Ο σχεδιασμός για την νέα δομή δυνάμεων της Πολεμικής Αεροπορίας που καθορίζει τις οροφές μαχητικών αεροσκαφών δεν είναι επίσημα γνωστός. Υπάρχουν διάφορες “σκόρπιες” πληροφορίες. Τίποτα όμως επίσημο. Ουδείς γνωρίζει πόσα μαχητικά θα χρειαστεί η Πολεμική Αεροπορία για να αντεπεξέλθει στην απειλή. Με αυτό το (άγνωστο προς το παρόν…) νούμερο υπόψη, θα προκύψει η δομή δυνάμεων και θα ληφθούν εγκαίρως οι σωστές αποφάσεις, προτού η αναβλητικότητα επιβάλει κόστος και μάλιστα σοβαρό. Κόστος στο επίπεδο της άμυνας, αλλά όπως θα αποκαλύψουμε σήμερα, κόστος και για τη βιομηχανία, με την ΕΑΒ να χάνει άλλη μια καλή ευκαιρία. Ασφαλείς πληροφορίες του DP, αναφέρουν ότι έχει προκύψει ενδιαφέρον από χώρα της Βόρειας Αφρικής για μεταχειρισμένα F-16 σε καλή κατάσταση, τα οποία θα αναβαθμιστούν και θα αξιοποιηθούν για πρώτη φορά στην Ιστορία της.
Επιτέλους, ας αποφασίσουμε! 180; 200; 220; 250; Πόσα αεροσκάφη θα χρειαστεί η Πολεμική Αεροπορία στο μέλλον; Υπάρχει οριστική απάντηση από τον χρήστη; Κι αν ναι, αντιλαμβάνεται τη σημασία της η Πολεμική Αεροπορία, βασικά όμως η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ; Ας δούμε ορισμένες από τις κρίσιμες αποφάσεις που επηρεάζονται…
Τα δυο επίμαχα ζητήματα είναι η τύχη των F-16 Block 50 και Block 30. Όπως προχωρά η υπόθεση, τα αεροσκάφη αυτά σύντομα θα εξαντλήσουν τον επιχειρησιακό τους βίο και θα καταστούν άχρηστα, ή δευτερεύουσας σημασίας για την εθνική άμυνα. Διότι κανείς δεν παίρνει την ευθύνη να πει ξεκάθαρα “τόσα χρειαζόμαστε για τόσο χρόνο, άρα τόσα πρέπει αν φροντίσουμε να τα διατηρήσουμε σε αξιόμαχη κατάσταση”.
Όπως έχουμε πει, από την αναβάθμιση των 84 F-16, θα προκύψουν συστήματα τα οποία είναι πολύ πιο σύγχρονα από αυτά που έχουν τα Block 30/50. Άρα, υπάρχει μια μοναδική ευκαιρία αναβάθμισης με χαμηλό κόστος, κλάσμα αυτού που θα απαιτούνταν για αντικατάσταση όσων απαξιωθούν με καινούργια μαχητικά. Κι αν υποτεθεί πως υπάρχει ανάγκη, αφορά και τα 50άρια και τα 30άρια (έχουν υποστεί δυο δομικές αναβαθμίσεις και εκσυγχρονισμό των κινητήρων τους);
Για τα 50άρια τα έχουμε πει. Μετά από μια περίοδο μερικών εβδομάδων που όλα έγιναν με ταχύτητα… φωτός, ξαφνικά όλα σταμάτησαν! Αυτό που απομένει είναι να πάει ο αρχηγός ΓΕΑ μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας το πρόγραμμα στη Βουλή, για να ενημερώσει για τη σκοπιμότητά του και να αποσπάσει την έγκρισή της!
Έχουν περάσει μήνες και “ούτε φωνή, ούτε ακρόαση”! Απλά κάποιος το παράτησε στη μέση! Η επιθυμία της Πολεμικής Αεροπορίας είναι δεδομένη, διότι γνωρίζει καλά τα περιθώρια των μαχητικών αεροσκαφών. Δηλαδή, πότε θα χρειαστεί να τα αποσύρει εάν δεν τα αναβαθμίσει και να αναζητήσει άλλες λύσει για να καλύψει το κενό.
Για τον απλούστατο λόγο ότι οι εποχές που αφήναμε κύρια οπλικά συστήματα να απαξιώνονται, καθώς προσδοκούσαμε να αγοράσουμε το καλύτερο που κυκλοφορούσε στη διεθνή αγορά έχουν παρέλθει, ενδεχομένως και ανεπιστρεπτί. Κι όταν έχεις τα απάρτια τσάμπα, το κόστος αναβάθμισης είναι ίσως και το ένα όγδοο αυτού που θα χρειαζόσουν για να πάρεις καινούργια, πρέπει να είσαι ανόητος να χάσεις την ευκαιρία.
Εάν όμως τα χρειάζεσαι. Να γιατί πρέπει επιτέλους να αποφασίσουν ποια είναι η οροφή. Τα απάρτια που θα προκύψουν, εάν δεν αξιοποιηθούν θα πεταχτούν σε κάποια αποθήκη και θα αχρηστευθούν. Όπως έχει ξαναγίνει, αλλά ας μην ασχοληθούμε τώρα με αυτό διότι υπάρχει και άλλο θέμα σοβαρότερο! Αν τα χρειαζόμαστε, ξέροντας ότι η γραφειοκρατία είναι χρονοβόρα, ας τελειώσουν τη διαδικασία, ώστε όταν το αποφασίσουμε να προχωρήσουμε αμέσως.
Όλοι θυμόμαστε τη συζήτηση περί σκέψεων που υπήρχαν για την πώληση των F-16 Block 30 και με τα χρήματα που θα προέκυπταν να χρηματοδοτηθούν άλλες λύσεις, πιο αποδοτικές για την Πολεμική Αεροπορία. Αναβάθμιση των Block 50, προμήθεια άλλης μιας μοίρας Rafale! Ήρθαν στη Νέα Αγχίαλο οι Εμιρατινοί που τα εξέταζαν να τα αγοράσουν για εκπαιδευτικά και εντυπωσιάστηκαν από την κατάσταση στην οποία τα διατηρούν οι τεχνικοί της Πολεμικής Αεροπορίας.
ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ ΤΩΝ F-16 BLOCK 30
Τα θέλουμε ή δεν τα θέλουμε όμως; Άντε ντε! Ποιος θα δώσει την οριστική απάντηση; Πλέον, η ανάγκη να δοθεί απάντηση είναι πιο πιεστική από ποτέ και όχι μόνο υπό τον φόβο απαξίωσης των απαρτίων της αναβάθμισης των F-16 σε “V”. Πάμε όμως και στη δυνητική ευκαιρία πώλησης αριθμού F-16 Block 30.
Αρχικά, η απραξία της ελληνικής πλευράς μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια μιας καλής ευκαιρίας για επικερδή δραστηριότητα στην ΕΑΒ, που έχοντας την εμπειρία σε αναβαθμίσεις, με την καθοδήγηση της Lockheed Martin, θα μπορούσε να αναλάβει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού.
Από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει περίσσευμα σε απάρτια (υπολογιστές αποστολής, ραντάρ κ.λπ.) από την αναβάθμιση σε “V”, ακόμα κι αν αναβαθμιστεί το σύνολο των Block 50, η πρόταση μπορεί να αφορά ένα ιδιαίτερα προηγμένο αεροσκάφος, η πώληση του οποίου θα πιάσει πολύ ικανοποιητική τιμή.
Για να μην το ξεχάσουμε… Ποια φέρεται να είναι αυτή η χώρα; Η Τυνησία! Η ηγεσία της οποίας “φλέρταρε” πολύ έντονα με το καθεστώς Ερντογάν και τον κατά φαντασία “σουλτάνο”. Άρα η υπόθεση έχει και μια διάσταση εξωτερικής πολιτικής. Να “παρεμβάλει” η Ελλάδα την απόπειρα να προκύψει μια χώρα στη μεσόγειο αποκλειστικής τουρκικής επιρροής και “καθοδήγησης”. Ψιλά γράμματα…
Κι αυτό να μην απασχολήσει όμως, έχουμε μήπως την εντύπωση ότι οι υπόλοιποι κινούνται στους δικούς μας ρυθμούς και περιμένουν πότε θα δεήσουμε να αποφασίσουμε αν θέλουμε ή όχι τα F-16 Block 30; Προφανώς όχι. Εμείς όμως έχουμε αποδείξει πως ζούμε στον δικό μας μαγικό κόσμο.
Ενδεικτικά, Νορβηγοί και Δανοί μπαίνουν στο F-35 και είναι εξαιρετικά πιθανό να επιχειρήσουν να μειώσουν τον στόλο των F-16. Οι Πορτογάλοι έχουν δώσει τέτοια μαχητικά ήδη στους Ρουμάνους. Οι Αιγύπτιοι αγοράζουν μαζικά μαχητικά τέταρτης και πλέον γενιάς. Αποκλείεται να αποφασίσουν να διαθέσουν κάποια από τα F-16 που διαθέτουν;
Ας μην αποκλείουμε ούτε τους Τούρκους. Έχουν μεγάλο αριθμό και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ή κάποια ενδεχόμενη απόφαση προμήθειας κάποιου άλλου αεροσκάφους, θα μπορούσε να τους βάλει στην “κούρσα” και μάλιστα με προνομιακούς όρους, λόγω των σχέσεων με τη βορειοαφρικανική χώρα.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ: ΤΙ ΕΙΧΕΣ ΓΙΑΝΝΗ… ΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ
Το ότι παθιαζόμαστε με κάτι εύκολα και στη συνέχεια εστιάζοντας σε κάτι άλλο το ξεχνάμε, θα μπορούσε κανείς να το εντάξει στα χαρακτηριστικά του Έλληνα. Παρορμητικός, επιπόλαιος, χωρίς σχεδιασμό, με περίσσιο πάθος το οποίο όμως μπορεί να μεταφέρεται με ταχύτητα από το ένα θέμα στο άλλο.
Για ποιον λόγο τα εξοπλιστικά προγράμματα θα ξέφευγαν από αυτό τον κανόνα; Μαχητικά αεροσκάφη, φρεγάτες, τεθωρακισμένα! Το πρόβλημα είναι όμως ότι ο αποσπασματικός και εκ πεποιθήσεως “άτσαλος” τρόπος, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, με τον οποίο χειριζόμαστε και την εθνική άμυνα, έχει δείξει τα αποτελέσματα του…
Στον τομέα των μαχητικών, ήταν από τις λίγες φορές που την προσοχή μας τράβηξαν δύο προγράμματα. Η απόκτηση των 18 γαλλικών μαχητικών 4+ γενιάς Rafale και ταυτόχρονα η αναβάθμιση 84 F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση F-16V. Αμφότερα κομβικής σημασίας για την άμυνα της χώρας προγράμματα.
Κάπου εκεί “χτίστηκε” για το πόπολο η επικοινωνιακή εικόνα που επιθυμούν οι εκάστοτε κυβερνητικοί. “Η κυβέρνηση μεριμνά για την εθνική άμυνα“! Και εφησυχάσαμε όλοι. Διότι εάν αναλογιστεί κανείς το γινόταν τα τελευταία 10-15 χρόνια, η σημερινή κυβέρνηση έχει τεράστιο πλεονέκτημα.
Παρότι κινήσεις γίνονται, έχουμε πολλάκις αναλύσει για ποιον λόγο αυτές χαρακτηρίζονται από -ενίοτε ύποπτο- ερασιτεχνισμό, με πλημμελή τήρηση των προβλεπομένων διαδικασιών. Επίσης, σύγχυση επικρατεί με τη λογική των προτεραιοτήτων.
Εδικοί στα θέματα της άμυνας εκφράζουν απορίες για το αν οι προτεραιότητες καθορίζονται από τις επιχειρησιακές ανάγκες, ή ένα μείγμα δεδομένων αναγκών με ισχυρή δόση “γεωπολιτικής ανησυχίας”, συν την ικανοποίηση των επιθυμιών εταιριών που έχουν διαθεσιμότητα οπλικών συστημάτων.
Συστήματα τα οποία “ξέμειναν” στις εταιρίες, καθώς οι εποχές ισχνών αγελάδων υπαγορεύουν μείωση των παραγγελιών, λόγω έλλειψης ρευστότητας. Οπότε έρχεται η Ελλάδα και κάνει μια “εξυπηρέτηση” στη λογική του “καλού παιδιού“, εάν δεν υπάρχουν κι άλλα κίνητρα. Αν μας ενδιέφεραν τόσο πολύ, για να τους εξυπηρετήσουμε, θα έπρεπε να μας εξυπηρετήσουν. Αγορά δηλαδή, με προνομιακές τιμές και όρους.
Με βάση αυτή την εικόνα, δεν εκπλήσσει και η αδυναμία του “συστήματος” της άμυνας της χώρας, με την πολιτική και στρατιωτική του παράμετρο, να λάβει οριστικές αποφάσεις για τις οροφές των κύριων οπλικών συστημάτων που χρειάζεται η ελληνική άμυνα. Όλα γίνονται στο “περίπου”, ή αλλιώς… “στο γόνατο“. Η κατάσταση στον στόλο μαχητικών που περιγράφτηκε τα λέει όλα.
Έχουμε κατά καιρούς εκφράσει κατά τον πλέον τεκμηριωμένο τρόπο για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα, ώστε η Πολεμική Αεροπορία να βρεθεί με έναν προηγμένο και αξιόμαχο στόλο μαχητικών, ικανό να προστατεύσει τη χώρα από τις γνωστές απειλές που αντιμετωπίζει επί δεκαετίες και όποιες άλλες ήθελε προκύψει. Η Αεροπορία ξέρει τι πρέπει να κάνει σε τεχνοκρατικό επίπεδο. Το πολιτικό προσωπικό όμως, δυστυχώς, δεν συμβαδίζει.
Πηγή: defence-point.gr
