Για ποιό λόγο οι μεγάλες δυνάμεις ανέχονται την Τουρκία; Πώς φλερτάρει με την αυτοκαταστροφή της;

Αναδημοσιεύεται ένα χρόνο μετά και είναι πιο επίκαιρο από ποτέ...

Ο Τουρκικός γεωπολιτικός γρίφος!

-του Δρ. Κωνσταντίνου Κατσαρού

Συχνά αιωρείται το ερώτημα, για ποιο λόγο υπερδυνάμεις όπως η Αμερική και η Ρωσία ανέχονται σε τέτοιο βαθμό την αλλοπρόσαλλη και ασταθή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός της κατάρριψης του Ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία το οποίο «ξεχάστηκε» σχεδόν ένα χρόνο μετά με ένα απλό «συγγνώμη» από την Τουρκική πλευρά, ενώ σύντομα και με πολύ γοργούς ρυθμούς αναθερμάνθηκαν οι ιστορικά κακές Ρωσοτουρκικές σχέσεις.

Οι λόγοι εστιάζονται στην τεράστιας σημασίας γεωπολιτική της θέση, αφού αποτελεί κόμβο για την διέλευση των αγωγών αερίου από την Μέση Ανατολή προς την καρδιά της Ευρωζώνης. Η ΕΕ πασχίζει να ανεξαρτητοποιηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο, φυσικά με τις ευλογίες και με την παρότρυνση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, για λόγους απομόνωσης της Ρωσίας. Η διέλευση των αγωγών από την ξηρά μέσω Τουρκίας, είναι πολύ πιο γρήγορη στην κατασκευή-συντήρηση και σαφώς πιο οικονομική, σε σχέση με την αντίστοιχη υποθαλάσσια που θα παρέκαμπτε την Τουρκία μέσω Αιγύπτου-Κύπρου-Ελλάδας-Ιταλίας (East Med), με προορισμό την Γερμανία. Επιπλέον η Τουρκία ελέγχει τα στενά του Βοσπόρου και άρα και την υψίστης σημασίας πρόσβαση της Ρωσίας στην Μεσόγειο.

Είναι μια οικονομία που την προηγούμενη δεκαετία γνώρισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και αύξησης του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι αμυντικές της δαπάνες με παράλληλη ανάπτυξη της αξιόλογης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας (η οποία στοχεύει μέχρι το 2023 να καλύπτει τις εγχώριες ανάγκες ελαχιστοποιώντας τις εισαγωγές όπλων). Η εσχάτως παρατηρούμενη καθίζηση στην οικονομία της (ανάλυση) δεν έχει αγγίξει ακόμη τις αμυντικές της δαπάνες. Σημειώνεται ότι οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας μεταξύ 2009 και 2016 μειώθηκαν κατά 52% περίπου. Για το 2017 μόνο, η Τουρκία δαπάνησε 17,6 δις δολάρια ενώ η Ελλάδα μόλις 5,8 δις (χωρίς την επίδραση του πληθωρισμού και των διακυμάνσεων στην ισοτιμία) σύμφωνα με την εκτίμηση του ΝΑΤΟ.

Παράλληλα η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ με υπολογίσιμη στρατιωτική ισχύ και με μεγαλόπνοα εξοπλιστικά προγράμματα που εάν διεκπεραιωθούν, θα διευρύνουν ακόμη περισσότερο την ποιότητα και τις δυνατότητές του. Σημειωτέον, η επιχειρησιακή ικανότητα-ετοιμότητά του είναι υψηλή λόγω των συνεχών πολεμικών επιχειρήσεων κυρίως κατά των Κούρδων. Ο πληθυσμός της ξεπερνά τα 80 εκατ., και επομένως παρά τις πρόσφατες «εκκαθαρίσεις» του Ερντογάν υπάρχει ικανή δεξαμενή με ανθρώπινο δυναμικό για να τους αντικαταστήσει.

Εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού
που υπερασπίσθηκε ο Macron γράφοντας
πως η ελευθερία του Τύπου δεν είναι
διαπραγματεύσιμη

Όσον αφορά στην εξωτερική της πολιτική, εν αντιθέσει με την Ελλάδα που έχει εγκλωβιστεί σε ένα εθελόδουλο οσφυοκαμπτικό ρόλο δορυφόρου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, διατηρεί καλές σχέσεις, εκτός της Ρωσίας που προαναφέραμε, με χώρες όπως το Πακιστάν (με το οποίο εκτός του ότι έχει υπογράψει συμφωνία για την πώληση 30 ελικοπτέρων ATAK τουρκικής κατασκευής αξίας 900εκατ. δολαρίων, φημολογείται ότι ευελπιστεί να συνεργαστεί για να αναπτύξει και πυρηνικά), και το Κατάρ στο οποίο και έχει μόνιμα εγκατεστημένες τουρκικές δυνάμεις. Το Κατάρ που είναι ένας ενεργειακός παράδεισος, διαθέτει τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και γι’ αυτό έχει ισχυρές διασυνδέσεις με τις ΗΠΑ (από την οποία παρήγγειλε 36 μαχητικά F15 αξίας 12δις δολάρια) και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες όπως Βρετανία (από την οποία παρήγγειλε 24 Eurofighter Typhoon έναντι 5δις ευρώ), Γαλλία (από την οποία παρήγγειλε 12 μαχητικά αεροσκάφη Rafale έναντι 3δις ευρώ καθώς και 50 επιβατικά Airbus αξίας 5,5δις ευρώ) και Ιταλία (από την οποία παρήγγειλε επτά φρεγάτες αξίας 5δις δολαρίων). [σσ. iEpikaira: Μέσα στο 2019 το Κατάρ παρήγγειλε τον αστρονομικό αριθμό των 100 τουρκικών αρμάτων μάχης Altay και 20 αυτοκινούμενων πυροβόλων Τ-155 Firtina-II των 155 χλστ / 52] Δεν είναι τυχαίο ότι από όλους τους πιθανούς «μνηστήρες», το Κατάρ επέλεξε και την Τουρκία για να παραχωρήσει μόνιμη στρατιωτική βάση στα εδάφη του ως εγγυήτρια δύναμη, και αυτό γιατί η Τουρκία είναι ιδανική δίοδος για την μεταφορά του φυσικού αερίου του όπως επισημάνθηκε αλλά ταυτόχρονα διαθέτει και ικανή στρατιωτική ισχύ.

Αναρωτιέστε ακόμη γιατί χαιρετά με τον
χαιρετισμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας
που έχει άρρηκτη σχέση με το Κατάρ;

Υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω, είναι κατανοητό γιατί άλλοι κάνουν υπομονή και άλλοι φλερτάρουν με την Τουρκία, πράγμα που εξηγεί και την διεθνή στάση στα ελληνοτουρκικά, τα οποία έχουν μπει σε άλλη τροχιά από τότε που έγινε τοις πάσι γνωστός ο τεράστιος πλούτος που κρύβει το Αιγαίο και αποτελεί το μήλο της έριδος. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα αποδέχτηκε και οριοθέτησε με όλα τα γειτονικά της κράτη την ΑΟΖ, αλλά αρνείται να πράξει το ίδιο στο Αιγαίο. Σε περίπτωση ανακήρυξης της ΑΟΖ από την Ελλάδα, βάσει του διεθνούς δικαίου, η Τουρκία δεν θα έχει θαλάσσια σύνορά με την Αίγυπτο λόγω του Καστελόριζου. Η θέση η οποία βρίσκεται τους δημιουργεί μεγάλο πονοκέφαλο, γι’ αυτόν τον λόγο και η Τουρκία έχει προβεί στο αδιανόητο και έχει ζητήσει από την Αίγυπτο να μη λάβει υπόψη το Καστελόριζο στη ανακήρυξη της ΑΟΖ της. Η τουρκική ΑΟΖ με το Καστελόριζο να ανήκει στην Ελλάδα έχει επιφάνεια περίπου 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ διαφορετικά θα ανερχόταν στα 145.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αντιλαμβάνεστε ότι το μερίδιο στον υποθαλάσσιο πλούτο της περιοχής και το επιπλέον γεγονός ότι θα διέθετε θαλάσσιο σύνορο με την Αίγυπτο, είναι και οι δυο καταλυτικοί παράγοντες.

Το Καστελόριζο είναι το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας-Ευρώπης και απέχει 72 ναυτικά μίλια από την Ρόδο ενώ μόλις 1,25 από την Τουρκία. Η τουρκική διπλωματία λοιπόν υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό νησί να έχει ένα τόσο μεγάλο μερίδιο στην ΑΟΖ. Και ότι το σύμπλεγμα των νησίδων του Καστελόριζου εμπίπτει σε ειδικό καθεστώς διότι είναι «αποκομμένες νησίδες» επί της τουρκικής υφαλοκρηπίδας και επομένως δεν τους αναλογεί ΑΟΖ, πράγμα που ασφαλώς και δεν ισχύει. Σε περίπτωση που η Ελλάδα ανακήρυξη την ΑΟΖ της μονομερώς με το Καστελόριζο εντός της (όπως ασφαλώς και οφείλει να πράξει), τότε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο η διαφωνία θα διευθετηθεί με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτό βέβαια είναι το πολιτικό μέσο που διαθέτει η Τουρκία. Το άλλο μέσο είναι ασφαλώς το στρατιωτικό, και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η στρατηγική δημιουργίας «γκρίζων ζωνών» την οποία βλέπουμε σε εφαρμογή εδώ και δεκαετίες.

Έχοντας λοιπόν ενδεικτικά σκιαγραφήσει την παρούσα συγκυρία, με δεδομένο το γεωπολιτικό πλεονέκτημά της Τουρκίας και με τον συσχετισμό ισχύος να ανατρέπεται συνεχώς υπέρ της, είναι εμφανές ότι η διεθνής κοινότητα δεν έχει λόγο για να παίξει τον ρόλο του αστυνόμου στα ελληνοτουρκικά. Πόσο μάλλον να συνταχθεί με το μέρος μας. Η μεν ΕΕ θέλει το φυσικό αέριο μέσω της Τουρκίας, το ΝΑΤΟ την στρατιωτική ισχύ και τα συμβόλαια αμυντικών εξοπλισμών της, η δε Ρωσία θέλει να αποτρέψει και τα δύο. Αν θέλουμε να είμαστε ακόμη πιο ρεαλιστές, τότε θα δούμε ότι ιστορικά ουδέποτε οι μεγάλες δυνάμεις ευεργέτησαν την Ελλάδα, αντιθέτως την χρησιμοποίησαν κατά το δοκούν όπως θα έκανε κάθε ισχυρός έναντι αδυνάτου. Διότι, «… εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον (… το «δίκαιο» δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου)» κατά τον σοφό Πλάτωνα. Και είναι αυτές οι μεγάλες δυνάμεις που αρέσκονται στο να πρωτοστατούν στη διάλυση κυρίαρχων κρατών στην ευρύτερη περιοχή μας. Να «εκδημοκρατίζουν» και να παρέχουν «ανθρωπιστική βοήθεια» με τις έξυπνες βόμβες τους και τα stealth μαχητικά τους. Άρα τι καλό μπορούμε να περιμένουμε από το σινάφι τους;

Συμπερασματικά η περιρρέουσα κατάσταση δείχνει ζοφερή για τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αλλά υπάρχει ένας παράγοντας που λειτουργεί έξω από την λογική και αυτός είναι η αυξανόμενη αυτοπεποίθηση που έχει αποκτήσει η Τουρκία η οποία εγγίζει τα όρια της αλαζονείας και ενίοτε της παραφροσύνης. Τα ανοίγματα και οι κυβιστήσεις προς πάσα κατεύθυνση την καθιστούν αφερέγγυα σε οποιαδήποτε συνεργασία σε βάθος χρόνου, αδύναμη να συνάψει σχέσεις εμπιστοσύνης, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι καλλιεργούν λυκοφιλίες μαζί της. Είναι νόμος με πολλά ιστορικά παραδείγματα (βλ. Βατερλό, Βιετνάμ, Στάλινγκραντ κα), όπου η κομπορρημοσύνη και ο κοκορισμός κατέστησαν πάλαι ποτέ κραταιές δυνάμεις σε έρμαια του αυτοειδώλου τους, χαράσσοντας οικτρά μονοπάτια στην ιστορική μνήμη. Γι’ αυτό μην εκπλαγείτε αν δείτε σύντομα αυτούς που είναι «φίλοι», να διακόπτουν τις σχέσεις τους με το έθνος που έχει διακόψει σχέσεις με την ειρήνη από τα γεννοφάσκια του, και τελικά να γίνονται οι χειρότεροι εχθροί…

[iEpikaira: Απόδειξη του κινδύνου της αλλοπρόσαλλης, απρόβλεπτης και υπεροπτικής συμπεριφοράς της γείτονος, αποτελεί το σκωτσέζικο ντουζ των Αμερικανών με την πώληση των F35 στην Τουρκία... Εμείς απλά θα πούμε ότι, η αλεπού όταν βλέπει τον κίνδυνο πηδαεί και με τα τέσσερα. Το αποτέλεσμα είναι τελικά να πέφτει και με τα τέσσερα στο δόκανο! Ο νοών, νοείτω... Περάστε και από ΕΔΩ!]

Πηγή: analyst.gr

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...σχολιασμός