκρίνιση ότι η διακεκομμένη γραμμή είναι «Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών ≈ 41000 τ.χ.», ενώ η συνεχόμενη είναι η «επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή» ≈ 47500 (≈51%)». Πηγή: Αποδεσμευμένα έγγραφα Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, Φανούλα Αργυρού «Σημερινή»  

      3ον Εάν ο χάρτης του ελληνικού ΘΧΣ χωρίστηκε -σύμφωνα με την ανακοίνωση- σε 4 χωρικές ενότητες με τα «διοικητικά κριτήρια» των αντίστοιχων Περιφερειών, τότε γιατί η Εύβοια διχοτομείται (γαλάζιο κύκλο διαγράμματος); Μήπως ήταν άλλα τα κριτήρια και έχουν κάποια σχέση με την μυστική διπλωματία Γεραπετρίτη-Φιντάν; 
      4ον Η κατάθεση του ελληνικού χάρτη στην ΕΕ με την Αιγιαλίτιδα Ζώνη στα 6νμ -εκτός του Ιονίου μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο όπου έχει ήδη πραγματοποιηθεί επέκταση στα 12νμ-, σημαίνει ότι εμμέσως αποποιούμαστε το δικαίωμα της ενιαίας επέκτασης στα 12νμ; Ας σημειωθεί επίσης ότι στο Ταίναρο παρατηρούμε το τραγελαφικό και παγκοσμίου πρωτοτυπίας σημειακό «άλμα» της Χωρικής Θάλασσας από τα 6 στα 12 νμ (κόκκινο κύκλο διαγράμματος).
      Εν κατακλείδι, ο ελληνικός χάρτης ΘΧΣ μόνο ως ΕΚΤΡΩΜΑ μπορεί να χαρακτηριστεί, δεδομένου ότι αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση έχει βάλει στην «κλίνη του Προκρούστη» τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, μαζί με την Αιγιαλίτιδα Ζώνη στην οποία ασκείται πλήρη κυριαρχία. Η ταυτόχρονη δημοσιοποίηση των χαρτών Ελλάδας-Τουρκίας -έστω κι αν ο τουρκικός δεν είναι επίσημος- σημαίνει ότι για άλλη μια φορά ο ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτης ψεύδεται και παραπλανά. Από τα ίδια τα γεγονότα αποδεικνύεται ότι «η διαδικασία για την κατάρτιση, εκπόνηση, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού» έχει προφανώς «να κάνει [ΚΑΙ] με τα ζητήματα που αναπτύσσονται σε σχέση με τις συζητήσεις που γίνονται» με την Τουρκία εφόσον ακόμη και οι ανακοινώσεις πραγματοποιούνται με άψογο συντονισμό!
      ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ.-
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Η Τουρκία «απαντά» στον ΘΧΣ της Ελλάδας με χάρτη που διχοτομεί το Αιγαίο και εξαφανίζει το Καστελλόριζο

      Σαν «έτοιμη από καιρό», η Τουρκία παρουσίασε – «ανεπίσημα» – τον δικό της Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, μόλις λίγη ώρα μετά την παρουσίαση του επίσημου χάρτη από τα υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Ελλάδας.
      Συγκεκριμένα το επίσημο τουρκικό πρακτορείο Anadolu δημοσιοποίησε την πρώτη ακαδημαϊκή μελέτη που εκπόνησε το Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, που «στοχεύει στη μεγιστοποίηση της χρήσης και της αξιοποίησης των θαλασσίων ζωνών» που διεκδικεί η Τουρκία.
      Όπως αναφέρει το Anadolu «oι μελέτες Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού της Τουρκίας, οι οποίες ξεκίνησαν πριν από χρόνια για την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της στις γύρω θάλασσες και για τη μέγιστη χρήση των θαλάσσιων περιοχών, φτάνουν στο τελικό τους στάδιο».
      Η ακαδημαϊκή μελέτη του Εθνικού Ερευνητικού Κέντρου Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας ακολουθεί φυσικά την «τουρκική πεπατημένη» της Γαλάζιας Πατρίδας, δηλαδή «εξαφανίζει» από τον χάρτη το Καστελλόριζο.
      Türkiye’nin Deniz Mekansal Planlamasına ilişkin ilk çalışma yayınlandı— Türkiye’nin çevre denizlerindeki hak ve menfaatlerini korumak ve denizsel alanlardan azami yararlanabilmek amacıyla yıllar önce başladığı Deniz Mekansal Planlama (DMP) çalışmaları nihai aşamaya geliyor—… pic.twitter.com/mww4PdRbzH— Anadolu Ajansı (@anadoluajansi) April 16, 2025
      Όπως ισχυρίζεται το πρακτορείο Anadolu, «έγινε γνωστό ότι οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της προστασίας των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Τουρκίας στις θάλασσές της και ταυτόχρονα σε συμμόρφωση με το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επί του θέματος», ενώ προσθέτει πως σε ανάλογες ενέργειες με αυτές του Πανεπιστημίου της Άγκυρας έχει προχωρήσει και η λεγόμενη «τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».
      Και για να μην μείνει κανένα «κενό» ή υπάρξει «παρερμηνεία», το Anadolu καταλήγει πως η μελέτη για τον Θαλάσσιο Χωρικό Σχεδιασμό της Τουρκίας «θα χρησιμεύσει για την καλύτερη κατανόηση της «Γαλάζιας Πατρίδας» στην κοινωνία και τους συναφείς τομείς».
      Πηγή: onalert.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Κ. Γρίβας: Συνεργάζονται με την Τουρκία για τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας!
      Κωνσταντίνος Γρίβας: Το ελληνικό πολιτικό σύστημα μας έχει συνηθίσει να είναι άκρως υποχωρητικό απέναντι στην Τουρκία. Το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε χώρο μειωμένης Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας! Αυτό θα συνεχίζεται όσο δεν αντιδρούμε σε μια εποχή ακραίας γεωπολιτικής ρευστότητας. Το σύστημα γίνεται πολυπολικό με την Τουρκία να μετατρέπεται σε περιφερειακή δύναμη και η Ελλάδα σε γεωπολιτικό φάντασμα, με τους μεγάλους παίκτες να επενδύουν στην πρώτη. Είναι τεράστιο λάθος να πιστεύουμε, ότι η Ελλάδα επειδή είναι καλό παιδί θα επιβραβευτεί και η Τουρκία θα τιμωρηθεί. Είμαστε στα πρόθυρα τόσης μεγάλης γεωπολιτικής ανατροπής, η οποία θα είναι εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων με διαστάσεις εθνικής καταστροφής. Η Τουρκία μας λέει, ότι το Αιγαίο είναι άδειο. Τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Αντιμετωπίζει όλο το Αιγαίο ως κενή θάλασσα. Υπάρχει συνωμοσία σιωπής για αυτό το πράγμα. Εμμέσως πλην σαφώς θολώνει την ελληνική κυριαρχία επί του εδάφους των νησιών. Αυτή η ακραία υποχωρητικότητα εμφανίζει... πολιτική συνεργασίας με το τουρκικό κράτος για τον ακρωτηριασμό της ελληνικής κυριαρχίας. Καταπέλτης εναντίον της Κυβέρνησης για τον χειρισμό των εθνικών θεμάτων έναντι της Τουρκίας ο καθηγητής γεωπολιτικής και σύγχρονων στρατιωτικών τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και διδάσκων στο ΕΚΠΑ Κωνσταντίνος Γρίβας. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια μας έχει εξαπολύσει ένα υβριδικό πόλεμο όπου νικάει κατά κράτος αμφισβητώντας εθνική ελληνική κυριαρχία. «Το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε χώρο μειωμένης εθνικής κυριαρχίας από πλευράς Ελλάδας όπου η Τουρκία αμφισβητεί κυριαρχία σε όλα τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη» αναφέρει χαρακτηριστικά στην συνέντευξη που παραχωρεί στο newshub ο κ. Γρίβας. «Η Ελλάδα σιγά-σιγά μετατρέπεται σε ένα γεωπολιτικό φάντασμα με αποτέλεσμα οι ισχυροί της γης να επενδύουν στην … Τουρκία. Έρχεται κύμα ακραίου φιλοτουρκισμού» προειδοποιεί ο κ. Γρίβας λέγοντας ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μεγάλης γεωπολιτικής ανατροπής εις βάρος της Ελλάδας που θα αποτελέσει ισοδύναμο μιας μεγάλης εθνικής καταστροφής… «Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει στα Ελληνικά νησιά ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ, θολώνοντας ουσιαστική την κυριαρχία στο Αιγαίο» επισημαίνει ο κ. Γρίβας ενώ σχολιάζοντας το πολιτικό σύστημα της χώρας, υποστηρίζει ότι μέρος από αυτό … προωθεί την νέο-οθωμανική αυτοκρατορία. Για την παρεμβατικότητα της Ε.Ε., χαριτολογώντας λέει, ότι, πιο εύκολο είναι να προστρέξουν σε βοήθεια της Ελλάδας οι… εξωγήινοι παρά οι Ευρωπαίοι.
      Πηγή: newshub.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός: Δημοσιοποιήθηκε ο «οδικός χάρτης» αξιοποίησης των θαλασσίων πόρων...

      Η πρωτοβουλία ανήκει στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε συνεργασία με το υπ. Εξωτερικών και τα συναρμόδια υπουργεία
      Η πράξη συγκρότησης της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο (ΕΧΣΘΧ), με την οποία εξειδικεύεται και αποτυπώνεται σε χάρτη ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) της χώρας, εκδόθηκε σήμερα με πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών και τα συναρμόδια Υπουργεία.
      Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, πρόκειται για μία σημαντική πρωτοβουλία, καθώς για πρώτη φορά η χώρα μας θέτει τους κανόνες για την οργάνωση του θαλάσσιου χώρου. Ο ΘΧΣ συνιστά ένα ολιστικό χωροταξικό πλαίσιο και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ανάπτυξη γαλάζιας και κυκλικής οικονομίας, αποτυπώνοντας με ευκρίνεια τις ανθρώπινες δραστηριότητες που μπορούν να πραγματοποιούνται σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας μας, με σεβασμό στην αδήριτη ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος.
      Η προσέγγιση που ακολουθήθηκε κατά την εκπόνηση της ΕΧΣΘΧ συνέθεσε συχνά αντικρουόμενες κοινωνικές, οικονομικές, ενεργειακές και περιβαλλοντικές παραμέτρους, προκειμένου να υπηρετήσει μια σειρά αλληλένδετους στόχους, όπως η κλιματική ανθεκτικότητα του θαλάσσιου περιβάλλοντος, η βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ιδιαίτερα των ενάλιων αρχαιοτήτων, η βελτίωση και προστασία των θαλασσίων μεταφορών, η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας, η ιχθυοκαλλιέργεια και η ενίσχυση των διασυνοριακών έργων κοινού ενδιαφέροντος. Ο ΘΧΣ λαμβάνει υπόψη τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ χερσαίων και θαλάσσιων δραστηριοτήτων και αποδίδει έμφαση στη διαβούλευση και συνδιαμόρφωση των προτεραιοτήτων ανά περιφέρεια, μέσα από τη συγκρότηση Θαλάσσιων Χωροταξικών Πλαισίων.
      Κυβερνητικοί παράγοντες σχολιάζουν ότι για πρώτη φορά σε επίσημο κείμενο της Ε.Ε. καταγράφονται τα απώτατα δυνητικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας
      Τονίζουν ότι με τον τρόπο αυτό «κλείνουμε εκκρεμότητες του παρελθόντος, υπερασπιζόμαστε τα εθνικά συμφέροντα στην πράξη» και προσθέτουν ότι «το ότι λύνουμε εκκρεμότητες δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε θετικό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», λέει η κυβέρνηση.
      Οι ίδιοι παράγοντες σχολιάζουν ότι ο χάρτης θα είναι στη μέση γραμμή μέχρι τη σύναψη συμφωνιών οριοθέτησης με γειτονικά κράτη. Επισημαίνουν δε, ότι ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός είναι τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
      Λεπτομερείς χρήσεις
      Με τον ΘΧΣ και την ΕΧΣΘΧ, η Ελληνική Πολιτεία για πρώτη φορά οριοθετεί λεπτομερείς χρήσεις των θαλασσίων ζωνών της, υλοποιώντας την υποχρέωση που απορρέει από την Οδηγία 2014/89/ΕΕ και ασκώντας τα δικαιώματα που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο. 
      1. Τι είναι ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός;
      Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) αποτυπώνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας μας, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος σ’ αυτές.
      Ταυτόχρονα, προσδιορίζει τη συμβατότητα και την παράλληλη ανάπτυξη των δραστηριοτήτων αυτών, με γνώμονα πάντοτε τη βιώσιμη ανάπτυξη των θαλασσίων περιοχών και την αξιοποίηση των θαλασσίων πόρων. Το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού καθορίστηκε σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ιδίως δε με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
      Η διαδικασία αυτή προβλέπεται στην οδηγία 2014/89/ΕΕ και εκπληρώνεται, με αυτόν τον τρόπο, η ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας μας. Η ορθή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, τη βιώσιμη διαχείριση των θαλάσσιων πόρων και τη διατήρηση υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι η οδηγία αυτή δεν θίγει τα κυριαρχικά δικαιώματα και τη δικαιοδοσία των κρατών μελών επί των θαλάσσιων υδάτων, τα οποία απορρέουν από τις σχετικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου, ιδίως δε από την UNCLOS.
      2. Ποιος είναι ο στόχος του;
      Η οργάνωση του θαλάσσιου χώρου, η ομαλή αλληλεπίδραση χερσαίων και θαλάσσιων δραστηριοτήτων, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Κατά την εκπόνηση του ΘΧΣ θα ληφθούν υπόψη κοινωνικές, οικονομικές, ενεργειακές και περιβαλλοντικές παράμετροι, για δραστηριότητες όπως:– η προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής -μεταξύ άλλων- δια του ορισμού θαλάσσιων πάρκων,– η διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ιδιαίτερα των ενάλιων αρχαιοτήτων,– η βελτίωση και προστασία των θαλασσίων μεταφορών,– η βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη,– η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας και ιδιαίτερα των δυνητικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου αλλά και των υπεράκτιων αιολικών μας πάρκων,– η ιχθυοκαλλιέργεια,– η ενίσχυση των διασυνοριακών υποδομών κοινού ενδιαφέροντος με άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της άμεσης περιφέρειάς της.
      Με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, δίνεται η δυνατότητα μίας συντεταγμένης -και όχι αποσπασματικής- οριοθέτησης ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
      Η ορθή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, τη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων και τη διατήρηση υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
      Σε συνέχεια των στρατηγικών προτεραιοτήτων που έθεσε ο Πρωθυπουργός στο 9ο «Our Ocean Conference», ο Σχεδιασμός αποτελεί μέρος μιας ολιστικής πολιτικής χωροταξικού σχεδιασμού της χώρας σε θάλασσα και στεριά, που προοδευτικά υλοποιείται από την ελληνική Κυβέρνηση.
      3. Γιατί κατατίθεται τώρα ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός;
      Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός αποτελεί έναν Οδικό Χάρτη αξιοποίησης των θαλασσίων πόρων μας. Συνεπώς, η σχεδίασή του αποτέλεσε αντικείμενο μακράς διαβούλευσης με συναρμόδια Υπουργεία, φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και με τις τοπικές κοινωνίες. Ο ΘΧΣ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία, αν συνυπολογιστεί ότι η χώρα μας διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα περισσότερα καταγεγραμμένα νησιά.
      4. Γιατί χωρίστηκε ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός σε 4 χωρικές ενότητες;
      Γιατί, με αυτόν τον τρόπο, απεικονίζεται η διοικητική διάρθρωση των αντίστοιχων Περιφερειών. Θα ακολουθήσει η έκδοση των αντίστοιχων θαλάσσιων χωροταξικών πλαισίων, όπως συνέβη και με τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια (12 από τα συνολικά 13 έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ δρομολογείται και το 13ο).
      5. Πού δημοσιεύεται ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός; Πώς θα ενημερωθούν οι πολίτες;
      Δημοσιεύεται σε ΦΕΚ, όπως προβλέπεται στην Ελλάδα, ενημερώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και αναρτάται στις σχετικές διαδικτυακές πλατφόρμες της. Παράλληλα θα υπάρξουν και δράσεις ενημέρωσης από το ΥΠΕΝ.
      6. Έχει γεωπολιτική σημασία ο ΘΧΣ;
      Το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού καθορίστηκε σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της Ένωσης και με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, ιδίως, δε, με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
      Είναι η πρώτη φορά που αποτυπώνονται σε επίσημο ρυθμιστικό κείμενο της ΕΕ τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, δηλαδή πλήρης επήρεια της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών.
      Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός υλοποιεί μία σειρά από ευρωπαϊκές στρατηγικές και αποτελεί τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
      [iEpikaira: Περισσότερα ΕΔΩ!]
      Πηγή: ot.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      ΩΧ! Έτοιμοι οι νέοι χάρτες για το Αιγαίο... Τί θα δούμε άραγε;
      Μουρελάτου Μαρία
      Μέχρι τις 27 Απριλίου θα έχει ολοκληρωθεί ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός n Θα περιλαμβάνει την ΑΟΖ με την Αίγυπτο στο Αιγαίο και με την Ιταλία στο Ιόνιο. Θα χαράσσονται τα 6 μίλια στο Αιγαίο και δυνητικά τα 12.
      Στην τελική ευθεία για την υποβολή του επικαιροποιημένου χάρτη που θα αποτυπώνει τον ελληνικό Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό με όλες τις δυνητικές θαλάσσιες ζώνες στο «μάξιμουμ», βρίσκονται τα συναρμόδια υπουργεία.
      Από το υπουργείο Εξωτερικών έχουν ολοκληρωθεί οι απαιτούμενες προεργασίες, με τη σκυτάλη των σχετικών ενεργειών να περνά πλέον στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας που αναμένεται να βάλει την τελική πινελιά μέχρι τον Μάιο, χωρίς ωστόσο να είναι δεσμευτικός για την Ελλάδα ο χρόνος της συγκεκριμένης προθεσμίας.
      Σύμφωνα με πληροφορίες, από τις 27 Απριλίου και μετά αναμένονται οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, με πρώτο στάδιο την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης και μια σειρά από διοικητικές πράξεις που θα προηγηθούν πριν από την τελική υποβολή του υλικού στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
      Για το θέμα τοποθετήθηκε εκ νέου ο Γιώργος Γεραπετρίτης από το 10ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, κάνοντας λόγο για κατάθεση «το αμέσως επόμενο διάστημα» προκειμένου, όπως τόνισε, να μην έχει η Ελλάδα «και αυτήν την υποχρέωση έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
      Ο ίδιος σημείωσε πως «ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός είναι μία υποχρέωση, η οποία υπάγεται στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης» ενώ αναγνώρισε πως «η Ελλάδα είναι υπερήμερη από μακρού χρόνου», καθώς «θα έπρεπε ήδη να είχαν κατατεθεί τα σχέδια για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό».
      Εκκρεμότητα που κλείνει
      Η προθεσμία υποβολής των εν λόγω χαρτών προς την Κομισιόν έληγε στις 31 Μαρτίου του 2021 και στις 27 Φεβρουαρίου (όταν ο έλληνας ΥΠΕΞ βρισκόταν στην Ουάσιγκτον ενόψει του ραντεβού με τον Ρούμπιο) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε την (αναμενόμενη) καταδικαστική απόφαση για τη μη έγκαιρη υποβολή ΘΧΣ από τη χώρα μας, η οποία καταδικάστηκε να καταβάλλει τα δικαστικά έξοδα.
      Το βασικό επιχείρημα της ελληνικής πλευράς, σύμφωνα με το οποίο η συγκεκριμένη καθυστέρηση ήταν απόρροια του ότι δεν μεσολάβησε «επαρκής χρόνος για την κατάρτιση των εν λόγω σχεδίων» μεταξύ της 6ης Αυγούστου 2020 (που υπεγράφη η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για καθορισμό ΑΟΖ) και της 31ης Μαρτίου 2021, δεν έγινε δεκτό από το δικαστήριο της ΕΕ.
      Σε κάθε περίπτωση, στον επικαιροποιημένο χάρτη, πέραν των δυνητικών θαλασσίων ζωνών που θα αποτυπώνονται στο μέγιστο δυνατό (200 ν.μ. υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και στα 12 ν.μ. τα χωρικά ύδατα), θα βρίσκονται σαφώς χαραγμένες τόσο η ελληνοαιγυπτιακή (μερική) συμφωνία για την ΑΟΖ όσο και η ελληνοϊταλική συμφωνία ΑΟΖ της 9ης Ιουνίου του 2020, με την οποία θα αποτυπωθεί ολοκληρωμένα και η συμφωνία του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας για την υφαλοκρηπίδα, που είναι ήδη κατατεθειμένη στον υφιστάμενο, μη επικαιροποιημένο χάρτη που έχει αναρτημένο η Κομισιόν στον σχετικό ιστότοπο.
      «Δεν συνδέεται με γεωπολιτική αναφορά»
      Μιλώντας πρόσφατα στη Βουλή, πάντως, ο Γιώργος Γεραπετρίτης είχε υπογραμμίσει πως «η Ελλάδα θα μεριμνήσει έτσι ώστε ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός να κατατεθεί προσηκόντως, να υπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα και να αποτυπώνει τα πραγματικά δίκαια της χώρας», διευκρινίζοντας, όμως, ταυτόχρονα, πως ο ΘΧΣ «δεν αφορά κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε αλληλεπιδρά με αυτά».
      Οπως εξήγησε ο υπουργός Εξωτερικών, αυτό που αφορά η συγκεκριμένη αποτύπωση είναι μια διαδικασία σύνθεσης, χωρικής και χρονικής, των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στον θαλάσσιο χώρο.
      Με την οποία, ναι μεν ορίζεται η έκταση της δυνητικής διάρθρωσης οικονομικής και κοινωνικής ζωής, με την υποσημείωση, όμως, πάντοτε πως στην περίπτωση της Ελλάδας, που δεν έχει οριοθετημένη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, παρά μόνο με ορισμένα από τα γειτονικά κράτη, αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση οριοθέτηση ή επέκταση των χωρικών υδάτων, στην περίπτωση του Αιγαίου. «Δεν συνδέεται με οποιαδήποτε γεωπολιτική αναφορά», είχε επισημάνει ο έλληνας ΥΠΕΞ.
      Οι τουρκικές αντιδράσεις
      Αρμόδιες πηγές, επιπλέον, τονίζουν πως η υποβολή του ΘΧΣ είναι πλήρως αποσυνδεδεμένη από τον δομημένο διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη με την Τουρκία και με τον χρονισμό της διεξαγωγής του 6ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στην Αγκυρα, όπου αναμένεται και η επόμενη συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη – Ερντογάν.
      Τα σενάρια αυτά, ότι δήθεν το ελληνικό ΥΠΕΞ καθυστερεί τη διαδικασία υποβολής ενόψει ΑΣΣ υπό τον φόβο νέας τουρκικής αντίδρασης (παρόμοιας με εκείνη που σημειώθηκε τον Νοέμβριο στη θέα ενός μη επικαιροποιημένου χάρτη στον ιστότοπο της Κομισιόν, με το τουρκικό ΥΠΕΞ τότε να διαμηνύει πως «δεν θα επιτρέψει να παραβιαστούν τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο») διαψεύδονται διαρκώς.
      Εν αναμονή και της επανεκκίνησης των ερευνών βυθού για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου (που, όπως σημειώνουν αρμόδιες πηγές επηρεάζονται πιο άμεσα από τον παράγοντα ΑΣΣ), ο Γιώργος Γεραπετρίτης υπογράμμισε πως «είναι σημαντικό να διατηρείται η ψυχραιμία και η αμοιβαία κατανόηση» εν μέσω «πολλών ζητημάτων που δυνητικά μπορεί να προκαλέσουν εντάσεις».
      Οπως εξήγησε ερωτηθείς για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, η πρόθεση της χώρας μας είναι «να μπορούμε να βρούμε τους κοινούς εκείνους τόπους για να πορευόμαστε», προσπαθώντας να μετατρέψουμε «τη γεωγραφία σε γέφυρα παρά σε διχασμό».
      Πηγή: tanea.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ελληνικό παρακράτος υπό τουρκική επιρροή; Η προειδοποίηση του Κ. Γρίβα για την Τουρκία και το ελληνικό πολιτικό σύστημα...
      Μια σειρά από δηλώσεις-σεισμό έκανε ο Δρ. Κώστας Γρίβας στην εκπομπή «Έλληνες Παντού», φέρνοντας στο προσκήνιο όχι μόνο τα γεωπολιτικά διλήμματα της εποχής μας, αλλά και εγείροντας σοβαρά ερωτήματα για το πού πραγματικά βαδίζει η ελληνική εξωτερική πολιτική.
      Η παρέμβασή του, λίγες μόνο ημέρες μετά την κλιμάκωση των σχέσεων Ισραήλ–Ιράν, φανερώνει μια θεώρηση που δεν διστάζει να μιλήσει για «γεωπολιτικό εφιάλτη», υπονομευμένες στρατηγικές και… τουρκικό παρακράτος με επιρροή εντός του ελληνικού κρατικού μηχανισμού.
      Ισραήλ: Παγιδευμένο και απομονωμένο;
      Ο Γρίβας αναδεικνύει τον κίνδυνο ενός ενδεχόμενου γεωπολιτικού εγκλωβισμού του Ισραήλ, σε περίπτωση που η Τουρκία καταφέρει να επικρατήσει στον ενεργειακό και στρατηγικό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου. Όπως εξηγεί, η Άγκυρα φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα ιδιότυπο «γαλάζιο έδαφος» στο οποίο κάθε ενεργειακή ή στρατιωτική δραστηριότητα θα περνά αναγκαστικά από την έγκρισή της.
      «Το Ισραήλ δεν θέλει πόλεμο με άλλη χώρα, ειδικά με μέλος του ΝΑΤΟ, όπως η Τουρκία. Όμως, αν εγκλωβιστεί και αναγκάζεται να παίρνει άδεια από την Άγκυρα για στρατηγικά του συμφέροντα, τότε αυτό θα είναι ένας απόλυτος γεωπολιτικός εφιάλτης», τόνισε.
      Ελλάδα, Ισραήλ, ΗΠΑ: Η ευκαιρία για τριγωνική συμμαχία
      Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Έλληνας γεωπολιτικός βλέπει «πεδίον δόξης λαμπρόν» για την ελληνική διπλωματία. Η στρατηγική συγκυρία είναι μοναδική, υποστηρίζει, για την εδραίωση μιας ισχυρής τριγωνικής σχέσης μεταξύ Ουάσινγκτον, Ιερουσαλήμ και Αθήνας. Μια τέτοια συνεργασία όχι μόνο θα λειτουργούσε αποτρεπτικά απέναντι στην τουρκική αναθεωρητική πολιτική, αλλά θα ενίσχυε και τη θέση της Ελλάδας στον σκληρό πυρήνα του δυτικού γεωστρατηγικού συστήματος.
      Ωστόσο, το ερώτημα που θέτει είναι καίριο και ανησυχητικό: Θέλει η Ελλάδα κάτι τέτοιο;
      Σκοτεινές στρατηγικές και… υποψίες για τουρκική διείσδυση
      Σύμφωνα με τον Γρίβα, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο το ελληνικό πολιτικό σύστημα να μην επιθυμεί ουσιαστική στρατηγική σύγκλιση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και αυτό όχι τυχαία. Όπως επισημαίνει με ιδιαίτερη ένταση:
      «Υπάρχει μία άτυπη πλην πραγματική, σκοτεινή υψηλή στρατηγική της Ελλάδος να τεθούμε υπό τη σφαίρα επιρροής της Άγκυρας».
      Ακόμη πιο σοκαριστικά είναι τα λόγια του για τον επίμονο αντιαμερικανισμό που -όπως λέει- προωθείται «εκ των άνω» στην Ελλάδα. Ένα φαινόμενο που κατά τον ίδιο δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, παρά ως αποτέλεσμα ατζέντας που υπαγορεύεται από την επιρροή του τουρκικού παρακράτους μέσα στον ελληνικό κρατικό μηχανισμό.
      Η στροφή προς τις ΗΠΑ του Τραμπ
      Ο Γρίβας εξηγεί ότι η ταύτιση της Ουάσινγκτον με το Ισραήλ δεν είναι απλώς μία συγκυριακή επιλογή, αλλά μέρος ενός βαθύτερου σχεδίου του πρώην προέδρου Τραμπ για έναν πολυπολικό κόσμο με αμερικανική πρωτοκαθεδρία. Σε αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα έχει τεράστιες ευκαιρίες συνεργασίας και γεωπολιτικής αναβάθμισης.
      Αντ’ αυτού όμως, λέει, παρατηρείται στην Ελλάδα ένα σχεδόν παθολογικό σύνδρομο δαιμονοποίησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής – μια στάση που δείχνει, όπως αφήνει να εννοηθεί, ότι κάποιοι εντός Ελλάδος δεν επιθυμούν αυτή τη στρατηγική προσέγγιση.
      Τελικά, ποιος χαράζει την ελληνική στρατηγική;
      Ο Δρ. Γρίβας δεν μασάει τα λόγια του: Η Ελλάδα έχει μπροστά της μια σπάνια στρατηγική ευκαιρία. Το ερώτημα όμως είναι αν υπάρχει η βούληση – ή αν πίσω από τις «ήπιες στάσεις» και τις διπλωματικές υπεκφυγές, κρύβεται μια αόρατη επιρροή που εξυπηρετεί άλλους στόχους.
      Με την Τουρκία να παίζει σε πολλά ταμπλό και το Ισραήλ να βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο, η ελληνική στάση ίσως αποδειχθεί καταλυτική. Όχι μόνο για την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για τη θέση της χώρας μας στον 21ο αιώνα.
      Το μόνο σίγουρο; Το 2025 δεν χωρά αυταπάτες.
      Πηγή: newsfire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Προσοχή στις ψυχολογικές επιχειρήσεις

      Στην Ελλάδα οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις που λαμβάνουν χώρα από εχθρικους δρώντες στοχεύουν κυρίως κοινωνικά ζητήματα τα οποία εξ αντανακλάσεως θίγουν και το επίπεδο μαχητικής θέλησης για άμυνα της χώρας. Εξηγώ:Η ελληνική κοινωνία λόγω της φυγοπονίας που ριζωθηκε τα τελευταία 50 χρόνια και της επιμονής κατηγορίας έναντι της οποιαδήποτε κυβέρνησης είναι ευάλωτη σε ερεθίσματα που εγείρουν το συναίσθημα.Το αποτέλεσμα είναι αυτό το συναίσθημα να συμπαρασύρει και όλους τους τομείς άσκησης πολιτικής όπως πχ η άμυνα.Χαρακτηριστικό είναι το επιχείρημα "παίρνουμε Ραφάλ αλλά δεν φτιάχνουμε νοσοκομεία".Αυτό δύναται να κάμψει το ηθικό γενικά της κοινωνίας ακόμη και εις ότι αφορά την εν δυνάμει άμυνα απέναντι σε εξωτερικό αντίπαλο.Η βασική διαφορά με την τουρκική κοινωνία είναι πως ο Τούρκος λόγω του Ισλάμ είναι απόλυτα ελεγχόμενος εις ότι αφορά τα ζητήματα άμυνας και πολέμου.Ο ίδιος ο Τσαβούσογλου είχε πει πως εμείς δεν φοβόμαστε την κοινωνία μας σε αντίθεση με τους Έλληνες.Η ισλαμική σκέψη ακριβώς επειδή διαχωρίζει τον Οίκο της Ειρήνης με τον Οίκο του Πολέμου προκαλεί σε πνευματικό επίπεδο μια ξεκάθαρη διαστρωμάτωση στο μυαλο.Όταν έχουμε πόλεμο, σημαίνει πολεμάμε... τέλος.Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος το είχε παρατηρήσει αυτό ανήμερα των Βαλκανικών πολέμων λέγοντας πως ο Τούρκος διαθέτει τον θρησκευτικό φανατισμό λόγω του Ισλάμ κατά τη διάρκεια της μάχης.Επομένως, να έχουμε στο νου μας π;vς ακριβώς διεξάγονται τέτοιες Επιχειρήσεις στην Ελλάδα ειδικά όταν υπάρχουν καυτά κοινωνικά ζητήματα στην επικαιρότητα.
      Αλέξανδρος Ιτιμούδης (FB)
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Forbes: Γιατί το Ισραήλ δεν θέλει να αποκτήσει η Τουρκία τα F-35
      Του Paul Iddon
      Πρόσφατη έκθεση αποκάλυψε αυτό που πολλοί υποπτεύονταν εδώ και καιρό: το Ισραήλ δεν θέλει να αποκτήσει η Τουρκία το αμερικανικό F-35 Lightning II και έχει ασκήσει κρυφά πιέσεις στην Ουάσινγκτον να μην προχωρήσει στην πώληση του μαχητικού stealth 5ης γενιάς στην Άγκυρα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους το Ισραήλ δεν θέλει το μοναδικό κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή να αποκτήσει αυτό το εξελιγμένο αεροσκάφος. Κυριότερος είναι ότι το Ισραήλ θέλει να διατηρήσει το ποιοτικό του στρατιωτικό πλεονέκτημα έναντι μιας περιφερειακής δύναμης με την οποία βρίσκεται όλο και περισσότερο σε αντιπαράθεση, ιδίως στη Συρία.
      Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει ασκήσει πιέσεις στον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο για να μην προχωρήσει στην πώληση F-35 στην Τουρκία, ανέφερε πρόσφατα το Middle East Eye.
      Η Τουρκία συμμετείχε στο πρόγραμμα Joint Strike Fighter, αλλά μετά την παραλαβή των S-400 από τη Ρωσία το 2019 οι ΗΠΑ την "μπλόκαραν" από την απόκτηση των μαχητικών F-35. Την επόμενη χρονιά η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις στη στρατιωτική βιομηχανία της Τουρκίας. Μέχρι το 2019, η Άγκυρα ήθελε να αγοράσει 100 F-35. Σήμερα θέλει 40.
      Η Άγκυρα ελπίζει ότι η νέα κυβέρνηση Τραμπ θα άρει την απαγόρευση βρίσκοντας κάποιο συμβιβαστική λύση όσον αφορά τους ρωσικούς S-400.
      Η αντίθεση του Ισραήλ σε αυτό το deal θα μπορούσε να είναι ακόμη ένα σοβαρός λόγος για να μην πραγματοποιηθεί η αγοραπωλησία, ακόμα και αν ΗΠΑ και Τουρκία καταλήξουν σε λύση για τους S-400.
      Το Ισραήλ και η Τουρκία βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση για τη Συρία μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, αφού η Τουρκία θέλει να αναπτύξει στρατιωτικές δυνάμεις μετά από πρόσκληση της νέας κυβέρνησης στη Δαμασκό, εξέλιξη που το Ισραήλ αντιλαμβάνεται ως εν δυνάμει απειλή. Το Ισραήλ έχει εκφράσει την αντίθεσή του βομβαρδίζοντας τις συριακές αεροπορικές βάσεις όπου η Τουρκία σχεδιάζει να αναπτύξει drones μεγάλου βεληνεκούς και συστήματα αεράμυνας.
      Οι δύο χώρες διαπραγματεύονται προς το παρόν για την περίπτωση του Αζερμπαϊτζάν, επιδιώκοντας μια συμφωνία αποσυμφόρησης, ίσως όχι διαφορετική από αυτή που το Ισραήλ είχε συνάψει στο παρελθόν με τον ρωσικό στρατό μετά την επέμβαση στη Συρία ύστερα από πρόσκληση του Άσαντ το 2015. Και οι δύο θέλουν να αποφύγουν πιθανές συγκρούσεις μεταξύ των ισχυρών στρατών τους στη Συρία. Παρόλα αυτά, το Ισραήλ θεωρεί ότι η Τουρκία που τοποθετεί "στρατιωτικά ερείσματα" στην κεντρική Συρία αποτελεί στρατηγική απειλή. Αυτό σημαίνει ότι η ένταση μεταξύ τους ενδέχεται να συνεχιστεί, ακόμη και αν τα δύο κράτη καταφέρουν να δομήσουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό αποκλιμάκωσης.
      Στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, Ισραηλινοί τεχνικοί εκσυγχρόνισαν τα παλαιότερα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-4 Phantom II που διέθετε η Τουρκία, τα οποία ακόμα εκτελούν αποστολές, καθώς και τα άρματα μάχης M60 Patton. Η Τουρκία επέτρεψε σε Ισραηλινούς πιλότους μαχητικών αεροσκαφών να εκπαιδεύονται στον εναέριο χώρο της. Ακόμη και νωρίτερα, το Ισραήλ είχε φιλικούς δεσμούς με την Τουρκία στο πλαίσιο του δόγματος της "Συμμαχίας της Περιφέρειας" που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950, στο πλαίσιο του οποίου επιδίωκε σχέσεις και στρατηγικούς δεσμούς με μη αραβικές χώρες πέριξ της Μέσης Ανατολής. Εκτός από την Τουρκία, και το προεπαναστατικό Ιράν ήταν σύμμαχος του Ισραήλ υπό την εξουσία του τελευταίου Σάχη.
      Έτσι, το Ισραήλ δεν είδε ως απειλή ούτε το Ιράν του Σάχη που απέκτησε προηγμένα αμερικανικά μαχητικά 4ης γενιάς F-14 Tomcat τη δεκαετία του 1970 ούτε την Τουρκία που εκσυγχρόνισε την αεροπορία της με F-16 στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Εκείνα τα χρόνια, το Ισραήλ ανησυχούσε πολύ περισσότερο για την απώλεια του ποιοτικού στρατιωτικού του πλεονεκτήματος έναντι των γειτονικών του αραβικών κρατών.
      Μετά την ειρηνευτική συμφωνία-ορόσημο μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ το 1979, το Κάιρο συχνά παραλάμβανε αμερικανική βοήθεια και μεγάλες ποσότητες αμερικανικού στρατιωτικού υλικού. Η Αίγυπτος βρέθηκε σε ένα "ψυχροπολεμικό" κλίμα με το Ισραήλ, και η Ουάσιγκτον δεν την προμήθευσε ποτέ με συστήματα ή όπλα τόσο προηγμένα όσο αυτά που πούλησε στο Ισραήλ. Έτσι, ακόμη και όταν η Αίγυπτος δημιούργησε σταδιακά τον τέταρτο μεγαλύτερο στόλο F-16 παγκοσμίως, δεν της δόθηκε το πράσινο φως να αγοράσει τους μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους αέρος-αέρος AIM-120 AMRAAM που αγόρασε το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ απέρριπταν σταθερά τα αιτήματα του Καΐρου για τα F-15 λόγω της συνεννόησης με το Ισραήλ. Υπήρχαν ενδείξεις τα τελευταία χρόνια ότι οι ΗΠΑ μπορεί τελικά να πουλήσουν στην Αίγυπτο αυτό τον τύπο μαχητικού, αλλά τελικά αυτό έγινε μόνο όταν το Ισραήλ απέκτησε έναν σημαντικό -αριθμητικά- στόλο F-35 Lightning II 5ης γενιάς, τα οποία το Κάιρο δεν μπορεί να αγοράσει. Σε αντίθεση με την Αίγυπτο, η Τουρκία μπορούσε επί πολλά χρόνια να αγοράσει αμερικανικό οπλισμό "Α' Κατηγορίας", συμπεριλαμβανομένων των F-35, πριν από το "μπλόκο" του 2019.
      Υπήρχαν εξαιρέσεις στις οποίες η Ουάσινγκτον αγνόησε τους ισραηλινούς φόβους. Παρά τις επανειλημμένες ισραηλινές αντιρρήσεις, οι ΗΠΑ πούλησαν στη Σαουδική Αραβία αεροσκάφη F-15 και Boeing E-3 Sentry στις δεκαετίες του 1970 και 1980. Η Ουάσινγκτον πούλησε ακόμη και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μια πιο προηγμένη έκδοση του F-16, το Desert Falcon Block 60, τη δεκαετία του 1990 - πρωτοφανής κίνηση για την εποχή εκείνη.
      Όταν το Ισραήλ διαμαρτυρήθηκε για μια πιθανή πώληση F-16 στη Σαουδική Αραβία το 1997, το Ριάντ απάντησε οργισμένα ακυρώνοντας αυτήν τη συμφωνία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων πριν καν ξεκινήσει.
      Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ: σήμερα το Ισραήλ ανησυχεί περισσότερο για τις μη αραβικές περιφερειακές δυνάμεις του Ιράν και της Τουρκίας παρά για τα αραβικά κράτη της Μέσης Ανατολής. Αν και αντέδρασε στην προοπτική να αποκτήσουν τα ΗΑΕ F-35 μετά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων του Αμπού Ντάμπι με το Τελ Αβίβ το 2020, δεν είναι βέβαιο αν το Ισραήλ θεωρούσε όντως σοβαρή απειλή μια τέτοια συμφωνία.
      Το Ισραήλ διαφώνησε έντονα με την πώληση των ρωσικών πυραύλων S-300 στο Ιράν τη δεκαετία του 2010 και το 2024 χτύπησε αρκετά από αυτά τα συστήματα αεράμυνας στο ιρανικό έδαφος. Αναμφίβολα το Ισραήλ δεν βλέπει καθόλου θετικά το ενδεχόμενο να αποκτήσει το Ιράν ρωσικά μαχητικά 4ης γενιάς Su-35 Flanker.
      Ισραηλινές πηγές από τον χώρο του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών έχουν προειδοποιήσει ότι η Τουρκία θα μπορούσε να γίνει μια πιο απειλητική δύναμη για την ασφάλεια του Ισραήλ. "Η απειλή από τη Συρία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο από την ιρανική απειλή", σχολίασε τον Ιανουάριο του 2025 η επιτροπή Nagel που έχει συσταθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση.
      Το Ισραήλ αποδυνάμωσε τους πληρεξούσιους του Ιράν σε όλη τη Μέση Ανατολή μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα το 2023. Επιπλέον, το Ιράν έχασε άλλον έναν ζωτικό σύμμαχο όταν οι φιλοτουρκικές δυνάμεις ανέτρεψαν το καθεστώς Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024 και έδιωξαν τους Ιρανούς από τη Συρία. Με την Τουρκία να σχεδιάζει να αναπτύξει τον στρατό της στον βόρειο γείτονά της μετά από πρόσκληση των ισλαμιστών που ανέλαβαν την εξουσία, όλο και περισσότεροι στο Ισραήλ συμφωνούν με την εκτίμηση της επιτροπής Nagel σε σύγκριση με πριν έναν χρόνο.
      Σε αντίθεση με την Αίγυπτο, το Ισραήλ δεν έχει πολεμήσει ποτέ εναντίον της Τουρκίας. Και μπορεί να μην πολεμήσει ούτε στο μέλλον. Ωστόσο, το Ισραήλ πιστεύει ότι η ασφάλειά του ίσως κινδυνεύει αν η Άγκυρα αποκτήσει F-35 ή κάποιο άλλο οπλικό σύστημα ή εξοπλισμό που θα μπορούσαν να εξισορροπήσουν το σημερινό τεχνολογικό πλεονέκτημα του ισραηλινού στρατού. Το αν η κυβέρνηση Τραμπ συμφωνεί με αυτή την προοπτική μένει να το δούμε.
      Πηγή: forbesgreece.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ρώσος αρχικατάσκοπος: Εάν χτυπηθούν Ρωσία-Λευκορωσία, θα επιτεθούμε σε όλο το NATO - Πολωνία και Βαλτικές "θα υποφέρουν πρώτες"
      Ο επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας κατασκοπείας στο εξωτερικό, Σεργκέι Ναρίσκιν, δήλωσε ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας και της Λευκορωσίας είναι έτοιμες να δράσουν προληπτικά, δεδομένης της "αυξανόμενης κλιμάκωσης από την Ευρώπη λόγω της Ουκρανίας", μετέδωσε την Τρίτη το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων RIA.
      Ο Ναρίσκιν δήλωσε ότι, σε περίπτωση επίθεσης στη Ρωσία ή τη Λευκορωσία, η Ρωσία θα αντιδρούσε εναντίον του ΝΑΤΟ στο σύνολό του, αλλά ότι πρώτα "θα υποφέρουν η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής".
      Πηγή: capital.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      «Βαθαίνει η Γαλάζια Πατρίδα» λέει η Milliyet: Χάρτης για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό της Τουρκίας διχοτομεί το Αιγαίο!
      Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Milliyet", η Τουρκία επιλέγει τη μέση γραμμή του Αιγαίου ως σύνορο, διεκδικώντας τη μία πλευρά του πελάγους - Πρόκειται για επιστημονική και νομική προσέγγιση και όχι για επίσημη θέση της Άγκυρας προς το παρόν
      Στη σύνταξη δικού της θαλάσσιου χωροταξικού χάρτη για τη «Γαλάζια Πατρίδα» φέρεται να σκοπεύει να προχωρήσει η Άγκυρα, με τον οποίο θέλει να κατοχυρώσει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
      Η Τουρκία είχε απειλήσει ότι θα διαμορφώσει τον δικό της θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμό όταν είχε αντιδράσει στη δημοσιοποίηση από την Κομισιόν του χάρτη εργασίας για το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό της χώρας μας
      Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Milliyet, η Τουρκία επιλέγει τη μέση γραμμή του Αιγαίου ως σύνορο, διεκδικώντας τη μία πλευρά του πελάγους.
      Αυτή αποτελεί την πάγια επιδίωξη της Τουρκίας που υποστηρίζει ότι τα νησιά δεν δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες και συνεπώς η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας /ΑΟΖ πρέπει να γίνει στη μέση γραμμή μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών Ελλάδας και Τουρκίας.
      Μάλιστα σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχει εκπονηθεί «επιστημονικός» χάρτης που αποτυπώνει τα «σύνορα» Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, βασισμένος στη μέση γραμμή μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών.
      Ωστόσο, επισημαίνεται πως ο χάρτης δεν αποτελεί επίσημη θέση του τουρκικού κράτους, αλλά επιστημονική και νομική προσέγγιση.
      Το επόμενο βήμα αφορά τη σύνταξη αντίστοιχου σχεδίου για τα Κατεχόμενα στην Κύπρο. Στον χάρτη φαίνεται διακοπή της νοητής θαλάσσιας σύνδεσης μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, εκεί όπου προβλέπεται να εγκατασταθεί το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης.
      Αυτή η κίνηση της Τουρκίας, ωστόσο, είναι μονομερής και δεν έχει σχέση με τη διαδικασία καθορισμού των Θαλάσσιων Χωροταξικών Σχεδιασμών των κρατών μελών της Ε.Ε..
      Πηγή: protothema.gr
      DEHUKAM CEO Dr. Mustafa Başkara, Attended the Mediterranean Maritime Security ConferenceApril 11, 2025
      On March 14, 2025, Dr. Mustafa Başkara, DEHUKAM CEO, participated as a speaker at the international conference titled “Connectivity and Maritime Security for the Mediterranean”, held in Rijeka, Croatia. The event brought together leading academics, diplomats, and policymakers from the European Union, NATO, and regional countries to discuss the future of maritime security in the Mediterranean, regional cooperation, and threats to critical infrastructure.Dr. Başkara contributed to the panel “Maritime Security Beyond the Mediterranean”, where he emphasized the interlinkages between the Mediterranean and other regional seas such as the Black Sea, Red Sea, and Atlantic Ocean. In his remarks, he highlighted Türkiye’s maritime security policies and legal approaches in regional waters, stressing the importance of protecting critical undersea infrastructure and strengthening cooperation within the framework of international law.Dr. Başkara’s participation underlined DEHUKAM’s active role in regional and global maritime legal studies and contributed to increasing international visibility of Türkiye’s academic engagement in maritime security issues. The conference stood out as one of the first regional platforms to approach maritime security through the lens of sustainability and connectivity.
      Source: https://www.dehukam.org/en/2025/04/11/dehukam-ceo-dr-mustafa-baskara-attended-the-mediterranean-maritime-security-conference/
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Times of Israel: 350 ισραηλινοί συγγραφείς ζητούν να μπει ένα τέλος στον καταστροφικό πόλεμο στη Γάζα

      Τριακόσιοι πενήντα ισραηλινοί συγγραφείς επιτίθενται στον Νετανιάχου και ζητούν τέλος του πολέμου, επιστροφή ομήρων, διεθνή συμφωνία για Γάζα
      Περίπου 350 ισραηλινοί συγγραφείς υπέγραψαν επιστολή, με την οποία ζητούν να μπει ένα τέλος στον καταστροφικό πόλεμο στη Γάζα, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Times of Israel.
      Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται διάσημοι συγγραφείς όπως ο Νταβίντ Γκρόσμαν, ο Τζόσουα Σόμπολ και η Ζερούγια Σάλεβ.
      «Ο πόλεμος αυτός θέτει σε κίνδυνο της ζωές των στρατιωτών των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, των ομήρων και προκαλεί φρικτά βάσανα στους απροστάτευτους αμάχους στη Γάζα», αναφέρεται στην επιστολή.
      «Αυτά που διαπράττονται στη Γάζα και στα κατεχόμενα εδάφη δεν γίνονται στο όνομά μας, αλλά θα επιβαρύνουν εμάς», τονίζουν οι συγγραφείς.
      Οι υπογράφοντες καλούν για τον άμεσο τερματισμό της στρατιωτικής επιχείρησης εναντίον του ισλαμιστικού παλαιστινιακού κινήματος Χαμάς, την επιστροφή των ομήρων που έχουν απαχθεί στη λωρίδα της Γάζας και μια διεθνή συμφωνία για το μέλλον της λωρίδας της Γάζας.
      Οι συγγραφείς κατηγορούν τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι συνεχίζει τον πόλεμο για προσωπικούς λόγους.
      Παρόμοιες εκκλήσεις έχουν διατυπωθεί και από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων, με στρατιωτικούς να τάσσονται υπέρ του τερματισμού του πολέμου και μιας συμφωνίας με τη Χαμάς για την απελευθέρωση των ομήρων
      Με πληροφορίες από dpa μέσω ΑΠΕ-ΜΠΕ hellasjournal.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ερντογάν: Μερικοί ... πρέπει να εκτιμούν την "φιλία" της Τουρκίας αντί να δοκιμάζουν την υπομονή της
      Ο Τούρκος πρόεδρος δεν έκανε ονομαστική αναφορά στο ηλεκτρικό καλώδιο στην Ανατολική Μεσόγειο, παρότι τουρκικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι βρισκόταν στην ατζέντα του Υπουργικού Συμβουλίου.
      Κανείς δεν πρέπει να εκλαμβάνει την ψυχραιμία μας απέναντι στις προκλήσεις ως αδυναμία, διεμήνυσε ο Τούρκος Πρόεδρος, Recep Tayiip Erdogan, λέγοντας ότι «μερικοί πρωταγωνιστές θα πρέπει να εκτιμήσουν τη φιλία της Τουρκίας αντί να δοκιμάζουν την υπομονή της».Παρά ταύτα, δεν έκανε ονομαστική αναφορά στο ηλεκτρικό καλώδιο στην Ανατολική Μεσόγειο, παρότι τουρκικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι βρισκόταν στην ατζέντα του Υπουργικού Συμβουλίου.Μιλώντας έπειτα από τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Τούρκος Πρόεδρος είπε πως «υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα και τους νόμους του έθνους μας με τον πιο έντονο τρόπο, χωρίς να λυγίζουμε και χωρίς να υποχωρούμε ποτέ μπροστά στην τυραννία».
      Να μην εκλάβουν τη φιλία μας ως αδυναμία
      Ο Τούρκος Πρόεδρος είπε ότι «τα στοιχεία σκληρής δύναμης και ήπιας ισχύος της Τουρκίας διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στην εξωτερική μας πολιτική όσο ποτέ άλλοτε».Ανέφερε ότι «η Τουρκία είναι στο πλευρό της ειρήνης και της ηρεμίας σε όλες τις περιστάσεις».«Η Τουρκία είναι μια χώρα όπου κάθε γείτονας, κάθε φίλος και κάθε αδελφός αισθάνεται σίγουρος», σημείωσε ο Τούρκος Πρόεδρος. Πρόσθεσε πως «την ίδια στιγμή, η Τουρκία δεν είναι μια χώρα της οποίας τα σύνορα μπορούν να δοκιμαστούν ή της οποίας η φιλία ή η εχθρότητα μπορούν να δοκιμαστούν».«Θα θυσιάσουμε τη ζωή μας, αν χρειαστεί, για την ανεξαρτησία και το μέλλον μας. Ποτέ όμως δεν υποκύπτουμε στον καταπιεστή. Κανείς δεν πρέπει να κάνει λάθος υπολογισμούς ούτε να εκλαμβάνει την ψυχραιμία μας απέναντι στις προκλήσεις ως αδυναμία. Μερικοί πρωταγωνιστές θα πρέπει να εκτιμήσουν τη φιλία της Τουρκίας αντί να δοκιμάζουν την υπομονή της», ανέφερε.
      Πηγή: bankingnews.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Οι φονιάδες...

      «Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις, εν σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, αγαθέ Κύριε, δόξα σοι».
      Ο άνθρωπος δεν έφταξε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και τον Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε τον νόμο του Μωυσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε τον δρόμο του Θεού, οι γραμματείς κ' οι φαρισαίοι. Αυτοί ήτανε κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλοι, τυλιγμένοι με προβιά αρνίσια για να ξεγελάνε τον κόσμο. Πονηροί, υποκριτές, μαθητάδες του σατανά, που απάτησε τον Αδάμ για να τον καταπιεί, γλυκομιλώντας του και λέγοντάς του πως θα γίνει Θεός αν πορευθεί κατά τα λόγια του. Ο υποκριτής είναι ένα τέρας πιο σιχαμερό από κάθε άλλο, που κάθεται κρυμμένο στα σκοτεινά τάρταρα της ψευτιάς κι απέξω στήνει τις παγίδες του για να παραπλανέσει κανέναν αθώον άνθρωπο. Είναι εγωιστής, σκληρός, αλύπητος, φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση, με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του.
      Είναι μιά ψυχή σαπισμένη και βρωμερή κι αμετανόητη. Ο κάθε αμαρτωλός μπορεί να μετανοιώσει, ο υποκριτής είναι αμετανόητος, σαν νάκανε συμβόλαιο με τον διάβολο. Όλοι οι αμαρτωλοί μπορούνε να σωθούνε και μάλιστα ν' αγιάσουνε, πλήν ο υποκριτής δεν έχει σωτηρία, θα πεθάνει υποκριτής. Ο Χριστός δεν απέλπισε κανέναν, όλους τους φώναζε κοντά του και τους έδινε ελπίδα, εξόν έναν μονάχα, τον υποκριτή. Το «ουαί!» ήγουν το «αλλοίμονο!» δεν το είπε ούτε για τον τελώνη, ούτε για την πόρνη, ούτε καν για τον φονιά. Ίσια ίσια είπε πως αυτοί δείχνουνε τον δρόμο του Θεού στους φαρισαίους. Το «ουαί» το είπε μονάχα για τον υποκριτή, για τον αγιάτρευτον. Αφού ο Χριστός, που ήρθε να γιατρέψει όλες τις αρρώστειες της ψυχής μας, απέλπισε τον υποκριτή, ποιος θα μπορέσει να τον σώσει; Κ' αυτό γίνεται γιατί όποιος έχει τούτη την αρρώστεια δεν θαρρεί τον εαυτό του για άρρωστον, αλλά ίσια-ίσια θαρρεί πως είναι πολύ καλά, και περιπαίζει κρυφά τους άλλους, κ' έχει την ιδέα πως η πονηρία του είναι η πιο μεγάλη γνώση και σοφία και το να μετανοιώσει είναι για δαύτον σαν να γίνει κουτός από έξυπνος, αθώος από πονηρός, φανερός από κρυφός, μ' έναν λόγο άρρωστος από γερός.
      Όποιος ακούσει τα λόγια που είπε ο Χριστός για τους φαρισαίους, τρέμει. «Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί σφαλάτε τη βασιλεία των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους, κι ούτε σεις μπαίνετε μέσα και τους άλλους δεν αφήνετε να μπούνε. Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κατατρώτε τα σπίτια των χηρών και κάνετε ατέλειωτες προσευχές· για τούτο θάχετε πιο μεγάλο κρίμα. Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κάνετε άνω κάτω στεριά και θάλασσα για να κάνετε ένα μαθητή και σαν γίνει μαθητής σας, τον κάνετε γυιό του διαβόλου χειρότερον από εσάς...
      Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί αποδεκατίζετε τον δυόσμο και τ' άνηθο και το κύμινο κι αφήσατε τα πιο βαριά της θρησκείας, τη συμπόνια και την πίστη... Στραβοί, που θέλετε να οδηγήσετε τους άλλους, εσείς που λαμπικάρετε τα κουνούπι και καταπίνετε την γκαμήλα. Αλλοίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί καθαρίζετε απέξω μονάχα το ποτήρι και το πινάκι κι από μέσα είναι γεμάτα κλεψιά και ατιμία». Και σαν να μη φτάνανε τόσα «αλλοίμονο» λέγει παρακάτω: «Φίδια, γεννήματα της οχιάς, πώς θα ξεφύγετε από την κρίση που θα σας ρίξει στην αιώνια φωτιά; Για τούτο, να, εγώ σας στέλνω προφήτες και σοφούς και γραμματείς κι από δαύτους θα σκοτώσετε κάμποσους και θα τους σταυρώσετε και θα τους δείρετε στα συμβούλιά σας και θα τους κυνηγήσετε από πολιτεία σε πολιτεία, για νάρθει απάνω στα κεφάλια σας κάθε αίμα δίκαιο που χύνεται απάνω στη γη, από το αίμα του Άβελ του αθώου έως το αίμα του Ζαχαρία του γυιού του Βαραχία που τον σκοτώσατε ανάμεσα στην εκκλησιά και στην άγια τράπεζα».
      Αυτοί λοιπόν οι ψευτοθεοφοβούμενοι, αυτοί που φαινόντανε ήσυχοι και γνωστικοί και σεβάσμιοι, αυτοί σκοτώσανε τον Χριστό κι όχι ο Βαραββάς ή κανένας άλλος ληστής, ή κανένας Ρωμαίος στρατιώτης, που πέρασε τη ζωή του μέσα στα αίματα. Ο Πιλάτος, ο ηγεμόνας της Ιουδαίας, πόσα έκανε για να τον γλυτώσει από τα νύχια τους! Αδιαφόρετα. Αυτοί είχανε βάλει τον απλό τον κόσμο, που δεν ένοιωθε ο δυστυχής τι έκανε, να φωνάζει : «Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον!» Μα οι φαρισαίοι, δηλαδή οι υποκριτές, ξέρανε τι κάνανε, γιατί ο υποκριτής ξέρει πάντα καλά τι κάνει. Για τους απλούς, για τους ξεγελασμένους, είπε ο Χριστός : «Πατέρα, συγχώρησέ τους γιατί δεν γνωρίζουνε τι κάνουνε».
      Και πρόσεξε να δεις την οικονομία του Θεού, πώς, την ώρα που κρεμότανε απάνω στον σταυρό, έρριξε το έλεός του στον ληστή που είτανε σταυρωμένος μαζί του, δηλαδή σε μιαν απλή ψυχή που είχε πέσει σε κρίματα βαρειά και που σκότωσε κιόλας, δίχως να ξέρει τι κάνει, δίχως δηλαδή να είναι υποκριτής πολύξερος. Για τούτο, μ' ένα λόγο που είπε, συγχωρέθηκε κι άγιασε κι ο πρώτος που μπήκε στον παράδεισο ήτανε ένας φονιάς. Θαυμάσετε, Χριστιανοί, το έλεος! Ο ληστής άνοιξε τον παράδεισο για να μπούνε από πίσω του οι προφήτες, οι απόστολοι, οι ιεράρχες, οι όσιοι, οι μάρτυρες. Τι μυστήρια ξεσκέπασε στα μάτια μας ο φιλάνθρωπος κι ο γλυκύτατος Χριστός μας! Όσα είχε πρωτύτερα ο άνθρωπος για αδύνατα, για αδιόρθωτα, για άσβυστα, για αμετατόπιστα, ο Χριστός τα έσβυσε, τα έκανε σαν να μην γινήκανε· συγχώρησε τον ληστή που μετάνοιωσε και παρευθύς σβύσανε όσα έκανε, σαν να μη γινήκανε.
      Πού είναι πια εκείνο το αρχαίο ρητό «Τα γενόμενα ουκ απογίνονται», δηλ. «όσα γινήκανε δεν ξεγίνουνται»; Αυτή την καταδίκη, αυτή την άσπαστη αλυσίδα, που έπνιγε τον άνθρωπο, ο Χριστός την έσπασε, τον σκληρό νόμο τον κατάργησε. Όχι με κανένα αστροπελέκι, σαν και κείνα που έρριχνε ο Δίας, μα με τη συγχώρηση. Αυτή είναι η ελευθερία των τέκνων του Θεού, που μας χάρισε. Ο ληστής ξαναγεννιέται άγιος· κ' ο μαθητής του Χριστού που έτρωγε μαζί του στο τραπέζι, και που τον φώναζε φίλο, ο υποκριτής ο Ιούδας, γίνεται από γυιός του Θεού, γυιός του χαμού, «υιός της απωλείας».
      Ο σεισμός που γίνηκε την ημέρα που σταυρώθηκε ο Κύριος, αναποδογύρισε την οικουμένη, γκρέμνισε τον παλιό τον κόσμο, τους νόμους του, τις συνήθειές του, κατά τα λόγια που έγραψε υστερώτερα ο Απόστολος Παύλος : «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα».
      Αυτός ο σεισμός και τ' αναποδογύρισμα γίνηκε μέσα στον άνθρωπο. Τρισκαλότυχοι όποιοι αρπαχθήκανε και πεταχθήκανε έξω από το σκοτεινό μνήμα τους, όπως οι νεκροί που βγήκανε από τους τάφους τη μέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός. Γιατί αυτοί που λέγω καλότυχους, ήτανε πρωτύτερα με το κεφάλι κάτω και με τα πόδια απάνω, και θαρρούσανε πως έτσι ήτανε καλά, κι ο σεισμός του Χριστού τους αναποδογύρισε και τους έστησε απάνω στα ποδάρια τους.
      Κ' έτσι μπορέσανε να κυττάξουνε καλά και να νοιώσουνε την αληθινή όψη του κόσμου, όπως τον έκανε ο Θεός. Με το αναποδογύρισμα του κόσμου της ψευτιάς, λευτερώθηκε ο άνθρωπος, γιατί ξαναγεννήθηκε στον κόσμο της αλήθειας, στον κόσμο του Χριστού, που λέγει : «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος ακολουθά εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, μα θάχει το φως της ζωής». Κι αλλού λέγει : «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς», δηλαδή θα «γνωρίσετε την αλήθεια, εμένα, κι όχι τις αλήθειες των φιλοσόφων και των ηθικολόγων που είναι ψευτιές, και που για τούτο δεν μπορούνε να σας ελευθερώσουνε».
      Ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης λέγει : «Γνώσιν αληθείας, την της χάριτος αίσθησιν είναι κυρίως νόμισον. Τας δε λοιπάς νοήσεων εμφάσεις και πραγμάτων αποδείξεις αποκαλείν δει». Ήγουν : «Γνώση της αλήθειας να ξέρεις πως είναι το να νοιώσεις τη θεία χάρη μέσα σου. Τις δε άλλες (που τις λένε γνώσεις της αλήθειας), πρέπει να τις λένε φανερώματα των νοημάτων κι αποδείξεις των πραγμάτων».
      Κι ο άγιος Μάρκος ο ασκητής λέγει το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια: «Έτερόν εστι γνώσις πραγμάτων, και έτερόν εστι αληθείας επίγνωσις». Αυτή τη μια και μονάχη αλήθεια, τη νοιώθουνε όσοι πηγαίνουνε κοντά στον Χριστό με απλή διάνοια και με αγάπη και με ταπείνωση. Για να μας φέρει αυτή την αλήθεια, σταυρώθηκε σήμερα. Όποιος τον πιστεύει και τον αγαπά, αυτός πιστεύει κι αγαπά την αλήθεια. Για τούτο να μην τον ρωτάμε το Χριστό, σαν νάναι φιλόσοφος: «Τι είναι η αλήθεια;», όπως έκανε ο Πιλάτος, που είχε ο δυστυχής μπροστά του την αλήθεια και ρωτούσε «Τί εστιν αλήθεια;», περιμένοντας να ακούσει κάποια λόγια κούφια, από κείνα που λένε οι άνθρωποι για τις ψεύτικες αλήθειες τους.
      κυρ Φώτης Κόντογλου 
      Πηγή: ΚΙΒΩΤΟΣ - ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ - ΕΤΟΣ Β’ ΜΑΡΤΙΟΣ 1953 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 15
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Το αδιέξοδο της Ανατολικής Μεσογείου: «Θερμή» κρίση ή αμερικανοΝΑΤΟϊκή «διαμεσολάβηση»;

      Δημήτρης Μηλάκας
      Καλώδιο με Κύπρο: Λάθος εκτιμήσεις οδηγούν την κυβέρνηση σε αδιέξοδο στην ανατολική Μεσόγειο
      Αντιμέτωπη με επικίνδυνο αδιέξοδο στην ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση καθώς έχει «καταφέρει» να οδηγήσει τη χώρα μπροστά σε δύο οδυνηρές επιλογές: Είτε να αποδεχτεί στην πράξη τα τετελεσμένα της τουρκικής γαλάζιας πατρίδας, είτε να οδηγήσει τα ελληνοτουρκικά και πάλι σε «θερμή» κρίση και στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή «διαμεσολάβηση».
      Μετά την άρον – άρον αποχώρηση των (Γάλλων – Ιταλών ) ερευνητικών πλοίων που είχαν αναλάβει το συμβόλαιο για την πραγματοποίηση έρευνας για την πόντιση του καλωδίου που θα διασυνδέει την Κρήτη με την Κύπρο, στην Αθήνα κυβερνητικό «ρουλεμάν» δημοσιευμάτων υπογράμμιζε πως τις επόμενες ημέρες θα εκδοθεί νέα NAVTEX για να συνεχιστούν οι εργασίες.
      Οι εν λόγω εργασίες, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, σταμάτησαν τον περασμένο Φλεβάρη μετά την οξύτατη τουρκική αντίδραση (διπλωματική και επί του πεδίου με την αποστολή πολεμικών πλοίων) αφήνοντας στον αέρα το «φιλόδοξο» πρότζεκτ.
      Ψάχνοντας… φίλους
      Έκτοτε η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να εξασφαλίσει τη στήριξη των μερών (Ισραήλ και Γαλλίας) που με έμμεσο ή άμεσο τρόπο εμπλέκονται στη διαδικασία. Μάλιστα, οι «διαρροές» από το Μέγαρο Μαξίμου αναζωπύρωσαν δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για την υποστήριξη (και τις εγγυήσεις) που εξασφάλισε ο ίδιος ο Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη επίσκεψη στο Ισραήλ και τη συνάντησή του με τον Νετανιάχου. Oι εν λόγω διαρροές δεν έκρυβαν τον ευσεβή πόθο του Μαξίμου ότι ο Νετανιάχου θα συνηγορήσει υπέρ των ελληνικών θέσεων κατά τη συνάντησή του με τον Τραμπ.
      Ευσεβείς πόθοι
      Οι ευσεβείς πόθοι περί της (υποτιθέμενης) επιρροής του Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο εξανεμίστηκαν μετά τη συνάντηση που είχε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός με τον Τραμπ, καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έκρυψε ότι «νιώθει» πιο κοντά με την Τουρκία στο πλαίσιο της τουρκο-ισραηλινής αντιπαράθεσης, μίλησε και πάλι δημόσια με θαυμασμό για τον Ερντογάν και κάλεσε τον Νετανιάχου να «είναι λογικός» στη συνδιαλλαγή του με τον Τούρκο Πρόεδρο.
      Δεν χρειάζονται, προφανώς, περισσότερα από όσα δημοσίως διατύπωσε ο Τραμπ για να κατανοήσει κανείς πως ό,τι κι αν έχει κατά νου ο Νετανιάχου για να υποστηρίξει το πρότζεκτ πόντισης του καλωδίου, δεν έχει σε καμία περίπτωση εξασφαλίσει την υποστήριξη ή την ανοχή της Ουάσιγκτον, η οποία εμμέσως αλλά σαφώς καλεί το Τελ Αβίβ να είναι «λογικό», δηλαδή να λαμβάνει υπόψη του τα τουρκικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή…
      Αμετακίνητη… Άγκυρα
      Ποια είναι τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή φρόντισε να το υπενθυμίσει το τουρκικό ΥΠΕΞ με διαρροή στην εφημερίδα «Turkiye».
      Σύμφωνα με δημοσίευμα ο προγραμματισμός για έρευνες που αφορούν το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου που έχει προαναγγείλει η Αθήνα θα ανεβάσει και πάλι την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις καθώς, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει τετελεσμένα από τα «μονομερή βήματα που πραγματοποιούνται στον ενεργειακό τομέα μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ».
      Οι πηγές (του τουρκικού ΥΠΕΞ) που επικαλείται η εφημερίδα χαρακτηρίζουν τις προγραμματιζόμενες έρευνες ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου, στο πλαίσιο του έργου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, η οποία όπως αναφέρουν πραγματοποιείται «μαζί με το Ισραήλ», ως «σαφή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων θαλάσσιας δικαιοδοσίας».
      Εν αναμονή της NAVTEX
      Η εφημερίδα αναφέρεται σε ελληνικά δημοσιεύματα περί έκδοσης νέας NAVTEX στο πλαίσιο ερευνών για το καλώδιο σημειώνοντας ότι τουρκικές διπλωματικές πηγές έκαναν λόγο για «μονομερή βήματα της Ελλάδας, τα οποία είναι “προκλητικά”, δεδομένου ότι τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με αμοιβαία συμφωνία».
      Επισημαίνει ακόμα το δημοσίευμα ότι «η Άγκυρα έχει επανειλημμένως δηλώσει σε διεθνή φόρα ότι τέτοιες δραστηριότητες παραβιάζουν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις αρχές καλής γειτονίας». Και υπενθυμίζει επίσης ότι πριν από δύο μήνες, μία τέτοια προσπάθεια στα ανοικτά της Κρήτης «ανεστάλη λόγω παρέμβασης κορβέτας των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων. Το περιστατικό αυτό ερμηνεύθηκε ως ένδειξη της αποφασιστικότητας της Τουρκίας να προστατεύσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της».
      Η τουρκική εφημερίδα σημειώνει ακόμη ότι η Άγκυρα «έχει ήδη δηλώσει ότι οι δραστηριότητες στην περιοχή παρακολουθούνται στενά» και ότι «θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα επί του πεδίου χωρίς καμία επιφύλαξη»».
      Τετελεσμένα αντί για διάλογο
      Όπως υποστηρίζει η τουρκική εφημερίδα «η εξέλιξη αυτή, η οποία σημειώθηκε λίγο μετά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, Γιώργου Γεραπετρίτη και Χακάν Φιντάν, στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, δείχνει ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να ακολουθεί πολιτική τετελεσμένων αντί να επιλέγει τον διάλογο με την Τουρκία».
      Η εφημερίδα σημειώνει ότι «πηγές από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας τόνισαν ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο και ότι δεν θα υπάρξει υπαναχώρηση όσον αφορά τα όρια της ΑΟΖ».
      Όπως επισημαίνουν πηγές του ελληνικού ΥΠΕΞ, η Τουρκία από το καλοκαίρι του 2020, με την πολυήμερη πρόκληση του «Ορούτς Ρέις» που χαρτογράφησε (με τη συνοδεία στολίσκου τουρκικών πολεμικών) όλη τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου, Κρήτης και Ρόδου φτάνοντας μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές των ελληνικών νησιών, έχει ξεκαθαρίσει πως τα εν λόγω νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ και απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Παρά την κατηγορηματική αυτή τουρκική θέση η ελληνική κυβέρνηση έχει συρθεί σε έναν ατέρμονα ελληνοτουρκικό διάλογο, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο έμμεσα την τουρκική ατζέντα.
      Και ο ελληνοτουρκικός «διάλογος» συνεχίζεται μέχρι που ο κόμπος να φτάσει (και όπως φαίνεται, έφτασε) στο χτένι…
      Πηγή: topontiki.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Ένα νέο σημείο ανάφλεξης στην Ανατολική Μεσόγειο
      Η Άγκυρα βλέπει ένα θαλάσσιο σύμφωνο με τη Συρία μετά τον Άσαντ για να επεκτείνει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» – απειλώντας να επανασχεδιάσει τα ενεργειακά σύνορα της Ανατολικής Μεσογείου και να κλιμακώσει τις εντάσεις με την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
      Η δραστηριότητα της Τουρκίας στη Δυτική Ασία έχει πάρει μια ξεχωριστή στροφή τις τελευταίες δύο δεκαετίες, που σε μεγάλο βαθμό ωθήθηκε από τον εντεινόμενο ανταγωνισμό για τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η εστίαση της Άγκυρας στις θαλάσσιες οικονομικές ζώνες έχει αναδειχθεί σε κεντρικό πυλώνα της εξωτερικής της πολιτικής – με γνώμονα την πραγματικότητα ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Τουρκίας στην περιοχή είναι σχετικά περιορισμένη σε σύγκριση με άλλα παράκτια κράτη.
      Η Συνθήκη της Λωζάνης, που υπογράφηκε το 1923 μεταξύ της Τουρκίας και των νικητριών δυνάμεων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, επαναχάραξε τα σύγχρονα σύνορα της χώρας, αλλά άφησε στην Τουρκία ελάχιστα θαλάσσια δικαιώματα. Κατά συνέπεια, οι διαφωνίες σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και τα χωρικά ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο σιγοβράζουν εδώ και δεκαετίες.
      Η θέση της Τουρκίας σήμερα στηρίζεται στις δικές της νομικές ερμηνείες, ιδίως όσον αφορά τα όρια της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Έχει απορρίψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, η οποία περιγράφει τις διαδικασίες οριοθέτησης των θαλασσών, επιλέγοντας αντ’ αυτού διμερείς συμφωνίες για τη διεκδίκηση των αξιώσεών της.
      Η «Γαλάζια Πατρίδα» φτάνει στις συριακές ακτές
      Η πτώση της συριακής κυβέρνησης στις 8 Δεκεμβρίου 2024 σηματοδότησε ένα σημαντικό γεωπολιτικό σημείο καμπής στην περιοχή. Η Τουρκική Δημοκρατία κινήθηκε γρήγορα για να εδραιώσει την επιρροή της, ευθυγραμμιζόμενη με τις νέες αρχές στη Δαμασκό.
      Στις 24 Δεκεμβρίου, ο υπουργός Μεταφορών της Τουρκίας Αμπντουλκαντίρ Οράλογλου δήλωσε ότι η Άγκυρα προτίθεται να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Συρία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων – δηλώνοντας ότι μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να «αλλάξει ολόκληρη την ισορροπία» στην Ανατολική Μεσόγειο, διευρύνοντας τις ζώνες επιρροής των δύο κρατών στην εξερεύνηση ενέργειας.
      Έλληνες αξιωματούχοι κατήγγειλαν γρήγορα την ανακοίνωση, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία δεν έχει καμία νομική δυνατότητα να υπογράφει συμφωνίες με αυτό που θεωρούν ως προσωρινή και μη αναγνωρισμένη συριακή αρχή. Η Αθήνα πλαισίωσε την κίνηση ως άμεση πρόκληση για τη θαλάσσια κυριαρχία της, ιδίως γύρω από την Κρήτη και την Κύπρο.
      Μια συμφωνία ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας θα μπορούσε να επεκτείνει τον έλεγχο της Άγκυρας έως και κατά 1.500 τετραγωνικά μίλια και να ενισχύσει σημαντικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» – μια θαλάσσια στρατηγική που επιδιώκει να προβάλει την ισχύ της Τουρκίας σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα.
      Η ιδέα αυτή, που διατυπώθηκε αρχικά από τον υποναύαρχο εν αποστρατεία Τζεμ Γκουρντενίζ και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Τζιχάτ Γιαϊτζί, προβλέπει την κυριαρχία της Τουρκίας σε περίπου 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιου χώρου. Στο πλαίσιο αυτού του δόγματος, η Άγκυρα αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί αρκετών νησιών του Αιγαίου, υπερασπίζεται τα συμφέροντά της στη Μαύρη Θάλασσα και αμφισβητεί τις κυπριακές και ελληνικές διεκδικήσεις στη Μεσόγειο.
      Παρά τις μακροχρόνιες φιλοδοξίες της -όπως το σχέδιο αγωγού Τουρκίας-Κατάρ, το οποίο τέθηκε στο περιθώριο από τον ανατραπέντα πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ το 2009-, ο βασικός στόχος της Άγκυρας σήμερα είναι να εδραιώσει τον έλεγχο των θαλάσσιων ζωνών της Συρίας. Αυτές γειτνιάζουν με τις ανήσυχες συριακές ακτές, μια περιοχή στην οποία πρόσφατα σημειώθηκε αναζωπύρωση της βίας και υποτιθέμενη εθνοκάθαρση υπό τη νέα μεταβατική αρχή.
      Ενώ ο άμεσος ρόλος της Τουρκίας σε αυτά τα γεγονότα παραμένει ανεπιβεβαίωτος, η ανοιχτή υποστήριξη της Άγκυρας προς τη νέα κυβέρνηση υπογραμμίζει τους γεωπολιτικούς υπολογισμούς της: η διασφάλιση των ακτών είναι απαραίτητη για την προώθηση μιας συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα και τη διασφάλιση της εφαρμογής της.
      Η Λιβύη επανεξετάζεται: Η παράλληλη Συρία
      Η προσέγγιση της Τουρκίας στη Συρία παρουσιάζει αξιοσημείωτη ομοιότητα με τη στρατηγική της στη Λιβύη. Μετά τη συμφωνία του 2019 με την κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, υπό την ηγεσία του Φαγιέζ αλ-Σαράτζ, η Άγκυρα εξασφάλισε μια νέα ΑΟΖ και το δικαίωμα να διεξάγει ενεργειακές έρευνες σε μεγάλες εκτάσεις της Ανατολικής Μεσογείου.
      Η συμφωνία υπονόμευσε τη διεκδίκηση της Ελλάδας για θαλάσσια σύνορα που βασίζονται στα νησιά της, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, και συνέβαλε καθοριστικά στην ανακοπή της προόδου του αγωγού EastMed – ένα ισραηλινό-ελληνοκυπριακό-κυπριακό σχέδιο που έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
      Η συμφωνία αυτή, που συντάχθηκε εν μέρει από τον Γιαγίτζι, επικυρώθηκε αργότερα από τον ΟΗΕ και εισήγαγε ουσιαστικά την Τουρκία στην καρδιά της ενεργειακής γεωπολιτικής της Μεσογείου. Χρησίμευσε επίσης ως νομική βάση για να αμφισβητήσει η Άγκυρα το έργο EastMed, υποστηρίζοντας ότι ο αγωγός διέσχιζε ύδατα που διεκδικούσε η Τουρκία, δίνοντας στην Άγκυρα το πρόσχημα να το εμποδίσει τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά.
      Οι σημερινοί ελιγμοί της Άγκυρας στη Συρία φαίνεται να αποτελούν μια προσπάθεια αντιγραφής του λιβυκού μοντέλου. Όπως τονίζεται σε έκθεση του Carnegie Endowment τον Αύγουστο του 2023, η επέμβαση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία κατακερμάτισε την περιοχή σε «καντόνια» ευθυγραμμισμένα με τα συμφέροντά της, ενισχύοντας την επιρροή της Τουρκίας στον μελλοντικό πολιτικό και οικονομικό προσανατολισμό της Συρίας.
      Το εν λόγω παράκτιο τμήμα είναι ιδιαίτερα στρατηγικό για την Άγκυρα – όχι μόνο ως πύλη για θαλάσσιες συμφωνίες, αλλά και ως δυνητική ζώνη πλούσια σε φυσικούς πόρους. Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ το 2010 υπολόγισε τα συνολικά αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο σε περίπου 122 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, με τη Συρία να διεκδικεί περίπου 40 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια σε πέντε υπεράκτια τεμάχια από το 2019.
      Ένα νέο περιφερειακό ρήγμα
      Από τη Βόρεια Κύπρο στη Λιβύη και τώρα στη Συρία, η Άγκυρα επεκτείνει σταθερά το θαλάσσιο αποτύπωμά της. Η ενεργειακή της στρατηγική στηρίζεται στη μετατροπή της Τουρκίας σε περιφερειακό κόμβο που θα συνδέει τους πόρους της Ασίας με τις ευρωπαϊκές αγορές. Αλλά αυτό το επεκτατικό δόγμα έχει αυξήσει τις εντάσεις με τις περιφερειακές δυνάμεις.
      Η Ελλάδα και η Κύπρος, από καιρό επιφυλακτικές απέναντι στην επέλαση της Τουρκίας, θεωρούν τις κινήσεις αυτές ως παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου – ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία της Άγκυρας για τη Λιβύη το 2019, η οποία ουσιαστικά περιόρισε τις κυπριακές θαλάσσιες διεκδικήσεις. Οποιαδήποτε μελλοντική θαλάσσια συμφωνία Τουρκίας-Συρίας πιθανότατα θα εμβαθύνει αυτή την αντιπαράθεση.
      Η Αίγυπτος και το Ισραήλ είναι εξίσου ανήσυχοι. Και οι δύο φοβούνται ότι ο διευρυνόμενος ρόλος της Τουρκίας θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο κοινά ενεργειακά έργα όπως ο EastMed. Στο κράτος κατοχής, δεξαμενές σκέψης όπως το Κέντρο Μπέγκιν-Σαντάτ έχουν ζητήσει μια επίσημη συμμαχία με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, για να «περιορίσουν» τις φιλοδοξίες της Τουρκίας.
      Ενώ η διεκδικητικότητα της Άγκυρας της έχει δώσει τακτικά κέρδη, κινδυνεύει επίσης να πυροδοτήσει ευρύτερες συγκρούσεις. Ο αντίπαλος άξονας -που αποτελείται από το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο- έχει ήδη εντείνει τον στρατιωτικό συντονισμό και τη διπλωματική προσέγγιση ως απάντηση.
      Ωστόσο, η Άγκυρα μπορεί ακόμη να βρει εταίρους πρόθυμους να συνεργαστούν. Η Ρωσία, για παράδειγμα, βλέπει την Τουρκία ως πιθανή εναλλακτική λύση στην Ουκρανία για τη δρομολόγηση φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και μπορεί να υποστηρίξει τους ελιγμούς της στην Ανατολική Μεσόγειο για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα. Το Ιράν, επίσης, θα μπορούσε να ευθυγραμμιστεί με την Άγκυρα, αν αυτό σημαίνει υπονόμευση της επεκτεινόμενης περιφερειακής παρουσίας του Τελ Αβίβ .
      Ακόμα, ο παράγοντας ΗΠΑ είναι σημαντικός. Οι στρατηγικές προτεραιότητες της Ουάσινγκτον -ιδιαίτερα όσον αφορά τη Ρωσία και το Ιράν- μπορεί να πιέσουν την Τουρκία να συμβιβαστεί, ακόμη και αν αυτό σημαίνει τον περιορισμό ορισμένων από τις μεσογειακές φιλοδοξίες της.
      Ο νέος ρόλος της Συρίας στην εξίσωση της Μεσογείου
      Η Συρία μετατρέπεται σε κεντρικό πεδίο μάχης στη διαμάχη για την ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη μεταβολή της δυναμικής ισχύος -ιδίως κατά μήκος των ακτών της- να αναδιαμορφώνει την περιφερειακή ισορροπία.
      Ενώ η ισραηλινή επέκταση στη νότια Συρία εξακολουθεί να προκαλεί συναγερμό στην Άγκυρα, η εδραίωση της Τουρκίας στο βορρά θεωρείται από το Τελ Αβίβ ως απειλή για τα δικά του περιφερειακά συμφέροντα. Μια θαλάσσια συμφωνία της Τουρκίας με τις νέες αρχές της Συρίας θα οξύνει αυτό το περιφερειακό χάσμα, αυξάνοντας το φάσμα μιας μελλοντικής αντιπαράθεσης.
      Το αν το συριακό πεδίο μάχης θα τροφοδοτήσει μια ενδεχόμενη σύγκρουση με γνώμονα την ενέργεια ή θα αποτελέσει πλατφόρμα για ανανεωμένη διπλωματία θα εξαρτηθεί από το πόσο βαθιά θα διαπλεχθεί με τις ανταγωνιστικές φιλοδοξίες των κύριων παραγόντων της περιοχής.
      Αυτό που παραμένει βέβαιο είναι ότι το ενεργειακό ζήτημα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αφορά πλέον μόνο τους αγωγούς και τα αποθέματα – αφορά τον έλεγχο, την επιρροή και τη μελλοντική μορφή της ίδιας της περιοχής.
      Πηγή: The Cradle απόδοση militaire.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Καζακστάν - Ουζμπεκιστάν - Κιργιστάν - Τουρκμενιστάν λένε: "Δύναμη κατοχής" στην Κύπρο ο τουρκικός στρατός!
      Το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Τουρκμενιστάν αναγνώρισαν επίσημα την Τουρκία ως "κατακτητή" στην Κύπρο.
      Οι χώρες αυτές υποστήριξαν τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550.
      Οι σχέσεις της Τουρκίας με τα Κεντρικά Ασιατικά μέλη του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (OTS) έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο τους, καθώς το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν δήλωσαν τη στήριξή τους στην κυριαρχία της Κύπρου, ουσιαστικά καταστρέφοντας τις προσπάθειες της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει τον OTS ως μέσο αναγνώρισης της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου.
      Σε κοινή δήλωση στη Σύνοδο Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κεντρικής Ασίας στο Σαμαρκάνδη στις 4 Απριλίου, οι τρεις Κεντροασιατικές χώρες υπερψήφισαν ρητά τις Αποφάσεις 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίες καταδικάζουν τη δήλωση της αυτοανακηρυχθείσας "Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου" και καλούν τα μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν.
      Η δήλωση αναφέρει: "Η ΕΕ και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας επιβεβαίωσαν τη ισχυρή τους δέσμευση στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 541 και 550 και σημείωσαν ότι η ανάπτυξη των σχέσεών τους εξαρτάται από τη συμμόρφωση με αυτήν την αρχή".
      Ενώ οι τουρκοκυπριακές αρχές είχαν αναμένει ότι αξιωματούχοι του OTS θα ταξίδευαν στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο ως βήμα προς την αναγνώριση, αντ’ αυτού είδαν τρεις χώρες μέλη του OTS να ανοίγουν πρεσβείες και να αναβαθμίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Δημοκρατία της Κύπρου.
      Η παράγραφος 4 της δήλωσης τονίζει τη δέσμευση των μερών να σεβαστούν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στα διεθνή φόρουμ και να αποφύγουν μέτρα που θα παραβιάζουν αυτήν την αρχή.
      Το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έχει διατηρήσει αξιοσημείωτη σιωπή για αυτές τις εξελίξεις, μην κάνοντας δημόσιες δηλώσεις ούτε για το άνοιγμα των πρεσβειών στη Λευκωσία ούτε για τη δήλωση της συνόδου, αν και αυτό δεν αποκλείει διπλωματικές πρωτοβουλίες κεκλεισμένων των θυρών.
      Η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ακολουθεί την πρώτη ανεπίσημη διάσκεψη για την Κύπρο μετά από τέσσερα χρόνια. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ανακοίνωσε στις 18 Μαρτίου στη Γενεύη ότι οι συνομιλίες θα επαναληφθούν στα τέλη Ιουλίου, παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ να μπλοκάρουν τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο.
      Από τη διάσκεψη της Γενεύης το 2021, η Τουρκία και ο Τατάρ αρνούνται να συζητήσουν οποιοδήποτε θέμα με τον ΟΗΕ πέρα από την αναγνώριση της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου, προωθώντας τη λύση των δύο κρατών και αξιοποιώντας την επιρροή της Τουρκίας στον OTS για να προωθήσουν αυτήν την θέση.
      Ο Τατάρ παρακολούθησε τη σύνοδο του OTS στο Μπισκέκ το 2024 ως "τιμώμενος καλεσμένος", εμφανιζόμενος σε επίσημες φωτογραφίες δίπλα σε άλλους ηγέτες του OTS, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
      Η τουρκική εφημερίδα "Türkiye” κατέγραψε τις αντιδράσεις σε αυτές τις εξελίξεις. Ο καθηγητής Φαίκ Αλίμπεκμερλι από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών του Αζερμπαϊτζάν δήλωσε: "Όλοι περιμέναμε ότι η ΤΔΒΚ θα ενταχθεί στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών και ότι οι αδελφικές χώρες θα άνοιγαν πρεσβείες εκεί. Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή δεν το πιστέψαμε".
      Π.Κ. capital.gr
      Τουρκογενή κράτη ανοίγουν πρεσβείες στην Κύπρο - Διπλωματική κρίση με τα Κατεχόμενα
      Μια σοβαρή ρήξη έχει προκύψει στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών (OTS) σχετικά με το Κυπριακό ζήτημα. Κατά τη Σύνοδο ΕΕ–Κεντρικής Ασίας στο Σαμαρκάνδη (3–4 Απριλίου), το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν υπέγραψαν δήλωση υποστήριξης των αποφάσεων του ΟΗΕ που θεωρούν παράνομη την ανακήρυξη ανεξαρτησίας της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ), αναφέρει σε δημοσίευμά του κυπριακό μέσο sigmalive.com
      Kazakhstan, Uzbekistan, Kyrgyzstan, and Turkmenistan have officially declared Türkiye as an 'occupying power' in Cyprus.• They endorsed UN Security Council Resolutions 541 and 550. pic.twitter.com/pItsdIHDmR— Daily Turkic (@DailyTurkic) April 14, 2025
      Επιπλέον, όπως αναφέρει, οι χώρες αυτές ενίσχυσαν τις σχέσεις τους με την Κυπριακή Δημοκρατία, διορίζοντας πρεσβευτές στη Λευκωσία. Η Άγκυρα δεν έχει επίσημα σχολιάσει, αλλά υπάρχει δυσαρέσκεια, καθώς η Τουρκία προσπαθεί χρόνια να επιτύχει αναγνώριση του ψευδοκράτους, σημειώνει.
      Ο «υπουργός» Μεταφορών του ψευδοκράτους και ηγέτης του Κόμματος Αναγέννησης, Ερχάν Αρικλί, κάλεσε την Τουρκία να λάβει μέτρα κατά των κρατών αυτών, κατηγορώντας τα ότι δίνουν προτεραιότητα στη συνεργασία με την ΕΕ για οικονομικά οφέλη.
      Ο ηγέτης του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας, Μουσταφά Ντεστίτζι, χαρακτήρισε επίσης «απαράδεκτη» τη στάση των τριών χωρών, υπογραμμίζοντας πως αγνοούν την λεγόμενη «ΤΔΒΚ», παρόλο που έχει καθεστώς παρατηρητή στον OTS.
      Αντίθετα, το Αζερμπαϊτζάν έχει εκφράσει την υποστήριξή του στην ανεξαρτησία της λεγόμενης «ΤΔΒΚ», με τον πρόεδρο Αλίεφ να δηλώνει πως η χώρα του θα στηρίξει τους Τουρκοκύπριους μέχρι την αναγνώριση του κράτους τους.
      Ωστόσο, δεν φαίνεται πιθανό να προβεί άμεσα σε επίσημη αναγνώριση, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιδεινώσει τις σχέσεις του Μπακού με την ΕΕ.
      Συνολικά, η στάση των κρατών-μελών του OTS απέναντι στο Κυπριακό προκαλεί έντονες αντιδράσεις, τόσο από το ψευδοκράτος όσο και από την Τουρκία, ενώ αναδεικνύει τις διαφορές στρατηγικής εντός του οργανισμού.
      Πηγή: liberal.gr
      «Τουρκογενείς» χώρες της κεντρικής Ασίας γύρισαν την πλάτη στο ψευδοκράτος(;)
      Νίκος Μελέτης
      Σοβαρό πλήγμα δέχθηκε η προσπάθεια της Άγκυρας και προσωπικά του Τ. Ερντογάν να προωθήσει την αναβάθμιση του στάτους του ψευδοκράτους μέσω της αναγνώρισής του από τις χώρες που συμμετέχουν στον λεγόμενο Οργανισμό Τουρκικών Κρατών.
      Ο οργανισμός αυτός, τον οποίο εμπνεύστηκε ο Τουργκούτ Οζάλ αλλά υλοποίησε ο Ταγίπ Ερντογάν, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο άσκησης επιρροής της Τουρκίας στην Κεντρική Ασία, σε χώρες οι οποίες έχουν ιδιαίτερο ρόλο λόγω και των ενεργειακών αποθεμάτων και των υποδομών τους. Στον οργανισμό συμμετέχουν το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, η Κιργιζία, η Τουρκία και το Ουζμπεκιστάν, ενώ το Τουρκμενιστάν συμμετέχει με καθεστώς παρατηρητή.
      Η Τουρκία έχει προσπαθήσει να γίνει δεκτό το ψευδοκράτος στον Οργανισμό αυτό, με τη στήριξη και του Αζερμπαϊτζάν, αλλά το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να προσκληθεί ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ σε Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού.
      Σε μια σημαντική εξέλιξη, όμως, στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ–Κεντρικής Ασίας που έγινε στην Αστάνα, οι χώρες που συμμετείχαν συνυπέγραψαν τη Διακήρυξη με την οποία αναγνωρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία, βάζοντας έτσι τέλος στις προσπάθειες της Άγκυρας να αναγνωριστεί η αποσχιστική οντότητα του ψευδοκράτους.
      Στη Σύνοδο Κορυφής συμμετείχαν οι ηγέτες του Καζακστάν, της Κιργιζίας, του Τατζικιστάν, του Τουρκμενιστάν και του Ουζμπεκιστάν.
      Η Διακήρυξη της Αστάνα, που εκδόθηκε στις 4 Απριλίου, αναφέρει ήδη στις πρώτες παραγράφους τα εξής:
      «Στο ίδιο πλαίσιο, δεσμευτήκαμε να σεβαστούμε τις ανωτέρω αρχές, ιδίως την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στο πλαίσιο όλων των διεθνών και περιφερειακών φόρουμ, και να απόσχουμε από τη λήψη μέτρων που αντιβαίνουν στις αρχές αυτές.
      Στο ίδιο πνεύμα, επαναβεβαιώσαμε την ισχυρή προσήλωσή μας στις σχετικές αποφάσεις 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
      Τονίσαμε ότι η συμμετοχή στα πλαίσια περιφερειακής συνεργασίας θα πρέπει να σέβεται πλήρως αυτές τις διεθνείς αρχές, οι οποίες παραμένουν ουσιώδεις για την ενίσχυση των σχέσεων Ε.Ε.–Κεντρικής Ασίας.
      Στο πλαίσιο αυτό, το Τουρκμενιστάν υπενθυμίζει ότι εφαρμόζει τις διεθνείς δεσμεύσεις του σε αυστηρή συμφωνία με τις αρχές του καθεστώτος μόνιμης ουδετερότητάς του».
      Η αναφορά αυτή της Κοινής Διακήρυξης συνιστά αναγνώριση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ η ειδική αναφορά στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που αφορούν την απόρριψη της αποσχιστικής οντότητας του ψευδοκράτους και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως του μόνου εκπροσώπου της Κύπρου, είναι ιδιαίτερης σημασίας.
      Η Κοινή Διακήρυξη ΕΕ–Κεντρικής Ασίας έγινε γνωστή ενώ στη Λευκωσία τις τελευταίες ημέρες, και μετά από μεγάλη διπλωματική κινητοποίηση της κυπριακής κυβέρνησης και του υπουργού Εξωτερικών Κωνσταντίνου Κόμπου, άνοιξαν πρεσβείες του Ουζμπεκιστάν, του Καζακστάν και του Τουρκμενιστάν, των οποίων οι πρέσβεις υπέβαλαν επίσημα τα διαπιστευτήριά τους στον Πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη.
      Οι χώρες που συμμετείχαν στη Σύνοδο Κορυφής με της ΕΕ προσβλέπουν ιδιαίτερα στις σχέσεις με την Ευρώπη αλλά και σε μεγάλα projects που δρομολογούνται μεταξύ αυτών και ένα πακέτο 12 δισ. ευρώ με αντικείμενο τη συνεργασία στην ενέργεια και στις σπάνιες γαίες και είναι προφανές ότι δεν θα ήθελαν να διακινδυνεύσουν αυτή τη συνεργασία για χάρη του ψευδοκράτους και των επιδιώξεων του Τ. Ερντογάν.
      Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση στην Τουρκία, η οποία επιτέθηκε στην κυβέρνηση για τη διπλωματική ήττα, ενώ υπήρξαν αρνητικές αντιδράσεις και από το κατοχικό καθεστώς στην Κύπρο, που σε μια προσπάθεια μετριασμού των εντυπώσεων ο κατοχικός ηγέτης Ε. Τατάρ συναντήθηκε στο περιθώριο του Φόρουμ της Αττάλειας με τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Αλιέφ.
      Πηγή: liberal.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Αντιδράσεις από το Ισραήλ για εμπλουτισμό ουρανίου στη Σαουδική Αραβία
      Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σαουδική Αραβία πρόκειται να υπογράψουν συμφωνία για την ειρηνική πυρηνική ενέργεια και την πολιτική τεχνολογία.
      Ο ηγέτης της ισραηλινής αντιπολίτευσης Γιαΐρ Λαπίντ δήλωσε τη Δευτέρα ότι το Τελ Αβίβ θα πρέπει να αντιταχθεί στον εμπλουτισμό ουρανίου στη Σαουδική Αραβία, μετά την ανακοίνωση μιας πιθανής συμφωνίας των ΗΠΑ με το Ριάντ για την ειρηνική πυρηνική ενέργεια και την πολιτική τεχνολογία.
      «Το Ισραήλ πρέπει να απαιτήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον πιο στενό μας φίλο, οποιαδήποτε συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας με τη Σαουδική Αραβία να απαγορεύει ρητά τον εμπλουτισμό ουρανίου σε σαουδαραβικό έδαφος», έγραψε ο Λαπίντ σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X.
      Και πρόσθεσε, «Έτσι ενεργήσαμε στην Κυβέρνηση Αλλαγής (2021-2022), καθώς εκφράσαμε στην αμερικανική κυβέρνηση την έντονη αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προσπάθεια να επιτραπεί ο εμπλουτισμός ουρανίου στη Μέση Ανατολή. Έτσι πρέπει να γίνει τώρα».
      Την Πέμπτη, ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Κρις Ράιτ ανακοίνωσε ότι η Ουάσιγκτον και το Ριάντ σκοπεύουν να υπογράψουν συμφωνία συνεργασίας για την ανάπτυξη ενός πολιτικού πυρηνικού προγράμματος στη Σαουδική Αραβία εντός μηνών, με λεπτομέρειες που θα ανακοινωθούν αργότερα φέτος, σύμφωνα με το σαουδαραβικό κανάλι Al-Ekhbariya.
      Από την πλευρά του, το πρακτορείο ειδήσεων της Σαουδικής Αραβίας (SPA) ανέφερε ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επαίνεσε τους ηλιακούς πόρους ενέργειας της Σαουδικής Αραβίας και την αποτελεσματική και στοχαστική ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων της.
      Ο Ράιτ τόνισε τη σημασία της ενθάρρυνσης των επενδύσεων μεταξύ των δύο χωρών και της ενίσχυσης της μακροπρόθεσμης αύξησης του ενεργειακού εφοδιασμού, σημειώνοντας ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη ενέργεια.
      Ως μέρος του αναπτυξιακού της σχεδίου Vision 2030, η Σαουδική Αραβία επιδιώκει να διαφοροποιήσει τις πηγές εισοδήματός της αναπτύσσοντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ παράλληλα μειώνει τις εκπομπές από τη χρήση πετρελαίου.
      Τον Σεπτέμβριο του 2023, το Ριάντ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κατασκευάσει τον πρώτο του πυρηνικό σταθμό για να συμβάλει στην εθνική ανάπτυξη, επιβεβαιώνοντας το δικαίωμά του να επωφελείται από ειρηνικές πυρηνικές τεχνολογίες.
      Arabi21
      —
      ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Γ. Βαληνάκης: Η Ελλάδα παραδίδει την ΑΟΖ της στην Τουρκία;

      Διακυβεύονται όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας έξω από τα 6 νμ, το κύρος της χώρας και οι συμμαχίες της
      Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΛΗΝΑΚΗ
      Η αρνητική εξέλιξη των «σχεδιασμών» περί το καλώδιο διαφαινόταν δυστυχώς εξ αρχής, από την άδοξη τύχη που είχε ο πρόγονός του, ο αγωγός EastMed. Τότε, και τώρα εκ νέου, τα σχέδια βασίστηκαν αποκλειστικά στις διαβεβαιώσεις των νομικών, με πρώτο τον ίδιο τον Υπουργό Εξωτερικών, ότι ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος, αφού είναι …σύμφωνος με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν απαιτείται οποιαδήποτε άδεια της Τουρκίας.
      Δυστυχώς, κάθε φορά αποδεικνύεται η κακοδαιμονία της χώρας να στηρίζεται αποκλειστικά στο Διεθνές Δίκαιο (ο σημερινός ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης έχει προσθέσει και τη «διεθνή ηθική»!), και να βαδίζει με στρατηγική τύφλωση, χωρίς σοβαρά σχέδια αντιμετώπισης των προβλέψιμων τουρκικών αντιδράσεων. Κατά τον κ. Γεραπετρίτη, «αφού όλη η Μεσόγειος είναι κατεσπαρμένη με καλώδια, το έργο δεν μπορεί να εμποδιστεί» (!).
      Ακόμη όμως και ο νομικός «σχεδιασμός» αποδεικνύεται άστοχος. Και αυτό διότι κατ᾽ ουσίαν ο EastMed βασίστηκε εξαρχής στην παραδοχή ότι, αφού κατά τον (ανεπίσημο) Χάρτη της Σεβίλης οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου εφάπτονται, δεν παρεμβάλλεται γεωγραφικά κάποια τουρκική ζώνη, και άρα, σε κάθε περίπτωση, η γείτων δεν δικαιούται να παρέμβει.
      Η Άγκυρα όμως, είχε εξαρχής αντιδράσει (πχ. η κρίση του 2020, η παρεμπόδιση των ερευνητικών σκαφών Atalante, κλπ) και υποχωρώντας η χώρα μας επίσημα αποκήρυξε με επιστολή στον ΟΗΕ τον Χάρτη ως ιδιωτικό (!) και μαζί του αναγκαστικά το μόνο δυνατό γεωγραφικό σημείο επαφής ανάμεσα στην ελλαδική και την κυπριακή ΑΟΖ (βλ. αναλυτικά το βιβλίο μου «Για μια νέα στρατηγική απέναντι στην Τουρκία»).
      Το πάθημα που δεν έγινε μάθημα – Η στρατηγική τύφλωση καλά κρατεί
      Ο στρατηγικά τυφλός νομικός σχεδιασμός, χωρίς δηλαδή συμπερίληψη της ελληνικής αποκήρυξης του Χάρτη και του πραγματικού κόσμου (του βέβαιου τουρκικού bullying στο πεδίο), μοιραία οδήγησε στο ναυάγιο του EastMed. Αυτή τη φορά, σχεδιάζοντας καλώδια και όχι αγωγούς, οι νομικοί ήταν κατηγορηματικά θετικοί.
      Έτσι, ξεκίνησαν φιλόδοξοι «σχεδιασμοί» (επί τη βάσει μάλιστα και διεθνών επενδύσεων και ευρωπαϊκής χρηματοδότησης) για καλώδια – ηλεκτρικά και δεδομένων – με Ισραήλ (GSI), Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, IMEC, κ.ά. Μόνον που, δυστυχώς, όλα διέρχονται αναγκαστικά και από τη ζώνη του «τουρκολιβυκού» μνημονίου.
      Δεν φαίνεται να απασχόλησε κανένα σχεδιαστή το πώς θα υπερπηδηθεί το εμπόδιο αυτό και η αναμενόμενη τουρκική πρόθεση να υπερασπιστεί την άποψή της στρατιωτικά στο πεδίο. Και αυτό αντίθετα από εμάς που, ναι μεν οριοθετήσαμε απόλυτα νόμιμα ΑΟΖ το 2020 με την Αίγυπτο, αλλά έκτοτε δεν προχωρήσαμε επ᾽ αυτής ούτε σε χάραξη θαλασσοτεμαχίων, ούτε την υπερασπιστήκαμε στοιχειωδώς έναντι των τουρκικών φρεγατών.
      Παραβλέπω, χάριν συντομίας, τα καταθλιπτικά ναυάγια των «αιολικών πάρκων» σε –κατά την Τουρκία– «γκρίζες ζώνες» ή στα ανοιχτά του Αιγαίου, των «θαλάσσιων πάρκων» στις ίδιες περιοχές, και τις πρόσφατες τουρκικές επιδιώξεις να παρεμποδιστούν ακόμη και τα καλώδια που σχεδιάζονται για διασύνδεση της ηπειρωτικής χώρας με τα νησιά στο ανατολικό Αιγαίο!
      Ερχόμαστε έτσι, στο επεισόδιο της Κάσου, όπου η χώρα γνώρισε νέα ταπεινωτική αποτυχία: μπροστά στα τουρκικά πολεμικά πλοία τα ναυλωμένα ερευνητικά σκάφη δεν προχώρησαν ανατολικότερα πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια – δηλαδή στην ελληνική ΑΟΖ, την οριοθετημένη επίσημα με την Αίγυπτο.
      Ζητήθηκε τότε από την Άγκυρα, και δόθηκε («συγκεκαλυμμένα» από την εταιρεία Nexans, κατά την πιθανότερη εκδοχή) τουρκική αδειοδότηση για να προχωρήσουν οι έρευνες!
      Τα σκάφη αποτράπηκαν από τις τουρκικές φρεγάτες, το έργο δεν προχώρησε, αλλά παρόλα αυτά ο κ. Υπουργός των Εξωτερικών διαβεβαίωνε για την απρόσκοπτη συνέχιση των ερευνών. Αντ᾽ αυτών, μετά από πολύμηνη παραμονή εντός κρητικών λιμένων, τα σκάφη εγκατέλειψαν τη χώρα μετά από καταβολή αποζημίωσης πολλών εκατομμυρίων ευρώ για την αδράνειά τους.
      Και να που πρόσφατα οι ελληνικές αρχές πιεζόμενες από επαπειλούμενες νέες τσουχτερές αποζημιώσεις, ανακοινώνουν την επανεκκίνηση των ερευνών ανατολικά της Κάσου προς την Κύπρο.
      Ημιεπίσημες διαρροές υπονοούσαν και μια ισχυρή γαλλική και ισραηλινή στήριξη. Το Παρίσι αρκέστηκε σε ένα απλό πέρασμα, και ασκήσεις ρουτίνας σε ακίνδυνες περιοχές, του αεροπλανοφόρου Charles De Gaulle, που όμως πανηγυρίζεται ως …έμπρακτη στήριξη. Το Ισραήλ (υπονοήθηκε) ως «αποφασιστικότερο» αφού, σύμφωνα με τις διαρροές, ο Πρωθυπουργός ζήτησε από τον Ισραηλινό ομόλογό του να εξασφαλίσει επιπλέον και την αμερικανική στήριξη.
      Εδώ αρχίζουν οι ψυχρολουσίες. Δεν προλαβαίνουν να ειπωθούν τα παραπάνω και βγαίνει πλέον απροκάλυπτα με ημιεπίσημες απειλητικές αντιδράσεις η μέχρι τότε ελαφρώς συγκρατημένη Άγκυρα:
      «Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι και πριν. Δεν έχει νόημα η Ελλάδα να επιμένει σε αυτό το θέμα». Κι έρχεται, παρά τις νέες διαβεβαιώσεις του κυρίου Γεραπετρίτη, η ανατροπή των «σχεδίων» με ένα νέο «στρίβειν δια της αναβολής».
      Οι συνέπειες και τα ερωτήματα είναι αμείλικτα
      Τελικά, οι στηρίξεις δεν ήταν αρκετά σοβαρές; Ιδίως αν η κυβέρνηση στήριζε τις ελπίδες της στο Ισραήλ, το οποίο αιφνιδιάστηκε από τις δηλώσεις Τραμπ περί «φίλου Ερντογάν»; Ή μήπως, αντίθετα, ο Νετανιάχου μας έσπρωχνε σε ισχυρότερη αποφασιστικότητα από όση μπορούσε να αντέξει το επιτελικό κράτος;
      Διότι η πρωτοφανής επίσημη ανακοίνωσή του «χρειάζεται ένα κοινό μέτωπο κατά της Τουρκίας που είναι πλέον ο κοινός αντίπαλος για τις δύο χώρες» σίγουρα σόκαρε την Αθήνα.
      Θεωρήθηκε σοβαρά ότι το απλό πέρασμα του γαλλικού αεροπλανοφόρου θα απέτρεπε την Άγκυρα; Σε μια κρισιμότατη αναμέτρηση, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε επικοινωνιακές παραστάσεις;
      Μέχρι εκεί μόνο φθάνει η γαλλική αμυντική συνδρομή; Πώς γίνεται να θεωρείται αρχικά το εγχείρημα γενικώς υποστηριζόμενο, αρκετά απλό και νόμιμο, και μετά την τουρκική αντίδραση να αναγνωρίζεται – κατά τη νέα δήλωση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών – ως «δύσκολο» και να αναβάλλεται για τον «κατάλληλο χρόνο»; Τί είδους εθνικοί «σχεδιασμοί» είναι αυτοί;
      Είναι προφανές, αν επιβεβαιωθεί η αναβολή, ότι για μια ακόμη φορά επελέγη η επικοινωνιακά βολικότερη, αλλά και εθνικά επικίνδυνη, ταπεινωτική και λίαν κοστοβόρα αναβολή.
      Το κόστος της νέας αναβολής
      Αν ούτε τώρα πραγματοποιηθεί η έξοδος των ερευνητικών σκαφών στην ελληνική ΑΟΖ, οι συνέπειες για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και το κύρος της χώρας θα είναι βαριές:
      Ακυρώνεται πρακτικά, όχι το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά η νόμιμη Συμφωνία μας του 2020 με την Αίγυπτο («φωνάζει ο κλέφτης …αποχωρεί ο νοικοκύρης»).Εξαλείφεται έτσι, κάθε διεκδίκηση και ελπίδα οποιωνδήποτε κυριαρχικών δικαιωμάτων σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των 6 ναυτικών μιλίων.
      Δημιουργείται επικίνδυνο προηγούμενο και για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως της Κρήτης, αφού η Τουρκία θα ενθαρρυνθεί να επαναλάβει τα ίδια και εκεί.Άμεσες θα είναι και οι συνέπειες στο Αιγαίο:
      Όλα τα κρίσιμης σημασίας ηλεκτρικά καλώδια που ο ΑΔΜΗΕ σχεδιάζει να ποντίσει τα επόμενα χρόνια για να συνδέσει την ηπειρωτική χώρα με τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, καθώς και μεταξύ τους, θα αντιμετωπίσουν το ίδιο σενάριο του τουρκικού στρατιωτικού εκφοβισμού.Η Άγκυρα θα ερμηνεύσει τη νέα ελληνική υπαναχώρηση ως αποδοχή οιασδήποτε διεκδίκησής της, και μάλιστα, δίχως μια ντουφεκιά.Οι («)σύμμαχοι(») θα θεωρήσουν τη χώρα μας ως άβουλη και οριστικά φινλανδοποιημένη. Το Ισραήλ θα δει μια χώρα φοβισμένη, η Γαλλία θα διευρύνει ανεμπόδιστα τη φιλοτουρκική στροφή της, και ούτω καθεξής. Οι δύο χώρες, άλλωστε, βρίσκονται ήδη σε πολιτική αντιπαλότητα μεταξύ τους.Η μοιραία προσφυγή σε αμερικανική διαιτησία, την οποία θα αναζητήσει το «επιτελικό κράτος» μπροστά στο αδιέξοδο, εμπεριέχει το πρόσθετο ρίσκο – λόγω του απρόβλεπτου Τραμπ – να φθάσει μέχρι την απροκάλυπτη στήριξη των τουρκικών απόψεων.Το οικονομικό κόστος της τυχόν ματαίωσης του έργου θα είναι μεγάλο, με ορατό τον κίνδυνο να συμπαρασυρθούν όλα τα άλλα σχέδια καλωδίων, και θα πληγούν καίρια εθνικά προγράμματα προσέλκυσης ξένων ενεργειακών επενδυτών.
      Η Ελλάδα πρέπει να στείλει μήνυμα αποφασιστικότητας στην Τουρκία
      Κι όμως, το συγκεκριμένο ζήτημα είναι το συγκριτικά καταλληλότερο για να στείλει η Ελλάδα μήνυμα αποφασιστικότητας στην Τουρκία. Μεταξύ της ταπεινωτικής υποχώρησης και της σύγκρουσης υπάρχει η συνετή μέση οδός της έξυπνης επικερδούς διαχείρισης. Γιατί το θέμα του καλωδίου προσφέρεται ώστε να δοθεί επ᾽ αυτού η αναγκαία διπλωματική «μάχη»;
      Θα αιφνιδιάσει την Άγκυρα, η οποία εκλαμβάνει πλέον ως δεδομένη την ελληνική υποχωρητικότητα σε κάθε απαίτησή της.Θα αποδείξει ότι η χώρα μας μπορεί και θέλει να επιδείξει αποφασιστικότητα, αυξάνοντας την αξιοπιστία της αποτρεπτικής στρατηγικής της. Δίχως επίδειξη αποφασιστικότητας όσοι εξοπλισμοί και αν αποκτηθούν δεν αποτρέπουν τον αντίπαλο.Από πλευράς διεθνούς δικαίου η θέση μας είναι πολύ ισχυρότερη από άλλα θέματα.Το bullying δια των κανονιοφόρων για ένα ηλεκτρικό καλώδιο θεωρείται γενικά καταχρηστικό διεθνώς.Το βάρος μιας επιθετικής ενέργειας κατά των ερευνητικών σκαφών πέφτει στην τουρκική πλευρά που πρέπει να αντιδράσει, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις (πχ. κρίση Ορούτς Ρέις) όταν η χώρα μας ήταν εκείνη που καλείτο να δράσει.Τα σκάφη είναι ιταλικά, μισθωμένα από γαλλική εταιρία, και δεν είναι απλό και εύκολο να μείνουν αδιάφορες και οι δυο ευρωπαϊκές χώρες, όταν αυτά κινδυνεύσουν ή εμπλακούν.Η χρονική περίοδος προσφέρεται εθνικά για διπλωματικό «στρίμωγμα» της Τουρκίας από πλευράς μας. Επικαλούμενη τώρα, πέρα από την αυταρχική στροφή του Ερντογάν στο εσωτερικό, και την πρόκληση μεγάλης έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, η Αθήνα έχει την ευκαιρία να αποτρέψει την εξαιρετικά επικίνδυνη αλλά και προϊούσα είσοδο της Τουρκίας στην αμυντική συνεργασία των 27.Εν γένει, η Άγκυρα επιδιώκει προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου Αθήνα και Λευκωσία διαθέτουν (για λίγο καιρό ακόμη;) σημαντικά διπλωματικά όπλα.Ναι, υπήρξαν και καλύτερες ευκαιρίες πλήρους απομόνωσης της Άγκυρας στο πρόσφατο παρελθόν. Όμως χάθηκαν ανοήτως με τη Διακήρυξη των Αθηνών που λειτουργεί ετεροβαρώς υπέρ της γείτονος: της χάρισε έναντι «πινακίου φακής» ένα συγκεκριμένο «συγχωροχάρτι», με την ελληνική παραίτηση από οποιαδήποτε αντίσταση, στην ανεμπόδιστη άντληση από μέρους της των πάμπολλων στρατηγικών οφελημάτων που επιδιώκει από τη Δύση.
      Η επιτυχής και χωρίς εθνικές αβαρίες υλοποίηση του έργου GSI είναι εφικτή και εθνικά αναγκαία. Απαιτεί όμως περισσότερη σοβαρότητα ολιστικού και φιλόδοξου σχεδιασμού αλλά και συνετή προετοιμασία δια παν ενδεχόμενο.
      * Γιάννης Βαληνάκης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών, hellasjournal.com
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Συνέχεια Άρθρου ▼
      Milliyet: Ηλεκτρονικό (ρεύμα) χτύπησε την Αθήνα και το Τελ Αβίβ στη Μεσόγειο

      ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΎΟΥΝ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙΠρωτοσέλιδο της μεγάλης φιλοερντογανικης εφημερίδας "Milliyet", αναφέρεται ειρωνικά στην διακοπή του προγράμματος ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας.
      Τίτλος του άρθρου: "Ηλεκτρονικό (ρεύμα) χτύπησε την Αθήνα και το Τελ Αβίβ στη Μεσόγειο ".
      Η διακοπή του προγράμματος αποδίδεται στην "σκληρή αντίδραση της Άγκυρας".
      Έχουν δίκιο οι Τούρκοι να μας προσβάλλουν με τέτοια υποτιμητικά δημοσιεύματα.
      Και ας λέμε εμείς ότι αγοράζουμε αεροσκάφη, φρεγάτες, πυραύλους κλπ.
      Μια απλή ερώτηση: Θα ζητήσουμε την άδεια της Τουρκίας όταν θα θελήσουμε να υλοποιήσουμε πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Λέσβου - Χίου ή άλλου νησιού του Αιγαίου;;;
      Λάζαρος Καμπουρίδης (FB)
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶
    • Δημοφιλή Must Read!Συνέχεια Άρθρου ▼
      Λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς μέλλον: Κοντοζυγώνει η ώρα της επιστροφής (3ο Μέρος)
      Τα Φάρασα (τουρκικά: Çamlıca‎‎) είναι χωριό στην Επαρχία Καισάρειας της Τουρκίας, με πληθυσμό 411 κατοίκους.[2] Βρίσκεται 89 χλμ νότια της Καισάρειας και 103 χλμ βόρεια των Αδάνων, στις βορειοανατολικές πλαγιές ανώνυμου όρους του Αλά-ντάγ και στις όχθες του ποταμού Ζαμάντι γνωστός στα ελληνικά ως Καρμαλάς.
      Πριν την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε, τα Φάρασα ήταν σχεδόν αμιγώς ελληνόφωνο χριστιανικό χωριό και το κεντρικό κεφαλοχώρι μιας ευρείας περιφέρειας της Ν.Α. Καππαδοκίας.
      Τοποθεσία και ιστορία
      Το χωριό του Βαρασού είναι κτισμένο στο βάθος μιας μεγάλης και βαθιάς χαράδρας που χωρίζει τον Ταύρο από τον Αντίταυρο, πάνω στην ράχη και τις πλαγιές λοφίσκου, η νότια άκρη του οποίου καταλήγει σε δύο απόκρημνους και απότομους βράχους που οι ρίζες τους αποτελούν μέρος της δεξιάς όχθης του ποταμού Ζαμάντη. Τα βράχια και τα βουνά ολόγυρα από την βαθιά αυτή χαράδρα είναι απόκρημνα αφήνοντας μόνο έξι σημεία εισόδου, έτσι ώστε το μέρος να αποτελεί φυσικό οχυρό και ασφαλές καταφύγιο στις διάφορες επιδρομές. Πάνω στον αριστερό βράχο και στην άκρη του που είναι προς το ποτάμι ήταν κτισμένος ο «Γαλάς» (κάστρο) του χωριού. Ο Βαρασός αναγάγει την αρχή του στα προχριστιανικά χρόνια και πρέπει ο αρχαίος οικισμός να ήταν μέσα στον χώρο του κάστρου και γύρω απ’ αυτό. Κατά την φαρασιώτικη παράδοση, σε άγνωστη χρονικά εποχή μουσουλμάνοι επιδρομείς Άραβες ή Τούρκοι με αρχηγό κάποιον Γήραλη κυρίευσαν την περιοχή. Τότε όσοι από τους κατοίκους πρόλαβαν κρύφτηκαν στα δάση και τις σπηλιές των γύρω βουνών για να γλιτώσουν, οι υπόλοιποι είτε σφαγιάστηκαν, είτε πάρθηκαν σκλάβοι, ενώ οι κατακτητές γκρέμισαν τα χωριά και τους οικισμούς, τους ναούς και τα μοναστήρια και φυσικά και τα κάστρα που αποτελούσαν το καταφύγιο των κατοίκων και προστάτευαν την περιοχή. Όσοι από τους κατοίκους γλίτωσαν μαζί με αυτούς από τα υπόλοιπα χωριά αλλά και άλλους προερχόμενους από γειτονικές περιοχές και την νοτιότερη Κιλικία, μετά το πέρασμα του κινδύνου μαζεύτηκαν και ξαναέχτισαν τον Βαρασό εγκαταλείποντας τις προηγούμενες εστίες τους.
      Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου έγινε λόγω του δυσπρόσιτου και φυσικού οχυρού του τόπου με τις ελάχιστες ελεγχόμενες διαβάσεις προς αυτόν. Το χτίσιμο του νέου οικισμού έγινε στον χώρο κάτω από το παλαιό κεντρικό κάστρο και πάνω στις γκρεμισμένες εξωτερικές ζώνες του και έξω απ’ αυτές, κόβοντας το «πιτένι» (πευκοδάσος) που βρισκόταν ολόγυρα. Μάλιστα κατά την παράδοση αρκετά σπίτια είχαν στύλους από αυτά τα πεύκα μαζί με τις ρίζες τους έως και την Ανταλλαγή. Σύμφωνα με μαρτυρίες φαίνεται ότι οι ντόπιοι κάτοικοι πρέπει να έχτισαν τα σπίτια τους στον «Κάτου Μεχά» (Κάτω μαχαλά) που είναι κάτω και γύρω από το παλιό κάστρο και αυτοί που ήρθαν αργότερα από τα υπόλοιπα χωριά και οικισμούς έχτισαν τα σπίτια τους στον «Πάνου Μεχά» (Πάνω μαχαλά). Με το πέρασμα του χρόνου και όταν ηρέμησαν αρκετά τα πράγματα και σταμάτησαν οι επιδρομές και οι λεηλασίες, επειδή ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και η περιοχή που είναι ορεινή δεν μπορούσε να τον θρέψει αρκετά, αλλά και επειδή τα μεγάλα σιδηροπαραγωγικά ορυχεία βρισκόντουσαν σε τοποθεσίες μακριά από τον Βαρασό, άρχισε σιγά-σιγά η μετακίνηση του πληθυσμού στις παλιές τοποθεσίες που υπήρχαν πριν χωριά ή είχαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις ή ήταν κοντά σε κάποια σημαντική φλέβα μεταλλεύματος. Έτσι δημιουργήθηκαν τα υπόλοιπα έξι ελληνόφωνα φαρασιώτικα χωριά Αφσάρι, Κίσκα, Σατής, Τσουχούρι, Φκώσι και Ξουρδζάιδι.[3]
      Διοικητικά ήταν μουχταρλίκι και υπάγονταν στο μουδουρλίκι του Γιαχιαλί (Αχγιαβούδες), στο μουτεσαριφλίκι της Καισάρειας και στο βαλελίκι της Άγκυρας, ενώ εκκλησιαστικά ανήκε στην μητρόπολη Καισάρειας. Η οικονομία του παλαιότερα στηριζόταν στην εξόρυξη, επεξεργασία και το εμπόριο του σιδήρου, αργότερα όμως με το κλείσιμο των ορυχείων οι εναπομείναντες κάτοικοι στράφηκαν στην γεωργία, το εμπόριο, την εξάσκηση διαφόρων τεχνών σαν γυρολόγοι και την οικιακή κτηνοτροφία και μελισσοκομία. Επίσης μετανάστευαν κυρίως εποχιακά στα Άδανα και το Σίς όπου και απασχολούνταν σε γεωργικές εργασίες για την συμπλήρωση του οικογενειακού εισοδήματος.
      Ήταν το κεντρικό κεφαλοχώρι μιας ευρείας περιφέρειας της Ν.Α. Καππαδοκίας που εκτείνονταν πάνω στις οροσειρές και τα υψίπεδα των Ταύρου και Αντίταυρου. Από το κεφαλοχώρι αυτό του Βαρασού (Φάρασα) το οποίο αναφέρεται ως μεγάλη κωμόπολη ήδη κατά τον 17ο αιώνα στην μεγάλη τουρκική Γεωγραφία Τζιχαννουμά, πήρε και ολόκληρη αυτή η ευρεία περιφέρεια την ονομασία της. Σε αυτήν περιλαμβάνονταν χωριά και οικισμοί ελληνικά, τούρκικα, αρμένικα, φαρσάχικα (κουρδικά), τσερκέζικα, τουρκομάνικα, περπέρικα (αλλαξοπίστων Αρμενίων) και αφσάρικα.
      Οι υπόλοιπες κοινότητες των Φαράσων τις οποίες το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών χαρακτηρίζει ως «Αποικίες Φαράσων» ήταν: το Αφσάρι (τουρκ. Avsar-koy) Αφσάρι, η Κίσκα (τουρκ. Kiske, η αρχαία Κισκισσός), ο Σατής ή το Σατί (τουρκ. Sati), το Τζουχούρι ή Τσουχούρι (τουρκ. Cuhur-koy ή Cuhur-yurt) Τσουχούρι, το Φκώσι ή Γαρσατί (τουρκ. Pos-gara-koy ή Gara-tepe ή Mansurlu, η αρχαία Γαρσανδός) Φκώσι και το Ξουρδζάιδι (τουρκ. Gara-koy) Ξουρδζάιδι το οποίο εγκαταλείφθηκε κατά το 1875. Οι κοινότητες αυτές μιλούσαν μια ελληνοκαππαδοκική διάλεκτο που την ονόμαζαν «βαρασώτ’κα» ή «ρωμά’κα». Στα Φάρασα ανήκαν επίσης και τα τουρκόφωνα χωριά: Γαριπτσάς ή Κουρούμζα (τουρκ. Curumze) Κουρούμζα, Ταστσί (τουρκ. Tasci), Χοστσά, Μπεσκαρντάς (τουρκ. Besgardas) και Παχδζαδζούχι που είχαν ελληνικό κυρίως πληθυσμό. Επίσης και οι οικισμοί Κοτσχισάρ (Kochisar), Κίρσεχιρ (Kirsehir) και Τσαϊρλίκ (Cerlik). Η τοπική παράδοση αναγνωρίζει την ύπαρξη στην περιοχή και αρκετών μουσουλμανικών χωριών [Παραζυέμη, Άνου και Κάτου Τελέλτες (Ντελέλοι), Τζαχηρού (ή Τσαχηρού), Γιαχιαλί (Αγχιαβούδες) κ.α.], οι κάτοικοι των οποίων ήταν Έλληνες οι οποίοι αλλαξοπίστησαν κατά διάφορες περιόδους για να γλιτώσουν την ζωή και την περιουσία τους, με τελευταία περίοδο το 1821 περίπου.
      Μετά τη διάλυση της Κουρδικής δυναστείας του Κοζάν όπου ανήκε και η φαρασιώτικη περιφέρεια και η οποία διήρκεσε από το 1553 έως το 1876 περίπου, η περιφέρεια των Φαράσων προσαρτήθηκε διοικητικά στο νομό των Αδάνων εκτός του Βαρασού που υπαγόταν στην Καισάρεια, αλλά εκκλησιαστικά όλα τα χωριά εξακολουθούσαν να υπάγονται στην Αρχιεπισκοπή Καισαρείας.
      Το 1924 οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν σε 583 (204 οικογένειες), οι περισσότεροι Έλληνες της Καππαδοκίας αλλά και ελάχιστοι Τούρκοι (17 άτομα - 3 οικογένειες), όμως μετά την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμού οι Έλληνες κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό και τα σπίτια τους δόθηκαν σε τουρκικές οικογένειες.
      Σημειώσεις:1. data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2021-45500.2. «[YerelNET] ÇAMLICA KÖYÜ». www.yerelnet.org.tr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015.3. Θεοδωρίδη Θεόδωρου πρωτοπρεσβυτέρου, «ΒΑΡΑΣΩΤΙΚΑ ΤΡΑΓΩΔΕ», Αθήνα 1988, σελ. 6.4. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015.
      Πηγή: el.wikipedia.org
      ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΑΣΣΙΩΤΩΝ
      Οι Φαρασσιώτες πληθυσμοί νομαδικοί κατοικούσαν στα μέρη της Καππαδοκίας, και συγκεκριμένα στις οροσειρές του Ταύρου και του Αντίταυρου.Πριν από αιώνες οι Φαρασσιώτες ήταν κάτοικοι των σπηλαίων πόλεων, δηλαδή ζούσαν κάτω από το έδαφος με διαμορφωμένους κατάλληλους χώρους για την καθημερινή τους επιβίωση.Την ημέρα εργαζόταν πάνω από την γη καλλιεργούσαν διάφορες σοδιές και τα βράδια μένανε και πορευόταν κάτω εις τις κατοικίες τους που ήταν έτσι διαμορφωμένες κατάλληλες, με χώρους δωματίων, συγκεντρώσεων αποθηκευτικούς, τουαλέτες, χώροι για τα ζώα και τις αποθήκες για να τρώνε και να ζουν χωρίς κανένα πρόβλημα.Εδώ είναι άξιο να πούμε ότι οι χώροι αυτοί πολλές φορές έφθαναν και τα εβδομήντα μέτρα κάτω από την γη, ανάλογα με τα άτομα που κατοικούσαν στο χωριό.Σημασία έχει ότι είτε στο ένα μέτρο βρισκόσουν είτε στα εβδομήντα το οξυγόνο που υπήρχε μέσα ήταν παντού το ίδιο, δεν αισθάνεσαι καθόλου ότι βρίσκεσαι κάτω από την γη και σε τέτοιο βάθος.Μέσα στις πόλις είχαν πηγάδια για να παίρνουν νερό για της ανάγκες τους και παράλληλα με αγωγούς που είχαν κατασκευασμένους τα πηγάδια έδιναν οξυγόνο στους κατοικήσιμους χώρους.Βέβαια είναι άξιο απορίας πως πριν από χιλιάδες χρόνια υπήρχε αυτή η φιλοσοφία και αυτή η τεχνική ώστε να κατασκευάζονται τέτοιου είδους χωριά ή πολιτείες, να επικοινωνούν μεταξύ τους με διαδρόμους από σπίτι σε σπίτι.Υπήρχαν διάδρομοι που κατέβαιναν και άλλοι πάλι που ανέβαιναν μόνο κάπου, κάπου υπήρχαν μέρη που οι διάδρομοι αυτοί συναντιόταν μεταξύ τους.Φανταστείτε τώρα κάποιος να ήθελε να πάει να δει κάποιον από τον πρώτο όροφο στον τελευταίο που ήταν στα εβδομήντα μέτρα.Πρέπει να κάνω μια διευκρίνιση ως προς τους ορόφους τους σημερινούς με τους ορόφους των υπόγειων πόλεων.Σήμερα ο πρώτος όροφος είναι στην γη, και ο τελευταίος προς τον ουρανό.Αντίθετα τον καιρό εκείνο ξεκινούσε ο πρώτος από την γη και πήγαινε προς τα κάτω, είκοσι τριάντα, ως και τα εβδομήντα μέτρα πολλές φορές σύμφωνα με τις καταγραφές των υπογείων πόλεων.Οι ασχολίες των Φαρασσιωτών ανά τους αιώνες ήταν διάφορες και πολλές. Υπήρχαν πολλά μεταλλεία στην περιοχή, και πολλοί εργαζόταν σαν μεταλλωρύχοι. Kαλλιεργούσαν την γη και έβγαζαν διάφορες παραγωγές όπως σιτηρά και είχαν πολλά αμπέλια, έκαναν πολλά είδη τροφίμων τους, όπως το πετμέζι, το αποθήκευαν για τον χειμώνα, έκαναν πολλά και καλά κρασιά, στη φωτογραφία 1 φένεται πώς δούλευαν τα σταφύλια για να βγάλουν τα κρασιά, τρύγιζαν τα κουβαλούσαν με τα κάρα και τα άδειαζαν από μια τρύπα στο πατητήρι (2) από εκεί γέμιζαν το χυμό σε πήλινα πιθάρια (3) και από κάτω όπως (4) γινόταν η επεξεργασία, κάνανε το πετμέζι, και μετά όπως στο (5) γινόταν το στράγγισμα, κατόπιν το έβαζαν στην αποθήκη να γίνει κρασί ή έβγαζαν τσίπουρο, το μετάβραζαν και το έκαναν σαν οινόπνευμα, να το χρησιμοποιούν για ποτό, και το χρησιμοποιούσαν για εντριβές, σε πληγές για καυτηριασμούς και άλλα.Στο (6) διαμέρισμα φαίνεται ένας στάβλος με τα ζώα, ακριβώς από κάτω στο (7) το παιδικό δωμάτιο, για να είναι ζεστό από τα χνώτα των ζώων.Κάτω από την αποθήκη συνήθως ήταν οι διάδρομοι (8) για δημιουργείται ρεύμα, για να κρατούν τα πράγματά τους δροσερά.Οι Φαρασσιώτες στο γενικό σύνολο λόγω της ιδιομορφίας να ζουν κάτω από την γη, ήταν από τις πρώτες γενιές που ασχοληθήκαν με τα μέταλλα, σχεδόν όλοι ήταν και μεταλλωρύχοι.Τα υψώματα του Ταύρου και του Αντίταυρου που κατοικούσαν είχαν τα περισσότερα και μεγαλύτερα μεταλλεία της περιοχής.Παράδειγμα τα μεταλλεία της Αρχαίας Κισκισός, ήταν γνωστά από αρχαιοτάτων χρόνων, όλοι οι αρχηγοί και Βασιλείς τις πανοπλίες τους της έκαναν από το μπακίρι της σημερινής Κίσκας των Φαράσσων.Ο Φαρασσιώτικος λαός, προ υπήρχε στα μέρη αυτά και δεν είναι μετανάστες που έχουν έρθει από άλλα μέρη. Κατά καιρούς Βέβαια πέρασαν λαοί πολλοί, κάποιοι σαν μετανάστες, άλλοι σαν κατακτητές έκαναν επιδρομές λόγω των μεταλλευμάτων που υπήρχαν στην περιοχή, αλλά, και γιατί υπήρχε το πέρασμα, ο δρόμος των καραβανιών, από την μεγάλη Ασία, προς την Μικρά Ασία.Συγκατοίκησαν, με πολλούς λαούς, υπόφεραν, πιέστηκαν, πολλοί έχασαν και την ζωή τους, θανατώθηκαν, αλλά δεν έχασαν την ταυτότητά τους κράτησαν το Φαρασσιώτικο στοιχείο, με το πανάρχαιο γλωσσικό ιδίωμα των αρχαίων Ελλήνων, είναι από τους πιο παλαιούς λαούς που κατοικούσαν στην περιοχή των Φαράσσων Καππαδοκίας.Υπήρχαν λαοί πολλοί Φιλέλληνες όπως οι αρχαίοι Χετταίοι που συγκατοίκησαν με το Φαρασσιώτικο στοιχείο αλλά ζούσαν σαν αδέλφια, και πολλές φορές στήριζαν και υποστήριζαν τους Φαρασσιώτες, και οι Φαρασσιώτες αυτούς.Μετά από χρόνια συγκατοίκησης αφομοιωθήκαν με τους Φαρασσιώτες και κρατούσαν και από κοινού τα ήθη έθιμα, όπως το Φαρασσιώτικο δρώμενο με την αρπαγή της κόρης της Δήμητρας, Περσεφόνη.Ακόμα είχαν πολλά κοινά σημεία.Οι Φαρασσιώτες παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με των αρχαίο πληθυσμό των «ΧΕΤΤΑΙΩΝ», που κατοικούσαν στην Καππαδοκία.Δημιουργούσαν λατρείες προς τιμήν της Θεάς ΜΑ και του ΜΗΝ και πολύ συχνά τελετουργούσαν και πυροβατούσαν ιερείς στον Ναό της Περασίας ή Φερασίας Αρτέμιδος που υπήρχε λίγο πιο πάνω από το χωριό του Βαρασσού κοντά στο αρχαίο χωριό «ΠΑΡΣΣΑ».Πάνω στα θεμέλια του ναού αυτού, τα χριστιανικά χρόνια χτίστηκε ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου με στραμμένο το ιερό προς τον βορρά.Ίσως κατά το έθιμο της πυροβασίας των ιερέων, κρατούν και τώρα οι πυροβάτες την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου κατά το έθιμο της πυροβασίας. Άλλες ομοιότητες είναι: 1) Το Καππαδόκικο γλωσσικό ιδίωμα των Φαράσσων που προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα με πάρα πολλές λέξεις, που φανερώνει την αρχαιότητα του Έλληνα Φαρασσιώτη .2) Το γεγονός το ότι οι πρώτοι κάτοικοι, οι πρόγονοι τους, ήταν κάτοικοι των σπηλαίων δημιουργώντας χωριά κάτω από το έδαφος.3) Την λατρεία τους προς την θεά Δήμητρα, την Θεά (ΜΑ) όπως την έλεγαν, «ΜΑ την έλεγαν και οι Χετταίοι».4) Ίσως επειδή ο ρόλος της μάνας έχει σχέση με την γονιμότητα και η θεά Δήμητρα ήταν θεά της γονιμότητας, έλεγαν και την μαμά ΜΑ.Εϊ Τατά Σεϊ Τατά «Εϊ Πατέρα λυπήσουμε» Φώναζε και σπάραζε στο κλάμα η Θεά Δήμητρα παρακαλώντας τον Δία και δείχνοντας με τις κινήσεις των χεριών της το σημείο της καρδιάς της.5) Μόνο στα Φάρασσα κρατούν το πατροπαράδοτο γεγονός που συνέβη στην Θεά Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη.6) Ακόμα και σήμερα στης Φαρασσιώτικες παραδόσεις χορεύουν τον χορό, ΕΙ ΤΑΤΑ ΣΕΪ ΤΑΤΑ που συμβολίζει τον πόνο το κλάμα και τον οδυρμό της Θεάς Δήμητρας να παρακαλεί τον Πατέρα της, Θεό Δία να φέρει την κόρη της πίσω, να επιστρέψει στο σπίτι της, ΑΦΣΑΡ.Οι Αφσάρ ήταν λαός που πέρασε από την Περσία στα μέρη της Καππαδοκίας και δημιούργησαν πολλά προβλήματα στους κατοίκους των Φαράσσων και στην υπόλοιποι Καππαδοκία, αλλά περισσότερο στους Φαρασιώτες, γιατί ήταν εγκατεστημένοι στα χωριά των Φαράσσων και συγκεκριμένα στο χωριό Ξουρτσαϊδι Φαράσσων και αργότερα στο χωριό Αφσάρι. «Από τους Αφσάρ το χωριό πήρε το όνομα Αφσάρι».Οι Αφσάρ ήταν λαός τεμπέλικος δεν ήθελε και δεν ήξερε να δουλέψει και όλο ζούσε με κλέψιμο εκβίαζαν τον κόσμο, ήθελαν πάντα να τα έχουν καλά με την εξουσία, έκαναν ομάδες Τσετέδων μαζί με τους Τούρκους και χτυπούσαν τα ελληνικά χωριά, έπαιρναν ακόμα και τις περιουσίες τους, έτσι με αυτών τον τρόπο έβγαζαν το μίσος που είχαν προς των Ελληνικό λαό γιατί δεν μπόρεσαν να χωνέψουν αυτό που έπαθαν από τις μάχες του Μεγάλου Αλέξανδρου και πέρασαν για να εκδικηθούν.Το χωρίο Αφσάρι δεν στέριωνε κατοίκους, τέσσερις και πέντε φορές κατοικήθηκε και διαλύθηκε γιατί ο κόσμος από αγανάκτηση έφευγε σε άλλα χωριά.Στην περιοχή των Φαράσσων και προς το νοτιοανατολικό μέρος κατοικούσαν πληθυσμοί των Κούρδων. Υπεύθυνοι της περιοχής Σουλτάνοι ήταν οι αδερφοί Νεμπέρογλου Κοζάν, ή «Κοζάογλου» παιδιά του Σουλτάνου Κοζάν. Οι Φαρασιώτες με τους Κούρδους ζούσαν πολύ καλά και αρμονικά δεν τους πείραζαν ούτε τους απαγόρευαν την γλώσσα μιλούσαν την Φαρασιώτικη διάλεκτο.Κρατούσαν τα ήθη έθιμα, την θρησκεία, της εκκλησίες, συγκατοικούσαν και διασκέδαζαν μαζί, για αυτό και οι Φαρασιώτες κατόρθωσαν να κρατήσουν, ήθη, έθιμα, χορούς, τραγούδια, θρησκεία γλώσσα και πολλά άλλα, ενώ στην υπόλοιπη Καππαδοκία αναγκάσθηκαν να μιλάνε την Καραμανλίδικη γλώσσα όπως την έλεγαν οι Τούρκοι.Δεν είναι τιμητικό το όνομα αυτό να συνεχίζεται και από εμάς, γιατί οι Τούρκοι μας κορόιδευαν, γιατί δεν αλλάζαμε την πίστη μας. Καρά ιμάν, σημαίνει Μαύρη πίστη και οι χριστιανοί ονομάστηκαν Καραμανλήδες και πολλοί το λένε και τώρα ακόμη.Είμαστε Έλληνες της μικράς Ασίας, «Της Ασιατικής Ελλάδας» και προ υπήρχανε στην Μικρά Ασία, δεν ήμαστε Καρά, ιμάνιδες του 13ου αιώνα όπως θέλουν να μας προσφωνούν κάποιοι γιατί δεν δεχόταν οι πρόγονοι μας να αλλάξουν την πίστη και την θρησκεία τους.Τα τελευταία χρόνια περίπου το 1850 την περιοχή την αναλαμβάνουν οι Σουλτάνοι των Οθωμανών Τούρκων και στην περιοχή των Φαράσσων αρχίζουν τα πράγματα να αλλάζουν.Αναγκάζονται να μιλούν σαν γλώσσα καθημερινότητας την Τούρκικη πολύ λίγα χωριά κατόρθωσαν έστω κρυφά ή φανερά να κρατήσουν την γλώσσα την θρησκεία και πολλά από τα έθιμα τους, δεν τους επέτρεπαν να εκκλησιάζονται, άρχισε σιγά, σιγά ελληνική γλώσσα να αμολιέται μόνο κρυφά, ώσπου της 10 Απριλίου 1875 δεν τους επέτρεψαν να γιορτάσουν και το Πάσχα.Έλεγαν οι Φαρασιώτες γέροι στης διηγήσεις τους.
      Πάτσανμες οι Γαρανάδες = Μας πάτησαν οι ΑγαρηνοίΧρηστός Ανέ τσου πάμε = Χρηστός Ανέστη δεν είπαμεΤα βά μας λτινά τσο βάψαμτα = Τα αυγά μας κόκκινα δεν τα βάψαμεΤα βαγγέλιά μας τσο ψαλσάμτα = Τα ευαγγέλια μας δεν τα ψάλανε
      Άρχισαν οι δύσκολες ημέρες οι Αφσάρ με τους Παράνομους Τούρκους οργάνωναν ομάδες ανταρτών και βγαίναν στα βουνά, κατέβαιναν τις νύχτες χτυπούσαν και έκλεβαν τα ελληνικά σπίτια, ο κόσμος αναγκαζόταν να εγκατάλειψη σπίτια περιουσίες χωράφια και να φύγει να ζήση αλλού. Έτσι χτίζονται καινούρια χωριά γύρο από την Κίσκα για να είναι κοντά τα χωριά και να στηρίζει ο ένας των άλλων. Περίπου το 1880 πέντε αδέρφια αφού τους πήραν ότι είχαν οι Τσέτες, έχτισαν το χωριό Πες Καρτάς περίπου 50 χιλιόμετρα βόρια του Βαρασσού κατά μήκος του ποταμού Ζαμάντη και του παραποτάμου Χουμουρλού, άλλοι πήγαν στο χωριό Σατί, Ταστσί, Χοντσά, Άνω κιούνια, Κάτω Κιούνια. Το κεφαλοχώρι ο Βαρασσός από 700 οικογένειες 4,500 άτομα, έμειναν 420 οικογένειες περίπου 1400 άτομα. Δυστυχώς στις ομάδες αυτές των Τσετέδων εισχώρησαν και Φαρασιώτες μαζί με τους Αφσάρ και οι Έλληνες Χωρίστηκαν στα δύο. Οι μισή με τους Οθωμανούς Σουλτάνους των Τούρκων και οι άλλοι με τους Σουλτάνους Κοζάνογλου. Τα παιδιά των Τσετέδων Ελλήνων έγιναν γενίτσαροι «Νέες Δυνάμεις» και υπηρέτησαν στο τούρκικο Στρατό, οι Αφσάρ αργότερα έχτισαν το χωριό Αφσάρκιοϊ νότια του Βαρασσού περίπου 40 χιλιόμετρα. Το 1924 με την συνθήκη της Λοζάνης, οι Έλληνες χριστιανοί της Μικράς Ασίας γίνονται ανταλλάξιμοι και αφήνουν σπίτια περιουσίες και όλα τα υπάρχοντά τους και φεύγουν, άλλοι προς τον νότο άλλοι προς τον βορά, άλλοι σε διάφορα μέρη του κόσμου, οι περισσότεροι ήρθαν στην Ελλάδα πρόσφυγες ξεριζωμένοι να συνεχίσουν την ζωή τους από την αρχή.Από τα χωριά των Φαράσσων ήρθαν περίπου 3500 χιλιάδες νέοι και γέροι γυναίκες και παιδιά. Εγκαταστάθηκαν σε συνοικίες της Αθήνας της Θεσσαλονίκης, στα χωριά Πλατύ Ημαθίας, στο χωριό Αγροσυκιά Πέλλας εγκαταστάθηκαν 37 οικογένειες από τα χωριά Κίσκα, Σατί, Τσουχούρι, Χοντσά, και μία οικογένεια του Φράγκου Σάββα από τον Βαρασσό τα τελευταία χρόνια ζούσαν στο Σατί.Στα χωριά της Δράμας, και στην Κέρκυρα, όπου εκεί πήγε ο ιερέας Χατζεφεντής* και στης 10 Νοεμβρίου του 1924, εκοιμήθηκε μετά από σαράντα ημέρες από την εγκατάστασή του εις την Ελλάδα όπως το είχε πρόβλεψη.
      *Ο Θεόδωρος Ανιτσαλίχος του Γεωργίου και της Βαρβάρας το γένος Φράγκων, η εκκλησία μας τον ανακήρυξε Άγιο μετά από 80 χρόνια ως Αγ. Αρσένιο ο εκ Φαράσσων τον Καππαδόκη.
      [iEpikaira: Όποιος είχε την ευλογία να παρακολουθήσει την σειρά "Άγιος Παΐσιος: Από τα Φάρασσα στον Ουρανό"... ας βγάλει τα συμπεράσματά του... για την επιλογή του τίτλου που επιλέξαμε.]
      Πηγή: farassiotis.gr
      Oι περισσότεροι διαβάζουν και ΕΔΩ...

      Σύνδεσμος άρθρου ⤶


    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    ×