ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 
Αποτελεί κοινή παραδοχή στις ανθρωπιστικές επιστήμες ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι εμπρόθετη. Σκόπιμη δηλαδή. Αρκεί λοιπόν, στις περισσότερες των περιπτώσεων, να παρατηρήσει κανείς με προσοχή τις πράξεις ενός ανθρώπου ή μιας κυβέρνησης και με εργαλείο την κοινή και απλή λογική να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα.
Στην περίπτωση λοιπόν του κορωνοϊού και των ενεργειών που λαμβάνουν χώρα τελευταία από την κυβέρνηση θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί εύλογα ως προς τα εξής:
1) Ποιον κίνδυνο συνιστά η ατομική προσέλευση του πιστού για μετάληψη της Θείας Κοινωνίας και μάλιστα στο προαύλιο ενός ιερού ναού; Κανέναν πραγματικά, αξιολογούμενη ακόμη και με τα πιο ορθολογικά κριτήρια.
2) Ποιον κίνδυνο συνιστά η προσέλευση των πιστών στα κοιμητήρια για τη τέλεση ενός τρισάγιου ή για να ανάψουν τα καντήλια για τις ψυχές των κεκοιμημένων, και πάλι σε υπαίθριο χώρο. Κανέναν πραγματικά, εκτός αν η επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να προστατεύσει τους κεκοιμημένους από τον κορωνοϊό.
3) Ποιος ο λόγος της απαγόρευσης λειτουργίας των ναών τη στιγμή που αδιακρίτως οι άνθρωποι συσσωρεύονται στις υπεραγορές, στις τράπεζες και στις λαϊκές; Κανένας πραγματικά, ιδίως αν η λειτουργία των ιερών ναών γίνει με μέτρα προστασίας (π.χ. απόσταση μεταξύ των συμμετεχόντων, συγκεκριμένος αριθμός πιστών εντός του ναού ανάλογα με τη χωρητικότητά του). Εκτός αν η συγκεκριμένη συγκυρία αποτελεί ευκαιρία για εξυπηρέτηση άλλων στόχων ενάντια στην πίστη μας.
Παρά το γρήγορο βηματισμό και την έγκαιρη λήψη μέτρων για την προστασία της κοινωνίας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, ο "υπερβάλλων ζήλος" που παρατηρείται σε σχέση με την εκκλησία, αντανακλά την ύπαρξη άλλων προθέσεων και κινήτρων στην ατζέντα της.
Είναι ξεκάθαρο πώς οι καιροί είναι πονηροί και απαιτούν εγρήγορση αλλά και θερμή προσευχή από όλους μας.
Καλή λευτεριά και καλή Ανάσταση!
Ρίψασπις no more.-
