Αν αύριο η ελληνική κυβέρνηση εκχωρήσει κυριαρχικά μας δικαιώματα στους Τούρκους υπό οποιοδήποτε πρόσχημα, χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά, και προσπαθήσει μετά να βαφτίσει τον εθνικό μας εξευτελισμό ως σπουδαία διπλωματική νίκη που μας εξασφαλίζει ειρήνη και ευημερία, αυτό δεν θα είναι παρά ένα όνειδος που θα κηλιδώνει για πάντα την Ιστορία μας.
...Ο Παπαφλέσσας μπορεί να ηττήθηκε στο Μανιάκι όπου η αντίστασή του ήταν καθαρά συμβολική και είχε επίγνωση ότι θα πέσει («Εγώ άπαξ ορκίστηκα να χύσω το αίμα μου εις την ανάγκην της πατρίδος μας, και αυτή είναι η ώρα. Εύχομαι δε εις τον Θεόν, η πρώτη μπάλα του Ιμπραήμ να με πάρει εις το κεφάλι»), αλλά έναν χρόνο μετά οι Μανιάτες ψυχωμένοι από τη θυσία του απέκρουσαν τον φοβερό και τρομερό τακτικό στρατό του Ιμπραήμ στη μάχη της Βέργας και κράτησαν τη Μάνη απάτητη από τον κατακτητή και την Επανάσταση ζωντανή. Επίσης, στο Πέτα θέλησε να το παίξει αρχιστράτηγος ο άκαπνος Μαυροκορδάτος που δεν είχε ιδέα από πόλεμο παρά μόνο από πολιτικές δολοπλοκίες. Εχθρευόταν σφόδρα τον Κολοκοτρώνη και περίμενε ότι θα έσωζαν την Επανάσταση οι Γερμανοί στέλνοντας τακτικό στρατό στην Ελλάδα - σας θυμίζουν άραγε τίποτα όλα αυτά για όσα κάνουν σήμερα οι εντελώς ανίδεοι από διαχείριση στρατιωτικών κρίσεων κυβερνώντες μας που αρκούνται στο να εκτελούν πειθήνια τις εντολές του Βερολίνου; Στο Δραγατσάνι μπορεί να έπεσαν οι νεαροί ιερολοχίτες επειδή επέλεξαν να πολεμήσουν σε λάθος τοποθεσία τη λάθος ώρα, αλλά στα Δερβενάκια ο Κολοκοτρώνης με λιγότερα από 3.000 παλικάρια τσάκισε τη στρατιά του Δράμαλη που ήταν δεκαπλάσια σε μέγεθος - και η σημερινή αναλογία στρατιωτικής ισχύος Ελλάδας-Τουρκίας δεν έχει φυσικά καμία σχέση με εκείνη τη δυσαναλογία, αλλά όπως ομολογούν όλοι ανεξαιρέτως οι στρατιωτικοί αναλυτές δεν εξασφαλίζει σε καμία περίπτωση την άνετη επικράτηση των Τούρκων.
Σε όλους εκείνους που όποτε αναφέρονται στην Ελληνική Επανάσταση έχουν να πουν μόνο γκρίνιες και κουτσομπολιά και αναμασούν μίζερα μόνο τις ήττες μας και την εθνική διχόνοια, θα πω ότι κάθε ιστορικό γεγονός κρίνεται εκ του αποτελέσματος, και το αποτέλεσμα του ελληνικού ξεσηκωμού ήταν η Νίκη στον αγώνα και η Ελευθερία που απολαμβάνουμε σήμερα. Σε εκείνους που λένε ότι αν δεν επενέβαιναν οι ξένοι στο Ναβαρίνο δεν θα ελευθερωνόμασταν ποτέ, έχω να πω πως αν δεν υπήρχε η Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821 και τα κατοπινά δραματικά γεγονότα όπως η πολιορκία και η ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου το 1825-26, δεν θα υπήρχε και η ναυμαχία στο Ναβαρίνο τον Οκτώβριο του 1827.
Αξίζει να είμαστε υπερήφανοι για τους αγώνες των προγόνων μας και να προσπαθούμε πάντα να τιμούμε αυτά που μας προσέφεραν και όχι να τους ντροπιάζουμε με τη στάση μας. Ας είναι γνώμονάς μας πάντα ο όρκος των αρχαίων Αθηναίων εφήβων: «Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά... αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι...». («Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά... θα αμυνθώ και για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μαζί με πολλούς, και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ' όση την παρέλαβα»). Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους, και Ζήτω η Ελλάδα μας!
