Γράφει ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Γέροντας ΠΝ, Επιτελής Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού
Το πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση είναι ότι δεν ξέρει πού να σταματήσει. Σε αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη υπέπεσε ο Ερντογάν. Ως μην γνώστης της “μυστικής τέχνης” της γεωπολιτικής και των διεθνών σχέσεων θα περιοριστώ στην ερμηνεία μου στα εργαλεία της Ιστορίας και της Γεωγραφίας.
Πρώτον• το γεγονός “έχεις μαζί σου” τον Προεδρο μιας χώρας δεν σημαίνει ότι “έχεις” την χώρα
Αυτό είναι ένα βασικό λάθος του Ερντογάν. Η ιστορία έχει διδάξει ότι οι σχέσεις με τον ηγέτη μιας χώρας έχουν και τα όριά τους. Οι πράξεις μιας χώρας είναι η συνισταμένη πολλών συμφερόντων. Το ότι ας πούμε ο Πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας David Lloyd George λάτρευε στην κυριολεξία τον Ελευθέριο Βενιζέλο αλλά και την Ελλάδα και τον Ελληνικό Στρατό, αυτό δεν σήμαινε επ’ ουδενί λόγω ότι θα έμενε έξω από την μοιρασιά της “νέας Τουρκίας”.
Σήμερα, ο Ερντογάν “τα έχει βρει” με τον Τραμπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ είναι μαζί του.
Δεύτερον• η Ρωσία θέλει έξοδο στην Μεσόγειο
Όλα ξεκίνησαν επί Στάλιν, όταν σκεπτόμενος ως λοχίας, ήθελε την Κεντρική Ευρώπη για να προσθέσει χιλιόμετρα buffer zone ανάμεσα σε αυτόν και την Δύση. Εκεί, ο Τσώρτσιλ “του πήρε” την Ελλάδα. Στην συνέχεια αποσκιρτησε και η Γιουγκοσλαβία του Τίτο και η Ρωσία αποκλείστηκε από την Μεσόγειο.
Η Ρωσία λοιπόν κινήθηκε “αλλιώς”. Βρήκε έξοδο μέσω της Συρίας του Ασαντ. Στην Λιβύη η Ρωσία στηρίζει τον Στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ. Τα κενά γεμίζονται. Και η πτώση του Καντάφι άφησε γεωπολιτικό κενό και η Ρωσία “το γέμισε” ευρίσκοντας άλλη μια έξοδο στην Μεσόγειο.
Ο Ερντογάν είναι ενας χρήσιμος ηλίθιος. Τον χρησιμοποίησε η Ρωσία για να δημιουργήσει χάος στην “Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ”. Τώρα όμως οι Ρώσοι ζυγιάζουν. Ο Ερντογάν και στα δύο μέτωπα έρχεται σε σύγκρουση με τα ρωσικά συμφέροντα.
Τρίτον• η Τουρκία φλερτάρει με τον όλεθρο
Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει ένα προσωποπαγές καθεστώς με επίκεντρο την ίδια του την οικογένεια. Ενδεχόμενη πτώση του εκτιμώ ότι θα οδηγήσει την γείτονα σε ακυβερνησία. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας που είχαν νευραλγικό ρόλο στην διοίκηση της Τουρκίας έχουν αποδυναμωθεί διοικητικά.
Ο διάδοχός του θα έχει πολλή δουλειά…
Πηγή: geopolitics.iisca.eu δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Η αβελτηρία του Ερντογάν"
